بسم ا... بله ، مطالعه شده ، در مجموع ، برای بررسی این موضوع خاص ، فقط به این کتاب بسنده نکنید ، مراجع دیگری را بررسی بفرمایید برای داشتن یک تحلیل همه جانبه لینک اگر منظور کتاب موسوم به ( ر - آ ) هست ، مرجع مستندی نیست . با توجه به سوء گیری شدید نویسنده به یک طرف ماجرا ، عملا" از دایره بحث علمی خارج شده و چندان نمیشود به آن استناد کرد .

فصل 9 ، صفحه 242 ماجرای سرلشکر مقربی را نسبتا توضیح داده

خواهش می کنم ، بالاخره میلیتاری ، محلی هست برای تضارب آراء بصورت محترمانه . این اصلی ترین دلیلی هست که اینجا حضور داریم بحث قبرس ( بعنوان یک مساله ای که به تمامیت ارضی ترکیه مرتبط هست / هر چند سر این مساله هم باید نشست و بیشتر صحبت کرد ) ، متفاوت از مساله سوریه است . در قضیه اختلاف با یونان ، به دلایل درست یا غلط ، ترکها این خشکی را جزیی از خاک خودشون قلمداد می کردند و درجریان عملیات موسوم به آتیلا ، دست به اقداماتی زدند که نام بردید ولی در سوریه ، قضیه کاملا متفاوت هست . ترکها دلیل قانع کننده ای برای حمایت از شورشیان مسلح در شمال سوریه ندارند و بدون مجوز نهادی مثل سازمان ملل ، سرخود وارد خاک کشور همسایه ای شدند که درگیر یک جنگ داخلی هست و به جای کمک به حل بحران ، خودشون تبدیل به عامل تشدید بحران شدند . این قدرت نمایی نظامی ، متاثر از همون ایده پردازی است که در پستهای قبلی ازآن نام برده شد ، ضمن اینکه ذی نفوذ بودن ارتش در ساختار سیاسی ترکیه هم مزید براین علت هست . ضمن اینکه در سال 1974 ، ترکها با استفاده از ضعف یونان ( که در آن زمان تازه از حکومت ناشی از کوتادی مشهور به کودتای سرهنگها خلاص شده بود ) دست به این عملیات زدند والا شاید نتیجه به یک شکل دیگری درمی آمد . یک نکته ای را باید بیان شود ، همانطور که عراق در سپتامبر 1980 دست به عملی زد که برای همیشه تاریخ ، بر روی روابط بین ایران و عراق ، تاثیر گذار خواهد بود ، نقش تخریبی ترکها در سوریه هم برای همیشه روابط بین دو کشور ، حتی اگر در آینده ، اسد بر سرکار نباشد ، را تحت تاثیر خودش قرارمی دهد . این را براساس تجربه خودمون دارم عرض می کنم .

ای کاش یک چیز دیگر آرزو کرده بودید ، به فاصله 24 ساعت ، برآورده شد ضد عفونی به شیوه فیلم هندی !!!

از نظر شما ، در سال 2020 بله، ولی برای لوفت وافه در دهه 40 قطعا" کار پیچیده ای بود سوخت رسانی در هوا ، آن هم در شرایط اقلیمی اقیانوس آتلانتیک که حتی ناوگان زیردریایی آلمان ، روی آب هم به سختی آن کار را انجام میداد ، حالا این کار را بمب افکن ها باید در ارتفاع ، در تاریکی شب یا شرایط اقلیمی سخت در روز انجام می دادند . حتی امروز هم سوخت رسانی در شرایط مشخصی صورت می گیرد . اصولا شکاری با بردی که بتواند از آتلانتیک عبور کند ، وجود نداشت ، ضمن اینکه همون سوخت رسان های اضافی هم نیازمند جنگنده های اسکورت بودند و همینطور تصاعدی تعداد هواگردها زیاد میشد . محض اطلاع ، هواپیمایی نیروی زمینی ارتش آمریکا ( قبل از تبدیل شدن به نیروی هوایی ) جنگنده های P-61 بلک ویدو را بعنوان جنگنده شبانه مجهز به رادار در اختیار داشت .این جنگنده شبانه سال 1944 وارد خدمت شد ، یعنی به تقریب همان سالی که ایده تولید بمب افکن دورپرواز لوفت وافه در جریان بود به قول دوست عزیزی در همین انجمن ، تاریخ را از ابتدا به انتها مطالعه بفرمایید و نه برعکس . اینکه ساختار نظامی آلمان یک جاهایی بشدت محافظه کار و در جاهایی بشدت پیشرو و آوانگارد بود ، شکی نیست ، مشکل اینجاست که قابلیتهای صنعتی ایالات متحده را دست کم گرفته بودند ...

