با سلام   شکل گیری نخستین بدنه بل V-280 در آماریلو       نسل سوم تیلت روتورهای شرکت بل هلیکوپترز که اکنون با شناسه V-280 VALOR شناخته می شود ، سرانجام در تاسیسات این شرکت واقع در آماریلو( تکزاس) ،  وارد مراحل نهایی مونتاژ و اتصال بال و بدنه گردید . این رویداد ، لحظه بسیار مهمی  برای مهندسان و طراحان این شرکت بشمار می رود ، چرا که  ورود به این مرحله ، به معنای  انجام دقیق برنامه ریزی های گذشته و فراهم آمدن شرایط برای تستهای پروازی در سپتامبر 2017 است که عمدتاً بعنوان بخشی از تلاشهای مستمر ارتش ایالات متحده  در قالب برنامه موسوم به نمایش فناوری چند ماموریته نظامی ( JMR-TD) بشمار می رود .       وینس توبین ، سخنگوی پروژه وی-280 شرکت بل در اینباره اعتقاد دارد ، تا حال حاضر ، هیچکدام از اجزاء ساختار اصلی  مرتبط با این پروژه تا کنون دچار نقص نشده است چرا که طراحی  سازه اصلی توسط مدل های 3 بعدی بسیار دقیق صورت گرفته که کار مونتاژ را بسیار تسهیل می کند       توبین به فلایت گلوبال چنین می گوید :   " ما با اعتماد به نفس کامل در حال انجام کار هستیم " . پیش بینی های انجام شده ، میزان خطر پذیری پروژه را تا حدی زیادی کاهش داده است و استفاده از مدلهای رایانه ای ، این اطمینان را بوجود آورده است که هیچ مشکلی در اتصال قالبها و قطعات به یکدیگر برای تکمیل بدنه اصلی وجود نخواهد داشت .       اتصال نهایی دو سری قطعات بال و بدنه ، 5 ماه پس از تحویل شدن بدنه اصلی وی-280 از مبداء تاسیسات اصلی واقع در ویچیتا ( کانزاس) صورت خواهد پذیرفت . علاوه برآن ، دو غلاف موتور (پوشش پیشرانه) که توسط صنایع هوا- فضای رژیم صهیونیستی ساخته می شود ، در اوایل ماه گذشته میلادی ، تحویل گردید که باعث خواهد شد تا کار اصلی برای مونتاژ ، تا پایان هفته جاری ، آغاز گردد . گونه وی-280 شرکت بل ، تلاشی است برای تبدیل این محصول به رقیبی برای تیلت روتور وی-22 آسپری ، که عمدتاً برای رفع محدودیتهای بالگردهای هیویی مورد استفاده ارتش ایالات متحده در ویتنام  طراحی و تولید گشت  و همچنین ، ترکیب توانایی های دو بالگرد بسیار مشهور CH-47 شرکت بویینگ و بالگرد UH-60 شرکت سیکورسکی در یک گونه جدید تا ارتش با  رغبت بیشتری ، اقدام  به سفارش و خرید آن نماید .     تیلت روتور وی-22  آسپری ، در میانه دهه 1980 طراحی شد و هم اکنون برای ورود به سازمان رزم سپاه تفنگداران ، فرماندهی عملیات ویژه نیروی هوایی و در نهایت  نیروی دریایی ، آماده شده وبرای انجام  طیف متنوعی از ماموریتهای رزمی و غیر رزمی ، اهمیت خود را به اثبات رسانده است . با این وصف ، شاخه هوایی نیروی زمینی ، بیشتر بر این تمایل است که بالگردی را بخدمت بگیرد که به نوعی  از دو بالگرد قبلی بویینگ و سیکورسکی ، توانایی های بیشتری داشته باشد . یکی از مهمترین سئوالات در طراحی این تیلیت روتور این بود که آیا هدف از این برنامه ، تولید یک روتورکرافت میان وزن برای ارتش ایالات متحده خواه بود و یا اینکه همان راهی را خواهیم رفت که طراحان وی-22 ، آن را برای تولید یک پرنده میان وزن  ( که ایده آن از دهه 60 میلادی در جریان بود ) در پیش گرفته بودند !!!!   توبین چنین تشریح می کند که : " هنگامی که پرسنل نظامی قصد خروج از دربهای طرفین بالگرد را دارند ، مهمترین مشکل آنها ، برخورد با پیشرانه ای است که با حداکثر قدرت درحال کار است و این موجب کاهش توان دفاع از خود وسیله پرنده نیز می گردد ، در نتیجه می بایست به سمتی رفت که در آن غلافهای پیشرانه ، در عین برخورداری از توانایی های نشست و برخاست کوتاه ، چنین نقصی را نداشته باشند .     برخلاف وی-22 که گازهای گرم خروجی پیشرانه مشکلاتی را برای آن ایجاد می نماید ، وی-280 فاقد این مشکلات بوده و بدلیل عدم وجود جعبه دنده روی بال ، از پیچیدگی های کمتری برخوردار است که هزینه های تولید آن را بشدت کاهش می دهد . در حقیقت ، وی-280 شرکت بل ، پاسخی است به نیاز اصلی ارتش ایالات متحده برای در اختیار گرفتن  یک روتورکرافت نسل جدید که نسبت به گونه های قبلی ، سرعت پیمایشی بیشتری داشته باشد ( 2 برابر ) و در یک بازه زمانی  ( 2030) بتدریج جانشین بالگردهای سیکورسکی بلاک هاوک  و بوئینگ  آپاچی گردد . با این حال ، این طرح  شرکت بل ، یک رقیب بسیار سرسخت از شرکت مشهور سیکورسکی خواهد داشت که با ترکیب دو طرح X-2 و بالگرد S-92 ، پروژه SB-1 را کلید زده است .   توبین امیدوار است که گونه وی-280 تا سپتامبر 2017 آماده تستهای پروازی گردد و در آن زمان ، ارتش خواهد توانست از میان این دو ، بهترین را برای رفع نیازهای حیاتی خود ، برگزیند .   وی-280 شرکت بل ، عمدتاً برای پرواز در سرعتهای بالای  518 کیلومتر برساعت و در یک برد 500تا800 ناتیکال مایلی طراحی شده است و احتمالاً نمونه اولیه به دو پیشرانه توربوشفت جنرال الکتریک T-64 که هم اکنون مراحل آزمایشی خود را می گذراند ، مجهز خواهد شد .       صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

 باسلام   تا جایی که اطلاع دارم ، آذربایجانی ها ، رادار بیگ برد را با نسخه دهه هشتاد این سامانه  ( s-300 p) یکپارچه کردند و این انعطاف پذیری حداقل از نظر بنده یک مقدار عجیب و غیر قابل انتظار هست .

