اول سلام      استدلال منطقی در رّد آنها ؟؟؟؟؟؟   اگر نیاز باشد ، گذشته را با شفافیت بیشتری ، مرور می کنیم ، هر چند احتمالاً برای یکسری که به هیچ عنوان مرور گذشته بخصوص مرور با صراحت عملکردها در دفاع مقدس را نمی پسندند ، دشوار خواهد بود .    بعداً نفرمایید که فلانی ، ضد نظام و ضد انقلاب و سمپات ایالات متحده و اتحاد شوروی (بعد روسیه )  و غیره و ذالک هست . 

سلام  علیکم      در حقیقت یک مقدار بیش از اندازه متعارف ، دست بالا گرفتن  توان داخلی به جای اینکه به نفع  روند طراحی جت رزمی در داخل کشور باشد ، به ضرر آن هست . از تامکت نام بردید ، صرفاً به مشکلات گرومن برای طراحی و انتخاب متریال مناسب برای تولید " دستک بال " این پرنده باید اشاره کرد که چقدر زمان و هزینه برای آن صرف شد تا این چیزی که الان هست را مشاهده می کنید .   سالها پیش ، میزگردی در خصوص همین مساله در صها برگزار شد که مشروح آن در بولتن وزارت دفاع هم منتشر گردید . مجموعه متخصصین ، خلبانان آزموده در جنگ  ( مثل امیر سرتیپ بازرگان ) ، مدیران صنعتی  و....  در آن حضور داشتند و راه کارهای مختلفی پیشنهاد شد که نتیجه آن همین طرح هایی نصف و نیمه ای است که مشاهده می کنید .  مهندسی معکوس تامکت ، آرزوی دست نیافتنی ( البته در حال حاضر و با این روند ) هست و تعارف هم نداریم ( مخاطب صنعت هست و نه جنابعالی )   ما بنابر شواهد ادعای تولید پیشرانه توربوجت را داریم ، در حالی که مصرف سوخت و احتمالاً نسبت کنار گذر آن در مقایسه با سایر پیشرانه ها مشخص هست . در حالی که سالها پیش باید این روند را تغییر می دادیم .   شاید یکی از مشکلات ما ، همین وجود مراکز موازی است که برای دریافت بودجه بی و سرو ته ناشی از فروش نفت ، چنان در رقابت هستند که همین تعدد نمونه ها و پیش نمونه ها و گونه های پروازی و.... از آن ناشی می شود .  شاید به فرموده شما ، الگوی چینی با یکسری تغییرات ، الگوی خوبی باشد . اما به این نکته هم باید دقت کرد که حتی اژدهای شرق آسیا هم ادعای تولید پیشرانه برای پرنده های رزمی را ندارد و در حقیقت با ترکیب فناوری غربی در کپی طرح های روسی تا زمانی که برای تولید گونه بومی آماده شود ، استفاده می کند . مثال بارز آن هم بحث کپی سوخو-27 و... هست .    تا زمانی که به این نتیجه نرسیم که تولید جت رزمی قابل اعتنا و بدون پروپاگاندا ، نیازمند یک ید واحده و ترکیب مجموعه های موازی و متمرکز کردن بودجه است ، همین وضعیت ، هم در بخش نظامی و هم در بخش غیر نظامی ادامه پیدا می کند و بر خلاف فرموده جناب منطقی ، حتی با 500000000000 تومان هم نمی توانید یک محصول با صرفه اقتصادی تولید کنید . ( تاکید می کنم ، محصول با صرفه اقتصادی و نه تولید محصول )    فقط یک لحظه به سرنوشت مرحوم ایران-140 که قرار بود حتی بخشی از ناوگان ضد زیردریایی و هشدار زودهنگام پرنده ما را تامین کند فکر کنید که تا چه اندازه تبلیغات و بودجه و ... برای ساخت سوله خط تولید و جیک و قید و بند و فیکسچرها و ... شد ولی الان ......   با این وضعیت ، دو گزینه خرید همراه با ایجاد زیرساخت ( الگوی شرکت بل در ایران در سالهای قبل از انقلاب اسلامی که الان دارد خودش را نشان می دهد ، علیرغم نصف و نیمه بودن / به این دقت کنید که هوانیروز هنوز ناوگان غربی خودش را با قدرت سرپا نگه داشته و 99 درصد آن هم بدلیل آموزش ها و ایجاد زیرساختهای فنی لازم توسط شرکت بل هست  )  در یک بازه دراز مدت و دوم ، ایجاد بسترهای لازم برای همکاری بین المللی با شرکای غیر داخلی ( غربی یا شرقی ) ، بازهم در یک بازه دراز مدت به شرط وجود مدیریت مالی درست و به دور از جناح بندی های داخلی که به مانند موریانه در حال ازبین بردن ساختار هست ، شاید ، مسیر جدیدی را برای ما بازکند .    به نظرم ، در غیر اینصورت ، به مرور شاهد تحلیل رفتن توان نظامی و تحلیل رفتن دانش داخلی از یکطرف و از طرف دیگر ، کاهش ضریب امنیت ملی ( که  هر دو خوش آیند دشمنان متعدد منطقه ای و فرامنطقه ای ما هست )  خواهیم بود .   حالا ، یا بازهم با کلمات بازی خواهیم کرد و دائماً روی طرح های کوثر ، صاعقه ، برهان ، شفق ، تذرو ، قاهر ، و.... مانور می دهیم ، یا اینکه از همین الان مسیر را علیرغم مخالفتها ، تغییر داده و شرایط را بهبود خواهیم داد .    این را هم بدانید که در حال حاضر ، حریف ما ، تایفون ، رافال ، ایگل ، فالکون های بلاک 50 و60 ، فالکون ها سری I و.... ( صرف نظر از ورود اف-35 به خدمت ) را در اختیار دارد و یک لحظه تصور نباید که بطور مثال با تایگر و تامکت و فانتوم و بسیار خوفناک تر از آن ، با طرح های روی کاغذی مثل قاهر و شفق و برهان و ... می شود با انها مقابله کرد . اگر تصور براین هست ، خوب ، ادامه بحث فایده ای ندارد ، اما اگر خلاف این مساله مد نظر باشد ، آن وقت باید مسیر منطقی را بررسی کرد    پی نوشت :   1- همه این بحث ها و صحبتهای تکراری ، در این مساله نهفته است که ما در طراحی دکترین دفاعی خودمون ، با گذاشتن همه تخم مرغ ها در سبد موشکی ، اشتباه کردیم و این دست و پا زدن ها ، برای خرید جت رزمی از روسها ، نتیجه همین اشتباه است . هر چند با توجه به شرایط ، اگر دیر شده ولی بازهم فرصت داریم و امیدوارم از این فرصت استفاده کنیم . اگر این مساله قبول کنیم که بخشی از این طراحی "اشتباه "بوده ، آن وقت باید امیدوار بود .     2- از همه دوستان عذر خواهی می کنم ولی یک لحظه تصور بفرمایید که برای رهگیری تایفون های سعودی ، فانتوم های پایگاه ششم بخواهند وارد عمل شوند . این اتفاق ، همانقدر حزن انگیز است که تصور کنیم، یک نیروی هوایی فرضی ،  برای رهگیری سوخوهای دهه 70 میلادی ، از جتهای مسراشمیت ME-262 جنگ دوم جهانی استفاده کند . 

