با سلام    دوستان عزیز ، حرمت نیروی های مسلح را حفظ بفرمایید . برای اثبات فرموده های دوستان ، نیازی نیست سلسله مراتب نظامی زیر سئوال برود .   از همکاری همه متشکرم  :rose: 

با سلام      تایگرهای تبریزی    قلم و مُرکّبی وجود ندارد که توان لازم را برای تشریح کامل جانفشانی های شما در 8 سال  دفاع مقدس بر روی کاغذ بیاورد . باشد که قدردان ایثارگری ها و از خود گذشتگی های این عزیزان باشیم          آلرت پایگاه دوم شکاری - تبریز 1360 از راست بالا: شهيد غزاني -شهيد اردستاني - زماني پور - شاه بابا - بوش بيشه نشسته: بزرگي - حجازي - قوامي - شهيد حبيبي جلو: محسن باقر - حسين پور     پی نوشت :    به احترام خون این شهیدان که قطره قطره در جای جای این پهنه جغرافیایی ریخته شده ،  کاری نکنیم که موجبات خوشحالی دشمن را فراهم آوریم .

سلام علیکم   بله ، متوجه این مساله هستم ولی خوب ، باید یک فرقی بین میلیتاری با این همه علاقه مند متخصص به حوزه مسائل دفاعی ، با سایر به قول شما فوروم ها و سایتهای به اصطلاح زرد باشد .       این فرموده شما ، چندان غیر طبیعی نیست ، آمریکایی ها از میانه دهه 90 با خرید یک آتشبار کامل ، روی این سامانه کار کردند و می کنند و خواهند کرد ولی مساله اصلی نوع بکارگیری ، تاکتیکهای دفاع هوایی و تلاش برای ساخت نمونه بومی  و تغییر کد سورسهای این آتشبار ( در صورت وجود دانش فنی لازم ) در داخل هست که تعیین کننده میزان تاثیر این سامانه دفاع هوایی روسی خواهد بود .   در مورد رژیم صهیونیستی هم به همین ترتیب . همانطور که اینها ، یک آتشبار کامل پدافند هوایی سام-2 مصری را در جریان جنگ 1973 از صحرای سینا به غنیمت گرفتند و روی نقاط ضعف و قوت آن کار کردند ، برای خنثی کردن توان ما هم ، همین کار را انجام می دهند و مساله غیر طبیعی نیست .

با سلام     دوستان همه چیز را می بینند ، مگر پول مورد نیاز برای خرید این سامانه ها و بده/ بستانهای سیاسی پشت پرده .   روسها در اوج دوران افزایش قیمت نفت ، شرایط بسیار آسانی را برای فروش تسلیحات به کشورهایی نظیر ونزوئلا ، الجزایر و..... فراهم کردند ولی این زمان ، درست همزمان بود با اوج پرونده هسته ای ما . بصورت طبیعی ، روسها حق دارند که مدعی باشند با نفت .... دلاری ، محصولات نظامی خودشان را به شکل نقد و نه اقساط و قیمت پایین عرضه کنند . نکته اینجاست که پس از فروپاشی اتحاد شوروی ، این ما بودیم که با دفع الوقت ( در عین نداشتن بودجه ، بدلیل شرایط پس از پایان جنگ ) موفق نشدیم ، آن طور که باید و شاید ، از فرصت استفاده کنیم .   وضعیت حال حاضر نیروهای مسلح به گودالی می ماند که هر اندازه پول به آن سرازیر شود ، بازهم شکاف و خلاء آن پر نمی شود ، چرا که از آخرین خرید های تسلیحاتی خارجی ما ، حداقل 3 دهه می گذرد و چنانچه از این فرصت بدست آمده برای برنامه ریزی و خریدهای  درست استفاده نگردد ، آینده مطلوبی پیش بینی نمی گردد .   اینکه بنده بارها عرض می کنم ، یک مقدار روی حوزه دیپلماسی دفاعی مطالعه بفرمایید ، به خاطر همین هست ، تمام معاملات تسلیحاتی سفید (رسمی )  ( و نه سیاه ( قاچاق ) و خاکستری ( نیمه رسمی) ) براساس بده/ بستانهای سیاسی است که در پشت پرده انجام می شود . نمونه مشخص هم فراوان دارد که شاید زیاد صلاح نباشد این جا بیان شود ، چرا که به شکل مشخص منجر به اتهام زنی های متقابل می شود که فایده ای در بر ندارد .    پی نوشت :   سالها پیش ، مقاله ای را در خصوص شیوه های خریدهای تسلیحاتی مطالعه می کردم ، نویسنده مطلب ، به نکته جالبی اشاره می کرد . وی اعتقاد داشت ، بر خلاف تصورات ، شناورهای نظامی ، تانک ، هواپیما ، موشک انداز و.... نه قیمت بالایی دارند و نه حساسیت برانگیز بشمار می روند ، این تسلیحات سبک و جنگ افزارهای ضد تانک و ضد هواپیمای دوش پرتاب هستند که برای خرید آنها باید هزینه گزافی پرداخت کرد ( بلحاظ حساسیت هایی که در مورد آنها وجود دارد )

