P-3F

بخش دوم و پایانی جدیدترین گونه از بالگرد میل-28 به شناسه MN ، با توجه به توانایی پرواز در شرایط همه گونه آب و هوا ، در کنار مسلح شدن به جنگ افزارهای برد بلند و سامانه های به روز ، قدرت تخریب به مراتب افزون تری را نسبت به نمونه های پیشین در اختیار دارد به اعتقاد تحلیلگران و ناظران صنعت دفاعی روسیه ، یکی از مهمترین نتایج برنامه های جاری دفاتر طراحی این کشور ، در حوزه بروزرسانی بالگردهای تهاجمی عملیاتی ، ترکیب سلاح های جدید با سخت افزارهای به نسبت قدیمی و متعاقب آن افزایش توانمندیهای آفندی سازمان نظامی آن خواهد بود . در واقع با توجه به پتانسیل رزمی میل-28 ام ان و تطبیق آن با موشکهای ضد زره 9K123M ، توان ضربتی هوانیروز ارتش روسیه باردیگر به جلو حرکت نموده و تیزتر شده است . در کنار مسلح سازی این بالگرد ، روند بروزرسانی سامانه های بصری و ناوبری محصول میل نیز در جای خود جالب توجه به نظر می رسد . چنانکه با نصب رادار جدید N025 که گفته شده با روندی منظم در حال نصب بر روی بالگردهای عملیاتی ارتش روسیه است ، بروزرسانی سیستم های کنترل آتش و نیز زیربخش هایی که قابلیت هدایت بدون سرنشین ها را دارد ، از جمله ایده هایی است که می تواند صحنه نبرد آینده را دستخوش تغیییر نماید . موشکهای ضد زره 9ام123 ام با شناسه Khrizantema-VM در قالب تیوب های 4 تایی نصب شده بر روی پرتابگر APU-Kh-V زیر بالچه میل-28 ان ئی کلاهک قدرتمند در کنار هدایت دوگانه ، قابلیت درگیری در شرایط همه گونه آب و هوایی را به این بالگرد داده است در حوزه توان حمل سلاح ، بالگرد میل-28ام ان ، بعنوان جدیدترین عضو این خانواده ، میتواند تا 16 تیر موشک ضد زره را در گونه های متفاوت حمل و شلیک نماید که درابتدای امر ، توان حمل موشکهای ضد زره خانواده Shturmو Attack !!!! بود که می توانست در یک برد 6 کیلومتری به اهداف زرهی حمله کند ، ولی علیرغم برد به نسبت مطلوب ، در حال حاضرشرکت KBM برنامه ای برای اصلاح و افزایش برد این موشک ندارد ، به جای سرمایه گذاری بر روی این دو پیکربندی ، تصمیم گرفته شد که نسخه MN بالگرد میل ، قابلیت حمل و شلیک موشک ضد زره Chrysanthemum-VM را بدست آورد که پتانسیل حمل یک کلاهک جنگی با قابلیت نفوذ به درون یک زره به ضخامت 1100 م.م در پشت یک مجموعه حفاظتی ERA را با بردی در حدود 10 کیلومتر را به این بالگرد می دهد که به نسبت در تمامی حوزه ها برتری قابل ملاحضه ای نسبت به موشکهای قبلی نشان می دهد . مضاف بر این ، در آینده قراراست تا تسلیحات هدایت شونده Hermes-A با برد نزدیک به 20 کیلومتر برای گونه هواپایه آن ، به این بالگرد اضافه شود که مهمترین مزیت موجود درآن ، امکان شلیک در همه گونه آب و هوا ( روز و شب ) است . موشک ضد زره هرمس - آ ، برنامه آینده میل برای مسلح سازی بالگردهای سری میل-28 سفارشهای دریافتی براساس داده های موجود ، گونه NM از میل-28 در حال حاضر ، خط تولید فعالی داشته و ارتش روسیه نیز بصورت محدود آن را عملیاتی نموده ، چنانکه اولین قرارداد برای خرید این بالگرد به تعداد 98 فروند در ژوئن2019 میان طرفین به امضاء رسید . براساس مفاد این قرارداد ، شرکت سازنده چند فروند برای تکمیل آزمایشها در شرایط رزمی به ارتش این کشور تحویل داده و قرار بود تا از میانه 2020 تحویل این بالگردها سرعت بیشتری بخود بگیرد . با توجه به اهمیتی که این بالگرد برای ارتش روسیه دارد ، به موازات تولید بالگرد فوق ، توسعه و بهینه سازی موشک ضد زره Chrysanthemum-VM نیز در دستور کارقرار گرفت تا بلافاصله پس از عملیاتی شدن کامل بالگرد ، موشکها نیز به سازمان بکار گیرنده ، تحویل شوند ولی تاریخ مشخصی برای تسلیح میل-28 به این مهمات ضد زره هنوز معین نشده است . شیوه مسلح سازی کلاسیک روسی ! قابلیت حمل بمب های آهنی سقوط آزاد 100 تا 500 کیلوگرمی برای بالگرد میل-28 ان ئی در کنار تحویل این بالگرد به ارتش روسیه ، بازار یابی میل-28 در کشورهایی که بطور سنتی ، مشتری تسلیحات روسی هستند نیز در حال پیگیری است . بازاریابهای نظامی روسی مدعی اند که این سخت افزار پتانسیل صادراتی بسیار بالایی دارد و قطعا مشتریان خود را پیدا خواهد نمود که از آفریقا ، آسیا و خاورمیانه انتظار می رود که این محصول را خریداری نمایند . بالگرد تهاجمی میل -28 ان ئی با مجهز شدن به اویونیک یکپارچه BREO-28N ، سامانه الکترواپتیکال OPS-28N (دماغه بالگرد ) ،دوربین تلویزیونی و مسافت یاب لیزری به گفته این بازاریابها ، نسخه صادراتی میل-28 ام ان بدلیل استفاده از فناوری های جدید ، توان آفندی ارتشهای کاربر را بشدت ولی با هزینه به نسبت کمتر ، افزایش می دهد که در این میان ، افزایش مرگ آوری این بالگرد بواسطه نصب موشکهای 9ام123ام که برد آن افزایش پیدا نموده ، توجهات بیشتری را بخود جلب نموده است که یک مزیت رقابتی در مقایسه با رقبا محسوب می گردد . به ادعای شرکت سازنده ، بر خلاف بالگردهای میل-24 و میل-28 ان ئی ، مجهز شدن پیشرانه های گونه NM به محافظ ورودی موتور ( با شناسهPZU ) به هیچ عنوان از قدرت پیشرانه نخواهد کاست آیا گونه میل-28 ام ان ، موفقیت را در کارنامه خود خواهد دید ؟ صنعت دفاعی روسیه ، تمرکز ویژه ای بر روی توسعه فناوری موشکهای ضد زره و همچنین بروزرسانی حامل های آنها دارد . این امر بخصوص در حوزه پیکربندی های هوایی بیشتر قابل مشاهده بوده که بطور طبیعی ، افزون کننده منافع ارتش و بخش دفاعی این کشور است . پرتابگر موشکهای هوابه هوای استرلا- وی ام مجهز به موشکهای 9M336 Verba باسرجستجوگر بهبود یافته به همراه پخش کننده چف ( نوک بالچه ) UV-26 بدیهی است که روند عملیاتی شدن این گونه جدید ابتدا در ارتش روسیه و سپس با ارائه در نمایشگاه های دفاعی ، در سایر ارتشها اتفاق خواهد افتاد که این روند ، ماهیت توسعه و آزمایش نمونه های جدیدتر را سریعتر خواهد نمود . پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

