فرض اگر موتور گرفتاری درست کرده باشد و سلسله حوادث باعث عدم قفل شدن ارابه فرود بشود ، هواپیما با سینه روی زمین فرود آمده ، از جاده خارج شده و در نهایت اتفاقی شبیه به تصویر ذیل که برای نیروی هوایی هست احتمالا باید رخ داده باشد. می بیند که یکی از پره ها ، سالم به نظر می رسد ولی دو تای دیگر چون هواپیما با سینه اقدام به فرود کرده و بعد به اصلاح " کَله " کرده آسیب دیدند .

البته در این تصویر فقط یکی از سه پره ملخ قابل مشاهده است و دوتای دیگر احتمالا در برخورد با زمین دچار صدمه شدند . حالا چون عکس از زاویه خاصی گرفته شده ، نمیشود با قطعیت تحلیل کرد ولی احتمال اینکه موتور از کار افتاده باشد هم وجود داردولی در نهایت ، همین که خدمه آسیب ندیدند و تلفات انسانی نداشتیم ، اهمیت دارد ، چون هواپیما را می شود بعد از اورهال به خط پرواز عودت داد

بسم ا اصطلاح belly landing یا gear-up landing در صنعت هوانوردی ، معمولا به حوادثی گفته می شود که 1- خلبان فراموش کرده باشدارابه را باز کند 2- ارابه فرود به خاطر نقص فنی باز نشود. با توجه به اینکه در عکس منتشر شده ، چیزی مشخص نیست ، ممکن هست ارابه فرود باز شده باشد ولی در جای خودش قفل نشده و ارابه فرود هواپیما بلافاصله بعد از لمس زمین ، به داخل دهلیز خودش برگشته و هواپیما از جاده آسفالت خارج شده باشد . اگر فلاپها را دقت کنید ، می بینید پایین داده شده ، یعنی خدمه جاده را دیدند ، چک لیست فرود اضطراری را مرور کردند ، فلاپها را دادند پایین تا سرعت فرود کمتر بشود ولی احتمالاچرخ ها درست در جای خودشون قفل نشدند ، که بطور طبیعی هم به محض فرود ، از مسیر خارج شدند . این اسکرین شاتی که از روی خبر رسانه ملی برداشته شده ، یحتمل باید مربوط باشد به تیم بررسی سانحه نیروی هوایی که مشغول مستند سازی حادثه هستند . حداقل از این زاویه ، چنین برداشتی میشود کرد . یک حادثه مشابه برای پی سی-7 نیروی هوایی مالزی ( ژانویه 2019 ) این هم یک حادثه مشابه نیروی هوایی ( ژوئن 2016 )

البته همیشه هم اینطور نیست ، ممکن هست نقص فنی و بازنشدن ارابه فرود باشد که این هم صدها مورد در تاریخ هوانوردی رخ داده و چیز تازه ای نیست که موجب تعجب بشود در سوانح هوایی معمولا" چند عامل دست به دست هم میدهد تا یک سانحه رخ بدهد ، از اشتباه خدمه تا نقص فنی پرنده تا جریانات هوایی روی باند ( از جمله پدیده قیچی باد ) و.... که در اینجا یا نقص فنی و باز نشدن ارابه فرود هست یا فراموشی خدمه و یا هر دو با توجه به اینکه علت این حوادث هیچ وقت منتشر نمی شود ، باید همه اینها را باهم دید

بسم ا... سانحه هواگرد آموزشی نیروی هوایی - اصفهان پی سی-7 ، تی-90 !!!! ( استغفرا...) !!!!! اس-68 !!!!

بسم ا... سرلشکر شهید در بحبوحه پیروزی انقلاب اسلامی و شعار تروریستهای اجاره ای ( منافقین ) در خصوص انحلال ارتش ، در کتاب " ناگفته هایی از زندگی سپهبد قرنی " از روزهای سخت بهمن 57 چنین در حافظه تاریخ به یادگار مانده : " روزهای سخت و حساسی بود که تشخیص دوست و دشن ممکن نبود . مکرر می دیدیم که فرمانده منصوب شده را به وضع بدی از پادگان اخراج می کردند . آن روزها قبول مسئولیت خیلی شجاعت می خواست و قبل از شجاعت ، اعتماد به فرمانده مافوق و گذشته وی لازم بود . در همان روزها ، نیروی زمینی ارتش فرمانده نداشت ، به همین دلیل سپهبد قرنی ، سه افسر ارتش را برای تصدی این پست معرفی کرد ولی دو نفر از این سه نفر ، بلافاصله پیشنهاد را رد کردند . اما شهید ولی ا... فلاحی که درآن زمان جانشین مرکز پیاده شیراز بود برای فرماندهی نیروی زمینی پیشنهاد شد و وقتی وضعیت را برای ایشان تشریح کردند ، ایشان گفت که من از شیراز تا تهران با مشکلات زیادی آمدم ، خیلی جاها ، جلوی ما را گرفتند ومانع آمدنمان شدند و همه مشکلات را می دانم ،ولی من 6 لیتر خون بیشتر در وجودم نیست ، می خواهم این 6 لیتر را در راه انقلاب و مشکلاتش بریزم .... پی نوشت : انصافا" آن موقع یونیفرم ارتش خیلی به سازمان آن مرتبط بود ..

