انهدام مواضع تروریست ها در حماه و ادلب   [aparat]BGZAs[/aparat]   http://www.aparat.com/v/BGZAs    

  نه چیزی که از برخورد کلاهک می بینیم فقط حاصل انرژی جنبشی اون بود و مواد منفجره همراه نداشت , هم وزن اون از مواد دیگه ای پر می کنند ,  که این مورد رو تو خیلی تست های دیگه هم دیده بودیم  گه یا بدون مواد انفجاری تست می شدند یا مقدار خیلی کمی از ظرفیتشون با این موارد پر میشد .

تو ویدیوی بالا اثابتشون رو دید  تو این یکی شلیکشون    :)     [aparat]rGQVD[/aparat]   http://www.aparat.com/v/rGQVD

[aparat]t3Amo[/aparat]

[aparat]pILyQ[/aparat]   گزارش خبرنگار روسی ار روستای تازه ازاد شده در سوریه   [aparat]DomgJ[/aparat]   عملیات ارتش سوریه در حماه با پشتیبانی بالگرد های روسی

      امریکایی ها به خصوص در طی جنگ سرد و فروپاشی شوروی  پس از اون به طرق مختلف توانستند تعدادی از جنگنده های روسی را  بدست اوردند و برای بررسی و مقابسه ی عملکردشون با پرنده های خودشون تحت عنوان برنامه ی constant peg روشون کار کردن . در چندین تاپیک مختلف به صورت پراکنده در این مورد صحبت شده بود به ویژه توسط استاد عزیز mr9 . تو این تاپیک سعی کردم تصاویر مربوطه رو به صورت یکجا قرار بدم     بررسی میگ 21 توسط یانکی ها              میگ 17 و یانکی ها    

[aparat]42v9N[/aparat]

