بازگشت عقاب شجاع تایوانی به خط تولید تایپه : براساس آخرین اخبار منتشر شده ، رییس جمهور این کشور ، در جریان یک مراسم رسمی (24 سپتامبر 2019) نسل جدیدی از جت جنگنده بومی را با شناسه "عقاب شجاع" رونمایی نمود . وی در خصوص این برنامه 2.2 میلیارد دلاری اعلام داشت: " ما (تایوان ) با پس از برنامه ریزی های طولانی ، بواسطه طراحی و تولید این جت رزمی نه تنها تراز تجاری خود را در سطح دنیا توسعه دادیم ، بلکه فرصتهای های شغلی بی نظیری نیز در کنار این برنامه پدید آمده است تا استعدادی های بومی در داخل گسترش یابد " . وی با تاکید بر موفقیت صنایع داخلی در تولید نمونه نخستین این جنگنده در کمتر از 3 سال ، آن را یک محصول بسیار پیشرفته در رده خود معرفی نمود . این درحالی است که عقاب شجاع تایوانی ، به گفته ناظران نظامی ، یک جت دو کابینه آموزشی پیشرفته بشمارمی آید تا بتدریج جایگزین جتهای رزمی خط مقدم نیروی هوایی این کشور که سالهاست بعنوان هواگردهای آموزشی انجام وظیفه می کنند ، گردد . اما علیرغم کاربرد این هواگرد جدید در نقش آموزشی ، بدلیل استفاده آن از حسگرهای پیشرفته و تسلیحات مدرن ، می توان از آن بعنوان یک جنگنده خط مقدم نیز استفاده نمود . شرکت صنایع هوا- فضایی تایوان که تحربه ذیقیمت مونتاژ 300 فروند جنگنده چند ماموریته F-5E و تولید جتهای F-CK در دهه هشتاد میلادی ( بعنوان جانشین جتهای آمریکایی اف-16) را در کارنامه خود دارد ، مجری این طرح محسوب می گردد . اما در حالی که تولید چینگ- کو با تصمیم این کشور برای کاهش تنوع ناوگان جتهای رزمی نیروی هوایی به دو اسکادران محدود شد ، اما به نظر میرسد که پروژه عقاب شجاع ، درواقع نمونه بروز شده همان جت رزمی دهه هشتاد بومی تایوان است ، تا جایی که گفته میشود پیشرانه استفاده شده در این نمونه ، همان پیشرانه F-125 است ، با این تفاوات که 80 درصد قطعات به کار رفته در آن از نمونه قبلی پیشرفته تر خواهد بود . بروزرسانی های صورت گرفته در این نمونه جدید ، شامل قطعات کامپوزیتی ، سامانه های جنگ الکترونیک جدید تر ، بالهایی با ضخامت بیشتر و افزایش ظرفیت حمل سوخت برای گسترش پایایی رزمی این جت می گردد . به گفته تحلیگران حوزه هوایی ، یکی از مهمترین شرایط در نظر گرفته شده برای این جت جدید ، هزینه پایین تعمیر و نگهداری آن است که بسیار کمتر از اف-16 و احتمالا در سطح F-5E خواهد بود . اما براساس داده های موجود ، این جت جدید تایوانی بلحاظ ابعاد ، کمی بزرگتر از چینگ-کو بوده تا قابلیت حمل مهمات پیشرفته فراصوت بومی نظیر Sky Sword II و رادار Wan Chien را بدست آورد . بااین وصف ، در حالی که نمونه اولیه هنوز به حسگرهای پیشرفته بومی مجهز نشده ، گزارشهایی از موسسه علم و فناوری چونگ شان تایوان وجود دارد که براساس آن ، هواگرد دجدید قطعا" به یک رادار AESA مسلح می گردد . انتظار می رود که این جت جدید به موشکهای جدید هوابه هوای دوربرد ( 6 غلاف خارجی به جای 4 غلاف موجود بر روی چینگ –کو ) مسلح کردد که دراین صورت ، احیای چینگ-کو و تبدیل آن به یک جت رزمی+4 محتمل است . اما نمی توان آن را با کاراکترهای رزمی چینی J-10C موجود در نیروی هوایی خلق چین مقایسه نمود . پی نوشت : صرف نظراز مباحث مربوط به بومی بودن، به شیوه و کیفیت رونمایی ، شکل طراحی و هدف گذاری این طرح تایوانی دقت کنید . بن پایه صرفا" برای میلیتاری /مترجم : MR9

البته باید با احتیاط این مساله را تحلیل کرد ، روسها سابقه ذهنی خوبی در فروش سلاح به ما به جا نگذاشتند ( چه بعد از پایان جنگ و چه در قضیه فروش اس-300 ، اورهال زیردریایی کلاس کیلو و .... ) ولی اگر ما هوشمندانه عمل کنیم ، میشود امتیازات خوبی از آنها گرفت البته به نظرم این خبر یک مقداری برای پاک کردن رد پای تحویل تجهیزات به ما منتشر شده ، تصاویری که چند وقت پیش منتشر شد شاید تنها گوشه ای از سخت افزارهای تحویلی به ما بوده باشد . حتی انتشار خبر رزمایش مشترک ایران - چین و روسیه در دریای عمان هم مقدمه چینی برای تحویل سخت افزارهایی هست شاید بعدها رسانه ای بشود ( البته این فقط یک گمانه زنی هست و نه بیشتر ) چندروز پیش هم به نقل از جناب صفوی ، جمله ای منتشر شد مبنی بر اینکه وضعیت فعلی تنها 2 سال دیگر دوام دارد (بدلیل وصل شدن سیستم پولی ایران- روسیه و چین ) . حالا شاید علت اصرار غیر متعارف اروپایی ها برای دیدار رییس جمهور با ترامپ را بیشتر بشود تحلیل کرد . اینها احتمالا رصد کردند که این 3 کشور عزم جدی برای متصل شدن به هم را دارند ( در چهارچوب پیمان شانگهای ) به همین دلیل سعی کردند و میکنند که در این روند اخلال ایجاد کنند. با این حال هنوز معتقدم که چهارچوب در خواست های تسلیحاتی ما باید روی فناوری وبعد توسعه توان رزمی نیروی هوایی باشد ..

احتمال مذاکره روسیه با ایران برای تحویل تجهیزات پدافند هوایی ظاهرا روسها چراغ سبز لازم را نشان دادند . براساس متن ، تا قبل از اکتبر 2020 ( مهر1399 ) فقط تسلیحات دفاعی شوگایوف با بیان اینکه روسیه کاملاً منطبق با قواعد بین‌المللی عمل می‌کند گفت همکاری‌های دفاعی با ایران برای تحویل سلاح‌های تهاجمی به این کشور قبل از اکتبر ۲۰۲۰ (مهرماه ۱۳۹۹) مجاز نیست. اگر این جمله را معکوس تحلیل کنیم ، بعد از اکتبر 2020 امکان تحویل سلاح های تهاجمی وجود دارد

