با سلام      مشخصاً شباهت جالبی است و تا حال حاضر به این شباهت نسبی زیاد توجه نکرده بودم ، با این حال ، ماجرای حمله به سدهای آلمانی ، در جای خودش موضوع خوبی برای پرداختن هست . نکته جالب اینجاست که علاوه بر فیلمی که در سال 1955 ساخته شد ( یک فیلم سیاه و سفید ) دهها عنوان کتاب و ویژه نامه برای معرفی کامل هواپیماها و خدمه هوایی این عملیات به چاپ رسیده است      گای گیبسون    رهبر عملیات      خدمه بمب افکن های لانکاستر قبل از حمله      پی نوشت :   برای چنین عملیاتی که شاید تاثیر نسبی بر روند جنگ داشت ، چنین تبلیغات گسترده ای صورت می گیرد ، حالا سئوال اینجاست ، برای نبردهوایی که 8 سال طول کشید ، چقدر کار شده ؟؟؟ 

با سلام   مرحله نهایی تست موشکهای تهاجمی دورایستا SOM-J برای گردباد اروپایی     براساس اطلاعات منتشر شده از سوی شرکتهای راکتسان  و مجموعه صنایع دفاعی هوا-فضای ایرباس ، مرحله مطالعه و امکان سنجی استفاده از مهمات دورایستای تهاجمی (SOM) با جنگنده یورفایتر تایفون پس از شش ماه به اتمام رسید . طبق تفاهم نامه همکاری میان این دوشرکت که درجریان نمایشگاه هوایی برلین (ILA) به سال 2014 ، به امضاء رسید ، شرکت توسعه تسلیحات ترکیه ماموریت یافت  تا ارزیابی های لازم را برای نصب موشکهای کروز هواپرتاب روی این جنگنده را انجام دهد که اینک این ارزیابی ها به اتمام رسیده است .     جنگنده چند ماموریته  یوروفایتر –تایفون ، با همکاری آلمان ، ایتالیا ، اسپانیا ، انگلستان و سرمایه گذاری یک کشور آسیای جنوب غربی در خط تولید قرار دارد . با این وجود ، ترکیب  سلاح جدید بخشی از طرح توسعه این پرنده رزمی اروپایی است که  در کناررحضور رقبایی نظیر " سایه طوفان " شرکت MBDA و بریمستون ، تائوروس و همچنین مهمات هوایی با قطر کم شرکت تسلیحاتی ریتئون  صورت خواهد پذیرفت.   موشک مورد نظر ، گونه خاص توسعه یافته ای  از مهمات تهاجمی مشترک جنگنده اف-35 است که در سه ماهه چهارم سال 2016 میلادی مورد آزمایش قرار گرفته است و براساس اطلاعات منتشر شده از سوی شرکت راکتسان ، تست های این مهمات در شرایط واقعی ، پیش از اتمام سال 2018 ، کامل خواهد شد .       سخنگوی شرکت راکتسان براین عقیده است که صلاحیت نهایی این مهمات جدید ، در پایان سال 2018 تایید می شود ، هرچند آغاز به کار خط تولید آن بسته به زمان تحویل جنگنده اف-35 به نیروی هوایی ترکیه و یکپارچه سازی آن با این پرنده رزمی خواهد داشت . وی اضافه می کند که با توجه به برنامه فعلی ، یکپارچه سازی این مهمات با اف-35 تا سال 2020 به طول خواهد انجامید و تولید انبوه آن نیز به موازات آن انجام خواهد شد . برنامه  یکپارچه سازی مهمات دورایستا فوق الذکر با جنگنده های اف-16 بلاک 40  نیروی هوایی این کشور در حال اجراست و پیش بینی می شود پس از اتمام این برنامه ، روند یکپارچه سازی آن با اف-35 شروع گردد .   صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

با سلام   نگاه بلند مدت نیروی زمینی برای استفاده از تسلیحات لیزری در میدان نبرد تا سال 2025       نیروی زمینی ارتش ایالات متحده ، به شکل ویژه ای ، در حال بررسی الگوهای مورد نیاز برای تست یک لیزر پرانرژی متحرک بر روی کامیون های استاندارد ارتش است که احتمالاً برای کمک به یگانهای پیاده ، تا سال 2025 وارد سازمان رزم نیروی زمینی خواهد شد . به همین منظور ، نسخه اولیه این سلاح در یک تمرین نظامی در پادگان ارتش ( فورت سیل / اوکلاهما) شرکت داده شد .       این تست در شرایط واقعی ، در قالب برنامه موسوم به HELMTT در یک بازه زمانی 9 روزه (  یازدهم الی نوزدهم آوریل 2016) با مشارکت فرماندهی دفاع موشکی و فضایی و همچنین فرماندهی نیروی استراتژیک ارتش صورت گرفت . این تستها که در چهارچوب  رزمایش بهبود قدرت آتش مشترک (MFIX) انجام گردید ، با شبیه سازی محیط نبرد تاکتیکی ، طیف متنوعی از اهداف زمینی و هوایی را با موفقیت مورد اصابت قرار گرفت . بیانیه ارتش در 12 همین ماه (2016) ، به شکل کاملاً مشخص نشان می دهد که فناوری لیزرهای پرانرژی مجدداً ارتش را بخود علاقه مند نموده است .     آدام آبلر ، مدیر مرکز فنی SMDC که سرپرستی آزمایشات پروژهHELLMTT را بر عهده دارد ، براین اعتقاد است که این پروژه ، برای نخستین بار یک مرکز فرماندهی و کنترل مشترک را برای یگانهایی که آن را مورد استفاده قرار می دهند ، فراهم می نماید .وی اضافه می کند که : این تستها ، نه فقط برای مشاهده و ارزیابی قابلیتهای سلاح جددی ، بلکه ، ایجاد و توسعه تاکتیکها ، فناوریها و روشهای عملیاتی و برنامه ریزی برای اجرای ماموریت در محیط واقعی رزمی است .     در جریان رزمایش برگزار شده در " فورت استیل" ، مجموعه HELLMTT با طیف متنوعی از اهداف متحرک و ثابت ، شامل پهپادهای کوچک ، و مهمات خمپاره انداز درگیر شده و آنها را با موفقیت قابل توجهی مورداصابت قرار داده است . براساس اطلاعات منتشر شده ، این پروژه ، از یک کامیون سنگین با قابلیتهای ارتقاء داده شده که یک لیزر 10 کیلووات روی آن نصب شده است ، تشکیل می گردد . مرکز SMDC ، برنامه  جانبی قابل توجهی برای نصب یک لیزر 2 کیلووات بر روی نفربرهای استرایکر با شناسه MEHEL در دست اقدام دارد .     صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

با سلام   معرفی جدیدترین اژدرضد زیردریایی بویینگ       در 19 ماه مه 2016 ، شرکت بویینگ از جدیدترین اژدر ضد زیردریایی خود در کنفرانس سالانه" دریا -هوا-فضا" پرده برداری نمود . این اژدر که قابلیت پرتاب از پرنده ضد زیردریایی P-8  را خواهد داشت ، قادر است تا شناورهای زیرسطحی دشمن را از ارتفاع بالا ، شناسایی و مورد هدف قرار دهد .       این اژدر جدید با شناسه HAAWC ، که مخفف  قابلیت تسلیحاتی ضد زیردریایی از ارتفاع بالا بشمار می رود ، یک کیت افزودنی به اژدرهای سبک وزن مارک54 نیروی دریایی است که با مجهز شدن به این کیت جدید ، قابلیت شلیک از ارتفاع بالا را بدست آورده است . بویینگ با این رونمایی ، قصد دارد تا برای محصول خود تا زمان ورود بخدمت  رسمی  پرنده ضد زیردریایی P-8 ، بازار یابی نماید .       کیت HAAWC ، اژدر مارک 54 را به یک مهمات ضد زیردریایی  با پیشرانه جت ، یک مجموعه بال ، دُم و یک سیستم ناوبری GPS مجهز خواهد نمود . این کیت  با نزدیک شدن اژدر  به سطح آب ، از بدنه جدا شده و با فعال نمودن یک چتر کُند کننده ، سرعت ورود به آب را کاهش می دهد . پس از ورود به آب ، پیشرانه اصلی اژدر روشن  شده  و بسمت هدف حرکت می نماید .       کیت HAAWC ، این امکان را برای پرنده های ضد زیردریایی P-8 فراهم می آورد تا شناورهای زیرسطحی دشمن را از ارتفاع بالا ( 30000 پایی ) و در یک برد پیمایشی کاملاً مطلوب ، ردگیری و منهدم نماید . به گفته جفری جونز، سخنگوی بخش فناوری شرکت بویینگ ، توسعه این فناوری  ، بطور مستقیم پاسخی به افزایش تحرکات روسیه ، چین و کره شمالی برای پیشبرد برنامه های توسعه موشکهای بالستیک هسته ای با قابلیت پرتاب از زیردریایی است .     صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

