با سلام    دوستانی که در فوروم های انگلیسی زبان یا عرب زبان یا سایر زبان ها فعالیت می کنند ، این متن را ترجمه و با تصویر در انجمن های مذکور قرار دهند . شاید بهترین پاسخی برای یاوه گویی های حضرات باشد    یه روز یه ترک ،یه اصفهانیه،یه قزوینیه،یه لُره،یه مشهدیه ، یه شمالیه،یه جنوبیه وخیلی ازبچه های گُل این آب وخاک ایستادن تا دشمن به دین وناموس وحیثیتمون چپ نگاه نکنه... ترکه باکری بود، اصفهانیه همّت بود، قزوینیه بابایی بود، لُره بروجردی بود، مشهدیه برونسی بود، شمالیه حسین املاکی بود، وجنوبیه هم علم الهُدی... آره همه باهم بودن و موندن و... مراقب باشیم جدامون نکنن...   یاعلی (ع) مدد         این هم تصویری بود که جناب " حامدوف" درست بعد از پست بنده گذاشتند        پی نوشت :   این متن را دقیقاً در ژوئن 2014 ، در تاپیک مرحوم " از همه جا رنگ میلیتاریستی " گذاشته بودم .

با سلام       ضمن تشکر از موضوع بسیار جالبی که برای ارائه انتخاب فرمودید    بطور دقیق در آبان 1381 ، شبکه خبری میدل ایست نیوزلاین به نقل از مقام های ناشناس در پنتاگون عنوان کرده بودند که  ج.ا.ایران ، نخستین صادرات سیستم موشکی ساخت داخل خود ( شهاب-3) را با لیبی امضاء کرده . این قرارداد 5 ساله بود و شامل صادرات فناوری و آموزش خدمه لیبیایی نیز می گردید .   براساس ادعای مقامات آمریکایی ، کره شمالی هم در این طرح مشارکت داشت و طرف لیبیایی موظف بود هرساله مبلغ 13.5 میلیارد دلار را بپردازد .   پی نوشت :   این ادعای مقامات آمریکایی بشمار می رود و صحت و سقم آن مورد تایید نیست . 

با سلام   البته یک نکته ای در این زمینه به صورت کامل فراموش شده و آن سیاست سادات معدوم در مواجه با رژیم صهیونیستی است . وی معتقد بود مواجه اعراب با این رژیم باید  بر اساس " استراتژی معانقه تا جایی که خفه شود" پی ریزی گردد که علی الظاهر نظریه جالبی به نظر می رسید ولی طبق معمول بعد از کمپ دیوید ، به جای رژیم صهیونیستی ، این اعراب بودند که به جای سیاستمداران تل آویو ، دچار فراموشی و سپس خفگی شدند .       ارتش کشورهای عربی خطاب به حزب ا....    "عیب ما را بپوشان ، خدا خیرت دهد "     این کاریکاتوری بود که در اثنای جنگ 33 روزه در یکی از روزنامه های عربی به چاپ رسید .     پی نوشت :   ضعف اعراب را بخوبی در اظهارات اخیر اشتون کارتر می شود تشخیص داد. 

با سلام    این پست به طور مستقیم خطاب به کسانی هست که بطور  مرتب بر طبل فارس و ترک و عرب و بلوچ و لر و ... می کوبند و حاضر نیستند دست از سر این شکل مطالب بگذرند :     تنها چیزی که از تاریخ آموخته شد ، این درس بود :   هیچ کس از تاریخ نیاموخت        روزنامه القبس ( چاپ کویت) - 1981     به تیتر داخل کادر قرمز دقت کنید ، خیلی تمایل دارید یک دیوانه زنجیری مثل صدام مجددا پیدا شده و به جمهوری اسلامی ایران حمله کند و بعد وزیر امور خارجه اش ( طارق یوحنا عزیز )  ترهّات خودش را مبنی بر " بهتر بودن وجود 5 ایران کوچک ، به جای یک ایران بزرگ" بیان کند ؟؟   اگر تمایل دارید ، همچنان بر طبل قومیت ها بکوبید که زمانی از کرده و گفتار و عملکردتان پشیمان می شوید که فایده ای نخواهد داشت . 

با سلام    خبر ناراحت کننده ای هست ،  با این وصف ، مراسم تشییع پیکر مطهر پاسدار شهید سید اسماعیل سیرت نیا ، سه شنبه 19 آبان 1394 ، ساعت 9 صبح ، از محل سپاه ناحیه رشت بسمت گلزار شهدای این شهرستان      شهید سید اسماعیل سیرت نیا ( نفر دوم ) از راست      تصاویر تشییع پیکر این شهید در ستاد لشکر 27 محمد رسول ا....   تصاویر بیشتر از این شهید      پی نوشت :   این تصاویر یک مساله خوب در اذهان ثبت می کند ، ارتش ، سپاه ، بسیج ، نیروی انتظامی تفاوتی نی کند  ، اگر نیّت ، دفاع از جان و مال و دین و ..... قرار گیرد.    این مساله اگر در فرآیند ذهنی ما جا بیافتد ، دیگر شاهد یکسری رقابتهای ناراحت کننده و غیر ضروری در فضای واقعی و مجازی نیستیم .

