سلام علیکم  و رحمت ا...      این فرموده جنابعالی ، از سمت هرکسی باشد ، در مخالفت آشکار با وظایف اصلی دو نیروی  هوایی موجود در سازمان نیروهای مسلح ماست و به نظرم بیشتر پاک کردن صورت مساله است تا جستجو برای حل مشکل !!!     بند یکم و ششم را با دقت مطالعه بفرمایید و آن را با وضعیت حال حاضر تطبیق دهید    منبع :  آشنایی با نیروهای مسلح ، از مجموعه دروس دوره های تطبیقی . دانشگاه امام حسین (ع) 

با سلام   محافظ عبری برای کاخ دراکولا   مرحله نخست بازسازی شبکه پدافند هوایی جمهوری چک با ورود رادارهای اسرائیلی       هنگ بیست و پنجم دفاع هوایی ارتش چک هم اکنون چهار  واحد سام-6 را در استراکونیک  در جنوب بوهمیا در اختیار دارد که می بایست در سال 2020 بازنشسته شوند . براساس اطلاعات موجود ، آخرین گونه تولید شده از سامانه  SAM-6B-1 برای این ارتش در سال 1992 تحویل گردید .     صنایع هوا- فضای رژیم عبری (IAI) با همکاری شرکت تسلیحاتی التا (Elta)  در مجموع هشت سیستم رادار چند ماموریته ( MMR) با شناسه ELM 2084 که توسط  این دو شرکت بروزرسانی و ارتقاء یافته است را به  ارتش جمهوری چک تحویل خواهد داد . این رادار که هم اکنون یکی از مهمترین اجزاء شبکه "گنبد آهنین " و شبکه دفاع هوایی " زنجیره داود" این رژیم محسوب میشود ، چند قرار داد صادراتی عمده را بخود اختصاص داده است . به گزارش آسوشیتد پرس ، هزینه این 8 سیستم در مجموعاً 100 میلیون دلار است که  دو شرکت فوق الذکر ، پس از شرکت در یک مناقصه بین المللی این کشور به منظور خریداری رادارهای 3 بُعدی آن را بدست آوردند . این مناقصه عمدتاً با هدف جایگزینی سیستم های دفاعی ساخت روسیه این کشور ( سام 6 گین فول ) که در سال 1991 وارد خدمت شده بودند ، صورت گرفت . مقامات ارشد پراگ باهدف سازگار سازی سیستم های تسلیحاتی خود با سایر کشورهای اروپایی عضو ناتو و گسترش دامنه پوشش شبکه دفاع هوایی خود فراتر از سیستم های قدیمی روسی ، مناقصه ای را با حضور شرکتهایی بزرگ تسلیحاتی  نظیر ریتئون ، MBDA و IAI برای جایگزینی  واحدهای سام-6  برگزار نموده  که در نهایت شرکتهای اسرائیلی برنده این مناقصه شدند .     رادار چند ماموریته / چند حالته التا EL/M-2284 که برای شبکه دفاع  هوایی " زنجیره داوود" تولید می شود با بروزرسانی ویژه ای در اختیار ارتش چک قرار خواهد گرفت .     این رادارها براساس آخرین فناوریهای موجود  اسکن دیجیتالی (AESA) ، پوشش منطقه ای بزرگتر را در کنار شناسایی اهداف  بیشتر  به شکل همزمان ، ایمنی بیشتر در برابر جنگ الکترونیک و در نهایت بهبود توانایی های دفاع هوایی این کشور فراهم می نماید . انتخاب رادار اسرائیلی  با هدف  جایگزینی کلیه سیستم های دفاع هوایی قدیمی صورت پذیرفته و مجموعاً تحویل آنها در یک بازه  زمانی 5 ساله ، (2021) انجام خواهد شد . نکته جالب اینجاست که IAI رقبای قدرتمندی نظیر را ساب و تالس را در این مناقصه از دور خارج کرده است . پیش از این ، تصمیم مقامات ارشد ارتش چک بر جایگزینی واحدهای سام -6 با سیستم های جدید روسی نظیر ویمپل 3M9M3 یا مجموعه  اسپاید 2000 ایتالیایی و همچنین یک سیستم کنترل آتش تولید شده  توسط Retia بود ، اما ظاهراً در آخرین دقایق این تصمیم تغییر نمود .   صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

سلام علیکم    خیر ، عرض بنده این نبود ، هدف از ارائه آمار این بود که نشان داده شود که ارتش عراق ، به چه شکل از دو ابزار به شکل هماهنگ استفاده کرد و نتیجه آن را هم به شکل نسبی بدست آورد .    نکته جالب در اینجاست که باید آن را از زبان آمار شنید :   از طرف عراقی یک آمار جالب توجه ارائه شده (نقل قول از منابع غربی ) که این نیرو در 8 سال جنگ در مجموع 400 هزار سورتی پرواز داشته  که به شکل میانگین و نسبی می شود  نزدیک به 120 سورتی در روز . حالا همین منابع اعتقاد دارند که نیروی  هوایی ایران در طول جنگ  ( بعد از سال 63) روزانه بیشتر از 30 تا 60 سورتی قادر به اجرای پرواز موثر نبود ( احتمالاً منظور بیشتر ماموریتهای CAS)    حالا این آمار بعد از سال 1983 به مراتب وخیم تر هم میشود . نیروی هوایی عراق  از ابتدای این سال تعداد سورتی های پرواز خودش را از 65 به 150 رساند و این رقم در سه سال بعد به رقمی در حدود 250 سورتی رسید .    این از وضعیت نیروی هوایی .    به نظرم  عراق یک استراتژی دو گانه را دنبال می کرد . از یک  طرف با افزایش بی حدو حصر توان هوایی  بخوبی عرصه را در اجرای تحرکات زمینی از ما می گرفت و هم با وارد کردن نیروی هوایی ایران به یک جنگ فرسایشی شدید ، بتدریج توان رزمی آن را تحلیل برد ( که با توجه به  وضعیت سازمان رزمی نیروی  هوایی در سالهای آخر جنگ و افزایش تعداد حملات هوایی عراق که در پست قبلی عرض شد ) در مرزها ما را تحت فشار گذاشت و از طرف دیگر با استفاده از موشکهای سری اسکاد و بعدها گونه های العباس و الحسین ، عقبه ما را در شهرهای دورتر از جبهه ( که باز هم در نمودار ها مشخص هست ) زیرآتش گرفت .       بخوبی ملاحضه می فرمایید که روند استفاده عراق از موشک های بالستیک ( تعداد حملات موشکی و نه تعداد موشکهای شلیک شده )   از میانه جنگ تا پایان یک روند افزایشی بوده . در کنار این مساله ماهیت اهدافی که عراقی ها آنها را موردداصابت قرار می دادند هم در کنار این آمار بگذارید که در پست قبلی بدان اشاره شد      باز هم یک آمار جالب توجه تر . تا جایی که اطلاع دارم ، عراق ابتدا از موشکهای سری فراگ -7 استفاده می کرد و طبق آمار در طول جنگ چیزی در حدود 67 فروند موشک فراگ شلیک شد که به اذعان خدمه این سلاح ها ، تا آخر جنگ راهی برای افزایش دقت آنها پیدا نشد ولی با ورود اسکاد ها ( سری سی و بعدها احتمالاً سری دی ) ورق بطور کامل برگشت و ارتش این کشور با هدف تخریب روحیه مردمی در شهرهایی که  از جبهه فاصله داشتند ، شروع  به استفاده از موشک کرد . خوب ، احتمالاً یک نتیجه طبیعی از این آمار این هست که  موشکهای بالستیک عمدتاً یک سلاح تهاجمی برای از میان بردن تمرکز دشمن استفاده شد ( دقیقاً کاری که موشکهای وی-2 ورماخت قرار  بود انجام دهند که خوب ، متفقین با استفاده درست از نیروی  هوایی ، در کنار بدشانسی های آلمانی ها در حوزه فنی ، تاثیر آن را به حداقل ممکن کاهش دادند )      این نمودار هم روند شلیک موشکهای بالستیک ج.ا.ایران در جنگ با عراق بوده و این آمار بخوبی نشاندهنده این هست که هراندازه توان رزمی نیروی هوایی کاهش پیدا کرد ، استفاده ما از موشکهای بالستیک بیشتر شد (اشاره به نمودار درپست قبلی )          تفاوت دیدگاه بنده و شما در همین هست . نظر شخصی بنده این هست ، ماهیت موشک بالستیک بعنوان یک سلاح تهاجمی و ابزار برای اجرای استراتژی ضربه نخست  ، بعنوان یک  TERROR WEAPON هست . یعنی هدف قرار دادن نقطه ضعف همه واحدهای سیاسی ، یعنی شهرهای مهم که جمعیت در آن متمرکز هستند و گرفتن تلفات از دشمن تا تمرکز سیاستمداران از جبهه های جنگ به کنترل وضعیت داخلی معطوف شود . همین یک نکته  برای خودش مبحث جالبی هست و عراق هم همین راهبرد را دنبال می کرد ، چون بخوبی می دانست که موشکهایش دقت کافی را ندارند .    نکته : جالب هست ، یک بنده خدایی هست به اسم " حجت ایروانی " ایشان از رزمندگان دفاع مقدس و از دیده بانان توپخانه سپاه بودند . ( جمله ایشان نقل به مضمون از کتاب " آتش به اختیار " نقل میشود :  زمانی که ایشان در یک عملیات برون مرزی برای مدت کوتاهی به اسارت در می آیند ، بازجوی عراقی از ایشان در خصوص محل اصابت موشکها سئوال می کند که آیا موشکهای عراقی به پادگان یا مراکز نظامی برخورد کرده یا خیر که جواب ایشان هم براین مساله متمرکز بود که خیر ، بیشتر مراکز غیر نظامی از میان رفتند .         چون فرمودید " فرض " ، بنده هم بر اساس همین فرض عرض می کنم :   اگر ساختارهای موازی وجود نداشت ، اگر ساختار یادگیرنده بود ، اگر حقیقتاً و نه زبانی ، از تجارب ارزشمند دفاع مقدس و حتی دیگران (بدون اینکه تعصبات مشعشعی را وارد تحلیل های علمی کنیم ) استفاده می شد ، وضعیت امروز ، این نبود .    بحث بودجه ای مربوط به دوستانی هست که در زمینه بودجه ریزی تخصص دارند و بنده قصد ورود را به آن ندارم ، چون مطالعه در این باره در حداقل میزان خودش قرار دارد ، اما مشخصاً حذف هزینه های نامطلوب  که ناشی از حذف پروژه های آنچنانی !!!!! است ، در کنار وجود یک مدیریت ویژه که در آن  جوانان خوشفکر ما در همه تخصص ها در عرصه اجرایی قرار داشته باشند و آنهایی که از تجربه بیشتری برخوردارند در رده ستادی با بهره گیری از همین  استعدادها ، بدون گیر کردن در بوروکراسی خُرد کننده فعلی که در ساختار دفاعی ما به عینه دیده میشود ، مسیر برنامه ریزی شده ای را دنبال کنند ، شاید میشد ،امیدوار بود که ساختار دفاعی بدون توجه به گرایش سیاسی دولتهایی که بر سرکار می آیند ، به شکل پیوسته به جلو رود .    در خصوص روابط سیاسی : این مفهوم برای خودش یک پدیده مستقل در عین مرتبط بودن با مفاهیم قبلی است . بارها به مفهوم دیپلماسی دفاعی اشاره شد و باید این مفهوم را مورد بررسی قرار داد و تجارب موجود را که با هزینه های گزاف بدست آمده مرور کرد ( حالا چه برای خود ما و چه برای دیگران ، فارغ از اینکه چه مشکلاتی با آنها داریم )      پی نوشت :   1- غرض از این پست نسبتاً طولانی و خسته کننده و یک مقدار تلخ ، این بود که مراجعه به گذشته و بهره گیری از تجارب دیگران تا چه اندازه اهمیت دارد .   2- آمار ارائه شده در خصوص  تعداد  سورتی های پرواز از سوی منابع غربی هست و بدلیل عدم وجود منابع داخلی ( که اصولاً اطلاع ندارم که چرا دوستان در نیروی هوایی علاقه ای به ارائه این اطلاعات در قالب کتاب برای انتقال به نسلهای آبنده ندارند )  صرفاً از آنها استفاده شده  .    3- مسلماً این پست بازتاب تمام نظرات بنده نیست و بدلیل کمبود زمان ، مطالعه بیشتری را می طلبد .    4- چند روز پیش یکی از دوستان صفحه ویکی ژنرال ماتیس ( وزیر دفاع ایالات متحده ) را در استاتوس گذاشت که ازمیان چند ده سطر این جمله مورد توجه بنده قرار گرفت    الف : داشتن یک کتابخانه شخصی که زمانی ۷۰۰۰ جلد کتاب داشت،  ب: و میل شدید به دادن فهرستی از کتابها به تفنگداران تحت فرمانش که مطالعه‌شان اجباری بود معروف است   حالا سئوال این هست ، صرف نظر از حواشی روابط ما با این کشور ، کدامیک از عزیزان ما در نیروی های مسلح ، چنین ویژگی را دارند یا خواهند داشت ؟؟؟    5- یک مزاح بسیار کوچک  :winking: ، بنده در پستهای قبلی 3 سئوال را مطرح کردم ، اگر دوستان تمایل دارند ، یک مقدار روی سئوالات تمرکز کنند ، ببیند جوابی برای آنها وجود دارد ؟؟؟ 