با سلام     ضمن تشکر از فرموده های جنابعالی   با این وصف، شاید برای این بخش از فرموده شما ، یاد آوری سخنرانی حضرت امام ( ره) در مورخه 20 آذر 1363 و به مناسبت میلاد  حضرت رسول اکرم (ص) و ولادت امام جعفر صادق (ع) در جمع مسئولان وقت ، روشن کننده ماجرا باشد . این راهبرد را نه فرمانده محترم وقت سپاه ، بلکه حضرت امام (ره) بیان فرمودند . http://farsi.rouhollah.ir/library/sahifeh?volume=19&tid=59 ، حالا سئوال اینجاست در بازه زمانی که این راهبرد مطرح شد ، وضعیت ما به چه شکل بود و اینکه در آخرین ماه های دفاع مقدس وضعیت به چه شکلی بود . بنابراین در تحلیل شعار " جنگ جنگ تا پیروزی " باید یک مقدار با دقت نظر بیشتری مورد بررسی قرار گیرد. چنانکه شعار جانشین حضرت امام (ره ) در جنگ ، " جناب آقای هاشمی رفسنجانی " و تاکید بر راهبرد  " جنگ جنگ تا یک پیروزی " هم مشکلات خاص خودش را داشت و می بایست تبعات آن هم مورد بررسی قرار گیرد .    یک مرتبه هم در همین تاپیک خدمت دوستان عرض کردم ، به گفته فرمانده وقت سپاه ، ما در حوزه برنامه ریزی راهبردی بود که دچار مشکل شدیم و این مساله بطور مستقیم با وضعیت داخلی ما در همان زمان ارتباط دارد ( "موقتاً"  از کمبودهای لجستیکی و سخت افزاری که بسیار هم اهمیت دارند ،  صرف نظر می کنیم ، هرچند این مساله نیازمند واکاوی بیشتر و دقیق تر هست و در جای خودش باید بررسی شود  ) . به نظرم شرایط سیاسی داخلی بعد از فتح خرمشهر ، پیچیده تر از آنی هست که بشود به سادگی از آن عبور کرد و تاثیر آن را بر عملکرد ارتش و سپاه و نتیجه ای که در تیر 1367 بدست آمد ، نادیده گرفت .       البته بر اساس اطلاعات منتشره از سوی قرارگاه عملیاتی سپاه در خلیج پارس ( قرارگاه نوح نبی ) و مندرجات جزوه " اگر من بودم ، می زدم " این فرمان مستقیم حضرت امام (ره) بود که سپاه وارد خلیج پارس شد  . ( هر چند عده ای هم ممکن هست براین عقیده باشند که مشاوره فرمانده سپاه به حضرت امام (ره) موجب صدور چنین دستوری شد . با توجه به اینکه به صورتجلسات قبل از این سخنرانی در جمع فرماندهان سپاه دسترسی نداریم ، نمی شود به ضرس قاطع اظهار نظر کرد ) حتی در همان زمان بحثهای زیادی براینکه آیا توان رزمی سپاه اجازه چنین کاری را می دهد یا خیر ، پیش آمد و  توجه به این نکته که شاید بلحاظ منطق نظامی و مقایسه توان نظامی ما و ایالات متحده ، صدور این دستور قدری عجیب بشمار می رفت ، با این حال به نظر جنابعالی ، منفعل بودن ما در برابر ایالات متحده و در زمانی که این کشور عملاً به نفع عراق وارد جنگ شده بود و به همین دلیل بخشی از توان رزم سپاه و ارتش که می بایست در جنوب ، با عراق مقابله می کرد ، در حوزه عملیاتی شمال خلیج پارس و تنگه هرمز مستقر شده بود که صراحتاً تقسیم توان رزمی  ما را بدنبال داشت ، چه منافعی برای ما در برداشت ؟؟   بطور مشخص ، منطق نظامی حکم می کرد که نباید چنین اتفاقی می افتاد (درگیری با ایالات متحده در حالی که با عراق در حال جنگ بودیم )  ولی سئوال اینجاست که اگر عکس العمل نشان نمی دادیم ، چه کاری می بایست انجام می شد  ؟؟؟ آیا باید اجازه می دادیم که لجستیک عراق در کنار مسیر " بندر عقبه " از تنگه هرمز هم عبور می کرد ؟؟؟ ( با توجه به این نکته که ماموریت اسکورت شناورهای عبوری را ایالات متحده بر عهده داشت و بطور مشخص بخشی  این شناورها، حامل کمکهای نظامی به عراق بودند تا جایی که گفته می شود حتی دو فروند شناور موشک انداز هم از همین طریق به عراق تحویل داده شده است )   البته مستندات در این زمینه بسیار هست و زمان اندک ، با این وصف ،به نظرم پیروزی و شکست در دفاع مقدس را باید در دراز مدت بررسی کرد و نه در یک مدت مشخص و محدود . شرایط ما در تیر 1367 ، برآیند وضعیت و عملکرد ها از شهریور 1359 تا زمان فوق الذکر هست و باید ضمن پرداختن به جزییات ( سال به سال و عملیات به عملیات )  ، " مجموع" را در نظر داشت .   پیشنهاد هم می شود که ماوقع در ظرف زمانی خودش بررسی شود که نتایج به حقیقت نزدیکتر خواهد بود .     پی نوشت :   1- البته این پاراگراف ، خطاب به جنابعالی نیست . بعضی دفاع مقدس را براساس بغض  نسبت به برخی نهادها ، تحلیل و تفسیر می کنند که بطور مشخص مسیرشان مستقیماً به ترکستان هست . ما در دفاع مقدس با فراز و نشیبهای متعددی مواجه بودیم که مشخصاً ، موفقیتها ناشی از عملکرد صحیح و عدم الفتح ها هم ناشی از عملکرد و برآورد نادرست بود ( مقایسه شرایط و بیلان ما در والفجر8  و کربلای4 ) که طبیعت هر جنگی است  . مهم اینجاست که با گذشت سالها از این شرایط ، یک برآورد درست از مجموع شرایط داشته باشیم تا نواقص و برآوردهای اشتباه و شکستهای ناشی از آن ، تکرار نشود والا با کینه ورزی به x و y،  نه تنها مشکلات حل نمی شود ، بلکه صرفاً به اختلافات دامن زده و آن را عمیق تر می کند (آفتی که گریبان ما را گرفته است )   2- ای کاش می شد برخی مطالب را صریحاً در فضای وب مطرح کرد . با این حال ، شاید بررسی برخی نکات ، از جمله گفتگوی جالب توجهی که میان جناب هاشمی رفسنجانی و شهید بزرگوار ، سردار سرلشکر پاسدار ، احمد کاظمی در آخرین روزهای جنگ رد و بدل شد ، بیان کننده وضعیت واقعی و حقیقی شرایط ما در سال 1367 باشد .   3- و آخرین نکته اینکه ، این شهید عزیز در زمان تصدی فرماندهی نیروی هوایی سپاه ، نقل به مضمون چنین گفتند " اگر تجهیزاتی که سپاه امروز در اختیار دارد ، در زمان دفاع مقدس در اختیار داشت ، شاید تلفات انسانی کمتری متحمل می شدیم .

