بسم ا... نکات خوبی را ذکر فرمودید ولی چند نکته در این جا قابل ذکر هست 1- برتری هوایی با به اصطلاح Air supremacy به هیچ عنوان یک مفهوم مطلق نیست . از ابتدای پیدایش قدرت هوایی تا به امروز ( از 1916 تا 24 ژانویه 2021) هیچ نیروی هوایی (به استثنای 2 دوره که یکی چند ماه آخر جنگ دوم جهانی و دومی نبرد بر سر دره بقاع ) مدعی کسب برتری هوایی مطلق نبوده ، حتی نیروی هوایی ایالات متحده با وارد کردن نیروی استراتژیک بمباران خودش در ویتنام که منجر به تلفات دهشتناک می شد ، بازهم موفق نشد تا شبکه پدافند هوایی ویتنام شمالی را که از مستشاران روسی استفاده می کرد و مرتب تقویت می شد ، را بطور کامل از رده عملیاتی خارج کند و طبق تعاریف خودشون ، چیزی به اسم برتری هوایی در معنای مطلقی که مد نظر شماست دست نیافتی هست به دلایل مختلف ... حتی برای نیروی هوایی ایالات متحده ... 2- در سوریه هم بطور دقیق همین مساله قابل بررسی هست . نیروی هوایی سوریه از ابتدای جنگ حضور موثری را به نمایش نگذاشت و شبکه پدافند زمینی اش که مبتنی بر چینش به شیوه روسی بود ( یعنی توان هوایی اش روی ساختار و بستر پدافند زمین پایه قرار می گرفت ) یا بدلیل فرار پرسنل اش و یا عملیات نظامی گروه های شورشی بسرعت دچار فروپاشی شد و تا همین الان که صحبت می کنیم ، حتی با وجود تحویل اس-300 موفق نشده دوباره کمر راست کند ، به همین دلیل فضای آسمان این کشور دربست ، در اختیار کشورهای حاضر درآن قرار گرفت .. یعنی از شمال ترکها ، از جنوب اسراییل ، از غرب و به موازات ساحل مدیترانه ناتو و از شرق روسها ) . بطور طبیعی ، کشوری که نتواند فضای هوایی خودش را در حداقل شرایط حفظ کند ، عملاً فشل و از کار افتاده است و بطور متقابل ، وقتی از روسها خواسته شد که وارد سوریه شوند ، منطق نظامی حکم می کرد که اول توان هوایی وارد بشود تا بعد از کسب اطمینان از پدید آمدن شرایط حداقلی در حوزه امنیت آسمان منطقه نبرد ، نیروی زمینی وارد عمل بشود که این امر هم اتفاق افتاد و مستند هم هست روند فوق الذکر . به دلایل مختلفی بنده فعلا ( و نه درآینده ) با این مساله مخالفم . امروز که داریم با شما صحبت می کنیم ، دو تا واژه جدید در ادبیات نظامی دنیا وارد شد که به ترتیب حملات شبکه ای (network attack ) و جنگ غیر جنبشی ( non-kinetic warfare) روی ان اسم گذاشتند و به شکل خلاصه ، تلاش برای شکست دادن یا ازکار انداختن یگانهای نظامی دشمن بواسطه اقدامات الکترونیک قابل بررسی هست . بطور طبیعی ، منطق نظامی حکم می کند که در میدان عمل دشمن مسلح به قابلیتهایی فراتر از توان رزمی خودمون با احتیاط بیشتری عمل کنیم تا درصورت وارد آمدن تلفات احتمالی ، خسارت روانی حاصل از آن در حداقل وضعیت قرار داشته باشد روی این فرموده شما ، نقد قابل توجهی وجود دارد . ما خیلی دوست داریم با سر وصدا و تبلیغات و ... یک کاری را انجام بدیم ، در حالی که حضور پرنده های سرنشیندار سیگنت / الینت ، نیازی به سرو صدا کردن و پرچم تکون دادن و اینکه آی ملت ما اینجا هستیم و داریم کسب خبر می کنیم ، ندارد ،در حالی که وقتی شما یک رادار با حجم بزرگ را به سوریه می برید ، با علم به اینکه می دونید حریف هیچ خطر قرمزی در حمله به زیرساختهای شما ندارد ( مثال بارزش صدها حمله اسراییل به ما در سوریه و تعداد مشخصی شهید اعلام شده و اعلام نشده هست ) ، مسیر را در درجه نخست برای شناسایی کامل قابلیتهای خودی و در درجه دوم شکستن قُبح حمله به واحدهای نظامی رسمی ایرانی ( و نه مستشاری ) را هموار خواهید کرد ... در حالی که برای هواگردهای سرنشین دار که ویژگی بارز انها ، تحرک هست ( برخلاف رادارها زمین پایه ) این مساله مصداق پیدا نمی کند ، کما اینکه حریف سالهاست از این حربه دارد بر علیه ما استفاده می کند و حداقل در افکار عمومی ( تحلیلگران نظامی وب فارسی ) این مساله چندان مورد توجه قرار نگرفته است . بعنوان مثال ، در سپتامبر 2007 نیروی هوایی عبری یک مجموعه ساختمانی را در 400 کیلومتری شمال شرقی دمشق ، بمباران کرد ( 5 سال قبل از شروع جنگ داخلی ) . اولین کاری هم که قبل از این حمله انجام داد ، زدن و از کار انداختن شبکه دفاع هوایی سوریه در تل ابیض بود . خوب ، بطور طبیعی ، ما به تنهایی و بدون پشتیبانی ( که به معنای حضور رسمی در سوریه هست و ان هم تبعات سیاسی و همچنین هزینه های مالی بیشتری را می طلبد ) چه شکلی فقط رادار را به سوریه می برید و ان را تبدیل به سیبل ثابت برای iaf می کنید ؟؟ بنده اصولا هیچ اعتقادی به ارسال نیروی هوایی به هرتعداد و به هر کیفیتی به سوریه ندارم ، به دلایل مختلف ، ولی وقتی شما روزانه ده ها پرواز به اصطلاح تجاری به سوریه دارید از دالان های هوایی مشخص ، درصورت وجود چنین هواگردهایی که بدون علائم مشخصه ویژه ( به معنای اینکه داد نزنیم ، ایهالناس ما در سوریه حضور این شکلی داریم ) و درسکوت کامل و پنهانکاری محض اطلاعاتی ( مشخصه اصلی عملیات الینت و سیگنت ) مبادرت به کسب اطلاعات از تحرکات دشمن کنیم ( کاری که همه طرفهای درگیری دارند ان را انجام می دهند ) پی نوشت : غرض از این متن به نسبت مفصل ، این هست که انصاف را در تحلیل شرایط قائل بشیم ( البته منظور جنابعالی نیست و کلی عرض کردم ) . حریف ، بدون تعارف ، محدوده قدرت مشخصی را دارد به نمایش می گذارد و دست کم گرفت این قدرت ، زیبنده نیروی مسلحی که قرار هست با اینها دست به یقه بشود ، نیست ... تجربه بیشتر از 300 سال تاریخ نظامی مدون شده تا جایی که اطلاع دارم ، این را به ما یاد میدهد . ما قادر نیستیم و نخواهیم بود که قدرت هوایی را در ابعاد مختلف خودش ، نادیده بگیریم .

