گرفتاری اینجاست که ما ، مثل آنها نیستیم ==== یک استادی داریم ، زمانی که دانشجو ها قرار هست پروپوزال خودشون را ارائه بدهند ، اولین پیشنهاد ایشان ، این هست " هر قدر در پایان نامه ای که می نویسید ، ارجاع نویسی ها ، ارائه منابع و .... بیشتر باشد ، پایان نامه شما قوی تر هست " تفاوت ما در میلیتاری با این دسته افراد ( شامل وبسایتهای رسمی ، کانالهای تلگرام و اینستا و ... ) این هست که به کار علمی و حق الناس افراد معتقدیم و ظاهر سازی نمی کنیم . این منابع ، متون برگردان ها به فارسی ، چه خوشایند جریانهای فکری حاضر باشد و چه نباشد ، محصول صرف وقت ارزشمند هست ، طبیعتا" آنهایی که اخلاق علمی را در اولویت کاری خودشون دارند ، ولو یک عکس یا متن را از میلیتاری استفاده می کنند ، ذکر منبع می کنند تا خواننده به ماخذ مراجعه کند . این شکلی نه تنها خودشون را بعنوان یک تحلیلگر منصف به مخاطب معرفی می کنند ، بلکه به رشد تحلیل مخاطب هم کمک می کنند حالا رسالت یکسری در فضای مجازی تولید محتوای استاندارد هست و یکسری هم صرفا" برای سرگرمی .... خود مخاطب قضاوت کند ، کدام یکی از دو دسته ای که نامبرده شد ، در نهایت سود می کنند ؟؟

ماجرای شناسایی و بازداشت سپهبد حسین فردوست حسین فردوست چگونه شناسایی ودستگیر شد؟ موسسه مطالعات و پژوهش های سیاسی پی نوشت : تجمیع تمامی پستهای مرتبط با کدواژه ساواک در انجمن میلیتاری ... بیستم مهر سال یکهزار و سیصد و نود و هشت خورشیدی

یک تهدید نظامی کلاسیک و مرد افکن نادر شاه افشار خطاب به حاکم وقت روسیه " می روی یا بیایم"

احتمالا این پست هست

زیرسطحی های کلاس jin سکوی اصلی پرتاب خانواده موشکهای JL-2 و JL-3 4- موشک قاره پیمای زیردریایی پرتاب JL-2 : یکی از جالب توجه ترین سامانه های استراتژیک چینی که دررژه یکم اکتبر 2019 در معرض دید همگان قرار گرفت ، 8 سیستم موشکی با قابلیت پرتاب از زیردریایی ( با شناسه JL-2) بود که از به اعتقاد تحلیلگران اطلاعاتی از چند سال پیش بر روی زیرسطحی های نیروی دریایی چین مستقر شده بود ،اما هرگز به شکل رسمی آشکار نگردید . موشک بالستیک قاره پیمای JL-2 ( سمت راست ) و برنامه ارتش چین برای طراحی و استقرار عملیاتی نسل بعد ( JL-3) - سمت چپ بلحاظ نمادین، حضور این موشک در رژه بزرگ 2019 بیشتر بعنوان مهر تاییدی بر عملیاتی شدن بازدارندگی راهبردی نیروی دریای چین که در یکبازه زمانی طولانی ازانتهای دهه 50 آغاز شده بود ، قابل تحلیل بشمارمی رفت . ضمن آنکه خبرهای تایید شده ای مبنی بر توسعه گونه JL-3 برای مسلح نمودن نسل نوین زیرسطحی های هسته ای چین نیز وجود دارد . موشک DF-20 در زمان تمرینات پیش از رژه 5- موشک کروز ( شبه بالستیک ) DF-20 : یکی از مهمترین غافلگیری ها یا مهمترین رونمایی ارتش چین در رژه2019 ، نمایش 16 سیستم DF-20 ( علیرغم ناشناس ماندن سامانه اصلی شلیک ) محسوب میشد که به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، درشمار سیستمهای آفندی برد متوسط قرار دارد که به احتمال زیاد برای شلیک از سکوهای هواپایه رزمی توسعه پیدا نموده است . با توجه به اندک اطلاعات منتشر شده از این سیستم رزمی ، ناظران براین باورند که ورود DF-20 به سازمان رزم ارتش چین ، یک تحول در سامانه های کروز زمین به زمین در محدوده برد 1500تا 2500 کیلومتر است . قاتل ناوهواپیمابر موشک DF-10 این تحلیلگران معتقدند که لانچر سیستم جدید چینی ، از سلف خود یعنی DF-10 سنگین تر بوده و این به معنای کاهش تعداد موشکهای حامل روی خودرو به 2 تیر موشک است ( در مقایسه با صورتبندی 3 تایی در DF-10) که این اثبات میکند که موشک کروز جدید چینی ، بلحاظ وزنی در رده سنگین تری قرار داشته باشد . بااین حال ، احتمال دومی ( با درصد اطمینان پذیری پایین تر ) نیز وجود دارد که درآن پرتابگر استاندارد DF-20 به دو تیر موشک شبه بالستیک برای اجرای حملات دقیق مسلح گردد . تحلیلگران براین باورند که نمایش عمومی این موشک را میتوان در قالب بخشی از فشاری دیپلماتیک ، اقتصادی و نظامی بر تایوان ، درست چند ماه قبل از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در این جزیره طبقه بندی نمود . نمای گرافیکی DF-26 6- موشک بالستیک میانبرد DF-26 : به همان گونه ای که در سال 2015 رصد شد ، 16 دستگاه سیستم موشکی DF-26 در رژه 2019 به نمایش درآمد که بنا بر اطلاعات موجود انتظار می رود که این سیستم موشکی با برد 4000 کیلومتری خود نقش اصلی را با مسلح شدن به تسلیحات هسته ای در اجرای حملات دقیق ایفا نماید . DF-17 7- لانچرهای DF-17 : براساس مشاهدات میدانی ، حداقل 16 دستگاه پرتابگر DF-17 به قابلیتهای جدید ، از جمله توانایی شلیک موشکهای سُرشی هایپرسونیک شونده DF-ZF مجهز میشوند که بنابر تحلیل های موجود یک موشک برد کوتاه یا میانبرد در رده سامانه های DF-16 است . راست ( DF-17 ) .. چپ ( DF-ZF) با توجه به تهدیدات موجود در منطقه آسیای شرقی ، عملیاتی شدن این سامانه رزمی جدید ، به معنای یک جهش فناورانه در طراحی سامانه های تهاجمی سُرشی هایپر سونیک ( درست درزمانی که روسها و آمریکایی در این حوزه مشغول سرمایه گذاری برای جبران عقب ماندگی خود هستند ) برای ارتش آزادیبخش چین خواهد بود. پی نوشت : 1- ادامه دارد ........... 2-منابع در انتهای مقاله درج خواهد شد . 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .  برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

خبر جالب توجه و تامل : نیروی دریایی سپاه بتدریج حضور خودش را در دریای کاسپین دارد تقویت می کند ( رونمایی از شناورهای موشک انداز سریع السیر در کاسپین به جای حوزه جنوبی معنی قابل توجهی دارد ) و این خبر خوبی برای کشورهای حاشیه دریای کاسپین به هیچ عنوان نیست

روندی که در رژه بزرگ ارتش آزادیبخش چین (یکم اکتبر 2019 ) رصد شد : نتایج بدست آمده ، حاصل از رصد و بررسی تصاویر ماهواره ای موجود ، مخاطب را با درصد اطمینان بالایی نسبت به شناسایی سامانه های تسلیحاتی که در این رویداد به نمایش درآمد را توجیه خواهد نمود . برای نیل به این هدف ، تمرکز اصلی عمدتا" بر روی تصاویر ماهواره ای از یک پایگاه نظامی ارتش چین که در آن تمرینات پیش از مراسم ، برگزار شد ، قرار داشت . با توجه به این مساله ، در 35 کیلومتری شمال غربی پکن ، دهکده ای با عنوان یانگ فنگ قرار دارد که از سال 2015 ، بعنوان پایگاه نظامی ارتش آزادیبخش و به شکل خاص محل استقرار انستیتو و هنگ هشتاد و دوم دفاع شیمیایی ، میکروبی و هسته ای ارتش تعیین شده ، ضمن آنکه پایگاه مورد نظر ، محلی برای تمرینات ارتش برای شرکت در رژه نظامی نیز بشمار می آید . برای استفاده از این موقعیت ، از بهار سال 2015 ساخت و سازهای قابل توجهی ، از جمله ساخت یک جاده 3 کیلومتری و ماکت مقیاس واقعی میدان تیانانمن (دروازه جنوبی شهر ممنوعه ) در آن صورت پذیرفته است . این رژه با توجه به بررسی های انجام شده ، یک نمونه مقیاس کوچک از تمامی قابلیتهای ارتش چین بشمار میرفت که در آن بسیاری از سامانه ها و تجهیزات جدید ، به نمایش درآمد که در این میان ، بخش مربوط به تسلیحات راهبردی ، بیشتر مورد توجه قرار گرفته است ، به این دلیل که علیرغم حضور برخی سامانه های راهبردی و سیستمهای پرتاب که از گذشته مورد شناسایی قرار گرفته بودند ، برخی حتی با وجود ورود بخدمت عملیاتی ، همچنان در هاله ای از ابهام قرار داشته و برخی نیز فقط بصورت شایعات غیر قابل تایید ، نزد رسانه های غربی شناخته می شدند . با این وصف ، رژه یگانهای موشکی استراتژیک ارتش چین گرچه نشاندهنده توسعه پتانسیل بازدارندگی این کشور محسوب میشد ، اما حضور تجهیزات رزمی با محوریت اثبات پیشرفت فناوری در حوزه سامانه های موشکی میانبرد ( بخصوص سیستم های هشدار دهنده ) ، اهمیت بالایی نزد تحلیلگران غربی داشت ، چرا که مورد اخیر نشاندهنده سرعت فزاینده و بالای ارتش چین در دست یابی به سامانه های پیشرفته بود ، بااین وصف ، نکته پراهمیت ماجرا در اینجاست که این تحلیل ها ، براساس بررسی رژه ارتش چین در میدان تمرینات صورت گرفته است . رژه ارتش چین ، تلفیقی از قابلیتهای راهبردی پیشرفته یکی از مهمترین عناصر رژه یک اکتبر 2019 ، کمیت وتنوع سامانه های ICBM محسوب میشد که طبق تصاویر ، 36 دستگاه از این سامانه های در رژه اول اکتبر به نمایش درآمدند . این سامانه ها ، عمدتا" از جدید ترین نمونه های تولید شده توسط صنعت دفاعی چین بودند که یا به خدمت رزمی درآمده ( DF-31AG) یا برنامه ریزی های برای عملیاتی شدن آنها ( DF-41) در حال انجام است . تا دوسال پیش (2017) ارتش چین ، تنها 24 دستگاه لانچر ICBM ( شامل 16 دستگاه DF-31AG و 8 دستگاه DF-31A) در اختیار داشت که بلحاظ فنی ، نشانگر نسل دوم موشکهای استراتژیک چینی و همچنین نمایانگر زرادخانه روبه گسترش هسته ای این کشور بود . اگر در این زمینه ، فرضیه وزارت دفاع ایالات متحده مبنای تحلیل قرار گیرد ، هم اکنون چینی ها 90 دستگاه پرتابگر ICBM در اختیار دارند که نمایش 36 دستگاه آن ، به معنای حضور بیش از یک سوم پتانسیل راهبردی چینی هاست. 1-موشک بالستیک قاره پیمای DF-5B: براساس تجزیه و تحلیل تصاویر ، در رژه یکم اکتبر ، 4 دستگاه پرتابگر موشک بالستیک DF-5B حضور داشت که طبق اطلاعات موجود ، در رده موشکهای بالستیک قاره پیمای با سوخت مایع قابل طبقه بندی است و علیرغم برد 12000 کیلومتری ، و یک سرجنگی بزرگ ، به اعتقاد ناظران نظامی ، بتدریج از رده رزمی خارج خواهد شد . به همین دلیل تعجب آور نخواهد بود که DF-5 در گونه B خود به کلاهکهای مستقل هدایت شونده (MIRV) مسلح گردد . بطور طبیعی ، حضور این موشک در رژه سال 2019 ( همانند رژه 2015) نشاندهنده اهمیت آن در زرادخانه ارتش چین است . به اعتقاد برخی تحلیلگران ، احتمال اینکه موشک به نمایش درآمده از گونه C ( مسلح به تعداد بیشتری کلاهک جنگی ) نیز وجود دارد . 2- موشک قاره پیمای DF-31AG: این موشک که برای نخستین بار به سال 2017 در معرض دید عموم قرار گرفت ، با کمیت 16 دستگاه در رژه 2019 حضور پیدا نمود . این موشک ، در واقع یک نسخه مدرنیزه شده از سامانه DF-31A بابردی برابر 10000 تا 11000 کیلومتر بشمارمی رود که با بزرگتر شدن کلاهک جنگی ، برد عملیاتی آن کاهش یافته و این به معنای کاهش ظرفیت تهاجمی آن برای حمله به اهداف موجود در داخل خاک ایالات متحده است . به گفته تحلیلگران نظامی ، نمونه AG یک نسخه قدرتمند تر بلحاظ حمل کلاهک وضعیف تر بلحاظ برد عملیاتی نسبت به DF-31A خواهد بود . 3- موشک قاره پیمای DF-41 : جدیدترین موشک چینی به نمایش درآمده در رژه 2019 ، موشک DF-41 است که اگر چه پیش از این ، تصاویر مبهمی از آن در صفحات وب منتشرشد ، اما معرفی رسمی آن در یکم اکتبر 2019 بود . این نخستین موشک قاره پیمای چینی است که علیرغم مسلح شدن به یک کلاهک سنگین ، میتواند تمام خاک ایالات متحده را زیر چتر آتش خودقرار دهد . به اعتقاد ناظران نظامی ، DF-41 م تواند به 10 کلاهک هسته ای ( در مقایسه با 3 کلاهک برای DF-31AG) مسلح شود و این مساله به ارتش چین اجازه میدهد تا بدون نیاز به گسترش کمی این موشک ، تعداد کلاهکهای عملیاتی را تا حد زیادی توسعه دهد . پی نوشت : 1- ادامه دارد ........... 2-منابع در انتهای مقاله درج خواهد شد . 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .  برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

