اتفاقاً به نظرم اگر پشتیبانی هوایی موثری وجود داشته باشد ، حداقل برای ما در خلیج پارس مفید هستند . البته نظر جنابعالی هم متین و درست هست این ایده بسیار تخصصی بود و از حوزه مطالعات بنده خارج ، دوستانی که دراین زمینه مطالعه بیشتری دارند باید نظر بدهند

سلام ایده مفهومی پیشنهادی دوست عزیز جناب BISKIVIT

فرض می گیریم که پول این کار و فناوری لازم هم وجود داشته باشد ، به نظر شما طراحی و تولید یک شناور رزمی در کلاس اسپرانس به صرفه تر نیست ؟؟؟ پی نوشت : اگر این 4 فروند شناور کلاس اسپرانس ( کوروش / کید ) به نیروی دریایی اضافه میشد ، پلاتفرم خوبی برای کار بود در مقایسه با شناورهای کلاس الوند

بله ، تفاوتش بسیار هست . وقتی شما قصد دارید از بنادر دفاع کنید ، بخوبی می توانید از عوارض زمینی بعنوان یک عقبه مطمئن که پشتیبانی کاملی را فراهم می کند ، استفاده کنید ، یعنی دست شما برای چیدمان ساختار پدافند زمین به هوا ( در صورت عدم حضور نیروی هوایی ) به گونه ای باز هست که دشمن باید با هزینه بیشتری احتمالات حمله را باید در نظر بگیرد ولی در صورت دوم ، شما به یک سکوی بدون ارتباط با عقبه ( در زمان جنگ ) محدود می شوید که عملا در زمان جنگ به یک سیبل ثابت برای تست دقت تسلیحات دشمن مبدل خواهید شد به نظرم فرض ما باید همخوانی بیشتری با واقعیت داشته باشد ، اس-300 فعلا به تعداد محدود برای دفاع از پایتخت و مراکز حساس موجود هست . ضمنا شما برای استفاده از اس-300 روی یک سکوی دریایی : اول باید این سامانه زمین پایه را با محیط دریا تطبیق بدهید ( وجود فناوری لازم ) دوم ، سکوی مورد نظر شما باید انقدر بزرگ باشد که حداقل یک اتشبار را در خودش جای دهد .(بلحاظ تاثیر گذاری روی جریان و صحنه نبرد ) سوم ، همین سامانه می بایست مرتب بلحاظ تعمیر و نگهداری در محیط خشن دریا پشتیبانی شود .( تاکید بر ارتباط دائم با سکو در زمان جنگ که این خودش به معنای حفظ مسیر لجستیکی در عین برتری دریایی دشمن در اقیانوس هست ) چهارم ، برای دفاع از همین سامانه شماباید تجهیزات دیگری را به سکو اضافه کنید که این خودش به پرسنل ، دپوی مهمات و ... نیاز دارد که این هم خودش به معنای بزرگتر شدن سکو هست ( به نظرم وسعت سکو تا اینجا به اندازه 3 زمین فوتبال شده ) پنجم ، پرسنل سکوی مورد بحث به محلی برای خواب ، استحمام ، استراحت ، رفع گرسنگی و.... دارند و این یعنی باز هم بزرگتر شدن سکو مورد نظر . ششم ، سامانه متحرک اس-300 مورد نظر مستقر روی سکو در این حالت هیچ تفاوتی با یک سامانه قدیمی ندارد ، چون ویژگی اصلی اس-300 ، متحرک بودنش هست که قابلیت انعطاف پذیری بیشتری به ان می دهد نسبت به تجهیزات قدیمی تر . حالا اگر ما اس-300 را روی یک سکوی دریایی مستقر کنیم ، به معنای از بین بردن خصوصیت اصلی ان یعنی تحرک هست و طبیعتا دشمن با برنامه ریزی می تواند توان رزمی ان را خنثی کند . در مجموع با توجه به تجهیزات فعلی و بودجه دفاعی ، عملا چنین چیزی صرفه اقتصادی ندارد . اگر داشت ، چینی ها به جای سرمایه گذاری روی ناو هواپیمابر و جتهای ناونشین ، دنبال توسعه این سکوها بودند . بعید میدانم که چنین چیزی باشد . تا جایی که اطلاع دارم ، موشکهای کروز وارد چرخه رزمی شدند ، چون می بایست ریسک و هزینه حمله به اهداف سخت محافظت شده پایین می اوردند . همه این موارد را برای توسعه این ایده باید در نظر گرفت .

