Otokar - Altay Main Battle Tank Full Testing

بازگشایی جعبه ی سیاه فنسر روس در برابر متخصصین جهانی اولین بررسی و فک پلمپ جعبه ی سیاه سوخو-24 روسیه که توسط اف-16 ترکیه سرنگون شد در برابر دوربین های خبری و متخصصین بین المللی - Dec 18, 2015   [aparat]q9bBe[/aparat]

    

  اول اینکه وقتی صحبت از ار سی اس می شود و عددی برای اون بیان می شود ،فارغ از این که این اعداد چقدر صحت دارند ، این یک مفهوم و مقدار مطلق نیست !  اعدادی که عموما بیان می شوند مربوط به جهت رو به رو  و زاویه ی 0 می باشد که در جهات دیگر قطعا به این مقدار نیست ! دوم اینکه خود مفهوم پنهان کاری شامل جنبه های مختلفی هست که سطح مقطع راداری به لحاظ هندسی ، و نیز استفاده از مواد جاذب رادار بخشی و البته بخش مهمی از اون رو تشکیل می دن و این هم که گفته می شه در ساخت جنگنده ای از مواد جاذب رادار استفاده شده باز هم با مفهومی مطلق مواجه نیستیم ! این مواد در برابر طول موج های مختلف و با توجه به پارامتر های دیگه عملکردشون شدت و ضعف های خاص خودشو داره و پیشرفت ها در این زمینه ادامه داره ! حتی از نظر فرم هندسی هم بازتاب در برابر طول موج های مختلف به یک شکل نیست . خود تکنولوژی رادار گریزی دارای چند نسل هست!  و از طرفی توان ، فناوری و تکنیک های کشف راداری هم طی به خصوص دهه ی اخیر درجا نزدند و این جمله که تلاش برای رسیدن به بازتاب راداری کمتر توجیهی نداره چندان مفهومی نداره ! حتی در برابر رادار های با طول موج بلند که امروزه به عنوان نقطه ضعف نسبی رادار گریزی شناخته میشه برنامه ها و طرح های جدی ای در جریان هست که در برابر این امواج مثل uht ,  vht  هم ناپیدایی بیشتری به دست بیاد . البته جنبه های فناورانه ی  دیگری هم همزمان در توسعه ی جنگنده های جدید مورد توجه هست ولی بدین معنی نیست که جنبه های پنهان کارانه ی جنگنده ها به انتهای راه رسیده اند ! چرا که تکنولوژی های کشف جنگنده ها هم به انتهای راه نرسیده اند !  همین الان هم برای ساقط کردن چنین جنگنده هایی راه حل هایی اندیشیده شده در سراسر دنیا از رادار ها و سامانه هایی که وسیله ی کشف اولیه ی تهدید رو به عهده دارند تا سامانه های ره گیر و ... که در انجمن هم قبلا چندین بار در موردشون مفصل بحث شده و از موضوع این تاپیک خارج هستند .  اول و اخر این داستان مثل همون داستان قدیمی شمشیر و زره هست ! در طول تاریخ زره های مستحکم تری ساخته شده اند در برابر تیغ های برنده تر ! از عصر مس و برنز شروع شده به اینجا رسیده ! از این به بعد هم ادامه داره

با تشکر از شما . مطلب جالبی بود .  منابع رو هم حتما ذکر بفرمایید . ممنون از همکاری شما

  همچین چیزی صحت نداره ! در منابع گوناگون هم ذکر شده ! به عنوان یه مثال ملموس بر اساس اونچه در منابع معتبر ذکر شده بود اگر ار سی اس اف-22 برابر یک توپ گلف باشه ار سی اس اف-35 برابر یک توپ بسکتبال هست ! یه شخصا با توجه به اطلاعات مختلف نظرم اینه که از این هم بیشتر هست ! از اساس علت پروژه ی اف-35 چی بود ! ؟ همون طور که خیلی از دوستان مستحضر هستند اون پرنده ای که قرار بود جنگنده ی اینده ی امریکا باشه و طیف وسیعه از جنگنده های نسل قبل رو باز نشست کنه اف-22 بود ! که حاصل پروژه ی طولانی بزرگ و بسیار متحورانه ی ATF "جنگنده ی تاکتیکی پیشرفته" بود. رقم سفارش اولیه بیش از 500 فروند بود که به دلیل هزینه های زیاد و کاهش تهدیدات به 350 فروند و سپس در نهایت به دلیل قیمت بسیار گران پروژه به 195 فروند کاهش یافت که چند فروند اون هم بر اثر سوانح از بین رفته ! جنگنده ی ضربتی مشترک شروع شد تا با ارائه ی یک نسخه ی ارزان قیمت تر و البته کمتر استیلث به گونه ای که علاوه بر قابلیت های رفع نیاز های عمومی ارتش امریکا در نسخه های مختلف از تفنگداران دریایی تا نیروی هوایی و نیز امکان مشارکت دادن شرکای هم پیمان هم به دلیل تامین مالی برنامه و هم افزایش تیراژ و طبعا کاهش هزینه چندین نوع از هواپیماهای نسل قبل رو با نسخه هایی از یک جنگنده جایگزین کنه که به نوبه ی خود به میزان بسیار زیادی هزینه های اموزش، تعمییر و نگه داری و هزنیه های مربوط به خدمه و تاسیسات زمینی رو کاهش می ده . در دوره ای که قیمت هر فروند نایت هاوک (اگر ارقام رو دست به یاد بیارم) حدود 120 میلیون دلار بود بهای هر فروند رپتور به بیش از 140 میلیون دلار (به ارزش ان زمان) می رسید و پیش بینی می شد قیمت تمام شده ی هر فروند اف-35 با توجه به ویژگی های اون و نیز تیراژ پر شمار تولیدی قیمت هر فروند به حدود 80 میلیون دلار محدود بشه . البته که اف-35 جنگنده ی بسیار پیشرفته ای هست ، همان طور که در متن تاپیک جناب استاد قید فرمودند از فناوری های انقلابی جدیدی بهره می بره که چهره ی نبرد های هوایی رو تغییر میده ولی مطلقا به معنی پیشرفته تر بودن اون در تمام زمینه ها از اف-22 نیست ! چرا که از اول قرار نبوده چنین باشه ! در اثبات این هم هرچند دلایل زیادی وجود داره ول یهمین بس که به رغم مشتریان پر شمار اف-35 در سراسر دنیا رپتور به هیچ کشوری حتی نزدیک ترین و استراتژیک ترین شرکای این کشور واگذار نشده و کماکان برای 15 تا 20 سال اینده در اسمان بی رقیب خواهد بود تا نسل بعد ، تا کماکان یک نسل فاصله میان جنگنده های برتری هوایی امریکا و رقبا باقی بمونه . البته در مورد خود اف-35 و حتی فلسفه ی طراحی اون نظرات مختلفی وجود داره ، کما اینکه اساتید همین انجمن هم نگاه های متفاوتی ممکنه داشته باشند که البته فصل مشترک همه ی اونها اطلاعات محدودی ست که مبنای قضاوت قرار دارند که این نظرات رو تبدیل به نیمه شخصی نیمه کارشناسی می کنه که البته قبلا بار ها در تاپیک های مختلف در موردشون بحث شده و بنده نیازی به تکرار دوباره نمی بینم .

