با عرض سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست در بازدید از نمایشگاه های اقتدار 40 و نیروی هوائی بنده هم از تعدادی از تسلیحات عکس گرفتم که به تدریج خدمت دوستان عزیزم تقدیم میکنم : خودرو رزمی بی سرنشین این خودرو رزمی ساخته شده است تا در مناطقی که نیروهای عملیاتی ، امکان ورود ندارند و یا ورود پر مخاطره ای دارند ، عملیات آفندی و یا پشتیبانی را انجام دهد. شایان ذکر است که طبق گفته مسئول غرفه ، سلاح این زرهپوش مسلسل PK هست ان شاء الله در پست های آتی سایر تسلیحات عکس گرفته شده را خدمت دوستان معرفی می کنیم. پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست عفریته ای در آسمان شام اسرائیل با انتشار یک فیلم ، از حمله به سیستم دفاعی پانتسیر سوریه ، قصد داشت توانمندی پهپاد انتحاری خود را به رخ بکشد. اما همین فیلم حقایق جالبی را روشن کرد که برای آنها خوشایند نخواهد بود. معروف است که این پهپاد ، با کمک رهگیری منبع منتشر کننده امواج رادار می تواند روی آن قفل شود و تا لحظه برخورد ، این ویژگی را حفظ کند. در یک حمله تیمی . استفاده گسترده از این نوع پهپاد می توان انتظار داشت که سیستم دفاع راداری دشمن زمینگیر شود.در عین حال نوع پیشرفته این پهپاد با کمک سامانه اپتیکی می تواند روی اهداف مختلف متحرک و ثابت عملیات یورش و انهدام را انجام دهد. روند توسعه این پهپاد انتحاری که توسط چند کشور نیز خریداری شده است ؛ بسیار مورد توجه رژیم اسرائیل است. حتی هنگامیکه ارتش آذربایجان ، از این پهپاد برای انهدام یک اتوبوس حامل چند نظامی ارتش ارمنستان استفاده کرد ، با اینکه دولت اسرائیل مورد اعتراض دولت ارمنستان قرار گرفت ، باز هم میشد احساس رضایت در مورد کارایی و دقت این پهپاد را در چهره دولتمردان صهیونیبست دید. حال که این پهپاد با یک دستگاه پانسیر اس - 1 حمله کرده و آنرا منهدم کرده است ؛ می توان رزومه بهتری برای این پهپاد انتحاری در نظر گرفت. چرا که سامانه روسی پانتسیر اس - 1 ، مجهز به موشک زمین به هوا میان برد و توپ ضد هوائی است که با حمایت رادار آرایه فازی خود می تواند که اهداف پرنده را کشف و رهگیری کند. مطابق با گفته کارشناسان سوری ، سیستم دفاع هوائی پانسیر در زمان حمله ، اصلا فعال نبوده است که با بررسی دقیق تر فیلم منتشر شده می توان به صحت این ادعای سوری ها پی برد. در واقع بخش رادار روی سیستم ؛ که در پشت سیستم پرتاب قرار گرفته ، باید به سمت بالا باز شده باشد تا بصورت فعال عمل کند. ولی همانطور که در فیلم مشهود است ، این رادار فعال نیست و سیستم قادر به دفع حملات نبوده است. در عین حال در سمت راست تصویر این فیلم می توان دید که یک وسیله نقلیه ( احتمالا باربری) پارک شده است. این وضعیت نیز می تواند نشان دهد که پانتسیر سوریه ای ، در حال بارگیری مهمات بوده و باز هم تأکید مجددی بر غیر فعال بودن سیستم دفاعی است. در این صورت می توان نتیجه گرفت که این شکار پهپاد انتحاری اسرائیل هم ، چندان تفاوتی با انهدام همان اتوبوس سربازان ارمنی نداشته است. منبع پ.ن : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند

با سلام مجدد خدمت دوستان عزیز میلیتاریست. نیروی پدافند هوائی تقریبا تمامی سیستم پدافندی فعال و حال حاضر ونزوئلا ، متکی به تسلیحات ساخت روسیه می باشد. پدافند ضد بالستیک S-300VM پدافند برد متوسط روسی BUK-M2 پدافند برد متوسط روسی S-125 Pechora-2M پدافند آتشباری روسی ZU-23-2 پایان پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : ان شاء الله که با این 4 پست ؛ برای دوستان ، آشنائی هر چند مختصری با نیروهای مسلح ونزوئلا حاصل شده باشد..

با سلام مجدد خدمت دوستان عزیز میلیتاریست. نیروی دریائی نیروی دریائی ونزوئلا ، عمدتا متکی به تسلیحات اروپائی هست که در این اواخر با خرید چند ناو ساخت کره جنوبی ، این انحصار مطلق اروپائی ها در حوزه دریائی ونزوئلا کمی شکسته شده است. زیر دریائی دیزل الکتریک آلمانی Type 209 فریگیت ایتالیائی Lupo-class کوروت اسپانیائی Guaiquerí-class کشتی گشتی انگلیسی Constitución class لندینگ شیپ تانک بر کره جنوبی Capana class کشتی تدارکاتی کره جنوبی T-81 Ciudad Bolívar هواپیمای گشت دریائی اسپانیائی CASA C-212-200 هلی کوپتر چینی Harbin Z-9 ضد زیر دریائی ادامه دارد ... پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : ان شاء الله در پست بعدی نیروی پدافندی ونزوئلا رو هم یک بررسی مختصر خواهیم داشت.

با سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست. نیروی هوائی استخوان بندی و ستون فقرات نیروی هوائی ونزوئلا رو پرنده های آمریکائی و روسی تشکیل میدهند . البته هواپیماهای اروپائی هم در این نیرو خدمت میکنند. هواپیمای آمریکائی F-16A/B هواپیمای روسی Su-30MK2 هواپیمای آمریکائی C-130H Hercules هواپیمای چینی Shaanxi Y-8 هواپیمای آمریکائی بوئینگ 707 تانکر هواپیمای اسرائیلی IAI Arava هواپیما فرانسوی فالکون-20 هواپیمای برزیلی EMB 312 Tucano بالگرد فرانسوی AS532 Cougar پهپاد ایرانی Qods Mohajer ادامه دارد ... پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : ان شاء الله در دو پست بعدی نیروی دریائی و پدافندی ونزوئلا رو هم یک بررسی مختصر خواهیم داشت.

با سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست. با توجه به بحث های مطرح شده در خصوص ونزوئلا و شبیه سازی هائی که برخی از دوستان در مورد سوریه و ونزوئلا و احتمال درگیری و جنگ (داخلی / خارجی) انجام دادند ، و همچنین در پاسخ به سوال برادر عزیزمون pckho0r که فرمودند یه رویو مختصر از ارتش ونزوئلا بگذارید ، به اتفاق هم ، در چند پست پیاپی برخی از تسلیحات نیروهای مسلح ونزوئلا رو به اشتراک میگذاریم : نیروی زمینی نیروی زمینی ونزوئلا ، عمدتا متکی به تسلیحات روسی شده است. هر چند تسلیحات کشورهای دیگری نظیر آمریکا ، فرانسه و اسرائیلی هم در ارتش این کشور به چشم میخوردو البته صنایع تسلیحاتی ونزوئلا هم در این زمینه فعالیت هائی را داشته اند و اقدام به تولید برخی از تسلیحات مورد نیاز این کشور نموده اند. مسلسل تهاجمی روسی AK-103 ، اسلحه سازمانی نیروی زمینی ونزوئلا مسلسل سبک اسرائیلی یوزی مسلسل سبک CAVIM Orinoco III ساخت ونزوئلا ( با کمک اسرائیل و بر اساس یوزی اسرائیل) دوش پرتاب ضد هوائی روسی 9K338 Igla-S دوش پرتاب ضد هوائی سوئدی RBS-70 توپ کششی 155 میلی متری آمریکائی M-114 راکت انداز خودکششی روسی BM-30 Smerch تانک روسی T-72B1V ؛ ستون فقرات زرهی ارتش ونزوئلا خودرو تاکتیکی Tiuna UR-53AR50 (نسخه ساخت ونزوئلا Humvee آمریکائی) هلی کوپتر روسی Mil Mi-35M2 Caribe هلی کوپتر آمریکائی بل 205 آ / UH-1H Huey ادامه دارد ... پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : ان شاء الله در سه پست بعدی نیروی دریائی ، هوائی و پدافندی ونزوئلا رو هم یک بررسی مختصر خواهیم داشت.