قدرت آتش افزون تر  برای اژدهای دریایی تحویل نخستین نمونه توپ تهاجمی 105 م.م به سپاه تفنگداران نیروی دریایی ارتش چین         شاخه تفنگداران دریایی ارتش آزادیبخش خلق چین (PLAMC) نخستین سری از توپ تهاجمی 105 م.م جدید را به سازمان رزم خود اضافه نمود .  این خودروی  زره پوش پشتیبانی آتش که  در چهاردهم ژانویه 2017 با استتار ویژه این نیرو توسط شاهدان دیده شد ،احتمالاً گونه ارتقاء یافته زره پوش ZTL-11 محصول شرکت نورینکو است که براساس شاسی  خودروی  هشت در هشت زره پوش آبخاکی ZBL-09 تولیده شده ، با این حال به اعتقاد برخی  کارشناسان ،  این خودرو در ارتش چین  با شناسه ZTL-09 نیز شناخته می شود .     ZTL-11 این زره پوش هشت در هشت ، به یک توپ 105 م.م مسلح شده که میتواند در صورت نیاز ، موشکهای ضد زره هدایت شونده را نیز مورد استفاده قرار دهد . موشک مورد استفاده با حداکثر برد 5000 متر و قدرت نفوذ به 550 تا 600 م.م  در زره های واکنشی  (ERA) می تواند برعلیه بالگردهای رزمی که در ارتفاع پایین پرواز کنند نیز بکار رود .                                                                                                             ZBL-09                                                                                           ZTL-09   در یک نمای کلی ، تولید و تعمیر و نگهداری خودروهای زره پوش چرخدار به نسبت به تانک اصلی میدان نبرد بسیار ارزان تر بشمار می رود . همچنین ، از تحرک به نسبت بالاتری در جاده های اصلی  برخوردار بوده و قادرند با تهدیدهای متنوعی درگیر شوند . علاوه براین ، حمل و نقل آنها در فواصل طولانی نیاز به کِشنده های سنگین نخواهد داشت و حتی در برخی از مواقع می توان از آنها در ماموریتهایی که نقش اصلی بر عهده MBT هاست ، استفاده نمود . با این وصف ، این زره پوشها ، تنها قادر به حمل جنگ افزارهای سبک خواهند بود . صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

سلام علیکم     البته این فرموده شما در جای خودش باید مورد کنکاش قرار بگیرد ولی  به نظرم با واقعیت تطابق ندارد ، نظری که داده شده ، یک تئوری هست و تئوری ها در جای خودش با بررسی ، تایید یا رد می شود ، اما نکته جالب این وضعیت هست که در این سمت ماجرا ، ما این اظهار نظرهای سخیف را هم داریم :       از این دست اظهار نظرها ، چه در کانال های تلگرامی ، ف.ب ، وبسایتهای خبری  ( که حتما" اطلاع دارید به چه شکلی عمل می کنند ) به کّرات دیده شده ، وجود داشته و دارد و به شکل رسمی ، سطح تحلیل مخاطب را کاملاً زیر علامت سئوال قرار می دهد .( علیرغم اطلاع از این مساله که نشر اطلاعات و اخبار بر خلاف دهه های گذشته ، گسترده تر شده است )  در نتیجه ، اگر قرار هست قضاوتی صورت بگیرد ، هر دو طرف ماجرا باید دید .   حالا این وضعیت با مصداق ها و تئوری های جنگ روانی مقایسه کنید و قضاوت بفرمایید که تا چه اندازه این مفهوم مورد نظر شما به شکل منطقی در رسانه های ما ( به شکل خاص در رسانه ملی و روزنامه های پرفروش ) مورد بررسی قرار گرفته و نتیجه منطبق بر حقایق صحنه ( و نه آنچه که آرزوی ماست ) بررسی شده است ؟؟   پی نوشت :   1-این تاپیک ، تنها گوشه ای از وضعیت نابهنجار فعلی ما در مقابله نرم افزاری با دشمنان هست و اگر امکان بررسی  نمونه های مشابه که هم اکنون در حال حاضر مشغول دنبال نمودن چنین رویکردی هستند ، وجود داشت ، بهتر می شد وضعیت را روشن کرد . گروه های مبارز خاورمیانه . نخسا   2- این حقیقت را باید بپذیریم که در بسیاری از جنبه های جنگ مدرن فاصله قابل توجهی با دشمنان داریم و جبران این فاصله ، سعی و تلاش چند برابری را می طلبد و این سعی و تلاش صرفاً با قدم گذاشتن در مسیر درست و استفاده از تجارب دیگران ، مفید به فایده خواهد بود .

سلام علیکم   اصولاً بحث برسراین نیست که چرا موشکی داریم . توان موشکی بعنوان یکی از ارکان قدرت سخت افزاری ما باید با قدرت هر چه تمام تر گسترش پیدا کند ، بلحاظ کمّی و کیفی در برد ، دقت و توان مرگ آوری توسعه بیشتری پیدا کند ، اما بحث اصلی اینجاست که چرا علیرغم تجربه تلخی که در دفاع مقدس داشتیم ، تلفاتی که در پست قبلی عرض شد را متحمل شدیم، زیرساختهای ما در دورترین نقطه کشور نسبت به مرز عراق ( نکا/ مازندارن ) توسط نیروی هوایی عراق هدف قرار گرفت ، سالهاست بازسازی توان رزم نیروی هوایی در محاق قرار گرفته ؟؟؟!!!!   و ازآن تاسف بارتر ، روی طرح هایی سرمایه گذاری شده و می شود که در ارزش رزمی آن شک و تردید های بسیار جدی وجود دارد . چرا ساختار دفاعی ما از پتانسیل مفهومی که دیپلماسی دفاعی موثر نامیده می شود ( که نیازمند همکاری ستاد کل ، وزارت دفاع و وزارت امور خارجه است ) محروم شده ؟؟ً!!! چرا خلبانان نیروی هوایی باید  بدلیل فرسودگی قابل توجه پرنده های رزمی ( یک  قلمش را در سقوط فانتوم ها و شهادت خلبانانش شاهد بودیم ) باید جان ارزشمند خودشان را که هم بلحاظ معنوی و هم بلحاظ مادی برای خانواده ، کشور و نظام ارزشمند هست را از دست بدهند؟؟؟   این سئوالات و صدها سئوال نظیر آن ، بشکل جدی و  فارغ از همه رقابتهای بین سازمانی ،  باید مورد کنکاش قرار گرفته و بررسی شود .       اصولاً بحث بر سر اسکاد ، و-2 ، توچکا ، اسکندر و ... نیست . بحث اینجاست که ما برای ایجاد یک بازدارندگی  موثر نظامی و همه جانبه نیاز داریم تا همه ارکان قدرت نظامی را بصورت یک زنجیره در هم پیوسته ببینیم . وقتی از رشد نامتوازن رزمی صحبت می شود ، این را باید از سلاح انفرادی پیاده نظام تا تجهیزات رزمی سنگین و مباحث مربوط به رزم در فضای سایبر و .... دید . تشریح این مفهوم ، هم وقت گیر هست و هم مفصل  و جذاب.   اما در یک جمله " بعد از همه تجاربی که از 31 شهریور 1359 تا تیر 1367 و بعد از آن در جریان وقایع 1991  ، 2001 افغانستان ، 2003 عراق ، بالکان ، و این آخری در سوریه در اختیار ما گرفت ، آیا ما موفق شدیم یک ساختار به روز ، متوازن ، یادگیرنده ، انعطاف پذیر را برای مقابله با طیف گسترده و متنوع تهدیدات پیش رو و آینده ایجاد کنیم ؟؟؟

