در پس زمینه محل استقرار این گربه ، یکی از قربانیانش در جنگ ایران و عراق (سوپراتاندارد ) در حال اجرای عملیات فرود هست

بسم ا... درباب نگاه سازمان های نظامی به نقد عملکرد ژنرال بورولار : سرهنگ دکس ، ما تصور می کنیم که جنگ را خوب اداره می کنیم !!! ولی همیشه تحت فشار ناعادلانه !!!! روزنامه ها و سیاستمدارها قرار داریم !!!! چرا ما باید بخاطر شکستهای خودمون ، پاسخگوی این همه انتقاد باشیم !!!!!! راه های افتخار ... 1957

بسم ا... فرض اگر مبناء را قرار بر خرابکاری بگذاریم ( که سمت دادن به سمت خرابکاری اثرات روانی اش به مراتب ناگوارتر از خود حادثه هست ) چند اثر مشخص دارد این تحلیل : 1- پذیرفتن نفوذ به حساس ترین مکان های نیروی نظامی مملکت که دراین صورت ، این پیام به مخاطب از سمت نیروی نفوذ کننده ( حتی اگر چنین کاری را انجام نداده باشند ) صادر میشود که ما ( فرض اسراییل ) به محرمانه ترین حوزه های نظامی شما نفوذ داریم. 2- اثر دوم ، پیام نیروی نفوذ شده ( ما - ایران ) به مخاطب این هست که هیچ نوع بازدارندگی فیزیکی و اطلاعاتی برای جلوگیری از نفوذ دشمن وجود ندارد و واقعه شناور خارک تنها گوشه کوچکی از یک برنامه گسترده تر محسوب میشود . در واقع ، نشر این نوع خبرها ( بدون اینکه قصد رد احتمال خرابکاری را داشته باشیم ) از سمت ما ، بیشتر ضرر هست و نشردهنده های این نوع تحلیل ها گرچه نیت آنها ، منحرف کردن مخاطب از علت اصلی این نوع حوادث هست ، ولی عمدتاً اطلاع ندارند که بصورت غیر عمد ، دارند برتری اطلاعاتی حریف را تبلیغ می کنند .

بسم ا.. بیست وچهار ساعت بعد از حادثه خارک بخش دفاعی-امنیتی دو تا خبرگزاری مشهور به تیترها دقت کنید ، بی اهمیت ترین خبرهایی که امکان داشت در این بیست و چهارساعت در صدر توجهات مخاطب قرار بگیرد ، کارشده ، به غیر از خبر اصلی با این شیوه اطلاع رسانی ، قرار هست در حوزه دفاعی ایران ، اتفاقی بیافتد ؟؟!!! پی نوشت : اداره تبلیغات دفاعی ستاد کل نیروهای مسلح ، غیر از صدور بیانیه در زمینه انتخابات یا استفاده ازبرق اضطراری ، هیچ واکنشی به دو تا حادثه پشت سر هم ( دزفول و خارک ) نباید نشان می داد ؟!!!

مورد داشتیم که سرباز نیرو باعث عمل کردن صندلی پران شده و به هواپیما آسیب زده که احتمالا بدلیل کنجکاوی بی مورد بوده حتی در نمایشگاه هوایی چند سال پیش همین دزفول بازدید کننده غیر نظامی صندلی پران تی ۳۳ را فعال کرده پس امکان پذیر هست

همه اینها ممکن هست علت این حادثه باشد ... ولی در پست مربوط به صندلی پران سریر ، به این علت از عبارت " متهم ردیف اول " استفاده شد ، چون گزاره اول به ما می گوید ، ناوگان تایگرهای نیروی هوایی نزدیک به 50 سال هست که دارند پروازمی کنند ، یک جنگ فرسایشی را با بیشترین تلفات پشت سر گذاشتند ، به همین علت ، به احتمال زیاد ، مشکل نقص سامانه صندلی پرتاب بوده حالا اگر اشتباه خدمه پروازی بوده ، اشتباه خدمه زمینی بوده ( معمولا صندلی های پرتاب ، یکسری پین های ایمنی دارند که قبل از پرواز باید از روی صندلی ، موشکها ، مهمات ، و... برداشته شود ) و یا حتی از زیرسامانه های خود هواپیما در مجموع ، این موارد ، ناقض صحبت اولیه بنده در خصوص اینکه روند فعلی عدم توجه به نیروی هوایی که منجر به این حوادث میشود ، نخواهد بود نوار قرمز رنگ با حروف سفید remove befor flight

طبق فرموده جناب مازندارنی ولی بحث تاخیر همچنان مطرح هست ، چون به هر علتی دو خلبان با هم به بیرون بپرند ، امکان تصادم آنها با توجه به سرعت هواپیما و متعاقباً شیوه بیرون پریدن از کابین ، باز هم مصداق پیدا می کند

به نظر شما ، با علم به محدود بودن منابع سرمایه ای ، دانش مدیریت ، اقدامات جزیره ای و موازی را توجیه می کند ؟؟؟ پس در این مورد مشکلی نداریم ، صندلی ها از کابین به بیرون پرتاب شدند و اگر دیتای موجود تا الان را مبنا قرار بدیم ، هردوتا خلبان متاسفانه خوردند به بخش فوقانی آشیانه خوب ، دراین زمینه بدلیل اینکه اطلاعاتی نداریم ، امکان تحلیل وجود ندارد مشکل از فلسفه و نیت حرکت به بومی سازی نیست ، مشکل از روند حرکتی بومی سازی هست و به آن نقص وارد میشود .. همین روند ناقص هم باعث شده برخی تحلیل ها ، نسبت به بومی سازی ، دید منفی داشته باشند ( که نباید باشد ) ولی عملکردها به گونه ای هست که این مساله در اذهان مرتب منعکس میشود