تا اواسط سال 2001 به نظر می رسید که شناسه ی X-39 به هیچ پروژه ای اختصاص نیافته , اما گزارشاتی دریافت شد مبنی بر اینکه این شناسه برای پروژه ای مربوط به لابراتورا تحقیقاتی نیروی هوایی AFRL رزرو شده است . به نظر می رسد که این شناسه برای هواپیمای اثبات گر کوچک مقیاس و بی سرنشینی تحت برنامه ی " هواپیمای با فناوری پیشرفته ی آینده " FATE در نظر گرفته شده است , که توسط لابراتوار Wright در دایتون واقع در اوهایو حمایت می شود . FATE تکنولوژی های انقلابی ای را توسعه داد که تبدیل به پایه و اساس جنگنده های نسل بعد خواهند شد . این فناوری ها سیستم هایی را ارائه می دهد که برتری هوایی و فضایی را در قرن 21 برای امریکا به ارمغان خواهد اورد . به عنوان نمونه این فناوری ها شامل سیستم های داده ای کم پیدایی مقرون به صرفه , بال ائرو لاستیکی فعال , کامپوزیت های مستحکم با ساختار ساندویچی , ورودی هوای با طراحی پیشرفته و کوچک , سیستم مدیریت هواپیمای فوتونی , کنترل های پروازی خود تطبیق پذیر و بکار انداز های الکترونیکی , است . هر کدام از ایرفریم های اصلی مطالعات مبسوطی را روی نسل بعدی هواپیماها اجرا کرده است . به عنوان زیر مجموعه ای از برنامه ی ملی بال ثابت " , " FWV FATE در 3 فاز طرح ریزی شد . : FATE I Phase I تعریف مجموعه ای از فناوری های هواپیما که باید در تست های پروازی پرنده ی جدید اعتبار سنجی شوند تا فاز 1 برنامه ی FWV به اهداف خود برای جنگنده ها ی تهاجمی , چه سرنشین دار و چه بی سرنشین , دست یابد . FATE I - Phase II : توسعه ی مقدماتی طراحی های مفهومی و ساخت پیش نمونه ی اثبات گر FATE II : توسعه , ساخت و انجام تست های پروازی اثبات گر تکنولوژی جهت دست یابی به اهداف برنامه . FATE I Phase I شروعی جهشی برای اثبات تکنولوژی پهپاد های رزمی بود . در گذشته کنترل سمت هواپیماهای بدون دم توسط اسپویلر ها یا حرکت دادن سکان ها (درگ رودر) انجام می شد . این کار به نوعی انجام می شد تا سیستم کنترل تا حد امکان مستقل و جدا باشد . متاسفانه اسپویلر ها و درگ رودر ها الات متحرک زیادی را نیازمند هستند و نیز در زوایای حمله ی زیاد نیروی کنترل ناکافی تولید می کنند . با پیشرفت کوانتومی در قابلیت های عملیاتی پردازی دیجیتالی , اکنون میسر است تا به مزیت سیستم های کنترل مستقل دست یافت که یک کنترل مجزا و موثر مورد نیاز را فراهم کند . در نتیجه , کنترل های ایرودینامیکی بهینه تر خواهد بود , مانند لبه های بال تمام متحرک یا spoiler-slot-deflector , که اکنون برای کنترل جانبی و سمت هواپیماهای بی دم قابل استفاده خواهد بود . مستقل شدن این عوامل موثر وزن مجموعه ی کنترل را به میزان 5% , و نیروی هیدرولیک مورد نیاز را 45% کاهش می دهد , و کیفیت پرواز در زوایای حمله ی زیاد را به میزان زیادی بهبود می بخشد . تمام این فاکتور ها کمک می کنند تا چابکی افزایش یابد . تکنیک های پیشرفته ی کنترل پرواز که این عوامل موثر غیر معمول را فعال می کنند همچنین پیچیدگی های فنی , هزینه و نیز اسیب پذیری بحرانی ماموریت و حوادث مرتبط با از دست دادن کنترل را کاهش می دهد . برنامه ی توسعه ی تکنولوژی هواپیمای اینده توسط لابراتوار رایت در دایتون اوهایو پشتیبانی می شد , و در ابتدا توسط کاپیتان مارک چری که مدیر برنامه بود رهبری می شد . سپس تام بلک که مهندس ارشد برنامه نیز بود جایگزین چری شد . این برنامه تحت قرار داد شماره ی F33615-97-C-3804 از جوئن تا اکتبر 1997 پیگیری می شد . FATE تکنولوژی های انقلابی ای را توسعه داد که اساس فناوری جنگنده های نسل اینده را بنیان نهاد . سامانه ی تغییر بردار رانش –تراست وکتور- برای پرنده ی برنامه ی FATE در تمام مسیر و پروفایل پروازی برای حفظ کنترل و پایداری مورد نیاز نبود و تنها در شرایط زوایای حمله ی زیاد استفاده می شد . اگر خواسته می شد تا X-39 در زاویه ی حمله ی تند پرواز کند , نازل متقارن بردار متغییر پرواز امن پرنده را در دل اسمان تضمین می کرد . برنامه ی IHPTET اثبات گر زمین پایه ی تکنولوژی نازل سیال متمرکز " conformal fluidic nozzle" را ارئه می دهد . اگر چه , نازل و موتور عملکرد سخت افزار پروازی را نمایش نمی دهد و ترکیب موتور/نازل مورد نیاز FATE را فراهم نمی کند . یک اثبات گر تکنولوژی زمین پایه با استفاده از یک موتور F404 می بایست بکار گیری می شد تا نازل سیال متمرکز را برای برنامه ی FATE فراهم کند . این پروژه بنا به اخرین اطلاعات در دسترس بودجه دریافت نکرده است . اگر برای برنامه ی FATE نازل سیال در درسترس نباشد یک نازل ثابت بدون قابلیت تغییر بردار رانش بجای ان قابل بکار گیری ست . ////////////////////////////////////////////////////// شادی ارواح طیبه ی شهدای گمنام صلوات منبع کلیه ی حقوق برای نویسنده و سایت میلیتاری محفوظ است Military.ir

  چندین ساله یکی ازش رو میز هر مسئولی گذاشتن مال پروژه ی خاصی نیست ؟؟؟!!!         

  فی الواقع منظورش اینه که بهش گفتن که بدون هماهنگی .....     اره ایشون رئیس سازمان فضایی هستند ولی تصمیم گیری در مورد همه ی امور در سطح اختیارات شون نیست ! مخصوصا حرف هایی که بو هایی غیر از مباحث فنی و علمی داشته باشه    من باب مثال این فرمایش ایشون :     فقط ضرورت حفظ ادب باعث میشه که نگم چقدر دری وری هست !