سلام علیکم    چه تفاوتی می کند ؟؟؟!!!!!     سکانس یکم :   از کنار تابلوی فلش گونه ای رد می شویم که از فرط اصابت رگبار گلوله های کالیبر سبک و سنگین ، مُشبک و آبکش شده است . تابلو را عراقی ها کاشته اند و با خط سرخ بر زمینه سفید آن نوشته اند :   " موقوف ابی عبیده "   و در زیر آن :   " جئناء لنبقی "    !!!!آمده ایم که بمانیم !!!!!   سکانس دوم :    قرار شد در یک عملیات ، یک تهرونی ، یک ترک ، یک رشتی ، یک لُر ، یک بندری ، یک بلوچ ، یک مسلمان ، یک مسیحی ، یک زرتشتی ، بروند شکار تانک !       ولی چه تفاوتی می کند ؟؟؟    سرهنگ جانباز رفیع غفاری متولد سال هزار و سیصد و بیست و شش، روستای آچاچی شهرستان میانه که در طول جنگ و عملیات های بزرگی مثل فتح المبین و بیت المقدس افتخارات بزرگی به ارمغان آورد.   بیلان این رزمنده :   شکار 142 دستگاه تانک عراقی  به غنیمت گرفتن 50 دستگاه تانک دشمن  حالا سئوال این هست ، هدف آنهایی که در هر لباسی ، به جای پافشاری بر اصل وحدت کلمه که رمز موفقیت انقلاب اسلامی و حفظ تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران است ، دائماً بر طبل تفرقه و قومیت گرایی می کوبند چیست ؟؟؟   و یا احتمالاً دل نازک تر از گل این دسته از افراد برای این شکل تیترها ، بسیار تنگ شده !!!!     روزنامه القبس ( چاپ کویت) - 1981

سلام علیکم      نه تنها جنگ سوریه ، بلکه تمامی جنگها از اکتبر 1916 مجموعه ای عظیم و غیر قابل قیمت گذاری از تجارب ارزشمند را به بهای خون میلیون ها انسان ( صرف نظراز مذهب و نژاد و ملیت و ... ) بوجود آوردند و یک نیروی مسلح  هوشمند از آنها استفاده می کند .   سرافزار جدید برای خودروهای زرهی ، آینده کابوس وار برای تک تیراندازها در محیطهای شهری   http://www.military.ir/forums/topic/29526-اخبار-برتـــــر-نـــظامی/?p=495749

سلام علیکم    با اینکه در کشور ما مرور تجربه دیگران و درس گرفتن از آن جایی ندارد و تقریباً به مانند بعید بودن برخورد با موجودات فضایی ، بسیار عجیب هست ، با این حال برگشت به دهه 20 و 30 میلادی در همین همسایه شمالی ما که در حال حاضر تانک جدید ، از آنها ابتیاع شده است ، جالب به نظر می رسد .    روسها از بعد از پایان جنگ نخست تا اواخر سال 1931 هیچ حرفی در حوزه زرهی برای گفتن نداشتند اما ستاد کل ارتش (استاوکا = نامی که از دوران تزار به جز دوره کوتاهی بعد از انقلاب اکتبر ، بر این مجموعه در ارتش روسیه و بعد شوروی نهاده شده بود )  با یک تصمیم گیری غیر قابل تصور و در عین محدودیتهای شدید مالی ، دست به خرید 90 درصد از طرح های روی کاغذ کشورهای غربی ( ایالات متحده ، فرانسه ، بریتانیا ، آلمان ، بلژیک و ... ) زد . ترکیب تجارب این کشورها ، باعث شد تا روسها به نخستین موفقیت خود در تولید یک تانک سریع (تانکهای سری BT) برسند . همین تانک سبک به ظاهر ساده ، پایه گذار موفقیتهای جالب توجه روسها در تولید تانک های اصلی میدان نبرد درجنگ دوم ، جنگ سرد تا به حال حاضر شده است .     تانک پیاده نظام FCM-36 فرانسوی      تانک پیاده نظام سبک وزن BT.SV.2 که خودش نمونه بهبود یافته تانک سری BT-5 بود که توسط نیکلای تسیگانوف در موسسه طراحی خارکوف  طراحی گردید. پایه اصلی این زره پوش ، تانک فرانسوی FCM-36 بشمار می رفت  . به زره های شیب دار بدنه ، شکل برجک و چرخ ها دقت کنید . در حقیقت پدربزرگ تانک افسانه ای T-34 و گونه های مختلفش ، همین تانک پیاده نظام به ظاهراً ساده بشمار می رفت .    نکته جالب توجه تر در اینجاست که رگه هایی از ژن نفربر پیاده نظام BMP که 30 سال بعد در همین کشور طراحی و تولید شد نیز در این زره پوش دیده می شود    حالا فرض کنید که اگر وقایع دهه 30 ( 1937) در این کشور رخ نمی داد و افسران هوشمندی نظیر ژنرال توخاچفسکی  که حقیقتاً پدر زرهی روسها بشمار می آید ، تصفیه نمی شدند ، مشخصاً نرخ توسعه فناوری زرهی در این کشور به مراتب سریع تر و پیشرفته می شد . اینجا یک نکته مهم وجود دارد و آن ، ضرورت  وجود یک مجموعه تصمیم ساز و تصمیم گیر به روز حس میشود که با متمرکز سرمایه محدود موجود ، حداقل یک گونه استاندارد را برای دو نیروی زمینی موجود در کشور با دو دکترین نظامی متفاوت ( که در جای خودش آسیب شناسی مهمی را می طلبد )  را خریداری یا تولید کند . این مساله در کنار اتخاذ یک سیاست خارجی مبتنی بر واقعیات صحنه بین المللی و پشتیبانی درست از توان داخلی ، شاید ، راه کار مطلوبی برای برون رفت از وضعیت موجود باشد .

سلام علیکم    با اینکه قصد داشتم تا حداقل 6 ماه ، پستی را ارسال نکنم ولی برای اتمام حجت در خصوص اسم بردن از یگانهای خودی حاضر در صحنه رزم سوریه ، باید یکسری نکات را یاد آور شوم      یکی از مهمترین عواملی که  سری ترین طرح های  نظامی رابا ناکامی مواجه می کند ، این است که افسران ، سربازان و افراد غیر نظامی درگیر در پروژه ها ، قادر نیستند تا جلوی پرحرفی  خود را بگیرند . عوامل اطلاعاتی و ستون پنجم  دشمن در میان مردم زیاد هستند و با چشم و گوش باز ، آنچه که در اطرافشان می گذشت را زیر نظر دارند .    با توجه به این مساله ، هر کدام از کاربران ، به هرنحوی ، اطلاعاتی که به هر ترتیبی با واحدهای خودی مرتبط است را در تاپیک ارسال کند ، طبق بند ششم از قوانین اصلی انجمن ، با وی برخورد خواهد شد . این مساله برای چندمین بار هست که یاد آوری می شود .    پی نوشت:   رعایت این مورد بویژه برای دوستانی که زحمت ارسال خبر را بر عهده دارند ، ضروری است . هر چند تا پیش از این ، دوستان عزیز ما این مورد را بخوبی مد نظر قرار دادند .

سلام علیکم   "بهشت را به بهاء دهند و نه به بهانه "   بنا بر سپاسگذاری از دوستان بسیار عزیزی که در رشد علمی و آکادمیک انجمن ، همواره در تلاش هستند ، برادر گرامی  جناب seyed_212 ، برادر عزیز جناب behnamsniper  ، جناب adelkhoje به درجه ستوان سومی مفتخر می شوند ، برادر عزیز جناب mehran55 هم به پاس فعالیت ارزشمندی که در انجمن دارند مفتخر به دریافت یک قطعه نشان نیروی هوایی شدند .  باشد که روند مثبت و ارزشمند این عزیزان ، همچنان ادامه داشته باشد و همه ما از دانش ارزشمندشان بهره مند شویم .

سلام علیکم    بنا بر سپاسگذاری از دوستان بسیار عزیزی که در رشد علمی و آکادمیک انجمن ، همواره در تلاش هستند ، برادر گرامی  جناب  deserthawk  به درجه سرگردی و برادر عزیز جناب mosip  به درجه ستوان سومی مفتخر می شوند . امید است این دوستان بسیار عزیز که تا کنون بدون حاشیه و با همّت فراوان ، ارتقاء علمی انجمن را در دستور کار خودشان قرار داده اند ، همچنان ما را از دانش ارزشمندشان بهره مند نمایند    انشاا...

