اتفاقا هر قدر این بحث زنده باشد ، در مجموع به نفع همه است ، چون هر قدر جلوتر می ریم ، شدت و حدت نیاز به نیروی هوایی پای کار بیشتر حس می شود و استدلال هایی که دائم روی پدافند زمین پایه تاکید دارند ، بیشتر به چالش کشیده میشود و این خوب هست تبدیل به مطالبه نشده ، یعنی هنوز در مراحل جنینی خودش هست اگرشده ملت همه شب نان و پیاز بخورند ، باید این پول را اختصاص بدند ، چون اگر ندهند ، امنیتی وجود ندارد که بشود روی آن مانور کرد

انشا.. مورد استفاده قرار گرفته باشد ، یک پیش برنامه ریزی برای ادامه اش دارم ، ولی نیازمند مطالعه بیشتر هست ، ضمن اینکه الان یک ورژن جدید از این استراتژی منتشر شده ، ادبیات نبرد هوا- زمینی را باید به این نسخه متصل کنم تا ادامه پیدا کند

همین شک و شبهه ها در 4 دهه اخیر ، وضعیت ما را به جایی رسونده که با یک رزمایش نصفه و نیمه امارات ، مجبوریم موشک اندازهای خودمون را در جزایر فعال کنیم و د ر معرض نمایش عمومی بگذاریم ، در حالی که اگر یک نیروی هوایی آماده وجود داشت ، 48 ساعت قبل و 48 ساعت بعد ، یک cap پرحجم و متراکم برنامه ریزی می کردند ، طرف مقابل خودش پیشاپیش ، سرنیزه را غلاف می کرد ، ولی چون طرف مقابل اطلاع دارد که نیروی هوایی غیر قابل رقابت ایران در انتهای دهه هفتاد، با 500 فروند هواگرد آماده عملیات ، به روزی افتاده که مجبور هست برود دنبال جنس چینی ( نه بدلیل کیفیت ، بلکه بالاجبار ) ، برنامه های بومی خودش هم معطل موتور و سلاح هست و افتخار نیروی هوایی اش ، بازآماد جنگنده های 50 ساله هستند ، آن وقت برای ما "تره" هم خورد نمی کند ، نه تنها در روز روشن رزمایش برگزار می کند ، بلکه رییس پلیس اش ( یعنی اینقدر سطح تهدید علیه ما هجو آمیز شده ) جرات می کند ارتش ایران با سابقه 100 سال را تهدید کند . تمام اینها ، از جنگ الکترونیک ، زدن ای وکس ، حتی حوزه "پهپاد" ، 80 درصدش مربوط به نیروی هوایی هست و سامانه های زمین پایه تنها سیبل های متحرکی هستند که بدون پوشش هوایی ، براحتی شکار می شوند . این 2 فقره ویدئو را با دقت ببینید اگر باور ندارید ، از خدمه سامانه های سام-6 سوری در دره بقاع ( دهه 80 میلادی ) سئوال بفرمایید که چه شکلی iaf ، همه آنها را مثل جگر زلیخا به سیخ کشید البته تمرینات مشترک نیروی هوایی آمریکا و اسراییل هم برای تهدید ما نیست !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! تمرینات محرمانه اسکادرانهای اف-35 نیروی هوایی ارتش ایالات متحده وiaf در جنوب سرزمین های اشغالی

بسم ا... دو فقره ویدئو از پرزنتیشن J-10C ttps://www.aparat.com/v/x3bp8 https://www.aparat.com/v/uPrb1

فرض محال هر خریدی که صورت بگیرد ، چند عامل در آن دخیل هست : 1- جو سیاسی موجود ( کشور خریدار ، کشور فروشنده ، طرف یا طرفهای ثالث ) 2- قدرت خرید کشور خریدار 3- جمع کل ارزش معامله 4- شیوه پرداخت پول 5- شیوه پشتیبانی در زمان صلح و جنگ و ... برای تامین نیازمندی های جاری ،خرید جی-10 سی ، سریع ترین مسیر هست ولی نه بهترین ، سرعت افزایش تهدید علیه ما ، از خرید 300 فروند جی-10 سی هم بیشتر هست و ما باید مثل IIAF در دهه 50شمسی ، چهل سال آینده را ببینیم . سرمایه گذاری برای این بازه زمانی با توجه به اینکه فعلا قصدی برای صادرات جی-31 وجود ندارد و اینکه غربی ها هم عمرا" به ما جنگنده نمی فروشند ( در حد اف-35) که به درد بخورد ، صرفا" روسیه هست ، مگر اینکه چینی ها سیاست جدیدی را پیگیری کنند . ولی بحث اینجاست که فرماندهان نیروی هوایی و استراتژیستها ما ، از الان به فکر 40 سال دیگر هستند یا فقط دنبال ایجاد یک نیروی هوایی پرده پوششی ( صرفا" اسما" نیروی هوایی و نه نیروی هوایی واقعی ) خواهند بود !!! این هست که باعث نگرانی میشود حالا سئوال و ابهام ایجاد میشود که وقتی از یک نیروی هوایی واقعی صحبت می کنیم ، دقیق و مستند ، منظور چی هست بخشی از پاورپوینت واحد تدریس شده " نظامیان و سیاست " حالا مخاطب و تحلیلگر منصف ، می شیند و کلاه خودش را قاضی می کند که فرماندهان نیروی هوایی و افسران ارشد مسئول در ستاد کل ، چقدر روی این مبناء استاندارد دارند جلو می روند ؟؟؟!!! پی نوشت: برای هر کدام از مربع های قرمز ، 2 جلسه ، جمعا" 16 جلسه ( هر جلسه دو ساعت و سی دقیقه ) کار آموزشی انجام شده