    ..................  

با تشکر از زحمات و مقاله ی خوب شما . تعدادی تصویر مرتبط در ارشیو موجود بود که تقدیم دوستان می شود :           

    از مجموعه تاپیک های هیئت تحریریه         MBDA در نمایشگاه پاریس 2015 روش ماجولاری را برای طراحی موشک به عنوان بخشی از چشم انداز مفهومی تجاری این کمپانی  ارائه کرد . این طراحی جدید که FlexIS نام دارد با قطر استاندارد و شامل یک سیستم کنترل پرواز مشترک و ماجولار طراحی شده . استفاده از رابط های اتصالی بدون تماس مستقیم و جای دهی فضای حاوی سیکر در جلو و واحد ماجولار پردازش گر , که مغز موشک را تشکیل می دهد در مرکز موشک از جمله دیگر خصیصه های این طراحی است . قسمت عقبی نیز همچنین ماجولار طراحی شده و قابلیت پذیرش انواع مختلفی از پیشران ها را دارا می باشد از جمله توربوجت های مینیاتوری , واحد های تکی یا دوگانه ی پالس راکتی با مخازن سوخت متمایز که طیف گسترده ای از برنامه های کاربردی را پشتیبانی می کند . همچنین این ماجولاریتی در بخش وارهد نیز حفظ شده است و سرهای جنگی مختلفی از انفجار با اثر موزون که اهداف را در شعاع مجاورشان از بین می برند تا خرج های شکل داده شده با قابلیت نفوذ و انواع دیگر در این موشک قابل بکار گیری هستند .کیت های ماجولاری که کاربرد مشترک دارند درون فایرنگ های کامپوزیتی قرار دارند که بدنه ی سلاح را به لحاظ استفاده از فضا و مسائل ایرودینامیکی بهینه می کند . طراحی ماجولار کاربران را قادر می سازد بجای انبار داری موشک به صورت یک واحد کامل ان را به صورت اجزا و قطعات جدا از هم نگهداری کنند . در نتیجه ی این بهینه سازی جهت لجستیک , دارندگان این موشک را قادر می سازد بتوانند به سرعت اجزای این موشک  را در اینده با نمونه های تکامل یافته تر تعویض کنند همانند قسمت های الکترونیکی و الکترو اپتیکی , در حالی که سایر قطعات را همانند واحد پیشران  می توانند نگه دارند که باعث افزایش عمر سلاح و کاهش هزینه ها می شود . رویکرد جدید منجر به کاهش هزینه های تعمیر و نگه داری (چرخه ی حیات) و نیز باعث انعطاف در ارتقای اینده ی موشک جهت رورارویی با تهدیدات اینده با هزینه های فزاینده می شود .       نیرو های هوایی بکار گیرنده به سیستم های اسمبلی اتوماتیک مجهز خواهند شد که انها را قادر می سازد تا خطوط ساخت موقت سلاح را برای برنامه های خاص دایر کنند . این انعطاف در عملکرد به ویژه برای ناو های هواپیما بری که تیم های ضربتی را حمل می کنند ضروریست تا بتوانند ظرفیت های عملیاتیشان را ارتقا بخشند (از طریق انواع جدیدی از تصلیحات) , بدون اینکه نیازمند افزایش فضای مورد نیاز برای حمل و ذخیره ی سلاح باشند . این ایده ی مفهومی اینده نگر همچنین محدودیت های پیش رو جهت تامین   مواد منفجره یا منابع انرژی را کاهش می دهد , چرا که برای بخش های زیادی از سلاح نهایی انرژی مصرف نشده . از این رو , قطعاتی مانند بردهای الکترونیکی , سنسورها , رادوم ها (پوشش خارجی که دماغه ی مقابل سیکر های راداری را تشکیل می دهد)  , فایرینگ ها (قسمت هایی که به لایه ی خارجی بدنه جهت بهبود عملکرد ایرودینامیکی افزوده می شود) ,  بال ها یا فعال کننده ها می توانند ذخیره شوند و به ناوهای هواپیما بر یا پایگاه های هوایی با سرویس ها انتقالی متداول  منتقل شوند .     ............................................. شادی روح شهدای گمنام صلوات   منبع ترجمه از 7mmt Military.ir کلیه ی حقوق برای نویسنده محفوظ است