بخش دوم : مدرنیزه سازی شبکه دفاع هوایی سلطنتی عربستان سعودی : علیرغم تمامی مشکلات و فراز و نشیبهای موجود ، جنگ افزارهای سازمانی شبکه پدافند هوایی ارتش عربستان سعودی از تنوع قابل توجهی برخوردار است . این نیرو ، از سامانه های دفاع هوایی توپخانه ای متحرک ، سیستم های دفاع هوایی موشکی کوتاه برد ومیانبردی استفاده می کند که توسط فرانسه یا ایالات متحده تولید شده و برای پشتیبانی از این ترکیب پیچیده ، یک مرکز عملیات دفاع هوایی( Air Defense Operations Center /ADOC) که در هر شش بخش فرماندهی از مراکز دفاع هوایی این کشور بوجود آمده است . بااین وصف ، بدلیل گسترش تهدیدات ، تلاش های برنامه ریزی شده ای در ساختار پدافند هوایی این ارتش بعنوان اولویت شماره یک ، صورت پذیرفت . بخش عمده ای از سامانه های این نیرو در اواسط دهه هشتاد واوایل دهه نود از فروشندگانی در ایالات متحده ، اروپا و آسیا خریداری شده که این تنوع در حوزه های پشتیبانی و نوسازی می تواند در آینده بر عملکرد نیرو تاثیر گذار باشد . این در حالی است که سامانه ای تسلیحاتی فوق الذکر به صورت همه جانبه برای پشتیبانی از مانور یگان ها در دو سطح کوتاهبرد ، میانبرد مورد استفاده قرار می گیرد و به همین دلیل ترکیب از آنها را می توان در فرماندهی های 6 گانه نیرو یافت . ساختار سلسله مراتبی نظامی در ارتش سلطنتی عربستان سعودی در همین راستا ، با پایان یافتن عمر خدمتی نسل نخست سامانه های دفاع هوایی کوتاهبرد دوش پرتاب ، برنامه ریزی های لازم برای خرید سیستم فرانسوی میسترال (Mistral) که یک سامانه دوش پرتاب قابل حمل توسط نفر بود صورت گرفته و بعنوان یک سامانه جدید در سازمان رزم نیرو پذیرفته شد . در حوزه سامانه های کوتاهبرد سنگین تری نظیر کروتال / شاهین نیز وضعیت بر همین قراربود . این نیرو از اواخر دسامبر 2006 برای جایگزینی سیستم قدیمی خود ، قراردادی را با شرکت اروپایی MBDA برای خرید مسیترال-2 منعقد نمود . با این حال نخستین نیروی دریافت کننده این سیستم جدید ، یگانهای دفاع هوایی گارد ملی عربستان سعودی ( Saudi Arabian National Guard /SANG) بوده و پس ازآن ، واحدهای پدافند هوایی این سیستم را به سازمان رزم خود اضافه می کنند . سامانه میسترال در ردیف سیستم های دفاع هوایی کوتاهبرد برای مقابله با اهداف پروازی مافوق صوت در ارتفاع 3000 متری قرار دارد که در دو نوع میسترال یک ( گونه پایه ) و میسترال 2 ( نمونه ارتقاء یافته) تولید شده است . تهدیدات موجود بر علیه سامانه های راداری زمین پایه این موشک که تا کنون برای 25 ارتش و به تعداد 15000 تیر تولید شده از سوی گاردملی عربستان سعودی به شکل اختصاصی با نصب بر روی شاسی مرسدس یونیماگ 5000 ( Unimog 5000) به شرکت فرانسوی lohr سفارش داده شد . اگر چه اطلاعات به نسبت محدودی از این سیستم منتشر شده ، اما گفته می شود که قابلیت کشف 15 هدف را در کمتر از 15 ثانیه در اختیار کاربرانش قرار میدهد . از سویی دیگر ، شرکتهای آمریکایی نیز در بازار پرسود و جذاب تسلیحاتی عربستان ، مشارکت فعالی دارند و در این میان ، شرکت تسلیحاتی ریتئون بدلیل وجود رابطه دیرینه با پادشاعی سعودی ( نزدیک به 45 سال و از زمان خرید سیستم هاوک ) در صدر آنها قرار دارد . به همین دلیل در اوایل دهه نود میلادی ، زمینه برای خرید سامانه های جدید تر پاترویت ( MIM-104) فراهم شد که نقش بسیار مهمی در حفاظت از تاسیسات حیاتی سعودی ایفا نمود . نظرسنجی در حوزه تهدیدات موجود بر علیه سامانه های راداری زمین پایه علاوه براین ، ریتئون ماموریت حیاتی تر ارائه خدمات ، آموزش و تامین قطعات یدکی برای شبکه دفاع هوایی عربستان را بر عهده دارد و بر خلاف سایر پیمانکاران دفاعی که بصورت مقطعی دراین کشور حضور دارند ، نمایندگی خود را با استخدام اتباع سعودی ایجاد نموده است .در حوزه بهبود سیستم های قدیمی ، ریتئون موفق شد تا برنامه ارتقاء سامانه موشکی هاوک را به استاندارد PIP در اختیار بگیرد که در جریان این برنامه ، زیرسیستم های اکتساب هدف ، بهبود قابلیتهای رادار و همچنین افزایش ارتباط فرمان دهی به کلاهک موشک برای سامانه هاوک ، کاملا" به استاندارد های روز تبدیل گردید . دارایی های شبکه دفاع هوایی ارتش سلطنتی عربستان سعودی قبل از امضاء قرارداد خرید سامانه ای پاتریوت برای تجهیز شبکه دفاع هوایی سعودی در اوایل دهه نود میلادی ، تردید های بسیار زیادی در خصوص نیازمندی ارتش این کشور به سامانه ای پیشرفته تری نسبت به هاوک و شاهین وجود داشت ، اما روند جنگ ایران و عراق و پس ازآن بحران کویت ، نشان داد که عربستان سعودی و بویزه واحدهای آمریکایی مستقر در این کشور بشدت به یک سامانه مدرن تر برای پاسخگویی به تهدیدات جدید ، از جمله گسترش قابلیتهای بالستیکی کشورهایی نظیر ایران و عراق نیازمند خواهند بود و سامانه فوق الذکر می تواند شکاف میان هاوک های موجود با نیاز فوق الذکر را بخوبی پر نماید. بدین ترتیب ، علیرغم مخالفت هایی که برای تحویل این سامانه های پیشرفته به یک کشور جهان سوم ایجاد شد ، قرار داد اولیه فروش پاتریوت به عربستان در سال 1992 به امضاء طرفین رسید . بدین ترتیب ، پس از حصول توافق ، سعودی ها در مرحله اول ، 12 واحد پاتریوت را بهمراه پشتیبانی رزمی بسیار گران قیمت و سایر تجهیزات مورد نیاز را تحویل گرفتند ، در حالی که بطور همزمان ، کویت 6 سامانه از همین نوع را به همراه 6 آتشبار هاوک و موشکهای مرتبط را خریداری نمودند . رادار AN/TPS-43 در حوزه ستادی ، فرماندهی دفاع هوایی سعودی نیز با ورود سامانه های جدید ، دستخوش تغییرات جدید شد که این بهینه سازی به فرماندهان پدافند امکان میداد تا تمامی سامانه های موجود را در چهارچوب یک سیستم کنترل و فرماندهی ادغام نمایند که نهایتا" در سال 2003 و پس از آزمون های سخت گیرانه ، صدور گواهینامه های مرتبط ، تکمیل گردید . بااین وصف ، علیرغم اینکه در میانه دهه 90 میلادی ، سازمان رزم پدافند هوایی سعودی سامانه های تسلیحاتی پیشرفته ای را به دارایی های خود اضافه نمود ، اما پیشرفتهای بعدی مستلزم تامین منابع مالی بیشتر و ایجاد محیط منحصر بفردی برای ادامه همکاری های نظامی با پیمانکاران طرف قرارداد ، بخصوص شرکتهای آمریکایی بود . برای نیل به این هدف ، می بایست تغییرات الزام آوری در ماهیت این روابط صورت می پذیرفت تا برنامه ریزی ها و پاسخگویی به این مشکلات با مشکلات کمتری همراه گردد . به همین منظور مشاوران نظامی حاضر در این نیرو ، به فرماندهان سعودی پیشنهاداتی را برای تغییر روند در تلاشهای فرهنگی ، نظامی و ایجاد درگرگونی های گسترده در شبکه پشتیبانی ارائه نمودند که این امر پس از واقعه 11 سپتامبر 2001 سرعت بیشتری بخود گرفت . از جمله این تغییرات ، لغو گسترده دوره های آموزشی در ایالات متحده برای پرسنل سعودی و توسعه یک مکانیزم بومی دفاع از خود برای نیروی هوایی عربستان بود . رادار AN/FPS-117 علاوه براین ، تغییر برنامه حضور پرسنل آمریکایی در عربستان و چرخشی نمودن آن ( هر 4 ماه ) و محدود کردن حضور مشاوران نظامی دفاع هوایی آمریکایی به 2 سال موجب شد تا روند تحولات برنامه ریزی شده با آرامش بیشتر ، در عین اتکاء افزون تر به قابلیتهای بومی این کشور به جلو حرکت نماید .