سلام علیکم فیلم انهدام مرکز منتسب به راکتورهسته ای سوریه درسال 2007 یک مقدار دقت کنید که چرا این سیگنالها از سمت تل آویو نشینان ، ارسال میشود !!!!!

دقت بفرمایید ، اتفاقاً همین مساله خودش از اهمیت بالایی برخوردار هست . وقتی ادعا می شود قاهر یک نسل چهار هست ، و بعد شاهد مثال ان جت سوپر اتاندارد آورده می شود که همه اطلاع داریم که سوپر اتاندارد در چه کلاسی دسته بندی شده ، خودش نشان میدهد که در اولین قدم ، مشخص نیست که قاهر اصولا به کدام نسل جتهای رزمی قابل طبقه بندی هست . که بنده معتقدم اصولا قابل قرارگیری،هیچ کدام از این نسل ها نیست ، چون کاراکترهای ادعایی آن به هیچکدام از انها شبیه نیست خوب اطلاع دارید که شهرت اولیه سوپر اتاندارد ، در جنگ فالکلند بیشتر بدلیل غرق ناوشکن اچ ام اس شفیلد بوده و ان هم با موشکهای اگزوست . اصل شهرت این پرنده در جنگ ایران و عراق و در جنگ نفتکش ها بوده که مجددا همه اطلاع دارندکه وقتی یک ابررهگیری مثل تامکت وارد صحنه شد ، این پرنده با دادن یک فروند تلفات ( از 5 فروند تحویلی به عراق ) با چه خفتی به کشور اصلی خودش عودت داده شد که خود فرانسوی های مغرور هم تا الان حاضرنشدند که قبول کنند که ساقط شدن این جت بدست فینیکس بوده!!! در اصل ماجرا هیچ تفاوتی نمی کند ، شما برای سرکوب پدافند ضد موشکی هم مجبورید تا قاهر را از باند فرودگاه بلند کنید و به محض بلند شدن ، باید با برتری هوایی دشمن روبرو شوید و این یعنی یک علامت سئوال بزرگ به پهنای تاریخ رزم هوایی از 1915 تا الان به نظرم بحث موشکهای بالستیک را ازاین بحث کناربگذاریم ، چون به نظرم ربطی به ماجرای ما ندارد کدام امکانات ؟؟ ایا سلاح ضد راداری توسعه داده شده ، آزمایش شده یا در خط تولید قرارگرفته که از ان اطلاع نداریم ( با توجه به علاقه دوستان در وزارت دفاع به رونمایی های متعدد و با تبلیغات اغراق آمیز ) به نظرم ، با مجموعه فرضیات مبهم نمیشود یک تحلیل مبتنی بر واقعیات را در اختیار مخاطب قرار داد . فرضیات باید از درجه ای از واقعیت برخوردار باشند که بتوان براساس ان تحلیل واقعی را انجام داد . قبلا عرض شد ، زنجیره تولید قاهر را روی خط تولید شفق فرض کردید ، بنده هم در مقام پاسخ عرض کردم که کدام خط تولید شفق ؟؟ هنوز خط تولیدی برای شفق وجود ندارد ، به تبع ان هنوز خط تولیدی برای قاهر موجود نیست ، بعد به چه شکل باید روی طراحی و تولید یک جت چند ماموریته پنهانکار باید فکر و تحلیل کرد ؟ فرض بر انجام این کار ، مشکل و ضعف توان هوایی " حال حاضر" را نمیشود با طرح های در دست طراحی برطرف کرد . چرا میشود ولی این به چالش کشیدن نیازمند وجود یک مسیر نظام مند و عقلانی هست ، کاری که چینی ها 30 سال هست دنبال ان هستند . غیر از مورد نخست که به دلایلی برای ما قبل تحقق نیست ، بقیه همه در چهارچوب توانایی های ما وجود دارد ، فقط باید دست از یکسری ادعاها برداریم و روی واقعیتها تحلیل کنیم . احتمالا مهمات دورایستای هواپایه هم وجود دارد. جتهای نسل چهار با استاندارد های واقعی به راحتی با مسلح شدن به این مهمات ، بدون وارد شدن به محدوده خظرناک و با ریسک بالا ، در حالی که پوشش پدافند هوایی زمین به هوا را در پشت خودشان دارند (برای ما که فاصله فرودگاه های خط مقدم یا در عمق کشور ، با اهداف در حاشیه جنوبی خلیج فارس زیاد نیست و میشود روی پدافند زمین به هوا حساب باز کرد مصداق دارد ) می توانند این کار را اجرا کنند ، در عین اینکه با توجه به وجود حسگرهای پیشرفته و مهمات هوا به هوا ، توانایی دفاع از خود را هم دارند

سلام علیکم سال نو خورشیدی هست و بنا ندارم وارد حاشیه شوم ، همه کاربرانی حتی برای یکبار میلیتاری را از تیر سال 92 رصد کردند ،با ادبیات بنده آشنایی دارند و اطلاع دارند که تا حد امکان سعی براین هست که همه نظرات دیده شود ولی همگی اطلاع دارند که توهین به چهره های شاخص ملّی ، توهین به ساختار حاکمیتی ( که قطعا با نقد متفاوت هست ) ، خط قرمز میلیتاری هست . چند توضیح: 1- حضور در میلیتاری انقدر جذاب هست که تعداد مشخصی از کاربرانی که قطع دسترسی شدند با اکانتهای مشابه هنوز حضور دارند و وضعیت همه انها هم مشخص هست ، که طبیعتاً عضویت در میلیتاری ، یک مزیت محسوب خواهد شد . در نتیجه سعی کنید تا هویت اکانتی که دارید ، حفظ کنید . قطع دسترسی به معنای گرفتن این مزیت هست و از این بابت ، ارتباطی به کم شدن 1 ریال یا چند ریال ندارد . 2- تا حال حاضر ، سعی براین بوده که در چهارچوب قوانین ، همه صحبتها شنیده و نقد شود و استانه تحمل آن قدر زیاد بوده که برخی دوستان نسبت به این مساله بربنده اِشکال گرفتند . 3- بطور قطع ، کسانی که با استفاده از جملاتی نظیر "اینجا مثل ایران نیست که جان انسان به مفت نیارزد" یا "نام کاربریت هم یک خائن وطن فروش باشه" قصد دارند سایرین را وادار به واکنش احساسی کنند ، باید از درک اجتماعی لازم برخوردار باشند که جامعه ایرانی اگر چه ممکن هست نارضایتی هایی از عملکردها داشته باشد ولی هوشمندی آن ، انچنان هست که اسطورهای ملی و تاریخی خودش را با هیچ چیزی معامله نخواهد کرد ( سر قضیه عفرین در همین تاپیک مشاهده کردیم که واکنشهانسبت به تخریب بناها چه شکل بود ) . بنابراین قبل از تایپ کلمات ، به نتایج ان فکر کنید . 3- دیشب در همین تاپیک به جناب meysam62 تذکر داده شد و ایشان هم پذیرفتند که تند رفتند .( به شکل عمدی در حضور همه این کار انجام شد که بدانند مدیریت در میلیتاری قرار نیست حامی یک جریان فکری خاص باشد ) 4- از همه دوستان ، اساتید ، کاربران خواهشمندم که در استفاده از واژه های تحریک آمیز دقت لازم را داشته باشند که مجبور نشویم دائما پستها را مخفی یا تذکر بدهیم .سعی کنیم چهارچوبها را حفظ کنیم .

