بسم ا... دیروز فرصتی دست داد تا یادداشت برداری های دوره آموزش رزم روانی دپارتمان جنگ روانی دانشگاه امام حسین (ع) را مجدد مرور کنم . شاید مرور نزدیک به 150-200 صفحه یادداشت برداری سریع از 4 روز کارگاه آموزشی ، ان هم بصورت درهم پیچیده و نامرتب یک مقداری سخت باشد ولی به یک موردی برخورد کردم که شاید رفتار آمریکایی ها در نشر اطلاعات مربوط به حادثه نفت کش ها را توضیح بدهد . الف : در حوزه روشهای رزم روانی در سطح تاکتیکی ( سطح میانی ) ، یک روشی وجود دارد که ان را با عنوان " ارائه اطلاعات گام به گام " یا " ارائه اطلاعات قطره چکانی " هم بشود ، تبیین کرد . ب : به شکل کاملا ساده ، این روش زمانی قابل استفاده است که افکار عمومی ، آمادگی لازم رابرای پذیرش یک پیام ندارند ، ( مخالفتهای عجیب اروپایی ها در واکنش به ادعای امریکایی ها ) . در این شرایط ، رفقای ما در دپارتمان جنگ روانی پنتاگون اطلاع دارند که در این زمان ، یک ایده یا خورا ک اطلاعاتی را به یک باره نمیشود به مخاطب منتقل کرد و به اصطلاح آن را ملکه ذهن کرد تا بعنوان یک زیرساخت اطلاعاتی ، بقیه پازل را روی ان چید و یک سازه کامل را در ذهن مخاطب فراهم کرد . ج : طبیعتا" داده ها ، اطلاعات ، تصاویر ، فیلم ها ، اظهار نظرها ، موضع گیریها و ... به جای اینکه در یک بسته کامل ارائه شود ، دسته بندی میشود و بنابر درجه اهمیت و همچنین زمان لازم و در مقدار بسیار کم در اختیار مخاطب قرار میگیرد . چ: نتیجه مهم کاربرد این شیوه : 1- مخاطب بتدریج به منبع خبر اعتماد می کند 2- مخاطب برای داشتن یک تصویر کامل ، به منبع خبر وابسته می شود افسر ارشد جنگ روانی که این شیوه را دنبال می کند ، به شکل عمده یک هدف خاص را در نظر دارد " الگوی رخداد یا حادثه باید از نظر و رصد مخاطب پنهان بماند "