همزمان با این تحولات ، ریتئون با توجه به سابقه قبلی در فروش سامانه های دفاع هوایی ، در 21 ژوئن 2011 یک قرار فروش مستقیم به ارزش 1.7 میلیارد دلار برای تحویل نسخه پک3 پاترویت را به ارتش عربستان به امضاء رساند که شامل سخت افزارهای زمینی ، یک بسته کامل آموزشی برای پرسنل عرب و ارتقاء سامانه های پشتیبانی می گردید . تام کندی (Tom Kennedy) رییس وقت دپارتمان سیستم های دفاعی هوایی یکپارچه (IDS) ریتئون در این زمینه ، تام کندی (Tom Kennedy) رییس وقت دپارتمان سیستم های دفاعی هوایی یکپارچه (IDS) ریتئون معتقد بود که این قرارداد اعتماد به نفس جدیدی به این شرکت برای سرمایه گذاری افزون تر جهت توسعه فناوری پاتریوت داده و این مساله در کنار حضور 45 ساله ریتئون در عربستان سعودی ، جذابیت قرار داد را بیشتر نموده است . با این وصف ، بدلیل حساسیتهای منطقه ای ، این قرارداد تحت نظارت شدید مدیریت مرکزی ریتئون مستقر در ماساچوست منعقد شد . در همین راستا ، آژانس همکاری های امنیتی – دفاعی در گزارش مورخ 26 نوامبر 2012 خطاب به کنگره ، در حوزه فروش احتمالی سامانه های دفاعی و خدمات فنی به عربستان اعلام نمود که ریتئون برای بهینه سازی عمر رزمی سیستم های سعودی به استاندارد پک-2 ( MIM-104D) ، موشکهای پیشرفته تر ، تجهیزات مرتبط ، آموزش و پشتیبانی لجستیکی به ازاء هر واحد ، 130 میلیون دلار مجوزهای لازم را کسب نموده است . این درحالی بود که دولت سعودی در درخواست خود ، تقاضاهای بیشتری از جمله نوسازی تجهیزات موجود ، تحویل قطعات یدکی بیشتر ، تجهیزات پشتیبانی و اسیر عناصر مرتبط با پشتیبانی لجستیکی در بازه های طولانی تر را ارائه نموده بود . درصورتی که این اقلام بطور کامل تحویل داده میشد ، شبکه دفاع هوایی سعودی می توانست بازه کاربرد سامانه های موجود را برای 12 سال دیگر تمدید نماید . رادار تایپ91 مارکونی / طائف ، عربستان بدین ترتیب تا سال 2019 و براساس محاسبات انجام شده ، شبکه دفاع هوایی ارتش سعودی ، چیزی در حدود 88 دستگاه پرتابگر پاتریوت را در سازمان رزم خود ، بعنوان موجودی استفاده می کند که مرزهای شمالی این کشور را تحت پوشش قرار میدهد . از این تعداد ، 36 سامانه به استاندارد پک2 و بقیه به استاندارد پک3 ارتقاء پیدا کردند ، در حالی که براساس آخرین اخبار ، واشنگتن با درخواست این پادشاهی مبنی بر ارتقاء 16 مجموعه موشکی پاتریوت ( دو آتشبار ) در کنار تحویل 96 تیر موشک جدید به استاندارد پک3 موافقت نموده است . علیرغم تمامی بر نامه های فوق الذکر ، از ابتدای سال 2012 ، مذاکراتی میان عربستان و شرکت لاکهید – مارتین برای خرید سامانه پدافند هوایی مرحله پایانی برد بلند ( Terminal High Altitude Area Defense/THAAD ) صورت پذیرفت که این مذاکرات در نهایت در مورخ 5 مارس 2015 با موافقت پنتاگون برای فروش این سیستم با موفقیت به سرانجام رسید . این قرارداد که ارزشی برابر 15 میلیارد دلار داشته و در مرحله نخست 946 میلیون دلار از سوی خریدار به فروشنده پرداخت گردید ، بعنوان بخشی از یک معامله 110 میلیارد دلاری که درسال 2017 میان ریاض و واشنگتن به امضاء رسید ، محسوب می شد . این معامله مسیر را برای تحویل 44 دستگاه پرتابگر ، مهمات و تجهیزات مرتبط با THAAD تسهیل نمود . با این حال ، حملات کروز/پهپادی به تاسیسات نفتی شرق عربستان در 14 سپتامبر 2019 شبهات بسیاری را درخصوص کیفیت عملکرد شبکه دفاع هوایی عربستان که به سامانه های آمریکایی و تاکتیک های استاندارد مسلح شده است ، پدید آورد . به اعتقاد برخی ناظران ، پاتریوت های سعودی که برای محافظت از تاسیسات کلیدی این دولت خریداری شده بود ، برای مقابله با شلیک موشکهای کروز طراحی نشده و تصاویر موجود از موقعیتهای اصابت در پالایشگاه بقیق و میدانهای نفتی خصیص حاکی از آن است که تنها سامانه های شاهین و تعداد انگشت شماری از توپخانه ضد هوایی در این موقعیتها استقرار داشتند ، در حالی که هیچکدام از این دو سامانه قابلیت مقابله با موشکهای کروز را در اختیار ندارند . مایکل دویتمسن ( Michael Duitsman) محقق مرکز تحقیقات منع گسترش تسلیحات مستقر در مونتری ( کالیفرنیا ) در این خصوص خاطر نشان می کند " تصاویر مربوط به چند روز قبل از حمله حاکی از آن بود که مواضع دفاع هوایی مستقر در جنوب غربی و جنوب شرقی ، خالی از سامانه های دفاعی بوده ، هر چند درصورت وجود سیستم های دفاعی " که احتمالا از گونه های قدیمی بشمارنیزمی آمدند " عملا" انتظار واکنش موثر از سوی شبکه دفاع هوایی سعودی نمی رفت . همزمان با این اظهارنظرها ، وزیر امورخارجه آمریکا نیز بر این اعتقاد قرار داشت که در گذشته ، موفقیت این گونه حملات ، کمتر ارزیابی شده بود ، اما این حمله به شیوه ای متفاوت صورت پذیرفته و نیازمند بررسی های بیشتر است . از سویی دیگر ، ست جونز (Seth Jones) محقق ارشد مرکز مطالعات راهبردی بین المللی نیز معتقد است که آسیب پذیری زیرساختهای عربستان سعودی به گونه ای است که دفاع از آن غیر ممکن به نظر میرسد ، سعودی آنچنان در مقابل حملات به شیوه که اجرا گردید ، آسیب پذیر است که حداکثر تلاش های دفاعی هم برای رفع آن کافی نخواهد بود . به اعتقاد وی ، بهترین راهبردی که سعودی می بایست آن را دنبال کند ، ایجاد بازدارندگی است ، بصورتی که اطمینان حاصل شود ایران هزینه حملات این چنینی را خواهدپرداخت . شبکه دفاع هوایی یکپارچه سپر صلح ارتش سعودی : ارتش عربستان سعودی از ابتدای ایده پردازی ایجاد یک شاخه مستقل برای شبکه دفاع هوایی زمین پایه خود ، بدنبال یکپارچه سازی همه سیستم های موجود و فراهم نمودن پتانسیل ثانویه برای شبکه فوق الذکر با هدف جذب سامانه های پیشرفته تر در آینده بود ، به همین منظور طراحی و ایجاد یک سامانه پیشرفته کنترل ، فرماندهی ، ارتباطات و کسب خبر ( C3I) برای نیروی هوایی سلطنتی سعودی (RSAF) در دستور کار قرار گرفت . در یک نگاه کلان ، ساختار سپر صلح سعودی ، با هدف ایجاد یک بستر مشترک به منظور اجرای عملیات هماهنگ میان نیروی زمینی سلطنتی ( RSLF) ، نیروی دریایی سلطنتی ( RSNF) و نیروی پدافند هوایی سلطنتی ( RSADF) ایجادگردید . بنیاد این شبکه دفاعی ، از 17 دستگاه رادار ، یک فرماندهی عملیات مرکزی ، 5 فرماندهی بعنوان زیر مجموعه فرماندهی اصلی ، خطوط ارتباطی نظامی میان این 6 فرماندهی ، خطوط ارتباطی به فرماندهی دفاع ملی به منظور هماهنگی جهت کنترل و عبور هواگردهای نظامی و غیر نظامی است . فرماندهی مرکزی سپر صلح در ریاض مستقر بوده و بواسطه شبکه ارتباطی پیش گفته با فرماندهی های پنج گانه مستقر در الخرج ، تبوک ، خمیش موشیت ، ظهران و ریف مرتبط میشود . کل سامانه سپر صلح تا سپتامبر 2019 شامل 146 سایت و بیشتر از 1600 مدار مخابراتی است .براساس اطلاعات موجود ، رادارهای خریداری شده برای شبکه سپر صلح شامل 17 دستگاه رادار زمین پایه 3 بعدی دوربرد کنترل از راه دور AN/FPS-117 در کنار سامانه های مخابراتی زمینی- هوایی است که به یک شبکه ارتباطات راه دور متصل است . اطلاعات دریافت شده توسط این رادارها در کنار استقرارحداقل 6 دستگاه رادار تاکتیکی نورثروپ-گرومن AN/TPS-43 بعلاوه داده های بدست آمده از ناوگان 10 فروندی پیش اخطار هوابرد آواکس نیروی هوایی ( AWACS) به مراکز مربوطه برای تجزیه و تحلیل ارسال می گردد ، در حالی که به شکل همزمان ، رادارهای AN/TPS-43 مربوط به سامانه موشکی I-HAWK و سامانه های راداری نیروی دریایی سلطنتی نیز با این شبکه یکپارچه شده است . اگر چه برنامه سپر صلح در اوایل دهه هشتاد میلادی معرفی شد ، اما آغاز برنامه بدلایل فنی و سیاسی تا سال 1985 به تاخیر افتاد . با این وصف ، همزمان با اوج گیری جنگ ایران و عراق ، تدارکات مربوط به شبکه سپر صلح در قالب برنامه فروش خارجی ( FMS) بخش الکترونیک (ESD) مدیریت نیروی هوایی ارتش ایالات متحده کلید خورد . بر همین اساس ، شرکت هیوز ( Hughes) که اکنون در قالب مجتمع نظامی ریتئون فعالیت می کند ، قراردادی به ارزش 837 میلیون دلار را با عربستان برای تکمیل برنامه به امضاء رساند . طبق برنامه ریزی های اولیه ، قرار بود تا ساختار اصلی سپر صلح تنها در عرض 54 ماه به بهره برداری برسد که به اعتقاد بسیاری از ناظران ، امری غیرممکن بشمار می رفت ، در حالی که بعدها و پس از بررسی های متعدد ، این بازه زمانی به 116 ماه افزایش پیدا نمود . اما بر خلاف پیش بینی ها ، ریتئون موفق شد در کمتر از مدت تخمینی نخستین ، یعنی تنها در عرض 47 ماه با هزینه ای برابر با 5.6 میلیارد دلار سپر صلح را فعال و برنامه تعمیر و نگهداری و توسعه مداوم