عزیز - اگر ما هم بخواهیم این شکلی عمل کنیم که سنگ روی سنگ بند نمیشود . بنده در پست این کاربر تذکر دادم که ماجرا ادامه پیدا نکند . خواهشا رعایت بفرمایید

سلام مجدد بعد از یک سال کره‌ی زمین -به‌عنوان آیت قلب انسان- همواره در طول شبانه‌روز به دور مرکز هستی یعنی خورشید –که آیت حقیقت است- می‌چرخد. نور خورشید -آیت ایمان است- که بر قلب‌ها می‌تابد و انسان را از گرمای ایمان بهره‌مند می‌کند. قلب انسان نیز مانند کره‌ی زمین، شب و روزی دارد؛ یک‌بار در ظلمات کفر قرار می‌گیرد و بار دیگر در نور حقیقت الهی غوطه‌ور می‌شود. همه انسان‌ها در مدار حقیقت الهی قرار گرفته‌اند و به گرد خویش می‌چرخند و خود را همواره در نسبت با نور حقیقت باز تعریف می‌کنند. آن زمان که قلب انسان از مدار حقیقت خارج شده و ماه، حائل و حجابی میان او و نور حقیقت شود، گویی که در ظلمات نفسانی و علوم مادی قرار گرفته باشد. آن زمان است که می‌گوییم: «خدایی که در احوال انسان‌ها تحول ایجاد می‌کنی؛ حال ما را به نیکوترین احوال، متحول کن؛» با این مقدمه ، سال جدید خورشیدی را خدمت همه دوستان و کاربران میلیتاری تبریک عرض می کنم ، سالی که گذشت ، مجموعه ای از تلخی ها و شیرینی ها بود که آرزو می کنیم ، خداوند رحمان ، شیرینی ها و موفقیت ها را افزون تر نمایند . به تقریب ، سال 1396 برای میلیتاری ، سال متوسطی بود ، از دسترس خارج شدن های مکرر ، نارضایتی های متعددی را فراهم آورد هر چند سعی براین شد که روند بسرعت اصلاح شود . البته هنوز مشکلاتی وجود دارد که امیدواریم بزودی مرتفع گردد و اینکه دوستانی که دیگر به ما سر نمیزنند ، در سال جدید ، مجموعه ای که متعلق به خودشان هست را فراموش نکنند . انشا... این هم برای انبساط خاطر دوستان

و یک نکته که بسیار حیاتی هست : هر ماموریتی که برای قاهر متصورباشیم ، تا زمانی که دشمن برتری هوایی(Air supremacy) را در اختیار گرفته و عملا تلاشی برای به چالش کشیدن ان وجود ندارد ، عملا این ماموریتها فقط روی کاغذ مصداق خواهد داشت و قطعا هم اطلاع دارید که برتری هوایی در معنای قرن 21 خودش به چه معناست . قطعاً این به معنای ترسیدن نیست ، بلکه ایجاد مبنایی درست برای تحلیل است

فرض کنیم که این استدلال درست باشد ، اینکه منابع محدود روی برنامه های مختلف توزیع شود ، عاقلانه است؟؟؟ الزاماً شما این تصویر را قصد دارید با نمونه اولیه کابین قاهر مقایسه کنید ؟؟؟ حداقل تفاوت میان این تصویر و کابین های فعلی زیاد به نظر نمیرسد ، جز در چیدمان منطقی تر فعلی مشکل نه از برجام هست و نه از روسها و چینی ها ، مشکل داخلی است و قطعا اطلاع دارید که به چه منظوری وارد این مورد خاص نمی شوم

خوب ، پس با این استدلال نقش دفاع هوایی برای قاهر منتفی است به نظرم سوپر اتاندارد را در رده نسل چهارمی طبقه بندی نمی کنند . ضمنا ً سوپر اتاندارد بیشتر برای عملیات از روی ناوهواپیمابر طراحی شد ( هر چند توانایی عملیات از روی زمین هم دارد ) و نقش خاص ضد کشتی ( که به ان مشهور شده ) بیشتر به ان منتسب شده ولی شما الان نقش حمله به ناوگان ،پایگاه های دشمن و سرکوب پدافند هوایی را برای ان در نظر گرفتید ( حالا بحث سرکوب پدافند هوایی SEAD خودش ماجرایی هست که از تسلیحات ضد رادار گرفته تا غلافهای جنگ الکترونیک و .... در ان دخیل هست و صرف نظر اینکه از ابتدا چنین قابلیتی در نیروی هوایی وجود نداشت وعلی الحساب فنسرهای نیروی هوایی قادرند این ماموریت را با درا ختیار داشتن مهمات مناسب اجرا کنند ( خا-25 / 28/27/31) اینکه ماموریت ضد تشعشع هم به ماموریتهای قاهر اضافه شده حقیقتا باعث تعجب هست .

ببین پسرجان ، تا زمانی که ایران وجود دارد ، تمام مردم این کشور ، مدیون میرزا کوچک خان جنگلی و امثال ایشان ( رییس علی دلواری و..) هستند . اگر اینها نبودند ، الان امثال تو به صدام و چنگیز خان و ترکهای عثمانی و روسها و ملکه الیزابت و غیر و ذالک ، باید می گفتند " خان دایی " این ترهات یک بار دیگر تکرار شود ، اکانت شما به سرنوشت اکانتهای دچار میشود که تا الان از میلیتاری حذف شدند . در نتیجه مراقب کلماتی که در میلیتاری ارسال می کنید ، باش. این بحث ادامه پیدا نمی کند . / مدیر انجمن میلیتاری ، MR9 پی نوشت : پست این کاربر عمدا مخفی نخواهد شد که همه کاربران از ماوقع آگاه باشند .