سلام علیکم   بنا بر سپاسگذاری از دوستان بسیار عزیزی که در رشد علمی و آکادمیک انجمن ، همواره در تلاش هستند ، برادر گرامی aboshaban به درجه ستوان سومی و برادر عزیز جناب crash به درجه سرهنگ دومی مفتخر می شوند . باشد که همچنان شاهد ادامه فعالیت این دو بزرگوار باشیم و اینکه مجموعه مدیریت ، از همه دوستانی که روند مثبتی را در انجمن پیگیری می کنند ، حمایت تام و تمام خواهد داشت .   انشا....

با سلام     فرمانده نیروی هوایی ارتش ایالات متحده : امکان سریع تر شدن روند خرید  F-35A   غیر ممکن هست       فرماندهی شاخه رزم هوایی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده بشدت در تلاش است تا هر چه سریعتر ، تعداد لایتنینگهای حاضر به رزم را در سازمان رزم این نیرو ، افزایش دهد ، اما مدیران  بخش غیر نظامی در دولت براین اعتقادند که در شرایط مالی کنونی ، سریعتر شدن روند تحویل  امکان نخواهد داشت .   روز سه شنبه گذشته ، ژنرال هربرت هاوک کارلایز در خصوص نرخ ورود به خدمت اف-35 به سازمان رزم نیروی هوایی اظهار نگرانی نمود و اعتقاد داشت که تردید جدی در خصوص  روند فعلی نرخ تحویل  از 40 فروند در سال جاری به 60 فروند در سال 2021  وجود دارد . به اعتقاد وی ، نیروی هوایی برای جایگزینی پرنده های قدیمی خود ، می بایست حداقل 60 فروند هواپیما در سال تحویل بگیرد .   با این وصف ، وزیر نیروی هوایی ،" دبورا لی جیمز " ، به خبرنگاران بخش دفاعی نشریه  ایرفورس تایمز خاطرنشان کرد افزایش کمّیت پرنده های فعال نیروی هوایی در حال حاضر به یک اولویت  برای این نیرو به نسبت خرید تعداد بیشتری اف-35 تبدیل شده است .   وی در مصاحبه با نشریه فوق چنین می گوید : " تمام موضوع ، حول محور " پول" در حال گردش است و من نیز بسیار علاقه دارم تا تعداد بیشتری از این پرنده فوق العاده خریداری شود ؛ اما آنچه در حال حاضر بسیار ضروری است ، تقویت و افزایش قدرت رزمی نیروی هوایی خواهد بود و این به یک اولویت جدی  برای رهبران ارشد ما تبدیل شده است "   وی اضافه می کند :   نیروی هوایی  همواره نیازمندی های رو به رشدی را دارد و این بسادگی هر چه تمام تر در میزان تخصیص بودجه برای پرداخت هزینه های اف-35 تاثیر گذار است . هر چند در خصوص میزان بودجه دریافتی نگرانی هایی وجود دارد ، اما من مطمئن هستم که این پول فراهم خواهد آمد .     ژنرال کارلایز در دوم اوت 2016 طی یک مصاحبه جنجالی اعلام نمود که خرید تعداد بیشتری از این جنگنده ، هزینه های خریدهای بعدی را کاهش خواهد داد تا به هدف گذاری نیروی هوایی که همانا رساندن هزینه این پرنده به 85 میلیون دلار است هرچه بیشتر نزدیک شویم . از سوی دیگر ، روند کُند تحویل این پرنده موجب خواهد شد تا نیروی هوایی پول بیشتری را برای به روزرسانی  پرنده های نسل چهارم هزینه نماید ، در غیر اینصورت ، ناوگان فوق ، بسرعت از خدمت رزمی کنار خواهد رفت .   این افسرارشد نیروی هوایی معتقد است :   " اگر در حال حاضر امکان  جایگزینی تعداد بیشتری از پرنده های قدیمی با اف-35 وجود ندارد ، هزینه لازم برای توسعه عمر رزمی و افزایش قابلیتهای پرنده های موجود می بایست  در اختیار این نیرو قرار گیرد . در نتیجه  لازم است که روند تحویل اف-35 ( برای کاهش هزینه ها) تا 60 فروند افزایش یابد ،  هرچند رسیدن این میزان به 80 فروند بسیار مطلوب خواهد بود ، اما با وجود محدودیتهای مالی ، رسیدن به این رقم اگر چه غیرممکن نیست ، اما بسیار سخت خواهد بود "   بنیاد هریتیج ، بعنوان یک تینک تانک محافطه کار در 4 اوت 2016 گزارشی را منتشر نمود که در آن به نیروی هوایی توصیه شده بود تا برای ارتقاء حداقل 1763 فروند از پرنده های رزمی موجود در سازمان رزم این نیرو ، برنامه جامعی را تدوین نماید .   از سویی دیگر، "جان ونابل " ، عضو ارشد کمیته  دفاعی کنگره ، در این گزارش به این نتیجه رسیده است که نرخ این پرنده به نسبت توانایی ها و میزان رقابت آن با سایر جنگنده های موجود در بازار تسلیحاتی دنیا ، چندان گران هم ارزیابی نمی شود .   جان ونابل  می گوید : " در حال حاضر ، نیروی هوایی خرید تعداد بیشتری از جنگنده F-35 را بدلیل وجود نیازهای مهمتر و کمبود منابع مالی یا عدم همکاری کنگره  ، به تاخیر انداخته  است ، چنانکه در سال مالی 2017 ، بودجه خرید 5 فروند F-35  ، نسبت به سالهای گذشته کاهش یافته و نیاز است تا این روند فوراً متوقف گردد "   ریچارد ابولافیا ، تحلیگر دفاعی  آمریکایی براین عقیده است که به احتمال زیاد در یک بازه کوتاه مدت ، برنامه ای برای خرید بیشتر از این پرنده وجود ندارد .وی می گوید :   " چشم انداز  خرید بیشتر از سوی نیروی هوایی تا سال 2018 بسیار بعید خواهد بود ، چرا که نیروی هوایی مجبور است تا از منابع مالی متعددی برای تامین نیازهای ضروری تر خود استفاده نماید . علاوه برآن ، احتمال دارد سایر برنامه ها ، نظیر خرید تانکرهای جدید KC-46  ، جنگنده آموزشی T.X وسیستم رادار نظارتی  مشترک نیز دچار یک کاهش قابل توجه گردد "     صرفاً برای میلیتاری / مترجم :MR9

سلام علیکم    همچنان بر این عقیده ایم که باید مباحث را ریشه ای بررسی کرد . توپخانه هم یکی از این موارد خواهد بود والا با حرف زدن روی هوا نمی شود به نتیجه ای رسید        توجه به کادر سفید رنگ 

