با سلام خدمت دوستان   ضمن تشکر از مهران عزیز   در این پست ، فارمرهای نیروی هوایی ارتش عراق مورد بررسی قرار می گیرد ، با این توضیح که صرفا" رجیستر 660 این پرنده موجود بود .               جنگنده  MIG-19   فارمر ، رجیستر 660 ، اسکادران یازدهم نیروی هوایی عراق ، پایگاه هوایی الرشید بغداد ، دهه 60 میلادی   فارمرهایی که در طول دهه 60 به نیروی هوایی ارتش عراق تحویل داده شدند ، عمدتا" بدون رنگ استتار و یا رنگ خاکستری روشن در می آمدند  . این پرنده ها به رسم آن دوران به نام شهرهای مشهورعراق نامگذاری شده و به رسم آن دوران ، به رنگ سفید ، در زیر کابین خلبان حک می گردید . مصری ها نیز به تقلید از نیروی هوایی عراق ، این عمل را بر روی پرنده های نظامی خود ، تکرار نمودند . فارمر فوق با شناسه " بصره " در نیروی هوایی عراق مشغول خدمت بود .   پی نوشت :   ظاهرا" نامگذاری پرنده های نظامی با اسامی شهرها ، رسمی بود که تا دهه 60 میلادی در اکثر نیروهای هوایی کشورهای آسیای جنوب غربی  اجرا می گردید . بعنوان مثال ، در سالهای آغازین تشکیل نیروی هوایی ایران ( براساس مندرجات  کتاب ارزشمند تاریخ نیروی هوایی ایران که به کوشش شهید عزیز ، منصور ستاری ، تدوین و به چاپ رسید) ، مردم گیلان و مازندران ، با جمع آوری پول ، دو فروند پرنده یونکرس  A-20  را  به نیروی هوایی تازه متولد شده ایران هدیه کردند که این دو فروند هواپیما با اسامی گیلان و مازندران ، وارد سازمان رزم نیروی هوایی ایران گردید )

    در طول جنگ سرد ، وظیفه اصلی این بمب افکن ها ، اجرای ماموریتهای گشت دریایی دوربرد بود که گاها"10 تا 12 ساعت طول می کشید ، این پرنده ها ، عمدتا" در زمان اجرای مانورهای دریایی ناتو ، اقدام به پرواز نموده و معمولا" به اصطلاح ، " اثر انگشت " رادارهای غربی را شناسایی و ثبت می نمودند . واحدهای جنگ الکترونیک غربی هم بطور طبیعی بیکار نبوده و برای شناسایی چشمی و الکترونیک و مشاهده مستقیم عملکرد این پرنده های غول پیکر روسی ، اقدام به اسکورت آنها می نمودند           پرنده شناسایی TU-142 M ، رجیستر RED 95   خلبان یکم و فرمانده هواپیما : سرهنگ دوم تولپیگو   کمک خلبان و جانشین فرمانده : سروان اولگ واسیلیف   ناوبر : سرگرد والری لارین   مهندس پرواز : سرگرد یوری ماکاروف   ناوبر / کاربر تجهیزات جنگ الکترونیک : سروان اولگ استرودوپسف   ناوبر/ کاربر تجهیزات جنگ الکترونیک : ایگور کوچوک   ناوبر: ستوان یکم الکساندر گربف   تیربارچی دم : نیکلای روزوف     پی نوشت : انصافا" این نویسنده عجیب و غریب روس ، یفیم گوردون ، کتابهای جذابی را تا الان نوشته .

  با سلام   البته با احترام به نظر دوستان ،   سابقه وجود چنین سیستمی ، به جنگ جهانی دوم باز می گردد . زمانی که بمب افکن های بریتانیایی برای بمباران هدف های آلمانی به عمق خاک اروپا اعزام می شدند ، گیرنده هایی تحت عنوان گیرنده های G در بمب افکن هایی نظیرآوورو لنکستر موجود بوده که در صورت مورد اصابت قرار گرفتن بمب افکن ، به شکل دستی یا خودکار این سیستم به گونه ای تخریب می شد که حتی اگر پرنده مذکور به شکل سالم روی زمین فرود می آمد ،  امکان بازیابی آن برای دشمن وجود نداشت .   در مورد دوم ، زمانی که پرنده آریز اوریون آمریکایی در نزدیکی سواحل چین با یک جنگنده چینی برخورد نمود ، قبل از فرود در جزیره هاینان ، خدمه آمریکایی براساس دستور العمل های مربوطه ، جعبه های حاوی تجهیزات الکترونیک را بصورت دستی یا خودکار تخریب کرده و به بیرون از هواپیما پرتاب کردند .   حداقل این دو مورد نشان می دهد که چنین سیستمی در جنگنده پیشرفته ای به مانند تامکت ( حداقل دردهه 70 ) وجود داشته .   حالا تا نظر دوستان چه باشد .