با سلام    تاریخی که دکتر عزیز ما ، زحمت این تاپیک را متقبل شدند ، در خصوص چگونگی  استفاده طرفین از حربه تبلیغات برای منکوب کردن یکدیگر ( بویژه در حوزه استفاده از سلاح شیمیایی ) مطلبی در ذهن  بود ، که تصویر مرتبط با آن را در فضای وب پیدا نکردم ، هر چند سالها پیش در این ارتباط   کتابی در اینباره مطالعه کرده بودم که پس از مدتها ، مجدداً آن را پیدا نموده  که بخش از این تصویرسازی ها تقدیم می شود :   در جنگ جهانی نخست ، ساختار تبلیغاتی متفقین ، برای ایجاد یک حّس دشمنی نسبت به آلمانی ها و ایجاد انگیزه برای مقاومت:    " خاطره غول پروسی کف آلودی را برای مردم متصور می شدند که در سر راه پیشروی خود ، کلیساها را تخریب می کرد ، زنان را مورد هتک حیثیت قرار می داد و از آن مهمتر ، از سلاح گاز برای از میان بردن زندگی استفاده می نمود . تصویر زیر ، یکی از شبیه سازی های این غول پروسی کف آلود را تشریح کرده است "  

با سلام خدمت دوستان    امپراطوری ژاپن از عصر "میکادو" به این سو ، شاهد پیشرفتهای شگفت آور در عرصه صنعتی بود و این پیشرفت بطور همزمان در حوزه نظامی برای گسترش حوزه نفوذ در اقیانوس آرام بعنوان حوزه نفوذ سنتی مورد ادعای این کشور نیز صورت گرفت . با این حال ، علیرغم تمام حرف و حدیث ها ، این پیشرفت ، یک شبه صورت نگرفت .    در حوزه طراحی پرنده های رزمی  ، تا قبل از ورود جنگنده مشهور میتسوبیشی A6M زیرو ، صنعت هوایی این کشور شناخته شده نبود و این مساله بخصوص در حادثه "پرل هاربر" موجب غافلگیری نیروی دریایی ارتش ایالات متحده گردید . با این حال نکته جالب در خصوص این جنگنده ریزنقش و چابک ژاپنی ،  ساخت قطعات اصلی آن تحت امتیاز شرکتهای صنعتی ایالات متحده است :           ارابه فرود این پرنده فوق العاده را شرکت مهندسی اوکاموتو تحت امتیاز شرکت آمریکایی بندیکس و پالمر تولید می کرد.                         اویونیک این پرنده توسط شرکت توکیو اینسترومنت با موافقت شرکت آمریکایی اسپری ، پایونیر و کولزمن.                          ملخ ها هم توسط شرکت سومیتومو تحت امتیاز شرکت هامیلتون استاندارد  تولید می شد.

با سلام   بارها به دوستان گفته شد ، وارد مباحث حاشیه ای نشوند ، سهم پیروزی ها وعدم الفتح ها در دفاع مقدس برای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و ارتش جمهوری اسلامی ایران یکسان هست و در این مساله هیچ شک و شبهه ای وجود ندارد .   آنهایی که برای دفاع از ارتش ، سپاه را مورد هجمه قرار می دهند ، و آنهایی که برای دفاع از سپاه ، ارتش را مورد نکوهش قرار می دهند ، دچار یک آشفتگی فکری هستند که این آشفتگی فکری ، صرفاً با مطالعه برطرف می شود .   بر هیچکس ، نقش ارتش و سپاه در دفاع از کشور پوشیده نیست و کسی هم قصد زیرسئوال بردن  زحمات و جانفشانی این عزیزان را ندارد ، بنابراین ، به جای ورود به این مباحث ، مسیر تاپیک را دنبال کنید . در غیر اینصورت ، بدون تعارف و توجه به سابقه عضویت ، برخورد خواهدشد

با سلام خدمت دوستان     میراژ و فونیکس ، دشمنان ابدی            پچ بازوی بازسازی شده خلبانان میراژ نیروی هوایی ارتش عراق      سروان خلبان  " محمد سلیم الجبوری "  خلبان میراژ به رجیستر4528 که به سال 1986 توسط یک تیر موشک فامد AIM-54 فونیکس به سیخ کشیده شد 

با سلام خدمت دوستان      نیروی هوایی ارتش بعث عراق ، تا قبل از ورود میراژها و خلبانان آموزش دیده در فرانسه که براساس استانداردهای  سختگیرانه ناتو آموزش می دیدند، تقریباً در حوزه رزم هوایی ، در مقابل نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، حرفی برای گفتن نداشتند ، با این حال ، پس ازورود این پرنده های فرانسوی ، مهمات غربی و خلبانان آموزش دیده پرانگیزه ، چهره رزم هوایی در جنگ با ایران ، تا حدود زیادی تغییر پیدا نمود . این پرنده های زیبای فرانسوی ، به محض ورود به سازمان رزم ارتش  عراق در چهار اسکادران  به شرح ذیل سازماندهی شدند :       پچ بازسازی شده یکی از چهار اسکادران ذیل ( ناشناس )       اسکادران هفتاد و نهم ، با ماموریت  شناسایی و اجرای حملات زمینی  اسکادران هشتاد و نهم ، با ماموریت دفاع هوایی  اسکادران هشتاد و یکم ، با ماموریت اجرای حملات زمینی و حمله به شناورهای ج.ا.ا در خلیج پارس  اسکادران نود و یکم ، ویژه حملات زمینی دقیق      براساس اطلاعات منتشر شده ، اسکادرانهای هشتاد و یکم و هشتاد و نهم نیروی هوایی عراق ، ضربات سختی از اسکادرانهای هشتاد و یکم ، هشتاد و دوم و هشتاد و سوم نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران دریافت نمودند که یکی از سخت ترین آنها ، سرنگونی میراژ سروان خلبان ، " محمد حامد الانی "  بشمار می آمد . میراژ این خلبان بخت برگشته عراقی ( به رجیستر 4573 جمعی پایگاه هوایی کوت) در ماه مه 1988 ، توسط یک تیر موشک فونیکس در حوالی جزیره خارک ، به سیخ کشیده شد .  