با سلام   برخی اعتقاد دارند شناسه این گونه  S-300 IR است که البته بیشتر در حد گمانه زنی است

سلام علیکم     براساس اطلاعات منتشر شده ، گونه pmu.1 قرار بود تحویل شود     علی الظاهر همین طور است ، و صد البته این برای یک سیستم روسی بسیار عجیب هست ، چرا که تا جایی که مطالعه شده ، سیستم های قدیمی روسی چنین قابلیتهایی را نداشتند و فلسفه ایجاد ساختار پدافندی روسها هم چنین چیزی نبود .       با یکی از دوستان بسیار عزیز صحبت می کردیم ، برآیند صحبتها  این بود که :   1- بدلیل بسته شدن خط تولید گونه pum.1  ،   2- تحت فشار قرار داشتن روسها برای تحویل ( البته نه فشار سیاسی یا مواردی دیگر )   ترکیبی از بخشها و تجهیزات از گونه های مختلف این سامانه از انبارها ، مواضع پدافندی ارتش روسیه ( سامانه های در حال خدمت در سازمان رزم این ارتش ) و بخشهایی از سامانه های بسیارجدید در حال تولید ، جمع آوری شده و پس از تستهای اولیه در حضور مقامات ایرانی ، تحویل گردید .   این مساله هم نکات مثبتی دارد و هم نکات منفی . با این وصف ، هرچیزی که تحویل شده (گونه های PUM.1  ، PUM.2 ،  FAVORITE ، گونه IR و یا S-350)، خون تازه ای در رگهای شبکه پدافندی ما ( رادار و آتشبارهای موشکی ) است . وحداقل امیدواریم دست از سر راپییر ها و اس-200 و هاوکهای قدیمی برداشته شده و بودجه آنها برای خرید یا ساخت سامانه های جدیدتر اختصاص داده شود . وصد البته امیدواریم ، زمانی که عزیزان در قرارگاه خاتم الانبیاء (ص) قصد دارند شبکه را ارتقاء دهند ، سیستم آموزشی خودشان را هم به روز کنند . چرا که ماهیت تهدید ، به نسبت دورانی که با عراق در حال جنگ بودیم ، بسیار متفاوت هست و بالتبع ، نیازمند رهکنش های جدیدتر خواهد بود .

سلام علیکم    حییم هرزوگ در کتاب خود با عنوان جنگهای اعراب و اسراییل می نویسد : " در نیمروز چهارشنبه 10 اکتبر 1973، یعنی تقریبا" چهار روز پس از آنکه 1400 دستگاه تانک سوری هجوم خود را آغاز نموده بودند ، حتی یک تانک سوری در وضعیت فعال در غرب مرزهای دوطرف باقی نمانده بود ."     هرزوگ می نویسد : " افتخار ارتش سوریه !، در سرتاسر محورهایی که قبلا" پیشروی کرده بودند در حال سوختن بود ..... پیشرفته ترین تسلیحات و تجهیزاتی که اتحاد شوروی برای یک ارتش خارجی تامین کرده بود ، در بلندی های پر شیب جولان بصورت نقطه نقطه دیده می شد و شاهدی بود بر یکی از بزرگترین پیروزهای زرهی تاریخ در برابر چیزی عجیب و باورنکردنی . "      پی نوشت :    یحتمل ، متهم به خیلی از تهمتها خواهیم شد ، با این وصف :   1- هاینز گودریان در کتاب خودش ، " ارابه های جنگی ، خبردار " ( achtungpanzer ) مطالبی دارد که  مو به مو و سطر به سطر ( گونه تکامل یافته افکارش در جنگ دوم جهانی ) در نبردهای اعراب و رژیم صهیونیستی ،  به مرحله عمل درآمدند .    2- بطور مشخص ، ژنرال دن استاری ، جمله جالبی در این زمینه دارد :    ما دریافتیم که باید در عمق منطقه جنگی دشمن ، عملیات تاخیری را اجرا کرده ، تعادل قوای دشمن را برهم زده ، پیشروی ستون های مکانیزه منظم دشمن ( تاکتیک اصلی روس ها در استفاده از یگان های زرهی ) را متوقف کنیم . بنابراین ما مجبور نیستیم که آنها رانابود کنیم . فقط باید مانع از رسیدن آنها به میدان جنگ شویم تا نتوانند واحدهای مدافع ما را درهم بشکنند . چرا که گودریان به عینه اعتقاد داشت :   "رسیدن به جبهه ، نیمی از پیروزی است "

سلام علیکم      بدلایل مختلف ، از جمله هزینه سرسام آور ، جنبه های ژئومورفولوژیکی ، در دسترس نبودن فناوری مورد نیاز برای اجرای این شکل طرح ها ، این اخبار و تصمیم گیری های جاه طلبانه ، بیشتر شبیه به یکسری موارد است که اخلاق عمومی اجازه باز نشر آن را نمی دهد .    سالها پیش (حداقل برای دو دهه ) شیخ نشین امارات متحده چنین برنامه هایی را در سر داشت ( البته در  مقیاس کوچکتر) که خوشبختانه آنقدر عقل داشتند که  درک کنند ، چنین چیزی ، حداقل با فناوری امروز ، امکان ندارد . آن هم در کشوری که ثبات سیاسی اش از ریشه زیر سئوال است    در نتیجه ، در چهارچوب جنگ روانی دشمن ، عمل نکنید .    پی نوشت :   حوزه جنگ روانی ، قدمتی به اندازه  تاریخ جنگهای بشر دارد ، حواس ها جمع باشد که درزمین بازی دشمن ، عمل نکنیم 

