با سلام خدمت دوستان      سی کینگ  ریاست جمهوری ایالات متحده ، اسکادران یکم تفنگداران دریایی   

با سلام    فرض بگیریم ، فرموده دوستان در مورد ساخت بمب اتمی صادق باشد ،   با کدام پشتوانه مالی ؟؟   پاکستان با پشتوانه مالی کدام کشور مهمات هسته ای خودش را تولید کرد ؟؟   کنترل سلاح هسته ای پاکستان دست چه کسی هست ؟؟؟ ( یا بعبارت بهتر چه کسی می داند که سلاح های هسته ای پاکستان را چه کسی کنترل می کند ) ( ارتش ، ISI ، و یا دیگران )    یا یک سئوال مهمتر ، امنیت ملی پاکستان شاید در سطح راهبردی ، کمی تا قسمتی تامین شده باشد ( آن هم در برابر هند )  که البته نسبی است و نه مطلق ،حالا  آیا در سطح تاکتیکی این امنیت تامین شده است ؟؟   لیست حملات و کشته های نظامی و غیر نظامی پاکستان در جریان حملات " اشتباهی " :winking: ایالات متحده ، چقدر بود ؟؟؟    آیا برخورداری پاکستان از بمب ، مانع از حملات انتحاری روزانه یا حملات ایالات متحده و یا حتی جنگ با هند شد ؟؟؟    بنابراین ، برخورداری از سلاح هسته ای  ، با چنین موضوعاتی تایید نمی شود .   بدون تعارف خدمت دوستان عرض کنم ، پاکستان از سال استقلالش (1947) دچار مشکلات غامض امنیت ملی بود و کودتاهای پی درپی موید همین مساله است . علاوه بر آن ، بلحاظ ژئوپلیتیکی و شکل کشور ( یک مسطتیل ایستاده ) جزء بدترین کشورها بشمار می رود ( طول زیاد و عرض کم) به مانند شیلی ، همین مساله این کشور را دچار یک عدم ثبات کرده که با بمب هسته ای یا چیز دیگری نه تنها حل نمی شود ، بلکه مشکلات این کشور را دو صد چندان زیاد می کند . 

با سلام -    البته در کنار دیدن جنبه های مثبت ماجرا ، یک مقدار نیمه خالی لیوان را هم دوستان مشاهده کنند . این خوابی هست که برای منطقه دیدند ، ضلع اول این پازل ، سوریه و عراق هست ، ضلع دوم آن مساله فلسطین اشغالی و یمن  وضلع سوم آن ایران ( بحث هسته ای )    از یک جنبه وارد بازی بسیار خطرناکی شدیم که در راس آن مبحث جنگ فرسایشی هست . براساس یک اصل نظامی ، تلاش در جهت قوی شدن در همه جبهه ها ، منجر به ضعیف شدن در تمام جبهه ها خواهد شد . حالا به هر دلیلی ، حضرات ( منظور رقبای منطقه ای و فرامنطقه ای ) هر روز یک جبهه جدیدی را برای ما باز کرده و فشارها را در همان جبهه بتدریج زیاد می کنند .     باید در این زمینه هوشمند عمل کرد و بی گدار به آب نزد که در زمان خودش ، اوضاع از کنترل خارج خواهد شد و جمع کردن ماجرا یک مقدار مشکل .   در یک جمع بندی ، باید احتیاط کرد      ------------------------   در ضمن تصاویری را که جناب هامان10 زحمت آن را متقبل شدند ، به گمانم یکفروند میگ-29 و سوخو-27 روسی بود که چند سال پیش در بریتانیا به هم برخورد کردند . تصویر دومی بوضوع یکفروند سوخو-27 روسی با رنگ آمیزی گروه شوالیه های شب هست 

با سلام خدمت دوستان      بخش نخست از مجموعه تصویری سامانه سام-یک      موشک V-300 لحظاتی پس از شلیک از سکوی پرتاب      یک نمای شماتیک از یک سایت سامانه سام-یک      شلیک بیش از سه موشک به شکل همزمان      پرواز موشک V-300     تصاویر برخورد موشک V-300 به هدف پرنده ( یکفروند TU-16M)     بقایای هدف پرنده TU-16 M     بقایای هدف پرنده TU-16 M     ایستگاه رادار B-200     اتاق کنترل سامانه سام-یک      مرکز سویچینگ سامانه سام-یک 

  با سلام    البته دوستان عزیزی به مانند جناب الکترو و سایر اعضاء انجمن به مراتب بهتر و کاملتر از بنده در حوزه فنی ماجرا می توانند این مساله را تشریح کنند ، با این حال بطور خلاصه عرض کنم که تا انجایی که اطلاع دارم ، جنگ الکترونیک و جنگ ضد ضد الکترونیک بلحاظ تاریخی از پیدایش و ظهور رادیو در ارتشها ، ( براساس مطالعات بنده ، از جنگ روسیه/ ژاپن در سال 1905) پا به عرصه ظهور نهاد . بنده به صورت تیتر وار خدمت شما عرض می کنم :   1- سال 1905 ، نبرد تسوشیما ، ناخدای رزمناو اورال برای اخلال در روند گزارشهای ناوگان ژاپن ، با اجازه سرفرماندهی نیروی دریایی روسیه تزاری  2- سال 1914 ، تلاش رزمناو بریتانیایی گلاستر برای ردیابی ناوگان آلمان بویژه رزمناو گوبن ، در دریای مدیترانه و واکنش به موقع نیروی دریایی امپراطوری آلمان  3- سال 1916 ، نبرد ژوتلند ( جوتلند ) ، دریافت مخابرات ناوگان آلمان توسط بریتانیا  4- سال 1939 ، اجرای ماموریتهای جنگ الکترونیک توسط کشتی هوایی گراف زپلین برای کشف موقعیت ایستگاه های رادار بریتانیا  5- سال 1940 ، اجرای تاکتیکهای ضد عمل الکترونیک  با شناسه " بروماید" توسط بریتانیا برای اخلال در سیستم هدایت رادیویی بمب افکن های آلمانی  6- سال 1943 ، اجرای پروژه محرمانه " پنجره" توسط بریتانیا و استفاده از " پوشال" برای ایجاد اخلال در رادارهای آلمانی " فریا" و " ورزبورگ"  7- جنگ کره و ویتنام ، در موارد متعدد  8- جنگ 1973 ، موارد متعدد توسط idf 9- جنگ ایران و عراق ( هرچند تاکنون محرمانه باقی مانده ، اما دو سال پیش مصاحبه ای با یکی از دست اندرکاران این شکل عملیات ها صورت گرفت که حاوی نکات جالبی بود .  و..................