بنام خداوند بخشنده مهربان     همونطور که دوستان و یاران عزیز مطلع هستند، پیش از این و به اتفاق هم،  تجهیزات و تسلیحات " نیروی هوائی عراق " و " نیروی دریائی پاکستان " را مرور کردیم.   با توجه به عنایت و استقبال دوستان از اون دو تاپیک تصمیم گرفتم تا این بار و در قالب این تاپیک به اتفاق دوستان نگاهی گذرا بیاندازیم  به ساختار، تجهیزات و سلاح های مورد استفاده در " نیروی زمینی عربستان سعودی "   مقدمه : این روزها و پس از سپری شدن چند هفته از آغاز تهاجم ارتش سعودی به خاک یمن، احتمال تهدید و حمله زمینی سعودی ها به کشور یمن، همچنان بعنوان یکی از گزینه های محتمل این درگیری مطرح می شود. به همین دلیل پس از مشورت با دوستان، تصمیم گرفتم تا توان زمینی ارتش سعودی را به دوستان عزیز معرفی کنم. شاید که این شناخت در ترسیم بهتر صحنه نبردهای آینده خاورمیانه راهگشا باشد.   آشنائی مختصری با نیروی زمینی سعودی: یکی از مهمترین بخش های حفظ حاکمیت عربستان سعودی ،  نیروی زمینی سلطنتی عربستان نامیده می شود که شاخه ای از نیروهای مسلح این کشور می باشد. بر طبق برآورد کارشناسان ؛ کل نیروهای فعال در این بخش از ارتش سعودی،  تقریبا 75 هزار نفر تخمین زده می شوند.     ساختار ارتش سعودی:   نیروی زمینی سعودی ها، عموما توسط تفنگداران دریائی ایالات متحده آموزش می بینند. هسته مرکزی و قدرتمند ارتش سعودی؛ متشکل از 3 تیپ زرهی، 5 تیپ پیاده مکانیزه، 3 تیپ مکانیزه سبک اسلحه (این اصطلاح رو از جناب MR9 ارجمند قرض گرفتم  :winking: ) و یک تیپ هوابرد می باشد. این ارتش همچنین دارای پنج گردان مستقل توپخانه است. اگر چه یگان های پرنده (هوانیروز- پهپاد) و موشکی و ... دارای ساختاری مستقل هستند؛ ولی کاملا هماهنگ با این نیرو عمل میکنند. البته اینها مستقل از گارد ملی و گارد سلطنتی سعودی می باشند که در مواقع بحران می توانند به کمک این نیرو بیایند.   توضیحات بیشتر و کامل تر رو به تدریج و توی تاپیک خدمت دوستان عرض میکنم.   و بعنوان حسن ختام این بخش تصاویر بخشی از تسلیحات مورد استفاده ارتش عربستان ؛ در ادامه سلاح های این ارتش بطور کاملتری به دوستان عزیز معرفی میشوند.   ادامه دارد ...   ------------ پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : در بخش بعدی به معرفی تعدادی از سلاح های سبک مورد استفاده در ارتش سعودی میپردازیم.     ------------------------------ ترجمه و گردآوری : مهران 55 مالکیت معنوی : بازنشر مطالب این تاپیک فقط با ذکر Military.ir به عنوان منبع مجاز است. منابع : ویکیپدیا ، میلیتاری و ...

با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، با پوزش بخاطر وقفه ای که در این تاپیک پیش آمد ، به اتفاق هم بررسی نیروی زمینی عربستان رو ادامه می دهیم : سازمان رزمی نیروی زمینی عربستان با وجود اضافه شدن واحدهای جدید در دهه های 1970 و 1980 میلادی ، تعداد پرسنل نیروی زمینی ارتش سعودی ، نسبت به دهه 1960 میلادی ؛ همچنان رشد چندان زیادی نیافته است. نیروی زمینی ارتش سعودی ؛ نسبت به سایر نیروهای این ارتش ، به طور متوسط همیشه ضعیفتر بوده است. بطوریکه برخی از یگان های این نیرو با ظرفیت 30 الی 50 % توان اسمی خود فعالیت می نمایند. این کمبود ، با توجه به عدم توجه به نیروی زمینی ( و در وهله نخست توجه بسیار زیاد به نیروی هوائی و پس از آن توجه به نیروی دریائی ) عموما باعث کمبود تکنیسینهای با تجربه فنی و کمبود درجه داران رزمی (حلقه مابین افسران و سربازان در سازمان رزم) در نیروی زمینی سعودی گردیده است. ادامه فعالیت گسترده و تمرکز توجه برخی دیگر از شاهزادگان سعودی بر گارد ملی این کشور ، به معضلات نیروی زمینی سعودی افزوده است. ( البته با عیان شدن پر رنگ این نقاط ضعف در جنگ یمن و همچنین با انتخاب وزیر دفاع جدید سعودی " محمد بن سلمان " و با کمک گرفتن از مستشاران آمریکائی ؛ این نیرو سعی در کاستن از آسیب های این نقیصه گرفته است) قدرت رزمی نیروی زمینی ارتش عربستان سعودی ، از 11 تیپ رزمی تشکیل گردیده است : در واقع و به عبارت دقیق تر ؛ نیروی زمینی عربستان سعودی ، از 4 تیپ زرهی ، 5 تیپ مکانیزه و 2 تیپ پیاده سبک (تیپ گارد ویژه سلطنتی و تیپ ویژه نیروی مخصوص ) تشکیل یافته است. مهمترین واحدهای نیروی زمینی عربستان به تفکیک منطقه ای : در منطقه تبوک ، تیپ 12 زرهی و تیپ 6 مکانیزه در شهرنظامی ( پایگاه ؟؟؟ - م ) ملک فیصل (King Faisal Military City) ؛ مستقر شده اند. در منطقه خمیس مشیط ، تیپ 4 زرهی و تیپ 11 مکانیزه در شهر نظامی سلطان عبدالعزیز (King Abdul Aziz Military City) ؛ مستقر شده اند. در منطقه حفر الباطن (Hafr al Batin) ، تیپ 20 مکانیزه و تیپ 8 مکانیزه در شهرک نظامی ملک خالد (King Khalid Military City) ؛ مستقر شده اند. در منطقه شروره (Sharawrah) ؛ در نزدیکی مرز یمن هم تیپ دهم مکانیزه مستقر گردیده است. درخواست : بهتر هست که دوستانی که دستی به گوگل مپ دارند ، نقشه این پایگاه ها ( بقول خود سعودی ها ؛ شهرهای نظامی) رو بگذارند که بتونیم بهتر بررسی شون کنیم. ساختار نیروی زمینی سعودی (بخش نخست) یگان های زرهی - یک تیپ زرهی معمولی سعودی ، تشکیل یافته است از یک گروهان زرهی شناسائی ، سه گردان تانک ( هر گردان متشکل از 35 دستگاه تانک) ، یک گردان پیاده نظام مکانیزه (مجهز به خودروهای رزمی APC / AIFV) و یک گردان توپخانه متشکل از 18 توپ خودکششی. سازمان رزم زرهی سعودی ها همچنین دارای یک گروهان پرنده های رزمی (پهپاد- هلی کوپتر) ، یک گروهان مهندسی ، یک گردان لجستیکی به همراه یک رشته تعمیرگاه ها و یک گروهان پزشکی نیز می باشد. عمده ترین تیپ های زرهی سعودی به شرح ذیل می باشند : تیپ چهارم زرهی ملک خالد (4th (King Khaled) Armoured Brigade) تیپ ششم زرهی ملک فهد (6th (King Fah'd) Armoured Brigade) تیپ هفتم زرهی شاهزاده سلطان (7th (Prince Sultan) Armoured Brigade) تیپ هشتم زرهی شاه فهد (8th (King Fah'd) Armoured Brigade) تیپ دهم زرهی ملک فیصل (10th (King Faisal) Armoured Brigade) تیپ دوازدهم زرهی خالد ابن ولید (12th (Khalid ibn al-Walid) Armoured Brigade) ادامه دارد ... ------------------------ پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : دوستان عزیز ، ان شاء الله در پست آینده به معرفی سایر یگان های سازمان رزم نیروی زمینی عربستان ( مکانیزه ، پیاده ، نیرو مخصوص و ... ) خواهیم پرداخت. پ.ن 3 : دوستان کارگروه جمع آوری اطلاعات نظامی کشورهای همسایه ، با به اشتراک گذاشتن اطلاعات در خصوص نیروی زمینی عربستان ، به تکمیل این تاپیک کمک کنند.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست و با پوزش از محضر دوستان بخاطر تأخیر سه ساله در تکمیل این تاپیک ، بررسی گرز مخوف روس ها رو به اتفاق هم ادامه میدهیم : آشنائی بیشتر با یک چماق روسی موشک بالستیک زیر دریائی پایه بولاوا ، یکی از پروژهای به ثمر نشسته " موسسه تکنولوژی حرارتی مسکو " می باشد که تحت رهبری طراح ارشد این موسسه " یوری سولومانف " ( یا به تعبیری دیگر یوری سلیمانف - م ) متولد شده و توسعه یافت. گر چه برخی از خصوصیات ژنتیکی و قابلیت های مهندسی آن از موشک بالستیک قاره پیمای RT-2PM2 Topol-M نشأت گرفته است ، اما باید گفت که این موشک جدید ، مسیر طراحی خود را مستقلا و از ابتدا طی کرده است و بر خلاف برخی شایعات نسخه دریاپایه توپول-ام نیست. در واقع موشک Bulava هم سبک تر و هم دارای تکنولوژی پیچیده تری نسبت به موشک Topol-M می باشد. هر چند که انتظار می رود که هر دو موشک ؛ در حوزه برخی شاخص ها و قابلیت ها ، با یکدیگر قابلیت مقایسه و تشابه را داشته باشند ؛ که از مهمترین این موارد می توان به CEP مشابه و پیکربندی یکسان کلاهک های قابل حمل این دو موشک اشاره نمود. اطلاعات منتشر شده از این موشک در چارچوب پیمان START ، به ما می گوید که موشک بولاوا ، توان حمل کلاهکی به وزن 1150 کیلوگرم را تا برد 9500 کیلومتر دارا می باشد. موشک بولاوا ، در واقع یک موشک سه مرحله ای است. مراحل اول و دوم این موشک ، از سوخت جامد استفاده می کنند. اما در مرحله سوم ، موشک بولاوا ؛ از سوخت مایع استفاده می کند. این قابلیت به موشک این امکان را می دهد تا در مرحله سوم و هنگام جداسازی کلاهک ها ، از قدرت مانور بالاتری برخوردار شود. این موشک را می توان از یک موقعیت و سطح شیبدار لانچ و پرتاب نمود ؛ که این قابلیت ( بر خلاف شلیک های عمودی سایر موشک ها ) به زیر دریائی های حامل این امکان را میدهد که در حال حرکت و عدم سکون ، قابلیت شلیک این موشک را داشته باشند. یکی از مهمترین و ترسناک ترین قابلیت های این موشک ، قابلیت های دفاعی آن است که به خاطر نحوه جدا شدن غیر همزمان کلاهک های بارانی خود می تواند در برابر سیستم های ضد موشکی مقاومت نماید و به تعبیری تا حدودی اقدامات ضد موشکی را خنثی نماید. انتظار می رود که زیردریائی های کلاس بوری که موشک بولاوا را حمل می نمایند ، تا سال 2040 میلادی ، بخشی جدائی ناپذیر از سه گانه تهاجم هسته ای روسیه باشند. ادامه دارد ... ----------------------------- پ.ن : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : ان شاء الله در پست های آینده به تاریخچه و سایر مباحث مرتبط با این چماق روسی ، خواهیم پرداخت.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست و با پوزش از محضر دوستان بخاطر این تأخیر دو سه ساله در تکمیل این تاپیک ، بررسی کارنامه عملیاتی جاسوس پیر یانکی ها رو به اتفاق هم ادامه میدهیم. جاسوس پیر در نیروی هوائی آمریکا در کنار حضور این پرنده در نیروی دریائی ، نیروی هوائی ایالات متحده هم ، بین سال های 1954 الی 1978 ، جاسوس های پیر را در سه تیپ هوائی (هر یک متشکل از سه اسکادران مستقل عملیاتی ) به خدمت گرفته بود. تا زمان جنگ ویتنام ، مأموریت اصلی EC-121 ها ، پوشش دادن نقاط ضعف رادارهای آمریکا در قالب پست های رادار مکمل اخطار پیش هنگام در سواحل غربی و شرقی (اقیانوس های آرام و اطلس) بود. این پوشش که در قالب برنامه "موانع پیوسته " نامگذاری شده بود ، با پرواز 300 مایل دریائی از سواحل قاره آمریکا صورت می پذیرفت. این پروازهای شناسائی در خلال جنگ سرد ، در واقع مدارهای پست های اخطار دهنده زمینی را همپوشانی می نمودند. اولین اعزام به مأموریت هواپیماهای EC-121C ، در قالب تیپ هوائی 551 هشدار و کنترل زودهنگام هوابرد (مستقر در پایگاه نیروی هوائی Otis ماساچوست) و در تاریخ 21 دسامبر 1954 آغاز گردید. پس از مدتی نمونه های ارتقاء یافته EC-121D و EC-121H هم به این اسکادران ها پیوستند. همتای اقیانوس آرام آن ، تیپ هوائی 552 هشدار و کنترل زودهنگام هوابرد هست که در 1 ژوئیه 1955 در پایگاه نیرو هوائی Mc Clellan کالیفرنیا ، فعال شده و آغاز بکار نمود. پس از بحران موشکی کوبا ، در سال 1962 ، اسکادران 966 AEWCS (هشدار و کنترل زودهنگام هوابرد) در پایگاه McCoy فلوریدا تشکیل شد ، اما همچنان این اسکادران تحت فرمان و در کنترل اداری وینگ 552 کالیفرنیا فعالیت می نمود. البته اسکادران 966 با مأموریتی دوگانه تشکیل شد. مأموریت نخست ، فعالیت های نظارتی در فضای هوائی کوبا بوسیله EC-121 و ماموریت ثانویه که اجرای عملیات حفاری طلا (یا به تعبیر دیگر جویندگان طلا-م) (Gold Digger) که به مأموریت های جاسوسی U-2 مرتبط میشد. سومین تیپ هوائی که Warning Star در اون به خدمت گرفته شد ؛ تیپ 553 شناسائی نام گرفت. این تیپ هوائی EC-121 ها ، در خلال جنگ ویتنام سازماندهی شد و از اکتبر 1967 تا زمان غیرفعال شدن اش در دسامبر سال 1970 ، در کشور تایلند مستقر بود. (تحت عنوان پروژه و عملیات BatCat) وینگ 553 ، در سراسر کشور تایلند ، در ساحل ویتنام ، همچنین لائوس و کامبوج ؛ پروازهای مداومی را انجام میداد که با هدف دریافت و تقویت سیگنال های ضعیف ارسال شده از خاک ویتنام توسط پرنده های ارتقاء یافته EC-121R صورت می پذیرفت. البته پس از سرنگونی یک هواپیما و از دست رفتن خدمه ، ماموریت های شناسائی لب مرز ویتتام بیشتر به پرنده های شناسائی QU-22 Pave Eagle واگذار می گردید که احتمال شناسائی و هدف گرفتن کمتری داشتند. تیپ 551 AEWCW ، سرانجام در سال 1969 ، غیرفعال شد. این درحالی بود که تیپ 552 ، در سال 1971 به یک اسکادران کاهش یافت و سرانجام در 30 آوریل 1976 با توجه به ورود پرنده های جدید E-3 Sentry ، اسکادران باقیمانده EC-121 تیپ 552 هم رسما تعطیل شد. پس از این اتفاق همه EC-121 های نیروی هوائی به عنوان هواپیماهای رزرو ، به پایگاه نیروی هوائی در فلریدا منتقل شدند و مدتها پس از این که اسکادران ها و تیپ های پروازی آواکس های E-3 کاملا مستقر شدند ، این هواپیماها همچنان درپایگاه فلوریدا برای آموزش های مقدماتی و ... مورد استفاده قرار می گرفتند. ادامه دارد ... ----------------------------- پ.ن : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : ان شاء الله در پست آینده به مابقی تاریخچه عملیاتی این جاسوس پیر ، خواهیم پرداخت.