جانور نیمه- شنی sdkfz-251

رژه نظامی هفتادمین سالگرد تاسیس ارتش جمهوری خلق چین نمادی بارز در نمایش قدرت راهبردی اژدهای سرخ در یکم اکتبر 2019 ، مراسم هفتادمین سالگرد تاسیس ارتش جمهوری خلق چین به مانند سنت سالهای قبل ازآن ، در پکن برگزار شد . این رویداد ، در حالی بوقوع پیوست که در ماه های پیش از آن ، مقالات و تحلیل های متفاوتی از ظهور نشانه های آشکاری از جدایی طلبی در این کشور پهناور در سطح رسانه های مطرح به چاپ رسده بود ، در عین اینکه روابط میان چین و ایالات متحده در تیره ترین وضعیت خود قرار داشت و در نهایت ، معاهدات بین المللی کنترل سلاح نیز بیش از گذشته بعنوان ابزاری برای فشار بر این ابرقدرت نو ظهور مورد استفاده قرار می گرفت . اما همانطور که چینی ها پیش از این اعلام کرده بودند ، رژه هفتادمین سالگرد ارتش خلق ، می بایست به بزرگترین رژه برنامه ریزی شده توسط این کشور تبدیل می گردید . رژه نظامی دهمین سالگرد تاسیس ارتش آزادیبخش خلق چین با این وصف ، برگزاری این رویداد نظامی ، بسرعت تبدیل به یک نمایش بی سابقه در حوزه قابلیتها و توانمندی های بالستیک متعارف و هسته ای مبدل شد که به اعتقاد ناظران نظامی نشانگر تغییرات کمی و کیفی زرادخانه بالستیک چین بشمارمی آید . در این رژه سامانه های تسلیحاتی متنوعی از جمله موشکهای هایپرسونیک در معرض دید عموم قرار گرفت که برخی آنها را می توان در خط مقدم فناوری نظامی موجود ، طبقه بندی نمود . این نکته نیز برای علاقه مندان شاید جالب به نظر برسد که حتی اتحاد شوروی نیز در طول دوران حیات خود ، رژه ای که شامل تمامی توانمندی ها و قابلیتهای بالستیک راهبردی و یا سامانه های غیر بالستیک باشد را در میدان سرخ مسکو ترتیب نداد و از این حیث ، ارتش چین یک رکورد قابل توجه را از خود برجای نهاده است . این گزارش به نسبت غیر معمول ، براساس تحلیلهای بدست آمده از تصاویر ماهواره ای پایگاه نظامی یانگ فنگ در حومه شهر پکن که بنا به معمول هرسال ، از آن برای اجرای تمرینات رژه استفاده می شود ، تدوین شده است . شی جین پینگ ( رییس جمهور وقت چین ) مرد رژه های نظامی مداوم : سمت راست : رژه نظامی اول اکتبر 2017 سمت چپ : رژه نظامی اول اکتبر 1950 از یک نظر ، مراسم رژه نظامی در چین ، هرساله در یکم اکتبر ، که در این کشور سالروز تاسیس ارتش خلق در سال 1949 است ، برگزار می گردد . تحلیلگران حوزه چین معتقدند که این نمایش قدرت در درجه نخست ، با هدف اعلام وفاداری ارتش آزادیبخش خلق (PLA) به حزب کمونیست (CCP) ، تقویت احساسات ملی گرایانه میان مردم ، نمایش قدرت نظامی و افزایش وزن ژئوپلیتیکی ، در معرض دید عموم قرار دادن سیستم های جدید تسلیحاتی و در نهایت اعلام عمومی نوسازی نظامی ارتش صورت می گیرد . از سال 1949 تا کنون ، 14 رژه نظامی در اول اکتبر برگزار شده که از این تعداد ، 10 رژه بصورت مستمر مابین سالهای 1949 تا 1959 ، سال 1984 و در زمان ریاست دنگ شیائوپینگ ، 1999 به ریاست جیانگ زمین و درسال 2009 و 2019 به ریاست هوجین تائو بوده است . ازراست به ترتیب : دنگ شیائوپنگ /جیانگ زمین / هوجین تائو /شی جین پینگ اما شی جین پینگ بر خلاف اسلاف خود ، دوره زمانی مابین اجرای رژه های نظامی را به شکل بی سابقه ای کاهش داده (به معنای افزایش کمیت رژه های برگزار شده ) که اولین آن در یکم سپتامبر 2015 و به مناسبت هفتادمین سالگرد پیروزی چین برارتش سلطنتی ژاپن بشمارمی رفت ، در حالی که وی از این فرصت استفاده نمود تا چند ماه قبل از اعلام اصلاحات اساسی در ارتش آزادیبخش چین ، از کاهش 300000 نفری تعداد پرسنل خبر دهد . ویژگی این رژه ، حضور بسیاری از رهبران کشورهای خارجی از جمله ولادیمیر پوتین بعنوان میهمان افتخاری بود ، اگر چه پیش ازاین نیز در رژه مشهور 1954 ، دو رهبر نزدیک به این کشور ( نیکیتا سرگیوویچ خروشچف و کیم ایل سونگ ) حاضربودند . آوریل 2019 ، رژه نیروی دریایی ارتش چین دوسال بعد ، یعنی در اوت سال 2017 ، شی جین پینگ نیز جشن نودامین سال تاسیس بزرگترین پایگاه نظامی ارتش را در Zhurihe ( مغولستان چین ) برگزار نمود که این مساله با توجه به موقعیت وی بعنوان فرمانده ستاد مرکزی مشترک (بالاترین مقام نظامی ) ، او را به یکی از بزرگترین هواداران توسعه قدرت نظامی از آغاز تاسیس این کشور تبدیل نموده است . علاوه براین ، به فرمان شی جین پینگ ، ارتش رژه ای دریایی به سال 2018 در دریای چین جنوبی برگزار نمود که به گفته شاهدان ، بزرگترین نمایش قدرت دریایی این کشور در 600 سال اخیرمحسوب می شد ، در حالی که مجددا" در آوریل 2019 نیز نیروی دریایی چین مراسم هفتادمین سالگرد تاسیس خود را با یک رژه گسترده تر جشن گرفت . راست : DF-21C چپ : DF-26 کارشناسان حوزه چین براین اعتقاد قرار دارند که چنین افزایش بی سابقه در کمیت رژه های نظامی از زمان روی کارآمدن شی جین پینگ ، بعنوان بخشی از تلاش های غیر محسوس حزب کمونیست برای گذر از دوره تغییر نسلی و جوان شدن ملت چین و حرکت سریع تر به منظور ایجاد یک کشور مرفه در کنار توسعه ارتشی قدرتمند ، در قالب برنامه توسعه نیروهای مسلح قابل تحلیل است ، به شکلی که در سال 2049 ، جمهوری خلق چین به یک کشور ابرقدرت در مقیاس جهانی تبدیل گردد . این نشانه را می توان از رژه سال 2009 به عینه مشاهده نمود ، چرا که بر خلاف دوره های گذشته ، سامانه های راهبردی نظامی شامل موشکهای میانبرد DF-21C وDF-26 و به همین ترتیب در رژه سال 2017 موشکهای قاره پیمای DF-31 به نمایش درآمدند . پی نوشت : 1- ادامه دارد ........... 2-منابع در انتهای مقاله درج خواهد شد . 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .  برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

اتفاقا" نظر بنده بر خلاف فرموده شماست ، شما همسایه های چین را بررسی کنید ( ژاپن ، کره جنوبی که با پیوندهای اقتصادی به چین متصل شدند ) ، کره شمالی ، ویتنام هم که از گذشته پیوندهای سیاسی و اقتصادی با چین دارند ، مغولستان که بازیگر چندان مطرحی ( حداقل تا الان ) نیست . روسها هم که جایگاه خودشون را دارند . بحث بنده در خصوص گسترش نیرویی ایالات متحده، بیشتر در حوزه لجستیکی بود . اگر به صحنه درگیری دقت کنید ، می بینید که ارتش آمریکا برای حضور دائم در منطقه پاسیفیک ، باید هزینه های به مراتب بیشتری را در مقایسه با چین پرداخت کند و مسیرهای لجستیکی هوایی / دریایی آن در یک درگیری احتمالی ، در مقایسه با چینی ها ، شکننده تر هست ( ژاپن ، کره جنوبی ، تایلند و استرالیا )

نورثروپ- گرومن ، عامل تحریک کننده یکی از گرفتاری ها ی ما در تحلیل شرایط ( آن چیزی که چند روز پیش رهبری در خصوص سپاه متذکر شدند در زمینه حفظ آمادگی و تحلیل واقعی توان دشمن ) این هست که حداقل در حوزه رسانه ای سعی نمی کنیم که یک روند مستمر را در تحلیل دشمن ارائه بدیم . برای نمونه سمت راست : پوشش اطلاعاتی ترکیبی ( هواگردهای سرنشین دار RC-135 و گلوبال هاوک ) سمت چپ : پوشش اطلاعاتی انفرادی ( هواگردهای سرنشین دار RC-135) سمت چپ : محدوده پوشش اطلاعاتی و نظارتی هواگردهای J-STARS سمت راست : محدوده پوشش اطلاعاتی و نظارتی ترکیبی ( J-STARS و گلوبال هاوک ) و پی نوشتی که ذکر شد صرف نظر از پاتک غافلگیرانه جمهوری اسلامی به رصد اطلاعاتی ایالات متحده ، سلسله رویدادهای حادث شده اثبات میکند که در طول دهه آینده ، تهدید اصلی بر علیه جمهوری اسلامی ، در جنبه سخت افزاری ، تهدید هواپایه باشد . این مساله بطور طبیعی می بایست اذهان تصمیم سازان نظامی کشور بخود بیش از گذشته ، جلب نماید . حالا علیرغم همه این مسائل ، وقت آن نیست که فضا برای انتشار این دست تحلیل ها برای عموم بصورت سیستماتیک و فراتر از چهارچوبهای رسمی و غیر قابل انعطاف فعلی فراهم بشود ؟

