سلام علیکم فرض می گیریم این تحلیل شما درست باشد ، فکر می کنید چقدر زمان می برد که حریف ما مذاکرات را به شکلی پیش ببرد که ما را در گوشه رینگ صحنه سیاسی گیر انداخته و ضربات متعددی را روانه ما کند ؟؟؟ یک نکته ، شما قضیه عراق را از سال 1990 تا 2003 یک مرور مجدد بفرمایید . یک بازه 13 ساله از مذاکرت بی حاصل بدون توافق که درنهایت به ضعیف شدن و حمله به عراق و بی تفاوتی کشورهای تاثیر گذار انجام شد . البته وضعیت الان به هیچ عنوان مطلوب نیست بعنوان یک برآیند کلی از سال 82 ، ولی روند مذاکرات فرسایشی بدون نتیجه ، وضعیتی به مراتب فاجعه بارتر را رقم می زد . (در عین اینکه با بخش های خاصی از روندی که جناب جلیلی در پیش گرفته بودند ، موافق هستم و به بخش هایی از روند تیم فعلی هم در پیش بردن مذاکره انتقاد وارد هست ) ============================================================== مضاف بران ، یک چیزی را که عموماً همه ان را نادیده می گیرند، استفاده دشمن ، از ظرفیت " دیپلماسی ارعاب" برای تحت تاثیر قرار دادن افکار عمومی و نخبگان سیاسی طرف مقابل هست . جالب هست که بدانید استفاده از ظرفیت " دیپلماسی ارعاب" از سوی دشمن ، نگرانی وی (در اینجا آمریکا ) از نتایج اجرای یک عملیات نظامی کامل و محدود کردن شدت جنگ هست ( به معنای ساده تر دشمن ماهنوز برداشت کاملی از دست زدن به عملیات نظامی بر علیه ما ندارد که این فاز را دارد دنبال می کند ) شما فعالیت ترامپ را در رسانه ها ، استفاده از لُمپنیسم در صحنه سیاسی ، جلف بازیهای سیاسی ، انتخاب تندرو ترین شخصیت ها بعنوان مشاور امنیت ملی (بولتون ) یا شخصیتی مثل وزیر دفاع فعلی و نظایر آن را کنار هم بگذارید ، به این قضیه یعنی دیپلماسی ارعاب می رسید. نکته : این تحلیل ، برداشت آزادی بود از مطالب وزیر وقت امور خارجه آمریکا ،هنری کیسینجر چرا ؟؟؟؟ چون طرف ما ( ایالات متحده و اروپا ) اطلاع دارد که جمهوری اسلامی نحوه رفتار با عراق را تجربه کرده و با شدت و ضعف ، خودش را برای بدترین سناریوها دارد آماده می کند . حالا الزاماً این آماده سازی ( که مورد انتقاد ما هم هست بلحاظ دفاعی ) مشابه کره شمالی یا حتی عراق زمان صدام نخواهد بود . ( حالا ممکن هست ضعیف تر باشد یا قوی تر از این دوتا -شما هر دو تا حالت را در نظر بگیرید ) پی نوشت : 1- دیشب برای مرور برخی موارد مجبور شدم تا ساعت 2 بامداد مطالعه کنم ، نکته مثبت ماجرا این بود که بعد از سالها ، مجدد منابعی را مرور کردم که مضمون آن داشت از یاد می رفت . 2- در مجموع اگر ظرفیت ما در داخل به شکلی بود که هم در دوران تفکر حاکم بر دولت قبل و هم تفکر حاکم بر دولت فعلی ، تیم مذاکره کننده از سلایق مختلف چیده میشد و قبل از ورود به مذاکرات با حریف ، استراتژی ما صرف نظر از نوع سلیقه سیاسی با هم به اصطلاح "مَچ " می شد ، نگرانی و سوء ظن الان وجود نداشت برای هر سه جریان فکری حال حاضر ایران

طبیعی هست ، شما در دیپلماسی ، مفهومی به اسم اعتماد اصلا ندارید . دیپلماتها همواره از اعتماد دو جانبه حرف میزنند ولی می دانیم که این مساله در دنیای دیپلماسی شوخی هست یادمان باشد مخاطبان ما در غرب مبنای حرکاتشان این هست "لبخند بزن ولی خنجر را پشت سرت نگه دار " ( کلازه ویتس ) البته این تحلیل را هم میشود در نظر گرفت و درست دانست ولی 1- پتانسیل ما در برابر صف نسبتا یکپارچه غرب ، چقدر هست ؟ ( گفته شده صف نسبتا یکپارچه ، چون بنا بر فرموده امام (ره ) ، غربی ها مثل گرگهای گرسنه ای هستند که بدلیل عدم اعتماد به هم ، چشم در چشم قرار می گیرند تا از همدیگر صدمه نبینند ) 2- آیا اسباب و لوازم را برای گرفتن تضمین سفت و سخت در اختیار داشتید ؟؟ ( غیر از چرخه فناوری هسته ای که مبنای اصلی چانه زنی بود )

