متشکرم بااین حال به این بخش دقت بفرمایید : "از سویی دیگر ، با توجه به اینکه بخشی از حملاتی که IAF در ماه های اخیر بر علیه اهداف سوری اجرا نموده ، توسط عناصر دفاع هوایی این کشور رهگیری و خنثی شده است ، مقامات ارشد IAF به این نتیجه رسیده بودند که موشکهای کروز موجود با قابلیتهای متعارف رزمی بدلیل افزایش تراکم سامانه های پدافندی نمی توانند در اینده از سد آتش ایجاد شده ، عبور کنند ، در نتیجه می بایست مهمات جدیدی طراحی گردد تا به شکل خاص شرایط را برای بازگشت برتری هوایی IAF فراهم نماید . حالا سناریوی ما این هست ، فرض بر وجود یک حالت تخاصم میان آمریکا - اسراییل و جمهوری اسلامی ، و توجه به نظارت 24 ساعته فضای ایران و یا حداقل موقعیتهایی که امکان حضور لانچرهای متحرک ( و نه ثابت ) برای شلیک بسمت اسراییل برای انها محقق شده ، و علم به آمادگی IAF برای اجرای ماموریتهای تهاجمی متعارف ، کشف تحرک لانچرها برای حرکت بسمت موقعیتهای شلیک ( حتی 3-1 لانچر از 10 لانچر ) و یا کشف پس از شلیک موشک ، چقدر طول می کشد تا زنجیره فرماندهی، جتهای رزمی IAF یا حتی نیروی هوایی آمریکا را بسمت موقعیتهای شلیک این تسلیحات هدایت کند ؟؟؟ ( حضور پرنده های شناسایی نظیر جوینت استارز ، سکوهای فضاپایه رصد لانچرها ، پرنده های اطلاعات سیگنالی برای رصد مخابرات نظامی ما و.... در این سناریو وجود دارد ) نکته : فرض اصلی ما این هست که نیروی مشترک آمریکایی - عبری صرفا دست به حملات دورایستا میزنند و وارد حریم هوایی ایران نخواهند شد

شخصا"معتقدم برادر عزیز بنده ، جناب واریور که بدون شک در این زمینه مطالعات گسترده تری دارند ، می توانند بهتر از بنده اظهار نظر کنند .

سلام علیکم البته بنده یادم رفت عرض کنم قصد مقایسه نبود ، بلکه فقط یک یادآوری محسوب میشد که در نظر داشته باشیم ، اقدام نظامی ، چه اثری روی اقتصاد های بسته یا نیمه بسته می گذارد . ضمن اینکه معتقدم وضعیت جاری ما ناشی از سوء مدیریت فاجعه بار که این هم خودش ناشی از عدم وجود ساختارهای نقد پذیر هست ، بوجود آمده

اگر قصد داشته باشند با این سلاح لانچرهای ما بلافاصله بعد از شلیک یا حتی قبل از آن بزنند ، تحلیل چی هست ؟؟ مضاف بر آنکه پیکربندی های موجود ( اف-16/ اف-15) به شکل متعارف و اف-35 به شکل پنهانکار می توانند از نزدیکترین موقعیت ممکن فرایند شلیک را انجام بدهند برد این سلاح احتمالا 1200 مایل هست ( 1931 کیلومتر ) و با سرعت فراصوت این یعنی سرعت واکنش سریعتر بعد از شناسایی محل شلیک ( با فرض اینکه جتهای عبری در وضعیت CAP باشند ) چنگال های جدید تل آویو

ماجرای افغانستان ، فقط یک کاتالیزور برای فروپاشی اتحاد شوروی بود ، این کشور از اکتبر 1917 دچار تناقض شد و ظرف 70 سال این تناقض آنقدر بزرگ گردید که منجر به حوادث سال989 1 شد . رشد ناخالص داخلی اتحاد شوروی در بازه جنگ افغانستان

متاسفانه الان به یاد نمی آورم که تصویر را در کجا دیده بودم ولی در همان دهه 90 ، عکسی منتشر شد از همین ماهواره اسپات که توپهای ضد هوایی 23 م.م عراقی را روی سدها ، ساختمان های بلند مرتبه بغداد ، پل های بین بصره و کویت و... را که بخوبی هم استتار شده بودند ، مشخص کرده بود

خط سیر ماهواره شناسایی - نظامی کاسموس 210 ارتش سرخ در دهه 90 این نسخه روسی شناسایی فضایی هست تصویر اورجینال پرنده جوینت استارز از فرار ستون های رزمی ارتش عراق از شهر کویت منبع : مجله آویشن ویک اند اسپیش تکنولوجی ، 22 آوریل 1991 حالا این را با توسعه فناوری از دهه 90 تا الان ترکیب و در ذهن ، اتفاقی که قرار هست بیافتد را سناریو سازی بفرمایید ......

