سلام علیکم هر جا مظلومیتی بود ، بدون تعارف باید در میلیتاری آن را منعکس کرد .....

سلام علیکم چراغ اول را با عبارت نامکشوف hull-down روشن می کنیم https://en.wikipedia.org/wiki/Hull-down البته یک معادل "بدنه- مخفی" برای این اصطلاح وجود دارد ولی دوستان یک اصطلاح روان که بشود در متن های تخصصی از آن راحت استفاده کرد ، برای آن ایجاد بفرمایند قبلا" از زحمات دوستان متشکرم

فالکروم در سرزمین فراعنه آیا "شاهین ترازو" تغییر دهنده بازی برای نیروی هوایی عربی مصر خواهد بود ؟!!! در سالهای اخیر ، نیروی هوایی مصر بتدریج در حال بخدمت گیری نسل جدیدی از جتهای رزمی جدیدی است که هدف اصلی آن را می توان ایجاد یک انقلاب در توانمندی های نظامی این کشور در حوزه هوایی تفسیر نمود . براساس گزارشهای موجود ، قاهره در سال 2013 نزدیک به 40 فروند جنگنده دو موتوره و چند ماموریته نسل +4 میگ-29 ام را در کنار سامانه برد بلند پدافند هوایی S-300V4 ، همچنین بالگردهای تهاجمی Ka-52 و طیف متنوعی از فناوری های پیشرفته روسی را به سازمان رزم خود اضافه نموده تا تحولی قابل توجه را در قابلیتهای دفاعی و تهاجمی خود ایجاد نماید . علیرغم اینکه ناوگان نیروی هوایی مصر تا پیش از این ، با در اختیار داشتن 20 اسکادران ، در ردیف بزرگترین ناوگان جتهای رزمی در آسیا جنوب غربی و آفریقا قرار داشته ، ورود جتهای جدید روسی ، توانمندی های رزمی این نیرو را در برابر کشورهای رقیب و حتی متخاصم ، بشدت افزایش داده است . کابین فالکروم - ام به اعتقاد برخی ناظران نظامی ، ناوگان نیروی هوایی مصر ، هر چند بلحاظ کمّی در سطح قابل توجهی ارزیابی می گردد ، اما توانمندی های رزمی آن در مقایسه با کشورهای همسایه و بعضا" متخاصم ، بشدت ضعیف به نظر می رسد ، چنانکه ستون فقرات اصلی این نیرو تنها شامل 9 اسکادران جتهای اف-16 ونزدیک به 220 فروند هواپیما ( از گونه های A,B,Cو D) است . اگر چه مقامات ارشد نیروی هوایی مصر ، بشدت درصدد خرید جتهای پیشرفته تر اف-15 بودند ، اما خرید اف-16 بدلیل وجود مزیت های در دسترس تر نظیر وجود توانایی درگیری فراتراز میدان دید (BVR) ، موجبات انتخاب آن را فراهم آورد . اما ناوگان اف-16 های مصری هم اکنون ، بشدت متکی بر موشکهای قدیمی تر AIM-7M اسپارو بوده و در حالی که ایالات متحده و متحدانش از ابتدای دهه 90 میلادی ، به شکل فزاینده ای موشکهای پیشرفته تر AIM-120C ( بخصوص برای فالکون های عبری ) را با این جت رزمی سبک تطبیق داده اند ، نیروی هوایی مصر تنها موفق به خرید تسلیحات ابتدایی برای ناوگان خود شده است . این مساله ، برد درگیری فالکونهای مصری را به 70 کیلومتر محدوده نموده ، ضمن اینکه مهمات مورد استفاده مصری ها نیز در برابر اقدامات متقابل ، آسیب پذیر تر به نظر می رسند ، در حالی که فالکونهای عبری ، با توجه به مسلح شدن به مهمات پیشرفته تر ، عملا" از فاصله 105 کیلومتری می توانند مهمات محمول خود را بسوی هدف روانه کنند و این بطور طبیعی در صحنه رزم هوایی یک مزیت آشکار محسوب می گردد . جدول اف-16 های تحویلی به مصر براساس مدل ، بلوک های تولید و سال تحویل اما با خرید جتهای جدید روسی ( میگ-29ام) ، یک تغییر اساسی در این نیرو پدید خواهد آمد ، چرا که فالکروم های جدید ، قابلیتها و توانمندی های جدیدتری را به مصری ها اضافه نموده ، چرا که این جنگنده ها ، احتمالا" به همتای آنالوگ موشک AIM-120 یعنی مهمات هوابه هوای R-77 مسلح می شوند که در مقایسه با اسپارو برد ( نزدیک به 110 کیلومتر ) و دقت بیشتری را برای خدمه فراهم می کند ، ضمن اینکه مقاومت بیشتری در مقابل اخلال های متقابل خواهد داشت . مضاف براینکه به احتمال بسیار ، مصری ها امکان سفارش موشکهای پیشرفته تری نظیر R-27ER ( با برد 130 کیلومتر ) را نیز دارند و با لینک شدن فالکروم با پرنده های پیش اخطار E-2 Hawkeye ، عملا" یک سد محکم در برابر مهاجمان بوجود خواهد آمد . از سویی دیگر ، با درنظر گرفتن احتمال تطبیق موشکهای جدیدتر K-77 با میگ-29 ام ، گزینه مطلوب دیگری برای مصری ها بوجود می آید ، هر چند خرید این فناوری ، هزینه های به مراتب افزون تری را می طلبد ، اما در صورت تحقق این احتمال ، محدوده درگیری جتهای مصری به 193 کیلومتر میرسد و بدلیل دقت افزون تر مهمات روسی ،فضای هوایی مصر به یک دام مهلک برای نیروی هوایی مهاجم تبدیل خواهد شد . به اعتقاد کارشناسان نظامی ، جتهای جدید مصری ، نه تنها یک سخت افزار پیشرفته برای درگیری های فراتر از دید بشمارمی آیند ، بلکه قابلیت رزم نزدیک هوایی ( داگفایت ) این نیرو را افزون تر خواهند نمود . این جنگنده های جدید ، با برد رزمی بیشتر و استفاده از حسگرهای ارتقاء یافته ، گزینه مطلوبی برای چنین شرایطی محسوب میشوند ، چنانکه حسگرهای مادن قرمز فالکروم (IRST) به آنها اجازه میدهد تا بدون روشن کردن رادار ، فضای هوایی را پایش نموده و این یک مزیت بالقوه در درگیریهای هوایی نزدیک بشمارمی رود . برد کشف سامانه نصب شده بر روی فالکروم ، طبق اطلاعات موجود به 18 کیلومتر می رسد که به مراتب فراتر از نمونه های موجود نصب شده روی اف-16 است ، علاوه براینکه هزینه تعمیر و نگهداری آنها نیز در مقایسه با نمونه های غربی پایین بوده و مجموع این موارد باعث میشود تا ناوگان میگهای مصری به یک دارایی ارزشمند تبدیل گردد . با توجه به تمامی این شرایط ، خرید تعداد بیشتری از این جنگنده روسی که هزینه های تعمیر و نگهداری به مراتب کمتر از میگ-35 یا سوخو-30 را خواهد داشت ، آن را در دراز مدت به یک کارت برنده برای نیروی هوایی مصر مبدل خواهد نمود . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 بن پایه