سلام علیکم در کدام موقعیت ؟؟ فضای نیمه بسته خلیج پارس یا فضای باز 360 درجه اقیانوس هند ؟؟ تجارب یمن و سوریه ، رزم روی زمین بود و طبیعتاً عوارض زمینی ، استحکامات تقویت شده و .... ممکن هست فضای خلاء را ایجاد کند که از زیر نگاه ریز بین شبکه رصد فضاپایه ، هواپایه و دریاپایه به دورمانده و امکان پاسخ متقابل وجود داشته باشد ولی در سطح دریا ، درمیانه اقیانوس با شرایط خاص اقلیمی ، وقتی دشمن برتری کامل هوایی و دریایی را در اختیار دارد و امکان رصد اطلاعاتی آن هم چندین هزار برابر ماست ، امکان مخفی شدن تقریبا غیر ممکن هست . پی نوشت : سه تجربه تاریخی : 1- عملیات آخوندک ، دریک فضای نیمه بسته دریایی ، در حالی که" سکوهای کرم ابریشم در سواحل جنوبی ما حضور داشتند" ، شناورهای نیروی دریایی علیرغم اطلاع از وضعیت ناوگان دشمن ، به جلو اعزام میشوند در حالی که فاقد پوشش هوایی حداقلی بوده که بطور مشخص ، چنان زیر ضربات حریف قرار میگیرند که یکی بطور کامل غرق و دیگری بشدت آسیب می بیند . 2- غرق ناوشکن شفیلد ، در حالی که بریتانیایی ها از برتری دریایی تقریبا مطمئن بودند ، در یک هوای طوفانی سوپراتانداردهای آرژانتینی ، موشکهای اگزوست رابسمت این شناور شلیک می کنند که نتیجه آن هم مشخص هست . 3- در شرق آسیا ، رزمناو بریتانیایی پرنس آو ولز ، بدلیل عدم توجه به توانایی های رصد نیروی هوایی سلطنتی ژاپن ، زیرضربات اژدرافکن ها و بمب افکن های این نیرو قرار گرفته و غرق میشود . ========== حالا فرض می کنیم شرایط برای ما در خلیج پارس مطلوب باشد ولی ایجاد سکوی نظامی در اقیانوس هند ، زیر نگاه دقیق آمریکایها : 1- بلحاظ هزینه های کمر شکن مورد نیاز 2- میزان اثر گذاری در یک میدان جنگ واقعی 3- ماهیت واکنش دشمن به ایجاد چنین سکوهایی و.... چقدر با منطق نظامی همخوانی دارد ؟؟؟ ========= یک ضرب المثلی هست که اعتقاد دارد " همه راهها به رُم ختم می شود " . در حوزه تحلیل نظامی در قرن بیست و یکم ، از هر مسیری حرکت کنیم ، باز هم به توان هوایی می رسیم .

سلام علیکم تغییر کاربری به چه شکل ؟ مثلا به عنوان یک "هدف پرنده " بدون سرنشین برای تست قابلیت کشف رادارهای پدافند هوایی ؟؟؟ یا برای ماموریتهای رزمی ؟؟

بنده تا الان بررسی نکردم ولی در تمام مراسمی که مربوط به قاهر بوده ، فرمانده نیروی هوایی حضور داشته ؟؟؟

سلام علیکم باید همیشه امیدوار بود ، حداقل براین نظر هستم که نسل جدیدی که در نیروهای مسلح حضور دارند ، باید پیشگام این تغییرات باشند . فرض بر عدم چنین تغییراتی ، یقین بدانید که دردسر ، مثل عراق (1991-2003) ، سوریه ( 2011 تا الان ) ، روسیه ( چچن / افغانستان ) ، آمریکا ( ویتنام ، کره ، لائوس و .. ) درست در جلوی ما دارد چشمک ( ) می زند ..