با سلام    به واقع ، تاریخ ، دانش بی رحمی است که  هر لحظه ، قدرت بی مانندش را به رخ انسانها نمایان می کند . حال اینکه این بی رحمی گاهی به سود یک طرف ماجراست و گاهی نیز دست سرنوشت ،  چهره بی رحمش را با شدت تمام و بر خلاف انتظارات ، به سود طرف مقابل ، می گرداند .       از زمانی که میراژهای زیبای فرانسوی ، وارد سازمان رزم نیروی هوایی ارتش بعث عراق شدند ، چهره جنگ هوایی ، به طورکامل تغییر پیدا نمود و خلبانان نیروی هوایی عراق ، اینک مسلح به آموزش های سبک غربی وبا  رها شدن از تاکتیکهای متمرکز و غیر قابل انعطاف شرقی ، در حالی که به تسلیحات پیشرفته مجهز شده بودند ، آمدند تا مسیر تاریخ را در قادسیه صدام تغییر دهند ، با این حال ، غافلگیری بزرگ ، بی صبرانه انتظارشان را می کشید و در تمام طول جنگ و تا آخرین روزها ، سایه گربه افسانه ای نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، بر این جنگنده زیبا ، گسترده شده بود .     چهارم ژوئن 1985 ، پایگاه هوایی الحّریه     خلبانان جنگنده / بمب افکن های میراژ F-1EQ مشغول طی بریفینگ نهایی جهت اجرای ماموریت 

با سلام   انقلاب در نیروی هوایی ترکیب جنگنده های سرنشین دار و پهپادهای حامل تسلیحات لیزری     مقامات نیروی هوایی ایالات متحده بر این عقیده اند که این نیرو در یک چشم انداز میان مدت در نظر دارد تا ناوگان رزمی خود را بصورت یک ترکیب دوگانه شامل جت های جنگنده سرنشین دار و پرنده های رزمی بدون سرنشین ، مسلح به تسلیحات با فناوری پیشرفته لیزری که توانایی هدف قرار دادن دشمن  را در همه گونه شرایط آب و هوایی داشته باشند ، مجهز نمایند . استفاده از تسلیحات لیزری برای طیف گسترده ای از تهدیدات ازجمله رزم هوایی ، پشتیبانی نزدیک هوایی ، مجموعه سیستم های  بدون سرنشین ( هوایی ، دریایی و زمینی ) ، شناورهای رزمی ، حمله به اهداف ثابت و متحرک زمینی ، و حتی دفاع ضد موشکی که احتمالاً در دهه آینده مسجل می شود  ، مورد استفاده قرار خواهد گرفت .   به اعتقاد دکتر گِرگ ذکریا ، رییس بخش علمی نیروی هوایی ، تسلیحات لیزری بدلیل متمرکز انرژی نوری بر روی هدف و تولید گرمای شدید ، برای از کار انداختن اهداف با سرعتهای بالا  ، بدون ایجاد یک انفجار بزرگ ، قادرند بخوبی برای اهداف دفاعی و تهاجمی مورد استفاده قرار گیرند .     به اعتقاد وی ، در صورت سرمایه گذاری مناسب ، تنها در 5 سال ، نیروی هوایی خواهد توانست یک لیزر پرقدرت را بر روی یک جنگنده رزمی  به مانند آنچه که در سری فیلم های " جنگ ستارگان " به نمایش گذاشته شد ، مورد استفاده قرار دهد .   با این وجود نیروی هوایی هنوز پلت فرم اصلی مورد نیاز برای این پروژه را انتخاب ننموده است ، اگر چه تیم  تحقیقاتی بیشتر  بر روی جنگنده F-15 نظر دارند . در گذشته دو پلت فرم اصلی ، شامل جنگنده های اف-16 و اف-22 ، نامزد چنین طرحی بشمار می آمدند و حتی دریک مقطه زمانی ، اف-35 نیز وارد میدان شد . در این شرایط ، آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی هوایی با حمایت فرماندهی رزمی هوایی ، یک پروژه محرمانه را برای توسعه فناوری یک لیزر پرانرژی برای جنگنده های رزمی  تا سال 2021، در دستور کار قرار داده است .   به گفته یکی از مسئولان این پروژه در فوریه 2015 میلادی ، کلید خورد و با استفاده از آخرین فناوری های لیزرجامد ، کار خود را ادامه می دهد . وی تصریح می کند که تلاش محققان و مهندسان بر روی تولید فناوری لازم  شبیه به تجهیزات با فناوری " Blue Ray" البته با قدرت بیشتر از 10 کیلووات خواهد بود . به اعتقاد وی ، قدرت این لیزرجدید ، به اندازه ای خواهد بود تا دردرجه نخست ، قادر به حفاظت از پرنده رزمی در مقابل طیف وسیعی از تهدیدات باشد و بطور مشخص ، قابلیتهای دفاعی آن بر مشخصه های تهاجمی برتری خواهد داشت .     وی براین اعتقاد است که اگر پیمانکاران پروژه بتوانند ، مجموعه لیزر فوق الذکر را به اندازه ای کوچک کنند تا در یک جنگنده رزمی نصب گردد ، نیروی هوایی از مزیت قابل توجه در استفاده از سرعت و انعطاف پذیری این سلاح ، بخوبی بهره خواهد برد . لیزری که در این پلت فرم  نصب خواهد شد ، انرژی الکتریکی اولیه را از پیشرانه های جت دریافت خواهند نمود ، در نتیجه از حمل منبع انرژی جداگانه ، بی نیاز خواهند گردید .   در زمان  نمایش سری فیلم های " جنگ ستارگان " ، این فناوری بسیار دور از دسترس و رویایی محسوب می شد ، اما فناوری قرن بیست و یکم ، این رویا را به واقعیت تبدیل نموده است . بعنوان مثال ، نیروی هوایی تا دهه آینده ، یک لیزر پرانرژی را بر روی پرنده های AC-130 جهت استفاده در ماموریتهای ویژه در اختیار خواهد گرفت ، اما نصب این سلاح برروی یک جت سرنشیندار کوچک ، مشکل تر به نظر می رسد .   صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

سلام علیکم و رحمت ا...      علی الظاهر اجکشن ست بمب افکن B-58 مجموعه مواردی را که فرمودید تا حد زیادی دارد ولی باید دید در یک جنگنده رهگیر با ابعاد کوچکتر ، امکان چنین کاری وجود دارد ؟؟          پی نوشت :    به نظرم یکی  از دوستان صفحه ویکی مربوط به صندلی های پرتاب شونده را ترجمه و بصورت تاپیک ارسال کند تا بحث روی آن بهتر انجام شود    https://en.wikipedia.org/wiki/Ejection_seat

با سلام    انصافاً لقب " دژ پرنده" ، برازنده این بمب افکن بود       

با سلام    از اینکه حداقل یکی از دوستان چنین دغدغه ای دارد ، جای خوشوقتی و امیدواری است    در این چند روزواکنشی نشان ندادم ، برای اینکه میزان پایبندی دوستان شرکت کننده به  بحث منطقی را رصد کنم . متاسفانه علیرغم اینکه نقدهای بسیار جدی به دوستان در نیروی های مسلح وجود داشته و دارد ، بخوبی می بینم که  به قول یکی از عزیزان  مطبوعاتی ، در کشور ما ، بعد از دو خط نقد ، کار به جاهای باریک کشیده و کل بحث از بین می رود (  نکته جالب ماجرا در گوینده این جمله هست  :mrgreen: )   به هرترتیب ، تا حد امکان ، به گونه ای عمل باید کرد تا از بسته شدن تاپیک  جلوگیری بعمل آمده و  مانع از پیشرفت مباحث جذاب علمی به دور از حاشیه که ممکن هست بوجود آید   ، نشویم .   حداقل بنده امیدوارم .    :rose:  :rose:    پی نوشت :   نظر شخصی : بر خلاف تصورات ، نیروی دریایی ارتش و سپاه  در خط  شمالی ساحل  خلیج  پارس از دهانه خورعبدا... تا دهانه اقیانوس هند ، دست بسته نیستند . البته به قول یک شخصیتی ، هنر عملیاتی فرماندهان این هست که بدون تلفات یا با حداقل تلفات ، پیروزی / موفقیت را حاصل کند .

