سلام - ظاهرا در SU-35 BM ، رادار فوق را استفاده کردند

بسم ا... سلام علیکم این سامانه ، بیشتر یک نورافکن مادون قرمز بود که قابلیت خدمه را برای شناسایی هدف در شب زیاد می کرد . به این شکل که بمب افکن در نزدیکی هدف ، شروع به رها کردن "منور" برای روشن کردن فضا می کرد ، بمب انداز یا کمک خلبان هم با استفاده از این دوربین ، هدف را شناسایی و خلبان را برای نزدیک شدن به هدف و اجرای دقیق بمباران راهنمایی می کرد . این سامانه که 1-spanner نامیده میشد، در دهه 30 توسعه پیدا کرد ، شامل یک detector photomultiplier در جلوی خلبان و یک نورافکن مجهز به فیلتر شبانه و یک نورافکن بزرگ بود . این سامانه را لوفت وافه روی جنگند های شبانه bf-110g و do-17z نصب کرد و تا 200 متر ( 660 فوت ) قابل استفاده بود . ولی در مجموع فقط 15 دستگاه از این نمونه ساخته شد . این هم سوردفیش نیروی هوایی کانادا ، مجهز به رادار ASV Mk.XI بین دو تا ارابه فرود

سوخو در برابر میگ رقابت نسل 4++ شوالیه های روسی برای استقرار در خط مقدم ناوگان نیروی هوایی  بخش دوم و پایانی این دوجنگنده ، گرچه قابلیت رسیدن به سرعت مشابه 2.2 ماخ هستند ، اما محصول سوخو بلحاظ ارتفاع عملیاتی و برد رزمی از برتری قابل ملاحضه ای نسبت به جنگنده میگ برخوردار است و این مزیت به خدمه امکان میدهد تا در عمق قلمرو هوایی دشمن نفوذ نموده و با ظرفیت کامل حمل سلاح در شعاع بیشتری اقدام به اجرای گشت هوایی رزمی نماید . از سویی دیگر حداکثر ارتفاع رزمی میگ-35 چیزی در حدود 20درصد نسبت به سوخو-35 کمتر است و این مساله آسیب پذیری محصول میگ را در برابر شبکه دفاع هوایی به نسبت بیشر خواهد کرد . راست : کابین میگ-35 چپ : کابین سوخو-35 در حوزه تعداد جایگاه های حمل مهمات ، سوخو-27 و میگ-29 به ترتیب 8 و 6 ریل برای حمل مهمات استاندارد را در اختیار داشتند که این تعداد در سوخو-35 و میگ-35 به 12 و 8 جایگاه افزایش پیدا نموده است که با توجه به افزایش پایایی رزمی این دوجنگنده پس از ارتقاء ، بدان معناست که هواگردهای فوق الذکر بدون محدود شدن در زمینه برد رزمی میتوانند ترکیبی از تسلیحات موجود را برای حمله به هدفهای مورد نظر با خود حمل نمایند . راست : مقایسه رادار سوخو-35 با رادارهای مشابه در حوزه برد چپ : مقایسه ابعاد میگ-35 و میگ- 29 مقایسه پتانسیلهای رزمی در بدو امر نشان می دهد که سوخو-35 ، جنگنده به نسبت قدرتمندتری است ، اما میگ-35 چند مزیت قابل توجه را بعنوان مکمل سوخو-35 به نمایش می گذارد . براساس گزارشهای موجود ، هزینه عملیاتی میگ-35 چیزی در حدود 20 درصد کمتراز گونه های اولیه میگ-29 بوده ، که این مساله با توجه به وزن بالاتر نسبت به فالکروم های عملیاتی فعلی و پایایی رزمی افزون تر ، فالکروم –اف را به ارزان ترین جنگنده تبدیل نموده است . به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، پایین تر بودن هزینه عملیاتی میگ-35 به کاربران این جنگنده اجازه میدهد تا در مقایسه با سوخو-35 ، تعداد بیشتری را بخدمت گرفته و با کمترین هزینه ممکن ، خلبانان را آموزش دهند . علاوه براین ، معقول بودن هزینه به کاربر اجازه می دهد تا در هر دوره زمانی مشخص ، تعداد بیشتری از هواگردهای رزمی را برای پوشش فضای هوایی در آسمان نگه داشته و آسیب پذیری نیروی هوایی را با کاهش تعداد هواگردهای رزمی مستقر در زمین به حداقل ممکن کاهش دهد . این روند برای ناوگان سوخو-35 از هزینه های بالاتری برخوردار بوده و بطور طبیعی آسیب پذیری را افزایش خواهد داد . گرچه این هواگرد رزمی ، جنبه های شباهت و تفاوت مختلفی را به نمایش می گذارند ، اما نقش های تعریف شده برای هرکدام ، مزیتهای منعکس شده در ماهیت طراحی این جنگنده ها را بخوبی عیان مینماید . سوخو-35 یک پیکربندی رزمی هوایی است که با مسلح شدن به مهمات مناسب میتوان از آن برای مقابله با ناوگان رپتورهای نیروی هوایی ایالات متحده استفاده نمود ، اما میگ-35 علیرغم قرار گرفتن در مقام دوم ، با توجه به موارد ذکر شده ، همچنان می تواند جایگاه مهمی برای رویارویی با حریفان غربی خود ، شامل F-16V ، Gripen-E ، F-18E و در نهایت رافال فرانسوی داشته باشد . نیروی هوایی ایران بعنوان یکی از کاربران میگ-29 میتواند درصورت رفع تحریم ها ، در شمار یکی از جدی ترین مشتریان میگ-35 قرار گیرد ، اما با توجه به نیاز شدید این کشور برای تقویت ناوگان تامکت ، سوخو-35 نیز یکی از جدی ترین نیازمندی های این نیرو به نظر می رسد . با این حال، تمرکز روسها بر روی جنگنده های سنگین تر بدان معناست که سوخو-35 در نهایت به تعداد بیشتری تولید خواهد شد ( به مانند تمرکز بر روی سوخو-27 و سوخو -30 ) . اما هزینه های عملیاتی بالاتر برای این هواگردها ، بدان معناست که نیروی هوایی روسیه احتمالا اسکادرانهای کمتری را بخدمت می گیرد . به اعتقاد ناظران نظامی ، نیروی هوایی روسیه در آینده نزدیک ، خرید میگ-35 را محدود نماید ، و درنهایت ،تنها 150 فروند از محصول شرکت میگ را تحویل خواهد گرفت ، اما تلاش شرکت سازنده ، بیشتر برروی جلب توجه مشتریان خارجی که بدنبال گسترش کمّی ناوگان خود با کمترین هزینه ممکن هستند ، متمرکز میگردد . پی نوشت : 1- بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

