به پیشنهاد دوست گرامی جناب @ghiam خرداد 1395 خورشیدی ...

سلام علیکم حالا اینکه کذب هست یا خیر ، سر آن باید بحث بشود یا نیروی هوایی واکنش نشان بدهد ( که بعید هست ) ولی در مجموع ، واژه " ادعایی " در متن اصلی وجود نداشت ، و به همین دلیل چون مستنداتی در این زمینه دیده نشد ، این واژه استفاده شد تا قطعیتی از آن برداشت نگردد .

خرداد 1394 هندی ها از F-24 ماروت ، شروع کردند . برنامه اش از 1961 کلید خورد ، 1967 اولین پروازش بود ، 1990 هم بازنشسته شد .. 150 فروند هم نهایتا تولید شد .. هندی ها اولش رفتند سراع مونتاژ فیشبد ، بعد اورهال ، رسیدند به ماروت و الان تجاس تولید جنگنده بومی یک روند هست که در طول زمان رخ می دهد ، ما قصد داریم تجربه 40 ساله هند را بصورت فشرده پیاده کنیم ، به نظرم این مساله اگر غیر ممکن نباشد ، بسیار سخت هست و همون طور که در پستهای قبلی عرض شد ، نیاز ما درزمان حال هست و این نوع تصمیم گیری را حساس می کند بهمن 1397 ... پاکستان هم بعد از قضیه اف-16 ها در دوران ضیاء الحق ( اگر درست بخاطر داشته باشم ) تقریبا مسیر هندی ها را دنبال کردند با تفاوت های ماهوی ...

 معرفی ونه دریاپایه جنگنده بومی "تجاس" برای ناوهواپیمابر/بالگرد بر INS Vikramaditya JF-17 های بیشتر برای نیروی هوایی میانمار قابلیتها و مزیتهای جنگنده مشترک چینی- پاکستانی دو تا گزینه خوب برای اثبات مزیت همکاری مشترک دفاعی .... عدم لجاجت در حوزه دفاعی .... اذعان به نقص در ساختار دفاعی داخلی و تلاش برای رفع این نقص

بسم ا... https://www.aparat.com/v/musA1 نمایش اعجاب آوری از قابلیت مانورپذیری تامکت ( نمایشگاه هوایی ملی ، کلیولند ، 1996 ، سروان دیل اسنودگراس ) https://www.aparat.com/v/oGFwz

بالاتر عرض شد برای رفع نیاز گزینه یک ، قطعا باید خرید صورت بگیرد و برای گزینه دوم ، ایجاد یک بستر مناسب برای همکاری

ببینید ، بنده که به اطلاعات و آمار نیروهای مسلح دسترسی ندارم که بازه دقیق را عرض کنم ، روند بازسازی ، بدلیل ماهیت پیچیده ای که دارد ، از شیوه کنترل و فرماندهی بگیرید تا دستور العمل های فنی و رده های لجستیکی و بحث آموزش و تغییر ساختار پایگاه های هوایی ، نوع نگاه ستاد کل به تهدیدات جاری و اینده ، و صدها عامل دیگر ، نیازمند یک تحلیل دقیق هست با صدها ساعت کار مطالعاتی ، بطور طبیعی عدد و رقم قابل ارائه نیست ولی یک حساب سرانگشتی ،به شرط اینکه مدیریت این حوزه ثبات داشته باشد ( این غیر از انتخاب یک مدیر منعطف و به روز هست که از مزیت " گوش دادن" بهره ببرد ) و دچار کش و قوسهای مختلف نشود و منبع ثابتی از سرمایه به این کار اختصاص داده بشود ، شاید و احتمالا" با خرید خارجی ، نزدیک به یک دهه طول می کشد تا از ریشه همه چیز روی استاندارد خودش قرار بگیرد و تازه به این بخش از ارتش ، بشود گفت نیروی هوایی که : حوزه رهگیر ، پشتیبانی نزدیک ، ترابری تاکتیکی ، سوخت رسان ، پیش اخطار هوابرد ، گشت دریایی ، ناوگان بالگردی ، جاسوسی الکترونیک ، و.... حداقل برای 40 سال پیش نباشد و تهدید کلاسیک را در اندازه خودش ( بطور مثال کشورهای منطقه ای مثل عراق ، ترکیه ، سعودی و حاشیه نشین های جنوب خلیج فارس ) جواب بدهد . البته این اول کار هست ، چون به موازات نیروی هوایی ، حوزه پدافند هم باید رشد کند و بلحاظ کمی و کیفی گسترش پیدا کند و حالا اگر هم رفتند دنبال پیکربندی های نظارت فضا پایه و .... که آخر مطلوبیت برای ماست

