بسم ا.. ضد عفونی معابر گرگان توسط واحدهای ش. م . ر نیروی زمینی سپاه

کرونا زدایی از گربه پارسی تصویر مربوط به رزمایش NBC نیروی هوایی است

بسم ا... حالا اعتقاد بنده این هست که فرض محال ، اگر برای خرید دریچه ای بازشد ، نباید فرصت را از دست بدیم و روی طرح های بلندپروازانه سرمایه گذاری کنیم ، همین الان قابلیتهای بالستیک ما این دسترسی را برای اهداف خاص به ما میدهند ، اولویت شماره یک ما علی الحساب باید تقویت رینگ پدافند هواپایه باشد تا فضای آسمان ایران برای دشمن ، امن نباشد . انتخاب سوخو- 30 اس ام دو موتوره ، بیشتر در حوزه برد و توان حمل مهمات هست ( در آرایش تسلیحاتی هوا به هوا بعنوان اولویت شماره یک ) بخصوص بر فراز خط ساحلی در جنوب ( از دهانه فاو تا بندر گواتر ) و شمال غربی ( ترکیه ) تا مقداری بار سنگین CAP از دوش تامکتها ( و تایگر و فالکروم در شمال غربی در مواجه با فالکون های ترک ) برداشته شود . در خصوص جی- 10 یک مقداری با استدلال ارزان موافق نیستم ، ( حتی به قیمت تعداد بیشتر ) ولی اگر طرح جی-20 ، بخصوص موتور WS-15 آن به بلوغ برسد و خروجی های تغییر دهنده بردار رانش هم به ان اضافه بشود ، برای ما ایده آل هست ولی بحث قیمت و پشتیبانی و .. مطرح میشود که باید بررسی کنیم آن را همین که دوستان در میلیتاری ، قاهر را نسل 5 حساب نمی کنند ، خودش جای امیدواری هست . الزام جنگنده نسل 5 برای ما یک ایده آل محسوب میشود ولی خوب ، محدودیت ها را باید در نظر گرفت

طرح پی -14 ، ایده برادر عزیز جناب "سعید " هست برای تولید تامکت با بال ثابت شبیه به طرح 303F گرومن حقیقتا گفتن نسبت سخت هست چون ما هیچ اطلاعات موثقی از درون نیرو نداریم که قصد انها برای بازسازی چه ماهیتی دارد ، هر چیزی که اینجا گفته میشود ، صرفا" حدسیات هست و نه بیشتر ( فقط هم در حوزه هواگردهای رزمی ) یعنی بحث ترابری و بالگردها را اصلا حساب نمی کنیم اگر مبناء ما همان خبر چندین سال پیش 250 فروندی باشد ، ترکیب SU-30SM و نمونه ارتقاء پیدا کرده سوخو-25 ( سوخو-39 ) شاید در میان مدت ، تا مقداری وضعیت بهبود پیدا کند ، برای ما مفید باشد نظر شخصی برای انتخاب جنگنده دو موتوره سوخو-30 ، ایجاد یک فضای تنفس برای ناوگان تامکت هست تا سر فرصت ، یک ارتقاء بومی کامل روی آنها صورت بگیرد، تا برای دوره دوم خدمت خودشون آماده شوند ، ضمن اینکه میشود مهمات بومی هوا به هوا و هوا به زمین را با آنها تطبیق داد تا در زمان بحران ، انعطاف پذیری نیرو بیشتر شود. سوخو-39 هم ، اگر خط تولیدی برای آنها باشد برای ایجاد یک زمینه لازم برای گسترش قابلیت پشتیبانی نزدیک در کنار اف-5 ، کوثر و اف-4 هست . ضمن اینکه اگر خرید هوشمندانه ای وجود داشته باشد ، در همین مسیر ، بحث ارتقاء فنسرها و فالکروم ها را هم میشود پیگیری کرد . ولی باز هم عرض می کنم ، این فقط یک نظر خام هست و نه بیشتر