آن را طراحی نماید . براساس قراردادی که میان طرفین به امضاء رسید ، ریتئون 17 دستگاه رادار ثابت باند – ال جنرال الکتریک FPS-117 ، یعنی مشابه رادارهای مورد استفاده نیروی هوایی آمریکا در آلاسکا (برنامه SEEK IGLOO ) را در محدوده سرزمینی عربستان نصب نمود . این رادارها بلحاظ کیفیت عملکرد در شرایط بد آب و هوایی ، مقاومت در برابر اخلال ، طراحی مدارهای الکترونیکی با قابلیت تنظیم مجدد رایانه ای به گونه ای بودند که بدانها امکان می داد با کمترین نیازمندی به تعمیر و نگهداری روزانه ، عمل کنند . این رادارها بدلیل استفاده از فناوری آنتن های آرایه فازی ، می تواند اجسام پروازی را بصورت 3 بعدی آشکار نموده ، ضمن اینکه با استقرار سامانه های فوق همراستای خطوط مرزی سعودی ، در واقع جایگزینی مطمئن برای رادارهای قدیمی تر مارکونی 40T2 بحساب آیند ،در حالی که قادرند بعنوان پشتیبانی مطمئن برای شش دستگاه رادار TPS-43 برای اجرای ماموریتهای کنترلر رهگیر زمینی ( GCI ) نیز در نظر گرفته شوند. با توجه به شرایط بوجود آمده در این سال ، در اواخر سال 1985 عربستان به منظور تکمیل شبکه کنترل ، فرماندهی ، ارتباطات و کسب خبر (C3I) سپر صلح ، قراردادی با یک کنسرسیوم بزرگ به رهبری بوئینگ منعقد نمود . هدف اصلی این برنامه ، ایجاد پیوند میان داده های بدست آمده توسط سامانه های راداری هواپایه (E-3) ، رادارهای دفاع هوایی زمین پایه ، جتهای نیروی هوایی و شبکه دفاع هوایی موشکی ( شامل آتشبارهای I-HAWK) بشمارمی رفت که می بایست در نهایت پوشش کاملی بر فراز خلیج پارس ، دریای سرخ و یمن فراهم آورد . با این وصف ، 5 سال پس از اعلام این خبر ، در حالی هیوز بعنوان برنده این مناقصه (1991) معرفی شد که کل پروژه با 5 سال تاخیر مواجه شده بود . گزارش این تاخیر جنجال بزرگی در ایالات متحده برپا کرد تا جایی که نیروی هوایی مجبور شد تا کار گروهی متشکل از 8 وکیل دادگستری و بیش از 300 پرسنل ستادی را برای حل و فصل بزرگترین پرونده قرارداد دولتی فروش خارجی که بر علیه ارتش در دادگاه های فدرال تشکیل شده بود بکارگیرد.این تیم ترکیبی شامل عناصر نظامی و غیر نظامی ، چهار سال و نیم بر روی ابعاد مختلف این پرونده کار نموده و درنهایت پس از پرداخت 300 میلیون دلار غرامت ، موفق به بستن آن شدند . علیرغم تمامی این حواشی ، استقرار کامل سامانه سپر صلح به نیروی هوایی سعودی این امکان را می داد که داده های جمع آوری شده از ایستگاه های زمین پایه و هواپایه خود را با ایجاد بسترهای خاصی بخوبی مدیریت نماید . این بستر ، شامل یک مرکز فرماندهی اصلی ، شش مرکز فرماندهی منطقه ای ، رادارهای دوربرد و تاسیسات جمع آوری داده پایش از راه دور می شد که بواسطه عقد یک قرارداد مستقیم میان ریتئون و نیروی هوایی فراهم گردید . از سویی دیگر ، عربستان سعودی با دور زدن پنتاگون بعنوان یک عامل واسطه ای ، سعی نمود تا بطور مسقیم با شرکتهای آمریکایی وارد معامله شود ، بطوریکه در یک اقدام بی سابقه ، ارتش این کشور برای تکمیل سامانه سپر صلح و همچنین دستیابی به تجهیزات پشتیبانی و ایجاد زمینه برای ارتقاء فناوری سامانه های موجود ، در سال 1998 قراردادی 300 میلیون دلاری با ریتئون منعقد نمود . علاوه براین ، برنامه بروزرسانی رادارهای شبکه سپر صلح درسال 2002 ( که در اوت 2003 لغو شد ) در واقع قراردادی متعلق به نیروی هوایی ارتش ایالات متحده جهت تعیین پتانسیل ریتئون برای برآورده نمودن تقاضاهای روزافزون سعودی جهت خرید سلاح ( فروش خارجی سلاح وزارت دفاع ایالات متحده ) ، بخصوص رادارهای دفاع هوایی AN/FPS-117 بشمار می رفت . با این حال ، سختگیری های مربوط به فروش خارجی با سرازیر شدن سیل دلارهای سعودی ، بتدریج رنگ باخت ، چرا که هر 17 دستگاه رادار فوق الذکر برای ارائه عملکرد بهتر ، به استاندارد V.3 ارتقاء پیدا کردند . این گونه بهبود یافته که همچنان یک سامانه کسب داده سه بعدی باند ال بشمار می رفت ، قابلیتهای به مراتب پیشرفته تری را نسبت به اسلاف خود داشت ، ضمن اینکه گزینه به روزرسانی این تجهیزات از گونه رادارهای نظارت متعارف ( Surveillance Radar / SSR ) به رادارهای نظارت مونوپالس ( Monopulse SSR /MSSR ) و همچنین تبدیل همه سامانه های موجود به استاندارد Mode-4 و درآینده Mode-S نیز پیش بینی شده بود . براساس قرار داد های منعقد شده و بند های مربوط به سند نیازمندیهای سیستمی ( SRD) که بعنوان بخشی از پیشنهادات مطرح شده در درخواست نهایی خریدار ( RFP) قابل طبقه بندی است ، پیمانکاران نظامی خارجی ماموریت پیدا خواهند کرد که کلیه خدمات مهندسی را برای ساخت ، نصب و تحویل رادارهای بروزرسانی شده نیروی هوایی و همچنین آموزش پرسنل در حوزه تعمیر و نگهداری را ارائه نمایند . مجموعه پیمانکاران طرف قرارداد موظف خواهند بود تا کلیه قطعات ، ابزارها ، تجهیزات آزمایشگاهی را به نیروی هوایی تحویل داده تا عملکرد هر 17 رادار فروخته شده تضمین گردد . با توجه به مفاد پیش گفته شده ، آخرین مرحله تکمیل برنامه درسال 2003 به پایان رسید و نهایتا" سپر صلح به یک شبکه دفاع هوایی با سرعت واکنش بالا برای نیروی هوایی سعودی ( RSAF) مبدل شد . به اعتقاد ناظران نظامی ، بستر اصلی سپر صلح شامل یک شبکه پرسرعت انتقال داده ( HSN) بعنوان ستون ارتباطی سیستم کنترل ، فرماندهی ، رایانه و اطلاعات (C4I) بوده که از 7 گِرِه اصلی ، استفاده از اطلاعات بروزشده ستکام برای 17 رادار خریداری و بروز شده تشکیل می گردد . با توجه به استقرار مرکز کنترل اصلی در ریاض و مجموعه پشتیبانی در جده ، گره های اصلی برای اتصال باقی مانده گره ها به پایگاه عملیاتی اصلی ( MOB/ Main Operations Bases ) در این دوشهر واقع شده اند . این دو مرکز ، درواقع ترمینال اصلی (E1) بشمارمیروند تا مابقی مراکز شامل خمیث موشیت ، طائف ، تبوک و ظهران به یکدیگر متصل شوند . علاوه برسامانه های C4I سپر صلح سعودی در هر پایگاه هوایی به مجموعه ای از پیشرفته ترین دفاتر منطقه ای متصل میشود که وظیفه تحلیل داد ه های منطقه ای بدست آمده از سایتهای راداری را بر عهده دارد . این مجموع ها که شامل 3 سایت در مرزهای شرقی ، 5 سایت در مرزهای شمالی و 3 سایت در مرزهای غربی است ، که برای برآورده نمودن نیازمندی های ساختار C4I نیروی هوایی به یک شبکه ارتباطی با باند پهن که سرعت و ایمنی بالاتری دارد ( WIDE AERA NETWORK /WAN) مجهز شده می گردد ، هرچند بدلیل تقاضاهای روزافزون نیروی هوایی برای دسترسی به سرعت بالاتر ، پیش بینی های لازم برای ارتقاء قابلیتهای فعلی صورت پذیرفته است . شبکه ای که قرار است در آینده وارد چرخه رزمی نیروی هوایی گردد ، معماری اولیه C4I نیروی هوایی در حفظ کرده ، اما اتصالات فیبر نوری برای اتصال پایگاه های هوایی به یکدیگر ، افزایش سرعت ارتباطات ماهواره ای ( SATCOM) و همچنین شبکه مخابراتی غیر نظامی سعودی بطور کامل تعویض شده و قابلیتهایی فراتر از امکانات فعلی در دسترس قرار خواهد گرفت . به گفته برخی تحلیلگران نظامی ، شبکه ایجاد شده برای نیروی هوایی و دفاع هوایی عربستان قابلیت پشتیبانی 1000/100/10 مگابایت بر ثانیه برای سویچ کردن داده ها در شبکه های محلی ( LAN) را داشته ، ضمن اینکه رمز گذاری شبکه و سرعت بالای انتقال داده ها تضمین شده است . در کنار این قابلیتها ، سامانه های جدید بکار گرفته شده در این شبکه ، امکان برگزاری ویدئو-کنفرانس ها (VTC) را بوجود آورده با ذکر این نکته که سامانه های قدیمی تر با سیستم های جدید هماهنگ شده تا از صرف هزینه های اضافی جلوگیری بعمل آید . پی نوشت : 1- ادامه دارد ........... 2-منابع در انتهای مقاله درج خواهد شد . 3- تشکر فراوان از سه دوست عزیز جناب @bds110@ ، mehran55@ ، warrior بابت راهنمایی های گسترده 4- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .  برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