سوخو در برابر میگ رقابت نسل 4++ شوالیه های روسی برای استقرار در خط مقدم ناوگان نیروی هوایی صنعت هوانوردی نظامی روسیه ، در سالهای اخیر با معرفی جنگنده پنهانکار سوخو-57 و همچنین جتهای ضربتی سوخو-34 ، جهش قابل توجهی را در حوزه نیروی هوایی به نمایش گذاشت ، اما نسل جدید جتهای رزمی نسل 4++ این نیرو که به تقریب از سال 2014 به دنیای هوانوردی معرفی شدند ، بخش دیگری از سرمایه گذاری این کشور در توسعه قدرت هوایی اصولی و مبتنی بر تهدیدات در زمان "حال" را تبیین می نماید . گونه نخست ، جنگنده سوخو-35 محسوب میشود که در سال 2014 بعنوان یک گونه مدرنیزه شده از خانواده سوخو-27 فلانکر یک سکوی رزمی همه کاره برای ایجاد ایجاد برتری هوایی در برابر ناوگن جتهای برتری هوایی غربی ، بخصوص جنگنده های اف-15 سی و جانشین آن (اف-22) نمایان گردید . راست به چپ : سوخو-57 ، سوخو-34 متقابلا" جنگنده میان وزن میگ-35 نیز که مشتق تازه ای از خانواده معظم جت میگ-29 فالکروم بحساب می آید نیز درژوئن 2019 وارد خدمت گردید که دراین کلاس رزمی ، میتوان آن را با جنگنده اف-18 هورنت مقایسه نمود . اگر چه سوخو-35 و میگ-35 از فناوری های مشابهی استفاده می کنند ،اما در واقع دو طرح کاملا متفاوت بشمارمی آیند که به مانند اسلاف خود می بایست بصورت مکمل هم عمل نمایند . به همین دلیل ارزیابی هر چند مختصر این دو و بررسی تفاوتها و مشابهت های آنان می تواند ره گشای شناخت برنامه آینده نیروی هوایی روسیه به منظور ایجاد برتری هوایی باشد . راست به چپ : رادار AESA میگ-35 و رادار Irbis-E سوخو-35 با توجه به این مساله ، در حوزه رادار هوایی ، سوخو-35 به رادار Irbis-E مجهز بوده که می تواند 30هدف متخاصم با سطح مقطع راداری متعارف را در بردی بیش از 400 کیلومتر و جتهای پنهانکار را در فاصله ای بیش از 80 کیلومتر مورد شناسایی قرار دهد . از سویی دیگر ، جنگنده میگ-35 نیز به اولین جنگنده خط مقدم نیروی هوایی روسیه که به رادار AESA مجهز شده ، تبدیل گردیده که گرچه اطلاعات دقیقی از برد رزمی آن در دست نیست ،ولی با توجه به مهمات محمول جنگنده میگ ، احتمالا قابلیت کشف اهداف در بردی بیش از 400 کیلومتر را داراست ، هر چند در مقایسه با رادار سوخو-35 ، از وزن کمتری برخوردار بوده وبه به نوعی مکملی برای رادار سوخو-35 قابل تعریف است . در حوزه حمل مهمات ، هر دوجنگنده ، قابلیت حمل طیف متنوع و در عین حال مشابهی را در اختیار کاربر می گذارند ، ضمن اینکه به شکل خاص ، محصول شرکت میگ و سوخو می توانند موشک R-37M ( باسرعت 6 ماخ ) را مورد استفاده قرار دهند . به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، حضور این موشک در فهرست تسلیحات استاندارد این دو هواگرد رزمی ، به خدمه آن امکان میدهد تا در محدوده ای فراتر از میدان دید بصری (BVR) با اهداف شناسایی شده ، درگیر شوند ، در حالی که بطور همزمان ، موشکهای مشابه آمریکایی و چینی ، به صورت قابل توجهی کُند تر بوده و بردی کمتری نیز دارند . مهمات هوا به هوای فراصوت R-37 از راست به چپ : KH-31 ، KH-38 و KH-35 علاوه براین ، دو جنگنده میگ و سوخوی روسی قابلیت حمل طیف وسیعی از موشکهای کروز نظیر KH-35 و KH-31 را بکارگیرند ، در حالی که میگ-35 دسترسی ویژه ای برای حمل موشکهای جدید تر KH-38 را نیز دارد که تا این زمان ، توانایی استفاده ازآن در سوخو-35 محتمل دانسته نشده است . مهمات محمول سوخو-35 در حوزه پیشرانه ، محصول سوخو و میگ ، از دو موتور با خروجی های 3 بُعدی بردار رانش استفاده می کنند که تا کنون صرفا" جنگنده چینی J-10C بدان مجهزشده است . این درحالی است که میزان مانورپذیری گونه های اولیه سوخو-27 و میگ-29 ( که قابلیتهای اعجاب آور آن پس از انحلال آلمان شرقی و حضور فالکروم های این نیرو در ارتش آلمان فدرال به اثبات رسید ) در سطح بالایی قرار داشت و اضافه شدن این خروجی ها ، بر این مزیت خواهد افزود . مضاف براین ، سایر ارتقاءهای صورت گرفته در حوزه هایی نظیر پیشرانه های قدرتمند تر ، افزایش حمل سوخت بیشتر ، پایایی رزمی افزون تر ، بدنه سبک تر و بادوام تر ، اضافه شدن سامانه های الکترونیک پیشرفته و... میتواند این دو محصول را به یک گزینه مطلوب برای نیروی هوایی روسیه تبدیل نماید . با این حال ، سوخو-35 بدلیل ابعاد بزرگتر ، فناورهای پنهانکار خاصی را بخود می بیند که سطح مقطع راداری آن را به 70درصد سوخو-27 رسانده ، هر چند کاربرد این فناوری در میگ-35 هنوز به اثبات نرسیده است . پی نوشت : 1- ادامه دارد ........ 2- بازیابی پستهای تاپیک ، هفتم اسفند سال یکهزار و سیصد و نود و هشت خورشیدی صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