با سلام     طرح ریتئون برای ارتقاء سیستم فالانکس به منظور بهبود قابلیتهای ضد پهپاد       شرکت تسلیحاتی ریتئون با توجه به افزایش تهدیدات پهپادهای شناسایی و مسلح برای شناورهای رزمی نیروی دریایی ، ارتقاء تمامی سیستم های فالانکس را در کنار توسعه  سیستم های تسلیحاتی لیزری به یگانهای استفاده کننده این سلاح ، پیشنهاد داده است .   این شرکت ، در حال تلاش برای ارائه طرح مورد نظر خود به مجموعه تحت رهبری وزارت دفاع بریتانیا است که عمدتاً با عنوان آزمایشگاه فناوری لیزر و علوم دفاعی شناخته می شود . این مجموعه  هم اکنون مشغول اثبات قابلیتهای تسلیحاتی فناوری لیزر(CLDEW-D)  برای استفاده در کنار یک توپ 20 م.م گاتلینگ با هدف مقابله با خطرات پهپادهای شناسایی و مسلح است . کارشناسان  ریتئون از هم اکنون و با توجه به گسترش فراتر از تصور استفاده از طیف متنوعی از پرنده های هدایت شونده از دور ( پهپاد ) و افزایش تهدیدات ناشی از کاربرد آن ، مشغول تدوین الگوهای خاصی هستند که با تطبیق فناوریهای  در دسترس ، یک  سیستم ضد پهپاد کارآمد را معرفی نمایند .   پیشنهاد ریتئون ، شامل مجموعه سیستم فالانکس ، مجموعه لیزر ، حسگرهای فروسرخ (FLIR) ، و یک رادار است تا میزان غافلگیری واحدهای شناور رزمی به پایین ترین میزان کاهش یابد .  با این وجود ، انتظار می رود تا شرکتهایی نظیر تالس ، MBDA ، لاکهید مارتین ، و راین متال پیشنهاداتی را برای رفع نیاز نیروی دریایی سلطنتی به این نیرو ارائه دهند .         اندی رودز ، رییس بخش تجاری توسعه سیستم های موشکی ریتئون  در جریان یک کنفرانس خبری به تاریخ 25 ماه مه 2016 در اسکاتلند این باره می گوید :   " هیچ مانعی بر سر ارتقاء سیستم های فالانکس وجود نخواهد داشت . این سیستم قبلاً برعلیه مهمات خمپاره اندازها در عملیات زمینی استفاده شده ، در نتیجه بخوبی قادر خواهد بود تا علیه پهپادها نیز استفاده گردد " رودز  چنین اعتقاد دارد که این شرکت تلاش نموده است تا با اضافه کردن حسگرهای FLIR ، میزان موفقیت شناورهای رزمی برای شناسایی اهدافی با سرعت بسیار پایین نظیر پهپادها را افزایش دهد و میزان امنیت شناورهای رزمی در زمان اجرای عملیات را در حد قابل قبولی نگاه دارد .   با توسعه این سیستم دفاعی ، مجموعه فوق الذکر تبدیل به یکی از پیشروترین سیستم های ضد پهپاد خواهد شد که به جای ایجاد اخلال در ارتباطات پرنده های بدون سرنشین ، آنها را منهدم خواهد نمود . رودز معتقد است ، بدلیل محدودیتهای سیستم های تسلیحاتی لیزری در اجرای مطلوب ماموریتهای محوله در همه گونه شرایط آب و هوایی ، همچنان وجود توپهای افسانه ای 20م.م گاتلینگ  ضروری است ، اما در حال حاضر ، تمرکز بر روی توسعه  فناوریهای لیزری است تا بطور کامل جانشین سیستم های سنتی گردد.   صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

با سلام    سرنوشت دو هرکولس مورد استفاده در عملیات " ماه کارولینا"         علی الظاهر هرکولس  ساقط شده سرگرد رمر ، رجیستر 511-64 بوده و بنا بر اطلاعات رسمی منتشر شده ، در حالی که 5000 پاوند مواد انفجاری را با خودش حمل می کرد ساقط شد و هر هشت خدمه هم کشته شدند . تا امروز هم از چگونگی این حادثه ، اطلاعاتی بدست نیامده است .        دومین هرکولس به رجیستر 513-64 نیز به آمارک منتقل و سپس درسال 1995 اوراق گردید . 

بخش سوم و پایانی :         پایگاه هوایی دانانگ ، ویتنام جنوبی  یکی از مهمترین مراکز استقرار نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در ویتنام    اجرای حمله :   در نیمه شب  29 ماه  مه 1966 ، گروه نخست به فرماندهی سرگرد رمر ، با استفاده از یکفروند C-130E از مبداء پایگاه هوایی دانانگ در سکوت رادیویی کامل ، به هوا برخاستند . این گروه 8 نفری ، با پرواز در ارتفاع 100 فوتی بر فراز دریای چین جنوبی ، بسمت منطقه هدف حرکت نمودند .   روی نقشه سرگرد رمر ، دو نقطه نشانی برای رها سازی محموله انفجاری بسوی پل تان هوا وجود داشت . نخستین نقطه ، 2 مایلی بخش بالایی رودخانه بود و در صورت عدم موفقیت در رها سازی ، این محموله می بایست در یک مایلی هدف رها می شد . پس از رسیدن به موقعیت نخست و عدم روبرو شدن به مقاومت پدافند هوایی ، وی فرمان رها کردن محموله را صادر نمود . علیرغم همه  تلاش ها برای اجرای عملیات به شکل غافلگیرانه  ، پدافند هوایی ویتنام  شمالی بسرعت هوشیار گردید و بخش بزرگی از منطقه بدلیل اجرای آتش روشن شد ، با این حال ، 5 محموله عملیات ماه کارولینا -1 با موفقیت بر روی رودخانه پرتاب گردید و هرکولس حامل نیز بسرعت دور زده و در ارتفاع 100 فوتی به پایگاه مبداء بازگشت .       مسیر حرکت تقریبی اولین حمله به تان هوا توسط هرکولس های نیروی هوایی      اگر چه پدافند ویتنام شمالی آتش پرحجمی را در این عملیات اجرا نمود اما بدلیل تاکتیک ویژه نیروی هوایی برای انحراف توجه  خدمه آتشبارهای ضد هوایی ( اعزام  4 فروند جنگنده/ بمب افکن F-4C برای اجرای یک حمله ایذایی به یک هدف فرعی در فاصله 15 مایلی از پل ) توجه کمتری به هرکولس سرگرد رمر شد و در نتیجه وی بسلامت از منطقه خارج گردید  . با همه این تمهیدات ، خدمه هرکولسها و فانتوم ها ، بشدت از آتش سنگین و متراکم پدافند هوایی ویتنام شمالی شگفت زده شده و آن را مرتب به مرکز کنترل خود گوشزد می نمودند .       نمای شماتیک از صورتبندی یک حمله هوایی در ویتنام ( در اینجا تان هوا )     از یک لحاظ ، نمونه کلاسیک قدرت هوایی در شرق آسیا      عدم موفقیت حمله نخست ، اجرای دومین تهاجم :   در این شرایط ، نگرانی برنامه ریزان نیروی هوایی در خصوص جریان رودخانه که ممکن بود موفقیت  کل عملیات را دچار خطر جدی نماید ، تایید گردید و بر خلاف  امیدهای فراوان به موفقیت این طرح ، تصاویر گرفته شده توسط پرنده های شناسایی نشان می داد که پل هنوز سالم است و به فعالیت خود ادامه می دهد . در نتیجه به فاصله 24 ساعت ،  ماموریت دوم در 30ماه مه 1966 برای انهدام پل برنامه ریزی گردید، با این تفاوت که در حمله دوم ، مسیر ورودی به پل تغییر نمود ،اما مرحله نهایی حمله به پل که موجب بروز فاجعه گردید ، همچنان به مانند تهاجم نخست ، بدون تغییر باقی ماند .         مسیر حرکت تقریبی دومین  حمله به تان هوا توسط هرکولس های نیروی هوایی      طبق روال ،  سرگرد رمر برای دومین بار محموله انفجاری ویژه را تحویل گرفت و درساعت یک بعد از نیمه شب ، از پایگاه هوایی دانانگ به هوابرخاست . برنامه ریزان  نیروی هوایی  ،  برای انحراف پدافند هوایی ویتنام شمالی ،مجدداً یک حمله هوایی ایذایی را توسط جنگنده/ بمب افکن های اف-4 در همان منطقه ترتیب دادند  تا از تمرکز عناصر پدافندی دشمن ، بر ماموریت اصلی جلوگیری بعمل آورند   ، اما یکی از خلبانان فانتوم نیروی هوایی در حین اجرای ماموریت بمباران ،گزارش داد که دو دقیقه قبل از رسیدن هرکولس به منطقه پرتاب محموله ، در کنار آتش شدید پدافند هوایی  ، انفجار بزرگی را روی زمین و در نزدیکی پل مشاهده نموده است .         جنگنده / بمب افکن های F-4C نیروی هوایی ، تقریباً پای ثابت بخش بزرگی از حملات به تان هوا بشمار می آمدند .   طبق اسناد ارتش  ، در ساعت 8:50 دقیقه سی ام ماه مه 1966  و براساس گزارش ستاد نیروی هوایی هفتم ، یکفروند جنگنده F-4C در جنوب پل تان هوا ساقط شد که مسلماً یکی از پرنده های درگیر در عملیات ایذایی  " ماه کارولینا" بشمار می رفت .  سه ساعت بعد ، این خبر در ستاد نیروی هوایی پیچید که یکی از هرکولسهای این عملیات ، به شکل ناگهانی از صفحه رادار محو شده است .   صورتجلسات موجود نشان می دهد که یکی از پرنده های اف-4 سی نیروی هوایی که ماموریت اجرای حمله ایذایی را بر عهده داشتند ، ( فانتوم با کد شناسایی رادیویی  "نئون") ابتدا آتش پدافند هوایی سنگین ویتنام شمالی  را در حوالی پل و بلافاصله  ، یک انفجار زمینی بسیار بزرگ در همان حوالی را گزارش نمود ، شدت این انفجار به اندازه ای بود که  تقریباً همه توجهات را بخود جلب نمود.  پس از این گزارش ، هیچ علائمی از هرکولس اعزامی دریافت نگردید و براساس گزارش غیر رسمی نیروی هوایی ، هرکولس بدشانس در منطقه هدف ، مورد اصابت آتش پدافند قرار گرفته و ساقط شده بود . به شکل رسمی ، زمان گم شدن هرکولس ، نیمه شب 30 مه 1966 ثبت گردید و نیروی هوایی هفتم ، با این سقوط ، بدین نتیجه رسید که هزینه از دست دادن خدمه هرکولس به مراتب سنگین تر از انهدام پل با این تاکتیک خواهد بود ، بنابراین ، در یکم ژوئن 1966 ،  پرونده عملیات " ماه کارولینا" بسته شد .   با این وجود ، درجریان بازجویی از خدمه یک اژدرافکن ویتنام شمالی که در آن زمان ، در این موقعیت  خدمت می نمود ، نشان می داد که  ویتنامی ها ، درجریان ماموریت نخست ، بطور کامل جریان پرتاب محموله های حجیمی را  از هرکولس نیروی هوایی مشاهده نموده و 4 عدد از 5 مین پرتاب شده را شناسایی و منهدم نموده اند .   سرگرد کیس ، فرمانده خدمه گروه دوم ، هرگز دستوری برای اجرای ماموریت دریافت ننمود . سرنوشت هرکولس سرگرد رمر نیز پس از پایان جنگ و تا حال حاضر ، علیرغم جستجوهای وسیع در منطقه سقوط هرگز مشخص نگردید  .   بعدها و پس از آزمایشات فراوان مشخص شد که مهمات ویژه مورد استفاده در این عملیات ، فاقد توان کافی برای فروریختن دهانه پل تان هوا است . با این وجود ، درجریان عملیات لاین بیکر-2 ، جنگنده / بمب افکن های اف-4 با استفاده از مهمات جدید هدایت لیزری  (LGB) سرانجام آرواره های اژدها را درسال 1972 از کار انداختند. ( حمله به تان هوا )     منابع :   1-  http://www.globalsecurity.org/military/ops/carolina-moon.htm   2- http://www.avgeekery.com/2015113operation-carolina-moon-bridge-busting-with-the-c-130-hercules/     پی نوشت :   نقشه های ارائه شده در وب وجود ندارد و براساس مطالعه منابع  مختلف ، به تصویر کشیده شده است .