سلام بله درست هست این فرموده شما ، ولی توجه داشته باشید که حریف ما برتری هوایی را در اختیار دارد و از همین مزیت هم استفاده می کند . پیرو سطور فوق الذکر و فرض بر ایجاد چنین سکوهایی اول باید لایه های پدافندی مشخصی را در سه سطح زیردریا ، سطح دریا و هوا ایجاد کنید (در زمان جنگ ) که بشود روی ان حساب کرد . بله- بلحاظ سناریو نویسی و ایده پردازی اولیه ، قابل قبول هست ولی این نکته را در نظرباید داشت که همه مواردی که فرمودید بسته به این هست که این سامانه ها نخست خریداری و یا تولید شوند و دوم ، برای ایمن سازی فضای کشور و سواحل مستقر شده ، بعد که لایه دفاع ساحلی بطور کامل ایمن شد ، روی مراحل بعدی فکر کرد... بله - شبیه کاربردهای سکوهای دوقلوی عراق در شمال خلیج پارس ( البکر و العمیه / الامیه ) ولی در آبهای آزاد ایجاد این سکوها 3 تا پیامد دارد : 1- پشتیبانی مستمر از آنها 2- حفاظت از آنها 3- بار حقوقی ایجاد این سکوها ( در حوزه حقوق بین الملل دریایی ) بله درست این مساله ولی مجددا عرض می کنم که توان هوایی دشمن را باید در این مساله لحاظ کرد . ما هرقدر در اقیانوس هند ، فعالیتهای نظامی خودمان را گسترش دهیم ، بیشتر به سکوی اصلی عملیات هوایی آمریکا در این اقیانوس ( جزیره گوام و پایگاه هوایی مشهور آن ) نزدیک می شویم و این بدان معنا هست که مدت زمان واکنش دشمن ، به مراتب کمتر و قدرت مانور و آتش ان بیشتر خواهد شد.

با سلام... پیرو این پست دیپلماسی دفاعی نشست خبری کنفرانس IONS پی نوشت : در میلیتاری ، ساختار و عملکرد نیروهای مسلح بسیار نقد شده ، میشود و خواهد شد ولی نکات مثبت هم منعکس میشود و باید ان را مد نظر قرار داد