بخش چهارم و پایانی : فکر کردن به آنچه که فکر ناکردنی است !!!! اسرائیل و جنگ یمن : یکی از ویژگی های حوزه ژئوپلیتیکی آسیای جنوب غربی از زمان تاسیس رژیم عبری ( 1948 بدین سو ) ، وجود بازی موش و گربه میان این رژیم با کشورهای عربی و پس از انقلاب 1979 با جمهوری تازه تاسیس اسلامی ایران بشمارمی رود . در بازه زمانی اعلام استقلال حاکمان تل آویو تا آغاز جنگ در یمن ، بازه زمانی طولانی وجود دارد که در جریان آن ، فرازو فرودها و شکست ها و پیروزی های متعددی عاید طرفین شده که شرح آن در این سطور نمی گنجد ، با این وصف ، به شکل خلاصه می توان منافع امنیتی ایالات متحده بعنوان یک بازیگر عمده در حوزه آسیای جنوب غربی را با رژیم عبری در قالب یک چهارچوب مشترک ، مورد تحلیل قرار داد . این چهارچوب مشترک در تمامی این دوران از جنگ 1948 تا پایان نزاع کلاسیک اعراب و اسراییل به سال 1982 تا تابستان 2006 و از جنگ تموز میان حزب ا.... با IDF در این سال و سپس بحران سوریه و امروز در بحران یمن ، بخوبی قابل مشاهده است . بااین وصف ، نقش قابل تامل اسراییل در یمن را می توان در قالبی جداگانه بررسی نمود تا جایی که ران ایدلیست براین باور قرار دارد که حضور عناصر اطلاعاتی ارتش اسراییل در خلیج فارس و جنگ داخلی یمن ، تبدیل به امری انکار ناپذیر شده است ، چنانکه برخی معتقدند که عملیات ترور عناصر تاثیر گذار انصارا.... در یمن ، نوعی عملیات مشترک میان سازمان های اطلاعاتی عرب و رژیم عبری است . سازمان رزم شبکه دفاع هوایی سعودی به تفکیک مناطق دفاع هوایی بااین وصف ، به گمان برخی تحلیلگران نظامی ، این امکان وجود دارد که ضلع سوم حمله به تاسیسات نفتی عربستان سعودی ، به نحوی با شکل عملکرد واحدهای اطلاعاتی اسراییل در گذشته ( سرقت شناورهای رزمی از بندر شربورگ ، سرقت کشتی حامل اورانیوم از مدیترانه و حتی اجرای عملیات تازش هوایی بر علیه راکتور اتمی عراق و.... ) ارتباط داشته باشد . در این زمینه ، چند فرضیه قابل بررسی است . نخستین فرضیه ، استفاده تل آویو از موشکهای مشابه که عربستان مدعی است بسوی تاسیسات بقیق و خصیص شلیک شده ، بشمار می آید . این مساله با توجه به وجود اطلاعاتی مبنی بر خرید پیشرانه محصول چک TJ-100 توسط تل آویو به نوعی برای تحلیلگران تقویت میشود ، ضمن اینکه هم اکنون نیروی دریایی و هوایی این رژیم قابلیت شلیک موشکهای کروز میانبرد مجهز به پیشرانه های توربوفن ALCM و SLCM را نیز دراختیار دارد . یکی از فرضیات حمله به آرامکو ، شلیک موشک کروز کوتاه برد قدس -یک از درون خاک عربستان است. تصویر فوق ، اسکرین شات شلیک آزمایشی موشک کروز یا علی (ع) از روی یک سکوی ساده را به نمایش می گذارد آیا این احتمال وجود ندارد که مهاجمان ، موشکی در کلاس قدس- یک را از درون خاک عربستان و یا حتی شناورهای ناشناس در خلیج فارس بسوی آرامکو شلیک کرده باشند؟!!!!! آسیب های وارده به تاسیسات آرامکو بلحاظ تنوع ، شاید مقداری عجیب به نظر برسد . از شکافهای بزرگ که شاید نشانه برخورد موشک کروز یا پهپادهای انتحاری باشد تا شکافهای کوچکتر که شاید بر اثر برخورد ترکش و یا حتی ریز پهپادهایی که عاملی سومی برای تشدید خسارات ، آن را به آرامکو شلیک نموده باشد اما شاید محتمل ترین گزینه تسلیحاتی برای اسراییل به منظور حمله به این دو مجموعه ، استفاده از آخرین فناوری معرفی شده توسط دانشجویان مهندسی MIT در آزمایشگاه لینکلن به منظور اجرای حملات دقیق به تاسیسات فوق الذکر است . پردیکس میتواند در نقش های گوناگونی ظاهر شود . بعنوان مثال میتواند با تجهیزات الکترونیک خود بازتاب راداری انواع هواپیماها شامل بمب افکن ها و جنگنده ها را بازسازی نماید و ماموریت فریب سامانه های دفاع هوایی را بر عهده گیرد .همچنین میتواند به ماموریت های شناسایی و ردگیری محیطی پرداخته و داده ها را به شبکه گسترده ای از تجهیزات طرف دوست انتقال دهد . در مواردی هم میتواند مقادیری ماده منفجره با خود حمل کند و به شکار اهداف کوچک بپردازد .حال با فرض تبدیل شدن پردیکس به یک حامل هوایی حاوی مواد منفجره ، در تعداد زیاد ، بدون آنکه رادارهای دفاع هوایی عربستان قابلیت کشف آنها را داشته باشد ، براحتی به هدف نزدیک شده و بدون روبرو شدن با مانع مهمی به نقاط حساس تاسیسات نفتی با دقت بالا حمله ور میشوند . اگر چه دو احتمال پیش گفته ، بیشتر شبیه به سناریوهای هالیوودی است ، اما توجه به سابقه طراحی عملیات های مشترک میان سازمان های اطلاعاتی و ارتش اسراییل ، می توان حداقل در این خصوص گمانه زنی نمود . تصاویر ماهواره ای تخریب تاسیسات آرامکو استراتژی : علیرغم اینکه تصور عمومی بر تهاجمی بودن استراتژی نظامی سعودی متمرکز است ،اما بر خلاف اظهارنظرهای موجود ، فرماندهان سعودی بطور کامل اجرای راهبرد دفاع نقطه ای (point defense strategy) را در دستور کار قرار داده اند ، به همین دلیل ، سرمایه گذاری هنگفت برای ارتقاء شبکه دفاع هوایی ، عمدتا" بر روی توانمند سازی مراکز اقتصادی و اجتماعی متمرکز شده ، در حالی که اکثر پایگاه های هوایی فاقد دفاع ضد بالستیک هستند و برخی تاسیسات نظیر پایگاه های موشکی اصولا فاقد دفاع زمین پایه مشخصی ارزیابی می گردند. این درحالی است که با فرض اجرای حملات غافلگیر کننده از سوی نیروی هوایی ایران ، تنها یک کریدور باریک در جنوب کویت می تواند مسیری ایمن برای حمله عربستان در نظر گرفته شود ، در حالی که درصورت اجرای یک عملیات آفندی با شلیک حجم گسترده ای از موشکهای بالستیک ایرانی ، تمامی استانهای شرقی سعودی ، علیرغم حفاظت شدید ، در تیررس قرار خواهد گرفت . آینده : براساس یک قـــاعده قدیمی (سرهنگ دوم ارنـــــــست سوئینتون (1951-1868) بعنوان ایده پـــرداز اصـــلی سپاه تانک ارتش سلطنتی بریتانیا ) تاریخ نشان داده است که ، تنها وحــــشت از بروز یک جنـــگ بـــــــــــزرگ می تواند چرخ های بوروکراتیک سازمانهای مسلح تصمیم گیر را سریع تر از حد معمول ، به حرکت در آورد ، بر همین مبناء ، ارتش عربستان سعودی برنامه های جامعی جهت گسترش قابلیتهای ضد بالستیک بواسطه خرید سامانه های تاد به ارزش 15 میلیارد دلار و همچنین دریافت نزدیک به 600 تیر موشک پاتریوت پک.3 مجهز به کیتهای اصلاح مسیر حین پرواز برای لانچرهای عملیاتی خود ، طرح ریزی نموده است . براساس قرار داد امضاء شده به سال 2014 ، پدافند هوایی سعودی قراراست تا 202 تیر موشک به 36 دستگاه پرتابگر بهبود یافته ( Launcher Station Modification Kits/ LSMK) که می بایست جایگزین پرتابگرهای تکی ام-901 شود دریافت نماید که این بدان معنی خواهد بود که خرید حداکثر 9 سامانه پاتریوت پک.3 در سال 2014 برای رفع نیازمندی های پدافند عربستان سعودی کافی خواهد بود ، با این وصف ، خبرهای منتشرشده حاکی از خرید 6 لانچر ( در ارتش سعودی هر آتشبار پاتریوت به 6 لانچر مسلح میشود ) بعلاوه 3 مجموعه بعنوان ذخیره بود . بطور طبیعی ، با ورود این نسخه مدرنیزه شده ، هر سامانه پاتریوت سعودی قابلیت دسترسی به 96 تیر موشک برای شلیک سریع و در صورت نیاز بارگیری مجدد ( 106 تیر موشک اضافی ) را در اختیار خواهد داشت . بر اساس این منطق ، محاسبات نشان می دهد قرار داد خرید سال 2015 شامل 600 تیر موشک به همراه 156-108 سلول موشک LSMK به منظور مسلح نمودن 26-18 لانچر میشد که این نیز به نوبه خود ، پتانسیل سعودی برای تبدیل کردن 4-3 آتشبار پاتریوت پک.2 به نسخه پک.3 را نشان میدهد . با تکمیل روند فوق ، شبکه دفاع هوایی عربستان برای صرفه جویی در هزینه ها ، می تواند بدون هیچ نگرانی ، حداقل 12-11 آتشبار پک.2 و 5-4 آتشبار پک.3 را بصورت ذخیره نگهداری نماید . از سویی دیگر ، امضاء قرارداد خرید سامانه تاد پیام به مراتب واضح تری به منظور ارتقاء قابلیتهای ضد بالستیک بشمار می رفت . در جریان این قرارداد ، 360 تیر موشک ، 44 لانچر و 7 رادار ویژه تاد می بایست به سعودی تحویل شود و در صورتی که قاعده بیان شده برای پاتریوت پک.3 مجددا برای سامانه تاد بکار رود ، این به معنای خرید 7 سامانه کامل تاد ( منطبق شده با رادارهای سازمانی پدافند سعودی ) به همراه دو لانچر اضافی است . اما بر خلاف پاتریوت ، در لانچر تاد ، تنها 8 موشک اضافی را به شکل عملیاتی در اختیار خواهد گرفت و این بارگذاری متعدد برای تاد را بدنبال دارد . با این حال ، بر خلاف بدبینی های موجود ، اضافه شدن تاد به شبکه دفاع هوایی سعودی ، یک دارایی ارزشمند خواهد بود . درصورت استقرار کامل تاد در شبه جزیره عربستان ، سعودی ها قابلیت کشف موشکهای بالستیک میانبرد در فاصله 200 کیلومتری با ارتفاع 150 کیلومتری را بدست می آورند که این به معنای استحکام بیشتر برای پدافند هوایی ارتش عربستان است . اما خبر خوب در اینجاست که سیستم گرانقیمت تاد ، بدلیل تمرکز بر کشف پرتابه های بالستیک در فضای خارج از جو ، قابلیت محدودی در برابر خانواده موشکهای بالستیک فاتح ( 700 کیلومتر برای ذوالفقار و 1000 کیلومتر برای دزفول ) که مسیر شلیک آنها در درون جو تعیین شده ، دارد . نتیجه گیری : در مجموع ، آنچه که وضعیت حال حاضر ( سپتامبر 2019 ) نشان میدهد ، ایرانی ها بشدت تمامی منابع خود رابرای تطبیق قابلیتهای بالستیکی آفندی ، با هدف غلبه بر تلاشهای 20 ساله سعودی به منظور ایجاد چتر دفاع هوایی ترکیبی ( زمین- هواپایه ) متمرکز نموده اند ، تا جایی که برخی معتقدند ، صنایع موشکی ایران با سرعت هر چه تمام تری ، دپوهای تسلیحاتی خود را با تولید انبوه موشک های بالستیک میانبرد مسلح به کلاهکهای چندگانه ( شامل موشکهای کلاس عماد ، قدر وخرمشهر ) لبریز می کنند . بدون هیچ شکی ، ایران تلاش خواهد کرد تا با شلیک تعداد محدودی از موشکهای کلاس خرمشهر مسلح به کلاهکهای MIRV/MRV شبکه دفاع هوایی سعودی را بخود مشغول کند تا فرصت لازم برای شلیک انبوه موشکهای بالستیک کوتاهبرد فراهم آید . اما نوک پیکان تلاش های ایران به این نقطه ختم نشده ، چرا که سرمایه گذاری سنگینی برای توسعه کلاهکهای هایپرسونیک سرشی( advancements like Hypersonic Glide Vehicles /HGV) مجهز به پیشرانه های کمکی برای نفوذ به درون چتر سامانه تاد و شکست راهبرد ضد بالستیک در حال انجام است و این مساله در کنار پیشرفتهای غیر منتظره این کشور در حوزه موشکهای کروز برای غلبه بر سامانه های کوتاهبرد شاهین ، حاکی از خبرهای ناخوشایند و ناگوار برای شبکه پدافند هوایی ارتش عربستان سعودی است . تشکر فراوان از سه دوست عزیز جناب @bds110@ ، mehran55@ ، warrior بابت راهنمایی های گسترده استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .  برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9 منابع : 1- https://www.globalsecurity.org/military/world/gulf/rsadf-modernization.htm 2- Analysis: Saudi Arabian Air and Missile Defences 3- https://missiledefenseadvocacy.org/intl_cooperation/saudi-arabia/ 4- https://www.armscontrolwonk.com/archive/1208062/meet-the-quds-1/ 5- https://warontherocks.com/2019/09/under-the-radar-irans-cruise-missile-capabilities-advance/?singlepage=1&fbclid=IwAR13vaxafJ5Zy8qm8SDeenMDm8NYMqWKYsMVnF-7_S5XMi3m-U6bTU61rkY 6- https://www.armscontrolwonk.com/archive/1208139/a-trace-of-the-quds-in-tehran/ 7- surfacer-based air defence system analysis

بسم ا... تجمیع تمامی پستهای مرتبط با تولید امرپ ( خصموک ) بومی در انجمن میلیتاری یازدهم مهر سال یکهزار و سیصد و نود و هشت خورشیدی