بسم ا... شما انتظار دارید که تمامی پرسنل یک سازمان مسلح ، همه یکدست باشند بلحاظ روحیه ، رفتار ، طرز برخورد و .... ؟؟ در دانشگاه ، مدرسه، مسجد محل و .. مگر این شکلی هست ؟؟ در ارتش ایالات متحده ، در ویتنام ، کسانی بودند که مرتب در خطوط مقدم درگیری حضور داشتند ( مثل سناتور مک کین / جدا از توهماتش درباره ایران ) ، پرسنلی هم بودند که مرتب از انجام وظیفه ، فراری بودند و کار خودشون را درست انجام نمیدادند ... مک کین - 1965 ( از راست ) حالا اگر الان از سازمان نظامی مشابه ، نمونه و مثال بیاریم که مثلا دانشجوهای فلان دانشکده ، زمان رفتن به مرخصی ، مساله درست کردند ، بعد به تقریب همه دانشجوهای آن دوره را کامل اخراج ، بعد عکس العمل شما چی هست ؟؟ لطفاً اگر قصد بیان تجربه خودتون را دارید ، یک مقداری منصفانه باشد که مخاطب بتواند شرایط شما را در آن زمان درک کند ...

سلام علیکم همه به تقریب در اینکه خدمه از کابین خارج شدند ، اشتراک نظر دارند تا اینجا ( بحث انفجار در کابین حداقل تا اطلاعات بیشتر منتفی هست ) چیزی از اجکت همزمان تا اینجا شنیده نشده ، با توجه به اینکه در زمان پرتاب ، سیستم به شکلی طراحی شده که صندلی ها با چند ثانیه یا صدم ثانیه نسبت به هم به بیرون پرتاب میشوند ( برای جلوگیری از برخورد صندلی ها عقب و جلو به هم ) عجالتا میشود گفت همزمان نبوده اصولا در صنعت هوانوردی بروز پدیده یا مشکل فنی عمدتاً عجیب نیست و به تقریب همه حوادث یک علتی را پشت سر خودشون می بینند ( قضیه سکان هدایت داگلاس دی سی-3 بارها در بروزرسانی تعریف شده بعنوان یک نمونه ) اجازه بدید یک مقداری صریح تر باشیم ، در گذشته بدلیل محدود بود وسایل ارتباط جمعی ، اصولا چنین رویدادهایی هرگز از درب جبهه پایگاه های هوایی به بیرون درز پیدا نمی کرد ( جدا از بحث حفاظت اطلاعات ) ولی الان درست یا غلط ، اطلاعات منتشر میشود و جایی برای پنهان کاری باقی نمی ماند .. این مساله در خصوص بحثهای مربوط به رونمایی ها مصداق پیدا می کند که ما نتیجه رونمایی های 10 سال گذشته را که اغلب بدون حساب و کتاب بوده را داریم مشاهده می کنیم .. ضمن اینکه شاید کیفیت پایین تولید مهمات در زمان جنگ را بشود تا حدودی توجیه کرد ولی این مساله درزمان ما به هیچ عنوانی قابل توجیه نیست یک مثال می زنم برای روشن شدن موضوع ، نیروی هوایی ایالات متحده برای تست یک موشک هوا به هوای مشهور ، بیشتر از 500 شلیک انجام داد ، نهایتا هم موشک را انتخاب نکرد ، به نظر شما ، نیروی هوایی ایران ، اگر بازه زمانی مورد نظر را از تعداد شلیک کم کنیم و آن را به 150 شلیک ، کاهش بدیم ، در حال حاضر چنین توانایی را دارد ؟؟ صحبت بنده همین هست .. حتی بومی سازی هم برای خودش یک روند منطقی باید داشته باشد و بر مبنای چیزی در نیروی هوایی ( رسته هایی دیگر را کاری ندارم ) داریم می بینیم ، واقعیت با ادعاها همخوانی ندارد بطور خاص بحث ما اینجا نیروی هوایی هست و شاهد ما ، عملکرد نیرو ، تعداد حوادث ، تعداد خدمه از دست رفته ، تعداد هواگردهای از دست رفته و مفاهیمی نظیر این هست . صحت مدیریت را به این دلیل که از درون سیستم خبری نداریم ، به نظرم از روی بیلان ظاهری باید سنجید ( چون چاره دیگری وجود ندارد ) به این دلیل که ما اطلاعات کاملی از درون نیرو نداریم ، بحث مچ گیری به هیچ عنوانی مد نظر نیست ، آن چیزی که در افق دید یک ناظر وجود دارد ، مبنای قضاوت هست