  با سلام    ضمن تشکر    البته مدتها پیش دفترچه سام-8 را که زحمت آن را کشیده بودید ، دانلود کردم و از آن هم بسیار استفاده کردم . با این حال دوست دارم مطالب را به زبان اصلی مطالعه کنم .    البته منتظر هستم که ترجمه سام-5 را به اتمام برسانید تا از ان هم استفاده کنیم .     احتمالا" د رمورد شیلیکا را در اختیار ندارم .  :winking:    حالا در صورت صلاحدید  ، منبعی که این دفترچه ها را از آن تهیه می فرمایید ( اگر منبعی در فضای وب وجود دارد ) را معرفی بفرمایید .    هرچند به شکل مسلم ، مطالعه این دفترچه ها ، به زبان شیرین پارسی ، جذاب تر خواهد بود .    متشکرم  :rose:  :rose:

    با سلام خدمت دوستان عزیز        پدافند هوایی ، به معنی دفاع در برابر هجوم یا تک هوایی است و شامل مجموعه اقداماتی می‌شود که به منظور انهدام٬خنثی‌سازی و یا تقلیل اثرات عملیات هواپیماها٬ موشک‌های بالستیکی و سایر انواع موشک‌های دشمن درهوا انجام می‌گردد. در یک تقسیم بندی ، مناطق پدافندی به سه منطقه تقسیم می‌شوند:   1- منطقه پدافندی درجه یک ، منطقه‌ای است که تمامی اجزاء  ساختاردفاعی ( شامل پدافند هوایی زمین پایه و هواپایه و در صورت وجود ، دریا پایه )  آتش به اختیار بوده و کلیه  جنگ افزارها و سامانه‌های پدافندی اختیار کامل شلیک به هر وسیله پرنده‌ای را  در آسمان دارند. محدوده  منطقه پدافندی درجه یک ،  معمولاً در نزدیکی مراکز حساس و استراتژیک تعیین می‌گردد.   2- منطقه پدافندی درجه دو ،  منطقه‌ای است که دارای  کریدورهای پروازی ویژه ای  بوده ، و در آن مسیرهای خاصی، تعیین شده است که هر وسیله پرنده ای که بخواهد از آتش جنگ افزارها و سامانه‌های پدافندی در این منطقه در امان باشد ، می بایست با هماهنگی قبلی وارد این منطقه شده و حدود مشخص کریدورهای  تقرب را رعایت کند.    3-منطقه پدافندی درجه سه ،  منطقه‌ای است که در آن به تمامی جنگ افزارها و سامانه‌های پدافندی فرمان آتش بس داده شده است، و دستور شلیک تنها از سوی مراجع بالاتر و برای اهدافی که به عنوان «دشمن» شناسایی شده‌اند صادر می‌شود. در عین حال ،  منطقه پدافندی درجه ۳ حق دفاع از خود را دارد و می‌تواند به سوی هواپیمایی که از متخاصم بودنش اطمینان حاصل شده، آتش بگشاید.   با این مقدمه کوتاه ، و این توضیح که در انجمن ،  حداقل دو تاپیک به این موضوع پرداخته است ، در این مجال ،  سعی براین شده است که به شکل عمیق تری ، نخستین سامانه دفاع موشکی ارتش اتحاد شوروی ، مورد بررسی موشکافانه قرار گیرد . علاوه براین ، مجموعه ای شامل 100 تصویر از جزییات سامانه پدافند هوایی سام-یک فراهم آورده شده است که بتدریج تقدیم خواهد شد .    پیش زمینه ، عملیات رویای بزرگ:    با بمباران اتمی دو شهر  امپراتوری آفتاب تابان در سال 1945 ، عصر وحشت هسته ای آغاز شد و علی الظاهر ،  ایالات متحده بعنوان تنها دارنده این جنگ افزار مهیب ، در مقام ابرقدرت نظامی برآمده از جنگ جهانی دوم قرار گرفت . با این حال ، سردمدار  آتی بلوک غرب ، در این زمینه تنها کشور بشمار نمی آمد .  در پشت پرده  سالهایی که دو ابرقدرت آینده ، برای شکست نازیسم ، روابط تنگاتنگی با یکدیگر داشتند ، موارد متعددی از آنچه که بعدها " جاسوسی صنعتی" نام گرفت ، به ثبت رسید که بیشتر این موارد ثبت شده ، براساس آینده نگری روسها به منظور همگام شدن با پیشرفتهای فناورانه غرب ، بویژه در حوزه نظامی بوقوع پیوست . یکی از این موارد ، که بطور مستقیم با آنچه استالین " راه حل نهایی" به سبک  روسی نام نهاد ، ارتباط داشت ، گزارش های اطلاعاتی رسیده از ایالات متحده  در بازه زمانی 1943 تا 1946 بشمار می رفت که  شامل مقادیر زیادی اطلاعات علمی مورد نیاز برای ساخت سلاح های هسته ای بود . فیزیکدان مشهور روسی ،  " کورچاتوف " ، بعنوان فرد مسئول در پروژه ساخت بمب اتمی اتحاد شوروی  ، زمانی که پی برد ،  ارتش ایالات متحده ، یک بمب اتمی را با موفقیت آزمایش نموده است ، تصمیم گرفت تمامی مراحل آزمایش شده در این کشور را تقلید کند . البته وی در زمینه ساخت  نخستین جنگ افزار اتمی اتحاد شوروی ، ایده های جدیدی   نیز داشت ، با این حال ، زمانی که " رییس " خواستار تکمیل بمب در