اگر ممکن هست حداقل یک نمونه از چنین روشی را که برای تولید یک هواگرد رزمی نسل چهارمی استفاده شده را بفرمایید ، شاید بنده دارم اشتباه می کنم . ===== البته تا جایی که اطلاع دارم ، چنین موردی را نمی توان در روی کره خاکی پیدا کرد . این روش نه تنها استاندارد نیست ،بلکه قطعا اگر این تحلیل بخواهد بعنوان یک روند تولیدی ثبت شود ، همه دنیا به ما می خندند . قاهر با هر استانداردی بخواهدمقایسه شود ، اصولا در هیچ دسته بندی از پرندهای رزمی ( نسل یک تا نسل 5) قرار نمی گیرد . مگر دوستان ما در کره شمالی که هنوز از میگ های خسته 15 ، 17 و 21 استفاده می کنند ، این شیوه را تایید بفرمایند این به معنای تحقیر صنعت هوایی بومی نیست ، بلکه هشدار دادن به علاقه مندان به حوزه هوانوردی نظامی هست که سطح ما دارد روز به روز از دنیا فاصله می گیرد . حالا یا خودمان را با نسل چهامی بودن قاهر سرگرم می کنیم و زوال قدرت هوایی کشور را که تهدید کننده امنیت ملی هست را شاهد خواهیم بود یا اینکه اراده کنیم و طرحی نو در اندازیم . گذشت زمان ، همه چیز را مشخص می کند ، همانطور که در خصوص ذوالفقار ، شفق ، کوثر ، نمونه های متعدد سلاح های انفرادی ، این مساله مشخص شد . این خیلی ایده ال هست ولی برای برنامه های قبلی هم این کار شد ؟؟؟ اگر شده ، سراغ نمونه های عملیاتی را باید در کجا جستجو کنیم ؟ والا چینی ها هم تا الان چنین ادعایی نداشتند و ندارند که ما داریم ، مگر اینکه منظور همان پیشرانه اف-5 باشد که خوب اول دوستان باید فکری به حال پیشران های تایگر ها و اذرخش های موجود بکنند که مجبور نشوند قطعات حساس را وارد کنند !!! ضمنا ً فاصله میان " می توانند " تا " اجرای عملی این کار " ( بازه بالقوه تا بالفعل ) بسیار زیاد هست . تجارب قبلی ما هم ، این را اثبات کرده . بعنوان مثال تولید لاستیک شکاری در ایران قبل از انقلاب شروع شد(1353) ولی تا سال 64 هیچ نتیجه ای نداشت . از این سال تا سال 74 کار ادامه پیدا کرد فقط از این سال بود که نیازها تامین میشود ( یک بازه زمانی 21 ساله ) . اول که دوستان روی ماموریت پشتیبانی نزدیک قاهر مانور می دادند ، بعد که تحلیل ها اثبات کرد که این کار شدنی نیست ، شیفت شد روی آموزشی بودن و الان شیفت شده روی دفاع هوایی . شما اگر یک نمونه مثال بیاورید که یک پرنده رزمی از ابتدای نمایش نمونه ماک -آپ تا نمونه ای که خزش های کوتاه زمینی را شروع کرد، از سمت طراحانش این قدر اظهارات ضد و نقیض بیان شده ، استدلالهای شما را قبول می کنم و این نشان میدهد که هنوز نقش این برنامه برای طراحانش مشخص نیست . تعجب نمی کنم در اینده دوستان ادعا کنند که قاهر فقط اثبات گر فناوری هست و ماموریت رزمی برای ان تعریف نشده !!!! احتمالا انتظار ندارید که این استدلال را قبول کنیم که قاهر در نقش دفاع هوایی قرار هست جلوی فالکون های بلاک 60 ، ایگلهای اپدیت شده سعودی ، سوفاهای عبری ، رافالهای مصری و ناوگان متخاصم قدرت های فرامنطقه ای قد علم کند ؟؟ متاسفم ولی همین روند باعث شده که امثال "بن سلمان" وقاحت را به حد کمال خودش برسانند و ما تنها نظاره گر این وقاحت بی سابقه باشیم !!! درست هست ولی ظاهرا تمام تلاش شما روی این مساله متمرکز شده که این برنامه را علیرغم ابهامات فنی و غیر فنی متعدد ، یک پروژه جدی نشان دهید !! فرض بر صحت این استدلال ، اطلاع دارید چرا این طور هست ؟ در کشور ما به جای یک مجموعه متمرکز تصمیم گیر که باید نظرات را جمع بندی کند ، دهها مجموعه وجود دارد که نظراتشان هم الی ماشا.... انقدر حاشیه ای و وابسته به اما و اگرهای متعدد هست و اختلاف سلیقه ها انچنان ساختار را تحت تاثیر قرارداده که وقتی فروشنده با اظهارات ضد ونقیض روبرو میشود ، طبیعتاً تمایلی برای ورود به معامله پیدا نمی کند . متاسفم که این تحلیل را بیان میکنم ولی عملکرد دوستان ما نشان میدهد که این موردی که شما فرمودید ، عمدی هست . والا هیچ ساختار علاقه مندی ، به شکل نظام مند ، خودش را از یک برگ برنده ، محروم نمی کند ،آن هم بدلیل ناتوانی در تجدید ساختار و بهینه سازی آن . چرا ، وجود دارد . ولی بدلیل حساسیتهایی که ممکن هست ایجاد شود، به ان ورود پیدا نمی کنم . اظهارات ضد ونقیض مقامات مسئول در ارتش و سپاه را در همین مورد مجددا مرور بفرمایید . طرف مقابل ( فروشنده ) قطعا این بیانات را رصد کرده .

ما هر جا که حرفی از قاهر را شنیدیم ، ادعای نسل 5 ، اولین ادعایی بود که رصد شد و هنوز هم روی این ادعا پافشاری میشود ، همین هست ، حالا که یک گام عقب نشینی شده و قاهر تبدیل به جت نسل چهارم یا نسل چهارم و نیم شده ، دوستان باید جتهای رزمی نسل چهار را بررسی کنند که قاهر به کدام مورد شبیه هست ( اویونیک ، رادار ، پیشرانه ، تسلیحات ، مانور پذیری و نظایر آن ) که خوب هر قدر جستجو کنند و محصولات غربی و شرقی را بررسی کنند ، بعید میدونم حتی در کلاس جتهای شرقی ، چنین موردی پیدا شود !!!! جنابعالی با اطمینان میفرمایید که این محصول نسل چهار هست و مجدد باز هم می فرمایید که تا زمان عملیاتی شدن قضاوت نمی شود کرد . خوب ، در این 6 صفحه دقیق دنبال چه چیزی بودیم ؟ ابهام بعدی ، فرض براینکه این محصول عملیاتی شده و نیروی هوایی هم تمام تجربیات خودش را یکجا بایگانی و این محصول را انبوه خریداری کند ( در اینده نامعلوم )،، وضعیت الان توان هوایی را باید چه کار کرد با تهدیداتی هرروز خطرناکتر میشود ؟؟ مستندی از خط تولید شفق هست یا این هم در اینده نامعلوم قرار هست تولید شود ؟ وقتی خط تولید شفق وجود خارجی ندارد ، چگونه می توانید قاهر را در ان تولید کنید ؟ بله ، ایده آل هست ولی با کدام زیرساخت؟؟ با کدام شرکتها ؟؟؟ در چه بازه زمانی ؟؟ با کدام سرمایه گذاری ( که باید صورت بگیرد ؟؟؟) وقتی یک پروژه تعریف میشود ، زمان ابتدا و انتها و هدف ان مشخص میشود ؟ در مورد قاهر کدام یکی مشخص شده ؟ ( نفرمایید که محرمانه و طبقه بندی هست که به هیچ عنوان قابل پذیرش نیست ، چون غول های ساخت جتهای رزمی ، برنامه زمان بندی شده را کامل منتشر می کنند ) فرمودید مصر و موشک بالستیک ، حتی این برنامه هم بدلیل نبود فناوری و زیرساختهای لازم و تهدید مهندسین المانی که در مصر بودند( توسط موساد یا سازمان مشابه ) نیمه تمام ماند و کامل نشد . جت رزمی ماروت " هند" مشکل مصری ها این بود که اصل این طرح اسپانیایی بود ( زمانی که مسراشمیت در اسپانیا حضور داشت ) ، مصری ها به این طرح علاقه مند شدند و ان را خریدند بدون اینکه زیرساخت لازم را داشته باشند ، همزمان هندی ها داشتند جت " ماروت " خودشان را توسعه میدادند و روی موتور این پرنده سرمایه گذاری کردند ولی بعد از تمام شدن کار ، هیچ خلبان اروپایی حاضر به پرواز با ان نشد ، چون ایمنی ان در سطح بسیار پایینی بود تا جایی که حتی خلبان هندی اعتراف کرد که این هواپیما یک " تله مرگ " هست . کل پرواز این پروژه 4 ساله ، 12 دقیقه بود . بتدریج هندی ها علاقه مندی خودشان از دست دادند تا برنامه بطور کامل کنسل شد ( خلاصه یک مقاله 4 صفحه ای ) در نتیجه ،مواردی که فرمودید ، مصداق ندارد حالا سئوال این هست ، قاهر بیشتر به یک برنامه برای حفظ پرستیژ وزارت دفاع شبیه نیست ؟؟؟؟ ( بک برنامه حیثیتی که افکار عمومی را سرگرم کند !!!!!) تولید داخلی به چه قیمتی ؟؟؟ به قیمت خالی شدن سایر جنبه های حیاتی تر نیروهای مسلح ؟؟؟؟ فکر نمی کنید که این یک بازی دو سر باخت برای ما است ؟؟؟(حالا غیر از ان جنبه اثبات گر فناوری ) این همه اصرار بر نسل چهارمی بودن قاهر و بعد مجدد نمیشود ان را قضاوت کرد ؟؟ بسیار عجیب هست این تحلیل !!!!! درمورد لاوی کل فلسفه تولید لاوی ، پیش بینی ورود جتهای میگ-29 و سوخو-27 به نیروی های هوایی اعراب در دهه 90 بود ، اول قرار بود موتور فانتوم را روی ان سوار کنند ، ولی بعد موتور PW1120 یا همان F-100 برای ان انتخاب شد ، ولی وقتی به مرحله تست رسید ، معلوم شد که جلوی فالکروم و فلانکر هیچ شانسی نخواهد داشت . بعد بتدریج ایگل ها و فالکون ها امدند و کل برنامه به نفع اینها کنسل شد ( باز هم مفهوم صرفه اقتصادی ) اگر کل سرزمین های اشغالی را یک پادگان بزرگ در نظر بگیریم ( که هست ) در اصل موضوع فرقی نمی کند ، انها برای بقای خودشان میجنگند و ما هم برای بقای خودمان ، موضوع این هست که عناصر تصمیم گیر در انجا بدلیل تهدید دائمی که با ان روبرو بودند ، به قول بچه های امروز " بی خیالی طی نکردند " و انقدر تلاش کردند که الان در این وضعیت قرار دارند . ولی در اینجا مابا تجهیزات نسبتا مدرن در زمان خودش ، خطر عراق را با هر بدبختی و گرفتاری پس زدیم ولی بعد یک دفعه دوستان بی خیال همه تجربیات شدند و بعد از 30 سال که دشمن موشکی را بهانه کرده ، تازه احساس تهدید کردند !!!!!! تا این شرکتهایی که منظور شما هست و بنده نام انهارا نمی دانم ، بخواهند جمع تجربه ایرباس و بویینگ را داشته باشند ( مجموع نزدیک 90 سال تجربه تولید) ، این دوشرکت به همین اندازه ازانها جلوترند . ( در حوزه موتور ، طراحی ماهیواره ، ایرودینامیک ، اویونیک و ... ) عجبا ، بودجه برای این برنامه ها ، نامحدود که نیست ، شما در یک کشور پیشرفته هم یک محدودیتهای بودجه ای دارید و مجبورید طبق برنامه عمل کنید چه برسد در کشورهایی مثل ما که هرسال باید با کسر بودجه های انچنانی دولتی روبرو بشوند . وقتی ناکارامدی مدیریتی حوزه دفاعی ، به نظریات منفعت طلبانه وصل میشود ، دیگر باید چه انتظاری داشت ؟؟؟