بخش دوم خوب ، در خصوص فیتر باید گفت با توجه به ماموریت پشتیبانی نزدیک این هواپیما ، شاید ارتباطی با عملیات شناسایی هوایی نداشته باشد ، اما براساس اطلاعات منتشر شده ، روسها از سال 1982 ، بتدریج 8 فروند پرنده شناسایی بلند پرواز MIG-25 R FOXBAT .B را به نیروی هوایی این کشور تحویل دادند که به طور مسلم ، نقش پررنگی در افزایش توانایی های شناسایی عراق ایفا نمود . در تاریخ مورد نظر ، 5 سپاه ارتش عراق ( یکم ، سوم ، چهارم ، ششم و هفتم ) و یک سپاه گارد در منطقه حضور داشتند که در سپاه های عادی ، دو گردان توپخانه ( هر کدام 18 قبضه توپ ، جمعاً 36 قبضه ) و در سپاه گارد ( 3 گردان توپخانه شامل توپهای 130 م.م ، 155 م.م و راکت اندازهای BM-21) وجود داشت که با توجه به تعداد سپاه ها ( 4 سپاه ) ، جمعاً 144 قبضه توپ و راکت انداز ( با جمع قبضه های سپاه گارد چیزی در حدود 200 قبضه ) می بایست وجود داشته باشد که این مساله رقم 2000 توپ را یک مقدار غیر قابل می کند . در مورد استفاده عراق از تجربه والفجر8 برای مقابله با واحدهای ایرانی : " عراق وقتی دید که باید در زمین پدافند کند ، توان سازمانی خود را متمرکز نمود و قرارگاه ها و سپاه های خود را بر اساس این تمرکز ، در خطوط مقدم خود گسترش داد .عراق با استفاده از توان مهندسی فوق العاده خود ، یک پرده پوششی قوی در مرز ایجاد نمود . یک توان سازمانی دیگر هم داشت که هر کجا آن توان اطلاعاتی قرارگاهی اش خبر می داد که یک احتمال خطر وجود دارد ، با آن توان سازمانی عمل می نمود ( استقرار واحدهای جیش الشعبی و پیاده نظام عادی در خطوط مقدم و استقرار واحدهای نخبه گارد ریاست جمهوری در عقبه سپاه ) ابزارهای اطلاعاتی عراق برای افزایش توان اطلاعاتی خود عبارت بود از : الف- دیده بانی : وجود دکل های 42 متری و 100 متری در منطقه این امکان را به دشمن می داد که همه جاده های منطقه بویژه جاده های حاشیه اروند و جاده های عمود بر آن را زیر نظر داشته و اقدامات مهندسی ایران را ثبت نماید ب- اعزام واحدهای گشتی- شناسایی : وظیفه این نیروها بیشتر ثبت کمیت های نیروهای عراقی بشمار می آید . ج: اعزام نیروهای اطلاعات رزمی در عمق : واحدهای غواص عراقی ماموریت شناسایی عمیق در داخل مواضع ایرانی ها را بر عهده داشتند . د: عکس هوایی : عراق به طور متوسط هفته ای یکبار توسط پرنده های شناسایی نظیر MIG-21 R و یا MIG-25 RB از مناطق مختلف تصویر تهیه می نمود . همچنین با استفاده از توان اطلاعاتی ماهواره ای غرب ، همه تغییرات در سطح زمین شامل جاده ها ، مواضع توپخانه ، زاغه های مهمات ، قرارگاه ها را ثبت می نمود . ه - رادار رازیت : ارتش عراق با دراختیار داشتن تعداد زیادی از این نوع رادار ، که 40 کیلومتر برد داشت میتوانست در همه گونه شرایط آب و هوایی تمامی اهداف متحرک را تا ارتفاع 300 متری شناسایی نماید . و- ستون پنجم - تردد افراد مختلف در مناطق عملیاتی عملا" این امکان را به دشمن می داد تا با استفاده از عناصر نفوذی ، دست به جمع آوری اطلاعات بزند . ی- شنود : عراق با استفاده از تجهیزات پیشرفته ، امکان شنود شبکه مخابراتی خودی را داشت . علاوه بر این ، ژنرال وفیق السامرایی ، افسر مسئول و رابط میان این سازمان و نمایندگان سازمان اطلاعات مرکزی ایالات متحده در کتاب خود با عنوان " ویرانه دروازه شرقی " می نویسد : " سرویس های اطلاعاتی آمریکا از اوایل سال 1982 در زمینه کمکهای اطلاعاتی از سایر کشورها جلوتر بودند . این سرویس های اطلاعاتی ، مجموعه اطلاعاتی را در اختیار ما می گذاشتند که بوسیله تجهیزات فنی یا انسانی تهیه شده بود . ما به راحتی می توانستیم تصویر سربازانی که در پادگانهای آموزشی در حال آموزش بودند را مشاهده کنیم تا جایی که اگر این نیروها در مراسم رژه ، دست و پای خود را اشتباه حرکت می دادند ، در این تصاویر بطور واضح مشخص می بود . در این تصاویر هنگامی که کارخانه های سیمان را بررسی می کردیم ، تعداد کیسه های سیمانی که که در یک مرحله بارگیری می گردید ، قابل شمارش می بود . ماهواره ها ، کلیه تحرکات نیروهای ایرانی را در جبهه ، زیز ذره بین گرفته و از حرکات واحدهای زرهی ، قبضه های توپخانه ، قایق ها در مناطق هور تا جابه جا شدن قرارگاه های تاکتیکی ، دپوهای تجهیزات پل سازی و حتی نتایج حملات هوایی و موشکی ما ، برای ما اطلاعات ارزشمندی را فراهم می نمودند . کمک روسها به گفته وفیق السامرایی : ما در مراحل مختلف جنگ ، از روسها نیز اطلاعات ارزشمندی از ایران دریافت می کردیم . این اطلاعات در جریان کنفرانسهای اطلاعاتی که هر شش ماه یکبار در بغداد یا مسکو منعقد می گردید ، در اختیار ما گذاشته می شد . من ( ژنرال السامرایی ) در یکی از این سفرها به مسکو رفته و با ژنرال کراخمالوف ، رییس بخش خاورمیانه اداره اطلاعات نظامی شوروی (GRU) ملاقات کرده و اطلاعات لازم را دریافت می کردم . کمک آمریکایی به عراق : از سویی دیگر کمک های اطلاعاتی آمریکا به عراق و مشاوره های نظامی این کشور در صدر توافقات دوجانبه میان صدام و نماینده ایالات متحده در سال 1986(1365) قرار داشت . آمریکایی ها در مورد الگوی های فعالیت نیروی هوایی ایران اطلاعات ذیقیمتی در اختیار عراق قرار می دادند . این اطلاعات که توسط پرنده های پیش اخطار هوابرد E-3 آواکس مستقر در یک پایگاه هوایی در نزدیکی ریاض جمع آوری می گردید ، از طریق سامانه های ارتباطی ویژه بطور مستقیم دراختیار واحدهای پدافندی و اسکادرانهای تهاجمی عراق قرار می گرفت . الگوی جنگ متحرک که براساس آموزه های ژنرال دن استاری توسط عراق به کار گرفته شده ( به میزان تحرک ارتش عراق پس از بکارگیری استراتژی دفاع متحرک دقت کنید ) پی نوشت : 1- استفاده از این مطالب با ذکر منبع ( MILITARY.IR) ، موجب امتنان است با سلام به هیچ عنوان فرموده شما منفی نگری نیست ، به همین دلیل هست که اعتقاد دارم به همین دلیل سه مرحله یا سه قسمت مجزا برای واکنش وجود دارد ، 1- محل ذخیره اصلی که تحت هیچ شرایطی نشان داده نمی شود (وضعیت سفید ) 2- دپوی تاکتیکی برای زمانی که بطور مثال ، وضعیت در حالت زرد ( خطر یا پیش بینی حمله ) قرار داشته باشد .( ایجاد یک شرایط امن برای آماده سازی موشک ) (با توجه به زمان مورد نیاز برای آماده سازی این موشکها ، سوخت گیری ( شارژ افقی یا عمودی ) و .... 3- نقطه شلیک اصلی که موشکها پس از سوخت گیری و مسلح شدن کلاهک ، برای اجرای عملیات به آن نقطه می روند . این سه مرحله منطقی به نظر می رسد و علی الظاهر برای افزایش ضریب اطمینان بخشی برای جهت عدم کشف موقعیت استقرار لانچر و موشک قبل از پرتاب (با توجه به اینکه دشمن سیستمهای کشف را در هوا و فضا در اختیار دارد و یک برتری راهبردی را به آن می دهد ) طراحی شده است . ( شاید طراحی این مراحل ، در نتیجه درس گرفتن از تجربه عراق در سال 1990 و کم رنگ کردن توانایی حریف در حوزه نیروی هوایی باشد ) پی نوشت : 1- یگان های موشکی ارتش عراق در جنگ سال 1991 ، بلافاصله پس از شروع درگیری در صحرای غربی این کشور پراکنده شدند و تا آخر جنگ با موفقیت ( حداقل در شلیک و نه اصابت دقیق ) ماموریتهای خودشون را انجام دادند ( هرچند این موفقیت بیشتر تاکتیکی بود تا اینکه روی نتیجه جنگ تاثیری بگذارد ) . اینکه گفته می شود موفقیت تاکتیکی ، بدین دلیل هست که فرماندهان ائتلاف علیرغم استفاده از سیستمهای مختلف کشف ( از پرنده های جی - استارز تا ماهواره های مجهز به حسگرهای مادون قرمز برای کشف حرارت ناشی از شلیک ) همواره از اینمساله شکایت داشتند که پیدا کردن لانچرهای عراقی به مانند جستجو در انبار کاه برای یافتن سوزن هست . 2- تجربه عراق و ائتلاف محدوده برد موشکهای اسکاد ، الحسین و العباس در جریان جنگ 1990 نقشه پراکندگی لانچرهای عراقی در جنگ 1991و ماموریتهای هوایی ائتلاف برای شکار لانچرها آمار رسمی از شلیک موشکهای عراقی و تعداد سورتی های انجام شده ائتلاف برای شکار TEL های عراقی 17ژانویه تا 28 فوریه 3- فرمانده وقت یگان موشکی عراق ، ادعا می کرد ، تمامی لانچرهای عراقی ، در تمام دوره جنگ ، بطور مداوم در حرکت و جابه جایی بودند و طبیعی است ، این حرکت و جابه جایی مداوم ، شلیک و سپس ترک موقعیت پرتاب ، موجب گردید تا پرنده های شکارچی از زمان دریافت هشدار تا رسیدن به محل ، زمان کمی را در اختیار داشته باشند . البته با این فرموده شما موافق نیستم ، تجربه 99 سال استفاده رزمی از هواپیما ، بخوبی نشان می دهد که اصولاً نمی شود این سلاح را از معادلات میدان نبرد حذف کرد ، خوب یادمان باشد ، در بازه زمانی 28 شهریور 1359 تا اوایل سال 1360 ، این نیروی هوایی بود که جلوی یک تهدید کلاسیک مثل عراق را گرفت . دقیقاً به مانند عدم امکان حذف تانک از میدان نبرد ( تلفات شدید ما در کربلای 4 و5 بدلیل عدم وجود یک یگان توانمند زرهی ) ، و برعکس ، وضعیت تجهیزاتی نیروی هوایی در سال آخر جنگ و جولانی که نیروی هوایی عراق ، روی آسمان ما انجام می داد. یکسونگری در برآورد تهدید ، در زمان بحرانی موجب ایجاد فاجعه در زمان تهدید دشمن خواهد شد . ما بطور مسلم بعد از 38 سال عدم خرید پرنده رزمی و با فرسودگی شدید پرنده های نیروی هوایی ، بشدت و بدون تعارف نیازمند نوسازی نیرو هستیم و اگر "درب" به مانند گذشته ، صرفاً بر پایه افزایش قدرت موشکی بچرخد ، باید منتظر عواقب فاجعه آمیز آن باشیم . به نکته بسیار خوبی اشاره کردید ، توزیع مناسب بودجه که بنده آن را بصورت حذف موازی کاریهای غیر ضروری ، تغییر نگاه استراتژیک به نیروی هوایی ، پرهیز از تبلیغات نادرست ( چون تبلیغات اگر از حد متعارف خودش خارج شود بسرعت به ضد خودش تبدیل می شود ) و در نهایت توجه به حجم انبوه نخبگان در سطوح مختلف واحدهای مسلح در جمهوری اسلامی ایران ، تعبیرمی کنم. با سلام البته و به شکل مسلم ، این تعداد فراگفوت موجود ، کافی نیست . اما یک نکته بسیارمهم در این زمینه ، ماهیت نگاه مسئولین ذیربط به نیروی هوایی و ماموریتهای محوله بردوش آن هست . بخوبی یادم هست که چند سال پیش ، بولتن رسمی وزارت دفاع و پشتیبانی نیروی های مسلح ، در طی یک مقاله مبسوط ، با در نظر گرفتن تهدیدات زرهی محیط اطراف ایران ، و براساس فرمولهای ریاضی اثبات نمود که ما ( نیروی هوایی سپاه یا ارتش ) به .... فروند پرنده رزمی پشتیبانی نزدیک نیاز دارد . حالا اینکه گزینه های ما برای خرید ( و نه ساخت ، چرا که تعریف چنین پروژه ای درحوزه پیشرانه ، رادار ، تسلیحات محمول و .... به سالها زمان نیاز دارد ، در حالی که نیاز ما فوری است ) چه چیزهایی است ، باید بیشتر بررسی شود ، چون هر پرنده ای برای آب و هوای ایران مناسب نخواهد بود . برای مثال ، بالگرد 205 ، بعنوان یکی از بالگردهای موجود در هوانیروز ، علیرغم داشتن یک پیشرانه ، از اطمینان پذیری و عملکرد بالایی در آب و هوای کوهستانی و کویری ایران برخوردار بود در حالی که دو پیشرانه بالگرد هجومی کبری ، از همان ابتدا کارکرد مناسبی نداشت . حال سئوال این است که آیا پیشرانه توربوجت فراگفوت ( دو عدد سایوز/ گاوریلف R-129 ) عملکرد مناسبی در آب و هوای ایران داشت ؟؟ ( صرف نظر از فاکتورهایی نظیر حمل مهمات هدایت لیزری وتوانایی سوخت گیری هوایی و .... ) به مانند نمونه بالا ، آیا پیشرانه یاک-130 ( دو عدد موتور توربوفن پروگرس AL-222 ) عملکرد مناسبی در آب و هوای ایران دارد و یا اصولاً این پرنده رزمی ، نیازهای ما را برآورده خواهد ساخت یا اینکه تنها یک خرید نظامی بدون در نظر گرفتن جنبه های مهم آن ( به مانند خرید ارگارد یا اس-200) و توجه به جنبه های سیاسی آن خواهد بود ؟؟ !!!! با سلام این سه جمله انتخابی شما ، به اصطلاح ، سه جمله طلایی هستند که دربرآوردها ، بدان توجه نمی شود ، اما در هدایت تحلیل ها بسمت یک نتیجه درست، بسیار حیاتی هستند . در حقیقت ، با این فرموده شما یک مقدار موافق نیستم . خرید پرنده رزمی ( نه فقط رهگیرها ، بلکه تعداد قابل توجهی بالگرد و پرنده های بال ثابت پشتیبانی نزدیک زمینی ) نقش بسیار بسیار مهمی در افزایش بازدارندگی متعارف ایفا می کنند . بطور مسلم ، بهبود قدرت دفاعی ، رابطه مستقیمی در افزایش بازدارندگی متعارف دارد . همین چند سال پیش ، در مجله صنایع هوایی ، با ارائه فرمول های ریاضی ، اثبات کرده بودند که ایران به .... تعداد پرنده پشتیبانی نزدیک نیاز دارد . بعنوان مثال ، راهبرد ارتش ایالات متحده در سرمایه گذاری بر روی افزایش قدرت نیروی هوایی ایران در دهه هفتاد میلادی ، بدون تعارف ، استراتژی و تفکر درستی بوده . کشور ایران ، کشوری هست پهناور و حوزه های جغرافیایی متنوع از کویر و جنگل تا حوزه های کوهستانی و صعب العبور و جاده های محدود ، در چنین شرایطی ، سرمایه گذاری بر روی ایجاد یک قدرت هوایی ، عاقلانه ترین و منطقی ترین سرمایه گذاری محسوب می شود ( البته در کنار توجه به سایر بخش ها ) همین مساله ، در کنار حمیّت دینی و ملی ایرانی ، ترمز صدام را کشید و اگر به مانند عراق ، دسترسی کافی به منابع تجهیزاتی داشتیم ، بعید می دونم ، جنگ به سال سوم می کشید . آمریکایی ها بخوبی نقطه ضعف ما را دیده بودند . بخصوص در حوزه نقاط کور راداری و پیشنهادخرید حداقل 10 فروند آواکس که بعلت مخالفت کنگره به 6 تا 7 فروند کاهش پیدا کرد ( کتاب ماموریت در ایران نوشته ویلیام سولیوان ) روی این مباحثی که مطرح شده باید تعمق بیشتری کرد .......