شبح مهندسی معکوس گربه دو دُم گرومن اعلام رسمی آغاز توسعه یک جنگنده سنگین وزن بومی در ایران امیر سرتیپ حمید واحدی ، جانشین فرمانده نیروی هوایی ایران در مورخ 22 ژوئن 2020 اعلام نمود که تصمیمی برای طراحی و تولید یک جنگنده سنگین وزن بومی اتخاذ شده که در صورت موفقیت ، دومین جنگنده بومی است که در آینده قرار است وارد سازمان رزم نیروی هوایی ایران گردد . این هواگرد جدید ، در واقع ، تلاش جدیدی از سوی ساختار دفاعی ایران پس از برنامه جنگنده سبک کوثر است که در سال 2018 معرفی و بنا برخی ادعاها هم اکنون در خط تولید قرار دارد . کوثر ، گونه ای برگرفته از نسل سوم جت رزمی سبک وزن اف-5 تایگر.2 است که در دهه 60 و هفتاد میلادی ، ایران یکی از بزرگترین مشتریانش بشمار می رفت و هم اکنون با تغییراتی در حوزه هایی نظیر پیشرانه ، سامانه های اویونیک و جنگ الکترونیک در ردیف جتهای نسل چهارم !!!!!!! طبقه بندی شده و قراراست وارد خدمت رزمی گردد . با این پیشینه ، گمانه زنی ها در خصوص خبر جدید منتشر شده از سوی ایران مبنی بر تصمیم بر توسعه یک جنگنده سنگین وزن ، تحلیل ها را به سمت یکی از هواگردهای رزمی در حال خدمت نیروی هوایی ایران ، یعنی جنگنده F-14A ویا حتی F-4E خواهد برد . از سویی دیگر ، جتهای رزمی اف-14 که بعنوان هواگرد رزمی خط مقدم در نیروهای مسلح ایران محسوب میگردد ، در ردیف سنگین ترین هواگرد رزمی نسل چهار که به شکل خاص برای رزم هوایی طراحی شده ، قرار داشته و با توجه به قدمت 4 دهه ای عملیاتی بودن آن ، به احتمال بسیار زیاد نمونه جدید ادعایی ، شباهت زیادی با محصول گرومن خواهد داشت . نیروی هوایی ارتش ایران بعنوان تنها کاربر فعال جتهای اف-14 ، از میانه دهه هفتاد میلادی و بلافاصله با شروع جنگ با عراق و سالهای پس از آن تا کنون در تلاش بوده تا زیرساختهای پیشرفته ای را برای عملیاتی نگاه داشتن این دارایی ارزشمند ایجاد نماید و بنا بر برخی خبرها ، بیشتر از 300 مورد اصلاح و تغییر شامل بهبود عملکرد رادار ، اویونیک و سامانه های جنگ الکترونیک بر روی ناوگان فعال تامکت انجام پذیرفته است . علاوه براین ، با فشار های روز افزون ایالات متحده و تنگ تر شدن حلقه تحریم های تسلیحاتی که مانع از خرید جتهای سنگین رزمی از منابع خارجی شده است ، توسعه چنین نمونه ای می تواند گزینه مقرون به ضرفه ای محسوب گردد . این در حالی است که صنعت دفاعی ایران ، برای جایگزینی ذخیره اندک موشکهای برد بلند فینیکس خود ، دست به توسعه یک موشک مشابه با شناسه فکور-90 زده و اندازه بزرگ این موشک بدان معناست که این جنگنده سنگین ادعایی می بایست در کلاس وزنی تامکت قرار دادشته باشد . گرچه تامکت هم اکنون یک پیکربندی رزمی قدیمی بشمارمی آید ، اما طراحی گونه بومی شده آن ، که با کمکهای احتمالی چین و کره شمالی !!!! صورت خواهد گرفت ، میتواند در درازمدت بخشی از نیازهای ایران را برطرف نماید . با این حال ، احتمال دیگری را نیز می توان در نظر گرفت که درآن ، ایران با الهام گرفتن از طراحی جنگنده روسی MIG-29A که از اوایل دهه 90 میلادی ، به سازمان رزم نیروی هوایی این کشور وارد گردید ، نمونه بومی شده ای را در اختیار بگیرد که در صورت محقق شدن این ایده ، نمی توان آن را با تعاریف استاندارد بین المللی در خصوص جنگنده سنگین ، تطبیق داد . درواقع ، فالکروم و فانتوم ، تنها جتهای رزمی میان وزنی هستند که در خدمت نیروی هوایی ایران قرار دارند . در هرصورت ، اگر جنگنده سنگین وزن این نیرو بنا بر تعریف داخلی ، در رده جتهای میان وزن قرار گیرد ، میتواند مکملی برای جنگنده های سنگین وزن واقعی که بنا برخی پیش بینی ها ، قرار است در قالب خرید خارجی ( خبرهایی از علاقه ایران برای خرید سوخو-30 اس ام یا سوخو-57 وجود دارد ) صورت گیرد ، باشد . علاوه براین ، احتمالی نیز وجود دارد که درآن ، ایران در تلاش برای خرید جتهای میان و سبک وزن نسل ++4 خارجی نظیر جی-10سی یا میگ-35 که به ترتیب در سالهای 2018 و 2019 وارد خدمت رزمی شده اند ، است . ولی در مجموع هنوز اطلاعات موثقی از اینکه این برنامه خرید جاه طلبانه می تواند با یک طرح بومی در محدوده وزنی سنگین ، هماهنگ گردد ، بدست نیامده است . پی نوشت : 1-بن پایه 2- مندرجات این متن ،نظر نویسنده آن است و توسط انجمن میلیتاری تایید یا رد نمی شود . 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ MR9

بسم ا... مصاحبه با امیر واحدی ، جانشین نیروی هوایی 1- امروز کلیه اورهال های هواپیماهای شکاری و ترابری با همکاری وزارت دفاع و متخصصان نیروی هوایی در حال انجام است. بخصوص در هواپیمای سی 130، وزارت دفاع پروژه ای را تحت عنوان پروژه شهید ستاری پیاده کرده است 2- امروز تجهیزاتی روی آر اف 4 گذاشته شده که توان آن را 10 برابر کرده است و دوربین های جدید با کیفیت های بسیار بالا روی آن نصب شده که در آینده برای طراحی عملیات بسیار به درد ما می خورد. 3- برای مثال موشک سایدواندر جنگنده اف-5 تنها 5 مایل برد داشت که امروز برد آن را به 8 تا 12 مایل رسانده ایم که در درگیری های هوایی بسیار موثر است. 4- تجیهزات بسیار خوبی روی میراژ نصب کرده ایم که زمانیکه مسئولان به نتیجه رسیدند حتما رسانه ای می کنیم. انشا الله فکر کنم تا پایان سال مقداری از این مهمات را رونمایی و در رزمایش ها استفاده می کنیم. این هواپیما ماموریت دریایی دارد و یکی از آیتم های مورد استفاده آن همین ماموریت دریایی است.