سلام علیکم    یک مقدار از درون کتابها و مقالات مستند بیرون آمده و سری به واقعیتهای میدانی می زنیم ، شاید ( البته با احتمال بسیار پایین و اندک ) تاثیر گذاشت . بعد سایر دوستان ، خودشان  مقایسه کنند توان هوایی ائتلاف احتمالی بر علیه ایران ( چه بلحاظ کمی و چه بلحاظ کیفی )  ، موقعیت استقرار ، توان آتش ، گستره تاسیسات کلیدی ما ( چیزی در حدود 5000 هدف که  بعنوان اهداف با اهمیت بالا شناخته شدند و موارد دیگر .....   شمار حملات هوایی  شش ماه  سال (1359) : 413 مرتبه  شمار حملات هوایی در سال اول (1360 ) : 571 مرتبه   شمار حملات هوایی در سال دوم (1361) : 476 مرتبه   شمار حملات هوایی در سال سوم (1362 ) : 260 مرتبه   شمار حملات هوایی در سال چهارم (1363) : 246 مرتبه   شمار حملات هوایی در سال پنجم (1364) : 790مرتبه   شمار حملات هوایی در سال ششم (1365) : 962مرتبه شمار حملات هوایی در سال هفتم (1366) : 745مرتبه   شمار حملات هوایی در سال هشتم (1367) : 306مرتبه     نمودار جالبی هست ، بخصوص در سالهای 1364 ، 1365 و 1366 که دقیقاً منطبق بر سالهای اوج توان هوایی ارتش بعث و ضعف ما در حوزه  نیروی هوایی قرار دارد . هر چند این وضعیت به هیچ عنوانی از ارزش رشادتهای نیروی  هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران علیرغم همه محدودیتها ، کم نمی کند .   قطعاً دوستان بخوبی به یاد می آورند که  وضعیت به چه شکل بود ، بویژه دوستان در تهران و شهرهای مرزی        کمیت حملات نیروی هوایی عراق به شهرهای ایران ( مخصوصا ً آبادان و اهواز )     شهدای غیر نظامی جمهوری اسلامی ایران به تفکیک شهرها      طبق آمار منتشر شده ، 63 درصد حملات عراق به ایران ، در قالب حملات هوایی  ، 9/4 درصد در قالب حملات موشکی و 9/1 درصد در قالب حملات توپخانه ای  صورت پذیرفته است     نکته : این درصد ها بخوبی وزن حملات عراق را نشان می دهد و این برای دوستان نکته سنج ، یک علامت راهنمای جالب است که انشاا... در زمان خودش ، بدان خواهیم پرداخت  .    پی نوشت :    1-این بیلان ، در حالی صورت گرفته که نیروی  هوایی ایران ، دفاع مقدس را با حداقل 400 فروند  پرنده آغاز کرده  ( طبق آمار مندرج در کتاب سپهبد آذربرزین تا سال 1355 ، نیروی هوایی ایران  12 گردان شکاری شامل جنگنده های روز و مدرن در اختیار داشت که این آمار با کمی تغییر در آغاز جنگ با عراق صدق می کند )     2-  با این بیلان و عملکرد ، قضاوت کنید که وضعیت فعلی ما در یک درگیری احتمالی ( حتی محدود ) با این طرح های مشعشع  که طرفدار هم زیاد دارد   ، چگونه است !!!! مگر اینکه یک تغییر مسیر اصلی صورت بگیرد !!!!   3- بیشتر از 32277 نفر غیر نظامی در جریان این حملات جان خودشان را از دست دادند ، حالا صرف نظراز آسیبهای اجتماعی که خودش بحث مفصلی هست ، این آمار و بیلان درس عبرتی برای یکسری نیست ؟؟؟؟!!!!      

سلام علیکم         هشتم ژانویه 1943 - یک جلسه مشترک میان سرهنگ ( سرتیپ بعدی ) والتر دورنبرگر(بعنوان مسئول پروژه A-4 / بعدها V-2)  ، سرفرماندهی okw ، ورنر فون براون ، آلبرت اشپیر .   آلبرت اشپیر بعنوان وزیر دفاع ( یا بعبارت بهتر مسئول تام الاختیار صنایع نظامی آلمان در جنگ دوم جهانی و جانشین دکتر تودت ) ( جالب هست مقایسه  اظهار نظر این شخص با شروع شلیکها در اوت 1944 / یعنی 20 ماه بعد )   در مجموع 4300 تیر موشک وی-2 به اهدافی در فرانسه ، هلند ، بریتانیا شلیک شد ( تا 24 مارس 1945 )  که طبق آمار منتشر شده ، 2700 نفر تلفات داشت .   حالا سئوال بنده این هست :   1- وی-2 موفق شد سرنوشت جنگ را به تنهایی تغییر دهد ؟؟؟؟ (یا اگر یک مقدار سئوال را سخت تر کنیم ، آیا موفق شد سرنوشت جنگ را تغییر دهد ؟؟؟ )   2-  تعداد پروژه هایی که هرگز از طرح روی کاغذ فراتر نرفتند ، در چه کمیتی قرار داشت و تا چه اندازه منابع ارزشمندی که باید برای تولید تسلیحات کاربردی و موثر در میدان رزم صرف می شد ، خرج  پروژه هایی شد که نتایج آن را روسها و آمریکایی ها بعد از جنگ استفاده کردند ؟؟؟   نکته جالب : در حالی واحدهای پانزر در جبهه شرقی ، در تهیه لوازم و قطعات یدکی بشدت در مضیقه بودند ، پولی که باید صرف تقویت آنها می شد ( حالا صرف نظر از  جمود فکری حاکم بر ستاد ارتش آلمان از میانه های 1943 تا پایان جنگ که به عینه در یادداشتهای گودریان دیده شده ) ، صرف پروژه های نظیر شلیک موشک از زیردریایی ، زره پوش های فوق سنگین و... می شد . ------------------------- بیلان راه حل اتخاذ شده در یکم ماه مه 1945 به شکل واضح و عیان در تاریخ ثبت شده . تسلیم ارتش آلمان ، اشغال برلین و ......   -------------------------       وقتی از یک فناوری جدید ، به شکل غلط استفاده می شود :   قصّاب پرنده لوفت وافه          ظاهراً مساله را کاملاً وارونه برداشت کردید . موشک بالستیک در ذات خودش ، یک جنگ افزار تهاجمی است و بیلان کاربرد آن هم تا حال حاضر ، همین را اثبات کرده  . آمریکایی ها ، روسها و...  برای اجرای استراتژی ضربه نخست  موشکهای قاره پیما تولید کردند ولی در عین حال ضعف اصلی   این سلاح را هم تشخیص داده و توسعه نیروی هوایی ( در قالب تولید بمب افکن های برد بلند و جتهای رزمی ) را در دستور کار قرار دادند .     این هم نظر بنده در خصوص کاربرد موشکهای بالستیک که دهها بار عرض شد و ظاهراً دهها بار دیگر هم باید تکرار شود تا نهادینه گردد .   جنگ شهرها آمار و اطلاعات   پی نوشت :   1- به این پست جناب EMP با دقت بیشتری توجه کنید http://www.military.ir/forums/topic/1896-خبرهای-دفاعی-جمهوری-اسلامی-ایران/?p=506125   2- یکسری به طور کامل با واژه هایی نظیر توسعه متوازن نظامی ، دیپلماسی دفاعی موثر ، سیاست دفاعی  بهینه ، داشتن یک افق باز در تحلیل شرایط ، داشتن دید 360 درجه و محاط به یک  پدیده و .... بیگانه هستند و این گرفتاری را باید نخست حل کرد

سلام علیکم      موشکهای بالستیک بالذت یک سلاح تهاجمی بوده و ادعای تدافعی بودن آن ، مایه مضحکه  خاص و عام هست . مگر این حضرات ادعا کنند  ورماخت و ارتش بعث ( بعنوان تنها ارتشهایی که از موشک بالستیک در جنگ استفاده کردند ) و هردوی آنها هم پس از  کار افتادن نیروی هوایی مجبور به استفاده از آن شدند ( لوفت وافه بعد از سال 1943 و نیروی هوایی عراق 24 ساعت بعد از آغاز عملیات طوفان صحرا ) ، موشکهای بالستیک رابرای اهداف دفاعی به بریتانیا ، سرزمین های اشغالی و عربستان ، شلیک نمودند  .   پی نوشت : 1- حتی ما هم در دفاع مقدس ، پس از تحلیل رفتن توان تهاجمی نیروی هوایی در بمباران اهداف بشدت حفاظت شده دشمن ، رو به استفاده از موشکهای بالستیک  مبادرت نمودیم .    2- نکته جالب ، در اواخر 1944 ، تحلیل جالبی در سرفرماندهی ارتش آلمان وجود داشت که چنین معتقد بود که وقتی متفقین روزانه هزاران تن مهمات شدید الانفجار را روی اهداف نظامی و غیر نظامی در عمق خاک آلمان خالی می کنند ، سرجنگی نزدیک به 1000 کیلوگرمی وی-2 چه تاثیری  روی روند جنگ دارد ؟؟؟ 