بله ، همه اینها درست هست ولی الان ما با دو تامسیر یا دو تا گزینه مواجهیم 1- نیاز فوری به بازسازی توان هوایی 2- نیاز به بومی سازی فناوری هوایی برای رفع نیاز در بلند مدت یا زمان جنگ بطور طبیعی ، قدم اول ما ، بازسازی توان هوایی هست برای خنثی سازی تهدیدات موجود . یعنی شما بعنوان برنامه ریز ستاد کل باید بشینید ، حساب کنید که تهدید امروز ماهیتش چی هست ، 10 سال دیگر تا 20 سال دیگر ( بیشترش هم حداقل برای ما یک مقداری بعید هست که مثلا برای 40 سال اینده قصد برنامه ریزی داشته باشیم ) با چه تهدیدی مواجه هستیم ، ان وقت بر مبنای این تهدید ، حساب کنید که کدوم مسیر باید برای رفع نیاز فوری طی بشود و کدوم مسیر برای رفع نیاز بلند مدت شماچینی ها را در نظر بگیرید ، از میگ- 15 و 19 و 21 شروع کردند ، وقتی دیدند اینها کافی نیست ، رفتند سراغ سوخو-27 .. فلانکر را خریدند و بعد تحت امتیاز تولید کردند ، بعد نمونه بومی اش را طراحی و تولید کردند و الان رسیدند به جی-10 و جی-20 و جی-31 حالا ما که سابقه قدیمی تری داریم ( کارخانجات هواپیماسازی ارتش در دوشان تپه که یک زمانی جنگنده های "شهباز" را مونتاژ می کرد ) و بعد در دوره جدید از اف-84 و اف-86 بگیرید تا اف- 5 و اف-4 و بعد اف-14 .... این پتانسیل خوبی هست که در کنار وجود یک تجربه فوق العاده در بازآماد جتهای غربی و شرقی ، بریم دنبال یک کار جامع تر ( عینا" کاری که قرار بود بل هلیکوپترز در ایران ایجاد کند ) یعنی خرید تعداد زیادی بالگرد ، بعد انعقاد قرارداد برای پشتیبانی و در نهایت ساخت بالگرد . این وسط ، فعلا غربی ها که به ما پیچ ایرباس را نمی فروشند ، چه برسد به جنگنده نسل فلان ، پس برای نیل به دو هدفی که در بالا خدمت شما عرض شد ، باید این لجاجت بی ثمر را کنار بگذاریم ، یکسری ضعفهای خودمون را قبول کنیم در فناوری ، برای برطرف کردنش هم تلاش خودمون را افزایش بدیم

سلام علیکم- خواهش می کنم پست جنابعالی را به تاپیک مرتبط منتقل کردم برای گفتگوی بیشتر ببینید ، بنده هیچ مخالفت یا تحلیلی که ضدیت با بومی سازی پتانسیل تولید هواگرد رزمی در داخل باشد ، ندارم و اتفاقا" باعث افتخار هست ولی یک نکته ای که این وسط باید مورد توجه قرار بگیرید و در بیشتر موارد نادیده گرفته میشود این هست که : 1- نیروی هوایی الزاما" نباید وارد تولید هواپیما بشود ، چون ماموریتهای تعریف شده برای نیروی هوایی مشخص هست 2- نباید به بهانه بومی سازی ، پروژه های موازی تعریف کنند. و بر عکس : 1- بایستی ارتباط را با کشورهای دارنده فناوری ایجاد و تقویت کرد . 2- مدیریت منابع را بشکلی انجام داد که از هدر رفت سرمایه محدود جلوگیری بشود . در مجموع ترکیب گزینه "خرید/ بومی سازی " به نظرم بهترین مسیری هست که باید دنبال بشود برای تقویت توان هوایی