سلام بلحاظ قدمت باقی مانده منابع فسیلی ، ونزوئلا مقام نخست ، لیبی مقام دوم و جمهوری اسلامی مقام سوم و عربستان مقام چهارم و کویت مقام پنجم را دارد . کشور نخست که درگیر فاجعه اقتصادی بوده و اگر بدبینانه نگاه کنیم ، عنقریب هست که ساختار حاکمیتی اش دچار مشکل بشود و کسانی روی کار بیایند که بسیار به واشنگتن نزدیک هستند . لیبی هم که بعد از سرهنگ معظم ، معمر قذافی شبیه به سومالی شده و کنترل منابع نفتی اش بدون شک در اختیار شرکتهای چند ملیتی هست که برای خودشان ارتش خصوصی دارند . می ماند ما و کشورهای منطقه که خوب ، این ضربه دو طرفه است و اگر اقتصاد غربی ها آسیب بینند ، ما چندین برابر آنها ضربه می خوریم . بستن تنگه هرمز فقط و فقط در شرایط جنگ همه جانبه (total war ) هست که صرفه نظامی دارد و بعید می دانم که حتی در سلسله مراتب ارشد نظامی کشور ، برای یک درگیری منطقه ای ، تهدید مسدود کردن تنگه هرمز در پروتکل های مقابله به مثل جایی داشته باشد . در جنگ هم به نظرم عملکرد ما منطقی بود .یعنی در ابتدای ماجرا به ازای هر کشتی ما ، یک شناور آنها را می زدیم، بعد که اوضاع سختر شد ، به ازای هر کشتی ما ، دو کشتی انها و سرآخر به ازای هر کشتی ، ما سه کشتی انها را می زدیم و صد البته انها هم از خجالت ما در می آمدند ..... به نظرم ماهیت حملات آمریکایی ها به سکوهای نفتی ما در خلیج پارس را یک مروری بفرمایید . تا جایی که یادم هست ، سکّوی سلمان بود که با 1000 تیر مهمات 100 م.م یکی از ناوشکن های آمریکایی از حیز انتفاع ساقط شد ( اگر درست یادم باشد ، شناور فوق ، FFG-56 بود ) بعد عناصر سپاه تفنگداران تشریف آوردند و با تخلیه یک قبضه توپ 23 م.م ، بقیه تاسیسات را با مواد منفجره از بین بردند . سکوی نصر ، سال 1367 بعد از حملات دریایی و هوایی سکوی ساسان شرح ماوقع در یکی از نشریات حالا آمریکایی ها در دهه هشتاد ، مقررات درگیری (ROE ) متفاوتی نسبت به امروز داشتند و سعی می کردند به اصطلاح در ظاهر هم که شده بی طرفی بین ماو عراق رعایت کنند .ضمناً خلیج پارس یک محدوده آبی بسته و محدود هست ولی در دریای آزاد صدها مایل سطح آبی بدون هیچ عوارض وجود دارد و این یعنی افزایش توان مانور و آتش شناورهای متخاصم .

بله - این مواردی که فرمودید کاملا درست هست ولی نکته اینجاست که نیروی هوایی هند تمام تمرکزش را روی تجاس نگذاشت . اگر به روندی که نیروی هوایی هند در 4 دهه گذشته طی کرده دقت بفرمایید می بینید که دو خطر اصلی ( پاکستان و چین ) در دو سمت این کشور وجود داشتند ، هردو هم به سلاح هسته ای مسلح هستند و اتفاقا موشکهای بالستیک را هم بشکل انبوه در اختیار دارند . هندی ها هم براساس یک برنامه منطقی و متوازن ، هم برنامه موشکی خودشان را دنبال کردند ، هم جتهای قدیمی روسی ( میگ -27 ، 21 و 29 ) را ارتقاء دادند ، هم جگوارهای بریتانیایی را بکار گرفتند ، میراژ های 2000 فرانسوی را بخدمت گرفتند ، سوخو-30 روسی ( که مد نظر ما هم هست ) را بصورت ckdخریدند و الان دارند رافال را هم می خرند . نکته اینجاست که بعد از یک تجربه نیمه موفق (ماروت ) ، تجاس را در دست کار خودشان قراردادند ولی از تقویت منطقی نیروی هوایی غافل نشدند . چون تهدید برای هندی ها بسیار جدی بود و هست ( درمقایسه با ج.ا. هم حوزه تهدیدات انها محدود هست ) یعنی اگر هندی ها با دو قدرت هسته ای روبرو هستند ، ما الان با 4 قدرت اتمی که اتفاقا جزء کشورهای پیشرفته در حوزه نظامی هم هستند ، سرشاخ هستیم . این را بگذارید در کنار ساختار حکومتهای عقب مانده ای (بلحاظ سیاست خارجی ) نظیر عربستان ، امارات ، کویت ، شیخ نشین های حاشیه جنوبی خلیج پارس که در عین اینکه بشدت از ما می ترسند ، درعین حال پول کافی را برای همه کار در اختیار دارند . برای مواجه با این چیدمان ، نباید به اصطلاح بی خیال شد و همه چیز را به 20-30 یا 40 سال بعد واگذار کرد این مساله بدبینانه است ولی با یکی از دوستان بازنشسته نیرو صحبت می کردیم ، ایشان می فرمودند که تا 15 سال دیگر ، توان نیروی هوایی ، به 20 تا 30 فروند اف-5 کاهش پیدا می کند (اگر همین الان دست به کار بشوند ، شاید فرجی شد ) یعنی کل ناوگان فانتوم ، تامکت ، سوخت رسان ها ، هرکولسها و .... راباید در رمپهای پایگاه ها ، رها شده تصور کرد ، متاسفانه ........