اژدهای آتشین سرخ برفراز سرزمین پارس آیا جی-10 نقطه پایانی بر 4دهه توقف بروزرسانی ناوگان نیروی هوایی ایران خواهد شد ؟ براساس آنچه که در برنامه جامع اقدام مشترک ( برجام / JCPOA ) یا به اصطلاح عامه ، "توافق هسته ای" پیش بینی شده است ، اکتبر 2020 ، تحریم های تسلیحاتی سازمان ملل در خصوص خریدهای نظامی تهران به پایان خواهد رسید و این مساله بدان معنا خواهد بود که این کشور پس از این تاریخ می تواند به طیف گوناگونی از تسلیحات تهاجمی شامل شناورهای رزمی و جتهای جنگی را دسترسی داشته باشد . بدین ترتیب ، پس از یک دهه انتظار ، احتمالا" تهران تا پایان سال 2021 حداقل سفارش یک کلاس از جتهای جنگنده را اعلام خواهد کرد . این در حالی است که مقامات ارشد نظامی ایرانی در اوساط 2010 برای نیل به ایجاد یک تعادل منطقی در توازن نظامی منطقه ای ،درصدد بود تا جنگنده سنگین سوخو-30 را بخدمت گیرد و در حالی ناوگان نیروی هوایی خود را بروزرسانی نماید که پس از انقلاب 1979 و قطع همه روابط نظامی با ایالات متحده و جنگ 8 ساله ، عملا" فرصت مطلوبی برای بازسازی نیروی هوایی فراهم نگردید . انتخاب آشکار ؟!!!!! میگ-35 ، میگ-29 بدین ترتیب ، اگر نیروی هوایی ایران موفق شود ، جت رزمی سوخو-30 را بخدمت گیرد ، در دو حوزه برد و پایایی رزمی یک جهش را بخود خواهد دید و به ارتش این کشور اجازه می دهد تا در خاورمیانه و محدوده فراتر از آن ، پس از چهاردهه ، بار دیگر به یک وزنه قابل توجه رزمی تبدیل گردد ،در حالی که گمانه زنی های جدی دیگری در خصوص برنامه های این نیرو برای خرید سوخو-57 نیز به گوش می رسد . با تمامی این اوصاف ، برخی ناظران براین باورند که ایران ، به احتمال زیاد ، به موازات مذاکرات برای خرید سوخو-30 ، گوشه چشمی به یک جنگنده سبک تر و در عین حال پیش رفته تر وبا برد کوتاه تری دارد که بتواندآن را با هزینه عملیاتی کمتری بکار گیرد . علاوه براین ، شایعاتی نیز در جریان است که نیروی هوایی ایران با توجه به اینکه از ابتدای دهه 90 میلادی ، یکی از کاربران میگ-29 محسوب میشود ، براین قصد قرار دارد تا یک جنگنده میان وزن با پیشرانه های دوقلو ( میگ-35) یا جت رزمی تک موتوره J-10C را بعنوان جنگنده های نسل ++4 که به ترتیب در ژوئن 2019 و مارس 2018 وارد خدمت شده اند را بعنوان مکمل سوخو-30 وارد خدمت نماید . با توجه به این پیشینه ، برخی تحلیلگران نظامی بر این اعتقادند که در رقابت میان میگ-35 وجی -10 به منظور تعیین یک مکمل برای سوخو-30 ، گونه بهسازی شده فالکروم ، در عین اینکه نسبت به رقیب چینی خود سنگین تر است ، اما رادار قدرتمندتری را با خود حمل خواهد نمود ، قدرت مانور بیشتری داشته و در سرعت و ارتفاع بیشتری قادر است وارد عملیات شود . مضاف براین ، مسلح شدن میگ-35 به موشک R-37M با برد 400 کیلومتر ( 398- 150 کیلومتر ) در مقایسه با برد300 کیلومتری تقریبی PL-15 جت J-10C قابلیت های بیشتری را در اختیار تهران قرار خواهد داد . اما هر جت روسی و چینی ، به رادارهای AESA و خروجی های موتور بردار رانش سه بعدی مجهزبوده و با درصد بالاتری می توانند با شبکه پدافند هوایی ایران یکپارچه شوند . هر چند جی -10 بلحاظ عملیاتی ، ارزان تر خواهد بود و احتمالا" برخی قابلیتهای پنهانکاری را نیز در اختیار خواهد داشت ولی بلحاظ برد رادار و پایایی رزمی ، در سطح پایین تری نسبت به جنگنده روسی قرار می گیرد . اگر چه تاثیر روندها و بده- بستانهای سیاسی بر خرید جنگنده های رزمی توسط ایران تاثیر گذار به نظر می رسد ، اما میگ-35 را میتوان انتخاب آشکار نیروی هوایی ایران بشمار آورد . علیرغم انکه فالکروم ارتقاء یافته روسی ، هزینه عملیاتی بالاتری را طلب می کند ، اما امتیاز نصب موشک R-37M ، به معنای وجود برد شکار 2 برابری نسبت به مهمات عملیاتی موجود در منطقه خاورمیانه است ، چرا که بخش اعظمی از کشورهای منطقه ای و رقیب جمهوری اسلامی ایران ، به مهمات استاندارد AIM-120C با برد 105 کیلومتر بوده و تعدادی ازآنها نیز درآستانه خرید مهمات AIM-120D با برد 180 کیلومتر هستند که با توجه به این ارقام و سابقه درخشان نیروی هوایی ایران در استفاده از مهمات برد بلند در عملیات رزمی واقعی ( ترکیب تکرار ناشدنی فینیکس / تامکت .م ) و همچنین تجربه غیر قابل باور تکنسین های نیروی هوایی ایران در تعمیر ونگهداری ناوگان MIG-29A های خریداری شده در دهه نود میلادی ، مزیت آشکاری را فراهم مینماید . ضمن اینکه با خرید این جنگنده ، نخست در هزینه های آموزشی صرفه جویی قابل توجهی صورت گیرد و دوم اینکه نیاز به پرداخت پول برای ایجاد زیرساختهای جدید برای جتهای امتحان پس نداده چینی وجود نداشته باشد . با وجود همه این مزیتها ، این احتمال وجود دارد که نیروی هوایی ایران ، در نهایت بسمت خرید J-10C برود ، چرا که نیروی های مسلح ایران ، به تقریب خاطره خوشایندی از اتحاد شوروی و سپس روسیه در خصوص فروش سلاح ندارند ، چرا که تجربه نشان داده که سیاست فروش سلاح روسها در خاورمیانه ، بشدت تحت تاثیر لابیهای طرفدار غرب و بخصوص اسراییل قرار دارد . از جمله این موارد میتوان به فریز شدن خرید تعداد بیشتری MIG-29A و احتمالا MIG-31 در اوایل دهه نود میلادی ، توقف فروش سامانه اس-300 در اوایل سال 2010 ( با دستور مستقیم دیمیتری مدودف ) تحت فشار غرب ، نام برد ، این خاطره ناخوشایند ، تا جایی در میان جامعه ایران نفوذ نموده که به گزارش برخی مطبوعات داخلی ایران ، روسها به احتمال بسیار زیاد ، کدهای حساس سامانه اس -300 را در اختیار اسراییل قرار داده است که این به شکل خودکار ، روند حمله احتمالی نیروی هوایی اسراییل به ایران را تسهیل خواهد کرد . از نظر ایرانی ها ، درصورت خرید موشکهای R-37M چه چیزی مانع ازآن خواهد شد که روسها ، شیوه های استفاده از این سلاح را بر علیه جتهای عبری ، در اختیار تل آویو ، قرار ندهد ؟!!!!!! رقبای سرسخت سمت راست : R-37 سمت چپ : PL-15 گذشته از اطمینان ایرانی ها به چین بعنوان کشور قابل اطمینان در حوزه تامین سلاح ( البته نویسنده ظاهرا مطالعه عمیقی در خصوص خریدهای نظامی ایران از چین ندارد . م ) ، مزیتهای خرید جنگنده چینی ، بخصوص وضعیت موشک PL-15 عامل مهمی در خرید جی-10 خواهد بود . مهمات PL-15 درسطح گسترده ای ، در مقایسه با موشک روسی،بصورت عملیاتی بکار گرفته شده و سرمایه گذاری افزون تری از سوی ارتش چین برای توسعه این موشک صورت پذیرفته است . این بدان معناست که درصورت انتخاب J-10C ، گزینه خرید موشکهای پیشرفته تر برای تهران ، باز خواهد بود . مضاف براین ، خرید جی-10 می تواند دست نیروی هوایی ایران را برای خرید جتهای سنگینتری نظیر سوخو-35 یا سوخو-57 ، بازتر نموده و این بدان معناست که ناوگان جنگنده های عملیاتی نیروی هوایی ایران ، تنوع بیشتری خواهد یافت ( البته این مساله ، چالش های لجستیکی افزون تری را نیز بدنبال دارد .م ) ، بویژه اینکه حداقل تا تاریخ انتشار این تحلیل ، چین برنامه ای برای صادرات جنگنده سنگین خود ندارد و این بدان معناست که تطبیق عملیاتی جتهای روسی و چینی ، سخت تر خواهد شد . از سویی دیگر ، خرید جی-10 می تواند نزدیکی بیشتر روابط سیاسی و دفاعی ایران و چین را فراهم آورد و این به نوبه خود ، احتمالا موجبات افزایش سرمایه گذاری چین در اقتصاد ایران و بطور طبیعی ، پشتیبانی سیاسی بیشتری از سوی چین را فراهم آورد . بنابراین ، خرید جی-10 مسیر سرمایه گذاری بیشتر چینی ها در ایران پیش بینی میشود ، ضمن اینکه می توان چنین حدس زد که با توجه به مزیتهای ایران در منطقه ، جریان همکاری های قطعا" یکطرفه نخواهد شد . ایران به نوبه خود می تواند هزینه خریدهای خود را با تحویل نفت یامنابع دیگر تامین کند ، کاری که به احتمال زیاد ، انجام آن با روسیه ، به مراتب سخت تر خواهد بود . در مجموع ، اگر تهران قصد داشته باشد ، ماهیت خرید راهبردی اش ، از روسیه باشد ( جتهای سنگین و سامانه های دفاع هوایی پیشرفته تر ) ، جی-10سی ، از شانس بالایی برای تامین نیازمندی های نیروی هوایی ایران در میان مدت به یک جنگنده سبک یا میان وزن نسل ++4 برخوردار خواهد بود . پی نوشت : 1- بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