بسم ا... طرح هایی که تا الان در میلیتاری روی ان کار شده شکل گیری نخستین بدنه بل V-280 در آماریلو شلیک لیزری در وایت سندز تست جنگ افزار لیزری پرانرژی از روی سکوی حامل هوایی درز اطلاعاتی یا تصادف !!!! انتشار تصاویری از یک بالگرد جدید روسی با قابلیت پیمایش با سرعت بالا

بلحاظ ایده قرارگرفتن توپ سینه در یک پوشش و دکل اصلی شباهتهای جالبی دارند

بسم ا... در خصوص سامانه های خاص ( غیر از جهت یابهای رادیویی مثل اشعه لورنز یا اشعه GEE) که روی جنگنده های دوباله نصب شده باشد چیزی رصد نشد ولی در بمب افکن های سبک آلمانی ، بمب افکن دورنیر DO-17Z به یک سامانه مادون قرمز مجهز بود

مقدمه : پست نخست این تاپیک ، برای نخستین بار در سال 1393 ، در یکی از تاپیکهای قدیمی انجمن میلیتاری ارسال شده بود ، ولی بدلیل خلاصه بودن ، یکی از دوستان انجمن ( جناب @rpg7 ) پیشنهاد دادند تا این موضوع تبدیل به تاپیک شود ، به همین دلیل پس از5 سال ، نهایتا" فرصتی دست داد تا "جغد شب پرواز " لوفت وافه HE-219 ، بطور کامل به دوستان معرفی گردد . جنگ دوم جهانی ، از یک نظر نقطه عطفی برای فناوری جهت کاربرد در حوزه نظامی بشمارمی رفت . در این میان نیروی هوایی بعنوان یک شاخه تاثیر گذار ، بیشترین تاثیر را ازتوسعه فناوری های علوم مختلف در سالهای قبل از جنگ ، دریافت نمود و به شکل خاص ، نیروی هوایی آلمان ( لوفت وافه ) پیشگام استفاده از این پیشرفتها بشمارمی آمد .بعنوان پیش معرفی ، جنگنده شب پرواز محصول شرکت هینکل با شناسه HE-219 ملقب به "جغد" که در میانه جنگ دوم جهانی به سازمان رزمی لوفت وافه ملحق شد ، بلحاظ ماهیت طراحی ، یک نمونه خاص بشمارمی رفت و به گفته مورخان نظامی ، در مقایسه با همتایان خود در جبهه متفقین از طراحی بسیار پیشرفته برخوردار می بود . هینکل -219 " جغد" این جنگنده با قابلیت پرواز در همه گونه شرایط آب و هوایی ، نوآوری های قابل توجهی از جمله رادار پیشرفته لیختن اشتاین اس ان -2 ( Lichtenstein SN-2) در فرکانس VHF بعنوان یک رادار رهگیر که همزمان در جنگنده های یونکرس-88 جی و بی اف-110 جی نیز نصب شده بود را دراختیار داشت . علاوه براین ، هینکل-219 به نخستین جنگنده ای تبدیل گردید که به مجموعه صندلی پران برای افزایش بقاء خدمه مجهز میشد ، در حالی که اولین نمونه رزمی یک هواگرد با ارابه های فرود 3 تایی نیز بشمارمی آمد . ارنست –ویلهلم مودرو در این میان ، اگرچه جغد شب پرواز لوفت وافه در تعداد محدودی تولید شد (294 فروند تا پایان جنگ درسال 1945 ) اما بدلیل ماهیت طراحی و سامانه های رزمی مورد استفاده در آن ، تاثیر بسیار قابل توجهی بر عملیاتهای شبانه ناوگان بمب افکن های شبانه متفقین ، بویژه اسکادرانهای نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا ،برجای می گذاشت . در این میان ، تکخال اسکادران های جنگنده های شب پرواز "اوهو" لوفت وافه ، ارنست –ویلهلم مودرو محسوب می شد که 33 پیروزی هوایی از 34 پیروزی هوایی خود را با این جنگنده در داگفایتهای شبانه در تاریخ هوانوردی به ثبت رساند . نمایی از وزارت هوانوردی آلمان ( RLM) ازراست : ارنست هینکل ، یوزف کامهابر و ارهارد میلش (میلچ ) روند طراحی و توسعه جغد شب پرواز آلمانی : براساس آنچه که در اسناد و مدارک نیروی هوایی آلمان و شرکت سازنده به ثبت رسیده ، روند طراحی هینکل-219 بدلیل اختلافات عمیق سیاسی میان فرمانده اسکادران های شب پرواز لوفت وافه ( یوزف کامهابر ) ، ارنست هینکل ( سرطراح شرکت هینکل ) و ارهارد میلش ( مسئول وزارت هوانوردی آلمان / RLM ) با تاخیرهای طولانی روبرو گردید ، ضمن اینکه بدلیل گران بودن بیش از حد تولید هر فروند از این جنگنده ها ، مجموعا" تولید این سری به شکل محدود صورت پذیرفت . راست : بی اف-110 جی چپ : یونکرس-88 جی بااین وصف ، زمانی که سرمهندس طراح ، رابرت لوسر ، از شرکت مسراشمیت ، به خانه اول خود ، دفتر طراحی هینکل بازگشت ، بنا به پیشنهاد رییس شرکت ، کار خود را بر روی پروژه جدیدی که "بمب افکن سریع " به شناسه P.1055 نامیده می شد ، آغاز نمود . این پروژه ، هواگرد جدیدی را می بایست به نیروی هوایی آلمان تحویل می داد که کاراکترهای خاصی نظیر کابین تحت فشار برای خدمه ، مجموعه دوتایی از صندلی های پرتاب شونده ( که برای