برفراز آسمان چرنوبیل "بخش نخست " مقدمه : رسانه در معنای مدرن خود ، بنا بر ماهیتی که از ابتدای ظهورش با خود یدک می کشد ، در مقایسه ، بصورت توپخانه زمان صلح قابل تعریف و تبیین است . طبیعتا" ارتشهای که فاقد توپخانه با قابلیت دید و تیر موثر باشند ، نمی بایست شاهد موفقیت را در آغوش کشند . این جمله بسیار کوتاه ، بهانه ای بود به مناسبت پخش مینی سریال " چرنوبیل" از شبکه HBO و روایت ناقصی از آنچه که در حادثه تلخ انفجار راکتور هسته ای شماره 4 چرنوبیل بوقوع پیوست و دستمایه حرف و حدیثهای فراوانی میان عامه مردم و حتی سیاستمداران ( داخلی و خارجی ) قرار گرفت . با این حال ، متن پیش رو ، نه به منظور نقد سریال پخش شده ، بلکه روایت گر عملیات امداد هوایی ناوگان بالگردی ارتش اتحاد جماهیر شوروی سابق و شرکت هواپیمایی آئروفلوت این کشور است ، تا به خواننده کمک کند تا تصویر جامع تر و کامل تری از آنچه که بوقوع پیوست و در سریال نامبرده به صورت عمد بدان پرداخته نشد و یا به شکل تحریف شده (سکانس سقوط بالگرد میل-8 برفراز راکتور ) به تصویر درآمد ، بدست آورد . حادثه به شیوه روسی : در بیست و ششم آوریل 1986 ، راکتور چهارم از مجموعه نیروگاه هسته ای چرنوبیل در اوکراین که در آن زمان یکی از جمهوری های اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بشمارمی رفت ، درجریان یک آزمایش عملکرد و بعلت از دور خارج شدن یکی از مولدهای آن دچار نقص فنی گردید . این نقص فنی سرآغاز فاجعه بود ، چرا که نقص در فرآیند عملکرد راکتور ، ناگهان باعث گردید تا هسته گرافیتی این نیروگاه از میان رفته و باعث یک انفجار در بخش اصلی واکنش دهنده گردد تا جایی که اگر آتش سوزی و انفجار راکتور شماره چهار کنترل نمی شد ، این امکان وجود داشت که سه راکتور دیگر این مجموعه نیز به همین سرنوشت دچار شوند . با این وصف ، مقابله با حوادث اینچنینی ، مسبوق به سابقه بود . بعنوان مثال آتش سوزی هسته گرافیتی راکتور هسته ای Windscale در بریتانیا به سال 1957 وقوع یک حادثه غیرقابل کنترل را نوید می داد ، اما این آتش سوزی با هدایت یک جریان قوی آب بسوی راکتور در نطفه خفه شد . راکتور هسته ای Windscale - بریتانیا اما این گزینه در چرنوبیل ، کارسازنبود ، چرا که وضعیت ساختمان راکتور به گونه ای بود که هدایت آب در حجم بسیاربالا و در کمترین زمان بسوی هسته امکان نداشت . طبیعتا" پس از گذشت 36 ساعت از وقوع حادثه ، مقامات ارشد شوروی براین تصمیم شدند تا با استفاده از ناوگان بالگردهای ترابری ، ترکیبی از شن ، ماسه ، سرب ، خاک رُس و بور را برای محدود کردن اثرات شدید جانبی هسته در حال آتش سوزی ، بر روی آن فروریزند . کاربرد "بور" در این ترکیب ، بدین دلیل بود که این ماده بسرعت نوترون های محیط را بخود جذب کرده و از گسترش آتس سوزی جلوگیری بعمل می آورد ، ضمن اینکه سرب نیز با محدود کردن انتشار جریان تابش های شدید که پس از انفجار تا ارتفاع 3000 فوتی ( 900 متری ) گسترش پیدا نموده بود ، به مهار فاجعه کمک می نمود ، در حالی که کاربرد ماسه ، خاک رس و دولومیت ، پایداری و اتصال این ترکیب را تا سطح قابل اطمینانی افزایش میداد . راکتور شماره4 ، قبل از انفجار در این میان ، بخشی از ناوگان بالگردهای ترابری تاکتیکی نیروی هوایی ارتش سرخ به همراه بخشی از توان ناوگان بالگردی غیر نظامی این کشور ، از یک فاصله دور، نزدیک به 3000 کیلومتر ( ناحیه نظامی سیبری ) ، اسکرامبل ( تندخیز ) شده و تمام تلاش خود را برای مهر وموم کردن راکتور شکافته شده روسی متمرکز نمودند . در این عملیات بی سابقه ، حداقل 5 نوع بالگرد روسی شامل بالگردهای Mi-2 (Hoplite) ، Mi-6 (Hook) ، Mi-8 (Hip) ، نسخه نظامی ویژه بقاء در محیط های رزم هسته ای بالگرد هایند ( نسخه Mi-24R و ابربالگرد ترابری Mi-26 (Halo) مورد استفاده قرار گرفتند . اتحاد شوروی و اکنون روسیه ، کشوری پهناور بشمار می آید ، طبیعتا" برای تسهیل عملیات نظامی و غیر نظامی ، وجود بالگردهای ترابری در مدلهای سبک ، نیمه سنگین و سنگین ، یک عامل ضروری بشمار می آید علاوه برای اجرای ماموریتهای بسیار خطرناک برفراز هسته راکتور ، این بالگرد ها ماموریتهای پراهمیتی نظیر ایجاد پل های تدارکاتی برای ماموریتهای پشتیبانی از مردم تخلیه شده از منطقه ، ریزش میلیونها لیتر مایع پاک کننده بر روی منطقه اطراف راکتور ، کمک به عملیات پاکسازی و جلوگیری از گسترش پرتوهای خطرناک را درصدر فهرست وظایف خود قرار داده بودند . یکی از مهمترین ماموریتهایی که نیروی هوایی ارتش سرخ بر عهده داشت ، برنامه ریزی های دقیق برای پایش مستمر سطح و میزان پرتوهای مضر در محیط اطراف راکتور توسط بالگردهای چند منظوره سبک Mi-2 محصول لهستان بود که در یکی از معدود نقشهای نظامی خود ، ماموریتهای شناسایی را به انجام می رساند . ضمن اینکه تا زمانی که سطح میزان تابشهای هسته راکتور به میزان مشخصی پایین نیامده بود ، واحدهای امدادی از این بالگرد بعنوان هواگرد پیام رسان استفاده می کردند . بالگرد میل-6 هوک ، اسب کاری ارتش سرخ برای ترابری سنگین ، قبل از معرفی گونه میل-26 از سویی دیگر ، بالگردهای فوق سنگین Mi-6 که قابلیت حمل بار خارجی ( اسلینگ ) تا میزان 12000 کیلوگرم و حمل بار داخلی تا 42500 کیلوگرم را در اختیار داشتند ، ماموریت پیدا نمودند تا ترکیب حائل ( شن/ سرب / بور) را به شکل مستقیم بر روی راکتور فررویزند ، این در حالی بود که خدمه این بالگردها با تهدیدات جدی نظیر فضای پراز دود ، سازه بلند و در حال فروریزی دودکش راکتور و خطر به مراتب افزون تر تابش مستقیم می بایست دست و پنجه نرم می نمودند. بااین حال ، بالگردهای فوق الذکر با هدایت مستقیم کنترل کنندگان زمینی ، مسیر حرکت خود را به گونه ای تنظیم می نمودند که مدت بسیار کوتاهی برفراز محل حادثه پرواز کرده و پس از تخلیه محموله ، بسرعت منطقه را ترک می نمودند . بالگردهای Mi-8 نیز بعنوان اسب کاری نیروی هوایی ارتش شوروی ، نقش بسیار پراهمیتی درکاهش بارکاری نیروی انسانی حاضرد منطقه ایفا مینمود ، این بالگردها ، پس از یکسری اصلاحات بسیار سریع ، به یک افشاننده (اسپری) مجهز شدند که می بایست یک ترکیب مایع را با هدف جلوگیری از پخش خاک آلوده توسط جریان های هوایی به خارج از منطقه حادثه دیده ، پخش مینمودند . علاوه برای نمونه های نظامی ، خدمه گونه های غیر نظامی بالگرد هیپ ، بخصوص نسخه