MBDA - FlexiS Modular Missile System   [aparat]6rEPJ[/aparat]

کماکان منتظر 18 تا 21 هستیم  icon_cheesygrin  :rose: 

      فضاپیمای مانورپذیر بوئینگ  X-40A بستری ازمایشی برای توسعه ی فضاپیمای X-37 بود . این فضاپیمای بی سرنشین با مقیاس 85% نسبت به ابعاد ایکس-37 برای مجموعه ای از تست های ایرودینامیکی و ناوبری فضاپیمای تحقیقاتی ایکس-37 ساخته شد. پس از اولین ازمایش رها سازی و پرواز در اگوست 1998 این پرنده به ناسا منتقل شد و اصلاحاتی روی ان صورت پذیرفت. مابین 4 اپریل تا 19 می 2001 این فضاپیما  7 پرواز بدون پیشران فعال را با موفقیت کامل پشت سرگذاشت. در سال 2001 قابلیت های پرواز هواسرشی ایکس-37 که دارای بدنه ای قطور و برازا و بال های کوتاه بود، به اثبات رسید و اعتبار و صحت سیستم هدایت پرواز ان تایید شد. اولین تست رها سازی ایکس-40 در 11 اگوست 1998 در ساعت 6:59 ، در پایگاه هوایی Holloman در نیومکزیکو به انجام رسید . این پروژه ای مشترک مابین بوئینگ و نیروی هوایی تحت عنوان فضاپیمای مانور پذیر بود. این پرنده در 4 کیلومتر دور تر از باند شماره ی 4 توسط یک فروند بالگرد بلک هاوک از ارتفاع حدود 2800 متری رها شد، ایکس-40 به سمت باند پرواز کرد و فرایند تقرب را همچون شاتل فضایی انجام داد و در سمت چپ خط مرکزی باند فرود امد. چتر های ترمز ان به درستی عمل کرد و پس از طی مسافتی در حدود 2100 متر متوقف شد. در تست های بعد وظیفه ی بلک هاوک بر عهده ی یکی فروند بالگرد CH-47 Chinook گذاشته شد.    مشخصات :   ·         Length: 6.5 m (21 ft) ·         Wingspan: 3.5 m (11 ft) ·         Height: 2.3 m (7.5 ft) ·         Empty weight: 2,500 lb (1,100 kg) ·         Useful load: 1,200 lb (540 kg) Performance ·         Maximum speed: 480 km/h (300 mph)           بوئینگ X-37  که همچنین با نام هواگرد ازمایشی مداری "OTV" نیز شناخته می شود، فضا پیمایی بی سرنشین می باشد . این هواگرد توسط راکت های فضایی در مدار قرار داده می شود سپس قادر است به جو بازگشت کند و همانند هواپیمایی فضایی روی باند فرود بیاید. ایکس-37 توسط نیروی هوایی امریکا برای ماموریت های پرواز مداری در نظر گرفته شده بود تا فناوری های فضایی قابل استفاده ی مجدد را به اثبات برساند. این فضا پیما نسخه ای مشتق شده با ابعاد 120%  از  سلف خود  Boeing X-40 بود . کار برنامه ی ایکس-37  قبل از انکه در 2004 به وزارت دفاع منتقل شود در 1999 به عنوان یکی از پروژه های ناسا شروع شد. اولین تست رها سازی از حامل ان در 7 اپریل 2006 در پایگاه هوایی ادواردز واقع در کالیفرنیا به انجام رسید. اولین ماموریت فضایی این فضاپیما ،  USA-212 ، با لانچ توسط راکت اطلس 5 در تاریخ 22 اپریل 2010 انجام شد. ایکس-37 سپس توانست در 3 دسامبر  2010 با موفقیت به زمین باز گردد که در طی ان برای اولین بار سپر حرارتی و ایرودینامیک هایپرسونیک ان در معرض ازمایش قرار گرفت. دومین فروند ساخته شده از ایکس-37 برای انجام ماموریت USA-226  در 5 مارچ 2011  لانچ شد، این فضاپیما در 16 جولای 2012 به زمین بازگشت. سومین ماموریت در دومین پرواز ایکس-37 شماره ی 1 تحت عنوان USA-240 در 11 دسامبر 1012 شروع شد که پس از انجام ماموریت در 17 اکتبر 2014 در پایگاه هوایی واندربرگ فرود امد. چهارمین ماموریت ایکس-37 تحت عنوان USA-261 در 20 می 2015 شروع شد و تا کنون ادامه دارد. توسعه :  در 1999 ناسا بوئینگ را برای طراحی و توسعه ی  این فضاپیما انتخاب کرد که توسط شاخه ی کالیفرنیای این کمپانی ، فانتوم ورکز ساخته شد. در طی یک دوره ی 4 ساله 192 میلیون دلار صرف این پروژه شد که سهم ناسا از ان 109 میلیون دلار، نیروی هوایی 16 میلیون دلار و کمپانی بوئینگ 67 میلیون دلار بود . در اواخر 2002 یک قرار داد جدید 301 میلیون دلاری از سوی ناسا تحت برنامه ی  Space Launch Initiative  به بوئینگ اعطا شد.    کانسپتی که در 1999 برای ایکس-37 تهیه شده بود.       طراحی ایرودینامیکی ایکس-37 از جد بزرگ ترش شاتل فضایی اقتباس شده ، فلذا نسبت نسبت برا به پسای مشابه، برد عبوری کمتر در ارتفاع بلند و سرعتی از مرتبه ی ماخ مشابه با پروژه ی هایپر سونیک دارپا  Hypersonic Technology Vehicle دارد.  در اعلام نیاز اولیه ی ویژگی ها ی این فضاپیما ،  delta-v (میزان انتگرال نیرو نسبت به زمان مورد نیاز برای هر مانور) برابر 3.1 کیلومتر بر ثانیه برای تغییر مدار لحاظ شده بود . هدف اولیه برای برنامه ی ایکس-37 قابلیت الحاق به ماهواره های در حال گردش و انجام  تعمییرات بود. در اصل این فضاپیما طراحی شده بود تا در محفظه ی بار شاتل فضایی به فضا حمل شود، اما پس از اینکه مشخص شد پرواز با شاتل غیر اقتصادی است، تحت طراحی مجدد قرار گرفت تا توسط راکت دلتا5 یا راکت های ماهواره بر مشابه لانچ شود . برنامه ی ایکس-37 در 13 سپتامبر 2004 از ناسا به دارپا " Defense Advanced Research Projects Agency" منتقل شد . پس از ان این پروژه طبقه بندی شده "classified project" اعلام شد. دارپا سطح برنامه ی ایکس-37 را به عنوان بخشی از سیاست فضایی مستقل وزارت دفاع ایالات متحده امریکا که از فاجعه ی شاتل چلنجر در 1986 پیگیری می شود، ارتقا داد .   