بسم ا... یکی از مشکلات ما این هست که قصد نداریم قبول کنیم که وجود قدرت هوایی ، چقدر ممکن هست در زمان صلح برای کسب آمادگی برای زمان جنگ ، موثر و مفید باشد و اینکه حوزه قدرت هوایی تنها به جنگنده های رزمی و مهمات محمول انها محدود نشده و نمی شود و اینکه رادارهای زمین پایه ، هر قدر قدرتمند ، باز هم بدلیل انحنای کره زمین و وجود پستی و بلندی ، محدودیتهای مشخص را در مدلهای مختلف دارند . با این مقدمه ، و علم به اینکه نیروی هوایی ایران ، یکی از نیروهای پیشکسوت در کاربرد پرنده های جاسوسی الکترونیک در منطقه هست ( نسخه های 707 و سی-130 ) که حداقل یکبار ، اپراتورهای مستقر در این هواپیماها ، دستور اجرای حمله هوایی را به نیروی هوایی عراق برفراز منطقه عمومی عملیات والفجر8 دادند ( به قصد به دام انداختن جتهای عراقی در دام شبکه پدافند / هرچند طرف عراقی متوجه این مساله شد و دستور را لغو کرد ) نقشه ذیل تنها یک ایده ذهنی هست برای مسیر حرکت هواگردهای شناسایی / الینت ما برای ایجاد اشراف اطلاعاتی معتقدم که منطقه سفید رنگ برای ما یک "دلتای اطلاعاتی " هست که اگر پرنده های مناسب ( پهپادهای ما فعلا قابلیت حمل سامانه ها و مداومت پروازی لازم را دراین زمینه ، ندارند ) سرنشین دار وجود داشت قادر بودیم بصورت مداوم ان را پایش کنیم ، نه تنها میزان غافلگیری ما در یک عملیات آفندی از سمت دشمن پایین می آمد ، بلکه حداقل اشراف اطلاعاتی را روی عملیات نظامی ترکها ، سعودی و اسراییل داشته باشیم . بدلایل مختلف از جمله توافق کشور تحویل دهنده اس-300 با تل آویو ، هیچ تحرکی بر ضد اسراییل با استفاده از این سامانه صورت نمی گیرد ( حداقل تا حالا ) پس اتکاء روی اس-300 که هنوز در کنترل عملیاتی روسهاست ، منطقی نیست شبکه دفاع هوایی سوریه ، چالش جدید یا ادامه روند گذشته تا زمانی که فضای هوایی سوریه ، بطور کامل دست حریف هست ( ماشا... همه کشورها از ترکیه و اسراییل و آمریکا و فرانسه و بریتانیا و آلمان و ... حضور دارند ) ارسال رادارهای منتسب به ما توجیه نظامی ندارد و به نظرم بیشتر شبیه به گوشت دم توپ برای نیروی هوایی عبری هست . ضمن اینکه برای ایالات متحده بهترین فرصت هست که در خارج از محدوده سرزمینی ایران ، با اطمینان بیشتری دست به عمل بزند . پی نوشت : قدرت هوایی ، هیچ جایگزینی ندارد ....

بازدید وزیر دفاع از مراحل ساخت فروند دوم جت آموزشی یاسین امیر سرتیپ حاتمی در بازدید از مراکز طراحی، ساخت، آزمون سازه و سامانه‌های اصلی هواپیمای یاسین و گفتگو با طراحان و سازندگان آن، از نزدیک در جریان پیشرفت‌های صورت گرفته در روند ساخت فروند دوم هواپیمای یاسین قرار گرفت.

ارتش فرعون ... پیش بسوی مدرنیزه سازی !!!! نگاهی به برنامه نوسازی نیروی هوایی ارتش مصر با سرنگونی دولت متمایل به جناح اسلامگرای محمد مُرسی و روی کار آمدن دولت نظامی همسو با غرب ژنرال السیسی ، نیروهای مسلح مصر ، پس از چند دهه تقویت روابط نظامی با ایالات متحده ، بتدریج همکاری های نظامی خود را با روسیه افزایش میدهد . اگر چه ، خرید سامانه های پدافند هوایی پیشرفته روسی نظیر اس-400 وی 4 و بوک –ام2 چندان باعث تعجب ناظران نظامی نشد ، چرا که کشورهای غربی به تقریب هیچ سامانه دفاع هوایی موثری را به مصر ارائه نداد ، اما خرید جتهای نسل چهارم میگ-29 ام بطور کامل از سوی تحلیلگران غربی یک تحول غیر قابل پیش بینی برای ارتش مصر ارزیابی گردید . به اعتقاد این دسته از ناظران ، فالکروم های مصری در رده ای بالاتر از نسخه سی جنگنده اف-16 عملیاتی موجود نیروی هوایی این کشور قرار می گرفتند . با این وصف ، دسته دیگری از ناظران براین باورند که فالکروم های خریداری شده توسط مصر ، هیچ توانایی جدیدی در قیاس با فالکون های آمریکاییدر حوزه تسلیحاتی ارائه نداده ،جز اینکه سریعتر ، مانورپذیرتر به نظر می رسد ، در حالی که اضافه شدن آن به نیروی هوایی مصر مشکلات تعمیر و نگهداری افزون تری را پدید می آورد . بدین ترتیب ، این سئوال ایجاد شد که چرا مصر مشتاق خرید میگ-29 ام شد ،در حالی که پیش از این ، ناوگان بزرگی از جتهای هم نسل را با قابلیتهای مشابه در اختیار داشت . در این ارتباط ، تحلیلگران نظامی براین عقیده اند با ارزیابی دقیق تر شرایط خرید میگ-29 ام ، میتوان دلایل مشخصی را برای این رویداد فراهم آورد . از میانه دهه هفتاد میلادی ، زمانی که مصر به مشارکت و همکاری نزدیک خود با اتحاد شوروی پایان داد و بسوی غرب متمایل شد ، تصور می نمود که دسترسی اش به سامانه های تسلیحاتی پیشرفته ای نظیر اف-15 و حتی اف-14 براحتی امکان پذیر خواهد شد . درواقع ، شرکای سطح بالاتر ایالات متحده در منطقه نظیر ایران ، ژاپن ، سعودی و اسراییل ، همگی جنگنده های پیشرفته زمان خود را دریافت نموده بودند و عدم تحقق این مساله ، موجب شده بود تا مصر به شکل غیر قابل جبرانی دچار آسیب پذیری گردد . علاوه براین ، حتی با موافقت فروش جتهای اف-16 ، تحویل موشکهای AIM-120 به نیروی هوایی این کشور ممنوع گردید که این امر موجب شد تا ناوگان فالکون های مصری که تنها به مهمات AIM-7 مسلح می شدند ، به تقریب حرفی دربرابر رقبای خود در نیروی هوایی رژیم عبری نداشته باشند . ضمن اینکه بدلیل عدم وجود زیرساختهای تعمیر و نگهداری ، در صورت قطع کمک های لجستیکی ، ( که تا سال 2013 تا حدودی جنبه واقعی بخود گرفت ) توان هوایی مصر تا حدودی تضعیف می گردید .از سویی دیگر ، فالکروم های روسی در زمان گفتگو برای خرید توسط مصر ، چندان بلحاظ روزآمد سازی در شرایط خوبی قرار نداشتند و می شد انها را تنها یک جنگنده در ابعاد بزرگتر از اف-16 سی قرار داد ، اما خرید این جتهای روسی ، دسترسی نیروی هوایی ارتش مصر را به فناوری موشکهای R-27ER و R-77 ممکن می ساخت تا برای اولین بار پس از دهه هفتاد میلادی ، قابلیتهای رزم فامد ( فراتر از میدان دید ) در این نیرو پدید آید که بلحاظ نظامی ، یک امر حیاتی بشمار می رفت . علاوه براین ، برخلاف کشورهای منطقه نظیر سوریه ، لیبی و سودان که نمونه های روزآمد شده دوران اتحاد شوروی را دریافت نموده بودند ، نسخه تحویلی به مصر ، آخرین نسخه به روز شده فالکروم بشمار می رفت و ضمن کاربرد گسترده مواد مرکب در بدنه که موجبات سبکترشدن آن را فراهم می آورد ، با افزایش میزان حمل سوخت ، پیشرانه های قدرتمندتر و مجموعه ای از حسگرهای پیشرفته ، یک نسخه بی همتا از میگ-29 را به نمایش می گذاشت .بدین ترتیب ، خرید میگ-29 ام بطور سیستماتیک ، زمینه و بستر لازم برای خرید جنگنده های پیشرفته تر روسی در آینده را فراهم آورد بویژه جت رزمی میگ-35 که یک هواگرد نسل ++4 که در واقع همان زیرساختهای تعمیرو نگهداری میگ-29 ام را نیاز داشت . در همین راستا ، نیروی هوایی مصر در سال 2018 جتهای برتری هوایی سوخو-35 را به روسیه سفارش داد که به تقریب از همان مهمات استاندارد میگ-29 ام استفاده می نمود تا بتواندهمان نیازی که قرار بود با خرید اف-15 در دهه هفتاد رفع شود را برای ارتش مصر برآورده سازد. بدین معنی که سوخو-35 ضمن صرفه جویی در هزینه های تعمیر و نگهداری (در مقایسه با اف-15 ) همان توانمندی ها را بعنوان یک جنگنده ++4 برتری هوایی در اختیار مصری ها قرار می داد . با توجه به این مساله ، با ورود سوخو-35 ها ، میگ-29ام بطور طبیعی در رده دوم قرار خواهد گرفت و در کنار هم ، قدرت هوایی مصر را از دهه شصت مجددا احیاء خواهد نمود . مترجم : MR9 /صرفاً برای میلیتاری پی نوشت : 1-بن پایه