بسم ا... با توجه به اینکه یکهفته پس از شیوع کرونا در ایران ، کسی به فکر نیفتاد که حداقل سامانه های دفاع در برابر چنین مواردی را برای ملت تشریح کند ، براساس هند بوک کمیسیون امور داخلی اتحادیه اروپا مختصرا این موارد در اختیار دوستان قرارمی گیرد : راست به چپ : لباس محافظتی مارک -3 (type 4B, 5B, 6 ) // لباس محافظتی مارک -3 (type 3B, 4, 5, 6) // لباس محافظتی مارک -3 (type 1a -ET) مجهز به تهویه هوا راست به چپ : لباس محافظتی مارک -3 (type 3B, 4, 5, 6) // مجموعه لباس محافظتی و ماسک FOO-1 راست به چپ : لباس محافظتی یکپارچه تایپ -یک /// مجموعه ماسک و دمنده ، تصفیه کننده هوا // مجموعه هود و ماسک گاز مجموعه پوشش محافظتی یک تکّه با ماسک محافظتی راست به چپ : فیلتر ترکیبی A2B2E2K2HgP3 /// فیلتر A2 تایپA ، درجه دو /// فیلتر A2 تایپB ، درجه دو راست به چپ : فیلتر A1B1E1K1 درجه یک /// فیلتر K1 درجه یک راست به چپ : ماسک محافظتی MP-6 ( ارتش لهستان ) // ماسک محافظتی MP-5 ( ارتش لهستان ) // نیمه ماسک مجهز به فیلترهای ABEKP مجموعه ماسک و دمنده / تصفیه کننده هوا مجموعه رفع آلودگی IRS-2C پی نوشت : ادغام تمامی تاپیک های موازی با محوریت آفند و پدافند شیمیایی / میکروبی .... دهم اسفند سال یکهزار و سیصد و نود و هشت خورشیدی صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