با سلام خدمت دوستان   قسمت دوم پرنده های آموزشی نیروی هوای عراق ،   MIG-15 UTI   توضیح اینکه از فاگوت های دو سرنشینه  عراقی ، صرفا" رجیستر 784 ، موجود هست .                     پرنده رزمی / آموزشی MIG-15 UTI ، رجیستر 874   این پرنده تا قبل از وقوع جنگ خلیج فارس (1991 ) در آکادمی پرواز نیروی هوایی ارتش عراق در پایگاه هوایی الرشید بغداد ، مستقر بود

با سلام خدمت دوستان   یکی از مهم ترین مباحث در حوزه نیروی هوایی ، مبحث آموزش بشمار می رود . دانشجویان خلبانی ، پس از مطالعه دروس تئوری پرواز ، می بایست این مفاهیم را در عمل پیاده نموده و تجربه لازم را از افسران قدیمی و باتجربه کسب نمایند . بنابراین ، وجود هواپیماهای آموزشی در هر نیروی هوایی ، یک جزء جدانشدنی بشمار می آید . در این پست و پست بعدی ، دو نمونه از پرنده های آموزشی/ رزمی نیروی هوایی ارتش بعث عراق بطور اجمال مورد بررسی قرار خواهد گرفت :       دلفین ، L-29  ، رجیستر 1135   آکادمی پرواز نیروی هوایی عراق ، پایگاه هوایی تکریت       آلباتروس L-39C رجیستر 1276   سرنوشت نامشخص       آلباتروس L-39C رجیستر 3756   آکادمی پرواز نیروی هوایی عراق ، پایگاه هوایی تکریت         آلباتروس L-39 ZO رجیستر 1275   آکادمی پرواز نیروی هوایی عراق ، پایگاه هوایی تکریت         آلباتروس L-39 ZO رجیستر 1375   آکادمی پرواز نیروی هوایی عراق ، پایگاه هوایی تکریت

با سلام خدمت دوستان   یگان استراتژیک ، قسمت دوم :       بمب افکن TU-22 B ، رجیستر 1111   استتار اعمال شده روی این پرنده ، استتار استاندارد نیروی هوایی ارتش عراق برای بمب افکن های بلایندر بشمار می رفت         بمب افکن TU-22 B ، رجیستر 1113   در مجموع ، بلایندرهای عراقی از شماره رجیستر 1104تا 1114 در نیروی هوایی این کشور به ثبت رسیدند             بمب افکن TU-22 B ، رجیستر 4501   رجیستر فوق برای بلایندرهای عراقی کمی عجیب به نظر میرسد ، اما این تصویر اولین با در نشریه آوییشن تایمز در سال 1996 به چاپ رسید .   نیروی هوایی ارتش عراق ، درمجموع 14 فروند TU-22B و دو فروند TU-22 UDرا مدت کوتاهی پس از پایان جنگ در اکتبر 1973 به اتحاد شوروی سفارش داد که همه این بمب افکن ها تا سال 1979 به این کشور تحویل داده شدند . با ورود این پرنده ها به عراق ، این دارایی های ارزشمند در دو پایگاه التقدم و  الولید مستقر شده و در قالب اسکادران هفتم بمب افکن و وینگ چهارم ترکیبی قرار گرفتند .         بمب افکن TU-22 B ، رجیستر ناشناخته           بمب افکن TU-22 UD ، رجیستر ناشناخته   این پرنده ، نمونه آموزشی و دوسرنشینه بلایندر بشمار می رفت