با سلام مجدد البته این فرموده شما ارتباطی با تاپیک ندارد ، اما ماهیت واکنش واحدهای سیاسی به یک موضوع مشخص در دوره های زمانی مختلف ، متفاوت خواهد بود . این را دقت بفرمایید که تعارفات دیپلماتیک با نحوه عمل در فضای واقعی ، متفاوت هستند . همه واحدهای سیاسی در سپهر بین المللی ، منافع ملی خودشون را با حداکثرقدرت دنبال می کنند ، بخصوص در زمان ما که منافع اقتصادی آنچنان سایر مسائل را تحت شعاع خودش قرار داده که در طول قرن گذشته ، بی سابقه بوده است . تمام فرموده شما به شکل مستقیم با نحوه عملکرد در فضای بین المللی ارتباط دارد . هرقدر رفتار در پیگیری منافع برحق خودمان ، هوشمندانه تر باشد ، به همان نسبت ، فضای مانور را برای دشمن تنگ تر می کنیم و گزینه های آنها برای عکس العمل محدودتر خواهد شد .

با سلام البته هدف نویسنده این متن از پرداختن به ماموریتهای شناسایی روسها ، توجیه علاقه IAF به یک پرنده رهگیر فراصوت در ارتفاع بالا و سپس تبدیل پروژه به ارتقاء این پرنده به گونه شناسایی بود . با این حال ، روسها با ارسال فاکس بتها ، به راحتی از پایگاه های نیروی هوایی مصر ، پروازهای شناسایی مورد نیاز ستاد ارتش مصر را انجام دادند و نتیجه این پرواز ها بخوبی خودش را در مراحل نخست جنگ 1973 نشان داد . که در این شکل ، دیگر نیازی به پرواز مستقیم از پایگاه های اتحاد شوروی ، پرواز طولانی و استهلاک پبیشرانه ها و خستگی مفرط خلبان نبود. خفاش مکار در سرزمین مهاراجه بطور مسلم پاسخ بخش دوم فرموده شما منفی هست . IAF به روشهای گوناگون ، سعی کرد تا جلوی این پروازها را بگیرد ولی علی الظاهر موفق نشد . بدین معنی که نه فانتوم ها موفق به رهگیری کامل شدند و نه آتشبارهای هاوک (MIM-23) توانایی جلوگیری از ورود بی پروای روسها به حریم سرزمین های اشغالی در صحرای سینا را داشتند. در خصوص عکس العمل ایالات متحده هم با توجه به بخش سوم این متن : " با آغاز ماه اوت 1970 ، دو فروند پرنده شناسایی یو-2 جمعی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، درجریان بحران سوئز ، و باهدف اجرای ماموریت شناسایی ، از پایگاه نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا در قبرس ( پایگاه آکروتیری AKROTIRI) به پرواز در آمده و با عبور از حریم هوایی سرزمین های اشغالی ، ماموریت خود را به انجام رساندند . اما پس از نخستین پرواز یو-2 ها ، موشه دایان ( وزیر وقت دفاع رژیم صهیونیستی ) با احضار سفیر وقت ایالات متحده در تل آویو ، از اینکه پرنده های شناسایی ارتش ایالات متحده ، درحدود 5 کیلومتر از دالان مشخص شده بر فراز سرزمین های اشغالی ، منحرف شده است ، بشدت به وی اعتراض نمود و تهدید کرد که در صورت تکرار ، به رهگیرهای اف-4 نیروی هوایی ، دستورشلیک به پرنده خاطی را خواهد داد" بدلایل مختلف از جمله دلیل فوق الذکر ، نسخه رهگیر این پرنده از دستور کار خارج شد و به جای آن ، حداقل 3 فروند نسخه بهبود یافته RF-4E به IAF تحویل شد که به احتمال زیاد در عملیات اوپرا ( شناسایی قبل و بعد از حمله ) هم حضور داشتند .

با سلام در حقیقت تا جایی که جستجو کردم ، اطلاعات چندانی در خصوص این غلاف شناسایی نبود ، با این حال با توجه به شناسه فنی این تجهیزات (LORAP یاLONG-RANGE OBLIQUE PHOTOGRAPHY مطمئناً نسبت به دوربین های استاندارد RF-4E قدرت وضوح بیشتری داشت . با این وجود ، ظاهراً فرماندهان وقت IAF زیاد از این غلاف شناسایی راضی نبودند ، چون به محض ورود فالکون ها ، یک غلاف شناسایی جدید را توسعه دادند که با شناسه کندور-2 شناخته می شود که یک دوربین الکترواپتیکال با وضوح بسیار بالا بشمار می رفت ( براساس اطلاعات مندرج در بولتن وزارت دفاع ، یک مخزن سوخت خارجی فالکون برای این منظور بطور کامل تغییر پیدا کرد )

با تمام این اوصاف تمامی عملیات شناسایی برفراز عراق و تاسیسات اوسیراک (1981) به احتمال قریب به یقین ، توسط همین پرنده صورت گرفته است .