با سلام   پایگاه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در آلاسکا ، خانه ای جدید برای اف-35     نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، در نظر دارد تا دو اسکادران جدید از جنگنده ضربتی مشترک (F-35) را در شمال غربی این کشور ( واقع در  آلاسکا) ، به شکل همزمان با اسکادران های جنگنده F-22 که ماموریت رهگیری بمب افکن های دوربرد نیروی هوایی ارتش روسیه (TU-95 BEAR) را برعهده دارند ، مستقر نماید .   پایگاه هوایی Eielson  که تقریباً در فاصله هوایی یکساعته  شمال  محل استقرار اسکادران های جنگنده رپتور نیروی هوایی ارتش ایالات مسقر در پایگاه هوایی  المندورف – ریچاردسون قرار دارد ، در نهایت پذیرای دو اسکادران لایتینینگ متشکل از 24 فروند پرنده رزمی بعلاوه 6 فروند جنگنده ذخیره خواهد بود.         این خبر در چهارم آوریل 2016 توسط نیروی هوایی اعلام گردید . با توجه به این نکته که تصمیم گیری در این خصوص در یک فرآیند طولانی گرفته شده است ، جنگنده های مستقر در این پایگاه  به شکل خاص ، برای نظارت بر تهدیدات موجود در اقیاوس آرام در پایگاه فوق الذکر بکار گرفته می شوند . به اعتقاد سخنگوی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، ارزیابی پایگاه استقرار این جنگنده ها ، بر اساس ملاحضات عملیاتی ، شرایط بکارگیری رزمی ، عوامل محیطی و هزینه های آن ، صورت گرفته است .   آماده سازی این پایگاه هوایی برای پذیرش جنگنده های جدید ، از اکتبر 2016 آغاز و پیش بینی می شود ، نخستین پرنده در اواخر 2019 و ابتدای 2020 ، در پایگاه نوسازی شده ، استقرار یابند . این وضعیت ، یکسال دیرتر از زمان پیش بینی شده برای ورود لایتینیگ ها به این مجموعه در سال 2014 بشمار می رود .     جنگنده های اف-35 ، به یک اسکادران از جنگنده های اف-16 نیروی هوایی که در حال حاضر ، در این پایگاه مشغول اجرای ماموریت هستند ، خواهند پیوست و نخستین اسکادران از  جنگنده فوق خواهند بود که در خارج از خاک اصلی ایالات متحده ، به ایفای ماموریت خواهند پرداخت . (با توجه به این واقعیت جغرافیایی که آلاسکا ، بواسطه خاک کشور کانادا ، از سرزمین اصلی ایالات متحده ، منفصل شده است ) براساس بیانیه رسمی نیروی هوایی  ، تاخیر در تحویل این جنگنده ها به پایگاه هوایی موجود در آلاسکا ، بدلیل کمبود تجربه در عملیاتی نگاه داشتن آنها ، است ، در نتیجه ، برای آموزش بیشتر خدمه زمینی ، لایتینینگها ، ابتدا در پایگاه هوایی برلینگتون  متعلق به گارد ملی  ( در ورمونت ) مستقر می شوند تا بر تجارب خدمه افزوده گردد .           فرمانده نیروی هوایی ، ژنرال مارک ولش براین اعتقاد است  که  استقرار دو اسکادران از جنگنده های اف-35 در کنار اف-22 های موجود در پایگاه هوایی المندورف- ریچاردسون ، عمدتاً برای پشتیبانی از عملیات رزمی سپاه تفنگداران ، نیروی دریایی و متحدین این کشور در حوزه ژئواستراتژیک اقیانوس آرام ، بخصوص ژاپن ، کره جنوبی ، استرالیا در برابر اقدامات خصمانه احتمالی چین و کره شمالی ، صورت می گیرد . این افسر ارشد نیروی هوایی همچنین اضافه می کند " این رویداد ، زمان بسیار هیجان انگیزی برای نیروی هوایی در اقیانوس آرام بشمار می رود "       این تصمیم نشاندهنده اهمیت استراتژیک پایگاه هوایی Eielson و منطقه فیربنکس برای نیروی هوایی است ، به همین دلیل رایزنی های گسترده ای برای ادامه خدمت و نوسازی این پایگاه طی تفاهم نامه ای در سال 2005 امضاء گردید . تا حال حاضر ، به لطف  نزدیکی جغرافیایی این پایگاه به حوزه اقیانوس آرام و حضور جنگنده های اف-16 نیروی هوایی ،  فعالیت این پایگاه ، ادامه دار بوده که این برای نیروی هوایی یک موهبت بشمار می رود . وزیر نیروی هوایی ، دبورا.لی . جیمز ، براین اعتقاد است که آلاسکا ، ترکیبی از یک مکان استراتژیک نظامی و یک محیط آموزشی بسیار خوب با استانداردهای جهانی برای نیروی هوایی محسوب می شود .   صرفاً برای میلیتاری / MR9

با سلام      مشخصاً ورود سامانه اس-300 تقریباً به مثابه یک انقلاب فناورانه  و یک جهش تاکتیکی است ( تا رسیدن به یک جهش راهبردی سالها فاصله داریم ) . حداقل در کنار سامانه های هاوک ، گونه های تولید داخل و آتشبارهای تقریباً از رده خارج سام-5 ، حضور این مجموعه برای نقاط راهبردی کشور ، مطلوب ارزیابی می شود. با این حال یکی از مهمترین ابعادی که یک کشور مستقل می بایست بدان توجه نماید ، مبحث طرح ریزی بومی  استراتژی ها و تاکتیک های دفاعی برای حفاظت از تمامیت ارضی آن کشور بشمار می آید . تجربه تلخ ارتش بعث عراق در جریان جنگ 1991 و حملات دقیق نیروی هوایی ایالات متحده و متحدین آن به زیرساختهای حیاتی ارتش عراق ، نمونه خوب و در عین حال تاسف آوری است  از اتکاء یک کشور به مشاورین و مستشاران نظامی خارجی  و در عین حال ، عدم توجه به توانایی های نیروهای متخصص بومی و اینکه چگونه یک سازمان نظامی با کمیت بالا ، بدلیل وابستگی بیش از حد به متخصصین غیر بومی ، دچار فروپاشی نظامی خواهد شد .     پی نوشت :   این هم به مناسبت ورود این سامانه به ایران ، چرا که حقیقتاً این جمله دوست عزیز بنده ، جناب crazy-doctor ، مصداق همین رخداد هست    جمال زاده : رندان چنان کلکش را ان طرف جاده کندند که کان لم یکن شیء مذکورا ...! :mrgreen:  :winking: 

با سلام    به نظرم مندرجات کتاب فوق الذکر ، موثق تر هست . چون به هرترتیب ، یکی از نویسندگانش ، سالها در یکی از مهمترین زیرمجموعه های نیروی هوایی ارتش بعث مسئولیت داشت . هر چند در سایر رویدادهای مربوط به نیروی هوایی عراق ، چیزهایی گفته که با آنچه که ما از آن اطلاع داریم ، منافات دارد  :winking:

با سلام   ستاره سرخ در بین النهرین         ارتش عراق ، مابین سالهای 1958 تا 1965 ، بیشتر از 175 دستگاه تانک T-34/85  را از اتحاد جماهیر شوروی سابق تحویل گرفت که در سازمان رزم لشکرهای زرهی ارتش این کشور ، جنگهای متعددی را تجربه نمود که نبردهای اعراب و رژیم صهیونیستی ، بخش عمده ای از سابقه رزمی آن را تشکیل می دهد .     با این وصف ، این تانک روسی ، به شکل غیر منتظره ای ، جنگ ایران و عراق (1988-1980 ) را هم تجربه نمود . تصویر فوق ، یکدستگاه تانک T-34/85 نیروی زمینی ارتش عراق را به نمایش گذاشته است . این تصویر که به سال 1982 و در نزدیکی بغداد ، گرفته شده است ، سری تولیدی 1969 !!!!! محسوب می شود که گونه ارتقاء یافته نسخه اصلی تولیدی سال 1944 است ( با توجه به دریچه محل قرارگیری فرمانده تانک در بخش فوقانی برجک ) . این نسخه ، به شنی های بهبود یافته مجهز بود ، اما مخازن سوخت ذخیره  200 لیتری در بخش انتهایی تانک های عراقی هرگز دیده نشد . این تانکها عمدتاً با استتارخاکی ( صحرایی ) در خدمت لشکرهای زرهی این کشور قرار داشتند .