بسم ... برای آرشیو میلیتاری حداقل متوجه شدیم که برای نبردهای هوا به هوا شش تیر موشک را ( مشخص نیست در چه بُردی ؟!! ) را میتوند حمل کند !!! http://shabestan.ir/detail/News/722863

بسم ا... پرسش تامل برانگیز مستند ساز محترم ، جناب طالب زاده در خصوص خدمت سربازی https://www.aparat.com/v/PJ2YO ادغام تمامی تاپیکهای موازی با محوریت خدمت سربازی ..... سوم بهمن سال 1399 خورشیدی

F/A-18 F

سلام علیکم ببینید.. وقتی عرض میشود دیگران کار می کنند ، ما فقط حرف می زنیم و مدعی هستیم ولی وقت عمل که می رسد ، بیلان قابل دفاعی برای عرضه نداریم ، همین هست... آنتونوف/ایران -140 گان شیپ حالا انصافاً اگر یک توازنی در بخش تصمیم سازی و تصمیم گیری دفاعی ما وجود داشت و تک بُعدی جلو نمیرفتیم در سه دهه اخیر ، از سال 89 تا امروز نه در بخش غیر نظامی ، حداقل در بخش نظامی که نیاز به این هواگردها بشدت احساس میشود ، قادر نبودیم که این شکاف را با نمونه های ذیل پُر کنیم ؟؟ حالا بقیه طیف ها از نمونه های گشت دریایی ، مینی ای وکس ، جنگ الکترونیک ، ترابری تاکتیکی سبک و... هم نام نمی برم ، چون وعده تولید اینها قبلاً داده شده

بسم ا... برای یادآوری و ثبت در حافظه تاریخی میلیتاری مصاحبه برای سال 1389 خورشیدی هست اعتماد کنید، بزودی هواپیما می‌سازیم ه، اما شما توجه داشته باشید تجربه‌ای که ما در صنعت هواپیماسازی در سال‌های گذشته داشتیم، تجربه کاملا ناموفقی بوده است. ما یک هواپیمای آنتونف 140 یا ایران 140 داریم که با همکاری اکراین تولید شده، اما حتی شرکت‌های داخلی هم که تحت حمایت دولتند، هنوز حاضر نیستند از آن در پروازهایشان استفاده کنند. در زمینه‌های هلی‌کوپترسازی هم همین‌طور. وقتی ما در مونتاژ یک هواپیمای نه‌چندان پیشرفته ناموفق بودیم، چطور می‌خواهیم برویم به سوی تولید هواپیمای پهن‌پیکری چون ایرباس و بوئینگ آن هم با آن فناوری پیشرفته و پیچیده، کمی غریب به نظر می‌رسد. بر این مبنا شالوده‌های صنعت هوایی را ایجاد می‌کنند. بنابراین انتخاب ایران 140 با این هدف که پایه‌های صنعت هوایی‌مان را شکل دهیم کار درستی بوده است. گام بعدی این که سراغ یک هواپیمای 100 تا 120 نفره برویم و گام سوم این است که به سمت تولید هواپیمای پهن‌پیکر حرکت کنیم. پس این از بحث اول که انتخاب ایران 140 انتخاب درستی بوده است؛ اما این‌که چرا خطوط ما نمی‌آیند از ایران 140 استفاده کنند، یک مقدارش بحث‌های روانی است و یک مقدار هم این که خود مجموعه‌ای که روی این هواپیما کار کرده مقدمات اولیه برای آشنایی و فرهنگ‌سازی را فراهم نکرده است. بنابراین اگر شما می‌خواهید وارد این صنعت شوید و موفق باشید، اولین کاری که باید بکنید این که توان ریسک را در کسانی که اول از همه می‌خواهند از هواپیماهای شما استفاده کنند و کسانی که به عنوان مسافر از آنها استفاده می‌کنند بالا ببرید. اما متاسفانه ما کاملا عکس این ضرورت‌ها عمل کردیم. من با اعداد و ارقام می‌توانم اثبات کنم که اگر شما یک سفر هوایی 2000 کیلومتری را با ایران ـ 140 انجام دهید، در مقایسه با خودرو، احتمال حادثه در خودرو خیلی بالاتر است. پس بخشی از مشکل بخش فرهنگی بوده و اصولا در کلیت کار خطای زیادی صورت گرفته است. اما بحث بعدی این است که معمولا هر هواپیمایی که ساخته می‌شود 2 گروه کار باید رویش انجام شود؛ یکی کارهای فنی است که ایران کارش را درباره ایران ـ 140 عالی انجام داده و کار دیگر این است که باید آن را تجاری‌سازی کنیم. هواپیما اول برای این که تجاری شود باید استانداردهای سازمان هواپیمایی کشوری را بگیرد که خوشبختانه درباره ایران ـ 140 این کار انجام شده و دومین کار که باید انجام شود این که آموزش به عنوان عضو کلیدی وارد شود. به عنوان مثال اگر به آسمان بروید و هواپیمای سری ATA را نگاه کنید، مثل ایران ـ 140 است؛ از نظر کیفیتی هم می‌توان گفت در یک کلاس قرار دارند و کلی هم پرواز ایمن انجام داده است. توجه داشته باشید ایران ـ 140 تا حال حدود 20 هزار ساعت پرواز داشته است. ساعت پروازی برای سنجش کیفیت و ایمنی هواپیما بسیار مهم است. این هواپیما حدود 20 هزار نفر را هم جابه‌جا کرده است، اما ما این واقعیات را کنار می‌گذاریم و می‌پردازیم به حوادثی که اتفاق افتاده و آن را بزرگ می‌کنیم. فکر می‌کنید اگر همین محصول در پاکستان تولید می‌شد، این گونه با آن برخورد می‌کردند؟ یا در اندونزی؟ زمانی که آقای حبیبی، نخست‌وزیر اندونزی بود حدود 5ـ4 میلیارد دلار در اندونزی برای ساخت هواپیما سرمایه‌گذاری کرد و اولین هواپیمایی هم که تولید شد، هواپیمایی در همین کلاس بود. الان ببینید اندونزی چگونه به صنعت هوایی‌اش افتخار می‌کند و ما چگونه با صنعت هوایی‌مان برخورد می‌کنیم. مرحله بعد که ان‌شاءالله همین امسال آغاز می‌‌شود، این است که بتوانیم در هواپیمای 100 نفره یک کلاس هواپیما تعریف کنیم. الان 3 هواپیما در این زمینه انتخاب شده‌اند.+ پی نوشت : از زمان انجام این مصاحبه تا تاریخ بازخوانی آن ( 1399 ) نزدیک به 10 سال گذشته و نه تنها هواپیمای ایران-140 برای مصارف غیر نظامی بصورت انبوه تولید نشده ، بلکه وعده های مربوط به نمونه های نظامی هم محقق نگردید . حال باید دید که مسئولین امر چه پاسخی برای این هزینه کرد خواهند داشت ؟!!!

بسم ا... هندی ها از F-24 ماروت ، شروع کردند . برنامه اش از 1961 کلید خورد ، 1967 اولین پروازش بود ، 1990 هم بازنشسته شد .. 150 فروند هم نهایتا تولید شد .. هندی ها اولش رفتند سراع مونتاژ فیشبد ، بعد اورهال ، رسیدند به ماروت و الان تجاس .

مهمات توپخانه ایی و هدایت شونده لیزری بصیر /کراسنوپل https://www.aparat.com/v/otecU

بسم ا... حالا از جنبه نظامی ، متنوع سازی منابع رزمی برای مقابله با همکاری چین- پاکستان و پیش بینی صحنه نبرد آینده در حوزه هوایی ، جایی که ممکن هست رافال/ میراژهای فرانسوی به هر دلیل از کارایی لازم برخوردار نباشند ( بلحاظ دریافت قطعات یدکی و ... ) این متنوع سازی با توجه به بازار گسترده هند برای نیروی هوایی خودش ، عملا یک خوان نعمت گسترده است ،چه برای شرکتهای خارجی روسی / فرانسوی / امریکایی و چه برای شرکتهای دفاعی خصوصی داخلی ...