با سلام      اگر دوستان حقیقتاً و نه به حرف ، به کار گروهی علاقه مند باشند ، الی ماشا... ایده وجود دارد . آن هم براساس موضوعاتی که  حداقل در وب پارسی ، نظیرش وجود ندارد ، حداقل تعداد هم 15 تا 20 نفر کاربر پای کار نیاز هست .   به شرط اینکه پای کار باشند و نه اینکه هرکسی به میل و علاقه خودش . کار سختی هست ، بسیار زمان بر و هرکسی دوام نمی آورد . فقط کسانی تا آخر خواهند بود که حقیقتاً علاقه مند باشند . این شکلی ، همین 15 تا 20 نفر ( در بهترین شرایط ) و در بد ترین شرایط ، 8 تا 12 نفر ، هسته اصلی مخزن فکری را تشکیل می دهند که هر اتفاقی در حوزه دفاعی افتاد ( داخلی ، منطقه ای و فرامنطقه ای ) ، تحلیل های آنها ، حرف آخر را در زمینه مورد نظر خودش بزند .    این مساله بتدریج به جایی می رسد که تبدیل به یک برند ( نما نام ) در فضای وب خواهد شد و به همین دلیل ، هیچ سایت خبری و ... جرات نخواهد کرد مطالب را بدون موافقت و بصورت رایگان ، بعنوان خبر خودش ،  ثبت کند .       پی نوشت :   در سازمان عریض و طویل رسانه ملی ( رادیو ، تلویزیون ، شبکه های پخش خارجی ) دریغ از یک تحلیلگر نظامی که مختص تحلیل اتفاقات نظامی باشد . دوستان در میلیتاری اگر بتوانند با هم کار کنند ، به راحتی این فضا دست آنهاست . فقط باید با هم کار کنند . 

سلام علیکم      در حقیقت ، دوستان بیشتر از بیست و چند صفحه در رسای داشتن سلاح هسته ای بحث کردند ، صفحه کلید رایانه بنده از بین رفت که اثبات شود استخوان بندی رزم در قرن 21 ، صد و هشتاد درجه متفاوت از تمام نیردهای قرن بیستم  است .    سر همین موضوع ، دوستان علاقه مند کار کنند ، ( نیازی به بررسی همه جنگها هم نیست . همین که  از جنگ ما با عراق شروع کنند و بعد جنگ 1991 و 2001 و 2003 و بعد عراق و سوریه را بررسی کنند کافی هست )    متاسفانه علاقه ای به بررسی عمیق وجود ندارد و این آفتی است که تمام انرژی انجمن را بخودش  جذب کرده .    از کلاه خود و سر افزار  تا تجهیزات انفرادی ، سلاح انفرادی ، یونیفرم ، ارگونومی سلاح و تجهیزات ، استتار ، مهمات ، تجهیزات ارتباطی ، تاکتیکهای رزم انفرادی تا رزم شبانه ، کار روی تاکتیکها از رده تیم و دسته تا حداقل رده گروهان و گردان ، چگونگی رزم مرکب و......    در همین تاپیک  عرض کردم ، دوستانی که جنگ سوریه را از ابتدا پیگیری کردند ، جمع شده و یک تیم را تشکیل بدهند و با دسته بندی موضوعات ، روی آنها کار کنند ولی بازهم بدلیل آن عادت قدیمی که صرفاً تنها بلد هستیم کار کنیم ، تنها زمان ارزشمند دارد تلف می شود 

سلام علیکم   برخی مواقع ، افرادی ، جملاتی را در تاریخ ثبت کردند که تاریخ مصرف ندارد . بدین معنی که در همه شرایط ، زمان ها ، مکان ها ، صدق پیدا می کند .   عبارت ذیل ، یکی از این جملات است         سر بازیل لیدل هارت ، در فصل یکم کتاب خود با عنوان " استراتژی " در باب اهمیت ثبت تجارب و تدریس تاریخ نظامی ،   چنین می نویسد :   " احمق ها می گویند که به کمک تجربه "می آموزند" ، من ترجیح می دهم تا از تجربه دیگران بیاموزم "       پی نوشت :   در کشور ما ، متاسفانه ، کار کردن و پژوهش روی موضوعاتی نظیر حوزه تاریخ نظامی ، بدون دخالت حاشیه  ، تقریباً به یک پدیده فانتزی و غیر ضروری تبدیل شده است . ( صرفاً یک جستجوی مختصر در حوزه کتابهایی که تا کنون منتشر شده ، موید همین مساله است ) در حالی که اگر صرفاً نیم نگاهی به این مساله وجود داشته باشد ، وضعیت بدین شکل نخواهد ماند ، چرا که استفاده از تجارب دیگران ، مسیری را باز می کند که پیمودن آن ، آسانتر و با صرف هزینه های انسانی و مادی کمتری خواهد بود .

