ژنرال فون ماکنزن  :mrgreen: 

  با سلام    خداوند ، جنابعالی را قرین رحمت خودش قرار دهد ، بالاخره  منظور بنده  مشخص شد ، البته ، حرف و حدیث هایی در مورد این آمادگی ، ( قبل از جنگ وجود دارد ) . نویسنده مشهور کتاب IRAN- IRAQ WAR IN THE AIR 1980-1988  ، یک جایی ، در مورد نیروی هوایی سوریه ، میزان آمادگی ، شکل به روز رسانی و.... ، صحبتهایی کرده که در اینجا نمی شود تشریحش کرد .    :rose:  :rose: 

با سلام     همین شکلی پیش برود ، کل ارتش عراق را معرفی می کنیم  ( الان صدام با قادسیه اش چه کار می کند )   :mrgreen:         توپ ضد هوایی 37 م.م  TYPE-65.74 ، ارتش عراق ، حومه بغداد        اس-60 ، نزدیک فرودگاه بین المللی بغداد    با سلام    البته، آش اینقدر که شما می فرمایید ، شور نیست . فقط یک قلم ، بهینه سازی توپ 57 م.م  ، برای خودش ، داستانهای دور و درازی دارد ( فقط باید تصاویر را دید تا آن را درک کرد ) . هر چند ، با توجه به تهدیداتی که با آنها روبرو هستیم ، زیاد قابل توجه نیست . 

  با سلام    نیروی هوایی ارتش بعث عراق ، در سال آخر جنگ با جمهوری اسلامی ایران ، 16 فروند فالکروم تحویل گرفت که 4 فروند به ایران فرار کردند و بقیه به غنیمت ارتش ایالات متحده در آمدند .       فالکروم بدشانس عراقی ، قبل از آغاز نبرد      ظاهراً ارتش عراق ، به حرف دوستان گوش کرد  :mrgreen:    نفربر آمفی بی  MT-LB ، مسلح به توپ 23 م.م  در جنگ شهری    ظاهراً مهمات این توپها ، دو زمانه شده ، به گفته یکی از دست اندرکاران ارتقاء این توپها ، مهمات 57 م.م  ، قابلیت خوبی برای ارتقاء داشت و علی الظاهر ، این توپها ، توپهای سابق نیستند . :winking:

با سلام خدمت دوستان     حمله به اهداف زمینی   گوس گرین ، مالویناس (فالکلند ) ، 28 و29 مه 1982     هاریر GR-3 ، در نقش پشتیبانی نزدیک زمینی     ماموریت پشتیبانی نزدیک از نیروی دریایی

  با سلام   خوب ، این که شد حرف بنده ، پس ادعای اینکه سوری ها ناوگان هوایی خودشون را به تنهایی سرپا نگه داشتند ( آن هم براساس یک کلیشه روی بالگرد هیپ ) تقریباً شبیه شوخی هست .