متشکرم ولی یک تبصره بسیار ظریف این وسط هست . بنده معتقدم که شناخت دشمن ( تهدید ) نزدیک به 99 درصد مسیر برای نیل به هدف را تشکیل میدهد ( شامل توانایی ها ، نیات و آسیب پذیریها ) یعنی تا زمانی که شناخت کامل و همه جانبه ای وجود نداشته باشد ، عملا" راه حل ( استراتژی ) برای استفاده ، وجود ندارد یا حتی معنا پیدا نمی کند . شاید مثال تاریخی آن را بشود برای تشکیل oss و بعد cia مورد توجه قرار داد . احساس نیاز به وجود سازمان سلف اطلاعات مرکزی (oss) زمانی ایجاد شده که مجموعه منسجمی برای کسب اطلاعات از دشمن و جلوگیری از نشراطلاعات موجود نبود . طبیعتا" ماهیت عنصر متخاصم در زمان تشکیل یک شکلی بود ( متحدین ) ، بعد از جنگ به یک شکل دیگر درآمد ( شوروی ) و بعد از فروپاشی اتحاد شوروی هم به یک صورت جدید تبدیل شد ولی در تمامی این سالها ، یک مفهوم تغییری نکرد و آن احساس نیاز به شناخت دشمن بود . اهمیت شناخت دشمن ، نیازمند ساختار به هم پیچیده ، متراکم و صد البته هزینه بر هست

این نکاتی که می فرمایید ، آدم را علاقه مند می کند برای بررسی موشکافانه تر در حوزه علوم استراتژیک ( در اینجا کنش و واکنش بین واحدهای سیاسی ) یک مفهوم جامع وجود دارد که در بیشتر پستها و کامنتها استفاده میشود : استراتژی : هنر و علم کاربرد زور برای نیل به نتیجه بهتر در حوزه سیاست این مفهوم در مفهوم اورجین خودش ، بیشتر به عبارت جامع " هنر جنگ/ دانش نظامی " تنه می زند که این خودش شامل 3 بخش هست : استراتژی نظامی ، تاکتیک و لجستیک مجموع این سه مفهوم باید به یک سئوال در هر واحد سیاسی صرف نظر از وزن سیاسی و ژئوپلیتیکش در دنیا ( با الزام به این مساله که کد ژئوپلیتیک یک مفهوم داینامیک و غیر ایستا هست و در جدول کد ژئوپلیتیکی ، کشور ها بالا و پایین می روند ) ، پاسخ بدهد . این سئوال را به اصطلاح ، "ارزیابی جریان تهدید " نام گذاشتند که شامل سه زیر مجموعه : 1- توانایی ها ( قابلیتهایی که دشمن توانایی انجام ان را دارد ) 2- نیات ( ان روندی که دشمن قصد انجام ان را دارد ) 3- آسیب پذیریها ( نقاط ضعف برجسته دشمن ) هر واحد سیاسی ( از کوچکترین آن تا بزرگترین / از ضعیف ترین تا قوی ترین ) این روند را بصورت استاندارد و البته با کیفیات مختلف دنبال می کند . نتیجه طبیعی این یک پاراگراف این هست : " هر واحد سیاسی برای پیشبرد برنامه هایش ، صرف نظر از ساختار سیاسی اش ( حالا روسیه تزاری ، اتحاد شوروی ، روسیه فدرال // کشور شاهنشاهی ایران ، جمهوری اسلامی ایران // دوک نشینهای اروپای مرکزی ، رایش اول ، رایش دوم ، رایش سوم ، جمهوری فدرال آلمان و تمامی واحدهای سیاسی که از پیمان وستفالی به این طرف ، شکل ساختار سیاسی انها ثابت باقی مانده یا تغییر کرده ) بدون شک این روند را دنبال کردند و هر نوشته ای بر خلاف این ، در حوزه "تحلیل " قرار ندارد و صرفا" یکسری کلمات خواهد بود که در کنار هم گذاشته شده !!