الان این کار راحت تر هم شده در زمان جنگ خلیج پارس ، ائتلاف با استفاده از ماهواره های نظامی اسپات ، به سختی لانچرهای عراقی در جنوب و جنوب غربی عراق پیدا می کردند ولی تقریبا" 30 سال ، قدرت تفکیک پذیری این ماهواره ها ، چه راداری و چه فروسرخ ، آنقدر هست که بتواند بطور کامل محیط ایران را پوشش بدهد ، همانطوری که بطور قطع الان هم دارند این کار را انجام می دهند نکته : این را هم در نظر باید داشت که در زمان یک حمله احتمالی ، ( تا الان ) ، عرصه هوا را کاملا به دشمن واگذار کردیم تجربه یگان های موشکی عراق به عینه در جلوی ما قرار دارد

بسم ا... نصب موشک ضد زره دهلاویه روی بالگردهای 214 هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران صرف نظر از حرکت مطلوب دوستان در هوانیروز در مسلح کردن 214 ها به سلاح ضد تانک ، به وضعیت بدنه بالگرد دقت کنید این بالگردها قریب به 4 دهه بی وقفه مشغول خدمت هستند و ظاهرا هم هچ حرکتی برای ارتقاء انها در دست اقدام نیست ، بطور قطع ، اگر بدنه بالگرد هم مرتب تقویت شود ، پیشرانه این بالگردها ، در مقایسه با 40 سال گذشته نمی توانند قدرت لازمه برای مانور مطلوب را فراهم کنند ، حالا در صورت بروز یک بحران غیر قابل پیش بینی ، آیا میشود روی بالگردهای خسته از 40 سال خدمت بدون توقف در بخش نظامی و غیر نظامی ( نظیر حادثه شینوک هفته گذشته / شهریور 97 ) حساب باز کرد ؟؟؟ روی این مساله یک مقدار تمرکز کنید که نگاه تک بُعدی به محیط رزمی در طول زمان چه فاجعه ای برای یک سازمان مسلح ایجاد می کند !!!!

سابقه اسراییل در اجرای این تحرکات ، یک چیز را اثبات کرده ، اینها هرگز یک حرکتی را بدون محاسبه انجام نمیدهد ( که البته در برخی مواقع منجر به فاجعه و شکست شده و برخی موارد هم درست زدند به هدف مورد نظرشان ) همه اینها باید در راستای استراتژی بلند مدت انها در منطقه دید و بررسی کرد نمونه های ان از سرقت کشتی حامل اورانیوم وجود داردتا دزدی شناورهای رزمی از فرانسه ، ترور سران فلسطینی و دانشمندان عرب در اروپا ، زدن راکتور هسته ای عراق .... پی نوشت : این را هم یقین بدانید که در حوزه سیاست ( که بخش دفاعی هم جزیی از ان هست ) هیچ حرکتی ، بدون علت و دلیل انجام نمی شود .