حالا هنری کیسینجر بعنوان فقط یکی از کسانی مطالبشان را دنبال می کنم ، شاید از اثرات مطالعه چندباره کتاب دوجلدی " دیپلماسی " ایشان باشد

عالی در همه زمینه ها ، خیر معدل 14 به نظرم مناسب باشد . بله ، ولی الزاماً همیشه این طور نیست ، دشمن مداوم دارد نرم افزار ها و باگهای خودش را برطرف می کند ( روند سیستماتیک ) و از اشتباه های خودش درس می گیرد و لبه تهاجمی اش همیشه تیز هست ولی ما دائم درحالت تدافعی قرار داریم ( بدلایل مختلف ) و بنا بر یک اصل نظامی : " نیروی مدافع ، همیشه باید به انتظار باخت ، بنشیند " حالا چرا ، چون ما در 4 دهه گذشته ، اسباب و لوازم لازم رابرای گرفتن ارایش تهاجمی فراهم نکردیم ( غفلت ، سهل انگاری ، و دلایل مشابه ) و این بر خلاف نظریه پورتر هست ( که برادر بزرگوار بنده جناب واریور ) ان را در برورسانی بخوبی تشریح کردند . (که دران نیروی مدافع ، کنترل را در دست داشته و ابتکار عمل را در دست دارد ) پی نوشت : پیشنهاد می کنم برادر عزیز ، جناب واریور ، درصورتی که این تحلیل بنده اشتباه هست ، محبت کنند و ان را اصلاح کرده و توضیحات لازم را بدهند .

شما لطف دارید اینکه محترمانه و دوستانه ، کنار هم داریم بحث می کنیم ، بسیار ارزشمند هست البته این فرموده شما را میشود به شکل های مختلف تحلیل کرد ولی قطعا" تحلیل جنابعالی محترم هست و باید ان را در نظر داشت . با این حال به یک شّق سوم هم شاید باید فکر کرد و ان فضای فعلی ایران هست که قطعاً با فضای انقلابی دهه 60 ، فضای توسعه اقتصادی دهه 70، فضای توسعه سیاسی 80 و در نهایت فضای ورود دو جریان خاص در اواخر دهه 80 تا حال حاضر ، متفاوت به نظر میرسد . فضایی که در آن ، تقریبا همه مردم ( عوام و خواص ) به اطلاعات در سطح های مختلف دسترسی دارند ، یک نسل کامل وارد عرصه های مختلف شدند و مثل همه جوامع ، تفکری با کمترین شباهت نسبت به نسل گذشته جریان پیدا کرده ، هنر دولتمردان برای بقای ساختار ، تطبیق آرمان های اولیه با وضعیت امروز هست که قطعاً به معنای عقب نشینی نیست . ( البته اگر چنین چیزی در فضای واقعی جامعه ایران اتفاق می افتاد ) البته شخصاً وارد مصداق ها نمیشوم ، چون این مصداق ها قطعا باعث دلخوری میشود و بنده قصد دارم همین فضای دوست داشتنی گفتگوی آرام ، ادامه داشته باشد . حالا اینقدر نا امید هم نباید بود ، بالاخره ، این محاسبات ما ، با عقل مادی ما دارد صورت می گیرد ، خوشبینانه یا بدبینانه هر دوتای ان را میشود محتمل دانست ولی به اندازه 1 م.م ، فضا را برای آنچه که " شانس " ( از نظر یکسری دوستان ) و " توکل بر خداوند " ( از نظر عده ای دیگر ) باید باز گذاشت ، آن وقت می بینید که افق دید یک مقدار کوچک ، گسترده تر می شود . برداشت جالبی بود ، تا الان به این مساله فکر نکرده بودم ، ولی چندان هم از شرایط فعلی رضایت وجود ندارد ، فقط سعی میشود که فضای نقد ، محترمانه و مسئولانه تر شود که انشا... همین طور باشد . پی نوشت : یکزمانی استاد پور ازغذی ، از واژه " عقلانیت انقلابی " نام میبرد ، به نظرم بیشتر روی این مفهوم باید کار کرد ممنون