بسم ا... برای بحث به تاپیک نیروی هوایی منتقل شد -------------- سلام علیکم اینمساله کاملا صحیح هست ، ایجاد توان هوایی در بازه زمان قابلیت اجرا دارد این بحث یک مقداری پیچیده است و باید بیشتر روی ان تمرکز داشته باشیم . کاملا درست هست ، یکی از نقدهای که به ساختار نیروهای مسلح ما وارد هست و ظاهرا جوابی هم برای آن وجود ندارد ، ازدست دادن فرصتهای گرانبهایی بود در بازه زمانی انتهای دهه 70 تا اواخر دهه هشتاد شمسی ، در اختیار ما قرار گرفت و استفاده نشد . این مورد نیاز به تبصره دارد ، ببینید ، نیروی هوایی بالذات یک نیروی پیچیده و گران قیمت هست ، یعنی اگر قصد ایجاد یک نیروی رزمی با قابلیت آفند یا پدافند موثر وجود داشته باشد ، بطور قطع و بدون هیچ شکی باید سرمایه گذاری سنگینی در حوزه سخت افزار و نیروی انسانی روی آن صورت بگیرد ( استناد میشود به هزینه های IIAF در سالهای دهه 50 خورشیدی در حوزه آموزش ، چه در داخل و چه بصورت اعزام دانشجو ) . بطور طبیعی ، شاید در قرن بیستم ، ایجاد یک نیروی هوایی ساده و کم هزینه با صدور جنگنده هایی نظیر F-5A ممکن به نظر می رسید ولی در حال حاضر وضعیت تهدید به گونه ای هست که شعار " جنگنده ارزان و ساده " عملا برای خنثی سازی تهدید قابلیت اجرا ندارد . هر دلاری که برای نیروی هوایی هزینه میشود ، عملا یک سرمایه گذاری موثر برای آینده است ( ما تجربه آموزش نیروی انسانی نیروی هوایی ایران توسط مجرب ترین اساتید خلبان نیروی دریایی ایالات متحده که همه انها تجربه حضور در ویتنام را هم داشتند و ایضا" پرسنل هوانیروز ارتش ایران توسط اساتید خلبان حاضر در جنگ ویتنام را داریم ) در نتیجه ، ارقامی که فرمودید ، حتی اگر " گران قیمت " هم به نظر برسند ، در برابر تهدیدی که قرار هست در برابر آن قرار بگیرند و هزینه های سربار ناشی از تسلط دشمن بر آسمان خودی واز میان رفتن زیرساختها و .... عملا ارزان محسوب میشوند در خصوص هزینه تولید کوثر ، به مانند هزینه های تولید موشکهای بالستیک ، ما هیچ سند قابل اتکاء که این ارقام را تایید کند ، در اختیار نداریم ، طبیعتا نمیشود روی این رقم ها بعنوان یک استدلال محکم ، اتکاء داشت . ضمن اینکه مجدد عرض میشود شعار " جنگنده ارزان و ساده " امروز توانایی تامین نیازمندی نیروی هوایی نیست . بطور قطع ، عطف به مورد بالا ، اینکه ما در شرایط فعلی بتوانیم درسال 50 فروند جنگنده تولید کنیم ، مقداری شبهه و تردید وجود دارد .( براساس اطلاعات امروز / اسفند 98 ) ولی در خصوص فالکروم های نیروی هوایی ، شاید شیوه ای که هند در پیش گرفت برای این کار ، مصداق خوبی باشد در مورد پی- 14 هم این مورد خدمت شما عرض شد فلسفه این دوتا ( فالکروم / تامکت ) شاید مقداری متفاوت باشد . فالکروم بعنوان یک جنگنده دفاع نقطه ای ، تخصصی می بایست وارد نبردهای نزدیک بشود ولی تامکت بعنوان یک رهگیر برای نیروی دریایی ، عملا نیازی برای ورود به داگفایتهای پر و پیچ خم ندارد ، هر چند بعنوان یک جنگنده سنگین ناونشین ، یک مزیت آشکار را ثبت کرده نمودار روبانی یک درگیری هوایی تمرینی میان یکفروند تامکت نیروی دریایی و یکفروندF-4 J نیروی هوایی ارتش ایالات متحده 1- درگیری در ارتفاع پروازی 17000 پایی آغاز می گردد و جنگنده F-4 J چیزی در حدود 1000 پا از تامکت عقب تر است و سرعت هردو در حدود 850 کیلومتر درساعت می باشد . 2- تامکت با یک گردش جداشونده شدید بسمت راست و بالا (با فشار 7/4 جی ) و بسرعت در خارج از محدوده دید فانتوم قرار می گیرد . 3- اختلاف فاصله جبران شده و خلبان تامکت بلافاصله خود را وارونه کرده تا دید بهتری نسبت به دشمن پیدا کند . 4- اجرای مانور قیچی غلتان 5- پانزده ثانیه پس از شروع درگیری ، تامکت موفق می شود در پشت فانتوم قرار گیرد 6 - تامکت در موقعیت شلیک قرار گرفته و پایان ماجرا فقدان ترس در اجرای چنین مانورهایی ، بویژه اجرای مانورهای رزم هوایی با زاویه حمله 50 درجه و اجرای غلتهای 360 درجه ای ، در هر خلبانی حس اعتماد به نفس فوق العاده ای را ایجاد خواهد کرد . حالا بنده اعتقاد دارم که فناوری باعث شده تا کمتر شاهد داگفایت باشیم ، فناوری موشکهای برد بلند ، پنهانکاری برای در امان ماندن از شناسایی توسط دشمن دربردهای طولانی و .... این مساله را اثبات می کند که عصر داگفایت تقریبا" روبه پایان است ولی هنوز تمام نشده در دفاع مقدس هم اگر به لیست شکارهای تامکت نگاه کنیم ، اکثر شکارها دربردهای زیاد ثبت شده ( شلیک های فامد ) و هر وقت تامکت خودش را درگیر داگفایت کرده ، مشکل ایجاد شده ( مثل یک ، دو یا سه مورد شکار تامکت توسط میراژها ) در مجموع ، ترکیب سوخو-35 / میگ-35 ( و نه یک گزینه بلند پروازانه ای مثل سوخو-57 ) یا حتی سوخو-30 شایدما را از این وضعیت مقداری نجات بدهد