بسم ا... داده نمای گونه بروزرسانی شده سوخو-25 فراگفوت به استاندارد SM-3

بسم ا..... با سلام بنابر اعلام برادر عزیز جناب @HRA مبنی بر مشغولیتهای شغلی و محدود بودن زمان ایشان برای ادامه مسئولیت بخش گرافیکی مجله انجمن ، از دوستانی که وقت و مهارت لازمه برای تقبل این مسئولیت ( بخش طراحی گرافیکی مجله نآورد ) را دارند ، درخواست میشود که اعلام آمادگی بفرمایند . پیشاپیش از همکاری دوستان برای ادامه حیات مجله میلیتاری سپاسگزارم . سردبیر مجله میلیتاری

بسم ا.... خط زمانی جنگ در جبهه شرق - 1944-1943 نیمه دوم جنگ خانمانسوز دوم جهانی ، که در نوامبر 1942 آغاز شد ، بافرارسیدن دسامبر 1943 و شروع سال 1944 ، وارد عرصه جدیدی برای ارتش سرخ و متفقین غربی از یکسو و ارتش آلمان و متحدانش از سویی دیگر ، گردید . علیرغم وعده های ارتشهای غربی مبنی بر گشایش دوم در اروپا ، هنوز ابتکار عمل رزمی در غرب ، در اختیار ورماخت قرار داشت ، اما صحنه نبرد در شرق ، بتدریج حاکی از برتری در حال گسترش روسها بود . اینک ارتش اتحاد شوروی ، در فاصله نوامبر 1942 و دسامبر 1943 در جبهه جنوبی نزدیک به 500 تا 1300 کیلومتر بجلو پیشروی نموده و به تقریب 46/2 درصد از سرزمین هایی که ورماخت در بازه زمانی 1941 و 1942 به تصرف خود درآورده بود را مجدد بازپس گرفت . در این دوره زمانی سازمان رزمی نزدیک به 218 لشکر ارتش آلمان از هم پاشیده شده بود ، 162 لشکر به تقریب 50 درصد توان انسانی و تجهیزاتی خود را از دست داده بودند و به ناچار می بایست به عقب کشیده شده و تجدید سازمان می شدند . در این دوره زمانی ، ورماخت نزدیک به 7000 دستگاه تانک ، 14300 فروند هواپیما و حدود 50000 قبضه توپخانه صحرایی را از دست داد و موجب شده ستاد ارتش آلمان ، برای جبران تلفات خود ، 75 لشکر درجه یک خود را از جبهه غربی ( فرانسه ) به شرق منتقل کند . در انسوی جبهه ، در حالی که جنگ ادامه داشت ، آمارها چنین نشان میداد که روسها در سه ماهه اخر سال 1943 ، نزدیک به 6500000 تن زغال سنگ ، 15000 تن نفت و 172 میلیون کیلووات برق را پس از ازاد سازی سرزمین های اشغال شده ،از این مناطق ، به رگهای صنایع نظامی شوروی تزریق کرده بودند . همچنین در حوزه نظامی ، ارتش سرخ در مجموع ، 5 لشکر کامل تانک ، 24 سپاه تانک ، 13 سپاه موتوریزه ،80تیپ مستقل زرهی ، 106 هنگ مستقل تانک ، 43 هنگ توپخانه خودکششی ، 6 سپاه ( 26 لشکر ) توپخانه ، 7 لشکر موشک انداز ( گارد ) 20 تیپ مستقل توپخانه ، 11 تیپ مستقل خمپاره انداز ، 50 تیپ ضد زره و 140 هنگ توپخانه به سازمان رزمی خود اضافه نموده بود . این گسترش سیل آسای نظامی ، علت اصلی تلفات گسترده ورماخت بشمار می رفت ، جایی که براساس اسناد موجود OKW ، از ژوئن 1941 تا دسامبر 1943 ، ورماخت ( غیر از ارتشهای همپیمان ) نزدیک به 5188000 تلفات را در کارنامه خود به ثبت رساند که حتی در مقیاس این جنگ نیز ، بیش از حد قابل ارزیابی است . حال باید پرسید که افسانه ورماخت رو به غروب می رفت یا قرار بود که معجزه " مارن " مجدد تکرار شود !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! به مانند ویدئوی قبلی ، زحمت اصلی این بخش نیز بر عهده برادران عزیز ، جنابان @mostafa_by و @jalilnoori است و بنده هم وظیفه ویرایش نهایی متن را بر عهده داشتم . انشا . این روند در میلیتاری همچنان ادامه داشته باشد. لینک آپارات ، خط زمانی جنگ در جبهه شرقی 1944- 1943 برای بحث و بررسی موشکافانه ، دوستان به این تاپیک مراجعه بفرمایند پی نوشت : به طور قطع ، این مجموعه خالی از نقص نخواهد بود ، طبیعتا از دوستان نکته بین درخواست می شود ،نواقص و مشکلات را متذکر شوند . صرفا" برای بزرگترین انجمن بررسی های نظامی وب فارسی MILITARY.IR

دقیقا" ولی تحلیلگر واقعی ، بدون قرار گرفتن تحت تاثیر این تبلیغات و صد البته قرار دادن قابلیتهای مشخص تسلیحات غربی در محاسباتش ، باید وضعیت را رصد و تحلیل کند ، به اصطلاح ، غش کردن به یک سمت ماجرا ( سلاح های غربی / شرقی و یا حتی داخلی ) هیچ مشکلی را حل نمی کند ، طبیعتا" باید روی واقعیات تحلیل کرد ، اف-35 و پاتریوت و اس-300 و باور ندارد