خوب ، بله ، این شکلی هم می شود این را تحلیل کرد ولی ماهیت عمل ترکیه در دوره زمانی "حال حاضر" به دلایل مختلف ، این فرض را برای تحلیلگر مسائل خاورمیانه بوجود می آورد که اگر یک زمانی حاکمیت عراق ، بعنوان یک بازیگر سیاسی منطقه ای در دهه 70 و هشتاد میلادی ، دانسته یا نادانسته ، به شکلی عمل کرد که در نهایت موجب تقویت سیاستهای اسرائیل در منطقه شد ( یعنی توان نظامی و اقتصادی کشورهای مسلمان که می بایست برای توسعه داخلی و در مرحله بعد ، روبروی اسراییل قرار بگیرد( 1988- 1980 و بعد از ان 1990-1991 ) بدلیل توهمات حاکم بغداد ، رو دروی هم قرار گرفت و تنها تل آویو بود که از این مساله سود برد ، حالا بعد از عراق ، این ترکیه هست که علیرغم ادعای چسبیدن به اروپا ، تمام سرمایه های نظامی و اقتصادی خودش را دارد در جهت تقویت منافع اسراییل ، هزینه می کند ( در حالی که خودشون هم اطلاع دارند عصر و دوره امپراتوری سازی ، ان هم با زور سرنیزه ، سپری شده و قابل تحقق نیست ) . یعنی از یک نگاه تمامی کشورهای مدعی در منطقه به روشهای مختلف دارند تضعیف می شوند ، عربستان در یمن ، ترکیه در سوریه ، و ایران هم بواسطه تحریم و.... این روند در دراز مدت کاملا به نفع اسراییل در منطقه است که آرام یک گوشه ای نشسته و دارد به طراحی آینده منطقه فکر می کند . طبیعتا " مجموع این موارد ، اگر در سیر حوادث 10 سال اخیر تحلیل شود ، یک نتیجه را در اختیار بررسی کننده ، قرار می دهد : اسراییل پی نوشت : البته این نظر ، به معنای بزرگنمایی نقش اسراییل نیست و توان تل آویو را نباید مافوق تصورات ، تحلیل کنیم ولی دست کم گرفتن طراحی تل آویو هم روند منطقی محسوب نمی شود .

بسم ا... اگر حوزه روابط بین الملل را یک پازل در نظر بگیریم ، کشورها و واحدهای سیاسی همسو ، به شکل مستمر درتلاشند تا با اجرای مانورهای سیاسی ، نظامی ، اطلاعاتی و.... مواضع خودشون را در یک رویداد خاص ، تقویت کنند ، نگاهی به سیر عملکرد ترکها در منطقه ، ( غیر از شوآف کشتی مرمره و...) کامل در این زمینه قابل بررسی هست . ضمن اینکه اعتقاد نداریم که همه سرنخ ها به تل آویو وصل هست ، بلکه تل آویو بعنوان " سر مار " به صورتی دارد رشته های خودش را درمنطقه می بافد که درنهایت منافع بلند مدت آنها تامین شود ، این وسط ترکها ، یک ابزارند برای تسهیل این امر و در زمان خودش ، وقتی زمان استفاده از این ابزار تمام شد ، به راحتی از بازی کنار گذاشته میشوند . پی نوشت : رفتار و عملکرد رییس جمهوری فعلی ترکیه و مقایسه آن با عراق دهه هشتاد و عطش استفاده از نیروی های مسلح خودش گویای همه چیز هست . یک زمانی رویای قادسیه دوم ، الان هم رویای امپراتوری عثمانی ، جالب نیست ؟!!