    والا ، تا آنجایی که بنده تحلیل دارم ، و صحبتهای این عزیزی  که عرض کردم ، یک مقدار فرموده شما در مورد ورود پرنده رزمی ، بدون اینکه تکنسین ها ، عوامل فنی ، خلبان ها و.. خبردار شوند ، وارد نیرو شده باشد و کسی خبر نداشته باشد ، یک مقدار جای شبهه دارد . حتی با شدیدترین اقدامات حفاظتی هم ، درز این مساله قابل جلوگیری نیست . ( البته به نظر من )   چون حداقل شایعات موجود در مورد میگهای 27 یا همون 23 بی ان در نیروی هوایی ، برای بنده تمام شده بحساب می آید .   بعنوان مثال ، نخستین نمایش موشک شهاب 3 را در تابستان 1377 به یاد بیاورید . چیزی که گفته نشد ، این بود که علیرغم مخالفتهای شدید سپاه ، جناب شمخانی ( وزیر محترم وقت دفاع ) برای آرام کردن افکار عمومی غرب  از اینکه این که این موشکها به اصطلاح خطری برای غرب ندارد ، این موشک را بطور رسمی ، به نمایش گذاشتند .   البته قیاس شما با موشک یک مقدار جای سئوال دارد .   موشک بالستیک بلحاظ ماهیت ذاتی خودش واینکه در دکترین دفاعی ما (حداقل در ظاهر امر ) یک سلاح تدافعی و بازدارنده است ( که البته با واقعیتهای موجود و تجارب رزمی گذشته در حوزه دکترین ضربه نخست ، تطابق ندارد ) ، به راحتی قابل پنهان کردن هست   مثال بارز این مساله ، یگان های موشکی ارتش عراق در جنگ نخست خلیج پارس هست . جایی که به اعتراف فرماندهان نیروی هوایی ائتلاف ، بخصوص در کتاب مشهور جیمز بلک ول ، پیدا کردن  لانچرهای متحرک اسکاد در بیابانهای جنوب و غرب عراق ، به مانند پیدا نمودن سوزن در انبار کاه بود . چنانکه فرمانده تیپ دوم موشکی عراق در همین جنگ مدعی است که علیرغم انهدام سیلوهای موشکی ثابت عراق ، هیچکدام از لانچرهای متحرک ، منهدم نشدند .   ، زمانی که یک پرنده رزمی وارد نیرو می شود ، طبیعتا" باید پرواز کند ، خلبان ها باید آموزش ببینند و ساعات پروازی خودشون را پر کنند ، از یک طرف دیگر هم ، بر اساس یک اصل شناخته شده ، معمولا" جنگنده های جدید ، عمدتا" برای دفاع از نقاط حساس ، در پایگاه های خاصی متمرکز می شوند و به شکل عادی در معرض دید قرار می گیرند .   البته فرموده شما در ارتباط با این پرنده ها ( و نه موتورها که به فرموده شما که آنها را مشاهده کردید ) به مانند ادعای کردزمن درمورد وجود بلایندر و فاکس هاوند بود که بیشتر از 10 سال از ادعای ایشان می گذرد و هنوز این ادعا ثابت نشده و مسلما" هم نخواهد شد .   در مورد فرموده شما در زمینه راستی آزمایی عزیز که خدمت شما عرض کردم ، بنده نیمه پر لیوان را ( با توجه به شناخت قبلی از ایشان ) نگاه می کنم .   به هر حال امیدوارم که فرموده شما صحیح باشد ، چون دوستان می دانند و نیازی به پنهانکاری هم نیست که نیروی هوایی ما وضعیت مطلوبی ندارد .   متشکرم

  متشکرم   فقط موتور یا پرنده های عملیاتی ؟؟، چون تا الان که پست های شما مطالعه می کردم ، برداشت من این بود که جنابعالی ورود پرنده رزمی را می فرمایید !!   چون به هر حال ، یک پرنده رزمی با ابعاد بزرگ ، چیزی نیست که بشود مدت زیادی آن را پنهان کرد . اصولا" پنهانکاری ( البته فناوری پنهانکاری منظور بنده نیست ) هزینه های زیادی درپی دارد ولی نتایجش ، بطور مسلم و براساس تجربه ایالات متحده در ارتباط با پرنده نایت هاوک ، به اندازه هزینه ای که برای آن می شود ، مثمر ثمر نیست .

یک سئوالی از دوستان داشتم در مورد پیشرانه  j-85   سئوال نخست : تا انجایی که اطلاع دارم ، j-85 یک پیشرانه توربوجت پرمصرف هست ، حالا در یک برآورد ظاهری ، استفاده از چنین پیشرانه ای ، اساسا" معقول هست ؟؟؟   سئوال دوم : یکی از عزیزان ، بحث ورود مخفیانه میگ و سوخو را مطرح که بطور مسلم ، دلایلی برای خودشون دارند ولی شبهه ای که مطرح می شود این است که آیا این پرنده ها ، استفاده عملیاتی می شوند ؟؟؟ ( سئوال مهمتر این است که کدام مدلها ؟؟؟)    اگر استفاده عملیاتی می شوند ، چطور یک خلبان اکتیو نیرو که در بیشتر پایگاه های نیروی هوایی خدمت کرده ، این پرنده ها را تا الان ندیده و به ضرس قاطع این مساله را رد می کند .   در صورت صلاحدید و اگر موردی بلحاظ  اطلاعات طبقه بندی وجود نداشته باشد ، دوستان پاسخ دهند   متشکرم