بلوغ دُرنای خاکستری خروج یکصدمین فروند از جنگنده SU-35 FLANKER-E از خط تولید شرکت هواپیمای سازی سوخو ، روز سه شنبه یازدهم دسامبر 2018 ، اتمام فرآیند تولید یکصدمین جنگنده برتری هوایی SU-35 FLANKER-E که در حال حاضر ، روزآمد ترین جت رزمی نیروی هوایی روسیه محسوب میشود را اعلام نمود . نخستین فروند از این جت رزمی که به سال 2014 میلادی ، همزمان با جت ضربتی سوخو-34 از خط تولید شرکت سوخو ، خارج شد ، پیکربندی متفاوتی از جنگنده برتری هوایی سوخو-27 فلانکر این شرکت بشمارمی آید که از سال 1985 وارد خدمت رزمی در نیروی هوایی این کشور شده بود . به اعتقاد برخی از تحلیلگران ، فلسفه طراحی سوخو-35 به گونه ای است که توانایی های فراتری را برای غافلگیری جتهای رزمی نسل پنج متخاصم از خود نشان میدهد، هرچند بدلیل فقدان وجود جنبه های پنهاکارانه در ساختار این جت روسی ، آن را در قالب جتهای رزمی رزمی نسل ++4 طبقه بندی می کنند . اگر چه شکل بدنه این هواپیما ، به گونه ای طراحی شده که حداقل سطح مقطع راداری (RCS) را برای آن به همراه دارد ، اما قابلیت اختفاء این نمونه در مقایسه با جتهای یک نسل جلوتر ، شامل سوخو-57 یا اف-22 به تقریب در سطح پایین تری قرار می گیرد . علیرغم این نارسایی ، سوخو-35 در ردیف یکی از جنگنده های به روز و کارآمد دنیای تسلیحات هوایی قابل طبقه بندی است و برخی از کارشناسان این حوزه معتقدند که درنای خاکستری نیروی هوایی روسیه به شکل بالقوه می تواند یک هماورد بسیار جدی برای تاج سلطنتی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده (اف-22) بشمار آید ، هر چند این موضوع در سالهای اخیر بسیار بحث برانگیز شده است . به اعتقاد این دسته از تحلیلگران ، سوخو-35 گرچه از قابلیتهای جتهای نسل5 برخوردار نیست ، اما بدلیل وجود برخی خصوصیات ممتاز ، می توان از آنها بعنوان یک سری امتیازات برای جبران عدم وجود پنهانکاری ذاتی در این جنگنده استفاده نمود . بعنوان مثال ، وجود گزارشهای متعدد در خصوص قابلیتهای بسیار پیشرفته جنگ الکترونیک این جت رزمی در سوریه ، بصورت فوق العاده ای نشاندهنده آن است که رپتور در صورت یک رویارویی جدی ، مشکلات بسیاری را برای مواجهه در پیش رو دارد . علاوه براین ، اضافه شدن قابلیتهای جدیدتر نظیر استفاده از مواد جدید در ساخت بدنه ، افزایش سرعت بواسطه نصب پیشرانه های قدرتمند تر و همچنین سامانه های بردار رانش 3 بُعدی ، موجب شده تا سوخو-35 به پیشرفته ترین محصول هوایی روسیه تبدیل گردد ، هرچند حضور رقبای سرسختی نظیر سوخو-57 و میگ-35 ، صحنه را به یک رقابت هیجان انگیز تبدیل نموده است . مجموع این قابلیتها ، نه تنها ورود به نبردهای هوایی نزدیک ( داگفایت ) را برای رقبای غربی سوخو-35 بسیار مشکل نموده ، بلکه کشف ، رهگیری این جت روسی در بردهای فامد ( فراتر از میدان دید ) را بتدریج به یک معضل برای آنها تبدیل خواهد شد . در حال حاضر ، تخمین های نشان دهنده آن است که نیروی هوایی روسیه ، نزدیک به 70 فروند جنگنده سوخو-35 را در سازمان رزم خود به شکل عملیاتی مورد استفاده قرار میدهد ، در حالی که نیروی هوایی خلق چین بعنوان مهمترین مشتری خارجی این جت رزمی ، هم اکنون 12 فروند را بصورت فعال ، بکار گرفته و علاوه براین ، نیروی هوایی اندونزی نیز با یک سفارش 11 فروندی در رتبه دوم قرار دارد و پس آن ، نیروی هوایی الجزایر ، امارات متحده عربی و ونزوئلا نیز علاقه مندی خود را برای خرید ابراز داشته اند . از سویی دیگر ، پس ازساقط شدن یک فروند جت سوخو-24 توسط نیروی هوایی ترکیه برفراز آسمان سوریه و بحرانی شدن شرایط برای نیروی هوایی روسیه ، ارتش روسیه تصمیم گرفت تا با هدف جلوگیری از چنین پیشامدهایی ، تعدادی از این جتهای رزمی را به این منطقه اعزام نماید ، که این خود به معنای جایگاه این جنگنده در نیروی هوایی روسیه است . براساس اطلاعات موجود ، سوخو-35 در یک آرایش تسلیحاتی استاندارد ، میتواند تا 14 تیر موشک هوا به هوا را با خود حمل کند که در مقایسه با توانایی رقبا ، بویژه جت پیشرفته اف-35 رقمی در حدود 350 درصد را نشان می دهد . بعنوان مثال ، توانایی فلانکر برای حمل موشکهای هوابه هوای دوربرد R-77 و R-27ER به ترتیب با بردی نزدیک به 110 و 130 کیلومتر ، خطری جدی برای اهداف متخاصم محسوب می گردد . مضاف براینکه پیش بینی شده این جت روسی در آینده ای مشخص به مهمات هوا به هوای K-77 با بردی برابر با 193 کیلومتر که دراصل برای سوخو-57 طراحی شده ، نیز مسلح می گردد . بررسی وضعیت موجود نشان میدهد که علیرغم وجود علائق زیاد مشتریان برای سفارش سوخو-35 ، این جت سوخو-34 است که برای تامین نیازمندی های نیروی هوایی روسیه در صدر توجهات قرار دارد . از یک نظر ، علت این امر را میتوان از ترکیب چندعامل ازجمله هزینه های عملیاتی بالای سوخو-35 برای ایفای نقش برتری هوایی و راهبرد نیروی هوایی روسیه برای تقویت توانایی های تهاجمی هوا به زمین خود ( که با حضورسوخو-34 محقق می گردد . م ) و نه ایجاد برتری هوایی مطلق ، تحلیل نمود . در حالی که قابلیتهای تهاجم زمینی نیروی هوایی روسیه ، به شکل منظم با اضافه شدن سوخو-34 و همچنین توسعه مهمات هدایت دقیق بومی در حال توسعه بوده ، این نیرو نیازمند مدرنیزه سازی ناوگان برتری هوایی خود است که بتدریج با فرسوده شدن جتهای قدیمی تر میگ-31 و سوخو-30 صورت نگران کننده ای بخود می گیرد . هر چند فرآیند ارتقاء این جنگنده ، در هر شرایطی در یک بازه بلند مدت صورت خواهد گرفت و کاهش هزینه های این بروزرسانی موجب می شود تا بازار صادراتی مطلوبی را برای روسها فراهم نماید . بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

سلام علیکم فرمانده هوانیروز ارتش: به دنبال جذب دانشجوی خارجی هستیم ظاهرا" بتدریج دوستان دارند بحث دیپلماسی دفاعی و ارتباطات جدی/ هدفمند نظامی با دیگران را دارند جدی می گیرند . این رفت و آمدها ، جذب دانشجوی خارجی و تکمیل ظرفیتهای خالی دانشکده های پرواز هوانیروز که یک تجربه نزدیک به 50 ساله را در کنار خودشون می بینند ، هم به غنی تر شدن و افزایش کیفیت آموز شها منجر میشود و هم منبع درآمدی هست برای به روزرسانی مجموعه های آموزشی کشور .. امیدواریم که خبرهای مطلوب تری از این وضعیت منتشر شود ... انشا.... ======== مهمات هواسر "جمرات" : https://www.mashreghnews.ir/news/919717/بمب-جدید-ایرانی-برای-پرنده-های-سبک-عکس

خرس اوکراینی برای نبردهای آینده آماده سازی نهایی طرح مفهومی UGV بومی برای نیروی زمینی ارتش اوکراین کیف : صنایع نظامی اوکراین در پاسخ به جنگ ترکیبی فعلی با ارتش روسیه ، بشدت درصدد بهبود قابلیتهای سخت افزاری موجود ارتش اوکراین و ابداع فناوری های جدید با هدف پاسخ به چالش های حال حاضر و آینده است و در این میان ، سرمایه گذاری بر روی سامانه های زمینی بدون سرنشین که به برجکهای مسلح به تسلیحات پایش از راه دور مجهز میشود ، بشدت مورد توجه کارشناسان نظامی این کشور قرار گرفته است . برای نیل به این هدف ، در سالهای اخیر ، حداقل دو نمونه کاملا" جدید از چنین سامانه های رزمی با شناسه های Phantomو Ironclad به ارتش اوکراین معرفی شده که هر دو پیکربندی برای حفظ قابلیت رزمی در محیط آلوده به جنگ الکترونیک و همچنین اجرای عملیات در شرایط سکوت رادیویی کامل از دو شیوه هدایت رادیویی و فیبر نوری استفاده می نمایند ، مضاف براینکه طراحی انعطاف پذیر این دو محصول به گونه ای صورت گرفته که توانایی حمل بار در میدان نبرد و یا نصب برجکهای مسلح به تسلیحات پایش از راه دور را بدان میدهد . به اعتقاد تحلیلگران حوزه سامانه های بدون سرنشین زمینی ، پیکربندی Ironclad بدلیل فلسفه طراحی خاص ، عمدتا" برای اجرای عملیات پشتیبانی نزدیک ، بخصوص در محیط های رزمی پرتحرک مورد استفاده دارد در حالی پیکربندی Phantom به شکل خاص برای ماموریتهای پشتیبانی آتش با یک فاصله مشخص از لبه جلویی میدان نبرد کاربرد خواهد داشت . بدین ترتیب ، با توجه به اینکه فناوری طراحی و تولید سامانه های بدون سرنشین زمینی بسرعت در حال تکامل است ، این احتمال که درگیری های پراکنده و بعضا" خونین میان اوکراین و روسیه به اولین میدان نبرد واقعی برای روباتهای زمینی تبدیل گردد را افزایش داده است ، مضاف براینکه نیروی متخاصم حاضر در مقابل یگانهای ارتش اوکراین ، بیشتر شامل شبه نظامیان بوده و این میدان عمل را برای کیف افزون خواهد نمود . سامانه بدون سرنشین Ironclad این محصول نسبتا" جدید برای نخستین بار در نمایشگاه امنیت بومی این کشور در اکتبر 2014 رصد شد که یک پیکربندی بدون سرنشین 1100 کیلوگرمی با قابلیت حمل 200 کیلوگرم بار است . در بخش جلویی این محصول ، یک برجک با قابلیت مسلح شدن به یک جنگ افزار کالیبر 7.62 یا 12.7 م.م و دو تیر موشک هدایت شونده وجود دارد . برای حمل تجهیزات اضافی جهت پشتیبانی لجستیکی از عناصر حاضر درمیان رزم نیز ، یک ماژول برای ان تعبیه شده تا کار با آن راحتر صورت پذیرد . پیشرانه این ربات ، یک موتور دیزل ژنراتور به قدرت 12 کیلووات بوده که توانایی 10 ساعت کار مداوم در یک برد 130 کیلومتری با سرعت 20 کیلومتر بر ساعت را بدان داده است . سامانه بدون سرنشین PHantom II پیکربندی Fantom II ، یک خودروی چند منظور تاکتیکی 6در6 بشمار می آید که برای اولین بار در اکتبر 2016 به نمایش درآمد . این ربات با وزنی در حدود 1 تُن ، در حالی که به یک سامانه جلوبرنده هیبریدی دیزل/ برقی بقدرت 30 کیلووات مجهز شده می تواند با سرعت 38 کیلومتر در ساعت توانایی های خود را به کاربران ، عرضه کند . گفته میشود که این ربات بدون سرنشین به شکل خاص برای پشتیبانی آتش از عناصر محافظ تاسیسات حساس و یگانهای حاضر در میدان نبرد طراحی شده که این امر با مسلح شدن آن به یک جنگ افزار کالیبر 12.7 م.م و دو تیر موشک هدایت شونده قابل اجراست . بااین حال ، آخرین نسخه توسعه یافته از این پیکربندی ، یک خودروی 8در 8 است که در نمایشگاه تسلیحاتی ابوظبی به سال 2017 در معرض دید عموم قرار گرفت . این نمونه جدید با یک افزایش وزن دو برابری ( 2.6 تن ) با مجهز شدن به یک پیشرانه هیبریدی بقدرت 80 کیلووات ، با سرعتی در حدود 60 کیلومتر درساعت ، قادر به حرکت بوده و بدلیل حجم بزرگتر ، میتواند ، تسلیحات با قدرت آتش افزون تر نظیر غلاف راکت انداز RS-80PO یا یک قبضه توپ دو لول 23 م.م و چهار تیر موشک ضد زره (با برد 5000 متر ) را حمل کند. پی نوشت : 1- شاید نیازمندی نیروهای مسلح ایران برای مجهز شدن به چنین فناوریهایی ، بیشتر از ارتش اوکراین باشد . 2- حال سئوال اینجاست که چرا چنین تجهیزاتی در سازمان رزم یگانهای نظامی ج.ا.ا کمتر به چشم می خورد ؟؟ 3- دقت کنید ، شاید تسلیحاتی که روی این پیکربندی های بدون سرنشین نصب شده ، چندان جدید نباشد ( نظیر راکت B.8V.20 ) ولی نفس کار ، یعنی استفاده از بدون سرنشین ها برای کاهش تلفات انسانی ، ارزشمند به نظر می رسد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