کوتاهترین زمان ممکن شد  ، طرح خود را رها نمود و تصمیم گرفت تا همان بمب آمریکایی را دوباره بسازد . در نتیجه  این تلاش ها ، نخستین بمب اتمی روسها در 29 اوت 1949 ، با موفقیت آزمایش شد و تاثیر این انفجار آنچنان بود که استالین  در مراسم تقدیر از دانشمندان این پروژه چنین گفت : " اگر یکسال و نیم دیر کرده بودیم ، احتمال داشت ، آنها این بمب را روی ما آزمایش کنند "   دوسال بعد ، یعنی در سال 1951 ، روسها بمبی را طراحی کردند که دوبرابر بمب نخست ، قدرت داشت ،ولی بلحاظ حجم و وزن ، ازبمب اول ، کوچکتر بود و این مساله برای استالین  بسیار پراهمیت بشمار می رفت ، چرا که وی ، کشورش را برای طرح عظیم و خونینش آماده می کرد .   در چنین شرایطی و قبل از ایجاد آمادگی کامل برای شروع  جنگ جدید ، استالین به "بریا" دستور داد تا دفاع موشکی مسکو بسرعت تکمیل شود . در اواخر دهه 40 میلادی ، براساس دستور مستقیم ستاد ارتش شوروی  ، تصمیم گرفته شد تا  در اطراف شهر مسکو استحکامات پدافند هوایی  ویژه ای مجهز به آتشبارهای پدافند هوایی موشکی  ساخته شود تا هر پرنده متخاصمی که بسوی پایتخت اتحاد شوروی در پرواز بود را سرنگون نماید . دورینگ عظیم بتونی ساخته شد و تاسیسات  پدافند موشکی در فواصل  منظم در اطراف آنها نصب گردید  . اگر چه روند کار بسیار کند بود ، با این حال ، سرانجام کار به نتیجه رسید و سیستم شروع به کار نمود . استالین می دانست که بزودی ، مسکو ، از پشت صفی از راکتها که به مانند نرده ای ، شهر را احاطه نموده بود ، به غرب خواهد نگریست .   ظهور راکتهای هدایت شونده پدافند هوایی در اتحاد شوروی :   سالهای دهه سی میلادی ، دوران نخستین تلاش ها برای طراحی و تولید راکتهای پدافند هوایی در صنایع نظامی اتحاد شوروی بود  ، اما پایان یافتن جنگ جهانی دوم ، ورود به عصر جت و دستیابی ارتش شوروی به فناوری  نظامی  آلمان   ، بویژه پروژه هایی نظیر HS-117  و مهم تر از آن ، مهندسین درگیر در این آزمایشات ، توسعه موشکهای پدافند هوایی (SAM) را رونق دوباره ای بخشید.        بنابراین دفتر طراحی تجربی لاوچکین  با هدف پاسخگویی به تهدید بمب افکن های ارتفاع بالا ، طراحی یک موشک پدافند هوایی هدایت شونده را آغاز نمود .  نخستین طرح ، براساس الگوی نامگذاری روسی ، R-101E نامگذاری شد که بدلایل فنی متوقف گردید ، ولی بدلیل نیاز شدید استالین برای افزایش استحکام  دیواره دفاعی  مسکو ، پروژه دیگری برای تجهیز یگان پدافند هوایی ارتش اتحاد شوروی ، به یک موشک هدایت شونده ، تعریف و برای طراحی و ساخت ، در دستور کار دفتر طراحی فوق الذکر قرار گرفت . براساس مدارک منتشر شده از سوی آرشیو رسمی ارتش روسیه ، محصول تولید شده ،  وی-300 ( برکوت) ، نام گرفت که  یک موشک تک مرحله ای سوخت مایع بشمار می رفت که کار توسعه آن ، از اوایل دهه پنجاه میلادی(1952) آغاز و نخستین آتشبار آن در سال 1953 تولید و در سال 1956 وارد چرخه عملیاتی گردید . تا سال 1958 از این سیستم پدافند هوایی بیشتر از 3200  پرتابگر  تولید و در حلقه پدافندی مسکو به کار گرفته شد . نمونه نهایی سام-1 که بلحاظ اندازه از موشک زمین  به هوای R-101E بزرگتر و کارآمد تر می نمود ، درحقیقت نمونه ای برگرفته از طرح آلمانی واسر فال بحساب می آمد ، با این حال بدلیل شرایط حساس آن روزها ،  دستور تولید آن صادر و  تا سالهای آغازین دهه شصت میلادی ، به صورت سیستماتیک،   مورد ارتقاء های گوناگون قرار گرفت .       نمونه LA205/207     LA207 A     LA217 A     LA217M/ LA218     LA.217MA. MAM /LA.219     ساختار استقرار هر سایت موشکی به شکل "جناغی" بود و بصورت گروه های شش تایی مستقر می گردید. مجموعه یک آتشبار سام-1 ، شامل یکدستگاه رادار پیش اخطار P-14  بابرد 600 کیلومتر ( کد ناتو: تال کینگ) و رادار مراقبت باند E/F با شناسه R-113  و برد 300 کیلومتر ( کد ناتو : گِیج) می شد که علاوه بر رادارهای فوق  ، یک رادار ردگیری مرکزی ( کد ناتو : یو.یو) ، یک رادار ارتفاع یاب PRV-9 و شش پرتابگر موشک ، یک هنگ پدافند هوایی را تشکیل می دادند .     