[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/GOD.jpg][/url]         [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/slider2.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/1~13.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/4~6.jpg][/url]     [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/Otokar_Altay_MBT_High_Tech_Port_2.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/161018-Press-HTP-1.jpg][/url]   [aparat]jT5Es[/aparat]

      صنایع هوایی چین " AVIC" در نمایشگاه هوایی ژوهای 2016 از پهپاد Cloud Shadow رونمایی کردند . نیروی پیشران این پهپاد توسط موتور توربوجت WP11C (طبق ادعای منبع) تامین می شود ، این پرنده توانایی پرواز در ارتفاع متوسط/بلند و در برد طولانی را داراست . این پهپاد توسط بخش هواپیما سازی صنایع چنگدو ساخته شده و ورود به بازار صادراتی از اهداف اصلی طراحی ان بوده است . این پرنده در 2 پیکره بندی مختلف عرضه می شود ؛ نسخه ی شناسایی – رزمی که دارای حداکثر سرعت 550 کیلومتر بر ساعت است و قادر به حمل 400 کیلوگرم محموله و دارای 6 اویزگاه در زیر بال های خود است . نسخه ی دوم دارای پیکره بندی اختصاصی برای انجام ماموریت های جاسوسی ، شناسایی و نظارتی (ISR ) می باشد . این نسخه دارای سقف سرعت 620 کیلومتر در ساعت است اما تنها قادر به حمل 200 کیلوگرم محموله می باشد که شامل تجهیزات ارتباطی و راداری یا سامانه های تصویر برداری بسیار دقیق می باشد . نسخه های شناسایی / رزمی و ISR هر دو به یک رادار روزنه مصنوعی مجهز هستند که کارایی آنها را در رصد کردن اهداف متحرک بهبود می بخشد . در نسخه ی شناسایی رزمی این پهپاد یک برجک الکترواپتیک چند طیفی در زیر بدنه برای اکتساب هدف و بررسی میزان خسارت وارده به هدف بعد از حمله مجهز است. هر دو پلت فرم از بدنه ای یکسان که دارای 9 متر طول و 3.66 متر ارتفاع است بهره می برند که به نظر می رسد در طراحی قسمت هایی از ان از طراحی پهپاد امریکایی اونجر ساخت جنرال اتمیک  الهام گرفته شده است .  بال در میانه ی طول بدنه قرار گرفته که دارای طول 17.8 متر است . زاویه ی عقب رفتگی بال در Cloud Shadow برابر 10 درجه است حال انکه این میزان در اونجر 17 درجه می باشد و بر خلاف اونجر ، کلود شود فاقد مخزن داخلی حمل محموله است . این پهپاد دارای بال های V شکل است که روی غلاف هایی در 2 طرف موتور متصل است. طبق اعلام AVIC ، موتور توربوجت WP11C ، نسخه ی مدرنیزه شده و ارتقا یافته ی موتور WP11 می باشد که توسط دانشگاه هوا فضای پکن برای استفاده در پرنده های بی سرنشین توسعه یافته است .     http://www.janes.com/article/65345/avic-s-turbojet-powered-cloud-shadow-uav-emerges

با تشکر فراروان خیلی وقت بود خلا تاثیت بلو رو اعصاب بود ، نه کسی سراغش می رفت ، و نه خودم از پس کار های نیمه کاره و عقب افتاده برمی اومدم که برم سراغش .  اما در مورد متن : تاجایی که می دونم این پروژه ی اثبات گر فناوری بر اساس نقش جنگنده طراحی نشده بود ، که پلتفرم اون (هرچند تاکید می کنم که یک تکنولوژی دمانستریتور بود) مناسب اجرای ماموریت های isr تاکتیکی در میدان نبرد بود . و از طرف دیگه مجددا بر خلاف انچه در متن قید شده "محققان نورثروب که تجربه کار بر روی پروژه ی افسانه ای  B-2 Spirit را داشتند" تاجایی که در خاطر حقیر هست این پروژه مربوط به قبل از بمب افکن بی2 بود .  به هر حال این پرنده پروژه ی بسیار مهمی بود و هست در تاریخ هوانوردی به خصوص هوانوردی استیلث و از جز به جز دستاورد های اون هنوز هم داره استفاده میشه انشاالله به لطف و همت دوستان در اینده به این پروژه و موارد مشابه بیشتر پرداخته شه  با تشکر مجدد   [aparat]BuroS[/aparat]

نسخه ی اثبات گر بال با سطوح متحرک ائرولاستیکی FlexSys   [aparat]86pD0[/aparat]     NASA Langley CRGIS : Smart Wing Phase 2   [aparat]Um73Z[/aparat]  

                                                           

                                                               

[aparat]rOG56[/aparat]