نمایش دندانهای جدید J-20 مقایسه میان نمای بیرونی جت جنگنده جی-20 نیروی هوایی خلق چین که در نمایشگاه هوایی 2016 به نمایش درآمده با نمونه ای که در نمایشگاه هوایی نوامبر 2018 توسط ناظران نظامی رصد شد ، تفاوتهای قابل توجهی را نشان می دهد . دو سال پیش و قبل از ورود جی-20 به خدمت عملیاتی ، حداقل دو نمونه از این جنگنده برای مدت کوتاه و بدون زرق و برق های معمول رونمایی از یک محصول فناورانه نظامی در مراسم افتتاحیه سالانه این نمایشگاه در معرض دید عموم قرار گرفت . اما در نمایشگاه امسال جی-20 در هر 4 روز برگزاری نمایشگاه ، ابتدا با یک صورتبندی 3 فروندی و در روز آخر با فرمیشن 4 فروندی نمایشهای هوایی تعجب آوری را در برابر حاضران به اجرا گذاشت . این جتها که متعلق به تیپ تست پروازی یکصد و هفتاد و دوم ، جمعی پایگاه هوایی آموزشی Foshan مستقر در منطقه ژوهای بشمارمی آمدند در نمایشگاه 2018 در صورتبندی های نزدیک به هم ، دست به اجرای مانورهای هوایی پیچیده از جمله گردش های تنگ و سریع و همچنین مانورهای موسوم به sharp climb زدند . با این حال ،برجسته ترین رویداد امسال در روز آخر رقم خورد که دو فروند جت چینی دریچه دهلیز حمل سلاح را خود را درجریان عبور بر فراز نمایشگاه باز نموده و پس از مدتها گمانه زنی ، ترکیب چینش استاندارد محمول تسلیحاتی خود را به نمایش گذاشتند که درنهایت حدس و گمان ها در خصوص ترکیب تسلیحاتی جی-20 تایید شد که قابلیت حمل حداقل 4 تا 6 تیر موشک هوا به هوا در دهلیز اصلی برای آن وجود دارد ، هرچند در گذشته چینی ها مدعی بودند که دهلیز اصلی جی-20 حداکثر 4 تیر موشک PL-15 رادر خود جای میدهد . شاید علت مطرح شدن این ادعا از سوی نیروی هوایی چین ، خاستگاه اصلی موشک PL-15 باشد که گفته میشود یک نمونه پیشرفته تر از گونه PL-12 بوده و مضاف براینکه برخی تحلیلگران معتقدند که نمونه چینی از موشک AIM-120 AMRAAM ( که اف-22 شش تیر از آن را درجایگاه های داخلی خود حمل می کند ) بزرگتر و سنگین محسوب می گردد . بنابراین ، با توجه به پیکربندی و بخصوص اندازه بالکهای موشک ، نظرها براین استوار بود که جی-20 نمی تواند 6 تیر PL-15 را در جایگاه های داخی خود حمل کند . اما تصاویر نمایشگاه ژوهای 2018 نشان داد که حداقل یک ریل (لبه ) سخت سازی شده (hard point) اضافی در دهلیز جی-20 اضافه شده که نشاندهنده قابلیت حمل موشکهای اضافی است . براساس شایعات موجود ، چینی ها یک موشک جدید با قطر کوچکتر و احتمالا" درازای کوتاه تر را در دست توسعه دارند که ظرفیت حمل مهمات بیشتری را در اختیار جی-20 قرار می دهد ، هرچند طبق اطلاعات موجود ، PL-15 آخرین موشک آشیانه یاب راداری فعال موجود در زرادخانه نیروی هوایی چین بحساب می آید و گفته میشود که احتمالا" بلحاظ کاراکترهای پروازی و برد رزمی با مهمات آمریکایی AIM-120D قابل مقایسه خواهد بود ، اما کمی بزرگتر و سنگین تر به نظر می رسد و پیشرانه آن نیز یک موتور پالس جت است که به آن بردی فراتر از 125 مایل ( 200 کیلومتر ) خواهد داد ، ضمن آنکه خط ارتباط داده ای دو تایی و جستجوگر آرایه فازی فعال آن، مقاومت بالایی در برابر اخلال های احتمالی دارد . علاوه برای قابلیت حمل 4 تیر PL-15 ، جی-20 می تواند حداقل 1 تیر موشک PL-10 را نیز در دو دهلیز جانبی خود حمل کند . این موشک چینی که در کلاس موشکهای کوتاه برد تصویرساز فروسرخ قرار دارد ، بلحاظ برد و عملکرد ، مشابه نمونه های غربی (IRIS-T ) آلمانی و حتی نمونه ژاپنی AAM-5 بوده و برای جایگزینی موشک PL-8 در جتهای عملیاتی این نیرو شامل جی-10 ، جی-16 و در نهایت جی-20 توسعه یافته است . پی ال -10 با توجه برخورداری فیوز مجاورتی لیزری و همچنین خروجی بردار رانش ، میتواند در یک محدوده 90 درجه ای با هدف درگیر شود که با اضافه شدن امکان پایش و قفل موشک از روی کلاه خلبان ، درصد مرگ آوری بیشتری را به نمایش می گذارد . سمت راست پیشرانه روسی و سمت چپ پیشرانه چینی اما نکته هوشمندانه طراحی PL-10 در این است که بر خلاف اف-22 ، خلبان میتواند قبل از بازشدن دریچه دهلیز سلاح ، مهمات انتخابی را مسلح و فعال کرده و بلافاصله پس از خروج موشک از دهلیز ، دریچه ها را برای افزایش پنهانکاری به حالت نخست برگرداند . اما نکته قابل ذکر در خصوص جی-20 ( حداقل تا حال حاضر ) این است که فاقد توپ هوا به هوا بوده ، هر چند گفته میشود که قرار است این قابلیت نیز بدان اضافه شود . علاوه براین ، برخی اخبار نیز نشان میدهد که جی-20 پس از ورود بخدمت رزمی ،به یک پیشرانه جدید ( احتمالا یک گونه ارتقاء یافته از پیشرانه روسیAL-31) مجهز میگردد ، هر چند برخی شایعات نیز در خصوص نصب پیشرانه بومی WS-10B3 روی این جت چینی خبرمی دهد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 بن پایه : COMBAT AIRCRAFT نوامبر 2018 پی نوشت : با تشکر فراوان از برادر عزیز جناب remo بابت تلاش پیگیرانه و مستمر برای تسهیل دسترسی به منابع به روز نظامی