بنام خداوند بخشنده مهربان Lockheed EC-121 Warning Star ستاره هشدار دهنده جاسوس پیرآمریکا یا جد بزرگ آواکس پیشتر در تاپیک آواکس ها ، نگاهی اجمالی به اکثریت آواکس های ساخته شده انداخته بودیدم. در این تاپیک قصد داریم ، یکی از این آواکس ها که برای بسیاری از دوستان ، تقریبا ناشناخته است ؛ را خدمت شما سروران گرامی معرفی کنیم. *** هواپیمای ای سی - 121 (ستاره هشدر دهنده) یکی از اولین نسخه های رادار پرنده و پست مراقبت پیش هنگام ، کنترل و اخطار (آواکس) نیروهای هوایی و دریایی ایالات متحده می باشد. این هواپیمای نظامی ، از ایجاد تغییرات در هواپیمای مسافربری Lackheed Constellation و تبدیل این هواپیمای نظامی به یک پرنده نظامی بوجود آمده است. این جاسوس پیر ، بعنوان مکمل خط هشدار دهنده زود هنگام از راه دور (ایستگاه های زمینی) خدمت میکرد ، با استفاده از دو رادوم ( Radomes ) بزرگ (گنبد عمودی بالا - کوهان هواپیما) و یک محفظه افقی زیر بنده ، طراحی مجدد شده است. بعدها نسخه EC-121S برای جمع آوری اطلاعات و شنود سیگنالهای ارسالی ، مورد استفاده قرار گرفت. *** این هواپیما برای اولین بار در سال 1954 معرفی شد و تا سال 1978 ، پس از خدمات فراوانی که به نیروی هوایی ایالات متحده داشت ، از خدمت بازنشست گردید. هر چند که هواپیمایی نیروی دریایی ، تا سال 1982 ، همچنان از این ستاره پیر استفاده می نمود. در صطول جنگ ویتنام ، نیروی هوایی آمریکا ، از وارنینگ استار ، در هر دو نقش "مانیتور سیگنالهای الکترونیکی و شنود" و همچنین بعنوان "پیشرو بوئینگ E-3 " استفاده میکرد. خدمه نیروی هوایی به این پرنده ؛ نام مستعار "کُنی" (مصغر و خلاصه شده Consellation ) داده بودند. در حالی که پرسنل نیروی دریایی ، از نام مستعار "ویلی ویکتور" استفاده میکردند که تعبیری عامیانه از کدگذاری ناتو برای این هواپیما در نیروی دریایی ایالات متحده (WV-1 و WV-2 ) می باشد. *** تاریخچه : هواپیمای مسافربری صورت فلکی ( Consellation) کمپانی لاکهید در آخرین سالهای جنگ جهانی یعنی سال 1943 تولید شد. نیروی هوایی و پس از آن نیروی دریایی ایالات متحده ، بلافاصله سفارش نسخه ترابری نظامی این هواپیما را به کمپانی سازنده میدهند که پس از به خدمت گرفته شدن (در همان سال 1943) با کد شناسایی "سی - شصت و نه صورت فلکی" (C-69 Consellation) نامگذاری و شناخته می شود. با توجه به رضایت نسبی هر دو نیرو از این هواپیما ، کم کم تصمیم گرفته شد تا وظایف دیگری هم برای این پرنده کاآمد در نظر گرفته شود. برای اولین بار ، در سال 1949 نیروی دریایی ، بررسی خود را برای استفاده جدیدی از این هواپیما آغاز نمود. در شرح ماموریت جدید برای این پرنده ، امکان سنجی ایجاد وظیفه گشت زنی و وظایف هشدار دهنده مخاطرات موجود در هوا را بررسی نمودن و این هواپیما را دارای شاخصه های اولیه این اقدام تشخیص دادند. نتیجه تحقیق و بررسی نیروی دریایی ، به تجهیز این هواپیما به دو رادار دوربرد در رادوم های (Radomes ) بزرگ بالا و پائین بدنه انجامید. هواپیماهای جدید در سازمان رزم این نیرو با کدهای WV-1 و WV-2 نامگذاری شدند. EC-121D یا همان WV-2 در ابتدا به رادار پشتی AN/APS-45 (رادار ارتفاع یاب) و رادار شکمی AN/APS-20 (رادار جستجوی آسمان) مجهز شده بود. البته این رادارها ، بعدها با رادارهای AN/APS-103 و AN/APS-95 جایگزین (و در واقع بروزرسانی) شدند. خدمه این هواپیما ، معمولا 18 نفر بودند. که شامل 6 افسر پروازی (دو خلبان ، دو نفر مسئول سیستم ناوبری و دو کنترل سلاح) و 12 نفر پرسنل فنی (دو مهندس پرواز ، یک اپراتور رادیو، دو نفر مسئول خدمه ، پنج اپراتور رادار و دو تکنیسین رادار ) می شدند. معمولا گروه شش نفره کادر و گروه دوازده نفره ، سربازان داوطلب بودند. هر چند ، هنگامی که کره شمالی یک فروند EC-121 نیروی دریایی را در سال 1969 به ضرب گلوله سرنگون نمود ، آمار تلفات اعلام شده ؛ 31 نفر کشته بود . *** ان شاء الله در بخش بعدی این تاپیک ، بیشتر با این پرنده اسرار آمیز و کارنامه عملیاتی آن در جنگ ویتنام آشنا خواهیم شد. ادامه دارد ... ----------------------------- پ.ن : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند ----------------------------------------- کپی رایت : با توجه به اینکه تاکنون ، این مطلب ، تنها مطلب به زبان فارسی در خصوص این هواپیما می باشد، هرگونه کپی برداری یا ذکر مطالب این تاپیک تنها با ذکر نامmilitary.ir بعنوان منبع مجاز می باشد. مترجم : مهران 55 منابع : در پایان معرفی این هواپیما منابع نیز معرفی خواهند گردید.