بسم ا... "من با تجربه این را می‌گویم که میزان فرصتی که در بحران‌ها وجود دارد در خود فرصت‌ها نیست. اما شرط آن، این است که نترسید و نترسیم و نترسانیم" "سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی "

شهریور 97 البته تا جایی که خاطرم هست ، بعد ا اینکه این تصویر در میلیتاری مورد توجه واقع شد در تصاویر بعدی منتشر شده چیزی به این صورت مشاهده نشد

بازدارندگی در برابر غرب !!! برنامه روسیه برای تسلیح سامانه های اس-300 ایران به موشکهای جدید مسکو: بدنبال تحویل چند گردان از سامانه های دفاع هوایی برد بلند S-300 PMU.2(IR) به نیروهای مسلح ایران در سال 2017 ، ساختار و شبکه پدافند هوایی این کشور پس از مدتها کش و قوس ، به یک سامانه جدید دفاع هوایی با فناوری های روز مسلح گردید تا قابلیت دفاع از خود دربرابر تهدیدات موجود از سوی ایالات متحده و ناتو را بازیابی و ترمیم نماید . براساس اخبار موجود ، سامانه های اس-300 که به طرف ایرانی تحویل داده شدند از نوع استاندارد PMU.2 نبوده و به گفته برخی ناظران نظامی ، براساس نیاز شبکه دفاع هوایی ایران ، اصلاحاتی را بخود دیدند . با این حال ، گرچه این سیستم از سال 1997در خدمت نیروهای مسلح روسیه قرار دارد ، اما هنوز در ردیف آتشبارهای دفاع هوایی خط مقدم و روز دنیا قرار داشته و توانایی درگیری با 32 هدف را بطور همزمان ، در اختیار کاربرآن قرار می دهد . اگر چه هنوز از نوع و کیفیت نمونه های تحویلی به ایران اطلاعاتی در دست نیست ، اما گزارشهایی وجود دارد که نشان می دهد ، ایران برای سامانه های اس-300 موجود خود ، موشکهای جدیدی را تحویل گرفته که احتمالا" بخشی از قرارداد منعقده با روسیه که درسالهای گذشته میان طرفین به امضاء رسیده بشمار می آید ( بدین معنی که احتمالا" در قرارداد ، تبصره ای بعنوان حق خرید مجدد برای ایران در نظر گرفته شده بود . م ) براساس داده های موجود در خصوص سامانه PMU.2 ، برای این سیستم دفاع هوایی ، حداکثر برد درگیری چیزی در 250 کیلومتر ذکر شده که فقط در صورت مسلح شدن آن به موشکهای 48N6E3 یا 48N6DM قابل دستیابی است . اما موشکی که در ردیف سیستم های تسلیحاتی روسیه برای اس-300 قرار داشته و به تعداد زیاد صادر شده ، موشک 48N6E2 است که بردی در حدود 200 کیلومتر با سرعتی در حدود8 ماخ را در اختیار کاربر قرار میدهد که در مقایسه با سرعت 14 ماخ نمونه های فوق الذکر ، بصورت قابل توجهی کند تر است . اگر چه تا کنون اخبار مربوط به تحویل 48N6E3 یا 48N6DM به ایران با دسته نخست اس-300 های ارسال شده به این کشور ، تایید نشده ، این احتمال وجود دارد که روسیه ، درصدد باشد تا زرادخانه پدافند هوایی ایران را برای مقابله با تهدیدات احتمالی به موشکهای پیشرفته تر مسلح نماید . براساس روندی که هم اکنون در جریان است ، ایران با توجه به تنشهای طولانی مدت با اسراییل ، با یک جنگ قریب الوقوع روبرو است و درصورتی که استراتژیستهای تل آویو ضرورت اقدام نظامی علیه ایران را در پاسخ به عکس العمل تهران در قبال توافق هسته ای و برداشتن محدودیتهای خودخواسته در حوزه برنامه اتمی بعنوان اولویت اصلی در داشته باشند ، ( این نظر نویسنده متن هست و انجمن میلیتاری این تحلیل را تایید یا رد نمی کند ) ، در کنار توجه به این مساله که احتمالا در اکتبر 2020 تحریم های تسلیحاتی علیه تهران به پایان خواهد رسید ، آن گاه شایعات مربوط به تحویل موشکهای جدید به ایران ، می تواند رنگ واقعیت بخود گیرد . راست :نمای شماتیک از ساختار جستجوی سامانه اس-300 (نسخه PMU) چپ : محدوده درگیری نسخه PMU علاوه براین ، سلسله انفجارات اخیر در خاک ایران و بخصوص تاسیسات هسته ای این کشور که برخی ناظران بر دخالت اسراییل در آن ، تاکید دارند ، می تواند به این تحلیل منجر شود که تقویت شبکه پدافندی ایران ، با تحویل موشکها و یا حتی سیستم های افزون تر ( دومی نظر مترجم متن هست ) می تواند محتمل باشد . درواقع ، ایران از سالهای گذشته ، علاقه خود را برای خرید سامانه های دفاع هوایی پیشرفته تر روسی نظیر اس-400 و همچنین هواگردهای رزمی میگ-35 و سوخو-30 اس ام نشان داده و انتظار می رود که برخی از سفارشات اندکی پس از اعلام پایان ممنوعیت فروش سلاح به ایران ، تحویل این کشور گردد . پی نوشت : 1-بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ MR9

سلام علیکم و رحمت ا... فرض اگر بگیریم برای انتقال ، این ریسک را بگذارید براساس ورود نیروهای مسلح ایران به حوزه " جنگ دانش بنیان" (Knowledge-based Warfare ) . شما این جنگ را روی 3 محور باید جلو ببرید : 1- فناوری توانمند ساز ( که در اینجا حوزه پدافند را شامل می شود ) 2-مهندسی فرآیند (process engineering ) ( تعیین اینکه یک سیستم تسلیحاتی برای چه کسی ، در چه زمانی و درچه قالبی باید ایده پردازی ، طراحی و تولید بشود ) 3- تغییر سازمانی ( مهمترین جنبه جنگ دانش بنیان که درآن کارکردهای ساختاری یک سازمان دچار تغییر میشود ) برای تبیین این مساله باید گفت که در جنگ دانش بنیان ، ماهیت نبرد و درگیری موجب توسعه فناوری و دقیق ترشدن سرمایه گذاری برای تحقیق و توسعه میشود در حالی که برعکس ، الان صنعت در مفهوم عام خودش ، بدنبال کاربردهای نظامی ، فناوری می گردد . پی نوشت : حالا یک مقداری این فضای مجازی را جستجو کنید ، ببینید ، وقایع از این دریچه تا الان تحلیل شده ؟؟ در حالی که همه دنبال تحلیل پیچ و مهره سخت افزارهای نظامی هستند ، میلیتاری یک گام جلوتر ، روی مفاهیم کلان تر دارد مباحث را جلو می برد