احتمالا" همین طور باید باشد ولی با یک تفاوت امریکایی ها معمولا عادت دارند ، ، اول سلاح های تولید قدیمی تر را خرج می کنند و بعد که انبارها خالی شد ، تسلیحات جدیدتر را بکار می گیرند ، فروردین 96 درست 3 سال پیش ، تاپیک سوریه البته بنده بر طبق مستندات این تحلیل را ارائه کردم ، بعنوان مثال ، ژنرال پیر گالوا ( یکی از افسران ارشد نیروی هوایی ارتش فرانسه/ معاون وقت فرمانده ناتو و تحلیلگر ارشد بخش مطالعات راهبردی این مجموعه //نفر میانی تصویر ) در جنگ نخست خلیج پارس (1991) بعنوان یک شاهد عینی چنین معتقد بود : " من با جیپ خود ، 2500 کیلومتر رانندگی کردم ، در روستاها همه چیز نابود شده بود . ما تکه پاره های مهمات هوایی را مشاهده کرده بودیم که تاریخ 1968 روی آن ثبت شده بود " خوب ، مقایسه دو تاریخ 1968 و 1991 ما را بسمت مباحث پیچیده لجستیک و دپوی مهمات منتهی می کند که باید روی آن بحث کرد ..

فلایت گلوبال این رقم را تا ژانویه 2020 ، حدود 180 فروند بدنه تحویلی ذکر کرده https://www.flightglobal.com/fixed-wing/lockheed-martin-sees-f-35-production-rising-to-180-units-per-year-despite-high-flying-costs/136455.article

هدف .... ایران تمرینات محرمانه اسکادرانهای اف-35 نیروی هوایی ارتش ایالات متحده و IAF در جنوب سرزمین های اشغالی تل آویو : با وجود نگرانی های گسترده از شیوع رو به فزونی ویروس COVID-19 ، نیروی هوایی اسراییل و ایالات متحده با مجوز ویژه ای در حال اجرای تمرینات موسوم به " رعدو برق پایدار " با محوریت کاربرد جتهای نسل پنجم اف-35 که هم اکنون در هر دو نیرو در خدمت قرار دارد ، است. جنگنده پنهانکار اف-35 ، آخرین هواگرد رزمی امریکایی است که می بایست جانشین جتهای اف-16 در خط مقدم نبرد گردد . این هواگرد تک موتوره که در ردیف جتهای پنهانکار سبک وزن قابل طبقه بندی است ، یکی از سه جنگنده پنهانکار عملیاتی در کنار برادر سنگین تر خود ( اف-22 ) و همتای شرقی اش ، جی -20 بشمار می رود . با این وصف ، در حالی که پتانسیل تهاجمی این جت رزمی فراتر از تصورات برنامه ریزان نظامی قرار دارد ، تردیدهای زیادی در میان کارشناسان نظامی در خصوص آمادگی رزمی لایتینینگ پدید آمده و این مساله در کنار مشکلات فنی متعددی که این برنامه با آن روبروست ، موجب شده تا ارزش رزمی آن برای ورود به درگیری هایی با شدت متوسط و زیاد ، با ابهامات زیادی روبرو شود . تا کنون بیشتر از 100 فروند از این جنگنده از خط تولید خارج شده که از این تعداد ، 16 فروند در نیروی هوایی اسراییل مراحل ورود بخدمت را طی می کند . براساس بیانیه رسمی نیروی هوایی اسراییل ، تمرینات موسوم به " رعدو برق پایدار" ،شامل شناخت طیف گسترده ای از تهدیدات به منظور تقویت همکاری بین دو نیروی هوایی صورت می گیرد . این تهدیدات ، شامل مجموعه متنوعی از اهداف زمینی و هوایی بوده که در پایگاهی ناشناس در جنوب اسراییل ، مورد شبیه سازی قرار میگیرد . فرمانده این سری از تمرینات با نام مستعار "سرگرد M" در خصوص ماهیت این شبیه سازی می گوید : " این دومین باری است که در کنار اف-35 های آمریکایی قرار می گیریم و آرزومندیم که تا حد ممکن این ارتباط پایدار باشد . این تمرینات ، در واقع فرصتی است برای به اشتراک گذاری دانش و تخصص های رزم هوایی که در فضایی صمیمی در حال انجام است . یگانهای هوایی مامور به این تمرین ، در قالب 2 صورتبندی چهار فروندی ، مستقیما" به اهداف مورد نظر حمله می برند ، در حالی که تمامی ارتباطات میان جتهای رزمی حاضر دراین رزمایش ، به شکل غیر مستقیم با یکدیگر در ارتباطند " این تمرینات ، در حالی صورت می گیرد که تنش ها میان ایران و اسراییل از یکسو و ایالات متحده از سویی دیگر در حال افزایش بوده و این با تسریع روند برنامه هسته ای ایران و پیش بینی تولید اولین بمب هسته ایرانی درانتهای سال 2020 بصورت غیر محسوسی بسوی مراحل خطرناکتر پیش میرود. با این حال ، نیروهای مسلح ایران در طول سالهای اخیر ، شبکه ای پیچیده ، متراکم و چند لایه شامل سامانه های اس-200 ، اس-300 ، پانزده خرداد و همچنین سامانه های تورام-2 ( ظاهرا منظور تورام-یک هست . م ) و سوم خرداد که به شکل خاص برای مقابله یا خنثی سازی یک تهاجم هوایی غافلگیرانه به فضای هوایی ایران ، خریداری یا تولید شده را سازمان داده است . به اعتقاد ناظران نظامی ، پیچیدگی و لایه لایه بودن این شبکه موجب شده تا فضای هوایی ایران برای جتهای رزمی غیر پنهانکار ، به کابوسی تبدیل گردد ، همانطوری که ساقط شدن پهپاد گلوبال هاوک در سال 2019 آن را اثبات نمود . این بدان معنی است که در جریان یک حمله احتمالی ، نوک پیکان عملیات هوایی مهاجمان را جتهای پنهانکار اف-35 ، اف-22 و بمب افکنهای بی-2 تشکیل خواهد داد . با این حال ، تحلیلگران نظامی بر این اعتقادند که آمادگی رزمی اف-35 در حال حاضر ، میزان تهدید آن را برای شبکه دفاع هوایی ایران ، حداقل برای چند سال آینده ، محدود خواهد نمود . با این وصف ، جتهای اف-22 و اف-35 به شکل همزمان به خاورمیانه اعزام شده اند و بمب افکن بی-2 نیز بدلیل برد رزمی ، قابلیت اجرای عملیات رزمی از هر نفطه کره زمین ، از جمله پایگاه های نیروی هوایی در داخل خاک ایالات متحده را دارد . اما مشکل اینجاست که جتهای رزمی اف-22 که بصورت کاملا عملیاتی در خدمت هستند ، کمیت محدودی را شامل می شوند و همین امر باعث می شود تا حملات نفوذی برای انهدام تاسیسات هسته ای ایران ، با محدودیتهای مشخصی روبرو گردد . بنابراین در مجموع ، سامانه های پنهانکار عملیاتی برای حمله به ایران ، می بایست با احتیاط مورد استفاده قرارگیرد . از سویی دیگر ، نیازمندی قابل توجه اف-35 به سوخت گیری هوایی برای دسترسی به عمق خاک ایران ، نقطه ضعف دیگری برای مهاجمان به نظر می رسد . این درحالی است که ایران به احتمال زیاد ، در کمتر از 150 روز دیگر ، قرار است قابلیتهای رزمی خود را به روز کرده و از میان گزینه های موجود و در دسترس ، سامانه هایی نظیر اس-400 و میگ-35 مورد توجه بیشتری قرار گرفته است . پی نوشت : 1- بن پایه 2- علیرغم وجود احتمال جنگ روانی ( با توجه به سابقه داشتن این موارد ) ، دقت نظری بیشتری در خصوص تحرکات مشترک ارتش ایالات متحده و ارتش عبری در منطقه باید صورت گیرد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