  ابعاد موشک ها برای هوا به هوا بودن زیادی کوچیکه تو بهترین حالت موشک های خیلی کوتاه برد فقط برای دفاع از خود هست ، اگر باز هوا به هوا باشن چرا که چین سابقه ی استفاده از پلت فرم های هوا به هوا برای مصارف دیگه رو داشته ، یه سامانه ی موشکی زمین به زمین ساختن که موشک هاش کاملا شبیه خانواده ی استاندارد هست  از طرف دیگه از نظر پلتفرمی هم برای رهگیری مناسب به نظر نمیاد ، یه پهپاد ساب سوینک با مانورپذیری نه چندان زیاد ! و همچنین از داشتن رادار که از مولفه های اصلی رهگیر بودن هست محرومه ، توی دماغه یه سات الکترواپتیک تعبیه شده ، شبیه نایت هاوک به نوعی ، احتمالا توان نشانه گذاری روی هدف برای شلیک کننده های دیگه رو دارا هست  به نظرم یه پهپاد نظارتی و تهاجمی ضربتی هست در برابر ch5 که فقط نظارتی تهاجمی هست (چیزی مشابه رپیر) و به نظر شخصی من کلود شدو تو بهترین حالت تو برد کوتاه توان دفاع از خود داره  و البته ماموریت اونجر هم رهگیری نیست هر چند با مسلح شدن به توپ لیزری (که پروژه اش در دست اقدام هست ظاهرا) تا حدودی توان پدافندی پیدا می کنه   ........... چینی ها هم زمان با تسلیحات سنگین و استنداف به شدت روی تسلیحات کوچک (مینیاتوری) هدایت شونده دارن کار می کنن ، به خصوص با پیکره بندی های کم قطر و دارای ار سی اس کم ، و نیاز عملیاتی و مفاهیم کار بردی هر دو گونه رو کاملا درک کردن . ما به غیر از ضعف فناوری و اقتصادی در درک خیلی از همین مفاهیم هم عقبیم و اثری از این درک در استراتژی ها و طراحی ها مون دیده نمشه یا به ندرت دیده میشه

عکس ها رو از پاک دیفنس برداشتم بعضی هاش شاید تکراری باشه   تجهیزات راداری و پدافندی :                       تصاویر بیشتری از cloud shadow                 تسلیحات و مهمات :                    ترابری   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/upload_2016-10-29_10-45-9.png][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/150145wqgmqhd33fu0h333.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/i9zBLHV.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/8XKsb9N.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/Y-20_minus_serial_-_Zhuhai_-_3.jpg][/url]   دریایی    [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/ship.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/ship1.jpg][/url]