با سلام    در صورتی که اخبار را با دقت دنبال کنید ، کاملاً متوجه خواهید شد که ارتش ایالات متحده ، بعد از قضیه حمله به سکوهای نفتی ما در خلیج پارس ( عملیات آخوندک) دست روی دست نگذاشته و به شیوه های گوناگون ، اقدامات متقابل خودش را توسعه داده که یکی از آنها ،  طرح بویینگ برای افزایش برد هارپون برای مقابله با تهدیدات جدید  هست و جمله کلیدی این خبر " آخرین گونه از موشک هارپون 45 ساله ، در حالی  معرفی خواهد شد که  جدیدترین نسخه این مهمات ضد شناور ، به یک سیستم پیشرفته هدایت ماهواره ای ( که نسبت به گونه بلاک 2 ارتقاء بیشتری بخود دیده و همانند مجموعه ای است که بر روی مهمات دورایستای مشترک – AGM-154 JSOW نصب شده است ) مجهز خواهد شد تا علیه شناورهای سطحی دشمن در مناطق ساحلی که بلحاظ توپوگرافیک  از پیچیدگی خاصی برخوردار هستند ، استفاده گردد "   اخباری که ترجمه می شود ، تصادفی انتخاب نشده ، بلکه به شکل کاملاً مشخص برای آگاه سازی از پیشرفتهای دشمن است و نکته هم در این ماجرا نهفته است .حالا بدون اینکه مجموعه نظام را متهم کنیم ( دولت ایکس و ایگرگ ) ، زمان ارزشمند را برای تحلیل این پدیده و روشهای مقابله ( خنثی سازی ) صرف کنید ، والا جلو رفتن با شیوه متهم سازی ، مشکلی را  حل نخواهد کرد . 

بخش دوم :        ماموریت بارریزی در ارتفاع کم ، مهمترین ویژگی هرکولسها بعنوان یک پرنده ترابری تاکتیکی است    با فرارسیدن نوامبر 1965 ، نخستین نمونه های این جنگ افزار جدید ، برای تست اولیه به پایگاه هوایی اگلین ارسال شد  . براساس اسناد منتشر شده ، آزمونهای نیروی هوایی روی این سلاح جدید ، 4 هدف عمده را تحت پوشش قرار می داد :   1-   چگونگی پرتاب محموله و مسیر بالستیکی خروج مین از پرنده های سی -123 یا سی-130 ، 2-    ارزیابی عملکرد فیوزهای دوگانه نصب شده ، 3-   تعیین قابلیت اطمینان هر کدام از زیرسیستم های موجود 4-    ارزیابی عملکرد سیستم های امنیتی و مسلح سازی و بدست آوردن اطلاعات لازم در خصوص عملکرد محموله در مرحله نهایی پرتاب .     در حقیقت آزمایشات صورت گرفته بر روی این مین جدید ، یک تلاش مشترک میان مرکز توسعه تسلیحات (DAD) ، مرکز رزم هوایی تاکتیکی (TAWC) ، مرکز رزم هوایی ویژه ( SAWC) و فرماندهی  مهمات هوا به زمین نیروی هوایی (APGC) بشمار می آمد و در نهایت ، جزییات تکنیکی مربوط به رها سازی محموله با چتر نجات ، توسط فرماندهی تاکتیکی نیروی هوایی (TAC) فراهم گشت .         در جریان 75 پرتاب شبیه سازی شده به داخل آب در پایگاه هوایی اگلین ، یک روش بسیار جدید برای رها سازی این محموله به داخل یک رودخانه با شدت جریان آب بالا ، توسعه پیدا نمود ، بدین گونه که حسگرهای موجود بر روی مین با شناسایی مانع در رسیدن امواج  نوری ، فعال شده و عمل مسلح سازی را بسرعت انجام می دادند. علاوه برآن ، حسگرهای این مین جدید به شکل جداگانه روی مین های غیر واقعی (مشقی ) بر روی یک پل واقعی و یک جرثقیل شناور به مورد آزمایش گذاشته شد ، با این وصف ، بدلیل عدم وجود امکانات و شرایط لازم ، هیچ تستی با مهمات واقعی در اگلین صورت نپذیرفت ولی براساس داده های بدست آمده ، این مین به شکل تئوری ، با ایجاد یک انفجار یک کیلوتنی می توانست یک سازه مسلح را در یک فاصله 20 تا 30 فوتی بالاتر از خود ، بطور کامل منهدم نماید .     پس از اتمام آزمایشات مربوط به سلاح ، طرح اولیه عملیات تهاجمی به پل در 28 فوریه 1966 ریخته شد .  مرکز رزم هوایی تاکتیکی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده براساس داده های بدست آمده نتیجه گرفت که  شانس موفقیت این طرح بسیار اندک خواهد بود ، چرا که پرنده ترابری برای دورماندن از برد موثر آتش جنگ افزارهای پدافند هوایی ویتنام شمالی ، می بایست در فاصله دورتری از هدف ، محموله خود را به دورن رودخانه پرتاب نماید .   البته پیشنهادهای جایگزینی هم ارائه داده شد ولی براساس اطلاعات منتشر شده ، شانس آنها کمتر از طرح اولیه برآورد گردید . علیرغم تمام تردیدهای بوجود آمده ، در چهارم آوریل 1966 ، طرح مرکز رزم هوایی تاکتیکی نیروی هوایی با شناسه پروژه 1959 " ماه کارولینا" ، تصویب و براساس آن ، دوسری خدمه به همراه دو فروند پرنده ترابری تاکتیکی C-130E از فرماندهی ترابری تاکتیکی نیروی هوایی برای اجرای عملیات برگزیده  شدند .     نشان اسکادران شصت و یکم ترابری    این واحد از 1942 تا کنون ، ماموریتهای مهمی را به انجام رسانده است .      گروه نخست توسط سرگرد  ریچارد رمرز و گروه دوم توسط سرگرد توماس کیس ، که هردو جمعی اسکادران  شصت و یکم ترابری بودند ، رهبری می گردید . به منظور اجرای دقیق این عملیات محرمانه ، هر دو هرکولس به رادار AN/APN-161 ( بعنوان یک رادار مجهز به نقشه با رزولوشن بالا که به شکل ویژه برای هرکولس تولید شده بود ) مجهز شدند .   این پرنده ها به کد سکان عمودی (513-64  و 511-64)  از طریق سلسله مراتب فرماندهی  گروه نهم نیروی هوایی ، لشکر 839 هوایی مستقر در پاسیفیک ( وینگ 314 جمعی پایگاه ترابری تنسی )   به این عملیات اختصاص یافتند و تجهیزات لازم از جمله سخت افزار ناوبری شبانه  و پرواز در شب بدانها افزوده شد .     آموزش :     میان 11 تا 12 آوریل سال 1966 ، دو سری خدمه منتخب ، در پایگاه هوایی اگلین ، آموزشهای ویژه ای را برای تخلیه محموله ویژه خود در ارتفاع پست پشت سر گذاشتند . این آموزشها ، شامل 3 ساعت جهت یابی شبانه ، 40 ساعت آموزشهای فشرده آشنایی با سلاح جدید ، 20ساعت مطالعه هدف ، 20 ساعت مرور برنامه ریزی برای حمله ، 25 ساعت پرواز روزانه ، و در نهایت 50ساعت پرواز شبانه می گردید و پس از اتمام این آموزشها ، دو سری خدمه که کاملاً آماده شده بودند ، در مجموع 14 بار عملیات پرتاب محموله در  شرایط واقعی را در شب تمرین نمودند .   پس از اتمام آموزشها ، خدمه به همراه دو فروند هرکولس مجهز شده ، در 19 ماه مه 1966 ، تحت شدیدترین شرایط امنیتی وارد پایگاه هوایی دانانگ شده و پس از ورود ، اطلاعات تکمیلی از هدف ، در اختیار آنان قرار گرفت . با آماده سازی های نهایی ، سرانجام در 20 ماه مه  1966 ، فرماندهی کل نیروهای ارتش ایالات متحده در اقیانوس آرام ، دستور اجرای عملیات " ماه کارولینا" را صادر نمود .   بر اساس این دستور ، فرماندهی ستاد نیروی هوایی هفتم مستقر در اقیانوس آرام ، 26 تا 28  ماه مه 1966 را برای انجام عملیات انتخاب  نمود .با این وصف ، علیرغم وجود شرایط مطلوب، اولین ماموریت نخست در 29 ماه برنامه ریزی گردید و هر دو پرنده بطور کامل برای اجرای تهاجم آماده شدند ، با این تبصره که هواپیمای دوم بعنوان ذخیره  پرنده نخست ، در نظر گرفته شد  تا درصورت هرگونه پیش آمد ناگهانی، توقفی در حمله صورت نگیرد .   براساس طرح پرواز ی ، به محض اینکه پرنده نخست به دهانه رودخانه سونگ مای می رسید ، پرنده دوم فراخوانده می شد تا ضریب موفقیت به شکل چشمگیری افزایش یابد.   هرکولس شماره یک ، پس از تیک آف ، در ارتفاع 100 فوتی بسمت  هدف حرکت می نمود تا به فاصله 12000 فوتی دهانه پل تان هوا برسد  و بسرعت محموله مورد نظر را تخلیه نماید .   طبق برنامه ریزی های صورت گرفته ، در صورتی که  عکس العمل خدمه پدافند هوایی ویتنام شمالی ، مطلوب ارزیابی می شد ، خلبان اجازه داشت تا 5000 فوت دیگر به هدف نزدیک شود و حداکثر در فاصله 7000 فوتی هدف ، محموله را تخلیه کند . با رسیدن به فاصله ایمن ، خلبان 400 پا ارتفاع می گرفت و سی ثانیه فرصت پیدا می کرد تا 5 عدد مین را تخلیه کرده  و با گرفتن ارتفاع ، منطقه را بسرعت ترک نماید .     ادامه دارد ...............