با سلام سفارش هوانیروز ارتش پاکستان برای خرید بیشتر از 9فروند بالگرد ضد تانک AH-1Z براساس اخبار منتشر شده ، شرکت بالگرد سازی بل هلیکوپتر ، طی قرار داد منعقد شده با نیروی زمینی ارتش پاکستان ، قرار است تا 9 فروند بالگرد ضد تانک AH-1Z وایپر را به این کشور تحویل دهد . این قرارداد بخشی از بسته فروش خارجی این بالگرد به پاکستان خواهد بود که شامل تحویل 5 فروند بالگرد از همین گونه و 1000 تیر موشک ضد تانک AGM-114 هل فایر خواهد بود که در روزهای نخست آوریل 2016 ، تصویب گردید . مقامات ارشد هوانیروز پاکستان ، سری نخست از بالگردهای گونه( AH-1Z (Zulu Cobras سفارش داده شده را در اوت 2016 ، همزمان با تحویل 19 فروند از همین گونه با سپاه تفنگداران ارتش ایالات متحده دریافت خواهند نمود. این گونه از بالگردهای ضدتانک کبرا ، به دو پیشرانه جنرال الکتریک T-700-401C مجهز است که در مجموع 58 میلیون دلار قیمت خواهد داشت . شرکت بالگرد سازی بل ، طی قراردادی 170 میلیون دلاری به تاریخ 4 آوریل 2016 ، ماموریت یافت تا بخشی از شبکه کنترل سیستم های هوایی نیروی دریایی را ارتقاء دهد که این ارتقاء همراه با ساخت 9 فروند بالگرد جدید برای پاکستان نیز خواهد بود . پس از تحویل کامل بالگردها و موشکهای مورد استفاده ، ارزش این قرارداد به 228 میلیون دلار خواهد رسید براساس مندرجات قرار داد با هوانیروز پاکستان ، آخرین بالگرد سفارشی به همراه موشکهای هل فایر ،در اوت 2018 به این نیرو تحویل داده خواهد شد . هوانیروز ارتش پاکستان ، نخستین مشتری بین المللی برای گونه AH-1Z بشمار میرود که پس از اجرای ارتقاء های گوناگون بر روی بالگردهای AH-1W سپاه تفنگداران ، معرفی شد و قرار است طبق برنامه ارتقاء موسوم به H-1 تا سال 2020 ، همه نمونه های Wعملیاتی این نیرو به گونه Z ارتقاء یابند . سپاه تفنگداران ارتش ایالات متحده ، نخستین سری 13 فروندی مرتبط با برنامه H-1 را که 85 درصد قطعات آن با گونه VENOM UH-1Y مشترک است را در مارس 2016 تحویل خواهد گرفت . این دو نسخه ارتقاء یافته از مشهورترین بالگردهای ساخت بل هلیکوپتر ، در حال طی مونتاژ نهایی در تاسیسات بل واقع در آماریلو ( تگزاس) هستند و برای صدور به سایر کشورها ، بازاریابی شده اند . بل هلیکوپتر براین اعتقاد است که سفارشات دریافتی ،به اندازه ای است که ادامه فعالیت خط تولید این دو گونه را در سالهای پس از 2020 ، تضمین نموده است . بالگرد AH-1Z به یک توپ 20م.م کاتلینگ نصب شده در برجک دماغه و چهار مقر زیر بالچه های جانبی برای حمل موشکهای ضد زره هلفایر ، موشکهای هوا به هوای سایدویندر و غلاف راکت اندازهای 70 م.م یا 120م.م مسلح شده است که قدرت آتش بیشتری نسبت به گونه های قبلی ، بدان می بخشد صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

با سلام    احتمالاً نویسنده این مطلب ، در معرفی گونه این فیتر عراقی ، دچار اشتباه شده ، چرا که بر اساس مندرجات کتاب iraqi fighters :   1- فیتر عراقی ، به رجیستر 22653 در میان پرنده های فراری وجود نداشت بلکه رجیستر 22654 به ایران فرار کرد .   2- رجیستر درست ، 22635 هست که گونه SU-22M.3K بوده و نه گونه M4K.

با سلام     شینوک های نیروی هوایی ،  بال گشودن به عمق آسمان             یکفروند بالگرد ترابری سنگین  CH-47C شینوک نیروی هوایی ایران پس از 10 سال  انتظار ، وارد خدمت عملیاتی گردید . این بالگرد ، توسط شرکت پشتیبانی بالگرد  (IHSRC) اورهال و به اسکادران یازدهم ترابری ،مستقر در مهرآباد تحویل گردید .   این بالگرد ، به رجیستر 9306-5 ، از سال 2006 در رمپ پایگاه یکم ترابری تاکتیکی  برای پشت سرگذاشتن تعمیرات اساسی نگهداری می شد و در نهایت به سال 2012 به IHSRC تحویل و در یک بازه زمانی 3 ساله و پس از نوسازی مجدد و انجام یکسال پروازهای آزمایشی ، مجدداً به چرخه عملیاتی بازگشت .       بالگرد شینوک به رجیستر 9306-5 پس از اورهال و تجدید استتار از رمپ مجموعه IHSRC پرواز خود را بسوی اسکادران مربوطه ، آغاز می کند .   ورود مجدد این بالگرد به سازمان رزم نیرو هوایی ، برای این نیرو خبر مسرت بخشی بشمار می رود ، چرا که  استعداد اسکادران یازدهم از چهار فروند بالگرد شینوک    (  5-9301, 5-9304, 5-9306 و 5-9307) به هفت فروند افزایش می یابد . چرا که دو فروند دیگر (5-9302 و 5-9305) از دسامبر سال 2013 ،مراحل تعمیرات سنگین خود را در IHSRC پشت سر می گذارند و انتظار می رود که بالگرد 5-9303 نیز بزودی  به این نیرو  تحویل شود .   در طول دهه90 میلادی ، نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران بدلیل کاهش شدید بودجه ، بتدریج مجبور شد تا بسیاری از بالگردهای شینوک خود را زمینگیرنماید . علاوه براین ، بازنشستگی پیش از موعد بسیاری از تکنسین های فنی باتجربه نیروی هوایی در اواخر دهه 90 میلادی ، این روند را تشدید نمود ، تا جایی که در سال 2007 ، نیروی هوایی صرفاً یک فروند بالگرد شینوک عملیاتی (5-9305) در خدمت داشت .       با این حال ، در میانه های سال 2007 ، نیروی هوایی موفق شد تا بودجه لازم را برای بازگشت پرنده های زمین گیر و ذخیره شده به شرایط مطلوب پروازی  از دولت دریافت نماید که موجب گردید تا شش فروند بالگرد CH-47C برای ماموریتهای محوله آماده گردند . چنانکه در 9 سال گذشته ، 5 فروند از بالگردهای ارزشمند شینوک توسط IHSRC بازسازی شد و پرواز دوباره را تجربه نمود .   هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران ، همچنان ، 36 فروند بالگرد CH-47C را در چهارچوب دو گردان ترابری  ودر قالب گروه  چهارم پشتیبانی رزمی  (GSG) مستقر در اصفهان ، در اختیار دارد ، با این وصف، تنها 25 فروند از این تعداد فعال هستند ، چرا که این نیرو ، برای اورهال اساسی این بالگردها ، با محدودیت بودجه  مواجه هستند  .     پی نوشت :   1- مطالب فوق الذکر ، نظر نویسنده مطلب است و تایید و ردّ نمی گردد .   2- منبع : با کمی ویرایش  Air Forces Monthly - April 2016 ، صفحه 24   3- بطور یقین ، رعایت امانت در انتقال مطالب ، شرط اصلی برای یک ترجمه مناسب خواهد بود، اما ملاحضات کاملاً مشخصی در حوزه گرایش سیاسی نویسنده این مطلب و مطالب مشابه وجود دارد که باعث شده ، در برخی جملات ، تعدیل هایی صورت گیرد ، چرا که همه ما می بایست تابع قوانین جمهوری اسلامی ایران (به شکل عام ) و قوانین انجمن میلیتاری باشیم (به شکل خاص ) .   4- ترجمه این دست مطالب ، صرفاً برای مطالعه مخاطب است و تبلیغ شخص ، اشخاص و گرایش سیاسی آنها ، مجلات و ... نخواهد بود .   5- یاد بگیریم بجای خُرده گیری به مطالب دیگران ،  برای داشتن یک تحلیل درست ، همه نظرات را بررسی کنیم و بعد ، برداشت خودمان را از مجموعه مطالب داشته باشیم.   صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