                    ارزوی دیرینه ی ما ، بمب افکنی با پیشران اتمی - Convair  NX2 – سر انجام بر روی برد طراحی در مقابل ما   ، و اجزا و قعات مختلف ان در مراحل مختلف ساخت و آزمایش قرار گرفت . پس از 14 سال تحقیقات و اختصاص نزدیک به 1 میلیارد دلار بودجه ! ، راکتور اتمی این پرنده در بوته ی ازمایش قرار گرفت ، و 2 نوع موتور متفاوت که هر دو برای مراحل اغازین پرواز های ازمایشی مورد نیاز بودند طبق برنامه در حال پیشرفت و توسعه بودند . خفن ترین بمب افکن امریکا تا به ان زمان ،که به بزرگی بی52 بود، بال هایی با زاویه ی عقب رفتگی و بدون دم و سطوح کنترلی دمی قرار بود باشد . گر چه هنوز اطلاعات مهم NX2 هنوز طبقه بندی شده باقی مانده است ، ساخت این پرنده ی پهن پیکر به زودی در  تاسیسات فورت سورث کانویر واقع در تگزاس آغاز خواهد شد ، طول ان 54 متر و وینگ اسپن ان 45 متر خواهد بود . بر روی بال های ان 2 موتور توربو جت کمکی که تنها برای برخاست کار برد دارد نصب خواهد شد و پیشران های مخوف اتمی ان در قسمت انتهای بدنه قرار خواهند گرفت . به جهت بالانس کردن وزن پیشران های بسیار سنگین انتهای بدنه و نیز جهت محافظت در برابر پرتو های مرگ بار ، این اژدها بال هایی نازک تر و وسیع تر  B-52 داراست . سطوح کنترلی پایدار ساز عمودی و افقی ان نسبت به سایر پرنده های هم اندازه اش دارای ابعاد کوچکتری ست ، این امر بدین سبب است که مرکز وزن ان همانند پرنده های معمولی که با مصرف سوخت مرکز ثقلشان جابجا می شود ، تغییری نمی کند . به لطف پیشران های اتمی تنها حدود 1 پوند سوخت می تواند NX2 را به مسافت بیش از 14 هزار مایل ! به پرواز دراورد که 24 ساعت یا بیشتر به طول خواهد انجامید ! قلب ان اژدها را یک راکتور به تپش درخواهد اورد ، یک راکتور اتمی کروی محافظت شده که سوخت مصرفی ان شامل اورانیوم 235 یا  پلوتونیوم 239 خواهد بود ، که هر دو موادی به راحتی شکافت پذیر هستند . این راکتور که این احتمال وجود دارد 2 عدد از ان بکار گرفته شود به عنوان منبع حرارتی جریان هوایی داغ خروجی که تامین کننده ی تراست است ، عمل می کند . 1 گرم از سوخت راکتور پس از شکست حدود 1 میلیون وات ! انرژی تولید می کند و دمای راکتور را به راحتی به بیش از 1200 درجه ی فارنهایت می رساند . کاپیتان Thomas L. Jackson ، یک متخصص فناوری اتمی در نیروی هوایی ، تخمین زده برای اینکه یک بمب افکن اتمی را در ارتفاع 35 هزار پایی با سرعتی نزدیک به مرز سرعت صوت بتوان به پرواز دراورد ، راکتور نرخ مصرف سوختی در حدود 300 میلیگرم خواهد داشت .در حالی که با چنین نرخ مصرفی راکتور 0.65 پوند در هر روز سوخت مصرف خواهد کرد ، گفته می شود راکتور  "سریع" اصلی که برای این پرنده در حال توسعه است بسیار عملکرد بهینه تری خواهد داشت . یک کوتوله نسبت به راکتور های معمولی ، با این وجود نیروی بیشتری را از هر گرم سوخت حاصل می کرد . یک تفاوت راکتور های سریع با انواع بزرگتر در این بود که سبک تر بودند چرا که فاقد میله های کنترلی یا تعدیل کننده بودند . در عدم وجود میله های کنترلی ، از حرکت دادن اجزای سوخت یا بازتاب دهنده ها در قلب راکتور به جهت افزایش یا کاهش تعداد نوترون ها ، که تعیین کننده ی نرخ شکافت هستند ، برای تنظیم واکنش شکافت استفاده می شود . یکی از تکنسین های فناوری اتمی بر این عقیده بود که راکتور های سریع NX2 به واسطه ی یک طبل قابل چرخش کنترل می شوند ، که یک سمت ان وسیله ی بروم عایق شده است ، عنصری که نوترون ها را به دام می اندازد . این استوانه ی طبل شکل که از کابین هواپیما کنترل می شود ، دارای سمتی بروم اندود است که می تواند سدی در برابر نوتورون ها ایجاد کند و در نتیجه فرایند شکافت را کند یا متوقف سازد . 2 نوع سیستم تامین قدرت برای  بکار گیری در این پرنده پیش بینی شده است . در زمانی که راکتور NX2 در تاسیسات ملی آزمایش راکتور AEC واقع در ایداهو در حال تست هستند ، 2 سامانه ی موتور جت در حال طی کردن فرایند توسعه شان می باشند . موتور سیکل مستقیم جنرال الکتریک که جریان هوا را مستقیما از هسته ی راکتور می مکد و جریان بسیار داغ و پر حرارت هوا را با فشار زیاد از خروجی خارج می کند که در اثر ان نیروی پیشرانس این بمب افکن پهن پیکر تامین می شود . موتور ساخت پرت اند ویتنی با سیکل غیر مستقیم حرارت را با واسطه ی یک مدار بسته ی فلز مایع که با هسته ی راکتور تبادل حرارتی انجام می دهد ، کسب می کند  و در موتور این هوای داغ و فشرده تبدیل به نیروی رانش می شود .       طرفداران سیستم سیکل مستقیم ادعا می کردند که این متد ساده تر ، بسیار قابل اتکاتر و با تعمییر و نگه داری اسان تر است . در برابر اینان مهندسین اتمی دیگری چندان نسبت به این مزایا متقاعد نشده بودند . "محدودیت های ذاتی سیستم سیکل مستقیم ان را محکوم می کند که همواره عملکردی پایین تر از محدوده ی سرعت سوپرسونیک داشته باشد." یکی از کارشناسان ضمن بیان این مورد اضافه کرد : این محدودیت ها ریشه در این حقیقت دارند که هوا یک رسانای حرارتی بسیار ضعیف است ، و به ندرت می تواند از حداکثر پتانسیل راکتور بهره ببرد . و اگر بخوایم که بتواند از تمام پتانسیل بهره ببرد ، راکتور باید بسیار بزرگ باشد که بتواند سطح تبادل حرارتی  مورد نیاز با جریان هوا را تامین کند. همچنین موتور جت از طریق تماس پیدا کردن با سوخت اتمی راکتور در معرض ریسک الودگی اتمی قرار می گیرد . در برابر سیستم سیکل غیر مستقیم چندین برتری دارد ، فلز مایع برترین تبادل گر حرارتی شناخته شده است و می