با سلام     خوب ، بنده هم ادعای برتری نهاجا را ندارم ، ولی اینکه بخواهیم عملکرد فاجعه بار نیروی هوایی پرافتخار عربی سوریه !!!! را با نهاجا مقایسه کنیم ، (کمّی یا کیفی ) این جای سئوال داشت ( منظور جنابعالی نیستید )       الان شما یک فاکتور سوم را وارد بحث کردید و آن نیروی هوایی ائتلاف هست . حالا ارتباط آن را با عملکرد نهاجا تشریح بفرمایید ؟؟ :thinking: (که مشخصاً معلوم هست که چرا ، عمدتاً مربوط به حوزه و دنیای سیاست هست و بحث نیروی های شیعه ، دولت عراق و نفوذ ایران در این کشور )       خوب ، نکته همین جاست ، زمانی که یک نیروی هوایی ، بخش عمده ای از زیرساختهای خودش را از دست داده ، ادعای سرزنده بودن ، برتری کمّی  داشتن  به چه معنی است ؟؟ در حالی که دوستان مدعی هستند ، نیروی هوایی سوریه ، فلان و بهمان هست . !!!!!!!       خوب ، این دومین بار هست که این مساله را می فرمایید ، در حالی که گستره پوشش خبری در مورد سوریه ، محدود به مراجع خاصی نمی شود . اتفاقاً یک نقشه 1:50000 از سوریه در کتابخانه بنده هست ، هر روز عقب نشینی ها ، پیشروی ها ، در آن با علائم ثبت می شود . به همین خاطر هست که یک برآورد کلی از اوضاع وجود دارد . ( دقیقاً کاری که در جنگ 2003 عراق ، انجام گرفت )  حاصل این عقب نشینی ها ، فقط یک مساله است ، سوریه فاقد یک نیروی هوایی تاثیر گذار هست ، مقایسه آن با نهاجا از اساس اشتباه بوده و فاقد منطق نظامی است .       درست این فرموده شما ، ولی اگر از نیروی هوایی سوریه چیزی باقی مانده باشد . :straight:       همین مساله ، یعنی وضع خراب  هست ، هواگردهای رزمی این نیرو ، براثر فشار جنگ و سقوط پی درپی پایگاه های هوایی ، توان رزم خودش را از دست داده ، به همین دلیل چون پشتیبانی هوایی وجود ندارد ، استفاده از برمیل در دستور کار قرار گرفته . بنابراین ، ادعای بعضی در خصوص نیروی هوایی سوریه ، کلاً روی هواست . پی نوشت :     1-نیروی هوایی سوریه نیازی نیست برای بنده  ستون های موتوری را بمباران کند ، همان قدر که بتواند ماموریتهایی را که برای یک نیروی هوایی تعریف شده ( با  توجه به ادعاهای موجود در خصوص توان رزم این نیرو ) را انجام دهد کافی هست . :winking:   2- اینکه در تاپیک سوریه اظهار نظر نمی کنم ، دلیلی بر عدم اطلاع از شرایط میدانی نیست .   3- وقتی در بعضی از مراجع ، طرف این شکلی تحلیل کند که چرا نیروی هوایی سوریه یا عراق ، با توپولف!!!!!!!!!!!!!! داعش را carpet bombing نمی کند ، شما تا آخرش را حدس بزن :mrgreen:         این شکل تصاویر در کنار هزاران تصویر دیگر بگذارید ، بعد ادعای بعضی از دوستان را در مورد توانایی سوری هادر سر پا نگه داشتن و حفظ توان رزم نیروی هوایی را تحلیل کنید   ( البته حاج رضوان عزیز ، خطاب شما نیستید )  