با سلام بخش سوم و پایانی با توجه به موفقیت آمیز بودن این پروژه ، جنرال داینامیکز ساخت نسخه جدیدی از جنگنده افسانه ای F-4 را با شناسه F-4X در دستور کار خود قرار داد . این پرنده جدید ، به یک مخزن آب به ظرفیت 300 گالن که در بخش فوقانی سازه هوایی قرار می گرفت و بدنه آن توانایی مقاومت دربرابر حرارت ناشی پیشرانه ها را داشت ، مجهز شده بود .مایع ترکیبی فوق الذکر ، که برای خنک نمودن هوای بخش ماقبل کمپرسور (PCC) پیشرانه جنرال الکتریک J-79 مورد نیاز بود ، سه هدف عمده را در نظر داشت : 1-خنک نمودن هوای ورودی به کمپرسور . 2- افزایش جرم هوای ورودی به پیشرانه ها که بطور طبیعی موجب افزایش رانش می گردید . 3- اضافه نمودن یک اکسید کننده به پس سوزها . پس از اجرای ارتقاء فوق الذکر واطمینان یافتن از صحت عملکرد آن توسط شرکت جنرال الکتریک ، ادامه کار برای مهندسان پروژه F-4X نسبتاً آسان گردید.در جریان آزمایشات صورت گرفته و با خنک سازی هوای ورودی به کمپرسورها (PCC) ، رانش پیشرانه های دوقلوی J-79 به بیش از 50 درصد افزایش یافت که رضایت بخش بحساب می آمد . این افزایش 50 درصدی ، موجب افزایش چشمگیری در سرعت پیمایشی پرنده فوق می شد ،هر چند برای این کار ، اندازه و شکل ورودی های هوا در بخش جلویی بدنه هواپیما دچار تغییرات بزرگی گردید و علاوه برآن ، برای هدایت هوای ورودی به پیشرانه ها نیز ، یک سیستم پیچیده شامل یکسری صفحات داخلی در تونل منتهی به پیشرانه ها در نظر گرفته شد . یکی از مهمترین مشخصات فانتوم جدید ، تغییر ورودی های هوای پیشرانه J-79 بشمار می رفت . آسمانه پرنده جدید با مواد ویژه ای ( پلی کربنات ) تقویت گردید تا حرارت ناشی از اصطکاک در سرعتهای بالا ، مساله ساز نگردد . در نهایت برای انجام یک پرواز ایمن ، سیستم کنترل پرواز ارتقاء و مساحت سکان عمودی افزایش یافت . فتوفانتوم IAF به رجیستر 7576-69 در همین بازه زمانی ، شرکت تولید کننده دوربین HIAC-1 موفق شد تا یک نسخه کوچکتر و سبک تر از دوربین فوق را تولید کند ، به شکلی که بتوان آن را در دماغه جنگنده اف-4 نصب نمود . با این نوآوری ، دیگری نیازی به نصب غلاف سنگین G-139 ، نبود ، در نتیجه با کاهش سطوح "پسا" ، عملکردهای پروازی پرنده شناسایی جدید ، مجدداً افزایش یافت و سرعت پیمایشی آن از 4/2 ماخ به 2/3 ماخ رسید . A= طراحی دوباره بخش دماغه فانتوم برایث دوربین جدید HIAC-1 B= تقویت آسمانه با مواد پلی کربنات برای مقاومت در برابر اصطکاک بوجود آمده در سرعتهای بالا C = اضافه نمودن دو مخزن حاوی مایع خنک کننده D= اصلاح و تقویت کنترلهای پروازی E= بهبود ساختار شبکه ای طولی بدنه F= افزایش مساحت سکان عمودی G= دریچه های دسترسی دوربین H= مکانیزم کنترل هوای ورودی به پیشرانه I= تغییر ورودی هوای پیشرانه J= اضافه شدن مکانیزم تزریق آب به پیشرانه با هدف خنک سازی اما ظاهراً با نزدیک شدن به مراحل پایانی پروژه و روشن شدن عملکرد فوق العاده آن ، تردیدهای بسیار جّدی در مجموعه وزارت دفاع ایالات متحده ، جهت تصمیم گیری برای صادرات نسخه جدید بوجود آمد ، چرا که هیچ کشوری به جز ایالات متحده و اتحاد شوروی نیازی به یک پرنده شناسایی با سرعت 3 ماخ در خود احساس نمی نمود . مسکوت ماندن پروژه برای متحد نزدیک : اما چرا فروش این پرنده به جدی ترین مشتری آن ، یعنی IAF ، مسکوت ماند وادامه نیافت !! نورمن پولمار ، در کتاب خود با عنوان" تاریخچه غیر محرمانه U-2" بخوبی ، نگرانی های ایالات متحده برای فروش این پرنده های سریع السیر به رژیم صهیونیستی را تشریح می کند . وی در این باره می نویسد : " با آغاز ماه اوت 1970 ، دو فروند پرنده شناسایی یو-2 جمعی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، درجریان بحران سوئز ، و باهدف اجرای ماموریت شناسایی ، از پایگاه نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا در قبرس ( پایگاه آکروتیری AKROTIRI) به پرواز در آمده و با عبور از حریم هوایی سرزمین های اشغالی ، ماموریت خود را به انجام رساندند . اما پس از نخستین پرواز یو-2 ها ، موشه دایان ( وزیر وقت دفاع رژیم صهیونیستی ) با احضار سفیر وقت ایالات متحده در تل آویو ، از اینکه پرنده های شناسایی ارتش ایالات متحده ، درحدود 5 کیلومتر از دالان مشخص شده بر فراز سرزمین های اشغالی ، منحرف شده است ، بشدت به وی اعتراض نمود و تهدید کرد که در صورت تکرار ، به رهگیرهای اف-4 نیروی هوایی ، دستورشلیک به پرنده خاطی را خواهد داد" اتخاذ چنین عکس العملی برای کارشناسان وزارت امور خارجه ایالات متحده ، آن هم از سوی یک کشور دوست و متحّد ، که تهدید به سرنگون نمودن پرنده شناسایی آمریکایی می نمود ، قابل درک نبود . اما علیرغم این تردیدها ، بدلیل اینکه پروژه F-4X فاقد رادار مناسب برای موشکهای هدایت راداری بود ، اجازه ادامه پروژه داده شد . تغییرات صورت گرفته در نسخه RF-4X بنابراین ، با فرارسیدن نوامبر 1974 ، یکفروند جنگنده/ بمب افکن F-4E نیروی هوایی رژیم صهیونیستی به فورت ورث و تاسیسات جنرال داینامیکز پرواز نمود تا بعنوان بستر آزمایش ، مورد استفاده قرار گیرد . این پروژه باورود جت اسراییلی آغاز شد و مهندسان جنرال داینامیکز براساس برنامه از پیش تعیین شده ، تا سال 1975 ، یعنی زمانی که این پروژه با مشکلات جدّی مواجه گردید ، مشغول کار بر روی آن بودند . اما دراین سال ، کارشناسان جنرال داینامیکز به این نتیجه رسیدند که تزریق ترکیب آب/ متانول به هوای ورودی کمپرسور (PCC) ، می تواند موجب انبساط شدید تیغه های توربین پیشرانه ها و بروز فاجعه در سرعتهای بالا گردد . بطور همزمان ، مک دانل داگلاس ، پروژه طراحی و ساخت نمونه آزمایشی جنگنده F-15 EAGLE را به پایان رسانده بود و پس از موافقت کنگره و تصویب بودجه مورد نیاز ، درخط تولید قرار گرفت . بنابراین ، از آنجا که ممکن بود F-4 X ، با هزینه کمتر ، عملکرد بهتری از خود نشان دهد ، مقامات ارشد نیروی هوایی ایالات متحده ، بشدت نگران تصمیم کنگره در کاهش بودجه لازم برای تولید موردنیاز ایگل برای این نیرو شدند . علاوه برآن ، کارشناسان وزارت امور خارجه ایالات متحده ، هنوز نگران دستیابی IAF به این پرنده و استفاده از آن بعنوان یک رهگیر و ایجاد مزاحمت برای هواپیماهای شناسایی آمریکایی و حتی هدف قرار دادن پرنده های شناسایی روسی بود که این ، خود یک جرقّه برای ایجاد یک دردسر بین المللی می گردید. این دو عامل در کنار مشکلات فنّی ، نهایتاً ناقوس مرگ پروژه F-4 X را بصدا در آورد .بدین ترتیب ، برنامه F-4 X بصورت نیمه کاره ، رها گردید . فتوفانتوم نیروی هوایی رژیم صهیونیستی در تاسیسات جنرال داینامیکز اما نیروی هوایی رژیم صهیونیستی ، همچنان بدنبال نصب دوربین های سری HIAC-1 ، بر روی فانتوم های خود بود ، در نتیجه ، دو فروند دیگر از اف-4 های این نیرو ، برای ادامه پروژه نصب دوربین ها ، به فانتوم نخست ، اضافه شدند و با پایان یافتن مراحل نصب این دوربین ها بر روی فانتوم های فوق الذکر ، هرسه به نسخه جدیدی از RF-4E ارتقاء یافتند . در این میان ، یک نکته قابل ذکر خواهد بود که بعلت آنچه که کمبود بودجه نام گرفت ، شرکت جنرال داینامیکز هرگز نتوانست پیشرانه های ارتقاء یافته J-79 را دریافت نماید . سه فروند فانتوم شناسایی نیز پس از تکمیل در یک بازه دوساله ( 77-1976) ، به IAF تحویل و به اسکادرانهای های مربوطه ارجاع داده شدند . با ورود این پرنده های شناسایی جدید به سازمان رزم IAF ، خدمه پروازی ، این پرنده ها را به طنز ، لقب حلزون عکاس (Tsalam Shablul) نامیدند ، چرا که علاوه بر کاهش توان پیشرانه ها بعلت سنگینی دوربین ها ، از آنجا که این حلزون های عکاس ، می بایست ، ماموریتهای خود را در ارتفاع نزدیک به 70000 پا اجرا می نمودند ، خلبان و افسر سیستم ها ، به صورت اجباری ، لباس پرواز در ارتفاعات بالا را که در آنزمان توسط شرکت کلارک و با شناسه A/P 22 S-6 ، برای خدمه پرنده های شناسایی ایالات متحده تولید شده بود، بر تن می نمودند . فتوفانتوم نیروی هوایی رژیم صهیونیستی در تاسیسات جنرال داینامیکز حلزون های عکاس IAF ، پس از طی دوران خدمت پر فراز و نشیب خود ، سرانجام در ماه مه 2004 ، بازنشسته شدند . از 3 فروند تحویلی ، دو فروند در انبارهای پایگاه هوایی "اودا" بعنوان ذخیره ، انبار شده و فروند سوم نیز در موزه IAF و در پایگاه هوایی هاتزاریم ، در معرض دید عموم قرار گرفت .