تامکت های پارسی ..... بدون توقف .... بسوی آینده !!! تهران : نیروی هوایی ایران ( IIAF و IRIAF) در کنار نیروی دریایی ارتش ایالات متحده ، تنها کاربر جنگنده سنگین وزن اف-14 تامکت بشمار می رود که در اوایل دهه هفتاد میلادی ، نزدیک به 80 فروند ( 79 فروند تحویلی ) از این ابر رهگیر افسانه ای را به سازمان رزم خود اضافه نمود تا براساس روایتی که حداقل در میان عموم رایج است ، پدافند هوایی مستحکمی را در برابر جتهای بلند پرواز و سریع السیر میگ-25 فاکس بت فراهم آورد . ازیک نظر ، تامکت در میان جتهای رهگیرغربی ، یک استثناء محسوب میشود ، چرا که در مقایسه با همتایان خود در دهه هفتاد ، سنگین ترین جنگنده ای بود که به بازار صادرات تسلیحات رزم هوایی معرفی گردید ، در حالی که بطور همزمان ،نیروی هوایی ارتش ایالات متحده جتهای ارزان تر و سبک تر اف-15 را بخدمت گرفت و بصورت نسبتا" گسترده ای به سایر ارتشها از جمله نیروی هوایی سعودی و اسراییل نیزصادر شد. تامکت در زمان خود ،بدلیل مسلح شدن به مجموعه ای از حسگرهای قدرتمند و دسترسی به مهمات برد بلند ، یک رهگیر متمایز بحساب می آمد و اگر چه بر اساس ادعای یکسری منابع ، تامکت ها و فینیکس های تحویلی به ایران ، نسبت به همتایان خود در نیروی دریایی ایالات متحده ، در جایگاه پایین تری قرار می گرفتند ( تفاوت ها شامل سرعت پایین تر پردازش کننده رایانه تامکت و همچنین مجموعه صندلی پران . م ) اما نیروی هوایی ایران ، هنوز هم رکورد طولانی ترین شکار تاریخ هوانوردی را در اختیار دارد ( و ظاهرا هم قصدی برای شکستن آن وجود ندارد . م ) براساس اطلاعات مندرج در منابع هوانوردی غربی ، تامکت های نیروی هوایی ایران ، علیرغم محدود بودن دسترسی به قطعات حیاتی و مهمات کافی ، یک تنه ، نزدیک به 150 فروند از هواگردهای بال ثابت ، بالگرد وحتی موشکهای کروز ضد کشتی (شامل نمونه های ساخت اتحاد شوروی سابق و فرانسه ) را پایین کشیده و مزیت پراهمیت و قاطع وجود پتانسیل درگیری فامد ( فراتر از میدان دید ) را بخوبی به نمایش گذاشتند ، در حالی که بطور همزمان ، نیروی هوایی اتحاد شوروی نیز با الگوگیری از این قابلیت ، مشغول توسعه نسل جدیدی از رهگیرهای فراصوت خود بود که بعدها با شناسه MIG-31 فاکس هاوند معرفی گردید . در واقع ، تامکت، نخستین جنگنده نسل چهارمی بشمار می رفت که به یک درگیری تمام عیار وارد گردید وهنوز نیز در خدمت قرار دارد . در حالی که پیش بینی ها ، حاکی از آن است که نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (IRIAF) احتمالا" از اکتبر 2020 بتدریج هواگردهای رزمی چینی یا روسی را وارد خدمت فعال خود خواهد کرد ، تحلیلگران معتقدند که تامکتهای ایرانی همچنان ، در کنار جتهای جدید ، بخدمت خود ادامه دهند . این دسته از ناظران نظامی براین اعتقاد هستند که کمیت ناوگان تامکت های ایرانی در سالهای اخیر گسترش قابل توجهی داشته ، چرا که نیروی هوایی ایران ، در کنار شرکتهای خصوصی همکار با مجموعه وزارت دفاع این کشور ، با استفاده از فناوریهای جدید در دسترس ،با سهولت بیشتری قطعات مورد نیاز خود را برای عملیاتی نگاه داشتن ناوگان تولید کرده و این مساله به اسکادرانهای ایرانی اجازه داده تا تعداد بیشتری از جنگنده های موجود را از انبارها بیرون کشیده و بخدمت فعال وارد کنند . یک افسر سابق نیروی هوایی ایران ( ظاهرا با اسم مستعار " فرهاد " ) در مصاحبه ای با نشریات غربی اذعان داشته که نگاهی دقیق به پتانسیل رزمی اف-14 های نیروی هوایی ایران نشان میدهد که فرماندهان این نیرو توجه خاصی به توسعه توانایی های تامکت ، بخصوص در تسلیح آن به مهمات دوربرد و کوتاهبرد دارند . به گفته این افسر سابق نیروی هوایی ، خدمه تامکتهای ایرانی اکنون پتانسیل کاملی برای کشف اهداف متخاصم از فاصله 100 مایلی و انهدام آن برخوردارند و این به معنای آن است که سامانه رادار و کنترل آتش ( AWG-9) همچنان قابلیتهای خود را حفظ نموده ( با تشکر فراوان از پرسنل جهاد خودکفایی نیروی هوایی ارتش و وزارت دفاع . م ) ، در حالی که شایعاتی ( در خصوص بهبود توانایی کشف این رادار برضد اهداف پنهانکار .م ) در سالهای اخیر منتشر شده است . این خلبان سابق معتقد است که کیفیت آموزش در اسکادران های اف-14 به اندازه ای است که یک ستوان تازه کار تنها پس از 100 ساعت پرواز ، قابلیت ورود به یک داگفایت نفسگیر را داشته ، بطوریکه با بالا دادن دماغه تامکت با زاویه 75 درجه ، بنک زده ( چرخش حول محور طولی ) و حریف را با مهمات کوتاه برد سایدویندر منهدم کند . بااین وصف ، تامکتهایی که در دهه هفتاد به ایران تحویل شده اند ، از گونه A بوده وقابل مقایسه با تامکتهای سری D که درسال 1991 در عملیات طوفان صحرا وارد عمل شدند ، نیستند . تامکتهای سری D را برخی ناظران حوزه هوانوردی ، حتی از جدیدترین جنگنده هایی که هم اکنون در خدمت قرار دارند ، توانمندتر ارزیابی می کنند ،اما هزینه بالای نگهداری و قابلیتهای به نسبت محدود هوا به زمین ( و ایضا" دستهای پشت پرده کارتل های اسلحه سازی .م ) با عث شد تا این پرنده در سال 2006 از خدمت نیروی دریایی خارج گردد . در این میان ، برخی از افسران ارتش ایالات متحده معتقدند که بازنشستگی اف-14 ها ، قابلیت ناوگروه های هواپیما بر را در دفاع از خود ، بطور کامل بخطر انداخته است . اما در این سوی جبهه ، نیروی هوایی ایران بدلیل ارزان بودن نیروی کار و هزینه پایین تولید قطعات ، بخوبی بر مشکلات ناشی از پیچیده گی خارج از تصور عملیاتی نگاه داشتن ناوگان تامکت ، برآمده ، هر چند این تحلیل نیز وجود دارد که تامکتهای ایرانی ، به اندازه همتایان سری D خود توانمند نیستند ، اما نیروی هوایی ایران ، بنا برنیازهای روز افزون خود برای پاسداری از مرزهای هوایی اش ، تمامی جتهای موجود خود را ارتقاء داده و این توانایی های قابل توجهی را به باقی مانده جنگنده های موجود اعطاء نموده است . ناظران نظامی معتقدند که باقی مانده موشکهای فینیکس موجود ، بتدرج از خدمت خارج شده و به جای آن ، مهمات فکور-90 با برد ادعایی 300 کیلومتر به مهمات استاندارد تامکت تبدیل شده است . این مساله در کنار تجهیزاین هواگردها به حسگرهای جدید و سامانه های جنگ الکترونیک بومی ، نیروی هوایی ایران را قادر می سازد تا با اطمینان خاطر بیشتری از آسمان ایران دفاع کند . پی نوشت : بن پایه صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