  با سلام     خوب ، ظاهراً منظور را بد رساندم ، بحث سر این هست که برفرض صحت فرموده شما ، الان نیروی هوایی سوریه دقیقاً کجاست ؟؟؟    این همه در مورد  برمیل های اسد گفته شد ، ( که البته این کار را به هیچ عنوان تایید نمی کنم ) ولی در همان زمان کسی از خودش پرسید ، اگر نیروی هوایی سوریه ، توانمندی رزمی مورد نظر شما را دارد ، پس پشتیبانی هوایی رزمی که نیاز شدید این روزهای ارتش سوریه هست ، چرا تامین نمی شود ؟؟ ( 2011 یا حال حاضر )    این ماجرای ستون کشی های  دواعش درست بغل گوش اسد در دمشق که تصاویرش پخش شده ، نیاز به یک بمباران ( حالا نه مهمات لیزری ، بلکه حداقل مهمات سقوط آزاد ) نداشت ؟؟؟    تکلیف را باید دوستان مشخص کنند . نمی شود که از یک طرف ، استفاده از برمیل را بطور مرتب پیش بکشند ، بعد از طرف دیگر ، ادعای سرحال بودن نیروی هوایی سوریه را باور کنیم .    در این اینکه نیروی هوایی سوریه ، قابل اعتماد ترین نیروی در دسترس اسد هست ، شکی نیست ، ولی این آمادگی را به هیچ توجیهی نمی شود بیان کرد .    از طرف دیگر ، دکترین رزمی شرقی نیروی هوایی سوریه ، با دکترین آموزش غربی نهاجا ، اصولاً قابل مقایسه هست ؟؟؟    در یک کلام ، مقایسه دو نیروی هوایی که  تاریخچه رزمی آنها ، بیلان آنها ، ماموریتهای محوله به آنها ، با هم متفاوت هست ، یک مقدار جای سئوال دارد .    صرف دراختیار داشتن تاسیسات  اورهال ، ( که تاثیرش در میدان نبرد جای سئوال دارد )  تضمین کننده سرحال بودن ناوگان هوایی اسد هست ؟؟؟    ( بدین معنی که اگر این تاسیسات فعال بوده یا حداقل ماموریتهای خودش را با یک روند کند انجام می داد ، این ناوگان کمّی اسد ، چرا واکنش مورد انتظار را از خودش نشان نمی دهد ؟؟)   پی نوشت :    1- نیروی هوایی ما مشکلات زیاد دارد ، از نوع نگاه به این نیرو تا تجهیزات پروازی و مهمات محمول ، اما ..................... ( بگذریم چون همه چیز قابل بیان نیست )    2- شخصاً هم ادعا ندارم هر روز صبح با فرمانده نیروی هوایی " صبحانه کاری " صرف می کنم . صرفاً جمع آوری ، تجزیه ، تحلیل و ترکیب اطلاعات در دسترس ، بعضاً موجب امیدواری و بعضاً موجب نگرانی است .    3- شخصاً اهل توجیه هیچ چیزی نیستم ، اما باید منصفانه به مفاهیم نگاه کرد ، یا اسد نیروی هوایی دارد ( که استفاده از برمیل توجیهی نخواهد داشت ) یا اینکه نیروی هوایی اش توان رزم موثر خودش را از دست داده ( که استفاده از برمیل - حداقل بحاظ نظامی و نه انسانی - توجیه پذیر هست)    4- در ضمن ، بحث نهاجا نبود ، بحث سر این بود که چرا وقتی چیزی را که در سوریه وجود ندارد یا در حداقل توان خودش نیست را دوستان با فلان تاسیسات  مصداق می آورند ، در حالی که شرایط میدانی ، چیز دیگری را نشان می دهد .

  با سلام     البته به شکل تخصصی ، جواب این سئوال را باید دوستان زرهی بدهند ، با این حال ، براساس خبرهای پراکنده ، ارتش آمریکا بخش عمده ای از تجهیزات زرهی ارتش عراق  ( به غیر از یک تعداد محدود )  را از حیّز انتفاع ساقط کرد . تا جایی که بعضاً بعنوان هدف تمرینی ، مورد اصابت موشکهای ضد زره قرار می گرفت . تصاویرش هم هست ( حداقل تصویر یک دستگاه چیفتن  ثبت شده ) 

با سلام خدمت دوستان    با تشکر از مهران عزیز ، بابت پیگیری این تاپیک ارزشمند    ارتش بعث عراق ، درجریان جنگ با ایران ، به طیف متنوعی از تجهیزات زرهی و تسلیحات ضد هوایی  کوتاه برد توپخانه ای ، مسلح شد و این مساله ، بعدها ، هر چند اندک ، درجریان جنگ سال 1991 و 2003 ، موجبات مزاحمت را برای واحدهای مهاجم پدید آورد .     توپ ضد هوایی 30م.م  سوار بر نفربر آبخاکی MT-LB       کشوری که نتواند بخوبی از خود دفاع کند ، تجهیزات نظامی اش ، این چنین ملعبه دشمن خواهد شد          توپ ضد هوایی 23م.م  سوار بر نفربر آبخاکی MT-LB  