با سلامی دوباره خدمت دوستان عزیز میلیتاریست ؛ بررسی تجهیزات و تسلیحات مورد استفاده در ورماخت رو به اتفاق هم ادامه می دهیم : معرفی تجهیزات، تسلیحات و ساختار نیروی زمینی آلمان نازی (بخش سیزدهم) مین های پیاده نظام (بخش اول) Glasmine 43 : مین ضدنفر شیشه ای گلاس مین -43 ، اولین مین ویژه و خاص نازی ها است که در این پست آن را مورد بررسی قرار می دهیم. این مین تولید سال1944 در کشور آلمان است. بدنه این مین شیشه ای می باشد که استفاده از شیشه با 2 هدف کاملا متفاوت بکار گرفته شده است. هدف اول ممانعت از شناسائی مین توسط دستگاه های مین یاب مورد استفاده توسط متفقین که عمدتا بر مبنای شناسائی فلزات در زیر خاک عمل می نمودند. هدف دوم هم مبتنی بر اقتصاد جنگ بود که عملا بجای مصرف فلزات در بدنه این مین ها ، این صرفه جوئی باعث این میشد که فلزات در سایر حوزه های صنایع تسلیحاتی بکار گرفته شوند. در خلال سال های 1944 و 1945 تقریبا 11 میلیون عدد از این مین ها در صنایع تسلیحاتی آلمان تولید گردید که تعداد 9.7 میلیون آن در پایان جنگ در انبارهای ارتش نازی یافت گردیده و منهدم شدند. در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Glasmine_43 S-mine 35 : دومین مین مورد بررسی در این پست ، مین ضدنفر جهنده اس-مین-35 ، معروف ترین مین آلمانی در خلال جنگ جهانی دوم است. این مین برای نخستین بار در سال 1935 رونمائی شد و سپس در سال 1944 نسخه ای بهینه شده از آن در خط تولید قرار گرفت. باتوجه به سیاست ها و تاکتیک های تهاجمی ارتش آلمان در نیمه نخست جنگ جهانی ، نیاز به استفاده فراگیر از تجهیزات دفاعی نظیر میادین مین کمتر احساس میشد و از مین گذاری فقط برای حفاظت از مراکز مهم نظامی و فرودگاه ها استفاده میشد ، به همین دلیل از این مین در خلال سالهای 1935 تا 1945 ، حدود 2 میلیون عدد تولید گردید. در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/S-mine Teller mine : مین ضد تانک تلر مین (مین بشقابی) ، سومین مین مورد استفاده نازی هاست که در این پست به بررسی آن می پردازیم. نسخه اول این مین تولید سال 1929 در کشور آلمان است (Teller mine 29). البته در سال های 1935 ، 1943 و 1944 ؛ نسخه های بهینه سازی شده این مین با نام های Teller mine 35 ، Teller mine 43 و Teller mine 44 هم ساخته شدند. طبق اطلاعات موجود ، تا پایان سال 1944 ، تقریبا 4 میلیون از این مین ساخته شده بود. در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Teller_mine Topfmine : آخرین مین ورماخت است که در این پست به معرفی آن می پردازیم مین ضدتانک توپف مین است. بدنه این مین هم از تکه های چوب خرد شده و فشرده شده (چیزی شبیه نئوپان یا MDF های امروزی) بعلاوه مقوا که بوسیله قیر بهم متصل شده بودند ؛ تشکیل شده بود. این بدنه غیرفلزی در واقع از کشف مین توسط دستگاه های مین یاب ساخته شده متفقین ممانعت می کرد. البته نمونه هائی از این مین که با بدنه ای ساخته شده از سفال و یا شیشه هم ساخته شده بودند توسط متفقین کشف شده است. این مین در سال 1944 ساخته شد ، اما از آمار و مقدار تولید این مین اطلاع دقیقی در دسترس نیست. در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Topfmine ادامه دارد ... ------------------------ پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : انشاء الله در پست بعدی سایر مین های مورد استفاده نیروی زمینی آلمان نازی را به اتفاق بررسی خواهیم نمود.

بنام خداوند بخشنده مهربان   همونطور که دوستان و یاران عزیز مطلع هستند، پیش از این و به اتفاق هم، مرور تجهیزات و تسلیحات " نیروی هوائی عراق " ، " نیروی دریائی پاکستان " ، " نیروی هوائی اسرائیل " ، " نیروی زمینی عربستان " و " نیروی دریائی آذربایجان " را آغاز کردیم.   با توجه به عنایت و استقبال دوستان از اون پنج تاپیک تصمیم گرفتم تا این بار و در قالب این تاپیک به اتفاق دوستان نگاهی گذرا بیاندازیم  به ساختار، تجهیزات و سلاح های مورد استفاده در " نیروی زمینی آلمان نازی "   رژه ارتش نازی در پاریس اشغال شده   مقدمه : شاید به جرأت بتوان ورماخت (نیروی زمینی آلمان نازی) را یکی از ده ارتش برتر و تأثیر گذار در تاریخ جنگ ها دانست. ده ارتشی که هر یک در عصر خود نقش بسیار مهمی در تعریف مفاهیم جنگی جدید داشته و پیشرو در عصر خود پیشرو و فراتر از زمانه خود بودند.   تمرینات ورماخت برای جنگ شهری   به همین دلیل پس از مشورت با دوستان، تصمیم گرفتم تا توان رزمی ورماخت را به دوستان عزیز معرفی کنیم. شاید که این شناخت در ترسیم بهتر صحنه نبردهای پس از آن (قرن بیستم و هزاره جدید) راهگشا باشد.   آشنائی مختصری با نیروی زمینی آلمان نازی:   دیدار گوبلز (وزیر تبلیغات) با نوجوان عضو ورماخت   رژه زرهی ورماخت در سرزمین های اشغال شده   یقینا باید یکی از مهمترین ابزارهای دست هیتلر برای تحقق دوران هزار ساله حکومت رایش ( رایش سوم ) را نیروی زمینی جدید این کشور (یا همان ورماخت) دانست. گذر از ارتش محدود جمهوری وایمار یعنی رایش وِر (Richwehr) که به موجب پیمان تحمیلی ورسای نمی توانست از 100 هزار نفر بیشتر شود ، به ارتشی که در حد فاصل سالهای 1935 الی 1945 به 2 میلیون و 200 هزار نفر (2.200.000 نفر) رسید ، موضوع بررسی این تاپیک است. ( مجموع افرادی که در ورماخت خدمت نمودند بنا به اذعان ویکی پدیا مجموعا 20 میلیون و 700 هزار نفر بودند)     مشهورترین های ورماخت:   فیلد مارشال اروین رومل ؛ ملقب به روباه صحرا   هاینتز گودریان ، نابغه زرهی ورماخت   نیروی زمینی آلمان نازی در طی این دوران نام های درخشانی را به تاریخ دانش نظامی معرفی نمود که از آن جمله می توان به اروین رومل ، هاینتز گودریان ، کارل دونیتز ، اریش رایدر ، هرمن گورینگ ، گِرد فون راندِشتِت و ... اشاره کرد که سعی خواهیم نمود به معرفی یکایک این نامداران ( ولو در حد چند جمله) بپردازیم.     علاوه بر این ها نمی توان به ورماخت پرداخت و از تاکتیک های محیر العقول ، خرد کننده و پیشروئی نظیر " استراتژی حملات برق آسا " نامی نَبُرد. در کنار این ها نبرد های موفقیت آمیز و نبردهای شکست خورده ورماخت ( نبرد فرانسه ، نبرد کورسک ، نیرد شمال آفریقا ، نبرد استالینگراد ، نبرد نورماندی و ... ) هم موضوع دیگری است که توسط بنده یا سایر دوستان ، در این تاپیک مورد مداقه و بررسی قرار خواهد گرفت.   توضیحات بیشتر و کامل تر رو به تدریج و توی تاپیک خدمت دوستان عرض میکنم.   و بعنوان حسن ختام این پست و آغاز به کار تاپیک ، تصاویر بخشی از تسلیحات مورد استفاده ارتش آلمان نازی :                                 در ادامه سلاح های این ارتش بطور کاملتری به دوستان عزیز معرفی میشوند.       ادامه دارد ...   ------------ پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : در بخش بعدی به معرفی تعدادی از سلاح های سبک مورد استفاده در ارتش آلمان نازی میپردازیم.     ------------------------------ ترجمه و گردآوری : مهران 55 مالکیت معنوی : بازنشر مطالب این تاپیک فقط با ذکر Military.ir به عنوان منبع مجاز است. منابع : ویکیپدیا ، میلیتاری و ... که به تدریج و در انتهای هر پست معرفی می شوند.