سلام علیکم       انتقام جوی جدید ، مسلح به حسگرهای جنرال اتمیکزUTAS MS-177            نسل جدید دوربین های چند طیفی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، براساس استاندارد سیستم های هوا- فضایی (UTAS) با شناسه MS-177 به شکل موفقیت آمیزی بر روی محصول بدون سرنشین شرکت جنرال اتمیکز " پریدیتور- سی " ملقّب به آونجر (انتقام جو" ، آزمایش گردید .     پرنده بدون سرنشین نیمه پنهانکار آونجر با هدف اجرای ماموریتهای موسوم به " بکاو- بِکُش" توسط جنرال اتمیکز در تاسیسات Poway ، کالیفرنیا این شرکت ، از سال 2009 در حال توسعه است و تا حال حاضر ، فقط نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، مشتری آن بشمار می رود .       با این حال ، حتی اگر پهپاد مسلح  آونجر،  علاقه هیچکدام از مشتریان فعلی و احتمالی اش را جلب نکند ، این شرکت ، نسخه آونجر دریایی را به نیروی دریایی ارتش ایالات متحده ،  با شناسه MQ-XX بعنوان یک سوخت رسان پیشنهاد خواهد نمود . کریس پهرسون ، مدیر ارشد بخش توسعه استراتژیک در مصاحبه اختصاصی با فلایت گلوبال ، بر این اعتقاد است که نمایش اولیه حسگر گونه MS-177 ، شامل 7 پرواز آزمایشی است که طبق برنامه در ژاتویه و فوریه انجام خواهد شد . وی در این مصاحبه این پرواز های آزمایشی در سکوت کامل خبری اجرا گردید و آونجر ، احتمالاً پلت فرم اصلی برای توسعه گونه MS-177 در نظر گرفته می شود ، چرا که نیروی هوایی برنامه ای برای طراحی و ساخت این رده از پرنده های بدون سرنشین ندارد .         با این وصف ، نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، برنامه ریزی های لازم را برای یکپارچه سازی MS-177 با حسگرهای پهپاد در حال خدمت نورثروپ /گرومن ، RQ-4B بلاک 30 که سقف پرواز بالاتری نسبت به آونجر دارد ( 10000 فوت ) خواهد نمود . تصاویری که از این حسگرهای جدید بدست آمده ، هنوز در طبقه بندی محرمانه قرار دارد و تصاویر پرواز آن نیز هنوز توسط نیروی هوایی تایید نشده است ، اما پهرسون ، براین نکته تاکید می کند که نمایش پروازی این پهپاد ، بسیارخوب انجام شده است .     وی در ارتباط با این مساله می گوید : در پروازهای آزمایشی تصاویر مختلفیاز اشیاء روی زمین و دریا توسط این تجهیزات جدید  به ثبت رسید و براساس نتایج ثبت شده ، نرم افزار مورد استفاده  بیلان قابل توجهی را از خود برجای گذاشت که از نتایج آن بسیار خوشحال هستیم .         این حسگر جدید ، با توانایی گردش 20 درجه ای حول محور اصلی ، میدان دید وسیعی را در اختیار بکارگیرندگان آن خواهد گذاشت و آونجر ، تنها پهپادی  شناخته شده ای است که می تواند داده های بدست آمده را با پرنده شناسایی E-8C جوینت استارز که در سال 2011  معرفی گردید ، به اشتراک بگذارد .     علیرغم این ویژگی ها ، سخنگوی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ،  مستقر در پایگاه هوایی رایت پترسون اوهایو طی نامه الکترونیکی (ایمیل ) به شکل ضمنی تایید نمود در آینده نزدیک ، هیچ برنامه ای برای آونجر در دست اقدام ندارد .       اما نیروی هوایی براین نکته تاکید می نماید که احتمالاً حسگر جدید به برنامه پهپاد نورثروپ / گرومن ، گلوبال هاوک ، ملحق خواهد شد و با پیش بینی بودجه مورد نیاز ، حسگر فوق با نصب بر روی این پهپاد ، مراحل آزمایشی خود را در ژانویه 2017 آغاز خواهد کرد .     صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

با سلام      البته این طرح استتار را اولین بار روی جنگنده های روسی ( خانواده  فلانکر) دیدم ولی شاید بفرموده شما ، پیشگام این استتار آمریکایی ها باشند ، با این وصف، حتی اگر استتار جدید ، کپی نمونه های خارجی باشد ، (البته صرفاً نظر شخصی است ) زیاد جالب در نیامده . شخصاً همان استتار آسیای صغیر را ترجیح  می دهم .    تصاویری وجود دارد که الان وقت انتشار عمومی اش نیست ولی حقیقتاً ابهت ظاهری یک ابر رهگیری به مانند تامکت ، فقط و فقط با استتار آسیای صغیر معنا پیدا می کند .    البته باز هم عرض می کنم ، این فقط یک سلیقه شخصی هست و هرعزیزی ، نظر خودش را دارد و محترم هم خواهد بود .    پی نوشت :   چند وقت به شکل غیر مستقیم از یکی از دوستان در نیرو شنیده بودم که طرح استتار دیجیتالی موجب خستگی بینایی خلبانان در هنگام پرواز جمع (فرمیشن دو فروندی ) می شود که صحت و سقم آن باید تایید شود . هرچند عین همین جمله را احتمالاً با یک واسطه از یکی از اساتید قدیمی نیروی هوایی هم مطالعه کردم .    با این حال   .... :mrgreen:  :mrgreen:            برای اطلاعات بیشتر    ( به  یاد استاد شماس ) 

با سلام      شکارچی خفاش مکّار    تاریخچه نبرد هوایی میان نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران و نیروی هوایی رژیم بعث عراق ، سرشار از گفته ها و ناگفته هایی است که برای دهه ها ، پتانسیل لازم را برای پرداختن بخود دارد .               با این وصف  ، عکس فوق یکی از مشهورترین تصاویر تایگرهای نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران در فضای مجازی است که مشاهده شده . اما داستان این تصویر چیست ؟؟    این تصویری از F-5E به شماره سریال 3-7059 (شماره سریال سابق 73-00939) قبل از عزیمت به مأموریت جنگی در حال بارگزاری تسلیحات و چکهای نهایی است در حالی که خلبانهای گروه پروازی در حال آخرین مشورت و هماهنگیها در پای این پرنده در پایگاه تبریز به سال 1363 هستند . این هواپیما تایگر مورد علاقه آس  تایگرهای نیروی هوایی ایران ، سرهنگ یدا.. جوادپور  ( عضو سابق تیم آکروجت نیروی هوایی مابین سالهای 1975 تا 1978) بشمار می رفت که 3 پیروزی از 5 پیروزی خود را با این تایگر به ثبت رساند .  پیروزی های رسمی  شامل دو فروند سوخو-20 بشمار می رود با این حال ، مشهورترین پیروزی وی ، شکار یکفروند جنگنده MIG-25PD نیروی هوایی عراق با استفاده از توپهای 20 م.م  ( فاکس بتی که بال و پرش قبلاً توسط یک تیر موشک فونیکس چیده شده بود )  است . 