بسم ا... نکته اول ، تا جایی که اطلاعات وجود دارد ، لوفت وافه هرگز دنبال تولید نمونه سوخت رسان یونکرس88 نرفت ، اولین سوخت رسانی که با تبدیل بمب افکن صورت گرفت ، گونه KB-29 آمریکایی بود که در سوم مارس 1949 به یکفروند بمب افکن بی-50 سوپرفورترس صورت گرفت . راست : KB-29 چپ : B-50 نکته دوم ، ارسال سوخت رسان به همراه بمب افکن های آلمانی به سمت غرب اقیانوس آتلانتیک ، به معنای الزام همراه بودن شکاری های این نیرو بعنوان TOP COVER با آنها بود که مزاحمت جنگنده های احتمالی آمریکایی را دور کند .که درآن موقع ،چنین جنگنده ای در اختیار لوفت وافه قرار نداشت . نکته سوم ، طرح لوفت وافه برای بمباران آمریکا ، نه با مهمات متعارف ، بلکه برای ارسال یک تیر بمب اتمی آلمانی بود . به همین دلیل هر چهارطرح بمب افکن های دوربرد لوفت وافه ، باظرفیت داخلی سوخت برای رفت و برگشت می بایست عمل می کردند . طرح محاسباتی طراحان شرکت مسر اشمیت برای تخمین برد بمب افکن های ME-264 V1 جهت بمباران اهداف در فواصل دور محدوده محاسباتی برخورد بمب اتمی به نیویورک و شعاع تخریب احتمالی

خوب ، امروز در تاپیک بررسی جامع نیروی هوایی هم عرض کردم ، برنامه ریز های نیروی هوایی سوریه ، بدلیل شکاف تکنولوژیکی که با ترکها دارند ، نوع نگاه شون به نیروی هوایی هم مقداری متفاوت هست ، این نیرو ، هواپیما را صرفا" بعنوان یک سخت افزار پرنده برای پرتاب بمب می بیند ، در حالی تعریف قرن بیست و یکمی برای این سلاح ، مجموعه از سامانه های مختلف برای ایجاد برتری هوایی و اعمال قدرت از هوا برای نیل به موفقیت ( پیروزی ) هست . برای همین هست به بهانه های مختلف عرض می شود برای تغییر شرایط نیروی هوایی ، نخست باید " نوع نگاه به قدرت هوایی " تغییر کند . این هم ویدئوی مورد نظر خدمت شما https://www.aparat.com/v/fKkUF

بسم ا... سوخو-24 های سوری تا قبل از 2009 از نمونه های MK بودند ، یکسال بعدش قراردادی بسته شد برای ارتقاء آنها به نمونه SU-24 M2 که سامانه ناوبری SVP-24 و هدایت گلوناس و در نهایت نمایشگر سربالای ILS-31 جزء آنها بود . حالا روسها مدعی هستند که اضافه شدن این سامانه به سوخو-24 دقت بمباران این هواگرد را حتی با استفاده از مهمات غیر هدایت شونده ، زیاد کرده ، حالا اینکه فنسرهای ساقط شده از همین نوع بودند یا مهماتی که استفاده کردند هدایت دقیق بوده یا خیر ، اطلاعاتی منتشر نشده

بسم ا... ترکیه بعد از فروپاشی عثمانی به شکل عام و از ابتدای جنگ سرد و عضویت در ناتو ، تبدیل به یک بازیگر عمده در منطقه و پس از 11 سپتامبر بعنوان محرک اصلی فعل و انفعالات در مدیترانه ، و بخش شمالی خاورمیانه شده . ولی نکته اینجاست که "سرمار" ترکیه نیست ، برای پیدا کردن سرمار ، باید سمت جنوب و مرزهای مشترک لبنان با سرزمین های اشغالی را یک رصد بفرمایید . سرمار ، در تل آویو هست و ترکیه ، بدون اینکه اطلاع داشته باشد ، دست آموز و تسهیل کننده پلان جامع تل آویو . منتفع اصلی جریانات در شمال سوریه ، فقط اسراییل هست و لاغیر

مسراشمیت ME-264 ، Amerikabomber نیروی هوایی آلمان قبل از شکست در جنگ ، حداقل 4 طرح اصلی برای بمباران آمریکا را تحت توسعه قرار داد که شامل طرح مسراشمیت ( تصاویر فوق ) ، فوکه ولف TA-400 ، یونکرس 390 و هینکل 277 بود .