ظاهرا تمامی آتشبارهای خریداری شده بطور کامل تحویل شده ( 30مرداد 1395 شمسی ) بالطبع تحویل چهارمی یا پنجمی در سوریه روی کاغذ منتفی هست مضاف بر آن ، اجمالا" ما به هر "پرکاهی " باید متوسل شویم که سخت افزار رزمی مورد نیاز رادر شبکه دفاعی خودمان استفاده کنیم ، این تحلیل های اس-300 یا باور373 در سوریه ، در مقیاس ما ( حداقل فعلا" ) نیست .. وزیر دفاع: اس 300 به طور کامل تحویل ایران شد هم روسها و هم مقامات تل آویو اطلاع دارند که برای گسترش نفوذ در آینده سوریه و بالطبع منطقه مدیترانه ( که هم برای ناتو و هم برای روسها پراهمیت هست ) از همین حالا باید دست به کار شوند ، در نتیجه سرنگونی فنسر یا IL-20 روسی بیشتر بهانه ای است برای افزایش توان مانور دیپلماتیک در این منطقه با چاشنی قدرت نظامی ، طبیعتا" هر دوتا حوزه نفوذی برای خودشون تعریف کردند و به اصطلاح دارند "کیک سوریه " را تقسیم میکنند ( آزاد گذاشتن دست روسها در سوریه در مقابل تضمین توقف تحرکات احتمالی ایران، حزب ا.... و احتمالا" تصمیم گیری های غیر قابل پیش بینی اسد ) البته آمریکا و ناتو این وسط ساکت نمی نشیند و بطور قطع وارد صحنه میشوند . اول ، لبنان از 1982 به این طرف بعنوان یک منطقه "حائل" تعریف شده ، در نتیجه بالانس قدرت ایجاب میکند که این کشور نظیر "شهر برلین " در جنگ سرد ، به پل ارتباطی غیر نظامی میان کشورهای متخاصم تبدیل شود ( که این هم خوب هست و هم فاجعه که باید در جای خودش بررسی شود ) دوم ، واحدهای سیاسی که زیرساختهای نظامی مناسب نداشته باشند در کشاکش بازی قدرت تبدیل به " آلت دست " میشوند که لبنان یکی از واضح ترین نمونه هاست . اگر قدرت نظامی حزب ا... را کنار بگذاریم ، لبنان صرفا" از یک نیروی پلیس مسلح به تسلیحات سنگین ( و نه یک ارتش کلاسیک ) بهره می برد . چیزی به اسم پدافند سازمان یافته یا از ان مهم تر ، نیروی هوایی ( حتی به شکل فرمالیته و ظاهری ) علی الحساب وجود ندارد . روسها بخوبی اطلاع دارند که تحویل جدی ( و نه ظاهری و در اخبار ) اس-300 به سوریه یعنی اعلان جنگ به اسراییل ، مگر اینکه توافق پشت پرده ای بین دو رفیق شفیق ( پوتین - نتانیاهو ) وجود داشته باشد که اس-300 به شکل ظاهری به ارتش سوریه تحویل شود ولی در کنترل عملیاتی روسها باقی بماند تا شائبه مترسک بودن حضور اس-400 برطرف شود ( با توجه به عدم عکس العمل این سیستم در پاسخ به حملات هوایی IAF ) در یک کلام ، ما شاهد یک بازی قدرت پیچیده در منطقه هستیم که 4 فقره عنصر قدرت ، شامل قدرت نظامی ،قدرت اقتصادی ، قدرت رسانه ای و دیپلماتیک به شکل زنجیر وار ( و نه جدا از هم ) دارند عمل میکنند .

تصویر تست پروژه سجیل از این دست موارد در زمان جنگ کم نداشتیم ، خیلی از موارد هم تا الان رسانه ای هم نشده ، ولی چرا درس نمی گیریم و تجارب موفق راتکرار نمی کنیم ؟؟؟؟؟!!!!!!

سلام مجدد نقدی که به ادعای ارسال باور 373 به سوریه وارد هست و در همین تاپیک هم عرض شد و دوستان فرمودند که سرکوفت زدن به تولید این سامانه هست ( که نبود ) دقیق موردی هست که جناب واریور فرمودند و دلایلش هم ذکر شد . پی نوشت : به جرات عرض می کنم در این چند سال برای یکبار هم نشد که توان داخلی را به تمسخر بگیرم ولی درک تفاوت بین نقد و تمسخر حقیقتا سخت هست .

سلام علیکم والا چه عرض شود ...... ولی خوب ، همین سرسبزی را در سرپل نرماندی و جنگلهای اطرف "کان" در فرانسه هم داشتیم که آمریکایی و بریتانیایی ها یکطرف ، ورماخت هم یکطرف دیگر ، زدند به هم و کشتار شد ....

سلام علیکم یک استانداردی وجود دارد که معتقد هست ساختار یک شبکه پدافندی (در اینجا زمین پایه ) ، باید در سه حوزه تاکتیکی ، عملیاتی و راهبردی ، تشکیل ، مرتب بروزرسانی و ارتقاء پیدا کند ، اگر بین هر کدام از این سه حوزه ، نقطه کور یا شکافی وجود داشته باشد ، ماهیت وجودی کل سیستم بطور کامل زیر سئوال هست . حالا هر اندازه فضای تحت پوشش ( که محاط هست بر فضای آسمان یک واحد جغرافیایی از سطح زمین تا ارتفاع 80000 پا ) بیشتر باشد ، مسئولیت رده رزمی مسئول برای پایش آن سنگین تر و طبیعتا" نیازمند فناوری پیشرفته تری هست . مجموع سامانه هایی که در این شبکه وجود دارد ، (مثل تصویر بالا ) علاوه داشتن همپوشانی می بایست 360 درجه این محیط را کنترل کرده تا از بروز هر گونه غافلگیری در زمان جنگ ، یا دادن فرصت به دشمن برای رصد نقاط قوت و ضعف در زمان صلح ، جلوگیری بعمل آورند . مضاف برآن ، تراکم حضور و قدرت آتش این سیستم ها باید به شیوه ای چیده شود که در صورت از بین رفتن لایه های مستقر در لبه جلویی میدان ، همچنان لایه های بعدی به همان اندازه لایه های اولیه توانایی دفع حملات را داشته باشند . اما مساله اصلی دراینجا تشخیص صحیح قدرت تهاجمی عناصر مهاجم و سمت اصلی حمله ( که مسلما" با اجرای حملات ایذایی همراه هست ) خواهد بود ، و بطور طبیعی ، در کنار تمرکز بر شبکه سازی وسیع و در لایه های پدافندی متعدد ، داشتن نیم نگاهی به بحث پدافند هواپایه و حتی فضا پایه ( که ارتش ایالات متحده پیشگام در ان هست ) ضروری خواهد بود . موشکهای روسی برای نیروهای مسلح ایران ، تشدید مسابقه تسلیحاتی !!!!!!!!