هایی که در اختیار آئروفلوت ( خطوط هوایی اتحاد شوروی ) قرار داشت ، با استفاده از آموزش ها و تجارب بدست آمده در جریان احداث لوله های نفتی در قطب شمال و کنترل آتش سوزی جنگل های سیبری ، ماموریتهای ریزش محموله های هوایی مورد نیاز را با دقت فراوان به انجام میرساندند. ضمن اینکه پایداری قابل تحسین بالگردهای هیپ روسی در سه محور yaw ، pitch و roll تحت شرایط پروازی سخت نیز برای پرواز دقیق در نزدیکی هسته راکتور بسیار ایده آل بشمارمی رفت . اما جالب توجه ترین هواگرد نظامی که برای اولین بار توسط توسط نهادهای اطلاعاتی غربی در جریان حادثه چرنوبیل مورد شناسایی قرار گرفت ، نسخه ای بسیار خاص از بالگرد رزمی مشهور هایند با شناسه Mi-24R بود که به شکل خاص برای عملیات در محیط های جنگ غیر متعارف ( هسته ای ، بیولوژیکی و شیمیایی ) طراحی و مورد استفاده قرار می گرفت . ناشناخته ترین گونه ارابه شیطان ( هایند ) ، نمونه MIL-24 R بشمارمی رفت که وجود آن تا قبل از چرنوبیل ، برای ناتو آشکار نشده بود . سرهنگ ایتوف واسیلیویوچ در این خصوص می گوید : " بالگرد Mi-24R به شکل کاملا ویژه برای این گونه ماموریتهای طراحی شده بود . چنانکه توپ اصلی دماغه ، بعنوان سلاح استاندارد این بالگرد با یک محاسبه گر میزان دُز ( هشدار دهنده تابش ) تعویض شد تا از این هواگرد برای ارزیابی سطح و میزان انتشار عوامل پرتوزا ، برداشت نمونه های محیطی هوایی و زمینی و همچنین جستجوی معابر ایمن برای هدایت غیر نظامیان به بیرون از منطقه آسیب دیده استفاده گردد " اما بخش بزرگی از ماموریتهای محوله به بالگردهای ارتش شوروی ، بردوش ناوگان Mi-26 این نیرو قرار داشت ، چرا که با تجهیز زره های مدولار به بدنه این بالگرد ، این هواگرد ، تنها سخت افزاری بشمارمی آمد که می توانست تابش شدید پرتوهای رادیواکتیوی و حرارت فوق العاده ناشی از سوخت هسته راکتور را تحمل نماید . تمامی ماموریتهای این بالگردها با استفاده از دوربین های مداربسته بعنوان سامانه های استاندارد بالگردهای فوق ، صورت می گرفت که به خدمه اجازه می داد تا هدف را با دقت بیشتری رصد نموده و محموله را با دقت افزون تری تخلیه نمایند . میل- 26 ، بالگرد ابرسنگین روسی که مشهور است قابلیت حمل بار معادل یکفروند پرنده ترابری تاکتیکی سی-130 را در اختیار دارد کاربرد چنین تجهیزاتی ، در مقایسه با ماموریتهای انجام شده توسط بالگردهای Mi-6 ، قابلیتهای بیشتری را در اختیار خدمه هوایی می گذاشت ، چرا که بالگردهای سنگین تر و به نسبت مجهزتر Mi-26 بدلیل وجود حفاظ های ایمنی ، می توانستند مدت زمان بیشتری را بر فراز راکتور بمانند و محموله خود را با دقت 100% تخلیه کنند . علت این امر را می توان در خصوصیت فنی بالگردهای Mi-6 جستجو نمود ، چرا که هوک های روسی ، فاقد قابلیت هاورکردن (hover/ پرواز ایستا روی هدف ) بوده و می بایست بار خود را باسرعتی در حدود 60 کیلومتر درساعت فرو بریزند که این امر بدین معنا بود که برای اجرای دقیق ، تنها چند ثانیه زمان در اختیار خدمه قرار می گرفت که این صرفا" یک موفقیت 50% را به همراه داشت . ادامه دارد .................... صرفا" برای میلیتاری /مترجم : MR9