اولین بار مورد استفاده قرار می گرفت ) و یک مجموعه سه تایی از ارابه های فرود که ارابه فرود دماغه درزمان جمع شدن ، با یک چرخش 90درجه ای به درون بدنه اصلی جمع می شد ( بدلیل محدودیت دهلیز ارابه فرود ) ، برجکهای تیربار خودکارFDSL131 (بدون نیاز به خدمه ) شبیه به آنچه که در مسراشمیت 210 تجربه شده بود ، را در خود جای می داد . طراحی انقلابی هینکل-219 ، این جنگنده شب پرواز را نسبت به همتایانش در جبهه متفقین ، به یک هواگرد متمایز مبدل نموده بود قدرت پیشرانش مجموعه این زیرسیستم ها و بدنه اصلی می بایست توسط دو دستگاه پیشرانه DB-610 تامین میشد که درآن زمان ، هنوز در دست توسعه بود ، باا ین وصف ، هرکدام از این موتورها ، قدرتی در حدود 2200 کیلووات / 2950 اسب بخار ) تولید می نمود که در ترکیب با ماهیواره فوق العاده هینکل-219 ، سرعتی در حدود 750 کیلومتر بر ساعت ( 470 مایل درساعت در یک برد 4000 کیلومتری ( 2500 مایل ) ، در حالی که چیزی در حدود 2000 کیلوگرم بار ( 4410 پاوند ) را می بایست حمل می نمود ، بدان می بخشید . . مسراشیمت ME-210 اما در کمال تعجب ، وزارت هوانوردی آلمان در اوت سال 1940 این طرح را بدلیل پیچیدگی بیش از حد که خطر پذیری پرواز با آن در مقایسه با استانداردهای سال های ابتدایی دهه چهل ، را بسیار افزایش میداد ، بسرعت رد نمود . بااین حال ، سرطراح هینکل ، (لوسر) با هدف کاهش خطر پذیری و ایجاد توازن در عملکرد این طرح ، همزمان ، 4 گونه متفاوت با وینگ اسپن ( فاصله دو سربال ) و پتانسیل انتخاب دلخواه پیشرانه را ارائه نمود که به طرح P.1056 مسلح به 4 قبضه توپ 20 م.م در زیر بال و بدنه منجرشد ، اما وزارت هوانوردی آلمان این بار نیز درسال 1941 نپذیرفت . این رد طرح ها بصورت سلسله وار ، موجبات عصبانیت شدید هینکل را فراهم آورده و به همین دلیل ، لوس را از شرکت اخراج نمود . شکل خاص ماهیواره طرح هینکل باعث شد تا ترکیب جدید ارابه های فرود 3 تایی برای آن در نظر گرفته شود علیرغم این موارد حاشیه ای و همزمان با روند طراحی P.1055 ، فرمانده اسکادران های شب پرواز لوفت وافه ( یوزف کامهابر ) بتدریج ، نیازمندی یگانهای تحت فرمانش به یک جنگنده جدید را به سرفرماندهی لوفت وافه اعلام نمود و بلافاصله پس از این اعلام نیاز ، هینکل دست به کار شد و طرح P.1055 را برای تامین نیازمندی جدید لوفت وافه در قالب طرح P.1060 مجددا" بازطراحی نمود . طرح جدید ، مشابهت های فراوانی با پروژه اولیه لوسر داشت ،اما بلحاظ ابعاد کوچکتر بود ولی از پیشرانه های قدرتمند تر خنک شونده با هوای DB-603 وی-12 معکوس استفاده می نمود . به ترتیب از راست : پیشرانه های آلمانی دایملر- بنز دی بی-610 ، دایملر- بنز دی بی- 603 و جومو-211 براساس آنچه هینکل پیش بینی نموده بود ، موتورهای مورد استفاده می بایست به یکسری رادیاتورهای حلقوی شبیه به آنچه که در هواگرد JU-88A ( پیشرانه جومو-211) مجهزمیشد ، اما نمونه مورد استفاده در طرح هینکل ، بلحاظ ظاهری ، چشمگیرتر بحساب می آمد و بعد ازچند اصلاح در طراحی فنی به شکل خاص برای هینکل-219 در خط تولید قرار گرفتند ، به طوری که نمونه های تولید شده برای هینکل 219 در هواگردهای هینکل-177 بی ( 1944-1943 ) و شش نمونه اولیه بمب افکن استراتژیک هینکل-274 با اضافه شدن توربوشارژ برای ایجاد عملکرد بهینه در ارتفاع بالا ، مورد استفاده قرار گرفتند . از راست : بمب افکن هینکل -177 و برجک اتوماتیک FDSL131 با این حال ، گونه های اولیه DB-603 بلحاظ عملکرد مطلوب در ارتفاع های بالا ، چندان خوش سابقه نبود و این برای هواگردشب پروازی که می بایست بمب افکن های دشمن را رهگیری کند ، خوشایند به نظر نمی آمد ، به همین دلیل ، شرکت دایملر ، توسعه نمونه G را در دستور کار خود قرار داد که میتوانست 1400 کیلووات قدرت را درزمان برخاست از زمین تولید کند . با توجه به این مساله ، هینکل اطمینان پیدا کرد که طرح وی توسط وزارت هوانوردی مقبول خواهد افتاد ، به همین دلیل طرح نهایی را در ژانویه 1942 به RLM ارسال نمود . اما مجددا ، طرح هینکل به نفع نمونه های جدیدی نظیر یونکرس -88 و مسراشیمت ME-210 رد شد . پی نوشت : 1- ادامه دارد .... 2-تاپیک مرتبط قصاب پرنده لوفت وافه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