با سلام    دو طرف بحث ، بدون تخریب دولت فعلی یا قبلی ، صرفاً دلایل و مستندات خودشون را بیان کند ، در صورت ادامه اتهام زنی های متقابل  ، پستهای ارسالی ویرایش ، مخفی و در صورت ادامه یافتن ماجرا ، تاپیک بسته خواهد شد .

با سلام     البته این حماقت و جاه طلبی صدام بود که طمع کرد . هر چند این مساله  را باید  با جزییات مورد بررسی قرار داد که از تیر 1367 تا سال 69 چه اتفاقاتی رخ داد که وضعیت به شکل کاملاً  مشخصی تغییر مسیر داد . تحلیل های جالبی هم در این زمینه وجود دارد .       کدام دوستان چنین اعتقادی دارند ؟؟؟  اگر منصفانه به وضعیت ما از اواخر 65 تا  روز پذیرش قطعنامه  نگاه کنیم و دم به ساعت واژه خیانت را به کار نبریم ، متوجه می شویم که عراق با کمک  مجموعه کشورهایی که به آن کمک می کردند ، بتدریج به یک غول بی شاخ و دم تبدیل شده بود و اگر تدبیر حضرت امام (ره)  نبود ، معلوم نبود وضعیت به چه شکلی جلو می رفت .  نظر شخصی بنده هم این هست که این دوستان ، با دقت بیشتری دو سال آخر دفاع مقدس را بررسی بفرمایید ( حداقل از روی اسناد منتشر شده و در دسترس دو طرف ماجرا ) و یا حداقل از عزیزانی که در این بازه زمانی در خطوط تماس با عراق بودند ، وضعیت نیروهای خودی ( مخصوصاً گردان های احتیاط ) را مورد کنکاش قرار دهند .    ​بویژه زمانی که عراق به خط خودی در فاو زد و همین شکلی تا دم دروازه های اهواز رسید ، جایی که حضرت امام (ره ) توسط حاج احمد آقا به جناب رضایی این پیغام را داد :   اين جا نقطه اي است كه موجب مي شود سپاه حيات پيدا كند دوباره در كشور و يا براي هميشه سپاه، يك سپاه ذليل و مرده اي بشود.   متاسفانه این نقاط حیاتی در دفاع مقدس زود فراموش می شود ، در حالی که برای عدم تکرار این مصیبت ، باید آنها را واکاوی کرد تا مجدداً دچار آن نشویم .   یکی دوتا کتاب خاطرات مربوط به وقایع روزهای منتهی به پذیرش قطعنامه را هم مطالعه بفرمایند که متوجه شوند که قضیه به چه شکل بوده . تلخی ماجرا آنقدر هست که موجب شود این دوستان به جستجوی بیشتر علاقه مند شوند .

با سلام   سئوال اینجاست ، پذیرفتن پیشنهادات صلح و یا بعبارت بهتر ترک مخاصمه ، در حالیکه بخشی از خاک ایران در اشغال ارتش بعث بود ، به چه معناست ؟؟ جز تحکیم و تثبیت مناطق اشغالی ؟؟؟؟ یک چیزی شبیه به ارتفاعات جولان که سالهاست در اشغال رژیم عبری هست !!!!  زخمی که سالها برجای می ماند و هرگز هم بهبود پیدا نمی کرد تا خودش تبدیل به یک جنگ  دیگر می شد .           بعید می دانم که در جریان عملیات مرصاد ، نیرویی به خاک عراق وارد شده باشد .       یکی از مشکلات ما بعد از فتح خرمشهر این بود که  خواسته های سیاسی با توان نظامی هماهنگ نبود و همین مساله طرح ریزی عملیات رزمی را عملاً دچار مشکل می کرد . بعنوان مثال ، تغییر صحنه نبرد از دشتهای جنوب به منطقه هور ( خیبر و بدر) ، بعد شمال خلیج پارس ( کربلای3) ، بعد فاو ( والفجر8) ، منطقه فکه و طلاییه و شلمچه ( کربلای 4 و5)  ، بعد سلسله عملیات فتح (  کرکوک و... ) ، منطقه غرب ( کربلای یک و دو و مجموعه عملیاتهای والفجر )    سالهای پیش جناب رضایی جمله جالبی را گفتند ، : در حالیکه عراق برنامه ریزی استراتژیک خودش را دنبال می کرد ، ما بدنبال پیروزی های تاکتیکی بودیم . در سطح راهبردی ، عراق زمانی که فهمید چه شکلی باید جلوی ما را بگیرد ( 1983 تا آخر ) استفاده گسترده از تسلیحات شیمیایی و میکروبی ، جنگ شهرها و ... را در دستور کار خودش قرار داد ، چنانکه همزمان در داخل گرفتار آفت رقابت های سیاسی بودیم ، عملاً برنامه ریزی برای آینده جنگ ، محدود به ستادهای مرکزی ارتش و سپاه شد ، بدون آنکه طراحی ها براساس امکانات در آینده نزدیک و دور صورت گیرد .