گنجشک به جای قناری !!!!!!چگونه نیروی هوایی چین از جتهای جی-10سی برای شبیه سازی قابلیتهای رزمی جنگنده های رافال به منظور آموزش خدمه پاکستانی استفاده نمود ؟ پیش نمونه KF-X در خط تولید بال گشایی پنجمین جنگنده نسل پنجم پنهانکارتاریخ هوانوردی رزمایش شاهین-9نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی پاکستان / نیروی هوایی ارتش خلق چین

بسم ا... نه خطای دید نیست ، بنده باید زیرنویس می کردم که تصویر آخری ، نمونه مارک-2 تجاس هست که در دست توسعه قراردارد

تولید انبوه شکوفه هندی امضاء قرارداد 6.5 میلیارد دلاری برای تولید 83 فروند جنگنده سبک وزن بومی تجاس پس از مدتها کش و قوس ، دولت هند معامله 6/5 میلیارد دلاری برای خرید 83 فروند جنگنده سبک وزن تجاس مارک –یک ای را مورد تایید قرار داد که با تصویب این قرارداد ، بزرگترین قرارداد بومی خرید سلاح در تاریخ هند رقم زده شد . در این خصوص ، روزنامه تایمز هند چنین نوشته است که : جنگنده تجاس بعنوان یک هواگرد رزمی بسیار سبک ، در حوزه قدرت پیشرانش ، در رتبه پایین تری نسبت به جنگنده هایی نظیر اف-16 و جی -10 قرار می گیرد و آن را بلحاظ ابعاد و عملکرد می توان با جنگنده هایی نظیر گریپن سوئدی ، جی اف- 17 چینی /پاکستانی و اف-20 آمریکایی مقایسه نمود . این جنگنده ها ، بدلیل اولویت دادن به هزینه پایین تعمیر و نگهداری در سطح مطلوبی قرار دارند ، اما در حوزه هایی نظیر مانورپذیری و برد رزمی عملکرد محدودی خواهند داشت . با این وصف ، گرچه تجاس یک جنگنده بومی شناخته میشود ، اما سهم طرف هندی در تولید این جنگنده تنها 50 درصد است و پیچیده ترین بخشهای این جنگنده شامل سامانه های الکترونیک و پیشرانه از ایالات متحده و اسراییل تامین شده است . از سویی دیگر ، خط تولید به نسبت ناکارآمد این جنگنده در هند ، در مقایسه با همتایان غربی و شرقی خود موجب گردید تا برنامه تجاس با تاخیرهای پی درپی مواجه گردد . به ویژه اینکه امضاء این قرار داد پس از پایان مناقصه MMRCA برای خرید یک جنگنده چند منظوره با شرکت رقبای شرقی و غربی ( میگ-35 ، اف-16 ، گریپن و..) صورت پذیرفت . با این وصف ، طراحی جنگنده تجاس مارک –یک ای ، را میتوان یک سرو گردن از نسخه اولیه آن بالاتر دانست به همین دلیل انتظار می رود تا بتدریج این نمونه بومی جایگزین تمامی جتهای روسی میگ-21 و میگ-27 گردد . مترجم : MR9 /صرفاً برای میلیتاری پی نوشت : 1- بن پایه

بسم ا... این مقایسه ها چندان عجیب هم نیست ، بنده در تاپیک کوثر در آبان 97 این را به صراحت عرض کردم ، اعتماد به نفسی که در نتیجه برنامه ریزی درست در ساختار و سازمان صنعت دفاعی یک کشور بوجود می آید ، وقتی با تبلیغات و بازاریابی درستی همراه بشود ، بطور قطع چنین جراتی را ایجاد می کند که چینی ها محصول خودشون را با رافال فرانسوی یا حتی اف-16 وی آمریکایی مقایسه کنند . به رقم ادعایی تولید جی-10سی دقت کنید . 200 فروند جنگنده در این مدل تولید شده که حدس نزدیک به یقین 70 درصد انها باید عملیاتی باشند . به نظر شما این تعداد برای شرکت سازنده اعتماد به نفس واقعی ( و نه کاذب) برای ورود به بازار تسلیحاتی ایجاد نمی کند ؟؟ تا جایی که ان را با محصولات فرانسوی (غربی) مقایسه کنند تا بطور مثال کشور کاربر اف-16 ، این هواگرد را برای تجربه اندوزی نیروهای خودش ، بخدمت بگیرد ؟؟ حتی اگر چنین مقایسه ای از اساس اشتباه باشد ولی ستاد نیروی هوایی ارتش پاکستان ، این دغدغه را دارد که اگر آسمان منطقه نبرد را از دست بدهد ، حتی اگر قدرت هسته ای و موشکی منطقه هم باشد ، باز هم در یک درگیری متعارف ، با یک شکاف رزمی روبرو میشود . حالا به این دوتا نقشه دقت کنید.... ببینید پاکستان چقدر نسبت به هندی ها آسیب پذیر هستند ؟؟؟ در یک جنگ احتمالی متعارف و حتی نامتعارف ،اگر پاکستانی ها آسمان را از دست بدند ، با توجه به عمق بسیار کم استراتژیک خودشون ، فکر می کنید نتیجه یک درگیری حتی محدود به نفع کدوم طرف باشد ؟؟ بطور طبیعی ، اولین انتخاب ارتش پاکستان برای حفظ ساختار رزمی خودش ، حفظ آسمان خودی از تعرض دشمن هست تا با حفظ امنیت آن ، قابلیت شلیک امن بالستیکهای متعارف و نامتعارف خودش را داشته باشد حالا این را بگذارید کنار همکاری مشترک وسیع چین و پاکستان در دو دهه اخیر در حوزه قدرت هوایی