اگر دقت کرده باشید ، نوع نگاه ها در اینجا متفاوت و گاها" متضاد هست ولی بحث محترمانه بوده و باید باشد . در نتیجه حرمت اساتید انجمن را داشته باشید ، حتی اگر با انها مخالفت داشته باشیم ، چون تجربه این عزیزان ، بسیار گرانقدر هست ممنون از تذکر به موقع

خوب ، تا اینجا ممکن هست درست باشد ( البته بطور کامل تایید نمی شود ) ولی سئوال اینجاست که سرمایه گذاری در پروژه ای که زیرساختها و فناورهای لازم در ان وجود ندارد ( بحث نسل 5 بودن یا دروازه ورود به نسل 5 بودن قاهر ) با توجه به عدم شفافیت ساختارهای مسئول که مشخص نیست به چه کسی پاسخگو هستند ( بابت خرج بوجه ) چقدر منطقی هست ؟؟ ( صرف نظر از اثبات توانایی های فنی ) کتاب جنگ 1973 نوشته ژنرال سعد الدین شاذلی ، شروع این فشارها را از سال 1972ذکر میکند ( آن هم با بالا گرفتن اختلافات در ستاد ارتش مصر ) در حالی که پروژه در سال 1969 متوقف شد ( با سه سال فاصله ) شاید مصر بدلیل پشتیبانی روسها توانایی بازسازی چند باره نیروی هوایی خودش را داشت و همزمان برای اثبات توانایی خودش ، این برنامه را کلید زد ولی در خصوص ما که حداقل تا حال حاضر ، هیچ کشوری جرات نکرده حتی زمزمه فروش سلاح را ذکر کند ، این چنین ولخرجی هایی مقرون به صرفه است ؟؟ در خصوص لاوی ، قضیه مبهم تر هست ، یعنی کشوری که بتواند با ارتباطات مناسب ، نقشه های جت میراژ را سرقت کند و لابی آن ، آنقدر قدرتمند باشد که طرح پهپادی را علناً از یک شرکت آمریکایی دزدیده و بعد به نام خودش بازاریابی کند ، توانایی ادامه برنامه لاوی را بطور مستقل و بدون توجه به فشار آمریکایی ها نداشته باشد ؟ به نظرم ، شرکت مسئول برنامه لاوی به این نتیجه رسید که با توجه به تسهیل خرید جتهای رزمی ، نیازی به ادامه پروژه نیست ( مفهوم " مقرون به صرفه بودن اقتصادی ") و بهتر هست به جای صرف سرمایه ارزشمند در این پروژه ، کل برنامه کنسل شود ( اگر چه شایعاتی هست که بخشی از این فناوری بسمت برنامه J-10 چینی رفت و اگر این مبنا باشد ، که دراین صورت ، به احتمال زیاد هزینه ابتدایی این برنامه هم جبران شده ) اسراییل نیازی به مخابره پیام به غرب نداشت ، اگر به شکل عادی سلاح را می فروختند که خوب ، مساله ای نبود ، ولی اگر تحریمی هم میشد ( بعنوان مثال فرانسه در دهه 60 و70) ، بخش غیر رسمی رژیم عبری قضیه را فیصله میداد ( که در دو مقطع یکی در جریان نبردهای 1948 و بعدی در دهه 70 میلادی این را هم انجام داد ) وقاحت این حضرات هم تا جایی بود که حداقل 4 تا 5فروند شناور رزمی را شبانه از بندر شربورگ فرانسه دزدیدند و به اسراییل بردند ( درزمان ریاست جمهوری شارل دوگل ) بله این شکلی هم میشود تحلیل کرد ولی نکته اینجاست آیا رقبای ایرباس ، بطور کامل ظرفیت و سرمایه لازم برای حمایت از روند کامل پروژه ( ایده پردازی ، طراحی و ایجاد خط تولید و بعد بازاریابی ) آن را داشتند ؟؟ مسلما جواب منفی هست . بعنوان مثال شرکت " کاسا" اسپانیا ، داسو فرانسه ، شرکتهای آلمانی ، پرتغالی ، انگلیسی و ... میتوانستند به تنهایی برنامه A-400 یا یوروفایتر را دنبال کنند ؟؟؟ قطعا جواب بازهم منفی است .

این تحلیل شما بسیار ارزشمند است .تمرکز تمام نقدهای که میشود روی این مساله که ساختار خودی ، نقص دارد و این نقص را باید برطرف کرد ، هست و طبیعتا از دشمن انتظار نباید داشت که مطابق سلیقه و خواست ما عمل کند ، این خود ما هستیم که سرنوشت منطقه را رقم می زنیم و اشتباه در این سطح ، بطور مطلق پذیرفتنی نخواهد بود .