تخته نرد به شیوه سوری گزارشهای مربوط به ناپدید شدن یک هواپیمای توربوپراپ روسی IL-20 که از مبداء پایگاه هوایی حمیم در استان لاذقیه سوریه عمل می نمود درنهایت به این تحلیل منجرشد که این حادثه بر اثر شلیک یک تیر موشک اس-200 جمعی واحدهای دفاع هوایی ارتش عربی سوریه روی داده است که ازدهه شصت میلادی به تعداد 2 آتشبار ( چیزی در حدود 44 لانچر ) در خدمت این کشور قرار دارد . به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، شلیک این موشک ، همزمان با اجرای حملات هوایی توسط نیروی هوایی اسراییل و حضور شناورهای رزمی نیروی دریایی فرانسه صورت پذیرفت که درنهایت به سرنگونی پرنده شناسایی روسی در آبهای مدیترانه منجر گردید . برخی ناظران جنگ داخلی در سوریه معتقدند که هدف IAF ، مجموعه ای از انبارهای مهمات در لاذقیه بوده و طبق ادعای مقامات ارشد روسیه ، ارتش اسراییل حداقل 60 ثانیه قبل از اجرای حمله ، هشدار اجرای این تهاجم هوایی را اطلاع رسانی نموده اند که بیشتر برای جلوگیری از وقوع یک درگیری احتمالی میان دو کشور در فضای هوایی سوریه صورت می پذیرد . با این حال ، ناتوانی طرفهای درگیر در این شرایط در استفاده بهینه از سازوکارهای هشدار موجب شده تا این تحلیل از سوی ارتش روسیه مطرح شود که خلبانان نیروی هوایی رژیم عبری از پروفایل پروازی پرنده روسی بعنوان پوششی برای جلوگیری از کشف مسیر پروازی خروج جتهای اسراییلی از فضای هوایی سوریه استفاده نموده اند . پرنده شناسایی غیرمسلح IL-20 به شکل گسترده ای توسط نیروی هوایی روسیه و کره شمالی برای اجرای عملیات نظارت و شناسایی و جاسوسی الکترونیک مورد استفاده قرار دارد . با این حال گفته میشود که این هواپیما ، اجرای عملیاتهای محرمانه ای را در استان ادلب با هدف شناسایی مراکز نظامی القاعده در طول مرز سوریه – ترکیه و هدایت جتهای رزمی روسی برای انهدام این مراکز برعهده دارد . وزارت دفاع روسیه پس از قطعی شدن سقوط IL-20 شناسایی اعلام نموده که انهدام این پرنده بطورمستقیم در نتیجه شلیک یک تیر موشک اس-200 سوری بوده ، اما تغییر مسیر جتهای نیروی هوایی اسراییل به اندازه سریع و غیر منتظره بوده که فرصت واکنش مناسب از سوی خدمه روسی مستقر در این هواپیما را سلب نموده است . به گفته سخنگوی وزارت دفاع روسیه ، این اقدام اسراییل ، بعنوان یک عامل تحریک آمیز در نظر گرفته میشود ، چرا که 5 نفر از پرسنل ارتش روسیه در نتیجه عمل غیرمسئولانه نیروی هوایی اسراییل جان خود را از دست داده اند و این برخلاف روح همکاری میان روسیه و اسراییل است و ارتش این کشور ، حق اقدام متقابل را برای خود محفوظ می دارد . با توجه به اهمیت نقش روسیه بعنوان یک بازیگر کلیدی با توانایی کنترل نفوذ ایران در سوریه و هم چنین ، وجود پتانسیل کافی در مسکو برای ارسال سیستم های دفاع هوایی پیشرفته تر نظیر S-300VM یا BUK-M3 در مدت کوتاه ، این مساله برای تل آویو پر اهمیت به نظر می رسد که برای جلوگیری از هر گونه اقدام روسها در سخت ترکردن اقدامات نظامی در سوریه ، هر چه سریع تر روابط خود را با روسیه اصلاح نماید . به همین منظور گزینه های موجود برای اسراییل از پرداخت خسارت به روسیه و همچنین عذر خواهی رسمی خواهد بود ، اما در صورت عدم اتخاذ این گزینه ها ، احتمالا" روسها تحرک بیشتری را در سوریه خواهند داشت و محدودیتهای بیشتری را در جولان IAF در فضای هوایی سوریه اعمال خواهد نمود . از یک نظر ، اعمال محدودیتهای بیشتر برای IAF ، بطور مستقیم موجبات تقویت کابوس اسرایبل در سوریه ( جمهوری اسلامی ایران و حزب ا... ) در نزدیکی مرزهای امنیتی ( جولان اشغالی ) فراهم می نماید . در مجموع ، تضعیف همکاری های امنیتی میان اسراییل و روسیه ، تاثیر قابل توجهی بر روند جنگ در سوریه نخواهد داشت ولی امنیت اسراییل ، بطور کامل به مخاطره خواهد افتاد . روسیه: سوریه را به «اس- ۳۰۰» مجهز می کنیم صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