درسهایی از ویتنام این قسمت : عملیات ایگلووایت / فتوفانتوم هایی با کاربرد خاص هنگامی که ویت مین ها در سال 1960 برای تسلط بر ویتنام جنوبی ، دست به حملات پراکنده علیه ویتنام جنوبی زدند ، ایالات متحده به درخواست حکومت وقت ویتنام جنوبی ، مبنی بر ارسال کمک نظامی پاسخ مثبت داد . بدنبال این مساله ، چند صد کارشناس نظامی آمریکایی برای آموزش ارتش ضد کمونیست ویتنام جنوبی به منطقه اعزام شدند . با این وجود ،این نبرد طی سالها بتدریج به یک نبرد تمام عیار و فرسایشی مبدل گشت . اما وقتی مبحث بازدارندگی در مقابل حملات پراکنده ویت مین ها پیش کشیده شد ، این فانتوم ها بودند که درسراسر دهه 60 میلادی بعنوان یک عامل مهم در کند وخنتثی نمودن حملات شمالی ها نقشی پررنگ را ایفا کرده و ثابت نمودندکه یکی از موثرترین عوامل در برتری آتش واحدهای زمینی بشمار می آیند . سمت راست : خدمه زمینی در حال مراحل آماده سازی یک حسگر قابل پرتاب از پرنده های شناسایی RF-4 G ( شامل چند حسگر در یک غلاف ) سمت چپ : نمای جانبی و اجزا ء حسگر های فوق الذکر اما در این میان ، آنچه که بطور نسبی از اجرای حملات هوا به زمین مهم تر و صد البته ناشناخته تر بشمار می آمد ، ماموریتهای شناسایی بودکه توسط پرنده های شناسایی تاکتیکی RF-4G برای رصد تحرکات شبانه دشمن در جنگلهای انبوه ویتنام صورت می گرفت . برای عملی کردن این ماموریت ها ، مسلما" نیاز به یکسری تجهیزات خاص بود . در جریان این عملیات که با شناسه" ایگلو وایت" (IGLOO WHITE ) شناخته می شد و اجرای آن برعهده وینگ 533 شناسایی قرار داشت ، فانتوم ها وظیفه داشتند تا یکسری تجهیزات صوتی ویژه را با چتر به مناطق از پیش تعیین شده پرتاب نمایند . پرتاپ یک حسگر بصورت دستی توسط خدمه بالگرد در جریان نبرد " خه سان " 1967 این تجهیزات که به باطری های قوی و میکروفون های حساس مجهز بودند ، می توانستند انواع ارتعاشات را از حرکت خودروها و انسان ها دریافت کرده و به پرنده هایی که مختص این ماموریت بودند ، ارسال نماید . این اطلاعات توسط کارشناسان تحلیل می گردید و بلافاصله به فانتوم های مسلح که در منطقه آماده اجرای ماموریت بودند ، دستور اجرای بمباران داده می شد . صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

چند نمونه از صدها پستی که در باب حوزه قدرت هوایی در میلیتاری ارسال شد در حقیقت این تحلیل شما شاید منطبق بر واقعیت نباشد ، جنابعالی ، مبحث ماهیت بازدارنده بودن جنگ افزارهای موشکی را با مبحث تدافعی بودن موشک ( که چنین چیزی نیست ) ترکیب کردید و نتیجه اشتباهی را بدست آوردید . موشک به شکل ذاتی یک سلاح تهاجمی هست ( هم در جنگ دوم و هم در جنگ ایران و عراق و هم در جنگ خلیج پارس 1991 از موشک برای دهشت افکنی در میان عقبه دشمن استفاده شد ) البته این آمارها ( جنگ شهرها ) صرفاً برای کسانی که بدنبال تحلیل درست هستند ، جالب هست ولی برای یکسری دیگر ، صرفاً یک مشت عدد درزمان صلح . مشخصاً هیچ کسی بطور کامل توانایی موشکی را زیرسئوال نبرد ولی یادمان باشد ، سرمایه گذاری روی نیروی موشکی ناشی از تجربه تلخ ما مقابل عراق بود ( ایجاد بازدارندگی درست در مقابل دشمنی که مسلح به همین سلاح ، ، عمق خاک ما را تهدید می کرد اما سئوال اینجاست که بعد از پایان جنگ ما با عراق ، و با کمی نگاه به جلو ، بعد از شکست صدام در جنگ با متحدین ( که به شکل جالبی نوعی تقابل میان نیروی هوایی و نیروی موشکی بود و نتیجه آن هم کاملاً واضح وجود دارد ) آیا ماهیت تهدید برای ما تغییر نمود یا خیر . تحلیل شماره یک : اگر اعتقاد بر این هست که ماهیت تهدید ، تغییر نکرد ، خوب ، سرمایه گذاری یک جانبه روی نیروی موشکی عاقلانه ارزیابی می شود . تحلیل شماره 2 : اگر اعتقاد بر این هست که ماهیت تهدید ، تغییر نمود ، چرا باز هم به دنبال ایجاد یک بازدارندگی سخت افزاری تک پایه ای رفتیم ؟؟؟ باید به این سئوال ( تحلیل شماره 2) به شکل منطقی پاسخ داده شود . نکته جالب ، حتی عراق هم بعد از سال 1982 متوجه شد که صرفاً حمله با موشک به عقبه ایرانی ها ، نمی تواند چاره کار باشد ، پس بسرعت تقویت نیروی هوایی و تغییر استراتژی ها و تاکتیک ها را در دستور کار خودش قرار داد . ------ یک مقاله در ژورنال قدرت هوایی ( احتمالاً بهار 1997) . آن را مطالعه کنید ، یکسری مطالبش قابلیت ترجمه را ندارد ولی دید جالب توجهی را از یک سرهنگ نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در ارتباط با ماهیت نگاه به نیروی هوایی در ایران و عراق در اختیار خواننده می گذارد که خالی از فایده نیست . و بعد ................... مهر ماه 1398 - وزیر محترم دفاع ، امیر سرتیپ حاتمی وزیر دفاع: دستاوردهایی خواهیم داشت که باعث بهت دشمن است

رونمایی از موشک بالستیک هسته ای فراصوت DF-41 بزرگراه چین- ایالات متحده ... فقط در 1800 ثانیه سرانجام پس از مدتها گمانه زنی ، در جشن هفتادمین سالگرد تشکیل ارتش آزادیبخش خلق چین ( PLA) ، این کشور ، تعداد قابل توجهی از سخت افزارهای جدید خود را در رژه ای که به نسبت سالهای گذشته ، در مقیاس بزرگتری صورت پذیرفت ، در معرض دید عموم قرار داد . اما نکته بسیار مهم این رژه ، در کنار حضور موشکهای فراصوت DF-17 ، هواگردهای بدون سرنشین WZ-8 و طیف گسترده ای از پهپادهای حاضر در سازمان رزم این ارتش ، نمایش مقتدرانه موشک بالستیک فراصوت قاره پیمای DF-41 بود که به اعتقاد کارشناسان نظامی ، برگ برنده جدیدی برای کمونیستهای حاکم در پکن بشمارمی آید . با این وصف ، برخی ناظران براین باورند که این گونه جدید ، در واقع نمونه بروز شده ای از موشک قاره پیمای DF-31 و DF-5B و گونه زیردریایی پرتاب JL-2 است که 24 ماه قبل بخدمت ارتش چین درآمده و رژه هفتادمین سالگرد ، بهانه ای برای نمایش عمومی آن محسوب میشود . به اعتقاد کارشناسان نظامی ، موشک بالستیک قاره پیمای جدید ارتش چین به شکل خاص از نوعی سوخت جامد مرکب که شباهت بسیار زیادی به گونه آمریکایی مینوتمن-3 دارد استفاده می کند و این بدان معناست که زمان آماده سازی برای شلیک این موشک در مقایسه با موشکهای سوخت مایع RS-28 روسی و هواسانگ-15 کره شمالی بسیار کوتاهتر خواهد بود ، ضمن اینکه موشک چینی ، درمقایسه با همتایان روس خود ، برد بیشتر و حداقل 10 کلاهک حرارتی – هسته ای را با خود حمل می نماید که شناسایی ، رهگیری و انهدام آنها را به مراتب سخت تر خواهد نمود . علاوه براین ، سرعت پیمایش این موشک که به اعتقاد برخی ناظران در حدود 25 ماخ ارزیابی شده ، ضریب اطمینان بیشتری به منظور انهدام اهداف مورد نظر را در اختیار چینی ها قرار می دهد . مجموع این قابلیتها ، ارتش چین را قادر می سازد تا با استقرار گسترده این پیکربندی بالستیک جدید ، تنها در یک بازه زمانی 30 دقیقه ای ، خاک اصلی ایالات متحده را مورد اصابت قرار دهد و این پتانسیل ، در گزارشهای منتشر شده از DF-41 در رسانه ای غربی ، بشدت مورد بزرگنمایی قرار گرفته است . با این وصف ، تصمیم ارتش چین برای استقرار این موشکها عمدتا" ناشی از ارزیابی مقامات پکن از تحرکات ارتش ایالات متحده در شرق آسیا ، بخصوص گسترش محسوس استقراری سامانه های دفاع موشکی تاد ، ایجس و نیاز چینی ها به موشکهای قاره پیمای پیشرفته تر برای اطمینان یافتن از شلیک موفقیت آمیز و انهدام اهداف از پیش تعیین شده ، قابل ارزیابی است . از سویی دیگر ، برنامه های پرهزینه ارتش ایالات متحده برای توسعه سامانه های رهگیری موشک های بالستیک مستقر در فضا و ادغام آنها با سخت افزارهای دفاع هوایی زمین پایه و هواپایه بتدریج حرکت این کشور بسوی کم رنگ نمودن بازدارندگی مبتنی بر موشکهای بالستیک ارتش چین قابل تحلیل بود ، به همین دلیل ، سرمایه گذاری سنگینی برای توسعه این موشک انجام گردید . براساس گزارشهای منتشرشده ، علاوه بر نمونه به نمایش درآمده ، گونه های قابل شلیک از روی پیکربندی هایی متعارف نظیر راه آهن و حتی نمونه زیردریایی پرتاب آن ( JL-3) نیزدر دست توسعه بوده و این به معنای آزادی عمل بیشتر پکن در ارائه پاسخ متقابل قابل توجه خواهد بود . بن پایه صرفا" برای میلیتاری /مترجم : MR9