سلام علیکم   حالا شاید زیاد ارتباطی نداشته باشد ، با این حال ، عنوان تاپیک به نظرم زیاد صحیح نیست ، بدلیل اینکه :   1- واژه قدرت که در یک تعریف ساده ، به معنای توانایی انجام کار است ( کتاب علوم دوره ابتدایی پایه دوم ) را باید از دید همان کشور یا واحد سیاسی بررسی کرد . این مساله بطور کامل اشتباه هست که فکر کنیم ، قدرت از دید روسها ، به نوع نگاه غرب به قدرت ، شباهت دارد .   2- حالا به شکل تخصصی تر ، برای  سنجش قدرت ملی  یک واحد سیاسی ، اِلمان ها بسیار گسترده ای وجود دارد   زمانی که ما وارد عصر موسوم به عصر فراصنعتی  شدیم ، این تردید بوجود آمد  که مبانی سنتی قدرت ملی به‌صورت بنیادین تغییر کرده است و بنابراین، باید شاخص‌هایی که برای سنجش قدرت نسبی کشورها مورد توجه قرار می‌گیرد نیز بازنگری شوند.   کشورهایی مانند اتحاد جماهیر شوروی  و عراق که با توجه به شاخص‌های توانایی‌ها جزو قدرت‌های مهم تلقی می‌شدند، یا به‌دلیل ضعف داخلی فروپاشیدند یا هنگام مواجهه با جنگ ناتوانی آنها ثابت گردید.   این واقعیت تردید فوق‌الذکر را اهمیت بیشتری می‌بخشد. این دو نمونه نشان می‌دهد که مطالبه مبانی واقعی قدرت، فقط شمارش توان‌مندی‌های مشهود و عینی نظامی نیست، بلکه امکانات و متغیرهایی مانند قابلیت نوآوری، ماهیت نهادهای اجتماعی و چگونگی مبانی دانش نیز باید سنجیده شود. این متغیرها می‌تواند قابلیت کشور را برای ایجاد عاملی که هنوز در سیاست بین‌الملل نقش بنیادین دارد افزایش دهد؛ و این عامل همان قدرت مؤثر نظامی است. به دلیل اینکه رویکردهای اطلاعاتی معاصر از گردآوری و پردازش چنین داده‌هایی ناتوان است، این رویکردها ممکن است ناکافی و ناقص باشند، زیرا شاخص‌های عینی و مشهود برای ارزیابی قدرت واقعی ملی هنوز مهم‌ترین عامل ـ ولی ناکافی و شاید گمراه‌کننده به شمار می‌آیند.     بعنوان مثال ، در تعریف قدرت ، ما دو رویکرد اصلی را مشاهده می کنیم :   رویکردهای تک‌متغیری به سنجش قدرت ملی  رویکردهای چندمتغیری به سنجش قدرت ملی     حالا در این محاسبات بسیار دقیق ، عوامل زیر باید در نظر گرفته شوند :   1- محدودیت‌های خارجی  2- ظرفیت زیرساخت‌ها  3- منابع فکری (نرم افزاری )     با این حال ، اگر منظور دوستان ، از قدرت ، قدرت نظامی هست ، 3 فاکتور اصلی پیش کشیده می شود :   1- منابع استراتژیک  ( اینکه روسها یا غربی ها ، بلحاظ کمیت و کیفیت ، تا چه اندازه از این منابع برخوردار هستند ) 2- توان‌مندی تبدیل  ( بدین معنی که هم روسها و هم غربی ها تا چه اندازه میتوانند توانمندی های نرم افزاری خودشان را به توانمندی های سخت افزاری تبدیل کنند ) 3-  مهارت‌های نظامی  ( بدین معنی که آیا مهارت های نظامی طرفین  که خودش صدها زیرمجموعه دارد ، اصولاً با هم قابل مقایسه هست ؟؟)       پی نوشت :   نظر سنجی هم یک نقص عمده دارد ، ناتو بدون ایالات متحده ، بلحاظ ماهیتی ، یک موجود ناقص الخلقه هست . چرا که ستون اصلی تشکیل ناتو ، ایالات متحده بود بدلیل اینکه بعد از جنگ دوم ، اروپا آنقدر بلحاظ نظامی و اقتصادی ضعیف و وسعت خرابی ها چنان وسیع بود که فکر تشکیل یک پیمان نظامی از کشورهای متخاصم ( جایی که فرانسه و آلمان در کنار هم حضور داشته باشند ) از دید کارشناسان ، تقریباً غیر ممکن بشمار می رفت و لی مشخصاً خطر روسها آنقدر جدی بود که همه اروپا بعلاوه آمریکا را وادار کرد تا بر سر یک پیمان امنیتی / نظامی دسته جمعی توافق کنند