بخش سوم : تاریخچه عملیاتی با آغاز تولید انبوه و تحویل این جنگنده شب پرواز به اسکادران های رهگیر لوفت وافه ، شکارهای جغد آلمانی نیز بتدریج رو به فزونی گرفت . درشب 12-11 ژوئن 1943 ، ورنر استریب با یکفروند HE-219 V.9 به پرواز درآمد و در یک بازه زمانی تقریبا" یکساعته و قبل از اینکه در جریان فرود دچار حادثه شود ، حداقل 5 فروند بمب افکن نیروی هوایی سلطنتی را ساقط نمود . در دفاتر نیروی هوایی آلمان در جنگ دوم جهانی ، چنین ثبت شده ، تنها 10 روز پس از ورود این جنگنده به خط مقدم درگیری ، سه فروند جنگنده پیش تولید شده HE-219 A.0 در مجموع 20 فروند جنگنده نیروی هوایی سلطنتی ، از جمله 6 فروند جنگنده بلند پرواز دی هاویلند ، موسکیتو که تا پیش ازاین ، یک هدف غیر قابل دسترس برای لوفت وافه بشمار می رفت را هدف قرار داده و ساقط نمودند . ورنر استریب ( آس جنگنده های شبانه لوفت وافه ) این بیلان غیرقابل تصور برای اسکادرانهای تحت فرماندهی کامهابر ، برنامه ریزان نظامی لوفت وافه را بشدت تحت تاثیر قرار داد ، به همین دلیل روند تولید با سرعت بیشتری از سر گرفته شد ، هر چند به اعتقاد مورخان نظامی جنگ جهانی دوم ، هیچ سابقه ای در خصوص وارد شدن خسارت به جنگنده های موسکیتو یا مدارک مستند از سوی خدمه آلمانی جنگنده های HE-219برای هدف قراردادن این هواگردهای رزمی بریتانیایی تا کنون در دسترس قرار نگرفته است . توپ 30 م.م MK-108 با این وصف ، اولین سری تولیدی این هواگرد رزمی HE-219 A-0 بشمارمی آمد ، اما بدلیل مشکلاتی که در سطور پیشین توضیح داده شد ، در تولید پیش نمونه ها و ثبت رجیسترهای نظامی و همچنین لغو چند گونه مشابه ، تغییرات زیادی در این روند پدید آمد . این مساله بدان معنا بود که بمباران های شدید متفقین در ماه مارس 1943 باعث گردید که گونه A-0 تا اکتبر 1943 در اختیار اسکادران های نیروی هوایی آلمان قرار نگیرد . جغد شب پرواز آلمانی مسلح به رادار SN-2 در حالت استاندارد ، گونه A-0 معمولا به دو قبضه توپ 20م.م MG-151 در ریشه های بال و چهار قبضه توپ 20 یا 30 م.م در بخش شکمی بدنه مسلح می شد ، در حالی که نمونه های اولیه اوهو ( 10-15 فروند نخستین ) به یک رادار UHF مدل FUG-212C-1 لیختن اشتاین در فرکانس 490مگاهرتزی ، مجهز شده بود . بدن ترتیب تا تابستان 1944 ، چیزی در حدود 104 فروند "اوهو" که بخش اعظمی از آنها در تاسیسات EHW یا هینکل- سود تولید شده بود ، به لوفت وافه تحویل شد . با توجه به نیازمندهای روزافزون نیروی هوایی برای خنثی نمودن حملات شبانه بمب افکن های متفقین که بتدریج بر شدت و حجم آن افزوده میشد ، اولین نسخه طراحی شده برای نیل به تولید انبوه ، مدل HE-219 A-2 محسوب میشد که در این گونه ، به منظور افزایش برد رزمی ، مخازن سوخت اضافی ، پیشرانه جدید DB-603 AA با عملکرد مطلوب تر در ارتفاعات بالا و دو قبضه توپ 30م.م MK-108 ، یک سامانه شلیک به بالا در بخش عقبی بدنه ( Schräge Musik) بدان اضافه شده بود . برای تامین نیازمندی های نیروی هوایی ، در نمونه A-2 رادار جدیدتر تلفونکن FUG-220 در پهنای باند 90 مگاهرتز ( لیختن اشتاین SN-2) که بزرگتر و کاراتر از نمونه قبلی بشمار می رفت ، استفاده شد . توپ 20م.م MG-151 به همراه مهمات مربوطه این رادار در ابتدا ، برد کمتری نسبت به نمونه قبلی خود ارائه مینمود ، اما دقت و وضوح بیشتری را در اختیار کاربر قرار میداد ، ضمن اینکه تا انتهای تابستان 1944 به گونه ای بهینه سازی شده بود که در برابر اخلال متقابل ( پخش چف ) مقاوم تر می نمود . در مجموع نزدیک به 85 فروند نمونه A-2 تا نوامبر 1944 تولید شد که اغلب انها در تاسیسات EHR هینکل در روستوک یا خط تولید هینکل در حومه این شهر صورت پذیرفت . راست : به محل قرارگیری توپهای شکمی دقت کنید چپ : تست صندلی پرتاب شونده HE-219 براساس تجربیات ثبت شده دو طرف در جنگ هوایی شبانه بر فراز آلمان ، جنگنده HE-219 یک شکاری – رهگیر فوق العاده توانمند محسوب میشد که خلبانان آن ماموریت "شکارآزاد" را در اختیار داشتند ، بدین معنی که هواگردهای متفقین ، بلافاصله پس از شناسایی ، به صورت بی رحمانه ای مورد حمله قرار گرفته و ساقط می شدند . شیوه عمل بدین صورت بود که کنترلر زمینی (GCI) اسکادران را به منطقه مناسب هدایت مینمود و پس ازآن ، خدمه هوایی با اتکاء به اطلاعات رادار VHF لیختن اشتاین خود ، بسوی بمب افکن های نگون بخت روانه می شدند . در واقع امر ، برد کشف 4 کیلومتری رادار SN-2 از فاصله استاندارد میان فرمیشن های متفقین بسیار بیشتر بود و همین امر باعث میشد تا علیرغم اینکه توان پیمایش آن چندان در سطح رضایت بخشی قرار نداشت ( تقریبا" 580 کیلومتر در ساعت ) ولی در مقایسه با سایر جنگنده های شب پرواز لوفت وافه ( مسر اشیمت ME-110G و دورنیر DO-21N) با سهولت بیشتری می توانست بمب افکن های متفقین را رهگیری و ساقط نماید . HE-219 A-7 از سویی دیگر ، مشکل نیروی هوایی آلمان برای رهگیری جنگنده های بلندپرواز موسیکتو ، همچنان برقرار بود ، به همین منظور ، برنامه ارتقاء ویژه ای برای بهبود قابلیتهای HE-219 برای خنثی نمودن تهدید موسکیتو با سبک تر کردن این جنگنده ، کلید خورد . درواقع ، برای نیل به این هدف ، طراحات شرک هینکل با حذف برخی سامانه ها نظیر سیستم های سلاح و رادیو ، موفق شدند سرعت این جنگنده را به 650 کیلومتر در ساعت برسانند . این نسخه که A-6 نام گرفت ، هرگز در خط تولید قرار نگرفت ولی پایه ای برای اجرای اقدامات مشابه برای کاهش وزن نمونه های در خدمت شد . در این میان ، آخرین نسخه تولید شده ، مدل A-7 بود که به پیشرانه های اصلاح شده DB-306E مجهز می گردید . در حالت استاندارد ، A-7 به دو قبضه توپ 20م.م MG-151 در ریشه بال ، دو قبضه توپ 20م.م در بخش شکمی بدنه و دو قبضه توپ 30م.م MK-108 دربخش عقبی بدنه مسلح میگردید . تولید این نمونه قرار بود تا در نوامبر/ دسامبر 1944 آغاز شود ولی بدلیل از میان رفتن اسناد نیروی هوایی ، مشخص نیست که چه تعداد از این مدل در اختیار لوفت وافه قرار گرفته است . پی نوشت : 1- ادامه دارد .... 2-تاپیک مرتبط قصاب پرنده لوفت وافه