سلام و تشکر فراوان از تحلیل بسیار جالب و نکته بینانه ی شما من در مورد تسلیحات دریایی اطلاعات خیلی خیلی کمی دارم ولی با خوندن این قسمت از فرمایشات شما سید گرامی این سوال برای من پیش اومد پس اژدر کره ی شمالی با توجه به سناریویی که از مسیر و نحوه ی برخورد اژدر های تعقیبی فرمودین چرا به جای پاشنه و قسمت عق ناو کره ی جنوبی دقیقا به وسط ناو برخورد کرده و اونو از وسط به 2 نیم کرده ؟ http://links.org.au/files/SKcheonan.jpg حتی اگر اونچه که در تصویر زیر اومده درست باشه http://image.chosun.com/news/2010/1.jpg میشه این طور نتیجه گرفت که عملکردش بیشتر شبیه اون اژدر معروف اینگلیسی بوده که ( اسمش الان یادم نیست متاسفانه ) برخورد مستقیمی با بدنه ی ناو انجام نمیده و به وسیله ی سنسور هایی که داره خودش رو به قسمت زیر و وسط بدنه می رسونه و با انفجار در اون قسمت و به وجود اوردن شبه انفجار دوم که به دلیل یک خاصیت فیزیکی ایجاد میشه که قدرتش حتی از انفجار سرجنگی اژدر هم دست کمی نداره ناو رو به 2 نیم می کنه

  با سلام و ممنون از توجه شما    طبق  اطلاعات جدیدی که دوستان (صاحب تاپیک :) ) فرستادند این پروژه ی دارک اسورد و برنامه ی WU-14  مستقلا دنبال می شوند که بدین وسیله اصلاح می شود  :blushing:  :D     تصاویر مرتبط دیگر با dark sword    

DARK SWORD     پهپاد هایپر سونیک پنهان کار چینی ها که گفته میشه تا 2020 عملیاتی میشه              (در واقعی بودن تصویر اخر شبه وجود داره)   ............................................ تصاویر تعداد دیگری از پهپاد های چینی      ............................     ...........................       ..................................       ..............................     .............................    

به طور کل از کنترل خارج شد . این برای یه موشک به این معنیه که معلوم نیست کجا می خوره !     اصن به قول برادر ارپی جی تو سیالات سرعت حد داریم  استکاک شدید و ....  اساسا تو فاز ترمینال به نزدیکی همچین سرعتی هم نمی رسید چه برسه به هدایت و کنترل 

این بحث بی ربط که دیگه داره تبدیل به اسپم میشه رو تمام کنید لطفا  raised_eyebrow  سرعت 23 ماخ برای فاز ترمینال موشک های ما کذب محضه ! دوستانی که از هایپر سونیک فقط یه لفظی رو شنیدن این ماخ ها نقل و نبات نیست که همین جوری یلخی بالا و پایینش کنید !     یه حرف بدون منبع و فاقد هرگونه پایه و اعتبار علمی رو واقعا درک نمی کنم چه جوری این قدر کش دار شده !!!!   بحث پرتابه ی با سرعت 24 ماخ مرزیه که هنوز دانش و تکنولوژی بشری لمسش نکرده ! جدی ترین تلاش ها در این زمینه پروژه ی فالکون و سری هواگرد های HTV هست که بسیار پروژه ی عظیم و پر خرجی هست که توسط دارپا و لاکهیدمارتین پیگیری میشه  که خود من قبلا تو چند پست خرده مطالبی در موردشون بیان کرده بودم و جناب F14AA  هم انشاالله تاپیکشو ارسال خواهند کرد . ذکر همین نکته بس که تست های اولیه برای رسیدن به این سرعت به دلیل ایجاد شرایط متفاوت ایرودینامیکی و بروز حرکت اسپینی حول محور طولی به شکست انجامید و نسل بعدش پرتابه ها که اصلاحاتی روشون صورت گرفته بود طبق برنامه ریزی قرار بود به صورت مرحله ای و پلکانی به 6 ماخ و سپس 12 ماخ و در نهایت در صورت موفق بودن به 24 ماخ دست پیدا کنند که فعلا برنامه به دلایلی تعلیق شده !  در پیچیدگی شرایط ایرودینامیکی این سرعت ها همین بس که بهترین سوپرکامپیوتر ها فقط تا سرعت 17 ماخ رو می تونن شبیه سازی کنند ! از طراحی های ویژه و متریال های بسیاز خاص و گران قیمتی که استفاده میشه هم فاکتور می گیریم ! 