با سلام   آماده سازی برای عملیات آخوندک     از ده ماه قبل از اجرای عملیات آخوندک ، که به منظور اسکورت گزوه رزمی  " فاکس تروت" ، برنامه ریزی شده بود ، آماده سازی های مقدماتی برای این عملیات  در جنوب کالیفرنیا  آغاز گردید . برای فرماندهی این گروه رزمی ، آدمیرال " گای زلر" ( فرماندهی وقت گروه رزمی ناوشکن های نیروی دریایی ) به شکل جالب توجهی بر اجرای تمرینات دقیق به منظور آماده شدن یگانها برای اجرای عملیات در شمال دریای عرب ( در نزدیکی سواحل پاکستان و ایران ) اصرار می ورزید .       CGN-35   در ابتدای امر ، مهارت ناوگروه رزمی در تفسیر مقررات درگیری (ROE) برای مقابله با شناورهای سطحی  کوچک و بسیار مانورپذیر ( به مانند شناورهای بوگهامر) و پرنده های رزمی با قابلیت پرواز در نزدیکی سطح زمین که هردو جزء نخستین تهدیدها در خلیج پارس بشمار می آمدند مورد ارزیابی قرار گرفت و پس از آن تمرینات ویژه ای برای مقابله با موشکهای ضد شناور کرم ابریشم ( که جزء زرادخانه نیروهای مسلح ایران در آنزمان بود ) صورت پذیرفت.  علاوه براین ، تاکتیکهای بکاو وبکش در تمام اوقات شبانه روز که در آنزمان اصطلاحاً " پُتک " نامیده می شد ( یکسری تاکتیکهای ویژه برای مقابله با اهداف پرنده سریع در سطح آب) ، شیوه های متنوع برای اسکورت کاروانها ، پشتیبانی آتش از یگانهای دریایی همراه و  همچنین شناسایی و تخریب میدانهای مین دریایی نیز در دستور کار قرار گرفت .     DD-975 و DDG-16     این ناوگروه ، در طول نوامبر 1987 ، تمرینات خود را در دریای "برینگ" دنبال می نمود و بلافاصله پس از اتمام آموزش ، از مسر غرب اقیانوس آرام و سپس اقیانوس هند به پایگاه نیروی دریایی در شمال دریای عرب اعزام شد . در جریان تمرینات  این ناوگروه در ژانوبه 1988 در هاوایی ، خدمه سناریوهای مختلفی را در جریان یک رزمایش 96 ساعته برای مقابله با تهدیدات زیر سطحی احتمالی نیز به انجام رساند که  دراین رزمایش ، نیروی دریایی از مهمات واقعی نظیر موشکهای هارپون ، مهمات هدایت شونده لیزری  و مهمات  هوا به سطح " راک آی " نیز استفاده نمود .       FFG-58 و FFG-56   اما پس از ورود ناوهواپیمابر فورستال (CV-59) به منطقه و برخورد شناور رزمی ساموئل . بی . رابرتز (FFG-58) به یک مین در 14 آوریل 1988 ،ناگهان دستور اعزام به منطقه نبرد صادر شد .         FFG-24  و  FFG-51   با صدور دستور نظامی ، دو  شناور رزمی در این گروه در مسیر  بندر مومباسا ناگهان تغییر مسیر داده و دو شناور یو اس اس جوزف استرائوس  (DDG-16) و یو اس اس بگلی  (FF-I069)  با درپیش گرفتن سمت شمال ، پس از سوخت گیری از شناور پشتیبانی یو اس اس واباش (AOR-5)  با افزایش سرعت به 25 نات دریایی  بسوی تنگه هرمز  شتافتند تا به دو شناور همگروه خود ، یعنی یو اس اس  مریل  (DD-976) و یو اس اس مک کورمیک (DDG-8) پیوسته و آماده ورود به خلیج فارس شوند .      AOR-5 و LPD-14     این چهار شناور رزمی در مسیر پیشروی خود ، به سازمان رزمی یگان حاضر در خاورمیانه (MEF) شامل یو اس اس سیمپسون (FFG-56) ، یو اس اس او برایان (DD-975) ، یو اس اس ج ویلیامز  (FFG-24) ، یو اس  اس وین رایت (CG-28) ، یو اس اس گری  (FFG-5 I) و درنهایت  ، یو اس اس ترنتون (LPD-14) ملحق شدند . در شمال دریای عرب نیز ، ناوهواپیمابر اینترپرایز (CVN-65) به همراه شناورهای اسکورت ویژه خود ، یو اس اس ریسونر  (FF-1063) و یو اس اس ترکستون (CGN-35) به منظور مقابله با تهدید شناورهای رزمی  و همچنین حملات احتمالی هوایی در نزدیکی چابهار استقرار یافتند .   پی نوشت :   سئوال اینجاست با توجه به این تجربه ، سناریوی آینده نیروی دریایی ایالات متحده در یک درگیری احتمالی چیست ؟؟؟؟   کاپیتان  جی. بی . پرکینز  نیروی دریایی ایالات متحده  مجله نیروی دریایی - ماه مه 1989   مترجم : MR9/ صرفاً برای میلیتاری

با سلام    شوالیه های سبز در سرزمین آفتاب تابان اعزام نخستین اسکادران لایتینیگ به ژاپن   براساس تازه ترین اطلاعات منتشر شده ، برای نخستین بار ، یک اسکادران از جنگنده های F-35B سپاه تفنگداران ارتش ایالات متحده  به پایگاه این نیرو در موقعیت Iwakuni در ژاپن اعزام خواهد شد . این خبر به مناسبت اولین استقرار این جنگنده در یک پایگاه خارجی اعلام شد.     سروان تفنگدار ، کورت استاهل ، سخنگوی سپاه تفنگداران ارتش ایالات متحده  در جریان یک کنفرانس خبری ضمن اعلام این خبر ، چنین تشریح نمود :   " طبق برنامه ریزی انجام شده ، نخستین 10 فروند از جنگنده لایتیتینگ ، جمعی اسکادران  بیست و یکم  VMFA-121 مستقر در یوما (آریزونا)  ، روز دوشنبه گذشته ، این پایگاه را به مقصد ژاپن ترک نمود و قرار است تا روز چهارشنبه  نخستین حضور خارجی رسمی خود را به ثبت برساند . هر 10 فروند از این جتهای نسل پنجم ، همزمان در روز پنج شنبه به ژاپن خواهند رسید و بتدریج سازمان رزم آن به 16 فروند خواهند رسید "           اسکادران VMFA-121 بعنوان بخشی از وینگ سوم شاخه هوایی سپاه تفنگداران ، به این جت جدید مسلح شده است .     به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، انتقال اسکادران VMFA-121 از یوتا به ایواکونی یک نقطه عطف بسیار مهم در برنامه F-35B بشمار می رود و نشاندهنده این مساله خواهد بود که این نیرو ، همچنان پیشگام در کاربرد یک جت رادار گریز نسل پنجم است .   جنگنده F-35B گونه نشست و برخاست کوتاه  جت لایتینینگ بشمار می رود که برای نخستین بار در خارج از مرزهای ایالات متحده استقرار می یابد ، . به گفته  سخنگوی این نیرو ، این اسکادران نخستین جت جدید خود را در ژوئیه 2015 تحویل گرفت و از آن زمان تا حال حاضر ، چرخه آموزش رزم هوایی و استفاده از مهمات واقعی  در این اسکادران جریان به شکل ادامه دار ، دنبال می گردد . قبل از اعزام این یگان به ژاپن ، اسکادران VMFA-121 ، یک رزمایش در شرایط واقعی را با شناسه  " شوالیه های فلزی " در دو حوزه  رزم هوابه هوا و اجرای حملات هوا به زمین پشت سر گذاشت تا آمادگی کامل رزمی را بدست آورد .       در اکتبر 2016 ، این گونه از لایتینینگ ، به شکل آزمایشی ، با مسلح شدن به مهمات واقعی ، آزمون های خاصی  را برای تست عملکرد خلبانان این نیرو در شرایط سخت آب و هوایی پشت سر گذاشته اند که این علامت خاصی به  کشورهای متخاصم در جنوب شرق آسیاست .   به اعتقاد ناظران ، نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، بسرعت در حال آماده سازی های لازم جهت اعزام جتهای جدید خود به مناطقی فرای مرزهای سیاسی این کشور است ، اما ظاهراً مقصد جتهای نیروی هوایی نه در اروپای مرکزی  و آسیا ، بلکه حضور دائم در پایگاه  " لیکن هیث" بریتانیا تا سال 2020 است .     پی نوشت :   بسیار جالب توجه هست که با تکمیل شدن سازمان رزم نخستین اسکادران یک پروژه پر هزینه و شکست خورده !!!!!!!  ، و اتمام آموزش های خدمه هوایی ، این یگان نخستین حضور خارجی رزمی خودش را تجربه می کند . در حالی که ....... ( بقیه این جمله بدلایل مختلف قابل انتشار نیست )      صرفاً برای میلیتاری / مترجم :MR9