بسم ا... بنده در تمام این شش سال سعی کردم مسیری را در میلیتاری ایجاد کنم برای بررسی واقع گرایانه وضعیت ، اطلاعات موجود ما از وضعیت نیروی هوایی درست بعد از پذیرش قطعنامه یک افق را به نشان می دهد ، علیرغم همه تلاش ها ، متاسفانه به هیچ عنوان ، وضعیت مطلوب و متناسب با تهدید نیست .اگر پستهای 100 آخر صفحه همین تاپیک را بررسی کنید ، برآیند نظرات این را به نمایش می گذارد ولی تمام سعی بنده این هست که جنبه مثبت ماجرا را بیشتر ببینیم تا جنبه های منفی ولی حداقل تا امروز ( اسفند 98 ) نوع نگاه به قدرت هوایی و به تبع آن نیروی هوایی ، به هیچ عنوان با استانداردهایی که می شناسیم مطابقت ندارد ( علیرغم همه زحمات ) همین مساله هم بارها و بارها در همین تاپیک و تاپیکهای مشابه بحث شده ، مساله اصلی ما در حال حاضر نه روسها هستند و نه چینی ها ، اولین قدمی که باید برداشته شود از سمت فرماندهان مسئول در ستاد کل نیروهای مسلح هست و این عزیزان هم باید در وهله نخست ، نگاه خودشون به قدرت هوایی را تغییر بدند . این دو فقره لینک را هم بررسی بفرمایید دستاوردهای جهادخودکفایی نیروی هوایی ارتش در دوران جنگ و پس از آن به روایت تصویر اخبار دفاعی

بسم ا... نوستالژی ژوئن 2012 خوب ، امروز شاهد ساقط شدن هواگردهای رزمی سوری بودیم ولی قصد دارم برگردیم به 22 ژوئن 2012 ( یعنی حدود 8 سال پیش ) زمانی که شایع شده بود یک سامانه دفاع هوایی ایرانی ( سامانه مصباح ) یا به قولی اس-200 ، یکفروند فتو فانتوم ترک را به زیر کشیده و این تا مدتها باعث شد تا خبری از دخالت ترکها در قضیه سوریه نباشد . غرض از این یادآوری نوستالژیک این هست که مجدد یاد آوری شود ، وقتی از مفهوم " دفاع از آسمان " یک کشور صحبت می کنیم ، منظور ایجاد یک رینگ پدافندی چند لایه متشکل از سامانه های مستقر در زمین ، دریا و هوا است برای حصول اطمینان از ایجاد یک ساختار مناسب برای اجرای عملیات آفندی یا پدافندی . نیروی هوایی سوریه ، از اواخر دهه هفتاد میلادی ، دچار یک عقب ماندگی فناورانه شد که بعد از 40 سال ، در حال حاضر دارد خودش را به عینه در برابر نیروی هوایی ترکیه نشان می دهد . این برای برنامه ریزان نظامی ما برای ایجاد یک نوسازی گسترده در نیروی هوایی دربرابر تهدیدات کلاسیک مثل نیروی هوایی ترکیه ، یک اخطار شدید ( و نه یک زنگ اخطار ) محسوب میشود . امیدواریم که در زمان بحران احتمالی آینده ، وضعیت حال حاضر نیروی هوایی ارتش عربی سوریه ، گریبانگیر نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران نشود . انشا....

بسم ا... بعد از چهار سال ، تاپیک به روز شد اسکرین شات محل سقوط فانتوم جناب امینی و جناب شریفی ( فانتوم سریال 6688-3) در جریان حمله به کمپ منافقین در فروردین 1371

بسم ا... به جای اسراییل بگذارید ترکیه شش سال از جنگ سوریه گذشته ، بازهم یک عده ای وقایع را از دریچه مضحک پانترک ، پان عرب و ... می بینند

"فیتر در تنگنا " جنگ ایران و عراق ، علیرغم ضربات مهلکی که بر پیکر ایران عزیز وارد آورد ،اما تجربیات ، حماسه ها و شگفتی هایی را در پی داشت که شاید در تاریخ جنگها نظیر نداشته باشد . تصویر فوق ، سروان "محمد رائد سلیمان" ، خلبان یکفروند جنگنده - بمب افکن SU-22 FITTER عراقی را به تصویر کشیده که در تاریخ 7 نوامبر 1982 بر فراز جبهه "عین خوش " توسط جنگنده های نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران رهگیری وساقط گردید .