برای تکمیل این بحث هم خوب هست این کامنت از رییس سابق ستاد فرماندهی رزم هوایی نیروی هوایی امریکا برای تحلیل دقیق تر توسط دوستان مورد توجه قرار بگیرد سرتیپ جان .پی . جامپر پنجاه سال تجربه رزمی به ما یاد داده که : "هیچ جنگ محدودی را آغاز نمی کنیم ، اگر بدانیم که دشمن توانایی فراگیر کردن ان را داشته باشد "

در باب تطبیق پذیری رزمی در بلند مدت ، پیروزی از آن کسانی خواهد بود که تغییرات حاصله در کاراکترهای جنگ را پیش بینی می کنند نه آنهایی که در انتظار تطبیق خود ، پس از وقوع تغییرات هستند مارشال هوایی ، جولیو دوهه

بله درست هست ، بویژه اینکه اشتباه بودن شیوه "اصرار بر توجیه کار خطا "( که در گذشته به وفور قابل مشاهده بود و منتقدین امروز در آن زمان به شکل عجیبی و به مصلحت های خاصی سکوت کرده بودند ) در همه زمانها مصداق خواهد دارد . البته امیدواریم که این دوستان شجاعت داشته باشند و اشتباهات گذشته را هم در تحلیل های خودشون لحاظ بفرمایند یکی از مشکل اصلی ما هم دقیق همین هست ، وقتی مستند سازی وجود نداشته باشد ، اشتباهات رخ داده شده در گذشته ، به مصلحت سیاسی فراموش می شوند . مستند سازی باعث میشود تا کسی نتواند از زیربار مسئولیت اشتباهاتش از هر دسته و گروه شانه خالی کند .