سلام علیکم و رحمت ا... اجازه بدید در این مورد اول با جنابعالی مخالفت داشته باشم .. یکی از مشکلات ما این هست که اصرار داریم همه چیز را بومی کنیم ، حتی به قیمت جان افراد ... متاسفانه این روش جواب نمی دهد ،به این علت که در حالت متعارف ، تست صندلی پران ها توسط خدمه آزمایشگر به منظور صحت اطمینان از عملکرد آن صورت می گیرد و نیازمند صدها تست در شرایط مختلف هست .. یک بررسی مختصر نشان میدهد که شرکت مارتین بیکر ، بعنوان یکی از مشهورترین شرکتهای سازنده این نوع تجهیزات ، به چه صورتی عمل می کند بطور مشخص همین طور هست ... ولی قطعا اطلاع دارید که کیفیت و کمیت بازرسی ها بطور مستقیم به کیفیت آموزشها و مهمتر از همه ، نیروی انسانی با انگیزه نیاز دارد . با توجه به قدیمی بودن و فرسودگی بیش از حد ، شرایط عمومی نیرو و ... متاسفانه چنین چیزی ارزیابی نمیشود ( حداقل از ظاهر امر ) تمامی این تجارب را قبول دارم ولی دقت بفرمایید که نیروی هوایی ایران ، درست 42 سال هست که به فناوری روز دنیا دسترسی ندارد ، ناوگان آن به مرور بر اثر حوادث ، دارد کاهش پیدا می کند ، به همین ترتیب ، بحث آموزش خدمه هوایی و زمینی هم مصداق پیدا می کند و از همه مهمتر ، عدم توجه به حوزه بودجه مورد نیاز برای تغییر در روند موجود باعث شده تا چنین حوادثی رخ بدهد . بطور قطع این حادثه ، بخشی اش مربوط به تجهیزات هست ، بخشی به روند بازرسی های فنی و بخشی هم کیفیت کار پرسنل زمینی که این مورد اخیر هم به موارد دیگری مرتبط میشود خوشبختانه فرمودید و بی نیاز شدم از تکرار این موضوع .. علت همین موارد را در سطرهای فوق الذکر باید جستجو نمود

بسم ا... متهم شماره یک صندلی پران سریر ( یا بنا بر برخی گمانه زنی ها K-36DM) https://www.aparat.com/v/6KoyA https://www.aparat.com/v/ws0tb

بسم ا.. ، واقعا اطلاع ندارم که چرا خودتون را این شکلی عصبانی می کنید ، خط مقدم جنگ با این افراد هست . با همین استدلال ها ، تحلیل ملت را جهت می دهند ، در چنین زمانهایی ( پایگاه دزفول و خارک و ... ) هیچ کسی اینها را یا نمی بیند ، یا اینکه چنان شما را تخطئه می کنند که حد و حصری برای آن وجود ندارد . مشکلی که فرمودید ، فقط بخش روی آب این کوه یخ هست ، بیشتر این کوه یخ درست زیر آب قرار دارد و دست این چنین افرادی هست که اصولا نه لباس روحانیت دارند و نه اطلاعات درست و به روزی از وضعیت در نیروهای مسلح .. تعداد این افرادهم کم نیست به فاصله 9 ماه از هم ، این دو توئیت به عنوان مشت نمونه خروار در معرض نمایش گذاشته شد ، تا مخاطب اطلاع داشته باشد که وضعیت از چه قراری هست ... قضاوت را هم گذاشتیم بر عهده خواننده این مطالب ...

بسم ا.. متن منتسب به تیمسار مازندرانی در خصوص حادثه پایگاه دزفول با درود و سپاس از ابراز لطف و همدردی دوستان عزیز. متاسفانه با هدف خودکفایی، اخیراً صندلی ایجکشن تعدادی از هواپیماهای اف ۵ را بقول خودشان بومی سازی کردند بنام «سریر» و آنگونه که اطلاع پیدا کردم مدتی است این صندلی ها را بر روی هواپیماهای اف ۵ نوع آ و بی و هواپیماهای صاعقه و کوثر نصب کرده اند که امروز پس از مراجعه خلبانان به شیلتر (آشیانه) محل پارک هواپیماها و بلافاصله پس از روشن کردن موتورها هر دو صندلی هواپیمای دو کابینه اف ۵ اف در داخل شیلتر بصورت اتوماتیک ایجکت شده و متاسفانه هر دو خلبان با صندلی به سقف شیلتر برخورد و در دم به شهادت میرسند. لازم به ذکر است که برخلاف هواپیماهای اف ۴ و اف۱۴ در هواپیماهای اف ۵ مدل بی و اف هیچگونه ایجکشن سلکتور کاماندی در کابین وجود ندارد و هر دو صندلی دارای دو سیستم مجزا و بطور کل اختصاصی و غیر مرتبط به یکدیگر میباشند، لذا بنظر بنده تیم بررسی این سانحه اسف بار باید با دقت بسیار کلیه اشخاصی که در تمامی مراحل ساخت این صندلی از طراحی، ساخت، نصب، تست ها و آزمایشات و در نهایت آمرین بهره برداری از این نوع صندلی ها را با دقت و وسواس زیاد مورد بازجویی و پرسش قرار داده تا دقیقاً اشکال کار با دقت صددرصد مشخص گردد ضمن اینکه تا پایان بررسی های تیم بررسی سانحه، پرواز کلیه هواپیماهایی که هم اکنون دارای این نوع صندلی میباشند قطع و هواپیماها گراند گردند ضمن اینکه عمده نیروهای هوایی دنیا در حال استفاده از انواع صندلیه های پران ساخت کارخانجات مارتین بیکر انگلیس میباشد و باید دقیقاً بررسی گردد که پیشنهاد دهنده ساخت این صندلی (شترگاو پلنگ) که معجونی از صندلیهای قدیمی آمریکایی، روسی و قطعاتی از مارتین بیکر میباشد چه فرد، سازمان و یا شرکتی بوده که توانسته چنین خسارت بزرگی به نیروی هوایی وارد نماید ضمن اینکه با وجود عدم هرگونه ارتباطی بین صندلی کابین جلو و عقب در این هواپیما، مسئله خرابکاری احتمالی را نیز میبایست مد نظر قرار داد.