سلام علیکم خوب ، با توجه به بک گراند موجود ، باید همین طور باشد که می فرمایید ولی تمرکز بیشتر روی پیکربندی حامل بود و نه خود سیستم . تا جایی که اطلاع دارم ، به غیر از مجموع سامانه های تور ام- یک که روی پلتفرم شنی دار حمل می شوند ، بقیه روی پیکربندی های چرخ دار هستند ، البته هزینه خرید و تعمیر و نگهداری شنی دارها بیشتر هست ولی خوب ، تحرک بیشتری نسبت به پلتفرم های چرخ دار دارند ،ان هم در کشور ما که تنوع جغرافیایی زیادی دارد . این توجه و اهمیت دادن به طراحی و تولید سیستم های جنگ افزاری منطبق بر محیط رزم کمتر از تولید انبوه نیست . بعنوان مثال ، یک تجربه از متحرک سازی هاوک که با توجه به تجربه دفاع مقدس ، کل هزینه های مربوط به زیرسازی لازم برای استقرار سامانه های ثابت یا نیمه ثابت را به شکل قابل توجهی کاهش میدهد ، مضاف برآن که قابلیت بقاء ان در برابر تهدیدات بیشتر شده و کارایی افزون تری را به نمایش می گذرد برآیند این مواردی که فرمودید ، این هست که نقاط قوت را از شکل بالقوه به صورت بالفعل در بیاوریم .

خوب ، این نیازمند سرمایه گذاری هست ، سالها پیش در جایی مطالعه کرده بودم که نیروی هوایی آمریکا در دهه 60 میلادی برای وارد کردن یکی از موشکهای هوابه هوای تولید شده به خدمت رزمی ، ( احتمالا AIM-4 ) صدها شلیک آزمایشی را ثبت کرده ، حالا اگر فناوری را در نظربگیریم ، برای تایید اطمینان پذیری این سلاح ، شلیک در شرایط واقعی یا شبیه سازی شده را باید برنامه ریزی کرد ...

سلام ممنون از اطلاع رسانی بله ، درست هست ، ولی یک نکته ای وجود دارد و ان نمایش توپ این سیستم هست ، ظاهرا " یک رادار جستجو هم برای این سامانه باید متحرک سازی شود ...... شاید هم نمونه اولیه هست و نیازمند تغییرات برای عملکرد بهینه ==== هر چند سیستم زیر قرار بود توسط ما درسالهای قبل از انقلاب خریداری شود و حتی گفته میشود که یکی وارد ایران شده و بعد ان را عودت دادند ، ولی برای دفاع از سیستم های بزرگتر مثل اس-300 یا باور 373 ، و حتی پشتیبانی از واحدهای زمینی ، نیازمند یک پیکربندی شنی دار مثل نمونه زیر هستیم ، چون توپوگرافی ایران ، یک شکلی هست که اجازه تحرک به پیکربندی های چرخ دار را همیشه نمی دهد