سلام علیکم و رحمت ا... این نظر بسیار ارز شمندی هست ولی یک نکته ظریف این وسط خودنمایی می کند ، تاپیکهایی مثل " بررسی جامع نیروی هوایی ایران " یا نظایر آن که تحلیل ، نظر ، خبر و .... در آن کنار هم قرار دارند ، بلحاظ شکل پیکربندی انجمن ، خواننده را بلحاظ رسیدن به آن هدفی که مد نظر ما است ، مقداری خارج می کند ، قصد ما این هست که مخاطب یک مطلب شُسته و رُفته با حجم مشخص دریافت کند تا تاثیر خودش را در همون لحظه روی بافت و شکل ذهنی بگذارد و تحلیل مخاطب را به اصطلاح در مسیر درست خودش قرار دهد . چون در تاپیکها موارد مختلف ، گاها" نامرتبط قرار دارد ، مخاطب را نسبت به هدف مطلب ، دچار سردرگمی می کند و مخاطبی که عادت دارد به مطالب خلاصه و ناقص توییتری و .... تا بلحاظ ذهنی آماده بشود تا همه پستها را مطالعه کند ، اصل مطلب از دستش می رود . این هم نظر خوبی هست ولی این احتمال را در نظر باید داشت که نویسنده مطلب ممکن هست در طول زمان ، به اصطلاح آواتار یا نام کاربری خودش را عوض کند و این تغییر این مساله در مجله منتشر شده یک مقداری سخت هست . حالا در حوزه نام کاربری سعی داریم کمتر این تغییر ایجاد شود ولی در حوزه آواتار کاربر نویسنده ، تضمینی نیست که تغییر نکند ، به همین دلیل از انجام این کار منصرف شدیم . این فرموده شما را حتما" پیگیری می کنیم ولی چون مطالب نهایی در آخرین ثانیه ها نهایی می شود ، مجبوریم شکل تبلیغ را یک مقداری متحول کنیم نسبت به شماره 5 ولی دوستان حتما این پیشنهاد را می بینند و روی آن برنامه ریزی می کنند در خصوص توییتر میلیتاری ، نخست اینکه واقعا این فضا با محدودیت ارسال واژه ها ، یک مقداری تداعی کننده بازداشتگاه شماره 17 هست ولی خوب بالاجبار برای انجمن ان را ایجاد کردیم ، ولی تبلیغ این اکانت بر عهده دوستان علاقه مند به میلیتاری هست ، هر قدر دوستان علاقه مندی نظیر شما ، بیشتر این اکانت را بین دوستان خودشون معرفی کنند ، تعداد دنبال کنندگان بیشتر میشود ، سعی هم میشود مطالب دوستان فعال در فواصل زمانی کوتاه در این اکانت معرفی شود با نام کاربری که حقی از کسی ضایع نشود . انشا... دوستانی که این مطلب را می بینند ، این اکانت را به دوستان خودشون معر فی بفرمایند . دوستانی هم که در توییتر هستند ، مطالب را در صورت علاقه بازنشر بدند که بیشتر در معرض دید عموم قرار بگیرد با این حال از توجهی که نسبت به مجله خودتون دارید ، سپاسگذارم

با این حساب ، تمامی 100 تیر موشک آر-27 و آر-77 تحویلی به نیروی هوایی یمن ( مجموعا 200 تیر ) را باید تبدیل شده به نمونه زمین به هوا حساب کنیم

بازیابی تصاویر سالهای گذشته میلیتاری ، احتمالا "هزار سال " طول می کشد

حافظه تاریخی ملت ایران اطلاع دارید این رویداد واقعی هست !!!!!! در۱۲ اردیبهشت سال ۸۰ ، رهبر معظم انقلاب که به استان گیلان سفر کرده بودند، دیداری با جوانان گیلانی داشتند . در آن جلسه دختر خانمی، نوشته‌ای را خواند و از احساساتش نسبت به جوانان حزب الله لبنان و فلسطین گفت و اینکه الگوی ما آنها هستند! رهبر انقلاب هم در صحبت‌های خود اشاره‌ای به این خانم کردند و به او گفتند آن جوان لبنانی و فلسطینی الگوی خودش را جوانان ایرانی می‌داند! و بعد خاطراتی را از لحظه شهادت حسین املاکی تعریف کردند که برای همه ما جالب و شنیدنی بود: «شهید املاکی شما؛ جانشین لشکر گیلان، که توی میدان جنگ شیمیایی زدند و خودش هم آنجا در معرض شیمیایی بود. بسیجی بغل دستش ماسک نداشت، شهید املاکی ماسک خودش را برداشت بست به صورت بسیجی همراهش! قهرمان یعنی این! البته هر دو شهید شدند. هم املاکی شهید شد و هم آن بسیجی شهید شد، اما این قهرمانی ماند اینها که از بین نمی‌روند. زنده‌اند، هم پیش خدا زنده‌اند، هم دردل ما زنده‌اند و هم در فضای زندگی و ذهنیت ما زنده‌اند.»