تواند تمام حرارت تولید شده توسط کوچکترین و فشرده ترین راکتور ها را منتقل کند . بر خلاف سیستم مستقیم در سیکل غیر مستقیم راکتور و اجزای سوخت ان می توانند در برابر اکسیداسیون ایزوله شوند . و ضمنا الودگی اتمی در این سیستم اساسا غیر ممکن است . اما چند مورد ضعف نیز گربیان گیر موتور های سیکل غیر مستقیم است . این سامانه ها درگیر سیستم پیچیده ای از لوله ها و پمپ ها هستند ، از جمله سیستم پمپ مدار فلز مایع ، که برای تامین تراست بسیار حیاتی ست. این لوله ها مستعد نشت کردن اند که در این صورت راکتور خنک نمی شود و در معرض خطر انفجار قرار می گیرد . در این سامانه نیاز به لوله های محافظت شده است که در سیستم سیکل مستقیم وجود ندارند . گرچه هر یک از دو سیستم مشکلاتی داشتند که سنگ هایی را بر سر راه طراحان راکتور می انداختند که یکی از انها یافتن موادی بود که بتوانند در محدوده ی دمای 3 هزار درجه ی فارنهایت تاب اوری داشته باشند . در نهایت راه حل در مخلوطی از سرامیک مقاوم به حرارت و فلزی که با نام  cermets شناخته می شد یافت شد . در این میان به غیر از سرمت که برای راکتور سریع توسعه یافته بود استفاده از مواد دیگری همچون بلریم اکسید، کاربید بلریم و ترکیبات گرافیت نیز مورد نظر بود . از جمله مشکلات دیگر ساخت چنین غول پرنده ای بحث شلدینگ (سپر حفاظتی ) بود . 2 برنامه ی مشترک AEC و ANP "Aircraft Nuclear Propulsion" که در نیروی هوایی پیگیری می شد و در هر دو تیم های تحقیقاتی نظامی و غیر نظامی مشغول بررسی و مطالعه جهت رفع موانع بودند ، هر دو با یک مشکل واحد دست به گریبان بودند ، به پرواز دراوردن یک هواپیمای به شدت داغ ! محققین پروژه ی ANP ، که از ساحل سرقی تا غربی در یک دوجین از مراکز استراتژیک تحقیقات اتمی مستقر بودند ، همزمان مشغول تلاش برای حل این مشکلات بودند : -          چگونه سپر های حفاظتی سبک وزنی بسازیم که در برابر تابش های گاما کاملا مقاوم باشند ، مرگ بار ترین اشعه ای که از راکتور ساتع می شد . یک راه حل ساخت لایه هایی بود که به طور جداگانه در برابر تابش گاملا و نوتورون ها مقاوم باشند ، لایه ی اولیه ی سدی در برابر تابش اشعه ی گاما باشد و لایه ی بعدی که از "بورات مایع " ساخته شده نوترون ها را متوقف سازد . -          چگونه برای جلو گیری از ذوب شدن راکتور  NX2  و قطعات هواپیما در مجاورت ان ، با اسیب های تشعشع مقابله کنیم . تحت بمباران "نوترون های کند"  ، بسیاری از اجزای فلزی به کلی فرم و ماهیت خود را از دست می دهند !  المینیوم به سیلیکون ، و مس به نیکل و روی تبدیل می شود !  ساختن سپر حفاظتی برای اجزای در نزدیکی راکتور با مواد مقاوم در برابر تشعشعات مانند بلریم می تواند یکی از راه حل ها باشد. -          چگونه طول عمر سایر موادی که در ساخت بخش های دیگر هواپیما به کار می روند را طولانی تر کنیم ؟  تحت تابش رادیواکتیو  فلزات بسیار مقاوم شکننده و فرسوده می شوند ، قسمت های لاستیکی قابلیت ارتجاعی خود را از دست می دهند ، روان کننده ها بخار یا چسبنده می شوند . برای حل این مشکل هم اینک صد ها مورد مواد مقاوم در برابر تابش در حال توسعه می باشد .   همچنین معضلاتی در زمینه ی حفاظت از خدمه وجود داشت ؛ با وجود اینکه انها می بایست در کنار یکدیگر برای دوره ای زمانی تا 5 روز !  کار کنند ، غذا بخورند و استراحت کنند ، هر فوت مکعب از کابین نیازمند 50 تا 500 پوند سپر حفاظتی ست . در نتیجه هرچه فضای کابین بیشتر شود نیاز به حفاظ های بیشتری ست که مشکل وزن را به همراه دارد ، در نتیجه طراحان چاره ای جز مینیمالیزه کردن فضا نداشتند . Andrew Kalitinsky رئیس دپارتمان اتمی کانویر : "البته که کابین یک پرنده ی اتمی می بایست در برابر نشت اتمی و تشعشعات ایمن باشد ، اما برای ایزوله کردن کامل یک راکتور شما نیازمند تعداد زیادی سپر حفاظتی بسیار سنگین و طبعا هواپیمایی بسیار سنگین تر هستید ، در حالی که موتور و تراست در اختیار شما کماکان بدون تغییر باقی می ماند. در نتیجه بدیهی ست که عملکرد چنان هواپیمایی قطعا خوب نخواهد بود . " بنابر این طراحان راه حل را در استفاده از حفاظ های جداگانه دیدند (شکل 8) . قسمتی از سپر های حفاظتی کابین را احاطه کرده اند ، و حفاظ های جداگانه ی دیگری برای بخش های حساس هواپیما مانند سیم کشی های برق ، لوله های روغن و ابزار های اسیب پذیر تعبیه شد . در نتیجه تنها فضای کابین به طور کامل در برابر تشعشعات ایزوله شد . یکی از جاهایی که تفاوت یک غول پرنده ی اتمی با سایر هواپیماها مشخص می شود پس از فرود است ، پس از نشست بر روی زمین پرنده همچنان دارای نرخ بسیار بالایی از تشعشعات است . این اینجا نیاز به یک ابزار  بی سرنشین کنترل از راه دور یا یک وسیله ی سرنشین کاملا حفاظت شده است تا در شرایط ایمن راکتور را از هواپیما جدا و به محل مناسبی منتقل کند . سایر اجزای هواپیما که در حال انتشار امواج رادیو اکتیو هستند جدا و به همراه راکتور به جهت خنک سازی در اب غوطه ور می شوند تا انتشار امواج مرگ بار گاما و بتای انها کاهش یابد .  تنها در این زمان است که یک وسیله ی کاملا حفاظت شده می تواند خود را به کابین هواپیما متصل کند ، مجرایی کاملا ایزوله با کابین بر قرار کند ، تا خدمه بتوانند از طریق یک مسیر امن از کالبد این اژدهای ترسناک خارج شوند .     