با سلام    البته  این مساله سالهاست که دارد انجام می شود ، بعنوان مثال ، نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ،  در تابستان سال 1972 و در جریان عملیات  رزمی با شناسه  " جیب پول " ، محیط اطراف بندر هایفونگ را که در آن زمان تنها راه دریایی ویتنام شمالی بشمار می رفت و عموماً با شناسه " گذرگاه هنریتا" شناخته می شد در طول 8 ماه  ، با استفاده از 108 عدد مین مارک -52 و 11000 عدد مین مارک -36  مین گذاری کرد و چنان فشاری به این کشور وارد آورد که دولت این کشور مجبور شد تا  عملیات آفندی خودش را متوقف کند .           استراتوفورترس کهنه کار در حال مین ریزی هوایی ( احتمالاً مین های مارک 36 )       مین مارک -36     مین مارک -52   و یا حتی  قدیمی تر از جنگ ویتنام ، نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا در جریان جنگ دوم  بیشتر از 20000 مین را در اتلانتیک فروریخت که منجر به غرق بیشتر از 638 فروند شناور گردید . 

با سلام   بازگشت به آینده طرح بویینگ برای افزایش برد هارپون برای مقابله با تهدیدات جدید     نیروی دریایی ایالات متحده ، درصدد است تا آزمایشات  پروازی موشکهای  ضد شناور هارپون بلاک 2 پلاس  با قابلیت  پرواز سینه مال بسوی هدف بواسطه استفاده از مجموعه جدید  دیتا لینک را با استفاده از یک فروند جنگنده / بمب افکن F/A-18E/F در یک بازه زمانی دوماهه ( ژوئن و اوت 2017) اجرا نماید .       آخرین گونه از موشک هارپون 45 ساله ، در حالی  معرفی خواهد شد که  جدیدترین نسخه این مهمات ضد شناور ، به یک سیستم پیشرفته هدایت ماهواره ای ( که نسبت به گونه بلاک 2 ارتقاء بیشتری بخود دیده و همانند مجموعه ای است که بر روی مهمات دورایستای مشترک – AGM-154 JSOW نصب شده است ) مجهز خواهد شد تا علیه شناورهای سطحی دشمن در مناطق ساحلی که بلحاظ توپوگرافیک  از پیچیدگی خاصی برخوردار هستند ، استفاده گردد .   موشک ضد شناور هارپون ، اولین هدف خود را در جریان یک  تست واقعی در دسامبر 1971 با موفقیت مورد اصابت قرار داد و کمتر از دو سال پس از آن ، بخش هوا-فضای شرکت مک دانل داگلاس مستقر در میسوری ، از سوی پنتاگون ماموریت یافت تا  یک رادار جستجوی هدف در ارتفاع پایین را برای این موشک توسعه دهد .       از زمان ورود بخدمت این موشک به سال 1977 ، موشک هارپون در ارتشهای  30کشور و در طیف گسترده ای از شناورهای سطحی ، زیردریایی ، پرنده های رزمی  بکار گرفته شده و همچنان در خدمت است . مدیر بخش مهمات تهاجمی دقیق  نیروی دریایی ایالات متحده ، سروان جیمز انگدال ، در گفتگو با رسانه ها چنین  گزارش داد که  گونه هارپون بلاک2 پلاس علاوه بر یکپاچه سازی با هورنتهای نیروی دریایی و سپاه تفنگداران ، تا سال  مالی 2021  با پرنده ضد زیردریایی P-8 نیز تطبیق خواهند یافت .   اندگال معتقد است که ویژگی اصلی این گونه جدید ، رادار جستجوگر فعال آن بشمار می رود ، چرا که این مهمات جدید را قدر می سازد تا در شرایط همه گونه آب و هوایی ، مورد استفاده قرار گیرد و این  ویژگی ، در هیچکدام از تسلیحات فعلی موجود در غرب ، وجود ندارد .   مشخصه اصلی این مهمات جدید ، درصد بقای بیشتر در محیط رزمی ، مرگ آوری بیشتر است و این بدلیل ارتقاء های مستمر آن  در طول زمان است . ارتقاء موشک هارپون به استاندارد بلاک2  پلاس ، موجب شده است تا فرماندهی سیستم های هوایی نیروی دریایی  نسبت به این گونه که از برد بیشتری برخوردار است ، علاقه پیدا کند . چرا که علاوه بر برد بیشتر ، کلاهک موشک جدید با حفظ قدرت انهدام ، سبکتر شده و پیشرانه توربوجت آن ، با مصرف سوخت کمتر ، یک برد دوبرابری ( از 67  ناتیکال مایل / 124کیلومتر به 134 تانیکال مایل ) رابرای آن فراهم ساخته است .  نیروی دریایی ارتش ایالات متحده  در یک کنفرانس خبری  ، به شکل رسمی از نیازهای خود برای یک موشک جدید ضد شناور پرده برداری نمود که بسیاری از این  نیازها ، به شکل ذاتی مشابه طرح بویینگ است .         برد گسترش یافته گونه جدید هارپون ، یک پاسخ جدی به مهمات جدید شرکت ریتئون ( موشک تهاجی نیروی دریایی NSM / با شناسه "کونسبرگ" ) با برد فوق العاده 107 ناتیکال مایل ( 200 کیلومتر) است که از سوی  این شرکت به فرماندهی سیستم های دریایی ارتش   ( NAVSEA) برای یکپارچه سازی با با فریگیتها ، شناورهای رزمی ساحلی و حامل های ضد زیردریایی  پیشنهاد شده است .  مهمات جدید ریتئون همزمان با مهمات تهاجمی مشترک نیروی هوایی (JSOW) در حال توسعه بود و قرار است تا  در چهارچوب  بلوک چهارم قرار داد اف-35 ، تا سال  2020 وارد خدمت گردد .       علاوه براین دو موشک ، یک موشک نروژی نیز در سپتامبر 2014  از روی شناور کلاس ایندیپندنس (یو اس اس کورونادو ) مورد ارزیابی قرار گرفت و علی الظاهر نیروی دریایی درصدد است تا برای ارزیابی های بیشتر ، تامین مالی لازم را تا سال 2018 فراهم نماید . همزمان ، شرکت بویینگ نیز درحال آماده سازی های لازم برای تست محصول جدید خود هارپون بلاک -1 سی از شناور فوق الذکر است ، اما برای برآورده  کردن نیاز نیروی دریایی برای آنچه که "موشک ضد شناور فرا افق " نامیده می شود ، گونه  “Harpoon Block II+ ER” را پیشنهاد کرده است . جیم بروکس ، مدیر بخش موشکهای کروز شرکت بویینگ در جریان یک  جلسه  توجیهی  به تاریخ 11 ماه مه  2016 ، چنین تشریح نمود که گونه جدید هارپون ، یک برد دوبرابری را برای نیروی دریایی فراهم می کند ، در حالی که نیمی از هزینه های نگهداری گونه های پیشین را خواهد داشت و علاوه برآن ، ارتش یک  سیستم تسلیحاتی جدید را با کمترین هزینه ها بدست خواهد آورد .     پی نوشت :   با توجه به متن خبر ( جملات رنگی شده )  نیروی دریایی ایالات متحده ، از ضد تاکتیک خودش برای غلبه بر توپوگرافی پیچیده سواحل ایران ، پرده برداری کرد .     صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

سلام علیکم       به زبان ساده ، فرآیندی که ارتش ایالات متحده بعد از ضربه جنگل ، به کاربرد تا اثراتش را در جنگ خلیج پارس (1991) مشاهده کند .   این فرآیند صرفاً در 16 سال ( 1991 - 1975)  انجام پذیرفت . مشخصاً این مساله در کنار سایر فاکتورها ، نتیجه میدان دادن به تفکرات جدید در حوزه ستادی است .     تجربه های موفق را جمع کنید ، آنها را با شرایط روز تطبیق دهید ، همزمان با آن به نیروهای خوشفکر میدان دهید ، آن وقت نتیجه ای را خواهدی دید که از تصورات فراتر خواهد رفت . این شیوه بارها و بارها اثبات شده ، فقط همّتی میطلبد که اجرا شود .     پی نوشت :   مثال بومی ، " دفاع مقدس "  . مطالعه موردی ، پل بعثت // مطالعه موردی پل ایجاد شده در عملیات خیبر // مطالعه موردی ، غافلگیر کردن نیروی هوایی عراق با تغییر چینش سیستم هاوک در والفجر8 و......