راز بقای شاهین شصت سال دفاع از پهنه آسمان بخش دوم اگر چه سامانه دفاع هوایی هاوک ، بلحاظ طراحی متعلق به دهه پنجاه میلادی است ، اما از زمان ورود بخدمت تا کنون بهسازی های متعددی را بخود دیده ، به شکلی که موشک MIM-23B که از ابتدای دهه هفتاد میلادی وارد خدمت شد ، نسبت به سلف خود ، 5 سانتی متر کوتاهتر بوده ، در حالی که سر جنگی آن بحاظ وزن دچار تغییرات شگرفی شده و به 75 کیلوگرم رسیده ، ضمن اینکه برای بهبود قابلیتهای درگیری ، سامانه های الکترونیک ، بخصوث پیشرانه و سوخت موشک نیز مورد ارتقاء قرار گرفته است . از سویی دیگر ، با توجه به افزایش گستره تهدیدات هواپایه ، این پیکربندی دفاع هوایی پس از بازنگری های متعدد ، ارتفاع درگیری بیشتر (11000 تا 18000متر ) را در بردی 35 کیلومتری ( در مقایسه با برد 25 کیلومتری نمونه های قدیمی تر ) بخود می دید ، هر چند هنوز در مقایسه با سیستم دفاع هوایی S-75 در رتبه پایین تری قرار می گرفت و این بدان معنا بود که در آن زمان ، سیستم روسی تهدید به مراتب مرگبارتری را بر علیه هواگردهای متخاصم فراهم می نمود . با این وصف ، نمونه های بعدی معرفی شده هاوک با هدف تاثیر گذاری بهینه تر برعلیه هواگردهای روسی که اینک بلحاظ سطح بقاء و اطمینان پذیری ، به مرحله کاملا جدید وارد شده بودند در حوزه الکترونیک دستخوش تغییرات زیادی شدند ، تا جایی که شرکت سازنده موفق شد تا در اوایل دهه هشتاد میلادی ، با معرفی گونه های MIM-23C/D ، این موشکها را با استانداردهای کاملا پیشرفته ای در حوزه جنگ ضد الکترونیک به کاربران ارائه نماید . در دهه 90 میلادی نیز این موشک تغییرات جزیی در دو حوزه کلاهک و فیوز های جنگی را بخود می دید. اما آنچه که آشکار بود ، موشک هاوک پس از تغییرات نسبتا" گسترده در نمونه MIM-23B ( 1971) به تقریب تا انتهای دهه نود میلادی ، چندان بروزرسانی های گسترده را بخود ندید. با این وصف ، در یک بازه زمانی 40 ساله از انتهای دهه پنجاه میلادی تا کنون ، نزدیک به 40000 تیر موشک هاوک تولید شده و پس از بسته شدن خط تولید این موشک در شرکت سازنده ، موشک فوق ،هم اکنون با شناسه " شاهین / شلمچه " و همچنین نسخه بهینه سازی شده آن با شناسه " مرصاد" از سال 2010 توسط صنایع دفاعی ایران در حال تولید است. اگر چه گزارشهای متعددی از تولید این موشک در ایران ، وجود دارد ، اما تا کنون اسناد مشخصی از قابلیتهای موشک جدید و اینکه آیا بهینه سازی صورت پذیرفته توسط ایرانی ها ، نشاندهنده اضافه شدن مشخصات جدید به این موشک نسبت به نمونه MIM-23B تحویلی ، منتشر نشده است . ضمن اینکه منابع ایرانی مدعی اند که فن آوری موشک هاوک با بهینه های بیشتر و در ترکیب با فناوری موشک هوابه هوای فینیکس در قالب موشک هوا به هوای فکور-90 هم اکنون در خط تولید قرار دارد . از سویی دیگر ، نیروی هوایی اسراییل نیز با افزایش سطح تهدیدها ، به شکل بومی ارتقاء سیستم های هاوک خود را در دستور کار قرار داد ، به شکلی که با اضافه نمودن جستجوگرهای الکترو- اپتیکی ، گستره محدوده شناسایی این سیستم را بهبود داده ، ضمن اینکه با تغییراتی در پیشرانه و سوخت موشک ، برد و ارتفاع درگیری موشک نیز تغییراتی زیادی را به نمایش می گذاشت . اما در حالی که هاوک بهینه سازی متعددی را بخود دیده ، با این حال هنوز هیچ فکری برای برطرف نمودن نقطه ضعف اصلی این موشک ( سرعت پایین ) برای درگیری با اهداف پرسرعت نشده است . بدین معنی که اگر چه هاوک قابلیت رهگیری هواگردهایی نظیر اف-35 ، اف-18 و JF-17 باسرعتهای نزدیک به 1.6 ماخ را دارد ، اما به تقریب همه جتهای جدید روسی و چینی با در اختیار داشتن سرعتهایی فراتر از 2.2 ماخ و همچنین سامانه های پیشرفته جنگ الکترونیک و قابلیتهای مانورپذیری بسیار بالا ، که هاوک به هیچ عنوان توانایی تطبیق پذیری با این تهدیدات را در اختیار ندارد ، عملا" به یک سیستم دفاع هوایی منسوخ تبدیل می گردد . بن پایه صرفا" برای میلیتاری /مترجم : MR9