یک افسر ، یک جاسوس سال ۱۸۹۳ اداره آمار و اطلاعات ارتش فرانسه پی برد که شوارتسکپن، وابسته نظامی سفارت آلمان در پاریس، با افسری فرانسوی ارتباط دارد و اطلاعاتی از مراکز حساس نظامی و تسلیحاتی ارتش، بین آن‌ها تبادل شده‌است. از این فرد که با نام مستعار «دی» فعالیت داشت، نمونه‌هایی به عنوان دست خطی که اطلاعات را در اختیار قرار داده به دست سرهنگ هانری از بخش آمار و اطلاعات ارتش افتاد.پس از آن از تمامی افسران مشغول به خدمت در مراکز حساس و ستادهای فرماندهی آزمایش خط انجام گرفت و دستخط دریفوس را با «دی» مطابق تشخیص دادند.دریفوس از خانواده‌ای مرفه و فرزند یک تاجر یهودی بود که به سال ۱۸۷۰ در پی اشغال آلزاس و لورن توسط آلمان برای حفظ تابعیت فرانسوی آنجا را ترک کرده بود. آلفرد در ۱۳ اکتبر ۱۸۹۴ به وزارت جنگ احضار شده و متهم به جاسوسی شد. دریفوس اتهام را رد کرد، اما با آزمایش دوباره دستخط شک مقامات به او بیشتر شد.همزمان با این، روزنامه‌ای ضدیهودی در مقاله‌ای با عنوان «خیانت بزرگ»، دریفوس را به خیانت متهم و خواستار مجازات شدید وی شد. پس از آن بود که فشارها بر دریفوس افزایش یافت؛ و فعالیت مطبوعات در رابطه با این موضوع شدت گرفت و حتی یهودیان مسئول شکست ۱۸۷۰ از آلمان معرفی شدند که تأثیر زیادی در جامعه داشتند. این فیلم به کارگردانی رومن پولانسکی ، ماجرای مشهور سرگرد آلفرد دریفوس را به تصویر کشیده است .