بسم ا... آتش سوزي در ناو لجستيك خارک حریق در شناور پشتیبانی آموزشی نیروی دریایی ارتش شناور خارک غرق شد 1400/03/12

آدم های بزرگی را داریم از دست می دهیم ............

امکان عمل کردن راکتهای صندلی پران ها نیست ؟؟؟ یحتمل مارتین بیکر مارک 7

نمونه صندلی پران جنگنده اف-5 اف نسخه استاندارد ( راست ) .. نسخه بهبود یافته ( چپ )

انالله وانااليه راجعون در پی سانحه یک فروند اف پنج تایگر پایگاه وحدتی دزفول هردو خلبان به شهادت رسیدند. متاسفانه یک فروند جنگنده F-5 Tiger پایگاه چهارم شکاری وحدتی دزفول دچار سانحه شد ، خبر تلخ تر این است که هر دو خلبان این پرنده به شهادت رسیدند. ستوانیکم خلبان شهید حسین نامنی به عنوان خلبان کابین جلو و سرهنگ خلبان شهید کیانوش بساطی به عنوان کابین عقب.پرنده برای یک پرواز آموزشی آماده میشده که در آشیانه هر دو صندلی به یکباره ایجکت شدند و هر دو خلبان را به شدت به سقف شیلتر زدند .. روحشان شاد و بلند آسمان جایگاهشان باد پی نوشت : این تاپیک هم تبدیل شده به اعلام حوادث و شهادت پرسنل نیروی هوایی ارتش ، به جای اینکه قابلیتهای این نیرو ، برنامه های توسعه رزمی ، عملیات های روزانه و .. آن مورد بحث قرار بگیرد .. این سهل انگاری ها و بی توجهی ها که تبدیل به روندی معمول شده ، توان نیروی هوایی را از ریشه دارد خشک می کند .