گنجشک به جای قناری !!!!!! چگونه نیروی هوایی چین از جتهای جی-10سی برای شبیه سازی قابلیتهای رزمی جنگنده های رافال به منظور آموزش خدمه پاکستانی استفاده نمود ؟ نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی پاکستان در سالهای اخیر ، با کمبود قابل توجهی در خصوص فناوریهای هوایی در برابر رشد بی سابقه قدرت هوایی همسایه خود ، هند روبرو شده بود . شکاف حاصله از خرید جنگنده های سنگین SU-30MKI و همچنین تعداد مشخصی از جتهای فرانسوی رافال موجب گردید تا علیرغم وجود تسلیحات هسته ای و سامانه های دوربرد حمل این جنگ افزارها ( بالستیک) ، باعث شد تا ستاد ارتش این کشور در این زمینه احساس نگرانی نماید . در واقع ، سوخو-30 که با اختلاف ، توانمند ترین جنگنده رزمی در جنوب آسیا بشمارمی آید با قرار گرفتن در کنار جتهای رافال مسلح به موشکهای هوابه هوای میتئور ،ترکیب قابل تاملی را پدید آورده بود . اگرچه پیش بینی ها نشان می دهد که نیروی هوایی پاکستان با تحویل گرفتن جتهای نسل ++4 چینی JF-17 بلاک 3 که نخستین پرواز خود را در دسامبر 2019 انجام داد ، این شکاف قابل تامل را تا حدودی پوشش دهد ، اما فرآیند آماده سازی خدمه نیروی هوایی پاکستان برای ورود به جنگ با ترکیب مرگبار سوخو-30/ رافال که تا این زمان ، تنها تجربه بکارگیری جتهای تک موتوره سبک نسل سوم نظیر اف-16 و JF-17 (بعنوان یک جت نسل4) را داشت ، به طرز خطرناکی ، در مقایسه با نیروی هوایی هند بتدریج پسرفت مینمود ، به همین دلیل ، نیروی هوایی پاکستان از شریک قدیمی خود ، نیروی هوایی چین درخواست نمود تا با اعزام جنگنده های سنگین تر به اسلام آباد ، این شکاف را تا حد قابل ملاحضه ای کاهش دهد و با شبیه سازی قابلیتهای رزمی سوخو-30 و رافال سد دفاعی قابل اطمینانی را در برابر هندی ها ایجاد نماید . بدین ترتیب ، گزینه های مختلفی برای نیل به این هدف مورد بررسی قرار گرفت . در ابتدا ، جنگنده برتری هوایی جی-11بی که بلحاظ کمیت حمل سلاح قابل مقایسه با جتهای روسی SU-30MKI بود در نظر گرفته شد . در واقع ، آخرین نمونه های این جنگنده (جی-11بی ) یک سرو گردن از نمونه های تحویلی به هند ، در حوزه هایی نظیر جنگ الکترونیک ، رادار هوابردAEAS که سوخوهای هندی فاقد آن هستند ، بالاتر بشمارمی آید . بدین ترتیب ، نخستین دسته از این جنگنده ها از سال 2017 در خاک پاکستان مستقر شدند تا خدمه پاکستانی ، تجربه مناسبی را بدست آورند . اما در ماه های اخیر ، بویژه برگزاری رزمایش شاهین-9 (دسامبر 2020) رویکرد جدیدی مشاهده شده که در آن ، نیروی هوایی چین جنگنده های نسل ++4 جی-10سی خود را در پایگاه های پاکستان مستقر نمود تا باشبیه سازی رافال های هندی ، حریف مناسبی را برای پاکستانی ها فراهم آورده باشند . در حال حاضر بیشتر از 200 فروند از جتهای جی-10سی بصورت عملیاتی وارد خدمت شده اند و بنا براعتقاد برخی ناظران ، قابل ترین جنگنده تک موتوره نسل خود بشمار می آیند . در این زمینه ، برخی رسانه های چینی مدعی اند که جی-10سی دربسیاری از کاراکترهای رزمی و فنی نظیر مزیت های آیرودینامیکی و سامانه های تسلیحاتی با رافال مقایسه می شود و این بدان معناست که جی-10سی میتواند جنگنده بسیار مناسبی برای شبیه سازی رافال فرانسوی باشد. https://www.aparat.com/v/x1zlb درواقع ، جی -10 سی با بهره گیری از یک پیشرانه ws-10c به قدرت 154-150 کیلونیوتون ، دربرابر پیشرانه های دوقلوی ام-88 رافال ، یک سطح قدرت متفاوتی را به نمایش می گذارد . با این حال تصور می شود سطح فناوری طراحی موتور در فرانسه ، هنوز به طرح های چینی و آمریکایی نرسیده ، به همین دلیل ، جنگنده چینی ، علیرغم استفاده از یک موتور ، کارامدی بیشتری را به نمایش می گذارد ، در حالی که با توجه به مجهز نمودن پیشرانه چینی به خروجی های سه بُعدی بُردار رانش ، مزیت دیگری برای طرح شرقی پدید می آید . علاوه بر این ، رافال فرانسوی از نسبت رانش به وزن بالاتری برخوردار بوده وبدلیل عدم استفاده از خروج های سه بُعدی قدرت مانور کمتری را به نمایش می گذارد . در ان سوی صحنه ، جی-10 سرعت عبوری ، صعود و ارتفاع عملیاتی بالاتری را در اختیار دارد و این بطور مستقیم به معنای شبیه سازی بهتر عملکرد رافال فرانسوی برای نیروی هوایی پاکستان است . علت انتخاب جنگنده چینی برای شبیه سازی شیوه رزم یک جت غربی عمدتا ناشی از این واقعیت هست که فرماندهان نیروی هوایی پاکستان به این نتیجه رسیده بودند که فناوری چینی نیازمندی ارتش این کشور برای افزایش کیفیت اموزش خدمه را براورده می کند . بدین معنی که جی -10 سی با مسلح شدن به موشکهای هوا به هوا برد بلند و رادار پیشرفته AESA ضمن فراهم کردن آگاهی موقعیتی مطلوب برای خلبان ، صحنه نبرد را برای نیروی مدافع ، همانند شرایط واقعی جنگ ، شبیه سازی می نماید ، تا جایی که حتی برخی ناظران براین باورند که موشکهای برد بلند PL-10 قابلیتهای فراتری از ماژیک-2 را به نمایش می گذارد . مضاف براین ، جی-10سی با توانایی حمل موشکهای کروز ضد کشتی مافوق صوت به منظور اجرای ماموریتهای هوا به سطح و ضد دسترسی ، می تواند به مراتب فعال تر از رافال در میدان نبرد حاضر گردد . مترجم : MR9 /صرفاً برای میلیتاری پی نوشت : 1-بن پایه 2- رزمایش شاهین-9 نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی پاکستان / نیروی هوایی ارتش خلق چین

بسم ا... خدمت برادر عزیز جناب @arminheidari ماجرای فیلم فهرست شیندلر . استیون اسپیلبرگ به چه صورتی یک افسانه را تبدیل به واقعیت کنیم !!!!! پی نوشت : 1- بررسی کنید اثر گذاری تولید این نمونه از فیلم ها را روی افکار عمومی دنیا ........... 2- رده بندی در IMDB : هفت

بسم ا... مهمات هوا به زمین مشترک ترکیبی از توانایی های مهمات HELLFIRE II و سیستم هدفگیری Longbow را به شکل ارتقاء یافته خواهد داشت . پیمانکار JAGM براین اعتقاد قرار دارد که ترکیب دو فناوری لیزر نیمه فعال (SAL) و رادار موج میلیمتری (MMW) در یک جستجوکر تکی و اتصال آن به یک کلاهک بهبود یافته از گونه هلفایر در کنار تغییر پیشرانه و سامانه های پایش پرواز میتواند مسحور کننده به نظر برسد . ادغام پستهای مرتبط با مهمات هوا به زمین مشترک (جاگم) - 26 دی سال 1399 خورشیدی https://www.aparat.com/v/TVLu9

بسم ا... بخش دوم این تاپیک را در مقاله ای که قرار هست در ناورد 8 منتشر بشود، از زبان یک مقام ارشد عبری مطالعه می کنید .... ایران – رژیم عبری ، هماوردی استراتژیک در آسیای جنوب غربی پی نوشت : ترجیح بنده این هست که این سئوالات را از دریچه دید طرف مقابل بررسی کنم ... این هم برای خودش شیوه ای است در تحلیل وقایع ...