با سلام   آذرخش سپاه تفنگداران ،آماده برای ورود به میدان نبرد       فرمانده شاخه هوایی سپاه تفنگداران ارتش ایالات متحده به شکل رسمی اعلام نمود که جنگنده های رزمی F-35B هم اکنون بطور کامل آماده اجرای عملیات رزمی است . اگر چه در گذشته نه چندان اعلام گردید که F-35B هنوز در مرحله آزمایشات اولیه قرار دارد ، نیروی دریایی ارتش ایالات متحده در ژوئیه 2015 ، آمادگی خود را برای اجرای ماموریتهای رزمی محوله اعلام نمود . با این وصف ، گونه تولید شده برای این نیرو ، به شکل کاملاً ضروری نیازمند ارتقاء نرم افزارهای بکاررفته و بروزرسانی های سخت افزاری بود .   ژنرال جان دیویس ، جانشین فرمانده شاخه هوایی سپاه تفنگداران نیز براین نکته تاکید می کند که :   " هیچ شکی در آمادگی F-35B برای ورود به عملیات رزمی در شرایط واقعی وجود ندارد و این آمادگی شاید به نوعی از انواع دیگر پرنده های رزمی موجود در این نیرو ، بیشتر باشد "     ژنرال دیویس در جریان یک جلسه توجیهی در یک تینک تانک غیردولتی در واشنگتن چنین گفت :   " برخی از کلرشناسان نظامی بر این عقیده اند که سطح آمادگی لایتینینگ های سپاه تفنگداران صرفاً در حد " قابلیتهای عملیاتی اولیه " (IOC) است ، در حالی که این اظهار نظرها ، صرفاً سیاسی و غیر تخصصی باشد . اگر چه در سپاه تفنگداران ، واژه " قابلیتهای عملیاتی اولیه " ، عمدتاً به معنای " وضعیت آماده به رزم " مورد استفاده قرار می گیرد "         در جریان این جلسه توجیهی ، خبرنگاران احتمال ورود این پرنده رزمی به عملیات علیه گروه های شورشی در عراق و سوریه را از ژنرال دیویس سئوال کردند . وی چنین پاسخ داد :   " اگر نیازی به این کار باشد ، ما برای اجرای آن آماده هستیم "   وی چنین اعتقاد داشت که انتظار می رود ، نخستین اسکادران F-35  سپاه تفنگداران درژانویه سال آینده به ژاپن اعزام گردد و پس از طی دوره آزمایشی ، در بهار سال 2018 و در چهارچوب  نیروی 31 اعزامی سپاه تفنگداران وارد عرصه اقیانوس ها شود . طبق برنامه ریزی ها ، دومین اسکادران F-35B در تابستان 2018 ، عملیاتی خواهد شد . شاید دراین میان برنامه ریزی ها تغییر کند ، اما ما آماده هر گونه تغییری هستیم . به گفته یکی از تحلیلگران نظامی، یکی از مهمترین مزیتهای F-35B بر جنگنده / بمب افکن های F/A-18 قابلیت حمل 3000 پاوند مهمات بیشتر خواهد بود .       ژنرال دیویس می گوید : " بعنوان یک تفنگدار دریایی ، ما هم اکنون قادر به حمل مقدار بیشتری مهمات بر روی هدف هستیم و اینگونه درب خانه دشمن را با شدت بیشتری  مورد تهاجم قرار خواهیم داد . من به چشم خود ، شاهد این مساله بودم که چگونه دو فروند از این پرنده های رزمی ، اهداف خود را درنهایت دقت مورد اصابت قرار داده و منهدم نمودند و این یک اثر هنری به تمام معنا بشمار میرود . در کمتر از 5 دقیقه ، یکفروند F-35B ، سایتهای  پدافند هوایی سام را از فراز ابرهای متراکم  ، با استفاده از مهمات هدایت دقیق مورد اصابت قرار داد و منهدم نمود .   به گفته این ژنرال سپاه تفنگداران ، در تستهای متعددی که بر روی F-35B اجرا شد ، ثابت گردید که فلسفه طراحی و مسلح سازی این پرنده ، براساس واقعیتهای عینی صورت گرفته است . این پرنده براحتی می تواند پیشرفته ترین سیستمهای دفاع هوایی را خنثی کرده و خلبانان این نیرو نیز آماده به چالش کشیدن آخرین فناوری های دفاع هوایی هستند"   وی در پاسخ به منتقدان که مدعی هستند F-35B برای سپاه تفنگداران یک فناوری بیش از حد گرانقیمت هست ، توضیح داد که با عملیاتی شدن این جنگنده رزمی ، ما در هر مکان و زمانی و در مقابل هر دشمنی قادر به عملیات موفق خواهیم بود .     ژنرال بازنشسته فرانک جونیور پترسون که در حقیقت نخستین افسرخلبان ارشد آفریقایی/ آمریکایی سپاه تفنگداران بشمار می رود در گفتگو با خبرنگاران در پاسخ به ادعای منتقدین  اف-35 چنین گفت :   "برخی از مردم فکر می کنند که این فناوری گرانقیمت فایده ای نخواهد داشت ، اما من در کره و ویتنام بارهای سانحه دادم و هرگز براین عقیده نیستم که فناوری موجود به نسبت فایده آن ، گرانقیمت و بی فایده باشد . باید به این دسته گفت که بسیار احمق هستید!!!!!"       صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

سلام علیکم  و رحمت ا....      شکسته نفسی می فرمایید بهنام عزیز .  :rose:    ---------------------------   البته این مبحث  بسیار طولانی است ولی به شکل خلاصه :   تا دهه 60 میلادی ، استراتژی ارتش سرخ ، پیمان ورشو و از آن سو ایالات متحده و ناتو برپایه ضربه نخست گذارده شده و به همین سبب ، عمده تلاش ها روی ساخت بمب افکن های حامل مهمات هسته ای و سیلوهای موشکهای قاره پیما و بعضاً ساخت موشکهای تاکتیکی هسته ای برای استقرار در خاک اروپا ، متمرکز شده بود .       اما با آغاز دهه 70 ، مجموع  تینک تانکهای آمریکایی و در راس آنها افرادی نظیر جورج کنان ( پدر راهبرد محاصره سازی روسها و سفیر وقت آمریکا در مسکو) ، باندی ، مک نامارا و اسمیت ، با توجه به پیشرفت فناوری و شرایط بین المللی ، استراتژی جدیدی را مطرح کردند که به استراتژی عدم توسل به ضربه نخست یا A NO FIRST-USE STRATEGY مشهور شد . هسته اصلی این راهبرد ، این بود که هر دوطرف ماجرا قادر به ایراد ضربه نخست نیستند و تا زمانی که مورد حمله قرار نگیرند ، دست به حمله نخواهند زد . اتخاذ این راهبرد منجر به پیمان کاهش تسلیحات راهبردی  ( سالت یک و دو و استارت ) گردید .      از آن به بعد ، تمرکز دو طرف بر روی ساخت تسلیحات ضد ماهواره ، استقرار تسلیحات هسته ای در فضا ، ساخت زیردریایی های هسته ای حامل موشکهای قاره پیما ، افزایش توانایی های  اطلاعاتی از کشور حریف و ... شد .     این مساله به شکل مستقیم با مفهوم به مراتب پیچیده تر بازدارندگی  ارتباط دارد که در ادبیات راهبردی ، عمدتاً در 3 مرحله باز شناسی می شود    1- مرحله نخست 1962-1945  که دوران دکترین سد نفوذ بود و ایالات متحده تفوق و برتری عددی در تسلیحات هسته ای را داشت    2- مرحله دوم  1972-1962 که نقطه اوج آن بحران موشکی کوبا بود که برای اولین بار دوطر ف به یک برابری در کمیت و کیفیت تسلیحات راهبردی رسیدند    3- مرحله سوم  1989-1972 که دوران امضاء پیمان ها و قرار دادهای دوجانبه بود هر چند در این دوران روسها به شکل عجیبی در ساخت شناورهای و زیر سطحی های مسلح به تسلیحات هسته ای از آمریکایی ها پیش افتاده بودند .      پی نوشت :   با توجه به اینکه به جز سیاستمداران و نظامیان ، شخص دیگری فضای پرتنش و ملتهب آن روزها را درک نکرده ، شاید مرور فیلم استانلی کوبریک ( دکتر استرنج لاو) جالب به نظر برسد  :winking: 

سلام علیکم   صد البته ، این شکل به نظر می رسد . به هرترتیب ، ماشین جنگی فوق العاده ای هست و آمریکایی ها با تمام توان سعی می کنند پیشگامی خودشون را حفظ کنند . اگر به گذشته هم برگردیم و تبلیغات جنگنده ای مثل f-104  را هم بررسی کنیم ، به موارد مشابه برخورد می کنیم .