sohrabirani امروز 10:51 AM قشنگ معلوم نبود نیروی هوایی دراین مملکت وضربه ای که از نیروی هوایی اسراییل و امریکا خوردیم ازسیاستمدارتا نظامی همه رو ترسونده اردیبهشت سال 1395

بسم ا.. ضد عفونی معابر گرگان توسط واحدهای ش. م . ر نیروی زمینی سپاه

کرونا زدایی از گربه پارسی تصویر مربوط به رزمایش NBC نیروی هوایی است

بسم ا... حالا اعتقاد بنده این هست که فرض محال ، اگر برای خرید دریچه ای بازشد ، نباید فرصت را از دست بدیم و روی طرح های بلندپروازانه سرمایه گذاری کنیم ، همین الان قابلیتهای بالستیک ما این دسترسی را برای اهداف خاص به ما میدهند ، اولویت شماره یک ما علی الحساب باید تقویت رینگ پدافند هواپایه باشد تا فضای آسمان ایران برای دشمن ، امن نباشد . انتخاب سوخو- 30 اس ام دو موتوره ، بیشتر در حوزه برد و توان حمل مهمات هست ( در آرایش تسلیحاتی هوا به هوا بعنوان اولویت شماره یک ) بخصوص بر فراز خط ساحلی در جنوب ( از دهانه فاو تا بندر گواتر ) و شمال غربی ( ترکیه ) تا مقداری بار سنگین CAP از دوش تامکتها ( و تایگر و فالکروم در شمال غربی در مواجه با فالکون های ترک ) برداشته شود . در خصوص جی- 10 یک مقداری با استدلال ارزان موافق نیستم ، ( حتی به قیمت تعداد بیشتر ) ولی اگر طرح جی-20 ، بخصوص موتور WS-15 آن به بلوغ برسد و خروجی های تغییر دهنده بردار رانش هم به ان اضافه بشود ، برای ما ایده آل هست ولی بحث قیمت و پشتیبانی و .. مطرح میشود که باید بررسی کنیم آن را همین که دوستان در میلیتاری ، قاهر را نسل 5 حساب نمی کنند ، خودش جای امیدواری هست . الزام جنگنده نسل 5 برای ما یک ایده آل محسوب میشود ولی خوب ، محدودیت ها را باید در نظر گرفت

طرح پی -14 ، ایده برادر عزیز جناب "سعید " هست برای تولید تامکت با بال ثابت شبیه به طرح 303F گرومن حقیقتا گفتن نسبت سخت هست چون ما هیچ اطلاعات موثقی از درون نیرو نداریم که قصد انها برای بازسازی چه ماهیتی دارد ، هر چیزی که اینجا گفته میشود ، صرفا" حدسیات هست و نه بیشتر ( فقط هم در حوزه هواگردهای رزمی ) یعنی بحث ترابری و بالگردها را اصلا حساب نمی کنیم اگر مبناء ما همان خبر چندین سال پیش 250 فروندی باشد ، ترکیب SU-30SM و نمونه ارتقاء پیدا کرده سوخو-25 ( سوخو-39 ) شاید در میان مدت ، تا مقداری وضعیت بهبود پیدا کند ، برای ما مفید باشد نظر شخصی برای انتخاب جنگنده دو موتوره سوخو-30 ، ایجاد یک فضای تنفس برای ناوگان تامکت هست تا سر فرصت ، یک ارتقاء بومی کامل روی آنها صورت بگیرد، تا برای دوره دوم خدمت خودشون آماده شوند ، ضمن اینکه میشود مهمات بومی هوا به هوا و هوا به زمین را با آنها تطبیق داد تا در زمان بحران ، انعطاف پذیری نیرو بیشتر شود. سوخو-39 هم ، اگر خط تولیدی برای آنها باشد برای ایجاد یک زمینه لازم برای گسترش قابلیت پشتیبانی نزدیک در کنار اف-5 ، کوثر و اف-4 هست . ضمن اینکه اگر خرید هوشمندانه ای وجود داشته باشد ، در همین مسیر ، بحث ارتقاء فنسرها و فالکروم ها را هم میشود پیگیری کرد . ولی باز هم عرض می کنم ، این فقط یک نظر خام هست و نه بیشتر