نگاهی جدید به مفهوم "تغییر دهنده جریان بازی " تسلیح جتهای پنهانکار سوخو-57 به موشکهای فراصوت Kh-47M2 کینژال به تازگی اخباری مبنی بر آزمایشهای محرمانه نیروی هوایی روسیه بر روی جت پنهانکار نسل پنجم سوخو-57 با استفاده از مهمات محمول هوایی فراصوت R-37M و همچنین موشک هوابه هوای مجهز به جستجوگر آرایه فازی فعال K-77 منتشر شده است که به احتمال زیاد ، پس از ورود رسمی بخدمت این نیرو ، موجب تحول عمده ای در ماهیت رزم هوایی در آینده را فراهم خواهد ساخت . با این حال ، آخرین بروزرسانی ممکن بروری این جت پنهانکار ، پیش بینی نصب یک نسخه سبکتر از موشک فراصوت کینژال است که در صورت تحقق این امر ، یک جهش قابل توجه برای کاربران آن ، بویژه زمانی که هواگرد حامل آن در سرعت و ارتفاع عملیاتی بالا وارد عمل میشود ، خواهد بود . این درحالی است که کینژال بصورت رسمی از اوایل 2018 وارد خدمت رسمی در نیروی هوایی روسیه شده و در حال حاضر توسط جتهای قدیمی تری نظیر MiG-31 فاکس هاوند و بمب افکن های Tu-22M استفاده می گردد . نکته ای که در این بین ، میتوان روی آن بیشتر تمرکز نمود ، دقت و قابلیت اطمینان پذیری بالا ، برد چشمگیر ، سرعت زیاد آن است که به تقریب تمامی سامانه های دفاعی موجود در زرادخانه ارتش های جهان را دچار انفعال کرده و مضاف بر آن ، موجب میشود تا یک پیکر بندی مطلوب برای ایفای نقش " ضد کشتی " نیز بشمار آید . با این وصف ، بدلیل اینکه پیکربندی سوخو-57 سبکتر از ساختار هواگردهایی نظیر فاکس هاوند یا بک فایر بحساب آمده و بر خلاف اسلاف خود ، یک جت رزمی پنهانکار محسوب میشود ، توانایی حمل مهمات با حجم کوچکتر را در جایگاه های داخلی خود داشته و این باعث میشود تا بتواند یک گونه سبک تر و با اندازه کوچکتر از مهمات کینژال 600 کیلوگرمی که به شکل خاص برای جتهای نسل آینده طراحی شده را حمل نماید . واضح است که پیامدهای اضافه شدن این قابلیت به سوخو-57 ، غیر قابل کنترل خواهد بود ، چنانکه با مسلح شدن به این مهمات جدید ، جت روسی می تواند به اولین هواگرد نسل پنجم با قابلیت حمل موشکهای بالستیک تغییر کاربری یافته تبدیل گردد . از سویی دیگر، پیکربندی قابل انعطاف کینژال برای استفاده بر علیه اهداف زمین پایه و دریاپایه ، به احتمال فراوان موجب تولید این جت در تیراژ انبوه شده و طبیعتاً کاربرد آن را برای ایفای ماموریتهای ضربتی در کنار نقش اولیه برتری هوایی ، پررنگ خواهد کرد . از سویی دیگر ، قابلیت حمل کلاهکهای هسته ای توسط کینژال باعث میگردد تا این جت رزمی به شکل بالقوه ، وارد سازمان رزم یگانهای بمب افکن استراتژیک نیروی هوایی روسیه که در حال حاضر ، صرفا" به بمب افکن های Tu-22M ، Tu-160 و در نهایت افسانه جنگ سرد Tu-95 مسلح است ، شود که به شکل طبیعی ، انعطاف پذیری رزمی بیشتری را برای اجرای حملات هسته ای برای روسها فراهم خواهد آورد . تحلیلگران نیروی هوایی ایالات متحده براین باورند که در حال حاضر ، سوخو-57 ، بر خلاف همتای غربی اش اف-22 ، بدلیل استفاده از سامانه های رزمی و پروازی آنالوگ ، قادر به استفاده از مهمات هوا به سطح نیست و برای ایفای ماموریتهای غیر از برتری هوایی ، بشدت با محدودیت روبروست . از سویی دیگر ، جتهای سبک تری نظیر اف-35 در حال حاضر بیشتر برروی نقش ضربتی محدود ، متمرکز شده اند و قابلیت حمل مهمات هوا به زمین بشکل انبوه را ندارند ، ضمن اینکه علی الظاهر قادر به حمل مهمات دورایستای هسته ای نیز نیستند و بیشتر بر روی قابلیت حمل مهمات هدایت شونده تاکید دارند . در نتیجه ، اضافه شدن قابلیت حمل Kh-47M2 بر روی سوخو-57 بصورت بالقوه می تواند نیروی هوایی ایالات متحده را وادار کند تا توسعه نسل جدیدی از مهمات هسته ای سبک تر با قابلیت شلیک دورایستا را برای اف-35 در دستور کار خود قرار دهد ، گرچه بسیار بعید خواهد بود که تلاش آمریکایی ها روی نسخه فراصوت آن قرار گیرد . به اعتقاد ناظران نظامی ، مشخصات منتشر شده از رادار سوخو-57 و ویژگی پنهانکار بودن ذاتی این جت نسل 5 ، محصول جدید صنعت هوایی روسیه را به یک پیکربندی ایده آل برای ایفای سکوی شلیک موشکهای فراصوت در بردهای غیر قابل تصور ، تبدیل می نماید و این خود موجب کاهش احتمال کشف پرنده مهاجم توسط واحدهای دفاع هوایی دشمن را فراهم می آورد . اما آنچه که در این میان اهمیت دارد ، توانایی روسها در مینیاتوریزه کردن کینژال بدون صدمه به برد و سرعت آن است و اینکه آیا حمل موشک جدید می تواند مانورپذیری سوخو-57 را تحت تاثیر خود قرار دهد ؟!!! اما ، فرض بر تطبیق موفقیت آمیز این دو ، بطور قطع توان رزمی سوخو-57 و بالتبع آن ، نیروی هوایی روسیه دچار تغییرات بسیار زیادی می گردد . این مساله در کنارتحلیل های موجود مبنی بر احتمال دریافت این جتهای رزمی توسط نیروی دریایی روسیه و استقرار آن بر روی حامل های شناور ، میتواند به یک ابزار موثر برای تغییر جریان بازی در نبردهای هوایی و ضد شناور در فواصل زیاد تبدیل شود ، گرچه این مشکل نیز قابل تبیین است که احتمالا" این موشک تا سال 2030 وارد خدمت عملیاتی نخواهد شد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 بن پایه

سلام علیکم روی اهمیت قدرت هواپایه / فضاپایه سالهاست در میلیتاری دارد بحث میشود ، استدلال ها و تجربیات مختلفی بررسی شده ، با این حال ، شنیدن اهمیت این شاخه پراهمیت از زبان فرمانده محترم اسبق سپاه ( سرلشکر پاسدار سید رحیم صفوی ) در نوع خودش جذابیت زیادی دارد . روایت سرلشکر صفوی از جنگ های آینده صرفا" نکات مهم صحبتهای ایشان بشکل تیتر وار معرفی میشود ، متن را از لینک بررسی بفرمایید 1- در سطح عملیاتی، ماهیت جنگ‌های آینده دریاپایه و هواپایه، پرشدت و کوتاه مدت خواهد بود و از سلاح، تجهیزات و تکنولوژی بسیار پیشرفته استفاده خواهد شد. 2- در سطح تاکتیکی جنگ‌های آینده شبکه محور خواهد بود و تمام نیروهای چندگانه از بالاترین سطح تا سطح رزمنده به صورت شبکه با هم در ارتباط هستند و این ارتباط با استفاده از ماهواره‌ها برقرار می‌شود 3- ما نظامی‌ها باید واقع بینانه محیط ملی، منطقه‌ای و بین المللی و تهدیدات امنیت ملی خودمان را رصد کنیم. پی نوشت : 1- نکات خوبی در این صحبتها وجود دارد که میشود روی آن بحث کرد ، بویژه اینکه بتدریج اهمیت فناوری پیشرفته در صحنه رزم آینده دارد برای دوستان جا می افتد . 2- ورود سپاه برای اورهال فیترهای عراقی ، رونمایی از تسلیحات هواپایه هدایت شونده و.... نشاندهنده یک تغییر قابل توجه تحلیل میشود . این مساله را باید با ریزبینی بیشتری بررسی کرد

فردیدریش فون برنهاردی ژنرال ارتش پروس و جمهوری وایمار (1930-1849) "چهره جنگها همواره در حال تغییر است ، ولی قوانین آن هرگز تغییر نمی کنند "

نمایشگاه نیروی دریایی که این تصویر یک مقدار باعث ذوق زدگی کوچکی شد خبری هست ؟؟؟ ......... ناو اطلاعاتی نداجا به نام «طلائیه» و ناو سینای7 «زره» نامگذاری شده است

جک یونیون در قرن بیست و یکم اعلام رقم مسلح سازی زیرسطحی های هسته ای نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا لندن : به گفته گاوین ویلیامسون ، وزیر دفاع بریتانیا ، این مجموعه رقمی در حدود 400 میلون پاوند ( 510 میلیون دلار) را برای آغز برنامه موسوم به Dreadnought اعلام کرده که در جریان آن ، قرار است تا یک آکادمی آموزشی جدید تاسیس و همزمان یک زیردریایی هسته ای تازه ساخت به نیروی دریایی تحویل داده شود . با انتشار ارقام جدید توسط وزارت دفاع بریتانیا ، مشخص گردید که این مجموعه قرار است تا با اختصاص بودجه ای به میزان 25 میلیون پاوند در مرحله نخست ، آکادمی نیروی دریایی را توسط شرکت BAE سیستمز متحول نموده و پس از آن کار بر روی ارتقاء زیرسطحی های نیرو برای تضمین ادامه خدمت انها برای دو دهه آینده ادامه یابد . این سرمایه گذاری جدید توسط وزارت دفاع ، استمرار بیشتر از 8000 شغل مستقیم را در سراسر بریتانیا تضمین نموده و این روند با تزریق یک بودجه 31 میلیون پاوندی برای ایجاد زنجیره پشتیبانی از برنامه Dreadnought تقویت خواهد شد . اعلام این خبر ، همزمان با بازدید وزیر دفاع از سایت شرکت BAE سیستمز که محل ساخت دومین زیردریایی هسته ای جدید با شناسه HMS Valiant است ، نشانه های جدیدی از سیاست دفاعی انگلستان بشمارمی آید . در جریان این بازدید ، وزیر دفاع بریتانیا چنین بیان نمود که 50 سال پس از شروع نخستین ماموریت زیردریایی های هسته ای در بریتانیا برای مقابله با تهدیدات جنگ سرد ، اینک با تشدید بحران جهانی ، تغییرات جدیدی می بایست در سیاست دفاعی این کشور صورت پذیرد . آکادمی جدید نیروی دریایی سلطنتی با ظرفیت پذیرش 2500 دانشجو به شکل مستقیم و 600 کار آموز ، میتواند به یک مجموعه قدرتمند برای ارائه آخرین شیوه ها و مهارتهای مورد نیاز ارتش و نیروی دریایی و طبیعتا" افزایش قابلیتهای خدمه زیردریایی های هسته ای عملیاتی این کشور گردد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