بله درست هست تحلیل شما ، بنده با این مساله با چند تبصره موافق هستم ولی : سکانس یکم : یک حکایت از عصر قجر : ( نقل به مضمون ) می گویند که ناصرالدین شاه قاجار یک روز هوس کشیدن نقاشی کرد و روی بوم نقاشی تصویر یک گُل را رسم نمود . بعد از چند روز به همراه پزشک انگلیسی اش و وزرا و معتمدان ، نقاشی بردند به حیاط کاخ و ناصرخان رو کرد به پزشک انگلیسی اش و گفت ببین نظر وزرا در مورد این نقاشی چه چیزی هست : از یک نفر پرسید ، نظرت چی هست ، گفت حضرت اجل ، از گل واقعی این نقاشی طبیعی تر هست ، دیگری گفت ، بوی این نقاشی از گل طبیعی خوش بو تر هست ، به همین ترتیب همه شروع کردند به اغراق و تعریف و تمجید و گزافه گویی بعد ، ناصر خان ما رو کرد به سمت پزشکش و گفت : ببین ، من باید با این فلان فلان شده ها ، ایران را اداره کنم ......... نکته : کاری به واقعی بودن این حکایت ندارم ولی یک مورد روشن از وضعیت ما است . سکانس دوم : مبنای تعیین سیاست های راهبردی در حوزه تمدنی غرب ، تفکر سیستماتیک و مشورت ، کار آکادمیک در حوزه های مرتبط ، استفاده از لشکری از مشاورین برای اتخاذ و اجرای یک سیاست هست ،( یعنی این تصور نباید باشد که ترامپ ، سیاست خارجی امریکا را از توییترش اداره کرده و جهت می دهد// یعنی توییتر و سایر رسانه ها ، صرفاً جنبه دیپلماسی عمومی و نرم تری را در مقایسه با چهره سخت و خشن دیپلماسی سنتی دارد نشان می دهد ) بعنوان مثال ، الان شما در این حوزه تمدنی ( غرب تمدنی و نه غرب جغرافیایی ) بیشتر از 4000 مخزن فکر دارید که شبانه روز و با صرف هزینه هنگفت دارند کار می کنند و این خودش یک پیش زمینه آموزشی و سرمایه گذاری گسترده را نیاز دارد . ============= حالا بدون توجه به اینکه چه جریان فکری قبلا یا در حال حاضر در قوه مجریه حضور دارد ، خودتان قضاوت کنید که کدام طرف می تواند از فرصتهایش بهتر استفاده کند ؟؟!!!!! مشکل ما به فرموده یکی از دوستان عزیز در همین تاپیک ، ریشه ای تر از چیزی است که تصور می شود ، فرض بر صحت فرموده شما در خصوص نفوذ ، مشخصاً ساختار خودش نقص دارد که اجازه داده تا این وضعیت ایجاد شود. باز هم به فرموده برادر عزیز ، جناب ZED : "در خصوص خود ما و بعد از چهار دهه مشخص است هر جا پایبند به این قوانین بودیم موفق بودیم و هرجا که پایبند نبودیم موفق نشدیم . مثال بارز آن اقتصاد و شرایط اقتصادی فعلی است که در حاکمیت ربا بر بازارها انتظار معجزه و شق القمر در امور اقتصادی داریم " روی این عبارت تمرکز و فکر کنیم ............ پی نوشت : امیدوارم این عبارات موجب سوء تفاهم نشده باشد ، فقط نظر شخصی بنده بود و هدف یا غرضی در ان نیست

والا حداقل بهتر از پیشنهاد شما در خصوص استفاده از این فرصت برای تصفیه منتقدان داخلی هست به نظرم البته به دل نگیرید ، برای تعدیل فضای سنگین و ناامید کننده این مساله عرض شد و غرضی وجود نداشت

سلام علیکم این تحلیل به معنای تایید مواضع و عملکرد رییس محترم جمهور نیست و نقدهای جدی به وضعیت فعلی وجود دارد ولی حداقل این جمله روزولت را به ایشان قطعا " یاد آوری کردند : "آرام سخن بگو و با خودت یک چماق بزرگ داشته باش، به هرجایی خواهی رسید" با تشکر مجدد از برادر عزیز جناب کماندانت مشهورترین نقل قول های نظامی و سیاسی پی نوشت : 1- البته همان زمان ( شهریور سال 1395 ) مورد عتاب یکسری قرار گرفتیم ولی ارزش آن را داشت ...... 2- صحنه سیاست ، صحنه صبر و حوصله است ، نیازمند شخصیتهای صبور هست

سلام علیکم گربه سوار هفده روز از دی ماه سال 1360 گذشته بود که نیروی هوایی ارتش بعث عراق ، سیلی بسیار جانانه ای از نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران دریافت نمود . در این روز تاریخی ، سروان اسدا... عادلی به همراهی RIO ( کابین عقب) تامکت ، محمد مسبوق ، ۳ فروند میگ ۲۳ که در فرمیشن بسیار نزدیک به هم پرواز می‌کردند را با شلیک یک موشک فونیکس در حوالی جزیره خارک سرنگون کردند که از این لحاظ دارای رکورد سرنگونی سه جنگنده با یک موشک فینیکس می‌باشند . بعد از 3 دهه از این واقعه ، در چند روز اخیر ، مراسم تجلیلی از تکخالهای جت افسانه ای تامکت در موزه پرواز سیاتل برگزار گردید که سرهنگ اسدا... عادلی ، هرمن کوک و لری موزینسکی ( شکارچی فیترهای لیبیایی در خلیج سیدرا ) در آن حضور داشتند .در این مراسم هر سه خلبان سخنرانی کردند و بخش مهمی از این مراسم به بررسی پیروزیهای هوایی شگفت انگیز سرهنگ اسد ا... عادلی با هواپیمای F-14 اختصاص یافت . پی نوشت : ظاهراً پس از گذشت سه دهه از اتمام جنگ ، هنوز سلسله مراتب نیروی هوایی ارتش ، در بازگویی نبردهای هوایی ، همچنان در تردید به سر می برد . امیدواریم این وضعیت سریعتر بهبود پیدا کند .