با سلام   بطور مشخص ، هر ارتشی برای حفظ اطلاعات حیاتی، روش های مخصوص به خودش را دارد. با این وصف ، زمانی که حریف ما (البته منابع معتبر و نه امثال آنتونی کوردزمن ) تعداد و رجیستر موشکهای ما را اطلاع دارند ( منظور مهماتی است که قبل از انقلاب خریداری شده و تمامی کانال های فروش سلاح های پراهمیت نظیر موشکهای هوا- به هوا ، جنگنده ، تانک ، هواپیما ، و... ) را بستند یا تحت کنترل دارند ، و چیزهایی شبیه به این ، حدس نزدیک به یقین را در خصوص توانایی نظامی ما خواهند داشت . (البته صرفاً در خصوص مواردی که نام برده شد )       در اعتبار آنتونی کردزمن همین بس که سالها براین عقیده بود که نیروی هوایی ایران ، موفق شده از جمهوری های شوروی سابق ، بمب افکن های TU-22 و جنگنده های MIG-31 تهیه کند که بعدها خودش هم متوجه شد که استدلالش پایه و اساس درستی نداشته است .       این مساله که ناوگان نیروی هوایی ایران ، تا چه حد از فناوری روز عقب افتاده را حتی " خواجه حافظ شیرازی " هم اطلاع دارد . جدیدترین پرنده ای که ما در اختیار داریم ، حداکثر با فناوری اواخر دهه 70 میلادی هست و باید فکر اساسی و با فوریت تمام درباره آن کرد .

با سلام    پایه گذاران دلتا        از چپ به راست :     1- ژنرال ولنی وارنر ، وی درسال 1979 ،  فرمانده سپاه 18 هوابرد نیروی زمینی ارتش ایالات متحده بشمار می رفت    2-  ژنرال جک مک مول ، جانشین ژنرال رابرت کینگستون در مرکز کمک نظامی  جان. اف. کندی    3- ژنرال ادوارد . سی . مایر ، رییس ستاد نیروی زمینی ( 22 ژوئن 1979 الی 30 ژوئن 1983 / وی در ستاد نیروی زمینی به " شای" ( کمرو) مشهور بود اما در دلتا ، لقب "موسی " به وی داده شد .         از چپ به راست :   1- ژنرال رابرت کینگستون ، فرمانده وقت مرکز کمک نظامی جان . اف. کندی ( به اعتقاد بکویث ، با رفتن وی از این مرکز ، دلتا پشتیبان مهمی را از دست داد )   2- ژنرال برنارد .دبلیو . راجرز / فرمانده ستاد نیروی زمینی ( یکم اکتبر 1967 الی ژوئن 1979)   3- ژنرال  ویلیام دیپوی ، ( با کد رادیویی " بیل وحشی ") فرمانده وقت لشکر یکم پیاده در ویتنام      از پلی می تا طبس

با سلام      البته عرض کردم ، مقاله نظر نویسنده است و تایید و رد نمی شود ، ممکن هست تعداد موجود ، بیشتر یا کمتر باشد ویا ارقام مربوط به زمینگیر بودن با عملیاتی بودن پرنده ها ، کم و زیاد شود .    اصل مطلب اینجاست که وضعیت ناوگان به هیچ عنوانی ، مطلوب ارزیابی نمی شود و این مشخصاً به معنای بحران در زمان بروز تنش های غیر قابل پیش بینی است 

با سلام      البته تعداد جنگنده های عملیاتی در هر اسکادران جزء اطلاعات طبقه بندی شده است و حتی اگراطلاعاتی وجود داشته باشد ، اجازه افشاء آن وجود ندارد . با این حال ، احتمالاً منظور نویسنده بخشی از سازمان رزم این اسکادران هست و ممکن است مدلهای دیگری از جنکنده های موجود در این پایگاه و اسکادران حضور داشته باشند . تا آنجا هم که اطلاع دارم ، گونه  UB یا براساس نامگذاری ناتو MIG-29 B ، فاقد رادار هست ولی حسگرهای فروسرخ استاندارد را در اختیار دارد و به شکل بسیار زیبایی هم مسلح خواهد بود .   البته متاسفانه  برای نیروی هوایی همچنان وضعیت قرمز هست .      