با سلام     صرف یک آرم کلیشه شده روی بدنه بالگرد ، فکت محسوب نمی شود ، چند عکس را از پرنده های نیروی هوایی ارائه کنم که آرم مراکز تعمیر و نگهداری روی آن کلیشه شده ؟؟؟؟     این فرموده شما ، باید اثبات شود ،   البته کار کردند ، در همون حد باز وبست و شاید تعویض قطعه .       نامساعد بودن توان رزم نیروی هوایی  ( حداقل براساس شنیده ها و دیده ها ) محرز هست ، ولی نه به شوری آشی که شما می فرمایید :mrgreen:   همین نگهداری  n فروند پرنده رزمی دهه 60 را بعنوان اینکه هنوز ارتش ، نیروی هوایی دارد ، باید بعنوان " نقد " چسبید ، در حالی که امکان خرید وجود ندارد . والا بنده هم می دونم که خلبانی که با تجهیزات دیجیتال در زندگی روزمره ، سرو کار دارد ، وقتی وارد کابین فانتوم یا تامکت می شود ، با آن همه نشانگرهای آنالوگ ، چه اتفاقی برایش می افتد .       اتفاقاً این جمله ای که شما همیشه  می فرمایید " تفکر بشکه یا برکان " ، با فکت شما در خصوص نیروی هوایی سوریه در تضاد آشکار هست .   یا سوریه ، نیروی هوایی سرحالی دارد که پس چرا از برمیل استفاده می کند   و یا اینکه نیروی هوایی این کشور مرحوم شده و مجبور هست برای جبران عدم وجود نیروی هوایی از این تجهیزات استفاده کند .   هنوز تکلیف شما با نیروی هوایی سوریه مشخص نیست .   نهاجا ، مشکل دارد و مشکل آن در درجه نخست ، نگاه نادرست به نیروی هوایی است .   نیرویی که سالها براساس سیستم غربی کار کرده ، مجبور هست با سیستم شرقی کار کند و مسلماً کیفیت کارش بدلیل تفکر سخت افزار شرقی ، بشدت افت می کند .   فقط یک سئوال بسیار مهم   فرض را بر این  می گذاریم که  سوری ها ،تجهیزات جمع آوری اطلاعاتی مورد ادعای شما را دارند ، تاثیرش روی شرایط میدان جنگ به چه شکلی بوده ؟؟؟     فقط تجهیزات هم نیست :   استاندارد ناتو برای اینکه خلبان آمادگی رزمی اش را حفظ کند ، سالانه 300 ساعت پرواز هست . خلبانهای نهاجا در سال چقدر پرواز رزمی را تجربه می کنند ؟؟؟   خلبان نهاجا در سال چقدر شلیک موشک را در شرایط واقعی تمرین می کند ؟؟   همه اینها سئوال هست .

  با سلام   در این ارتباط یک نکته جالب   روسها از اواخر دهه 60 میلادی ، با استفاده از اطلاعات جمع آوری  شده توسط GRU ، متوجه شده بودند که آمریکایی ها با استفاده از سایتهای مستقر در ایران ، ترکیه و رصد ماهواره ای ، می توانند دقت موشکهای ICBM آنها را بخوبی تعیین کنند . به همین دلیل دست به یک فریب استراتژیک زدند .   آنها با اطلاع از زمان عبور ماهواره های آمریکایی بر فراز تیوراتام و استفاده از تاکتیکهای فریب رادیویی ، پس از برخورد موشک به هدف ، به محل اصابت رفته و با پر کردن گودال حاصل از برخورد موشک و حفر یک گودال جدید ، دورتر از محل اصلی ، آمریکایی ها را در ارتباط با دقت موشکهای قاره پیما فریب می دادند .