طاعون تاکتیکال ورود شرکت های ناشناس چینی به بازار وانتهای مسلح پکن : براساس اخبار منتشر شده ، یک پیمانکار ناشناس چینی قصد دارد تا گونه جدیدی از خودروهای غیر نظامی مسلح را با تبدیل یک خودروی SUV مدل CS95 که بر روی بخش فوقانی آن یک مجموعه جنگ افزار شامل یک تیربار کالیبر سنگین نصب شده ، روانه بازار نماید . نمونه رومانیایی این ابداع جدید ، برای نخستین بار در سال 2013 با مسلح سازی یک خودروی Dacia Duster به نمایش گذاشته شد ، بدون آنکه به موفقیت تجاری قابل ملاحضه ای دست پیدا کند. با این حال ، این پیمانکار ناشناس چینی ، در اواخر نوامبر 2018 ، نمونه جدیدی از این سخت افزار را رونمایی نمود که به یک مجموعه تسلیحاتی که به حسگرهای الکترواپیتکی مجهز بوده و کاربر با استقرار در صندلی عقب ، ان را هدایت می کند . این خودروی SUV با پیکربندی 4 در4 ، یک محصول غیر نظامی با شناسه Changan CS95 محسوب میشود که باظرفیت 7 سرنشین ، پوشش چرم صندلی ها ، سقف بازشونده ، سامانه های ناوبری ، سامانه های سرگرمی و ... به مشتریان عرضه میشود ، اما برای ایفای نقش غیر متعارف نظامی ، پیمانکار چینی یک تیربار سنگین QJC-88 کالیبر 12.7 م.م که مشابه تیربار مشهور ام-2 طراحی شده ( بالحاظ حجمی بزرگتر و بلحاظ عملکرد کُند تر از نمونه غربی ) را با نواخت آتش 550تا660 دور در دقیقه با بردی برابر 2000 یارد را برروی آن نصب نموده است . انتخاب این تیربار، ظاهرا" پاسخی است به تهدیدات رزم شهری و یا فضاهای نبرد مانوری ، اما علی الظاهر ، به نظر نمیرسد که سطح حفاظتی مطلوبی را در اختیارکاربران احتمالی آن قرار دهد . هرچند پیشرانه این خودرو با توان 229 اسب بخاری خود می تواند به راحتی 4 سرنشین ، لایه های نصب شده زرهی غیر ملموس و شیشه های ضد گلوله را به جلو حرکت دهد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

تمرینات نظامی محور عبری- هِلِنی گسترش همکاری های نظامی اسراییل و یونان با محوریت تمرینات مشترک هوایی تل آویو : نیروی هوایی رژیم عبری به شکل رسمی از ادامه و گسترش همکاری نظامی با ارتش یونان خبرداد . به گفته یکی از مقامات ارشد نیروی هوایی (IAF) ، سرفصل جدیدی در همکاری دوجانبه میان نیروی هوایی ارتش اسراییل با نیروی هوایی یونان بازشده و این دو نیرو در حوزه هایی نظیر شبیه سازی نبردهای هوایی ، ترابری تاکتیکی ، تمرینات گسترده تری را برنامه ریزی نموده اند . فقط در چند هفته گذشته ، جنگنده های IAF ، شامل جتهای F-16I ، تمرینات مشترکی را با واحدهای هوایی ارتش یونان برگزار نمودند که در این مورد ، رضایت خدمه هوایی IAF ( بخصوص اسکادران 201 ) را از سطح تمرینات برآورده نموده است . به اعتقاد ناظران نظامی ، تاکید IAF بر بالابودن سطح تمرینات ، ناشی از وجود چالش های توپوگرافیک یونان برای خلبانان نیروی هوایی محسوب میشود و به اعتقاد طرف اسراییلی ، کمک موثری برای بهبود کیفیت عملکرد خدمه خواهد بود . به گفته یکی از اعضای این اسکادران ، همکاری و تمرینات مشترک با نیروی هوایی یونان ، مزیتهای مطلوبی را در بر خواهد داشت که یکی از آنها ، وجود فاصله جغرافیایی بین محل استقرار دو نیرو است . این فاصله به IAF اجازه می دهد تا پروازهای طولانی ، مشابه آنچه که می بایست در یک صحنه رزم واقعی صورت گیرد ، به شکل عملی تمرین کند ، چنانکه مسئول بخش اروپا/ آسیای نیروی هوایی اسراییل ، معتقد است که تمرینات مشترک با نیروی هوایی یونان ، به این نیرو فرصتی داده تا پرواز درمناطق کوهستانی را به شکل عملی تجربه نماید . مزیت مهم دیگری که در این همکاری وجود دارد ، اجرای تمرینات مداوم با یک نیروی هوایی عضو ناتو است و این فرصت کاملی بدست داده تا با آخرین متدهای رزمی ناتو آشنایی حاصل شود ، چرا که دکترین رزمی IAF تفاوت مشخص و بارزی با ناتو داشته و این فرصتی برای یادگیری متقابل است . به گفته این مقام نظامی ، تفاوت اصلی میان دو نیروی هوایی در کمیت عناصر پروازی است ، به شکلی که بطور معمول صورتبندی های هوایی ناتو در شمار بیشتری در مقایسه با صورتبندی های رزمی IAF وارد عمل میشوند . مضاف براین ، تفاوت دیگری که میان این دو دکترین رزمی وجود دارد ، در حوزه مدیریت تمرینات است . در ساختار IAF ، کل تمرین توسط یک مرکز کنترل واحد ، عمل می کند ، در حالی که در نیروی هوایی یونان ، فرمانده اسکادرانی که ماموریت بدان محوله شده ، پایش تمرینات رابر عهده دارد . به همین دلیل ، بعنوان بخشی از مراحل این تمرینات ، جتهای رزمی نیروی هوایی این کشور از پایگاه مختلف به شکل همزمان وارد فرودگاه محل تمرین شده و سپس از هرو نیرو ، دو جت رزمی تشکیل یک فرمیشن پروازی را می دهند تا تجربیات بصورت مشترک بدست آید . به اعتقاد یکی از افسران ارشد IAF ، تفاوت در تحلیل این تمرینات در دو نیروی هوایی کاملا مشخص به نظر می رسد ، بدین معنی که در جلسه توجیهی پس از پرواز (debriefing) نیروی هوایی یونان ، خدمه اغلب روی موفقیتهای بدست امده در ماموریت متمرکز میشوند ، در حالی که خدمه IAF براین عقیده اند که موفقیت در رهگیری جتهای متخاصم ، خارج از تحلیل ها است و آنچه که اهمیت دارد ، ایمنی هواپیما و خدمه و بازگشت انها به پایگاه مبداءخواهد بود . به اعتقادبرخی تحلیلگران نظامی ، شکل و کیفیت تمرینات مشترک دو نیرو در سالهای مختلف ، متفاوت بوده و بطور مستمر در حال تغییر است ، اما اجرای ماموریتهای طولانی که همراه با سوختگیریهای هوایی متعدد است ، به یک برنامه ثابت برای فرماندهان تبدیل شده و علاوه براین ، نیروی هوایی یونان ، همیشه بعنوان نیروی متخاصم ( قرمز ) در تمرینات شرکت می کند . در سال آینده میلادی نیز ، IAF در حال آماده سازی های لازم برای شرکت در تمرینات موسوم به "Iniochos" بوده و به همین منظور اسکادران 109 ( مجهز به جتهای F-16C/D) برای اجرای این تمرینات در نظر گرفته شده است . پی نوشت : به عبارات رنگی شده دقت کنید . شکل و ماهیت عمل و سیگنالهای تهدید را میشود به عینه در این وضعیت رصد کرد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

فرض کنید ( تاکید می کنم فرض کنید ) برای نقش ضد کشتی ، دو تیر از سبک ترین موشکهای ضد شناور موجود در زرادخانه نیروی های مسلح را قصد داشته باشد ، حمل کند . با توجه به اینکه اطلاعات خاص دیگری از قاهر در دست نیست ، علی الحساب با همین یک داده تحلیل کنید ،

حالا زیاد کَل کَل نکنید ، یک مقدار فکر کنید ، اگر قاهر پرواز کند ، برای تیک آف به چقدر از طول باند نیاز دارد ؟؟ یک رقم مشخص را محاسبه کنید ، لازم دارم

والا روابط ما با جمهوری های جدا شده از روسیه ، تابعی هست از روابط ما با مسکو ( بطور مثال روابط خاص ما با روسیه سفید ) ، در قضیه اوکراین هم ، طبعا" روابط ما تحت تاثیر قرار می گیرد ( چون این حوزه ها همه به اصطلاح " خارج نزدیک " روسیه محسوب میشود ) ، ضمن اینکه فعلا" در اوکراین ، چربش قدرت بسمت غربگراهاست . در بُعد داخلی قضیه هم ، مشکل قدیمی را همچنان داریم دیپلماسی دفاعی

تانک اصلی میدان نبرد پارسی آغازی بر تغییر شکل قابلیتهای زرهی نیروی های مسلح ایران در ماه مارس 2017 ، تانک اصلی میدان نبرد کرّار ( در پارسی به معنای مهاجم / بسیار حمله کننده ) بعنوان یک پیکربندی زرهی سنگین بومی با هدف کاهش وابستگی به گونه های قدیمی غربی و شرقی موجود در سازمان رزم نیروهای مسلح و همچنین کاهش فاصله فناورانه میان سخت افزارهای عملیاتی با ارتش های منطقه ، طراحی گردید . اما در حالی که نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی و سپاه پاسداران از ابتدای حمله عراق در اواسط سال 1980 ، پیکربندی های گوناگون شرقی و غربی ( چیفتن و ام-60 در نیروی زمینی ارتش و همچنین سخت افزارهای به غنیمت گرفته شده از سوی نیروی زمینی سپاه ) را درخدمت داشتند ، بتدریج با طولانی شدن نبرد با عراق ، فرماندهان ایرانی ، تصمیم گرفتند تا به منظور ایجاد برابری و مقابله با توان زرهی رو به گسترش زرهی ارتش عراق ، قدرت آتش خود را با خریداری توپهای جدید از کره شمالی ( نکته جالب اینجاست که از اکتبر 1917 تا حال حاضر ، مهلک ترین دشمن واحدهای تانک ، آتش توپخانه عناصر مدافع بشمار می آید . م ) تقویت نماید ، در حالی که برای دوران پس از جنگ نیز ، طرح های افزون تری برای خرید تانک از اتحاد شوروی ، برنامه ریزی گردید . با فروپاشی اتحاد شوروی و پیمان ورشو در اوایل دهه 90 میلادی ، فرصتی گرانبها برای ایران پدید آمد تا سازمان رزم بشدت تضعیف شده خود را با خرید سخت افزار از کشورهای اروپای شرقی و جمهوری های سابق اتحاد شوروی ، مجددا" بازسازی نموده و مضاف بر آن ، مدرن سازی نیروی زمینی خود را در پیش گیرد . بدین ترتیب ، با انعقاد یکسری قراردادهای نظامی ، نیروهای مسلح ایران موفق شدند تا حداقل 104 دستگاه تانک T-72M1 از لهستان و 37 دستگاه نمونه مشابه را از روسیه سفید را خریداری نمایند ، در حالی که به شکل همزمان ، نزدیک به 300 دستگاه زره پوش های قدیمی تر T-62 و T-55 نیز بتدریج در اختیار واحدهای زرهی این کشور قرار گرفتند . اما ظاهرا" این خریدها ، نمی توانست ضعف شدید موجود را برطرف نماید ، در نتیجه وزارت دفاع این کشور برای تسریع در تقویت توان رزم نیروهای مسلح ، مجوز تولید تحت امتیاز حداقل 2500 دستگاه تانک T-72S را ازروسیه دریافت نمود . با کسب این مجوز و ورود تدریجی این سخت افزارهای به یگانهای رزمی ، توانایی های رزمی یگانهای بکارگیرنده ،به شکل قابل توجهی افزایش پیدا نمود ، تا جاییکه تی-72 ، یکی از عوامل بسیار مهم بازیابی توانایی تهاجمی نیروی زمینی ارتش ( پس از انقلاب اسلامی و قطع جریان خرید سخت افزار غربی ) و ایجاد یک بنیان استوار برای واحدهای تازه تاسیس نیروی زمینی سپاه محسوب میشد . بدین سان ، در حالی که تی -72 ستون اصلی واحدهای زرهی ارتش فدرال روسیه بشمارمی آمد و بتدریج تمامی گونه های اولیه این تانک به استاندارد B.3 ارتقاء پیدا می کردند ، نمونه های فروخته شده به ایران ، شباهت بسیاری به گونه صادراتی این تانک به عراق یا کشورهای پیمان ورشو داشت و طبیعتا" قابلیت های پایین تری نسبت به نمونه های عملیاتی در ارتش روسیه را ارائه می داد . به شکل همزمان با انعقاد قرارداد با روسیه ، وزارت دفاع ایران ، موفق شد تا از ابتدای سال 1996 درجریان یک برنامه مشترک با ارتش سودان ، تانک اصلی میدان نبرد " تایپ72" که گونه مدرنیزه شده Type 59 محسوب می شد را به شکل بومی تولید کند ، اگر چه این پیکربندی ، حتی با ارتقاء های صورت گرفته بر روی آن ، بشدت منسوخ بود ، اما قابلیت های تهاجمی به نسبت مقرون به صرفه تری را در اختیار ایرانی ها قرار میداد . درادامه نیز ، با توجه به تجربیات کسب شده ، وزارت دفاع این کشور ، نمونه های بیشتر بومی شده از طرح های غربی قدیمی، نظیر ذوالفقار 1 ، 2 و3 ( که اجزاء مشترکی با تانک آمریکایی ام-60 داشت ) را به همراه برخی قابلیتهای پیشرفته تر موجود در تی-72 را رونمایی نمود . علیرغم تمامی تلاش ها ، توانمندی های رزمی این طرح ها ، حتی قابل مقایسه با گونه های پایه تی-72 نیزنبود . با این وصف ، تنها با رونمایی از یک پیکربندی کاملا" جدید در مارس 2017 بود که تحلیلگران براین باور رسیدند که ایران ، یک پیکربندی زرهی بر پایه تی-72 را در دست توسعه قرار داده است . به اعتقاد ناظران نظامی ، این محصول جدید ، شباهت بسیاری به تانک اصلی میدان نبرد تی-90 داشته که این نیز خود ، یک نمونه مشتق شده از تی-72 است . براساس اطلاعات منتشر شده ، این محصول جدید ، سامانه کنترل آتش اپتیکی ، فاصله یاب لیزری ، رایانه بالستیکی و قابلیتهای رزم شبانه را بخود می بیند که تا پیش از این و بشکل گسترده ، در نیروهای مسلح ایران ، وجود نداشت . ظاهرا ، برای ارتقاء بقاء تانک در میدان نبرد ، زره های واکنشی کامپوزیتی در ساختار بدنه استفاده شده و به اعتقاد برخی تحلیلگران ، طراحی این تانک بشدت تحت تاثیر آخرین طرح های روسی مجهز به توپ 125م.م بدون خان قرار گرفته ، هرچند ، در مقایسه ، سنگین تر از تی-90 و تی-72 با وزنی درحدود 50 تن ، به نظر میرسد . درواقع ، می توان چنین تحلیل نمود که " کرّار " درصورت تصمیم به تولید انبوه ، پس از 40 سال ، تبدیل به ستون فقرات نیروی های مسلح ایران خواهد شد و این یک تغییر سیستمی از فناوری غربی به شرقی است ، هر چند ورود بخدمت عملیاتی این تانک ، می تواند به خروج گونه های قدیمی ( نظیر تی-62) یا در حداقل شرایط ، تبدیل آنها به واحدهای ذخیره یا کاربرد در نقش آموزشی نیز منجر گردد . منبع صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR

تاپ گان روسی داستان تولد اسکادران Aggressor نیروی هوایی اتحاد شوروی در اوایل دهه 70 میلادی ، فرماندهی ارشد نیروی هوایی اتحاد شوروی براین تصمیم شد تا یک مرکز آموزش رزم هوایی مشابه اسکادرانهای 64 و 65 نیروی هوایی ایالات متحده را برای ابداع تاکتیکهای رزم هوابه هوا و هوا به زمین جدید ، با انتقال یک هنگ هوایی به پایگاه نیروی هوایی این کشور واقع در جمهوری ترکمنستان ( که 365 روز سال ، هوای مطلوبی برای تمرین در آن وجود داشت ) تاسیس نماید . در گام نخست ، این هنگ آموزشی به جتهای MiG-21PFM,SMو در نهایت گونه UM مجهز گردید و براساس استاندارد های این نیرو ، برنامه آموزشی جدید با شناسه "Kavkaz" " نامگذاری گردید . با شروع برنامه ، خلبان های دست چین شده نیرو از هنگ های هوایی مستقر در سراسر خاک اتحاد شوروی به ترکمنستان اعزام شدند تا آخرین الگوهای موجود در نبردهای هوا به هوای یک به یک و گروهی را به شکل عملی تمرین کنند. از سویی دیگر ، تجارب بدست آمده از نیروی هوایی شوروی از نبردهای هوایی خاورمیانه ، برای این مرکز آموزشی از اهمیت فوق العاده ای برخوردار بود ، به همین دلیل فرمانده نیرو تصمیم گرفت تا براساس اطلاعات در دسترس ، حداقل یک اسکادران مهاجم ( Aggressor Squadron) را برای شبیه سازی یگانهای هوایی غربی ایجاد کند . تا این زمان ، استخوان بندی جتهای آموزشی این پایگاه ، صرفا" به فیشبدهای دست دوم محدود می شد و خلبانانی که از تجارب نبردهای خاورمیانه ، ویتنام و همچنین دوره های رزمی این پایگاه ، فارغ شده بودند ، برای تشکیل این اسکادران جدید ، دست چین شدند . بدین ترتیب ، 5 سال پس از نخستین تلاش برای ایجاد این اسکادران ، نیروی هوایی شوروی جتهای جدید تری شامل جنگنده های MiG-23M و MiG-23UB را به این مرکز تخصیص داد . با آغاز سال 1979 ، تمامی جتهای میگ-23 مرکز ، استتار صحرایی با لکّه های سبز رنگ بخود گرفتند تا نقش مهماجمان را بهتر شبیه سازی کنند . اما 4 سال بعد ، مربیان آموزشی بدین نتیجه رسیدند که توانایی های جتهای موجود ، نیازهای آموزشی را برطرف نمی کند ، در نتیجه ، جنکنده های جدیدتر MiG-23MLD جایگزین تمامی پرنده های قدیمی تر شده و استتار مشابهی را دریافت نمودند . این جتها که پس از مدتی با گونه های اولیه میگ-29 تعویض شدند ، با داشتن شماره بدنه به رنگ آبی با حاشیه سفید از سایر جتهای روسی متمایز شده ، اما همچنان تشخصی انها در یک جنگ هوایی با عناصر مدافع بسیار مشکل بود ، در نتیجه تمامی فالکروم های موجود طرح دندان کوسه روی بخش جلویی بدنه را بخود گرفته در حالی که فلاگرهای موجود ، علائم دیگری را روی باله های شکمی خود دریافت کردند . شماره ثبت این جتها نیز با ابعاد بزرگ و بصورت برجسته روی بدنه هواگردهای حک گردید . اما به روال غیر رسمی ، خدمه حداقل دو نشانه دیگر شامل حک عدد "1" روی بال ( به رنگ زرد ) با یک پیکان قرمز در پس زمینه و یک پلنگ در حال پرش در کنار بدنه کابین خلبان را به این جتها اضافه نمودند .در سالهای پایانی حیات اتحاد شوروی ، برنامه های گسترده تری برای اعزام جتهای پیشرفته تر سوخو-27 به این مرکز طرح ریزی گردید ( پاییز 1991) اما بدلیل وقایع سیاسی هرگز صورت نگرفت و پس از فروپاشی نیز بدلیل واقع شدن این پایگاه در یک کشور خارجی ( جمهوری ترکمنستان ) کل برنامه لغو شد . این پایان داستان اسکادران مهاجم نیروی هوایی اتحاد شوروی بحساب می آمد . صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

سیاه نمایی نیست ، شاید ادبیات یکسری دوستان مقداری تند باشد ولی سمت واقعیت موجود را بررسی می کنید ، نباید انتظار داشته باشید تا تحلیل گل و بلبل رصد شود ، ولی نقد شما در اینکه شیوه بیان نواقص یک مقدار باید تغییر کند ، درست هست هر مجموعه ای دوران فراز و نشیب دارد ، اما این تحلیل شما دقیقا" رویکرد مدیریتی حال حاضر در کشور ما را تداعی می کند ، فرض محال که اُفتی وجود دارد ، جنابعالی بعنوان یک کاربر دلسوز برای میلیتاری چه کار کردید ؟؟؟ صرفا" نشستن و نظاره کردن ، مشکلی را حل نمی کند .

بسوی جنوب انتخاب تانک اصلی میدان نبرد VT4 از سوی نیروی زمینی ارتش پاکستان اسلام آباد : براساس اخبار منتشرشده ، ظاهرا" نیروی زمینی ارتش پاکستان ، تانک اصلی میدان نبرد VT4 ( قبلا" MBT3000) محصول شرکت چینی نورینکو را به منظور تامین نیازمندی ارتش این کشور به یک سخت افزار جدید زرهی انتخاب نموده است . به اعتقاد ناظران نظامی پاکستانی ، انتخاب این محصول چینی ، عمدتا" برای افزایش کمیت سازمان رزم واحدهای تانک نیروی زمینی پاکستان در کنار روند رو به جلوی توسعه کیفی آن صورت پذیرفته است . در همین راستا ، اخباری نیز در دست است که این تانک بعنوان استخوان بندی آینده واحدهای زرهی ارتش پاکستان به تایید نهایی رسیده و همزمان ، فاز نهایی توسعه تانک الخالد-2 نیز در جریان است . تانک اصلی میدان نبرد VT4 ، سومین نسل از محصولات زرهی شرکت نورینکو بشمارمی آید که درواقع گونه توسعه یافته تانک اصلی میدان نبرد الخالد ( با شناسه چینی MBT-2000) بوده و هم اکنون در سازمان رزم ارتش پاکستان مشغول خدمت است . جنگ افزار اصلی این تانک ، یک قبضه توپ 125 م.م مجهز به یک بارگذار چرخ و فلکی است . با این وصف ، ارتش پاکستان هنوز حاضر به تایید رسمی انتخاب این تانک چینی نیست و جزییات این مناقصه هنوز در پرده ای ابهام قرار دارد ، اما گزارشهایی در دست است که نیروی زمینی پاکستان حداقل 100 دستگاه از این گونه جدید را برای جبران خلاء ناشی از کمبود سخت افزار زرهی سفارش داده است . اخبار غیررسمی نیز حاکی از آن است که ارتش پاکستان VT4 را مورد ارزیابی قرار داده ، چنانکه در ششم ژانویه 2017 ، تصاویری از پرسنل رسمی ارتش پاکستان در یک مکان نامعلوم به همراه این تانک منتشر شده بود . تانک اصلی میدان نبرد VT4 ، به یک پیشرانه دیزلی خنک شونده با آب به قدرت 1300 اسب بخار ( به اعتقادبرخی منابع 1200 اسب بخار ) مجهز شده که سرعت جاده ای 70 کیلومتر در ساعت را در یک برد 500 کیلومتری بدان می بخشد. گفته می شود که ارتش پاکستان تانک اصلی میدان نبرد اوکراینی Oplot-P را نیزارزیابی نموده ، چنانکه در آوریل 2017 ، سفیر پاکستان در اوکراین ، طی یک نشست رسمی ، از اعلام آمادگی اوکراین برای فروش 100 تانک به این کشور خبر داد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

ایده صادرات جت کوثر چه کسی آماده خرید این جت جنگنده خواهد بود ؟!! بدنبال معرفی جت دو سرنشینه آموزشی- رزمی کوثر توسط نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در اوت 2018 و انتشار اخبار مربوط به تولید انبوه این سخت افزار هوایی پس از سه ماه ، ارتش ایران ( احتمالا" منظور وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح . م ) از آمادگی خود برای صادرات پیکربندی این جت رزمی خبرداد . به گزارش خبرگزاری های داخلی ایران ، در جریان برگزاری نمایشگاه هوایی کیش که نخستین نمایش عمومی این محصول بومی محسوب می شد ، حضور کوثر نه تنها نشاندهنده توانمندی های داخلی ایران برای تولید یک جنگنده بشمار می آمد ، بلکه بستری برای اثبات این پیکربندی هوایی برای خریداران بالقوه آن نیز بود . امیر سرتیپ عبدالکریم بنی طرف ، ریاست سازمان صنایع هوایی ایران در مراسم افتتاحیه این نمایشگاه هوایی ، در خصوص "کوثر" چنین اعلام نمود که : " ما قبلا" اقدامات لازم برای صادرت محصولاتی که مجاز به فروش آن هستیم را در دستور کار قرار دادیم " که بطور مشخص این مساله شامل صادرات این جنگنده نیز خواهد شد ، با این وصف ، در حالی که جت رزمی فوق الذکر چندمین نمونه از پیکربندی های هوایی رزمی تولید شده توسط ایران محسوب می شود ، اما بنا بر اخبار منتشر شده از رسانه های داخلی ایران ، کوثر ، اولین جت رزمی است که در خط تولید انبوه قرار می گیرد . این پیکربندی که یک الگوبرداری دقیق از جت رزمی F-5F به نظر میرسد ، از میانه دهه 70 میلادی در سازمان رزم نیروی هوایی ایران مشغول بخدمت بوده و بدلیل انعطاف پذیری بالا در اجرای ماموریتهای محوله ، هزینه تعمیر و نگهداری پایین ، برای تولید بومی مورد توجه قرار گرفته است . این درحالی است که گونه های پیشرفته تر و به روز شده این پیکربندی ، در گذشته توسط همپیمانان ایالات متحده نظیر سوئیس ، تایوان ، سنگاپور و تایلند مورد استفاده قرار گرفته ، بنا بر گزارشها ، کوثر صرفا" یک روگرفت بومی از نسخه اصلی محسوب میشود ( ظاهرا " بنا بر گفته های مقامات داخلی ، تقریبا تمامی زیرسیستم های این محصول ، بطور کامل دچار تغییر شده و تصاوی منتشرشده از این پیکربندی نیز شاهد مدعای این مساله است . م ) اما برخی ناظران نظامی براین اعتقاد هستند که این جنگنده ، با مجهز شدن به حسگرهای پیشرفته و اویونیک بومی و تطبیق آن با موشک هوا به هوای دوربرد فکور-90 ( یک نمونه مشتق شده از موشک هوا به هوای فینیکس ) که به تازگی توسط صنعت دفاعی ایران ، رونمایی شده ، می تواند به لبه بُرنده و مرگباری برای نیروی هوایی این کشور تبدیل گردد و این ترکیب در حوزه آسیای جنوب غربی ، به تقریب همتایی نخواهد داشت . به گفته امیر سرتیپ بنی طرف ، ایران تاکنون موافقتنامه هایی برای صادرات این محصو.ل با کشورهایی نظیر روسیه ، چین و اندونزی به امضاء رسانده ، اما در حالی که خرید این محصول از سوی کشورهایی نظیر روسیه و چین بسیار بعید به نظر می رسد ، این امکان وجود دارد که هدف ، صدور غیر مستقیم این سلاح به کشورهای ثالث باشد . از یک نظر ، شاید خرید این جت ایرانی از سوی نیروی هوایی اندونزی ، تکمیل قدرت هوایی این کشور در کنار صدور جتهای سوخو-35 تحلیل شود ، در حالی به شکل همزمان ، ناوگان اف-16 نیروی هوایی این کشور نیز با ورود کوثر ایرانی ، برای ماموریتهای مهمتری حفظ گردد . علاوه براین ، مشتریان منطقه ای این هواپیما نظیر لبنان و سوریه نیز می بایست در نظر گرفته شوند ، چرا که برخی تحلیلگران نظامی معتقدند که کوثر ، احتمالا" جایگزین ارزان تری برای جتهای رزمی نظیر میگ-29 ، اف-16 ، جی-10 و جی اف-17 خواهد بود . بازاریابی و صادرات احتمالی کوثر ، درآمدهای جنبی افزونتری را برای بخش دفاعی ایران فراهم خواهد کرد و شاید مقدمه ای ( هر چند با کیفیت پایین ) برای تقویت نیروی هوایی این کشور محسوب گردد . منبع صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