با سلام باز آماد اساسی فالکروم های ایرانی براساس اطلاعات منتشر شده ، با پایان یافتن فوریه 2016 میلادی ، مرکز تعمیرات اساسی میگ-29 نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، مستقر در پایگاه دوم شکاری شهید فکوری تبریز ( TFB.2) موفق شد تا طی یک برنامه سه ساله ، اورهال جنگنده آموزشی دو سرنشینه MIG-29UB را به اتمام برساند .کار بر روی این پرنده رزمی ، ( جنگنده میگ-29 یو.بی ، به رجیستر 6303-3 )جمعی اسکادران دوم تاکتیکی با اجرای 17000 نفر-ساعت کار در دستور کار قرار داده شد و با موفقیت به پایان رسید . میگ مزبور تا سال 2007 ، جمعی اسکادران یازدهم مستقر در پایگاه یکم شکاری (تهران) بشمار می رفت که در این سال به پایگاه دوم شکاری منتقل و پس از دو سال پرواز عملیاتی ، در سال 2009 زمینگیر و در نوبت تعمیرات اساسی قرار گرفت . در گذشته (اوایل سال 2000 میلادی ) ، تعمیرات نیمه عمر این پرنده ، توسط متخصصین فنی مرکز اورهال مهرآباد به انجام رسید . با این حال نیروی هوایی قادر نبود قطعات یدکی مورد نیاز برای پیشرانه های پرمصرف و مستهلک شده RD-33 را از سال 2013، با واسطه منابع خارجی تامین نماید ، در نتیجه ، متخصصین فنی پایگاه دوم شکاری ، به این نتیجه رسیدند که می بایست با اتکاء به منابع داخلی این مهم را به انجام رسانند که این ماموریت در بازه زمانی 2012 تا 2016 اجرا گردید . پیش از شروع این برنامه ، مابین سالهای 2008 تا 2012 ، بدلیل وجود قطعات یدکی ، هرساله یک فروند از میگهای روسی اورهال و تحویل نیروی هوایی می گردید . از زمان سقوط اتحاد شوروی ، نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، مشکلات قابل توجه و عدیده ای را برای دریافت پشتیبانی فنی و قطعات یدکی از روسیه ، تجربه نموده است . این مساله ، استمرار آمادگی رزمی ناوگان جنگنده های روسی موجود درسازمان رزم نیرو ( MIG-29 و SU-24) رابشدت دچار مخاطره نموده و علیرغم اینکه این جنگنده ها در دهه 90میلادی بطور مستقیم از روسیه خریداری شدند ، اما بلحاظ آمادگی رزمی ، همواره در یک سطح پایین تر نسبت به پرنده های غربی موجود در ناوگان رزمی نیروی هوایی ( F-4 و F-5) قرار دارند . با این وجود ، تنها یکبار ، درسال 2007 ، روسها در جریان یک معامله 150 میلیون دلاری ، 50 دستگاه پیشرانه RD-33 را به ایران انتقال دادند . به اعتقاد نویسنده خبر ، مقامات ارشد ضد اطلاعاتی ایران براین عقیده اند که کرملین ، مخفیانه با سران تل آویو برای کاهش توان رزمی نیروی هوایی ارتش ، هماهنگی های لازم را بعمل آورده اند ، چرا که به شکل غیر منتظره ای ، مابین سالهای 1998 تا 2008 ، سطح پشتیبانی فنی از جنگنده های میگ -29 فالکروم و بمب افکن های سوخو-24 فنسر ، بسرعت کاهش یافت و به پایین ترین سطح ممکن رسید . اسکادران 22 تاکتیکی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، در حال حاضر مسئولیت دفاع هوایی از شمال غرب ایران را بر عهده دارد ، چرا که تهدید جنگنده های اف-16 ترک در این منطقه بسیار جدی و قابل توجه است . سازمان رزم این اسکادران ، از چهار فروند MIG-29UB ، بعلاوه یکفروند MIG-29A بهره می برد و بجز یکی از فالکروم های دو سرنشینه ، بقیه کاملاً عملیاتی بوده و پرنده چهارم ( رجیستر 6302-3) قرار است برای تعمیرات اساسی به پایگاه یکم شکاری تهران ، تحویل داده شود طبق اخبار منتشر شده ، جنگنده فالکروم (رجیستر 6301-3) از یکم ژانویه 2016 ، تحت تعمیرات اساسی مشابهی در تبریز قرار دارد . پی نوشت : 1- مطالب فوق الذکر ، نظر نویسنده مطلب است و تایید و ردّ نمی گردد . 2- منبع : با کمی ویرایش Air Forces Monthly - April 2016 ، صفحه 24 صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

با سلام     در بخش نخست مقاله ترجمه شده  عرض شد :    منبع : با اندکی  تلخیص و ویرایش  ،Air Forces Monthly - April 2016  صفحات 74-72       از توجهی که مبذول داشتید سپاسگذارم   البته نویسنده مقاله این نکته را ذکر کرد که پایگاه دوم تعطیل نمی شود ،  صرفاً یک جابه جایی نیرو هست و ارتش آن را تخلیه و هوا- دریای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی جای آنها را خواهد گرفت و هوا- دریا ارتش به پایگاه سوم در کُنارک (بزرگترین پایگاه هوا-دریای آسیای جنوب غربی ) نقل مکان خواهد نمود .   البته با توجه به دستور صریح ستاد مشترک برای ساخت پایگاه جدید ، به نظرم ، توسعه استعداد رزمی هوا-دریا با خرید بالگردهای جدید ، جدّی هست و اگر این خبررا در کنار خبر تشکیل هوانیروز سپاه بگذاریم ، نشان می دهد که جنگ سوریه تاثیر خودش را حداقل روی کاغذ گذاشته و امیدواریم بسرعت به مرحله عمل درآید .   در مورد پرنده های بال ثابت چیزی گفته نشده بود ولی در سالهای نه چندان دور ، قرار بود نمونه گشت دریایی ایران-140 تحویل شده تا ناوگان فرسوده اوریون ها و فوکرها بازنشسته شوند ولی ظاهراً جنس در شُرف بازنشستگی غربی ، عمر بیشتری نسبت به پرنده های بال ثابت  جدید شرقی  در هوا-دریا خواهد داشت .                    

با سلام      مونتی (مونتگمری ) در شمال آفریقا        نبردی که در حال برنامه ریزی آن هستیم ، یک بازی به تمام معنا ، پُر سرو صدا و واقعی بشمار می رود و بطور مشخص ، درگیر یک جنگ سخت و معامله ای بزرگ خواهیم شد . اگر در این نبرد پیروز شویم ، این به معنای پایان یافتن جنگ در صحرای شمال آفریقا خواهد بود ( جدا از عملیات پاکسازی نهایی )  .در کُل ، این جنگ نقطه عطف بسیار مهمی محسوب می شود ، در نتیجه ، ما نمی توانیم ، شانسی را برای پیروزی ، از دست بدهیم .    ارتشبد ستاد ، سر برنارد . لاو. مونتگُمری    بخشی از دستورات مربوط به روحیه رزمی    14 سپتامبر 1942