  با سلام   ظاهراً مهندس ما ، پشتیبانی پنهان و پیدای روسها را کلاً فراموش کرده ، حالا چه کسی از ناوگان شرقی- غربی ما پشتیبانی کامل کرده ؟؟؟؟ ، که مسلماً سئوال همین جاست .   اگر هم فکر می کنند که خود سوری ها ، پرنده های باقی مانده را پشتیبانی می کنند ( بعنوان مثال سرپا نگه داشتن ناوگان فنسرها ) ، که بطور مسلم در اشتباه کامل هستند .   در ضمن ، فرض بر صحت این مطلب ، اگر نیروی هوایی سوریه عملکرد خوبی داشت ، پس این همه  جار و جنجال سر قضیه بشکه و برمیل و شبیه به اینها ، چی هست ؟؟؟   حتی اگر فرض محال ، نیروی هوایی  سوریه ، بلحاظ تجهیزاتی و آموزش و کیفیت جنگ افزارها و...  نرمال هست ، این شکستهای مفتضحانه نیروی زمینی که در نتیجه نبود یک پشتیبانی هوایی کامل هست را چه شکلی توجیه می کنند ؟؟؟   گرفتاری اصلی ما ، نوع نگاه اشتباه به نقش و تاثیر نیروی هوایی هست که به شکل دومینو وار ، به حوزه سخت افزاری  منتقل و موجب یک شکاف عمیق فناورانه میان ما و لبه فناوری روز دنیا شده است . این نگاه اصلاح شود ، می شود به تغییر سخت افزاری هم فکر کرد .   وقتی "طرف" ، اعتقاد دارد ، نیروی هوایی برای تامین .... ناوگان رهگیر کشور ، مشکل دارد و مجبور هست از .... استفاده کند ، این را با نیروی هوایی سوریه مقایسه می کنید که حداقل در ظاهر مشکل خاصی برای تامین نیازهای خودش ندارد .

با سلام   بطور مشخص ، میان نیروی هوایی ایران و نیروی هوایی سوریه ، (اگر شکاف فناورانه  به هر طریقی پر شود ) تفاوت وجود دارد و این تفاوت ، در سبک آموزش آنهاست .   یک افسر نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در پایان نامه دوره فرماندهی و ستاد خود ، مطالعه جالبی در خصوص تفاوت روشهای  کنترل- فرماندهی میان دو نیروی هوایی ایران و عراق انجام داده بود . وی معتقد بود ، خلبانان  نیروی هوایی ایران بدلیل کیفیت آموزش های خود وابستگی کمتری به کنترلرشکاری زمینی (GCI) داشتند و در زمان داگفایت یا اجرای حملات هوا به زمین ، آزادی عمل و انعطاف پذیری تاکتیکی بیشتری برخوردار بودند . در حالی خلبانان عراقی ، برای هرگونه حرکت یا تغییر هدف می بایست از افسر مستقر در پایگاه ، کسب اجازه  می نموده و این خود باعث دقت کمتر آنها می شد . هرچند با ورود تجهیزات فرانسوی و  خلبانان آموزش دیده در فرانسه ، این مساله مقداری تغییر نمود .