مقدمه : هویتزر ام-1299 با کالیبر 155 م.م جدیدترین نمونه از خانواده جنگ افزارهای توپخانه ای خودکششی برپایه شاسی نمونه موفق ام-109 آ.7 است که درسال 2019 تحت پوشش برنامه توپخانه برد بلند ( ERCA) توسط BAE سیستمز توسعه پیدا نموده است . براساس داده های موجود و منتشر شده ، ایده اصلی این سامانه جدید با هدف بهبود برد موثر سیستم توپخانه ای خودکشش ام-109 قرار داشته و ادامه پیدا کرده است . به اعتقاد ناظران نظامی ، برنامه توپخانه برد بلند نیروی زمینی ارتش ایالات متحده ، که در دو حوزه برد وسرعت آتش بهبود یافته ، پایه گذاری شده ، پاسخی به پیشرفتهای صورت گرفته در برنامه های جاری ارتشهای روسیه و چین در حوزه توپخانه خودکششی است که پس از رونمایی و تحویل انبوه ، موجبات پدید آمدن یک شکاف اساسی را فراهم نموده اند .درجریان آزمایشهای صورت گرفته به سال 2018 ، هویتزر ام-777 با اصلاحات صورت گرفته بر روی آن موفق شده تا با استفاده از مهمات مجهز به خرج موشکی ، برد موثر خود را تا 2 برابر افزایش دهد . این مساله باعث شد تا یکسال بعد ، یعنی درسال 2019 یک قرارداد 45 میلیون دلاری با BAE سیستمز منعقد شود تا توپ توسعه یافته در برنامه ERCA را با شاسی ام-109 منطبق نماید که این برنامه ،در همانسال در انجمن سالیانه نیروی زمینی ارتش آمریکا رونمایی گردید.اگرچه تا کنون اطلاعات با جزییات دقیق در خصوص این برنامه منتشر نشده ، اما افزایش برد و لوله جدید با درازای بیشتر و استفاده از مهمات با خرج موشکی XM1113 تایید شده است . درسال 2020 آزمایشات صورت گرفته روی این مهمات با هویتزر ام-777 ،بردی برابر 43 مایل ( 69 کیلومتر ) را به نمایش گذاشت که رقم بدست آمده ، بیشتر از دوبرابر برد مهمات استاندارد این هویتزر است . براساس داده های منتشر شده از سوی ارتش آمریکا ، طبق برنامه ریزی های صورت گرفته ، برنامه فوق در سال 2021 تکمیل و پس از اتمام ارزیابی های اولیه آن تا سال 2023 ، انتظار می رود که درسال 2025 به بارگذار خودکار مجهز شود که قابلیت شلیک 10 تیر در دقیقه ( به جای 3 تیر در دقیقه فعلی ) را بدان خواهد داد . ام-109. آ-7 شکاف در بخدمت گیری سامانه های توپخانه ای برد بلند نزدیک به بیست سال اجرای عملیات نظامی علیه عناصر شورشی در جنوب غربی آسیا و شمال آفریقا توسط ایالات متحده و متحدان نزدیکش ، که به تقریب دو دهه نخست قرن بیست و یکم را در بر گرفته ، موجبات پدید آمدن خلاءهای قابل تاملی در سازمان رزم ارتش کشورهای فوق الذکر شده است . در واقع ، برنامه ریزی برای مقابله با تهدیدات نامنظم و ترکیبی ، برای یک نسل کامل ، ارتش را درگیر خود نموده و این مساله باعث شده تا دکترین رزمی تدوین شده ، برای مقابله با این حوزه متمرکز گردد ، به همین سبب ، ارتش برای دو دهه کامل ، بلحاظ بکارگیری سیستم های جدید جنگ افزاری دچار سکون شده ، در حالی که سایر ارتش ها ، تغییرات قابل توجهی را در زمینه های مختلف ، بخود دیده اند . بدین ترتیب ، پدید آمدن مفهوم تهدیدات همتا در بازه زمانی آینده نزدیک ، هنگامی که ارتش ها تمرکز خود را مجدداً بسوی جنگ های کلاسیک معطوف می کنند ، اینک اهمیت بسیاری زیادی یافته است ، چنانکه با تقویت اقتصاد و فناوری های جدید در کشورهایی نظیر روسیه ، چین و کره شمالی ، شکافی قابل توجه در قابلیت های رزمی ارتش ایالات متحده بوجود آمده که می بایست مورد توجه قرار گیرد . راست : ام-142 چپ : ام-270 بدین سان ، اگر وضعیت فعلی ارائه شده در سطور بالا را ، بعنوان مبنای اولیه برای بحث در نظر بگیریم ، امروز یکی از شکافهای مهم در ارتش ایالات متحده ،پدید آمدن فاصله قابل توجه در حوزه توپخانه صحرایی با رقباست ، جایی که وجود سامانه های تسلیحاتی قدیمی و مهمات آسیب پذیر موجب شده تا نقصان شدیدی در شکل دهی فرآیند پشتیبانی از عناصرمانوری پدید آید . به همین سبب ، برنامه ریزی بسیاری دقیقی برای مدرنیزاسیون سامانه های توپخانه صحرایی نیروی زمینی مورد نیاز خواهد بود که تنها بر قابلیت های مرگ آوری ارتش تاثیر گذار باشد ، بلکه در هنگام روبرو شدن با با تهدیدهای احتمالی همتراز ، بستری از روش های نوآورانه در حوزه تفکر رزمی و کاربرد سیستم های جدید را در اختیار کاربران قرار دهد . اتامز امروز ارتش ایالات متحده به منظور ورود مجدد به میدان رقابت با قدرتهای در حال ظهور نظامی که بصورت قریب الوقوعی تبدیل به تهدید های همتراز شده اند یا خواهند شد ، می بایست در یک دهه آینده ، سرمایه گذاری گسترده ای را برای ارتقاء کمی و کیفی توپخانه صحرایی خود انجام دهد . در حالی که نیروی هوایی و نیروی دریایی این کشور با یک فاصله مشخص ، مزیتهای قابل توجهی را نسبت به رقبا در اختیار دارند ، سامانه های تسلیحاتی توپخانه صحرایی بدلیل تاخیرهای غیرقابل توجیه ، موجبات پدید آمدن یک شکاف بزرگ برای پشتیبانی از نیروهای مانوری و همچنین اجرای ماموریتهای ضد آتش را بخود می بیند . https://www.aparat.com/v/ReaXN به همین ترتیب ، تقریباً تمامی سامانه های تسلیحاتی توپخانه صحرایی ارتش بین دهه 60 تا 2000 میلادی توسعه پیدا نموده و برای جبران فاصله ایجاد شده با سایر ارتشها در کوتاه مدت ، تنهابه ارتقاء این سیستم های قدیمی مبادرت شده است . درواقع ، براساس داده های موجود ، هم اکنون سامانه اصلی توپخانه دوربرد ارتش در زرادخانه نیروی زمینی ، سیستم های ام-142 هیمارس (M-142 HIMARS) و همچنین راکت انداز چندگانه ام-270 آ-1 ( M-270A.1) است که سامانه راکت انداز چندگانه هدایت دقیق ام-31 آ-1 ( M31A.1) در پشتیبانی نزدیک این دو قرار می گیرد که با توجه به برد 84 کیلومتری و استفاده از سامانه هدایت ماهواره ای جی پی اس ، استخوان بندی سیستم های راکتی نیروی زمینی بشمار می رود . علاوه براین ، سامانه های قدیمی تر اتامز ( ATACMS) نیز با برد نزدیک به 300 کیلومتری می تواند بعنوان یک پشتیبان راکتی دوربرد عمل نماید . اما به غیر از سیستم های راکت انداز چند گانه ، سامانه های توپخانه برد برد بلند نیروی زمینی بدلایل مختلف حضور کم رنگ تری را در سازمان رزم ارتش دارند . امروز نیروی زمینی ارتش ایالات متحده از هویتزرهای ام-777 آ-2 و ام-109آ-7 با کالیبر 155 م.م استفاده می کند که به ترتیب 24 و 21 کیلومتر برد دارند که قابلیت شلیک مهمات متعارف شدید الانفجار (HE) را در برد 30 کیلومتری و مهمات توپخانه ای با خرج راکتی (Rocket-assisted projectile) را دریک برد 40 کیلومتری به ارتش می دهند . با این حال ، اگر قضاوتی عادلانه صورت پذیرد ، سامانه های نامبرده با توجه به قابلیتهای تعریف شده برای آنها در سالهای گذشته ، ارزشمندی خود را برای شکل دادن به تلاش نیروهای مانوری در میدان نبرد و همچنین نبردهایی با ماهیت ضد شورش به اثبات رسانده اند ،اما حضور این سیستم ها در یک صحنه رزمی کلاسیک با مقیاس گسترده در برابر تهدیدهای همتراز ، به تقریب از قابلیتهای رزمی نیروی زمینی خواهد کاست . بی ام -21 شکاف در وجود قابلیت های برد آتش از یک نظر توجه به روند سریع نوآوری ها در فناوری طراحی قطعات توپخانه (یکی از واحدهای شمارش در سامانه های توپخانه ای "قطعه " است که در کنار واژه هایی مثل عراده و قبضه مورد استفاده قرار می گیرد .م ) ، انتظار این خواهد بود که قابلیت ها و دقت سامانه های توپخانه ای که به یگان های رزمی نیروی زمینی در سراسر جهان تحویل می شود ، همواره براساس آخرین پیشرفتهای صورت گرفته باشد . این مساله تا بدانجایی اهمیت پیدا نموده که هم اکنون ارتشهای روسیه و چین ، به سیستم های توپخانه ای پیشرفته ای مسلح شده اند که در مقایسه با نمونه های آمریکایی ، از ویژگی های بهتری بهره می برند . بعنوان مثال ، ارتش روسیه هم اکنون سامانه 9A52-2 اسمرش را بخدمت گرفته که با کالیبر 300 م.م در حالی که به کلاهک شدید الانفجار ترکش زا مسلح میشود ، 90 کیلومتر برد و با مسلح شدن به کلاهک های دیگر ، بردی برابر 70 کیلومتر را به نمایش می گذارد . راست : 2آ-52-2 چپ : 2آ-52-4 این سیستم که در دوران اتحاد شوروی سابق طراحی شده ، در سالهای اخیر به گونه 9A52-4 تورنادو ارتقاء یافته که در مقایسه با نسخه های قبلی سبکتر بوده و در واقع می توان گفت که به نوعی شباهت بسیاری به برنامه تبدیل ام-270 به ام-142 هیمارس دارد . علاوه براین ، راکتهای اسمرش ارتقاء یافته ، قابلیت هدایت ماهواره ای را در اختیار دارند ( گلوناس . م ) که این مساله ، به شکل قابل توجهی ، قدرت آتش یگان های توپخانه ای ارتش روسیه را اضافه نموده است . 9p140 دراین خصوص ، روسیه مدعی است که موشکهای مورد استفاده در این سیستم ، می تواند به بردی برابر 75 مایل ( 120 کیلومتر ) نیز دست پیدا کنند که این ادعا با توجه به سابقه قابل توجه این کشور در توسعه فناوری راکتهای توپخانه ای ، می بایست مورد توجه قرار گیرد . با این حال ، برخی تحلیل گران معتقدند که سیستم 9A52-4 حدودا یک برتری 40 کیلومتری در برد ، را نسبت به سیستم های ام-142/ام-270 دارد که این مساله شکاف گسترده ای را در حوزه پوشش آتش پشتیبانی میان نیروی زمینی آمریکا و روسیه بوجود آورده است . ازسویی دیگر ، سامانه های راکت انداز چندگانه برد متوسط روسی نظیر 9p140 و همچنین سامانه های قدیمی تری نظیر BM-21 نیز در یک رویارویی احتمالی مستقیم با ارتش امریکا ، مزیت های تاکتیکی بسیاری در حوزه شیلک های آزاد در برد های بلند را به ارتش روسیه خواهد داد ، که این امر بدان معناست که در درگیری احتمالی فوق الذکر ،ارتش ایالات متحده در موقعیت خطرناکی قرار خواهد گرفت . راست : 2 اس-35 چپ : 2اس19 علاوه برسامانه های راکتی ، سیستم های توپخانه ای روسی برتری قابل ملاحضه ای را در حوزه برد موثر ، بر سیستم های آمریکایی نظیر ام-777 آ-2 و ام-109 آ-7 به نمایش گذاشته اند . در این مورد ، سامانه توپخانه ای 2s19 با کالیبر 152 م.م و برد 29 کیلومتری ، از میانه دهه هشتاد میلادی به هویتزر خودکششی اصلی نیروی زمینی روسیه تبدیل شده است ،در حالی که جایگزین آن ، یعنی سامانه 2s35 با حداکثر برد 40 کیلومتری ( مهمات متعارف ) و حداکثر 70 کیلومتری با مهمات مجهز به خرج راکتی ، تهدید جدیدی پدید آورده است . مضاف براین ، سامانه 2A65 با کالیبر 152 م.م هویتزر استاندارد کششی نیروی زمینی روسیه است که با در اختیار داشتن بردی مشابه نسخه های خودکششی 2S19 به تقریب قابلیتهای سیستم های آمریکایی را پشت سر گذاشته و همچنان نیز در حال بهینه سازی است . 2آ65 بدین ترتیب ، نواقص سیستم های آمریکایی ام-777 آ-2 و ام-109 آ-7 در برابر همتایان روسی ، آسیب پذیری آنها را بویژه درزمان اجرای عملیات ضدآتش دو چندان نموده ، چرا که توپهای نامبرده ، گرچه عمدتاً و در درجه نخست برای پشتیبانی از عناصر مانوری در میدان نبرد بکار گرفته می شوند ، اما مشارکت انها در عملیات ضد آتش بر علیه سیستم های توپخانه ای دشمن اجتناب ناپذیر بوده و برتری روسیه در حوزه برد موثر ، دارایی های توپخانه ای آمریکایی را وادار می کند تا ضمن پذیرش خطرات تاکتیکی نزدیک شده به خطوط اصلی درگیری ، خود را در معرض آتش زمینی و هوایی دشمن قرار دهند . با توجه به این مساله و خطر روبه گسترش از دست دادن توان آتش توپخانه در یک جنگ احتمالی و به تبع آن تحت فشار قرارگرفتن واحدهای مانوری ارتش که ماموریت درگیری مستقیم با واحدهای دشمن را بر عهده دارند ، بهینه سازی سیستم های توپخانه در سریعترین زمان ممکن ، تبدیل به امری ضروری شده است . راست : پی اچ ال-16 چپ : پی زد ال-05 در شرق آسیا ، ناهمترازی ایجاد شده در حوزه توپخانه صحرائی دوربرد نیروی زمینی میان ارتش ایالات متحده ونیروی زمینی ارتش چین در گستره بیشتری قابل بررسی است . در این خصوص ، نیروی زمینی ارتش آزادیبخش چین هم اکنون به طیف متنوعی از سامانه های راکتی دوربرد که برخی از روسیه خریداری شده اند ، مجهز شده است . ارتش این کشور ، در چند دهه گذشته ، همزمان با رشد اقتصادی ، فناوری های جدیدی را در اختیار گرفته که این امر موجبات یک انقلاب در بخش توپخانه ای این ارتش را فراهم آورده . دراین خصوص ، گفته میشود که راکت انداز چندگانه PHL-16 با قابلیت حمل هشت راکت کالیبر 370 م.م در یک برد 220 کیلومتری و راکت های کوچکتری در بردهای بین 70 تا 130 کیلومتر ، استخوان بندی نیروی توپخانه راکتی رسته زمینی این کشور را تشکیل میدهد . بدین ترتیب ، با بخدمت گیری گسترده این سامانه ها، برتری مشخصی نسبت به ام-142/ام-270 در یک درگیری مستقیم ، ایجاد میشود ، در حالی که سامانه خودکششی PLZ-05 را میتوان نسخه ای پیشرفته تر از ام-777 آ-7 و ام-109 آ-7 دانست . برخی تحلیلگران نظامی معتقدند که دست باز چینی ها در استفاده از فناوری پیشرفته باعث شده تا بر خلاف سیستم های روسی ، نیروی زمینی این کشور بتواند با توان بیشتری از واحدهای مانوری خود پشتیبانی بعمل آورد . پی نوشت : 1- ادامه دارد ........... 2--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

بسم ا... توی پروفایل شما بررسی کردم ،دیدم 7-8 بار بحث هدفمند بودن را تا الان مطرح کردید ، دیدم این ویدئو مناسب ترین مثال برای توصیف شیوه کار شما در میلیتاری هست اصل انتخاب هدف در کار https://www.aparat.com/v/XwxdU