ریسک های رادیواکتیوی : اگر چه همیشه احتمال نشت مقداری رادیواکتیو از قسمت های کمتر محافظت شده وجود دارد ،متخصصین فاش نساختند منظور از این مقداری دقیقا چقدر است ، مردم روی زمین هنگامی که هواپیما با سرعتی بین 400 تا 600 مایل بر ساعت بالای سرشان پرواز می کند در معرض مقادیر ناچیزی از تشعشع رادیواکتیو خواهند بود . در داخل هواپیما خدمه لباسی که مجهز به اندازه گیری میزان تشعشع است بر تن خواند کرد. هنگامی که دوزمتر نصب شده روی لباس یکی از خدمه جمع تشعشع دریافت شده توسط او را برابر 30 رونتگن نشان دهد ، او از پرواز با هواپیما منع خواهد شد . از این روی دوره ی اموزش خلبانان نباید بیش از فراتر رفتن از حداکثر دریافت تشعشع طولانی تر شود . مهندسین اتمی چندین نقص فنی خطرناک را پیش بینی کردند و میزان نشت رادیو اکتیو احتمالی ناشی از انها را محاسبه کردند  . 2 مورد از این شرایط خطرناک ویژه ی شرایط وخیم اب و هوایی بود . در یک روز افتابی شادی بخش ، محصولات ناشی از شکافت اتمی به سرعت پراکنده خواهند شد ، اما در اب و هوای بد ، هنگامی که نرخ پراکنده شدن پایین است ، الودگی بر روی مساحت بزرگتری متمرکز می شود . دو وضعیت بحرانی دیگر مربوط به نقص فنی در راکتور بود . بحران زمانی رخ می دهد که نقص فنی یا صدمه فیزیکی منجر به از کار افتادن سیستم خنک سازی و در نتیجه ذوب هسته ی راکتور شود . البته این وضعیت تا هنگامی که سپر های حفاظتی سالم باقی بمانند فاجعه امیز نمی شود ، اما اگر این وضعیت مهار نشود و ادامه پیدا کند باعث بخار شدن هسته ی راکتور می شود و این وضعیتی بسیار خطرناک می تواند باشد چرا که در وضعیت بخار شدگی محصولات شکافت بیشتری نسبت به وضعیت ذوب هسته تولید می شود . پس از بررسی انواع بحران های احتمالی –وضعیت بد جوی یا نقص فنی راکتور- متخصصین یک براورد و ارزیابی از ریسک های مربوط به نشت اتمی ارائه دادند : در صورت بروز نقص در ارتفاع مابین 2 هزار تا 3 هزار پا هیچ خطر جدی ای ایجاد نخواهد شد . در صورت سقوط ، در فاصله ی پس از 1 مایلی محل حادثه میزان انتشار به حدی نخواهد بود که حتی موجب بیماری های سبک و موقتی شود . تحت نا مطلوب ترین شرایط ، مانند قرار گیری راکتور در بدترین شرایط اب و هوایی ، افرادی که در یک کمربند باریک تا شعاع حداکثر 35 مایلی در معرض جریان باد الوده هستند ممکن است "حداکثر سطح مجاز تشعشع" را دریافت کنند ، سطحی که هیچ اسیب جسمانی وارد نمی کند ، اما قرار گرفتن در معرض ان قابل ارزیابی ست .   طراحی استراتژیک   بمب افکن NX2 طراحی شده بود تا در سرعت زیر صوت در محدوده ی 500 تا 600 مایل در ساعت و در ح اکثر ارتفاع 40 هزار پا پرواز کند . ویژگی مهم ان بسیار فراتر از ظاهر خاص و عجیب ان است (حتی برای امروز هنوز فیوچرستیک محسوب میشه – نظر شخصی ، مترجم) ، ماموریت راهبردی ان به عنوان یک بمب افکن CAMAL (هواپیمایی با قابلیت استقرار طولانی در اسمان جهت هشدار هواپایه حملات موشکی و با توان پرواز های نفوذی در ارتفاع پست ) . یکی از طراحان پروژه : "موشک ها در سرعت و ارتفاع از هواپیماها پیشی گرفته اند."  بنابر این برای بمب افکن های راهبردی طراحی مفهومی جدیدی ابداع شد : بمب افکنی با برد نا محدود و با توان نفوذ به حریم رادار های دفاع هوایی به وسیله ی پرواز در ارتفاع پست . CAMAL : پرنده ای که بتواند برای مدت خیلی طولانی در وضعیت هشدار پرواز کند . در زمان لازم بلافاصله وارد عملیات شود و در ارتفاع 500 تا 1000 پا به سمت هدف روانه شود بدون اینکه هیچ یک از مشکلاتی که به طور عمومی گریبان گیر هواپیماهای جتی که در ارتفاع پست پرواز می کنند ، خللی در پرواز او ایجاد کند . و یک بمب افکنی اتمی ، چیزی بود که با تمام مفاد کانسپت CAMAL تمام و کمال هماهنگی داشت ؛ انها به جهت نیاز به سوخت گیری هوایی مثل هواپیماهای عادی هیچ ضعف و اسیب پذیری ای ندارند و در عین حال می توانند تقریبا به صورت نامحدود در اسمان باقی بمانند . یک هواپیمای اتمی بردی تقریبا نامحدود دارد . عامل محدود کننده ی مدت پرواز ان را شاید تنها بتوان مدت زمان توانایی خدمه ی پرواز به ادامه ی ماموریت در یک کابین تنگ و کوچک دانست (شکل 7) بدون اینکه دچار صدمات روحی یا جسمی شوند . موتور های جت-اتمی ، به جای مواد قابل اشتعال و اکسیژن (بسته به ترکیب شیمیایی سوخت) تنها از هوای بسیار داغ تغذیه می شوند و عملکرد و راندمان انها در ارتفاع پست تقریبا مشابه انچه که در ارتفاع بلند می باشد هست. همچنین در یک هواپیمای اتمی برد با وزن محموله محدود نمی شود . با اضافه کردن 1 پوند به وزن محموله ی هواپیماهای با موتورهای معمول جت ، شما وزن ناخالص هواپیما را (عمدتا به خاطر نیاز به سوخت بیشتر) معدل 3 تا 10 پوند ! افزایش داده اید . اضافه کردن وزن مشابه در یک هواپیمای اتمی وزن ناخالص را تنها به میزان 1.5 تا 4 پوند افزایش می دهد . که اغلب ان به دلیل مستحکمتر کردن بدنه و ارابه ی فرود و اندکی افزایش سایز راکتور است . ولی در نهایت به دلیل انواع مشکلات فنی و غیر فنی کشتی ارزوها به گل نشست و این اژدها هیچ گاه رنگ اسمان به خود ندید .           پست مرتبط : http://www.military.ir/forums/topic/29730-دانشنامه-نیروی-هوایی/?p=491048   تاپیک مرتبط : http://www.military.ir/forums/topic/29686-slam-%D9%85%D9%88%D8%B4%DA%A9%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%AC%D9%87%D9%86%D9%85/   ///////////////////////////////////////////////////////// سایر تصاویر :                  ///////////////////////////////////////////////////////////   شادی ارواح طیبه ی شهدای گمنام صلوات عید همگی مبارک   منبع کلیه ی حقوق محفوظ است   با تشکر از دوست گرامی Stuka