  با سلام   ضمن تشکر از جنابعالی ، البته مزیتی که پایگاه بهشهر نسبت به ایستگاه ترکیه داشت ، در کنار نزدیکی جغرافیایی به فاصله مستقیم ، عدم وجود عوارض توپوگرافیک بود . بطور مسلم ، ارتفاعات شرق ترکیه و علی الخصوص ارتفاعات قفقاز ، مانع از عملکرد مطلوب این ایستگاه می شد ( حضور مداوم آواکس های ناتو در پایگاه ها و  آسمان ترکیه ، موید این مطلب هست ) و اینکه ، حساسیت بر روی ترکیه ، بعنوان یک عضو ناتو ، بیشتر از ایران بعنوان یک همپیمان ( ونه عضو ) ( قضیه استقرار موشکهای پرشینگ ) بود .   در مجموع ، شکل خاص قرار گیری ایران و همجواری با مرزهای جنوبی اتحاد شوروی ، بهترین موقعیت برای ارتش ایالات متحده برای رصد روسها بمار می رفت .   در ارتباط با خطر حمله روسها هم ، صرفاً برنامه س.او.ا.ک ، برای تشکیل " سازمان کوک " ( در شمال کشور - گیلان و مازندران ) برای زمان حمله احتمالی ، جالب توجه هست .   در ارتباط با ایجاد پایگاه در ترکیه هم ، در این لحظه فقط یک مورد به ذهن بنده می رسد و آن ، ایجاد یک زنجیره یا شبکه به دور اتحاد شوروی ، برای رصد مداوم آنچه که درون خاک این کشور می گذرد بود . این زنجیر از پایگاه هوایی میلدنهال در بریتانیا آغاز و در پایگاه های هوایی آلمان  (رامشتاین) ادامه پیدا می کرد و به ترکیه و سپس ایران و درنهایت به جنوب شرق و شرق آسیا ( ژاپن - پایگاه های هوایی یوکوتا و میساوا ) ختم می شد .       با ذکر این نکته که موقعیت های مشخص شده ، تقریبی هست ، موقعیت تیوراتام ، بهشهر و اینجرلیک   دایره قرمز (مرکز آزمایشهای موشکی اتحاد شوروی) ، دایره سبز ( ایستگاه بهشهر) و دایره سیاه ،  اینجرلیک ترکیه   البته این زنجیره ، گاهی به شکل عجیبی به آفریقا هم کشیده شد ( پایگاه های شنود و استراق سمع در سنگال ، آفریقای جنوبی ، ماداگاسکار و... )     پی نوشت :   گفتنی در مورد پایگاه شنود ایالات متحده در اروپا و بویژه آلمان غربی سابق ، زیاد هست( فقط یک قلم آن ، وجود یک مرکز فوق امنیتی در حومه برلین غربی  که تمام مکالمات بی سیم پیمان ورشو را رصد می کرد ) و صد البته نفوذ روسها به این ساختار پیچیده و تودرتو با تطمیع افسران فنی ارتش آمریکا . :winking:   لیست گوشهای ارتش آمریکا در آلمان غربی سابق ، اسپانیا و ایتالیا ، باشد که قدرت جمع آوری اطلاعات این کشور ، دست کم گرفته نشود :   پایگاه هوایی رانماین / رامشتاین / مانهایم در آلمان غربی پایگاه هوایی زاراگوزا / روتا در اسپانیا  پایگاه هوایی  لیوورنو /سیگونیلا در سیسیل ،  ایتالیا   2- با توجه به فرموده جناب DESERTHAWK ، تصحیح می شود به "پرینچلیک"

با سلام      101st  SQUADRON  GRIM REAPERS     تعظیم تامکت    این لحظه در میان خدمه ناو های هواپیمابر حامل اسکادران های تامکت ، به تعظیم تامکت مشهور بود .     گربه افسانه ای گرومن  در حال تیک آف از ناو هواپیمابر      نخستین لندینگ تامکت بر روی ناو هواپیمابر یو اس اس ایندیپندنس      پی نوشت :   پچ اسکادران 101 نیروی دریایی ایالات متحده ، به این شکل ، احتمالاً در وب موجود نیست . این پچ از روی یک عکس بسیار قدیمی  در مجله دایره المعارف علمی اسلحه ( 1360 شمسی ) با ترکیب پچ های نیروی هوایی ایران و ایالات متحده ، بازسازی گردید  :winking: 

با سلام خدمت دوستان    !!!!!!ANY TIME COMRAD TOMCAT           

  با سلام - البته بگذریم از این مساله ، ولی تا انجا که حافظه تاریخی بنده جواب می دهد ، روسها دومرتبه ایران اشغال کردند ،یکبار که حوزه نفوذ آنها تا محدوده اصفهان رسید و یک بار هم که  بخش شمالی ایران از شرق تا شمال غربی  در جنگ دوم به تصرف آنها درآمد و حتی اندیشه تشکیل جمهوری در کردستان و آذربایجان را هم داشتند . از این واضح تر در مورد نیت روسها ، بعید می دونم چیزی دیگری وجود داشته باشد .