با سلام -   خلبانان  آذرخش بر این اعتقادند : هر اندازه  پنهانکاری اف-35 افزایش یابد ، چالش نیروی هوایی برای آموزش خدمه ، بیشتر خواهد شد         اگر چه جنگنده اف-35 در ردیف یکی از پنهانکارترین جنگنده های تولید شده تاکنون قرار دارد ، اما همین ویژگی ، برای خلبانانی که با این پرنده رزمی جدید آموزش می بینند ، چالش های بزرگ و غیر معمولی را ایجاد نموده است ، چنانکه فرمانده یکی از اسکادران های تازه ایجاد شده ، براین اعتقاد است که تمرینات برنامه ریزی شده ، دچار مشکلاتی شده است .   وی می گوید : در یکی از جدیدترین تمریناتی که برای خدمه این جنگنده در پایگاه نیروی هوایی واقع در آیداهو برگزار گردید ، شبیه سازی حملات هوا به زمین در دستور کار قرار گفت ولی یک مشکل بزرگ پدید آمد ، زیرا هیچ کس بر روی زمین قادر به ردگیری هواپیماهای اسکادران به منظور سنجش و ارزیابی عملکرد آنها نبود .   سرهنگ دوم جورج واتکینز ، فرمانده اسکادران سی و چهارم جنگنده مستقر در پایگاه نیروی هوایی " HILL" واقع در یوتا ، براین عقیده است که آنها هرگز ما را نخواهند دید ، در نتیجه قادر به هدف قرار دادن ما نیستند "   وی می گوید :   جنگنده جدید نیروی هوایی ملزم هستند تابراساس قوانین FAA ،  درزمان اجرای شبیه سازی ، ترانسپاندرهای خود روشن کنند ، به همین دلیل مجموعه جنگ افزارهای دفاع هوایی آنها را کشف و شناسایی می کنند . در غیر اینصورت ، راهی برای شناسایی مسیر حرکت و زمان ضربه زدن به هدف توسط  پرنده های  اسکادران اف-35 وجود ندارد . این مساله تاحدی واقعی است که گاهی مکالمات میان خدمه و عناصر پدافند هوایی جنبه مزاح بخودش می گیرد " سعی کنید به ما شلیک کنید "     وی اضافه نمود که بدون ترانسپاندرهای روشن ، واحدهای سام ، شانسی برای ردگیری تشعشعات این جنگنده ندارند . واتکینز ادامه می دهد : " در زمان آموزش ، مشخصاً یک مبارزه ناعادلانه برای شبیه سازی واحدهای دفاع هوایی دشمن بوجود می آید ، با این حال ، با توجه به اینکه ما می دانیم که چگونه باید وارد رینگ مبارزه شد !!!! ، بخوبی این توانایی وجود دارد  که در برابر هرگونه تهدید شبکه پدافند هوایی نسل چهارم وارد عمل شویم و این مساله ، ناظران را در هوا و زمین دچار شگفتی نموده است ، به شکلی که ما هم اکنون می توانیم چهار فروند اف-35 را همزمان علیه یک هدف وارد عمل کنیم در حالی که  " همه جا باشیم ولی در هیچ جایی دیده نشویم " ، در حالی که با استفاده از حسگرهای موجود ، فضای هوایی گسترده ای به مراتب بیشتر از  جنگنده های F-15 و F-16  را تحت پوشش قرار دهیم . در هر شبیه  سازی که تاکنون انجام گرفته ، هیچ سامانه ای موفق به ردگیری ما نشده و طبیعتاً قادر به هدف قرار دادن ما نخواهند شد "   با توجه به این ویژگی ها ، زمانی که وارد عرصه رزم می شوید ، حس فوق العاده ای به شما دست خواهد داد ، چرا که می دانیم وارد یک مبارزه ناعادلانه خواهیم شد .   خلبانان و خدمه زمینی جنگنده نسل پنجم نیروی هوایی نخستین قدمهای خود را برای عملیاتی نمودن نخستین اسکادران از آذرخش های جدید را برمی دارند و این برای ارتش ایالات متحده امیدوار کننده خواهد بود . پس از عملیاتی شدن این اسکادران ، نیروی هوایی قصد دارد تا اولین حضور رسمی اسکادران اف-35 را در تمرینات مشهور " پرچم سرخ" در ژانویه 2017 که در یک دوره مشخص در پایگاه هوایی نلیس (نوادا) برگزار می شود به ثبت برساند . علاوه برآن ، جنگنده های F-35B سپاه تفنگداران نیز قابلیتهای عملیاتی اولیه خود را بدست آورده و احتمالاً در این تمرینات شرکت خواهند نمود . سرهنگ دوم ، استیون اندرسون ، جانشین گروه 388  آماد و نگهداری معتقد است که تمامی استانداردهای شرکت سازنده به منظور رسیدن به سطح عملیاتی رعایت شده و در صورت نیاز ، این جنگنده ها می توانند به سرعت توسط کشتی یا هواپیماهای حمل و نقل به هرنقطه کره زمین حمل و بلافاصله عملیاتی شوند .         وی اضافه می کند : برای بسیاری از ما در طول عمر فقط یکبار اتفاق می افتد که یک سلاح جدید را برای دفاع از این کشور در سازمان رزم نیروی هوایی مشاهده کنیم . همه ما ، از جوان ترین پرسنل تا فرماندهان ارشد برای عملیاتی شدن این جنگنده هیجان زده هستیم .   به گفته وی ، در حال حاضر ، 21 خلبان آماده اجرای ماموریتهای رزمی هستند و سه گروه دیگر نیز فرآیندهای  لازم را  برای دریافت تاییدیه نهایی طی می کنند . علاوه بر آن ، 222 خدمه زمینی آماده ورود به سطح عملیاتی بوده و 150 نفر دیگر نیز مشغول گذراندن دوره های آموزشی هستند .  هم اکنون 15 فروند اف-35 در مراحل پایانی تکمیل و تحویل به نیرو است و 16 فروند نیز تا پایان اوت در این مرحله قرار خواهد گرفت . در نهایت سه اسکادران کامل با مجموع 72 فروند هواپیما تا سال 2019 تشکیل خواهد شد . . به اعتقاد سرهنگ اندرسون ، با ورود خلبانان و خدمه فنی آموزش دیده ، هیچ مشکلی برای رسیدن به سطح عملیاتی 100%  بوجود نخواهد آمد .     صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