بسم ا.... نمایش مانورپذیری سوخو-34 ... نمایشگاه هوایی ماکس 2017 https://www.aparat.com/v/MGEDP

بسم ا... با تشکر فراوان . این تصویر در نوع خودش جالب هست ، تجربه نیروی هوایی ارتش سرخ در افغانستان ، بخصوص در زمان اجرای حملات هوابه زمین با فراگفوتها ، مشابهت های جالبی را با این تصویر نشان می دهد این تصاویر هم برای نیروی هوا-فضای سپاه و هم نیروی هوایی ارتش زنگ خطرهست که هواگردهای بال ثابت و بالگردهای خودش را بسرعت به سامانه های اقدام متقابل در برابر دوش پرتاب ها مجهز کند . امیدواریم که قبل از اینکه تجربه تلخی ایجاد بشود ، این کار را در صدر اولویتها قرار بدند .

اردک جهنمی روسی بلوغ جنگنده ضربتی سوخو-34 درآستانه سی امین سالگرد ورود به خدمت عملیاتی سیزدهم آوریل 2020، درست سی امین سالگرد نخستین پرواز جنگنده ضربتی سوخو-34 است که درواقع ، گونه ای برگرفته از جنگنده برتری هوایی سوخو-27 فلانکر طراحی شده در دوران اتحاد جماهیر شوروی که به شکل تخصصی ، اجرای حملات هوا به زمین و ضد سطحی را در نیروی هوایی روسیه بر عهده دارد ، است . این هواگرد رزمی از میانه دهه 80 میلادی ، در دفتر طراحی سوخو بعنوان جانشین بلافصل هواگرد بال متغییر سوخو-24 ام و گونه ای جاه طلبانه وبرگرفته از نسخه اولیه فلانکر بشمار میرفت که همزمان با توسعه گونه سوخو-30 ،اما با ترکیب بندی دو خدمه کنار هم ( دو قلو ) مد نظر نیروی هوایی روسیه قرار گرفت ودر مقایسه با نسخه های قبلی ، پایداری پروازی بیشتری را در اختیار کاربرش قرار می داد . در واقع ، فول بک ، ترکیبی از توانایی های پروازی و رزمی نمونه SU-27K و SU-27UBK برای اجرای عملیات بر فراز دریا و همچنین پتانسیل رزم هوایی سوخو-30 و سوخو-35 را در یک پیکربندی واحد به نمایش می گذاشت . بااین وصف ، طرح سوخو-34 ،یکی از دهها پروژه ای بود که با فروپاشی اتحاد شوروی به تاخیرافتاد یا لغو شد و این مساله با توجه به اتفاقات سالهای بعد ، موجب گردید تا این پیکربندی ، تنها در سال 2014 و در همان سالی که سوخو-35 نیز به دنیای هواگردهای رزمی معرفی شد ، به صحنه عملیاتی وارد گردد . با تمامی این اوصاف ، سوخو-34 یکی از اولین هواگردهایی بود که به صحنه عملیات در سوریه اعزام شد و بر خلاف سلف خود ( سوخو-24) ، قابلیت حمل موشکهای دوربرد هوابه هوا نظیر آر-27 یا آر-77 نیز در اختیار داشت . این جنگنده ها بسرعت به یک سوژه خبری در سوریه تبدیل شدند ، چرا که تمرکز اصلی حملات فول بک علیه تروریستهای القاعده در شمال غربی سوریه و بخصوص ادلب قرار داشت . اهمیت حضور این جنگنده ها ، تا جایی بود که نیروی هوایی روسیه ، به گزارش رسانه های عبری ، حداقل برای یکبار ، از این جنگنده برای رهگیری یک فروند جت F-16 I که برای اجرای حملات هوا به زمین وارد فضای هوایی سوریه شده بود ، استفاده کرده اند . درواقع ، سوخو-34 با توجه به مسلح شدن به طیف گسترده ای از تسلیحات هوابه زمین ، ضد تشعشع و موشکهای ضد سطحی ، پتانسیل قابل توجهی در حمل غلافهای اخلالگر و حسگرهای قدرتمند دارد و این مساله ، هواگرد روسی را به یک سلاح کارا تبدیل نموده است .از جمله مهمترین تسلیحات قابل حمل ، مجموعه موشکهای KH-65 وKH-SD است که توانایی انهدام اهداف مشخص در یکبرد 600 کیلومتری را بدان می دهد ، ضمن اینکه فول بک با مسلح شدن به مهمات KH-38 که بسته به هدف می تواند کلاهکهای متنوعی از جمله خوشه ای ، ترکشی و ضد زره را با خود حمل نماید ،به یک خطر عمده برای اهداف زمینی تبدیل می گردد . مضاف براین ، موشکهای KH-41 باس رعت سه ماخ و مهمات ضد کشتی KH-31 ترکیب مرگباری را برای حمله به اهداف سطحی فراهم نموده است . نیروی هوایی روسیه ، در حال حاضر ، بیشتر از 120 فروند جنگنده ضربتی سوخو-34 را در سازمان رزم خود بخدمت گرفته است که طبق گزارشها ، با هزینه کمتری نسبت به سوخو-35 تولید شده و پیش بینی میشود در تعداد بیشتری خریداری گردد . با این حال ، گرچه فولبک هنوز بعنوان محصول صادراتی روسیه ، در سبد فروش نظامی این کشور قرار ندارد ، اما پیشرانه AL-31FM2 این جنگنده به چین فروخته شده تا در جنگنده نسل پنجم J-20 چینی مورد استفاده قرار گیرد . با توجه به این مساله ، شاید سوخو-34 در حال حاضر ، توانمندترین جت ضربتی دنیای هوانوردی نظامی لقب داشته باشد ، جایی که رقبای سرسختی نظیر اف-16 و F-15E از سالها قبل جای خود را محکم نموده ودر نبردهای متعددی شرکت داشته اند . نیروی هوایی روسیه نیز به تقریب در 5 سال اخیر ، بارها این جنگنده را در عملیات رزمی واقعی در سوریه ، مورد استفاده قرارداده و به احتمال بسیار زیاد ، خط تولید فولبک ، مدتها پس از خاتمه تولید سوخو-35 و سوخو-30 ،ادامه خواهد یافت . پی نوشت : بن پایه صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