The Atomic Bomber p.1-5   [aparat]nDoNk[/aparat]   The Atomic Bomber p.2-5   [aparat]RGkc7[/aparat]   The Atomic Bomber p.3-5 [aparat]Rvf2L[/aparat]   The Atomic Bomber p.4-5 [aparat]4Cl91[/aparat]   The Atomic Bomber p.5-5   [aparat]pyTkK[/aparat]

[aparat]OZ26w[/aparat]

  شبیه اونیه که کاوه قرار بود دل و روده ش رو بریزه بیرون   http://www.militaryfactory.com/smallarms/imgs/raytheon-m47-dragon.jpg

  https://en.wikipedia.org/wiki/Robotech

الباقی تصاویر مربوطه  فرصت کم بود بیشتر از این امکانش نبود . (تصاویر سلاح جدید رو هم برادر گرامی سالم در تاپیکشون ارسال خواهند کرد)    ام پی فایو مجهز به قنداق کشویی    کپی ام 4 با نام "تک 224" و سیستم مسلح سازی فشار مستقیم گاز      طرح سرباز اینده و اینکه سلاح فجر از دستور کار خارج شده    این اگه درست یادم باشه لانچر اتوماتیک اشک اور بود         از کار های نسباتا حرفه ای تر . نارنجک انداز 30 میلیمتری که  ریموت شده      نارنجک انداز 40 میلیمتری  یه مدل دیگه نارنجک انداز که مجهز به سایت اپتیکی هست و ریموت . همین تنوع مدل نشون میده هیچ کدوم عملیاتی نیست !   خودروی یوز   درب مقاوم سازی شده ی هایلوکس که ادعا شده برابر کالیبر 7.62*51 مقاوم هست   خودروی یوز و برجک اون از نمای کناری      خودروهای ویژه ی ضد شورش   ایشون هم به نقل از سیاوش خان با اضافه کردن زره فاصله دار در طرفین و ساخت حفاظ برای چرخ ها برای مرزبانی اماده شده  