بله ، متوجه شدم . بنده هم علاقه دارم قاهر و یا پرنده ای در همین کلاس را برای پاسخ به نیازمندی های خاص در اختیار داشته باشیم ولی این طولانی شدن برنامه ( حالا دوستان بحث دو دهه مطرح می کنند ) باعث میشود تا وقتی این برنامه به سرانجام برسد ، دیگر چنین نیازمندی وجود نداشته باشد . در همین تاپیک ، بحث لاوی ، برنامه نیروی هوایی مصر ، هند و... مطرح شد تا این نگرانی تبیین شود

بله ، بنده هم همین عقیده را دارم ، ولی بحث مقایسه ان با قاهر را مطرح فرمودید ، سئوال شد که اسکورپیون در چه مرحله ای هست و محصول ما در چه مرحله ای .

سلام علیکم اطلاع دارید الان پروژه اسکورپیون در چه مرحله ای هست ؟؟؟ و قطعا هم اطلاع دارید رفقای ما در نیروی هوایی عربستان روی این جت سبک نظر دارند !!!!

سلام علیکم عرض شد ، اصل خبر بصورت لینک ، تحلیل شما در هرشکل ، شیوه ، با عکس ، نمودار و..... و با هرکیفیتی ، با افتخار و امتنان شنیده می شود ، نقد میشود و... متشکرم

سلام علیکم براین نظر هستم که در صفحه نخست این تاپیک خدمت همه دوستان عرض شد که میلیتاری یک انجمن تحلیلی هست . اگر هم قصدی برای استفاده از مطالب سایر وبسایتها وجود دارد ، صرفاً لینک خبر یا مقاله ارسال گردد و نیازی به کپی مطلب نیست . لطفاً به این مساله دقت بفرمایید پی نوشت : این مساله برای همه عزیزان مصدق دارد . ممنون از همکاری همه

بسم ا... ما سوئیس نیستیم که تهدیدات منتظر دو دهه دیگر بمانند ، همانطور که جنگ منتظر سوریه نماند و نمی ماند که پدافند هوایی ، نیروی هوایی ، نیروی زمینی سوریه و .. خودش را آپدیت کند . با توجه به اینکه رابطه خوبی هم با همه دنیا داریم !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! قطعاً متخاصمین دو دهه منتظر نمی مانند که قاهر نسل پنجمی بشود حال چرا صنعت نظامی ما را با تمام کیفیات و توانمندی ها ، مضحکه عام و خاص شده با این روندها ( البته منظور دوستان نیست این مثال ) . یک نمونه اش را در تصویر فوق می بینید . پی نوشت : 1- شخصا متاسفم که چنین تصویری را در انجمن ارسال کردم ولی تاریخ بی رحم تر از آنی هست که تصور میشود . 2- کشور ما دارد بسرعت بسمت یک دوره بسیار حساس حرکت می کند ، بعد همه منتظر بیست سال دیگر هستند . حقیقتا آدم تعجب می کند با وجود گستره عظیم دسترسی های اطلاعاتی باز هم چنین مواردی وجود داشته باشد

شاید ..... ولی تجربه قبلی ( پیمان نازی - شوروی / مولوتف - ریبن تروپ ) و حتی قبل تر و بعدتر ( ماجرای برلین ، استقرار موشکهای هسته ای تاکتیکی در المان شرقی سابق و .... ) ، برای هردو طرف تجربه خوشایندنی نبود . آلمانی ها سر قضیه کشورهای حاشیه بالتیک ، اوکراین و گرجستان و فروش گاز و گسترش ناتو به شرق ، بد شکل با روسها سر شاخ شدند ولی بازار روسیه برای انها بسیار جذاب هست . تنش های قدیمی هنوز فراموش نشده اند ولی وقتی پای پول وسط می آید ، همه چیز امکان پذیر میشود .