NH-90

AN-26

P-51 ... P-38

AIRBUS.. TIGER GERMAN ARMY

AH-1 Z

SU-17 M.4

حالا در این حوزه هم جنابعالی را به مصاحبه استاد خلبان تامکت ، جناب "جراح" دعوت می کنم ، ایشان مفصل شیوه های بهره گیری از بال متحرک تامکت را توضیح دادند که در جای خودش بسیار آموزنده هست .

حالا بر خلاف نظر جنابعالی که ارزشمند هم هست ، معتقدم اصولا تمام کار ما باید متناسب با تهدید باشد ( که همین فقره اف-14 هم پاسخ به تهدید مشخصی بود ) این طراحی برنامه بدون توجه به تهدید ، وضعیت الان را برای ما ر قم زده ضمن اینکه بحث خرید به هیچ عنوان ایجاد توازن قوا با ایالات متحده ( بعنوان یک تهدید غیر همتراز ) نیست ، بحث تهدیدات منطقه ای کلاسیک مثل عراق ، پاکستان ، کشورهای حاشیه خلیج فارس و ... هست . برای همین برای پر کردن شکاف بین ما و اینها سریعترین راه ، ورود به حوزه خرید و همزمان جلو بردن طرح های بومی با همکاری طرف دوم هست البته دقت بفرمایید که الزام نیروی هوایی (اف-15 ) با الزامات نیروی دریایی تفاوت داشت . اف-15 باید با تهدید هوایی مقابله می کرد ( جنگنده برتری هوایی ) ولی تامکت با هدف خنثی سازی موشکهای کروز روسی و دفاع از ناوگان طراحی و تولید شد . به همین دلیل شما این تفاوت را می بینید

یک اشتباهی که در خصوص بال متحرک تامکت می کنند این هست که ان را فقط به بحث کمبود فضا روی عرشه یا فضای تعمیراتی زیرعرشه ربط می دهند ولی این طور نیست . بال متغییر تامکت ، مجموعع مزیتها بال مستقیم ( در حالت باز ) و بال پسگرا ( در حالت بسته و زاویه 70 درجه ) را دارد که شامل نیروی براء زیاد در زوایای حمله کم وزیاد // مباحث مربوط به ایمنی پرواز در زوایای حمله معمولی و زیاد // عامل "پسا" در حوزه مفهوم رانش به وزن // کارایی پرنده در گردشها و زوایای مختلف و در نهایت سرعت واماندگی هست . سازه تامکت ، بالذات نیازمند بال متغییر بود و هست ( نظر شخصی ) و اگر قرار باشد گونه بال ثابت این طرح طراحی و ساخته شود ، کل طراحی بدنه باید از نو شود که این خودش هزینه ای به مراتب بیشتر از خرید سوخوهای روسی دارد

سال گذشته یکی از دوستان این سئوال را مطرح کرده بود آیا امکان دارد با کمک روسیه و چین مدل بال ثابت اف ۱۴ را تولید کرد؟ با این کار وزن باور نکردنی از اف ۱۴ کاسته می شود. پاسخ بنده