رادار پیش اخطار P-14  تال کینگ      رادار ارتفاع یاب PRV-9     نکته جالب در ارتباط با این سامانه ، رادار باند E/F آن بشمار می رفت ، چرا که این رادار با داشتن شش آنتن چرخان و بکارگیری پرتوهای جهشدار (FLAPPING BEAM) قادر بود ، 24 تا 30هدف را بطور همزمان ردگیری و در یک لحظه ، 2 تا 3 موشک را بسوی یک هدف هدایت کند .  آژانس اطلاعات دفاعی ارتش ایالات متحده  (DIA) در سال 1984 ، گزارش نمود که تا پایان همان سال ، 3000 پرتابگر سام- یک هنوز عملیاتی بوده و این تعداد تا سال 1994 ، به چند صد دستگاه کاهش خواهد یافت .   همزمان با طراحی زیرمجموعه های این سامانه دفاع هوایی و  در اواخر سال 1950 ، دفتر طراحی OKB-2 ایسایف ، طراحی یک پیشرانه با تراست 9 تن را برای بکارگیری در این  موشک آغاز نمود  . این پیشرانه در حقیقت ، براساس نمونه پیشرانه R-101B-3600 با چهار خروجی که خود نیز برگرفته از نمونه R-101 بود ، طراحی گردید . این پیشرانه  برای نخستین بار در موشک V-300/LA25 استفاده شد و تنها تفاوت نمونه 3600 با پیشرانه قبلی ،  تقویت  سازه های  پیشرانه و متفاوت بودن خطوط سوخت رسانی بشمار می رفت .       با خارج شدن این موشکها از چرخه رزمی و  براساس آخرین نمونه طراحی شده  که با شناسه LA217MA  شناخته می شود ، حداقل 5 نمونه دیگر برای اهداف آزمایشی با عناوین ذیل مورد استفاده قرارگرفت .   (1965-1970)KUNITSA  (SOBOL (1970-1975 (BELKA (1975-1988 (ZVEZDA (1988-1993 (STRIZH (1994       (BELKA (1975-1988       (STRIZH (1994     پس از مرگ استالین به  سال 1953 ، در مجموعه آتشبار سام-1 تغییراتی داده شد و نمونه ارتقاء یافته آن بصورت مجموعه هایی چند تایی در اطراف لنینگراد نیز نصب گردید . موشک پدافند هوایی سام-1 ،(گیلد) بعنوان نخستین موشک هدایت شونده زمین به هوای  روسی ، در رژه نظامی میدان سرخ مسکو به سال 1960 به نمایش گذاشته شد . بلحاظ ظاهری ، چهار بالک صلیبی واقع در بخش جلوی بدنه ، این موشک را از نمونه بعدی ، یعنی سام-2 متمایز می ساخت .   پیشینه عملیاتی : براساس منابع منتشر شده از سوی ارتش ایالات متحده ، در شب 24 اکتبر 1952 ، زمانی که یکفروند بمب افکن B-29  در حال پرواز برفراز ناحیه ای موسوم به آنتانگ سمی جو ، بود ، برای نخستین بار با شلیک این آتشبار روبرو گردید . با این وجود ، بدلیل ارتفاع  پروازی  این پرنده ( ارتفاع 6700 متری ) و استفاده از سیستم ضد ضد عمل الکترونیک (ECCM) ، موشکهای شلیک شده نتوانستند آسیبی به پرنده آمریکایی  وارد کنند .         بمب افکن بی-29 سوپر فورترس   دومین برخورد در 29 و 30 مارس 1952 روی داد و در جریان این حادثه ، یکفروند بمب افکن  B-50 نیروی هوایی ارتش ایالات متحده که درحال اجرای یک ماموریت عادی شبانه  برفراز آسمان بندر دایرن بود ، شلیک چهار تیر موشک ضد هوایی ناشناس را به ایستگاه های کنترل زمینی گزارش داد که همگی به خطا رفتند .     بویینگ B-50         لاکهید یو-2     بنابه برخی گزارش ها ، از این موشک برعلیه پرنده های بلندپرواز یو-2 ، که در یک بازه زمانی پنج ساله ،  از 20 ژوئن 1956 تا یکم ماه مه 1960 بر فراز اتحاد شوروی پروازهای شناسایی را اجرا می نمودند ، استفاده شد ، ولی ظاهرا" موفقیت چندانی برای آنها ثبت نگردید.     مشخصات موشک :   طول :12 متر قطر: 71 سانتی متر پهنای بال : 270 سانتی متر وزن: 3500 کیلوگرم نوع پیشران : سوخت مایع حداکثر سرعت : 2.5 ماخ حداکثر ارتفاع پروازی : 20 کیلومتر حداکثربرد: 32 تا 40 کیلومتر تراست : 14000 کیلوگرم فیوز: مجاورتی / رادیویی     مجموعه تصویری از آتشبار سام-یک " گیلد" در ادامه تاپیک ارائه خواهد شد . این مجموعه ، شامل جزییات جالبی از ریزسامانه های موشک و همچنین سامانه های  پشتیبانی و هدایت خواهد بود .      منابع :    1- استالین - راژینسکی ، ادوارد . نشر اطلاعات -1380   2- اصلانی ، یعقوب ، راکتها و موشکهای استراتژیک ، جلد ششم ، موشکهای سطح به هوا   3-  صنایع هوایی ، سال دوازدهم ، شماره 138   4- http://www.b14643.de   5- ویکی        نویسنده ،  مترجم  و گرد آورنده : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9 Military.ir Copyright :rose:  :rose: تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است.  :rose:  :rose:

بسم الله الرحمن الرحیم               یکی از مهمترین ماموریتهای نیروی هوایی  از آغاز پیدایش تا کنون ، اجرای عملیات شناسایی  بر فراز آسمان منطقه نبرد است که  به گواه تاریخ نظامی مدرن ، تاثیر خود را در افزایش آگاهی فرماندهان از فضای نبرد  ، بارها و بارها ، به اثبات رسانده است . اما ظاهرا" اجرای ماموریتهای شناسایی تاکتیکی ، فقط یکی از ماموریتهای نیروی هوایی بشمار می آید ، چرا که در کنار این ماموریتها ، نیروی هوایی وظیفه دارد تا در زمان صلح و هم درزمان جنگ  ، ماموریتهای شناسایی استراتژیک را نیز بدون اغماضی به اجرا در آورد . نمونه اینگونه ماموریتها را می توان به کرَات در جریان جنگ سرد مورد مطالعه قرار داد ، چرا که  مکررا" توسط طرفهای درگیر مورد استفاده قرار گرفت که مشهورترین این ماموریتها ، پروازهای شناسایی پرنده های U-2 برفراز اتحاد شوروی و ماموریتهای فاکس بت بر فراز سرزمین های اشغالی است   .  با این حال ، اجرای پروازهای شناسایی راهبردی ، بدلیل ماهیت جنجال برانگیز آن ، همواره در انحصار چند کشور خاص بوده که همین مساله ، اهمیت آن را به اثبات می رساند . در این میان ، پرنده مشهور میگ -25 که با شناسه  فاکس بت ( خفاش مکار) نیز شناخته می شود ، بعنوان یکی از مهمترین محصولات صنعت هوایی اتحاد شوروی سابق ، بلحاظ برخورداری از ویژگیهای بی نظیری ،در حوزه سقف و برد پروازی ، همواره بعنوان یکی از گزینه های اجرای ماموریتهای شناسایی راهبردی در جریان جنگ سرد ، مطرح بوده است . در چنین شرایطی ، ارتش هند ، بلحاظ شرایط خاص جغرافیایی و حضور دو دشمن قدرتمند در مرزهایش ( جمهوری خلق چین و پاکستان ) ونیاز شدید به یک پرنده شناسایی استراتژیک ، بعنوان یکی از قدیمی ترین مشتریان جنگ افزاری های روسی ، با این کشور وارد مذاکره شد و موفق گردید تا در اواخر دهه 70 میلادی ، قرار داد خرید آن را با اتحاد شوروی ، منعقد نماید .       مارشال هوایی MSD Wollen ، سرهنگ نیروی هوایی اتحاد شوروی ( ناشناس ) ، سروان نیروی هوایی هند P M Ramachandran ،   پس از پرواز آزمایشی ، در کنار یکفروند MIG-25 UB ، پایگاه هوایی کراسنودار ، اتحاد شوروی ، آوریل 1979     مارشال هوایی ، P .M .Ramachandran   پس از انعقاد قرار داد فروش ، نخستین فاکس بت در 17 اوت 1981 به نیروی هوایی هند تحویل داده شد و بتدریج با تحویل 5 فروند نمونه MIG-25 R و دوفروند MIG-25 PU ، اسکادران  دوازدهم به فرماندهی آپارام جیت سینگ ، متولد گردید . 8 روز پس از ورود این پرنده به هند ، یعنی در 25 اوت 1981 ، نخستین پرواز  خفاش مکار روسی  ( نمونه دو سرنشینه ) به هدایت " جی. سینگ " ( در مقام رییس ستاد نیروی هوایی ) و مارشال هوایی ادریس لطیف (بعنوان کمک خلبان )  انجام شد .   با این وجود ، تا مدتها پس از آن ، فاکس بتهای هندی توسط خلبانان روسی به پرواز در می آمدند که تا سال 1985 ، حداقل دو فروند از این پرنده ها بدلایل فنی ساقط شده و خلبانان آن نیز ، جان خود را از دست دادند .     در چارت سازمانی نیروی هوایی هند ، اسکادران دوازدهم شناسایی ، بطور مستقیم زیر نظر فرماندهی نیروی هوایی قرار داشت ، اما پس از تغییرات ساختاری ، کنترل آن به فرماندهی ناحیه مرکزی نیروی هوایی واگذار گردید .     خانه اصلی اسکادارن دوازدهم ،پایگاه هوایی " باکشی. کا. تالاب" در لاک نو ، ایالت اوتارپرداش بود ، اما بدلایلی نامعلوم ، بخش اعظمی از ماموریتهای فاکس بتهای هندی از پایگاه هوایی تریشول ، صورت می گرفت .   سرانجام پس از دوسال پروازهای محرمانه ، نخستین پرواز رسمی میگ-25 با پرچم هند دراکتبر 1987 صورت پذیرفت و در جریان نمایشگاه هوایی هند در سال 1989 ، به جهانیان معرفی گردید .     فاکس بتهای هندی ، علاوه بر اجرای ماموریتهای تجسسی وشناسایی ، وظایف خاص تری را نیز برعهده داشتند ، چرا که با بازنشسته شدن پرنده های جاسوسی الکترونیک " کانبرا " از نیروی هوایی این کشور در سال 2003 ، این ماموریتها نیز به خفاش های هندی واگذار گردید و به همین دلیل ، نام اسکادران ،به اسکادران سی و پنجم ، تغییر یافت . این پرنده های ارزشمند در جنگ " کارگیل " ، ماموریتهای حساسی را به اجرا گذاشتند ، با این حال ، تا زمان بازنشستگی در سال 2006 ، حداقل 3 فروند از آنها بدلایل ناشناخته ساقط شدند .       نشان اسکادران 35 نیروی هوایی هند   نکته جالب در ارتباط با  دوره کاری فاکس بت در نیروی هوایی هند ، این بودکه فقط 42 خلبان ، برای هدایت این خفاش مکار واجد شرایط تشخیص داده شده بودند .   پی نوشت :   ببر مهاراجه ، نژاد خاصی از ببرهای شبه قاره هندبه رنگ سفید است که  بلحاظ زیبایی شناختی،یکی از زیباترین گربه سانان بشمار می آید .     منابع :   1- ویکی 2-http://www.aame.in/2012/01/first-indian-fly-mig-25-fighter.html 3-http://www.bharat-rakshak.com/IAF/History/1990s/Rajkumar.html     نویسنده ،  مترجم  و گرد آورنده :  MR9 Military.ir Copyright :rose: :rose: تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است. :rose: :rose:  