با سلام      قابلیت ارسال پست برای کاربر nimasoltan بمدت یکروز محدود و به ایشان اخطار کتبی داده شد .( بدلیل توهین به سایر کاربران )    ارجاع به پست مورد نظر 

با سلام در حقیقت ، دنیایی که در آن زندگی می کنیم ، ارزش آن را ندارد که بخاطر چهار تکه فلز ، موجب ناراحتی هم شویم و ایضاً موجب تکّدر خاطر هم . با این وجود حقیقت آن هست که گربه افسانه ای گرومن ، جانشین فانتوم های نیروی دریایی ایالات متحده شد و در حالی که هیچ جایگزینی نداشت ، بدلایل فنی و سیاسی ، هورنت ها به جای آنها وارد خدمت شدند ( در حالی که تهدیدها علیه ناوگروه های هواپیمابر ، روز به روز خطرناکتر می شوند ) . اما با توجه به تصویری که ارائه فرمودید ، دو یاد آوری و بحث را همیجا خاتمه یافته تلقی کنیم . ( معادل نظامی آن = آتش بس تاکتیکی )تامکت در ارتش آمریکا در حالی به این مصیبت دچار شد که در زمان خودش ، حریفی نداشت ( نه در سمت روسها و نه در اروپای غربی و نمونه بارز آن هم عملکرد تامکتهای نیروی هوایی در جنگ با عراق بود که اگر درست و کامل پشتیبانی می شدند ، رکورد عجیب و غریبی بلحاظ شکار به ثبت می رسید ) ، در حالی موارد متعددی در شکار شدن گونه های مختلف فانتوم توسط آتشبارهای سام و حتی نبردهای هوا به هوا ، (ویتنام و.... ) وجود دارد پی نوشت : 1-از این پس ، همه پستهای حاشیه ای ، دچار ترکش های فونیکس خواهند شد 2- اصولاً استفاده از ابزارهای در دسترس ( نظیر جلوگیری از ارائه پست توسط کاربر در یک تاپیک ) مربوط به زمانی هست که حرمتها و احترام ها دچار خدشه شود . در حالی که صحبتها دوستانه است .