آلمانی ها کاملا هوشمندانه دارند عمل می کنند ، در حالی که فرانسه ( قدرت درجه2 فعلی اروپا ) و بریتانیا ( قدرت درجه دو در حال خروج از اتحادیه ) مشغول قدرت نمایی به شیوه قرن بیستم هستند ، آلمانی های سخت کوش با تجربه تلخ دو جنگ بزرگ ، دارند امپراتوری اقتصادی خودشان را گسترش می دهند ، که شاخصه اصلی قدرت در قرن 21 هست . ترس فرانسوی ها و انگلیسی ها از این مساله باعث شده تا به همراه امریکا ، دائم در حال قدرت نمایی نظامی باشند که خوب تاریخ مصرف مشخصی دارد و یک جایی خاتمه پیدا می کند و این زمانی هست که آلمانی های زرنگ خودشان را بالا کشیده و بدون شلیک حتی یک گلوله ، آرزوی بیسمارک را محقق می کنند . پی نوشت : همه طرفهای درگیر در این مساله بخوبی می دانند که دیر یا زود ، مساله سوریه حل میشود و ماجراهای ان را باید در کتابهای تاریخ دنبال کرد ولی کسی در انتهای ماجرا برنده است که فرصت طلبی لازم را داشته باشد و آلمانی ها بدون وارد شدن به ماجرا ( و نه ترس از ارتش سرخ که دیگر وجود ندارد و ارتش فدرال روسیه جایگزین ان شده ) دارند بسترهای لازمه رابرای اینده فراهم می کنند

سلام مجدد به نظرم اگر قصد داشته باشیم جریان سوریه را فقط در محدوده سوریه تحلیل کنیم ، بله، فرموده شما صحیح هست ولی سوریه یک بخش از پازل منطقه ای و بالتبع جهانی هست . حملات منقطع ( تشبیه میشود به نوک زدن پرنده به طعمه )باعث می شود تا محور غربی همچنان خودش را بعنوان یک بازیگر فعال محسوب کند و از طرف دیگر ، شمشیر داموکلس خودش را همچنان اویخته نگه دارد . این دوتا مورد تاثیر مشخصی دارد بر صحنه نبرد سیاسی بین طرفین . اگر جنبه نظامی ان را مورد توجه قرار دهیم ، این حملات منقطع ، دائما مدافع را به فرموده شما در حال هوشیاری قرار می دهد ولی نرخ فرسایش رزمی ان را هم باید متحمل شود . چه در ابعاد سخت افزاری و چه انسانی . با توجه به یک اصل شناخته شده که در ان " عنصر مدافع ، همیشه منتظر تحرکات حریف هست و به همین دلیل ساده ، در 99 درصد موارد بازنده میدان " ، این دشمن هست که شرایط را برای مدافع تعیین می کند . این تعیین شرایط ، شاید در ابتدا زیاد مهم نباشد ولی بتدریج وزن ان زیادتر و هزینه اجرای ان را افزایش می دهد. تا الان که در خدمت شما هستم ، آمریکایی ها هر جنگی را با همین بهانه شروع کردند ، از قضیه کره و ویتنام تا همین حمله 2003به عراق و سوریه حتما یادتان هست که کارخانه الشفاء سودان را به بهانه تولید سلاح شیمیایی برای القاعده زدند ولی بعد مشخص شد کل قضیه یک چیز دیگر بوده و یا قضیه تولید تسلیحات شیمیایی در کامیون توسط عراق و مشابه ان . مگر نبود قضیه نوریگا یا حمله به گرانادا و غیره و ذالک ..... بهانه را پیدا می کنند ، به طریقی هم ان رابرای افکارعمومی قابل هضم کرده و اگر هم هضم نشد ، باز هم کار خودشان را انجام میدهند . همه ابزارهای لازم را هم در اختیار دارند . از شورای امنیت تا قدرت نظامی ..... البته تحلیل رفتار جامعه روسیه ،نیاز به مطالعه بیشتری توسط بنده دارد ولی حضور روسها در سوریه حیثیتی نیست . روسیه قدرت خودش را در قضیه گرجستان و اوکراین به رخ غرب کشید . سند دکترین نظامی روسیه را هم که مطالعه بفرمایید ( به فارسی هم در قالب کتاب منتشر شده / مرکز چاپ کتابهای درسی دانشگاه امام حسین (ع) ) نظر روسها را می توانید در ان رصد بفرمایید و شاید تعجب کنید که استراتژیستهای روسی چقدر محتاط شدند !!!!! امیدواریم که منتشر شود . چون اگر روسها قصد داشته باشند اس-400 را بازاریابی کنند ، حتما باید روی این مورد دست بگذارند . چون سابقه عملکرد پدافند روسی در خاورمیانه ، زیاد جالب نیست . که یک مورد مهم ان در همین سوریه ( دهه 70 و 80 میلادی ) اتفاق افتاده . تا جایی که حافظه یاری می کند چنین چیزی را از روسها به یاد نمی آورم . البته این را هم در نظر داشته باشید که شرایط با دوران جنگ سرد متفاوت هست . الان شما باید افکار عمومی را اقناع کنید ( که قدرت درک عموم مردم با توسعه رسانه ها با قطعا بیشتر شده ) سیاستمداران و نظامیان هم با موج افکار عمومی همراه خواهند شد . ( ضریب نفوذ دیپلماسی عمومی در اینجا مد نظر هست )