شکار خفاش با تشکر از برادر عزیز HRA

هر آئینه توبه کنید از در افتادن با چنین سلاح هایی

سامانه دفاع هوایی پانزده خرداد غیرقابل طبقه بندی در رده سیستم های دفاع هوایی پیشرفته نظیر اس-400 ، اما گزینه ای جدید برای افزایش قابلیتهای دفاع هوایی ایران تهران : جمهوری اسلامی ایران در نهم ژوئن 2019 در میانه تشدید تنش های سیاسی با ایالات متحده و مدت بسیارکوتاهی پس از افزایش توان رزمی نیروی دریایی آمریکا در آسیای جنوب غربی ، از سامانه دفاع هوایی جدید بومی خود با شناسه پانزده خرداد (Khordad 15) رونمایی نمود . این پیکربندی ، به اعتقاد ناظران نظامی ، جدیدترین نسخه از سیستم های دفاع هوایی بومی این کشور پس از معرفی سامانه باور-373 که هفت سال پیش در سال 2012 معرفی گردید ، بحساب می آید . براساس اطلاعات منتشر شده ، این پیکربندی دفاع هوایی از یک رادار آرایه فازی غیر فعال استفاده می کند که میتواند طیف متنوعی از اهداف پرنده شامل جتهای رزمی ، اهداف پنهانکار و موشکهای کروز را شناسایی و رهگیری نماید. به گفته امیر سرتیپ حاتمی ، وزیر دفاع ، این سیستم دفاع هوایی می تواند بطور همزمان با دو هدف پرنده سرنشین دار و بدون سرنشین در برد 120 کیلومتری درگیر شده و مهمات استاندارد ( موشک صیاد-3) را به اهداف رهگیری شده ، شلیک نماید . تحلیلگران نظامی معتقدند که گزارشهای موجود نشان می دهد رادار این سیستم جدید قابلیت رهگیری اهداف پرنده پنهانکار در یک برد45 کیلومتری را داشته و میتواند همزمان با شش هدف درگیر شود . این مساله با توجه به اعزام جتهای پنهانکار اف-35 به منطقه خاورمیانه و عملیاتی شدن حداقل 12 فروند از این جتها در سازمان رزم نیروی هوایی رژیم عبری و افزایش این تعداد در آینده نزدیک ، رویداد قابل توجهی در ایجاد موازنه نظامی محسوب خواهد شد . برخی از کارشناسان نظامی براین اعتقاد قرار دارند که سیستم پانزده خرداد بومی که توسط ایران معرفی شده را میتوان در رده سامانه هایی نظیر s-350 روسی یا KM-SAM محصول کره جنوبی برای ایفای وظایف خاص ، طبقه بندی نمود ، هر چند در ابتدای امر به نظر میرسد که سامانه ایرانی فاقد تحرک بالا و همچنین قابلیتهای ضد موشک به مانند پیکربندی های نامبرده است. این دسته از کارشناسان معتقدند که با توجه به ارتباطات خاص شبکه دفاعی ایران با همتایان خود در کره شمالی و ادغام آنها با فناوری های توسعه پیدا نموده در داخل و حتی توسعه سیستم های غربی خریداری شده در گذشته ، این احتمال نیز قابل بررسی است که سیستم دفاع هوایی پانزده خرداد ، تا حدودی تحت تاثیر سامانه زمین به هوای KN-06 قرار دارد که از سال 2017 در خط تولید قرار گرفته و بصورت انبوه وارد خدمت شده است ، هر چند این انتظار وجود دارد که پیکربندی بومی ایرانی ، در آینده نزدیک به سیستم پرتاب سرد پیشرفته نظیر KN-06 یا نمونه روسی S-400 نیز مجهز شود ، گرچه هنوز این مساله بطور کامل قابل تایید نیست . با این حال ، ورود این سامانه بومی به چرخه رزمی در سازمان رزم شبکه دفاع هوایی ایران ، مطلوبیت ویژه ای را در اختیار فرماندهان خواهد گذاشت ، چرا که از یکسو ، توان رزمی نیروی هوایی این کشور به شکل غیرقابل باوری درصدر توجهات بروزرسانی و تقویت قرار نداشته و از سویی دیگر بخش اندکی از دارایی های ساختار دفاع هوایی ایران را سیستم های به نسبت پیشرفته ای نظیر S-300PMU-2 تشکیل میدهد . در مجموع ، سخت افزارهای جدید شبکه دفاع هوایی ایران ، نزدیک به دو دهه است که بروزرسانی های مشخصی را بخود می بیند و مدرن ترین آنها میتواند بطور همزمان با 32 هدف درگیر شود ، طبیعتا برای مقابله با تهدیدات هواپایه روزافزون بر علیه این کشور ، سامانه های دفاع هوایی مکملی می بایست در نظر گرفته شود . درصورتی که شبکه تولید وزارت دفاع ایران ، قصد تولید و بکارگیری گسترده سیستم دفاع هوایی پانزده خرداد را داشته باشد ، بطور طبیعی ، این سامانه به سایر سیستم های موجود نظیر اس-200، اس-300 و سایر سیستم های دفاع هوایی غربی و شرقی موجود ( هاوک ، سام-6 و نمونه های بومی سیستم دفاع هوایی بوک ) خواهد پیوست و این بدان معنا خواهد بود که علاوه بر اضافه شدن کمی سامانه های موجود وبالا رفتن اعتماد به نفس شبکه دفاع هوایی ایران ، ایالات متحده مجبور خواهد شد تا در محاسبات خود تجدید نظر کلی بعمل آورد . با این حال ، هراندازه سیستم جدید از پیچیدگی و قابلیتهای منحصر بفردی برخوردار باشد ، به هیچ عنوان جایگزین خوبی برای اسکادرانهای بیشتر برای نیروی هوایی یا سیستم های پیشرفته تری نظیر اس-400 که 333 درصد برد بیشتر و 1333 درصد قابلیت درگیری با تعداد اهداف متخاصم پنهانکار ، موشکهای هایپرسونیک و .. رادارد ، نخواهد بود . اما در هرصورت ، سیستم دفاع هوایی پانزده خرداد یک دستاورد قابل توجه برای ساختار دفاع هوایی ایران به نظر می رسد ، قابلیتی که تنها در انحصار چند کشور خاص است . بن پایه صرفا" برای میلیتاری /مترجم : MR9

هفتاد و پنجمین سال 1944-2019 عملیات نورماندی یگان های عمل کننده متفقین برای سرپل گیری در ساحل فرانسه ، ششم ژوئن 1944 پی نوشت : برای تصویر با کیفیت تر ، کلیک کنید صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

سلام علیکم ضمن تشکر ، لطفا" منبع نگاری دقیق را مرحمت بفرمایید . متشکرم

از این دست پیش بینی ها زیاد بوده ..........................