جغد شب پرواز لوفت وافه بدون شک ، بهترین جنگنده - شکاری رزم شبانه لوفت وافه در طول جنگ جهانی دوم ، پرنده دوموتوره HE-219 UHU ( جغد ) بشمار می آمد که بلحاظ برخی از مشخصات فنی بسیار با جنگنده بلندپرواز ماسکیتو بریتانیایی قابل مقایسه و در برخی از مشخصات نیز از آن عملکرد بهتری داشت . در این شکاری شب پرواز بطور معمول از دو سری آنتن رادار استفاده می گردید ، آنتن های SN-2 و FUG-212 . در نخستین پرواز عملیاتی اسکادران این پرنده در دو شب پیاپی یعنی در شبهای 11و12 ژوئن 1943 ، یک فروند HE-219 A موفق به سرنگون نمودن 5 بمب افکن سنگین چهارموتوره لانکاستر بریتانیایی در کمتر از 30 دقیقه گشت . با وجود این بیلان موفق ، این جنگنده کار آمد هرگز وارد تولید انبوه نگردید و تنها 300 فروند از آن وارد سازمان رزم لوفت وافه شد . مجموعه کابین خلبان و خدمه کنترل کننده رادار در اواخر سال 1944 ، بدلیل حساسیت های موجود نسبت به خدمه این هواپیما ، لوفت وافه درصدد بود تا این جنگنده شب پرواز را به صندلی های پرتاب شونده مجهز نماید ، با این حال فقط یکفروند از این هواپیما ( تصویر فوق ) برای گذراندن آزمایشهای زمینی به صندلی های پرتاب شونده (EJECTION SEAT) مجهز شدند . LUFTWAFFE HE-219 A.1 VS ROYAL AIR FORCE LANCASTER جنگنده شب پرواز HE-219 A.1 مجهز به رادار FUG-220 مونستر - هندورف 45-1944 جنگنده شب پرواز HE-219 A1 - فرودگاه کپنهاگ ، دانمارک ( این تصویر پس از تسلیم شدن واحدهای لوفت وافه در دانمارک برداشته شده است )