سلام علیکم      از قدیم گفتند ، سحر خیز باش تا کامروا باشید   :winking:  :winking:    برادر عزیز ما جناب ناصر زودتر از بنده متن را ترجمه کردند ، با این حال ، یک مقدار دقیقتر به این فناوری نگاه می کنیم !!!             مرحله یکم      مرحله دوم        مرحله سوم      مرحله چهارم      مرحله  پنجم      مرحله ششم       مرحله هفتم      مرحله هشتم      مرحله نهم      مرحله دهم          پی نوشت :   رزم ناهمتراز در محیط جنگ شبکه محور در قرن بیست و یکم ، به آینده خوش آمدید .......................................................!!!!!!   --------------   این هم متن بنده  بود ، شاید مورد استفاده دوستان قرار بگیرد    آینده .... همین حالاست !!!!   اعلام تست موفقیت آمیز ریزپهپاد perdix   وزارت دفاع ایالات متحده ، با اجازه انتشار یک سند تصویری منحصر بفرد از تست جدیدترین ریزپهپادهای  تمام اتوماتیک  در برنامه " 60 دقیقه" که از شبکه  CBS پخش میشود ، درکنار  افشای این آزمایش موفقیت آمیز  ، پرسش های بسیاری در خصوص همکاری غیر معمول پنتاگون  با شبکه به ظاهر مستقل CBS بوجود آورده !!!  . با این وجود ، در یکی از مهمترین آزمونهای وزارت دفاع در حوزه سیستم های خود اتکاء بدون سرنشین ، پنتاگون با ایجاد یک ارتباط ویژه با دفتر برنامه ریزی های راهبردی هوایی در نیروی دریایی ، از یک فناوری جدید در حوزه ریز پهپادهایی با قابلیت اجرای حملات انبوه پرده برداری  نمود . این تست موفقیت آمیز که در اکتبر 2016 در میدان تیر چاینالیک کالیفرنیا انجام گرفت روز یکشنبه  گذشته از برنامه پرطرفدار " 60 دقیقه" شبکه CBS  منتشر شد که در آن 103 ریز پهپاد perdix از سه فروند جنگنده – بمب افکن F/A-18  سوپر هورنت  به بیرون پرتاب شد و این ریز پهپادها به شکل قابل توجهی ، قابلیت خود را در اجرای عملیات  هماهنگ و جمعی به نمایش گذاشتند .   اشتون کارتر ، وزیر دفاع ایالات متحده  در خصوص این تست موفقیت آمیز چنین گفت :   " من تست موفقیت آمیز این ریز پهپاد را به دفتر برنامه ریزی راهبردی تبریک می گویم " . اشتون کارتر ، در سال 2012 یکی از بنیانگذاران دفتر برنامه ریزی های استراتژیک بشمار می آید .   وی در خصوص فلسفه توسعه این فناوری معتقد است : " این فناوری جدید ، در حقیقت لبه تیز ارتش محسوب خواهد شد و این بدان معناست که ما همواره از دشمنان خود ، یک قدم جلوتر هستیم و تست صورت گفته ، انگیزه ها را برای توسعه سریعتر سیستم های خودکار بیشتر خواهد نمود.   به اعتقاد وی ، با توجه به ماهیت پیچیده رزم در قرن جدید ، مهندسان  ، ریز پهپاد  perdix را به گونه ای طراحی نموده اند که  قابلیت برنامه ریزی قبل از پرواز را نخواهد داشت ، بلکه این پهپادها به شکل یک ارگانیسم ، اطلاعات را میان خود به اشتراک خواهند گذاشت .     ویلیام راپر ریاست فعلی دفتر برنامه ریی راهبردی می گوید :   " از آنجا که هر ریز پهپاد perdix به شکل یک سلول مجزا ، در عین به اشتراک گذاری اطلاعات با یکدیگر ، عمل می کنند ، ورود و خروج آنها به منطقه درگیری ، عمدتاً به شکل تیمی و گروهی است .   نمایش این فناوری ، تنها یکی از نخستین نمونه های مورد نظر پنتاگون برای تولید سیستم های کوچک ، ارزان و تمام خودکار بشمار می رود . راپر براین نکته تاکید می کند که در جنگ شبکه محور آینده ، انسان بعنوان حلقه واسط ، همچنان حضور خواهد داشت . اما سیستم های جدیدی نظیر perdix ، سرعت تصمیم گیری و اجرای آن را بسیار سریعتر خواهد کرد .    صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

با سلام    مدرسه خلبانان  آزمایشی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران         پی نوشت :   بازسازی پچ- MR9

با سلام    چشمان جدید برای خرس روسی         براساس اعلام وزارت دفاع روسیه ،  ارتش این کشور محموله جدیدی شامل 5 سیستم راداری چند بانده  متحرک  نبو- ام 55Zh6M ، محصول موسسه تحقیقات رادیویی  نیژنی نوووگراد (NNIIRT) را به  سازمان رزم خود اضافه  نمود . با تحویل این تعداد، هم اکنون پدافند هوایی ارتش این کشور 10 سیستم نبو- ام را در اختیار خواهد داشت .   به اعتقاد سرهنگ آلکسی زولوتین ، سخنگوی سرویس مطبوعاتی وزارت دفاع ،  تلاش ارتش روسیه برای روزآمد سازی خود ، عمدتاً پاسخی به تهدید ناشی از استقرار سیستم  ضد موشک بالستیک ناتو در شرق اروپا است . این  سخت افزار نظامی که یک رادار 3 بُعدی پیشرفته بشمار می آید ، قابلیت اجرای عملیات در چند فرکانس را داراست . طبق اطلاعات منتشر شده ، نبو-ام ، از یک خودرو جمع آوری داده های راداری ، خودرو فرماندهی و 3 دستگاه رادار تشکیل شده  و  همگی بر روی کِشنده های هشت در هشت 24 تُنی نصب می گردد که قابلیت تحرک آن را افزایش خواهد داد.   به اعتقاد تحلیلگران مجله آوییشن ویک ، رادارهای این سیستم ، داده های جمع آوری شده را با استفاده از یک خط انتقال داده ای با سرعت بالا در فرکانس ماکروویو به پست فرماندهی منتقل کرده تا در آنجا توسط خدمه بررسی گردد .      این سیستم راداری به گفته  شرکت سازنده  عملکردی کاملاً خودکار داشته و با پردازش اطلاعات دیجیتال بدست آمده ، با تشخیص هواپیما یا موشک ، براساس میزان تهدید ، آن را طبقه بندی و اطلاعات آنالیز شده را به سیستم های دفاع هوایی انتقال دهد .  این بدان معناست که نبو –ام ، در ارتش روسیه بیشتر بعنوان یک " نشان گر" عمل خواهد نمود .   صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

با سلام    دو شخصیت در یک قاب        ششم اکتبر 1995    در سفر ریاست وقت جمهوری اسلامی ایران به ویتنام (13 تا 16 مهر 1374) ، ژنرال ونگووین جیاپ  ، شرح ماوقع پیروزی ارتش ویتنام بر ارتش جمهوری فرانسه را در استحکامات دین بین فو ، به ایشان هدیه می دهد .    متن دستخط ژنرال جیاپ  :   تقدیم به رییس جمهور جمهوری اسلامی ایران ، جناب آقای اکبر هاشمی رفسنجانی    متن دستخط مقام محترم ریاست جمهوری :   از هدیه ژنرال جیاپ متشکرم. به فارسی ترجمه شود برای انتشار      پی نوشت :    دین بین فو 

سلام علیکم     از ابتدای تاپیک طبق متن موجود ، به هیچ عنوان ،  روندی که ارتش چین دارد طی می کند ، دست کم گرفته نشده و حجم انبوه تحلیل هایی که در ایالات متحده درارتباط با چین تولید می شود ، بیانگر همین مساله است . حالا اگر یکسری این مساله را با موارد دیگری اشتباه نگیرند ، همان غافلگیری اطلاعاتی آمریکایی ها در پرل هابر به انها درسی را داد که تا حال حاضر آن را سرلوحه قرار دادند تا از تکرار آن جلوگیری کنند .   اما در یک مطالعه تطبیقی ، روندی که در کشور ما در همین موضوع ، دارد طی می شود ( در اینجا منظور بخشهایی از فضای مجازی هست که کار خبررسانی را برعهده  دارند )  ، به هیچ عنوانی استانداردهای موجود مطابقت ندارد . تحلیل ها ( دراینجا در حوزه دفاعی ) با مشکلات سیاسی ما با این واحد سیاسی ، ترکیب شده و این موجب تبدیل شدن گزارشهای دفاعی به متونی عاری از واقعیات موجود می گردد . وقتی که در ارتباط با مشکلات فنی بوجود آمده در یک پروژه نظامی  X  (که طبیعی هم هست ) بزرگنمایی می شود و زودتر از طراحان و دست اندر کاران مستقیم پروژه ، رای نهایی مبنی بر بی فایده بودن یک سخت افزار صادر شده  و ان را هم به یکسری مسائل حاشیه ای مرتبط می کنند ، در مخاطبی که به اطلاعات افزون تری دسترسی دارد ( حالا در هر سطحی و کیفیتی )  ، این سئوال ایجاد می شود که چرا نویسندگان این متون این روند را دنبال می کنند ؟؟؟   بعنوان مثال همین نویسندگان آنقدر که روی توئیت ترامپ برای بی فایده بودن پروژه اف-35 تاکید کرده و آن را با آب و تاب و خوشحالی فراوان نقل مجالس می کنند ، آیا حاضرند استدلال مقامات درگیر این پروژه را بازتاب دهند ؟؟   شخصاً چنین موردی را تا حال حاضر رصد نکردم . اگر هست ، باید معرفی شود !!   در مورد چین هم روند طی شده در این کشور ، بخوبی مشخص می کند که چه حوادثی رخ داده تا چینی ها به این موقعیت دست پیدا کنند . متاسفانه نسل امروز حاضر نیست قبل از اظهار نظر ، یک مقدار مطالعه کند ( منظور ارائه لینک نیست ) ، بلکه مطالعه مستند منابع مرتبط و استدلال براساس واقعیات و نه آرزوها . همین یک نکته در میلیتاری جا بیافتند ، بسیاری از مشکلات قابل حل هست   چین امروز ، علوم و فناوری های دفاعی    پی نوشت :   تیتر این تاپیک هم به همین دلیل " از افسانه تا واقعیت " انتخاب شد و تلنگری هست که در تحلیل ها باید همه جوانب را دید ، چه مورد پسند باشد و چه نباشد