بمباران استراتژیک به شیوه سامورایی در سالهای پایانی جنگ جهانی دوم و زمانی که ارتش امپراتوری ژاپن ، بسرعت در حال عقب نشینی به سرزمین اصلی ژاپن بود و میزان سوخت جهت استفاده در بمب افکن ها به شکل محسوسی کاهش می یافت و از طرفی ، نیروی هوایی ایالات متحده ، بتدریج برتری هوایی و دریایی را بدست می گرفت ، یک گروه تحقیقاتی ژاپنی به سرپرستی ژنرال سویکی کوسابا، ایده جالب توجهی با شناسه فوگو (FU-GO) را تکمیل و اجرایی نمودند . در این طرح ، تعداد زیادی بالن از جنس ساقه برنج که می توانست یک تیر بمب آتش زا را از عرض اقیانوس آرام عبور داده و در شرق آمریکا رها نماید مورد استفاده قرار گرفت . البته ، این طرح ، سرانجام خوبی نداشت و به غیر از چند مورد به آتش کشیدن انبارهای علوفه ، آسیب دیگری وارد نیاورد و بقیه بالن ها بدلیل جریانهای شدید هوایی ، منحرف شده ، سقوط نموده و تعدادی نیز توسط جنگنده های آمریکایی سرنگون شدند . صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

بسم ا...