نبرد دره بقاع - 1982 . به نظرم iaf دارد تجربیات گذشته خودش بر علیه سوریه را مرور می کند .......................... در حالی مثل دهه 80 ، سوریها مشغول ساقظ کردن مداوم جتهای عبری در رسانه ها هستند

سلام علیکم ارتش روسیه ، استخوان بندی اصلی حملات علیه شورشیان مسلح هست (نیروی هوایی ، توپخانه ، تغذیه روحی سوریها ، جمع اوری اطلاعات و ....) طبیعی هست که میدان دار صحنه نبرد ، باید صحبت کند . سایر نیروهای موجود ( ایران ، حزب ا... و .... ) عملیات تکمیلی زمینی را دنبال می کنند . نکته : دوستان یادشان هست که در جنگ 2003 این پیشروی امریکایی ها بسمت بغداد بود که دائم بولد می شد و تقریبا خبری از موفقیهای بریتانیا و... در صدر اخبار قرار نداشت یا خیلی ضعیف بود . به نظرم برعکس این تحلیل بیشتر باید مورد توجه قرار بگیرد . روسها برای نشان دادن تاثیر گذاری تسلیحات پیشرفته خودشان و بالتبع فروش خارجی بیشتر ،نیازمند نمایش های جذاب هستند و چه چیزی بهتر از نمایش لاشه های درهم شکسته فناوریهای غربی و بخصوص امریکایی . به تصاویر جنگ ویتنام مراجعه بفرمایید که روسها به چه شکلی لاشه فانتوم ها ، استراتوفورترس ها ، سوپرسیبرها و .... را درکنار سامانه های سام -2 و3 قرار داده و تصاویر تبلیغاتی را منتشر می کردند؟؟؟ ضمناً طبع و اخلاق روسها ، وقتی یک موفقیت میدانی شگرف را کسب می کنند ، این شکلی نیست که فروتنانه ان را اعلام کنند ، همه ساختار تبلیغاتی انها جمع میشود برای القاء برتری فناوری روسی بر فناوری غربی ، اگر در گذشته این مساله ماهیت ایدئولوژیک داشت ، الان بطور کامل ماهیت مالی دارد . براین نظر نیستید که آمریکایی ها مطمئن نبودند که چه می خواهند ، برای همین سعی میکنند ضربات را منقطع وارد کنند تا تاثیر بیشتری داشته باشد ( بلحاظ تاثیر سیاسی بر میدان نبرد و نه الزاماً تاثیر نظامی ) در حوزه طراحی های رزمی ، ما یک مفهومی داریم به اسم " عملیات محدود " و یا "نیمه محدود" که بیشتر با عنوان " حملات ایذایی " شناخته میشود یگان جلو می کشد ، ضربه خودش را وارد میکند ، مجددا عقب می کشد و این روند ادامه پیدا می کند تا دشمن را در اجرای سیستماتیک نقشه خودش ناکام بگذارد حداقل یک مقدار منطق نظامی را برای واحدهای مهاجم باید در نظر گرفت . خوب ، فکر نمی کنید که در ضعیفترین حالت و شکل ممکن ، آمریکایی ها سعی می کنند تا روسها را همچنان در سوریه نگه دارند . بر خلاف تصورات ، حضور روسها در سوریه برای این کشور ( روسیه ) هزینه مالی ، سیاسی ، اخلاقی و غیره و ذالک دارد . درست هست که روسها منافع خودشان را دنبال می کنند ولی حتی این پیگیری منافع براساس هزینه - فایده هست . امریکایی ها هم سعی می کنند توان روسها را تقسیم کنند ( سوریه ، اوکراین ، اروپای شرقی ، خلیج فارس ، اقیانوس هند ، خاور دور و ... ) . دنبال کردن سیاست ابهام از سمت غرب ، یک نشانه است . روسها برای ادعای 71 فروند موشک ساقط شده باید مستندات خودش را منتشر کند . روسها سامانه های پدافندی خوبی تولید کردند ، ولی این الزاما ً به معنای موفقیت 100 درصدی نیست . تا جایی که یادم هست ، تبلیغات روسها و ارسال سیگنالهای تحقیر امیز به آمریکایی ها ، مفهوم جدیدی نیست . سابقه این تبلیغات از جنگ کره ( رودرویی مستقیم روسها و امریکایی ها ) شروع میشود تا قبل از جنگ 1991 . البته فراموش هم نکنیم که دستگاه تبلیغات روسیه ، میراث دار ساختار تبلیغاتی اتحاد شوروی هست . و شاید هم روند طبیعی نقشه امریکایی ها در زدن ضربه های کوتاه ولی مداوم به سوریه باشد .