  اورهال سوخو-22

اونایی که مستند رو دیدن , این چی بود ؟   http://gallery.military.ir/albums/userpics/10275/6~7.jpg

  به نظر می رسه کلاهکش جدا میشه ! ممکنه یه ارتقاعی روی شهاب 2 ها باشه 

سفره ماهی و تمام پروژه های اینچنینی در واقع پروژه های تحقیقاتی هستند برای کسب تجربه و رسیدن به یکسری از فناوری ها (technology demonstrator) و ممکنه در طول مدت پروژه هزار و یک جور تغییر توشون ببینیم و هیچ الزامی وجود نداره که اخرش به یه محصول عملیاتی ختم بشه هر چند ممکنه بشه ! اینها پروژه های واقعی هستند که روشون کار میشه و اگر مدیریت پروژه ی درستی روش انجام بشه (این بحث مدیریت پروژه بسیار مبحث مهمی هست که تو خود امریکا هم تعدادی از پروژه های مهم به همین دلیل یا کنسل شدند یا با مشکلات دیگه روبه رو شدند و خیلی امیدوار نباشید تو ایران درست انجام بشه ) بسیار برای نیروهای ما به خصوص اینده ی نیرو هوایی لازمه . سفره ماهی (صرف خود پروژه , من دیزی نمی زنم از روند مدیریت و اجرای کار خبر ندارم هر چند به کانسپت هاشون نقد دارم! ) نه از اون پروژه هایی هست که بشه کاغذی و ماکتی نامیدشون و نه از اون مواردی که کسی بخواد در موردشون افسانه سرایی کنه و امید های واهی بهشون ببنده 

F-35  تنوری    

  ممنون از لطفتون . والا استاد کجا بود یه عضو کوچکی هستم در کنار سایر دوستان که هنوز دارم تاتی تاتی می کنم :)   در مورد جدایش هر چند در شکل دوم طرح سعی شده به نوعی این گره حذف بشه ولی در مورد وضعیت اول هم البته نیاز به محاسبات داره و این جوری نمیشه خیلی دقیق نظر داد ولی با این وجود چیزی که فی المجلس به ذهن می رسه اینه که در نمونه هایی که قرار دادید این جدایش هر چند در ظاهر در سرعت کمتری اتفاق می افته ولی در شرایطی انجام میشه که حرکت موشک و قسمت جداشونده دقیقا 100 درصد بر خلاف نیروی جاذبه ی عظیم زمین هست در واقع علاوه بر اینکه واحد جدا شونده نیاز داره شتابی بگیره که از قسمت اصلی موشک جدا بشه کاملا باید به نیروی جاذبه که 180 درجه خلاف اون حرکت می کنه هم غلبه کنه در حالی که در یک حرکت افقی چنین نیروی عقب کشنده ای به این میزان به پرتابه وارد نمیشه فلذا نیروی کمتری لازم هست . در مورد سرعت بالای کورنت هم ذکر این نکته ضروری هست که خود همین بخش جدا شونده هم همراه موشک دارای این سرعت بالا هست و فقط نیاز هست بوستری به صورت لحظه ای شتابی وارد کنه (مثلا 2 تا 3 متر بر مجذور ثانیه) تا در حد چند متری از 2 مرحله ی بعدی فاصله بگیره  که عمل کردنش بخش دیگر موشک رو تحت تاثیر نذاره . البته حفظ پایداریش بعد از جدایش مهمه که فکر می کنم قابل حله    .................................   در مورد میزان نفوذ هم در مورد مهمات مشابهی با وزن حدود 10 کیلو گرم و کالیبر 155 میلیمتر  ( که البته از ارتفاع بیشتری عمل می کنه ) میزان نفوذ حدود 135 میلیمتر قید شده   http://www.military.ir/forums/topic/29032-آشنایی-با-مهمات-ضد-زره-smart/

  زدن یه رادار کوچیک به اون ابعاد روی بدنه ی تانک با یه انتی متریال 20 میلیمتری از 1500 متری مطلقا به اون اسونی که فرمودید نیست مخصوصا اگر تانک در حال حرکت باشه  نیاز به تک تیر انداز بسیار ماهر و اموزش دیده , مهمات با کیفیت و سلاح مناسب  رو هم فاکتور می گیریم  