سلام علیکم    اتفاقاً این مساله ارتباط کمی به مفاهیم نظامی دارد و یا بعبارت درست تر ، فقط بخشی از آن به حوزه نظامی ارتباط دارد . البته بی پرده عرض کنم که در اینجا به مانند فضای واقعی اگر در خصوص مسائل جدی صحبت شود ، به شکل خودکار به  سکولاریسم ، تکنوکراسی ، و بعضا ترس در برابر دشمن متهم می شوید و همین دست بنده و امثال بنده را در خصوص تشریح بیشتر این مسائل یک مقدار می بندد ( در حالی که در پی ام ، صحبتهای بسیار جذاب و آموزنده ای با دوستان داریم و این بر غنای اطلاعات شخصی بنده بسیار افزوده )    در حالی که  در آنسوی آبها ، به شکل سیستماتیک و نظام مند روی این مفاهیم کار شده و همین یک نیروی پیشبرنده برای تامین منافع ملی آنها ( سئوالی که دوستان پرسیدند که چرا مثلاً کشور X در سوریه رفتار Y را دارد و تحلیل هایی شبیه به این ) شده است ، نکته کلیدی که در کشور عزیز ما ، دارد نسبت به آن غفلت صورت می گیرد و نقطه آغاز فاجعه از همین جا شروع می شود .   امیدوارم فضای انجمن بسمتی پیش رود که همه از این شرایط ایجاد شده ، درست استفاده کنیم تا مسیر درستی برای یادگیری بدون حاشیه و مبتنی بر مفاهیم علمی ایجاد شود .    پی نوشت :   بررسی تئوری های رفتار واحدهای سیاسی در سپهر ( فضای ) بین المللی و تجارب عملی آنها شاید ره گشای ما باشد .

سلام علیکم    تاپیک سوریه فرصت بسیار خوبی هست برای معرفی تعاریف جدید از پدیده های اطراف ما و آزمایشگاه  بسیار بسیار جالبی است که از آنچه که ما سیاست خارجی در قرن بیست و یکم از آن نام می بریم .   در اینجا بحث منفعت یا بعبارت بهتر ، منافع ملی مطرح شد ، ولی نکته مهمتر ، مباحث ریشه ای آکادمیک هست که حوزه تمدن غربی ، با استفاده از غقلت ما در این حوزه ، خودش را پیش انداخته و در این عرصه بعنوان پایه  بسیاری از دکترین ها و راهبرد ها ، دارد پیشگامی خودش را استمرار می بخشد .     تعریف ما از قدرت بصورت عام و قدرت نظامی به شکل خاص چه چیزی است ؟؟؟    با گذر از مباحث پیچیده علمی در این حوزه ، به یک واژه بسیار حساس برخورد می کنیم    " توانمندی های تبدیل "   این عبارت ، نه تنها در حوزه تحلیل نظامی ، بلکه در بسیاری از عرصه ها ، از جمله حوزه سیاست خارجی ، نمود پیدا کرده و نقش موثر خودش را ثابت کرده  . برآیند کلی این مفاهیم این هست :   اگر شما بعنوان یک موجودیت سیاسی ، منابع راهبردی را در اختیار داشته باشید و تجربه نظامی یا سیاسی لازم را هم در طول زمان کسب کنید ، در صورتی که توانمندی تبدیل  ( تبدیل پتانسیل  مهارت نظامی / سیاسی +  منابع راهبردی به شکل های مختلف  به  دکترین ها و راهبردی های عملی و قابل اجرا در سپهر واقعی سیاسی بین المللی ) را نداشته باشید ، عملاً حرفی برای گفتن در حوزه قدرت قرن 21  ندارید و یا اگر هم حرفی برای گفتن داشته باشید ، برد موثر   آن بسیار محدود هست .    باید یاد بگیریم که نقاط ضعف خودمان را به دور از فضای کاذب احساسات و عواطف مورد کنکاش قرار دهیم ، آنها را دقیق تجزیه و تحلیل کنیم و در عین وجود توکل بر قدرت لایزال الهی ،  این نقط ضعف را به  قدرت تبدیل کنیم .    حریفان و رقیبان و دشمنان ما ( هر سه این مفاهیم تعاریف ویژه خودشان را دارند ) بسرعت  مشغول گسترش این توانمندی هستند . نمونه های آن هم در هر سه حوزه قدرت ( سخت ، نیمه سخت و نرم )  قابل بحث وبررسی است .   پی نوشت :   بخشی از پاورپوینت واحد درسی " نظامیان و سیاست "