بسم ا... پیشنهاد جالبی هست ولی به نظرم یک مشکلاتی وجود دارد در این طرح .. تامکت بیشتر از 40 سال هست که در نیروی هوایی ما دارد خدمت می کند ، طبیعتا" قابلیت اورهال زیادی را داریم ولی بحث ساخت یک جنگنده در ابعاد و پیچیدگی های تامکت یک مقداری به نظرم بلندپروازانه هست . بعنوان مثال گرومن زمانی که قصد داشت "تیر دستک " ( box beam) تامکت را طراحی و بسازد ، 2 مسیر داشت . یکی ساخت سازه با روش سنتی پیچ و مهره و دومی جوشکاری با پرتو الکترونی برای ساخت این قسمت از جنس فلز تیتانیوم بود . اگر اولی را استفاده می کرد ، وزن زیادی را به بدنه تحمیل می کرد و این به صرفه نبود ولی رفت سراغ دومی که بعد از اتمام کار ، نزدیک به 900 پاوند از وزن این بخش را کاهش داد . الان نقطه ابهام اینجاست که آیا این فناوری ( جوشکاری با پرتو الکترونی ) را روی تیتانیوم اصولا داریم ، و اگر داریم به صرفه هست برای ما به منظور تولید سازه یا خیر wing box مرکزی تامکت برای مجموعه بال متحرک در مورد این مساله هم تحلیل زیاد هست ولی چاره دیگری پیش روی ما نیست ، مگر اینکه بریم سراغ گونه های تولید شده از خانواده فلانکر از چین

تاریخچه خودروهای دفاع شیمیایی نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی https://www.aparat.com/v/KaPMh

بسم ا... حداقل جریان این بود که وضعیت سخت افزاری یگان های ش .م ر. نیروی زمینی سپاه را یک رصد کردیم

رسانه ، رسانه و رسانه .. از ظرفیت فعلی هم خوب استفاده نمی کنیم ، چون جزیره ای عمل کردن ، تبدیل شده به عادت ما

عرض شد ، تا جایی که اطلاع دارم کاربرد این پوشش ها ، نسبی هست . حالا اینکه نویسنده متن معتقد هست که کاربرد این پوشش در سوخو-35 موجب شده که سطح مقطع راداری آن به 70درصد سوخو-27 برسد ، باید دید از چه مرجعی این ادعا استفاده شده .. فاصله کشف سوخو -35 و رقبای ان

بسم ا... ضد عفونی معابر قم توسط واحدهای ش. م .ر نیروی زمینی سپاه

حاج قاسم ، زنده ، حّی و حاضر ، در کنار ما هست هنوز

بسم ا... برای پنهانکار کردن یک جنگنده تا الان 3 مسیر شناسایی شده : 1- کاهش تشعشعات نور مرئی ( شامل پایش دود خروجی حاصل از سوختن سوخت هواپیما ، انتخاب پوشش استتار مناسب برای همرنگ شدن با محیط و ... ) 2- کاهش سطح مقطع راداری ( مثل طراحی ورودی هوای موتور به منظور ایجاد پوشش برای کمپرسور ، استفاده از مواد جاذب تشعشات "RAM" ، حمل مهمات داخل بدنه و .... ) 3- خنک کردن خروجی پیشرانه برای کاهش بازتابهای مادون قرمز یک راه چهارمی هم سالها پیش روسها دنبالش بودند برای ایجاد یک پوشش پلاسمایی که حداقل تا الان معلوم نشد که سرنوشت آن به کجا رسید ( برای پروژه میگ-1/44 ) === در خصوص پوشش های جاذب رادار یک قاعده اصلی وجود دارد ، این پوشش ها هرگز قادر نیستند ( حداقل با فناوری امروز ) یک هواگرد را بطور کامل از دید رادار پنهان کنند . بعنوان مثال ، نیروی دریایی ارتش آلمان در جنگ دوم ، بعنوان پیشگام استفاده از این مواد در پریسکوپ زیردریایی ها ، قصد داشت این سامانه را از دید امواج رادارهای 20 سانتی متری نیروی هوایی سلطنتی پنهان کند ولی موفقیتش نسبی بود . اسنورکل زیرسطحی U-2513 مجهز به پوشش جاذب امواج رادارهای 9 سانتی متری نیروی هوایی سلطنتی که براساس اسناد ،تا 30 درصد موفقیت را ثبت کرده