مقدمه : به بهانه حمله مجدد اسراییل به سوریه ( دی 1399 خورشیدی ) که گفته میشود نزدیک به 40 نفر تلفات را در پی داشته ، بصورت گذار ، روند عملکرد IDF به سال 2020 در سوریه مورد بررسی قرار می گیرد ، جایی که ماهیت عملکرد طرفهای درگیر از ابتدای شروع مخاصمات در سوریه ، همواره به نوعی با شوک و بُهت ، همراه بوده است . ایران و رژیم عبری ، نبرد برای کسب برتری نظامی : در طول نزدیک به 9 سال از آغاز جنگ داخلی بین المللی در سوریه ، نیروی هوایی ارتش اسراییل(IAF) بیشتر از 300 حمله هوایی را بر علیه اهداف ادعایی متعلق به سپاه پاسداران و شبکه نیروهای شبه نظامی وابسته به آن ( موسوم به شبه نظامیان فراملی شیعه / شبکه تهدید ایرانی ITN) در سوریه انجام داده است . با این حال برخی تحلیلگران جنگ داخلی سوریه براین اعتقادند که حملات هوایی مستمر اسراییل با یک هدف اصلی ، یعنی جلوگیری از تثبیت حضور ایران در سوریه و جلوگیری از ایجاد یک مسیر امن به منظور انتقال تسلیحات پیشرفته به حزب ا... و سایر نیروهایی که امنیت رژیم عبری را مورد تهدید قرار میدهد ، صورت می گیرد . پل لجستیکی ایران به سوریه و گذرگاه ابوکمال برخی ناظران براین باورند که این مسیر به یک نقطه تعادل در منطقه برای ایران تبدیل شده است با توجه به این مساله و براساس اطلاعات موجود ، از ابتدای سال 2020 تا ماه مه همین سال ،نیروی هوایی عبری 14 عملیات هوایی را در سوریه انجام داده که در جریان این حملات ، چیزی در حدود 23 موقعیت مختلف در سراسر خاک سوریه به غیر از شمال شرقی این کشور را مورد هدف قرار گرفته است . از میان 14 حمله فوق ، 5 حمله در یک بازه زمانی دو هفته ای میان 20 آوریل تا 4 ماه مه رخ داده که این امر نشاندهنده افزایش فعالیت شبکه تهدیدات ایران بوده است . هر قدر هم شرایط تغییر کند ، عکس العمل به آن مشابه خواهد بود ... بررسی روند حملات هوایی اسراییل به استان های قنیطره ،سویدا ، درعا و دمشق ، بخوبی این تحلیل را در اختیار کارشناسان نظامی قرار میدهد که شاخه عملیات خارجی سپاه پاسداران ( سپاه قدس / IRGC-QF) علیرغم اطلاعات طرف روسی ، همچنان در نزدیکی مرزهای شمالی اسراییلی با شدت هرچه تمام تری ، به فعالیت خود ادامه می دهند و اسراییل نیز با کاهش یا افزایش این تحرکات ، حملات هوایی خود را تنظیم می کند . به اعتقاد منابع اطلاعاتی غربی ، گستره وسیعی از نیروهای شبه نظامی ، استخوان بندی قدرت ایران در سوریه را تشکیل میدهد در واقع ، سراسر بخش جنوبی سوریه در طول 9 سال گذشته ، به منطقه اصلی عملیات هوایی ارتش اسراییل تبدیل شده ، چرا که مبداء قریب به اکثر محموله های تسلیحاتی سپاه که به قصد تحویل به حزب ا... درلبنان یا حماس در غزه ارسال می شود ، از اطراف دمشق صورت می گیرد . این درحالی است که اگر چه بلندی های جولان همچنان در اشغال IDF قرار دارد ، اما تل آویو در طول این 9 سال ، نگرانی خود را از اینکه در کنار جولان ، محور جنوبی سوریه تبدیل به یک سکوی پرش دوم برای ایران جهت هرگونه عملیات غافلگیرانه شود ، پنهان نکرده است . نگرانی اسراییل از گسترش سریع نظامی ایران در سوریه آنچنان عمیق است که فرودگاه بین المللی دمشق (DAI) جایی که هواگردهای ترابری سنگین نیروی هوا- فضای سپاه ، خطوط هوایی غیرنظامی وابسته به این نیرو و گاهی هواگردهای نیروی هوایی ایران ، موشک ، سلاح ، مهمات و اقلام نظامی را به یگانهای مستقر در سوریه تحویل می دهند نیز از حملات مستمر IAF در امان نمانده است . اما در حالی که فرودگاه دمشق به یک هدف روتین برای نیروی هوایی رژیم عبری تبدیل شده ، حمله هوایی 13 فوریه 2020 به برجسته ترین و درواقع نقطه اوج این بمباران ها تبدیل گردید ، چرا که پس از چند سال تردید ، IAF یکی از قرارگاه های سپاه پاسداران ( بنا بر ادعای نویسنده . م ) را در ساختمانی سه طبقه در نزدیکی بخش ورودی فرودگاه را مورد حمله قرار داد که به دلیل اهمیت آن ، زیر پوشش گسترده رسانه ها قرار گرفت . ابوکمال ، نقطه جدید فشار اسراییل علیه ایران : حدود مرزی میان سوریه و عراق پس بازپسگیری شهر ابوکمال توسط سپاه پاسداران از عناصر داعش در اواخر سال 2017 به نقطه جدیدی برای حملات نیروی هوایی اسراییل تبدیل گردید . این شهر بدلیل موقعیت ژئواستراتژیک ، یک نقطه پراهمیت در پل لجستیکی ایران است که تا لبنان ادامه پیدا می کند وگفته می شود که تمامی تسلیحات ایرانی ارسال شده به مقصد جنوب لبنان یا غزه ، می بایست از این گذرگاه عبور نماید . در سال 2019 ، ایران پس از مدتها بررسی شرایط منطقه ، یک ابر انبار زیرزمینی با شناسه پادگان امام علی (ع) را برای ذخیره محموله هایی که بصورت مستمر وارد سوریه می شد ، تاسیس نمود ، در حالی که همزمان با این تحرکات ، واحدهای بسیج مردمی سوری به همراه یک نیروی 60 نفری از شبه نظامیان عراقی متمایل به ایران ، مسئولیت حفاظت از این مجموعه و تمامی محور مرزی میان سوریه و عراق را برعهده گرفته بودند . گسترش ماموریتهای محوله به این نیروها ، بعدها موجب شد تا عناصری از کتائب حزب ا.. ، سازمان بدر ، النجباء ، عصائب اهل الحق و گردان های امام علی (ع) در قالب بسیج مردمی ، نیز وارد عمل شده و نقش بسیار مهمی را در حفظ منطقه بسود ایران بازی کنند . سایر شبه نظامیان تحت حمایت ایران نیز شامل تیپ 313 (سوری ) ، لواء فاطمیون ( هزاره های شیعه افغانستانی ) ، لواءزینبیون ( شیعیان زیدی پاکستانی ) نیز حضور بسیار فعالی را از خود به ثبت رسانده اند . بدین ترتیب سازمان های اطلاعاتی عبری تخمین می زنند که شبکه شبه نظامیان ایران شامل 6200 نیروی رزمنده است که در حوزه جغرافیایی دره رودخانه فرات مستقر و ان را تحت کنترل کامل دارند . موقعیت پادگان امام علی (ع) بنا بر ادعای منابع اطلاعاتی عبری آیا این موقعیت ، یک نقطه محوری برای ایران محسوب میشود یا اینکه تنها یک سیبل ثابت فریب دهنده برای جذب حملات IAF و منحرف نمودن اذهان تحلیلگران اطلاعاتی اسراییل است!!!! بطور طبیعی ، این منطقه ، شامل گذرگاه ابوکمال ، به کانون تمرکز برنامه ریزان نیروی هوایی عبری درآمده و در سال 2020 ، در سه بازه زمانی متفاوت ( ژانویه ، مارس و مه ) مواضع سپاه پاسداران را در شرق سوریه مورد هدف قرار دادند . در ژانویه 2020 ( بطور دقیق حدود یک سال پیش . م ) جنگنده های عبری یک کاروان ناشناس را در حومه ابوکمال بمباران کردند که در نتیجه این حمله ، 8 شبه نظامی عراقی کشته (شهید) شدند ، در حالی که به ادعای تل آویو ، این کاروان موشکهای خاصی را می بایست به حزب ا... تحویل می داد . در همان زمان نیز،یک انبار دپوی سلاح در منطقه فوق بشدت بمباران گردید . در 11 مارس 2020 ، زیرساختهای بسیج مردمی سوریه در حومه ابوکمال مجدداً مورد حمله قرار گرفت که به شکل خاص ، پادگان امام علی(ع) هدف از قبل برنامه ریزی شده ای بود که در مجموع سه حمله به این منطقه ، چیزی در حدود 48 شبه نظامی عراقی و ایرانی کشته (شهید ) شدند . در واقع ، ستاد مشترک ارتش عبری ، به این نتیجه رسیده بود که حفظ فشار بر گذرگاه لجستیکی ابوکمال برای محدود کردن آزادی مانور واحدهای ایرانی در سوریه بسیار ضروری است و برای نمایش اراده معطوف به هدف ( کاهش مانور عناصر ایرانی در این منطقه ) نیروی هوایی فارغ از بُعد مسافت ، موظف است تا منطقه را تحت پوشش خود قرار دهد . به