  سلام موردی بود که من از چندین ماه قبل در مورد فکر می کردم و مقداری اطلاعات در موردش جمع کرده بودم و قصد داشتم با تکمیلش در قالب یه طرح ارائه اش بدم ولی برخی گرفتاری های شخصی و درگیر روزمرگی شدن ها باعث شده بود فایل حاوی اطلاعات خاک بخوره و حتی تقریبا فراموش بشه . تا اینکه امروز این پست پربار جناب ناصر رو دیدم که شباهت های قابل توجهی با ایده ی من داشت واب در عین حال تفاوت های مهم و اساسی هم داره ! تا اینجای قضیه که سرعت می تونه راهکار مناسبی باشه و پرتابه ی ای اف پی می تونه همچین سرعتی رو با قیمت کم فراهم کنه در این دو ایده مشترک هستند اما نکته ی مهم و اساسی در بکار گیری اون است . حقیقت اینکه این طرح به رغم وسوسه انگیز بودن با گلوگاه های فنی و عملیاتی قابل توجهی رو به رو هست که وقتی با سطح امکانات و محدودیت های گروه های مبارز غزه  امیخته میشه شدت سختی و پیچیدگی این موارد رشد نمایی به خودش می گیره . مهمترین چالش های فنی به صورت خلاصه و تیتر وار شامل : طراحی سر جنگی حاوی ریز مهمات و مکانیزم رها سازی اون ها در لحظه ی درست - ساخت سنسور ها و ساز و کار هدف گیری خودکار و هوشمند ریز مهمات - کاهش خطای خود موشک تا بتونه منطقه ی هدف رو به خوبی پوشش بده  و مهمترین چالش های عملیاتی : اولین مورد خود موشک فجر 5 هست ! همان طور که می دونید این موشک به صورت دست ساز و با رعایت حداقل استاندارد ها تولید میشه با مشکلات فراوان برای تهیه ی سوخت مناسب و  ...  که در این تاپیک به خوبی بهشون پرداخته شده   http://www.military.ir/forums/topic/28149-راکت-های-دست-ساز-و-دقت-پرتابه-ها/    که به معنی تعداد محدود و سرعت کم تولید هست   و با توجه به اشراف اطلاعاتی و نظارتی قابل توجه  اسرائیل به اون منطقه لانچ موشکی به این ابعاد رو هم به شدت مشکل می کنه به نحوی که در جنگ اخیر و جنگ قبل از اون تعداد بسیار محدودی از راکت های شلیک شده از نوع فجر 5 واقعی بودن , که مجموعا کارگیری مشکل این موشک رو در عرصه ی نبرد نشون میده  مورد دیگه به فرض ساخته شده و اثابت این پرتابه به سقف برجک بحث اثر گذاری اون هست که همان طور که می دونید و جناب گوبلز هم با قرار دادن تصاویری در یکی از تاپیک ها به خوبی نشان دادند بر خلاف خیلی از تانک ها که در بالای برجک زره ضعیفی دارند مرکاوا مارک 4 در بخش فوقانی زره قطوری داره و سطح حفاظت بالای برجک کم از حفاظت جانبی نداره  مورد دیگه هزینه های زیاد و تعداد تغییرات زیاد در سلاح ها هست که هزینه و ریسک اون رو افزایش میده    حالا با توجه به جمیع موارد مطرح شده و اونچه که از قابلیت های تروفی می دونیم ایده ای که به ذهن حقیر رسید که بر مبنای استفاده از حداکثر امکانات موجود و با حداقل نیاز به توسعه ی فناوری و تجهیزات جدید بود  , ترکیب efp  ترجیحا از نوع مالتی ای اف پی با موشک کورنت هست که در 2 قالب طرح میشه :      طرح اول موشکی 3 مرحله ای بر پایه ی کورنت هست ( همان طور که می دانید این موشک در قطور ترین بخش 152 میلیمتر قطر دارد و امکان حمل 7 تا 10 کیلیو گرم سرجنگی بسته به نوع را دارد) که مرحله ی اول اون سرجنگی از نوع مالتی ای اف پی (البته اشکال و انواع مختلفی دارند) هست و 2 مرحله ی بعدی شامل همین 2 مرحله ی فعلی کورنت و وظیفه ی مرحله ی اول نه نفوذ کامل و از بین بردن تانک که با تحت تاثیر قرار دادن سطج قابل توجهی از بدنه ی تانک ولی با نفوذ کم از بین بردن خود سامانه ی تروفی هست !  