از یک نظر این تحلیل درست هست ولی از نظر دیگر ، برای اینکه محصول شما ، در نهایت کار قیمت تمام شده معقولی داشته باشد( معادل مفهوم "محصول اقتصادی "// که معتقدیم قاهر را نمیشود یک محصول اقتصادی مد نظر قرار داد و در نهایت باید ان را بستری برای نمایش پیشرفتهای فناورانه داخلی که می بایست در یک طرح معقولانه تر استفاده شود ) نیازمند این هست که اجزاء و قطعات ، به گونه ای انتخاب شوند ( در اینجا از تولید کنندگان غیر بومی ) که علاوه بر برآورده کردن استاندارد و نیازمندی شما ، دیگران را به گونه ای وارد پروژه کنند که هزینه های شما در یک حد قابل قبول نگاه داشته شود . " البته این مساله بطور غیر مستقیم تداعی کننده راهبرد " امنیت دسته جمعی " هم هست که توضیح ان مفصل خواهد بود. اگر درمنطقه خاورمیانه مثال بزنیم ، شاید پروژه مصر برای تولید جت رزمی Helwan HA-300 بود در حالی که پشتیبانی مهندسی طراحان شرکت مسراشمیت را هم پشت سر خودش داشت . این پروژه 5 سال طول کشید ( 1969-1964) ولی در نهایت متوجه شدند که روشی که دنبال کردند اشتباه بوده یا علت سیاسی / فناورانه باعث عقیم ماندن شده . HA-300 ، و یا حتی پروژه "لاوی" رژیم عبری شخصاً سیاست بازار یابی را قبول دارم ولی به هیچ عنوانی ، بحث باج دادن مورد قبول نیست . در حالی که همزمان ، قطعات ایرباس در ایتالیا و آلمان و چین و سایر کشورها تولید میشود و همه در مجموع می روند در خط تولید اصلی در تولوز فرانسه تا یک پرنده فلزی از خط تولید بیرون بیاید . اگر این شکلی که جنابعالی میفرمایید ، تحلیل کنیم ، الان فرانسه دارد به همه کشورهای درگیر برنامه ایرباس باج می دهد تا ایرباس تولید شود و این با سیاست کلی کشورهای مغروری به اسم فرانسه ، آلمان ، ایالات متحده و.... که منافع در ان حرف نخست را می زند ، تناقض دارد . ( اساساً یکی از مهمترین دلایلی که پیمان ماستریخت را به اتحادیه اروپا تبدیل کرد ، همین مساله ،یعنی رقابتی کردن هر چه بیشتر با در نظر گرفتن تعامل بود ) به نظرم کاربرد واژه باج دادن ، زیاد صحیح به نظر نمیرسد و مسیر تحلیلی که با این پیش فرض شروع شود ، به سرانجام مشخصی ختم نخواهد شد . نوع استراتژی که امثال "ساب" ، ایرباس ، بویینگ ، لاکهید - مارتین و .... در پیش گرفتند ، نوعی تعامل بر روی بستری از رقابت تحلیل میشود ( البته نظر شخصی هست ) و روند پیشرفت آنها ، امضاء قراردادها ، نوع محصولات تولید شده و .... هم به نظرم همین روند را تایید میکند . پی نوشت : 1- یکی از مهمترین دلایلی که باعث شده که همکاری شرکتهای تسلیحاتی را به مثابه باج دادن تعبیر کنیم ، این هست که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ، به هیچ عنوان ( حتی موردی نظیر صنعت خودروسازی ) موفق نشدیم تا تعامل درستی با شرکتهای صاحب فناوری داشته باشیم و این عدم موفقیت باعث شده همکاری شرکتهای فوق الذکر باهم را در قالب باج دادن تحلیل کنیم . 2- البته شاید موفقترین نمونه از چنین همکار هایی را میشود در ورود شرکت بل هلیکوپترز به ایران و ایجاد زیرساختهای پایه به شکل اصولی مثال زد ( اگر چه نقدهایی به ان وارد هست ) // هر چند امیدوارم برخی دوستان این مساله را به ساختار سیاسی وقت ارتباط نداده و بیشتر جنبه فنی ان را مد نظر قرار دهند //

حالا این سرکوفت ( بفرموده شما ) به مقاومت ، الزاماً نباید ما را هوشیار کند که با شیوه های بهینه شده تر و هوشمندانه تری از انها حمایت کنیم ؟؟ الزاماً ناراحت شدن از این رویداد ، مساله ای را حل می کند ؟؟؟ نباید روی این مساله متمرکز شویم که کار خود ما یک جایی ایراد دارد که انها علیرغم مواردی که فرمودید ، در مقام مدعی ظاهر شدند ؟؟؟

تصویر جالبی است ، فقط به کشورهایی که در تولید زیر سیستم های گریپن مشارکت داشتند ، دقت کنید ، حتی کشوری نظیر سوئد با بیشتر از 6 دهه سابقه در تولید هواگردهای رزمی و غیر رزمی ، برای تولید یک محصول با ارزش رزمی که وارد خط تولید شده و الان در خط پرواز ، حضور دارد ، به این تشخیص رسید که در زمانه فعلی ، تولید همه اجزاء ( یک جنگنده بومی ) بیشتر در حد ادعا هست و برای تولید یک محصول که ارزش رزمی داشته باشد ، شما نیازمند تعامل با دیگران هستید . الته این مدل ظاهرا گونه FX-2 گریپن هست که برزیل قصد دارد آن را تولید کند . کابین خدمه جت رزمی SU-30 MKM ( ادعایی هم در خصوص نسل 5 بودن برای این جت وجود ندارد ) کابین جت رزمی SU-35 ( ادعایی هم در خصوص نسل 5 بودن برای این جت وجود ندارد ) کابین اف-16 بلاک 60 پی نوشت : این حجم نفر- ساعت کاری که برای طراحی ، تولید پیش نمونه ها ، پیدا کردن پیشرانه ، تستهای متنوع سازه ای و غیره و ذالک برای این محصول انجام شده ، اگر صرف تدوین یک راهبرد مناسب برای تعامل با کشورهایی صادر کننده این فناوری ( حالا کشورهایی به غیر از مواردی که با انها مشکل داریم ) شده بود ، الان هم نیروی هوایی یک جت نسبتاً ارزان قیمت جدید در اختیار داشت ( حالا حداقل برای جایگزینی ایرگاردها و تایگر ها ) و هم ورود فناوری باعث میشد تا دوستان در مجموعه صنعت هوانوردی ، پیش فرض های موجود خودشان را به محک می گذاشتند تا ببینند فاصله انها با کشورهای صاحب سبک تا چه اندازه هست