مقدمه : در مهر سال 1399 ، مقاله ای به قلم مایکل هرزوگ در انجمن میلیتاری به فارسی برگردان شد که در آن از قول گادی آیزنکوت ، استراتژی رسمی اسراییل برای مقابله با ایران را مورد بررسی مختصر قرار داده بود ، ( اگر چه این مقاله هنوز به اتمام نرسیده و همچنان ادامه دارد ) اما مراکز بررسی راهبردی ایالات متحده ، اکنون مشغول بررسی کارآمدی این استراتژی به منظور الگوبرداری جهت بهینه نمودن اقدامات خود علیه ایران هستند ، این متن که در دو بخش ارائه می گردد ، اشاره ای تحلیلی در خصوص استراتژی CBW است . کارزاری میان یک جنگ همه جانبه !! آیا ایالات متحده درسهای لازم را فرا گرفته ؟!!!! برای ارتش عبری ، سال 2015 ، نقطه عطفی جدید بشمارمی آمد ، چرا که در اوت همین سال ، IDF نخستین بار استراتژی رسمی خود را در یک سند رسمی منتشر نمود . در مقدمه این سند ، نویسنده براین نکته تاکید مینمود که ارتش اسراییل هم اکنون در وضعیت موسوم به "کارزاری میان یک جنگ همه جانبه " (CBW یا معادل عبری آن MABAM) قرار گرفته و به اعتقاد یکی از تحلیلگران این سند ، هدف از طراحی و اجرای آن ، حفظ مستمرو متوازن روندهای منطقه ای به نفع اسراییل است . در این سند ، استراتژی CBW ، شامل مجموعه ای از اقدامات پیشگیرانه ، بخصوص عملیات مخفی برای تضعیف منظم قابلیتهای رو به گسترش دشمنان و جلوگیری از دستیابی آنان به قابلیتهای پیشرفته با هدف به تاخیر انداختن یک جنگ همه جانبه ، تقویت قدرت بازدارندگی و شرایط مطلوب برای ارتش اسراییل در صورت وقوع یک جنگ گسترده است . با این حال ، عملیات اخیر ارتش عبری علیه حماس در نواز غزه را نمی توان در این قالب قرار داد ، چرا که اقدام نظامی بطور مستقیم (با هدف خنثی کردن تلاش های گسترده حماس برای ذخیره راکتهای هدایت دقیق و همچنین ضربه به زیرساختهای نظامی نظیر شبکه تونل ها و سایتهای شلیک راکت ) منجر به ثبت تلفات مرگبار برای ارتش اسراییل گردید . با این وصف ، همانطور که برخی ناظران نظامی معتقدند ، CBW نه یک مفهوم جدید بشمار می آید و نه ادامه استراتژی امنیت ملی اسراییل که چندین سال است دنبال می شود . اما آنچه که سند سال 2015 را نسبت به روند قبلی متمایز می سازد ، مرتبط نمودن تحولات و اقدامات غیرمرتبط تکامل یافته بود که پیش ازاین بصورت منفصل اجرایی می شد ( اصل تجمیع اقدامات بهینه شده برای وصول به نتیجه مطلوب ). در نسخه به روز شده این استراتژی ( آوریل 2018 ) ارتش عبری ، استراتژی CBW را یک نبرد همه جانبه سیاسی ، رسانه ای و حقوقی تعریف نموده که یکی از مصداق های آن ، ایجاد روندی دیپلماتیک حساب شده با روسیه برای جلوگیری از گسترش توسعه نظامی دشمنان در خاک سوریه ،شناسایی و آشکارسازی علنی پایگاه های هسته ای محرمانه ایران و حمایت از تحریم های بین المللی علیه دشمنان بشمار می رفت . علاوه براین ،CBW یک صحنه رزمی چندبُعدی ، بین نهادی ( نظامی و اطلاعاتی ) تعریف گردید که ابزارهای تهاجمی و تدافعی برای نیل به هدف در آن کاربرد پیدا می نمود . به اعتقاد برخی تحلیلگران ، استراتژی CBW تا کنون موفقیتهای قابل ملاحضه ای را بدست آورده که ایجاد تاخیر در برنامه هسته ای ایران تا جلوگیری از تبدیل شدن سوریه به یک سکوی پرش برای عملیات نظامی – اطلاعاتی بر علیه اسراییل و جلوگیری از دستیابی حزب ا.. و حماس به راکتهای دقیق ( البته بر مبنای مدعای نویسنده . م ) از آن جمله است . اما موفقیت آمیز بودن این استراتژی ، بدان معنا نیست که ایالات متحده نیز می بایست از الگوی CBW اسرائیل برای تدوین راهبرد جدید خود در قبال ایران استفاده نماید . در عوض ، تجارب بدست آمده از پیاده سازی استراتژی CBW می بایست مورد مطالعه قرار گرفته و با توجه به تفاوتهای واضح میان اسراییل و ایالات متحده در حوزه موقعیت ژئواستراتژیک در صفحه شطرنج جهانی ، برحسب نیاز استفاده گردد . داده نما و تصویری مرتبط با شناور Klos-C مبنای استراتژی CBW در اسراییل : ماهیت استراتژی CBW برای ارتش اسراییل از آغاز با ابهامات زیادی در رسانه ها همراه شد ، بدین معنی که هرزمان این استراتژی در صدر اخبار قرار گرفت ، کارشناسان از آن با عبارت مفهومی "جنگ سایه ها " که به رهبری اسراییل علیه "محور مقاومت" به رهبری ایران نام می بردند . با این حال ، تا حال حاضر ( ژوئن 2021 ) هدف از طراحی CBW ، نفوذ به درون شبکه ایجاد شده توسط ایران یا نیروهای نیابتی آن در عراق ، سوریه و لبنان که بصورت متصل به هم طراحی شده اند ، بوده است . درصورتی که این هدف مبنای تحلیل قرار گیرد ، گزارشات منتشر شده از سال 2013 نشان می دهد که اسراییل صدها حمله هوایی علیه کاروان های تسلیحاتی ایران بویژه محموله های حاوی موشکهای هدایت دقیق ، انبارهای ذخیره سازی سلاح و مراکز اطلاعاتی حزب ا.. و سپاه پاسداران را طراحی و اجرا نموده که بطور خاص ، یک مورد تاثیر گذارآن را می توان در ژوئیه 2019 و حملات مستمر هواگردهای بدون سرنشین و سرنشین دار علیه اهدافی در عراق ، نیروهای شبه نظامی در سوریه و زیرساختهای تولید موشک در لبنان نام برد . تصاویر مربوط به ربودن شناور Francop در حوزه دریایی ، استراتژی CBW در شکلهای ویژه خود مورد استفاده قرار گرفت ، چنانکه می توان نخستین عملیات از این دسته را در ژانویه سال 2009 علیه شناور Monchegorsk ( مورد حمله قرار گرفتن از سوی تاسک فورس 151 نیروی دریایی ایالات متحده در حوالی قبرس ) ، شناور Hansa India در اکتبر ( توسط نیروی دریایی عبری ) و شناور Francop ( متوقف شده توسط نیروی دریایی عبری در 160 کیلومتری سواحل سرزمین های اشغالی ) دانست . پنج سال بعد ، در مارس 2014 ، واحدهای عملیات ویژه ارتش اسراییل با حمله به شناور Klos-C مدعای کشف موشکهای دوربرد به مقصد نور غزه را مطرح نمودند . از سال 2019 نیز گفته شده یگانهای عملیات ویژه نیروی دریایی ارتش عبری ، دست کم به 12 شناور ایرانی به مقصد سوریه حمله بردند که اغلب آنها حامل نفت ایران به منظور دور زدن تحریم ایالات متحده بود . این روند ازسال 2019 به طور مرتب افزایش پیدا نمود تا جایی که اخباری مبنی بر حمله به شناورهای ایرانی "شهر کرد" در مدیترانه و شناور "ساویز" در دریای سرخ نیز رسانه ای گردید . اما استراتژی CBW الزاماً به حملات هوایی و دریایی علیه ایران در منطقه ، محدود نشد . ساختار اطلاعاتی اسراییل ، حملات نظام مندی را در داخل خاک ایران و اغلب بر علیه اهداف هسته ای و ترور متخصصین اتمی ایران ترتیب داده که آخرین آن ، ترور فخری زاده ( شهید . م ) بعنوان موتور محرک برنامه هسته ای ایران بود . درواقع ، بیشتر این حملات به آژانس اطلاعات غیر نظامی اسراییل ( موساد) نسبت داده میشود که با استراتژی 2015 ارتش اسراییل مبنی بر همکاری متقابل میان دستگاه های نظامی و غیر نظامی است منطبق به نظر می رسد . علاوه براین ، احتمال دارد که یکسری عملیاتهای محرمانه نیز رخ داده باشد که هنوز توسط دستگاه های اطلاعاتی ایران شناسایی نشده که این امر بخصوص برای آسیب رساندن به قابلیتهای غنی سازی ایران صورت گرفته است . پی نوشت : 1- ادامه دارد ... 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./