سلطه تخریبگر روسی با گل داوودی بر میدان های نبرد آینده مهمات ضد زره جدید و چشم انداز ظهور نسل جدیدی از بالگردهای تهاجمی درسال 2009 میلادی و پس از مدتها کش و قوس ، شرکت مشهور بالگرد سازی میل روسیه ، نسخه جدیدی از بالگرد میل-28 را با شناسه میل-28 ان ام ، را به دنیای بالگردهای هجومی معرفی نمود که قابیلتهای رزمی آن نسبت به پیشینان اش ، به شکل قابل توجهی افزون تر می بود . در واقع ، شرکت میل بخش دماغه این بالگرد را برای نصب یک رادار جدیدتر (H025) بازطراحی نموده و برای افزایش قابلیتهای پروازی ، پیشرانه های جدید وی کا-2500پی را به جای پیشرانه تی وی-3-117 وی ام آ ، به مجهز به FADC ( سامانه کنترل تمام دیجیتال پیشرانه ) ، نصب نمود . رادار H025 در واقع ،این موتور جدید با استفاده از تیغه های روتور بازطراحی شده خود ، موجب افزایش 13 درصدی سرعت و همچنین سرعت کروز تا 10 درصد را برای خدمه فراهم می نمایند . مضاف بر این ، گونه جدید بالگرد فوق به یک سامانه کنترل آتش ارتقاء یافته و سامانه پردازش داده مخابراتی الکترونیک (Izdeliye296) نیز مجهز شده است . راست : پیشرانه وی کا-2500 چپ : پیشرانه تی وی-3-117 وی ام آ در حوزه مهمات قابل حمل ، گونه MN میل-28 موشکهای ضد زره 9ام-123 و 9ام-127 را به مجموعه دارایی های قبلی خود اضافه نموده است. علاوه براین ، برنامه ریزی های لازم برای حمل و شلیک موشک های چندماموریته جدید نظیر موشک یکپارچه شده چند منظوره سبک /LMUR) با شناسه Izdeliye305 که عمدتا بر علیه اهداف هوایی و زمینی استفاده می شود و به مجموعه هدایت اینرسیایی در مراحل اولیه پرواز ومیانه مسیر است ، نیز صورت خواهد گرفت که براساس اطلاعات منتشر شده ، بردی در حدود 16 مایل ( 25 کیلومتر ) را داراست . موشک یکپارچه شده چند منظوره سبک /LMUR این بالگرد نخستین پرواز خود را در اکتبر 2016 انجام داد ، در حالی که خبرهای حاکی از آن است که هوانیروز ارتش روسیه تمایل خود را برای ارتقای نمونه های عملیاتی به استاندارد MN ابراز داشته است . اما مهمترین تغییر صورت گرفته در این نسخه ، اضافه شدن قابلیت حمل موشک ضد زره 9کا123 است که برپایه خانواده موشکهای 9ام123 توسعه یافته و یکی از بهترین ها در کلاس خود محسوب میشود . تیوب شلیک موشک 9ام -123 گونه زمین پایه Chrysanthemum-S آخرین خبرها در خصوص میل-28 ام ان در جریان برگزاری نمایشگاه دفاعی آیدکس 2021 ، دفتر طراحی مهندسی کولومنا از مجموعه شرکتهای طراحی سلاح های دقیق روسیه ، برنامه های آینده خود را برای توسعه سامانه های ضد زره به نمایش گذاشتد که در میان داده های موجود ، مصاحبه والری کاشین ، سرطراح شرکت KBM ضمن تایید عدم برنامه برای ارتقاء سامانه های موشکی 9ام120 ، بیان نمود که ای شرکت برنامه ریزی جامعی را برای گسترش پیکربندی های حامل موشک 9ام123 نموده که یکی از مهمترین آنها ، برنامه بالگرد میل 28 ام ان محسوب میشود که می بایست برای صادرات آماده گردد . بخش هدایت موشک ضد زره 9ام-123 به گفته وی ، این موشک در خط تولید انبوه قرار دارد ولی مشخص ننمود که آیا نسخه های صادراتی میل-28 نیز به این موشک مجهز خواهد شد یا خیر .. ترکیب میل-28 و 9ام123 .... در سالهای اخیر ، خبرهای متعددی در خصوص توسعه و نوسازی سامانه موشکی 9ام123 به گوش رسیده که به اعتقاد برخی ناظران نظامی ، یکی از دستاوردهای قابل توجه بخش ضد زره صنعت دفاعی روسیه بشمارمی آید و به گفته شرکت سازنده ، توسعه آن در چند مسیر مختلف همچنان در حال ادامه است . موشک ضد زره 9M123 در کنار تیوب شلیک اولین نکته مورد توجه ، برنامه شرکت سازنده برای مدرنیزه سازی موشک 9ام-123 است که اطلاعات دقیقی در مورد ماهیت این مساله وجود ندارد ، با این حال ، چند سال پیش در جریان برگزاری نمایشگاه 2018 صنعت دفاعی روسیه ، شرکت KBM ، یک نمونه از موشک بهیه سازی شده فوق را با شناسه 9K123M به نمایش گذاشت که احتمالا قرار است بر روی بالگردهای رزمی نصب شود . ارتقاء های انجام شده بر روی بالگرد میل-28 ان ام در واقع ، پس از نخستین نمایش این موشک که با شناسه Chrysanthemum-VM صورت پذیرفت ، خبری درز نمود که مهمات جدید ، معماری کلی و اصول عملکرد قبلی خود را حفظ نموده که این بدان معناست که هدایت آن همچنان بصورت ترکیبی (فرمان رادیویی / لیزری ) است . علاوه براین ، سرجنگی موشک ، همچنان بصورت دوتایی و پشت سرهم قرار خواهد گرفت ،اما برد شلیک از 6-5 کیلومتر اولیه به 10 کیلومتر افزایش پیدا نموده است . بالگرد حامل آن نیز با مجهز شدن به یک رادار هدایت کننده ، سامانه های جدید کنترل آتش ( در ابتدا بر روی میل-28 ان ئی ) و درسال 2019 بر روی نمونه میل-28 ان ام می تواند این موشک جدید را با خود حمل کند . اگر چه پیش از این گزارش شده بود که بالگردهای ارتش به استاندارد ان ام ارتقاء پیدا می کنند ، اما احتمالا این بروزرسانی های برای نسخه های صادراتی نیز اعمال خواهد شد . پی نوشت : 1- ادامه دارد .... 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

بسم ا... فاکس بت ، الکل و باقی ماجرا یکی از مشهورترین داستان هایی که در مورد روسها گفته میشود ، علاقه عجیب آنها به نوشیدنی های غیر عادی است ، این مساله در جنگ دوم جهانی به شکل ناباورانه ای بصورت جهانی در آمد ، چنانکه گفته می شد ، دهقان های روسی (موژیکها ) که در مناطق اشغالی توسط آلمان زندگی می کردند ، بخش قابل توجهی از محصولات لبنی خود شامل کره ، خامه ، شیر و پنیر را در ازای بنزین تانک و الکل برای مصرف شخصی !!!!!!! خریداری می نمودند ، اما این مساله در سالهای جنگ سرد و با ظهور محصول فوق العاده ای به نام میگ-25 فاکس بت ، شکل خاص تری به خود گرفت . براساس طراحی های صورت گرفته توسط شرکت میگ ، بخشی از سامانه اویونیک این جنگنده ، توسط مایعی که ظاهرا الکل خالص می بود ، خُنک می شد . اگر چه الکل در حالت عادی ، می بایست 40 درصد رقیق شود تا برای انسان ، قابل استفاده بشود ، اما این مایع خنک کننده ، عجیب به مذاق خدمه زمینی روسی در پایگاه های هوایی ، خوش آمد و بتدریج سهیمه الکل جتهای روسی به سرقت رفته و در بازارسیاه برای نوشیدن !!!!!! فروخته میشد .

خبر رسمی است !!!!!! سوخت رسان های KC-46 و اف-35 های بیشتر برای نیروی هوایی عبری از ایگل های بهینه سازی خبری نخواهد بود !!!!! بخش دوم و پایانی ژنرال ژاکلین ون اُوِست ، ریاست وقت فرماندهی ترابری ارتش با توجه به مواردی که بیان شد ، هنوز اطلاعات دقیقی از زمان تحویل نخستین دو فروند از مجموعه سفارش داده شده KC-46A به نیروی هوایی عبری وجود ندارد ،اما برخی ناظران براین باورند که سوخترسان های جدید ، سالها تا رسیدن به قابلیتهای تعریف شده خود فاصله دارند ، به شکلی که در اوایل تابستان 2021 ، ژنرال ژاکلین ون اُوِست ، ریاست وقت فرماندهی ترابری ارتش ، برنامه پگاسوس را شبیه به "لیمویی " دانست که بطور مداوم در مشکلات روزافزونی که کیفیت ماموریتهای آن را با خدشه روبرو می سازد ، در حال غوطه ور شدن است ، به همین دلیل ، این پروژه تا عملیاتی شدن بطور کامل را راه طولانی را در پیش دارد که تا انتهای سال 2023 یا 2024 اتفاق نخواهد افتاد ! بوئینگ کی سی-707 سری 300 به رجیستر بدنه 140 بدین ترتیب ، انتخاب سوخترسان جدید برای IAF همچنان در پرده ای از ابهام قرار می گیرد و بطور طبیعی ، اتکاء نیروی هوایی عبری به ناوگان 707 موجود بیشتر خواهد شد . در همین راستا ، هواگردهای ترابری / سوخت رسان بوئینگ 707 سری 300 که در سازمان رزمی نیرو “Re’em” نامیده می شود و از سال 1978 مشغول فعالیت است ، همچنان به خدمت ادامه خواهد داد. این هواپیماها و سامانه های فرماندهی – کنترل نصب شده بر روی آن ، نقش بسیار مهمی در ماموریت های محوله به IAF ، خارج از مرزهای فلسطین اشغالی بر عهده دارد تا جایی که قدیمی ترین 707 عملیاتی ، با کد رجیستری 140 ، استخوان بندی حمله نیروی هوایی عبری در حمله به مقر سازمان آزادیبخش فلسطین (PLO) را در تونس به سال 1985 بر عهده داشت ، به تازگی در سال 2019 بازنشسته شد ، در حالی که همچنان 9 نمونه فعال در سازمان رزم IAF مشغول خدمت هستند . ناوگان 707 های نیروی هوایی عبری همچنان در خدمت عملیاتی اما علیرغم تمامی این بدبینی ها ، این احتمال وجود خواهد داشت که اسراییل یک نسخه سفارشی از KC-46 را ، همانطور که در گذشته با خرید F-35I و سایر نمونه ها عمل نمود ، دریافت نماید که با نسخه های مورد نظر نیروی هوایی آمریکا متفاوت باشد ، با این تبصره که هم اکنون تانکرهای KC-767 مجهز به سامانه سوخت رسانی بوم ، سالهاست در نیروی هوایی ژاپن و ایتالیا در خدمت قرار دارند .از سویی دیگر ، تصمیم برای خرید سومین اسکادران اف-35 چندان غافلگیرکننده نبود ، چرا که بطور همزمان ، بررسی های اولیه برای خرید نسخه ای بسیار پیشرفته از جتهای ایگل بصورت ترکیبی با اف-35 ها روی میز IAF قرار دارد . ولی براساس خبرهای موجود ، ستاد نیروی هوایی عبری بر این عقیده است که به جای بروزرسانی ناوگان اف-15 های موجود ، روی تکمیل اسکادران های اف-35 متمرکز شود . بدین سان ، تا به امروز ، نیروی هوایی عبری قراردادهای جامعی را برای خرید حداقل 50 فروند اف-35 با شرکت سازنده به امضاء رسانده که برای تکمیل دو اسکادران کافی است که براساس خبرها ، دومین اسکادران در اوت سال 2020 اعلام آمادگی برای ورود به عملیات نظامی نمود ، بر همین اساس ، خرید بعدی حداقل 25 فروند جت دیگر خواهد بود تا امکات تشکیل سومین اسکادران را فراهم کند . گونه F-35I به تقریب بلحاظ مقدورات فنی شباهت زیادی به نسخه A دارد ،اما در مقایسه ، طیف متنوعی از تسلیحات بومی رژیم عبری را می تواند استفاده کند ، در حالی که تغییرات لازم برای حمل تسلیحا بومی ، در خاک سرزمین های اشغالی و درصنایع هوا-فضای عبری صورت می گیرد . پرات کومار ، جانشین مدیرعامل و مدیر برنامه اف-15 اگر این تحلیل صحت داشته باشد ، در حال حاضر امیدهای بوئینگ برای فروش تعداد بیشتری اف-15 به اسراییل بر باد رفته ، چنانکه پرات کومار ، جانشین مدیرعامل و مدیر برنامه اف-15 این شرکت ، تابستان سال 2020 در گفتگویی مدعی شده بود که بوئینگ برای خرید 25 فروند گونه پیشرفته و ارتقاء 25 فروند از ناوگان موجود ایگل های عبری اعلام آمادگی نموده است . اما با توجه به قابلیتهای رزمی اعجاب برانگیز ایگل ، این احتمال وجود خواهد داشت که نیروی هوایی عبری دوباره به برنامه ایگل علاقه مند شود . در واقع ، ناوگان اف-35 های عبری با توجه به قابلیتهای پنهانکاری که صرفا برای ماموریتهای نفوذ به درون شبکه های دفاع هوایی متراکم کاربرد داشته و همچنین برخوداری از پتانسیل به اشتراک گذاری داده های رزمی ، نیازمند یک جنگنده مکلمل با قابلیت حمل افزون تر سلاح دارد که بتواند در فواصل دور بصورت یک " کامیون حمل موشک " ( missile truck) عمل نماید که تنها گزینه موجود ، جنگنده – بمب افکن چندماموریته اف-15 خواهد بود . تصمیم بعدی مهمی که IAF بدنبال تحقق آن است ، خرید بالگردهای سنگین بشمار می رود که می بایست ناوگان بیست فروندی سی اچ-53 های موجود را تقویت کند . پیکربندی انتخابی می بایست توانمندهایی مشخصی نظیر اجرای ماموریتهای ویژه دوربرد ، جستجو و نجات رزمی (CSAR) و .. را داشته باشد . بر همین اساس ، انتخاب طبیعی موجود ، بین بالگردهای اچ-47 و سی اچ -53 کا می باشد . در گذشته ، نیروی هوایی عبری به تیلت روتورهای وی-22 علاقه مند شده بود ، که بدلایل مالی این طرح کنار گذشته شد ، اما احتمال بازگشت آن نیز وجود دارد ، اما خبرهای موجود حاکی از انتخاب یکی از دو طرح اچ-47 یا سی اچ -53 کا است که قابلیتهای متفاوت و ارزشمندی را در اختیار دارند . بالگردهای فوق سنگین CH-53K و پیشرانه های تی-408 جی ئی -400 برای مثال بالگردهای فوق سنگین CH-53K توانایی حمل 36000 پاوند بار را در مقایسه با 21000 پاوند بالگردهای CH-47F در اختیار دارد . در این خصوص ، دسترسی بهتر IAF به پیشرانه های تی-408 بالگردهای CH-53K می تواند به خانواده شینوک کمک کند تاشکاف موجود را به نحوی پر نمایند ، چرا که خرید شینوک صرفه جوی قابل توجهی را در هزینه ها ممکن می سازد ، چنانکه ارتش آمریکا در سالهای اخیر نمونه های F از شینوک را با قیمتی در حدود 30تا 40 میلیون دلار خریداری نموده در حالی که قیمت هر فروند CH-53K چیزی در حدود 120 میلیون دلار است . در حوزه تسلیحات ناشناسی که IAF درصدد خرید آن است ، براساس داده های منتشر شده از سوی رسانه های عبری ، شامل نزدیک به 4000 تیر مهمات برای نیروی هوایی خواهد بود که این رقم را می بایست در کنار سامانه های گنبدآهنین و سامانه ارو قرار داد .در مجموع ، آخرین قراردادهای امضاء شده برای تدارک نظامی ارتش عبری ، به تل آویو کمک می کند تا کیفیت لبه رزمی(QME)خود در خاورمیانه همچنان حفظ کند . درواقع ، بعنوان یک الزام قانونی ، QME تنها بدنبال آن است که IDF در مقایسه با کشورهای متخاصم در خاورمیانه ، همیشه برتری نظامی را در اختیار داشته باشد ، ضمن اینکه شرکتهای آمریکایی در این زمینه کامل از سود مالی بهره ببرند . اما در خصوص تانکرهای کی سی-46 واضح است که تا سال 2024 این سوخترسان های 707 هستند که باید بار طرح های نظامی IAF را بر دوش خود حمل کنند . با توجه به مسائل مطرح شده ، ماهیت طرح تامین مالی نظامی خارجی ایالات متحده به اسراییل ، به شکل خاص ، برمدرن سازی قدرت هوایی اسراییل و قابلیتهای اساسی آن تمرکز دارد و هر سامانه ای به این نیرو تحویل شود ، در واقع امر ، استخوان بندی نیرو را برای 20 تا 30 سال آینده تشکیل خواهد داد . پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 3- چند نکته هست که باید مورد توجه قرار بگیرد : الف - دشمن اصلی ما در منطقه بسرعت دارد قابلیتهای تهاجمی خودش را تقویت می کند و با علم به این نکته که خرید اف-35 توسط امارات ، به شکل غیر مستقیم به معنای افزایش تعداد لایتینیگ های نیروی هوایی اسراییل هست ، روند لاکپشتی ستاد کل نیروهای مسلح برای عملی شدن توافقات با روسها ، قابل تامل و عجیب هست ب - شیوه خرید درست برای ایجاد یک قدرت هوایی واقعی را میشود در برنامه iaf بخوبی مشاهده کرد ... ورود تدریجی اف-35 ها ( در خریدهای 25 فروندی برای تشکیل هر اسکادران ) به معنای آمادگی زیرساختهای و پرسنل فنی برای جذب فناوری جدید محسوب می شود که این مساله را در خصوص ورود احتمالی فلانکرها باید مورد توجه قرار داد . ج- ناوگان بالگردی نیروی هوایی ، زمینی و دریایی و در کنار آن سپاه ، دارد بسرعت قدیمی میشود ، بخصوص این مساله برای سنگین وزن های نیروی دریایی ( سی استالیون ها ) مصداق دارد که اگر بحث ورود شناورهای مکران 2 و3 مطرح باشد ، تامین بالگردهای مورد نیاز برای آنها بشدت احساس میشود .