سلام علیکم      یک مشکلی که ما در این کشور در حوزه تحلیل نظامی داریم ( البته در سطح مردم عادی و بعضاً در سطح نخبگان ) این هست که توانایی در تفکیک  مشکلات سیاسی با واقعیت ماجرا بطور کامل با یک فاجعه  مشخص می شود و به غیر از عده محدود علاقه مند و پیگیر اخبار از همه منابع و نه از دریچه دید نگاه خاص سیاسی به حوزه فناوری ( یک زمانی روسها دچار این گرفتاری بودند ولی ظاهراً مدتهاست این عادت را ترک کردند ) .   علی الظاهر نگاه خاص یکسری از تحلیل گران داخلی با مفاهیم به حوزه فناوری ارتباط مستقیمی با ماهیت ارتباط سیاسی ما با طرف مقابل دارد . اگر به مجلات محدود علمی در دهه 40 و 50 مراجعه کنید ، این نگاه نادرست را در خصوص یک قدرت  خاص می بینید و در سالهای پس از آن هم همین نگاه را در خصوص طرف دیگر ماجرا به عینه قابل مشاهده است .    حالا ببینیم آن سمت ماجرا در خصوص اف-35 چه نظری دارند      1- http://www.military.ir/forums/topic/28905-اخبار-مرتبط-با-f-35/?p=505313   نکات کلیدی :   الف- اصولاً ترامپ در چه  حدی از تخصص هست که قصد داشته باشد در خصوص یک ابر فناوری  نظیر لایتینینگ ، به این شکل خاص و جنجالی اظهار نظر کند ؟؟؟     سخنگوی پروژه اف-35:    به گفته سخنگوی این مرکز ، حداقل قیمت نهایی تولید این جت جدید ( LRIP) براساس سفارش موجود ( جمعاً 57 فروند هواپیما برای ارتش ایالات متحده و 23 فروند برای مشتریان خارجی نظیر بریتانیا ، نروژ ، ژاپن و اسرائیل بشرح ذیل محاسبه شده است :   1- چهل و دو  فروند جنگنده  F-35A  ( بیست و شش فروند برای ارتش آمریکا و 16 فروند برای مشتریان خارجی ) در مجموع با هزینه تولید 102.1 میلیون دلار ، نرخ کاهش قیمت 5.5 درصدی را به ثبت رسانده است .   2-  13فروند جنگنده F-35B  ( شش فروند برای ارتش آمریکا و 7 فروند برای مشتریان خارجی ) که گونه نشست و برخاست کوتاه این جت رزمی است و برای سپاه تفنگداران و نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا تولید می گردد و در حقیقت گونه چالش برانگیز اف-35 بشمار می آید ، در حدود 131.6 میلیون دلار قیمت دارد که نسبت به برآوردهای  قبلی ، چیزی در حدود 1.8 درصد کاهش قیمت را نشان می دهد .   3- دو  فروند جت F-35C ( هر دو فروند برای ارتش ایالات متحده ) ، گونه خاصی از لایتینینگ ایرفریم آن  برای نشست و برخاست از روی ناوهای هواپیمابر ، تقویت شده است در مجموع 132/200/000میلون دلار هزینه تولید آن محاسبه شده که صرفاً یک افزایش 2.5 درصدی را نسبت به برآورد اولیه نشان می دهد و به همین دلیل نیروی دریایی فقط نیمی از سفارش اصلی ( 44 فروندی ) را دریافت نموده است .     حالا کل اظهار نظرها در خصوص بی فایده و پرهزینه بودن این پروژه به یک توئیت عوامانه ( دقیقاً کپی اظهار نظرهای  ریگان در خصوص پروژه جنگ ستارگان ) وصل شده که خوب ، از داخلی ها هیچ انتظاری نمی رود که  انصاف را در پوشش همه جوانب این قضیه رعایت کنند ( حالا نکته جالب اینجاست که ناوگان نیروی هوایی  هنوز روی استخوان بندی سخت افزار آمریکایی می چرخد و هنوز برای بنده مشخص نیست که این تناقض را چه شکلی قصد دارند توجیه کنند ؟؟؟؟      حالا ژنرال کریس  بوگدان چه نظری دارد ؟؟؟   " من قصد دارم به دولت جدید توضیح دهم که ماهیت این برنامه بسیار متفاوت از شرایط سال 2011 است . به عقیده وی ، در بازه زمانی 2011-2006 ، وقوع یکسری حوادث غیر قابل پیش بینی ، چیزی در حدود 13.5 میلیارد دلار افزایش هزینه ها را شاهد بودیم ، اما این برنامه از 2011 بطور کامل تغییرنمود و قرار است طبق طراحی صورت گرفته ، هرسال بیشتر از 50 فروند جت رزمی به مشتریان تحویل گردد .   به اعتقاد ژنرال بوگدان ، انتظار داریم تا قیمت هر سه گونه اف- 35، پس از ورود به چرخه کامل تولید درسال 2019 ، به شکل قابل توجهی از 6 تا 7 درصد کاهش پیدا کرده  و براساس برآوردهای صورت گرفته ، قیمت پایه آن به پایین تر از 80 میلیون دلار برای F-35A ،، یکصد و ده میلیون دلار برای F-35B و 96 میلیون دلار برای F-35C برسد . این  قیمتها  با توجه به مفهوم "تورم تعدیل شده " و اینکه جت رزمی فوق الذکر ، در حقیقت به آخرین فناوری های موجود در حوزه های هوش مصنوعی ، الکترونیک پیشرفته مسلح شده ، منطقی به نظر می رسد .   " من دولت جدید را تحسین می کنم ، در نتیجه باید به این فکر کنیم که چگونه می بایست این مجموعه جدید را در خصوص برنامه اف-35 توجیه و متقاعد کنیم ، حال استراتژی ما چیست ؟؟ راهبرد ما بیان حقیقت است . "     استدلال دوم : وزیر نیروی هوایی ، دبورا جیمز چه نظری دارد ؟؟؟    دبورا جیمز در جریان نشست شورای مرکزی پیمان آتلانتیک شمالی ( ناتو) در این خصوص گفت : هر رییس جمهور جدیدی میتواند چنین سئوالاتی را مطرح کند . وی همچنین در خصوص  توئیت ترامپ ، آن را مقداری شیطنت آمیز خواند ، اما سئوال وی عمدتاً در خصوص هزینه های  نیروی هوایی و بطور خاص برنامه  اف-35 بود و ما در حال حاضر مشغول گفتگو درباره آن هستیم .   در خصوص برنامه اف-35 ، قطعاً بررسی سر ریز هزینه ها و مشکلات فنی پیش رو در افزایش بودجه درخواستی تاثیر گذار است ،اما در سالهای اخیر این هزینه ها کاهش  یافته و در چند سال آینده با توجه به رقم محاسبه شده برای "تورم تعدیل شده " رقم نهایی این جت  به رقم نهایی آخرین گونه های جتهای رزمی نسل چهارم که در دهه 70 و 80 توسعه پیدا کرده بودند ،  رسیده  و جایگزین آنها خواهد شد . این در حالی است  که این جت جدید ، بدلیل استفاده گسترده از الکترونیک پیشرفته ، بویژه هوش مصنوعی ، بخوبی خواهد توانست ماموریتهای محوله را در فضای پیچیده نبردهای آینده  بر عهده گیرد .     در خصوص ادعای سنگین بودن اف-35 :   علیرغم این مساله ، جتهای اف-35 بعنوان نیروی پیشاهنگ  عمل خواهد کرد . این جت رزمی نسل پنجم به همراه برادر بزرگتر و دو موتوره خود (F-22) می تواند با استفاده از حسگرهای پیشرفته خود ، اطلاعات کاملی از فضای نبرد را جمع آوری و پس از تحلیل توسط سیستم هوش مصنوعی خود ، اطلاعات جامعی را برای جتهای رزمی نسل چهارم از تهدید ها و فرصتها فراهم آورد .  در واقع ، نیروی هوایی ایالات متحده ، همچنان از جتهای نسل چهارم در کنار پرنده های نسل پنجم  استفاده خواهد کرد و متحدان ما نیز همین راهبرد را در پیش گرفته اند .   نکته : جتهای نسل پنجم تا رسیدن به قابلیت عملیاتی کامل ( یعنی پختگی کامل برنامه  در طول بازه زمانی مشخص / دقیقاً همان بازه ای که یک جت رزمی نسل قبلی نظیر ایگل از گونه A به گونه SE و I رسید ، بیشتر در نقش " شناسایی / رزمی " مورد استفاده قرار می گیرند و همچنان این جتهای نسل چهار هستند که در خط مقدم درگیری قرار دارند // جایی که چینی ها تار سیدن به قابلیت عملیاتی کامل رزمی ، با آن فاصله دارند )      پی نوشت :   نکته تاریخی . یک زمانی همین اشتباه ( ضعف عمدی شدید در برآورد درست از توانایی دشمن و وارد کردن نگاه سیاسی به تحلیل نظامی ) در استاوکا ( ستاد ارتش شوروی  در بازه زمانی 1938 تا 1942 وجود داشت و شدت تبلیغات  صورت گرفته از سوی این نهاد ، چنان بود که حتی فرماندهان ارشد را دچار اشتباه محاسباتی نمود . عین همین اشتباه را OKW در برآورد توان رزم  روسها تکرار کرد ، زمانی که گودریان یا یک افسر دیگر ( احتمالاً قبل از فاجعه استالینگراد )  به هیتلر چنین گفت که روسها بیشتر از 200 لشکر حاضر به رزم دارند ، سرفرماندهی ورماخت ، گوینده این خبر را دیوانه خطاب کرد و جالب تر از آن ، عین این خطای راهبردی را صدام در مقابل ائتلاف برای بار سوم تکرار نمود .    حالا سئوال این هست ، ما در برابر توان آفندی ایالات متحده برای بار چهارم باید مرتکب این اشتباه شویم و با ترکیب کردن نگاه خاص سیاسی ( کاری که اغلب سایتهای خبری آن را در دستور کار قرار دادند ) به حوزه تحلیل نظامی ، یک فضا سازی کاذب را به شکل عام در ارتباط با تحلیل های نظامی و به شکل خاص در خصوص پروژه اف-35  بوجود آوریم ؟؟؟   این سئوال را فقط کسانی قادرند درست پاسخ دهند که به واقع ، تحلیل فنی / نظامی دارند و نه سیاسی !

با سلام      افسانه ای در سرزمین هزار و یک شب      عبارت روی بدنه سلاح  " هدیه مرکز آموزش زرهی ارتش ایران "     با آغاز سال  1314 شمسی ، زمانی که ارتش ایران در زمان پهلوی اول ، مشغول تحدید ساختار و نوسازی تسلیحاتی خود بود ، دو گونه سلاح کمری پارابلوم ، یکی با لوله 10 سانتی متری و دومی با لوله 20 سانتی متری ( پارابلوم  لوله بلند ) با شناسه " سلاح کمری نمونه 1314" را وارد سازمان رزم خود نمود . این دو سلاح در مکانیزم شلیک تفاوتی با هم نداشتند ، اما گونه لوله بلند پارابلوم به " ستون درجه " تا مسافت 800 متری مجهز بود که با اتصال غلاف چوبی ، بصورت سلاح " کارابین" در می آمد .  تصویر فوق ، یک قبضه پارابلوم استاندارد 1935 ( بصورت آکبند و بدون شلیک  حتی یک فشنگ ) را نشان می دهد که توسط پهلوی دوم ، به پاس خدمات سرلشکر ورنون ایوانز  ، بعنوان مستشار نظامی در سال 1951 ،  به وی اهداء گردید . وی نقش مهمی در بازسازی سازمان رزم ارتش پس از سالهای طوفانی جنگ دوم جهانی بر عهده داشت .     سرلشکر ورنون ایوانز در حال گفتگو با ژنرال عباس گرزن ، ریاست وقت ستاد ارتش ایران      پی نوشت :   سرلشکر عباس گرزن  از تیر ۱۳۲۹ تا ۳۱ تیر ۱۳۳۱ بعنوان رییس ستاد ارتش انجام وظیفه می نمود. 

سلام علیکم     به نکات بسیار آموزنده ای اشاره فرمودید، با این حال ، یک فلاش بک به دکترین رزمی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، حقیقت بسیار جالبی را برای مخاطبی که قصد دارد از ریشه و اصل مطلب آگاه شود ، فراهم می کند . در اینجا ، مطلب فوق به شکل مختصر تشریح شده ولی باید روی این مساله بیشتر تمرکز کرد تا وب سایتهای معلوم الحال داخلی مخاطب را تحمیق نکنند .   دبورا جیمز ، وزیر نیروی هوایی به شکل خاص در این زمینه اعتقاد دارد :   علیرغم این مساله ، جتهای اف-35 بعنوان" نیروی پیشاهنگ"  عمل خواهد کرد . این جت رزمی نسل پنجم به همراه برادر بزرگتر و دو موتوره خود (F-22) می تواند با استفاده از حسگرهای پیشرفته خود ، اطلاعات کاملی از فضای نبرد را جمع آوری و پس از تحلیل توسط سیستم هوش مصنوعی خود ، اطلاعات جامعی را برای جتهای رزمی نسل چهارم از تهدید ها و فرصتها فراهم آورد .  در واقع ، نیروی هوایی ایالات متحده ، همچنان از جتهای نسل چهارم در کنار پرنده های نسل پنجم  استفاده خواهد کرد و متحدان ما نیز همین راهبرد را در پیش گرفته اند .   استراتژی جامع فعلی نیروی هوایی ایالات متحده در پاراگراف فوق به شکل مختصر بیان شد و برای ذهن مخاطب  جستجوگر و علاقه مند به حقیقت کاملا"  این مساله عیان هست .     P-51A     P-82   علاوه بر آن ، ابهامی وجود دارد که چرا مثلاً جت رزمی x نمی تواند مهمات y را حمل کند !!! پاسخ به این سئوال قدمتی به تاریخچه طراحی هواپیمای رزمی دارد . بعنوان مثال فرآیند ایده اولیه تا طراحی و سپس تولید گونه نخست جنگنده P-51A موستانگ ، چیزی در حدود 100 روز طول کشید ( البته این مدت کمتر می شد اگر مبحث مکان یابی دقیق رادیاتور هواپیما بسرعت حل می گردید ) اما توسعه و ارتقاء این جنگنده تا جنگ کره (1953) ادامه پیدا کرد و بدلیل طراحی اولیه فوق العاده ، گونه دو قلو ( P-82 توین موستانگ ) هم به تولید رسید .       FW-190 A   یک مثال جالب توجه تر ، قضیه پیشرانه جنگنده FW-190 بود ، در جریان تستهای متعدد گونه نخست این پیشرانه ، کاسه نمد آن داغ می کرد و موتور به حد توان تولیدی که برای آن طراحی شده بود نمی رسید ولی پس از ماه ها آزمایش و انجام اصلاحات متعدد ، این مشکل حل شد .   این ویژگی در نسل های بعدی نظیر اف-86 ، اف-100 و... تکرار شد . یک مثال جدید تر ، جت رزمی F-15  هست . همه آگاهان صنعت هوانوردی نظامی اطلاع دارند که گونه A این جت ، مشخصاً قابلیتهای گونه E / I ، SA و.... نداشت و طبیعی هم بود ، چرا که توسعه یک جنگنده رزمی و رساندن آن به آخرین حد قابلیت عملیاتی نیازمند عامل زمان هست .  همین مساله در خصوص برنامه اف-35 ، اف-22 و ... هم وجود دارد . تئوریسین های نظامی آمریکایی هم از این مساله اطلاع دارند که جنگنده های نسل 5  را در کنار جتهای نسل-4 مورد استفاده قرار میدهند . به این نکات بسیار ظریف باید بیشتر  دقت کرد .   پی نوشت :   1- مطالعه  تاپیک قصاب پرنده لوفت وافه هم برای داشتن یک پیش زمینه خالی از لطف نیست .   2- به ثواب نزدیکتر هست که نگاه سیاسی را از نگاه علمی جدا کنیم ، چون ترکیب این دو مفهوم ، ما را به هیچ جایی نمی رساند .