  با سلام  سئوال خاصی نداشتم ، ولی چون اس -200 در سازمان رزم قرارگاه پدافند هوایی بود ، می خواستم بعنوان آرشیو داشته باشم ، اگر صلاح می دانید ،در اختیار بنده بگذارید .  اگر این دست مطالب ، رفرنسی هم وجود دارد ، ممنون می شوم معرفی بفرمایید    متشکرم 

  با سلام    احیانا" جنابعالی ، فایل pdf معرفی شده در این تاپیک را در اختیار دارید ؟؟   http://www.military.ir/forums/topic/14033-%D8%AF%D9%81%D8%AA%D8%B1%DA%86%D9%87-%D8%B1%D8%A7%D9%87%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D9%88%D8%B4%DA%A9-%D8%A7%D8%B3-200-%D8%A8%D9%87-%D8%B5%D9%88%D8%B1%D8%AA-pdf/     ممنون 

با سلام    نبرد گالیپولی ، در دانشکده های نظامی دنیا ، با دو مفهوم شناخته می شود ، نخستین نبرد آبخاکی جنگ نخست جهانی و دوم اهمیت لجستیک ( که در مورد اخیر ، برای متفقین یک فاجعه شمار می رفت ) .

  با سلام    به نکته بسیار جالبی اشاره کردید جناب اشتوکا    اینکه بارها و به مناسبتهای مختلف خدمت دوستان عرض می کنم که جنگ صرفا" استفاده از سخت افزار نیست و باید و بدون هیچ تعارفی ، تاکتیکها می بایست هوشمندانه انتخاب شوند و این مستلزم  به روز بودن ساختار یک سازمان مسلح و بهره گیری از تجارب همه ، از جمله دشمن باید باشد ، به شکل دقیق ترجمان فرموده شماست .    به نقل از حضرت آقا :  " ..... چیزی که که امروز به عنوان دانش نظامی در دنیا وجود دارد ، متعلق به یک ملت خاص ، دولت خاص و یک جناح خاص نیست ، این ذخیره تمدن و فرهنگ طولانی بشری است "     متاسفانه این مساله در ارتباط با ارتش عراق و سوریه  که  همچنان بر مبنای تفکرات رزم کلاسیک  وارد جنگ با حریفان خود شده اند ، صدق می کند . این ارتش ها ، یادگیرنده نیستند و همچنان مبنای تحرکات آنها دردرجه اول قدرت آتش هست ، مفهومی که الزاما" موجب موفقیت نخواهد شد .  در سراسر طول این تاپیک ، به صورت مکرر ، اشتباهاتی را که ارتش سوریه یا عراق مرتکب شده اند را دوستان مشاهده کردند ، اما تا الان از خودشون سئوال کردند که چرا ؟؟   چون سازمان رزم این ارتشها ، " یادگیرنده " نیست . یک سری اِلمان ها و اصول را به آنها یاد دادند وبدون اینکه حتی ذره ای انعطاف پذیری تاکتیکی را برای آنها لحاظ کنند ، آنها را روانه میدان نبردی می کنند که دشمنان آنها ، بدون هیچ تعارفی ( هرچند دشمن هستند و بطور طبیعی باید از آنها متنفر باشیم ، اما علی القاعده ، چون نباید احساسات را وارد ماجرا کرد ) به بهترین شکلی ، از انعطاف پذیری تاکتیکی برخوردار هستند .      کلازه ویتس اعتقاد دارد :   هنگامی که کسی شکست می خورد ، نخستین چیزی که ذهن او را تحت فشار قرار می دهد ، از دست رفتن نیروها و پس از آن واگذاری زمین به دشمن خواهد بود . بنابراین ، همان احساس شکستی که پیش از آن فقط افسران ارشد دچار آن می شدند ، اینک ، به درجه داران و سربازان نیز سرایت می کند . "   خوب ، این  مفهوم را با نحوه عملکرد اینها مقایسه کنید و ببینید که شورشی ها ، به چه شکلی از نقطه ضعف اصلی ارتش سوریه و عراق استفاده کردند     آندره بوفر اعتقاد دارد :    یک فرمانده نظامی هوشمند ، باید برای خود و نیروی هایش ، "آزادی عمل قائل باشد" و در استراتژی خود ، "انعطاف پذیری های تاکتیکی" را لحاظ نماید .   متیو ریجوی هم اعتقاد دارد :    من جدا" براین اعتقاد هستم که ما نیاز خواهیم داشت تا "درسهای گرفته شده از جنگهای گذشته" را مجددا" و بارها مرور کنیم ، تا مبادا این تجربیات ، "تکرار شوند" ، چرا که "تکرار اشتباهات" ، موجب پرداخت هزینه های بسیاری خواهد شد .   سان تزو هم اعتقاد دارد :   ابتدا خود و سپس دشمن را بشناسید ، چرا که در "صد" جنگ هرگز در خطر نخواهید بود .   هنگامی که دشمن را نشناخته ، اما خودتان را بشناسید ، شانس شما برای پیروزی یا شکست برابر خواهد بود   اگر خود و دشمن را نشناسید ،یقینا" در هر نبردی ، در خطر شکست خواهید بود .    و همچنین :    پیروزی در 5 عامل اصلی خلاصه می شود :   1- آن که بداند چه زمانی "بجنگد" و چه زمانی "نجنگد" ، پیروز خواهد شد . 2-  آن که اگر بداند قوای زیاد یا کم را چگونه به کار گیرد ، پیروز خواهد شد . 3-  آن که از صدر تا ذیل ، هدفی واحد داشته باشد ، پیروز خواهد شد . 4- آن که عجله نکند و به ستوه نیاید و منتظر بماند ، پیروز خواهد شد . 5-  آن که اگر فرمانده ای ، قادر به اجرای کار بدون تحریک دشمن باشد ، پیروز خواهد شد .     شهید حسن باقری هم اعتقاد دارد :   "باید به خود جرات داد که این نوع جنگیدن ، به درد نمی خورد و لازم است استراتژی جنگ عوض شود "     حالا این جملات را کنار هم دیگر بگذارید و مقایسه کنید که چرا بحران سوریه و ایضا " عراق این همه مدت طول کشیده است .    بدون تعارف خدمت همه دوستان عرض کنم ، تجربه حوزه تمدنی غرب و بویژه ایالات متحده از ویتنام به بعد ( شامل تجربیات اشغال مستقیم افغانستان و عراق ) ، این را ثابت کرد که دیگر اشغال و حضور مستقیم ، فایده ای  جز هزینه و تلفات ندارد .  بنابراین ، این حضرات ،  بطور خودکار و با استفاده از عدم برخورد متناسب " اسد" با شدت اعتراضات و عدم نشان دادن  عکس العمل  متناسب در برابر مخالفتها در همان اوایل ماجرا ، موجب شد تا از فرصت استفاده کنند ، و تمامی رقبای خودشون را در منطقه ( محور مقاومت ) شامل جمهوری اسلامی ایران ، سوریه ، حزب ا... و سایرین را وارد یک جنگ محدود و صد البته ، فرسایشی کنند . این جنگ فرسایشی ( به مانند جنگ ایران و عراق ) آنقدر ادامه پیدا می کند تا  طرفهای ماجرا ، اینقدر منابع ارزشمند انسانی و مالی خودشون را هزینه کنند تا از پا بیافتند .    دقت کنید که قدرت نظامی حزب ا... که باید صرف خفه کردن رژیم صهیونیستی شود ، در سوریه دارد تحلیل می رود ( البته این نظر بنده است ) . قدرت مالی ، سیاسی ، دیپلماتیک ، امنیتی و .... ما که باید صرف گسترش حوزه قدرت ما ( نرم ، سخت و نیمه سخت ) در داخل و خارج شود ، دارد در سوریه و عراق هزینه می شود ، بدون اینکه دورنمای امیدوارکننده ای وجود داشته باشد . ( موفقیت های تاکتیکی را ، دوستان نباید با پیروزی در سطح استراتژیک اشتباه بگیرند )    البته با توجه به این جمله که  :نباید عجله کرد و به ستوه آمد و منتظر ماند ، تا پیروز  شد .( که این هم شرایطی برای خودش دارد )   به اعتقاد بنده ، راهبرد ما برای ختم کردن این غائله ، باید در درجه اول جلوگیری کردن از فرسایشی شدن بیشتر ماجرا باشد . همین مساله به شکل مشابهی در حوزه مذاکراه هسته ای هم وجود دارد ( که جای بحث آن در این تاپیک نیست )    ایالات متحده بواسطه یک قیچی دولبه ( مذاکرات هسته ای و بحران سوریه/عراق) قصد دارد به روشنی ما را وارد یک پروسه فرسایشی کند که پایانی برای آن وجود ندارد .    حالا این هوشمندی ماست که به چه شکلی از وارد شدن به فرآیند فرسایشی خودداری کنم ، و با درایت ، روند جریان جنگ را به نفع خودمان عوض کنیم . 