خضموک مورد بحث رو بنده در کنار سایر دوستان از نزدیک دیدم و تصاویر زیر و هم ازش گرفتم ، و تایید می کنم که چیزی که باهاش مواجه بودیم قطعا یه لاشه ی بازسازی شده بود (البت اگه بشه اسمش رو بازسازی گذاشت !) ، نه چیزی به نام تولید تحت لیسانس و نه طراحی و تولید داخلی و نه مهندسی معکوس در کار نیست . نوع اسیب اولیه هم به نحوی بوده که بیشترین از بین رفتگی رو قسمت های داخلی داشته که در همون قسمت ها شاهد هنرنمایی حضرات بودیم ! در سایر بخش ها و قطعات هم قطعات مستعمل در کنار قطعاتی که به وضوح نسباتا نو به نظر می اومدند بیان گر تعمییرات مذکور  بودند . در نهایت این خودرو هم به نظر من سرنوشتی بهتر از ته انبار پیدا نمی کنه ، به ویژه با شرایط اقتصادی وخیم فعلی . سایر موارد رو از دوستان و اساتید دیگر در این زمینه بشنوید بهتره                    

  در مورد سنتینل من شخصا این قضیه رو در صورت قائل بودن به بحث فریب یه عملیات از کنترل خارج شده می دونم که البته پهپاد یکی از بخش های پازل هست ، بحثش مفصله به قول معروف "در این مقال نمی گنجد"  حالا اگه شد تو یه فضای دیگه مفصل تر صحبت می کنیم در اینده    در مورد نمونه های ساده تر ، از طرفی پدافند ما دیگه برابر امثال پردیتور و رپییر چندان اسیب پذیر نشون نمی داد ، ضمن اینکه قابلیت های جمع اوری اطلاعات اینا اساسا در حد سنتینل نبوده و نیست ، و از طرف دیگه بر می گرده به همون نظر شخصی بنده در مورد از کنترل خارج شدن برنامه (در این صورت که بخوایم برای احتمال عملیات فریب هم بررسی و گمانه زنی کنیم ، که البته کار درستی هست که همه ی جوانب احتمالی سنجیده بشه)

  سلام در مورد احتمال سناریوی فریب ، نفس وجود این احتمال رو محتمل می دونم ولی روی جزئیات ماجرا تفاوت نظر داریم که مهم نیست اصلا ! اما اونچه مهم بود از نظرم اینکه با تمام سرمایه گذاری ها و پیشرفت هایی که در زمینه ی ماهواره ها انجام شده ، این یک اشتباه هست که اون هارو پلت فرم هایی بی نقص ! و براورده کننده ی تمام نیاز ها بدونیم ! که اگر بود سرمایه گذاری بیشتری اساسا روی ماهواره ها انجام نمیشد ! ماهواره هم محدودیت های خودش رو داره ، من جمله شرایط جوی ، مداومت روی هدف ، محدودیت در بکار گیری در سطح تاکتیکی به خصوص ، مشکل فاصله در بهره برداری از طیف وسیعی از سنسور ها و ....   و هم زمان که یو2 و بلک برد کم کم از دور خارج شدند شما رو ارجاع می دم به پروژه های دیگری همچون تثیت بلو در قبل از سنتینل و rq180 بعد از سنتینل و چه بسا (قطعا) شمار بسیار از پروژه های مشابهی که هنوز اطلاعی از اون ها در دسترس نیست ، حتی اون هایی که بعد از سال های طولانی خدمت بازنشست شده اند و هنوز شامل طبقه بندی اطلاعاتی هستند !  همانند انبوه بلک پروجکت هایی که پس از چند دهه در سال های اخیر اندک اطلاعاتی در موردشون منتشر میشه ..................... ضمن اینکه اصل سوال !  "عمق 250 کیلومتری داخل خاک دشمن " خودش از اساس زیر سوال هست ! هیچ مستندی وجود نداره که به ما بگه دقیقا از کجا به بعد کنترل از دست اپراتور های امریکایی خارج شده  و از طرف دیگه پرواز روی ایران اولین ماموریت این پرنده هم نبوده ، همان طور که استحضار دارید البته معروف ترینش شرکت در عملیات ترور بن لادن به همراه تیم جی ساکس بوده و تعداد زیادی از ماموریت های دیگه ! ضمن اینکه نمونه ی موجود در ایران قطعا تنها نسخه ی ساخته شده نبوده !

تست موفق نسخه ی زمین پایه و افزایش برد یافته ی موشک امرام با نام AMRAAM-ER ، محصول کمپانی Raytheon   [aparat]LXy9R[/aparat]   در این ازمایش که در 31 اگوست 2016  در پایگاه فضایی اندویا واقع در نروژ و از لانچر NASAMS صورت گرفت یک پهپاد هدف با موفقیت منهدم گردید . این  موشک از لحاظ ظاهری بر خلاف نامش بیشتر به خانواده ی موشک های استاندارد شباهت دارد.    [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/AMRAAM-ER~0.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/AMRAAM-ER-~0.png][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/Raytheon_s_new_AMRAAM_Extended.jpg][/url]