تست های هواسرشی   نمونه ای که در تست های رها سازی اتمسفری مورد ازمایش قرار گرفته بود فاقد پیشران بود. به جای درب محفظه ی ترابری در نسخه ی عملیاتی، قسمت بالای بدنه ی ان محصور و دارای سازه ای تقویت شده بود تا این امکان را پیدا کند که به هواگرد مادر متصل شود . در سپتامبر 2004 دارپا اعلام کرد که در تست اتمسفری اولیه ی ایکس-37 از هواپیمای White Knight محصول کمپانی  Scaled Composites که یک هواپیمای تحقیقاتی ارتفاع بلند می باشد، لانچ خواهد شد /////// پیوند ////////  .        در 21 جولای 2005 ایکس-37 مراحل لازم را طی و قابلیت حمل شدن و پرواز با وایت کینگ را در پایگاه فضایی موجاوه واقع در کالریفرنیا به دست اورد. در نیمه ی دوم سال 2005، سازه ی  X-37A  ارتقا پیدا کرد، که از جمله ان تقویت ارابه ی دماغه بود . ازمایش های بیشتری برای اثبات قابلیت حمل و پرواز توسط هواپیمای مادر انجام شد و پیش بینی می شد اولین رها سازی در اواسط فوریه ی 2006 به وقوع بپیوندد. اولین نمایش عمومی عملکرد ایکس-37 برای پرواز بدون پیشران ان در 10 مارچ 2006 زمان بندی شد، اما به دلیل وقوع یک طوفان قطبی این پرواز لغو شد. تلاش بعدی برای پرواز در 15 مارچ 2006 نیز به دلیل وزش باد شدید کنسل شد. در 24 مارچ 2006 ایکس-37 مجددا به پرواز درامد اما قطع ارتباط دیتا لینک وانع از اجرای پرواز ازادانه شد، و فضاپیما در حالی که هنوز به وایت کینگ مادر متصل بود به پایگاه بازگشت. بالاخره در 7 اپریل 2006 ایکس-37 توانست اولین پرواز ازادانه ی گلایدری خود را انجام دهد. در طی فرود اما از محدوده ی باند خارج شد و متحمل خسارات جزئی گردید. در پی تمدید مدت تعمییرات، پروژه برای طی باقی برنامه ی پرواز های ازمایشی از موجاوه به پایگاه نیروی هوایی  Plant 42  در پالمدیل واقع در کالیفرنیا منتقل شد. گرچه هواپیمای مادر، وایت کینگ تا هنگامی که پرواز های ازمایشی در Plant 42 برنامه ریزی شود در پایگاه موجاوه باقی ماند. 5 پرواز جدید انجام  شد که در 2 مورد انها ایکس-37 از هواپیمای مادر رها شد و فرود موفقیت امیزی را پشت سر گذاشت، این 2 پرواز در 18 اگوست 2006 و 26 سپتامبر 2006 به وقوع پیوستند.   X-37B   در 17 نوامبر 2006 نیروی هوایی اعلام کرد که به دنبال توسعه ی  نسخه ی مخصوص به خود از X-37A ی ناسا است . نسخه ی طراحی شده ی مخصوص نیروی هوایی X-37B Orbital Test Vehicle نام گرفت . OTV در همان صنایع قبلی با تلاش و حمایت های دولتی توسط دارپا، ناسا، نیروی هوایی و با رهبری  U.S. Air Force Rapid Capabilities Office  دفتر قابلیت های چالاک نیروی هوایی در همکاری با ناسا و لابراتوار تحقیقاتی نیروی هوایی ساخته شد. کمپانی بوئینگ پیمان کار اولیه ی برنامه  OTV بود .  X-37B  طوری طراحی شد تا بتواند در هر ماموریت تا 270 روز در فضا  باقی بماند. دبیر نیروی هوایی در این باره بیان داشت : برنامه ی OTV بر کاهش ریسک ، ازمایش، و توسعه ی کانسپت عملیاتی برای تکنولوژی های فضاپیماهای قابل استفاده ی مجدد ، در پشتیبانی از اهداف بلند مدت توسعه ی فضایی ، تمرکز دارد. در ابتدا برنامه ریزی شده بود X-37B در محفظه ی بار شاتل فضایی به فضا حمل شود اما در پی فاجعه ی شاتل کلمبیا در سال 2003 این وظیفه بر دوش راکت  Delta II 7920 نهاده شد. در پی نگرانی هایی در مورد اجزای ایرودینامیکی دربر گرفته نشده ی فضاپیما در طی لانچ ، متعاقبا X-37B برای قرار گیری در محفظه ی محموله ی راکت اطلس 5 منتقل شد. پس از اتمام هر ماموریت X-37B در پایگاه نیروی هوایی واندربرگ واقع در کالیفرنیا فرود می اید در حالی که پایگاه هوایی ادوارد به عنوان سایت جایگزین در نظر گرفته شده است . در سال 2010 کار ساخت دومین فروند X-37B در قالب پروژه ی OTV-2 شروع شد، این فضاپیما اولین لانچ اش را در کارچ 2011 تجربه کرد. در 8 اکتبر 2014 ، ناسا تایید کرد که X-37B در مرکز فضایی کندی در تاسیسات پردازش مدار گردها ، OPF 1 و2  مستقر خواهد شد ، این اشیانه ها قبلا در اختیار شاتل فضایی بود. در ژانویه ی 2014 بوئینگ اعلام کرد که فضاپیما در  OPF 1 مورد استفاده قرار خواهد گرفت ، قبل از ان نیروی هوایی اعلام کرده بود به منظور یک پارچگی عملیات های X-37B این فضاپیما در پایگاه واندربرگ واقع در کالیفرنیا متسقر خواهد شد ، که به تاسیسات لانچ فضایی در پایگاه کیپکاناورال نزدیک تر است. ناسا همچنین ابراز داشت که تست ها برای نشان دادن قابلیت توانایی فرود  X-37B ، با ابعادی در حدود 1 چهارم شاتل، در باند فرودی که قبلا مورد استفاده ی شاتل بوده است پایان یافته است . افزون بر این ناسا اعلام داشت که کار باز سازی این 2 آشیانه تا پایان 2014 به اتمام خواهد رسید. بر روی در اشیانه ی OPF 1 نوشته شد : " Home of the X-37B" . بیشتر فعالیت های پیرامون پروژه ی X-37B به صورت کاملا سری پیگیری می شود. بیانیه ی رسمی نیروی هوایی راجع به این برنامه "تست یک برنامه ی ازمایشی برای اثبات تکنولوژی هایی که برای یک پلتفرم بی سرنشین فضایی قابل اعتماد و با امکان استفاده ی مجدد برای نیروی هوایی مورد نیاز است در این پروژه دنبال می شود. اهداف اصلی X-37B  که دنبال می شود شامل بدست اوردن 2 مهم : فناوری های فضایی قابل استفاده ی مجدد، و وسیله ی عملیاتی ازمایشی ای که بتواند به زمین باز گردد، می باشد. " نیروی هوایی بیان داشت که این موارد شامل تست های اویونیک، سیستم پرواز، هدایت و ناوبری، حفاظت حرارتی، عایق کاری، پیشران، و سامانه های بازگشت به جو می باشد.   