با سلام خدمت دوستان   یکی از ناشناخته ترین یگانهای نیروی هوایی ارتش عراق ، یگان بمب افکن های سنگین یا " تیپ استراتژیک " ( که در نیروی هوایی عراق مصطلح بود ) بشمار می رود . در این پست و پست بعدی  ، تعدای از پرنده های این تیپ مورد بررسی قرار می گیرد . با این حال لازم بذکر است که در صفحات قبل ، یکی از عزیزان ، یک نمونه از بمب افکن های عراقی را بطور کامل معرفی کرده اند . البته با این توضیح که در ارتباط با بمب افکن های عملیاتی   " بیگل" IL-28  ، تصاویر کمی منتشر شده است .       بمب افکن TU-16 ، رجیستر 566   این بمب افکن ، به همراه بلایندرهای عراقی ، عمدتا" اجرای ماموریتهای بمباران در عمق خاک ایران را بر عهده داشتند .         بمب افکن TU-16 K ، رجیستر ناشناخته ، با استتار اوایل دهه 80 میلادی       بمب افکن TU-16 K ، رجیستر 509   این پرنده در جریان جنگ با ایران  حضور فعالی را به ثبت رساند ، اما در ژانویه 1991 ، براثر بمباران نیروهای ائتلاف ، در پایگاه هوایی التقدم ، منهدم گردید .     اگر چه نیروی هوایی ارتش عراق ، به شکل سنتی ، از اوایل دهه 1930 میلادی ، به بمب افکن مجهز گردید ، اما  از اوایل دهه 1960 میلادی ، با ورود پرنده های روسی به نیروی هوایی عراق ، پای بمب افکن های غول آسای اتحاد شوروی به این نیرو ، باز شد و در نخستین مرحله ، 6 فروند بمب افکن توپولف -16 وارد سازمان رزم این نیرو گردید . در جریان جنگ شش روزه ، دو فروند از این بمب افکن ها موفق شدند تا خود را به پایگاه هوایی " تل نوف " رسانده و ماموریت خود را به اتمام رسانند ( بنا بر برخی گزارشها ، شهرک نتانیا نیز توسط این پرنده ها بمباران گردید )  ، اما در راه بازگشت ، توسط جنگنده های نیروی هوایی رژیم صهیونیستی ، رهگیری شده و هر دو ساقط شدند .     پی نوشت : با این حال ، به اعتقاد برخی منابع عراقی ، تنها یک بمب افکن توپولف 16  برای بمباران اعزام گردید که نتیجه ماموریت  نیز نامشخص بشمار می رود ، اما بمب افکنی که در مرحله دوم اعزام گردید ، توسط رهگیرهای نیروی هوایی رژیم صهیونیستی ، هدف قرار گرفت و منهدم شد .

با سلام   ضمن تشکر از شما بابت مطلب  فوق ، یک سئوال بسیار مهم   ایشان در زمان این درگیری ، جمعی کدام پایگاه بودند ؟؟   این سئوال را بدین دلیل پرسیدم که در لیست تکخال های خلبان نیروی هوایی ، خلبانی از پایگاه دوم شکاری وجود دارد به اسم جوادپور که دو پیروزی هوایی را در کارنامه خودشون دارند .

ممنون از پاسخ شما

با سلام   ماجرای فوق الذکر ، تایید شده است ؟؟؟؟؟؟؟ :thinking: :thinking:

با سلام ضمن تشکر از جنابعالی بابت توجه به این موضوع : بطور کلی در هر دکترین نظامی ، 3 موضوع اصلی مورد توجه قرار می گیرد : 1- تصویر جنگ آینده 2- نیروهای نظامی مورد نیاز 3- شیوه های جنگ در دوره اتحاد شوروی ، دکترین نظامی ، از دو بخش تشکیل می گردید که بخش سیاسی آن ، سیاست امنیت ملی و سطح نظامی آن مرتبط با مفاهیمی نظیر برنامه ریزی دفاعی و راهبرد نظامی بود. اما در روسیه ، مفهومی با عنوان " سند تدبیر امنیت ملی " وجود دارد که بسیار شبیه به دکترین های نظامی در غرب بشمار می آید . بطور خلاصه تاریخچه دکترین نظامی روسیه را می توان در 3دوره کلی ذیل بررسی نمود : 1- دوره یکم ، یعنی از 1904سال 1917میلادی ، که دکترین نظامی روسیه بشدت تحت تاثیر آموزش ها و اندیشه ها و متفکرینن غربی ، بویژه پروس و کلازه ویتس بشمار می رفت . تا جایی که تزار در نامه ای به فرمانده آکادمی ارتش روسیه چنین نوشت " دکترین نظامی ...... یعنی آنچه که من می گویم " 2- دوره دوم : دوره اتحاد شوروی الف : 1917 تا 1927 : ب: 1929 تا 1953 ج: 1960 تا 1970 . د: 1970 به بعد بطور کلی دکترین نظامی اتحاد شوروی از زمان نخستین تلاش ها برای تدوین چنین مفهومی ، تحت تاثیر 3 دسته از افسران نظامی قرار داشت : دسته نخست به رهبری ژنرال های سابق رژیم تزاری بشمار می آمدند که به رهبری ژنرال سابق اسویچین ، بر این اعتقاد بودند که نظم سابق مجددا" در ارتش می بایست احیاء شود دسته دوم ، تروتسکی ( کمیسر جنگ ) که اعتقاد داشت ، تجربیات ارتش سرخ در جنگ داخلی می بایست سرلوحه بازسازی قرار گیرد دسته سوم ، گروهی از افسران هیجان زده کمونیست به مانند توخاچفسکی ، اوبرویچ ، بوریونی و میخاییل فرونز ( که این شخص بنیانگذار دکترین نظامی ارتش سرخ بشمار می رفت ) بودند که اصول ابتکار (انعطاف پذیری در سازمان رزم ) و مانور را در جبهه گسترش دادند . 3- دوره سوم : پس از فروپاشی اتحاد شوروی ، این مفهوم بطور نسبی دچار تغییراتی شد و پس از پایان نسبی بحران چچن ، دچار تغییرات عمده ای گردید . در یک برآورد کلی ، اسناد امنیت ملی روسیه پس از فروپاشی ، در سالهای 1993 ، 2000 و 2010 ، مورد بازبینی قرار گرفت و باز بینی فوق ، در حقیقت چهارمین نسخه دکترین نظامی روسیه پس از فروپاشی بشمار می رود .

با سلام       بررسی سقوط فاو تنها در عرض 36 ساعت ، را می توان در 2 بعد اصلی بررسی کرد   1- بعد سیاسی : متاسفانه اگر بخواهم جنبه سیاسی ماجرا و اختلافات سیاسی و حزبی و جناحی موجود در حساس ترین زمان جنگ را واکاوی کنیم ، جز حسرت فرصت های از دست رفته و جفایی که بر حضرت امام (ره ) شد، چیزی نصیب ما نمی شود . بنابراین از این مساله بگذریم . فقط پیشنهاد می کنم ، وصیت نامه حضرت امام (ره ) مجددا" مرور شود .   2- بعد نظامی :   در ارتباط با بخش نظامی سقوط فاو باید گفت ، فرماندهی حزب بعث و در راس آن صدام حسین ، بعد از شکستهای پی درپی ارتش عراق در سال 1982، بتدریج به این فکر افتاد که برای مقابله با حجم بزرگ نیروی انسانی که واحدهای ایرانی برای وادار کردن واحدهای عراقی به عقب نشینی از آن استفاده می کنند  ، باید سازمان رزم خودش را گسترش دهد و بدلیل اینکه تنها نیروی مورد اعتماد ، گارد ریاست جمهوری بود ، تقویت و گسترش گارد در صدر توجهات قرار گرفت . این نیرو که در ابتدای تشکیل خود با سازمان رزمی " تیپ " وارد جنگ شد، با وقوع شرایط فوق ، مورد توجه قرار گرفت ، و بتدریج سازمان رزم اش گسترش یافت و در سال 1987 به 3 لشکر زرهی و یک لشکر پیاده و یک تیپ نیروی های ویژه گسترش یافت و نیروی اصلی ارتش عراق در جریان تهاجم 1988 به فاو ، مجنون و شلمچه بود .   در جریان این عملیات ، ارتش عراق ، علاوه بر واحدهای گارد ، سپاه هفتم به فرماندهی ژنرال ماهر عبدالرشید وارد منطقه کرد و وی یک طرح 3 مرحله ای را که حداکثر 4تا 5 روز طول می کشید را  ایجاد نمود .   در همین زمان ، راهبرد سپاه ، بعنوان نیروی اصلی پدافند کننده فاو ، بدلیل بسته شدن را ه کارهای جبهه جنوب تغییر کرد و بسمت غرب کشور متمایل شد . به همین دلیل ، استعداد رزمی سپاه در فاو ، از 30000 نفر به 5 تا 8 تا 10000 نفر کاهش یافت و نیرو های مستقر هم فاقد تجربه رزمی و در حقیقت نیرویهای تازه وارد بشمار می آمدند . در حوزه ادوات ، بخصوص توپخانه ، اسناد زیادی منتشر نشده ولی براساس اطلاعات منتشر شده ، تعدادی توپ 172 م.م کوکسان در منطقه حضور داشتند ولی در مقابل حجم شدید توپخانه عراق و بیش از 300 سورتی پرواز نیروی هوایی ارتش عراق کار یاز پیش نبردند . علاوه برآن ، ارتش عراق با استفاده از عوامل اعصاب و همچنین رعایت اصل غافلگیری ، موفق شد شد فاو را در عرض 36 ساعت مجددا" تصرف کند .   استعداد رزمی ارتش عراق در این حمله ، 48 تیپ پیاده ، 11 تیپ زرهی بود که این نیروها در 28 فروردین 1367 ، عملیات خود را  که مصادف با روز نخست ماه مبارک رمضان بود ، آغاز نمودند .   واحدهای گارد که در نوک پیکان تهاجم قرار داشتند ، با استفاده از تانکبرهای فاون آلمانی ، بسرعت از مجموعه آموزشی خود در نزدیکی بصره به 150 کیلومتر دورتر ، یعنی شمال غربی شبه جزیره فاو منتقل شده که درجریان این انتقال ، 1500 دستگاه تانک شامل تانکهای T-72 B ، TYPE 62 ،T-62   وانبوهی از نفربرهای بی ام پی ، ام تی ال بی و... وارد منطقه عملیاتی شدند .   علت این سرعت انتقال ، وجود جاده های مواصلاتی و ریلی بود که مهندسی رزمی ارتش عراق در طول 2 سال گذشته ایجاد نموده بود   در روز 17 آوریل 1988 ، بیشتر از 200000 سرباز عراقی در 3 محور حملات خود را آغاز نموده و در طول یک جبهه 35 کیلومتری در کنار استفاده از جزیره کویتی بوبیان ، به یگان های ایرانی حمله ور شدند   به اعتقاد سروان زرهی  " آورن دانیز " ، برتری ارتش عراق نسبت به واحدهای ایرانی 6 به یک بشمار می رفت .   در این عملیات ، توپخانه ارتش عراق که آموزش هایش از سال 1366 ، بهبود یافته بود ، عملا" برتری آتش را در اختیار داشت تا جایی که به گفته یک سرهنگ بازنشسته عراقی ، عملا" اجرای تاکتیک های ضد آتش ایرانی ها ، برای آنها مشکلی ایجاد نکرد ( در متن اصلی واژه دیگری به کار برده شده که بنده آن را تعدیل کردم چون غیر قابل بیان بود )

با سلام خدمت دوستان حمله به ریسمان های خورشید در اواخر دههٔ ۱۹۷۰ عراق یک راکتور هسته ای کلاس اوسیریس را از فرانسه خریداری کردو بلافاصله پس از آن ، واحد اطلاعات نظامی ارتش رژیم صهیونیستی دریافت که هدف اصلی از خرید این راکتور ، تولید پلوتونیوم برای پیشبرد برنامهٔ هسته ای نظامی عراق بوده و علاوه برآن ، براساس محاسبات صورت گرفته ، کارشناسان نظامی بدین باور رسیده بودند که ، تابستان سال ۱۹۸۱ ، آخرین فرصت برای نابودی راکتور ، پیش از بارگیری سوخت هسته‌ای خواهد بود . بنابراین ، برنامه ریزی های لازم برای حمله به این هدف محافظت شده در قلب عراق ، برعهده ژنرال ابیعام صلع گذاشته شد . با این حال ، آنچه که در اینجا مورد توجه قرار خواهد بود ،خلبانان نیروی هوایی رژیم صهیونیستی است که در عملیات اپرا شرکت داشتند . پس از گذشت دو دهه از انجام این عملیات ، تصاویر برخی از خلبانان و طراحان آن منتشر گردید که از آن‌جمله می‌توان به ژنرال دان حالوتس و ایلان رامون نخستین فضانورد اسرائیلی که در حادثه انفجار فضا پیمای کلمبیا کشته شد، اشاره کرد. بنابراین ، تصویر فوق ، برای نخستین بار پس از گذشت بیش از 20 سال از اجرای این عملیات غافلگیرانه در سال 2004 منتشر گردید . این تصویر لحظاتی قبل از پرواز فالکون ها و ایگل های اسراییلی به قلب خاک عراق گرفته شده است : از راست به چپ ، از ردیف جلو : زیو راز ، آموس یالدین ردیف دوم : دوبی یافی ، هاگای کاتز ردیف سوم : امیر ناچومی ، ایفتاچ اسپکتور ردیف چهارم : ریلیک شافیر ، ایلان رامون پی نوشت : واژه " ریسمان های خورشید " از سخرانی صدام حسین ، رییس جمهور معدوم عراق ، در برابر نظامیان این کشور قبل از حمله به کویت برگرفته شده است .

  جناب death  عزیز ،   مجموعه ، چاپ عمومی نشده ، البته بر خلاف تصور ، محرمانه هم نیست ولی تهیه کنندگانش ترجیح دادند تا بصورت عمومی پخش نشود . در حقیقت بنده شاید در سالهای گذاشته ، یک مقدار بیشتر روی این مسائل کار می کردم ، ولی در حال حاضر ترجیح می دهم در حوزه تخصصی و علاقه مندی خودم کار کنم . با این وجود ، بخش زیادی از گفته هایش در فضای وب موجود هست .

    ، یک مقدار با استفاده از شیلتر ، اسم این آدم را جستجو بفرمایید ،  حتما" در فضای نت وجود دارد . بنده ، مجموعه  نظریات این آدم را در قالب یک مجموعه چاپ شده دارم

    با سلام   این پست به شدت ، جالب بود   جمله فوق الذکرباید سرلوحه توجه به بهبود توان هوایی باشد  ، اساس تفکر درست در کاهش فاصله فناورانه در نیروی هوایی ، تفکیک توان موشکهای بالستیک (که در جای خود ارزش خود را اثبا ت نموده ) و  برخورداری از یک نیروی هوایی با توانایی های اجرای ماموریت های دورایستا ، خواهد بود .   هر زمان ، این تفکیک ، در تفکر دفاعی کشور نهادینه شد ، آن وقت ، تعریف پروژه ها ، اختصاص بودجه ، روال منطقی پیدا می کند

با سلام خدمت دوستان عزیز   در این پست ، کمی به عقب بر می گردیم و  نخستین جنگنده ای که وارد سازمان رزم  نیروی هوایی ارتش عراق گردید را مورد بررسی قرار می دهیم :           جنگنده هاوکر سی فیوری F.MK.1 ، رجیستر 231   بطور تقریبی می توان گفت که نخستین جنگنده پیشرفته نیروی هوایی ارتش عراق ، هاوکر سی فیوری بریتانیایی بشمار می آمد . این پرنده برای نخستین بار در مه 1948 وارد عراق گردید و به رجیسترهای 231 تا237 و 239 ، به اسکادران هفتم نیروی هوایی  که در آن زمان توسط سرهنگ دوم ، محمد رئوف حسن فرماندهی می شد ، تحویل داده شد .         جنگنده هاکر سی فیوری F.MK.1 ، رجیستر 240   با وجود اینکه این پرنده در زمان خود پیشرفته ترین پرنده موجود در سازمان رزم نیروی هوایی ارتش عراق بشمار می رفت ،اما بدلیل آموش ضعیف خلبانان عراقی ، پرسانحه ترین پرنده رزمی در این نیرو نیز بود . به همین دلیل ، شماری از مشهورترین خلبانان  نیروی هوایی عراق ، به مانند سرهنگ دوم ، ندیم صدیق العبودی ( خلبان هاوکر به رجیستر 240 )  ، جمعی اسکادران هفتم، از خطوط مقدم نبرد با رژیم صهیونیستی در جنگ شش روزه ، به عراق بازگردانده شدند .         جنگنده هاوکر سی فیوری F.MK.1 ، رجیستر 243   اسکادران ناشناخته         جنگنده هاوکر سی فیوری F.MK.1 ، رجیستر 254   تقریبا" تمامی هاوکر سی فیوری های تحویلی به نیروی هوایی ارتش عراق ، به اسکادران هفتم این نیرو تحویل داده شدند .             جنگنده هاوکر سی فیوری F.MK.1 ، رجیستر 321   اسکادران ناشناخته       جنگنده هاوکر سی فیوری F.MK.1 ، رجیستر 218 ( در تصویر این رجیستر ثبت نشده ولی در منبع ، این پرنده با رجیستر 218 معرفی شده است )   پایگاه هوایی العریش ( مصر )         نمونه دوسرنشینه ، جنگنده هاوکر سی فیوری T.MK.20 ، رجیستر 263   اسکادران ناشناخته       نمونه دوسرنشینه ، جنگنده هاوکر سی فیوری T.MK.61، رجیستر 261   پایگاه هوایی حبانیه (1956-1955)

با سلام خدمت دوستان   امان از دست این آنتونی کردزمن     این بنده خدا چند سال پیش ادعا کرد نیروی هوایی ایران توپولف 22 های روسی با خدمه ترکیبی عراقی- روس در اختیار دارد ،  دو اسکادران فاکس هاوند در نیروی هوایی ایران وجود دارد و..... . بعد خودش دید که پرنده ای به این اندازه ، در هر پایگاهی قابل مشاهده است و از نگاه تیزبین علاقه مندان دور نمی ماند ، خودش متوجه شد که ادعاهایش بی پایه و اساس هست

با سلام خدمت دوستان   در این پست ، بصورت اجمالی ، نگاهی می کنیم به دوره خدمتی کوتاه جنگنده/رهگیر MIG-29 فالکروم (شاهین ترازو ) در سازمان رزم نیروی هوایی ارتش عراق       جنگنده MIG-29 A ، رجیستر نامشخص       جنگنده MIG-29 A ، رجیستر 216  ، نیروی هوایی ارتش عراق       جنگنده MIG-29 A ، رجیستر 29040، اسکادران نهم ، نیروی هوایی ارتش عراق   این پرنده در جریان تهاجم به کویت در اوت 1990 ، از مبداء پایگاه هوایی التلیل در جنوب ناصریه ، ماموریت های پوشش هوایی را اجرا می نمود             جنگنده MIG-29 A ، رجیستر 29060، پایگاه هوایی حبانیه ، ژوئن 1990     پی نوشت : به اعتقاد برخی از منابع ، در حدود 37 فروند فالکروم در اوایل دهه 90 میلادی تحویل نیروی هوایی ارتش عراق گردید ، که از این تعداد ، 17 فرونددر جنگ 1991 ، نابود گردید ، 4 فروند بصورت جزئی آسیب دید ، 4 فروند به ایران اعزام شد و تا سال 2003 ، 12 فروند از این پرنده ، همچنان در خدمت بود .

    با سلام   بله ، اگر اشتباه نکرده باشم ، الان مشاور نیروی هوایی بنگلادش هست ( البته بازنشسته شده )   در مورد مرحوم زندی هم ، اطلاع ندارم ولی باعث تاسف است که ما نه یک نفر ، بلکه پنج تکخال داریم ولی برای هیچکدام ، نه یادبودی و نه مراسمی و نه چیز دیگری . ولی پاکستانی ها ، فقط یک تکخال دارند ، و باقی ماجرا .   نام می برم ، شاید دوستان تصویری از این عزیزان پیدا کردند :   1- مرحوم جلیل زندی ، 8 پیروزی قطعی ، 5 پیروزی تایید نشده ، اسکادران 82 2- خلبانی به اسم " ا. هدی " 6 پیروزی هوایی ، پایگاه سوم ، اسکادران 91 3- خلبانی به اسم " افشار " ، 4 پیروزی هوایی ، اسکادران 81 و 82 ( اسکادران تامکت ) ( ایشان را هم احتمالا" در مستند نبردهای تامکت دیدم و الان در آمریکا هستند ) 4- خلبانی به اسم " صادقی " ، 4 پیروزی هوایی ، اسکادران 81 5- یدا... شریفی راد ، 4 پیروزی هوایی ، پایگاه دوم شکاری ( البته ایشان خلبان تایگر بودند و در سال 1362 ، کتابی نوشتند با عنوان " سقوط در چهل و یکمین روز ) که اتفاقا" کتاب بسیار جالب و دست اولی از شرایط نیروی هوایی در سالهای آغازین جنگ ارائه می دهد  ) ولی الان اطلاع ندارم که کجا هستند .

البته هیچ وقت آرزو نمی کنم جان خلبان دشمن بودی :winking:   ولی خدمه زمینی ، چرا !!!!   نظر بنده این است:   مجموعه میلیتاری ، یک چرخه مثبت از یاد گیری - یاددهی است ( البته بنده هنوز در بخش اول قرار دارم )

    البته این جناب سیف الاعظم هرگز در طول دوران خدمت خودش بعنوان خلبان اکتیو ، کابین عقب نداشت ، چه در زمانی که با اف-86 ها می پرید و چه با هاوکر هانترها . :winking: :winking:   البته این امید را به شما می دهم که اگر خدا خواست ، بعد از تاپیک معرفی اجمالی نیروی هوایی رژیم صهیونیستی ، یک تاپیک هم برای نیروی هوایی پاکستان بزنم