با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ؛ به اتفاق هم مبحث موشکهای بالستیک رو ادامه میدهیم: موشک های بالستیک برد متوسط Medium-range ballistic missile (قسمت دوم) Pershing II : موشک زمین به زمین بالستیک برد متوسط پرشینگ-2 ساخت ایالات متحده آمریکا است. این موشک بالستیک یکی از نامدارترین محصولات موشکی آمریکا است که در اوج دوران جنگ سرد و برای مقابله با تهاجم موشکی اتحاد جماهیر شوروی و سایر متحدین اش ساخته شد. این موشک دارای برد ماکزیمم 1770 کیلومتر بود. این موشک ساخته سال 1981 میلادی است و در مجموع 276 فروند از این موشک بالستیک میان برد تولید گردید. در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Pershing_II Rodong-1 : موشک زمین به زمین بالستیک برد متوسط رودونگ-1 ساخت جمهوری خلق کره (کره شمالی) است. این موشک بالستیک که گاها با نام هواسنگ-7 (Hwasong-7) نیز شناخته می شود ، یکی از مشهورترین موشک های بالستیک ساخت کره شمالی می باشد. (موشک غوری-1 پاکستان نسخه بومی شده همین موشک کره ای می باشد.) این موشک دارای برد ماکزیمم عملیاتی 1200 الی 1500 کیلومتر بود. این موشک در سال1998 میلادی و با الهام گیری از موشک SS-1 Scud روسی ساخته شد. در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Rodong-1 Dongfeng-2 : موشک زمین به زمین بالستیک برد متوسط دانگ فنگ-2 ساخت جمهوری خلق چین است. این موشک که در واقع اولین موشک بالستیک میان برد جمهوری خلق چین است ، در واقع با استفاده از اطلاعات و مشخصات موشک R-5 Pobeda شوروی که در اختیار چین قرار گرفته بود ساخته شده است. این موشک بالستیک با کد ناتو CSS-1 نیز شناخته می شود. این موشک دارای برد ماکزیمم 1250 کیلومتر است و توان حمل کلاهک هسته ای 15-20 کیلوگرمی را دارد می باشد. این موشک ساخته اواخر دهه 60 میلادی می باشد و اکنون تمامی DF-2 های چین بازنشسته و از رده خارج شده اند. Dongfeng-16 : موشک زمین به زمین بالستیک برد متوسط دانگ فنگ-16 دیگر ساخته جمهوری خلق چین است که در این پست به معرفی آن می پردازیم . این موشک بالستیک با کد ناتو CSS-11 نیز شناخته می شود. این موشک دارای برد ماکزیمم 800 الی 1000 کیلومتر بود. در خصوص تاریخ تولید این موشک اطلاعات دقیقی در دسترس نیست ، اما طبق ادعای مقامات تایوانی ، چین در سال 2011 تولید این موشک را آغاز کرده است. در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Dongfeng_(missile)#Dongfeng_16 Dongfeng-21 : موشک زمین به زمین بالستیک برد متوسط دانگ فنگ-21 سومین ساخت جمهوری خلق چین است که در این پست به معرفی آن می پردازیم. این موشک بالستیک با کد ناتو CSS-5 نیز شناخته می شود. این موشک دارای برد ماکزیمم 1500 الی 1700 کیلومتر است. این موشک تولید سال 1991 میلادی است و نسخه DF-21D آن ، اولین موشک بالستیک ضدکشتی جهان می باشد. در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این موشک بالستیک وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/DF-21 ادامه دارد ... ----------- پ.ن 1 : امیدوارم که مورد پسند دوستان واقع شده باشد. دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : ان شاء الله در پست های بعدی به ترتیب سایر موشکهای بالستیک (برد متوسط ) را به اتفاق هم بررسی خواهیم نمود.

با سلامی دوباره خدمت دوستان عزیز میلیتاریست؛ مبحث هواپیماهای ترابری رو به اتفاق هم پیگیری میکنیم: اسب های بارکش روس (بخش پنجم-پایانی) IL-14 Crate : هواپیمای ایلیوشین-14 اولین هواپیمای ترابری صنعت هوانوردی شوروی می باشد که در این پست به آن می پردازیم. روسها مجموعا 1348 فروند (نظامی و غیرنظامی) از این هواپیما را تولید نمودند. مصر ، عراق ، افغانستان ، یمن (شمالی و جنوبی) ، سوریه و ... نیز از دیگر استفاده کنندگان خاورمیانه ای این پرنده ترابری بوده اند. در این انجمن تاپیکی در خصوص این هواپیما وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Ilyushin_Il-14 Lisunov Li-2 : هواپیمای لیسونوف-2 دومین ترابری چندمنظوره شوروی است که در این پست به بررسی آن می پردازیم. روسها مجموعا 6157 فروند از این هواپیما را تولید نموده اند. ( این پرنده در واقع کپی روسی داگلاس DC-3 آمریکائی است که در خلال جنگ جهانی دوم به ارتش شوروی اهداء شد) سوریه ، جمهوری خلق چین ، کره شمالی ، بلغارستان و ... نیز از استفاده کنندگان از این هواپیما بودند. در این انجمن تاپیکی در خصوص این هواپیما وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Lisunov_Li-2 Yak-14 Mare : هواپیمای یاک-14 یکی دیگر از اسب های بارکش شوروی می باشد که در این پست به بررسی آن می نشینیم. روسها 413 فروند از این هواپیما را تولید نمودند. علاوه بر شوروی سوسیالیستی ، نیروی هوائی جمهوری چکسلواکی نیز دیگر کاربر این هواپیما بود. در این انجمن تاپیکی در خصوص این هواپیما وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Yakovlev_Yak-14 Yak-16 Cork : هواپیمای یاک-16 آخرین ترابری های چندمنظوره و پرکاربرد صنعت هوانوردی روسیه شوروی می باشد که در این پست نگاهی به آن می اندازیم. روسها تنها 2 فروند از این هواپیما را تولید نمودند و تولید این پرنده به نفع تولید آنتونوف - 2 متوقف گردید. در این انجمن تاپیکی در خصوص این هواپیما وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Yakovlev_Yak-16 ادامه دارد ... ----------------------- پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : با پایان یافتن بررسی ترابری های روسیه و شوروی ، انشاءالله در پست آتی ، اسبان بارکش اروپائی خدمت دوستان معرفی می شوند.