شاهین در برابر اژدها آیا جنگنده پنهانکار چینی پتانسیل شکست لبه فناوری نظامی نیروی هوایی ایالات متحده را دارد ؟ بخش دوم و پایانی اما می بایست ، سمت دیگر ماجرا را هم رصد نمود ، بدین معنی که رپتور حداقل در دو حوزه نسبت به جی-20 از مزیت آشکاری برخوردار خواهد بود . نخست اینکه تصوری وجود دارد که این جنگنده پنهانکار ، علیرغم وجود نشانه های آشکاری مبنی بر تعمیر ونگهداری نامناسب و همچنین نقص در پوشش خفاکاری آن ، قابلیت بقاء بیشتری نسبت به جی-20 را در اختیار کاربرآن خواهد گذاشت ، در حالی که جی-20 صرفا" در طول زمان توسعه خود درآینده می تواند به تدریج ، قابلیتهای مشابهی نظیر اف-22 را به منصه ظهور برساند . خروجی های متفاوت جنگنده های چینی (راست: جی-20) و آمریکایی ( چپ : اف-22 ) دوم اینکه ، نقطه برتری رپتور را میتوان در پیشرانه فوق العاده پیشرفته آن جستجو نمود ، چنانکه که گفته میشود ، موتور اف-119 رپتور به این جنگنده اجازه می دهد تا با سرعت غیر قابل مقایسه 1.8 ماخ بدون استفاده از پس سوز ، و در زمان استفاده از آن ، با 156 کیلونیوتون نیروی رانش ، وارد صحنه نبرد شود . این درحالی است که گونه های اولیه جی-20 که به پیشرانه روسی AL-41MF2 مجهز بودند ، با تولید 145 کیلونیوتون نیروی پیشرانش ، توانی در حدود 17 درصد کمتر از نیروی موتور آمریکایی را در اختیار جی-20 قرار میداد . این مساله حتی با مجهزشدن جی-20به پیشرانه بومی WS-10C تنها کمی بهبود را به نمایش خواهد گذاشت . ضمن اینکه توجه بدین نکته حائز اهمیت است که اف-119 پتانسیل استفاده از قابلیت بّردار رانش 2 بُعدی را نیز در اختیار دارد که مانور پذیری آن را در مقایسه با جی-20 افزون می کند . در چنین حالتی ، خدمه رپتور در جریان درگیری های نزدیک ( داگفایت ) از توانایی به مراتب بهتری برای احتراز از اصابت موشکهای شلیک شده توسط جی-20 داشته و خلبان می تواند با فراغ بال بیشتری ، موقعیت برتر را برای شلیک توپ یا موشکهای هوابه هوا در نبردهای دامد ( داخل میدان دید / visual range combat ) قرار دهد . راست : WS-15 چپ : AL-41 MF2 برای رفع این شکاف عمیق ، طراحان جی-20 بشدت درصدند تا مراحل تست پیشرانه WS-15 را به انتها رسانده تا در زمان مقرر اعلام شده ( 2025 ) وارد خدمت گردد . انتظار می رود که قدرت این موتور که برنامه طراحی آن از 2012 آغاز شده ، در زمان تحویل به نیروی هوایی چین ، قدرتی برابر 197 کیلونیوتون یا 26 درصد بیشتر از اف-119 امریکایی را به نمایش گذارد . در چنین وضعیتی ، در حالی که وزن دو جنگنده به تقریب معادل در نظر گرفته شود ، افزایش توان خروجی پیشرانه چینی می تواند نسبت رانش به وزن جی-20را در مقایسه با رپتور در مکان بالاتری قرار دهد . علاوه براین ، اطلاعاتی مبنی بر برنامه نیروی هوایی چین برای اضافه نمودن فناوری بُردار رانش روی پیشرانه های جدید تولیدی وجود دارد ( در کنار برنامه خاص اضافه شدن خروجی 3 بُعدی برای جتهای نسل ++4 جی -10 سی ) . این درحالی است که اگر چینی ها فناوری خروجی 3 بُعدی فوق الذکر را به برنامه WS-15 تزریق نمایند ،مزیت مانورپذیری جی-20 نسبت به اف-22 به حد قابل ملاحضه ای خواهد رسید . در حوزه بدنه هواپیما ( AIR FRAME) ، ماهیت طراحی پنهانکار هر دو هواگرد چینی و آمریکایی به گونه ای است که از مانورپذیری مطلوب در ارتفاعات بالا بوده و احتمالا از رادارهای مشابهی بهره می برند . با این وصف ، بدنه جی-20 کمی بزرگتر از اف-22 به نظر می رسد . در مجموع ، تنها عامل تعیین کننده در برتری این دو هواگرد ، مدت زمان ایستایی آن در خط تولید خواهد بود ، جایی که گونه چینی حداقل یک دهه یا کمی بیشتر ازآن نسبت به نمونه آمریکایی ، تولید خواهد شد و شاهد طیف گسترده ای از مشتقات با کاربری های متفاوت از آن خواهیم بود در حالی رپتور فقط 4 سال برای نیروی هوایی ارتش ایالات متحده تولید گردید . البته پس از ورود اف-22 بخدمت ، قرار بود تا گونه ضربتی و حتی نمونه دریاپایه آن نیز طراحی و بخدمت گرفته شود ( F-22C) ولی بدلیل هزینه های سرسام آور بسرعت لغو شدند . این مساله احتمالا برای جی-20 صدق نخواهد کرد ، چرا که شایعاتی مبنی بر طراحی نمونه J-20B و جانشینانش در اواسط سال 2020 وجود داشته و احتمالا فناوری های جدید تری نظیر سامانه های جنگ الکترونیک ، سامانه های آفندی لیزری به آن تزریق میشود که این امر موجب خواهد شد که جی-20 نسبت به برنامه استاتیک اف-22 مزیتهای قابل توجهی را به نمایش گذارد . پی نوشت : 1- بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

با تشکر از برادر عزیز @arminheidari

ممنون از اطلاع رسانی دقیق و کامل برای ثبت در تاپیک سوریه ، تحلیلی که 3 سال پیش در اوج شکستهای ارتش سوریه خدمت دوستان عرض شد و الان داریم به عینه آن را می بینیم .....