سلام علیکم     متشکرم از حُسن نظری که نسبت به این مطلب ناقص دارید :rose:       این فرموده شما را آلوین تافلر در کتاب خودش به عینه پیش بینی نموده بود . وی اعتقاد داشت روزی فرا خواهد رسید که کشورهای صادر کننده سلاح ، در تسلیحات صادراتی خود ، " چیپ " هایی نصب خواهند نمود تا زمانی که کشور خریدار مبدل به دشمن گردد ، بتوانند با بکار انداختن آن ، سلاح را از حَیّز انتفاع ساقط کنند . پس وجود احتمال چنین کاری بسیار طبیعی است     البته این سیستم پدافندی فقط زمانی برای ما ارزشمند هست که با شبکه پدافندی ما یکپارچه شود ، در صورت عدم اجرای این کار ، صرفاً یک آتشبار معمولی خواهد بود که بسرعت محدود شده و اثرش در میدان رزمی ازمیان خواهد رفت . البته منظور از شبکه یکپارچه ، یک شبکه یکپاچه پدافندی بدون گِرِه هست که حتی با از بین رفتن یک آتشبار ، در کل سیستم ، شکافی مرگباری ایجاد نشود .       هر احتمالی در این زمینه وجود دارد ولی باید موازی کاری و رقابتهای نابجا ، کاملاً از بین برود ، بودجه در یک مسیر مشخص ، متمرکز شده و در نهایت از همه ظرفیتها ( نظامی و غیر نظامی) استفاده گردد .       حداقل آن بخشی از دوستان که یک نگاه منطقی به توانایی داخلی دارند ، براین عقیده پافشاری خواهند نمود که باید یک استاندارد کاملاً جدید برای معرفی محصولات داخلی ایجاد شود تا بتوان براساس آن قضاوت کرد . محصول داخل بر خرید خارجی ارجحیت دارد به شرط اینکه به دور از تبلیغات نادرست ، معرفی گردد       البته با توجه به دکترین نظامی ما که ماهیت تدافعی دارد ، با دقت در چینش و استفاده از ایده های خلاقانه می شود امیدوار بود که حتی در برابر حملات کشورهای فرامنطقه ای هم ، عملکرد مناسبی داشته باشیم ، ولی این مساله ، اما و اگرهای فراوانی دارد که باید روی آن بحث شود .       روابط ما با روسیه سفید ، ظاهراً خوب هست (هر چند زیاد روی آن مانور نمی شود ) پس هر احتمالی را در نظر داشته باشید . از پشتیبانی فنی تا خرید تجهیزات       این آرزوی همه ما است ، با این حال ، تکمیل پدافند زمین پایه ، فقط یک بخشی از ماجراست ، ارتقاء پدافند هواپایه و حتی فکر کردن به رادارهای پرنده برای بهبود قابلیتهای پایش 24 ساعته و هشدار زودهنگام که نیاز بسیار بسیار حیاتی امروز نیروی های مسلح هست ، و همچنین از رده خارج کردن سیستم های قدیمی (به مانند اس-200 ، راپییر ، ) و تزریق بودجه آنها به خرید خارجی یا سرمایه گذاری  درست روی طرح های داخلی ، موارد قابل توجه دیگری هم هستند .       البته بعید می دونم چنین چیزی باشد ، روسها بعد از 9 سال ، بهانه خاص دیگری برای عدم تحویل نداشتند و بهترین فرصت برای نشان دادن به اصطلاح حُسن نیت آنها بود .       همه اینها نیازمند یک برنامه ریزی درست ، عدم ورود به رقابتهای غیر ضروری ، عدم موازی کاری ، توجه به ایده های جدید ، استفاده از همه ظرفیتها داخلی و خارجی و در پیش گرفتن دیپلماسی دفاعی موثر برای دست پیدا کردن به گلوگاه های فناوری حساسی است که امکان تولید آنها در داخل نیست و یا صرفه اقتصادی ندارد .

با سلام    طیف وسیع و متنوع و شاید قابل بیان  و مستدل و بعضاً غیر قابل بیان برای این تغییر وجود دارد که شخصاً تمایلی برای ورود به آنها ندارم . با این حال ، صرفاً نظر شخصی را در خصوص زیباتر بود استتار آسیای صغیر بیان کردم و مشخصاً نظر سایر عزیزان و دوستان بسیار محترم و ارزشمند محسوب می شود .         همانطور که استتار فانتوم ها همچنان به حال قبلی خودش وجود دارد و حتی در مواردی با اضافه شدن  طرح آرواره کوسه ، بسیار زیباتر و جذاب تر شده است .   پی نوشت :   البته ذکر این نکته هم جالب توجه هست که استتار آسیای صغیر توسط آمریکایی ها با توجه به وضعیت جغرافیا و محیط ایران ، طراحی و اجرا شد . 

سلام علیکم    احتمالاً نظر تام کوپر بود که اعتقاد داشت نیروی هوایی ایران موفق شده نوعی رنگ پلیمری را که خاصیت جذب امواج رادار را دارد ، تولید کرده و به همین دلیل استتارها تغییر کرده ، که البته شاید مقداری اغراق باشد          البته به عینه ، نظر جنابعالی بسیار محترم و ارزشمند بوده ،  هست و خواهد بود . با این حال    کدام دو نوع استتار ، حس و حال یک ابررهگیر را به خلبان و ناظر بیرونی می دهد ( صرف نظر از دلایل نظامی )    

سلام  علیکم      در حقیقت بنده امروز رژه را بر خلاف سالهای گذشته که دنبال  می کردم ، ندیدم و سعی هم بر این هست که به جای تمسخر ، مجموعه را درست و در حد بضاعت و توان  نقد کنیم      صرف نظر از اینکه پشت پرده خرید چیفتن ها برای نیروی زمینی ارتش در سالهای گذشته چه بود و این تانک چه مشکلاتی داشت و ظاهراً همچنان دارد ، نکته اصلی ، مقایسه استتار این تانک در یک بازه زمانی  مشخص هست . سئوال بنده از عزیزان ارتش جمهوری اسلامی  ایران و علی الخصوص مجموعه آماد و پشتیبانی و یا رده های دپویی ارتش این هست !!         استتار تانک چیفتن در سالهای ابتدای ورود تا انتهای دفاع مقدس      استتار تانک چیفتن در اواسط دهه 90 شمسی      حالا سئوال بسیار مهم . مشکل استتار نخست چه بود که تغییر کرد ؟؟؟؟؟  :thinking:  :thinking:    البته این سئوال بسیار مهم در خصوص تامکتهای نیروی هوایی هم وجود دارد که چرا استتار زیبا و تکرار نشدنی آسیای صغیر را تغییر دادند و تا حال حاضر هم  نتوانستند یک جانشین خوب برای آن پیدا کنند .!!!!!