سلام علیکم جسارتا ً در چه رشته ای تحصیل کردید ؟ ظاهرا جنس تحلیل های ما مشابه و این مایه مسرت بنده هست . این مسائلی است که در هیاهوی تحلیل های آنچنانی و مباحث تکراری مغفول واقع شده و مشاهده ان واقعا و بدون تعارف بسیار ارزشمند پست قبلی شما در تاپیک سوریه ( تاپیک سوریه ) انقدر خوب بود که ان را ذخیره کردم برای آینده ، / با این حال ، ان چیزی که فرمودید را سالها قبل از در چهارچوب نظریه " نقاط دروازه ای / GATE WAY) در همین میلیتاری مطرح کردم ولی خوب بدلایلی به اصطلاح "پا" نگرفت . دقیقا همین طور هست . دقیقاً همین طور هست ، شیوه نگاه نخبگان جنگ طلب آمریکایی ( وزیر دفاع ، مشاور امنیت ملی ، کنگره ، سنا و ... ) به صورتی هست که منتظرند واکنش ما را ببینند . هر نوع سیگنال وادادگی ، اختلاف ، ترس ، تسلیم و ... در هر سطحی ، انها را برای اجرای کارشان بیشتر ترغیب می کند . به اصطلاح الان توپ در زمین ما است . بسیار دقیق . تحلیل منطقی و جامعی بود . متشکرم پی نوشت : نخست اینکه بسیار خوشحالم دوستانی نظیر شما در میلیتاری حضور دارندکه حقیقتا مایه امیدواری است و دوم ،انشا.. فرصتی ایجاد شود در خصوص مشخصه های قدرت ملی در عصر فراصنعتی بیشتر صحبت کنیم ، مباحثه جذابی خواهد شد

زدن زیر میز بازی ، هزینه دارد ، احتمالا می توانید هزینه را پرداخت کنید ؟؟؟ چون همین وضعیت برای طرف مقابل هم مصداق دارد .

سلام مجدد به نظرم کل تاپیک باید دنبال پاسخ به این سئوال باشد "پاسخ نامناسب یا تردید در ارائه پاسخ مناسب" یعنی نخست ، ماهیت پاسخ یا واکنش ما نسبت به این مساله ( برجام موشکی احتمالی ) ( پذیرش / عدم پذیرش / انفعال ) الف : برجام موشکی را می پذیریم ب : برجام موشکی را نمی پذیریم ج: موضع ما ، انفعال مثبت یا منفی خواهد بود ( شاید معادل سیاست ابهام اسراییل در خصوص جنگ افزار هسته ای ) دوم ، شکل ( چهار چوب ) پاسخ یا واکنش (که در هر سه مورد فوق الذکر ، نوع استراتژی و تاکتیک انتخابی برای پاسخ دهی ) / الف : استراتژی پذیرش و تاکتیک های آن ب : استراتژی عدم پذیرش و تاکتیک های آن ج : استراتژی انفعال و تاکتیک های آن