RUSSIAN NAVY TU-134 UBL

شاهین در برابر اژدها آیا جنگنده پنهانکار چینی پتانسیل شکست لبه فناوری نظامی نیروی هوایی ایالات متحده را دارد ؟ بخش یکم ازیک نظر ، ایالات متحده و چین ، تنها دو نیروی هوایی بشمارمی آیند که جتهای رزمی نسل پنجم را به شکل بومی توسعه داده و بخدمت گرفته اند . از یکسو ، نخستین فروند از جنگنده برتری هوایی اف-22 رپتور از دسامبر 2005 و نسخه ارزان تر این فناوری ، یعنی اف-35 در حدود 9 سال بعد ( 2014) وارد خدمت شده و از سویی دیگر ، جنگنده چینی نیز از اوایل 2017 ، پروازهای نیمه رسمی عملیاتی خود را آغازنموده است . راست : تصویر غیر رسمی از کابین جی-20 .... چپ : کابین اف-22 رپتور این درحالی است که اف-35 را می توان دریک طبقه بندی جداگانه و متفاوت ، بحساب آورد ، اما برخی معتقدند که جتهای اف-22 و جی-20 را دریک رده مشخص می بایست قرار دارد ، چرا که هر دو در رده جتهای سنگین وزن با ماموریت ایجاد برتری هوایی قرار گرفته و هر دو نیز قرار است در درگیری های احتمالی بر فراز آسیا و اقیانوس آرام نقش اصلی را ایفا نمایند ، در حالی که بطور همزمان ، رپتورهای نیروی هوایی ایالات متحده برای رویارویی با نیروی هوایی ایران و روسیه ، به پایگاه هایی در نزدیکی مرزهای این دو کشور گسیل شده و می شوند . بنابراین ، مقایسه قابلیتهای رزمی این دو جت رزمی می تواند پیامدهای حضور فراگیر این هواگردها را برای دونیروی هوایی کاربرآن ، علیرغم توجه به این موضوع که این جنگنده ها می بایست جایگزین جتهای نسل چهارم نظیر J-11B و F-15C گردد ، مورد توجه قرار دهد . ماکآپ مقیاس 1:35 ( احتمالا" ) از پیشرانه جی-20 شاید مهمترین تفاوت میان اف-22 و جی-20 را می توان درماهیت آغاز و روند فعلی آن جستجو کرد ، به شکلی که جت چینی هنوز در آغاز مسیر خود قرار داشته ، در حالی که تولید پرنده آمریکایی درسال 2009 متوقف و برنامه های پیش بینی شده برای ارتقاء آن نیز بحالت تعلیق درآمده است . این مساله به اعتقاد برخی ناظران ، کفه ترازو را در دراز مدت به نفع جی-20 تغییر خواهد داد ، چرا که با ادامه سرمایه گذاری ها و موفقیت در فروش خارجی احتمالی ، طرح جی-20 میتواند بروزرسانی ها و ارتقاءهای متنوعی را بخود دیده و با فناورهایی یکپارچه شود که رپتور قادر به برابری با آن نباشد . پیاده روی فیل ها راست : جی-20 چپ : اف-22 نمونه بارز این مساله را می توان در حوزه معماری رایانه ای رپتور جستجو کرد که متعلق به دهه نود میلادی بوده ، در حالی که متقابلا" جی -20 ازپیشرفته ترین اویونیک در دسترس بهره مند است . مضاف براین ، جی-20 به احتمال بسیار زیاد می بایست به یک سامانه distributed aperture ( بعنوان یک سامانه آگاهی موقعیتی شبیه به آنچه که در اف-35 مورد استفاده قرار گرفته . م ) مجهز شده باشد ،در حالی که بسیار بعید است که اف-22 بدان مجهزگردد . راست : جی-11 بی چپ : اف-15 سی کابین اف-15 سی از سویی دیگر ، روند تکامل جی-20 ، در یک بازه 3ساله ، مورد توجه ناظران نظامی قرار دارد. در ابتدای امر ، پیشرانه های AL-31FM2 روسی ( بعنوان قلب تپنده سوخو-34 ) در این جنگنده بکار گرفته شد ، اما بدلیل حساسیت موضوع ، چینی ها بسرعت پیشرانه بومی WS-10B و سپس WS-10C را جایگزین نمونه روسی نموده و به منظور افزایش قابلیتهای رزمی ، بر اساس برخی اخبار منتشره ، پوشش جاذب امواج راداری ، سامانه های جدید جنگ الکترونیک نیز بدان خواهند افزود . به همین دلیل ، با سرعت فعلی ، بتدریج شکاف فناورانه بین اف-22 و جی-20 تا سال 2025 ، به حد خطرناکی خواهد رسید . در حوزه مهمات هوایی ، چینی ها بسرعت موشک دوربرد PL-15 را که در اواخر 2010 معرفی شد را با این جنگنده یکپارچه نموده است . با این وصف ، طبق اطلاعات موجود ، هر دو جنگنده قرار است تا موشکهای جدیدی را به زرادخانه فعلی خود اضافه نمایند ، هر چند سرعت نیروی هوایی چین در مدرنیزه سازی جی-20 از همتای خود در نیروی هوایی ایالات متحده بیشتر ارزیابی می گردد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9  پی نوشت : 1- ادامه دارد .......... 2- تجمیع پستهای مرتبط با جنگنده اف-22 ، سوم اسفند سال یکهزار و سیصدو نود و هشت خورشیدی .

بهترین جنگ افزار مشهور است که گفته میشود ، بهترین سلاح ، جنگ افزاری است که هرگز استفاده نشود اما با احترام ، با این جمله مخالفم !!!! بهترین سلاح ، جنگ افزاری است که فقط یکبار استفاده گردد تونی استارک ،مردآهنی .قسمت یکم

اصولا "شایعه " چی هست ؟؟ آلپورت و پستمن : نظری عینی و معین که می بایست شنونده به ان اعتقاد پیدا کند گفته میشود بدون اینکه نیازمند سطح مشخصی از برهان و دلیل باشد برای شایعه یک قاعده کلی وجود دارد شدت شایعه = اهمیت موضوع ضرب در عمق ابهام شایعه در یک تقسیم بندی به سه بخش کلی قابل تقسیم هست 1- شایعات خزنده ( شایعات در خصوص گسترش بیماری های ناشناخته ، غیرقابل درمان بودن آنها ، داستانهای خصمانه برای سیاستمداران و .. ) 2- شایعات خشونت بار ( شایعات در خصوص فجایع انسانی ، شکست در زمان جنگ یا پیروزی های خیره کننده و ...) 3- شایعات فروشونده ( شایعاتی که بسرعت مطرح شده و به همان سرعت هم فروکش می کنند ولی به عمق ذهن جامعه نفوذ کرده تا در شرایط مناسب مجدد آشکار شوند ) مهم ترین خطر شایعه در شرایط صلح ( تاثیر شایعه در زمان جنگ ماهیت جداگانه دارد ) ، تاثیر برروی مخاطب برای دست زدن به عمل شدید و ناگهانی و عمدتا" غیر عقلانی است الگوهایی این مفهوم هم عمدتا" بصورت ( آنها می گویند ، امروز شنیدم ، فکر می کنم که ، رادیو می گوید ، از همسایه شنیدم و ... ) در جامعه ترویج میشود .