همین دلیل در بازه زمانی سال 2020 ، حداقل 5 بار مواضع ایران در منطقه فوق مورد هدف قرار گرفت . شیوه کاربرد مهمات اسپایس محصول رافائل رافائل مدعی است که این مهمات جدید قابلیت شلیک در شرایط همه گونه آب و هوایی ( روز / شب ، آب و هوای نامطلوب ) را با استفاده از دو جستجوگر CCD / IIR و همچنین الگوریتم های پیشرفته تطبیق منظر ، را در اختیار کاربران خواهد گذاشت . به گفته مقامات این شرکت ، جستجوگر Spice در نزدیکترین فاصله ممکن ، هدف را شناسایی و آن را به شکل کاملا هوشمند با دیتای موجود در حافظه خود ، مطابقت داده و به همین دلیل ، خطای احتمالی ناشی از اخلال در GPS را تا حد ممکن ، کاهش دهد . سپاه قدس ، انتقال زیرساختها به زیرزمین : برخی ناظران نظامی براین اعتقادند که حملات فزاینده IAF به زیرساختهای سپاه پاسداران موجب شده تا فرماندهان این نیرو بسرعت تسهیلات و تاسیسات حیاتی خود را برای محاظت در برابر حملات هوایی به زیرزمین منتقل کنند . بدین معنی که پادگان امام علی (ع) در حالی بعنوان یک هدف ثابت تقویت شده برای نیروی هوایی عبری ، به بزرگترین مرکز دپویی سپاه در سوریه تبدیل شده که بسرعت مراکز پیشرفته تری در سراسر خاک سوریه در حال ایجاد است . آنچه که ارزیابی های خسارت منطقه نبرد (BDA) از بمباران های آوریل 2020 نشان میدهد ، نیروی هوایی عبری ، چیزی در حدود 9 مرکز ذخیره سازی را در شمال منطقه پالمیرا بمباران نموده که به احتمال بسیار زیاد مقصد نهایی جنگ افزارهای ارسال شده زمینی از طریق ابوکمال یا پایگاه هوایی تیاس بوده است . در حدود یکهفته بعد ، در بیست و هفتم آوریل 2020 ، اسراییل تاسیسات مشابهی را در پایگاه هوایی مِزِه در دمشق مورد هدف قرار داد که تحلیل ها حاکی از آن بود ورودی این تاسیسات آسیب دیده ولی اینکه بخش زیرزمینی آن نیز آسیب دیده یا خیر ، مشخص نگردید. پایگاه هوایی مِزِه تحت کنترل کامل دپارتمان اطلاعات نیروی هوایی ارتش سوریه است که مهمترین شریک نیروی قدس سپاه در عملیات بر ضد شورشیان مسلح و اسراییل بشمار می رود . ناظران نظامی بر این اعتقادند که درصورت ادامه ساخت دپوهای زیرزمینی توسط ایران ، نیروی هوایی اسراییل بتدریج بسوی مهمات سنگرشکن سنگین خواهد رفت . از انجا که برد این نوع پرتابه ها ، نسبت به موشکهای کروز کمتر است ، جنگنده های نیروی هوایی اسراییل بالاجبار می بایست به هدفهای خود نزدیکتر شوند و همین امر ، آنها را در برابر سامانه های دفاع هوایی سوری قرار خواهد داد. مهمات نفوذ کننده جی بی یو-39 بعنوان مثال ، براساس شیوه استاندارد نیروی هوایی عبری ، موشکهای کروز دلیله از فاصله 250 کیلومتری قابل شلیک است و درمقایسه ، مهمات GBU-39 علیرغم قطر کمتر ، بدلیل حمل یک سرجنگی بزرگتر (4 برابر)، در شرایط ایده آل ، می تواند از فاصله 64 کیلومتری رها شود . از سویی دیگر ، مهمات نفوذ کننده BLU-109 با کلاهکی به وزن 874 کیلوگرم ، نیازمند رها سازی از بردی نزدیکتر را دارد ، ضمن اینکه حمل این مهمات ، سطح مقطع راداری جنگنده حامل را افزایش خواهد داد و ضمن کاهش قدرت مانور و برد پروازی ، شبکه دفاع هوایی سوریه را برای رهگیری آن در موقعیت بهتری قرار می دهد . جنگنده F-16I مسلح به مهمات دوهزار پاوندی BLU-109 سنگرشکن ، سلاح اصلی نیروی هوایی عبری برای اجرای حملات علیه تاسیسات زیر زمینی اما برخلاف تصور ایده آل سطور بالا ، حملات غیر قابل باور نیروی هوایی عبری بر علیه اهدافی در نزدیکی حمص و شعیرات و درست در محدوده برد سامانه اس-300 سوری ، باردیگر ، برتری هوایی ارتش عبری را در آسمان سوریه ، به رُخ دوطرف کشاند . با این وصف ، در حالی که عوامل توپولوژیک و تاکتیکی در آنالیز عملکرد شبکه دفاع هوایی سوریه دخیل هستند ، اکنون مشخص شده که روسها اگر چه سیستم اس-300 را به سوریها ، هدیه داده اند ، اما کاربرد آن را بر علیه جتهای عبری ممنوع نموده اند . بعنوان مثال ، در 31 مارس 2020 ، نیروی هوایی عبری ، فرودگاه نظامی شعیرات را مورد حمله قرار داد که در جریان آن ، بخشی از باند پرواز تخریب ، سامانه های کنترل ترافیک هوایی پایگاه منهدم و یک انبار که ستاد ارتش اسراییل مدعی استفاده از آن بعنوان انبار سلاح توسط نیروهای ایرانی بود ، منهدم شد ، هر چند سوریها بلافاصله باند فرودگاه را ترمیم و با جایگزینی سیستم های ترافیک هوایی ، ظرف دو هفته رفت و آمد هوایی در شعیرات از سرگرفته شد . اما این پایان کار نبود ، در یکم ماه مه ، حمله دیگری از سوی اسراییل ، این بار در نزدیکی حُمص موجبات تخریب یک مجموعه دپویی نظامی ( به ادعای IDF) را فراهم آورد که در پی آن یک زنجیره انفجارات صورت پذیرفت و محوطه بطور کامل نابود شد . مسلح سازی و تجهیز حزب ا... ، همچنان ادامه دارد : سه روز بعد از حمله به حُمص ، در چهارم ماه مه 2020 ، نیروی هوایی عبری به یک مرکز تولید موشک در الصفیره ( منطقه ای در جنوب حلب) حمله بردند که براساس ادعای مقامات اطلاعاتی IDF ، یکی از سه مورد تاسیساتی است که متعلق به مرکز مطالعات علمی و تحقیقاتی سوریه بوده و احتمال می رود که مرکز توسعه تسلیحات WMD ارتش سوریه باشد . این مرکز از دهه ها پیش ، به شکل سنتی ، تولید موشکهای اسکاد و عوامل شیمیایی را برای ارتش سوریه ، برعهده داشته و مقامات تل آویو اکنون معتقدند که این مرکز بطور کامل تحت هدایت ایران ، مسئولیت تولید انبوه مهمات هدایت دقیق برای حزب ا... و سایر گروه های نظامی قرار دارد . بر همین اساس ، گفته می شود که در سال 2016 ، ایران در پاسخ به حملات مستمر نیروی هوایی عبری به سوریه ، یک طرح بسیار گسترده را برای انتقال فناوری مهمات هدایت دقیق به حزب ا... آغاز نمود ، بدین معنی که به جای قبول ریسک تحویل موشکهای آماده به حزب ا... ، خط تولید کیت های بروزرسانی به منظور بهینه سازی موشکهای سازمانی این گروه نظامی را در سوریه ایجاد نمود . در نتیجه ، با هدایت و کنترل عملیاتی ایران ، مهندسان حزب ا.. شیوه تولید تسلیحات پیشرفته را دریافت می کردند . این گروه با استفاده از این فناوری ها ، بیشتر از 150 هزار تیر موشک قدیمی خود را در قالب یک برنامه از قبل تعیین شده ، به مهمات هدایت دقیق تبدیل کرده ومی کنند . خطر این برنامه برای تل آویو چنان بود که در سال 2019 ، ارتش اسراییل ، اطلاعات مربوط به 4 سایت تولید موشک را منتشر کرده و معتقد بودند که برنامه ایران در حال رسیدن به نتیجه نهایی است . بخش اطلاعاتی ارتش اسراییل در آن زمان معتقد بود که تمامی فعالیتهای مربوط به برنامه گسترده ایران برای توسعه نفوذ خود در سوریه ، بویژه ساخت تاسیسات نظامی زیرزمینی ، تحت هدایت ژنرال سلیمانی ( سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی ) است و به احتمال زیاد ، ترور وی در فرودگاه بغداد ، با هدف ایجاد اخلال در این برنامه صورت گرفته است . با این وصف ، حملات هوایی اسراییل پس از این دوره زمانی ، شاهدی بر ادامه دار بودن برنامه موشکی ایران در سوریه است . اگر این تحلیل واقعیت داشته باشد ، ارتش اسراییل ، روزهای سختی در آینده پیش روی خود خواهد داشت ، اگر چه احتمالاً گزینه های قابل تاملی را نیز برای پاسخ ، در اختیار خواهد گرفت . پی نوشت : استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .  برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