بسم ا... جزئیات تغییر ساختار نیروی انتظامی به فرماندهی کل قرار است نیروی انتظامی جمهوری اسلامی همچون سپاه پاسداران و ارتش جمهوری اسلامی به ساختار فرماندهی کل تبدیل شود که در این خبر جزئیات این تغییر را مرور میشود .یک‌سال است که طرح فرماندهی کل شدن نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران از سوی ستاد کل نیروهای مسلح پیگیری می‌شود؛ اخبار حاکی از آن است که حدود سه هفته پیش فرمانده کل قوا با کلیات این طرح موافقت فرموده‌اند. لینک برای مطالعه ادامه متن پی نوشت : 1- تجمیع پستها ، تاپیکها ، اخبار ، تحلیل ها از مهر 1386 ،شانزدهم آذر سال یکهزار و چهارصد خورشیدی 2- تمام کاربران محترم انجمن میلیتاری ، با رعایت قوانین موضوعه انجمن ، از این پس تمامی اخبار ، تحلیل ها و ... مرتبط با نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران را در این تاپیک ارسال خواهند نمود . با سپاس / MR9

بسم ا... خدایا ..... بسه دیگه ......!!!!! واقعا تاب تحمل این همه وقاحت سخت هست ... !! چرا ؟؟؟ واقعا چرا ؟؟؟ چرا همه چیز تبدیل به مضحکه شده ؟؟!! خسروداد ؟؟ هوانیروز ؟؟ سد دز ؟؟؟ لندینگ ؟؟ میگ-29 ؟؟؟ چکسلواکی ؟؟

شهید رضا خرمی - محل شهادت سوریه ارتش مصر (صحرای سینا ) سلاحی که در دست این شهید دیده می شود ، یک قبضه AKM مجهز به نارنجک انداز ام-203 است که احتمالا از نمونه های تولید شده در مصر یا بلغارستان بشمار می رود

خبر رسمی است !!!!!! سوخت رسان های KC-46 و اف-35 های بیشتر برای نیروی هوایی عبری از ایگل های بهینه سازی خبری نخواهد بود !!!!! نیروی هوایی عبری در ماه های نخستین سال 2021 به شکل رسمی طرح های گسترش توان رزمی خود را با سفارش سوخترسان های بیشتر کی سی-46 از بوئینگ و سومین اسکادران از جتهای پنهانکار اف-35 را تایید نمود ، این در حالی است که علیرغم علاقه عجیب فرماندهان عبری به جنگنده چندماموریته ایگل ، هیچ اشاره ای به افزایش کمّی این جنگنده به خرید نمونه های به روز شده آن نشده ، در عوض، خرید مهمات پیشرفته و افزودن تعداد بیشتری از بالگردهای CH-53K یا CH-47 در دستور کار این نیرو قرار دارد . براساس اخبار منتشره از سوی وزارت دفاع عبری ، کار بر روی این برنامه تدارکاتی از 22 فوریه 2021 آغاز شده و در قالب برنامه موسوم به LOA ( Letter of Offer and Acceptanc) که چهارچوبی برای تبادلات میان دولتی ( اسراییل – ایالات متحده ) ادامه پیدا می کند . در میان موارد فوق ، آرت ورک های منتشر شده در حساب رسمی وزارت دفاع عبری ، شامل تانکرهای کی سی-46 است که در حال سوخت رسانی به یک نسخه پیشرفته از اف-15 بوده ،اما مشخص نیست که این تصاویر متعلق به وزارت دفاع است یا بوئینگ ، چون به شکل رسمی برنامه ای برای خرید ایگل در دستور کار قرار نگرفته است . سوخترسان 707 نیروی هوایی عبری تمامی این خریدها برای نیروی هوایی عبری (IAF) از طریق کانال های مالی نظامی که توسط ایالات متحده ایجاد شده ، انجام خواهد شد و بودجه مورد نیاز آن هم توسط دپارتمان "ابتکار تامین مالی نظامی خارجی /FMF " فراهم خواهد شد . در سال 2018 دولت ترامپ یک یادداشت تفاهم 10 ساله را با اسراییل به ارزش 3.3 میلیارد دلار در قالب FMF امضاء نمود که به متحدان این کشور اجازه می دهد تا ، سلاح تهیه کنند با این شرط که درصد قابل توجهی از خریدها ، از شرکتهای آمریکایی باشد . در همین ارتباط وزارت دفاع اسراییل تایید نموده که فرآیند های لجستیکی مشابهی برای خرید تعداد بیشتری اف-35 ، بالگردهای سنگین جدید و تسلیحات نامشخص ( احتمالا مهمات هدایت دقیق . م ) آغاز خواهد شد . سوخت رسان کی سی-46 ای ( اویونیک ، نمای بُرش خورده و ... ) وزارت امور خارجه آمریکا ، در حدود یک سال پیش ، فروش احتمالی 8 فروند سوخترسان KC-46A به اسراییل را برای جایگزینی تانکرهای قدیمی 707 نیروی هوایی تایید نمود که کل ارزش قرارداد به 2.4 میلیارد دلار می رسد . براساس گزارش های موجود ، نیروی هوایی عبری نخستین دو فروند از کی سی-46 ها را زودتر از موعد ، و از سفارشهای نیروی هوایی آمریکا به بوئینگ ، تحویل می گیرد . در همین خصوص ، شرکت بوئینگ در گذشته ، رقابتی تنگاتنگ با شرکت عبری "بدک" برای بهینه سازی هواگردهای دست دوم 767 و تبدیل آنها با سوخت رسان ، مشابه کاری که برای نیروی هوایی برزیل و کلمبیا انجام شده بود ، را داشت ولی با نفوذ شرکت آمریکایی ، تمامی این طرح ها شکست خورد تا این اطمینان حاصل شود که طرح KC-46 پیروز خواهد شد . ایرباس آ-330 ام آر تی تی با این حال ، نیروی هوایی عبری گزینه دیگری را با وارد کردن هواگرد چند منظوره ایرباس آ-330 ام آر تی تی به برنامه خود در نظر داشت که تاکنون با تولید 61 فروند ( تا مارس 2020) برای کشورهای استرالیا ، فرانسه ، سعودی ، ناتو ، سنگاپور ، کره جنوبی ، امارات و بریتانیا ، یک رقیب قابل توجه بشمار می آید . در واقع پس از آخرین سفارش در تابستان 2021 ، از سوی نیروی هوایی استرالیا ، ظرفیت تولید این شرکت تا 10سال دیگر همچنان عملیاتی خواهد ماند . پی نوشت : 1- ادامه دارد ... 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

بسم ا... از این کارهای خوب و ارزشمند بیشتر بشود انشا...

سی -130 اچ ، اسب بارکش نیروی هوایی به رجیستر بدنه 550 سیزدهمین محموله کمک های بشردوستانه جمهوری اسلامی ایران افغانستان - ولایت ننگرهار- فرودگاه شهر جلال آباد آبان سال 1400

ببرهای شناسایی هواگرد شناسایی RF-5A ( N-156C) گونه شناسایی جنگنده F-5A بشمار می رود که در اکتبر 1967 سفارش داده شد ولی نخستین پرواز آن تا ماه مه 1968 صورت نگرفت . این هواگرد با مجهز شده به 4 دستگاه دوربین KS-92 که در دماغه هواپیما تعبیه می شد ، همچنان می توانست نقش رزمی محوله را به اجرا گذارد . با این وصف ، دوربین فوق الذکر با سلول های حساس به نور ، به خشابی با ظرفیت یک نوار فیلم به درازای 100 فوت مجهز می گردید . هر چهار دوربین نصب شده روی این هواگرد شناسایی –رزمی را می توان تنها در عرض 5 دقیقه از محفظه خود بیرون آورد و سپس در جای خود قرار داد. هر دو توپ این هواگرد همچنان حفظ شدند ، در حالی که بر روی کاغذ ، می توان دماغه RF-5A را با دماغه جتهای F-5A نیز تعویض نمود ،اما فرآیند تعویض بسیار وقت گیر محسوب میشود و در عمل ، کمتر اجرایی می گردید . نیروی هوایی ایران مابین سالهای 1974 تا 1976 چیزی نزدیک به 15 فروند نمونه شناسایی جنگنده اف-5 با شناسه RF-5A را تحویل گرفت که همه انها پس از تحویل در قالب اسکادران یکم شناسایی سازماندهی شدند . تصویر ذیل به احتمال زیاد مربوط به ماه های اول ، پس از انقلاب اسلامی است که حروف IR به شکل عجولانه ای در کنار حروف IAF حک شده است !! پی نوشت : متن ترجمه شده از منابع غیرفارسی ..... با ذکر منبع ، برداشت آزاد است .

سلام علیکم ، ظاهرا منظور نویسنده سه برابر شدن گستره تحت پوشش این سیستم بوده ، حداقل برداشت بنده این بود

پانسیر اس1 ام در برابر بدون سرنشین های تهاجمی امروز ، در حالی ،سالهای ابتدایی دهه سوم قرن بیست و یکم را تجربه می کنیم که بدون سرنشین های شناسایی و تهاجمی بتدریج قابیلت حمل تسلیحات هدایت شونده را بدست می آورند و این تهدید بسیار جدی برای یگانهای نیروی زمینی بشمار می رود . برای مقابله با این تهدیدات به نسبت نوظهور ، یقیناً تسلیحات پیچیده تر دفاع هوایی می بایست برای ارتشها فراهم شود که این امر با اعلام بروزرسانی بیشتر برای سامانه دفاع هوایی پانسیر اس1ام به منظور دفع حملات بدون سرنشین های تهاجمی وارد دوران تازه ای گردید . با توجه به اینکه نمایشگاه بین المللی دفاعی- فناورانه آیدکس-2021 در قاهره (مصر) / دسامبر 2021 در حال برگزاری است ، بخش دفاعی روسیه در قالب شرکتهای نوآور در زمینه محصولات دفاعی درآن حضور دارند که بخش قابل توجهی از سامانه های دفاعی بصورت ماکت تمام مقیاس یا نمونه های اصلی به نمایش درآمده که یکی از آنها ، سامانه دفاع هوایی پانسیر اس 1 ام است .براساس گزارش خبرگزاری تاس ، سرگئی میخائلوف ، جانشین دپارتمان تسلیحات هدایت دقیق شرکت مادر تخصصی دفاعی روسیه ، در جریان مصاحبه ای ، به این نکته اشاره نمود که مقابله با بدون سرنشین ها به یکی از وظایف اصلی شبکه پدافند هوایی تبدیل شده است که معمولا به دو صورت مقابله نرم ( جنگ الکترونیک) و همچنین مقابله سخت ( سامانه های توپخانه ای و موشکی دفاع هوایی ) این دفاع صورت می گیرد و هم اکنون بخش صنعت دفاعی روسیه برای مقابله سخت افزاری با این تهدید ، سامانه پانسیر اس1 ام را معرفی نموده است . در اوایل سال جاری میلادی ( 2021) شرکتهای روسی فناوری جدیدی را متشکل از روشهای مقابله نرم و سخت به منظور دفاع در برابر بدون سرنشین های تهاجمی ارائه نمودند که بخشی از این فناوری ، سامانه رزمی فوق الذکر بشمار می رفت . به اعتقاد این مقام روسی ، این سیستم جدید بهینه شده ، با ارائه حداکثر قابلیتهای موجود با کمترین هزینه ، الزام جدیدی را برای دفاع در برابر بدون سرنشین ها فراهم آورده تا یگان های نیروی زمینی بتوانند با حداقل هزینه ، بهترین دفاع را برای خود فراهم آورند . ویژگی های سامانه بهینه شده پانسیر اس1 ام براساس اطلاعات منتشر شده ، پانسیر اس 1 ام ، گونه صادراتی از سامانه اس ام است که برای یگانهای ارتش روسیه توسعه یافته ، با این وصف ، هر دو برنامه بهینه سازی های گسترده ای را در حوزه های مخابراتی و الکترونیک بخود می بیند ، اما در مقایسه با توانمندی های گونه اس ام ، قطعاً در سطح پایین تری قرار دارد . به مانند نمونه های قبلی ، بخش اصلی این سیستم را می توان بر روی شاسی های مختلف نصب نمود که به توجه به طراحی مدولار صورت گرفته ، میتواند گزینه خوبی برای واحدهای نیروی زمینی باشد . پیش ازاین نیز گزارشهای محدودی در خصوص نسخه های بهینه شده پانسیر با تمرکز بر سامانه های موشکی و توپخانه ای منتشر شده بود ، چنانکه رادار جدید این مجموعه قابلیت کشف و ردیابی اهداف در بردی برابر 75 کیلومتر را بدست آورده است . علاوه براین ، برد موشک های جدید از 20 به 30 کیلومتر و ارتفاع درگیری آن نیز از 15 به 18 کیلومتر رسیده که یکرشد به تقریب سه برابر را نشان میدهد . مضاف براین ، خبرهایی از اضافه شدن یک موشک کوچکتر برای انهدام بدون سرنشین هایی در ابعاد خاص نیز وجود دارد که بلحاظ قطر کوچکتر ، ولی بلحاظ درازا با موشکهای اصلی مشابهت دارد . بخش توپخانه ای این سامانه ، در تمامی مدلهای معرفی شده یکسان است ( یک جفت توپ کالیبر 30 م.م 2آ38 ام با 1400 تیر مهمات ذخیره که برای انهدام اهداف در بردهای 3 تا 4 کیلومتری و ارتفاع 2تا3 کیلومتری کافی به نظر می رسد . ماموریتهای رهگیری از یک نظر رهگیری های بدون سرنشین کار نسبتاً دشواری است و به تقریب همه سامانه های عملیاتی دنیا ،برای رهگیری و انهدام این پرنده ها با مشکل روبرو هستند ، چرا که با توجه به بدنه غیر فلزی و اندازه های کوچک ردیابی و قفل کردن روی آن بسیار مشکل به نظر می رسد . در کنار این مساله ، سامانه های دفاع هوایی برای کشف و انهدام جتهای رزمی سرنشین دار یا بالگردها طراحی شده اند و این می تواند هزینه انهدام بدون سرنشین های تهاجمی را برای ارتش کاربر فوق العاده افزایش دهد . اما برای نمونه بهینه شده سامانه پانسیر ، وظیفه شناسایی ، کشف ، رهگیری طیف متنوعی از تهدیدات هوایی بر عهده رادار اصلی این سیستم گذاشته شده که با کمک سامانه های اپتیکی نصب شده بر روی آن ،دقت و قابلیت اطمینان بالایی را به نمایش می گذارد . با این حال ، بدون سرنشین های میان وزن و سنگین با قابلیت حمل سامانه های جنگ افزاری هدایت دقیق در مقایسه با نمونه های کوچکتر ، بهتر قابل تشخیص بوده و بر همین اساس ، پانسیر می تواند چنین تهدیدی را با پتانسیل بهتری ردگیری و منهدم نماید . علاوه براین ، کاراکتر متمایز نسخه های اس ام و اس 1ام ، اجرای عملیات بطور مستقل یا در قالب یک شبکه دفاع هوایی است که در مورد ویژگی دوم ( شبکه ای عمل کردن ) این سیستم می تواند تنها نقش اجرای آتش را بر عهده گرفته و با دریافت اطلاعات از سایر سامانه های موجود در شبکه ، بهترین عملکرد را به نمایش گذارد . به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، سامانه های دفاع هوایی در رده پانسیر با مجهز شدن به موشکهایی برد بلندتر که توانایی درگیری در ارتفاع بالا را می بایست داشته باشند ، در کنار تجهز به سامانه های الکترونیکی و مخابراتی مدرن تر ، می توانند در برابر طیف وسیعی از تهدیدات موجود در صحنه رزم ، صف آرایی نمایند . این مساله با علم به اینکه پانسیر می تواند موشکهای کوچکتر برای درگیری با اهداف پنهانکار کوچک را نیز استفاده کند ( این قابلیت هنوز در نسخه صادراتی اعمال نشده ) ، کل مجموعه را به یک نقطه قوت برای واحدهای کاربر آن تبدیل می کند . پانسیر برای بازار صادراتی با توجه به حضور پانسیر اس1 ام در نمایشگاه دفاعی قاهره ، این مساله که صنعت دفاعی روسیه همچنان به بازاریابی در بازار تسلیحات دفاعی ادامه میدهد ، نشاندهنده امیدواری آنها برای فروش خارجی این سیستم دفاع هوایی است . اگر چه این تبلیغات می تواند مفید باشد ، اما نگرانی کشورها از تکثیر بدون سرنشین های کوچک و تجربه درگیری های اخیر ، می تواند موفقیت خاصی را برای روسها به ارمغان بیاورد . این روند در کنار انتشار اخباری مبنی بر فروش تعداد نامعلومی سامانه پانسیر اس 1 ام به یک مشتری ناشناس ، نشان میدهد که روسها در بازاریابی این سیستم سلاح جدی هستند . پی نوشت : 1- بن پایه 2- تصاویر مورد استفاده ، عمدتا برای گونه اس 1 از پانسیر است . 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

سلام علیکم این مطلب حداقل 4 تا 5 بخش دیگر دارد ... هنوز بخش اصلی را مطرح نکردم ..... همیشه این مطلب را در ذهن داشته باشم و باشیم که وقایع را به ترتیب تاریخ وقوع و ظرف زمانی باید بررسی کرد

بخش دوم : برخورد نزدیک از نوع سوم .... پیشینه انتقال سامانه های بالستیک به عمق زمین – مطالعه موردی ،جنگ دوم جهانی استراتژی نظامی در یک تقسیم بندی بسیار پیچیده ، زیرمجموعه و شاخه ای از نظریه های اجتماعی است که به کاربرد زور برای دستیابی به اهداف یک جامعه در تقابل و نزاع با دیگری می پردازد . درواقع امر استراتژی نظامی براین روند استوار است که چگونه باید نیروهای نظامی را در جهت کسب اهداف نظامی ، سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی و ایدئولوژیک بکار بست . گفتگو در مورد فلسفه و ماهیت استراتژی نظامی ، بسیار طولانی است و اگر چه بیان مراحل تاریخی آن بسیار جذاب به نظر می رسد ،اما از حوصله این نوشتار خارج است ،اما در راستای موضوع مورد بحث ، یکی از جالب ترین مواردی که درتاریخ توسعه استراتژی های نظامی ، با آن روبرو می شویم ، کاربرد قوانین حرکت و قواعد هندسه در امور نظامی بشمار می رود که برای اولین بار توسط افسر ارتش فرانسه به نام سباستین لی پرستره دی وبان استفاده شد . سباستین لی پرستره دی وبان وی که در ارتش لوئی چهاردهم خدمت می کرد ، مسئولیت احداث استحکامات نظامی فرانسه در مرز با دوک نشین های آلمانی بود که بنیان این استحکامات باعث حفظ مرزهای شرقی این کشور از تهاجم آلمان در سال 1914 شد . ساختار دژهای طراحی شده توسط وبان نه تنها از اصل ضخیم بودن برای مقابله با آثار انفجار استفاده می نمود ، بلکه بدلیل استفاده گسترده از زوایای پیچیده ، مانع از تاثیر اتش توپخانه دشمن می گردید . در حقیقت کاربرد محاسبات ریاضی در این سلسله استحکامات باعث می شد تا مشکلات تاکتیکی ارتش فرانسه تا حدود بسیار زیادی کاهش یابد .تاثیر فلسفه وبان در طراحی استحکامات نظامی تا بدانجاست که حتی امروز ، اصول ابداعی وی بصورت یک دیسیپلین رسمی ، در سازمان های نظامی مدرن مورد استفاده قرار می گیرد . راست : محدوده در نظر گرفته شده توسط وبان ( خطوط قرمز ) چپ : خطوط دفاعی خندقی موازی برای دفاع از استحکامات نظامی با این حال فاصله میان عصر وبان تا دوران معاصر بسیار طولانی است ، اما نیاز به طراحی استحکامات در برابر آتش دشمن ، همان اصول مطرح شده توسط این افسرفرانسوی است که برای نمونه ، یک مورد جذاب در جنگ دوم جهانی مورد بررسی قرار می گیرد . پروژه ساختمانی شماره 21 در میانه های سال 1943 ، زمانی که سازمان رزمی واحدهای ارتش آلمان در جبهه شرقی یکی پس از دیگری دچار فروپاشی می شدند ، سرفرماندهی OKW بتدریج مجبور گردید تا برنامه توسعه سلاح های انتقامی شماره یک و دو را در اولویت برنامه ریزی های خود قرار دهد . برهمین اساس ، با توجه به وجود برتری هوایی متفقین در آسمان اروپا که با روندی آهسته اما مستمر ، خود را به نیروی هوایی آلمان ، تحمیل می نمود ، کارشناسان نظامی آلمانی طرح های جدیدی را برای ساخت سایتهای شلیک سخت سازی شده برای موشکهای وی-2 در حال تولید انبوه را در امتداد سواحل فرانسه ، در دستور کار خود قرار دادند . بر همین اساس ، در اکتبر 1943 ، سازمان تاد ، ساخت یکی از باشکوه ترین پناهگاه های مربوط به پروژه وی-2 را با طراحی گنبدی شکل در نزدیکی سنت اومر (Saint-Omer) کلید زد . طراحی اولیه برای استقرار سکوهای ثابت شلیک وی-2 مستقر در واتن براساس طرح اولیه ، این پناهگاه بزرگ می بایست با مشارکت شرکتهای آلمانی ساخت می شد ، به همین سبب ابزارآلات ساختمانی نظیر تجهیزات حفاری ، میکسرهای بتون در کمیتی بسیار قابل توجه به این برنامه منتقل گردید . با توجه به حجم بسیار غول آسای این پروژه و اولویت شماره یک دفاعی ، چیزی در حدود 1300 کارگر به این محل اعزام شده و مجبور بودند تا بصورت شبانه روزی کار را جلو ببرند ، بطوریکه ملیتهای مختلفی از شوروی و فرانسه در میان آنها دیده می شد . اما پس از کشف محل ساخت این پناهگاه توسط متفقین واقع در سایت اصلی آن در واتن ، به تاریخ 27 اوت 1943 ، ارتش آلمان به موقعیت دیگری که یک معدن شن متروکه در ویزرنس چشم دوخت که بعنوان یک چشم انداز بلندپروازنه و البته آینده نگرانه برای توسعه برنامه وی-2 می شد بر روی آن حساب کرد . در این میان ، یک مهندس ارشد پروژه به نام خاویر دورش از سازمان تاد ، این مکان را به سرفرماندهی OKW و آلبرت اشپیر پیشنهاد نمود با این تبصره که برای کل مجموعه یک گنبد بتونی به وزن یک میلیون تن در دامنه مشرف به این تپه ساخته شود و مجموعه ای از تونل های دسترسی ( حدود 7 کیلومتر تونل ) در زیر گنبد و دامنه تپه حفاری گردد. این گنبد عظیم به قطر 71 متر و ضخامت 5 متر و وزنی در حدود 55000 تن بود که پس از تصویب "پروژه ساختمانی شماره 21 " نام گرفت . نمای مجموعه ویزرنس براساس داده های موجود ، نقشه های ساختمانی این گنبد مفاهیم بسیار پیشرفته ای را بخود می دید که در بخش زیرین آن ، مجموعه ای گسترده و بسیار بزرگ از انبارهای ذخیره موشک ، مخازن ذخیره سوخت ، تاسیسات تولید اکسیژن مایع ، یک پادگان مسلح برای حفاظت و در نهایت ژنراتورهای برق بزرگ قرار داشت . این بخش با یکسری تونل های فرعی به بخش مونتاژ موشک متصل می شد که قادر بود با حداکثر ایمنی ، موشک های وی-2 را سرویس دهی ، مونتاژ نمود ، در حالی که بدلیل انجام محاسبات لازم در برابر هر نوع بمباران هوایی می توانست مقاومت کند . وضعیت حاضر ورودی ها و بخش هدایت آتش مجموعه ویزرنش علاوه براین ، یک تونل کوچک با مجهز شدن به ریل راه آهن ، تمامی مسیرهای موجود را به یک بخش هشت ضلعی شکل ، درست 100 فوت ، در بخش زیرین گنبد هدایت مینمود که با قطری در حدود 41 متر و ارتفاع 24 متر تا زیر گنبد اصلی ، به مانند یک ساختمان 7 طبقه زیرزمینی سامانه های سوخت رسانی ، و آماده سازی راکت را در برابر هرگونه حمله ایمن می کرد . درست در بخش مجاور آن نیز ، دالان بزرگی برای آماده سازی موشکها ایجاد می شد که پس از اتمام مراحل مونتاژ نهایی به این قسمت منتقل و پس از بررسی نهایی بسمت فضای بیرونی برای شلیک منتقل می گردید . حد فاصل این بخش و فضای شلیک ، یک درب بیرونی این پناهگاه به ضخامت 5 فوت و ارتفاع 55 فوت قرار داشت که در زمان شلیک باز شده ، موشکها به بیرون منتقل و سپس بسرعت بسته میشدند . برای تامین امنیت فیزیکی این پناهگاه ، یک گردان از یگان های ویژه اس اس بدان مامور گردید ، در حالی که درست در فاصله هشت کیلومتری از این مرکز ، یک مجموعه زیرزمینی دیگر برای انجام برنامه ریزی های مربوط به شلیک وی-2 می بایست ساخته می شد .مضاف بر تمامی ویژگی های فوق الذکر ، ارتش آلمان با پیش بینی بمباران این مرکز و بسته شدن احتمالی مسیرهای دسترسی ، در نزدیکی این مجموعه تونل ها ، مرکزی را با اسم رمز " پادگان کرم خاکی " پیش بینی نمودند که درآن لانچرهای ثابت و متحرکی پیش بینی شده بود تا در صورت وقوع رخدادهای غیرمترقبه ،امکان اجرای شلیکهای ادامه دار ، وجود داشته باشد . راست : سرلشکر دکتر والتر دورنبرگر چپ : راکت وی -2 این طرح پس از پیشنهاد به سرفرماندهی OKW بشدت از سوی سرتیپ دکتر والتر دورنبرگر ( مغز متفکر برنامه های موشکی در ارتش آلمان ) مورد حمایت قرار گرفت . بدین ترتیب از نوامبر 1943 کار ساخت و سازاین مجموعه آغاز شد که نخستین گام آن ، حفاری تونل اصلی در پایه معدن بود .نخستین اطلاعات مربوط به ساخت و ساز های غیر عادی در نزدیکی سنت اومر ، همزمان با شروع عملیات آلمان ها ، در اختیار متفقین قرارگرفت ، اما بدلایل مختلف ، بمباران این مرکز ، در اولویت قرار نداشت ، ولی سرانجام نخستین حملات به سایت اصلی در مارس 1944 زمانی آغاز شد که کار ساخت گنبد اصلی مدتها قبل به اتمام رسیده بود . با این حال ، در مرحله نخست ، بیشتر از 3000 تن بمب روی این سایت ریخته شد که به روستاهای نزدیک این مرکز ، آسیب فراوانی وارد کرد ،اما بخش گنبد ، همچنان سالم در جای خود قرار داشت و علیرغم اجرای نزدیک به 300 حمله ، تا انتهای جنگ ، کار بر روی این برنامه ادامه داشت . مجموعه ویزرنس در مراحل آماده سازی ازراست : محل استقرار مراکز تولید نیرو (ژنراتورها ) و تونل های دسترسی و ذخیره موشک درصورتی که سلسله حملات اصلی به این مجموعه ، مورد بررسی قرار گیرد ، میتوان به حمله 27 آوریل 1944 اشاره نمود که درآن ، 16 فروند بمب افکن نیروی هوایی آمریکا چیزی در حدود 128 عدد بمب هزارپاوندی را بر روی هدف مشخص شده فروریختند ، در حالی که فقط یک هواپیما از دست رفت . پس از آن ، در 22 ژوئن 1944 ، بمب افکن های اسکادران 303 نیروی هوایی آمریکا ، با استفاده از 14 فروند بمب افکن بی-17 حمله گسترده دیگری را انجام دادند که بدلیل پوشش ابر سنگین ، ناکام ماند . در مجموع بیشتر از 16 حمله توسط نیروی هوایی متفقین علیه این تاسیسات اجرا گردید که بدلیل استقرار آتشبارهای ضدهوایی سنگین ، حملات به بخش اصلی چندان موفقیت آمیز صورت نمی گرفت ، اما تاسیسات فرعی نظیر ریل های راه آهن ، شبکه ارتباطی جاده ای بطور گسترده تخریب و بلااستفاده می گردید . نمای بازسازی شده مجموعه سایت موشکی ویزرنس . به شکل طراحی از بخش گنبد تا ورودی ها / خروجی ها و همچنین شیوه ذخیره موشک ها دقت کنید اما سرانجام روز موعود فرا رسید . در 17 ژوئیه سال 1944 ، بمب افکن های لانکستر نیروی هوایی سلطنتی مسلح به بمب های 6000 کیلوگرمی جدید به این تاسیسات حمله کردند که در نتیجه آن ، گرچه گنبد اصلی همچنان دست نخورده باقی ماند ، اما سه تیر بمب 6 تنی درست در زیر گنبد و دهانه تونل ها منفجر شد که باعث گردید تا کل دامنه تپه شنی دچار فروریزی شده و دو مسیر اصلی ورود و خروج موشکها را سد کند . راست : محل استقرار بخش های مختلف تونل های زیرزمینی مجموعه سایت پرتاب ویزرنس چپ : مسیر 2 تونل انتقال موشکهای وی-2 به سکوی شلیک در فضای باز سایت موشکی در همان زمان ، ژنرال دورنبرگر طی گزارشی به سرفرماندهی ارتش ، اعلام نمود که بخش اصلی تاسیسات هنوز دست نخورده باقی مانده ، اما زمین اطراف این مرکز چنان جابه جا و درهم کوفته شده که باید این محل را بطور کامل تخلیه نمود ، چرا که بزودی گنبد اصلی نیز ریزش خواهد کرد . اگر چه دورنبرگر مبالغه بسیار زیادی در این گزارش داشت ، اما با توجه به سابقه وی در مخالفت با سایتهای پرتاب ثابت برای موشکها ، می توان نظرات او را تا حدودی نادیده گرفت . راست : جدول حملات هوایی متفقین به سایت موشکی ویزرنس به تفکیک تعداد سورتی های پرواز ، نوع هواپیمای مورد استفاده ، تعداد و نوع بمب های رها شده چپ : عکس هوایی از مجموعه سایت پرتاب مجموعه ویزرنس . بر اساس گزارشهای ثبت شده ، شدت بمباران به اندازه ای بود که خاک زمین اطراف سایت ، پخته شده بود !!! و برای مدتها ،امکان استفاده از آن وجود نداشت ! در این میان ،گزارش متقابل مهندسان سازمان تاد باعث شد تا با دورنبرگر مخالف شود ، ولی در نهایت با حمله متفقین به نرماندی و کاهش منابع لازم برای ساخت و ساز تاسیسات ، در پایان ژوئیه سال 1944 سرفرماندهی OKW دستور داد تا همه تاسیسات کاملاً تخلیه شود و تمامی موشکهای وی-2 موجود برای شلیک از روی لانچرهای متحرک که می بایست در هلند ، بلژیک و آلمان استقرار می یافت ، به محل های از پیش تعیین شده منتقل گردد . با توجه به این مساله ، هیچ موشکی از تاسیسات فوق الذکر شلیک نگردید و پس از پایان جنگ و تصرف این تاسیسات توسط تیم های اطلاعاتی متفقین و بررسی آن ، بسرعت بدست فراموشی سپرده شد . پی نوشت : 1- ادامه دارد .................... 2- تمامی منابع مورد استفاده ( اینترنتی ، چاپی و... در انتهای متن آورده خواهد شد ) 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

پارادوکس جنگ ظرافت و خشونت زمان : 1972 مکان : ایرلند شمالی یک عضو مونث شاخه نظامی ارتش جمهوری خواه ایرلند (شاخه شبه نظامی زنان ایرلند شمالی / Cumann na mBan ) در حال شلیک با سلاح آمریکایی آرمالایت AR-18 بسوی یگانهای ضد شورش ارتش بریتانیا این سلاح توسط گروه های حامی ارتش جمهوری خواه ایرلند مستقر در بوستون ( ایالات متحده ) در اختیار یگان های این سازمان گذارده می شد براساس آنچه که در تاریخ ثبت شده ، این سلاح به نمادی از موفقیت این سازمان مبدل گردید !!!