با سلام   گروه طراحی سیکورسکی حرکت بسوی  مرحله طراحی دقیق بالگرد HH-60W       بنا بر گزارشهای منتشر شده ، آخرین گونه از خانواده بالگرد UH-60 بلک هاوک  پس از گذراندن  موفقیت آمیز مرحله طراحی اولیه  (PDR) و تایید دولت ایالات متحده  ، در حال  ورود به مرحله طراحی جزییات دقیق است .این گونه جدید از بالگرد بلک هاوک ، بدلیل نیازمندی  جدید نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای خرید 112 فروند بالگرد HH-60W برای جایگزینی بالگرد جستجو و نجات رزمی HH-60G پیوهاوک است که در اوایل دوره ریاست جمهوری رونالد ریگان (سالهای نخست دهه 80 میلادی ) به دنیای بالگردهای جستجو و نجات رزمی معرفی گردید . طرح نهایی سیکورسکی در اواخر 2013 انتخاب گردید و یک قرارداد توسعه 1.2 میلیارد دلاری برای  تولید 4 پیش نمونه و آموزش شش خدمه پرواز و فنی  در ژوئیه 2014 بسته شد .     بنا بر توافقات صورت گرفته ، در مجموع 9 فروند بالگرد شامل 5 فروند نسخه برای تستهای پروازی و فنی عملیاتی در یک بازه 75 ماهه تولید خواهد شد و در صورتی که این پروژه 6 ماه زودتر کامل شود ، مشوق هایی نیز در اختیار این شرکت قرار خواهد گرفت . مجموعه اظهارات مقامات لاکهید- مارتین ، سیکورسکی و دفتر برنامه ریزی نیروی هوایی مستقر در پایگاه هوایی رایت پترسون اوهایو نشان می دهد که پیمانکار می بایست سه ماه زودتر از موعد نهایی ، جزییات کامل طراحی شده را در اختیار مقامات قرار دهد تا اصلاحات لازم در طرح نهایی  صورت گیرد .       بالگرد جستجو و نجات رزمی HH-60 G پیوهاوک   سیکورسکی اکنون امیدوار است که پس از تکمیل طراحی مقدماتی بالگرد جدید ، سه ماه زودتر از آنچه پیش بینی می شد ، طرح خود را بر اساس شرایط PDR ، عرضه نماید . مدیر برنامه بالگرد HH-60W در شرکت سیکورسکی می گوید : " به تیم طراحی شرکت افتخار می کند " آنها نه تنها مرحله طراحی را با سرعت جلو می برند ، بلکه جزییات مورد نظر نیروی هوایی را با دقت قابل توجهی  در نظر داشته و این دقت را در تولید نیز اعمال خواهند نمود .     در مجموع ، تعداد نیروهای درگیر در این پروژه شامل پرسنل نیروی هوایی ، شرکت سیکورسکی ، نمایندگان پنتاگون و اعضای انجمن جستجو و نجات رزمی  نیروی هوایی به 200 نفر می رسد که در نوع خودش جالب توجه بشمار می رود . مهندس ارشد  بخش مهندسی نیروی هوایی ، " دان سِوی " در اینباره می گوید : " این بررسی ، بدون  درگیر شدن در پیچ و خم های اداری صورت می گیرد ،  چرا که تیم اصلی از قبل معین شده و حواشی قبل از ورود به مرحله PDR حل و فصل گردید .   پس از پایان مرحله اصلی برنامه ریزی شده در سال 2016 ، تیم طراحی HH-60W ، برنامه اصلی را براساس بودجه درخواست شده در سال 2017 در دست آماده سازی خواهد داشت . گونه HH-60W ، تفاوت های  عمده ای با گونه UH-60M که هم اکنون در ارتش ایالات متحده در خدمت است دارد ، هر چند از اینگونه مشتق شده است و برای رفع نیازمندی های واحدهای عملیات ویژه ارتقاء و مسلح سازی خواهد شد و بطور خاص در یک خط تولید جداگانه  تولید خواهد گشت . این بالگرد بطور خاص و برای نیروی هوایی ، به اویونیک ویژه ، تجهیزات دفاع الکترونیک پیشرفته  ، قابلیت سوختگیری هوایی و فضای کابین بزرگتر مجهز خواهد شد . اولین پرواز این گونه جدید برای سال 2019 برنامه ریزی شده است ،اما سیکورسکی به گونه ای عمل نموده که  این زمان را به جلو خواهد آورد . در ابتدا ، نرخ تولید با سرعت  کم  و در یک بازه دوساله (2020-2019) 18 فروند خواهد بود و 85 فروند باقی  مانده نیز میان سالهای 2021 تا 2026 تولید خواهد گشت .   صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

با سلام      ضمن تشکر از شما که به مانند همیشه ، مطالب کامل و پر محتوایی را ارسال می فرمایید .   کاملاً . چالش اصلی ما در حوزه دفاع از فضای کشور ، بحث بسیار پراهمیت دفاع هوایی هواپایه است که عنصر گمشده ماست .    در حوزه پدافند هوایی ، هواپایه ، 3 عامل باید مورد توجه قرار گیرد :   1- منطقه درگیری پرنده های شکاری FLIGHT ENGAGEMENT ZONE 2- منطقه درگیری موشکهای زمین به هوا MISSILE ENGAGEMENT ZONE 3- منطقه درگیری توپخانه ضد هوایی WEAPON ENGAGEMENT ZONE   خوب ، حالا باید ببینیم در قرن بیست و یکم ، مفهوم دفاع از حریم هوایی سرزمینی چه معنایی دارد و آیا با معنای خودش در قرن بیستم ، تقاوتی دارد یا خیر ؟؟     در قرن بیست و یکم ، پدافند از فضایی هوایی یک کشور در دو مرحله متفاوت ولی پیوسته ضرورتاً باید صورت گیرد :    1-  قابلیتهای دفاع هوایی اولیه ( نخستین )          خوب ، در مرحله نخست ما با دو حوزه سرو کار داریم      1- حوزه فناوری با زیر مجموعه ها مشخص    2- حوزه عملیات مشترک     صرف نظر از حوزه عملیات مشترک و بایدهای ایجاد زیرساختهای آن ، صرفاً بخش فناوری را باید مورد توجه قرار داد    همانطور که در تصویر هم دیده می شود برای ایجاد لایه پدافندی نخست ، باید بر روی 7  شاخص بسیار مهم تکیه کرد . تشریح این 7 شاخص ، نیاز به تاپیکهای جداگانه دارد ولی سه نکته بسیار جالب خواهد بود .    1- در اختیار داشتن یک جنگنده / بمب افکن سبک که بطور همزمان قابلیت اجرای ماموریتهای رهگیری و پشتیبانی نزدیک زمینی را داشته باشد    2-  تاکید بر پدافند غیر عامل با ایجاد زیرساختهای مستحکم شده در پایگاه های هوایی    3- تاکید بر بکارگیری پهپادها به شکل موثر برای ماموریتهای مختلف      2-  قابلیتهای دفاع هوایی ثانویه       در رینگ دوم ایجاد پدافند ، بطور مشخص در ردیف نخست ، نیاز به یک جنگنده/ رهگیر پیشرفته ( به مانند تامکت در دهه 70 میلادی ) وجود خواهد داشت تا بطور کامل همه فضای هوایی کشور را پوشش دهد .   مجدداً تشریح  این عوامل ، نیاز به زمان خواهد داشت ولی آشنایی اولیه با این عوامل ، فتح بابی است برای کار روی این مفاهیم 

با سلام    ضمن تشکر از همه  دوستان    نکته یکم : این بخش ، به شکل سنتی ، ویژه اخبار نظامی بشمار می رود که توسط دوستان عزیز ترجمه می شود ، در نتیجه ، از کپی کردن مطالب  سایر وبسایتهای پارسی زبان بشدت خودداری فرمایید . چرا که زحمات دوستانی که برای ترجمه اخبار زمان می گذارند ، نادیده گرفته می شود . میلیتاری پیشگام اخبار حرفه ای نظامی هست و نباید این ظرفیت از میان برود .    نکته دوم : برای نقل اخبار سایر وبسایتها ، بویژه وبسایتهای پارسی ، بخش بروز رسانی وجود دارد و از ظرفیت استاتوس در این زمینه استفاده بفرمایید.    مدیران محترم بخش خبر ، در این زمینه عنایت بیشتری داشته باشند .    متشکرم 

  این تاپیک را از ابتدا تا انتها مطالعه کنید    http://www.military.ir/forums/topic/19647-%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%DA%A9%D9%87-%D8%A8%D8%A7%DB%8C%D8%AF-%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%AF/page-19#entry494521