ظاهرا " سردبیر محترم کیهان (بعنوان سر سلسله مجموعه نقد کنندگان به وضعیت موجود ) نظر دیگری دارند . ( ستون یادداشت روز - 4 مهر 98) http://kayhan.ir/ دیروز هم عرض شد " تاکتیکهای دیپلماسی به مانند تاکتیک های رزم در دریا ، بدلیل سیالیت فضای درگیری و نبرد دیپلماتیک دائم در حال تغییر هست ، کشوری که تا دیروز متحد شما بود ، برای تامین منافع ملی اش امروز دیگر متحد شما نیست . به همین دلیل سکاندار وزارت خارجه ( هر شخصیت و با هر سلیقه سیاسی ) باید آنقدر هوشمند باشد که قبل از وقوع تغییر یا چرخش ، خودش را آماده کند " پی نوشت : البته این به معنای درست یا اشتباه بودن شیوه عمل دولت یا حتی شیوه نقد کیهان نیست ، بلکه هدف این هست که تمامی پتانسیل حاکمیت برای نیل به منافع ملی متمرکز شود

نخستین خلبان زن ایرانی سرکار خانم " اینا آرشید " ، در سال 1300 خورشیدی در تهران متولد شد و درسال 1318 ، وارد باشگاه هواپیمایی ایران گردید . با شروع جنگ جهانی دوم ، آموزشهای وی ناتمام ماند ، اما با پایان یافتن جنگ ، وی موفق شد تا در شهریور 1322 ، گواهی نامه خلبانی با هواپیمای تایگر ماوس را دریافت نماید .

علتش این هست که تاکتیکهای دیپلماسی به مانند تاکتیک های رزم در دریا ، بدلیل سیالیت فضای درگیری و نبرد دیپلماتیک دائم در حال تغییر هست ، کشوری که تا دیروز متحد شما بود ، برای تامین منافع ملی اش امروز دیگر متحد شما نیست . به همین دلیل سکاندار وزارت خارجه ( هر شخصیت و با هر سلیقه سیاسی ) باید آنقدر هوشمند باشد که قبل از وقوع تغییر یا چرخش ، خودش را آماده کند یک دیالوگی هست از فیلم جاسوس بازی ( رابرت ردفورد ) که خطاب به منشی اش در زمینه آماده بودن در هر شرایطی این شکلی آن را بیان کرد " وقتی طوفان شد ، نوح (ع) از قبل می دانست " گرفتاری ما در این مملکت این هست که خیلی دوست داریم تسویه حسابهای سیاسی داخلی را در زمان پیگیری منافع ملی ، اجرا کنیم ، دود این وضعیت در نهایت به چشم خودمان میرود ظریف ، روحانی ، احمدی نژاد ، جلیلی و ... که معصوم نیستند ، هر کدام از اینها اشتباهاتی داشتند ، دارند و خواهند داشت ولی مهم این هست که برای پیگیری منافع ملی ، دنبال تسویه حساب نباشیم ( البته این مساله کلی هست و خطاب به شخصی خاصی نیست ) چه در فضای واقعی و چه در فضای مجازی پیچیدگی تاکتیکها حریف را در این پست بررسی بفرمایید

سخنرانی ترامپ را یک مرتبه مرور کنید ، کلازه ویتس بدرستی معتقد بود ، دیپلمات خوب کسی هست که لبخند بزند ( ظریف ) ولی خنجر از پشت داشته باشد (آرامکو ، گلوبال هاوک ، کشتی انگلیسی و ... ) استمرار استفاده از ادبیات خشن در برابر شیوه ای که ما بر خلاف تصورات معمول ، در پیش گرفتیم ( سردرگمی حریف در آنالیز خطوط فکری تصمیم ساز در ج.ا ) بخوبی نشان می دهد که طرف مقابل در تشخیص اینکه کدام سیگنال صادره از سمت جمهوری اسلامی قوی تر هست ( سیگنال مذاکره یا سیگنال تقابل ) ناتوان شده. وضعیت خاکستری برای ما یک گزینه خوب و به نسبت مطلوب هست ، چون می شود بنا بر واکنش حریف ، به یکی از دو گزینه موجود سویچ کرد

این ها از جنس همون جنگ روانی سال 71 ، 79 ، 83 ، 86 هست ، در حوزه عملیات روانی یک اصل مهم وجود دارد به نام " انگاره سازی" پیشبرد راهبرد سیاست خارجی که پشتیبانش نیروی نظامی هست ، بطور کامل وابسته به انگاره سازی رسانه ای است به قول کارل هوسمن ، رسانه ها، فضای ساختگی ایجاد می کنند . برداشتی را در ذهن مخاطب القاء می کنند که ضرروتا" با جهان واقعی تطابق ندارد زیر مجموعه های این شیوه مثل گزینش گری ( selectivity) ، تغییر شکل رویداد ها ، بازی با کلمات و.... از تکنیکهای آشنایی هستند که بعضا" رسانه های داخلی ما راحت در دام آن می افتند

پنجه در پنجه شیطان ارتش بعث عراق ، در حالی ، عملیات آفندی خود را به روایتی در 31 شهریور 1359 آغاز کرد که همه بررسی ها نشان میداد که ایرانی ها در ضعیف ترین شرایط خود قرار دارند . ارتش جمهوری اسلامی ایران بدلیل شرایط انقلابی حاکم ، دچار ضعف سازمان رزم شده و سپاه پاسداران نیز درگیر خنثی سازی ناآرامی های داخلی در چهارگوشه کشور شده بود . اما چیزی که طراحان عملیات نظامی فراموش کرده بودند ، توصیه استراتژیست مشهور ، هنری کیسینجر که اعتقاد داشت نباید به یک کشور در حال انقلاب حمله نظامی کرد بود ، با این حال ، ارتش بعث در یک هجوم سراسری در سی و یکم شهریور 1359 شمسی ، از 4 محور اصلی خاک جمهوری اسلامی ایران را مورد هدف قرار داد . در محور دزفول ، بدلیل فاصله زیاد مرز با اهداف تعیین شده ، ارتش عراق دو لشکر 1 مکانیزه و 10زرهی را رابرای پیشروی در محور فکه ، دوسلک ، پل نادری - دزفول / شرهانی ، عین خوش ، پل نادری - دزفول بواسطه عبور از رودخانه کرخه و قطع جاده اهواز - اندیشمک مامور نمود . محور دوم پیش روی ارتش عراق در راستای چزابه ، سوسنگرد و اهواز قرار داشت که انجام آن بر عهده لشکر 9 زرهی گذاشته شد . سومین محور تهاجم عراق ، در راستای نشوه ، جفیر - اهواز تعریف شد که ماموریت پیشروی در آن بر عهده لشکر 5 مکانیزه گذاشته شد . این در حالی بود که در محور چهارم ، لشکر 3 زرهی به همراه تیپ 33 نیروی مخصوص ماموریت تصرف خرمشهر و آبادان را بر عهده داشت .... اما .......... اما به مانند همیشه تاریخ و به لطف دَم مسیحایی حضرت امام (ره) ، تاریخ این گستره جغرافیایی کهن ، شاهد افتخار آفرینی هایی بود که برای قرن ها در حافظه مردمانش ثبت شده است . https://www.aparat.com/v/FtgTW