قلعه ای در آسمان !!! فیلم قلعه ای در آسمان از محصولات سینمایی بی بی سی (2014) ، مخاطب را به اواسط دهه سی میلادی ، درست در قلب مسلح سازی مجدد ارتش آلمان و بخصوص توسعه توان هوایی لوفت وافه می برد که با حساسیت وزارت جنگ بریتانیا ، مسئولان این وزارت ، بسرعت با تشکیل یک کمیته مشترک جدید ، درصدد هستند تا با بررسی فناوری های موجود ، توان مقابله به مثل را در برابر هجوم احتمالی آلمانها بدست آورند . در این میان ، رابرت واتسون وات و همکارانش بعنوان مجموعه از هواشناسان با ارائه یک ایده جدید ، نوعی ردیاب رادیویی ( که امروز با عنوان رادار شناخته میشود ) را به وزارت جنگ معرفی می کنند . این فیلم شرح بسیار ساده از مشکلات ایجاد شده برای تولید اولین رادار در دنیاست که با بودجه اندک ، مشکلات خانوادگی و حتی روند اخلال آمیز کمیته های مشابه در وزرات جنگ بریتانیا را به تصویر می کشد . بااین وصف ، واتسون و همکارانش تا سال 1939 نخستین سامانه راداری دنیا را در امتداد سواحل جنوب شرقی انگلستان توسعه دادند که قرار بود در سال 1940 و در جریان نبرد بریتانیا ، این کشور را از حمله آلمانها نجات دهد با این حال ، حتی یک رسانه حرفه ای نظیر بی بی سی در میان محصولات داستانی -مستند خود اشتباهات جالب توجهی را نیز نموده است . بعنوان مثال ، در سکانس های آغازین و براساس نریشن فیلم که سال 1935 را شرح میدهد ، عکسی از یکفروند جنگنده- بمب افکن یونکرس JU-87 اشتوکا به چشم می خورد که براساس تصویر فوق الذکر از گونه G این هواگرد می باشد ( مسلح به دو قبضه توپ 37 م.م ضد تانک ) . نکته جالب اینجاست که JU-87G ، پس از شروع حملات زرهی وسیع ارتش سرخ در جبهه شرقی به سال 1943 مجدد وارد خدمت شد ، در حالی که عکس فوق ، وضعیت نیروی هوایی آلمان را درسال 1935 شرح می دهد !!!!! بااین حال دیدن این فیلم و بررسی مشکلات بوجود آمده بر سر راه تولید اولین رادار در انگلستان ، در جای خود جالب توجه به نظر می رسد

ماجرای ورود مهمات کالیبر 5.56 م.م به سازمان رزم نیروهای مسلح ایران بخش دوم و پایانی سلاح خیبر-2002 رونمایی شده به سال 2006 باسرنیزه استاندارد سلاح AKM و دوربین طرح شرکت کُلت خیبر-2002 راست : آفتامات کلاشنیکف چپ : هکلرکخ ژ-3 داستان روند توسعه سلاح انفرادی خیبر-2002 به اوایل قرن جدید میلادی ( 2000) باز می گردد ، درست در زمانی که نیروهای مسلح ایران بدنبال جایگزینی برای سلاح های انفرادی کالیبر 51×7.62 م.م اتوماتیک (هکلرکخ ژ-3 ) و همچنین انبوه نمونه های روسی ، چینی ، بلغاری ، آلمان شرقی ، رومانیایی و حتی عراقی سلاح انفرادی با کالیبر 39×7.62 م.م از سلاح آفتامات کلاشنیکف (AK) با یک نمونه ساخت داخل که بتواند مهمات استاندارد ناتو با کالیبر 56×7.62 م.م را شلیک کند ، بود . اسکرین شات از تست خیبر توسط وزیر محترم وقت دفاع ، دریابان شمخانی در ابتدای امر تصمیم براین شد که یک نمونه برگرفته از سلاح خودکار ژ-3 با طراحی پیش ماشه ( بولپاپ ) برای تولید انبوه انتخاب شود، اما بدلایلی نامعلوم ، پس از آزمایشات متعدد ، این طرح به نسبت جالب ، به نفع یک نمونه جدیدتر از یک سلاح اتوماتیک با کالیبر 56×5.56 م.م کنار گذاشته شد . ژ-3 بولپاپ ( پیش ماشه ) این طرح جدید که بعدها با شناسه خیبر-2002 ( KH-2002/Khaybar) شناخته شد ، به سال 2001 برای اولین بار در معرض دید عموم قرار گرفت . براساس داده های موجود ، هسته اصلی طراحی خیبر-2002 بعنوان یک سلاح با قابلیت مسلح سازی با فشار غیر مستقیم گاز باروت ، بصورت یک سلاح با مکانیزم چرخشی (bolt mechanism) طراحی شد که به معنای واقعی کلمه ، یک سلاح با کالیبر 56×5.56 م.م با نمای ظاهری آینده نگرانه بشمار می رفت . این سلاح انفرادی ، در سه نسخه استاندارد با لوله 730 م.م ، کارابین با لوله 680 م.م و نسخه DMR ، ( designated marksman rifle) یا بعبارت بهتر ، تک تیرانداز دقیق با لوله ای به درازای 780 م.م معرفی شده بود . راست : سرلشکر پاسدار شهید ، نورعلی شوشتری در حال ارزیابی آخرین گونه سلاح خیبر چپ : سرتیپ پاسدار نجار ، وزیر وقت دفاع در حال بررسی سلاح خیبر آزمایشهای صورت گرفته بر روی این سلاح در میانه دهه نخست قرن بیست و یکم موجب پدید آمدن دو بروزرسانی عمده درآن گردید . اولین بروزرسانی در سال 2005 و دومی در سال 2009 با معرفی جدیدترین و آخرین گونه خیبر-2002 رونمایی شد که امروز با شناسه "سما" شناخته میشود که روکش تحتانی لوله با طراحی ارگونومیک تر ، سایت آهنی نشانه گیری شبیه به سلاح آمریکایی M16A2 و ریل پیکاتینی طرح M1913 بود که قابلیت نصب هرنوع سامانه ویژه سلاح های انفرادی را بدان میداد . سلاح انفرادی سما مصاف 5.56 م.م راست : سلاح کالیبر 5.56 م.م. مصاف با قنداق ثابت چپ : سلاح کالیبر 5.56 م.م. مصاف با قنداق تلسکوپی آخرین تلاش ایران برای تولید یک سلاح استاندارد بومی با کالیبر 5.56 م.م براساس طرح اصلی آرمالایت ای آر-15 / ام-16 سلاح مصاف است که از مکانیزم پیستون گاز کورس کوتاه استفاده می کند . این سلاح برای اولین بار در نمایشگاه ایپاس 2016 در معرض دید عمومی قرارگرفت . براساس تصاویر موجود ، رسیور تحتانی این سلاح به تقریب مشابه با سلاح فجر224 است که یک روگرفت بومی از کارابین ام-4 بشمارمی آید ، در حالی که رسیور فوقانی به یک دسته تثبیت کننده شلیک ثانویه ( برای تسهیل فرآیند شلیک برای تیراندازن چپ و راست دست ) مجهز بوده و پوکه پران آن نیز یادآور طراحی سلاح کانادایی سی -7 ( کلت مدل 715) است . مصاف لوله کوتاه (13 اینچ ) فلسفه طراحی روپوش لوله براساس طرح M-LOK که به یک ریل پیکاتینی مجهز شده صورت گرفته است . این سلاح براساس تصاویر موجود از دو نوع قنداق استفاده می کند که اولی یک قنداق تلسکوپی4 حالته و یک قنداق ثابت پلیمری برای سلاح های مارکزمن است . در حال حاضر ، تنها کاربر این سلاح ، عناصر تیپ 65 نیروی ویژه ارتش ایران ( نوهد) است که گمان می رود مراحل مربوط به آزمایش و ارزیابی سلاح را پشت سر می گذاردو تا حال حاضر ( آذر1400) اطلاعات بیشتری از نتایج آزمون های احتمالی در مورد این سلاح منتشر نشده است .اما نکته جالبی که تا کنون در مورد سلاح فوق الذکر مشاهده شده ، این است که نمونه های رونمایی شده ، به خشاب های آزمایشی 30فشنگی مگ پول PMAG مجهز شده بودند ، در حالی که نمونه های تحویلی به نوهد ، همگی خشاب های 20 فشنگی STANAG که در گونه های قبلی مشاهده می شد را در اختیار داشتند . راست : فاتح چپ : ذوالفقار با این وصف ، در یک دهه گذشته ( 1400-1390) چند پیکربندی با کالیبر 56×5.56 م.م توسط صنایع دفاعی ایران نظیر سلاح فاتح و ذوالفقار نیز رونمایی گردید که هیچکدام از این طرح ها طبق داده های موجود ، وارد مرحله آزمایش نگردید و به تولید انبوه هم نرسید که ممکن است بدلیل هزینه زیاد یا کیفیت تولید با این سرنوشت مواجه شده باشند .اما در یک نگاه کلی می توان به این نتیجه رسید که هسته اصلی تمامی این طرح ها ، براساس طرح های تولید شده از سلاح های خودکاری سری CQ چینی است که این نیز ، خود براساس طرح AR-15/M16 تولید شده بود که به اعتقاد برخی از تحلیلگران نظامی ، بدلیل مشترک بودن اجزاء خطوط تولید و آشنا بودن یگانهای کاربر با این سلاح انتخاب گردید . پی نوشت : 1- بن پایه 2- با توجه به اینکه متن در دو بخش ارسال شده و اولین تجربه در خصوص برگردان تخصصی متون در حوزه سلاح های سبک هست برای بنده ، دوستان صاحب نظر ، نواقص را بررسی و در تاپیک بفرمایند برای انجام اصلاحات لازم .. 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