سلام علیکم      البته حتی روی سرمایه گذاری روی پلتفرم هاوک هم حرف و حدیث وجود دارد . این سیستم ها در زمان خودشان ، موفق ظاهر شدند ولی خود کشورهای سازنده وکاربران اصلی آن هم ( رژیم عبری ، کره جنوبی و...) بتدریج این سامانه را کنار گذاشتند و می گذارند .( چون به یک دلیل بسیار ساده ولی پراهمیت ، ماهیت تهدیدها بطور کامل با زمانی که این سیستم ها طراحی و تولید شدند ، تغییر پیدا کردند)  حالا این جدا از مباحث افق  های جدید در حوزه پدافند هوایی هست که شاید مطرح کردن آن در این تاپیک زیاد مناسبت نداشته باشد ولی بعنوان مثال ، مشخصات کارائی سامانه هاوک را با :   1- سرعت تهدیدهای جدید  2- ارتفاع تهدیدات جدید  3- کمیت تهدیدات جدید 4- فاصله دورایستایی مهمات مورد استفاده دشمن  5-مسیرهای ورود و خروج تهدیدات هوایی  6- تاکتیکهای فروریزی مهمات  توسط دشمن  7- مانورهای فرار تهدیدات هوایی  8- استفاده از اخلالگرهای پیشرفته  9- مشاهد پذیری پایین  و.....  تطبیق دهید تا منظور ، بیشتر توجیه پذیری داشته باشد .   بطور خلاصه ، ما بدون اینکه تصویر کاملی از تهدیدات پیش رو داشته باشیم ،( البته تصویر وجود دارد ولی ظاهراً کامل نیست )  داریم روی طرح های مختلف و شاید موازی سرمایه گذاری می کنیم و این برای کشور ما که با طیف متنوعی از تهدیدات مواجه هست ، یک مقدار نگران کننده است .    شاید مطالعه موردی عملکرد نیروی هوایی عراق در استفاده از موشکهای ضد تشعشع علیه همین سامانه ها ، جالب به نظربرسد .   ====   حالا که بحث پدافند شد ، ما دو سیستم بریتانیایی ( راپییر )  و آمریکایی  ( هاوک ) را برای مدت چند دهه در سازمان رزمی نیروی هوایی و بعد پدافند داریم استفاده می کنیم ، با توجه به ضربات کمر شکن نیروی هوایی عراق در جنگ به این سامانه ها ، این توانایی وجود نداشت که یک مقدار با دید بازتری نسبت به تجارب دیگران ، از تجارب استفاده می کردیم !!!؟؟؟       پی نوشت :   یک جایی قبلاً خدمت دوستان عرض کرده بودم ، یکی از مشخصات جنگ در قرن 21 ، وجود قابلیت متحرک سازی یا بعبارت بهتر ، بحت " تحرک" سامانه هاست ( حالا آفندی یا پدافندی ) . به نظرم  استفاده از سامانه های ایستایی به مانند سیستمهایی که در رزمایش ما استفاده می شود ( نمونه آن هم هاوک) یک مقدار علامت سئوال ایجاد می کند .

سلام علیکم    بزرگترین ضعف این سامانه  دهه 50 ، نه مجموعه کشف و رهگیری اهداف ، بلکه موشک بزرگ  ، سنگین و با مانور پذیری کم آن هست ( هم موشک  و همه اجزاء این آتشبار دفاع هوایی ) . این مساله ای است که ظاهراً دوستان عزیز ما در قرارگاه پدافند خاتم الانبیاء ( ص) هیچ توجهی به آن ندارند .    تحلیل و پیگیری تحولات سوریه   هر زمان عزیزان به این نتیجه رسیدند که باید نوع نگاه خودشان را به تهدید پیش رو تغییر دهند ، آن وقت می بینید که باید بسرعت این سامانه پرهزینه را کنار بگذارند    این هم یک ایده مفهومی برای بهینه کردن اس-200 ( حداقل میزان آسیب پذیری این سامانه ایستا را بشدت کاهش می دهد )       

با سلام    نقص در فناوری یا خطای انسانی    مساله این است !!!!         در حقیقت جنگ ویتنام ، خاستگاه  ظهور و کاربرد وسیع موشکهای هدایت راداری و فروسرخ بشمار می آید . با این وجود ، پس از پایان جنگ ، در جریان یک پژوهش گسترده توسط نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، آمار قابل توجهی در خصوص بیلان عملکرد این جنگ افزار بدست آمد .   این نیرو برای تجزیه و تحلیل این پدیده ، دو گروه پژوهشی را ایجاد نمود . گروه نخست پس از مطالعات طولانی و پر هزینه و بررسی اسناد و گزارشهای محرمانه ، بدین نتیجه رسید که در طول جنگ ویتنام چیزی در حدود 90 تیر موشک راداری در برد " فامد "( فراتر از میدان دید ) توسط خلبانان نیروی هوایی و دریایی ایالات متحده شلیک شد که تنها 2 قربانی را برجای گذاشت که نرخ موفقیت 32 درصدی را نشان می داد .          این نتیجه بطور طبیعی اثبات می نمود که خدمه تمایل چندانی  در استفاده از این جنگ افزار برای مقابله با جتهای مانورپذیر دشمن نداشته ، بنابراین  نتایج اثبات نمود که موشکهای هدایت راداری و فروسرخ  موجود در لیست ارتش ایالات متحده در جنگ ویتنام ، در درگیری های نزدیک کارائی لازم را ندارد .     اما گروه دوم نتایج جالب توجه تری را بدست آورد . این گروه در جریان مصاحبه حضوری چند ساعته با خلبانان این دو نیرو ( هوایی و دریایی ) متوجه شد نقص از مهمات مورد استفاده نیست . محققان پس از آنالیز روند وقایع بدین نتیجه رسیدند که بیشتر از 35 درصد موشکهای  اسپارو (AIM-7) و بیشتر از 26 درصد موشکهای سایدویندر ( AIM-9) در محدوده های غیر مجاز پروازی ، شلیک شدند . طبق این پژوهش، درصد خطا در زمان شلیک موشکهای اسپارو 2.8 درصد و در زمان شلیک موشکهای سایدویندر 18.6 درصد بود که اثبات می نمود که چرا خلبانان نیروی هوایی و نیروی دریایی ، برای ورود به درگیری های هوایی فراتر از میدان دید ، همواره دچار مشکل بودند .      پی نوشت :   هر سیستم نظامی ، صرف نظراز ماهیت واحد سیاسی که بدان تعلق دارد ، قصد داشته باشد از شکست ها و عدم موفقیت در یک جنگ درس گرفته و شاهد موفقیت را در نبردهای آینده در آغوش کِشد ، همواره روحیه " خودکاوی و نقد " را در خودش تقویت می کند . اگر به این جمله باور ندارید ، حقیقت را از زبان ژنرال رعد حمدانی ( افسر ارشد نیروی هوایی ارتش بعث در جنگ 1991 )سئوال کنید . 

سلام علیکم    ظاهراً این ویژگی مختص ما ایرانی هاست که یک بحث نظامی را تبدیل به یک بحث نژادی کنیم ، مثل آلمان نازی و ایجاد پدیده های عجیبی نظیر فیزیک آلمانی ، شیمی آلمانی ، ریاضیات آلمانی و نظایر آنها و متقابلاً  قصه های عجیب و غریب دهه 30 در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی ( الان روح ویلیام شایرر ناظر این وضعیت هست )   حالا چرا یکسری دانشمندان قبل از جنگ از آلمان مهاجرت کردند یا وادار به مهاجرت شدند بماند که آمریکایی ها با فرصت طلبی خاص خودشان ، این مغزها را در اختیار گرفتند و استفاده کردند ، درست  سرنوشتی که بر سر بچه های نخبه المپیادی ما و یا سایر کشورها در حال وقوع هست ....   ----------------------------   پیش بینی و تخمین مرکز مطالعات استراتژیک از وضعیت بودجه دفاعی ایالات متحده و چین در بازه زمانی 2050-2005          پی نوشت :   حالا فرض کنید همین موسسه قصد داشته باشد تا وضعیت بودجه نحیف دفاعی ما را تا 2050 پیش بینی کند ، تا چه اندازه نمودار موجب تاسف خواهد بود که آن هم علتهای خاص و ویژه خود ما را خواهد داشت