بخش دوم : شناور رزمی آدمیرال کوزنتسف زمانی که هنوز روی میز طراحی دفاتر نیروی دریایی ارتش سرخ قرار داشت ، بعنوان یک کروزیر حامل هواگرد های رزمی طبقه بندی می شد که می بایست در ابتدای امر حداقل 12 تیر موشک کروز ضد کشتی پی-700 گرانیت با ماموریت انهدام توان رزمی ناوشکن ها و حامل های هواپیمابردشمن در بردهای طولانی را با خود حمل می نمود . این موشک در سال 1983 وارد خدمت شد و بلحاظ کاراکترهای رزمی ، در زمان خود پتانسیل نامتعارفی از جمله برد 625 کیلومتری با سرجنگی 750 کیلوگرمی و سرعت پیمایش 2.5 ماخ را به نمایش می گذاشت . این قابلیت ، به تقریب 3 برابر موشکهای کروز ضد کشتی غربی نظیر هارپون بود . این موشکها پس از تولید انبوه فقط در سه کلاس از شناورهای رزمی روسی ( شامل زیردریایی های کلاس اسکار و شناورهای سطحی کلاس کیروف ) مورد استفاده قرار گرفتند . با توجه به این امر که شناورهای کلاس کوزتسف نیز برای کاربرد این موشکها ، طراحی شده ، این کلاس را بعنوان یک گزینه بالقوه برای ارتقاء مطرح می نماید ، با این تفاوت که در این ارتقاء ، می بایست الگوی مورد استفاده در شناور رزمی سنگین آدمیرال ناخیموف در شلیک عمودی این موشکها مورد توجه قرارگیرد ، چرا که این شناورها با چنین طراحی ، می توانستند حداقل 4 تیر موشک کروز پی-700 را در خود جای دهد که این مساله با کوچکتر شدن موشکهای جدید ، توانمندی های افزون تری را بدانها خواهد داد . در این میان ، مطلوب ترین گزینه برای نیروی دریایی روسیه جهت جایگزینی موشکهای پی-700 ، پرتابه های مافوق صوت جدید Zicron محسوب میشود که بار بردی بیش از 1000 کیلومتر و سرعت تقریبی 8 ماخ در کنار مانورپذیری و پروفایل پروازی پیچیده تر ، عملا" دست نیروی دریایی این کشور را برای مسلح سازی شناورهای کلاس کیف در حوزه ضد شناوری بازتر می نماید. درصورتی که این برنامه ، عملیاتی شود ، این شناور قابلیت حمل 48 تیر موشک فوق الذکر را برای نابود سازی یک ناوگان کامل ، در اختیار خواهد داشت . حتی درصورت کاهش قدرت تخریبی کلاهک ، سرعت و دقت موشک روسی به اندازه ای است که با یک دور شلیک می تواند درصد غیرفعال سازی یک ناوگان در مقایسه با گذشته ، افزون تر نماید . این درحالی است که رقبای روسها در حوزه نیروی دریایی ، اغلب به موشکهای ضد کشتی مادون صوت مسلح شده اند ، کوزنتسف درصورت مسلح شدن به این موشکها ، تهدید عمده ای برای ناوگان نیروی دریایی ایالات متحده و کشورهای اروپایی خواهد بود . از سویی دیگر ، تسلیح کوزتسف به این موشک ، می تواند ضعف آن را در حوزه هواگردهای رزمی بخوبی جبران کرده و با تعویض پیشران و مجهز کردن آن به سیستم های جدید الکترونیک ، آن را به یک سکوی نظامی قابل اتکاء در دریا تبدیل سازد . این مسیر به اعتقاد بسیاری از ناظران نظامی ، می تواند مقرون به صرفه ترین روش برای ادامه بقاء سنگین ترین شناور رزمی نیروی دریایی روسیه تبدیل شود . پی نوشت : 1- بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

سلام علیکم خوب ، بنده هم عرض کردم با این حال ، روندی که به نمایش گذاشته شد ، نتیجه همین مدیریت هست در کنار زحمات پرسنل . منظور این هست که هرجا نحوه مدیریت روی منطق جلو رفت ، هدف گذاری درست انجام شد ، از موازی کاری پرهیز شد ، نتیجه خوبی را شاهد بودیم . بخصوص در نیروی هوایی که در مقایسه با سایر شاخه ها ، در مهجوریت بیشتری قرار دارد و کمتر به بازسازی توان رزمی آن توجه میشود .

بسم ا... . سلام علیکم فیلم تست ، در حدود 22 ثانیه هست PAKISTAN TESTS RA’AD-II AIR-LAUNCHED CRUISE MISSILE ظاهرا ماموریت اولیه این موشک کروز ، حمل کلاهک هسته ای هست . چیزی که رصد شده ، ادعای پاکستانی ها در مجهز بودن این سامانه تسلیحاتی به سیستم های ناوبری برای انهدام دقیق اهداف هست والا ما هم مثل شما منتظریم بلکه خبری بشود ...

https://www.aparat.com/v/4ve5p

بسم ا.... در سالهای اخیر ، ساختار و مدیریت نیروی هوایی ارتش ، مورد نقدهای بسیار سختی قرار گرفت ، ولی دور از انصاف است که گوشه ای از زحمات این عزیزان در حفظ توان فعلی نیروی هوایی به نمایش گذاشته نشود

تست موشک کروز هواپرتاب رعد-2 توسط نیروی هوایی پاکستان 8 فوریه 2020 . نیروی هوایی پاکستان براساس اطلاعات منتشرشده از سوی آژانس خبری این کشور ، موشک کروز هواپرتاب خود با قابلیت حمل سرجنگی هسته ای را با موفقیت آزمایش نموده است . تست موفقیت آمیز این موشک ، به نیروی هوایی این کشور اجازه می دهد ، اهداف مورد نظر را در بردی 600 کیلومتری با دقت بالا مورد اصابت قرار دهد . این موشک برای اولین بار در 23 مارس 2017 در جریان یک رژه بزرگ نظامی به نمایش گذاشته شد و قابلیت شلیک از روی جتهای رزمی میراژ-3 ، اف-16 و jf-17 را نیز خواهد داشت . با این وصف ، درصورتی که نیروی هوایی پاکستان قصد انجام حملات دقیق غیر هسته ای را با این موشک داشته باشد ، احتمالا" نسخه دو کابینه jf-17 بااستقرار افسر سیستم های تسلیحاتی مطلوب ترین گزینه برای ارتش این کشور خواهد بود . به اعتقاد ناظران نظامی ، تحویل این موشک به ارتش پاکستان ، قابلیتهای گسترده ای به نیروی هوایی این کشور برای انهدام اهداف در زمین و دریا ، خواهد داد . پی نوشت : ارتش پاکستان بعنوان یک قدرت موشکی تثبیت شده در جنوب آسیا ، بسرعت در حال افزایش قابلیتهای آفندی هوایی خود برای اجرای حملات دقیق است . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9