اسپارو AIM-7 E.2 در ایران در اوایل دهه 40 شمسی ، با عملیاتی شده فانتوم ها در نیروی هوایی ایران و افزایش تهدیدها از سوی عراق و اتحاد شوروی ، ارتش ایران بر این تصمیم قرار گرفت تا توانمندی های خود را در حوزه رزم هوایی با خرید موشکهای میان برد AIM-7 اسپارو ، افزایش دهد . به همین علت ، پس از مطالعات و بررسی های صورت گرفته و بر اساس تجربه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در ویتنام ، نیروی هوایی برای خرید اسپارو اعلام آمادگی نمود . با امضاء قرار داد میان ایران و شرکت سازنده ( ریتئون ) به سال 1968 ( 1345 شمسی ) نخست در حدود 300 تیر موشک برای جتهای فانتوم سری دی که به تازگی نیز تحویل داده شده بودند ، به قیمت هر تیر 57000 دلار خریداری شد . سه سال بعد ، یعنی در سال 1971 ( 1350 شمسی ) ، چیزی درحدود 400 تیر موشک AIM-7.E.2 مجددا برای نیروی هوایی سفارش داده شد که قیمت هر تیر موشک با کمی افزایش به 68000 دلار رسیده بود . دو سال بعد ، ( 1973 / 1352 شمسی ) ایران سفارشی بزرگتر ، در حدود 500 تیر موشک AIM-7 E.3 و پس از یکسال ( 1974/ 1353 ) ، سفارشی برای 60 تیر موشک ( به قیمت هر تیر 75000 دلار ) را به ریتئون ارائه نمود . باورود تامکتها در میانه های دهه 50 شمسی ، اینبار یک سفارش بسیار بزرگ ، چیزی در حدود 800 تیر موشک AIM-7 E.4 در بازه زمانی سال 1354 تا 1356 به نیروی هوایی با قیمت هر تیر 86000 دلار تحویل شد . علیرغم این تعداد انبوه ، برنامه ریزان نظامی ارتش به این نتیجه رسیده بودند که موشکهای تحویلی از کیفیت چندانی برخوردار نیستند ، درنتیجه طبق یک برنامه از پیش تعیین شده ، چیزی در حدود 250 تیر موشک اسپارو از مدلهای تحویلی اولیه به ایالات متحده ارسال شد تا به استاندارد AIM-7 E.3 ارتقاء یابند که هزینه این ارتقاء برای هر تیر 23000 دلار تعیین شده بود . صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