سلام علیکم بنده معتقدم که ستاد کل از محدودیتهای خودش آگاه هست ، یعنی فرض محال ، انتقال باور به سوریه هم صورت بگیرد ، در قدم نخست قرار نیست یک سامانه ای که هنوز تستهای عملیاتی اش تمام نشده و بطور کامل در خاک خودی هم مستقر نیست ( براساس اطلاعات در دسترس ) ، تبدیل بشود به طعمه آسان برای iaf یا حتی نیروی هوایی ترکیه ، طبیعتا در درجه نخست ، انتقال این سیستم برای تست در شرایط واقعی هست و احتمالا بعد از اتمام ، به شکل آزمایشی برای محدود کردن ترکتازی نیروی هوایی ترکیه ولی در این حالت هم حداکثر احتیاط باید صورت بگیرد ،چون اگر فرضا" برحسب عدم تجربه ، اتفاق ، حادثه یا .... ترکها یا اسراییل بتونند ، کاری علیه گل سرسبد شبکه پدافندی بومی بکنند ، آن وقت اگر نگوییم غیر ممکن ، بسیار سخت هست که این آسیب جبران بشود . این دقیقا همون روند محتاطانه ای هست که روسها سر قضیه اس-300 دنبال می کنند و در متن هم به ان اشاره شده پی نوشت : شاید این خبر انتقال باور ، خیلی ها را در فضای مجازی به تب و تاب انداخته و روی آن تحلیل ها نوشتند و برای طرف متخاصم خط و نشان کشیدندولی به نظرم روی ثانیه بعد از انتقال سیستم به سوریه هم یک مقداری فکر کنیم ، حجم ، تنوع ، کمیت ، کیفیت تهدیداتی که باور باید با آن مقابله کند ، هم در تحلیلها باید مد نظرقرار بگیرد