ریشه انگلیسی تاریخ نظامی به شکل عجیبی با تاکتیکهای فریب و استتار پیوند محکمی بر قرار نموده ، تا جایی که می توان گفت که جزیی ناگسستنی از نبرد بشمار می آید . در این میان ، ارتش بریتانیا بدلیل موقعیت خاصی که در جنگ اول و پس از آن در جنگ دوم جهانی بدان گرفتار آمده بود، یکی از پیشگامان استفاده از این خدعه ها بشمار می آید . شاید یکی از مشهورترین افسران این ارتش در ابداع این تاکتیکها در شمال آفریقا و سپس در حمله به نرماندی ، سرتیپ دادلی ورانگل کلارک (Dudley Wrangel Clarke) بشمار می آید که در کنار ماموریت اصلی اش ، نام وی با یگان های رنجر ارتش ایالات متحده نیز پیوند خورده است . داستان کلارک و ارتش آمریکا از 14 ژانویه 1941 آغاز می شود ، جایی که وی برای فریب ارتش های مشترک آلمان و ایتالیا در مدیترانه ، با فرستاده ویژه روزولت ، سرهنگ ویلیام دونوان ( ملقب به بیل وحشی ) رییس وقت دفتر خدمات استراتژیک (OSS) ملاقات نمود تا طرح خود را برای استفاده از واحدهای کماندو تازه تشکیل شده ارتش سلطنتی در شمال آفریقا با وی مطرح کند . او با استفاده از بک گراند شخصی در علاقه به فیلم های وسترن ،به دونوان پیشنهاد داد تا براساس فیلمی وسترن با عنوان " گذرگاه شرقی " که در آن اسپنسر تریسی ،در نقش رهبر یک گروه بزن بهادر آمریکایی با عنوان ROGERS RANGERS را ایفا مینمود ، عنوان واحدهای تازه تشکیل آمریکایی را "رنجر" نامگذاری کنند . بدین ترتیب ، اولین یگان رنجر در ارتش ایالات متحده به شیوه جدید در ماه مه 1942 ایجاد گردید . صرفاً برای میلیتاری /MR9

بروزرسانی ،تجمیع و اصلاح تاپیک تانک اصلی میدان نبرد T-90 ( شامل تمامی تاپیک ها ، اخبار ، تحلیل ها ، پستهای بایگانی و قفل شده و ..... ) // هشتم خرداد سال یکهزار و سیصد و نود هشت خورشیدی.

ممنون

بروزرسانی ،تجمیع و اصلاح تاپیک تانک اصلی میدان نبرد T-72 ( شامل تمامی گونه ها ) ( شامل تمامی تاپیک ها ، اخبار ، تحلیل ها ، پستهای بایگانی و قفل شده و ..... ) // هفتم خرداد سال یکهزار و سیصد و نود هشت خورشیدی.

بروزرسانی ،تجمیع و اصلاح تاپیک تانک اصلی میدان نبرد کرار بررسی احتمالات و قطعیات ( شامل تمامی تاپیک ها ، اخبار ، تحلیل ها ، پستهای بایگانی و قفل شده و ..... ) // ششم خرداد سال یکهزار و سیصد و نود هشت خورشیدی.

مستند داستان مهاجر - قسمت دوم

بروزرسانی ،تجمیع و اصلاح تاپیک تانک اصلی میدان نبرد ذوالفقار ( همه نسخه ها ) : بررسی احتمالات و قطعیات ( شامل تمامی تاپیک ها ، اخبار ، تحلیل ها ، پستهای بایگانی و قفل شده و ..... ) // پنجم خرداد سال یکهزار و سیصد و نود هشت خورشیدی.

بروزرسانی ،تجمیع و اصلاح تاپیک نیروی هوایی / هوانیروز سپاه پاسداران (IRGCAF) ( شامل تمامی تاپیک ها ، اخبار ، تحلیل ها ، پستهای بایگانی و قفل شده و ..... ) // چهارم خرداد سال یکهزار و سیصد و نود هشت خورشیدی.