گمانه زنی در مورد اهداف پروژه   در سال 2010 Tom Burghardt  در نوشتاری برای Space Daily این طور نوشت : X-37B   می تواند به عنوان یک ماهواره ی جاسوسی یا برای انتقال تسلیحات به فضا مورد استفاده قرار گیرد. در پی این یادداشت متعاقبا پنتاگون چنین اظهاراتی در مورد X-37B را که ماموریت ان را توسعه ی جنگ افزار های فضا پایه می داند مردود دانست . در ژانویه ی 2012، اتهاماتی مطرح شد مبنی بر اینکه از  X-37B برای جاسوسی از ماژول ایستگاه فضایی چینی  Tiangong-1 استفاده شده است . تحلیلگر فضایی سابق نیروی هوایی Brian Weeden  مدتی بعد این ادعاها را رد کرد ، و تاکید کرد که مدار متفاوت این 2 فضاگرد مانع از هرگونه نظارت عملی از فاصله ی اندک می شود. در اکتبر 2014 نشریه ی اینکلیسی گاردین گزارش داد که به ادعای متخصصین امنیتی از X-37B برای " تست سنسور های شناسایی و جاسوسی  " استفاده شده است به ویژه در این مورد که چگونه می توان انها را در برابر تابش های فضایی و سایر مخاطرات موجود در مدار پایدار و ایمن ساخت.   طراحی         X-37 یک فضاپیمای مدار گرد با قابلیت استفاده ی مجدد رباتیک می باشد. ابعاد ان معادل 120% هواگرد ازمایشی بوئینگ X-40 می باشد. دارای 8.8 متر طول ، و دارای 2 باله ی دمی V شکل است. این فضاپیما توسط نسخه ی 501 از راکت اطلس 5  و در مرحله ی فوقانی Centaur به فضا پرتاب می شود . ایکس-37 طراحی شده تا بتواند در محدوده ی سرعتی تا 25 ماخ در فاز بازگشت به جو ادامه ی فعالیت بدهد. تکنولوژی هایی که در طی این پروژه به اثبات رسیده اند شامل : سامانه ی محافظت حرارتی بهبود یافته، اویونیک پیشرفته، سیستم هدایت خودکار و ایرم فریم پیشرفته می باشد. سیستم محافظت حرارتی این فضا پیما بر پایه ی نسل قبلی سپر حرارتی بازگشت به جو فضا پیماها ساخته شده و از کاشی هایی با ترکیبات سیلیکون دی اکسید و سرامیک بهره می برد. بوئینگ از اویونیک ایکس-37 در توسعه ی فضاپیمای سرنشین دار  CST-100  نیز استفاده کرده است. با استناد به ناسا، توسعه ی ایسک-37 " به طراحی و توسعه ی سفینه ی فضایی ناسا Orbital Space Plane  کمک خواهد کرد، که برای امداد و نجات و جابجایی خدمه ی ایستگاه فضایی بین المللی طراحی می شود. " پیشرانش مستقل ایکس-37 توسط موتور AR2-3 که از پیشران های موجود در انبار است، تامین می شود ، که تراستی معادل 29.341 کیلونیوتن را تامیین می کند. 2 دستگاه از این موتور قبلا برای اموزش فضاموردان طی برنامه ی  NF-104A مورد استفاده قرار گرفته بود. این پیشران برای استفاده ی مجدد در برنامه ی ایکس-37 و استفاده از سوخت هیدروژن پیروکسید گواهی پرواز مجدد دریافت کرد. فرابند فرود در ایکس-37 پس از ورود به جو کاملا خودکار انجام می شود، و دومین فضاپیمای قابل استفاده ی مجددی ست که دارای چنین قابلیتی است، پس از شاتل Buran که ساخت شوروی بود. ایکس 37 کوچکترین و سبک تری فضاپیمایی ست که تاکنون پرواز کرده است با وزن پرتابی در حدود 5 تن ، یک فضاپیما تقریبا در ابعاد 1 چهارم شاتل می باشد . در سال 2013 در کتاب رکورد های جهانی گینس ایکس-37 عنوان کوچکترین فضاپیمای جهان را از ان خود کرد. در 13 اپریل 2015 بنیاد فضایی، Space Foundation ، جایزه ی دستاورد فضایی 2015 را به تیم ایکس-37 به پاس " پیشرفت قابل ملاحظه در زمینه ی فضاپیمای مدرن قابل استفاده ی مجدد ، عملیات فضایی، با طراحی، توسعه، تست و عملیات مداری توسط فضاپیمای X-37B  در طی مجموعا 1376 روز انجام ماموریت در فضا "  اهدا کرد.     تاریخچه ی عملیاتی   تا 17 اکتبر 2014 هر دو فروند X-37B  ساخته شده جمعا 3 ماموریت مداری را به انجام رسانده و مجموع 1376 روز را در فضا سپری کرده بودند.   OTV-1   OTV-1، اولین X-37B   برای اولین ماموریت اش از پایگاه کیپکاناورال با راکت اطلس 5 در 22 اپریل 2010 در ساعت 23:58 به فضا پرتاب شد. این فضاپیما برای ازمایش در مدار LEO قرار داده شد . درحالی که نیروی هوایی جزئیات مداری اندکی از این ماموریت منتشر کرده بود، ستاره شناسان اماتور ادعا کردند که مدار گردشی این فضاپیما را پیدا کرده اند و یافته های خود را به اشتراک گذاشتند. شبکه ی جهانی ستاره شناسان اماتور در 22 می 2010 گزارش داد این فضاپیما در شبی مداری 39.99 درجه ، در مداری به ارتفاع 401 تا 422 کیلومتر هر 90 دقیقه یکبار به دور زمین می چرخد ، که وضعیت معمولی برای ماهواه های نظامی شناسایی هست . چنین مداری همچنین بین بین ماهواره های غیر نظامی LEO نیز مشترک است ، همچنین ارتفاع این فضاپیما در محدوده ایست که ایستگاه فضایی بین المللی و اغلب فضاپیماهای سرنشین دار قرار دارند. در 3 نوامبر 2010 نیروی هوایی اعلام کرد OTV-1 در محدوده ی 3 تا 6 دسامبر به زمین بازخواهد گشت. طبق زمانبندی قبلی OTV-1 از مدار خارج شد و به داخل جو زمین بازگشت، و در 3 دسامبر 2010 در ساعت 9:16 در پایگاه هوایی واندربرگ به زمین نشست . اولین فرود از مدار به روی باند کاملا خودکار تاریخ فضانوردی امریکا به وقوع پیوست . اولین فضاپیمایی در جهان که چنین توانایی از خود ثبت کرده بود به شاتل ساخت شوروی Buran در 1988 بر می گشت. در مجموع OTV-1  244 روز را در فضا سپری کرد. در طی فرود یکی از تایر ها ترکید و بخش زیرین فضاپیما دچار خسارات جزئی شد.   