بسم ا... تجمیع تمامی پستهای پراکنده مربوط به ناو پشتیبانی جمهوری اسلامی ایران خارک ، با یک ویدئوی جالب توجه مربوط به انجمن میلیتاری (سال 1393) ویدئوی فرود بالگرد سی کینگ sh-3d نیروی دریایی ارتش بر روی ناو پشتیبانی خارک https://www.aparat.com/v/yfTcg

بسم ا... بگذارید یک داستان تعریف کنم ..... ما اینجا در ولایت خودمون ، یک ضرب المثلی داریم به این مضمون ... "عقل که نباشد ، جان در عذاب هست " حالا کاربرد بی ضابطه واژه "نقطه زن" و پرتی حواس و همچنین هیجان نویسندگان بخش دفاعی مشق نیوز از یک واقعه نظامی ، ببینید چه شکلی باعث هجمه به یک سازمان نظامی در جمهوری اسلامی ایران میشود و چه شکلی باعث میشود تا دشمن ، تحریک بشود برای قرار دادن یک سازمان نظامی رسمی در لیست گروه های تروریستی صرف نظر از اینکه با بولد کردن این خبر ، سعی دارند یک عملیات غافلگیرانه را علیه پایگاه هوایی یک کشور با ساختار و تجربه نظامی مشخص به شکل زیرکانه ای به وضعیت حال حاضر ما تعمیم بدند ( که البته یک کوشش بسیار مبتذل بود ) ولی جنبه بسیار ناگواری که با این خبر ایجادکردند را پیش بینی نمی کردند . اولین تصویر از سمت راست در مورخ 1399/10/24 مربوط هست به شلیک موشکهای بالستیک علیه یک پایگاه هوایی تا اینجا همه چیز عادی هست ولی نکته جالب ماجرا بعد از این قرار دارد . در حدود 10 روز قبل از این ، مصاحبه ای شد با سردار حجازی و در تیتر خبر عبارت موشکهای نقطه زن حزب ا... درج شده . باز هم یک مقداری عقب تر ، خبری منتشر شد مبنی بر ایجاد یک سلسله سامانه های جدید برای شلیک موشکهای بالستیک باز هم تا اینجا موردی نیست ولی کارشناس جنگ روانی دشمن ، با قرار دادن این سه تا خبر کنار هم ، آن هم از یک سایت منتسب به نهادهای نظامی ، بطور دقیق چه نتیجه دلخواهی را برای مخاطبان خودش در اقصی نقاط دنیا ، ایجاد می کند ؟؟ً!!! دقت کنید .... موشکهای بالستیک نقطه زن ، شورشیان اتیوپیایی ، حزب ا... لبنان و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شاید این کنار هم گذاشتن کدواژه ها ، برای تخریب خودی ، حتی به ذهن باتجربه ترین کارشناسهای جنگ روانی ایالات متحده هم نمی رسید !!!!

تصاویر ناو بندر مُکران

اکنون و آینده .. یک دهه پس از نخستین پرواز جی-20 در یازده سالگی یازدهم ژانویه سال 2021 ، به تقریب یک دهه از نخستین پرواز اولین جنگنده سنگین وزن نیروی هوایی ارتش چین ، چنگدو جی -20 که چهارمین جنگنده نسل پنجم عملیاتی دنیا لقب گرفته ( درست یکسال پس از نخستین پرواز سوخو-57 ) می گذرد . اگر چه منبع چینی ، در همان سالها ، در مقیاس گسترده ای اعلام نموده بودند که این کشور پیشرفت قابل توجهی را در توسعه جنگنده نسل پنجم ، به خود می بیند ، اما این گزارشها در آن زمان ، نزد منابع غربی با بی توجهی غیر معمولی روبرو گردید ، چرا که تصور می شد فناوری طراحی چنین جنگنده ای از حدود توانایی های چین ، خارج است . در عوض ، تحلیلگران نظامی غرب ، براین اعتقاد قرار داشتند که جنگنده جدید چینی ، بیشتر یک هواگرد رزمی نسل +4 با فناوری شبیه به یوروفایتر اروپایی یا رافال فرانسوی است که بلحاظ پیچیدگی فناوری مورد استفاده ، از کاراکترهای استاندارد نسل پنجم بسیار عقب تر است . اما رونمایی از جنگنده جی-20 و نخستین پرواز رسمی آن که در جریان سفر وزیر دفاع وقت ایالات متحده ( رابرت گیتس ) به چین صورت پذیرفت ، به نوعی نمایش قدرت و پاسخ به استراتژی دولت اوباما ( چرخش قدرت به آسیا ) تلقی گردید ، ولی موضع رسمی چین در این زمینه بسیار متفاوت بود ، چرا که نقل قولی از گیتس صورت گرفته که در سئوالی از رییس جمهوری وقت چین ، این آزمایش را بی ارتباط با سفر وزیر دفاع آمریکا و براساس برنامه ریزی قبلی دانسته بود . با این حال ، گیتس ، همچنان توانایی چین در توسعه یا عملیاتی نمودن یک جنگنده نسل پنجم را نادیده گرفت و معتقد بود که این رونمایی ، تنها یک نمایش فناوری از سوی چین می بایست تلقی گردد . در همان زمان نیز مشاوران گیتس با نقل قول از وزیر دفاع ، جی-20 را فاقد قابلیتهای رزمی واقعی دانسته و براین اعتقاد قرار داشتند که این جنگنده ، حتی در صورت واقعی بودن ، تا قبل از یک درگیری بزرگ در شرق آسیا ، آماده ماموریت نخواهد شد . اما روند توسعه این جنگنده تا سال 2020 ، بار دیگر ، نشان داد که انتظارات غرب از برنامه توسعه رزمی و فناوری چین ، با یک شکاف اطلاعاتی قابل توجهی روبروست . از یک نظر ، نیروی هوایی چین از سال 1992 با خرید جنگنده های سوخو-27 از روسیه ، ضمن آغاز بازسازی سخت افزاری سازمان رزم خود ، قابلیتهای محدودی را برای مقابله با جنگنده های اف-15 نیروی هوایی ایالات متحده فراهم مینمود و پس از آن ، با دریافت امتیاز تولید این جنگنده از روسیه ، تلاش نمود تا کمیت ناوگان را خود بهبود بخشد . اما معرفی اف-22 و متعاقب آن ، تحویل رپتور به نیروی هوایی ایالات متحده ، باعث شد تا نیروی هوایی چین برای پاسخ به شکاف بزرگ ایجاد شده ، تلاش گسترده ای را برای بخدمت گیری یک جنگنده جدید بومی و همتراز با اف-22 در دستور کار خود قرار دهد . بدین ترتیب ، روند توسعه جی-20 آغاز و درنهایت بعنوان دومین جنگنده سنگین وزن نسل پنجمی درمارس 2017 به نیروی هوایی ارتش چین ملحق گردد . درمیان برجسته ترین قابلیتهای جی-20 ، قابلیتهای رادار گریزی این جنگنده است که پس از اف-22 ، مقام دوم را در اختیار دارد و هدف قرار دادن آن را در فواصل طولانی بسیار مشکل می نماید . علاوه براین ، یک سامانه اختصاصی آگاهی محیطی که بر روی کلاه پروازی خدمه نصب شده ، می تواند به خلبان در هدفیابی و شلیک موشکهای کوتاه برد ، کمک زیادی نماید ، در حالی که رپتور فاقد چنین امتیازی است . علاوه براین ، توسعه مستمر موشکهای پی ال -15 و منطبق کردن آن با رادار AESA جنگنده باعث شده تا یک حریف بسیار خطرناک برای موشکهای آمرام ( سری سی و دی ) متولد شود . اما بر خلاف اف-22 که بدلیل هزینه های عملیاتی بسیار زیاد ، تنها 4 سال پس از ورود به خط تولید ، تحویل آن به نیروی هوایی کاربر ، متوقف شد ، انتظار می رود که جی-20 برای مدت زمان قابل توجهی ، در خط تولید قرار داشته باشد . گمانه زنی هایی هم کنون وجود دارد که یک نسخه دو سرنشینه مجهز به سامانه های راداری بسیار قوی تر به منظور ایفای یک جنگنده هشدار اولیه در حال توسعه است و همزمان با آن، پیشرانه های جدیدتر WS-10C با بازدهی مشابه اف-119 آمریکایی نیز به این هواگرد اضافه گردد . حتی شایعاتی نیز وجود دارد که امکان تغییر پیشرانه ها و جایگزین شدن موتور WS-15 به نسخه J-20B نیز امکان پذیر شده است . براساس اطلاعات طرف چینی ، این جنگنده باسرعت 50 فروند در سال ، در خط تولید قرار داشته و چیزی در حدود 150 فروند آن نیز در مراحل مختلف آزمایش قرار دارد . مترجم : MR9 /صرفاً برای میلیتاری پی نوشت : 1- بن پایه