با سلام در مورد مسلح بودن فانتوم رابینسون با مطلبی برخورد نکردم ، ولی بعید می دونم (با توجه به اینکه پرواز مورد نظر یک ماموریت رکورد گیری بود ) بله - بطور مشخص این شبح دوست داشتنی ، رکوردهای زیادی را در زمان خودش جابه جا کرد ولی به محض ورود گربه دوست داشتنی گرومن ، تمام این رکوردها ، وارد کتب تاریخ هوانوردی شد . پی نوشت : جدیت گربه مورد اشاره در تصویر ، نشاندهنده جدی بودن خطر سرجنگی AIM-54 است .

بخش دوم شروع برنامه : دوربین های قدرتمند فاکس بتهای روسی ، وجب به وجب صحرای سینا را برای ارتش مصر مورد شناسایی قرار دادند تا اطلاعات کاملی از آرایش رزمی IDF برای ژنرال سعدالدین شاذلی فراهم آید روسها که عدم توانایی IAF را برای رهگیری خفاش های بلندپرواز خود ، تجربه نمودند ، در ماموریتهای بعدی ، با آسودگی و دقت بیشتری ، ماموریتهای حساس خود را انجام می دادند . براساس اطلاعات منتشر شده ، علیرغم اجرای ماموریتهای متعدد شناسایی ، IAF صرفاً در 3 مورد موفق شد پرنده های روسی را کشف و به سختی آنها را مورد رهگیری قرار دهد . نخستین مورد که شرح آن در بخش نخست تشریح شد ، در 6 نوامبر 1971 بوقوع پیوست . دومین ماموریت کشف شده توسط IAF ، در 10 مارس 1972 انجام شد که در جریان آن یک فورمیشن دو فروندی فاکس بت با سرعت 2.5 ماخ و در ارتفاع 75000 فوتی وارد فضای هوایی صحرای سینا شد که به شکل مشخص با هدف جمع آوری اطلاعات و عکس برداری از پایگاه های هوایی نیروی هوایی رژیم صهیونیستی صورت گرفت . سومین ماموریت که در 16 ماه مه 1972 صورت گرفت ، فاکس بتهای روسی با قرار گرفتن در امتداد ساحل پورت سعید ، بسمت شرم الشیخ ، بطور کامل مواضع دفاعی IDF را مورد شناسایی قرار دادند.بدین ترتیب ، علیرغم آنکه پروازهای شناسایی روسها ، با پایان یافتن جنگ 1973 متوقف شد ، اما پروازهای شناسایی در ارتفاع و سرعت بالا ، چنان بر فرماندهان IAF تاثیرگذار بود که موجب گردید تا آنها بدنبال ایجاد چنین قابلیتهایی در نیروی خود باشند .بنابراین ، وقوع چنین حادثه ای باعث شد تا IAF ، برنامه خود برای ساخت یا خرید یک پلت فرم موثر شناسایی ( که از مدتها قبل آغاز شده بود ) را با سرعت بیشتری پیگیری نماید . برای نیل به چنین هدفی ، درابتدا ، پیشنهاد خرید یک دستگاه دوربین HIAC-1 که در آنزمان بعنوان یک غلاف شناسایی ارتفاع بالا طبقه بندی می گردید ، به شرکت سازنده ، یعنی جنرال داینامیکز ، ارائه شد . اما حجم و اندازه این دوربین ، به اندازه ای بزرگ بود که صرفاًتوسط پرنده های بزرگی نظیر RB-57F که نسخه شناسایی بمب افکن بریتانیایی کانبرا ، بشمار می رفت و در آن زمان تحت امتیاز ، از سوی دو شرکت " مارتین"و " جنرال داینامیکز" تولید می شدند ، قابل حمل بود و علاوه برآن ، صدور چنین تجهیزات حساسی ، به مجوزهای سخت گیرانه کنگره نیاز داشت . بمب افکن کانبرا RB-57F اما با تغییر سیاستهای صدور سلاح توسط ایالات متحده به سال 1971، صدور مجوز خرید برای کشورهای خاصی ، بلااشکال تشخیص داده شد . برهمین اساس ، نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، بنا بردرخواست IAF ، توسعه یک غلاف شناسایی جدید که با شناسه G-139 ، شناخته می شد را در دستور کار خود قرار داد . ویژگی های این غلاف جدید در دو پارامتر اندازه و وزن ، به گونه ای بود که جنگنده استاندارد آن روزهای نیروی هوایی ، یعنی جنگنده/بمب افکن F-4 قادر بود تا آن را در جایگاه مرکزی بدنه نصب و بکار گیرد، اما علیرغم کوشش های بعمل آمده ، مقیاس غلاف فوق ( 22 فوت درازا و 4000 پاوند وزن ) ، موجب کاهش کارایی پرنده بکارگیرنده آن می گردید . با این حال ، این غلاف به همراه پرنده های شناسایی RF-4C ، نخستین ماموریت خود را در شرایط واقعی ،بر فراز مرزمشترک میان کره شمالی و جنوبی به انجام رساند . پرنده شناسایی RF-4C مسلح به غلاف شناسایی HIAC از سویی دیگر ، به محض اطلاع فرماندهان IAF از توسعه این غلاف شناسایی ، که به شکل خاص توسط فانتوم ها قابل حمل بود ، موجب شد تا مقامات نیروی هوایی این رژیم ، بدان علاقه مند شده و همین توجه خاص ، تولد پروژه ای تحت عنوان PEACE JACK را به منظور صادرات این مجموعه شناسایی پیشرفته به سرزمین های اشغالی رقم زد . اما خوشحالی های نخستین ، بتدریج جای خود را به نگرانی ناشی از تاثیر سوء بکارگیری این غلاف شناسایی بر روی عملکرد پروازی فانتوم های IAF داد . در نتیجه ، مجدداً شرکت جنرال داینامیکز برای رفع این نگرانی انتخاب گردید ومهندسان این شرکت ، پس از بررسی های اولیه به این نتیجه رسیدند که بهترین روش حل مشکل ، به جای تلاش بیشتر در سبک تر نمودن غلاف G-139 ، افزایش کارایی عملکردهای پروازی فانتوم های بکارگیرنده آن ، بشمار می آید ، بنابراین ، شرکت فوق الذکر ، با الهام از یک ایده نسبتاً قدیمی ، یعنی استفاده از سیستم تزریق ترکیب متانول/ آب ،به ورودی هوای موتور با هدف افزایش تراست پیشرانه های دوقلوی اف-4 ، پروژه جدیدی را آغاز نمود . یک ایده قدیمی برای یک پرنده جدید : در 9 دسامبر 1959 ، پروژه ای موسوم به SKY BURNER ، با هدف افزایش توانایی های جنگنده های اف-4 جهت برای ثبت رکوردهای پروازی در ارتفاع وسرعت بالا ، کلید خورد و همه تلاش شرکت مک دانل داگلاس برای رسیدن به این هدف ، بر روی یک شیوه ، یعنی تزریق ترکیب آب/ متانول به ورودی هوای پیشرانه های یکفروند F-4 H.1 متمرکز گردید به همین منظور ، یک مخزن بزرگ در بخش انتهایی نزدیک به کابین عقب این پرنده که بطور معمول محل استقرار افسر تسلیحات (WSO) بود ، در نظر گرفته شد . علاوه برآن ، طلق بخش جلویی آسمانه که ممکن بود در سرعتهای بالا و بدلیل اصطکاک بیش از حد ، در خطر خرد شدن قرار بگیرد ، تقویت گردید. سرهنگ دوم سپاه تفنگداران ایالات متحده ، باب رابینسون در کنار جنگنده F-4H.1 خود ( پروژه SKY BURNER) با این تفاسیر ، پس از دوسال ، یعنی در 22 نوامبر1961 ، سرهنگ دوم ، باب رابینسون ، جمعی سپاه تفنگداران ارتش ایالات متحده ، فانتوم اصلاح شده را در جریان یک پرواز آزمایشی ، به سرعت "1606.340 "مایل در ساعت رساند که بعنوان یک رکورد جدید ، به ثبت رسید . ادامه دارد ..............................