بنده مدیر انجمن هستم ، در نتیجه تشخیص ادامه یا عدم ادامه این بحث ، در حوزه صلاحیت بنده است دقت کنید دوست عزیز ، بنده الان نزدیک به 4 سال هست در میلیتاری مسئولیت دارم ، کاربرانی نظیر شما که از این ادبیات استفاده می کنند ، زیاد آمدند و رفتند ، در نتیجه سعی کنید حداقل مثل پیشینیان خودتان عمل نکنید . در میلیتاری نه واداده داریم و نه ضد انقلاب ، این جا جمعی هستند که سعی دارند روی یک اصول مشخصی وضعیت دفاعی جمهوری اسلامی ایران را نقد کنند ، نقاط قوت را پررنگ کنند و نقاط ضعف را در چهارچوب قوانین ، نقد کنند . اگر دانش و تجربه ای دارید ،محترمانه بیان کنید ،کسی هم مزاحم شما در اعلام نظر نمی شود ، ولی سعی نکنید که میلیتاری را تبدیل به بخش کامنتهای خبرگزاری ها کنید ....... پی نوشت : برای بقیه موارد مطرح شده هم جواب تخصصی وجود دارد . یک بخشی را دوستان دریایی ما جواب خواهند داد ، بخش دیگری را هم دوستان انجمن قضاوت و تحلیل می کنند مدیر انجمن میلیتاری MR9

وضعیت حادثه برخورد فریگیت نروژی Helge Ingstad و تانکر نفتی Sola TS صبح پنجشنبه مورخ 8 نوامبر 2018 ، اداره بررسی حوادت نروژ (AIBN) اعلام نمود که فریگیت نیروی دریایی ارتش نروژ با شناسه HNOMS Helge Ingstad و تانکر نفت ثبت شده در کشور مالت با شناسه Sola TS در محوطه بیرونی ترمینال بندر برگن با یکدیگر برخورد نموده اند . پس از اعلام این خبر ، اداره بررسی حوادت نروژ (AIBN) با واحد تحقیقات ایمنی دریایی مالت تماسی حاصل نمود تا به شکل مشترک ، فرآیند تحقیق در خصوص این حادثه که به شکل خاص توسط این مجموعه نروژی هدایت خواهد شد را آغاز نماید . این تیم بررسی ، در بعد از ظهر و شب 8 نوامبر ( کمتر از چند ساعت ) با استعداد سازمانی 14 نفر وارد برگن شدند تا تحقیقات در این زمینه صورت رسمی بخود بگیرد . به گفته سخنگوی این تیم تحقیقاتی ، تاکنون (16 نوامبر 2018) با خدمه حاضر در این دو شناور مصاحبه های متعددی صورت پذیرفته ، داده های اطلاعاتی از رادار بندر و دو شناور استخراج و چندین جلسه هماهنگی میان نیروی دریایی نروژ ، آژانس سیاست گذاری دریایی در بخش دفاعی نروژ ، پلیس دریایی صورت گرفته است ، مضاف براین ، داده های بدست آمده از پل فرماندهی فریگیت نروژی نیز بازیابی و در حال پردازش است . بدین ترتیب اداره بررسی حوادت نروژ (AIBN) فرآیند جمع آوری اطلاعات را با هدف بررسی سلسله وقایع منجر به این حادثه را در دستور کار خود قرار داده و این به تیم بررسی کمک خواهد کرد تا به فرضیات موجود در خصوص چگونگی این رویداد ، پاسخ دهند . با این حال ، ارائه یک نظر قطعی برای این حادثه ، بسیار زود بوده ، چرا که مصاحبه های بیشتری برنامه ریزی شده و تیم های میدانی در حال بررسی لاشه این فریگیت هستند . نیروی دریایی نروز نیز به اداره بررسی حوادت نروژ (AIBN) اطلاع داده که یک تحقیق درون سازمانی را در مورد این حادثه آغازخواهد نمود و پس از اتمام ، داده های بدست آمده با این تیم تحقیق به اشتراک گذاشته خواهد شد . بدلیل پوشش رسانه ای گسترده این حادثه ، سخنگوی اداره بررسی حوادت نروژ (AIBN) اعتقاد دارد که هدف از این تحقیقات ، مرور زنجیره رویدادها ، شامل تمامی عوامل موثر در بروز این حادثه است . نتایج این تحقیقات نیز در نهایت به پیشنهاداتی برای افزایش سطح ایمنی دریایی در دو حوزه نظامی و غیر نظامی منجر خواهد شد . به اعتقاد وی ، این حادثه ماهیت بسیار پیچیده ای داشته و بالتبع زمان و منابع سرمایه ای قابل توجهی را برای روشن شدن همه ابعاد ، می طلبد . به اعتقاد ناظران ، درصورتی که ظرف 12 ماه به نتیجه مشخصی منتهی نگردد ، اداره بررسی حوادت نروژ (AIBN) یک گزارش اولیه را در خصوص این حادثه درا ختیار همگان خواهد گذاشت . منبع صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9 حالا برسیم به شما .... 1- براساس اطلاعات منتشر شده ، همه 137 خدمه ناو نجات یافته اند و کسی کشته نشد . حالا برید بررسی کنید در قضیه دماوند چند پایور نیروی دریایی ارتش شهید شدند ؟؟ 2- حادثه دماوند در یک دریای بسته ( یا نیمه بسته ) اتفاق افتاده و حادثه فریگیت نروژی در یک بندر متصل به دریای آزاد ( دریای شمال که شدیدترین جریانات آب و هوایی نیم کره شمالی زمین را دارد ) 3- هر زمان در جمهوری اسلامی ، نهادهای مستقل از دولت یا نهادهای نظامی ، بررسی حوادث اینچنینی ( نظیر NTSB در حوزه حمل و نقل و یا همین مورد اخیر AIBN در نروژ ) تشکیل شد و به دور از حواشی ، موفق شد علت اصلی حادثه را اعلام کند ، بنده در خدمت شما برای پس گرفتن همه تحلیل ها در پست مورد نظر جنابعالی هستم . 4- از دست رفتن یک شناور رزمی چند میلیارد تومانی برای ما چیزی در حد یک فاجعه است ( دلایل ان هم کامل مشخص هست ) ولی برای همین کشورهای مورد نظر ، جایگزینی یک شناور ، تقریبا" و به نسبت فاجعه محسوب نمیشود ، چون زیرساختهای اقتصادی آنها ، هزینه لازم را تامین خواهد کرد ، مضاف براینکه ، نروژ از اعضای ناتو هست و تا جایگزینی ، مشکلی برای تامین امنیت خودش ندارد 4- احیانا" میلیتاری را با بخش کامنتهای مشعشع خبرگزاری های داخلی اشتباه نگرفتید ؟؟؟ 5- احیانا" کسی از دوستان اطلاع دارد که بالاخره علت اصلی حادثه کشتی " سانچی " ( با 32 شهید ) سقوط توپولف-154 در خرم آباد ( 119 شهید ) بر خورد سوخو-24 نیروی هوایی به توپولف ایران ایر تور( 119 مسافر ، 12 خدمه ،و 2 خدمه سوخو ) سقوط یاک-40 وزیر وقت راه ( مرحوم دادمان ) ( 25 شهید ) ، سقوط فالکن سپاه ( 12 شهید ) سقوط جت استار نیروی هوایی( 11 شهید ) برخورد هرکولس ارتش به شهرک توحید ( 94 شهید ) ، سقوط IL-76 سپاه در کرمان ( 45 شهید لشکر 14 ثار... کرمان ) ، حادثه قطار نیشابور و.... مشخص شده ؟؟؟؟؟ 6- به جای این کنایه زدن ها ، وقت بگذارید ، بررسی کنید که کشورهای دیگر ( فارغ مشخصات مورد نظر شما ) وقتی با یک حادثه روبرو میشوند ، چه کار می کنند تا این حوادث تکرار نشود .