سلام علیکم این مورد بسته به آن هست که روحیه رزمی واحدهای رزمی خودی در چه سطحی قرار داشته باشد . بعنوان مثال و اگر دست یادم باشد ، درجریان تک خودی به مواضع ارتش بعث در اطراف" دریاچه ماهی " ( دقیق یادم نیست و باید به منبع اصلی مراجعه کنم ) بخشی از واحدهای عراقی به محاصره بچه های سپاه در آمده بودند و تا چند روز مقاومت می کردند و روحیه انها آنقدر محکم بود که به گفته اُسرا ، نیروهای حاضر در خط برای رفع تشنگی حتی حاضر به نوشیدن مایعات بدن شدند ولی همچنان مقاومت میکردند ولی با ابتکار همین بچه ها ( تهیه کباب در خط و گذاشتن شیشه های نوشابه روی خاکریز به شکلی که در معرض دید عراقی ها باشد ، بعد از چند روز ، همگی بعلت فشار شدید ، مجبور به تسلیم شدند . ( به نقل از یکی از عزیزانی که در ان موقعیت حضور داشت و بعد ها با عناصر عراقی به اسارت گرفته شده صحبت می کرد ، می گفت که عراقی ها بوی کبابی که واحدهای ایرانی در خط درست میکردند را به فاصله چند صدمتر حس میکردند و این فشار روانی حاصل از تشنگی و گرسنگی را بر آنها زیاد می کرد ) این یک مثال مشخص از تاثیر روحیه در جریان یک عملیات رزمی کلاسیک هست و اینکه ممکن هست واحدهای تحت فرماندهی شما در محاصره و زیر فشار شدید بمباران باشند ولی روحیه رزمی آنها دچار افت و کاهش نشود . ( نمونه کامل آن ، مقاومت واحدهای ورماخت در صومعه مونته کاسینو// ایتالیا// هست ) عین این مورد در حوزه رزم نامتقارن ( نه ان تعریفی که سالهاست در نیروی مسلح ما دارد تبلیغ میشود ) هم مصداق دارد . حالا این روحیه رزمی خودش چه زیرمجموعه هایی دارد ، بحثش جداست و باید مورد به مورد روی ان بحث کرد . تعریفی که پنتاگون از رزم نامتقارن دارد ، این هست : " به کارگیری رویکردهای غیر قابل پیش بینی یا غیر متعارف برای خنثی نمودن یا تضعیف قوای دشمن و در عین حال بهره برداری ازنقاط آسیب پذیر ، بواسطه کاربرد فناوری های غیر قابل انتظار یا روشهای مبتکرانه " یک تعریف استاندارد که تقریبا با شرایط ما همخوانی دارد ولی ظاهرا برداشت و تفسیر دوستان ما در نیروهای مسلح ، بطور کامل و 180 درجه ازاین مساله اشتباه هست . ( ارتباطی هم با تعریف پنتاگون از رزم متقارن ندارد و یک تبیین کلی هست ) . بدین معنی که ما ناچاریم که دکترین رزم نامتقارن را بعنوان یک الگو در نظر بگیرم ولی تفسیر دوستان ما دارد مسیر نادرستی را طی می کند و باید در ان تجدید نظر کنند . نظر شخصی بنده این هست که در رزم نامتقارن ، توان رزمی ممکن هست برابر نباشد ، ولی پاسخی که داده میشود باید برابر و هم وزن تهدید در نظر گرفته شود تا وضعیتی برابر پدید آید . هدف توسعه الگوی رزم نامتقارن هم دقیق همین هست . یک مثال روشن در این زمینه بعنوان مثال ، در تابستان ، ممکن هست یک "پشه" شما را نیش بزند ، سئوال این هست که شما اراده برخورد با این حرکت پشه را دارید یا خیر ؟؟!!! جواب مشخص هست ، واکنش ساختار عصبی شما نسبت به نیش پشه خودکار صورت می گیرد و نیازی نیست که فرآیند تشخیص تهدید یا به زبان ساده اراده پاسخ متقابل وجود داشته باشد، چون از قبل شما تهدید را تشخیص دادید و در حافظه شما ثبت شده ( شاید مثال نظامی آن ، موشکهای ضد تشعشع باشند به مانند شرایک که فرکانس رادارهای دفاع هوایی از قبل به حافظه انها سپرده میشود) در یک مقیاس بزرگتر ، یک واحد سیاسی ( کشور ) نسبت به هر تهدیدی ، واکنش نشان میدهد ( که البته شدت و ضعف خواهد داشت ) . درنتیجه وجود اراده برای دفع تهدید ، به شکل غریزی وجود دارد . این را دنبال کنید تا یک واحد رزمی در مقیاس کوچک ( دسته یا جوخه ) . اساسا این خودش یک پارادوکس و تناقض هست ( البته به نظر دوستان داخلی ) . از نظر این دوستان ( با توجه ماهیت عملکردها تا حال حاضر ) رزم نامتقارن روی زمین مصداق دارد و نهایت و لبه این رزم بحث کاربرد قدرت موشکی ( زمین به زمین ، ضد کشتی ، پدافند هوایی و... ) است . ولی حضور روسها و توان هوایی آنها (که بدون تردید بخش مهمی از موفقیتهای ارتش سوریه و مقاومت مدیون ان هست // البته با تمام نقاط ضعف و قوت آن ) بخوبی اثبات کرد که حتی در یک شرایط رزمی به مانند صحنه نبرد سوریه و اینکه هرج و مرج میدان نبرد و مخلوط شدن واحدهای خودی و دشمن ، اجازه تشخیص را از ناظران سلب می کند ، توان هوایی ( حتی توان هوایی موج دومی روسها که بیشتر روی بمباران کور تاکید دارد به غیر از استثناهایی که شاهد بودیم ) چقدر تاثیر گذار به نظر میرسد . حالا یکسری از دوستان بحث پهپادها را مد نظر قرار میدهند که خوب وضعیت را در سوریه شاهد هستیم . اگر چه نباید از تاثیر گذاری این سخت افزار ها غافل شد ولی هنوز سطح این تاثیر گذاری ( حداقل برای ما ) به اندازه سیالیت و ماهیت واکنش نیروی هوایی کلاسیک نرسیده و این پاشنه آشیل ما خواهد بود . پی نوشت : 1- فرض اولیه براین قرار دارد که اگر توان تهاجمی نیروی هوایی به اندازه ای بود که امکان ورود به سوریه را داشتند ، به جای شلیک موشک ، شما 3 تا 4 راید به این نقاط با مهمات دقیق حمله ور می شدید . این شیوه ، هم شخصیت عملیات رزمی شما را در منطقه بالا می برد ( با توجه به سابقه نیروی هوایی در ضربه زدن به اهداف در بردهای بلند ) و هم سایر رقبا به این نتیجه می رسیدند که علیرغم محدودیتها ، توان رزمی ما برای پاسخ دهی در رتبه بالایی قرار دارد و این خودش نحوه محاسبه دشمن را تحت تاثیر قرار می دهد . ( البته این فقط یک جنبه از تحلیل هست و باید سایر ابعاد را هم بررسی نمود) 2- این سطور به معنای " بی فایده بودن تلاش های فعلی و تضعیف نیروهای مسلح و سلسله مراتب فرماندهی نیست " ، بلکه ایجاد یک پیش زمینه ذهنی با هدف بهبود شرایط خواهد بود. 3- مجموعه این مطالبی که عرض شد ، صرفاً برداشت شخصی هست و الزامی بر درست بودن آن نیست . که میشود مصداق "The Opinion and The Other Opinion" خوب ، شما به شکل خلاصه مساله را تبیین فرمودید . این مساله نیازمند این هست که ذهنیت دوستان ما در نیروهای مسلح ، از وضعیت فعلی خارج شود . محدود کردن چنین بررسی هایی به مجموعه نیروهای مسلح و بستن همه مسیرها برای سایرین ( علاقه مندانی که در این حوزه مطالعه دارند ) ، نه تنها کمکی به بهبود شرایط نمی کند ، بلکه موجب خواهد شد که اذهان دست اندرکاران ، کانالیزه شده و این مایه گرفتاری های بعدی است . ========== طولانی شد

خوب هست که نقاط چالش برانگیز و ضعف دکترین رزم نامتقارن با هزینه سوری ها دارد برای ما آشکار می شود . از این بابت باید سجده شکر به جا آورد که دوستان ما در سلسله مراتب نظامی ، به این نتیجه برسند ، همه چیز فقط در استفاده از نیروی انسانی نیست . یعنی اگر ما سالها اینجا تحلیل می کردیم که کاربرد نیروی انسانی در صحنه نبرد قرن بیست و یکم ، فقط بخشی از ماجراست ، به اندازه اجرای عملی ان ، تاثیر نداشت و این تنها نکته مثبت جنگ شبه داخلی سوریه است .

حقیقتا و بدون تعارف خوشحالم که این جمله را از شما می بینم و این نشان میدهد که حداقل در سطح جامعه چنین تحلیلی وجود دارد . با این حال بنا بردلایلی به این مورد ورود پیدا نمی کنم ولی تحلیل های بسیارجدی دراین زمینه وجود دارد که برخی ازانها را حتی نمیشود بیان کرد . شخصا فکر می کنم که این چنین اظهار نظراتی بیشتر خوراکی هست برای ذائقه مخاطبانی خارج ازمرزهای جمهوری اسلامی ( برای کمتر شدن درجه حساسیت نسبت به سپاه ) اگر این مورد حتی 50 درصد هم درست باشد ، راهبردی جالبی باید باشد . همه چیز را نباید منفی دید. هر چند که ممکن هست نیمه خالی لیوان هم مد نظر باشد منظور بنده بیشتر متمرکز هست برروی علنی کردن این مساله و کشاندن ان به سطح جامعه درست در لحظه ای که ترامپ با عزل وزیر امور خارجه (تیلرسون ) و منصوب کردن رییس سیا دارد چنگ و دندان نشان می دهد . این حرکت چیزی جز تضعیف جمهوری اسلامی ، نتیجه دیگری نداشت . حالا ایشان به هر جریان فکری منسوب باشند زیاد مهم نیست . ان هم بعنوان عضو مهمترین کمیسیون مجلس که نشان میدهد درک تاکتیکی دوستان هر قدر خوب باشد ، فاقد درک راهبردی هستند. که از قدیم هم گفتند " هر سخن جایی و هر نکته مقامی دارد" بعید میدونم !!!! اصلا دراینجا بحث شخص نیست ، مرحوم هاشمی را هم که نام بردم ، فقط به این دلیل بود که اولین دولت بعد از جنگ بودند و بخش مهمی از زیرساختها از دوران ایشان شروع گردید که مثلاً موشک شهاب 3در تابستان 77 رونمایی شد . حوزه امنیت ملی را نمیشود انحصاری به نام شخص خاصی سند زد ، چون هردولتی وظیفه ذاتی خودش را انجام داده و میدهد واز این بابت منّتی بر کسی ندارند . به هرترتیب ما از یک نقطه مشخصی شروع کردیم و این نقطه از گذشته شروع میشود و تا حال و اینده ادامه پیدا می کند . بطور قطع ما در زمان حال زندگی می کنیم و باید براساس شرایط واقعی تحلیل کرد .