  در حقیقت ، بدون اینکه اینکه وارد مباحثی نظیر "روسوفوبیا " بشویم ، باید گفت ، جغرافیای ایران ، برای روسها ، ارزشمندتر از آنی هست که تصور می شود ( حتی در حال حاضر )    البته این مساله بر خلاف نص صریح قانون اساسی در ارتباط با دراختیار گذاشتن پایگاه نظامی به یک کشور خارجی است ، اما روسها برای داشتن یک سرپل در خلیج پارس ، خیلی چیزها حاضر هستند بدهند که این مساله بماند .    اما .....       این مادربزرگ سن بالا ، جزء همان برنامه مشهور IBEX بشمار می رفت که در حال حاضر تحت رجیستر.... ، مشغول انجام وظیفه است  :mrgreen:  :winking:      نقشه بالا ، بخشی از ضمیمه محرمانه پیمان نازی- شوروی (1939) بشمار می رود که محدوده نفوذ روسها را در پایان مخاصمات معین کرده است . اگر دقت بفرمایید ، این محدوده ، در حال حاضر منطبق بر " بیضی انرژی " است که نشاندهنده عمق نگاه  روسها در ارتباط با ایران و آسیای جنوب غربی است .        نکته جالب این نقشه ، محورهای نفوذ اتحاد شوروی در صورت وقوع یک جنگ جهانی را مشخص کرده (  احتمالاً براساس ایده های استالین و بعد خروشچف ) . در سالهای پس از 1960 ، روسها برای ما ( چه در حوزه داخلی و چه در حوزه خارجی )  نقشه های جالب توجهی را طرح ریزی کرده بودند که جمله مشهور خروشچف یا برژنف درباره ایران ، نشاندهنده این برنامه هاست .   :rose:  :rose: 

با سلام خدمت دوستان   "آخرین یهودی "             تصویر مشهور " آخرین یهودی" ، بطور مسلم ، در خاطر دوستان ثبت شده ، با این حال ، عده ای از کارشناسان با کنار هم گذاشتن نسخه های مختلف منتشر شده از این عکس ، بر این عقیده اند که اصل تصویر جعلی است و احتمالاً سر هم بندی شده است .   به چهره  تیرانداز ، محکوم ، وضعیت استقرار و تعداد نظامیان مستقر در پس زمینه ، وضعیت زمین ، دقت فرمایید .

  با سلام   البته یک مساله بسیار مشخص هست . در دوران اتحاد شوروی ، مرکز آزمایشهای موشکی روسها در تیوراتام قزاقستان وجود داشت و نزدیکترین نقطه به این مرکز ، خاک ایران بود . وجود پستهای شنود را ویلیام سولیوان در کتاب خودش ( ماموریت در ایران ) بطور مختصرتشریح کرده است و اینکه بهترین موقعیت برای آمریکایی ها بود تا در نزدیکترین فاصله ، روسها را زیر نظر داشته باشند .   حتی گفته می شد ، زمانی که روسها در جنگ 1967، یگان چترباز خودشون را برای کمک به اعراب اعزام کرده و در نیمه راه بازگردانده بودند ، حرکت این هواپیماها و بازگشت آنها را این ایستگاه ها تایید کرده بودند

با سلام   دوستان یک مقدار رعایت کنند ، هم بلحاظ ادبیات نوشتاری و هم موارد مربوط به مباحث حاشیه ای .   متشکرم

  پرسنل ایستگاه های غرب کشور  ، در بازه زمانی اواخر دهه 40 تا یکسال قبل از انقلاب اسلامی ، بطور کامل در دست یک واحد شنود از ضد اطلاعات ارتش رژیم صهیونیستی بود . وظیفه آن هم کنترل کشورهای عربی ، از جمله کشور عراق ، سوریه ، کویت ، بشمار می رفت . س.ا.وا.ک ، صرفاً ماموریت پشتیبانی و لجستیکی را انجام می داد .