با سلام خدمت دوستان   ضمن تشکر از مهران عزیز               دومین نمونه پرنده آزمایشی YF-17 به رجیستر 01570-72   این پرنده آزمایشی که با طرح استتار دو رنگ ، وارد آزمایشات نیروی هوایی ارتش ایالات متحده  گردید ، عمدتا" با دو مشخصه جنگنده سبک وزن (LWF) و جنگنده رزم هوایی (ACF) در پایگاه هوایی ادواردز شناخته می شد .   پی نوشت :   LWF: Lightweight Fighter ACF: Air Combat Fighter

  با سلام   ضمن تشکر - کیفیت این آرم ها ، 2000 در 2000 پیکسل هست . برای این کار کافی است ؟؟؟

با سلام   در صورت امکان ، کلمه جلاله " الله " را ( به مانند طرح روی پرچم جمهوری اسلامی ایران ) را در همین اندازه محبت بفرمایید .   متشکرم :rose: :rose:   :applause: :applause:     و یک سئوال مهم   امکان طراحی پچ های نیروی هوایی ارتش را بعلاوه آرم سه بعدی دانشکده فرماندهی و ستاد ( طرح امضاء بنده )  همین شکل دارید ؟؟؟    

    با سلام    یک سئوال بسیار مهم    آیا مواد گرافیتی ، روی فلز بدنه یا ایرفویل پرنده ها تاثیر نامطلوب دارند؟؟؟ یک جایی مطالعه می کردم که پرسنل فنی را از کشیدن "خط" با "مداد" بر روی ترکهای بدنه یا سازه پرنده نهی می کردند 

با سلام خدمت دوستان    درجریان طراحی و تولید جنگنده نافرجام LAVI توسط صنایع IAI رژیم صهیونیستی ، یکفرند بویینگ 328-707، به شماره بدنه 116 و رجیستر  4X-JYW ، بعنوان پرنده بستر آزمایش رادار این جنگنده انتخاب شد و هم اینک  در موزه هوایی صهیونیست ها ( البته به شکل رقَت باری ) ,واقع در پایگاه هوایی هاتزاریم نگهداری می شود .             پی نوشت :   1- اگر چه  این را هم باید گفت که سایر پرنده های بازنشسته این نیرو ، به نسبت در وضعیت بهتری نگهداری می شوند .    2-  منظور از ظاهر رقَت بار ، نحوه نگهداری این پرنده در مقایسه با سایر پرنده های موجود در این موزه است ، چرا که حتی یکفروند 707 خطوط هوایی این رژیم در کنار این پرنده ، در وضعیت بهتری بلحاظ ظاهری قرار دارد . 

با سلام خدمت دوستان آنتونوف های نیروی هوایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در افغانستان آنتونوف 74 ، سری تی-200 ، رجیستر 2256-15 ، فرودگاه کابل ، 13 آوریل 2002 آنتونوف 74 ، سری تی-200 ، رجیستر 2256-15 ، فرودگاه کابل ، 30 مارس 2002 پی نوشت : با مشاهده این تصاویر ، شایعات مربوط به پروازهای نابهنگام پرنده های سپاه و هرکولس های ارتش برای انتقال ..... و.... و..... از افغانستان به ایران ، احتمالا" تایید می شود

با سلام   ضمن تشکر از جناب مهران عزیز   اگر چه ماموریتهای جاسوسی الکترونیک ، در ظاهر ، ماموریتهای بی خطری برای خدمه این پرنده ها محسوب می شود ، اما برای EC-121 های آمریکایی شاید این چنین نبود . در طول دهه 50 یا 60 میلادی ، کره شمالی بارها تلاش کرد تا این جاسوس های پرنده را شکار کند که ظاهرا" یک بار موفق شد ، چرا که در اواخر دهه 1960 ( 15 آوریل 1969) ، یکی از این پرنده ها ، توسط یکفروند میگ-17 کره ای بر فراز دریای ژاپن ، رهگیری و منهدم شد و تمامی 31 سرنشین آن کشته شدند .               پی نوشت :   البته در همان زمان ،  رادیو پیونگ یانگ ادعا نمود که سرنگونی این جاسوس پرنده توسط فیشبدهای کره ای صورت گرفته بود که در این زمینه ابهامات زیادی وجود دارد .