این برای خودش یک سناریو می تواند باشد ولی نزدیک به یقین ، محتمل نیست یک تجربه در این زمینه : عملیات Deliberate Force سی ام اوت تا بیستم سپتامبر 1995 ... شایعاتی هست که ارتش صربستان ( یوگسلاوی ) از " کولی " ها برای اطلاع از ساعات و مسیر پروازی جتهای ناتو استفاده می کردند ، بدین معنی که این افراد به شکل غیر محسوس در کنار پایگاه های هوایی ناتو در ایتالیا ( پایگاه هوایی آویانو) مستقر شده و به محض پرواز هر جنگنده ، ساعت و مسیر پروازی را به صربها اطلاع میدادند . شاید یکی از گزینه های احتمالی برای حمله به زیرساختهای عربستان ، همین روش بوده باشد . شاید هم قطعات پهپادها را بااستفاده از روابط عشیره ای و قبیله ای ، به درون خاک عربستان بردند ، بدلیل سادگی ، مونتاژ در محل انجام گرفته و با توجه به گستره وسیع صحرا در منطقه مورد بحث ، از سمت و ارتفاع دلخواه ، پهپاد را بسمت هدف هدایت کردند . اینکه دفاع هوایی عربستان واکنشی نشان نداد ، شاید بدلیل غافلگیری این چنینی بوده ....

دیواره آتش یک اصطلاح عمومی هست برای آتشبارهای دفاع هوایی ( توپخانه ای و موشکی و حتی سامانه های دوش پرتاب ) ضمن اینکه عین همین اصطلاح را برای توپخانه ( سد آتش ) و حتی در حوزه تاکتیکهای رزم زرهی ( تاکتیک های تدافعی ) استفاده می کنند

در حوزه پدافند هوایی ، یک اصطلاحی وجود دارد به نام " دیواره آتش " یا " سد آتش " در این وضعیت ، سمت اصلی تهدید وقتی مشخص شد ، موقعیت چینش همه سامانه ها ، از پست فرماندهی تا لانچرها ، رادارهای اکتساب هدف و.... به گونه ای انتخاب میشود که رو به سمت اصلی تهدید قرار بگیرد . چهار قبضه توپ 88 م.م و ایجاد یک دیواره آتش مقیاس کوچک دیواره آتش شبکه دفاع هوایی ارتش عربی سوریه ، جولان ، 1973 ===== بعنوان مثال در جریان بمباران های پالایشگاه نفتی عراق در نزدیکی بغداد ، طرح پروازی به شکلی نوشته می شد که جتهای مهاجم در خلاف جهت دیواره آتش پدافند بغداد و پالایشگاه اقدام به بمباران کنند و یا در مثالی بهتر ، فانتوم های نیروی هوایی ایران ، درست بر خلاف دیواره آتش پدافندپایگاه های اچ-3 به این موقعیت حمله ور شدند.

درسهایی از ویتنام این قسمت : شبح ضد رادار کابین افسر جنگ الکترونیک (EWO) که 3 نمایشگر CRT برای اجرای وظایف محوله درآن پیش بینی شده بود با پایان گرفتن جنگ ویتنام ، نیروی هوایی ارتش ایالات متحده به تقریب تمامی تلاش خود را برای تبدیل درسهای آموخته شده در این جنگ به آموزه های رزمی و متعاقبا" ،دادن صورت عملی بدان متمرکز نمود . در همین راستا ، یکی از مهمترین جنبه هایی که فرماندهان ارشد نیروی هوایی سخت بدنبال توسعه آن بودند ، افزایش قابلیت و پتانسیل سرکوب پدافند هوایی دشمن بشمارمیرفت ، به همین دلیل با استفاده از تجربه موفق کاربرد جتهای F-105G و پس از آن نمونه F-4C ، شبح ضد راداری متولد شد که ،پایه و بنیادی برای توسعه فناوری و تاکتیکهای سرکوب دفاع هوایی زمین پایه دشمن محسوب می گردد . با این حال ، قلب اصلی این شبح ضد رادار ، سامانه AN/APR-38 بشمار می آمد که در زمان معرفی ، پیچیده ترین سامانه هوابرد رزمی نام گرفت .این سیستم پیشرفته رزمی ، اطلاعات مورد نیاز خود شامل موقعیت هواپیما در آسمان ، کاراکترهای پروازی ، چیدمان تسلیحاتی و سامانه های کنترل آتش هواگرد حامل را دریافت و پس از تجزیه و تحلیل تهدیدات موجود و اولویت بندی آن ، مهمات مورد نیاز را برای خدمه معین کرده و تصمیم گیری برای زمان شلیک ، در اختیار آنان گذارد . این فرآیند به "خرس" ( کد اختصاری سامانه فوق ) اجازه میداد تا 15 هدف مختلف را موقعیت یابی و به افسر تسلیحات فانتوم اطلاع دهد . علاوه بر این ، سیستم فوق الذکر با در اختیار داشتن قابلیت تشخیص تشعشعات طیف متنوعی از رادارهای دفاع هوایی بلوک شرق می توانست الگوی حمله موشک ضد رادار و حتی محدودیت زوایای شلیک را نیز به افسر شلیک کننده ، پیشنهاد دهد . صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

پیش مقدمه برای کاربرانی که از عربستان سعودی ، میلیتاری را رصد می کنند هنوز ماجرای شهید همایون حکمتی را فراموش نکردیم این پچ هم برای نیروی هوایی عربستان سعودی باید آشنا باشد داده نمای حملات شبه نظامیان حوثی به تاسیسات نفتی عربستان نقل قول باذکر منبع ، آزاد

در باب ابتکار عمل رزمی شما می توانید نقشه خود را از طریق روش های مرسوم اجرا کنید ، اما زمان هایی وجود دارد که این روشهای مرسوم ، برای کسانی که ابتکار عمل ندارند ، می تواندبه یک " تله" ( دام ) تبدیل گردد. ( فون رونشدت )

البته این کتاب رمان هست ، جناب اسحاقی در کتاب خاطرات شفاهی خودشون بخوبی ضربات وارده از سمت عراقی ها به نیرو های ما را با استفاده از همین رادار سیمبلاین تشریح کردند ، خوب هست که حداقل در چاپهای بعدی ، این مساله در کتاب شطرنج با ماشین قیامت ذکر بشود که مخاطب سمت دیگر ماجرا را در نظر داشته باشد