به نام خداوند قادر و توانا   اسب های بارکش بالدار (نگاهی گذرا به پرنده های ترابری) با سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست   در دکترین های رزمی جدید، سرعت نیروهای عملیات کننده یکی مهمترین فاکتورها برای تدوین دکترین های رزمی می باشد. از محوری ترین و اساسی ترین تاکتیک های هر ارتشی برای سرعت بخشیدن به جابجائی های برد بلند نیروها ، می توان به استفاده از پرنده های ترابری اشاره کرد.   همانگونه که دوستان عزیز مطلع هستند ، پیش از این بنده با کمک صمیمانه دوستان میلیتاریست ، دو تاپیک تخصصی ویژه جهت معرفی و گردآوری اطلاعات دو گروه دیگر از هواگردها (آواکس ها و هلی کوپترهای تهاجمی) منتشر نموده بودم. http://www.military.ir/forums/topic/28654-%DA%AF%D8%A7%D9%84%D8%B1%DB%8C-%D8%A2%D9%88%D8%A7%DA%A9%D8%B3%D9%87%D8%A7-%D9%BE%D8%B1%D9%86%D8%AF%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%D8%AE%D8%B7%D8%A7%D8%B1-%D9%BE%DB%8C%D8%B4-%D9%87%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%85/ http://www.military.ir/forums/topic/28676-%DA%AF%D8%A7%D9%84%D8%B1%DB%8C-%D9%87%D9%84%DB%8C%DA%A9%D9%88%D9%BE%D8%AA%D8%B1%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D9%87%D8%A7%D8%AC%D9%85%DB%8C-%D8%B6%D8%B1%D8%A8%D8%AA%DB%8C/   با توجه به قولی که به دوستان عزیز داده بودم، بالاخره فرصت پیدا کردم تا تاپیکی مختص بررسی این پرنده های آهنین بال (ترابری ها) ایجاد بکنم.     در این تاپیک در ابتدا به معرف هواپیماها و هلی کوپترهای ترابری کشورهای مختلف میپردازیم و پس از اون، عکس های جالب و متنوعی از اونها رو (که طی سالها جمع آوری کردم) با هم مرور میکنیم.   ---------------------------------- نامدارترین هواپیماهای ترابری حال حاضر جهان   C-130 Hercules : شاید به جرأت بتوان این پرنده را نام آشناترین پرنده ترابری برای تمام علاقمندان به هواپیماها دانست. هواپیمائی آمریکائی ( ساخته شرکت لاکهید مارتین ) که علاوه بر حضور در نیروهای مختلف آمریکا (هوائی- دریائی- سپاه تفنگداران) ، با تولید نزدیک به 3000 فروند در 72 کشور جهان مشغول خدمت می باشد. این هواپیماعلاوه بر نسخه ترابری ، در مدلهای AC-130 ، DC-130 ، EC-130 ، HC-130 ، KC-130 ، LC-130 ، MC-130 ، WC-130 و L-100 نیز ساخته شده است که بررسی هر کدام از این مدلها تاپیکی ویژه را می طلبد.             http://www.military.ir/forums/topic/94-c-130-hercules/ http://www.military.ir/forums/topic/204-%D9%87%D9%88%D8%A7%D9%BE%D9%8A%D9%85%D8%A7%D9%8A-%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B1%DB%8C-%D8%B3%DB%8C-130-%D9%87%D8%B1%DA%A9%D9%88%D9%84%D8%B3/      ILyushin IL-76 Candid : پس از هرکولس آمریکائی ، نام آورترین و شناخته شده ترین هواپیمای ترابری نظامی جهان، کاندید روسی می باشد. هواپیمائی روسی ( ساخته شرکت ایلیوشین ) که علاوه بر حضور در نیروی هوائی روسیه ، با تولید نزدیک به 1000 فروند در 38 کشور جهان مشغول خدمت می باشد. این هواپیما هم مثل هرکولس پایه ساخت هواپیماهای دیگری مثل سوخت رسان (IL-78)، آواکس (A-50) و ... قرار گرفته است.               پشت هواپیما توپ (یا تیربار) داره!!  icon_eek   http://www.military.ir/forums/topic/16654-%D9%87%D9%88%D8%A7%D9%BE%DB%8C%D9%85%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D9%84%D9%88%D8%B4%DB%8C%D9%86-il-76-%D8%AF%D8%B1-%D8%AE%D8%AF%D9%85%D8%AA-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86/ http://www.military.ir/forums/topic/27100-%D9%87%D9%88%D8%A7%D9%BE%DB%8C%D9%85%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B1%DB%8C-%D9%86%D8%B8%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D9%84%DB%8C%D9%88%D8%B4%D9%86-il-76md-90a/ http://www.military.ir/forums/topic/1565-il-76/       ------------------------------ پ.ن 1 : لطفا دوستان مدیر تاپیک رو انتقال بدهند. پ.ن 2 : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 3 : دوستان برای معرفی هواپیماها و هلی کوپترهای محبوب خود زیاد عجله نکنند. انشاءالله در پست های آتی به ترتیب انواع مختلف هواپیماها و هلی کوپترهای ترابری را خدمت دوستان معرفی میکنیم.

با سلام و احترام به دوستان میلیتاریست و با پوزش بخاطر وقفه ای که در این تاپیک پیش آمد ، بررسی نیروی دریائی پاکستان رو به اتفاق هم ادامه میدیم: واحدهای مختلف نیروی دریائی پاکستان (نیروهای ویژه S.S.G.N) بخش سوم - فرایند انتخاب و آموزش انتخاب - از آنجائی که اعضای S.S.N.G برای اعزام به آمریکا و گذراندن آموزش های سخت و شدید Navy SEALs ایالات متحده انتخاب می شوند ، می توان گفت که دوره آموزشی آنها یکی از سخت ترین برنامه های آموزشی در جهان است. افسران و ملوانانی که داوطب گذراندن این دوره آموزشی هستند ، می بایست که در زبان انگلیسی از تبحر کافی برخوردار باشند و تا پایان دوره ، از دانشکده زبان ( در واقع کالج زبان ) فارغ التحصیل شوند. نرخ خروج از کلاس (عدم موفقیت) در خلال دوره آموزشی S.S.G.N در حدود 80 الی 90% است ، بعبارت دیگر حداکثر 10 الی 20% از افرادی که وارد دوره آموزشی می شوند ، موفق به پایان رساندن دوره می شوند و 80 الی 90% باقیمانده ، در خلال دوره آموزشی ناموفق مانده و از فارغ التحصیلی باز می مانند. این جماعت 80-90% شکست خورده در این دوره ، مجددا به نیروی دریائی بازگردانده می شوند تا در بخش های کلاسیک و منظم نیروی دریائی ( بر خلاف واحد جنگ های نامنظم S.S.G.N نیروی دریائی - م ) به خدمت مشغول شوند. نیروهای فارغ التحصیل از دوره S.S.G.N برای طراحی ، هدایت و انجام عملیات های مخفی نیروی دریائی پاکستان آموزش می بینند. مطابق ادعای نیروهای مسلح پاکستان ، عملیات های واحد S.S.G.N نیروی دریائی ، نسبت به ماموریت های واحد S.S.G نیروی زمینی ارتش ؛ از درجه بالاتری از پنهانکاری ، غیر رسمیت و محرمانه بودن برخوردار می باشد. در واقع تمامی داوطلبان عضویت در S.S.G.N می دانند ، که عملیات های این واحد محرمانه و غیر رسمی است و در صورت گرفتار شدن یا لو رفتن عملیات هایشان ، دولت پاکستان هیچ گونه حمایت یا مسئولیت پذیری نسبت به این عملیات ها را تقبل نمی کند. البته داوطلبان برای عضویت و پیوستن به کوماندوهای S.S.G (نیروی زمینی) و S.S.W (نیروی هوائی پاکستان) که در پایگاه نظامی چرات آموزش می بینند ، نیز می بایست که واجد شرایط مشابهی برای داوطلبی پیوستن به S.S.G.N باشند. واحد S.S.G نیروی زمینی پاکستان واحد S.S.W نیروی هوائی پاکستان تمامی سربازانی که از یکی از این نیروهای مخصوص فوق الذکر ، داوطلب پیوستن به S.S.G.N هستند ؛ می بایست که حداقل 2 سال سابقه عضویت در واحد کوماندوئی خود را داشته باشند. افسران و سربازان سایر بخش های ارتش پاکستان ( بخش های غیر کوماندوئی ) هم برای پیوستن به S.S.G.N می بایست که حداقل 3 سال سابقه عضویت در یگان رزمی خود را داشته باشند تا بتوانند که داوطلب پیوستن به این نیروی مخصوص ویژه پاکستانی شوند. آموزش - تمامی کارآموزان این واحد ، باید در یک دوره 8 ماهه آموزشی شرکت کنند که یک راهپیمائی خسته کننده و طاقت فرسا به مسافت 36 مایل ( تقریبا 58 کیلومتر ) هم بخشی از این دوره آموزشی می باشد. شایان ذکر است که این راهپیمای 36 مایلی ، اولین بار توسط هنگ نوزدهم بلوچ های پاکستان ابداع شد. آنها همچنین می بایست که به این قابلیت برسند که بتوانند تا یک مسافت 5 مایلی ( حدود 8 کیلومتر) را با تجهیزات کامل در زمان 40 دقیقه بپیمایند. آخرین مرحله این آموزش هم ، آموزش های هوابرد است که کارآموزان این دوره را در مدرسه آموزش چتربازی طی میکنند. مدت این دوره 4 هفته به طول میکشد و همه افراد تازه کار می بایست که این دوره را بگذرانند و در پایان دوره ، در خلال عملیات های روزانه و شبانه ( 5 روز و همچنین 2 شب ) ، انواع پرش های استاتیکی را بعنوان آزمون پایان دوره انجام دهند. دقیقا به دلیل همین دوره آموزشی است ، که تقریبا اکثر نیروهای S.S.G.N قابلیت انجام عملیات چتربازی در ارتفاع بالا (HALO/HAHO) را دارا می باشند. پس از پایان این دوره 8 ماهه ، داوطلبان و کارآموزان S.S.G.N که موفق به طی کردن فاز اول آموزش شده اند ، به پایگاه آموزشی تخصصی نیروی دریائی واقع در کراچی می روند ؛ تا با طی کردن دوره های تخصصی جنگ دریائی و همچنین عملیات های آبی - خاکی مرحله بعدی آموزش های خود را بگذرانند. پس از پایان این دوره تخصصی ، برخی از فارغ التحصیلان نخبه این دوره به ایالات متحده و برخی دیگر به بریتانیا اعزام می شوند تا فاز نهائی آموزش های تخصصی خود را در پایگاه های آموزشی Navy SAELs آمریکا و S.B.S انگلستان طی کنند. این نیروها همچنین دوره های ویژه غواصی و همچنین دوره ویژه مبارزه با غواصان دشمن را نیز طی میکنند. دوره های غواصی در سه کلاس 6 مایل ، 12 مایل و 18 مایل برگزار می شود. پس از پایان این دوره های سخت و طاقت فرسای آموزشی ، فارغ التحصیلان این دوره ، طی مراسمی رسما به واحد S.S.G.N نیروی دریائی پاکستان می پیوندند و در قالب جوخه های تخصصی این نیرو سازماندهی می شوند. ادامه دارد ... ----------- پ.ن : 1 : انشاءالله در پست های بعدی در ابتدا به معرفی تسلیحات گروه نیروهای ویژه دریائی (S.S.G.N) می پردازیم و پس از آن به معرفی تفنگداران دریائی (Pakistan Marines) نیروی دریائی پاکستان خواهیم پرداخت. پ.ن 2 : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 3 : بی صبرانه منتظر نقد و بررسی نیروی دریائی پاکستان ( و مقایسه آن با بخش های مشابه در نداجا و ندسا ) توسط دوستان و صاحب نظران هستم.

با سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست.   در میان کشورهای همسایه ایران ، قدرتمندترین و خطرناک ترین نیروی دریائی رو کشور همسایه شرقی ما یعنی پاکستان دارا می باشد. با توجه به صلاحدید دوستان عزیز بخش نیروی دریائی، تصمیم گرفتم که یک تاپیک تخصصی در مورد آشنائی با نیروی دریائی پاکستان ایجاد کنم. تا در اینجا ضمن بررسی مختصر انواع تسلیحات و واحدهای گوناگون این نیروی دریائی ، از نقطه نظرات دوستان عزیز در خصوص قدرت دریائی همسایه شرقی و راهکارهای مقابله با آن بیشتر و بهتر مطلع بشویم.   بخش هائی که در این تاپیک مورد بررسی قرار خواهند گرفت :   تاریخچه نیروی دریائی پاکستان           جنگ های هند و پاکستان                      عملیاتهای پشردوستانه                                   نیروهای ویژه و تفنگداران دریائی                                                 ناوگانهای گشت ساحلی، سطحی و زیر سطحی                                                                                                         و ....   امیدورام که حاصل این زحمات در نهایت مورد پسند دوستان واقع بشود. قبل از ورود به بحثهای اصلی چند تصویر متفرقه از نیروی دریائی پاکستان خدمت دوستان قرار میدهم:   ناوچه کلاس ذوالفقار   یکی از زیردریائی های پاکستان   هاورکرافت کلاس گریفون نیروی دریائی پاکستان   نیروهای آبی - خاکی (تفنگدران دریائی) پاکستان   نیروهای عملیات ویژه نیروی دریائی پاکستان     ------------ پ.ن : امیدوارم که این مبحث مورد توجه دوستان قرار بگیرد. پ.ن 2 : در این تاپیک شدیدا نیازمند یاری و بهره گیری از دانش اساتید و دوستان خوبم هستم.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، بحث معرفی پرنده های چینی رو به اتفاق هم ادامه میدیم: (Nanchang CJ-6) Max (حداکثر) یکی از مهمترین ملزومات یک نیروی هوائی کارآمد ، پرداختن صحیح به مقوله آموزش خلبانان برای آن نیرو می باشد. متناسب با این نیاز ، صنایع هوانوردی در گوشه گوشه جهان ، برای رفع این نیاز دست به طراحی تا تولید طیف متنوعی از هواپیماهای آموزشی ( از ملخی تا جت ) زده اند. صنعت هوانوردی چین هم خود را از این نیاز فارغ ندانسته و در برهه های مختلف دست به تولید هواگردهای آموزشی متنوعی زده است. شاید بتوان اولین گام چین در تولید هواپیماهای پایه آموزشی را مونتاژ و سپس تولید تحت لیسانس هواپیمای آموزشی Yak-18 شوروی دانست. در اواخر دهه 50 و اوایل دهه شصت ، جمهوری خلق چین ، تصمیم به تولید نسخه بومی این پرنده آموزشی برای استفاده در یگان های آموزش هوائی خود گرفت. با این مقدمه کوتاه، در معرفی بیستم و یکمین اژدهای زرد به سراغ این هواپیمای ملخی آموزشی چینی رفتیم ، تا با آن بیشتر آشنا شویم. ( Nanchang CJ-6 ) Max بیشینه (حداکثر) سی جی - 6 : هواپیمای پایه آموزشی (Basic Trainer) چینی CJ-6 را باید یکی از نخستین گام های صنعت هوانوردی چین دانست که علاوه بر رفع نیاز های آموزشی داخلی این کشور ، توانست که نیازهای بیسیک آموزشی بسیاری از کشورهاس دیگر را نیز مرتفع نماید. همانطور که در مقدمه ذکر شد ، این پرنده کپی مستقیمی از یاک-18 ( Yakovlev Yak-18 ) شوروی است. یاک-18 شوروی این هواپیما تولید 27 آگوست سال 1958 میلادی است. این هواپیما همچنان در بخش های آموزشی نیروی هوائی ارتش خلق چین و هواپیمائی نیروی دریائی ارتش خلق چین در حال خدمت و انجام وظیفه است. هر چند تعدادی از این پرنده ها به تدریج در حال جایگزینی با نسخه بروز شده تر CJ-7 می باشد. از این هواپیما بیش از 2.000 فروند تولید گردیده و در نیروی هوائی چین و 9 کشور دیگر مورد استفاده قرار گرفته است. کره شمالی ، بنگلادش ، اکوادور ، تانزانیا و ... برخی از خریداران این پرنده آموزشی چینی هستند. نکته جالب توجه در خصوص این هواپیما ، نسخه های رزمی آن است که علاوه بر حمل 2 تیربار 7.62 میلی متری ، امکان حمل بمب و لانچر پرتاب راکت را نیز دارا می باشد. نسخه رزمی CJ-6 مسلح به تیربار درون بال و بمب های نصب شده زیر بدنه این جنگنده چینی ، از یک موتور Zhuzhou SH-6 ساخت چین بهره میگیرد. موتور Ivchenko Ai-14 روسی که موتور Zhuzhou Sh-6 بر اساس آن ساخته شده در خصوص این هواپیما هیچ تاپیکی در میلیتاری وجود ندارد https://en.wikipedia.org/wiki/Nanchang_CJ-6 ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاءالله اگر عمری باقی بود ، در پست های آینده به سایر پرنده های چینی خواهیم پرداخت.

با سلام مجدد خدمت دوستان میلیتاریست و پوزش بخاطر این چند وقتی که غیبت داشتم و در خدمت دوستان نبودم ؛ بحث شیرین معرفی شاه مهره های هیتلر رو به اتفاق هم ادامه میدیم : فیلدمارشال "اروین رومل" ( به آلمانی Erwin Rommel ) اروین رومل - به جرأت میتوان از وی با عنوان نامدارترین ژنرال ارتش آلمان در خلال جنگ جهانی دوم نام برد بود. این ژنرال و نظریه پرداز بزرگ نظامی ، که بخاطر تاکتیک های جنگی هوشمندانه ای که در شمال آفریقا پیاده می نمود ، از طرف انگلیسی ها به روباه صحرا ملقب شده بود ؛ پیشتر و در خلال جنگ جهانی اول هم کارنامه درخشانی از خود برجای گذاشته بود و به خاطر اقداماتش در جبهه ایتالیا مدال Pour le Mérite را دریافت نموده بود. ژنرال رومل در سال 1937 کتاب کلاسیک خود را در مورد تاکتیک های نظامی ، حملات پیاده نظام ، بر اساس تجربیات خود در خلال جنگ جهانی اول منتشر نمود. اما در سال 1940 و در تهاجم به فرانسه بود که به تدریج فرمانده لشکر هفتم پانزر ، تمایز فرماندهی خود را نسبت به بسیاری از افسران هم سطح خود نمایان ساخت . و سرانجام نبرد شمال آفریقا و هدایت نیروهای آلمانی و ایتالیائی در این جبهه ها بود که منجر شد تا دشمنان بریتانیائی او به وی لقب " روباه صحرا " را دادند ، لقبی که براستی برازنده یکی از بزرگترین فرماندهان جنگ تانک ها در طول تاریخ می باشد. در سال 1944 ، رومل در اقدام به ترور هیتلر دخیل بود ، اما پس از شکست کودتا ، بخاطر جلوگیری از تبعات محاکمه علنی این قهرمان جنگ ارتش رایش ، رهبران نازی ها و همچنین گشتاپو پیشنهاد داد که بجای برگزاری دادگاه و محاکمه علنی ، رومل با قرص سیانور خودکشی کند و در ازای آن خانواده اش از هر نوع آزار و اذیت و پیگیری مصون بماند . پس از خودکشی ، اعلام شد که "فیلدمارشال اروین رومل" بخاطر آسیب و جراحات وارد شد به وی در نرماندی کشته شده است و برای وی یک مراسم خاکسپاری رسمی برگزار گردید. امروزه بزرگترین پایگاه نظامی ارتش آلمان در منطقه Augustdorf در شمال رود راین با نام " پایگاه و فرودگاه نظامی فیلدمارشال رومل " نام گذاری شده است. چند تن از افسران و فرماندهان تحت فرمان رومل ، خصوصا هانس اشپی دل (Hans Speidel) پس از جنگ جهانی دوم ، نقش کلیدی در ایجاد ناتو ، بازسازی ارتش آلمان و ادغام شدن آن در ناتو بازی نمودند. هانس اشپی دل در کنار اروین رومل هانس اشپی دل در لباس ژنرالی ناتو زندگی نامه : حجم اطلاعات در خصوص ژنرال رومل آنقدر زیاد است که واقعا در قالب یک پست در این تاپیک نمی گنجد ؛ بهمین دلیل و به شرط بقا ، ان شاء الله و در اولین فرصت ، در قالب یک تاپیک مجزا به زندگی این نابغه نظامی ارتش آلمان خواهیم پرداخت. سردیس (مجسمه نیم تنه) ژنرال رومل در موزه نظامی مصر ترجمه و گردآوری : mehran 55 منبع : https://en.wikipedia.org/wiki/Erwin_Rommel ادامه دارد ...