  با سلام چندین سال پیش ، پروژه ای در نیروی هوایی تعریف شد برای تطبیق کلاه های شرقی و غربی .

  با سلام   البته این فرموده شما ، یک تبصره بسیار مهم دارد . در حوزه استراتژی روسها برای دسترسی به آبهای گرم ( ظاهراً بر اساس وصیتنامه پطر کبیر ) و همچنین نقش ایران بعنوان حلقه مرکزی پیمان سنتو و همچنین کلید اصلی در حوزه آسیای جنوب غربی در چهارچوب استراتژی محدود سازی / مهار (containment strategy) ، و مهمتر از همه تهدید منابع نفتی خلیج پارس و عربستان ( بعنوان منبع اصلی سوخت فسیلی در دهه 50 و60 میلادی ) ، روسها برنامه های خاصی را برای اشغال ایران داشتند .   بعنوان مثال ، با توجه به نقشه زیر ، بخشی از تمرکز پایگاه های هوایی نیروی هوایی ارتش سرخ در کنار دریای کاسپین ، به تصویر کشیده شده است.      بر اساس همین استراتژی ( مهار)  تمامی پایگاه ها ، مراکز نظامی و .... برای مقابله با روسها ، مکان گزینی و ایجاد گردید .   بر اساس این دکترین نخستین خط دفاعی غرب در برابر شوروی ، به موازات رشته کوه های البرز قرار گرفت و واحدهای سبک ارتش در بخش شمالی این رشته کوه استقرار یافته و ماموریت داشتند تا نقش یک سرعت گیر را در برابر تهاجم احتمالی روسها بازی کنند . ویلیام سولیوان (آخرین سفیر آمریکا در ایران ) در کتاب خود با عنوان " ماموریت در ایران " بر این اعتقاد بود که ارتش ایران در صورت حمله روسها فقط 7 تا 12 روز می بایست جلوی روسها را گرفته (چرا که روسها ظرف مدت 72 ساعت بیش از 1500000 نیرو و 2500 دستگاه تانک را برای تصرف مراکز نفتی ایران در  خلیج فارس اعزام می نمایند ) در حالی که ظرف همین مدت (البته بر اساس استانداردهای دهه 1970) ارتش آمریکا قادر بود تا فقط 2 تیپ رزمی و 800 دستگاه تانک را به منطقه اعزام نماید . بنابراین ارتش ایران به گونه ای تسلیح گردید که بتواند تا رسیدن ارتش ایالات متحده  ، جلوی روسها را بگیرد . روند این دکترین سیاسی -نظامی با روی کار آمدن کیسینجر تشدید گردید و در دوران کارتر دموکرات  به اوج رسید . با این حال بعد از انقلاب اسلامی ، این خط دفاعی در برابر شوروی و بعدها در برابر روسیه  ، به منتهی الیه جنوبی ترین نقطه زاگرس منتقل شد و تا کنون هم ادامه دارد .           در کنار همه این موارد ، پروازهای مکرر پرنده های RF-4E و RF-4C، ( اسکادران دم سفید ها )  به موازات مرز ایران و اتحاد شوروی ، سوخت گیری یو-2 ها در فرودگاه های جنوب کشور و سپس پرواز به سوی سرزمین  روسیه ، وجود انبارهای عظیم مهمات در ایران ( قبل از انقلاب) ، برنامه های نیروی دریایی برای گسترش سازمان رزم و سایر برنامه های مرتبط با نیروی هوایی (خرید پرنده های رزمی ) و نیروی زمینی ( گسترش توان زرهی و..) ، همه دلیل متقنی بر جدی تلقی کردن تهدید روسها بشمار می رفت .   پی نوشت :   در مورد شناسایی پرنده RAM-K ، منظور نویسنده مشخص نیست . بدلیل اینکه تصاویر ماهواره ای نمونه های نخست فلانکر  توسط ماهواره های KH-11 گرفته شده بود . (تصویر ذیل )