  با سلام   متشکرم - کاملاً   براساس اطلاعات منتشر شده ، فانتوم های مستقر در پایگاه یکم شکاری (تهران ) و بعضاً فانتوم هایی که به همین منظور به پایگاه  تبریز مامور می شدند ، تقریباً از رهگیری این پرنده بلند پرواز روسی ناتوان بودند ولی با ورود تامکتهای نیروی هوایی و عملیاتی شدن فونیکس ها ، تقریباً راه ورود این خفاش های زبل روسی بسته شد .   البته یک جایی مطالعه می کردم که فاکس بتهای روسی عمدتاً دو مسیر را بر ورود انتخاب می کردند . یا از مسیر دریای کاسپین یا از مسیر شمال شرقی ایران با سرعت فراصوت و ارتفاع بالا وارد فضای ایران شده  با پرواز بسمت هدف اصلی  ( تاسیسات رو به گسترش  نیروی هوایی در پایگاه اصفهان (هشتم شکاری ) ) برفراز اصفهان دور زده ( با توجه به اینکه شعاع گردش میگهای روسی در چنین سرعتی بسیار بزرگ هست ) و با حداکثر سرعت بسمت پایگاه مقصد حرکت می کردند  . در این زمینه گفته ها و ناگفته هایی وجود دارد که در زمان خودش باید بررسی شود .  

  بار نخست      مرتبه دوم      ادبیاتی که استفاده می کنید را اصلاح کنید / MR9   همه نسبت به رعایت حرمت نیروی های مسلح و حفظ شانیت سلسله مراتب و درجات نظامی موظف هستند 

  با سلام مجدد 

با سلام در حقیقت جزییات چنین ماموریتهایی ( به مانند ماموریت گردان یازدهم شناسایی نیروی هوایی ارتش در جنگ با عراق ) برای سالها در طبقه بندی محرمانه باقی می ماند ولی علی الظاهر کتابی در شرح پروازهای شناسایی فاکس بت بر فراز سرزمین های اشغالی ( بخصوص دیمونا) منتشر شده که مطالعه آن خالی از لطف نیست . فاکس بت بر فراز دیمونا اما بطور خلاصه ، این پروازهای شناسایی با هدف شناسایی عقبه ارتش رژیم صهیونیستی در صحرای سینا ، بررسی خط دفاعی بارلو در امتداد آبراهه سوئز و شناسایی نقاط قوت و ضعف آن صورت می گرفت .

با سلام     فناوریهای جالبتری نسبت به وجود گان کمرا در جنگنده های آلمانی وجود دارد که شاید به وقتش معرفی شد و البته در گذشته هم روی آن کار شده   گاوهای شیرده آلمانی         بطور مسلم نه بحث نازیسم مطرح هست و نه بحث برتری نژادی و .... . بلکه مبحث بسیار مهم این هست که این جامعه و آدم های آن ، منظم و هدفدار هستند و این دو ویژگی موجب شده تا علیرغم مشهور بودن به " خروس های جنگی اروپا "( البته تا سال 1945) و نابود شدن در دو جنگ جهانی ، به مانند ققنوس ، از خاکستر جنگ قدرتی را بنا کنند که بنا بر اعتراف دشمنان سنتی اش ، بدون جنگ اروپا را تصرف کرده است .