OTV-2   OTV-2 ، دومین نمونه ی ساخته شده از ایکس-37 ، اولین پرتابش را بر فراز راکت اطلس 5 در تاریخ 5 مارچ 2011 از پایگاه کیپکاناورال تجربه کرد. ماموریت این فضاپیما طبقه بندی شده اعلام شد و توسط ارتش امریکا تنها به این توضیح بسنده شد : تلاشی برای ازمایش فناوری های فضایی جدید. در 29 نوانمبر 2011 نیروی هوایی اعلام داشت که ماموریت USA-226 را برای بیش از 270 روزی که در زمان بندی اولیه بوده تمدید خواهد کرد.  در اپریل 2012 جنرال William L. Shelton فرمانده ی فضایی نیروی هوایی ، بیان داشت که ماموریت در حال انجام یک "موفقیت چشم گیر" می باشد. در 30 می 2012 نیروی هوایی اظهار داشت : OTV-2 در جوئن ماموریتش را به اتکام خواهد رساند و در پایگاه هوایی واندربرگ فرود خواهد امد. فضا پیما به صورت خودکار در 16 جوئن 2012 پس از سپری کردن 469 روز در فضا بر باند پایگاه فرود امد.   OTV-3   OTV-3 دومین ماموریت اولین فروند ایکس-37 بی ساخته شده و سومین ماموریت X-37B در مجموع می باشد. در ابتدا برنامه ریزی شده بود تا لانچ در تاریخ 25 اکتبر 2012 انجام شود، اما به دلیل مشکلاتی در موتور راکت اطلس 5 به تعویق افتاد. مدتی بعد در 11 سپتامبر 2012 ، X-37B با موفیقت کامل از پایگاه هوایی کیپکاناورال به فضا پرتاب شد. این ماموریت  USA-240 نام گرفت . OTV-3 با فرود فضاپیما در در پایگاه واندربرگ در تاریخ 17 اکتبر 2014 در ساعت 16:24 خاتمه یافت . در این ماموریت  X-37B  675 روز را در فضا سپری کرد.   OTV-4   نیروی هوایی برای چهارمین بار X-37B را راهی ماموریت کرد، این ماموریت OTV-4 نام گرفت و AFSPC-5   کد گذاری شد. در محفظه ی بار راکت اطلس 5 از پایگاه کیپکاناورال در 20 می 2015 راهی فضا شد. این پرتاب فضایی تحت ماموریت USA-261 انجام شد و دومین ماموریت از دومین ایکس-37 بی ساخته شده است. در این ماموریت رانشگر اثر هال "  Hall effect thruster " تست می شود که برای پشتیبانی از برنامه ی ماهواره های پیشرفته ارتباطی با بسامد بسیار بالا "  Advanced Extremely High Frequency" انجام می گردد؛ در این ماموریت همچنین برای تحقیقات ناسا ازمایش هایی روی مواد مختلف صورت می پذیرد .  این ماموریت برای دست کم 200 روز ادامه خواهد داشت و تا تاریخ 15 دسامبر 2015 فضاپیما همچنان در مدار زمین قرار داشت.   انواع   X-37A اولین نسخه ای بود که توسط ناسا از این فضاپیما ساخته شد. X-37A ، هواگرد تقرب و فرود  ALTV ، برای پرواز های گلایدری در سال های 2005 و 2006 مورد استفاده قرار گرفت .   X-37B   نسخه ای بهینه سازی شده از X-37A  می باشد که برای نیروی هوایی در نظر گرفته شده است. این فضاپیما چندین ماموریت فضایی را در مدار زمین به انجام رسانده.   X-37C   در سال 2011 بوئینگ اعلام کرد که برنامه ای برای ساخت نسخه ی بزرگتری از X-37B دارد که  X-37C نام خواهد داشت. X-37C   ابعادی در حدود 165% تا 180%  X-37B خواهد داشت که به ان اجازه خواهد داد 6 فضانورد را در محفظه ی تحت فشار در قسمت کارگو ی خود منتقل کند. در نظر گرفته شده بود تا این فضاپیما توسط نسخه ای تکامل یافته از راکت اطلس5 پرتاب شود . در این نقش X-37C به طور بلقوه خواهد توانست با کپسول فضایی تجاری بوئینگ CST-100 رقابت کند.     مشخصات :   General characteristics ·         Crew: none ·         Length: 29 ft 3 in (8.92 m) ·         Wingspan: 14 ft 11 in (4.55 m) ·         Height: 9 ft 6 in (2.90 m) ·         Max takeoff weight: 11,000 lb (4,990 kg) ·         Electrical power: Gallium arsenide solar cells with lithium-ion batteries ·         Payload bay: 7 × 4 ft (2.1 × 1.2 m) ·         Powerplant: 1 × Aerojet AR2-3 rocket engine, 6,596 lbf (29.341 kN) thrust using hydrogen peroxide and JP-8 fuel[38] Performance ·         Orbital speed: 28,044 km/h (17,426 mph) ·         Orbit: Low Earth orbit ·         Orbital time: 270 days (design   پرتاب X-37B به فضا با استفاده از راکت اطلس 5   [aparat]SJk1L[/aparat]   فرود X-37B در پایگاه واندربرگ پس از دومین پرواز     [aparat]K9t5G[/aparat]     .........................................................................................   شادی ارواح طیبه ی شهدای گمنام صلوات   قسمت اخر به زودی ... 