  بله - راه دارد ، حتی نقد سفت و سخت را هم می شود با ادبیات و روش درست انجام داد .   در این فضای مجازی ، وظیفه و تکلیف نقد درست هست  ، بجای تمسخر که با روند فعلی  سطح انجمن را در حد یک  انجمن زرد پایین آورده  . اگر پیشنهادی دارید ، راه حلی برای برون رفت از وضعیت فعلی ، به جای تمسخر ، فکر کنید ، نظام مند ، مبتنی بر تجاربی که دارید و ارزشمند هم هست ، یک مجموعه را بصورت مستند تهیه کنید و به مراجع مسئول ارائه کنید    حالا مراجع مسئول گوش خواهند داد که باید به انها تبریک گفت    اگر هم گوش ندادند و برجک شما را زدند ، زیانش را خواهند دید ،   متاسفانه از گذشته تا حال حاضر دوستان فقط حرف زدند . دریغ از یک بار عمل درست . ( حداقل تا جایی که اطلاع دارم )    خیلی علاقه مند هستید ، مشکلی نیست ، تحریریه میلیتاری که تشکیل شد ، درخواست کنید ، شما را هم وارد یک روند درست خواهیم کرد که از دانش شما برای  تحلیل درست وقایع و بررسی را هکارهای حل ان استفاده خواهیم کرد .    این دقیقاً شبیه آن چیزی هست که دیگران در قالب  اندیشکده ها دارند انجام می دهند ولی ما به جای عمل کردن ، صرفاً حرف زدیم  .    وقتی راه درست انتقال نقد را متوجه شدیم ، آن وقت ، دیدگاه ها به میلیتاری تغییر می کند و جدی گرفته می شوید      پی نوشت :   1- این تحلیل ها بسیار تلخ هست ، کسانی که به پیشرفت نیروهای مسلح  علاقه مند هستند ، متوجه خواهند شد ،   2- یک تجربه : همیشه این گردان خط شکن هست که بیشترین تلفات را متحمل می شود ، برای اینکه  گردان های بعدی برای پیشروی مشکل نداشته باشند ، حالا که این زیرساخت برای علاقه مندان  وجود دارد ، سعی کنیم  از آن درست استفاده کنیم .

سلام علیکم      البته یک نکته ای را خدمت شما عرض کنم ،   این  فرموده شما بارها در تاریخ نظامی رخ داده و متاسفانه در بیشتر موارد   گاهی نتایج معکوسی هم داشته و نکته تلخ اینجاست که بدلیل شرایط خاصی که در حال حاضر وجود دارد ، ظاهراً قرار نیست درسهای لازم گرفته شود      دارید یک مقدار تندروی می کنید ، این دومین بار هست که به شما تذکر داده می شود ، در صورت تکرار ، طبق قوانین با شما رفتار خواهد شد 

با سلام خداوند حفظ کند قهرمان نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، جناب سرهنگ ، بهروز نقدی بیک ( خلبانی که بدون راهنمای پرواز ، جنگنده زیبای فرانسوی را به پرواز درآورد ) این ماکت میراژ F-1 متعلق به ایشان هست ) پی نوشت : به قول یکی از اساتید نیروی هوایی ، فقط ارابه جلوی جنگنده های غربی ، به کل هیکل زمخت و بی قواره جنگنده های روسی می ارزد

با سلام      چه عرض کنم ،!!!    تا انجایی که اطلاع دارم ، در طول جنگ فشار بسیار سنگینی روی این بالگردها بود و به گفته یکی از اساتید این بالگرد ، چون قبل از جنگ تحمیلی ، این بالگرد سابقه حضور در عملیات رزمی واقعی را نداشت ، و پشتیبانی شرکت بل هم نبود ، تکنسین ها مجبور بودند ، خودشون مشکلاتی را که در دستورالعمل های شرکت بل درج نشده بود  ، رفع کنند و خودشون کتاب فنی بالگردها را بنویسند .   در مورد تعداد هم کسی جز فرماندهان  نیرو اطلاعاتی در این زمینه ندارد  و همه حدس و گمان هست . 

با سلام    طبق اطلاعات موجود  ، این هواپیما با رجیستر EP-HIM و خدمه تی دبلیو ای وارد ایران گردید, در پی تحولات سیاسی قرارداد در سال 1949 لغو شد, این هواپیما نهایتا در سال 1952 به سازمان نقشه برداری فرانسه منتقل شد.   تاریخچه این پرنده  تاریخی :     سریال  ساخت : 44-85728   شناسه اصلی شرکت بویینگ : B-17G-105-VE   شناسه ثبت غیر نظامی  :   Model 299AB   این پرنده تاریخی در 14 مه  1945 به سپاه هوایی نیروی زمینی ارتش ایالات متحده تحویل  و سرانجام در دهه 70 میلادی در فرانسه اوراق شد .