با سلام      پتروشیمی بصره      یكی از عملیاتهای مهم ما زدن تاسیسات پتروشیمی بصره بود. این محل بر خلاف اسمش كه غیرنظامی است، یكی از بزرگترین پایگاههای عراق بوده و در آنجا دو دستگاه رادار دوربرد كه از نظر نظامی اهمیت زیادی داشتند، نصب شده بود؛ به طوری كه برای عراقی، نگهداری از این رادارها بسیار مهم و برای ما هم انهدام آن یكی از ضروریات بود. عراق با تمام امكانات هوایی و زمینی خود، سعی در نگهداری آن داشت و ایران نیز به تمام نیروهای رزمی خود، اعم از زمینی، هوایی و هوانیروز ماموریت آزاد داده بود كه آنجا را منهدم كنند. یك بار نیروی هوایی یك بمب 5 تنی را با یك فروند F-4D روی ساختمان انداخت، ولی استحكام سطح ساختمان آنقدر زیاد بود كه آسیب كلی به رادار وارد نیامد. اهمیت این رادارها در این بود كه عملكردی مثل آواكس داشتند و مركز تجمع نیروهای ایرانی را ثبت می ‏كردند و توپخانه خود، گرا می‏ دادند.       تنها فرقی كه این رادارها با آواكس داشتند این بود كه آواكس، رادار سیار و دارای برد محدودی است، ولی این رادارهای ثابت بودند و میدان عمل خیلی وسیعی داشتند. هوانیروز برای انهدام آن، اقدامات زیادی كرده بود، ولی هنوز این مهم عملی نشده بود. خلبانهای هوانیروز ساعتها در اطراف رادار دور زده بودند كه موشك خود را روی آن قفل كنند، ولی هنوز موفق به این كار نشده بودند. البته برای این كار، فقط كبراهایی وارد عمل می ‎شدند كه موشك ماوریك داشتند. آن روز درگیری در غرب كارون، بسیار شدید بود و تمام منطقه را دود غلیظ حاصل از سوختن ادوات و چاههای نفت، فرا گرفته بود. ناگهان از نظرم گذشته كه پروازی روی پتروشیمی داشته باشم و به قول معروف، من هم شانسم را امتحان بكنم.            راست به چپ :   سرهنگ خلبان ، مهدی مدرس ، سروان خلبان ، رضا میبدی    فرمانده منطقه علیرغم اینكه من مسئولیتهای زیادی در هوانیروز داشتم، پیشنهاد پرواز مرا قبول كرد و قرار شد به همراه یك فروند 214 و یك فروند كبرا، كه حفاظت مرا برعهده داشت، به آنجا اعزام شویم. ساعت 9:30 هلیكوپتر من با دو موشك ماوریك از زمین كنده شد و به طرف هدف به پرواز درآمد. هلیكوپتر كبرای دوم و به دنبالش هلیكوپتر 214 كه یك گروه فیلمبرداری از برنامه «ایران در جنگ» را به همراه داشت، در اطراف من به پرواز درآمدند. در ارتفاع خیلی پائین پرواز می‏ كردیم؛ با این حال، زودتر از آنچه انتظار می‏رفت، عراق به پرواز ما پی برد و ابتدا هواپیماهای میگ 21 و پس از آن هلیكوپترهای «هایند» دشمن در ارتفاع بالا اقدام به تیراندازی به سوی ما كردند. علت پرواز هلیكوپترهای عراقی در ارتفاع بالا، این بود كه هم ما را هدف قرار دهند و هم پدافندشان بتواند به راحتی به سوی ما تیراندازی كند. با وجود آن همه موانع، بیش از هفت بار به طرف پتروشیمی پرواز كرده و به آن نزدیك شده بودم ولی موشك ماوریك روی آن قفل نشده بود. به فكر فرو رفتم تا علت را بیابم. ناگهان علت قفل نكردن موشك را فهمیدم. به ستوان میبدی گفتم: می ‏دانی چرا موشك قفل نمی‏شود؟ - نه. - برای اینكه ساختمان همرنگ زمین است و هرگز این موشك از این زاویه نمی ‏تواند كاری بكند. - سعی كن این فرصت طلایی را از دست ندهیم. - بهتر است از سمت غرب هم آزمایش كنیم. - آن منطقه ناشناخته است و مجاز به پرواز در آنجا نیستیم. - اهمیت این موضوع بیشتر از آن است كه ما معطل بكنیم؛ پس بهتر است فرصت را از دست ندهیم و كارمان را شروع كنیم.     او حرفی نزد و بلافاصله هم نظرمان را برای تغییر مسیر به هلیكوپترهای بعدی گفتیم و سپس به طرف غرب ساختمان پتروشیمی پرواز كردیم. پدافند عراق با شدت تمام شلیك می‏كرد و تعداد هلیكوپترهای عراقی كه ما را موشك باران می‏كردند، زیادتر شده بود، ولی هنوز منتظر فرصتی بودم كه موشك قفل كند و كارم را انجام دهم. سرانجام از سمت غرب به ساختمان نزدیك شدیم و با توجه به به سایه‏ای كه آفتاب در سمت غربی ایجاد كرده بود، موشك قفل كرد. بلافاصله خلبان 214 را مطلع كردم كه به فیلمبردارها بگوید كه آماده باشند. ستوان میبدی مرتب می‏ گفت: «بزن! این فرصت طلایی را از دست نده» سعی كردم خونسردی خودم را حفظ كنم. وقتی كه فیلمبردارها اعلام آمادگی كردند، با توكل به خدا و مولا علی، نگاهی به چراغ قرمز موشك كه علامت قفل شدن آن روی هدف بود، اندختم. چراغ قرمزتر از همیشه مرا دعوت به شلیك می ‏كرد! با توكل به خدا، كلید موشك را فشار دادم. موشك از هلیكوپتر جدا شده و رفت تا از دریچه‏ ای كه باز بود وارد ساختمان شد و لحظاتی بعد، ساختمان مجهز پتروشیمی به تلی از دود و آتش مبدل شد. خلبان 214 با خوشحالی گفت: «تبریك می‎ گویم مهدی، هم هدف را زدی و هم تیراندازی ‏ات توسط فیلمبردارها ثبت شد.» برای اطمینان كافی، موشك دوم را نیز پرتاب كردم. اثری از ساختمان پتروشیمی تقریباً برجای نمانده بود.   حالا من و میبدی از خوشحالی سر از پا نمی‏ شناختیم. همه عوامل پدافندی دشمن مشغول شلیك به سوی ما بودند. هلیكوپتر كبرای محافظ ما شروع به تیراندازی شدید و پرحجم به طرف آنها كرد. سپس منطقه را دور زدیم و هرچه آتش داشتیم برسر دشمن ریختیم و به منطقه خودی وارد شدیم. در منطقه خودی احساس كردم كه هلیكوپترم هر از چند گاهی یك بار ریپ می‏زند. با این حال كنترلش كردم و تا پایگاه رساندم. پرسنل هوانیروز در محوطه جمع شده و منتظر فرود ما بودند. فرمانده پایگاه تا نزدیكی هلیكوپتر آمد و نگاهی به من كرد. من با دست علامت دادم. به هر ترتیبی بود هلیكوپتر را بر زمین نشانده و از آن خارج شدم. ابتدا فرمانده منطق و پس از او سایر همرزمان دور ما جمع شدند و برایمان دست زدند و صلوات فرستادند. در حال حركت به طرف اتاق عملیات بودیم كه بازرس فنی به سراغم آمد و دستم را گرفت و گفت: «بیا هلیكوپترت را تماشا كن!» به طرف هلیكوپتر برگشتم. بدنه هلیكوپتر سوراخ سوراخ شده بود. غرق در تماشای آن بودم كه او ملخ اصلی هلیكوپتر را نشانم داد. با دقت نگاهش كردم. بیش از نصف پهنای ملخ اصلی ذوب شده بود. پاهایم سست شد و ضمن تحسین هلیكوپتر قدرتمند كبرا، خدا را سپاس گفتم.     پی نوشت :   تاریخ  این سرزمین ، هرگز جانفشانی های دلیرمردان ارتش جمهوری اسلامی ایران را فراموش نخواهد کرد ،  چرا که بخشی از امنیت کنونی ما ، حاصل جانفشانی های  این عزیران است .

با سلام    شاید کسانی که از دور اخبار صنعت هوانوردی نظامی را دنبال می کنند ، نام " تامکت" صرفاً یک نام در میان سایر القاب و نام ها برای پرنده های رزمی باشد ، ولی برای آن دسته از کسانی که همواره پیگیر اخبار این صنعت بوده و تحولات این بخش از حوزه هوانوردی را دنبال می کنند ، براین عقیده هستند و خواهند بود که " تامکت" پرنده ای بشمار میرفت ، فراتر از دوران  خدمت رزمی اش در نیروی دریایی ارتش ایالات متحده . حرف در این حوزه فراوان هست ولی دو تصویر زیر ، گویای همه چیز است :       موشک هوا به سطح دوربرد هدایت تلوزیونی AGM-53 Condor، این موشک با برد بالای ۱۰۰ کیلومتر در سالهای دهه ۷۰ ساخته شد اما بدلیل قیمت بالا، پیچیدگی و مشکلات فنی کنار گذاشته شد.         آزمونهای تست شلیک موشک ضدکشتی AGM-84 Harpoon از روی اف-۱۴ تامکت

سلام علیکم    مجموعه ای از فرماندهان مشهور ارتش ایالات متحده که نامشان برروی زره پوشهای مشهور ساخت این کشور نهاده شد   

سلام علیکم    ارتش جمهوری اسلامی ایران ، با قید "اگر" ، در صورتی که درست تجهیز شود ، حرف برای گفتن زیاد دارد ، تا جایی که تصوری بر آن نیست . این عزیزان هم " کلاش ندیده" نیستند .           پی نوشت:   1- در آینده خواهیم دید که به چه چیزهایی متهم نمی شویم  :winking:    2- در این انجمن در بعضی از مواقع ، نسبت به یکی از بازوان نظام و انقلاب کمال بی انصافی می شود که قابل تحمل نیست . در نتیجه دقت کنید . به همان اندازه که نسبت به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی حساسیت وجود دارد ، نسبت به ارتش جمهوری اسلامی ایران هم حساسیت وجود خواهد داشت .