4195 : آخرین رپتور   [aparat]lRahA[/aparat]

جهنمی که راکت های روسی در حماه به پا کردند - سوریه Dec 12, 2015   [aparat]kDK9P[/aparat]   درگیری های جنوب حلب از دید مسلحین ازبکستانی firstly released on Dec 11, 2015   [aparat]ruZCm[/aparat]   هنر در میان آتش جنگ - نوازندگی 2 سرباز سوری "Love in Wartime"   [aparat]ivJeN[/aparat]  

این از اجزای مهم این موشک که قابلیت انهدام ناوگان دشمن و سایر اهداف در خشکی برای ان در نظر گرفته شده بود موتور ان است . در واقع وجود این موتور قدرتمند و نفس اتشین ان است که اجازه ی چنین بلند پروازی را به چنین موشکی می دهد . این موتور تحت قراردادی بین Rolls-Royce و لابراتوار تحقیقاتی نیروی هوایی AFRL با عنوان موتور اثبات گر توربینی پر سرعت ،HiSTED، به تولید رسید و پایان موفقیت امیر تست های ان در 9 ژآنویه ی 2009 اعلام شد .  HiSTED برنامه ای مشترک بین دارپا و نیروی هوایی بود برای دست یابی به موتوری توربینی با توان رسیدن به چند ماخ سرعت . YJ102R  موتوری توربوجت بدون پس سوز با قابلیت فعالیت در دمای بالا، نرخ فشار متوسط  و تک محوره می باشد.مرحله ی کمپرسور این موتور کمتر از 1 فوت طول دارد .نکته ی جالب و مهم در مورد این موتور این است که بدون استفاده از پس سوز توان شکستن دیوار صوتی را دارست و فرا تر از ان می تواند موشکی به مانند rattlrs را به کمک اسرار نظامی و صنعتی به سرعت هایی بیش از 3 ماخ برساند !  رولزرویس نحوه ی دست یابی به چنین توانی را این طور توصیف می کند :"حرارت بسیار زیاد هوا تولید چنین نیرویی را ممکن میکند."  و حرارت زیاد به معنای فشار زیاد است که نوزی نوک تیز را در جلوی موتور الزام اور می کند . یکی از بزرگترین نواوری های موتور هواپیمای SR-71 ، جی-58 ، نوز متحرک ان بود که به جلو و عقب حرکت می کرد و باعث می شد هندسه ی مدخل هوا به موتور تغییر کند، امواج ضربه ای را از ورودی دور نگه می داشت و هوا را با سرعتی زیر صوت راهی موتور می کرد و چنین نوزی را در این موشک نیز می بینیم   http://gallery.military.ir/albums/userpics/10264/800px-CCAFS_Navaho_28Large29.jpg http://www.military.ir/forums/topic/28734-کروز-قاره-پیمای-navaho-شاهین-جیغ-کش/   طبق اطلاعاتی توسعه ی نسخه ی جدید تری از این موتور نیز در برنامه بوده که طی ان یک مرحله ی رم جت نیز به ان اضافه می شده که پیش بینی می شده سرعت این موتور را به مرز هایپرسونیک برساند. چیزی که مورد عملکرد چشم گیر این موتور واضح است این مورد است که تولید چنین نیرویی در  فقدان پس سوز بدین معنی ست که مقادیر بسیار زیادی در مصرف سوخت صرفه جویی می شود که به معنی نیاز به حمل سوخت کمتر برای رسیدن به بردی مشخص است که کاهش وزن بسیار چشم گیری را برای موشک rattlrs به همراه داشته که این کاهش وزن به خودی خود باعث افزایش برد می شود به گونه ای که در منابعی برد ان 1000 کیومتر عنوان شده در حالی که برد موشک یاخونت تنها 300 کیلومتر است ! 