بسم ا... با توجه به اینکه یکهفته پس از شیوع کرونا در ایران ، کسی به فکر نیفتاد که حداقل سامانه های دفاع در برابر چنین مواردی را برای ملت تشریح کند ، براساس هند بوک کمیسیون امور داخلی اتحادیه اروپا مختصرا این موارد در اختیار دوستان قرارمی گیرد : راست به چپ : لباس محافظتی مارک -3 (type 4B, 5B, 6 ) // لباس محافظتی مارک -3 (type 3B, 4, 5, 6) // لباس محافظتی مارک -3 (type 1a -ET) مجهز به تهویه هوا راست به چپ : لباس محافظتی مارک -3 (type 3B, 4, 5, 6) // مجموعه لباس محافظتی و ماسک FOO-1 راست به چپ : لباس محافظتی یکپارچه تایپ -یک /// مجموعه ماسک و دمنده ، تصفیه کننده هوا // مجموعه هود و ماسک گاز مجموعه پوشش محافظتی یک تکّه با ماسک محافظتی راست به چپ : فیلتر ترکیبی A2B2E2K2HgP3 /// فیلتر A2 تایپA ، درجه دو /// فیلتر A2 تایپB ، درجه دو راست به چپ : فیلتر A1B1E1K1 درجه یک /// فیلتر K1 درجه یک راست به چپ : ماسک محافظتی MP-6 ( ارتش لهستان ) // ماسک محافظتی MP-5 ( ارتش لهستان ) // نیمه ماسک مجهز به فیلترهای ABEKP مجموعه ماسک و دمنده / تصفیه کننده هوا مجموعه رفع آلودگی IRS-2C پی نوشت : ادغام تمامی تاپیک های موازی با محوریت آفند و پدافند شیمیایی / میکروبی .... دهم اسفند سال یکهزار و سیصد و نود و هشت خورشیدی صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