  با سلام    البته این فرموده شما ، به نقل از عمو جوزف :winking: ، در همه زمان ها ودر همه مکان ها صدق نمی کند . 

با سلام خدمت دوستان      در باب اهمیت لجستیک ( آماد و پشتیبانی )         از دلاورترین مردان، بدون سلاح ، کاری ساخته نیست، اسلحه بدون مهارت به هیچ دردی نخواهد خورد و در جنگ متحرک، از اسلحه و مهمات کاری بر نمی‌آید، مگر وسیله نقلیه و سوخت کافی برای جابه جایی آنها وجود داشته باشد .    اروین رومل اعتقاد داشت ، ماهیت عملکرد فرمانده لجستیک هر ارتشی ، تعیین کننده پیروزی یا شکست آن ارتش خواهد بود . وی این تجربه ذیقیمت را از " العلمین " آموخته بود 

با سلام خدمت دوستان        "جنگ مهم‌تر از آن است که به دست نظامیان ، سپرده شود"       پی نوشت : البته بعدها ، به این جمله کلمانسو ، پاسخی داده شد که تقدیم خواهد شد . :winking: 

با سلام خدمت دوستان     ارتباط میان جنگ وسیاست       به اعتقاد کارل فون کلازه ویتس :   " هر قدر انگیزه های جنگ قوی تر باشد ، به همان میزان هدفهای سیاسی و نظامی جنگ با یکدیگر بیشتر هماهنگ و سازگار خواهند بود و در این صورت ، جنگ بیشتر دارای جنبه نظامی و کمتر از جنبه سیاسی برخوردار می باشد "   " هر قدر انگیزه های جنگ ضعیف تر باشد ، جنبه نظامی جنگ ، کمتر خواهد بود و کمتر با هدفهای سیاسی هماهنگی و سازگاری خواهد یافت . د رنتیجه جنگ از مسیر طبیعی خود دور می شود و هدف سیاسی بیشتر با اهداف آرمانی جنگ در تعارض قرار می گیرد "

  کاملا" با جنابعالی موافقم و بنده هم مطالب جذاب جنابعالی را دنبال می کنم و بالشخصه بسیار از آنها یاد می گیرم .     اما باید بشدت مراقب بودکه  وارد دام مسابقه تسلیحاتی که برای ما چیده شده  نشویم . سلاح های هسته ای بدلیل ماهیتی که دارند ، در کنار مهیب بودن ، بعلت پیچیدگی های ساخت و نگهداری آن ، بسیار پرهزینه هستند و شاید صدها میلیاردها دلار برای تسلیحاتی هزینه  شود که شاید هرگز مورد استفاده قرار نگیرد .        بنابراین باید در این زمینه بشدت مراقب بود ، چرا که بنیان های اقتصادی ما بر خلاف سایر کشورهای دارنده این سلاح ، آنچنان نیست که چنینی شوک بزرگی را بتواند در طول سالها  تحمل کند .   متشکرم  :rose:  :rose: 

  با سلام    دکترجان    1- اگر چینش واژه های پست قبلی ، به گونه ای بود که موجب جسارت خدمت جنابعالی شد ، بنده را حلال بفرمایید .    2- بدون شک پست ارزشمند شما را مطالعه کردم و منظور فرموده جنابعالی را متوجه شدم ، صرفا" هدف بنده این بود که این مساله خدمت دوستان عرض کنم که قبل از اینکه به طور مرتب ، روی حوزه سخت افزار ( تولید یا عدم تولید سلاح هسته ای ) متمرکز شوند که این شکل مباحث ، هرگز پایانی ندارد ، ابتدا شرایط محیطی ( شامل شرایط اقتصادی ، سیاسی ، نظامی ، امنیتی ،  راهبردی و...... ) در اختیار داشتن یا در اختیار نداشتن اینگونه سلاح ها ار مورد توجه قرار دهند و بعد وارد مرحله بررسی چگونگی ساخت و حتی استفاده از این سلاح ها شوند .    بدون شک ، سلاح های هسته ای ، فاجعه ای برای تاریخ بشریت هست به همین خاطر ، همان یکبار استفاده  از این سلاح ، عمق فاجعه ای را که براثر استعمال این سلاح بوجود آمد ، بشر را متوجه غیر اخلاقی بودن آن کرد . ( حالا وارد بحث اخلاقی بودن یا نبودن این سلاح نمی شویم ) ، اما اینکه تبعات ساخت یا حتی بکارگیری سلاح هسته ای توسط ما چه باشد ، شاید مورد توجه قرار نمی گیرد .    ایجاد بازدارندگی متعارف ( سخت افزاری ) و در کنار آن ، توجه و الزام نظام ، به ایجاد بازدارندگی نرم ( رضایت جامعه و مردم ) به مراتب از ایجاد و توجه به بازدارندگی هسته ای ، مهمتر و به مراتب از بازدارندگی هسته ای ، بادوام تر خواهد بود .    یادمان باشد که  برخورداری اتحاد شوروی از هزاران کلاهک هسته ای ، شاید موجب جلوگیری از یک جنگ هسته ای شد ( بازدارندگی از یک جنگ گسترده ) ، اما از شکست این کشور در یک جنگ محدود و نیمه محدود ( افغانستان یا چچن ) جلوگیری نکرد . عین همین مثال در ارتباط با ایالات متحده صادق هست . نوع تهدیدی که ما اکنون با آن مواجه هستیم ، نیاز به سلاح هسته ای ندارد .    متشکرم  :rose:  :rose:  :rose: