[aparat]dLGKO[/aparat]

کاربران ia65 و جویسر هر دو به دلیل وارد کردن تهمت و افترا از این تاپیک بن شدند 

        //////////////////////////   شادی ارواح طیبه ی شهدای گمنام صلوات    military.ir

بخش پایانی    

    ////////////////////////////////////////////////////////////////   شرکت های روسی ونیی ام و ان پی کا " بارل" و شرکت ایرانی " بنیان دانش شرق" در نمایشگاه هوایی — فضایی ماکس —2015 توافق مربوط به طراحی ، ساخت و بهره برداری از سیستم های فضایی سنجش از راه دورزمین به نفع ایران را امضاء کردند.  این سند توسط مدیر کل شرکت ونیی ام ، لئونید ماکریدنکو ، مدیر کل ان پی کا " بارل" سرگی باسکوف و رئیس شرکت ایرانی " بنیان دانش شرق" علی رضا زلالی امضا ء شد.  سازمان اصلی در این پروژه ان پی کا " بارل" است که پاسخگوی تمامی مسائل ادغام و تکمیل زیرساخت های روی زمینی سیستم های فضایی ایرانی سنجش از راه دور خواهد بود. ونیی ام طراحی دستگاه های فضایی را برعهده گرفته و پرتاب آن درموشک حامل روسی را انجام می دهد. " بنیان دانش شرق" به نوبه ی خود کار اپراتور سیستم سنجش از راه دور زمین را برعهده می گیرد.  ماکریدنکو به خبرنگاران گفت که این توافق اولیه بوده و خود قرارداد تا آخر سال منعقد خواهد شد. وی تاکید کرد: " ماهواره توسط دستگاه فضایی در موشک حامل " سایوز" راه اندازی می شود. این دستگاه در پایگاه سکوی ماهواره ای به روز شده ی " کانوپوس" ساخته خواهد شد. http://ir.sputniknews.com/world/20150826/616759.html

         

تصاویر تزئینی هستند       نکته جالب این نمایشگاه افشای میگ — 41 بسبار محرمانه است که می تواند هدف های دشمن را در مسافت دور رهگیری کند. این یک پروژه مطلقا بسته صنایع دفاعی روسیه بوده و نام فرضی میگ — 41 دارد. معلوم نیست که این جنگده وجود خارجی دارد یا خیر، ولی دوستان آن سوی اقیانوس ما منویسند که این میگ جای میگ — 31 ب ام را خواهد گرفت. اگر ایطور شود از روی پارامتر هایی که دارد می تواند جنگنده رهگیر نسل ششم شود http://ir.sputniknews.com/opinion/20150825/612390.html  

قسمت اول Brilliant Buzzard   Brilliant Buzzard , که همچنین به عنوان  'The Mothership' و  'Super XB-70' نیز شناخته می شود اعتقاد بر این است که از این پروژه به عنوان سیستم نظارتی هوابرد استفاده شده است . ظاهرا  Buzzard  در رقابت مستقیمی با سایر سیستم های نظارتی بوده ,  AOA (Airborne Optical Adjunct )  یا AOS   ( سیستم اپتیکال هوابرد ) فوق سری بوده اند و به خاطر حساسیت برنامه رسما در میان برنامه های با بودجه ی سیاه ( سری ) قرار داده شده . در بررسی مراحل تست هواپیما همچنین به نام 'cropped' نیز بر می خوریم . و نیز اعتقاد بر این است که اسم 'Blue Eyes' در واقع نام دیگری برای Brilliant Buzzard می باشد . در طی مراحل اولیه ی توسعه و تست برنامه مقاله ای در سطح عمومی منتشر شد که در ان AOA در مقابل (vs)  Buzzard/Blue Eyes  عنوان شد . در حقیقت AOA و Buzzard در رقابت مستقیمی برای پلت فرم نظارتی بودند که قرار بود تسط وزارت دفاع وارد خدمت شوند . کلمه ی " سیاه " در این پروژه های با ظرافت نشان می دهد که این برنامه ها در حقیقت مرتبط با پلت فرم های نظارت و رصد می باشند . AOA چه بود ؟  اعتقاد بر این است که AOA پلت فرم رصدی نصب شده بر بویینگ 767 بوده .  به نظر می رسد که AOA برنامه را برده , و تصاویری از بویینگ 767 به همراه سامانه ی AOA نصب شده بر روی ان هم اکنون در دسترسی عمومی قرار دارد . ( در منبع اصلی تصویری از این بویینگ وجود نداشت ولی طبق بررسی های که کردم قریب به یقین همین تصاویری ست که در پایین قرار داده ام - مترجم)               بر اساس گزارشات Brilliant Buzzard دارای سرعت کروز (پیمایش) بسیار بالایی بوده  است , اعتقاد بر این است که  سرعتی بالغ بر 3.3 ماخ و سقف پیمایش 100 هزار پا داشته . کانسپت های زیادی طراحی شده است و یکی از این کانسپت ها به گونه ای است که B/Buzzard تبدیل به  پلت فرم لانچی شود برای فضا پیما های اینده . بنابر این , ایا این جانور یک هواپیمای نظارتی است یا یک پلت فرم لانچ فضا پیما ؟  چه اتفاقی برای Brilliant Buzzard افتاد ؟  چندین رویت از این هواگرد پس از اینکه AOA قرار داد اولیه را برنده شد دیده شده .  رویت هایی نیز در تصاویر ماهواره ای صورت گرفته , که هواپیما را به همراه 2 نمونه  ی دیگر در رمپ منطقه ی 51 نشان می دهد . همچنین در پایگاه هوایی پاتریک در فلوریدا واقع در کیپ کاناورال . بنا بر این ایا Brilliant Buzzard به برنامه های نظارتی اینده کمک می کند  , احتمالا با کمک ناسا ؟ ایا   Brilliant Buzzard در حال توسعه ی بیشتر است , شاید به عنوان یک هواپیمای شناسایی استیلث ؟ یا حتی یک برنامه ی نظارتی مرتبط با فضا ؟ یا یک لانچر فضایی همانند انچه در بالا ذکر شد ؟ متاسفانه برای فهمیدن ان ما فقط می توانیم صبر کنیم . ظاهر ان به چه شکلی است ؟ به نظر می رسد که Brilliant Buzzard یکی از بزرگترین اگر نگوییم بزرگترین , پروژه ی سیاهی است که مقداری از میان سایه ها به سمت نور کشیده شده است . شاهدانی که در نزدیکی پایگاه تست ار سی اس هلندیل در بیابان موجاوه بودند هواپیمای سیاه رنگی رامشاهده کردند  که در ارتفاعی حدود 200 فوت از بالای سرشان عبور کرد و در ارتفاعی به شدت کم به باند فرود تخصصی پایگاه ار سی اس (RCS Base) نزدیک می شد . همچنین بیان شد که طول بال ها تقریبا اندازه ی طول بدنه بود . طول ان در حدود 180 تا 190 پا براورد می شد .  البته این پرنده نمی توانست در این باند فرود بیاید جرا که این باند اختصاصا برای تست های پنهان کاری (استیلث) ساخته  شده بود, علاوه بر دستگاه تست ار سی اس اسپایک در انتهای باند  , در طول خط مرکزی باند نیز تجهیزات مختلفی نصب بود . همان شاهدان صدای هواپیما ره به صورت غرشی ارام و کم سر و صدا توصیف کردند , اما صدای ان بلافاصله توسو ط صدای هواپیمایی که اشکارا ان را تعقیب می کرد , احتمالا یک فروند اف 16 یا اف 18 , خفه شد .  چیزی که بسیار عجیب است این است که گمان می شد Brilliant Buzzard برنامه ای متعلق به بویینگ است پس چرا به تاسیسات لایکهید مارتین در هلندیل نزدیک می شد ؟ با توجه به ابعاد براورد شده , Brilliant Buzzard بسیار بزرگ بوده , در حقیقت بزرگتر از هواپیمای ترابری فعلی نیروی هوایی , C-17 Globemaster III  و  C-141 Starlifter  می باشد و به نظر می رسد احتمالا دارا ابعاد مشابهی با  MD-11 یا B777 یا حتی کمی بزرگتر !  هرانچه که Brilliant Buzzard بدان منظور ساخته شده باشد , این پرنده واقعا بسیار بزرگ و خیلی سریع است . ایا این هواپیما هنوز عملیاتی است ؟ از گزارش هایی که در حال حاضر و از گذشته در دست است به نظر می رسد این پرنده هوز در حال خدمت در پایگاه های متعددی است از جمله پایگاه ادواردز در گروم لیک . پایگاهی که قبل از این XB-70 hanger را همچون یک شبه میزبانی کرده بود . همچنین اخباری وجود دارد مبتی بر اینکه Brilliant Buzzard حاصل ادامه  ی توسعه ی ایکس بی 70 و تولید Super XB-70 بوده است      XB-70   ........................................................       Both images source: Boeing. Both drawings are patented          بر اساس برخی اطلاعات و گزارشات بدست امده  توصیف سیستم پیشران Brilliant Buzzard همانند پروژه های مشابه دیگری ست , به طور خاص ارورا , استرا و بقیه . پیشران با سوخت متان مایع شرح داده شده . اما همان طور که ما مشاهده کرده ایم , پروژههای زیادی مانند Aurora دارای موتور Pulse Detonation Wave بوده اند . ما هیچ مدرکی در اختیار نداریم که سوخت Brilliant Buzzard در واقع متان بوده است . بنا بر این ما هیچ مدرک محکمی در اختیار نداریم که Aurora/ASTRA از پیشران PDWE یا متان یا حتی هردو استفاده می کرده اند . چیزی که قابل توجه است و به نظر می رسد که دارای تناسب باشد , علامت تماسی ست که در موجاوه شنیده شد . گزارش ها نشان می دهند که هزار اسکن کننده صدای هواپیمایی را در Joshua Control receiving instructions   در فاصله ی خیلی نزدیکی به پایگاه هوایی ادواردز  شنیدند . ظاهرا , یکی از کنترل کننده ها یک 'directors' approach در حال وقوع  اعلام کرده .  'directors' approach هنگامیست که 'director' در یک پلیگاه هوایی  یک هواپیما را  در وضعیت حفظ تقرب به صورت گلاید  , در تماس مداوم با هواپیما برای اطمینان از  کاملا اماده و مجهز بودن  در تقرب به باند هدایت کند  .  اگر خلبان در حال انحراف باشد دایرکتور با وی تماس می گیرد و به او می گوید که کدام مسیر صحیح است تا هنگامی که به خوبی مسیر تقربش مجددا تنظیم شود . شما ممکن است بگویید که این نوعی منوال  ابزار سیستم فرود (ILS)  است . علامت تماس ....... 'GASPIPE' . کاملا به خوبی مناسب است اگر ان را به عنوان سوخت سیستم پیش ران در نظر بگیریم , متان مایع ! بنابراین اگر هواپیما چنین سوختی داشت , در واقع این گاز از اگزوز ان خارج می شد . در انتهای ادواردز هواپیماها مجبورند از باند شلوغی عبور کنند و به طور یکیان مورد توجه علاقه مندان پایگاه ادواردز و محققین پروژه های سیاه Black researchers  قرار می گیرند . بنابر این چرا ما  بیشتری این هواپیما را ندیدیم ؟  ایا ممکن است که به این دلیل باشد که این پرنده بعدا  به منطقه ی 51 منتقل شده باشد ؟ همچنین برنامه ی ASTRA ی بویینگ نیز به Brilliant Buzzard و AOA مرتبط است . شما احتمالا با خودتون فکر می کنید , یک لحظه صبر کن , اطلاعات مربوط به استرا قیل از این برنامه بدست امده و نیز این برنامه متعلق به نورث روپ بوده .... خب در حقیقت  ASTRA  مخفف Airborne Surveillance TRAcking  است . پروژه ی ASTRA ی بویینگ در مرکز فانتوم ورکز جایی که کانسپت بویینگ در پروژه ی جی اس اف (ایکس-32) در ان طراحی شده بود , طراحی شد . تاسیسات فانتوم ورکز در 2 منطقه قرار دارد یکی در سیاتل و دیگری در سنت لوییز که در واقع قبلا متعلق به مک دانل داگلاس بود که با بویینگ ادغام شد .   Northrop's AMC Design   نورث روپ هواپیمایی را توسعه داد که به زودی تبدیل به یک پروژه ی  سیاه شد . AMC مخفف کانسپت پیشرفته ی سرنشین دار  (Advanced Manned Concept)  دانسته شده  . اما بر اساس منابع متعددی AMC در اصل توانایی پرواز به صورت هم سرنشین دار و هم بدون سر نشین  را داشته است !  ظاهرا نورث روپ در حال توسعه ی هواپیمایی برای جانشینی اف 15 استرایک ایگل بعد از 2020 بوده !  ان چیزی که در مورد  AMC خیلی جذاب است شکل و  شمایل  ان است ! ظاهر این هواپیما بسیار به 'Manta شباهت دارد . امروزه محققین پروژه های سیاه نمی دانند که راه جواب دادن به سوالات پیرامون پروژه ی فوق العاده سیاه TR-3A 'Black Manta' چیست . بسیاری از محققین بر این باورند که ما با پیزی مشابه TR-3A روبرو نیستیم , و نیز  TR-3 اغلب با TIER-3 ( دارک استار )  اشتباه گرفته می شود . با توجه به شکل و طراحی AMC ایا این همان چیزی ست که شهاد در رویت هایشان تحت عنوان 'Black Manta توصیف کرده اند ؟ ظاهر ان خیلی به طراحی مانتانا شبیه است . ایا استیو داگلاس در واقع یک AMC را دیده بوده و نه یک TR-3A  ؟  نورث روپ حتی فراتر رفته و پتنت این صرح را به شماره کد D365-545  ثبت کرده است . ما همچنین می دانیم که AMC به مرحله ی توسعه رسیده و حتی ممکن است در حال حاضر نیز در گروم لیک در نوادا در حال گذراندن مراحل تست و توسعه باشد . براساس اظهارات یکی از کارگران , AMC تنها چند صد متر انطرف تر از پروژه های سیاهی که توسط لایکهید تست و توسعه داده می شند , مراحل تست و توسعه را گذراند . لایکهید پروژه ی S-4 را برده بود در حالی که نورث روپ S-2  را , این که چه کسی S-3  را برده بود ما نمی دانیم , ما حتی نمی دانیم که ایا   S-3   ای وجود داشته یا نه ! گمان می رود که AMC دارای بالی با هندسه ی متغییر بوده که به نام 'swing wing' شناخته می شود . باور بر این است که ای ام سی دارای طولی حدود 50 تا 60 فوت بوده که طولی برابر با اغلب جنگنده های امروزی ست . تصویر زیر دقیقا طرحی ست که پتنت ان توسط نورث روپ ثبت شده است که به  این معنی ست که این پرنده تست های پروازی به واقع گسترده ای را گذرانده یا در حال طی کردن است !   به روز رسانی :  اعتقاد بر این است که برنامه ی ای ام سی نورث روپ یک برنامه ی مشترک یا دارای وابستگی به سیستم های هوافضای بریتانیا (BAE سابق ) است  . گزارش های زیادی توسط من دیده شده شامل ویدیویی که نشان می دهد BAe در گیر برنامه ی ای ام سی یا چیزی مشابه ان شده است .     Image source: Northrop Grumman     مترجم  : تصویر زیر از منابع دیگری ست  که به مربوط به مراحل مختلف تست و توسعه ی همین برنامه ی Northrop's AMC می باشد  .       ..............................   ادامه دارد ...  ترجمه از 7mmt military.ir   ...................... با تشکر از مدیران محترم با اجازتون منابع را در پایان قسمت اخر قرار می دهم  کلیه ی حقوق برای نویسنده محفوظ است

 

با سلام البته این یکی بیشتر شاهین میزنه تا گربه :)

بخش سوم                شادی ارواح طیبه ی شهدای گمنام صلوات

به بهانه ی این پست شاید بعد از 200 سال .... The Lockheed X-۱۷ story

در مورد اون موشک هم طبق معمول به بد شکل  ترین ممکن  گند زدن به قضیه . این کلیپ تو قد و قواره ای نبود که همچین کارتی براش سوزونده بشه . حالا حالا ها این تیر جای کشیدن داشت ! اگرم قرار به رها کردن بود باید تو چله ی کمان می زاشتنش نه تیر کمون مگسی  raised_eyebrow    [aparat]YATLP[/aparat]

  اونی که زیر بال فطرس هست یه موشک بدون لانچر یا تیوب هست که  همونی هست که  روز  رونمایی  زیر بال ماکاپش بود (شبیه هل فایر) اون لحظه ی شلیک مال یه فیلم دیگست مربوط به تست همون مهاجری بود که دوش پرتاب حمل می کرد لحظه ی شلیک هم تو فیلم هاش بود  دستت درد نکنه ولی دیگه خیلی کیفیتشو کم کردی  :mrgreen: 

با سلام این اولین بار است که در تمام وب فارسی مطلبی در مورد این هواپیما منتشر می شود . انشاالله که مورد پسند و استفاده ی شما قرار گیرد .           Leduc 010 هنگامی که به دلیل اشغال فرانسه کار روی ان به حال تعلیق درامد در حال شپری کردن مراحل پایانی کار بود . ساخت ان در دسامبر 1945 پایان یافت و اولین پروتوتایپ ان که کار منتاژش در Languedoc انجام شده بود  اولین پرواز خود را در 19 نوامبر 1946 تجربه کرد  . با خلبانی Jean Gonord  , هواپیمای 010  در 21 اپریل 1949 تبدیل به اولین هواپیمایی در دنیا شد که تنها منبع رانش اش دفع حرارت از مجرای خروجی (thermo propulsive conduit) بود  . مراحل پرواز طبق برنامه با موفقیت به انجام رسید . بر طبق یک اصل خیلی ساده از انجایی که این هواپیما و به خصوص پیشران ان فاقد هرگونه قطعه ی مکانیکی متحرکی بود این امکان را  ایجاد کرد تا بتوان به نیروی رانش بسیار زیادی دست یافت , ولی فقط تا سقف سرعتی خاص . این پرنده توسط یک هواپیمای حامل  به دل اسمان حمل می شد و پس از جدا سازی پرواز خود را اغاز می کرد . هر 2 نمونه ای که از Leduc 010 ساخته شده بود در سوانحی در 1951 و 1952 از بین رفت . نسل بعدی این پرنده که در ابتدا Leduc 016 نام گرفت به 2 موتور توربوجت "  Turboméca " Marboré مجهز بود که اولین پروازش را در 15 ژانویه ی 1952 پشت سر گذاشت .  موتور Marboré بسیار ناکار  امد نمود کرد که منجر به حذف ان شد , پرنده به سان نمونه ی قبلی 010 درامد بجز حالت دوکی شکل در انتهای بال ان . این هواپیما با این پیکره بندی تا 1954 به پرواز ادامه داد .          به افتخار مندس فرانسوی رنه لودوک    René Leduc  که به اوین توسعه ی تکنولوژی موتور های رم جت در دنیا به شدت سهیم است .  در فرانسه در دههی 50 او اولین و تنها هواپیما ی جهان ار که برای پرواز از اصل "Athodyd"    (مجرای ترمودینامیکی هوا – بعد ها به نام رمجت شناخته شد)    به عنوان  تنها منبع رانش  استفاده می کرد , را ساخت . رنه لورین René Lorin  , کسی که برای اولین بار این اصل را در بررسی های فنی "Aérophile" در 1913 منتشر کرد , موتور رمجت را در فرانسه اختراع کرد . متاسفانه این مهندس بلند پرواز نتوانست ایده اش را به  مرحله ی  نهایی برساند و اختراع اش را بسازد  . 20 سال بعد , René Leduc , یک فرانسوی دیگر , وسیله ی مشابهی را دوباره اختراع کرد . رنه لودوک فعالیت اش در عرصه ی هوانوردی را در کارخانه ی هواپیما سازی لوئیس بریژیت Louis Breguet اغاز کرد و  اغلب روی برژیت-27 کار می کرد .           این مهندس خود اموخته خیلی سریع متوجه محدودیت های موتور های ملخی شد و سعی کرد تا به راه حلی برای ان دست یابد . او ابتدا یک موتور جت را متصور شد با چرخه ای از فرایند تولید نیور در کنار چرخه ای از تعلیق از طریق سیستم سوپاپ . او در 1930 برای وسیله اش خواستار ثبت اختراع شد , 3 ماه قبل از پل اشمیت Paul Schmitt مهندس المانی , که کمک های دولتی را نیز بدست اورده بود که او را قادر می ساخت اختراعش را توسعه دهد , که امروزه به نام "pulse-jet" شناخته می شود. توجه شما را به این نکته جلب می کینم که این وسیله در قرن قبل توسط Charles De Louvrier یک فرانسوی دیگر ارائه شده بود . با عدم راضی شدن و کنار امدن با محدودیت های موتور های "pulse jet" , رنه لودوک سیستمی را متصور شد که در ان یک جریان ساده این امکان را به ان می دهد که به فشار مورد نیاز دست یابد , و پس از ان نیروی رانش ایجاد شود .  او برای این اختراعش در 1933 خواستار  امتیاز نامه شد . پس از ان بود که نگارشات رنه لورین را کشف کرد . او سعی کرد با وی تماس بگیرد , اما متوجه شد که لورین چند ماه قبل دارفانی را وداع گفته است . لودوک همواره برای کارهای لورین احترام زیادی قائل بود . رنه توانست یک قرار داد کوچک را با دولت به دست اورد , که به او اجازه می داد تست هایی را روی یک داکت کوچک ایروترمودینامیکی با قطر 30 میلی متر به اجرا گذارد . پس از ماه ها تلاش , او قادر شد تا کاربرد عملی تئوری  اش را در طی یک نمایش رسمی در جوئن 1936 به اثبات برساند .  در ان روز , در مقابل نمایندگان سرویس های رسمی , این اختراع پر سر و صدا ثابت کرد که به راستی می تواند نیروی رانش ایجاد کند . سال ها پس از رنه لورین , کسی که برای اولین بار چنین نوعی از موتور را به درستی توصیف کرده بود , رنه لودوک اولین کسی بود که ان را به کار انداخت . لودوک سفارشی از دولت فرانسه برای ساخت پرنده ای که از چنین پیشرانی استفاده کند دریافت کرد . بر این اساس , پروژه ی لودوک 010 تحت شماره ی تجاری 7/407   تاسیس شد (آخرین عدد نشان دهنده ی این است که این فرمان در 1937 امضا شده است)  . رنه لودوک مهندس دون پایه ای بود که  توسط لوئیس برژیت در کارخانه اش در ویلاکوبله (Villacoublay) استخدام شده بود . او چالشی را با کمک اقای برژیت پذیرفته بود , که می توانست منجر به ساخت اولین جت فرانسوی شود . متاسفانه جنگ به طور قابل توجهی ساخت این هواپیما را به حال تعلیق دراورد . گارگاه های اموزشی برژیت مجبور شدند به سرعت از منطقه ی پاریس بگریزند , و هواپیمای لودوک نیز به تولوز Toulouse انتقال داده شد . هواپیما در انجا تقریبا کامل شد اما بمباران کارخانه ی مونتودقان  Montaudran  باعث نابودی قسمت هایی از ان شد , با مقداری خوش شانسی شاید البته , چرا که مانع از دست یابی المان ها به فناوری بکار رفته در این پرنده شد . پس از ازاد سازی فرانسه کار روی این هواپیما از سر گرفته شد , اما به دلیل مشکلات در تهیه ی منابع و تدارکات مورد نیاز کار به کندی پیش می رفت  . یکی از مشکلات اصلی موتور رمجت عدم تولید تراست در حالت ایستا (یا سرعت کم – مترجم ) است . برای رسیدن به سرعت اولیه ای که برای راه اندازی موتور ضروری ست , چاره ای که رنه اندیشیده بود رها سازی این پرنده از یک هواپیمای حامل در میانه ی اسمان بود . هواپیمایی که برای نقش حامل انتخاب شد پرنده ی 4 موتوره ی SE-161 "Languedoc" بود که به طور ویژه ای برای این ماموریت اصلاح شده بود .   SE-161 Languedoc     در 19 نوامبر 1946 , با قرار گرفتن خلبان تست Jean Gonord در پشت فرامین Leduc 010  که در بالای Languedoc شماره ی 6 قرار داشت   ,  اولین پرواز ترکیبی از فرودگاه کوچک Blagnac انجام شد . خلبان هواپیمای حامل  سرهنگ (کلنل) Jean Perrin بود , کسی که تبدیل به متخصص اصلی چنین ماموریت هایی شده بود . این پرواز چندین ماه قبل از اینکه 010  برای اولین بار جهت پرواز ازادانه ی گلایدری ( بدون روشن کردن موتور) از حامل رها شود , انجام شده بود , پروازی که در 21 اکتبر 1947 رخ داد . در پایان اولین پرواز مستقل از حامل لودوک 010  , هواپیما هنگام  فرود قبل از توقف مسافتی بیش از طول باند کوتاه فرود را پیمود که منجر به منفجر شدن تایر هایش  شد .  در نهایت اشتیاق Gonord برای پرواز با این پرنده بر به خدمت گرفتن متخصص رسمی برای ادامه ی پرواز ها فائق امد .    خلبان ازمایشی Yvan Littolff در کاکپیت لودوک 021 که در رینگی شیشیه ای محصور شده , رنه لودوک به تمام جزئیات هواپیمایش توجه ویژه ای داشت .     پس از چند پرواز ترکیبی , و 2  پرواز مستقل گلایدری , دوره ی طولانی از سکون که صرف تهیه ی تجهیزات ضروری شده بود ,  سپری شد , سرانجام ان پرواز تاریخی در 21 اپریل 1949 به وقوع پیوست . پس از جدا شدن بر فراز Blagnac , خلبان تست  Jean Gonord  موتور رمجت را روشن کرد  و شروع به افزایش ارتفاع کرد .   در طول جنگ , تست های مختلفی روی موتور های رمجتی که به طور اکسترنال به هواپیماهای حامل نصب شده بودند , انجام شد  به ویژه در اتحاد جماهیر شوروی , المان و  امریکا  . چنین پیشران هایی حتی در ساخت برخی گلوله های توپ برای افزایش برد به کار رفته بود , و پروژه های بسیار دیگری نیز پیرامون رمجت ها متولد شده بودند . اگر چه , پرواز لودوک 010 در 21 اپریل 1949 با موتور رمجت عملیاتی اش , نمایانگر  اولین  پرواز  هواپیمایی بود که رانش اش تنها به وسیله ی یک موتور رمجت تامین می شد .                     پس از این موفقیت , تست ها با حداکثر نیرو انجام شد , و تنها در تعدا اندکی از پرواز ها , لودوک 010 قابلیت های فوق العاده ی موتور athodyd را به اثبات رساند , به خصوص  نرخ صعود باور نکردنی اش را . حتی قبل از اینکه فشار هوای داخل کابین تنظیم شود , Gonord تنها پس از چند دقیقه خودش را در حال پرواز در ارتفاع 11 هزار متری یافت . در طی پرواز دیگری , هواپیما توانست به سرعت سیر هوایی بالایی دست یابد , سرعتی که خلبان را غافل گیر کرد , 0.85 ماخ . او با اثرات شدید و خشن فشار هوا مواجه شد , که در پرواز در ارتفاع بیش از 600 متری حاصل می شود . مسلما این پرنده اولین هواپیمای فرانسوی بود که این پدیده را تجربه می کرد . رنه لودوک قادر نبود تا به عنوان یک مهندس خصوصی (private engineer) بیش از این به جلو برود , در حالی که او هنوز به طور پاره وقت برای کمپانی برژیت کار می کرد . بنابراین  او شرکت خودش را تاسیس کرد و به منطقه ی پاریس بازگشت و  در Argenteuil (در حومه ی شمال غرب پاریس – مترجم ) مستقر شد . او توانست قرار داد های متعدد دولتی را برای ساخت و تست پروتوتایپ های دیگر بدست اورد , 010 دوم ساخته شد . پرواز های تستش که در منطقه ی پاریس انجام شد به شدت تخت تاثیر اثرات سو شرایط نامطلوب هوا شناسی قرار گرفت , رنه در 1951 ادامه ی پرواز های تست را در جنوب فرانسه از سر گرفت , در Istres در منطقه ی Provence . هر دو 010 ساخته شده در انجا با خلبانی   Jean Gonordو همراهی کمک خلبان Yvan Littolff  و زیر نظارت مدیر فنی پروژه Jean Corriol ,  پرواز های ازمایشی را انجام دادند .  پروتوتایپ سوم نیز ساخته شد , مجهز به 2 موتور اضافی که در نوک بال ها نصب شده بود . این پرنده Leduc 016 نام گرفت . در طی مراحل توسعه پس از چند تلاش به دلیل مشکلات فنی موتورهای 2 سر بال حذف شدند . پرواز های ازمایشی توسط مرکز ازمون پرواز فرانسه (CEV), با حضور Jean Sarrail به عنوان خلبان اصلی , و تحت مدیریت Jean Sarrail و مهندس ازمون , انجام شد .  متاسفانه , در پی نقص فنی , این پرواز ازمایشی با ازبین رفتن یکی از 010 ها خاتمه یافت , و خلبان ان به شدت مجروح شد . در سال پس از ان اینبار این Yvan Littolff   بود که در یک سانحه ی دیگر دچار جراحات سخت شد , که در این سانحه دومین 010 نیز نابود شد . Jean Gonord به حرفه اش به عنوان خلبان ازمایشی خاتمه داد و این  Jean Sarrail بود که به ازمون ها ادامه داد .         این پرواز ها توسط 016 ادامه پیدا کرد , که به زودی 2 هواپیمای بسیار بزرگتر به ان ملحق شدند , 2 فروند لودوک 021 .  Sarrai و Yvan Littolff پرواز ها را روی این دو پرنده تقسیم کردند , که باعث به موزه فرستادن 016 در 1953 شد . 2 فروند 021 در مجموع 385 پرواز را پشت سر گذاشتند که شامل 248 جدایش و پرواز مستقل بود . یک بار دیگر پرواز های ازمایشی در 1955 در CEV انجام شد , اندکی قبل از معرفی شان در نمایشگاه هوایی Le Bourget . خلبان ازمایشی  CEV  برنارد ویت بود , همراه با تیم مهندسی André Bourra برای بدنه ی هواپیما و Charles Bourgarel برای بخش پیشران . نکته ی جالب توجه این است که , علاوه بر ابتکار در سیستم پیشران , هواپیماهای لودوک پایه ای برای نواوری های متعدد بودند . از میان انها می توان به , استفاده از یکی از اولین توربین های ساخته شده در فرانسه , و نحوه ی ماشین کاری با ابزار ها  , منبع تغذیه , ساز و کار خروج از کابین , فرامین هیدرولیکی , و طراحی و استفاده از بال ها به عنوان مخزن سازه ای جدا نشدنی (تعبیه ی مخازن سوخت در بال ها) اشاره کرد . هر دو 021 ساخته شده تمام ماموریت های پیش بینی شده ی شان را هنگامی که لودوک 022 اولین پروازش را در دسامبر 1956 انجام داد , کامل کرده بودند . این پرنده با یک موتور توربوجت مرکزی مجهز شده بود , که ان را قادر می ساخت تنها با تکیه بر قدرت خودش و بدون نیاز به حامل تیک اف و پرواز را انجام دهد . این پرنده در طول سال بعد 141 پرواز را به ثبت رساند , تا زمانی که یک حادثه در هنگام تاکسی کردن باعث اسیب دیدن بنده اش شد . با وجود اینکه ,  پیشرفت هایی با موتور های توربوجت مجهز به پس سوز صورت گرفت , مشکلات مربوط به بودجه ی فرانسه در دوران بحران جنگ الجزایر , باعث پایان کار توسعه ی پروتوتایپ ها در این بازه ی زمانی شد . ادامه ی تست ها به طور قطعی در 1958 لغو شد , و رنه لودوک مجبور شد به کارش به عنوان سازنده ی هواپیما خاتمه دهد . با وجود اخراج گسترده ی پرسنل , و کاهش شدید سطح فعالیت ها , کمپانی René Leduc هنوز وجود دارد , و هم اکنون در Azerailles  واقع در منطقه ی Meurthe-et-Moselle در شرق فرانسه  قرار دارد    , جایی که به تولید قطعات هیدرولیک می پردازد .        016 در موزه     Role Research aircraft National origin France Manufacturer Breguet Aviation Designer René Leduc First flight 21 October 1947 Number built 3     مشخصات   Crew: One pilot Length: 10.25 m (33 ft 8 in) Wingspan: 10.52 m (34 ft 6 in) Wing area: 16.0 m2 (172 ft2) Empty weight: 1,700 kg (3,740 lb) Gross weight: 2,800 kg (6,160 lb) Powerplant: 1 × Leduc ramjet, 15.7 kN (3,520 lbf) thrust Performance   Maximum speed: 800 km/h (500 mph)   .....................................................................   Leduc 0.21   020   Role Research aircraft National origin France Manufacturer Breguet Designer René Leduc First flight 7 August 1953 Number built 2     مشخصات   General characteristics   Crew: One Length: 12.50 m (41 ft 0 in) Wingspan: 11.60 m (38 ft 1 in) Wing area: 22.0 m2 (237 ft2) Empty weight: 3,300 kg (7,260 lb) Gross weight: 6,000 kg (13,200 lb) Powerplant: 1 × Leduc ramjet, 63.7 kN (14,300 lbf) thrust Performance   Maximum speed: 900 km/h (560 mph)   ...........................................................................................   Leduc 0.22 022 در موزه     Role Research aircraft National origin France Manufacturer Breguet Designer René Leduc First flight 26 December 1956 Number built 1     مشخصات   General characteristics   Crew: One pilot Length: 18.21 m (59 ft 9 in) Wingspan: 9.95 m (32 ft 8 in) Wing area: 22.1 m2 (238 ft2) Empty weight: 6,380 kg (14,040 lb) Gross weight: 8,995 kg (19,789 lb) Powerplant: 1 × Leduc ramjet, 63.7 kN (14,300 lbf) thrust 1 × SNECMA Atar 101D-3, 31.4 kN (7,040 lbf) thrust Performance   Maximum speed: 1,200 km/h (750 mph)   ..............................................................................................................................   سایر تصاویر (برای مشاهده در سایز اصلی کلیک کنید )                                                                                             .......................................................................................................................... منبع-1 منبع-2 منبع-3 منبع-4 گرداوری و ترجمه از 7mmt Military.ir کلیه ی حقوق برای نویسنده محفوظ است  

Leduc ۰.۱۰     [aparat]oygKC[/aparat]     Leduc ۰.۲۲   [aparat]2zaOw[/aparat]        

         از سری تاپیک های هیئت تحریریه     Joint Strike Fighter Advanced Short Take-Off/Vertical Landing (ASTOVL) 1983-1994     طرح مطالعاتی Super Harrier  جهت ساخت نمونه ی مافوق صوت  Harrier , این طرح را می توان پدر اولیه  ی JSF نامید .     طرح مطالعاتی BAE برای ساخت یک پرنده ی استیلث پیشرفته با قابلیت تیک اف در مساقت کوتاه و لندینگ عمودی   (ASTOVL)       کانسپت مطالعاتی لایکهید برای هواپیمای استیلث با قابلیت  Advanced Short Take-Off/Vertical Landing      طراحی هنری بر اساس طرح ASTOVL لایکهید      یک کانسپت  ASTOVL دیگر که توسط لایکهید طراحی شده بود      طرح لایکهید برای یک هواپیمای STOVL که GhostHawk نام گرفت      کانسپت  ASTOVL  طراحی شده توسط لایکهید که دارای لیفت فن در پشت کاکپیت بود .     کانسپت مطالعاتی ASTOVL طراحی شده توسط لایکهید با قابلیت پرواز مافوق صوت که ویژگی های اساسی F-35 را تجسم می کرد      طرح پیشنهادی مشترک BAE/Lockheed , یک پرنده ی رادار گریز با قابلیت ASTOVL که بر اساس ویژگی های مورد نیاز نیروی دریایی سلطنتی و سپاه تفنگ داران امریکا طراحی شده بود     طرح پیشنهادی مک دانل داگلاس با قابلیت ASTOVL     STOVL Strike Fighter (SSF) 1987-1994   جنگنده ی سبک وزن مقرون به صرفه ی مشترک (CALF)       1993-1994     نمونه ی مقیاس کوچک ازمایشی ساخته شده توسط لایکهید برای برنامه های جنگنده ی ضربتی STOVL ( SSF ) و CALF     تست لیفت فن طرح Lockheed SSF/CALF  توسط NASA برای اثبات عملکردش برای USMC و USAF     لیفت فن طرح لایکهید در مرکز تحقیقاتی Ames ناسا در طی مطالعات برنامه های ASTOVL/SSF/CALF ازمایش شد .     کانسپت لایکهید در حال تست لیفت فن در تونل باد      طراح مافوق صوت و استیلث لایکهید با قابلیت کاربری به صورت عادی و STOVL , به جز داشتن کانارد طراحی ان بسیار به ایکس-35 شبیه است     طرح پیشنهادی مک دانل داگلاس جهت براورده کردن نیاز های اعلام شده طی برنامه ی  CALF     طرح مطالعاتی اولیه  ی بوئینگ برای برنامه ی CALF با قابلیت STOVL     طرح های مطالعاتی بوئینگ که شامل نمونه های بی دم و دارای سکان هایی در نوک دم     طرح پیشنهادی بوئینگ برای برنامه ی CALF جهت تامین جنگنده ی اینده ی مورد  نیاز ها  USAF و USMC    United States Marine Corps     Multi-Role Fighter (MRF) 1990-1993       طرح پیشنهادی بوئینگ برای برنامه ی  MRF جهت ساخت  جایگزین کم هزینه ی  اف-16 برای نیروی هوایی     طراح پیشنهادی لایکهید برای برنامه  ی  MRF      کانسپت تک سرنشینه و تک موتوره طراحی شده توسط مک دانل داگلاس     کانسپت پیشنهادی توسط نورث روپ     کانسپت جنگنده ی بی دم طراحی شده توسط Rockwell     Joint Advanced Strike Technology (JAST) 1994-1996     طرح پیشنهادی لایکهید مارتین     طرح پیشنهادی لایکهید مارتین , برای این مدل برای تاکین نیاز های سپاه تفنگ داران  لیفت فن پیش بینی شده بود     نمونه ی با تیک اف عادی برای نیروی هوایی , پیشنهادی لایکهید     کانسپت طراحی شده توسط لایکهید مارتین با در نظر گرفتن استفده از سامانه ی تغییر بردار رانش و لیفت فن جهت نشست و برخاست عمودی روی عرشه ی ناو های هواپیما بر      Lockheed Martin JAST concept      طرح لایکهید در حال رها سازی بمب از مخازن داخلی     نمونه ی ناو نشین طرح پیشنهادی لایکهید     طرح لایکهید مجهز به هوک و ارابه ی فرود بهینه شده جهت نشست و برخاست از عرشه ی ناو     نمونه ی با نشست و برخاست و عادی برای نیروی هوایی , لایکهید     سیر تکاملی طراحی های لایکهید برای برنامه ی JAST که در  X-35 به اوج خود رسید      Joint Advanced Strike Technology (JAST) 1994-1996     Joint Advanced Strike Technology (JAST) پیشنهادی توسط بوئینگ     نوع STOVL طرح بوئینگ برای برنامه ی JAST با ورودی هوای قابل تنظیم که جریان هوا را برای تک موتور اش افزایش میداد      طرح بوئینگ در حال رها سازی بمب از مخازن اخلی     نمونه ی مقیاس کوچک ازمایشی از طرح بوئینگ در حال تست تراست عمودی موتور     سیر تکاملی طراحی های بوئینگ که در  X-32 به اوج خود رسید     طرح پیشنهادی نورث روپ گرومن برای برنامه  ی JAST  در حال نمایش عملکرد پیشران جهت پرواز STOVL     طرح نورث روپ با یک سکان عمودی و بدون دم افقی و با کانارد کوچک     نمونه ی  تست  تونل باد از کانسپت اولیه  ی توسعه داده شده توسط مک دانل داگلاس و British Aerospace - BAe systems -  با سکان های V شکل مجزا و دم افقی     کانسپتی برای برنامه  ی  JAST شبیه طرح مک دانل که کانارد به ان اضافه شده       Joint Advanced Strike Technology (JAST) 1994-1996     کانسپت پیشنهادی برای برنامه ی JAST , ارائه شده توسط  McDonnell Douglas, Northrop Grumman و British Aerospace     طرح بال و دم افقی و عمودی ترکیب شده در طرح مک دانل داگلاس     طرح مک دانل با بالهایی که یاداور F-101 است     نمونه ی طرحی شده برای خدمت در ناوهای هواپیما بر با بال های تا شو     مقایسه ی انواع مختلف طرح مک دانل در برنامه ی JAST  برای مارینز , نیروی هوایی , نیروی دریایی و نیروی دریایی سلطنتی     مدل  STOVL برای مارینز , پیشنهادی توسط McDonnell Douglas, Northrop Grumman و British Aerospace     طرح مک دانل در حال شلیک موشک از مخازن داخلی     تسلیحات قابل حمل توسط کانسپت مک دانل برای برنامه ی JAST     نوع  STOVL از طرح مک دانل با لیفت فن و نازل های دوقولو برای پرواز عمودی     اینلت های دوگانه ی طرح مک دانل     انواع طراحی شده برای 4 مشتری اصلی توسط تیم مک دانل     نوع مخصوص نیروی درایی , طراحی شده توسط  McDonnell Douglas, Northrop Grumman و British Aerospace       //////////////////////////////////////////// چون اجازه ی ارسال تمام تصاویر را در یک پست نمیداد در 2 پست ارسال می شود

Mcdonnell Douglas JSF proposal and x-۳۶       [aparat]3etTW[/aparat]        

  su-37 همانند su-47 یه اثبات گر تکنولوژی بود که هیچ وقت عملیاتی و تولید انبوه نشد !  اخرین عضوی از خانواده ی فلنکر ها که اماده تولید انبوه و عملیاتی شده su-35 هست .      حتی اگه روس ها مشارکت در ساخت رو در پرنده ای مثل سوخو-30 ام کا یا تو حالت بهترش سوخو-35 یا تو ورژن خیلی هالیودیش پکفا پذیرفته باشند و همه چی , ابر و باد و مه خورشید و فلک دست به دست هم بدند , بازم با توجه به زمان بر بودن اجرایی شدن چنین توافقی (تا زیر ساخت ها و تاسیسات و صنایع مرتبط اماده بشه) به دست کم 2-3 اسکادران خرید فوری احتیاج داریم 

  The aircraft uses a BAE Systems (formerly Lear Astronics) fly-by-wire control system and a Northrop Grumman (formerly Litton) inertial navigation system.   http://www.airforce-technology.com/projects/ching/   منشا خیلی از سیستم ها و زیر سیستم های دیگه شم امریکایی هست ضمن اینکه خرید همچین چیزی از تایوان روابط با چین رو به شدت تیره و تار میکنه ! حتی ممکنه تا بسته شدن سفارت ها هم پیش بره  امکان خرید گریپین خیلی محتمل تره تا این (که اون هم غیر ممکنه :) ) !!!  ضمن اینکه همچین اش دهن سوزی هم نیست ! ته تهش میشه باهاش اف-7 و اف-5  رو  بازنشست کرد و دردی از نیرو هوایی ما دوا نمی کنه 

  ایران 140 برد کمی داره   رادار و دم دستگاه محدودی هم می تونه حمل کنه تازه اگه مشکل موتورش حل بشه . تازه میشه به همپین حرکتایی هم با همچین غول تشنایی فکر کرد    http://www.aparat.com/v/S4tzT

حالا جنگنده  و اینا به کنار . اواکس هم خرید خوب و لازمی هست    http://dailyairforce.com/post_image/406.jpg

قسمت دوم گزارش  . برای نمایش در سایز اصلی کلیک کنید                                                                                                  //////////////////////////   شادی روح شهدای گمنام صلوات

ویدیویی که نورث روپ گرومن برای کانسپتش منتشر کرده