بسم ا... ویدئویی از مراحل اورهال زیرسطحی های طارق کلاس ( کیلو ) https://www.aparat.com/v/Swq6N

طرح مفهومی کانویر-200

از روسیه با عشق !!!! سرنوشت 4 دستگاه تانک اصلی میدان نبرد سنتوریون در موزه زرهی کوبینکا سنتوریون یک بازنده واقعی در میدان جنگ !!! در فرهنگ عامه روسها وقتی قرار هست ، انجام عملی ، صفت سخت بخود بگیرد ، آن را با مخفی کردن یک جغد در کیسه مقایسه می کنند ، بخصوص این که جغد مورد نظر ، بیشتر از 45 تن وزن داشته و درسازمان رزم 14 نیروی زمینی مورد استفاده قرار گرفته باشد . این خلاصه ای از وجود تانک اصلی میدان نبرد سنتوریون بریتانیایی بشمار می آید که برای اولین بار به سال 1952 در میان غنائم بدست آمده از نیروهای سازمان ملل در جنگ کره ، به اتحاد جماهیر شوروی ارسال شد . درواقع ، سنتوریون مورد بحث ، بعنوان نخستین نمونه از دو تانک ارسالی به مسکو ، جدیدترین نسخه بروزرسانی شده این تانک (مارک-3) مسلح به یک قبضه توپ 83 م.م محسوب می شد که پس از اینکه احتمال به غنیمت گرفته شدن آن می رفت ، توسط خدمه تخریب و سپس آتش زده شد ، به همین جهت ، پس از اینکه نیروهای کره شمالی ،آن را به تصرف درآوردند ، بطور کامل از داخل سوخته و از میان رفته بود.بااین وصف ، تانک مورد بحث برای بررسی فیزیکی به کوبینکا ارسال و نتیجه چنین گزارش گردید که تنها زره ، سامانه های بصری و تا حدودی پیشرانه را می توان بطور کامل بازیابی و مطالعه نمود . اما این پایان کار نبود ، دومین گونه از این تانک به فاصله 19 سال مجددا در اختیار کارشناسان نظامی روسی قرار گرفت . بدین معنی که در جریان نبردهای فرسایشی میان اعراب و اسراییل ، نیروهای ارتش سوریه ، حداقل دو دستگاه تانک سنتوریون ( از نمونه بهینه سازی شده مارک-9 و مارک-10 ) را در شرایط بسیار خوب از ارتش اسراییل به غنیمت گرفته و بسرعت به مسکو منتقل نمودند . در حالی که روسها مشغول بررسی کیفیت ساخت این محصول بریتانیایی بودند ، نزدیک به دو سال بعد ( 1973 ) مجدداً دو دستگاه از همین تانک ( نسخه مارک-3 و مارک-7) که توسط ارتش عبری بهینه سازی شده بود ، به غنیمت گرفته شد و به همراه یک دستگاه تانک آمریکایی ام-60 آ.1 به شوروی اعزام گردید تا بدقت توسط مهندسین روسی مستقر در کوبینکا تجزیه و تحلیل گردد . اگر چه در ظاهر امر ، مساله چندان پیچیده به نظر نمی رسد ، اما اطلاعات موجود در وب و همچنین داده های منتشر شده در بولتن خودروهای زرهی روسها ، اختلاف مشخصی را به نمایش می گذارد . در سال 1978 ، نشریه ای محرمانه متعلق به ارتش روسیه ، مقاله ای را با محوریت موضوع فلسفه حفاظت زرهی در بریتانیا منتشر نمود که درآن ، موجودی تانکهای سنتوریون کوبینکا را چهار دستگاه در مدلهای مارک-9 ای ، مارک-9 ، مارک-3 و مارک-10 نامید ، هرچند گفته می شد که نسخه موسوم به MARK-9A بصورت خودسرانه تسط دو مهندس زرهی روسی نویسنده مقاله 0 کورولف و نامیک ، نامگذاری شده بود . ولی در واقعیت امر ، یکی از نمونه های سنتورین موجود در این مرکز ، به یک زره اضافی در بخش فوقانی جلوی بدنه به ضخامت 45 م.م مجهز شده بود ، به همین سبب تصمیم گرفته شد تا حرف A بعنوان وجه تمایز این تانک بهینه سازی شده ، به نام اصلی تانک اضافه گردد . اما مساله این بود که رقم "9" از کجا به این تانک تعلق گرفت ؟!! آیا کارشناسهای روسی ، نمونه مارک-7 را از بقیه تشخیص نداده وبه اشتباه ،آن را MK-9 نامیده بودند ؟!!! باور این مساله برای مخاطب به تقریب غیرممکن بود که تحلیلگران روسی در طبقه بندی خودروهای زرهی غربی دچار اشتباه شده باشند ، ضمن اینکه تانک فوق ، سیزده نسخه بهینه شده را بخود می دید که در برخی مواقع ، تفاوتهای بسیاری را نسبت به یکدیگر داشتند . در دهه هفتاد میلادی ، زمانی که جنگ سرد در شرایط حاد خودش قرار داشت ، مطالعه شیوه طراحی انگلیسی که در سنتوریون تجلی پیدا کرده بود ، برای مهندسین روسی