بخش دوم : به اعتقاد تحلیلگران صنایع هوا- فضای اسراییل ، برد و هزینه تولید ، از جمله فاکتورهای مورد نظر IAF برای بکارگیری آن محسوب میشود ، چنانکه الی ریتر یکی ازمدیران بخش توسعه قدرت آتش موشکی IMI معتقد است که نسبت هزینه به فایده این فناوری در مقایسه با مهمات استاندارد فعلی نیروی هوایی فوق العاده است ولی به رقم مورد نظر اشاره ای ننمود . در حالی که IMI هنوز برد این جنگ افزار جدید را افشاء نکرده ، اما با توجه به ابعاد اندازه گیری شده از روی تصاویر منتشره ، می توان چنین حدس زد که از مهمات تولیدی روس ها که بردی برابر 1200 مایل را به ثبت رسانده ، بزرگ تر بوده و طبیعتا برد بیشتری خواهد داشت . به همین ترتیب ، منطقی خواهد بود که فرض شود سر جنگی Rampage در مقایسه با نمونه های زمین پایه کوچکتر باشد . نمونه مشابهی که هم اکنون در زرادخانه نیروی هوایی اسراییل وجود دارد ، موشک کروز زمین به هوای Popeye است که با طولی برابر با Rampage سه هزار پاوند وزن داشته ( 2برابر Rampage ) و به یک کلاهک متعارف به وزن 750 پاوند مسلح شده است ، درنتیجه ،بخش قابل توجهی از ظرفیت داخلیRampage با وزنی در حدود نصف Popeye ودرازای برابر ، به سوخت مورد نیاز تخصیص داده شده که برد زیاد ان را موجه جلوه میکند . به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، سرجنگی Rampage احتمالا کوچکتر از Popeye خواهد بود ،اما برای تاثیر گذاری بیشتر ، ترکیب سرعت فراصوت که درزمان برخورد به هدف با تولید انرژی جنبشی افزون تر همراه است ، می تواند کاهش وزن کلاهک جنگی را به گونه ای موثر جبران نماید . بااین وصف ، ابعاد Rampage نشان میدهد که جتهای اف-15 و اف-16 به شکل متعارف قادر نخواهند بود تا در یک زمان ، بیشتر از یک یا دو تیر از این موشکها را با خود حمل کنند ، اما به نظر می رسد که حتی این تعداد نیز برای انهدام اهداف سخت سازی شده در فواصل زیاد نظیر فرودگاه های نظامی یا زیرساختهای تولید تسلیحات WMD کافی باشد . برنامه ها مشابه ومشکلات موجود : این مساله ( تعداد محدود قابل حمل توسط جتهای رزمی ) یک مشکل مشابه برای همه کاربران ان محسوب میشود . در مارس 2018 ، ولادیمیر پوتین ، رییس جمهور روسیه ، از یک سلاح فراصوت جدید با شناسه Kinzhal رونمایی نمود که نسخه هواپایه راکت زمین به زمین Iskander محسوب می شد ، در حالی که گزارشاتی در دست است که نشان می دهد ، چینی ها در دسامبر 2016 نیز پرتابه ALBM خود را مورد آزمایش قرار دادند . طبق ادعای برخی ناظران ، نیروی هوایی روسیه ، حداقل 6 فروند از جنگنده – رهگیرهای برد بلند MiG-31 خود رابرای حمل این سلاح که درازایی در حدود 25 فوت را شامل میشود ، بروزرسانی نموده است و گفته می شود که کرملین قصد دارد تا قبل از پایان سال 2018 ، حداقل6 فروند دیگر از این جتهای رهگیر را به این سلاح ، مجهز نماید . با عملیاتی شدن این 12 فروند ، نیروی هوایی روسیه حداقل به یک اسکادران میگ-31 برای اجرای حملات مرگبار دوربرد برعلیه اهداف سخت سازی شده مجهز می گردد . به اعتقاد پاول پودویگ ، تحلیلگر ارشد نظامی روس ، نیروی هوایی روسیه بیشتر برروی شلیکهای جداگانه ( 2 یا 3 یا 6 موشک بطور همزمان ) تاکید دارد که این مساله برای جتهای عبری نیز مصداق پیدا می کند . نیروی هوایی ایالات متحده ، نیروی هوایی اسراییل ، استراتژی یکسان ، تاکتیکهای متفاوت : به شکل واضحی ، وقتی صحبت از حملات دورایستا میشود ، برای ارتشهایی نظیر ارتش ایالات متحده ، سرعت در مقایسه با وزن کلاهک یا ابعاد بزرگ ، ارزشی نخواهد داشت ، چرا که بسادگی میتوان آسیب پذیری در برابر این سلاح ها را با سیستم های تدافعی مناسب ، کاهش داد ، اما برای مجموعه ای نظیر اسراییل که در مقایسه با ارتش ایالات متحده ، پیکربندی های هوایی محدودتری برای شلیک این تسلیحات در اختیار دارند ، کاربرد یک جنگ افزار بالستیک هواپایه با سرعت بالا ( علیرغم قدرت انفجاری پایین ) میتواند به تنها گزینه برای انهدام اهداف در بردهای طولانی تبدیل گردد . با تمامی این تفاسیر ، در حالی که Rampage قرار است تا بتدریج به یک چالش اساسی برای سیستم های دفاع هوایی ارتقاء یافته جنگ سرد حاضر در سوریه تبدیل گردد ، سوالی اساسی مطرح میشود که IAF چگونه میتواند از این سلاح برعلیه سامانه های پیشرفته تری نظیر S-300، S-400،BuK و Pantsir که درخاورمیانه گسترش می یابند استفاده کند ؟؟ در حداقل شرایط ، برد قابل توجه Rampage باعث میشود تا بقاء جتهای رزمی IAF در برابر سیستم های موشکی جدید روسی افزایش یابد و بدانها اجازه میدهد تا حملات هوایی دقیق تری را در فاصله ای دورتر از برد موثر این سیستم های پدافندی اجرا نمایند . این مساله بدان معنی است که خدمه هوایی ، زمان بیشتری را برای اجرای اقدامات پبشگیرانه در برابر شبکه پدافندی حریف که مسلما" با دقت افزون تری ، می توانند عملیات رهگیری و انهدام مهاجمان را به انجام رساند ، در اختیار خواهند داشت . کاربرد ، آینده : به گفته کارشناسان نظامی ، تولید انبوه Rampage از سال 2019 آغاز میشود و این دقیقا" همزمان با دوره ای است که پیش بینی میشود تنش های میان ایران و اسراییل افزایش یابد ، چرا که ایران حضور خودرا در سوریه ، پر رنگ تر نموده و با توجه به سرنوشت توافقنامه هسته ای و تهدید ایران در از سرگیری غنی سازی که این خود ممکن است مقدمه ای برای تولید تسلیحات هسته ای باشد ، نیاز IAF به یک جنگ افزار جدید دورایستا پرسرعت را معنا می بخشد . منابع : 1- https://militarywatchmagazine.com/article/rampage-the-israeli-air-force-s-deadly-and-precise-new-standoff-missiles-and-why-they-are-key-to-enhancing-its-strike-capabilities 2- militarywatchmagazine صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