بسم ا... ویدئوی تست سامانه دفاع هوایی A-235 و ویدئوی تشریح عملکرد سامانه اس-500 https://www.aparat.com/v/yg1rs https://www.aparat.com/v/OT8u5

چنگال جدید خرس روسی فرمانده نیروی دفاع هوایی ارتش روسیه : اس-500 درنقش جنگ افزار ضد – فضایی !!!! مسکو: در حالی که نیروی پدافند هوایی ارتش روسیه ، درماه آینده میلادی ( ژوئن 2020) نخستین آتشبار از سامانه برد بلند اس-500 خود را در اختیار شبکه دفاع هوایی خط مقدم خود قرار می دهد ، فرمانده سابق این نیرو ، ژنرال سرگئی خاتیلف ، نقش و قابلیتهای این سامانه به نسبت مرموز روسی را به تصویر کشید. ژنرال سرگئی خاتیلف به اعتقاد وی ، اس-500 در ارتش روسیه ، به هیچ عنوان ، جایگزینی برای سامانه اس-400 بشمار نمی رود ، بلکه در حقیقت امر ، نقش و تمرکز متفاوتی را بر عهده خواهد گرفت . بر همین اساس ، اس-500 در درجه نخست ،وظیفه خواهد داشت تا اهدافی با ارزش بالای نظامی در برد های بلند نظیر ماهواره ها ، موشکهای بالستیک بین قاره ای ، هواگردهای رزمی با قابلیت پرواز در مدار ، سامانه های هشدار دهنده راداری هوابرد ( ای وکس ) و بمب افکن های سنگین درگیر شده و آنها را مورد اصابت قرار دهد . این درحالی است که اس-400نیز قابلیت درگیر شدن با تمامی این اهداف را به نسبت در اختیار دارد ولی به اعتقاد تاکتیسین های روسی ، این سامانه قدیمی می بایست با تمرکز بر تهدیدات کلاسیک با ارزش نظامی کمتر نظیر تعداد افزون تری از هواگردهای پنهانکار ، موشکهای بالستیک تاکتیکی و کروز ، بار سنگین مواجهه را برای اهداف فوق الذکر از روی دوش اس-500 برداشته و قابلیت مانور بیشتری را در اختیار آن قرار دهد . به اعتقاداین ژنرال بلندپایه روس : " سامانه اس-500 پس از تکمیل چرخه استقرار در شبکه دفاع هوایی ارتش ، به شکل همزمان ، می بایست چند ماموریت خاص ، از جمله کشف و درگیری با اهداف کلاسیک رزمی ( هواگردهای بال ثابت و بالگردها ) ، موشکهای کروز و هر هدفی با سرعت پروازی بالا را بر عهده گیرد . علاوه براین ، اس-500 ماموریت خواهد یافت تا با اهداف بالستیکی مهاجم ، نه تنها در بخش نهایی پرواز ( ترمینال ) ، بلکه در تمام مراحل دیگر شلیک مقابله نماید . در این مراحل ، سرعت شلیک پرتابه های بالستیک ، فراتر از تصورات موجود است ( چند کیلومتر در ثانیه ) ، به همین دلیل آتشبار اس-500 از چند بخش تشکیل شده که درآن ، هر بخش وظیفه مکان یابی اهداف مهاجم در ارتفاع ها و سرعتهای مختلف از ارتفاع 30 کیلومتری تا نزدیکی سطح زمین را برعهده خواهد داشت ." راست : اس-400 ، چپ : A-235 این افسر ارشد پیشین نیروی دفاع هوایی روسیه معتقد است که اس-500 توانایی کشف و درگیری اهداف پرنده در برد 600 و در ارتفاع 200 کیلومتری را در اختیار کاربرانش قرار میدهد واین بدان معناست که سیستم دفاع هوایی جدید روسی ، بیشتر بعنوان یک سامانه دفاع ضد فضایی ، عملیاتی خواهد شد . تحلیلگران نظامی براین اعتقاد قرار دارند که اس-500 می بایست با تهدیدات در حال گسترش جدید غریی نظیر بمب افکن بی-21 ، هواگردهای رزمی مداری نظیر SR-72 و هواگردهای شناسایی برگرفته از آنها ، مقابله نماید . به همین دلیل درحقیقت امر ، اس-500 در ترکیب با سایر سامانه های دفاع هوایی و دفاع ضد موشکی روسی ، نظیر اس-400 ، اس-400 وی.4 و A-235 بصورت شبکه درخواهد آمد ولی به شکل خاص ، ماموریت رهگیری حمله موشکی بالستیکی بین قاره ای را در مرحله قبل از رسیدن به جو ، بر عهده می گیرد. پی نوشت : 1- بن پایه صرفا" برای میلیتاری /مترجم : MR9