رویای 5.56 م.م (از S-5.56 م.م. تا مصاف ) ماجرای ورود مهمات کالیبر 5.56 م.م به سازمان رزم نیروهای مسلح ایران بخش اول داستان تلاش برای بکارگیری و تولید سلاح های انفرادی اتوماتیک کالیبر 45×5.56 م.م در ایران به سالهای قبل از انقلاب اسلامی ( 1357-1979) بازمی گردد . درطول دهه شصت و هفتاد میلادی ، تلاش حکومت وقت برای نوسازی سازمان ارتش و خارج کردن سلاح های منسوخ نیمه خودکار جنگ دوم جهانی نظیر ام- یک گاراند که بصورت کمک نظامی از سوی ایالات متحده در اختیار باعث گردید تا بصورت آزمایشی ، اولین سلاح هایی انفرادی با کالیبر 45×5.56 م.م مورد آزمایش و بررسی قرار گیرد . اف ان -کال کالیبر 5.56 م.م در همین راستا ، از جمله سلاح هایی که مورد آزمایش قرار گرفت ، سلاحهای تهاجمی مشهور آن دوره ، یعنی گونه های FN CAL و آرملایت AR-18 بشمار می رفت . اما این سلسله آزمایشات ، به دلایلی نتیجه مشخصی برای ارتش در برنداشت و با وقوع انقلاب درسال 1357 بطور کامل متوقف گردید که در سطور بعدی ، شرح به نسبت مختصری در خصوص تاریخچه طراحی و بکارگیری سلاح های انفرادی با کالیبر 45×5.56 م.م ارائه میشود . مکاتبات انجام شده در خصوص روند آزمایشهای سلاح AR-18 و مهمات کالیبر 5.56 م.م در ایران ( مربوط به سالهای انتهایی دهه شصت میلادی ) یک نمونه اف ان کال در نمایشگاه نیروهای مسلح واحدهای نیروی مخصوص صابرین مسلح به اس5.56 بهینه شده از یک نظر ، اسناد مربوط به تلاشهای نیروهای مسلح ایران برای آزمایش سلاح های انفرادی اتوماتیک با کالیبر 45×5.56 م.م به دهه نود میلادی و خرید هزاران قبضه سلاح چینی CQ 5.56 از شرکت نورینکو چین برمی گردد که بعدها ، نقش بسیار مهمی در طراحی سلاح های مشابهی نظیر خیبر-2002 که یک سلاح پیش ماشه ( بولپاپ ) ایفا نمود . در واقع امر ، نمونه های اولیه متعددی توسط ایران رونمایی گردید که بدلیل کمبود اطلاعات اشاره ای بدان نمیشود . یگان های نیروی مخصوص صابرین مسلح به اس5.56 سلاح انفرادی S-5.56 سلاح انفرادی سری CQ که به نوعی روگرفت بدون خرید امتیاز، سلاح تهاجمی کُلت M-16A1 بشمارمی آید ، در دهه هشتاد میلادی از سوی شرکت نورینکو به دنیای تسلیحات سبک معرفی شد . در واقع ، تلاش چینی ها برای تولید این سلاح ، به سالهای جنگ ویتنام و به غنیمت گرفته شدن تعداد قابل توجهی از نمونه های سلاح ام-16 توسط ارتش ویتنام شمالی و انتقال آنها به چین در قالب همکاری های فنی و اطلاعاتی ،بازمی گردد . با این حال ، هدف اصلی چینی ها از به راه انداختن خط تولید این سلاح ، باز کردن مسیر جدیدی به بازار پر منفعت خرید و فروش سلاح های سبک بود و این هدف گذاری بدلیل تشنه بودن بازار و مشابهت آن به تسلیحات آمریکایی با قیمت پائین تر ، تا حدودی نیز با موفقیت همراه گردید . این سلاح چینی ، بر خلاف نمونه آمریکایی ، قبضه تپانچه ای شکل ، محافظ ماشه و همچنین طراحی منحصر به فرد برای قنداق را بخود می دید . آرمالایت ای آر-18 بدین ترتیب ، پس از پایان جنگ با عراق و شروع تلاشها برای بازسازی توان رزمی و دفاع در ساختار نیروهای مسلح ایران ، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که در طول جنگ سابقه اجرای موفقیت آمیز عملیات های ویژه در پشت خطوط ارتش عراق را در کارنامه خود می دید ، به فکر افتاد تا به شکل تخصصی و براساس تجربه یگان های عملیات ویژه مشهور ارتش ایران (شامل تیپ مخصوص هوا-دریا / نوهد و همچنین تیپ یگان عملیات ویژه تفنگداران دریایی ) مبادرت به تاسیس یگان نیروی مخصوص خود نماید. این مساله باعث گردید تا در ابتدای راه ، انتخاب یک سلاح مناسب برای این یگان تازه تاسیس در دستور کارقرار گیرد که پس از بررسی های متعدد ، مقرر شد تا هزاران قبضه سلاح CQ از چین خریداری شود . سلاح های چینی بدون مجوز از ایالات متحده !!! ، سلاح های ایرانی بدون مجوز از چین!!! ، سلاح تحت امتیاز ایرانی تولید شده در صنایع نظامی سودان (TERAB ) با این وصف ، گرچه سلاح خریداری شده چینی ، بدون مجوز سازنده اصلی تولید و صادر می شد ، سازمان صنایع دفاعی ایران نیز در اقدامی عجیب ، خود مبادرت به تولید این سلاح ، بدون اخذ امتیاز از شرکت چینی نمود که با شناسه صیاد5.56 (صیاد در فارسی به معنای شکارچی) شناخته می شد و برای اولین بار درسال 1380 شمسی رونمایی گردید . علاوه براین ، در دورانی که روابط مناسبی میان ایران و سودان برقرار بود ، سلاح ساخت ایران در آزمایشات ارتش سودان پذیرفته شد و توسط شرکت MIC (صنایع نظامی سودان ) با شناسه TERAB در خط تولید قرار گرفت . از چپ : مهمات 7.62م.م ناتو ، 5.56 م.م ناتو با توجه به روندی که توضیح داده شد ، اس-5.56 نخستین سلاح واقعی با کالیبر 45×5.56 م.م بود که بصورت انبوه درایران تولید می شد که براساس داده های موجود در دو نسخه S5.56A1 با لوله 19.9 اینچی که برای شلیک مهمات M193 بهینه شده بود و نسخه دوم S5.56A3 که با مجهز شدن به لوله 20 اینچی با قابلیت شلیک مهمات SS109 موجود است . درواقع ، نمونه s5.56 ایرانی بلحاظ ظاهری تفاوت چندانی با همتایان چینی خود ندارد و تنها علائم حک شده بر روی آن ،وجه تمایز بین دو گونه را مشخص می کند . در همین راستا ، تصاویری که در شبکه های اجتماعی تا کنون به اشتراک گذاشته شده ، یگان های ویژه سپاه پاسداران نشان می دهد که این نیروها به شکل مختلط از نمونه های اصلی ساخته شده توسط نورینکو و گونه های تولید داخل که اپتیکهای چینی روی دسته حمل سلاح نصب شده ، استفاده می نمایند . اما درسال 2015 در جریان یک رژه نظامی ، از یگان های عملیات ویژه سپاه که اینک با شناسه "صابرین" شناخته می شدند ، با یک نسخه به روز شده از S5056 عکس گرفته شد که این گونه بهینه سازی شده ، مجهز به یک قنداق تلسکوپی ، رسیور تخت ، حفاظ لوله ریلی شکل وبراساس تصاویر ، یک لوله 15 اینچی می بود . در این میان ، تنها موردی که شباهت آشکاری را با نمونه ساخت چین نشان می داد ، قبضه تپانچه ای شکل سلاح بود ، در حالی که هیچ سامانه اپتیکی خاص بر روی آن نصب نشده و تنها به یک سایت نشانه گیری ساده مجهز می گردید . براساس داده های موجود ، این گونه بهینه شده ، تنها برای واحدهای صابرین و نیروی ویژه دریایی سپاه ( S.N.S.F) تولید شده است . آخرین اطلاعاتی که در مورد این سلاح وجود دارد ، به ژوئیه سال 2021 برمی گردد که این سلاح به یک لوله 20 اینچی و یک اسکوپ با طرح شرکت کُلت به نمایش گذاشته شد . پی نوشت : 1- ادامه دارد ... 2- منابع مورد استفاده در انتهای متن خواهد آمد ... 4- بازیابی و ویرایش تصاویر تاپیک ، هفتم آذر سال یکهزار و چهارصد خورشیدی ..... 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

بسم ا... اوکراینی های جذاب جدایی طلب !!!! خودروی حمل و نقل UAZ ( اُواز ) مسلح به 4 قبضه تیربار PKTM ، یک هدیه نامعمول از سوی جدایی طلبان استان دونتسک / لوهانسک

یونکرس ها و فوکه ولف های آقای هیتلر !!!!! آدولف هیتلر ، از ابتدای ورود به قدرت ( صدراعظم رایش و سپس سرفرماندهی کل ارتش ) از چند هواپیمای ویژه بعنوان وسیله نقلیه اختصاصی استفاده می نمود . درواقع ، هیتلر در فوریه 1933 ، هنگامی که به مقام صدرات اعظم آلمان انتخاب شد ، اولین هواپیمای شخصی را دریافت نمود که یک فروند یونکرس JU-52/3M استاندارد با رجیسترwerk Nr.4021 یا دی -2600 (D-2600) بود . این یونکرس تاریخی در ابتدا شناسه "ایملن یک " را بخود دید که پس از مدتی دو فروند دیگر از این پرنده با شناسه های ریشتهوفن و اسوالد بولکه بدان محلق شدند که آرایش داخلی این هواپیماها و مقدورات پروازی آن به گونه ای متفاوت از سایر پرنده های هم نوع بوده که می بایست نیازهای خلبان شخصی هیتلر ، یعنی یوهان (هانس) باور را برآورده می ساختند . دو سال بعد یعنی درسال 1935 رجیستر 4021 با یک رجیستر جدید ( 4053) و با شناسه ایملمن-2 و شماره دُم دی-2600 جایگزین گردید ، هر چند دی-2600 اولیه پس از تغییر نام به اچوجی-بودک ، مجدد در شمار هواپیماهای شخصی هیتلر قرار گرفت . هواپیمای سوم با شماره ثبت دی-3049 یکفروند یونکرس- 52 ام جی ئی بود که بعدها به لوفت هانزا تحویل و با رجیستر D-ALAS به خدمت ادامه داد . با این حال ، هواپیماهای شخی هیتلر ، به همراه سایر هواگردهای بلندپایه نازی بخشی از اسکادران موسوم به Regierungsstaffel بشمار می رفت که بعدها تا 13 فروند هواپیما گسترش پیدا نمود ، اما یونکرس-52 با شناسه ایملن-2 ، تا انتها هواپیمای محبوب هیتلر باقی ماند . این اسکادران در سپتامبر 1939 به Die Fliegerstaffel des Führers تغییر نام داد که برای شناسایی آنها از سایر یونکرسها ارتش یا لوفت هانزا ، یک نشان خاص ( سر عقاب سیاه بر روی زمینه سفید ) در بخش دماغه آنها ترسیم شد که توسط یک حلقه قرمز احاطه می گردید. امکانات این هواپیما در نوع خود نیزجالب بود ، برای صدراعظم رایش ، یک میز چوبی صیقل داده شده و برای تامین روشنایی اختصاصی ، یک چراغ مطالعه در بدنه در یونکرس ایملمن-3 تعبیه گردید . در زیر این میز ، یک سامانه تامین اکسیژن وجود داشت که براحتی از زیر صندلی قابل استفاده بود و برای اطلاع سرنشینان از وضعیت هواپیما ، نشانگر سرعت هوا ، ارتفاع سنج ،قطب نمای رادیویی و یک ساعت نیز در آن بکار رفته بود . در دهم مارس 1943 ، هیتلرو اعضای ستادش ، تحت شدیدترین تدابیر امنیتی ، به قرارگاه گروه ارتشهای جنوب مستقر در زاپوروژونیه اوکراین پرواز نمود که درتصاویر ، خوش آمد گویی فیلدمارشال فون مانشتاین بخوبی مشخص است ، در حالی که هانس باوئر و ژنرال لوفت وافه ولفرام فون ریشتهوفن در دو طرف هیتلر قرار دارند . علیرغم تمامی این موارد ، در 26 نوامبر 1943 لوفتوافه هواپیمای توانمندتر یونکرس-290 آ-5 به رجیستر No-0170 را در فرودگاه اینستربورگ ( پروس شرقی ) در معرض دید هیتلر قرار داد . وی که بشدت تحت تاثیر طراحی این هواپیما قرار گرفته بود ، به گورینگ گفت که یکفروند از این هواپیما را برای استفاده شخصی خود نیاز دارد . به همین دلیل تا اواخر سال 1944 یکفروند از این هواپیماها ( نسخه آ-7) به اسکادران ویژه هیتلر داده شد که پیش از این به واحد شناسایی دریایی نیروی دریایی تعلق داشت . تغییرات لازمه تا فوریه 1945 در پایگاه نیروی هوایی در باواریا اجرا گردید که کد رجیستر KR+LW را بخود گرفت . هانس باوئر ، بعنوان خلبان شخصی هیتلر ، این هواپیما را آزمایش نمود ولی هیتلر هرگز موفق نشد تا با آن پرواز کند . نشان ویژه اسکادران هیتلر روی نوک دماغه بخوبی مشخص است این یونکرس -290 آ-7 اختصاصی ، از یک محفظه مخصوص مسافر در جلوی هواپیما برخوردار می بود که به یک صفحه زرهی 12م.م و شیشه ضد گلوله با ضخامت 50 م.م مجهز می گردید . علاوه براین ، یک دریچه فرار در کف هواپیما قرار داشت و چتر نجات اختصاصی به صندلی هیتلر متصل بود تا در زمان اضطراری ، سرفرماندهی ارتش پس از پوشیدن چتر و کشیدن اهرم از هواپیما بیرون بپرد . این مکانیزم توسط آدمکهای واقعی تست گردید و موفقیت آمیز نیز بود .هانس باوئر ، این هواپیما را در 24 مارس 1945 به فرودگاه مونیخ منتقل نمود و درست در زمان بصدا درآمدن آژیر حمله هوایی ، آن را داخل آشیانه مخصوص پارک نمود و به خانه رفت ولی پس از بازگشت متوجه شد که آشیانه و هواپیما بدلیل اصابت بمبهای آمریکایی بطور کامل نابود شده است . پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 3- بنا به درخواست برادر عزیز @MF44