با سلام    بخش هفدهم و پایانی       FW-190 F.8/U.4 با آغاز حملات شبانه بمب افکن های متفقین به سرزمین اصلی آلمان ، نمونه F.8/U.4 ، بعنوان یک جنگنده رزم شبانه وارد خدمت لوفت وافه شد . برای انجام  چنین ماموریتهایی  ، نسخه فوق به لانچرهای منّور و سیستم های الکتریکی جدید  نظیر فاصله یابهای FUG-101 ، خلبان خودکار PKS-12 و سیستم هدفگیری TSA-2A مسلح شد . این نمونه به طیف متنوعی از تسلیحات نظیر بمب و اژدر را استفاده می نمود و برای دفاع از خود به دو قبضه توپ ثابت 20م.م MG-151/20 مسلح شده بود .  FW-190 F.9  در حقیقت ، نمونه F.9 ، مدل بهبود یافته نسخهA.9 بشمار می رفت با این تفاوت که سکان عمودی TA-152 جایگزین سکان استاندارد آن شد، یک آسمانه جدید بر روی آن نصب گردید و به چهار مقر استاندارد ETC-50 یا ETC-70 ، بدان اختصاص یافت . براساس اطلاعات منتشر شده توسط وزارت هوانوردی آلمان در اواسط دهه 40 میلادی ، تا ژانویه 1945 ، 147 فروند از مدل F.9 از خط تولید خارج گشت و قطعات صدها فروند دیگر ، تا ماه مه 1945 ، آماده مونتاژ شده بود .     FW-190 G نیازمندی نیروی هوایی آلمان به یک جنگنده ضربتی دور برد (JADG BOMBER  MIT VERGROSSERTER) موجب شد تا مدل G معرفی گردد . ساخت این نمونه بدنبال موفقیت جنگنده/ بمب افکن FW-190 F بعنوان یک جنگنده پشتیبانی نزدیک (SCHOLACHTFLUGZEUG) موجب شد تا لوفت وافه و فوکه ولف بصورت مشترک  ، یک پروژه تحقیقاتی رابرای افزایش برد عملیاتی آن آغاز نمایند که این امر ، منجر به تولید 1300 فروند از آن گردید.     FW-190 G.1 به منظور افزایش توانمندی های نسخه A.4/U.8 و استفاده بیشتر از قابلیتهای هوا به زمین فوکه ولف ، با حذف دو توپ 20م.م MG-151 مستقر در ریشه بال و همچنین کاهش ظرفیت حمل مهمات داخلی ، نسخهG.1 خواهد توانست یک تیر بمب هوا به زمین 250 کیلویی ( 550 پاوندی )  یا یک تیر مهمات 500 کیلویی ( 1100 پاوندی ) را در جایگاه مرکزی بدنه حمل نماید . علاوه برآن ، با اضافه شدن مقرهای استاندارد ETC-250 ، مدل G.1 می توانست دو تیر مهمات 250 کیلویی را در زیر هربال حمل نماید .       FW-190 G.2 مدل G.2 در حقیقت نمونه ارتقاء یافته A.5/U.8 بشمار می رفت و بلحاظ آرایش تسلیحاتی ، شباهت زیادی به نسخهG.1  داشت . برای افزایش پایایی این نمونه ، دو مقر V.MITT SCHOLB جهت حمل مخازن سوخت خارجی در نظر گرفته شد .   FW-190 G.3/ R.1 در مدل G.3/R.1 ، مقرهای  خارجی حمل مهمات حذف و به جای آن ، غلاف توپهای 20م.م MG-151 قرار گرفت که در این حالت ، تعداد تسلیحات قابل حمل توسط این هواپیما به شش توپ رسید .      FW-190 G.3/R.5. این نمونه ، بسیار به مدل R.1 شباهت داشت ، اما مقرهای حمل مهمات V.F.W-TRG حذف گردید و بجای آن ، دو مقر استاندارد ETC-50 نصب شد.       FW-190 G.8  با هدف افزایش میدان دید خلبان در ماموریتهای رهگیری و هوابه زمین ، آسمانه نسخه A.8 دچار تغییرات زیادی شد و بجای نمونه استاندارد ، یک آسمانه حبابی شکل بدان اضافه گردید. این مدل به مانند سلف خود ، قادر به حمل طیف وسیعی از مخازن سوخت خارجی و مهمات هوا به زمین بود .       FW-190 G.8/R.4 با دگرگون شدن شرایط جنگ و نیاز به افزایش کارکرد تجهیزات ، نمونه G.8/R.4 ، به یک کیت افزایش عمر پیشرانه مجهز گردید که بدلیل شرایط صنعتی ، هرگز وارد خط تولید نگردید.    FW-190 G.8/R.5  در این نسخه ، مقرهای استاندارد ETC-50 حذف و به جای آن ، دو مقر ETC-503 نصب گردید .   FW-190 A.5/U.1 وخیم شدن  شرایط جنگ و نیاز شدید به خلبان های رزمی و همچنین ، تکمیل بودن ظرفیت خطوط تولید هواپیماهای رزمی ، لوفت وافه مجبور شد تا با تغییر تعدادی از نسخه های A.5  و حذف مخازن سوخت داخلی ، یک کابین جدید با آسمانه 3 تکّه  را به بدنه اضافه نماید تا روند آموزش خلبانها ،دچار وقفه نگردد .   FW-190 A.8/U.1 نسخه ارتقاء یافته FW-190 A.5/U.1   FW-190 S.5 نسخه آموزشی دوکابینه A.5/U.1 که مجدداً طراحی گردید.     FW-190 S.8 نمونه S.8 ، مدل دوباره طراحی شده نسخه A.8/U.1 محسوب می شد که در نتیجه تبدیل 85 فروند از آن ، وارد خدمت نیروی هوایی آلمان شد .