سلام علیکم   بنده پاسخ جنابعالی را از زبان ژنرال یاماشیتا ، عرض می کنم "   " با علاقه کار کنید "   ژاپنی ها به این نتیجه رسیدند که برای یک سرو گردن بالاتر بودن از سایر کشورها ، نیاز دارند تا کار کنند ، این فکر مثل یک ویروس در کالبد همه مردم این کشور ( نظامیان و سیاسیون و تُجار و مردم عادی و اساتید و  ..) رسوخ پیدا کرده بود . یک زمانی این مساله قصد داشتند با جنگ بدست بیاورند ولی نشد ، مسیر را تغییر دادند و الان اینجایی هستند که می بینید . این مردم حاشیه ندارند ، در حالی که ما 99.99 درصد حاشیه هستیم و این انجمن یک مصداق درست و کامل از روحیات حاشیه پسند ما ایرانی هاست .   حالا بقیه اش را دوستان تحلیل کنند ......

با سلام   تقویت پدافند هوایی در نیروی دریایی سلطنتی ژاپن  با خرید موشکهای پدافند هوایی SM-2 با هدف تجهیز ناوشکن های کلاس کانگو و آتاگو       سرانجام پس از کش و قوسهای فراوان ، وزارات امور خارجه ایالات متحده ، فروش 246 تیر موشک زمین به هوای دریاپایه استاندارد-2 را برای تجهیز و تقویت چهار فروند ناوشکن کلاس کانگو و دو فروند ناوشکن  کلاس آتاگو نیروی دریایی سلطنتی ژاپن را تایید نمود .     این خبر در نوزدهم ژوییه 2016 ، در حالی  توسط آژانس همکاری های دفاعی – امنیتی (DSCA) که مسئولیت اداره و مدیریت برنامه های فروش خارجی را بر عهده دارد ، اعلام گردید که براساس توافق ، دو پیمانکار اصلی آن ، ریتئون و BAE سیستمز خواهد بود ، هرچند میان این دو از گذشته ، هیچ توافقی صورت نگرفته است !!!!       DDG-177  آتاگو     موشک ساخت ریتئون ، با شناسه RIM-66M.09 بلاک -3 بی   می تواند از سیلوهای پرتاب عمودی تاکتیکی  شلیک گردد . این سیلوهای روانه سازی عمودی  با بهینه سازی های انجام شده برروی آن ، شناسه MK-13 MOD 0 را بخود گرفته اند .   پس از انتشار این خبر ، سخنگوی  آژانس همکاری های دفاعی – امنیتی  چنین تشریح نمود :   " ترکیب سیستم هشدار دهنده رزمی  " ایجس (AEGIS) به موشک جدید RIM-66 بلاک-3 بی ، توانایی های دفاعی کشورهای دارنده این سیستم جنگ افزاری در منطقه بحرانی شرق آُسیا و غرب اقیانوس آرام  را برایتامین امنیت خطوط ارتباطی ، به شکل قابل توجهی ، افزایش خواهد داد . ارتش ژاپن  ، به شکل خاص ، توانایی تعمیر و نگهداری سطح 2 این مجموعه تسلیحاتی را در اختیار دارد ، در نتیجه ، مجموع این موشک و سیستم های جانبی آن ، به راحتی  در ساختار آن جذب و به کارگیری خواهد شد . "       این درحالی است که نیروی دریایی سلطنتی ، در حال ساخت دو ناوشکن جدید براساس پلاتفرم اصلاح شده  شناورهای کلاس آتاگو مجهز به سیستم ایجس است که بعنوان مکملی  برای  پدافند موشکی این ارتش عمل خواهد نمود       DDG-173 کانگو   این سرمایه گذاری گرانقیمت نیروی دریایی ژاپن ، واکنشی به آزمایشات متعدد و تحریک آمیز موشکی  کره شمالی  و تلاش پیونگ یانگ برای نوسازی تسلیحات هسته ای و در کنار آن ، عکس العمل غیر قابل باوری در برابر تلاش های فزاینده نیروی دریایی  جمهوری  خلق چین برای تسلط بر دریای چین جنوبی و چالش ایجاد شده بر سر مالکیت مجمع الجزایر سنکاکو ، است اصرار ارتش ژاپن برای دراختیار گرفتن این موشک ، ایجاد یک بستر مناسب برای مقابله با تهدید روزافزون موشکهای بالستیک بشمار می رود . بنا برگزارشهای منتشر شده  ، نیروی دریایی ژاپن ، حداقل 3 آزمایش موفقیت آمیز را در پایگاه نیروی دریایی ایالات متحده مستقر در هاوایی  ،  در سالهای 2007 ، 2009 و 2010 برای انهدام موشکهای بالستیک در محدوده 60تا 100 کیلومتری  محل استقرار ناوشکن های خود به انجام رسانده است .     صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9         این مساله ارتباطی با مدیریت انجمن ندارد ، میلیتاری بیشتر از 17000 نفر عضو اسمی دارد و چیزی در حدود 100 تا 250 نفر به تناوب حضور مستمر دارند . بدلیل اینکه این انجمن ، یک انجمن کاربر محور هست ، نتیجتاً این کاربران هستند که باید در ارتقاء علمی آن بکوشند . مدیریت هم مسئولیت تسهیل این روند و زدودن حواشی را بر عهده دارد ، هر چند دوستان مدیر ، به سهم خودشان ، زحمت پُررنگ تر نمودن وجه آکادمیک انجمن را بر دوش داشته ،دارند و خواهند داشت .

سلام علیکم   البته نباید از انصاف گذشت که نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در حوزه بمب افکن های برد بلند ، بدون رقیب نبود . اگر از طرح های آلمانی عبور کنیم که مثنوی هفتاد من کاغذ هست ( حداقل 25 جلد کتاب در این زمینه وجود دارد ) یک طرح بسیار جذاب ژاپنی را باید مجددا" مرور نمود         ناکاجیما G-10N   شرکت معظم ناکاجیما در آوریل 1943 ، به شکل کاملاً خصوصی ، سرمایه گذاری جالبی را برای طراحی و تولید بمب افکنی که بتواند خاک ایالات متحده را بطور مستقیم هدف قرار دهد ، آغاز نمود . شش ماه بعد ، این پروژه با همکاری نیروی دریایی سلطنتی به یک طرح جدی تبدیل شد به شکلی که از ابتداشش پیشرانه  رادیال سی و شش سیلندر  5000 اسب بخاری ناکاجیما HA-505 برای آن در نظر گرفته شد ولی بدلیل نبود بودجه کافی ، شش پیشرانه ناکاجیما NK-11A به قدرت 2500 اسب بخار برای پیش نمونه نخست تهیه شد با این موتورها ، بمب افکن ناکاجیما می توانست در ارتفاع 32810 فوت  (10کیلومتری ) و باسرعت 423 مایل درساعت ( 680کیلومتر درساعت ) پرواز نماید .   تسلیحات :   4 توپ 20 م.م  20تن مهمات شدید الانفجار     برد :   17999 کیلومتر     خدمه :   6 تا 10 نفر     پی نوشت :   تصویر فوقانی احتمالاً ناکاجیما G-5N باید باشد