پوشش خط مقدم جبهه ب داریا با استفاده از پهپاد - سوریه Dec 11, 2015   [aparat]6kiPF[/aparat]

حمله ی ارتش عراق به داعش با استفاده از پهپاد چینی CH-4B Dec 11, 2015   [aparat]pDUAM[/aparat]

  سلام دلیل فرم خاص دماغه در این موشک این هست که به دلیل قرار گیری ورودی هوا در دور دماغه هم زمان کار جریان ساز هوای ورودی رو هم انجام میده که بحث مفصلی هست خلاصش اینه که امواج ضربه ای و جریانات پر اختشاش رو از ورودی موتور دور نگه می داره و اتفاقا بر خلاف تصور شما دهه ها در طراحی های امریکایی سابقه داره ! شما رو ازجاع می دم به هواپیمای  A-12 و پهپاد D-21 که اتفاقا تاپیک هر دو در انجمن موجود هست ! شبیه این تنظیم کننده های جریان رو در خیلی طرح های دیگه از جمله در اینلت های هواپیماهای فرانسوی خانواده ی میراژ هم می تونید  ببینید مثل میراژ اف-1 که در کشور خودمون هم موجود هست    http://www.military.ir/forums/topic/24422-هواپیمای-شناسایی-بی-سرنشین-lockheed-d-21/   http://www.military.ir/forums/topic/28907-هوانوردی-cia-جنگ-سرد-فصل-اول/

MBDA Flexis Concept Vision Paris Airshow 2015   [aparat]YMtBH[/aparat]

  سلام خدمت جناب ارمانی  (این پست به بحث تاپیک مربوط نیست ولی فکر می کنم بهتره یه بار برای همیشه تلکیف این موضوع روشن بشه ! مدیران عزیز بعدا پاکش کنند ) عرض شود محضر شریفتون که دوستان اینجا اگر هم مخالفتی دارند فارغ  از کیفیت اون ! روی مباحث فنی و علمی کار هست ! مطلقا هیچ شک و شبهه ای در ایمان و اعتقادات شما و سایر رزمندگان اسلام از ایران تا جنوب لبنان و هر نقطه ی دیگری نیست ! خیلی از اعضای اینجا هم اتفاقا از همین جنس ادما هستند هرچند که زبان تندی در نقد تفکر پوسیده ی اقایون داشته باشند ! به شما استاد گرامی اطمینان می دم اینجا با یه مشت کافر و زندیق سر و کار ندارید ! گر چه همان طور که عرض شد زبان تندی بعضا (که خیلی هم خوب نیست البته) در جمود و نقد ناپذیری و تعصب بی جا در مورد خیلی از عملکرد ها وجود داره ، فکر می کنم  بعد از اعتقاد به اصول دین  حداقل کاری که یه مسلمان باید انجام بده اینه که از پارامتر های اساسی جامعه ی جاهلیت فاصله بگیره ، خدایی نکرده قصد جسارت به شما رو ندارم البته ! کلا عرض می کنم خطاب به اون افرادی که خیلی عملکرد های نامناسبشون  فقط بیت المال رو حروم  و ابروی این نظام رو خدشه دار می کنه ، هست .  سلامت و سر بلند باشید  :rose: 

  407  چند بار اومد جلو به سمت اهدافی پشت سر اینا راکت شلیک کرد و هر دفعه با اتیش ضد هوایی اینا دور می زد ، دور های تندی هم می زد و دوباره  بر می گشت . بار اخری تقریبا تا بالا سر اینا اومد جلو راکت هاشو شلیک کرد و رفت .  فقط من نمی دونم خود این هایی که به سمتش با توپ کالیبر های یحتمل 50 و 60  (12.7 و 14.5)  شلیک می کردن رو چرا نزد !  

درگیری نفس گیر بل-407 عراقی با تروریست های داعش Dec 9, 2015   [aparat]E945i[/aparat]

درگیری های جنوب حلب - سوریه   [aparat]vqCbS[/aparat]

عنوان تاپیک "اخبار مرتبط با F35" هست ! پست های نامربوط  مخفی شدند.

خط مقدم درگیری و تونل های زیرزمینی تروریست ها در دوما Dec 8, 2015   [aparat]pLKx4[/aparat]