سلام علیکم با توجه به اخبار منتشر شده در 48 ساعت اخیر و رونمایی نیروی هوایی عربستان از پرنده ریوت جوینت و اعلام رسمی حضور ان در منطقه ، این اتفاق خط و نشانی برای ما است ؟؟؟ یا اخبار منتشر شده در خصوص اخلال در سیگنال های ماهواره های گلوناس ، هشداری برای روسها ممکن هست باشد ؟؟؟ و یا اینکه قصد دارند بررسی کنند که آیا ما سامانه پدافندی به سوریه منتقل کردیم ؟؟؟

این پست شما نیازمند مطالعه با دقت هست برای بررسی ولی همین یک نکته تا یادم نرفته ، بنده را یا یک شخصی انداخت ...... سرهنگ و ژنرال بعدی ، " هال مور " . مشهورترین فرمانده هوابرد ارتش ایالات متحده . شاید دوستان فیلم " وقتی ما سرباز بودیم " با بازی مل گیبسون را دیده باشند ( اگر هم ندیدند ، توصیه می کنم حتما بررسی کنند . کتاب این شخص هم اخیرا تجدید چاپ شده . میشود گفت پدر هوانیروز در ارتشهای مدرن هست این آدم . در ابتدای این داستان دیالوگهای رد و بدل میشود که شنیدنی است . دو سه مرتبه این را به شکلهای مختلف در طول سالهای گذشته خدمت دوستان عرض کرده بودم ، چرا سعی می کنیم مثل یک جزیره جدا افتاده از بقیه عمل کنیم ؟؟؟ (بلحاظ اصرار بر تجربه کردن روندهایی که قبلا تجربه شده ) چرا این شکلی هستیم یا شدیم ؟؟؟ سئوال اینجاست که چرا در این حوزه تلاشهای خودمان را متمرکز نمی کنیم ؟