بسم الله الرحمن الرحیم با توجه به اهمیت یافتن قدرت هوایی در ارتش های مدرن ، فرمان تاسیس رسته هوایی در ایران ، به تاریخ 11 خرداد 1303 ، زمانی که رضاخان ( پهلوی اول ) در سمت وزارت جنگ قرار داشت ، صادر شد . با این حال سیر تکوین این نیرو ، تحولات پرفراز و نشیبی را طی نموده است که بررسی آن ، در این فرصت کوتاه نمی گنجد ، اما در طول 90 سال سابقه استفاده از ماشین های پرنده در کشور ، نمونه های خاصی از این ماشین ها وارد کشور شده اند که شاید بررسی کوتاه آنها ، خالی از لطف نباشد . ورود به خدمت غیر نظامی : ارتش ایالات متحده در جریان جنگ جهانی دوم ، چیزی در حدود 12800 فروند بمب افکن B-17 را تولید نمود که بخش عمده ای از آنها در جنگ علیه متحدین مورد استفاده قرار گرفت . اما پس از فروکش نمودن آتش جنگ جهانی دوم ، تعداد زیادی از این دژ های پرنده که از جنگ جان سالم به در برده بودند ، بلااستفاده مانده ، بنابر این ، تعدادی از انها به سایر کشورها فروخته شدند و بعضی نیز ، سرنوشتی بهتر از اوراق شدن پیدا ننمودند . با این حال ، خطوط هوایی غیر نظامی ایالات متحده ، برای پر نمودن موقت خلاء ناشی از عدم تولید پرنده های حمل و نقل غیر نظامی در دوران جنگ ، تعداد ی از این بمب افکن ها را پس از تغییر چیدمان داخلی ، برای حمل کالا و مسافر بخدمت گرفتند ، که یکی از مهمترین خطوط هوایی که در این زمینه پیش قدم گردید ، خط هوایی (TRANS WORLD (TWA ، بشمار می رود . این شرکت ، نخستین پرنده B-17 تغییر یافته خود را با رجیستر 44.85728 که بعدها با رجیستر غیر نظامی NX 4600 ثبت گردید را به تاریخ 17 ژوئیه 1946 دریافت نمود . پرنده فوق الذکر ، پس از چند تغییر در شماره ثبت خود ، سرانجام در آوریل 1947 به پهلوی دوم فروخته شد و شماره ثبت EP-HIM را دریافت و پس از مدتی به یک شرکت فرانسوی فروخته شد . با این وصف ، نحوه ورود این پرنده سابق سپاه هوایی نیروی زمینی ارتش ایالات متحده به ایران ، خواندنی است : در سال 1948 ( 1327 شمسی ) ، چشم پهلوی دوم ، به یکفروند بمب افکن B-17 افتاد که در فرودگاه مهرآباد تهران ، پارک شده بود . این هواپیما که شرکت TWA ، از آن برای حمل و نقل کالا استفاده می نمود ، بقدری جذاب می نمود که پهلوی در یک نگاه ، عاشق آن شد . نمایندگی شرکت TWA که شیفتگی او به این پرنده را مشاهده نمود ، به وی پیشنهاد نمود تا یکی از خلبانان ارشدش ، نحوه هدایت و پرواز با آن را به وی بیاموزد . در همان جلسه نخست آموزش ، پهلوی ، هدایت هواپیما رابر عهده گرفت و همین که سرعت پرنده در جریان پرواز افقی به حد مطلوب رسید ، وی شروع به اجرای مانورهای رزمی می نمود ، چنانکه گویی یک هواپیمای بمب افکن را در شرایط واقعی ، هدایت می کند . خلبان به نیت اینکه درسی به او بیاموزد ، به وی یادآوری نمود که اگر یکی از پیشرانه ها را از کار بیاندازد ، بیشتر لذت خواهد برد . بنابراین ، پیشرانه سمت چپ را خاموش نمود ، اما ظاهرا" این مساله برای محمد رضا ، زیاد مهم نبود ، چرا که وی ، همچنان با سه موتور ، به مانورهای پر پیچ و تاب ادامه می داد . پس از پایان مانورها و زمانی که قصد بازگشت به مهرآباد وجود داشت ، پهلوی متوجه شد که نحوه فرودش درست نیست و به ناچار مجددا" ارتفاع گرفت . خلبان که متوجه قضیه شده بود ، از او پرسید که این بار خیال دارد که چگونه فرود بیاید که وی خنده کنان جواب داد که نمی داند ، چرا که هرگز یک بمب افکن B-17 را فرود نیاورده است . اما پس از چند مرتبه تمرین ، فرود دوم ، موفقیت آمیز بود . زمانی که پرواز به پایان رسید ، پهلوی ، بسرعت دستور خرید این هواپیما را صادر نمود ، ولی خلبان شرکت TWA ، به هیچ عنوان ، زیر بار آموزش وی نرفت . تصاویری از پرنده B-17 به رجیستر NX 4600 نویسنده ، مترجم و گرد آورنده : MR9 Military.ir Copyright تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است. منابع : 1- دژپرنده ، محمدی رفیع ، یاشا ، چاپ نخست ، 1385 2- تاریخ نیروی هوایی ایران ، علی بابایی ، غلامرضا ، چاپ نخست ، 1383 3- http://www.twaseniorsclub.org/TWAB17/TWAB17.html پی نوشت : نکته ای که در ارتباط با این موضوع قابل توجه است ، تفاوت تاریخ ورود این پرنده به ایران در منابع داخلی و خارجی است که شاید در یک فرصت مناسب ، بتوان آن را مورد بررسی قرار داد .

با سلام     البته یک نکته ، اینکه جنابعالی این جمله را فرمودید برای بنده جای تعجب هست که چه شکلی این مساله را تشخیص دادید!!!   ذکر این نکته هم جالب توجه هست که بسیاری از فرماندهان امروز ارتش و سپاه ، زمانی که در 31 شهریور 59 جنگ شروع شد ، هنوز پشت لب شان سبز نشده بود ( آنقدر مثال هست که لیست بلند بالایی را باید تایپ کرد )   سازمان مسلحی پیشرفت می کند که دستورات از بالا به پایین و پیشنهادات از پایین به بالا جریان داشته باشد . تا انجایی هم که اطلاع دارم ، ویژگی یک مدیریت مطلوب در یک سازمان نظامی ، همین هست . اتفاقاً نسل امروز اگر مقداری کلام و لحن مناسب را چاشنی کارش بکند ، به مراتب از نسل گذشته ، اطلاعاتش وسیع تر است و  دید گسترده ای تری هم دارد .   اما نکته تلخ ماجرا اینجاست که متاسفانه نسل گذشته دست اندر کار ، حاضر نیست یک مقداری " به گوش" باشد ( اصطلاح دوستان بی سیم چی ) که نظرات نسل امروز را حداقل " بشنود "   به قول خالق اسکانک ورکس " کلی جانسون" آنچه که با گوش دادن بدان دست خواهید یافت ، هرگز با گفتگو بدست نخواهید آورد"           پی نوشت :   چند وقت پیش در استاتوس ، عبارت : آرمانگرایی واقع بینانه" را مثال زدم ، دوستان خُرده گرفتند که بله ، فلان شخص ایده آلیست هست ولی الان که می بینم ، حتی یک تفکر بشدت سیستماتیک و نظام مند مثل اسکانک ورکس هم " آرمانگرایی " را در صدر اولویتهای خودش قرار داده .

با سلام      پنجهزارمین فروند                      پرواز نمایشی پنج هزارمین فانتوم با نقش پرچمهای دارنده بر بدنه, اردیبهشت ١٣٥٦ این فانتوم که یکی از مشهورترین F-4 های جهان است سفارش نیروی هوایی ترکیه بود و پس از مراسم جشن تولد با شماره سریال 0290-77 تحویل این نیرو شد. این فانتوم F-4E در سال 1989/١٣٦٨ از رده عملیاتی خارج شد اما مجدد با ارتقاء به سطح F-4E-2020 Terminator توسط صنایع هوافضای رژیم صهیونیستی (IAI ) به خدمت بازگشت و تا به امروز پرواز میکند.