          اولین جت اموزشی بال پیش گرای روسی که توسط یک کمپانی خصوصی در این کشور طراحی شده بود اولین پروازش را با موفقیت به انجام رسانید. این هواپیمای 2 سرنشینه قابلیت استفاده ی ویژه به عنوان هواپیمای اموزشی برای تیم های اکروجت را نیز دارد . پیشتر اعلام شده بود که وزارت دفاع روسیه سفارش ساخت 16 فروند از این پرنده را صادر کرده است. کار طراحی و توسعه ی این هواپیمای تمام کامپوزیتی در دفتر طراحی "فناوری های هوانوردی مدرن(KB SAT)" از سال 2007 میلادی شروع شده بود. اولین مدل ساخته شده از SR-10 در نمایشگاه هوایی ماکس 2009 در معرض نمایش قرار گرفت ، اما در سال های پس از ان پروژه با مشکلات مالی دست به گریبان شد. در 25 دسامبر 2015 ، این پرنده اولین پروازش را در پایگاهی در نزدیکی Vorotynsk در منطقه ی کالوگا به انجام رساند. SR-10 بر خلاف ادعای برخی خبرگذاری ها هواپیمایی ست ساب سونیک!، تک موتوره ، با بدنه ی تمام کامپوزیتی و 2 سرنشینه که ویژگی بارز ان طراحی با زاویه ی پیش گرای بال های ان می باشد. حداکثر وزن برخاست ان 2.7 تن اعلام شده است . این هواپیما بنا بر گزارش ها قابلیت استفاده از 2 نوع موتور را داره می باشد، موتور AI-25TLSh که طراحی ان به دوران شوروی سابق باز می گردد و موتور جدید و مدرن توربین گازی  AL-55 .       موتور AI-25TLSh . این موتور با 3.4 متر طول و 54 سانتی متر قطر  1850 کیلوگرم تراست تولید می کند.         چند و چون بسیاری از پارامتر های اساسی پروازی SR-10 به میزان زیادی به پیشران ان وابسته است . این هواپیما دارای حداکثر سرعت پرواز 900 کیلومتر بر ساعت ، 1500 کیلومتر برد و 6000 متر ارتفاع پروازی ست. سرعت پیمایش ان در ارتفاق 6 هزار متری برابر 520 کیلومتر بر ساعت می باشد. در سال 2014 ، SR-10 مناقصه ی وزارت دفاع روسیه برای ساخت جت اموزشی را در برابر هواپیمای توربوپراپ Yak-152 واگذار کرد ، اگر چه KB SAT کماکان در حال رایزنی با نیروی هوایی برای برگزیدن SR-10 به عنوان هواپیمای اموزشی سطح متوسط می باشد.      صنایع داغستان ، وزارت تجارت و سرمایه گذاری در اواسط سپتامبر اعلام داشت که در نظر دارد 16 فروند از این پرنده را برای وزارت دفاع روسیه به تولید برساند که در پی ان پیش بینی می شود 2.5 میلیون روبل به این پروژه اختصاص داده شود. در این تصویر نمایی گرافیکی از کاکپیت طراحی شده برای این پرنده را مشاهده می کنید :     در حال حاضر نیروی هوایی روسیه در حال استفاده از محصول اخیر کمپانی یاکولوف ، Yak-130 ، به عنوان هواپیمای جت اموزشی پیشرفته می باشد. این هواپیما که مشتری های خارجی نیز برای خود پیدا کرده قابلیت تهاجمی سبک نیز دارا می باشد. تا به امروز تنها هواپیمای جت بال پیش گرایی که در روسیه به پرواز درامده بود جنگنده ی اثبات گر تکنولوژی Su-47 Berkut بود که هرگز به تولید انبوه نرسید. گرچه دستاورد های این پروژه در برنامه ی جنگنده ی نسل 5 روسیه مورد استفاده قرار گرفت .          فیلم پرواز :   SR-10 : هواپیمای جت اموزشی بال پیش گرای روسی فیلم اولین پرواز این پرنده   [aparat]L5wTA[/aparat]   ................................................. سایر تصاویر :          //////////////////////////////////////// منبع   ترجمه از 7mmt Military.ir کلیه ی حقوق محفوظ است شادی ارواح طیبه ی شهدای گمنام صلوات

  طبق برنامه ریزی صورت گرفته این پرنده از اواخر 2017 وارد فاز تولید خواهد شد    [aparat]uT3D5[/aparat]

                      ........................................................... پی نوشت : https://en.wikipedia.org/wiki/Shaped_Sonic_Boom_Demonstration ............................................     با تشکر از Stuka - patriot1979   شادی ارواح طیبه ی شهدای گمنام صلوات   کلیه ی حقوق محفوظ است Military.ir

      

این مستند درباره  ی همین پروژه رو چند روزه دارم سعی می کنم از طریق اپارات مستقیم کنم ولی به نتیجه نرسیدم ! نمی دونم چه مرگشه ، وسط فرایند انتقال گیر می کنه   دیگه مجبور شدم به همین صورت ارائه کنم :  https://www.youtube.com/watch?v=S86zRMehs-A https://www.youtube.com/watch?v=m614VDfJ9oU https://www.youtube.com/watch?v=rsCw0s0BJKY https://www.youtube.com/watch?v=SZ-kkogj9Ro https://www.youtube.com/watch?v=_cnFtYuqXX8