سلام علیکم اتفاقاً رزم سایبر اولویت نخست در فضای نبرد قرن بیست و یکم هست و شخصا بسیار خوشحال می شوم که تجربیات و مطالعات خودتان را در میلیتاری با ما به اشترا ک بگذارید . حالا نه تنها بحث کنترل و فرماندهی ( c2) بلکه مباحث پیشرفته تری نظیر C5ISR که جذابیت خودش را دارد . ==== چند سال پیش یکی از کاربران به بنده اِشکال گرفته بود که چرا خط سیر میلیتاری را بسمت چنین مباحثی تغییر دادید ؟!!!! خوب بنده پیش بینی این روزها را میکردم ،یعنی زمانی که ذهنیت کاربران از مقایسه های تکراری میان سخت افزار نظامی ارتقاء پیدا کرده و روی مباحث جدی تر متمرکز شود فرماندهی ، از یک نظر ، چالش برانگیز ترین مساله در ساختار سلسله مراتبی یک سازمان مسلح بشمار می رود . به شکلی که می توان با بررسی این مفهوم ، سازمان های مسلح را حداقل به شش موج تقسیم نمود . با این وصف ، تفاوت میان ساختار فرماندهی یک سازمان مسلح موج دومی با ساختار فرماندهی یک سازمان مسلح موج سومی را در قالب دو شکاف اصلی بررسی نمود . 1- شکاف نخست ، تفاوت در ماهیت تفسیر از صحنه رزم آینده بشمار میرود ، جایی که به اعتقاد محققان ، نقطه گلوگاهی در انتخاب مسیر درست و نادرست قرار دارد . 2- شکاف دوم ، به شکل طبیعی ، تفاوت در ماهیت روّیه ها است ، بدین معنی که اتخاذ یک رویه درست ، بصورت نظام مند با دو سری عوامل ( برون سیستمی و درون سیستمی ) ارتباط خواهد داشت که در نهایت به اجرای صحیح یک عملیات رزمی موفق خواهد انجامید . /////////// به این دو بخش بسیار دقت کنید 1- تفاوت در ماهیت تفسیر از صحنه رزم آینده 2- تفاوت در ماهیت روّیه ها جناب قدوسی و مخاطبان ایشان در سوی مقابل به جای وارد شدن به مباحث حاشیه ای ، باید به این سئوالات پاسخ دهند ، که این خودش نیازمند مطالعه مستمر هست

خوب ، شمافرمودید کاهش بودجه، عرض بنده هم این بود که کاهش بودجه ای درکارنبوده که دوستان تبلیغ اش را می کنند ، مگر اینکه اتفاقات دیگری درجریان بوده و ما خبر نداریم چون ظاهرا حربه الی دوست نماینده ما ، کاهش بودجه دفاعی بوده البته باید از جناب باقری سئوال کرد که ایا نیروهای مسلح توانایی جذب همه این بودجه را دارد یا خیر ؟؟!!! عطف به صحبتهای چند روز پیش ایشان در خصوص اینکه نیروهای مسلح ظرفیتهای خالی دارد که برای کارافرینی و توانمند سازی نیروهای وظیفه باید استفاده شود . حالا صحبت اینجاست که آیا ساختار فعلی موجود د نیروهای مسلح اصولا" ظرفیت جذب و خرج بودجه را دارد ؟؟ (که برای این کار باید برنامه توسعه دفاعی را بررسی کرد که چه جهتی گرفته ) عرض شد ، این استدلال کاهش بودجه روی چه مبنایی هست ؟؟ دوم نیروهای مسلح می توانند همین بودجه را خرج کنند یا خیر ؟ البته اطلاع دارید که چرا به مانند سالهای گذشته زیاد روی این مساله مانور داده نمیشود ( فرض می کنیم که شورای عالی امنیت ملی تصمیم گرفته چراغ خاموش حرکت کند ، همانطور که درسال تابستان سال 77 تصمیم گرفته شد که از توانایی موشکی برد بلند ما پرده برداری شود که جناب شمخانی قطعادر این زمینه مطلع ترین فرد هستند ) ( محدودیت 5 ساله برای خرید سلاح ) حالا اگر این دوستان جناب نماینده محترم را درجریان نمی گذارند ، بحث دیگری هست . مگر اینکه بحث تسویه حساب سیاسی باشد آن هم در بخش امنیت ملی ( البته بخشی از عملکرد حاکمیت فعلی در قوه مجریه بطور قطع مورد نقد جدی هست در حوزه دفاعی به مانند دولتهای قبل ) این را جناب نماینده باید بفرمایند . چون ظاهرا ایشان عضویت کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی را دارند و می توانند در این حوزه از وزیر دفاع سئوال کنند و بطورقطه اطلاعات ایشان از بنده و شما بیشتر هست . خوب ، مرحوم هاشمی ( اگر با نظر و عقیده ایشان هم مخالفت داشته باشیم ، حداقل جایگاه ایشان محترم هست ) ، بیشتر از همه کسانی که امروز مدعی هستند، در افزایش توانایی های نظامی جمهوری اسلامی نقش داشت و این را هیچ کسی نمی تواند انکار کند ( هر چند برخی عملکردهای ایشان هم قابل نقد ونظر هست ) . =============== یک نکته هم وجود دارد. این بحث محدود شدن نظامی آلمان و ژاپن هم بسیار مورد سوءاستفاده واقع شده ، در خصوص آلمان ، فقط 10 سال بعد از جنگ (1955) بوندس وهر ( ارتش آلمان ) مجدد تشکیل شد و فقط آن چیزی که بشدت جلوی آن گرفته شد ، تمایلات نازیستی جامعه آلمان بود( نازی زدایی ، آن هم بصورت یک رفرم " تغییرات سطحی " // مثل استفاده مجدد از مسئول اطلاعات نظامی ورماخت در جبهه شرقی ،ژنرال راینهارد گلن که یک ضد کمونیست دو آتشه بود ) و تمایلات ضد کمونیستی نه تنها متوقف نشد ( چیزی که المان ها ید طولانی در ان داشتند ) بلکه تشویق هم میشد . آلمان هم با زرنگی هر چه تمام تر تمام فناوری قدیمی خودش را کنار گذاشت و شروع کرد به گسترش فناوریهای دوگانه جدید که کاربرد غیر نظامی داشتند ولی با مختصر تغییری کاربرد نظامی پیدا میکردند ( تولید تانک لئوپارد یک به سال 1965 /// لئوپارد 2 سال 1979 // زیردریایی به سال 1956) می بینید که اصولا محدودیتی در کار نبود . فقط مسیر مقداری تغییر کرد و نتایج آن را هم بخصوص بعد از یکی شدن المان در پایان جنگ سرد تا الان داریم می بینیم که بدون شلیک یک فشنگ ، کل اروپا ( حتی یک دشمن قدیمی مثل فرانسه ) باید نظاره گر قدرت اقتصادی انها باشند که این خودش قدرت سیاسی و نظامی را هم در پی دارد . در خصوص ارتش ژاپن هم نیازی به کنکاش زیادی نیست ، این کشور با سه تهدید اصلی ( اول کره شمالی ، بعدچین و بصورت کم رنگ تهدید روسها ) روبرو هست و با توجه به قدرت اقتصادی و فناوری که دارد ، حداقل از 3 دهه پیش تمایلات نظامی خودش را دارد ابراز می کند . ولی چون نمود تبلیغاتی زیادی ندارد ، تصور این هست که اینها محدود شدند در حالی که اغراق نیست که اگر گفته شود ، ارتش فعلی بلحاظ تمایلات میلیتاریستی چیزی کمتر از ارتش امپراتوری ژاپن دارد. پی نوشت : 1- البته نباید حقیقت را کتمان کرد که آمریکایی در تحویل برخی اقلام نظامی به بوندس وهر بازی در آوردند ( فانتوم های آلمانی تا مدتها قابلیت حمل مهمات هوا به زمین را نداشتند و بعد ها این قابلیت به انها اضافه شد) 2- به عقیده بنده ، کسی بر ما محدودیت وارد نکرده ،بلکه این خود ما هستیم که بواسطه عدم ارتباط و محصور کردن ساختار دفاعی ، موجبات محدودیت را فراهم آوردیم . به همین دلیل هست که مرتب نگران بحث موشکی هستیم ، در حالی که میشد با یک نگاه درست تر ( که بحثش در همین تاپیک بود ) ورق را بسود کشور برگردادند .