سلام علیکم این جدول جنابعالی ، بنده را به یاد مدخل بحث "طرح ریزی استراتژیک " ، رویکرد وخامت مدار انداخت : (برای تداعی ذهنی ، مراحل افزایش استفاده از قدرت مغز را در فیلم lucy به یاد بیاورید / متاسفانه مثال دیگری به ذهن نیامد // به ترتیب 0 درصد ، 25 درصد ، 50 درصد ، 75 درصد و 100 درصد ) در این رویکرد ، ما 4 مرحله برای خارج شدن شرایط از کنترل (در هر حوزه ای )را باید مد نظر قرار دهیم : 1- نقطه آغازین ( 0 درصد ) 2 - مرحله آرامش : عادی بودن برنامه هسته ای / موشکی ایران ( 25 درصد ) 3- مرحله تنش : حد تحمل تنش / پاسخ غیر عادی به یک پرسش عادی ( 50 درصد ) 4- مرحله تشنج : حد تحمل تشنج / پاسخ نامناسب به پرسش های عادی ( خروج سیستم از تعادل ) ( 75 درصد ) 5 - مرحله بحران : حد تحمل بحران / پاسخ نامناسب یا تردید در ارائه پاسخ مناسب ( 100 درصد ) پی نوشت : 1- معادل یا نمونه های عینی این 4 سطح را دوستان خودشان حدس بزنند ( شخصا وارد جزییات نمی شوم ، چون بنا نداریم شخصیت یا نهادی را زیر سئوال ببریم ، صرفاً یک رویکرد تطبیقی هست ) 2- مرحله یک تا چهار مربوط به گذشته است و زیاد نباید روی ان متمرکز شد ، چون تغییر در ان غیر ممکن هست . تمرکز ما روی مرحله پنجم قرار دارد و جمله آخرین ان " پاسخ نامناسب یا تردید در ارائه پاسخ مناسب "روی این متمرکز باید شد 3- دوستان عزیز ، در افزایش سطح بررسی تاپیک دقت کنند ، وارد شدن به یکسری مسائل در حال حاضر به صلاح ادامه بقای انجمن نیست . این مساله را مد نظر داشته باشید . در این تاپیک نه بحث فساد هست و نه بررسی بیلان اداره جامعه ، موضوع تاپیک بررسی پیامدهای برجام احتمالی موشکی هست .

سلام علیکم این تحلیل شما خیلی شبیه به تحلیل رفیق ایلیچ اولیانوف هست ها ( خطاب به مذاکره کننده ارشد روسهای سرخ با ارتش قیصر در جریان روزهای منتهی به عهدنامه برست - لیتوفسک ) البته قیاس تطبیقی نیست ولی شرایط روسیه 1918 را داریم ؟؟؟؟

سلام علیکم هیچ نگرانی نداشته باشید ، تازمانی که گفتگو و مباحثه در چهارچوب قوانین موضوعه انجمن باشد ، نه تنها منعی در این خصوص وجود ندارد ، بلکه استقبال هم میشود . میلیتاری بهترین بستر برای رصد نوع نگاه جامعه ایرانی نسبت به محیط اطرافش ، بدون توجه به گرایش داشتن به جناح بندی های فعلی هست . از برادر عزیز ، جناب nasirirani که آغاز گر این موضوع بودند ، متشکرم . چند وقت پیش همین مساله را که دغدغه ایشان بود ، با بنده در PM مطرح کردند ، الان هم بصورت عمومی ان را در معرض قضاوت همه قرار دادند . تنها نگرانی این هست که این موضع تبدیل به مجموعه ای از لینکهای داخلی نشود ، ما اینجا قصد داریم تحلیل خودمان را از موضوع داشته باشیم و نه تحلیل های دیگران را . ولی از مطالب ترجمه شده توسط دوستان برای میلیتاری ، برای رصد نوع نگاه دیگران ازاین موضوع بسیار بسیار استقبال میشود .

سلام مجدد هر اندازه ، مبنا را براین بگذاریم که شرایط به گونه ای رقم زده شود که حریف ما ، تا جایی که امکان پذیر هست و موجبات آچمز شدن ما را فراهم نیاورد ، دست خودش را رو کند ، انعطاف پذیری ما در واکنشهای احتمالی ، بیشتر می شود . مثال مشخص این مساله را در جریان شلیک موشک به بغداد همه دیدیم ، چنانکه بعد از شلیک اولین موشک اسکاد ، تا چند روز عراقی ها قادر به ارائه یک تحلیل درست از اتفاقی که افتاده بود ، نبودند . ساختار بخش های اطلاعاتی اسراییل را هم که از گذشته رصد کنید ، مطالب و مقالات کارشناسانی هم که منتسب به این ساختار هستند را بررسی بفرمایید ، متوجه می شوید که تقریبا متفق القول ، همه انها این حملات را بازدارنده توصیف می کنند ( حداقل از انتهای دهه هشتاد این طور بوده ) و معکوس این مورد فقط یک تحلیل را ارائه میدهد ، این سکوت عجیب ما بی دلیل نیست ( حالا یکسری این را حمل بر ضعف و ناتوانی تحلیل می کنند و یکسری دیگر هم آن را پوششی برای کاری قلمداد میکنند که دارد انجام میشود ) . اگر حضور ما در سوریه تاکتیکی بود ، بله ،می بایست عدم پاسخ را در ناتوانی تحلیل کرد ولی اگر یک مقدار سطح تحلیل را بالاتر ببریم و حوزه را در سطح راهبردی ببینیم ، یک مقداری شرایط فرق می کند . دوباره باید برگردیم به صحبتهای سالهای گذشته در خصوص عملیات تاثیر محور به تفاوتهای میان عملیات نشانه محور ( تمایل دوستان به اتخاذ واکنش سریع به حملات اسراییل ) با عملیات تاثیر محور ( عدم واکنش در حال حاضر ) دقت کنید . به نظرم به راحتی میشود قضیه را تحلیل کرد پی نوشت : 1- یک فلاش بک به دو هفته پیش و حملات موشکی آمریکا به سوریه ، بزنید ، بعد شیوه عملکرد امریکایی ها و iaf در حال حاضر را هم با ستون اول از چپ مقایسه کنید.