با سلام    بخش دوم :       زمانی که پایگاه سوم نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در کُنارک  تکمیل گردد ، یکی از بزرگترین زیرساختهای نیروی های مسلح ایران در سواحل خلیج پارس و  آسیای جنوب غربی بشمار خواهد آمد .   باز گشت از ابدیت  :   تا اواخر سال 2015 ، سازمان رزم هوا- دریای نیروی دریایی ارتش ، در شرایط خوبی قرار نداشت . اما با مهیا شدن شرایط ، یکفروند بالگرد  ضد زیردریایی AB-212 و دو فروند بالگرد سی کینگ SH-3D و سوپراستالیون RH-53D توسط شرکت نوسازی و پشتیبانی هلیکوپتری ایران (IHSRC) به وضعیت عملیاتی بازگردانده شد . این درحالی بود که به شکل همزمان ، یکفروند پرنده گشت دریایی فوکر F-27.400M ، پس از گذراندن دوره تعمیرات اساسی توسط صنایع "یاشی" (IACI) به هوا-دریا تحویل داده شد .       خدمه نجات در درون بالگرد ASH-3D پس از بازگشت از ماموریت محوله در جریان رزمایش ولایت -94   همین پرنده ، پس از طی آزمایشات پروازی ، همراه با 13 فروند بالگرد دیگر ، شامل یکفروند  بالگرد ضد زیردریایی AB-212  ، بالگرد سی کینگ  ASH-3D و حداقل  3  فروند اف-27 دیگر ، در این رزمایش شرکت نمود که خبر خوبی برای این نیرو محسوب می شد .     این پرنده ها ، پس از بازسازی ، دهها سورتی گشت دریایی ، ماموریتهای ضد زیردریایی و  حمل و نقل هوایی پرسنل رزمی را میان پایگاه های نیروی دریایی تا محل اصلی رزمایش در کُنارک با موفقیت کامل به انجام رساندند .     بالگردهای نوسازی شده  نیز پس از برگزاری مراسم خاصی که با حضور فرماندهان ارتش جمهوری اسلامی ایران و واحد مهندسی نیروی دریایی ارتش در پایگاه دوم نیروی دریایی  صورت گرفت ، به  اسکادران های محل ماموریت خود ( اسکادرانهای یازدهم و سیزدهم )    تحویل داده شد . اما وضعیت بالگردهای سنگین سوپراستالیون کمی متفاوت بود ، چرا که نخستین بالگرد RH-53D ( رجیستر 2701-9) برای آخرین بار در سال 2005 ، تحت تعمیرات اساسی قرارگرفته بود و پس از 4 سال اجرای ماموریتهای محوله ، به منظور چک مجدد ، در فوریه 2010 به تاسیسات شرکت نوسازی و پشتیبانی هلیکوپتری ایران ارسال گردید تا اورهال گردد .       هاور کرافت ولینگتون BH-7 یکی از دارایی های ارزشمند نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی بشمار می رود که درسالهای اخیر به موشکهای کروز C-802 مسلح شده است      قبل از هرگونه اجرای تعمیرات اساسی بالگرد 2701-9  ، بخشی از قطعات آن به بالگرد 2702-9 که در جریان یک ماموریت در جزیره کیش به سال 2006 ، دچار سانحه شده بود ، منتقل گردید . با این وصف ، بالگرد 2702-9 ، با استفاده از قطعات یدکی تهیه شده از بازار سیاه در سال ژانویه  2015 اورهال و پس از 9 ماه آزمایشات پروازی ،به خط پرواز بازگشت . در یکم دسامبر 2015  با توجه به پایان یافتن چرخه عملیاتی ، بالگردهای سی کینگ ( رجیستر 2302-8) و ( رجیستر 2303-8)، فوکر اف-27 ( رجیستر 2602-5) به همراه دوفروند  هاورکرافت BH-7 و SRN-6 ، برای گذراندن تعمیرات اساسی ، به شرکتهای مربوطه (شرکت نوسازی و پشتیبانی هلیکوپتری ایران ، صنایع یاشی ، صنایع هوایی ایران ) تحویل داده شدند . این درحالی بود که پس از اتمام تعمیرات  اساسی ، بالگرد ضد زیردریایی سی کینگ  به پایگاه یکم دریایی (اسکادران دوازدهم )  تحویل داده شود و  پرنده گشت دریایی فوکر نیز در اختیار اسکادران 15 قرار گرفت .           درجریان رزمایش ولایت-94 ، بالگردهای ASH-3D این نیرو طبق برنامه ریزی های قبلی ، 12 تفنگدار نیروی دریایی را بر روی شناور پشتیبانی کلاس هنگام پیاده نمودند . در تصویر ، بالگرد ضد زیردریایی AB-212 ( رجیستر 2416-6) درحال اجرای ماموریت گشت زنی خود است .      اطلاعات موجود نشان می دهد که فوکر اف-27  (رجیستر  2602-5) در سال1997  (در مهرآباد ) بعلت اتمام مجوز پروازی ، زمینگیر گردیدو پس از تدوین  برنامه ریزی برای تعمیر و نگهداری – PDM، کار تعمیر اساسی آن از فوریه 2012 آغاز شد .   با فراهم آمدن بودجه لازم ، صنایع "یاشی" ، کار تعمیرات سنگین را از ژوییه 2012 آغاز نمود و پس از طی تست پروازی 2 ماهه ، این پرنده در فرودگاه بین المللی مهرآباد ، (سپتامبر 2015) به نمایندگان هوا-دریای نیروی دریای ارتش تحویل گردید .   سازمان رزم :   بر اساس اطلاعات منتشر شده ، ستاد مشترک ارتش ،با دریافت یک برنامه 10 ساله ، ماموریت یافت تا با یک تغییر اساسی ، یگان های هوا-دریای نیروی دریایی (شامل اسکادران یازدهم و سیزدهم ) را در قالب پایگاه سوم هوا-دریا (کُنارک ) سازماندهی نماید ، چرا که براساس برنامه ریزی ها ، یگان بالگردی پایگاه دوم دریایی می بایست در سال 2020 منحل و همه دارایی های بالگردی و همچنین پرنده های بال ثابت نیرو ، در پایگاه سوم ، متمرکز شود .   به اعتقاد نویسنده مقاله ، این پایگاه به نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی  تحویل داده خواهد شد و بطور مشخص ، پس از آن ، ناوگان بالگردهای MIL-171 نیروی دریایی سپاه ، از مبداء این پایگاه عمل خواهند نمود .     بالگردهای میل-171 نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی      این مساله نشان می دهد که  نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی  ، مسئولیت تامین امنیت خلیج پارس را بر عهده خواهد گرفت ، در حالی نیروی دریایی ارتش ، وظیفه کنترل عملیاتی در تنگه هرمز ، دریای عمان و اقیانوس هند را خواهد داشت .   در نتیجه ، با تغییر مسئولیتها ، بتدریج ، شرایط برای بازگرداندن دو فروند AS-61 A.4 ، هفت فروند ASH-3D ، یکفروند RH-53D و یکفروند فوکر اف-27 ، فراهم  می شود .بین سالهای 2009 تا 2015 ، یکفروند AS-61 ، شش فروند ASH-3D ، پس از تعمیرات اساسی ، به اسکادران دوازدهم هوا-دریا تحویل شدند .   بررسی مختصرتوان رزمی قدرت هوایی نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران :   در فوریه 1979 میلادی ، زمانی که رژیم پهلوی سرنگون شد ،  بازوی هوایی نیروی دریایی ارتش ، 12 فروند پرنده بال ثابت عملیاتی و 39 فروند بالگرد ، در اختیار داشت .  علاوه براین تعداد ، 5 فروند بالگرد ASH-3D سفارش داده شده بود و یک برنامه بلند مدت برای بخدمت گرفتن 12 فروند CH-53E تا پایان سال 1981 ، در دست اقدام قرار داشت .   اگر چه ، شاخه هوایی نیروی دریایی ، خدمات ارزنده ای در طول دفاع مقدس ارائه نمود ، با این وصف ، سازمان رزم آن برای مقابله با تهدیدات جدید ، کافی به نظر نمی رسید  . اما با شروع سال 2009 ، فرآیند بازسازی این نیرو دردستور کار قرار گرفت ، که در نتیجه آن ، هوا- دریا ، بسرعت به بالاترین سطح آمادگی خود از سال 1989 میلادی  ( پایان جنگ ) رسید .   با شروع ماه مه 2013 ، اسکادران سیزدهم هوا- دریا ، مجدداً توانایی خود را در استفاده از تجهیزات مین روبی  بدست آورد . همچنین از ژوئیه 2014 ، اسکادران یازدهم ، تنها بالگرد مسلح خود (AB-212) را در اختیار گرفت  و از فوریه 2015 ، اسکادران دوازدهم ، همزمان قادر بود تا از 4 فروند بالگرد ASH-3 خود استفاده نماید .         علیرغم این دستاوردهای ارزشمند ، سرفرماندهی نیروی دریایی بشدت در حال تهیه مقدمات و برنامه ریزی های لازم برای خرید 12فروند بالگرد چینی Z-9 ، پس از پایان تحریم تسلیحاتی درسال 2021 ، است .          بالگرد SA-365 و نسخه چینی آن Z-9 ، گزینه احتمالی نیروی دریایی برای جایگزینی بالگردهای ضد زیردریایی هوا- دریا       این مجموعه با صرف زمان ترجمه  شده است ، بنابراین ، هر گونه برداشت با ذکر منبع (MILITARY.IR) خواهد بود .  در غیر اینصورت ، برداشت کننده  ، عرفاً و شرعاً ، مسئول خواهد بود .   :rose: مترجم : MR9     :rose:     پایان 

                  یکی از مهمترین تجارب ارتش ایالات متحده در جنگ ویتنام ، استفاده گسترده از بالگردهای هجومی و ترابری تاکتیکی  با هدف تحرک بخشیدن به  انتقال واحدهای نظامی در میدان  نبرد بشمار می رفت . با پایان یافتن  جنگ ، ایران بعنوان یک متحد منطقه ای این کشور  در دهه 70 میلادی ، به  یکی از مهمترین دریافت کنندگان سخت افزار نظامی ایالات متحده برای ایجاد  بزرگترین نیروی هوانیروز آسیای جنوب غربی ، تبدیل گردید . در این میان ، شاید یکی از مهمترین سخت افزارهای وارد شده به سازمان رزم هوانیروز ، بالگرد BELL-214 بشمار می آمد که بتدریج به  اسب کاری این نیرو تبدیل گردید . براساس اطلاعات منتشر شده ، ایران در حد فاصل سالهای 1972 تا 1976 ، چیزی در حدود 335 فروند از این بالگرد ترابری را دریافت نمود که از این تعداد 39 فروند از نمونه BELL-214C ( نسخه جستجو و نجات ) بود .    با این وصف ، هدف از این نوشتار، بررسی عملکرد فنی  این بالگرد نخواهد بود ، بلکه  شرح جانفشانی ها و ایثارهای  خلبانان و پرسنل فنی هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران  و  اثبات این نکته است که بر خلاف  کج فهمی های موجود ، چه ارتباط صمیمانه و محبت آمیزی میان پرسنل ارتش جمهوری اسلامی ایران و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در جبهه های نبرد حق علیه باطل وجود داشت .    بطور مشخص ، این نوشتار ، از زبان سرهنگ فنّی هوایی ، سید صیاد هاشمی بازگو می گردد :       راند نخست : آغاز ماجرا     در یکی از عملیاتهای مشترک در منطقه عملیاتی شلمچه ، تیم های آتش هوانیروز با استقرار در منطقه دارخوین ، این محل را به قصد اجرای آتش پشتیبانی  از نیروهای سطحی ، ترک می کردند . عملیات با محوریت یگانهای پیاده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در حال انجام بود و به مانند همیشه ، دو رکن اصلی پشتیبانی رزمی ، یعنی توپخانه و هوانیروز در حمایت از عملیات حضور داشتند .    با شروع عملیات رزمی ، 13 تیم آتش به منطقه روانه شده و پس از بازگشت آخرین تیم ، برای اجرای یک ماموریت جدید ، تیم آتش چهاردهم مشغول آخرین بازبینی ها قبل از عزیمت به منطقه بود .    طبق معمول ، چشم همه نفرات قرارگاه  به افق غرب بود تا بازگشت سالم  تیم های عملیاتی ، تیم جدید آتش با خیال راحت منطقه را ترک کنند  ولی این اتفاق نیافتاد و تیم سیزدهم  با 3 فروند بالگرد کبری ، بدون همراهی بالگرد جستجو و نجات ، به آسمان قرارگاه رسید .   شبیه به سایر موقعیتهای مشابه ، نگرانی و زمزمه بروز سانحه فضای قرارگاه را در بر گرفت و سئوال و جواب با خلبانان کبری شروع شد . به گفته خلبانان ، بالگرد رسکیو ، با آتش زمینی مورد اصابت قرار گرفته و بدلیل نقص در پیشرانه  مجبور به فرود اضطراری در خط خودی شده بودند و خدمه آن به شکل معجره آسایی ، در مسیر بازگشت به قرارگاه قرار داشتند .     ادامه دارد .........................     پی نوشت :   منبع ،  مجله صنایع هوایی ، سال بیست و پنجم ، شماره 290 .

با سلام     پیش درآمدی برای ظهور نخستین ارتش مکانیزه تاریخ نظامی         صرف نظر از ایدئولوژی نازیسم ، ارتش آلمان ، مابین سالهای 1929 تا آغاز جنگ دوم جهانی ، بدون شک پیشگام ایجاد و به کارگیری یگان های مکانیزه با تاکید بر کاربرد واحدهای زرهی به شکل متمرکز در میدان نبرد بشمار می آید . این یگانها ، براساس نظریات نوآورانه سرگرد فولر بریتانیایی و یادداشتهای پراکنده سر بازیل لیدل هارت  که توسط بخش کوچکی از افسران ارتش جمهوری وایمار به رهبری نابغه زرهی " ژنرال هاینز گودریان " جمع آوری شده بود ، تشکیل گردید و به بهترین شکل ممکن ، در دوسال نخست جنگ بکار گرفته شد . تصویر فوق ، رهبر آلمان نازی را در حال سان دیدن از واحدهای تازه تشکیل شده مکانیزه در برلین به نمایش گذاشته است . این رژه به مناسبت " روز قهرمانان" هرساله در برلین انجام می شد . با توجه به این تصویر ،بخوبی سازمان رزم واحدهای مکانیزه آلمانی در ابتدای پیدایش دیده می شود ، زره پوش های شناسایی چرخدار ، نفربرهای نیمه سنگین برای حمل مهمات و پیاده نظام و تانکهای سبک پانزر-2 (PZKPFW-II) ساختار اصلی این یگانها را تشکیل می دادند که عامل اصلی موفقیت ورماخت در اجرای تاکتیکهای بلیتزگریک بود .     پی نوشت :   به مرسدس هیتلر توجه کنید :winking:

با سلام    بطور مشخص ، این فرموده شما ارزش میلیونها مثبت را دارد ، بسیج لشکر مخلص خداست که دفتر آن را همه مجاهدان از اولین نفر تا آخرین نفر امضاء کردند و این امضاء حقیقتاً از روی عقلانیت بوده ، هست و خواهد بود.        تفکر بسیجی ، یک تفکر ارزشمند و تقریباً در تمام تاریخ معاصر نظامی می شود گفت که بی مانند بود و این بدون هیچ تعارفی ، نتیجه آینده نگری حضرت روح ا... ( ره) است که به نسل ما رسید و باید به نسل های بعدی منتقل شود .    اما بسیجی ، مترداف با نافرمانی و چیزهایی شبیه به این نیست ، بسیجی همانقدر که جلوی دشمن ترمز ندارد ، جلوی فرمانده خودش ، خاضع ، فروتن ، فرمانبردار ، مطیع و مودب هست . وقتی سیره شهدا را مطالعه می کنید به همین خصوصیات می رسید .          عرض کردم ، داشتن تفکر بسیجی ، هیچ منافاتی با منطقی فکر کردن و سایر ویژگی های مثبت ندارد و اتفاقاً این خصوصیات باید پر رنگ تر باشد .    و دقت کنید ، بله قربان گو بودن ، بسیار متفاوت از داشتن ویژگی اطاعت پذیری هست . اولی صفت بسیار منزجرکننده و موجب فرومایگی و دومی ، صفت پسندیده ، قابل احترام و ارزشمند هست . 

با سلام    اصولاً کاری ندارم که در استاتوس چه گفتید و عکس العمل بنده چه بود و اینکه صرفاً مدیریت محترم انجمن اِعمال قانون کردند ،    اما پاسخ شما را یکی از پیشکسوتان هوانیروز ارتش (بعنوان یک نظامی جنگ دیده ) و نه یک شخص غیر نظامی ، بخوبی مشخص کرده      مدیریت احساسهای متضاد کار دشواری است ،   اما برای رسیدن به کمال و آرامش ،  نیاز به جدیت و تمرین دارد   مثلا باید تمرین کنیم که در اوج مهربانی گاهی کمی جدی باشم و در اوج اعتماد گاهی کمی بدبین و در اوج سادگی گاهی کمی سیاستمدار باشیم ،    تنها رفتارهایی که بصورت مطلق و بدون تضاد باید در رابطه باشد صداقت و وفاداری است که هیچ جایگزینی ندارد.   با مدیریت این رفتارها کمترین آسیب به احساسات ما وارد خواهد شد و کمترین آسیب را به احساسات دیگران خواهیم زد .     1-  مدیریت احساسات : فرض براین هست که کاربران انجمن ، در یک محدوده سنّی مشخص هستند که می توانند خودشون را در برابر غلیان احساسات کنترل کنند .   2- جدّیت و تمرین :  بطور مشخص ، رسیدن به عبارات بالایی ، نیاز به تمرین دارد    یک فرمانده خوب ( به مانند تمام فرماندهان موفق تاریخ نظامی ) ، همواره یک گوش تیز برای شنیدن  و دو چشم قوی برای دیدن دارد ولی بطور مشخص ، آنچه که در سازمان نظامی اهمیت صد چندان دارد ، رعایت سلسله مراتب و در کنار ان ، مبحث احترامات ( نخستین چیزی که وقتی به سربازی می روید ، یاد گرفته می شود ) خواهد بود .      پی نوشت :   1- مشخصاً انجمن میلیتاری ، پادگان نیست ، اما وقتی صحبت مقایسه فرماندهان و مدیریت انجمن هست ، ناچاراً این مقایسه باید ضورت گیرد    2- عدم رعایت احترام متقابل در میان جمع و عدم رعایت سلسله مراتب (در اینجا نه بعنوان انجمن مجازی ، بلکه بعنوان یک سازمان نظامی ) منجر به هرج و مرج می شود .    3- وجه مشترک انجمن میلیتاری و یک سازمان مسلح ، برابر بودن همه دربرابر قانون هست . در یک سازمان نظامی ، وقتی یک افسر ارشد ، جرمی مرتکب می شود ، به همان اندازه قانون در مورد وی  اِعمال می شود که بطور مثال یک افسر جزء یا یک درجه دار و یا یک سرباز عادی .   4- اگر نیاز باشد ، براساس مندرجات آیین نامه انضباطی نیروهای مسلج ج.ا. ایران ، تک تک موارد پیش بینی شده ، بیان خواهد شد .    ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------   5- ارتشبد ستاد ، سر برنارد مونتگمری ، در زمان دانشکده افسری ، بدلیل دادن جواب سربالا به استاد واحد درسی " شناخت چهارپایان " و در پاسخ به این سئوال که ( با عرض معذرت) ، شکم چهار پا در روز چند بار کار می کند !!! پاسخ بدی داد و به همین دلیل تجدید دوره شد ولی در زمان فرماندهی ارتش هشتم در شمال افریقا ، همواره از این ماجرا بخوبی یاد می کرد و اعتقاد داشت که از میان رفتن سلسله مراتب و احترامات ، یعنی فاجعه نظامی !!

با سلام مجدد    کاملاً    در جریان جنگ دوم جهانی  و جنگ سرد ، ناخداهای زیردریایی های طرفهای درگیر ، یک آلبوم تصویری کامل از شناورهای رزمی طرف مقابل داشتند و در کنار آن ، بدلیل تفاوت صدای پروانه های این شناورها ، برای پرسنل آموزش دیده ، امکان بازشناسی این شناورها بدون مشاهده بصری آن وجود داشت .    حالا ببینید که وجود چنین اطلاعاتی  در یک شناور رزمی ، تا چه اندازه ارزش داشت .    پی نوشت :   علی الظاهر ، درشناورهای نیروی  دریایی ، در کتابخانه باشگاه افسران هر ناو ، یک نسخه سالنامه بریتانیایی " جینز" وجود دارد که تقریباً منبع کاملی برای این کار هست . 

با سلام مجدد    جناب حیدری عزیز ، بنده مجبور کردید مجدداً به آرشیو سری بزنم  :winking:          تصویر فوق الذکر ، شکار جالبی هست از سوی پرنده های شناسایی نیروی دریایی ایالات متحده  از خرس های دریایی ارتش سرخ    رزمناو کیروف در دهه 80 که همانطور که مشاهده می کنید ، تحلیلگران اطلاعاتی غربی با شناسایی رادارهای موجود بر روی این شناور نظامی ، برای آنها یک شناسه ویژه در نظر گزفته بودند .            این هم یک شکار جالب توجه دیگر توسط پرنده های غربی ، نخستین تستهای جنگنده عمود پرواز YAK-36 که تا جایی که یادم هست برروی شناور بالگردبر "مسکوا" در مدیترانه گرفته شده است . ارزش چنین تصاویری در زمانی که هیچ منبع تصویری از پرنده های جدید اتحاد شوروی وجود نداشت ، میلیونها دلار بود .          شناسایی بصری ، شناور بالگردبر "لنینگراد "توسط پرنده شناسایی نیمراد نیروی دریایی بریتانیا    میانه سال 1974 ، در حالی که بالگردهای میل-8 و کاموف-25 روی عرشه اصلی استقرار دارند