بخش چهارم ... ابهام راهبردی ، موشک کروز یا عملیات پهپادی : اگر چه شوک حاصله از حمله شبه نظامیان حوثی به تاسیسات نفتی عربستان سعودی با توجه به عدم سابقه وقوع این نوع حملات ، برای حاکمان ریاض غیر قابل هضم بود ، اما ادعای حوثی ها در استفاده از 10 فروند پهپاد برای حمله به این اهداف ، موجب گردید تا این عملیات آفندی در مقایسه با حملات قبلی شکل متفاوتی بخود بگیرد و این نه تنها در حوزه خسارات مادی ، بلکه در نگرانی فرماندهان ارتش سعودی نسبت به بلادفاع بودن قلمرو هوایی این کشور در برابر حملات مشابه قابل تحلیل بود . نخستین شک و تردید ها پس از انتشار ویدئویی که در آن ادعا شده بود که اشیاء پروازی نورانی بر فراز آسمان کویت مورد رصد قرار گرفته اند به این گمانه زنی منجرشد که بر خلاف حملات پهپادی حوثی ها از خاک یمن ، این بار مبداء پرواز این اشیاء ممکن بود از داخل خاک ایران و حتی عراق باشد . با این حال ، صحت این ویدئو تا تاریخ انتشار این مطلب ، هنوز تایید نشده و دولت کویت در حال انجام برنامه ریزی های لازم برای بررسی این وضعیت است . از سویی دیگر ، وزیر امور خارجه ایالات متحده بلافاصله پس از نشر این ویدئو مدعی شد که هیچ مدرکی دال بر اجرای این حملات از خاک یمن وجود ندارد ، به همین دلیل گمانه زنی های در خصوص کشف مبداء اصلی افزون تر شد . با این وصف ، مهمترین ابهام این رویداد ، نه مبداء حمله ، بلکه کشف حقیقت سلاح مورد استفاده در آن محسوب میشود ، بدین معنی که به مانند گذشته ، شبه نظامیان حوثی از پرنده های بدون سرنشین استفاده نموده اند یا اینکه کاربرد موشکهای کروز عامل اصلی خسارات ایجاد شده در تاسیسات نفتی عربستان است . به اعتقاد برخی تحلیلگران نظامی ، حملات قبلی حوثی ها به چنین زیرساختهایی ، خسارات مادی محدودی برجای می گذاشت که این امر اثبات کننده کاربرد تسلیحات مشخصی است . به همین دلیل ، پس از رفع شوک اولیه ناشی از هدف قرار گرفتن این زیرساختها ، آرامکو مدعی شد که مجموعه های بقیق و خصیص با موشکهای کروز مورد اصابت قرار گرفته است تا جایی که حتی تصاویری مبنی بر ساقط شدن حداقل یک تیر موشک کروز در بیابانهای سعودی نیز در رسانه های اجتماعی بسرعت منتشر گردید . اما نکته اینجاست که گر چه تصاویر واقعی به نظرمی رسند ، اما تاریخ و محل سقوط این موشکها تقریبا" غیر قابل تایید بوده ، به همین دلیل نمی توان آن را بعنوان مدرک مستدل ، قبول نمود . علیرغم این منطق مستدل ، برخی تحلیلگران حاضر در فضای مجازی مدعی شدند که این تصاویر ، در واقع موشک کروز "سومار" و نسخه بروز شده آن "هویزه " بوده که حاکی از موفقیت آمیز بودن تلاش های ایران برای روگرفت ( کپی ) از موشک کروز روسی KH-55 است که نزدیک به 6 تیر از آن در اواخر دهه 90 میلادی به شکل غیر رسمی از اوکراین وارد گردید . برخی نیز ، معتقد بودند که موشک ساقط شده ، گونه "قدس-1" است که شبه نظامیان حوثی با کمک یک کشور ثالث موفق به تولید آن شده اند . با توجه به اینکه سئوالات بی شماری در خصوص کیفیت حمله وجود دارد ، اما ایده مطلوب آن است که به صورت دقیق تری ، موشک قدس-1 مورد بررسی قرارگیرد با این پرسش که آیا حقیقتا" تصاویر منتشره از موشک کروز ساقط شده در کویر واقعا" موشک کروز قدس-یک بوده و آیا قدس- 1 ، نمونه غیر ر سمی موشک کروز ایرانی سومار بشمار می آید ؟؟ در واقع امر ، داستان کروز قدس-1 از اواسط ژوئن 2019 و پس از اصابت یک تیر از این موشکها به پایانه فرودگاه "ابها" (Abha Airport) واقع در جنوب عربستان که منجر به مجروع شدن 26 غیر نظامی گردید ، تبدیل به خبری جنجال برانگیز در محافل رسانه ای جهان شد . پس از این رویداد ، وزارت دفاع عربستان در جریان یک کنفرانس خبری رسمی تصاویری از بدنه دفرمه شده موشکی را رسانه ای نمود که به ادعای آنها ، بخشی از موشک کروز ایرانی " یاعلی " محسوب میشد . این موشک بلحاظ ابعاد ، در رده پایین تر از موشک کروز سومار قرار می گیرد و در حالی که سومار در آخرین گونه معرفی شده خود ، بردی برابر 1350 کیلومتر را به نمایش می گذارد ، برد موشک یاعلی تنها به 700 کیلومتر محدود میشود . از آنجایی که فرودگاه نامبرده شده ، در 110 کیلومتری مرز بین المللی قرار گرفته ، منطق نظامی حکم می کند که یمنی ها از یک سامانه تسلیحاتی کوچکتر که برد کوتاه تری دارد استفاده کرده باشند که این مساله ، ادعای سعودی را با شبهات زیادی همراه می کند . از سویی دیگر بالکها و تثبیت کننده های موشک به نمایش درآمده توسط سعودی با تصاویر رسمی منتشر شده از کروز یا علی چندان تطابقی ندارد ، در حالی تحلیل گران با مشاهده لاشه مورد نظر ، شباهت بیشتری با سومار را رصد می کنند .تنها چند هفته پس از این حمله و در اوایل ژوییه 2019 ، حوثی ها نمایشگاه بزرگی از دستاوردهای موشکی و پهپادی خود را رسانه ای کردند که یکی از شگفتی های این رونمایی ، حضور یک تیر موشک کروز جدید با عنوان قدس-یک بود که حوثی ها مدعی بودند به شکل بومی توسعه یافته است . با این حال ، تحلیلگران نظامی با ذکر شباهتهای قدس-یک با اِلِمان های موشک کروز سومار ، مدعی شدند که همانطور که الگوی موشک بالستیک قیام به سادگی در اختیار یمنی ها قرار گرفت ، سومار نیز با اندکی تفاوت ، در سازمان رزم حوثی ها مورد استفاده قرار می گیرد . اما داستان به همین جا خاتمه پیدا نمی کند ، چرا که به مانند شباهت نزدیک نوشیدنی های نشاط آور !!!!! "غیر شرعی " ، همه موشکهای کروز نیز در ابتدای امر شبیه به هم ، به نظر می رسند ، اما وقتی ساختار و کالبد این موشکها با صرف زمان کافی ، مورد تحلیل قرار می گیرد ، می توان اختلافات واقعی را میان آنها تشخیص داد . به همین ترتیب ، تفاوت های میان کروز قدس-1 و سومار را در طراحی کالبد بوستر ، موقعیت قرارگیری بالها ، شکل مخروط دماغه ، بخش انتهایی موشک ، موقعیت قرارگیری تثبیت کننده ها ، شکل پوشش و خروجی موتور مشاهده نمود . بدین ترتیب ، تفاوت در شکل انتهایی بدنه و موقعیت قرارگیری تثبیت کننده ها را می توان در تصویر موشک ناشناس ساقط شده در کویر به عینه مشاهده و نتیجه گرفت که این موشک ، در واقع امر ، همان کروز قدس-یک است . تفاوت ظاهری دیگری که میان قدس-1 و گونه سومار/ هویزه وجود دارد را می توان در مقایسه اندازه آنها جستجو نمود . یک اندازه گیری سریع با نرم افزار اثبات می کند که قطر کروز قدس-1در مقایسه با سومار ، کوچکتر است . اما برای چند نمایش سعودی را بررسی کنید . تحلیلگران وزارت دفاع عربستان هنگام توصیف بقایای موشک بدست آمده در فرودگاه ابهاء معتقد بودند که درمیان آوار ناشی از برخورد کلاهک ، بخش هایی از پیشرانه TJ-100 را یافته اند . یک جستجوی مختصر نشان میدهد که چنین پیشرانه ای توسط یک شرکت مستقر در جمهوری چک ( شرکت هوا- فضای PBS) طراحی و تولید شده و در شرح کارایی آن ، پیشرانه فوق الذکر را برای نصب بر روی پرنده های بدون سرنشین مناسب دانسته ، چنانکه این پیشرانه در پرنده بدون سرنشین محصول مشترک اسپانیا/ برزیل نیز مورد استفاده واقع شده است . با مقایسه پیشرانه به نمایش درآمده توسط سعودی ( بعنوان پیشرانه قدس-یک) و پیشرانه TJ-100 ، کاملا" آشکار میشود که نمونه یمنی ، روگرفتی دقیق از پیشرانه محصول چک است ، در حالی که نمونه پیشرانه ای که در نمایشگاه رسمی دفاعی ایران نیز در معرض دید همگان قرار گرفت ، شباهت خیره کننده ای به TJ-100 را نشان میدهد و این بدان معنی است که ایران نیز از این پیشرانه برای نصب بر روی پرنده های بدون سرنشین خود اسفاده می کند . بطور طبیعی ، با بررسی دقیق پیشرانه محصول چک ، می توان قطر کروز قدس-1 را بطور دقیق اندازه گیری نمود . در این حوزه ، مشخصات TJ-100 اثبات می کند که قطر 34 سانتی متری قدس-یک به مراتب کوچکتر از کروز سومار ( با قطری برابر 51.4 سانتی متر و برابر با قطر KH-55) است . با این وصف ، استفاده از پیشرانه محصول چک در قدس-یک ، بدلایلی از اندازه گیری هایی که به منظور اثبات تفاوت آن با کروز سومار شد ، اهمیت بیشتری دارد . نخست اینکه کروز یمنی ، دقیقا" از همان پیشرانه ای استفاده می کند که سعودی ها در ویرانه های فرودگاه ابهاء موفق به یافتن آن شدند و این بدان معناست که فرودگاه سعودی توسط قدس-یک و نه سومار هدف قرار گرفته است ، به شکلی که نوع بالها و ثبیت کننده های موشک ، منطق فوق را تقویت می کند . دومین دلیل ، با بررسی جزییات بیشتر در حوزه پیشرانه استفاده شده ، روند منطقی خاصی را در خصوص عملکرد موشک ، در اختیار مخاطب قرار میدهد ، چنانکه هر کروز KH-55 روسی و سومار ایرانی از پیشرانه های توربوفن استفاده می کنند ، در حالی که گرچه پیشرانه TJ-100 نه تنها تراست کمتری در مقایسه با نمونه پایه پیشرانه KH-55 دارد ، بلکه یک پیشرانه توربوجت به نسبت قدیمی است . این مورد ، به شکل اتوماتیک ابهاماتی را در زمینه برد رزمی پدید می آورد . بدین معنی که اندازه کوچکتر موشک یمنی ( که معادل حمل سوخت کمتر است ) در کنار پیشرانه پر مصرف محصول چک تحلیگر نظامی واقع بین را به این نقطه می رساند که برد رزمی قدس- یک ، قطعا" قابل مقایسه با برد 1350 کیلومتری سومار/ هویزه ، نخواهد بود . با توجه به این داده ها ، اگر ادعای سعودی در شلیک موشک کروز به تاسیسات نفتی بقیق و خصیص ، بعنوان پایه تحلیل قرار گیرد ، موشک یا موشکهای مورد نظر احتمالا از موقعیتی نزدیک در شرق عربستان در مقایسه با شمال یمن ، احتمالا عراق ، ایران و حتی از روی کشتی هایی تجاری عبوری شلیک شده است . در این زمان یک سئوال بزرگتر مطرح می شود که چه کسی مسئولیت توسعه کروز قدس-1 است ؟؟!! بطور قطع این تحلیل که یمن بعنوان یک کشور جنگ زده ، محاصره شده و فقیر ، به تنهایی و بدون کمک خارجی به این موفقیت دست پیدا نموده ، قطعا" دور از ذهن خواهد بود . در نتیجه با قرار دادن شواهد متعدد ، می توان گفت که احتمالا ، ایران شریک مهمی در توسعه این کروز یمنی است ، اما آن چیزی که بر ابهام موضوع می افزاید ، این است که تا کنون ( سپتامبر 2019 ) هیچ مدرکی دال بر شراکت ایران در پروژه قدس-1 بدست نیامده و در یک مرحله بالاتر ، این معما تنها به قدس- یک نیز محدود نمی شود . به اعتقاد بر خی ناظران نظامی ، از ابتدای سال 2018 ، یمنی ها جنگ افزارهای موشکی جدیدی را به کار گرفتند که به شکل غیر قابل باوری به سامانه های ایرانی شباهت داشت ، در حالی که بطور همزمان ، بطور دقیق معادل نمونه های ایرانی نیز نبود . این سامانه ها شامل موشکهای کوتاه برد هدایت دقیق بدر-یک پی ( Badr-1P) و بدر- اف ( Badr-F) است . این مساله ناظران نظامی را با یک سئوال بسیار بزرگ و احتمالا مرگبار برای عربستان روبرو می کند که آیا ایران به شکل مخفیانه و نیابتی در حال کمک به دوستان خود در منطقه برای طراحی ، تست و تولید سامانه های موشکی به شکل مستقل است ؟!!! شاید باید منتظر ماند تا دانالد ترامپ ( رییس جمهوری فعلی ایالات متحده ) در توییتر شخصی خود ، با انتشار عکسی ماهواره ای به این ابهام غیر قابل باور ، پاسخ دهد !!!!!!!!!!!!!!!! پی نوشت : 1- ادامه دارد ........... 2-منابع در انتهای مقاله درج خواهد شد . 3- تشکر فراوان از سه دوست عزیز جناب @bds110@ ، mehran55@ ، warrior بابت راهنمایی های گسترده 4- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .  برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