با سلام     تاثیر کودتای ترکیه بر تحویل اف-35     به گفته مدیران ارشد لاکهید مارتین ، کودتای نظامی   که در دو هفته گذشته  در یکی از کشورهای عضو ناتو (ترکیه) بوقوع پیوست ، تاثیری بر ارتباط تجاری دو طرف در حوزه قرارداد خرید اف-35 برجای نخواهد گذاشت ، هر چند این اظهار نظر ممکن است بسیار زود صورت گرفته باشد . این خبر درپی جلسه اضطراری دو مدیر ارشد شرکت لاکهید ، مرلین هِوسون ( مدیر اجرایی ) و  بروس تنر ( مدیر مالی ) بر سر اینکه آیا حوادث اخیر ترکیه ، معاملات تسلیحاتی با این کشور را تحت تاثیر قرار خواهد داد یا خیر ، منتشر  گردید .   مرلین هِوسون ، مدیر ارشد اجرایی لاکهید مارتین براین اعتقاد است که :   " به ترکیه نگاه کنید !!!  من  براین اطلاع هستم که ممکن است تاخیرهایی صورت گیرد . اما این کشور یک شریک امنیتی حساس برای ایالات متحده و یکی از متحدان ما است و احتمال بسیار کمی وجود دارد که حوادث اخیر ، تاثیر آنچنانی بر روابط ما برجای گذارد ."   بروس تنر در تایید نظرات  هِوسون ، چنین معتقد است که  این شرکت بزودی برای باقی مذاکرات در خصوص برنامه فروش اف-35 با این کشور تماس خواهد گرفت . وی همچنین بیان نمود که شرکت لاکهید قرار است تا با امضاء قراردادی ، پروژه ارتقاء جنگنده های اف-16 نیروی هوایی ترکیه را به شرکت هوا- فضای ترکیه (TAI) واگذار نماید  ، چرا که سابقه طولانی ارتباط دو طرف ، این زمینه را برای گسترش  همکاری های بیشتر فراهم می کند ، زیرا ترکها شریک قابل اعتمادی بشمار می آیند .       در 15 ژوئیه 2016 ، بخشی از واحدهای سازمانی ارتش ترکیه تلاش کردند تا کنترل ساختمانهای دولتی را در آنکارا ( پایتخت  ترکیه ) در دست گرفته و حداقل دو خلبان ، جنگنده های آماده به رزم خود را برای اجرای کودتا مورد استفاده قرار دادند . در همین راستا ، رجب طیب اردوغان ، فرمانده سابق نیروی هوایی این کشور ، ژنرال آکین اوزتورک  ، را رهبر کودتاچیان ترک  قلمداد و دستور بازداشت وی را صادر نمود .         ترکیه در حدود 14 سال  است که در برنامه اف-35 مشارکت دارد . این کشور در سال 2002 با امضاء یک یادداشت تفاهم با وزارت دفاع ایالات متحده ، به گروه مشارکت کنندگان بین المللی در ساخت اف-35 پیوست و متعهد شد تا 175 میلیون دلار به توسعه این برنامه کمک نماید . 12 سال بعد  ، یعنی در سال 2014 ،  نورثروپ/گرومن ، صنایع هوا- فضای ترکیه را بعنوان یک منبع برای تولید بخش پیچیده میانی بدنه  اف- 35 انتخاب و در پی آن وزارت دفاع ایالات متحده به شکل رسمی ، اعلام نمود که ترکیه تا پایان سال 2018 ، به نخستین مرکز تعمیرو نگهداری پیشرانه  پرات اند ویتنی  F-135  پرنده F-35A تبدیل خواهد شد .   نیروی هوایی ترکیه قصد دارد ، در حدود 100 فروند نسخه نشست و برخاست متعارف  پرنده F-35 که تحویل نخستین نمونه آن در سال 2022 خواهد بود ، را به لاکهید / مارتین سفارش دهد .   صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9     پی نوشت :   کشورهای موجود در چهار سوی جغرافیای جمهوری اسلامی ایران ، مشخصاً یک برنامه بلند مدت برای ارتقاء توانایی نظامی خود ، بویژه در حوزه نیروی هوایی را طراحی نموده و اجرایی کرده و می کنند ، در حالی که IRIAF ، علیرغم پشت سر گذاشتن یک جنگ سخت  ، همچنان بر دارایی های دهه 60 و70 میلادی اتکاء دارد و این یک زنگ خطر بسیار جدی برای مجموعه نیرو های مسلح بشمار می رود ، چرا که استخوان بندی  نبرد و تعیین کننده بخشی از سرنوشت جنگ در قرن بیست و یکم ، بدون شک نیروی هوایی است .

سلام علیکم و رحمت ا...   مبحث زرهی ، بعنوان استخوان بندی و ستون فقرات اصلی تحرّک ارتشها در حوزه رزم زمینی ، یکی از چالش برانگیز ترین مباحث در سازمان رزم سازمان های مسلح بشمار میروند . سابقه استفاده از این جعبه های فولادی متحرک که در یک بازه زمانی به " تابوت های فلزی" نیز شهرت پیدا کردند ، به دهه دوم قرن گذشته (1916) بازمی گردد و از آن زمان تا به امروز ، این سلاح ، دوران پرفراز و نشیبی را طی نموده ، موفقیتهای بی شماری در کارنامه خود به ثبت رسانده و شکست های غیر باوری را متحمل شده است . با این وصف ، 100 سال پس از ظهور " رزمناوهای زمینی "( 2016-1916) ، برآن شدیم که وضعیت زرهی در منطقه آسیای جنوب غربی را مورد بررسی قرار دهیم .   در آغاز دوستان بزرگواری نظیر برادر عزیز ، جناب Goebbels و برادر عزیز ما جناب siavash75  مباحث را شروع نموده و سپس عزیزان صاحب نظری ، به مانند دوستان گرامی ، جناب Crash و aboshaban  مجموعه انجمن میلیتاری را از مهمان مطالب ارزشمندشان نمودند . با این حال به دلایل مختلف ، ادامه این تاپیک دچار وقفه شد ولی با توجه به علاقه مندی دوستان و صحبتهای متعدد در pm برآن شدیم تا ادامه این مطالب تقدیم دوستان گردد .   این بار به همّت جناب کراش و جناب ابوشعبان ، تاپیک ادامه خواهد یافت و این سطور نیز برای بالا آوردن تاپیک تقدیم دوستان گردید .   پی نوشت :   1- از آنچه که در ابتدای تصمیم گیری برای تاپیک زرهی منطقه بر عهده بنده گذاشته شد ، یک بخش در گذشته تقدیم دوستان گردید نبرد غول ها و نیمچه غولها ، راند نخست ، آسال اوتار ، سه بخش دیگر نیز حداقل یکسال هست که آماده شده ولی بنا بر هماهنگی ها ، ابتدا قرار بود تا مباحث فنی ارائه و سپس به حوزه تاریخی آن پرداخته گردد .   2- امیدواریم سایر عزیزان ، بویژه جناب گوبلز و جناب سیاوش که از اساتید حوزه زرهی انجمن هستند ، بار دیگر در این تاپیک مشارکت نمایند . پیشاپیش از زحمات همه این عزیزان تشکر می شود . 

سلام علیکم     تحلیل کاملاً درست . وقتی شما با سایر ارتشها و سازمان های مسلح که مشخصاً تجربه بیشتر و طولانی تری دارند ، تعامل درست داشته باشید ، آن وقت ، صرف نظر از حواشی ، می توانند از دایره بسته تکرار مکررات بیرون آمده ، با پیشرفتهای در حوزه های مختلف از سطح کلان تا حوزه های خُرد آشنا شوند ( حتی اگراین سیستم مورد نظر شرقی باشد ) و این مستقیماً برای فرماندهان نسل بعدی ، یک گریزگاه مناسب جهت بهبود شاخص های ارتقاء سازمانی در ابعاد مختلف و به شکل کاملاً بومی است .   بارها و به مناسبتهای مختلف عرض شد که وقتی یک سیستم نظامی  نتواند یا نخواهد که با سایر سیستم ها تعامل درست داشته باشد (منظور تعامل سیاسی نیست ، چون ممکن هست اذهان خواننده به سمتهای  دیگر معطوف شود ) بتدریج  نسبت به محیط اطراف خودش یک تحلیل نادرست پیدا کرده و همین تحلیل بتدریج موجب تنزل شاخص های کیفی و حتی کمّی آن خواهد شد .   به نظرم اگر این شکل تعامل ها ، سمت و سوی نرم افزاری بخودش بگیرد ، بدین معنی که فرماندهان ارشد به این نتیجه برسند که ماهیت مطالب در دانشکده های نظامی و رفرنس های موجود  ، فایده خودش را از دست داده و نیاز به یک تغییر جدی است ، آن وقت ، باید به ارتقاء همه جانبه و متوازن از حوزه سیاست دفاعی تا حوزه های کمیّتی و تکنیکی امیدوار بود .