این ادعای دوستان بود ، تضاد تحلیل با دوستان همین هست ، البته نه تا این اندازه ، بلکه استدلال این بود که وقتی یک سیستم تسلیحاتی به قول دوستان در وزارت دفاع ، هنوز مراحل تست خودش را قرار دارد ، روی چه منطقی ادعای ارسال به سوریه پیش کشیده میشود ؟؟ تا جایی که بنده اطلاع دارم ،داده های ارائه شده ، به هیچ عنوان بزرگنمایی نشده ، فقط تجربه رزمی گذشته را به شکل مصور ارائه کردیم ، و در انتها هم عرض شد که ادعای ارسال یک سیستم تسلیحاتی در حالی که هنوز وارد چرخه دفاعی کشور نشده و نقاط ضعف و قوتش را تست نکردند ، و قرار دادن ان در برابر مجموع نیروی های هوایی که سابقه اجرای عملیات SEAD را در گذشته دارند ( آمریکا در ویتنام و خلیج پارس ، اسراییل در دره بقاع ، بریتانیا و فرانسه در خلیج پارس ) با منطق نظامی همخوانی ندارد . این مساله هیچ ارتباطی به دست کم گرفتن توان داخلی ندارد . اگر مبنای ما برای تحلیل آینده ، تجربیات گذشته + وضعیت فعلی باشد ، به این قبیل ادعاها نباید شاخ و برگ داد که بعدها بعنوان یک پایه برای تحلیل های بعدی استفاده شود . پی نوشت : حالا اگر یک حریف مشخص جهان سومی را هم مثال بزنیم ، همین نیروی هوایی عراق ، با مجموع مهمات غربی وشرقی اش ( خا-29 ال با برد 10کیلومتر و آرمات 40-120 کیلومتر ) چه بلایی را سر ما آورد که الان شاهد متحرک شدن این سیستم ها هستیم ؟؟؟

سلام علیکم خوب الان به شما باید گفت منظور ؟؟؟ (اشاره به به بخش رنگی شده ) الان میلیتاری چند سال هست که دارد فعالیت می کند و چند سال هست که نقد وضعیت را سرکوفت زدن تعریف کردند ؟؟ پست مورد نظر جنابعالی ، در پاسخ به ادعای دوستان در خصوص ارسال سامانه مورد نظر به سوریه بود بود که حتی رونمایی نشده !!!!!! و تمام !!!! حالا اگر شما مثل سایر دوستان معتقد به اعزام این سیستم تسلیحاتی به سوریه هستید ( و نه تولید و بکار گیری ان که بسیار هم مورد تایید هست ) که خوب ، باید منتظر ماند و دید . پی نوشت : 1- این استناد به شناسنامه نداشتن هم یک مقدار قدیمی شده ، اگر این شکلی باشد ، اروپایی هم زمانی که ما در دانشگاه جندی شاپور ، پیشگام علوم بودیم ، داشتند همدیگر را در اروپا قتل عام می کردند !!!! هر دوی استدلال ها اشتباه هست ، چون ارتباطی به ادعا و پاسخ داده شده به ان ندارد 2- مشکل تحلیلگران نظامی ما این هست که وقتی اتفاقی می افتد ، این عادت ناپسند جوگیری را ترک نمی کنند ، حداقل 4 نیروی هوایی درجه یک دنیا (امریکا / اسراییل / بریتانیا / فرانسه ) الان اسمان سوریه را زیر بال خودشون دارند ، روسها هم که سیستم های پدافندی رده اول خودشون را به سوریه فرستادند ، عملا نظاره گر ماجرا هستند ، پدافند سوریه که جز موارد مقطعی ، عملا" دستها را بالا برده !!!!!! ( نشانه ان هم جولان بی دردسر iaf در سوریه هست که هرجای را مطلوب دانست ، بمباران کرد ) بعد این ادعا مطرح می شود که ما ( جمهوری اسلامی ) این سیستم را به سوریه ارسال کنیم ، که چه بشود ؟؟؟ چرا قبل از طرح یک ادعا ( حالا از سمت هرشخصیت حقیقی و حقوقی ) به جوانب ان فکر نمی شود !!!!!! بعد در اینجا ( میلیتاری ) به این ادعاها شاخ و برگ داده میشود و یک نفر هم اگر استدلال مخالفی داشته باشد ، متهم به سرکوفت زدن می شود ، حالا ما چه زمانی قصد داریم این عادت ناپسند را ترک کنیم ، فقط آینده مشخص می کند . 3- جالب هست ، حضرات در سوریه ، حضور حتی 747 نیروی هوایی را تحمل نمی کنند ، بعد انتظار دوستان این هست که سامانه پدافندی را همین شکلی راست راست ارسال کنیم به سوریه ، انها هم دست به سینه ایستاده و تماشا کنند !!!!!!!

پی نوشت : لازم به توضیح هست که این نگاره را در اثنای زمزمه های بمباران داعش توسط فانتوم های نیروی هوایی در تاپیک سوریه ارسال کرده بودم که برای ماندگاری بیشتر به این تاپیک منتقل شد

عجیب هست که کسی اینها را امروز ندید بالاخره بعد از 4 دهه ، اورلیکن های 35 م.م را متحرک سازی کردند !!!