عملیات فتح- یک تاسیسات نفتی باباگورگور ، پایگاه هوایی کرکوک ، و پالایشگاه کرکوک ، همه این ها رانیروی خودی با انتقال خمپاره انداز 120 م.م و مینی کاتیوشا به عمق خاک عراق ( با همکاری کاک جلال ) انجام داد ، حالا فرض این هست که حوثی ها همین سناریو را بر علیه سعودی انجام دادند ، البته با جنگ افزارهای مناسب تر هدایت شونده دقیق اگر فرض براین باشد که کار از داخل خاک سعودی بوده باشد ، شلیک از هر سمتی امکان پذیر هست به شعاع 70 کیلومتر/ کمتر یا بیشتر (بلحاظ حجم پرتابه ای که برای حمل به داخل خاک سعودی و هم امکان نصب و جمع کردن لانچر برای جلوگیری از کشف و عکس العمل سعودی مناسب باشد ) شاید این وضعیت ، علت غافلگیر شدن شبکه دفاع هوایی سعودی را توضیح بدهد

این فقط یک گمانه زنی هست ...... این دو تا تصویر را کنار هم بگذارید ، محدود بودن حجم انفجار سرجنگی و شمایل پرتابه در حال نزدیک شدن ، کل فرضیات را دگرگون می کند دو تا احتمال هست : 1- با توجه به بیانیه یمنی ها ، که دوست ما ان را یاد آوری کردند ( بخش قرمز شده ) ، شاید شیوه حمله از دور نبوده . فرض می گیریم که وضعیت امنیت داخلی سعودی ها آنقدر که گفته میشود ، چندان مستحکم نبوده و با توجه به خصیصه اعراب در اجرای عملیات پارتیزانی ، احتمالا مجموعه ای از راکت انداز های تکی از خانواده کاتیوشا ( که باز هم احتمالا یک گونه ناشناخته هدایت لیزری ) یا یک پهپاد هدایت پذیر ، به نزدیکی این پالایشگاه منتقل و شلیک انجام شده ( این فرآیند در جریان عملیات فتح -یک برای انهدام پایگاه هوایی کرکوک استفاده شد . یعنی واحدهای تیپ ویژه سپاه ، تعداد قابل توجهی از راکت اندازهای 107 م.م مینی کاتیوشا و خمپاره انداز های 120 م.م را بداخل خاک عراق برد که عراقی ها را در خاک خودشون غافلگیر کند ) احتمال دوم که شاید کمی غیر محتمل تر باشد ، حضور یک کشور سوم برای حمله به این دو محل بوده که اثبات آن نیازمند شواهد بیشتر هست . پی نوشت : 1-مجدد یاد آوری می شود که این ها همه گمانه زنی است و برای تایید مستندات باید بیشتر بررسی شود 2- باید بررسی شود که تا الان تلاشی برای هدایت پذیر کردن راکتهای خانواده کاتیوشا شده یا خیر ( بعنوان مثال کاربرد خانواده زمین پایه موشک بینا ) نمونه زمین پایه بینا