کاری ندارم که ایشان ( نماینده مجلس ) ، با چه مجوزی این اطلاعات را عمومی کرده ( آن چیزی که یک زمانی جناب حاج آقا طائب در خصوص جریان ازاد اطلاعات به شکل واقعی در جمهوری اسلامی صحبت کردند ظاهرا درست در آمده ) . علاوه براین ، این که چه جریانی الان در حاکمیت هست را هم به ان توجهی ندارم. با این حال آمار و ارقام در مخالفت جدی با صحبتهای جناب نماینده محترم مجلس هست چند ماه پیش تاپیکی را شروع کردم که بدلیل عدم استقبال نصفه کاره باقی ماند ولی این نمودار در پاسخ به ادعای جناب نماینده هست . (بدون توجه به اینکه ایشان به کدام جریان منتسب هست ، چون اینجا بحث امنیت ملی مطرح شده و این مساله را نمی شود جناحی کرد ) نمودار بودجه دفاعی جمهوری اسلامی ایران از 2011 تا 2016 شخصاً معتقدم که منطقی نیست که حتی برای برتری پیدا کردن در یک رقابت درونی ، با مساله خطیری که امنیت ملی هست ، بازی شود . تا حال حاضر هم نمونه ای به یاد نمی آورم که دو جریان فکری در یک کشور برای دست پیدا کردن به تفوق سیاسی ، قصد داشته باشند که روی بحث بودجه دفاعی با هم تسویه حساب کنند ( که اگر اینطور باشد ، وای بر ما ) پی نوشت : 1- چند روز پیش ظاهرا ملاقاتی بود بین وزیر محترم دفاع و نماینده ای از هلند ( بعنوان یکی از کشورهای عضو ناتو) حالا اینکه باب مذاکرات با ناتو وجود دارد یا خیر نمی شود صحبتی کرد ولی بحث بازی با کارت روسیه علی الحساب جدی شده ( البته این مساله یک نظر هست و باید بررسی شود سرانه دفاعی در ایران روند ها ، چالش ها و آینده 2- یکسری ممکن هست که از خودشان سئوال کنند که چه نیازی هست که روی این مسائل متمرکز شویم ، جواب این دوستان را باید در صحبتهای شهید چمران ( زمانی که در لبنان حضور داشتند در خصوص مظلومیت شیعه ) و این قضیه دید . هیچ مطلوبیتی وجود ندارد که دوباره امثال باکری ها از دست بروند https://cdn.mashreghnews.ir/d/2018/03/16/0/2212679.png

با سلام فولاد آتشین - 1 این توپ کوهستانی باکالیبر 65 م.م ( 2.55 اینچی ) به سال 1913 بصورت اختصاصی برای ارتش ایتالیا طراحی و در خط تولید قرار گرفت . بدلیل شرایط خاص جغرافیایی این کشور ، توپ مذکور برای حمل با قاطر به 6 بخش جداگانه قابل تقسیم بود تا حمل و نقل آن در مسیرهای صعب العبور کوهستانی با راحتی بیشتری صورت گیرد . با این حال در صورت وجود خودرو ، این توپ قابلیت حمل و نقل بصورت کششی را نیز داشت. به مانند تمامی توپهای کوهستانی که در آن سالها برای ارتش های اروپایی تولید میشد ، این جنگ افزار ، فاقد زرق و برق و حتی یک اونس وزن اضافی بود ، چرا که انتظار می رفت که کاربران ، از این سلاح در سخت ترین شرایط آب و هوایی نظیر بارش برف شدید نیز استفاده نمایند . با این وصف ، در سالهای پس از جنگ نخست و بویژه در سالهای دهه 20 میلادی ، توپ فوق الذکر به سازمان رزم یگانهای پیاده نظام ارتش ایتالیا نیز راه یافت ، چراکه بدلیل وزن سبک ، پشتیبانی آتش مناسبی را برای واحدهای متحرک پیاده ، فراهم مینمود . کیفیت ساخت این توپ ، به گونه ای بود که نیروی زمینی ارتش ایتالیا تا میانه دهه 40 میلادی ، همچنان از این سلاح بعنوان جنگ افزار اصلی پشتیبانی آتش استفاده می نمود . مشخصات : کالیبر : 65 م.م ( 2.55 اینچ ) وزن رزمی : 556 کیلوگرم ( 1225 پاوند ) طول سلاح : 1.105 متر ( 43.5 اینچ ) زاویه شلیک : 10- درجه تا 20+ درجه زاویه گردش حول محور عرضی : 8 درجه مهمات : پرتابه شرپنل به وزن 4.3 کیلوگرم ( 9.47 پاوند ) سرعت دهانه سلاح : 345 متر بر ثانیه حداکثر برد موثر : 6800 متر (7435 یارد ) صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

هوانیروز در عمل با آغاز تهاجم ارتش عراق به خاک جمهوری اسلامی ایران ، شاخه هوایی نیروی زمینی ارتش (ISLAMIC REPUBLIC IRAN ARMY AVIATION )، با در اختیار داشتن نزدیک به 700 فروند بالگرد هجومی ،ترابری و شناسایی ، به تقریب یکی از قدرتمند ترین ناوگان هوانیروز را در آسیای جنوب غربی در اختیار داشت . مضاف براین ، نزدیک به 3000 خلبان و کمک خلبان و چیزی در حدود 9000 خدمه فنی در این نیرو مشغول بخدمت بودند که در نوع خود ، بی همتا بشمار میرفت . این نیرو در بازه زمانی 31 شهریور سال 1359 تا تیرماه سال 1367 بیشتر از 300000 پرواز عملیاتی انجام داد و موفق شد بیش از 10000 تن آذوقه ، مهمات و سلاح های مورد نیاز ، 260000 مجروح و 296000 رزمنده را جابه جا نماید . بالگردهای رزمی این نیرو نیز در نقش پشتیبانی نزدیک هوایی ، 8000 تن مواد منفجره شامل مهمات 20 م.م ، راکتهای 2.75 اینچی هیدرا و موشکهای ضد زره BGM-71 تاو و در مواردی موشک AGM-65 ماوریک ( تصویر فوق ) را مورد استفاده قرار دادند . بدین ترتیب و به شکل خلاصه ، هر بالگرد عملیاتی در سالهای دفاع مقدس ، نزدیک به 500 ساعت پرواز رزمی را در کارنامه خود به ثبت رسانده که در نوع خود ، عملکردی جالب توجه و بی نظیر به نظر می رسد . صرفا" برای میلیتاری / MR9