بیشتر سعی می کنم نصیحت لیدل هارت را مبنا قرار دهم ، یک تحلیل گر، هرگز به یک سمت ماجرا متمایل نمیشود ، مستقیم از بالا ، صحنه را رصد می کند ، بعد با استفاده از دسترسی های اطلاعاتی ( منظور منابع نوشتاری و دیداری و ... ) تحلیل می کند . از دید مخاطب ، شاید این روش یک مقدار خشن فرض شود ولی به واقعیت نزدیک ترهست . چرا برگشتند ولی نه به شکل مستقیم . ( اصولاً نرفته بودند که برگردند . ) که خودش اثبات تغییر تاکتیک به شکل هوشمندانه و نه تغییر استراتژی هست . فقط کافی هست آرایش احزاب در لبنان را با وابستگی های انها رصد کنید

سلام علیکم یک مقدار این تحلیل خشن هست ، ولی اگر تحمل تلفات را ندارید ، وارد جنگ نشوید . در جنگ حلوا خیرات نمی کنند . همین عدم واکنش هیستریک ما هم موجب تعجب هست . دو حالت هم بیشتر وجود ندارد . 1- یا توانایی پاسخ دهی نداریم (که بخشی از تحلیل ها است ) 2- یا پلان طراحی شده برای سوریه و هزینه ای که بلحاظ مالی و انسانی و تجهیزاتی دارد پرداخت میشود ، به گونه ای هست که نیازمند وجود استانه تحمل بیشتری است . در یک دعوا ، عصبانیت یک طرف ، کمکی به برتری در برابر یک حریف قدرتمند تر نمی کند ، تنها مزیت آن ، تحلیل رفتن قدرت عکس العمل هست . ظاهرا یکسری از دوستان مظلوم نمایی اسرائیل را بعد از شلیک موشکهای الحسین صدام به تل آویو از یاد بردند . این تحلیل ها در روزنامه های عرب از دهه 40 میلادی نوشته میشد تا الان . پوسترهای پروپاگاندا اعراب هم الی ماشا... وجود دارد . پی نوشت : نقل به مضمون از دیک هُلم ، عامل CIA در گنگو " خدایا ما راهی جنگ هستیم و می دانم که در طول جنگ تو را فراموش خواهیم کرد ، اما لطفاً تو مرا فراموش نکن "

سلام علیکم به احتمال قریب به یقین ، این حملات پی درپی یک نشانه واضح از افزایش حس خطر برای اسراییل در سوریه است و اینکه حریف ما ظاهرا یک مقدار دستپاچه شده و این دستپاچگی به اندازه ای هست که مجبور شده کارت خودش را به اصطلاح "رو" کند . ( فرض کنید انها، این نکته را بخوبی متوجه شدند که ما قصد داریم عین نسخه کاری که در دهه هشتاد در جنوب لبنان انجام دادیم را در سکوت کامل رادیویی ، در سوریه ، بخصوص در امتداد بلندی های جولان مجددا تکرار کنیم ) . یادمان باشد در پلان جامع حریف ، این حملات ، در قالب حملات بازدارنده انجام میشود . یعنی تحلیل آنها بدین صورت باید باشد که این حملات پی در پی یا مقطعی صورت می گیرد ، چون یک روندی در سوریه آغاز شده و باید جلوی این روند را گرفت . اگر در جنوب لبنان ، دست جمهوری اسلامی یک مقدار بسته تر بود و هست ولی در سوریه آزادی عمل بیشتری وجود دارد ( چه بلحاظ نیرویی و چه بلحاظ سخت افزاری و حتی حوزه عملیات اطلاعاتی ) این وسط بطور قطع ، درز اطلاعاتی وجود دارد ( ویژگی غیر قابل اجتناب هر عملیات اطلاعاتی ) و یا حتی می توان چنین تحلیل کرد که سعی شده تا به دشمن چنین قبولانده شود که اهداف ، برای آنها حیاتی است و باید در اولویت انهدام قرار بگیرد . یعنی دشمن را آنقدر بچرخانید تا در مورد نیّت اصلی شما ، دچار سرگشتگی شود ( پرچم ساختگی ) هر چند بطور قطع ، حریف ما ، ارزیابی های خودش را دارد و نباید توان تحلیل انها را دست کم گرفت . در مجموع کار بسیار ظریفی هست که برنامه ریزی و پیش بینی همه احتمالات را می طلبد . طبیعتاً این اقدامات ، تلفات هم دارد ، همانطور که برای حریف ما هم این مساله مصداق پیدا می کند . البته تنها نکته در این بین برای ما ، هوشمندی تصمیم سازان این حوزه در توجیه عقلانی چرایی عدم پاسخگویی هست ، چون فشار افکار عمومی ، بصورت بی رحمانه ای مطالبه اقدام متقابل را دارد و در هر شکل ، اقدام عجولانه ، به سود حریف ما تمام شود . این را بگذارید در کنار آماده بودن دولت ترامپ برای شروع یک هجمه تبلیغاتی یکپارچه بر علیه ما و بهانه ای برای ملغی کردن معاهدات ..... پی نوشت : 1- باید جالب باشد بررسی تحلیل های طرف مقابل ، ولی چه کنیم که دستها برای بیان یکسری مطالب یک مقدار بسته است.... 2- مجموعا نه دشمن را باید دست کم گرفت و نه توانایی های خودی را . حد واسط را در تحلیل ها باید در نظر داشت .