موفقیت استراتژیک یا غافلگیری تاکتیکی ؟!!!!! عملیات آفندی واحدهای پهپادی یمنی بر علیه زیرساختهای نفتی عربستان سعودی 14 سپتامبر 2019 برای شبکه دفاع هوایی عربستان سعودی ، روز تیره و تلخی محسوب میشد ، چرا که واحدهای نظامی شبه نظامیان حوثی یک عملیات تهاجمی موفقیت آمیز و غافلگیرانه را بر علیه تاسیسات نفتی یکی از بزرگترین تولید کنندگان نفت در مقیاس جهانی در کارنامه خود به ثبت رسانده ، در حالی که این حمله ، به نوعی دوربرد ترین عملیات آفندی است که حوثی های یمن با استفاده از راهبرد رزم نامتقارن تا کنون بدان دست زده اند . براساس گزارشهایی که تاکنون منتشر شده ( 16 سپتامبر 2019) این عملیات تهاجمی با استفاده از 10 فروند هواگرد بدون سرنشین سبک انجام شده که هزینه تولید هرکدام ازآنها کمتراز 20000 دلار ارزیابی میشود ،، در حالی قرار گرفتن این پتانسیل در کنار توانایی های بالستیک یمنی ها ، قابلیت رزمی روزافزون حوثی های یمن را در برابر عربستان به نمایش می گذارد . به اعقتقاد ناظران بحران یمن ، ائتلاف انصارا... از گروه های ملی گرا و مذهبی یمنی تشکیل شده که مهمترین گروه در میان آنها ، حوثی ها هستند که از مارس 2015 وارد یک نبرد سنگین با ارتش عربستان سعودی و تعدادی از کشورهای شمال آفریقا و حاشیه جنوبی خلیج پارس شدند ، در حالی که حکومت ریاض به طیف متنوع و گسترده ای از تسلیحات نظامی دسترسی دارد و از پشتیبانی کشورهای غربی ( فرانسه ، ایالات متحده و ... ) برخوردار بوده ، اما استفاده یمنی ها از تاکتیکهای نامتقارن موجب شد تا بتدریج موقعیت نظامی این مجموعه در برابر ائتلاف عربی – غربی تقویت گردد . به گفته تحلیلگران نظامی ، هزینه حمله انجام شده از سوی یمنی ها برای اقتصاد بشدت وابسته به نفت عربستان سعودی بیشتر از 300 میلیون دلار با توجه به تعلیق ظرفیت 5.7 میلیون بشکه تولیدی این کشور برآورد میشود . با این حال هنوز ارزش خسارات وارد شده به تاسیسات نفتی عربستان بصورت دقیق محاسبه نشده ، اما به گفته برخی ناظران به میلیاردها دلار بالغ خواهد شد . چنین شرایطی ، در کنار هزینه های سنگین جنگ در یمن ، روند سراشیبی قیمت نفت در بازارهای جهانی ( در ماه های اخیر ) اضافه باری برای اقتصاد بحران زده عربستان بشمار آمده و این برای حاکمان ریاض خبر بسیار ناگواری به نظر می رسد ، چرا که گزینه پایان دادن به جنگ در یمن بتدریج برای آنها جدی تر خواهد شد ، بویژه اینکه تا کنون ، ایالات متحده یکی از جدی ترین حامیان عملیات نظامی عربستان محسوب میشد و به همین دلیل واشنگتن تلاش زیادی برای برگرداندن توجهات بسوی ایران با استناد به اتهامات وارده در زمینه کمک های تسلیحاتی در دستور کار خود قرار داده بود . اگر چه این حملات بدلیل غافلگیری ایجاد شده ، تاثیر قابل توجهی بر ماهیت تصمیم گیری عربستان در کوتاه مدت خواهد داشت ، اما افزایش قیمت نفت ، بشدت در تضاد با منافع تعریف شده کشورهای غربی بوده واین به احتمال زیاد باعث میشود تا کمک کشورهای مذکور برای افزایش حملات به یمن بیشتر شده تا درآینده از وقوع این حملات جلوگیری شود . با این وصف ، حملات پهپادی به زیر ساختهای نفتی عربستان سعودی ، پیامدهای بسیار مهمی بر کشورهای رقیب این کشور خواهد داشت . بدین معنی که افزایش قیمت نفت ، تقویت اقتصاد کشورهایی نظیر ایران ، روسیه و ونزوئلا که بشدت به درآمدهای حاصله ازآن وابسته هستند و دراین زمینه زیرتحریم های شدید غرب قرار گرفته اند را بدنبال خواهد داشت . بن پایه پی نوشت : 1- تشکر بسیار از دوستان بابت به اشتراک گذاری تصاویر ماهواره ای از تاسیسات نفتی عربستان در بروزرسانی 2- حاکمان غاصب حرمین شریفین، باید تا مدتهای بسیار جواب خونهای ریخته شده در سوریه و عراق و افغانستان را به همین شکل پس بدهند . 3- شاید از یک نظر این عملیات با پرواز ماتیاس روست به مسکوقابل انطباق باشد ، تهدید نامتقارن .....

ایران، کره شمالی و سوریه: موشک‌های بالستیک و همکاری هسته‌ای

خوب ، قبلا این کار انجام شده ، تصور میکنم ناوخارک و سبلان بود که یکی دوسال قبل به چین رفته بودند طبیعتا این مورد از گذشته بوده و مساله جدیدی نیست بحث حضور در پاسیفیک هم علی الحساب تناسبی با قابلیتهای ما ندارد و نیازی هم به حضور در این موقعیت نداریم ، مگر بصورت این دید و بازدیدهای نظامی روتین . دلیلش هم مشخص هست ، اقیانوس آرام ، نیروی دریایی ژاپن ، آمریکا ، روسیه ، استرالیا و کشورهای جزیره ای حاشیه جنوبی و درنهایت چین را بخودش می بیند . شخصا دید خوبی نسبت به خرید سلاح از چینی ها ندارم ،دلایل ان را هم قبلا در تاپیک نیروی هوایی عرض کردم ( که بیشتر نقص از سمت خودمان بود تا چینی ها ) . چینی ها علیرغم دسترسی به فناوری غربی ، در حوزه های گلوگاهی به روسها وابستگی نسبی دارند و به شکل خودکار به جای اینکه سراغ طرف دوم برویم ( چینی ها ) بهتر هست از کارت احتمال خرید از چین ، برای بازی کردن با روسها ( طرف اول ) استفاده کنیم .

بله ، احتمالا گزینه چهارم محتمل تر هست ولی ان چیزی که یک مقداری قضیه را بلحاظ تحلیل خاکستری می کند ، سابقه خریدهای بی سرو صدای ما از چینی ها ، بخصوص رادارهای دفاع هوایی و سامانه های کنترل و فرماندهی است که بعد از چند سال و بدلیل انتشار تصاویر ناخواسته در معرض نمایش عموم قرار گرفت . بعنوان نمونه ، اگر اشتباه نکرده باشم ، رادار نظارت سه بعدی تاکتیکی JY-14 را چند سال پیش در یکی از تصاویر داخلی دیده بودم

سلام علیکم در خصوص بازدید 4 تا احتمال تا حال حاضر قابل تامل و بررسی هست 1- این امکان و احتمال وجود دارد که در برآورد هزینه - فایده و به منظور حضور سریعتر و قدرتمند در دریا و قبل از تکمیل طرح های بومی ، برنامه ای برای خرید وجود داشته باشد . 2- این امکان و احتمال وجود دارد که برنامه ریزان روی این مساله دارند فکر می کنند که توسعه فناوری بومی در حوزه فناورهای دریایی روند کندی دارد ، در نتیجه برای تکمیل طرح ها سعی می کنند تا با خرید سخت افزارهای گلوگاهی ، برنامه توسعه را جلو بیاندازند 3- این امکان و احتمال وجود دارد که با توجه به شروع شمارش معکوس برای خاتمه تحریم های تسلیحاتی ( حداقل از سمت روسها و چینی ها ) برنامه ریزی برای خرید فناوری ( و نه سخت افزار ) وجود داشته باشد . 4- این امکان و احتمال وجود دارد که این رویداد ، صرفا" یک بازدید ساده و روتین بوده یا اینکه صرفا" یک پیام سیاسی به طرف غربی مبنی بر اراده دو طرف برای شروع همکاری های نظامی رسمی ( و نه در خفا به مانند گذشته ) داشته باشد . در مجموع ، حتی اگر 3 مورد نخست صحت نداشته باشد ، همینکه تابوی سفر رسمی مقامات نظامی ج.ا شکسته و اخبارش عمومی بشود ، خودش بسیاری از گره های کور دیپلماسی دفاعی را بازمی کند . اما نکته ظریف ماجرا ، وجود کار مشترک با وزارت امور خارجه هست . یعنی وزارت دفاع راه خودش را از امورخارجه جدا نکند ، اشتراک مساعی این دو تا نوید خبرهای خوبی احتمالا باید باشد .