سلام علیکم ضمن تشکر از ایده جدیدی که در میلیتاری مطرح کردید . با این حال ، به نظرم به جای رفرنس دادن از سایر انجمن های پارسی زبان ، همین میلیتاری را اگر جستجو می فرمودید ، نتایج درخشان تری را پیدا می کردید سلاحهای لیزری آیا رویای دفاع موشکی لیزری به واقعیت می پیوندد؟! سیستم پدافندی لیزری 50 کیلوواتی رینمتال! اصول فیزیک لیزر و طریقه ساخت عهدنامه منع سلاحهای لیزری کور کننده

یک نمونه موردی از طرح هایی که در دست اقدام بود . ترکیب R-60 با تایگر آرایش تسلیحاتی آر-60 ، فاب-500 برای تایگرهای نیروی هوایی جنگنده چند ماموریته بومی سبک شفق ، برهان ، صاعقه ، آذرخش

قابلیت حمله از تمام جهات برای یک موشک هوا به هوا از یک نظر بدان معناست که مهمات مورد نظر قابلیت ردگیری ، اصابت و انهدام را بدون توجه به سمت ، ارتفاع و زاویه هدف خواهد داشت . به عبارت روشن تر ، یک موشک هوا به هوا با قابلیت حمله از تمام زوایا را میتوان برعلیه یک هدف از پشت (tail-chase engagement) و از ناحیه دُم یا از روبرو (head-on engagement) ، از طرفین ( side-on engagement ) ، از بالا ( from above) مورد استفاده قرار داد . بعنوان مثال موشکهای هوا به هوای با جستجو گر مادون قرمز نسل اولیه ، صرفا" پتانسیل ردیابی گاز داغ خروجی پیشرانه جنگنده ها را در اختیار داشت ، در نتیجه در جریان داگفایتها ، این موشکها تنها از موقعیت پشت (tail-chase engagement) قابلیت کاربرد را داشتند . احتمالا" این موشکها با توجه به مزیتی که گفته شد ، از مانور پذیری بسیار بالایی برخوردار هستند و در درگیریهای نزدیک که معمولا با شتاب g زیادی هم همراه هستند کاربرد وسیعی دارند. در خصوص فکور حداقل تا الان اظهار نظر خاصی منتشر نشده ، ولی به نظرم با توجه به کاربرد این موشکها ( منظور فکور نیست ) در درگیریهای نزدیک ، این فناوری را باید در خانواده فاطر جستجو کرد ( با توجه به اینکه تامکتهای ما مدل های مشخصی از سایدویندر را حمل می کنند ، اضافه کردن این قابلیت ، اگر اصولا نیروی هوایی در طراحی های رزمی ما جایی داشته باشد ، پتانسیل بسیار خوبی را در اختیار خدمه می گذارد ) پی نوشت : این نکته را هم باید اضافه کرد که فرضا" در صورت ورود این قابلیت به موشکهای هوا به هوای فروسرخ بومی یا حتی خرید گزینه های در دسترس و مسلح کردن پیکربندی های رزمی قدیمی نظیر اف-4 ، اف-5 و حتی اف-7 ، درصورت توجه بیشتر به نیروی هوایی ، به وزنه های موثرتری تا ورود سخت افزار جدید تبدیل میشوند .

نمازهایت را عاشقانه بخوان. حتی اگر خسته ای یا حوصله نداری قبلش فکر کن چرا داری نماز میخوانی و با چه کسی قرار ملاقات داری. آن وقت کم کم لذت میبری از کلماتی که در تمام عمر داری تکرارشان میکنی. تکرار هیچ چیـــــز جز نماز در این دنیا قشنگ نیست.....

با اجازه صاحب تاپیک ایران چگونه به توانمندی ساخت پهپاد رسید مستند داستان مهاجر - قسمت اول

خوب ، نخست اینکه این که پیشنهادات ، همون طوری که عرض شد برای سال 1373 شمسی هست . دوم اینکه نمونه های پیشنهادی ، براساس فضای دماغه تامکت ارائه شده بود ( بعنوان مثال قطر رادار AWG-9 حدود 91 سانتی متر هست در حالی که این رقم برای رادار RP-35 و سوکال ، به ترتیب 81 و 100 سانتی متربوده ) علاوه براین ، نویسنده معتقد بود که هر نوسازی تامکت باید شامل یک جستجوگر IRST گردد که قطعا می بایست با رادار یکپارچه شده باشد . حتی یک قدم هم بیشتر گذاشته شد و الزامی بودن نصب نشانه گیر روی کلاه پروازی ( البته نه به سادگی نمونه نصب شده روی میگ-29 ) هم پیشنهاد شد . در مجموع ، همه این پیشنهادات ایده آل هستند و باید دید در عمل چکار کردند دوستان در نیروی هوایی

تا جایی که اطلاع دارم ، موشکهای هوا به هوایی مثل پایتون 5 ، آر-27 آر-1 ، آر-33 ئی ، آر-77 و چند نمونه دیگر ، قابلیت All-aspect (حمله از تمامی جهات ) را دارند