تاپیک کره شمالی عزیز - رعایت کنید. ضمنا یکسری موارد حرمت اخلاقی دارند ، این موارد را در نظر بگیرید

سلام علیکم با شخصیت های تاجرمآب ، باید به شیوه خودشان روبرو شد ، 99.5 درصد شخصیت این آدم ، بلوف هست و آدم های که زیاد بلوف میزنند ، کمتر عمل می کنند و در عین حال بسیار غیر قابل پیش بینی هم هستند ، ولی این نکته را باید در نظر داشت که ترامپ بیشتر در حد یک Showman هست . مجموعه مخازن فکر (think tank ) هایی که در ساختار سیاسی ایالات متحده حضور دارند و تاثیر گذار هستند ، مثل شورای روابط خارجی ( Council on Foreign Relations ) تاسیس به سال 1921 ، را باید رصد کرد . مطمئن باشید ، سیاست خارجی ایالات متحده از توییتر شخصی ترامپ بیرون نمی آید . پی نوشت : 1- علی الحساب ، صحبتهای ماکرون را در کنگره و دانشگاه جرج واشنگتن رصد کنید . اینها از یک دست پس میزنند و از یک دست دیگر پیش می گیرند ، به نظرم این مسیر یک تحلیل دارد ، طرف مقابل ما متوجه عواقب " زدن زیر میز" هست ، فقط تمام تلاشش این هست که وضعیت را برای ما سخت تر کند که ما بیشتر امتیاز بدهیم که این هوشمندی سیاست خارجی ما را طلب می کند . 2- اگر چهار نفر علاقه مند در میلیتاری بود که می توانستند نظرات و تحلیل های تینک تانکهای غربی را مثل رند ، inss ، شورای روابط خارجی و ... را به شکل محدود در میلیتاری منعکس کنند ، بستر خوبی برای دیدن شرایط از آن طرف تپه ( اصطلاح لیدل هارت ) فراهم میشد .

سلام علیکم اگر اینطور بود ، الان هاوارد هیوز ، می بایست به جای بویینگ ، گرومن ، لاکهید و ... در راس شرکتهای غول اسای هوانوردی نظامی قرار می گرفت و یا اینکه اصولا برادران رایت را باید مورد تحسین مستمر قرار بگیرند ( که می گیرند ) بحث اینجا تمسخر تیم قاهر نیست ، بحث نیازهای عملیاتی فوری ما است که هنوز پاسخی برای ان وجود ندارد و تمام تحلیل ها در همین تاپیک روی فرض و احتمال بنا نهاده شده که در واقعیت امر معادل فاجعه نظامی هست . اینجا ما با دو گزینه مشخص روبرو هستیم 1- اثبات توانایی های طراحی تیم ایرانی 2- تولید یک جت رزمی برای پوشش دادن ناوگان کهنسال فعلی اگر گزینه اول مد نظر باشد ، فرض می کنیم این توانایی اثبات شده ولی ایا صرفا اثبات توانایی طراحی و تولید ( که هنوز پروازی هم انجام نشده ) گزینه دوم را محقق می کند ؟؟ فرض بر محقق شدن ، آیا قابلیتهای قاهر ، اصولا مطابق نیازمندهای فعلی ماست ؟؟ فرض بر تطابق با نیازمندی های ما ، با کدام نمونه عملیاتی فعلی قابل قیاس هست ؟؟( به این دلیل که جمهوری اسلامی در خلاء حضور ندارد و کشورهای دیگر دارند توان هوایی خودشان را تقویت می کنند ) سلام مجدد اگر اشتباه نکرده باشم ، این بحث سناریو نویسی برای نبردهای اینده و به اصطلاح war game بسیار بسیار درکشور ما مغفول واقع شده ، یک زمانی جناب صالحی ( فرمانده وقت ارتش ) فرموده بودند که شرایط این کار دارد اماده میشود ولی خبری تا الان در این زمینه منتشر نشده