به یک سرگرمی تبدیل شده بود ، در حالی که سالهای نه چندان دور ، این تانک از رده عملیاتی کنار گذاشته شده و در خط مقدم درگیری حضور نداشت . در این دهه ، ارتش بریتانیا ، گردان های تانک چیفتن خود را بطور کامل تحویل گرفته و حتی در اروپا مستقر نموده بود و همزمان ، ارتش روسیه ، تانکهای اصلی میدان نبرد تی-72 و تی -64 را در خدمت خود داشت . اما نکته مهم این بود که سنتوریون های عملیاتی به مانند همتایان شرقی خود ( تی -55 و تی-62) در خط دوم درگیری قرار گرفته بودند و در اغلب موارد توسط کشورهای همپیمان ( ناتو و ورشو) رودروی هم قرار می گرفتند . این مساله ، انگیزه ای شد تا روسها ضمن توسعه فناوری بومی خود ، با مطالعه طرح های غربی ، برنامه های نوسازی هدفداری را برای نمونه های عملیاتی خط دوم خود برنامه ریزی و اجرا نموده و همزمان ، نقاط ضعف طراحی غربی را تئوریزه نمایند . سنتوریون ، منفجر می شود !!!! دستیابی به نمونه فیزیکی سنتوریون ، گرچه برای روسها جذاب می نمود ، اما تاثیری بر فلسفه طراحی روسها نداشت . این تانک انگلیسی ، بسیار سنگین بود ، حفاظت زرهی متوسطی را برای خدمه فراهم می آورد و جنگ افزار اصلی اش ، از رده خارج شده بحساب آورده می شد . با این حال روسها تصمیم گرفتند تا این تانک را با نمونه مشابه روسی ( در اینجا IS-3) مورد مقایسه عملی قرار دهند که دراوایل دهه 50 میلادی ، به یک توپ کالیبر 122 م.م مسلح شده بود . شرکت سازنده سنتورین در طول چرخه عملیاتی این تانک ، به تقریب ، کمتر ترکیب و فناوری ساخت زره آن را دچار تغییر نمود ، در حالی که برای بهبود حفاظت ، تنها به افزایش ضخامت آن اقدام نمود که بطور طبیعی از یک نمونه به نمونه بعدی افزایش می یافت . بدین ترتیب ، زره سنتوریون های مارک9 ،مارک3 و مارک10 از بافت یکسانی ( آلیاژ فولاد ،کروم ، نیکل و مولیبدن سخت سازی شده برای بدنه و آلیاژ فولاد، منگنز ، نیکل و مولیبدن برای برجک ) ساخته می شد . اما روسها متوجه شده بودند که طراحی انگلیسی ، علاقه زیادی به جوشکاری در نمونه های زرهی خود دارد . این جوشکاری های که از کیفیت بالایی نیز برخوردار بودند ، با دقت زیادی ، قطعات را به هم متصل نموده و این دقت تا جایی بود که لبه های قطعات فلزی که می بایست نقش زره را در تانک بازی می نمود ، قبل از جوشکاری ، نیازی به بُرش نداشت . این شیوه ، به گونه ای که بعدها ، طراحان روسی بدان اعتراف کردند ، باعث می شد تا قابلیت بقاء تانک و خدمه در صورت شلیک مستقیم بطور نسبی ، حفظ گردد . دراین میان سنتوریون هایی که اتحاد شوروی در سال 1973 بواسطه ارتش سوریه ، بدست آورده بود ، قبلاً توسط ارتش عبری ، مورد بهینه سازی قرار گرفته بودند ، برای تست های انفجار مورد استفاده قرار رفتند . بدنه سنتوریون های عبری ، در بخش تحتانی محفظه موتور ، تقویت شده و به جای پیشرانه انگلیسی ، موتور تانک ام-60 آ .یک را بعنوان نیروی جلو برنده ، بخود می دیدند . اما تا حال حاضر ، داده های دقیقی از این آزمون ها منتشرنشده ، هرچند گفته میشود این تستها بسیار سخت به اتمام رسید . به گفته برخی ناظران این آزمایش ، روسها از ماده منفجره موسوم به PLASTIT-4 برای آزمایشهای طراحی شده ، استفاده می کردند که بطور خاص ، برای تضعیف ساختار شنی های سنتورین در مین های ضد زره کاربرد داشت . در اغلب موارد ، ماده منفجره در عمق 10-8 سانتی متری زمین کاشته می شد و یکسری از تستها نیز بطور مستقیم با قرار دادن مواد منفجره در برابر تانک صورت می پذیرفت . این آزمایشها نشان می داد که مقدار مشخصی از این ماده ، نه تنها پاره شدن شنی ها را تضمین می کند ، بلکه همزمان ، دو غلطک اصلی را از کار می اندازد . بدین ترتیب ، روسها متوجه شدند در شرایط عادی ، انفجار 2.7 کیلوگرم از این ماده ، بطور کامل سنتوریون را متوقف می کند که در مقایسه با مقدار ماده منفجره برای از کار انداختن یک تی-72 ، ده