خط زمانی جنگ در جبهه شرق - 1942 سال 1942 برای ارتش سرخ ، سالی به غایت متفاوت بود . روسها که تا این زمان ضربات به نسبت خرد کننده ای را از ورماخت دریافت کرده بودند ، به این باور رسیدند که برای شکست ماشین جنگی آلمان نیازمند کار ، تلاش و برنامه ریزی بیشتری هستند . به همین دلیل ، تلاش خود را بر تولید سلاح و مهمات و بسیج انسانی خود متمرکز نمودند . در این خصوص ، تا یکم ماه مه 1942 ، ارتش سرخ نزدیک به 5500000 سرباز / درجه دار و افسر ، 43640 قبضه توپ و خمپاره انداز ، 1220 قبضه موشک انداز ، 4065 دستگاه تانک و 3160 فروند هواپیما را به میدانهای نبرد گسیل داشته و برای اولین بار ، اسکادرانهای بمب افکن های دور پرواز نیروی هوایی تشکیل شدند. در شش ماه نخست سال 1942 ، تولید مسلسلهای سنگین و توپهای ضدزره در مقایسه با شش ماه آخر سال 1941 ، نزدیک به 6 برابر شده بود و این رقم برای توپخانه ، به چیزی در حدود 80 درصد و برای تانک ، 130 درصد می رسید . به همین دلیل استاوکا ( ستاد ارتش شوروی ) تصمیم گرفت تا در چندین محور ، شامل لنینگراد ، دمیانسک ، اسمولنسک ، لگوف-کورسک ، خارکف و کریمه دست به حمله متقابل زند . اما اشتباه روسها در این بود که عملیات طراحی شده آنها نیازمند همکاری متفقین غربی بواسطه بازکردن یک جبهه جدید در غرب اروپا به منظور تقسیم توان ورماخت بود ، در حالی که حداقل تا این زمان ( 1942) نه ایالات متحده و نه بریتانیا ، توان و اراده لازم برای نیل به این هدف را نداشتند . از سوی دیگر ، ورماخت نیز با جمع آوری تمام توان خود ، یک تهاجم سرتاسری را در دستور کار خود قرار داد تا جنگ را در انتهای سال 1942 به پایان برساند . نقطه تمرکز OKW در روسیه ، جبهه جنوبی روسیه و تسلط بر قفقاز و مناطق بخش فوقانی ولگا بود که در عین فلج کردن صنایع نظامی اتحاد شوروی ، جریان سوخت به ارتش مکانیزه آلمان را تضمین نماید و در عین حال ، ترکها را تشویق به ورود به جنگ به نفع آلمان نماید . برای نیل به این منظور ، سازمان رزم ورماخت در جبهه شرقی به 6200000 هزارسرباز ، 43000 قبضه توپ ، 3230 دستگاه تانک و 3400 فروند هواپیما ارتقاء پیدا نمود . به مانند ویدئوی قبلی ، زحمت اصلی این بخش نیز بر عهده برادران عزیز ، جنابان @mostafa_by و @jalilnoori است و بنده هم وظیفه ویرایش نهایی متن را بر عهده داشتم . انشا . این روند در میلیتاری همچنان ادامه داشته باشد. لینک آپارات // خط زمانی جنگ در جبهه شرق ، 1942 برای بحث در این خصوص نبرد آلمان-شوروی در جنگ جهانی دوم پی نوشت : به طور قطع ، این مجموعه خالی از نقص نخواهد بود ، طبیعتا از دوستان نکته بین درخواست می شود ،نواقص و مشکلات را متذکر شوند . صرفا" برای بزرگترین انجمن بررسی های نظامی وب فارسی MILITARY.IR

اصولا ژیرنوفسکی در کجای سیاست روسیه قرار دارد که بشود روی تحلیل های ان حساب کرد ؟؟ ژیرنوفسکی از آخرین باقی مانده حزب کمونیست هست که هنوز ایده های مشعشع به سبک جنگ سرد را دارد دنبال می کند ( هنوز یادمون نرفته در اوایل دهه نود ، گفته بود سر موشکهای اس اس-18 بسمت آلمان بگیرید برای دریافت کمکهای بلاعوض ) . گذشته از این تحلیل ، باید پلان جامع دو طرف را دید . رودرویی ما با طرف مقابل ، قبل از حاج قاسم وجود داشت ، بعد از شهادت ایشون هم ادامه دارد ، بطور قطع شوک شهادت ایشون ، تاثیر گذار بوده در اجرای برنامه ولی ان چیزی که باید اجرا بشود ، صورت تازه ای بخودش گرفته ،( به نظرم برگشته به حالت اولیه اش ، در سکوت کامل رادیویی و خبری ) ولی ادامه دارد .ضد تاکتیکهای امریکایی ها هم سرجای خودش هست و ادامه پیدا می کند ، این وسط متوقف نشدن ما و حرکت به جلو باید بیشتر مد نظر قرار بگیرد

از این خبر ها نیست ،.... این تحلیل یک تحلیلگر داخلی نیست ، چیزی هست که ان سمت آبی ها ( البته طیف تحلیلگرش و نه تندروها ) گفتند

بر پایی مجسمه جدید از مارشال اتحاد شوروی گئورگی ژوکف مسکو - میدان مانژ

بسم ا... فرموده بودید ، نقشه ضمیمه بشود نقطه A ، قرارگاه اصلی و فلش ها ، مسیر آفند هست . چند نکته : 1- برای اولین بار ، عدم اتکاء زیاد روی واحدهای تانک ( در مجموع سه دستگاه اشتوگ-3 تولید که یکی منهدم شد "با آتش ترکیبی 3 دستگاه شرمن 76 م.م " ) 2- در مجموع 15 دستگاه موشک انداز 210 م.م نبل ورفر تولید شد که بنیان پشتیبانی آتش را بر عهده داشت -- دور کردن واحدهای مهندسی دشمن برای بازسازی پلها -- جلوگیری از ساخت سنگرهای تیربار و به اصلاح جاکن شدن واحدهای دشمن در ساختمان های مشرف به پل ها -- زیرآتش گرفتن خطوط پشتیبانی دشمن و جلوگیری از بازیابی توان آفندی -- پیشروی خیز به خیز زیرآتش توپخانه ( آپشن های وی- یک و توپخانه 105 م.م ) -- اتکاء به پل ها برای تثبیت مناطق تصرف شده -- کاربرد گسترده رباتهای انتحاری " جالوت " برای دور نگه داشتن دشمن از واحدهای خودی و درصورت نیاز انهدام پلهایی که دسترسی پیاده نظام و زرهی دشمن را به واحدهای خودی تسهیل می نمود -- مناطق با آیکون زرد رنگ ، محل استقرار واحدهای موشک انداز هست -- دشمن برای ضدحمله احتمالی 3 دستگاه پرشینگ تولید کرده بود که بااستفاده ترکیبی از آتش موشک انداز ها و جالوتها از حیز انتفاع ساقط گردید -- حداقل 12 واحد تیربار mg-42 برای دفاع از پلها ، یک واحد خمپاره انداز 81 م.م و 4 رسدپیاده نظام ( اپگرید شده برای حمل mp-40 ) برای اشغال چک پوینتها به کار گرفته شد -- مثلثهای سمت چپ تصویر دو دستگاه جالوتی هست که استفاده نشد

بسم ا... رزمایش بیولوژیک و فرآیند ضدعفونی معایر سطح شهرستان رشت لشکر 16 قدس گیلان