این مورد را بنده کامل و بدون کم و کاست قبول دارم ، ولی این نکته قطعا" می بایست در نظر گرفته بشود که بخش عمده ای از مخاطبان ، چه در میلیتاری و چه در سایر رسانه ها ، با توجه به کثرت انتشار اخبار و اطلاعات در فضای وب ، دست کم ، از موارد اولیه برای تحلیل اطلاع داشته باشند ، حالا این جدای کسانی هست که سالها دارند اخبار نظامی را در حوزه های مختلف دنبال می کنند . طبیعتا" این انتظار هست که اگر قرار هست ما بعنوان انجمن میلیتاری ، پیشگام تحلیل باشیم ، دست کم پیش فرض در اینکه نشر وضعیت دشمن و اطلاع از پیشرفتهای نظامی آن ، به معنای ضدیت با انقلاب و نظام و پیشرفتهای نظامی کشور نیست ، باید وجود داشته باشد . مخصوصا" برای بچه حزب اللهی هایی که در این حوزه فعالند این مساله باید جا افتاده باشد ، حالا این را عرض میکنم ، برای بنده ، اطلاع از پیشرفتهای دشمن ، نه فضای تاریکی ایجاد میکند و نه حس ناخوشایندی . هر قدر در این زمینه مطالعه میشود ، بیشتر متوجه ارزش کارهای داخلی ( هر چند با وجود نقدهای جدی ) می شوم ، این وضعیت ، محقق و علاقه مند داخلی را از فضای بن بست و تاریکی که به دست خودش ایجاد شده ، نجات میدهد . این تلخی ها باید در زمان صلح دیده بشود ، تا در زمان بحران ، ثمره آن ( در هر کیفیت و سطحی ) دیده بشود . حتی اگر اتفاقی هم نیافتد ( فرضا") این ذهنیت وجود دارد که حداقل به سهم خودمون ( هر چند ناچیز ) کاری انجام شده .. این روند هست که باید در میلیتاری تبدیل به مطالبه اصلی شود ...

همین جا در تاپیک به شما هشدار داده می شود از چهارچوب موضوعیت کاری میلیتاری خارج نشید ، هر پستی که از موضوع میلیتاری خارج باشد ، بدون تعارف با ان برخورد می شود ، مثل 4 فقره اکانت قبلی ( 100 ، سوردمن ، بلندر و جویسر ) ضمنا" تصاویر خارج از اکانت را بصورت لینک بفرستید ، هر پستی خارج از چهارچوب ، کامل حذف میشود ( به مانند محرومیت بلند قبلی ، ادامه قانون شکنی ، موجبات اعمال قانون مجدد را فراهم می کند )

بسم ا... یک نکته ای هست وسط این فرموده ارزشمند جنابعالی در وب فارسی ( فضای وب داخلی و سایر رسانه ها ) از سالهای قبل یک جریانی شکلی گرفته و تبدیل به روند و ترند شده که هر کاربری ، قصد بررسی داشته باشد و این بررسی قطعا" شامل در نظر گرفتن هر دو یا چند سمت ماجراست ، از سمت یک عده ، مورد هجمه قرار می گیرد ، ما متاسفانه یادگرفتیم که صرفا" وضعیت داخلی را ببینیم و هیچ واکنشی نسبت به کاری که دشمن دارد انجام می دهد ، نداریم ، این مساله به صورت وضعیت حاد و غیر قابل باوری درآمده که صحبت یا نشر خبر یا آنالیز قابلیتهای رقبای متخاصم ( بطور قطع بصورت محترمانه و بدون توهین و فحاشی که متاسفانه در صدر کاری بخش اعظم رسانه های مجازی هست ) بصورت تبلیغ علیه صنعت و پیشرفتهای داخلی فرض میشود . این مساله باعث شده تا حریف بخوبی این وضعیت را تبلیغ و نشر بدهد و حتی به ادامه آن تشویق کند . این وسط تنها چیزی که فراموش شده و می شود ، نگاه به عمق جریان و مشکل هست ، هم از دید خودی و هم از دید دشمن . حالا منصفانه به این روند نگاه بفرمایید که در طولانی مدت چه کسی ضرر می کند ؟؟؟ ما یا حریف ؟؟؟

نیروی هوایی کره شمالی !!!!! پی نوشت : با تشکر از @bds110

ویدئوی تبلیغاتی هواگرد ترابری تاکتیکی Y-20 https://www.aparat.com/v/snrUP

بسم ا... شهید خلبان پاسدار غلامرضا میرزایی ، که در حادثه سقوط بالگرد میل در دریای کاسپین ( سال 1395 ) به شهادت رسید تصویر جالبی هست از نمونه ارتقاء یافته بالگرد AH-1J به استاندارد "طوفان" از نمای نزدیکتر

کنسول خدمه ناوبر / بمب انداز بمب افکن بی-52 رزمایش پرچم قرمز