بخش سوم ... تحلیل شبکه دفاع هوایی وموشکی ارتش عربستان سعودی : محدوده تحلیل شده تحت پوشش واحدهای سام شبکه دفاع هوایی ارتش عربستان سعودی قرمز : سامانه دفاع هوایی پاتریوت . پک-2 زرد : سامانه دفاع هوایی پاتریوت . پک-3 نارنجی : سامانه دفاع هوایی هاوک آبی : سامانه دفاع هوایی تاد با رصد سیر تکوین شبکه پدافندی ارتش سعودی ، برخی ناظران نظامی معتقدند که ساختار دفاع هوایی این کشور ، پس از نزدیک به دو دهه سرمایه گذاری سنگین ، در ضعیف ترین حالت ممکن قرار گرفته است .براساس وقایع پیش آمده از انتهای دهه هفتاد میلادی ( 1979) تا حال حاضر ، می توان چنین تحلیل نمود که آینده روابط میان ایران و عربستان بعنوان دو قدرت منطقه ای ، در هاله ای از ابهام قرار دارد ، اما چیزی که میتوان به شکل قاطعانه بیان نمود این است که این ارتباط دوستانه به نظر نمی رسد . با این وصف ، انتشار اطلاعات مربوط به تسلیح عربستان به سامانه پاتریوت پک-3 و تاد ، موجب شد تا تحلیل تازه ای برای تشریح قابلیتهای پدافند هوایی سعودی صورت پذیرد . پدافند هوایی سعودی درسال 2014 : پوشش شبکه دفاع هوایی عربستان - 2014 اگر چه بخش عمده از توجهات به شبکه دفاع هوایی سعودی پس از حمله غافلگیر کننده شبه نظامیان حوثی به تاسیسات نفتی سعودی ، باز می گردد، اما بدلایل مختلف از جمله تغییرات ایجاد شده در ساختار نیرویی پدافند هوایی عربستان پس از مداخله این کشور در یمن ، می بایست فرآینده بررسی از سال 2014 میلادی آغاز شود . تنها تغییر سخت افزاری عمده پس از حمله به یمن ، ورود سامانه های پاتریوت پک3 به سازمان رزم شبکه پدافندی ارتش عربستان می باشد و این بدان معناست که بلحاظ کیفی ، قابلیتهای پک3 را میتوان در ردیف توانایی های عملیاتی این نیرو حساب نمود . بخش عمده ای از سیستم ها در نقاط اقتصادی راهبردی عربستان بویژه در ظهران و الجوبیل ( Dhahran and Al Jubail) متمرکز شده و بدلیل حضور گسترده هاوک در این کشور ، بنیاد دفاعی مستحکمی را شاهد هستیم . قابلیتهای ضد بالستیک برای پدافند هوایی عربستان در سال 2014 : شبکه دفاع ضد موشکی ارتش سعودی - 2014 شیوه استقرار سامانه های دفاع هوایی ارتش عربستان با هدف مقابله به حملات موشکی در سال 2014 ، متراکم تر از وضعیت فعلی به سال 2019 قابل ارزیابی است . بخش عمده ای از این تجهیزات در اطراف حوزه غنی دمام (oil-rich Dammam) در ساحل خلیج فارس ، دو سیستم در حومه ریاض و تنها یک سایت در فرماندهی دفاع هوایی تبوک ، استقرار یافته بود که میزبان یکی از مهمترین پایگاه های هوایی عربستان سعودی است . اما با توجه به اینکه بخش عمده ای از این سامانه ها ، در ردیف پک.2 قرار داشته و عملکرد به نسبت ضعیف این سیستمها در برابر موشکهای کند تر و مسلح به کلاهکهای تک پیکانه اسکاد عراقی ، تحلیلگر را به این نتیجه می رساند که این سیستمها ، در برابر موشکهای سریعتر و مسلح به کلاهکهای چند پیکانه میانبردی نظیر ذوالفقار و عماد ، بیلان غیر قابل اطمینانی را به نمایش خواهند گذاشت . با این وصف ، برنامه سعودی برای خرید سامانه های تخصصی ضد بالستیک نظیر تاد و نسخه پک3 پاتریوت می تواند شرایط را کمی تا قسمتی ، بهبود بخشد . وضعیت دفاع هوایی سعودی از ابتدای 2019 : از انتهای سال 2018 به این سو (سپتامبر 2019 ) بدلیل بحرانی شدن جنگ با انصارا... ، ماموریت اصلی محوله به شبکه دفاع هوایی سعودی بر روی رهگیری موشکهای بالستیک یمنی متمرکز گردید تا در درجه نخست از برد تبلیغاتی و در درجه دوم از شدت خسارات وارده کاسته شود . با این وصف ، بررسی تصاویر بروز رسانی شده گوگل ارث نشان میدهد که پدافندی سعودی بلحاظ در اختیار داشتن سامانه های پاتریوت در مضیقه کامل بسر برده و براساس این تصاویر ، تنها 5 سیستم بطور کامل عملیاتی و در اختیار شبکه قرار دارد. ورود به این وضعیت را می توان ترکیبی از عوامل مختلف ارزیابی نمود ، تا جایی که به گفته ناظران نظامی ، احتمالا کاهش غیر منتظره کمیت پاتریوت ها می تواند بدلیل خارج شدن آتشبارهای به منظور ارتقاء از استاندارد پک-2 به پک-3 باشد . البته دسته دیگری از کارشناسان معتقدند که این امر بعید است ، چرا که برنامه بروزرسانی معمولا برای همه سامانه ها و به شکل همزمان صورت می پذیرد. با این حال ، عوامل ذیل ممکن است در کاهش کمی پاتریوتها دخیل باشند : 1- درک و برداشت اشتباه فرماندهان ارشد سعودی از تهدیدات منطقه ای بویژه توان بالستیکی انصارا... 2- انتقال آتشبار های پاتریوت به مواضع جدید که هنوز مورد شناسایی قرار نگرفته اند . علیرغم وجود نظرات خوشبینانه و بدبینانه ، این امر نیز محتمل به نظر میرسد که بدلیل افزایش تنشها در منطقه ، پدافند سعودی بتدریج پاتریوتهای ذخیره شده خود را مجدد فعال نمایند ، ضمن اینکه با توجه به بازه 2-3 ماهه بروزرسانی گوگل ارث ، این روند را باید مورد بررسی قرار داد . پوشش سامانه هاوک شبکه دفاع هوایی سعودی -2019 اما وضعیت فعلی پدافندی عربستان ، کل ساختار نظامی این کشور را دربرابر سیل احتمالی موشکهای بالستیک ایرانی بسیار آسیب پذیر می نماید ، چنانکه اطلاعات موجود از کاراکترهای پاتریوت نشان می دهد ، کارایی ثبت شده این سیستم در برابر موشکهای بالستیک تنها 20 کیلومتر است . با توجه به این مساله که بخش عمده ای از زیرساختهای راهبردی سعودی بویژه ترمینال نفتی راس التنوره ( بعنوان پایانه اصلی صادرات نفت و قابلیت صادرات 6.5 میلیون بشکه نفت در روز و ذخیره 33 میلیون بشکه اضافی ) در استانهای شرقی این کشور قرار دارد ، کاهش سطح فعالیت پاتریوت ، زنگ خطر جدی برای سعودی ها است . علاوه بر راس التنوره ، ترمینال الجمیعه (Ju'aymah) نیز تنها با یک آتشبار پاتریوت محافظت میشود و ترمینال ینبوع (Yanbu) مستقر در ساحل دریای سرخ ( غرب عربستان ) با ظرفیت بارگیری 6.6 میلیون بشکه در روز و ظرفیت ذخیره 12.5 میلیون بشکه، در برابر حملات احتمالی بالستیکی آسیب پذیری بالایی را به نمایش می گذارد . مضاف بر ترمینالهای نفتی ، بخش عمده ای از پایگاه های هوایی سعودی در برابر حملات موشکی بلادفاع محسوب میشوند . محل استقرار نخستین سایت دفاع هوایی پاتریوت . پک-3 ، مکه . اوت 2018 با این وصف ، شبکه دفاع هوایی ارتش عربستان ، ثبات بیشتری در برابر حملات هوایی متعارف از خود به نمایش خواهد گذاشت ، چرا که درست به مانند شبکه دفاع هوایی ایران ، سعودی ها نیز برای دفاع زمین پایه از فضای هوایی خود به تعداد قابل توجهی سامانه های بهینه سازی شده برد متوسط هاوک و بخشی از توان سیستم های پاتریوت ( با 160 کیلومتر برد موثر بر علیه جتهای رزمی که قابلیت شلیک مهمات دورایستا را دراختیار دارند ) اتکاء داشته ، ضمن اینکه بر خلاف ایران ، ارتش سعودی از قابلیت دفاع هوایی هواپایه به مراتب قدرتمند تری ( شامل جتهای رزمی F-15C/D ، F-15SA ، تایفون ) در کنار پشتیبانی همه جانبه هواگردهای پیش اخطار آواکس برخوردار است . تحلیل سامانه های دفاع هوایی به تفکیک گونه های در حال خدمت : سامانه دفاع هوایی I-HAWK ، تعداد در حال خدمت : 19 آتشبار ستون فقرات شبکه دفاع هوایی سعودی ، همچنان از سامانه های برد متوسط هاوک برای حفاظت با کمترین هزینه از نقاط حیاتی این کشور تشکیل میشود ، با این تفاوت که نسخه عملیاتی فعلی ، از گونه I با برد 45 کیلومتر است که توانایی چندانی در هدف قرار دادن موشکهای بالستیک ندارد . این سیستم برای محافظت از زیرساختهای نظامی و اقتصادی ، در گستره شبه جزیره پراکنده شده ، اما این نقاط صرفا" به نقاطی محدود می شود که حضور پاتریوت در آن ، یا بصرفه نبوده و یا اینکه تهدید کافی برای توجیه حضور پاتریوت در آنجا وجود نداشته باشد . این مناطق شامل شهر جده ، تعداد انگشت شماری از پایگاه های هوایی ، شهرک نظامی ملک خالد ( King Khalid Military City / KKMC ، یک شهر بزرگ با جمعیت 65000 نفری که توسط ارتش ایالات متحده در جریان عملیات طوفان صحرا ساخته شد ) می باشد . شاید علت عدم قرار گرفتن این اهداف در اولویت شماره یک پدافندی ، ناشی از این تحلیل سعودی ها باشد که ایرانی ها در زمان جنگ ، احتمالا این اهداف را در معرض موشکهای خود قرار نمی دهند . اما شهر جده ، مهمترین هدف نظامی موجود ، بعنوان خانه اصلی نیروی دریایی سعودی ، احتمالا برای موشکهای مهاجم ، هدف سختی خواهد بود ، به همین دلیل ، در اولویت دفاعی قرار نگرفته است . علاوه براین ، پایگاه های هوایی موجود درشمال و جنوب شبه جزیره ، از اهمیت چندانی برخوردار نبوده و در مقایسه ، اهداف به مراتب مهمتری در تیررس ایرانی ها وجود دارد . در عوض، استراتژی سعودی بر ایجاد پوشش دفاعی مستحکم با استفاده از پاتریوت در مناطق با اهمیت نظامی افزون تر، استوار شده و استقرار سامانه های هاوک نیز بعنوان دفاع هوایی عمومی صورت می پذیرد . سامانه دفاع هوایی پاتریوت ، تعداد در حال خدمت : 16 آتشبار دستان بلند شبکه دفاع هوایی سعودی ، سامانه ها بروزرسانی شده پاتریوت .پک.2 است که تنها سیستم دفاعی دوربرد این کشور بحساب می آید . براساس اطلاعات منتشر شده از تستهای ناتو ، این سیستم میتواند اهداف هوایی را در برد 160 کیلومتری و اهداف بالستیک را در بردی نزدیک به 15-20 کیلومتری رهگیری و منهدم نماید ، در نتیجه به نظر می رسد که حتی با فرض اینکه نیروی هوایی ایران تا قبل از آغاز درگیری احتمالی ، قابلیتهای آفندی غیر منتظره ای را در اختیار بگیرد ، ارتش سعودی ، حتی بدون ورود نیروی هوایی قدرتمند خود به صحنه درگیری ، پتانسیل تدافعی قابل توجهی را به نمایش می گذارد . با این وصف ، بیلان عملکرد پاتریوتهای سعودی در برابر موشکهای بالستیک برکان-2 شبه نظامیان حوثی آنچنان ضعیف بوده که در مقایسه ، با فرض شرایط برابر رزمی ، موشکهای بالستیک ایرانی ، بدلیل مسلح بودن به کلاهکهای قدرتمند تر ، تهدید به مراتب جدی تر بشمارمی آیند . در همین راستا درصد انهدام (probability of kill) پاتریوت پک.2 در برابر انبوه موشکهای بالستیک ایرانی ، به مراتب کمتر ارزیابی میشود ، به همین دلیل ، ارتش سعودی بسمت خرید و استقرار سامانه های تاد گرفت . با این وصف ، می بایست با این طرز تفکر خطرناک که آمریکایی ها و روس ها با امضاء پیمان ABM در جستجوی شرایط خاص جهت جلوگیری از سرعت گرفتن رقابت میان موشکهای قاره پیما (ICBM) و سامانه های ضد بالستیک ( ABM) بودند ، بشدت مقابله نمود ، چرا که هرکدام از این دو ابرقدرت ، هدفی جز حفظ پتانسیل بازدارندگی خود و جلوگیری از قدرت گرفتن حریف نداشتند ، حتی پس از خروج ایالات متحده از پیمان ABM در سال 2002 ، تحلیل روسها براین مساله استوار بود که راهبرد آمریکایی ها ، از میان بردن توان بازدارندگی سنتی روسها است . در نتیجه ، ایران نیز در برابر استراتژی سعودی می بایست بر همین روند عمل نماید ، بویژه اینکه انگیزه و تمایل سعودی برای مداخله در یمن ، همچنان حفظ شده و نشانه ای از کاهش در آن دیده نمی شود . پوشش دفاع ضد موشکی شبکه دفاع هوایی سعودی -2014 آبی : پایگاه هوایی سبز: تاسیسات اقتصادی قهوه ای : تاسیسات نیروی دریایی قابلیت تعامل سامانه دفاع هوایی هاوک - پاتریوت : اگر چه دو سیستم دفاع هوایی هاوک و پاتریوت ، متعلق به دو نسل کاملا" متفاوت از سیستم های دفاع هوایی بشمار می روند ، اما هر دو سیستم ، به گونه ای طراحی شده اند که با ایجاد ارتباط متقابل میان آنها ، هدف اصلی ، یعنی افزایش تاثیر متقابل در شبکه دفاع هوایی ، بویژه زمانی که هر دو سیستم ماموریت حفاظت از یک منطقه را بر عهده می گیرند ، برآورده شود . در این روش ، با اضافه شدن یک نرم افزار استاندارد به سیستم های پایش هر دو سامانه ، این قابلیت در اختیار فرمانده دفاع هوایی قرار می گیرد تا هر دو واحد آتش پاتریوت و هاوک را تحت یک فرمان در مرکز هماهنگی اطلاعات ( ICC) پاتریوت در آورد . این نرم افزار اضافه شده ، به گونه ای برنامه ریزی شد تا برد موثر هاوک ، شناسایی هدف ، اولویت بندی تهدید و تفکیک اهداف به شکل خودکار انجام شده و با آنالیز وضعیت هدف و سامانه های فعال ، کم هزینه ترین و موثرترین سامانه را برای ارائه واکنش متقابل ، آماده نماید . سامانه دفاع هوایی شاهین : در نقشه های ارائه شده بر مبنای تصاویر گوگل ارث ، برد سامانه های شاهین به ثبت رسیده که نشان از طبقه بندی سیستم فوق در رده سامانه های موشکی کوتاهبرد است. این سیستم ، در واقع نوع خاصی از سامانه فرانسوی کروتال بشمارمی رود که بانصب 6 تیر موشک برروی شاسی زره پوش AMX-30 برای محیط عربستان بازطراحی شده واین قابلیت را برای پدافند عربستان فراهم می کند تا موشکهای کروز را رهگیری نماید ، اما بدلایل مختلف ، تعداد کمتری از آن در وضعیت عملیاتی قرار دارد اما ، کاربرد موشکهای کروز پیشرفته تری نظیر هویزه که در ماه های اخیر توسط ایران رونمایی شد ، خطر به مراتب افزون تری برای شاهین های سعودی خواهد بود . عملیات آفندی واحدهای پهپادی یمنی بر علیه زیرساختهای نفتی عربستان سعودی : 14 سپتامبر 2019 برای شبکه دفاع هوایی عربستان سعودی ، روز تیره و تلخی محسوب میشد ، چرا که واحدهای نظامی شبه نظامیان حوثی یک عملیات تهاجمی موفقیت آمیز و غافلگیرانه را بر علیه تاسیسات نفتی یکی از بزرگترین تولید کنندگان نفت در مقیاس جهانی در کارنامه خود به ثبت رسانده ، در حالی که این حمله ، به نوعی دوربرد ترین عملیات آفندی است که حوثی های یمن با استفاده از راهبرد رزم نامتقارن تا کنون بدان دست زده اند . براساس گزارشهایی که تاکنون منتشر شده ( 16 سپتامبر 2019) این عملیات تهاجمی با استفاده از 10 فروند هواگرد بدون سرنشین سبک انجام شده که هزینه تولید هرکدام ازآنها کمتراز 20000 دلار ارزیابی میشود ،، در حالی قرار گرفتن این پتانسیل در کنار توانایی های بالستیک یمنی ها ، قابلیت رزمی روزافزون حوثی های یمن را در برابر عربستان به نمایش می گذارد . به اعقتقاد ناظران بحران یمن ، ائتلاف انصارا... از گروه های ملی گرا و مذهبی یمنی تشکیل شده که مهمترین گروه در میان آنها ، حوثی ها هستند که از مارس 2015 وارد یک نبرد سنگین با ارتش عربستان سعودی و تعدادی از کشورهای شمال آفریقا و حاشیه جنوبی خلیج پارس شدند ، در حالی که حکومت ریاض به طیف متنوع و گسترده ای از تسلیحات نظامی دسترسی دارد و از پشتیبانی کشورهای غربی ( فرانسه ، ایالات متحده و ... ) برخوردار بوده ، اما استفاده یمنی ها از تاکتیکهای نامتقارن موجب شد تا بتدریج موقعیت نظامی این مجموعه در برابر ائتلاف عربی – غربی تقویت گردد . به گفته تحلیلگران نظامی ، هزینه حمله انجام شده از سوی یمنی ها برای اقتصاد بشدت وابسته به نفت عربستان سعودی بیشتر از 300 میلیون دلار با توجه به تعلیق ظرفیت 5.7 میلیون بشکه تولیدی این کشور برآورد میشود . با این حال هنوز ارزش خسارات وارد شده به تاسیسات نفتی عربستان بصورت دقیق محاسبه نشده ، اما به گفته برخی ناظران به میلیاردها دلار بالغ خواهد شد . چنین شرایطی ، در کنار هزینه های سنگین جنگ در یمن ، روند سراشیبی قیمت نفت در بازارهای جهانی ( در ماه های اخیر ) اضافه باری برای اقتصاد بحران زده عربستان بشمار آمده و این برای حاکمان ریاض خبر بسیار ناگواری به نظر می رسد ، چرا که گزینه پایان دادن به جنگ در یمن بتدریج برای آنها جدی تر خواهد شد ، بویژه اینکه تا کنون ، ایالات متحده یکی از جدی ترین حامیان عملیات نظامی عربستان محسوب میشد و به همین دلیل واشنگتن تلاش زیادی برای برگرداندن توجهات بسوی ایران با استناد به اتهامات وارده در زمینه کمک های تسلیحاتی در دستور کار خود قرار داده بود . اگر چه این حملات بدلیل غافلگیری ایجاد شده ، تاثیر قابل توجهی بر ماهیت تصمیم گیری عربستان در کوتاه مدت خواهد داشت ، اما افزایش قیمت نفت ، بشدت در تضاد با منافع تعریف شده کشورهای غربی بوده واین به احتمال زیاد باعث میشود تا کمک کشورهای مذکور برای افزایش حملات به یمن بیشتر شده تا درآینده از وقوع این حملات جلوگیری شود . با این وصف ، حملات پهپادی به زیر ساختهای نفتی عربستان سعودی ، پیامدهای بسیار مهمی بر کشورهای رقیب این کشور خواهد داشت . بدین معنی که افزایش قیمت نفت ، تقویت اقتصاد کشورهایی نظیر ایران ، روسیه و ونزوئلا که بشدت به درآمدهای حاصله ازآن وابسته هستند و دراین زمینه زیرتحریم های شدید غرب قرار گرفته اند را بدنبال خواهد داشت . پی نوشت : 1- ادامه دارد ........... 2-منابع در انتهای مقاله درج خواهد شد . 3- تشکر فراوان از سه دوست عزیز جناب @bds110@ ، mehran55@ ، warrior بابت راهنمایی های گسترده 4- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .  برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

به نسبت اگر مقایسه کنیم ، نیروی دریایی با توجه به حضور سپاه (بعنوان نیروی دریایی آبهای سبز ) و ماهیت تهدید غیر کلاسیک فعلی در یک نمای کلی وضعیت به مراتب بهتری از دو نیروی دیگر دارد ولی شرایط ما روی هوا وضعیت نرمال و طبیعی نیست . نیروی زمینی هم که وضعیتش مشخص هست . ولی پاشنه آشیل ما الان روی هواست ( درگیری مستقیم آینده ما با سعودی ها متمایز ترین وجه اش ، تقابل دو نیروی هوایی خواهد بود ) و مقایسه تهدیدات موجود هم ، دقیق بیانگر همین هست . به همین دلیل اول بحث خرید فناوری ( برای هر سه نیرو ) و بعد نیروی هوایی مطرح شد .

دوستان در حوزه تحولات منطقه یک رویه ارزشمند دارند و آن این هست که تا صحت خبر تایید نشود ، ان را مطرح نمی کنند ، بنده بعنوان محققی که در 4 هفته گذشته ، اولین استفاده علمی را از تاپیکهای تحولات بردم برای تدوین یک مقاله به نسبت طولانی ( که در نوع خودش احتمالا اولین هست در میلیتاری ) این روند را تایید می کنم میلیتاری بر خلاف روندی که سایرین دارند ، دارد برای آینده سرمایه گذاری می کند و در زمان خودش می بینید که میلیتاری را در چه حوزه هایی بعنوان رفرنس معرفی می کنند بنا بر دلایلی فعلا از ارائه عنوان صرف نظر می کنم ، تا درزمان خودش ، ارزش میلیتاری بعنوان یک رفرنس معتبر در حوزه تحلیل نظامی مشخص بشود پی نوشت : هیچ چیزی آسان بدست نمی آید ، روند تجمیع و بازآوری تاپیکهای میلیتاری علیرغم همه مسائل و موارد ، درطول زمان ارزش خودش را نشان خواهد داد ، فقط " کاربر پای کارش " باید باشد که دل به کار بدهد به قول ژنرال یاماشیتا (ببر مالایا ) : با علاقه کار کنید

برای مقایسه دو طرح بومی رونوشت : برای دوستان بسیار عزیز در مجموعه وزارت دفاع و هواپیما سازی ایران مقایسه دو طرح جت بومی با کاربرد های همسان ( آموزش / پشتیبانی سبک )

تحویل مصاف به تیپ 65 نوهد