سلام علیکم شاید در همان سالهای میانی دهه هشتاد شمسی ، منطقی ترین مسیری که میشد دنبال کرد ، همین فرموده شما بود کابین پیشنهادی برای تایگرشارک خیلی جالب هست ، الان مشخصات رزمی این مدل را می دیدیم ، چقدر با نیاز های کوتاه مدت ما منطبق بود ( از میانه دهه هشتاد تا ابتدای سال 1400 زمانی که فرضا تحریم تسلیحاتی رسمی وجود نداشته باشد ) برد رزمی برای ماموریتهای برتری هوایی 320 ناتیکال مایل /592 کیلومتر برد رزمی برای ماموریتهای پشتیبانی رزمی 150 ناتیکال مایل / 277 کیلومتر ( دو عدد باک خارجی ، 7 تیر مارک 82 ، دو تیر سایدویندر ) برد رزمی برای ماموریتهای گشت رزمی 300 ناتیکال مایل / 555 کیلومتر ( 2 تیر سایدویندر و دو عدد باک خارجی ، مجموعا برای 138 دقیقه پرواز ) برد رزمی برای اجرای ماموریتهای بمباران ( بالا- پایین- بالا ) ، با مسلح شدن به 5 تیر مارک 82 / دو تیر سایدویندر و دو باک خارجی ) 550 ناتیکال مایل /1018 کیلومتر . یعنی اگر همان زمان ، به جای معرفی پروژه های مختلف و بی سرانجام ، منابع محدود مالی روی پلاتفرم امتحان پس داده اف-5 متمرکز میشد ، ( در حوزه موتور ، اویونیک ، رادار ، سلاح حتی در حد خرید از طرف سوم ، ) حداقل الان نگران وضعیت حال نبودیم .

سلام علیکم به نظرم تا الان هیچ توجیهی برای حرکت به سمت تولید سلاح هسته ای وجود نداشته ، چون در غیر اینصورت ، اسراییل بطور قطع بحث گسترش سلاح های هسته ای تاکتیکی خودش را وارد فاز جدیدی می کند ، کشورهای عربی تاثیر گذار منطقه ( عربستان ، مصر) هم به تبع آن محمل لازم را برای این کار پیدا می کنند ، و در مجموع این رقابتی هست که پول زیادی در ان باید مصرف شود و وضعیت ما هم معلوم هست ، مگر اینکه قصد داشته باشیم تئوری حسین کامل را ادامه دهیم ( اگر دست یادم باشد ، جمله ای از این شخص هست که " مردم عراق ، اگر مجبور شوند ، نان و پیاز می خوردند ولی سرمایه لازم برای تولید این سلاح باید فراهم شود و متقابلا اگر همان تئوری زمان جنگ بخواهد ادامه پیدا کند " مبنی براینکه مردم دو دسته شوند و یک دسته بروند بجنگند و دسته دیگر زندگی خودشان را در پشت جبهه داشته باشند، آن وقت خیلی چیزها تغییر می کند، چون در صورت افزایش فشار اقتصادی بیش از مقدار فعلی ، وارد فاز امنیت داخلی خواهیم شد و این یعنی جنگ در 2 جبهه / کلا یک پارادوکس به قدمت تاریخ 40 ساله جمهوری اسلامی هست این مساله .... ) یادی از گذشته این مبانی رابه نظرم برای تحلیل رفتار بازیگران منطقه ای باید در نظر گرفت کارشناسی که این مساله را بیان کرده ، به نظرم ماهیت اصلی استراتژی ما را متوجه شده " قصدی برای گسترش جنگ از سطح نیابتی به جنگ رودر رو وجود ندارد" ولی اگر جمهوری اسلامی را از یک میزان خاص به بالا ، به اصطلاح قلقلک بدهند ( بحث ایجاد مزاحمتهای امنیتی در غرب و جنوب شرقی ) ، قضیه بطور کامل فرق می کند و احتمالا دو طرف ماجرا تا انتهای انهدام کامل همدیگر پیش می روند . ولی صحبت اینجاست که وقتی دو طرف یا چند طرف این ماجرا از ابتدای دهه 90 میلادی ، دارند همدیگر را با کارتهای منطقه ای خودشان ، به اصطلاح دچار فرسایش می کنند ، چرا باید هزینه جنگ رو در رو را قبول کنند ؟؟؟؟!!!!!

سلام علیکم کتاب «بررسی مواضع نظامی امام خمینی (ره) در جنگ» ، از انتشارات مرکز اسناد دفاع مقدس را یک مروری بفرمایید ( جدیدا چاپ شده ) ، احتمالاً یک تجدید نظر کوچکی در تحلیل تان خواهید کرد . مضاف برآن ، وقتی از مبانی عقلی نام می برید ، بطور قطع ، منطق نظامی ، یکی از زیر مجموعه های آن هست .