ارسال سامانه های پدافندی ایران به سوریه تغییر دهنده بازی .... تقویت دفاع هوایی دمشق یا ایجاد آمادگی برای عملیات تهاجمی درآینده در میانه ژوئیه 2020 ، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح ایران ، سرلشکر محمدحسین باقری ،در جریان یک سفر غیر منتظره به دمشق ، توافقنامه همکاری در حوزه پدافند هوایی را با جمهوری عربی سوریه ، بعنوان برجسته ترین شریک خود در جهان عرب ، نهایی نمود . در واقع ، امضای این توافقنامه همکاری ،بدنبال ملاقات با بشار اشد ،رییس جمهوری سوریه در دمشق بود که به گفته وی ، این مرحله از روابط میان ایران و سوریه ، نتیجه سالها همکاری برای مقابله با تروریزم ( اشاره به شورش مسلحانه عناصر افراطی در سوریه از سال 2011) بشمارمی آید . متقابلا" سرلشکر باقری نیز از "عزم دو کشور برای مقابله با فشارهای ایالات متحده " و تلاش مشترک برای خنثی سازی تهدیدات این کشور سخن گفت ،اما توضیحات بیشتری در این خصوص ارائه نداد . در واقع ، روند صحنه حوداث در سوریه نشان می دهد که ایران از نخستین روزهای حضور نظامی خود در سوریه ، در عملیات های ضدشورش مشارکت داشته و در کنار یگان هایی از کره شمالی !!! و حزب ا... در برابر عناصر مسلحی صف کشیدند که بلحاظ نیروی انسانی ، پول و تسلیحات نظامی از پشتیبانی کامل کشورهای عربی ، ترکیه و برخی از دولتهای غربی بهره می بردند . اگر چه در این میان ، روسیه نیز چهار سال پس از آغاز درگیری ها ( 2015 ) وارد سوریه شده و با ارسال کمکهای نظامی و حضور مستقیم تسلیحاتی ، به عقب زدن گروه های شبه نظامی تندرو کمک نمود ، اما دخالت نظامی طرفهای سوم ( شامل نیروی هوایی ترکیه ، اسراییل و همچنین موارد متعدد از سوی کشورهای عضو ناتو ) علیرغم اینکه موجبات نقض قوانین بین المللی را فراهم می آورد ،اما این روند گاه و بی گاه همچنان ادامه دارد . در این میان ، شبکه پدافند هوایی ارتش سوریه که از سالهای دهه 50 میلادی ، براساس الگوی روسی ایجاد و توسعه پیدا نموده و از میانه دهه 50 ، درگیر یک جنگ فرسایشی با نیروی هوایی اسراییل گردید ، در همان ابتدای درگیرها ، توسط شبه نظامیان شورشی ، هدف قرار گرفت و این با تمرکز نیروی هوایی ارتش سوریه برای اجرای حملات هوا به زمین در دو جنبه راهبردی و تاکتیکی ، ساختار پدافند هوایی این کشور را در وضعیت آچمز قرار داده و در مجموع ، توان رزمی آن برای مقابله با تهدیدات به ضعیف ترین حالت ممکن ، رسید . از سویی دیگر ، درخواستهای مکرر و مستمر ارتش سوریه در اواخر سالهای دهه نخست قرن بیست ویکم و اوایل سال 2010 برای خرید سامانه های دفاع هوایی S-300PMU.2 وهمچنین رهگیرهای میگ-31 بنابر دلایل مختلف از جمله فشار لابی اسراییل بر مسکو ، به جایی نرسید و این دسترسی کامل و بدون عیب و نقص نیروی هوایی ترکیه و اسراییل را به فضای هوایی سوریه تضمین می نمود . علیرغم تمامی این موارد ، گرچه پدافند هوایی سوریه به شکل نسبی ، موفقیتهای نسبتا" محدودی در برابر حملات موشکهای کروز و جتهای رزمی متخاصم ( از جمله سرنگون نمودن یک فروند هواگرد RF-4E فتوفانتوم نیروی هوایی ترکیه و یکفروند اف-16 نیروی هوایی اسراییل ) در کارنامه خود به ثبت رسانده ،اما همچنان اطمینان پذیری سامانه ای موجود این شبکه مورد سئوال قرار داشته ، چرا که اس-200 از ابتدا برای سرنگون نمودن پیکربندی های هشدار دهنده زود هنگام هوابرد طراحی شده بود و الزاما" ماموریت ساقط نمودن جنگنده های رزمی با ابعاد کوچکتر را بعنوان مامورتی ثانویه بر عهده داشت . با این حال ، به استثنای سامانه اس-200، ارتش سوریه فاقد هرگونه سیستم دفاع هوایی دوربرد است که توانایی جلوگیری از حملات مکرر هوایی ارتش ترکیه یا اسراییل را داشته باشد ، ضمن اینکه علیرغم استقرار سامانه های اس-300 بعنوان یک پیکربندی کاملا پیشرفته که قابلیت انهدام اهداف در بردی بیشتر از 200 کیلومتر و با سرعت بیشتر از 14 ماخ ( درصورت مسلح بودن آنها به آخرین موشکهای تولید شده روسی ) ، تمامی سیستم های موجود از سال 2019 تحت نظارت روسها قرار دارند و از این نظر ، محدودیتهایی در بکارگیری آنها وجود دارد . با توجه به اینکه مسکو حاضر نیست روابط دیپلماتیک خود را با تل آویو یا آنکارا ، به خطر بیاندازد ، سامانه های اس-300 همچنان در حالت غیر فعال ( حداقل در ظاهر امر ) قرار گرفته اند که بنابر برخی تحلیل ها ، ممکن است دلایل نظامی از جمله حذف قابلیت آزمایش این سامانه برای نیروهای هوایی متخاصم و تدوین اقدامات متقابل در درازمدت که ممکن است برای نیروی دفاع هوایی روسیه که خود از بزرگترین ومهمترین مشتریان این سیستم بشمار می رود بوجود آورد را نیز داشته باشد . علاوه برآن ، غیرفعال بودن سیستم اس-300 نیز ممکن است خواسته خود دمشق نیز باشد ، استراتژی بهینه ای که موجب شده ، علیرغم نقص مستمر فضای هوایی این کشور ، تا بازیابی توان نظامی هوایی وزمینی ارتش سوریه ، تنش با کشورهای همسایه در سطح مشخصی نگاه داشته شود . با توجه به تمامی موارد مطروحه ، ایران در یک دهه اخیر ، طیف متنوعی از سامانه های دفاع هوایی میانبرد و برد بلند را که می تواند بطور جدی شبکه دفاع هوایی ارتش سوریه را بدون اینکه اتکاء زیادی روی سیستم های روسی داشته باشد ، تقویت کند ، طراحی و بصورت نیمه صنعتی در دست تولید دارد . از جمله این سامانه ها ، سیستم دفاع هوایی سوم خرداد است که در کارنامه عملیاتی خود ، به زیر کشیدن یک فروند پهپاد RQ-4 به ارزش بیش از 200 میلون دلار را در تابستان 2019 میلادی ، به ثبت رسانده است . علاوه بر این ، پرکاربرد ترین سیستمی که میتواند برای سوریها ارزشمند واقع گردد ، سامانه باور-373 است که احمد وحیدی ( وزیر وقت دفاع ایران ) از آن ، بعنوان " سامانه موشکی پدافند هوایی برد بلند در ردیف اس-300 " یاد می نمود و برخی ناظران براین باورند که برخی قابلیتهای گونه های اولیه اس-300 را میتوان در نمونه ایرانی مشاهده نمود . این سامانه در اوایل سال 2010 رونمایی گردید و ازآن زمان تاکنون گزارشهای متعددی مبنی برارتقاء آن برای درگیری با اهداف متخاصم در برد200 کیلومتری منتشر شده است . با این حال برخی تحلیلگران معتقدند که توانایی ضد الکترونیک سیستم ایرانی در مقایسه با اس-300 ، در ردیف پایین تری قرار می گیرد و موشکهای مورد استفاده درآن بصورت قابل توجهی کندتر از نمونه های روسی ( احتمالا 9 ماخ ) بوده و در نهایت ، با تعداد کمتری از اهداف در یک زمان می تواند درگیر شود . در کنار سوم خرداد و باور373 ، سامانه موشکی 15 خرداد نیز از جمله سامانه های برد بلند ایران بشمار می رود که طبق گزارشها ،موشکهایی مشابه باور373 را حمل می نماید. ناظران بر این عقیده اند که این سیستم می تواند حداکثر 6 هدف را بطور همزمان ردیابی نموده و بنابر ادعای طرف ایرانی ، در بردهای کمتر نیز میتواند با اهداف پنهانکار درگیر شود . تحلیلگران نظامی معتقدند که بر خلاف سامانه های روسی ، کره شمالی وچین ، نمونه ایرانی فاقد قابلیت پرتاب سرد بوده و این بدان معنی است که موشکهای مورد استفاده ، قابلیت درگیری با اهداف از تمامی جهات را ندارند ، بنابراین ، سامانه ایرانی ، بر خلاف سیستم های غربی مشابه ، در قوس آتش ، با محدودیت روبرو هستند ، هر چند حضور آنها در خاک سوریه ، می تواند یک وزنه تعادل قابل توجه برای بازگرداندن وضعیت ، حداقل به شرایط قبل از سال 2011 بشمارآید ، چرا که درگیری ها در سوریه ، اگر چه بشدت گذشته نیست ، اما همچنان ادامه دارد . بااین حال ، قیمتی که سوریه برای حضور این سیستم ها در خاک خود خواهد پرداخت ، همچنان نامشخص است ( احتمالا پس از مخالفت ها طولانی روسها ، دسترسی خاص ایران به امکانات بندری در لاذقیه و طرطوس . م ) و ممکن است در نهایت به حضور بیشتر نظامی ایران در این کشور بیانجاند و یا اینکه در صورت پرداخت هزینه ها ، ارزان تر از سیستم های روسی برای دمشق تمام شود . نکته جالبی که در این میان می بایست مورد توجه قرار گیرد ، این است که سامانه های ایرانی به گونه ای طراحی شده اند که می توان از آنها بعنوان بخشی از شبکه دفاع هوایی در کنار سیستم های روسی استفاده نمود ، بدین معنی که درصورت فعال شدن اس-300 ، بصورت هدفمندی میتوان داده های بدست آمده توسط این دوسامانه را با هم به اشتراک گذاشت و این به معنای مکمل بودن سیستم ایرانی است . در مجموع ، اگر چه روند درگیری ها بصورتی است که شورشیان مسلح ، شکست خورده بحساب می آیند ، اما درگیری ها در سطح پایین تری در استان ادلب در نزدیکی مرز ترکیه همچنان ادامه دارد که با حمایت ارتش ترکیه و شبه نظامیان وابسته به القاعده میتواند بسرعت تشدید گردد . با این حال ، حضور پدافند هوایی ایران شاید مانع از عملیات نفوذ نیروی هوایی اسراییل نگردد ، اما میتواند حضور همه جانبه و بدون مانع نیروی هوایی ترکیه را که با استفاده از جنگنده های اف-16 و هواگردهای بدون سرنشین صورت میگیرد را وارد یک چالش جدی نماید . پی نوشت : 1-بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ MR9