بسم ا... برای بحث به تاپیک نیروی هوایی منتقل شد -------------- سلام علیکم اینمساله کاملا صحیح هست ، ایجاد توان هوایی در بازه زمان قابلیت اجرا دارد این بحث یک مقداری پیچیده است و باید بیشتر روی ان تمرکز داشته باشیم . کاملا درست هست ، یکی از نقدهای که به ساختار نیروهای مسلح ما وارد هست و ظاهرا جوابی هم برای آن وجود ندارد ، ازدست دادن فرصتهای گرانبهایی بود در بازه زمانی انتهای دهه 70 تا اواخر دهه هشتاد شمسی ، در اختیار ما قرار گرفت و استفاده نشد . این مورد نیاز به تبصره دارد ، ببینید ، نیروی هوایی بالذات یک نیروی پیچیده و گران قیمت هست ، یعنی اگر قصد ایجاد یک نیروی رزمی با قابلیت آفند یا پدافند موثر وجود داشته باشد ، بطور قطع و بدون هیچ شکی باید سرمایه گذاری سنگینی در حوزه سخت افزار و نیروی انسانی روی آن صورت بگیرد ( استناد میشود به هزینه های IIAF در سالهای دهه 50 خورشیدی در حوزه آموزش ، چه در داخل و چه بصورت اعزام دانشجو ) . بطور طبیعی ، شاید در قرن بیستم ، ایجاد یک نیروی هوایی ساده و کم هزینه با صدور جنگنده هایی نظیر F-5A ممکن به نظر می رسید ولی در حال حاضر وضعیت تهدید به گونه ای هست که شعار " جنگنده ارزان و ساده " عملا برای خنثی سازی تهدید قابلیت اجرا ندارد . هر دلاری که برای نیروی هوایی هزینه میشود ، عملا یک سرمایه گذاری موثر برای آینده است ( ما تجربه آموزش نیروی انسانی نیروی هوایی ایران توسط مجرب ترین اساتید خلبان نیروی دریایی ایالات متحده که همه انها تجربه حضور در ویتنام را هم داشتند و ایضا" پرسنل هوانیروز ارتش ایران توسط اساتید خلبان حاضر در جنگ ویتنام را داریم ) در نتیجه ، ارقامی که فرمودید ، حتی اگر " گران قیمت " هم به نظر برسند ، در برابر تهدیدی که قرار هست در برابر آن قرار بگیرند و هزینه های سربار ناشی از تسلط دشمن بر آسمان خودی واز میان رفتن زیرساختها و .... عملا ارزان محسوب میشوند در خصوص هزینه تولید کوثر ، به مانند هزینه های تولید موشکهای بالستیک ، ما هیچ سند قابل اتکاء که این ارقام را تایید کند ، در اختیار نداریم ، طبیعتا نمیشود روی این رقم ها بعنوان یک استدلال محکم ، اتکاء داشت . ضمن اینکه مجدد عرض میشود شعار " جنگنده ارزان و ساده " امروز توانایی تامین نیازمندی نیروی هوایی نیست . بطور قطع ، عطف به مورد بالا ، اینکه ما در شرایط فعلی بتوانیم درسال 50 فروند جنگنده تولید کنیم ، مقداری شبهه و تردید وجود دارد .( براساس اطلاعات امروز / اسفند 98 ) ولی در خصوص فالکروم های نیروی هوایی ، شاید شیوه ای که هند در پیش گرفت برای این کار ، مصداق خوبی باشد در مورد پی- 14 هم این مورد خدمت شما عرض شد فلسفه این دوتا ( فالکروم / تامکت ) شاید مقداری متفاوت باشد . فالکروم بعنوان یک جنگنده دفاع نقطه ای ، تخصصی می بایست وارد نبردهای نزدیک بشود ولی تامکت بعنوان یک رهگیر برای نیروی دریایی ، عملا نیازی برای ورود به داگفایتهای پر و پیچ خم ندارد ، هر چند بعنوان یک جنگنده سنگین ناونشین ، یک مزیت آشکار را ثبت کرده نمودار روبانی یک درگیری هوایی تمرینی میان یکفروند تامکت نیروی دریایی و یکفروندF-4 J نیروی هوایی ارتش ایالات متحده 1- درگیری در ارتفاع پروازی 17000 پایی آغاز می گردد و جنگنده F-4 J چیزی در حدود 1000 پا از تامکت عقب تر است و سرعت هردو در حدود 850 کیلومتر درساعت می باشد . 2- تامکت با یک گردش جداشونده شدید بسمت راست و بالا (با فشار 7/4 جی ) و بسرعت در خارج از محدوده دید فانتوم قرار می گیرد . 3- اختلاف فاصله جبران شده و خلبان تامکت بلافاصله خود را وارونه کرده تا دید بهتری نسبت به دشمن پیدا کند . 4- اجرای مانور قیچی غلتان 5- پانزده ثانیه پس از شروع درگیری ، تامکت موفق می شود در پشت فانتوم قرار گیرد 6 - تامکت در موقعیت شلیک قرار گرفته و پایان ماجرا فقدان ترس در اجرای چنین مانورهایی ، بویژه اجرای مانورهای رزم هوایی با زاویه حمله 50 درجه و اجرای غلتهای 360 درجه ای ، در هر خلبانی حس اعتماد به نفس فوق العاده ای را ایجاد خواهد کرد . حالا بنده اعتقاد دارم که فناوری باعث شده تا کمتر شاهد داگفایت باشیم ، فناوری موشکهای برد بلند ، پنهانکاری برای در امان ماندن از شناسایی توسط دشمن دربردهای طولانی و .... این مساله را اثبات می کند که عصر داگفایت تقریبا" روبه پایان است ولی هنوز تمام نشده در دفاع مقدس هم اگر به لیست شکارهای تامکت نگاه کنیم ، اکثر شکارها دربردهای زیاد ثبت شده ( شلیک های فامد ) و هر وقت تامکت خودش را درگیر داگفایت کرده ، مشکل ایجاد شده ( مثل یک ، دو یا سه مورد شکار تامکت توسط میراژها ) در مجموع ، ترکیب سوخو-35 / میگ-35 ( و نه یک گزینه بلند پروازانه ای مثل سوخو-57 ) یا حتی سوخو-30 شایدما را از این وضعیت مقداری نجات بدهد

NH-90