تا دوازده درصد کمتر بود . نتایج آزمایشات مهندسین روسی نشان میداد که قرارگرفتن اجزاء سامانه تعلیق تانک در خارج از بدنه ، یک نقطه ضعف مهم در طراحی سنتورین بشمارمی رفت . در واقع ، انفجار 7 کیلوگرم ماده انفجاری تی ان تی ، کاملا بخش های متصل کننده سامانه تعلیق را از میان می برد و بالانس محور خورشیدی ها را بر هم می زد . اگر چه قرار گرفتن بخش هایی از سیستم تعلیق سنتوریون در خارج از بدنه ، کار تعمیر و نگهداری را تا حد زیادی تسهیل می نمود ، اما در زمان درگیری این به یک نقطه ضعف مبدل می شد . در حالی که جابه جایی محور اصلی به یک بالابر 1/1 تنی نیاز داشت . نکته جالب این تستها از نظر طراحان روسی ، این بود که انفجارهای فوق الذکر ، آسیب چندانی به کمک فنرهای سنتوریون نزده بودند . هنگامی که در یکی از آزمایش ها ، 7.2 کیلوگرم از ماده منفجره در زیر مسیر عبور سنتوریون منفجرشد ، علاوه بر شنی ها ، بخش انتهایی تانک نیز آسیب دید و محور اصلی حدود 2.5 م.م دچار انحراف گردید ، ولی همچنان میزان آسیب به خدمه بالا ارزیابی می شد . زمانی که سمت اصلی شوک انفجار بررسی می شد ، هراندازه این شوک به زیر تانک نزدیک می گردید ، میزان آسیب بیشتر می شد . درواقع ، اثر انفجار 3.2 کیلوگرم مواد منفجره باعث می شد تا محور اصلی تقریبا 22 م.م جابه جا شود . قطعه اصلی سازه سنتوریون که به مثابه یک حائل ، بخش کنترل تانک ، صفحات تحتانی وفوقانی بدنه را به هم متصل می نمود ، حدود 5.5 م.م ضخامت داشت . این قطعه اصلی با متصلش شدن به سایر قطعات ، استحکام ساختارتانک را فراهم مینمود که این مساله باعث میشد تا دربرابر انفجار7.2 کیلوگرم ماده منفجره ، بخوبی مقاومت کند ولی میزان آسیب به حدی بود که بطور قطع پس از انفجار ، راننده تانک غیر فعال می شد ، بدون اینکه شکافی در بخش تحتانی ایجاد شود .این درحالی بود که تمام تلاش های مهندسی ارتش عبری در جهت تقویت مقاومت بخش تحتانی متمرکز شده بود . اما نصب صفحات جمع شونده در بخش جانبی سنتوریون ، اقدامی هوشمندانه بشمار می رفت . اتصال این صفحات با رعایت حداکثر ریزه کاری و دقت صورت گرفته بود و هنگامی که انفجار در کنار آن صورت می گرفت ، این صفحات فولادی باعث می شد تا ترکشها و شوک انفجار به اطراف پراکنده شود . https://www.aparat.com/v/YgINU در نهایت ، میزان مقاومت سنتوریون مارک-10 در برابر اشعه گاما مورد آزمایش قرار گرفت . نسخه ابتدایی این تانک دراثنای جنگ دوم جهانی بر روی کاغذ آمد وبه همین دلیل از نظر سازه ای ، قابلیت شرکت در یک جنگ هسته ای و بطور مشخص ، مقاومت در برابر تابش اشعه رادیواکتیو را نداشت ، در نتیجه خدمه مجبور بودند ، تنها بر روی ضخامت زره اتکاء کنند . این تستها نه تنها روی سنتوریون ، بلکه بر روی نمونه های آمریکایی نظیر ای-60آ.1 و ام-48آ.3 صورت پذیرفت . بدترین چیزی که در این آزمایشات به ثبت رسید این بود که دریک انفجار هسته ای ، راننده – مکانیک این تانک ، بدلیل قرارگیری جایگاه وی در جلوی تانک ، مستقیم در برابر تابش گاما قرار می گرفت ولی میزان دریافت اشعه در مقایسه با فرمانده تانک یا تیرانداز( که که 80 تا 100 برابر تابش بیشتری دریافت می کردند ) ، ده برابر کمتر بود . جالبتر اینکه ، طرح های زرهی آمریکایی نیز نتایج مشابهی را نشان می دادند . نتایج کامل این آزمایشها هنوز در پرده ای از ابهام قرار دارد ، با این حال ، سنتوریون های غنیمتی در دهه 50 و 70 میلادی ، تنها تانکهایی در این نمونه نبودند که در اختیار روسها قرار گرفتند . در سال 2018 ، بقایای یک تانک انگلیسی که توسط شورشیان سوری استفاده میشد ، به روسیه منتقل گردید . این تانک به احتمال بسیار زیاد ، یکی از غنائم بدست آمده توسط ارتش سوریه در جنگ با اسراییل بشمار می رود که اکنون در اختیار موزه زرهی کوبینکا است . پی نوشت : استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./