بسم ا... خط راهنما برای بانوی اژدها با آشکار شدن نشانه های جنگ سرد در اواخر دهه پنجاه میلادی قرن بیستم ، نیاز به کسب اطلاعات توسط طرفین منازعه به یک اصل اساسی تبدیل گشت . در این میان ، مشهور است که اتحاد جماهیر شوروی سابق ، بطور کامل مسیر جاسوسی انسانی را در این کشور پهناور بواسطه کنترل دقیق مرزها طویل آن با استفاده از گاردهای کی.جی .بی و همچنین پایش شهروندان در سطوح مختلف نظامی و غیر نظامی بسته بود ، به همین دلیل ایالات متحده برای آگاهی از پیشرفتهای نظامی این کشور و همچنین اطلاع از توسعه سیستم های تسیلحاتی متعارف و غیر متعارف ، نیازمند به یک هواگرد شناسایی با قابلیت پرواز در ارتفاع بالا بود که این نیازمندی توسط بخش اسکانک ورکس شرکت معظم لاکهید به سرپرستی کلی جانسون دریافت و ایده پردازی گردید که درنهایت به طراحی و تولید یو-2 منتهی گشت . با این حال ، تا چهار سال قبل از یکم ماه مه 1960 ( تاریخ ساقط شدن یو-2 ) سازمان اطلاعات مرکزی ایالات متحده ، پروازهای متعددی را برفراز خاک شوروی سازماندهی نمود که در خفا ، مورد اعتراض شوروی بود ، اما بدلیل اینکه روسها تا آن زمان ، قابلیت ساقط کردن این پرنده ، در عین وجود توانایی کشف آن را نداشتند ، این اعتراضات با تکذیب مستمر طرف آمریکایی مواجه می گشت . اما اسطوره شکست ناپذیری یو-2 سرانجام در پنجمین ماه از سال آغازین دهه شصت میلادی و درست در روز کارگر !!! درهم شکست واین هواگرد بدلایل ناشناخته ( از کار افتادن موتور ، اشتباه خلبان و ... ) توسط سامانه سام-2 گاید لاین هدف قرار گرفت و ساقط شد . ویدئوی ذیل ، ترکیبی از چند فریم از مستند مربوط به سیستم دفاع هوایی گاید لاین و سکانس جذاب هدف قرارگرفتن یو-2 در فیلم "پل جاسوسان" است که تقدیم دوستان میشود https://www.aparat.com/v/JuKCx

بسم ا... شاید(فرض محال ) در پوشش داستان ارسال باور ، دارند کار تحویل کامل اس-300 های سوری را به ارتش سوریه تمام می کنند ( اسم باور را هم آوردند که حساسیت زیاد ایجاد نشود ) و اگر این داستان آتش به اختیار روسیه به ایران ( یا سوریه ) که از سمت منابع اسراییلی درست باشد( که این هم سند و مدرک درستی ندارد و فقط ادعاست حداقل تا الان ) با توجه به اینکه ما در مقایسه با سوری ها سابقه بیشتری بعنوان کاربر اس-300 داریم ، احتمالا بحث انتقال تجربه هست ، چون قبلا ارتباطات جالبی بین ایران و اسراییل بر سر تبادل تجربه ماموریتهای ضد تشعشع وجود داشت . یعنی اگر تجربه به شیوه غربی ایران را در برابر پدافند شرقی ( جنگ با عراق ) با تجربه اجرای پدافند به شیوه شرقی سوریه ( جنگ با اسراییل ) با هم ترکیب کنند ، شاید فرض اگر اس-300 ر ا بدند کامل دست سوریها ، با کنترل عملیاتی ما ( حالا به شیوه های مختلف ) فضای هوایی سوریه مثل گذشته ، اتوبان چهار بانده برای خدمه هوایی غربی و عبری نباشد . باید دید چه تغییر یا معامله ای صورت گرفته که یک دفعه اعلام می کنند قصد ارسال سیستمی به سوریه را دارند که هنوز در ایران عملیاتی نیست !

مشکل اینجاست که الان آسمان سوریه شده "گذر لوطی صالح " ، روسها ، امریکایی ها ، سوریها ، ترکها ، فرانسوی ها ، اسراییل ، همه حضور دارند و همه هم با قدرت هوایی خودشون ، این مدیریت تغییری که می فرمایید ، باید حداقل روی یک چهارچوب مشخص امتحان پس داده گذاشته بشود که بتواند تاثیر گذار باشد ، اگر قرار باشد فقط سیستم را ببریم ، بدون اینکه حداقلها رعایت بشود ، چیزی میشود مثل پانسیرهای سوری که چپ و راست دارد از اسراییل می خورد ، ضمن اینکه جنبه تبلیغاتی صدمه رسیدن به این سیستم که هنوز در ایران مستقر نشده را هم در نظر داشته باشید

گرفتاری اینجاست که هر کدوم از عوامل موجود در چارت را قصد داشته باشیم حذف کنیم ، کل شبکه دچار مشکل میشود ، یعنی برای تحلیل جامع نیاز هست که کل شبکه پیاده بشود

معماری شبکه پدافند هوایی

بسم ا... چند وقت قبل یک صحبتی بود در بروزرسانی در خصوص سواد رسانه ای مطبوعات ایران در حوزه دفاعی ، شاید 48 ساعت از این بحث نگذشته که امروز 25 تیر 99 این تیتر باعث جلب توجه شد اگر فرض کنیم انتخاب تیتر اصلی بر عهده سردبیر و یا شورای تیتر یک روزنامه باشد ، عملا" دوستان ما هیچ توجهی به جنبه های تخصصی ماجرا ندارند ، در حالی که مراجعه به منابع دم دستی مثل ویکی به مخاطب چنین می گوید که شناور رزمی یو اس اس بونهام ریچارد ، از کلاس واسپ و یک LHD هست ( landing helicopter dock ) هست . حالا چرا برای پرداختن به این موضوع ، عوامل محترم این روزنامه سعی نکردند که اطلاع رسانی درست را انجام بدند ، جای تعجب وجود دارد !!!

بسم ا... بهمن سال 94 بر خلاف فرموده شما ، بنده جنگ 1991 را یک بازی محسوب نمی کنم ( نکته جالب اینجاست که جناب محسن رضایی هم عقیده ای مثل شما دارند ) این جنگ تقابل دو تفکر در سطح استراتژی ، تاکتیک و فناوری و به قول آلوین تافلر ، تقابل یک ارتش موج دومی با ارتشی که تازه وارد موج سوم نیردها شده بود ، بشمار می رفت . تقابل یک تقکر ایستا با تفکری که اصل اساسی خودش را بر مبنای ضربه به عمق دفاع دشمن ، که مرحله نخست آن نابودی شبکه دفاع هوایی آن بود ، گذاشته بود . بدون تعارف ، اگر ما هم چنین تفکری داشته باشیم ، باید منتظر عواقب آن هم باشیم همین الان ، تحلیل گران DIA ، بین 2 تا 4 هزار هدف را در پهنای خاک جمهوری اسلامی ایران مشخص کردند . این یعنی 15 برابر اهداف جنگ در افغانستان و 9 برابر اهداف در عراق سال 2003 و 11 برابر اهداف در جنگ سال 1991 . پس وجود یا عدم وجود یک سامانه دفاع هوایی به روز ، کاملاً حس می شود . حیاتی بودن یک عنصر در مبحث علوم استراتژیک تعریف داره... این موضوع رو میشه با طبقه بندی اطلاعات فوق سری هم قیاس دونست... وقتی اطلاعات فوق سری و یا یک شاهرگ حیاتی در کشور از بین بره و یا وجود نداشته باشه باید فاتحه کشور رو خوند و یا اسیب تخمین زده شده رو خیلی عظیم براورد کرد عدم وجود این سامانه یا گونه بومی آن ، یعنی وجود یک گپ یا شکاف گسترده در شبکه دفاع هوایی . دقیقاً به مانند شکاف موجود در شبکه دفاع هوایی ما در جنگ بارعراق که از ساقط کردن فاکس بتها و توپولفهای عراقی که برای بمباران تهران و اصفهان و .... تشریف می آوردند ، کاملاً عاجز بودند . مثال خوبش هم ساقط کردن فاکس بت عراقی مهاجم به اصفهان که با یک تیر گاید لاین به زیر کشیده شد ایا اس 300 برای ایران یک رگ حیاتی هست...یعنی الان که نیست ما شاهرگ های حیاتیمون رو از دست دادیم!؟... البته نظر جنابعالی کاملاً محترم و ارزشمند هست ، اما بنده معتقدم شکاف موجود باید با این سامانه یا نمونه داخلی اش پر شود . حالا چون بدلایل مختلف نهان و آشکار ، فعلاً از باور373 خبری نیست ، برای مقابله با تهدیدهایی که در نزدیکی ما قرار دارند ، خرید و ورود آنها ضروری هست . چون حتی با ورود آنها ، عملیاتی شدن و اتصال آنها به شبکه یکپارچه دفاع هوایی زمان خواهد برد . یک مقاله از مشرق در خصوص قدرت احتمالی اس 300 در مقالبه با امریکا امیدواریم که اگرچنین کاری را قصد دارند انجام بدند ، قبلش خوب فکر کرده باشند

بسم ا... تمثیل روند استراتژی اقتصادی چین در قرن جاری (بیست و یکم ) این پست ، برای حال حاضر نیست ، برای آینده ای است که اگر مخاطبی به این تاپیک مراجعه کرد ، این موضوع را درک کند که انجمن میلیتاری ، انجمنی برای تحلیل و بررسی حوادث و وقایع بوده و در شرایط متعارف ، الزامی برای حمایت یا مخالفت بدون چون و چرا از روند وقایع ندارد ... این پست به شکل خاص برای کاربرانی ارسال میشود که تصور می کنند ، ترجمه یا بازتاب دادن وقایع یا حوادث ، به معنای تایید یا عدم تایید آن هست !!!! ( به شکل واضح تر ، این ویدئو به معنای تایید محتوا و نظر آن نیست و صرفا" برای بررسی رویه دیگر ماجرای قرارداد ایران و چین قرار داده شده است ) https://www.aparat.com/v/4jw58