همین طور که می دونید این سامانه به وسیله ی رادار هایی که در طرفین تانک قرار دارند اقدام به کشف و ترک کردن موشک ها و پرتابه ها می کند و هنگامی که موشک با توجه به اطاعات بدست امده از رهگیری قبلی به برد موثر درگیری تروفی رسید اقدام به انفجار صفحات ترکش زا می کند که موشک را از بین می برد اما مکانیزم این موشک 3 مرحله ای بدین صورت هست که قبل از رسیدن به برد موثر تروفی (که توسط سنسور تعبیه شده در نوک موشک تشخیص داده میشه ) مرحله ی ابتدایی به وسیله ی بوستر کوچکی با ناز های جانبی از موشک در حال حرکت به سمت هدف جدا شده و با 2 تا 3 متر فاصله گرفتن از موشک اصلی فعال می شود که ضمن اینکه کل روند ترکینگ هدف و محاسبات مربوطه را به شکل ناگهانی به هم میریزد با توجه به سرعت زیاد و نیز شکل و حجم پرتابه ها در صورت اقدام به مقابله ان را بی اثر می کند و در هنگام برخورد زاویه و چینش پرتابه ها در سرجنگی مرحله ی اول به گونه ای خواهد بود که سطح قابل توجهی از بدنه ی تانک را البته با میزان نفوذ نسباتا کم پوشش دهد که در اثر ان مورد نظر است رادار که حکم چشمان این سامانه رادارد به همراه , واحد لانچر و نیز سایر تجهیزات روی برجک به ویژه سایت های اپتیک و تجهیزات نظارتی دیگر در سمت برخورد از بین بروند یا اسیب های کاملا جدی ببینند و اندک لحظاتی پس از این قبل از اینکه تانک فرصت چرخش برجک را پیدا کند , 2 ثانیه می تونه زمان خوبی باشه , بخش اصلی موشک که شامل 2 مرحله همانند کورنت هست به تانک کور اثابت می کنه و با 1000 میلیمتر نفوذ بعد از عبور از زره واکنش گر زخم کشنده ای به جا می زاره بدین ترتیب هر موشک به تنهایی و با همان روش های شکار تانک قبلی که توسط مبارزین استفاده میشد بدون نیاز به اموزش های تخصصی جدید امکان از بین بردن هدف رو داره . این موشک 3 مرحله ای که طرحش بیان شد " تیر گز " نام داره .            اما همین طرح هم پیچیدگی هایی داره از جمله جدایش مرحله ی اول و اثابت درست اون و نیز نیاز به موتور جدید برای موشک با توجه به افزایش وزن و البته حمل سوخت بیشتر , که اگر مجموعه ای با امکانات وزارت دفاع بخواد پشت قضیه باشه میشه انتظار داشت که از پس اون بر بیاد ولی وقتی به محدودیت های گروه های مبارز می رسیم مساله بغ رنج میشه که در این وضعیت قالب دوم طرح که پیچیدگی های بسیار بسیار کمتر و البته اندکی استفاده ی عملیاتی دشوار تری داره مطرح میشه : در این نسخه از طرح از همان موشک های کورنت فعلی استفاده میشه با این تفاوت که برای هر هدف نیاز هست 2 موشک با فاصله ی زمانی اندک به  سمت یک وجه تانک روانه شوند و کار مرحله ی اول موشک قبلی را این بار یک موشک مستقل انجام می دهد که موشک اول  1 وارهد EFP بزرگتر و سنگین تری رو می تونه حمل کنه که طبعا اثر گذاری خیلی بیشتری رو هم ازش اننظار داریم , در این موشک تماما از موشک و لانچر های موجود اضافه میشه و فقط به جای 2 مرجله خرج گود سر جنگی با یک واحد EFP  جایگزین میشه و یک سنسور فاصله یاب نیز در نوک موشک قرار داده میشه تا در فاصله ی درست از هدف فعال بشه  و موشک دوم که یه کورنت معمولی هست سینه ی این دیو کور رو هدف می گیره