ارتباط نزدیک شیر واژدها از نوع سوم آیا پیمان 25 ساله راهبردی ایران و جمهوری خلق چین موجبات تقویت اقتصاد و نیروی های مسلح ایران را فراهم می آورد ؟؟؟ تهران : در میانه تشدید توامان فشارهای سیاسی ، نظامی و اقتصادی غرب بر علیه ایران و جمهوری خلق چین ، براساس اخبار منتشره ، دو کشور در چهارچوب یک قرارداد یک چهارم قرن ( 25 ساله ) افق همکاری های جدیدی را بصورت مشترک ترسیم نمودند که می تواند راه را برای میلیاردها دلار سرمایه گذاری چین در این کشور خاورمیانه ای ، هموار نماید . این خبر در حالی منتشر شد که علائم قدرتمندی در خصوص ایجاد یک بحران اقتصادی قابل مشاهده است و اگرچه این کشور بلحاظ برخورداری از منابع ، یک کشور غنی محسوب می شود ، اما تاکنون موفق نشده تا ساختار اقتصادی خود را برای تحمل ضربات وارده ناشی از تحریم های اقصادی ، مدیریت نماید. با این حال ، گسترش روابط اقتصادی که احتمالا با بهبود روابط دفاعی ، از جمله برقراری دوره های آموزشی و همچنی به اشتراک گذاری اطلاعات و تحقیق و توسعه مشترک فناوری در ابعاد مختلف ، همراه خواهد شد ، می تواند افق نوید بخشی را برای برنامه های نظامی ایران ، پدید آورد . نگاهی به گذشته روابط میان این دوکشور ، نشان می دهد که پکن و تهران ، از اوایل دهه هشتاد میلادی ، تبدیل به شرکای بسیار نزدیکی شدند که این مساله در حوزه ارتباطات دفاعی ، به گونه ای توسعه یافت که این کشور در کنار کره شمالی ، بعنوان دو تامین کننده اصلی تجهیزات نظامی و پس ازآن ،بعنوان شریک اقتصادی پراهمیت در شرق آسیا ، قرار گرفت . بدین ترتیب ، روند حوادث ووقایع ، نشان می دهد که چین ( حداقل در ظاهر . م ) مخالف تلاشهای مستمر غرب برای اعمال تحریم علیه ایران بواسطه صدور قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل وهمچنین تمرکز خاص ایالات متحده برای تحمیل تحریم های نامحدود تسلیحاتی بوده است . در واقع امر ، با انقضای احتمالی تحریم تسلیحاتی 4 دهه ای تهران در اکتبر 2020 ، چین به نخستین کاندیدای خارجی برای تامین طیف بسیار متنوع سامانه های تسلیحاتی برای ایران ( درواقع یک بازار نظامی به نسبت کامل خالی از رقبای قدرتمند ، در صورتی که روسها تمایلی برای معامله با ایران در سطحی گسترده را نداشته باشند . م ) تبدیل خواهد شد . بدین ترتیب ، با رهایی قریب الوقوع و احتمالی تهران از منع خرید و فروش جنگ افزار ، سامانه های تسلیحاتی چینی نظیر جتهای سبک وزن نسل 4++ جی-10سی مسلح به موشکهای هوابه هوای PL-15 ، تانکهای اصلی میدان نبرد VT-4 و طیف وسیعی از سامانه های نظامی فرعی نظیر فناوری شلیک عمودی موشک (vertical launch technologies) که می بایست با شناورهای بومی طراحی بومی ایران یکپارچه گردد ، طبق نشانه ها و علائم موجود ، مورد علاقه تهران قرار گرفته است ، چنانکه از گذشته های نه چندان دور ،ایران یکی از بزرگترین کاربران جنگ افزارهای چینی بشمار آمده و مجوز تولید بومی طیف متنوعی از سیستمهای تسلیحاتی ضد شناور را به همراه کمکهای مشخص برای اصلاح جنگنده های اف-4 برای حمل این موشکها ، دریافت نموده و علاوه بر آن ، نیروی هوایی این کشور نیز اسکادرانی از جتهای اف-7 را بصورت عملیاتی استفاده میکند . با این حال ، گزارشهایی در دست است که ایران به احتمال زیاد ، بخشی از فناوری هواگردبدون سرنشین RQ-170 را به چین منتقل نموده تا امکان مشارکت در برنامه های نظامی این کشور ،از جمله برنامه تولید پهپادهای نظامی را بدست آورد. از سویی دیگر ، همکاری های اقتصادی میان این دو کشور ، در گذر زمان از اهمیت بسیار زیادی برخوردار شده و از آنجایی که روند تحریم ها با شدت بیشتری ادامه پیدا نموده ، تقویت این ارتباطات ، در صدر اولویتهای ایران و چین قرار گرفته است . بنابراین ، پیش بینی میشود که براساس توافقنامه ای که قرار است مورد بررسی قرار گیرد ، چین مسیر سرمایه گذاری در بخش نفت ، بانکداری ، ارتباطات راه دور ، تاسیسات بندری وراه آهن را هموار نماید . علاوه براین ، امضای احتمالی این توافق ، در حالی که ایران بشدت با طرح های کشورهای غربی در خاورمیانه مخالف بوده و به شکلهای مختلف از کشورها و گروه های ضد غربی ( سوریه ، حزب ا.. ، یمن و...) پشتیبانی می نماید ، تقویت ایران برای چین بدان معناست که تمرکز غرب همچنان بر خاورمیانه قرار گیرد و توانایی های آن برای ورود به صحنه ژئواستراتژیک شرق آسیا ، تضعیف گردد .( قاعده ، دشمن دشمن شما ، دوست شماست . م ) در این میان، گرچه چین روابط بسیار نزدیکی با رقبای ایران در منطقه نظیر سعودی و اسراییل برقرار نموده ، اما ، ارتباط با ایران برای پکن بعنوان یک واحد سیاسی با تضادهای آشکاربا غرب ، ماهیتی جداگانه داشته و خواهد داشت . علاوه براین ، بر خلاف عربستان بعنوان کشوری با روابط بسیار نزدیک با ایالات متحده ، ایران یکی از ارزشمند ترین منبع انرژی های فسیلی برای چین بحساب می آید و انتظار می رود ، فروش نفت یکی از مهمترین بندهای قرارداد 25 ساله با چین باشد . پی نوشت : 1-بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ MR9 گفتگو با دوستان ، بخش بروزرسانی بهمن 98

بسم ا... منظور این بود که اصل در سطح کلان ، همون موردی هست که عرض کردم ولی هر واحد سیاسی سعی می کند این الگو را به اصطلاح با مقتضیات و منافع خودش منطبق کند ، به همین دلیل در بیشتر اوقات ، منافع کشورها ، در تضاد با هم هست ، چون هرکسی از دید خودش به این مساله نگاه می کند هر واحد سیاسی که تلاش می کند تا منافع ملی خودش را حداکثر سازی کند ، مجبور هست که تحلیل ها و نگاه های موجود را سازماندهی و در قالب مخازن فکر برای بررسی و تحلیل در اختیار کاربران و استفاده کنندگانش قرار دهد . بطور مثال لیست مخازن فکر چینی 1- Beijing Social and Economic Research Institute / اولین مخزن فکر مستقل سیاسی چینی 2- Boao Forum for Asia 3-Center for China in the World Economy 4-China Center for International Economic Exchanges 5-Chinese Academy of Social Sciences 6-Development Research Center 7-State Council Research Office ودر روسیه 1- Center for Strategic Research 2-Russian International Affairs Council 3-The Russian Institute for Strategic Studies و..... چینی ها از 2000 سال قبل از میلاد که در اطراف رودخانه های یانگ تسه و هوانگ هو شروع کردند به کار کشاورزی تا الان در سطوح مختلف و با نگاه های متفاوت ، درگیر مساله امنیت خودشون بودند ، این در قرن 19 به یک شکل ، در قرن 20 به شکل دیگری و در حال حاضر هم به یک صورت متفاوت ، که به شکل خاص از ابتدای دهه 90 ( دوران جیانگ زمین تا امروز ) بوده ، اینها الان به این مساله اعتقاد دارند که برای حفظ امنیت ، باید محیط خارجی خودشون را رصد و پایش کنند ، برای همین دستور کار امنیت ملی انها که تا 1989 ، صرفا مبتنی بر دفاع بود ، به حال دفاع فعال ( ACTIVE DEFENCE ) در همه ابعاد تغییر وضعیت داد . این روند از دریچه دید طرف غربی ، سیاست تهاجمی چینی هاست که با رویه اقتصادی دارد جلو می رود که یک زمانی بصورت توسعه موشکهای بالستیک و تقویت نظامی بروز پیدا کرد ، یک زمانی بصورت همکاری های چند جانبه در قالب پیمان شانگهای و الان زبانه اژدها به خاورمیانه رسیده و ایران حلقه اول محسوب میشود که ایجاد ارتباط با ان به معنای ایمن شدن دروازه جنوبی چین هست ( این متن به نظرم در تبیین راهبرد چینی ها برای انعقاد قرارداد راهبردی با ایران هست )