بنام خداوند بخشنده مهربان پیش گفتار : مدتها بود که گرفتاری های کاری و خانوادگی اجازه نمیداد که خدمت دوستان باشم و تاپیک جدید تقدیم کنم. بهرحال بعد از دو سال بالاخره فراغتی دست داد که بتونم مجدد در خدمت دوستان خودم باشم و یه مطلب ناقابل برای دوستان و سروران خودم توی میلیتاری آماده کنم. بهرحال ، برگ سبزی هست تحفه درویش ، ان شاء الله که مقبول بیافتد. جستارگشایی : شاید به جرأت بتوان گفت که جنگ جهانی دوم یکی از مهمترین صفحات در تاریخ نظامی و میلیتاریستی نوع بشر هست. به همین دلیل تصمیم گرفتم تا در این تاپیک تعدادی از بازیگران سوپراستار این تئاتر عظیم رو خدمت دوستان عزیز معرفی کنم . مناسب ترین گزینه و در عین حال به اعتقاد بنده یکی از مغفول مانده تریم بخش ها در انجمن میلیتاری ، معرفی ژنرال های 5 ستاره (فیلدمارشال + رایشس فوهرر اس اس ) ارتش رایش هست که ان شاء الله و به یاری دوستان سعی میکنم که در این تاپیک اونها رو به نوبت خدمت دوستان عزیز معرفی کنم. برای این معرفی خیلی دنبال نظم و ترتیب و رده بندی اهمیت اونها نیستیم و فقط سعی میکنیم که در هر پست این تاپیک ، یکی از این عزیزان دل برادر رو معرفی کنیم. پس لطفا دوستان اگه ژنرال محبوبشان در گزینه های اول معرفی نبود خیلی گلایه مند نباشند ، چون ممکنه که دیر و زود داشته باشه ، اما ان شاء الله یقینا سوخت و سوز نداره. " فیلدمارشال - رایشس فوهرر اس اس " فیلدمارشال : فیلد مارشال ( به آلمانی Generalfeldmarschall ) یا ژنرال 5 ستاره ، بالاترین درجه نظامی در ارتش کشورهای آلمانی زبان است که یک درجه از ارتشبد ( ژنرال 4 ستاره ) بالاتر و یک درجه از رایش مارشال ( ژنرال 6 ستاره ) پائینتر است. این درجه معادل General of the Army در ارتش ایالات متحده آمریکاست. ژنرال 5 ستاره آمریکائی - عمر برادلی منشاء اولیه این رتبه ( یا درجه ) به اوایل قرون وسطی ( زمان پادشاهان فرانک ) مربوط می شود که به معنای " نگهبان اسب پادشاه " است . عنوان فِلد مارشال به عنوان یک درجه نظامی رسمی ، از قرن شانزدهم در امپراطوری مقدس روم و از قرن هجدهم در امپراطوری پروس بکار گرفته شد. معادل این درجه در نیروی دریائی گراند آدمیرال ( بزرگ دریابد ) می باشد. نماد سنتی یک فیلد مارشال ، یک باتوم تزئین شده است که در مراسمات رسمی فیلد مارشال آنرا بدست می گرفت. رایشس فوهرر - اس اس : رایشس فوهرر - اس اس ( به آلمانی Reichsführer-SS ) بالاترین درجه مربوط به نیروهای نظامی حزب ملی سوسیالیست کارگران آلمان ( نازی ) بود که در حد فاصل سال های 1925 الی 1945 به فرمانده گردان " شوتزاستافل " ( Schutzstaffel ) یا همان گردان S.S تعلق داشت. این عنوان از سال 1925 تا 1933 فقط یک عنوان بود اما از سال 1934 تا 1945 تبدیل به یک درجه نظامی و معادل درجه فیلدمارشال در ورماخت گردید. فکر میکنم که این مقدمه برای شروع بحث و آشنائی با این لغات کفایت داشته باشد. ان شاء الله از پست بعد به ترتیب و یکی یکی به سراغ این ژنرال های 5 ستاره ارتش رایش میریم و اونها رو ( هر چند کوتاه و مختصر ) خدمت دوستان عزیز میلیتاریست معرفی میکنیم. گردآوری و ترجمه : mehran-55 منابع : 1 و 2 و 3 ادامه دارد ...

با عرض سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست هاورکرافت غول پیکر Aist-class هاورکرافت 300 تنی Aist یکی از غول پیکر ترین هاورکرافت های جهان است که در زمان اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیتی (1975) برای خدمت به ناوگان های دریائی ارتش سرخ ساخته شد. این هاورکرافت با طول 47 متر و عرض تقریبی 18 متر و سرعت 130 کیلومتر بر ساعت ، نقش مناسبی در افزایش توان تازش ساحلی ارتش سرخ بازی می نمود. تنوع قدرت حمل این هاورکرافت به شرح زیر است که بسته به ضرورت سازمانی و صلاحدید فرماندهان و اپراتورها یکی از موارد زیر انتخاب می گردد : 1. حمل 80 تن بار 2. چهار دستگاه تانک سبک به همراه 50 نفر تفنگدار دریائی 3. دو دستگاه تانک متوسط به همراه 200 تفنگدار دریائی 4. سه دستگاه نفربر زرهی چرخدار به همراه 100 تفنگدار دریائی در مجموع 20 فروند از این هواناو (هاورکرافت) ساخته شد که همچنان 6 فروند آن ( پس از آپگرید در سال 1990 ) در نیروی دریائی فدراسیون روسیه در حال خدمت می باشد. در این انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این هاورکرافت موجود نیست https://en.wikipedia.org/wiki/Aist-class_LCAC

بنام خداوند بخشنده مهربان     با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز   اینتلیجنس سرویس در ایران       شاید هیچ سرویس اطلاعاتی خارجی را در تاریخ معاصر ایران نتوان یافت که به اندازه سرویس اطلاعاتی انگلستان ، پرتأثیر بر سیاستمداران وقت، پرحاشیه و پر حرف و حدیث باشد. به همین دلیل و با اجازه شما عزیزان تصمیم گرفتم که نگاهی گذرا به نقش این نهاد اطلاعاتی استعماری در عصر پهلوی دوم بپردازم. امیدوارم که نقائص مطلب رو به بزرگواری خودتان ببخشید.       تاریخچه : در قرن شانزدهم میلادی (سال 1573 میلادی) و در دوران سلطنت الیزابت اول ( 1558-1603 م ) به پیشنهاد یکی از وزراء به نام "فرانسیس والسینگهام" (Francis Walsingham) ، یک سازمان جاسوسی برای حفاظت از منافع امپراتری انگلستان تشکیل شد. یعنی زمانی که تنها 80 سال از کشف قاره آمریکا می گذشت ، انگلستان صاحب سرویس اطلاعاتی خود شد.   ملکه الیزابت اول   سِر فرانسیس والسینگهام (بانی سرویس مخفی بریتانیا)   این سازمان اینتلیجنس سرویس (Intelligence Service) نام گرفت که معنای لغوی آن "سازمان اطلاعات" است. و شش اداره مختلف داشت.  این ادارات مختلف که تا به امروز هم با تغییرات چندانی دوام آورده اند ، عبارتند از : 1- اداره اطلاعات سیاسی خارجی 2- اداره اطلاعات دریائی 3- اداره اطلاعات نظامی 4- اداره اطلاعات تجاری و صنعتی 5- اداره اطلاعات داخلی 6- اداره اطلاعات مستعمرات   ادارات پنجم و ششم آن ، با نام های ام آی - 5 (MI-5) و ام آی -6 (MI-6) از شهرت بیشتری برخوردار هستند.      این دوایر شش گانه در ساختمان های مجزایی مستقر هستند و ارتباطی با یکدیگر ندارند و صرفاً از طریق اداره مرکزی اینتلیجنس سرویس که در منطقه وایت هال لندن واقع است ، فعالیت آنها کنترل می شود.   ام آی (MI) برگرفته از عبارت Military Intelligence به معنای اطلاعات نظامی است. دلیل این نامگذاری ، ارتباط تنگاتنگ سازمان اطلاعات انگلستان در دوران استعمار با ارتش این کشور است و از آن زمان این نام ها بدون تغییر مانده است.       وظیفه " ام آی - 5 " که نام دیگر آن " سازمان امنیت " (Security Service) است ، تأمین امنیت و تهیه اطلاعات در داخل مرزهای انگلستان است. MI-5 تحت پوشش شهربانی مرکزی آن کشور (اسکاتلند یارد) فعالیت می کند و پوشش اجرائی و رابط آن تحت عنوان " اداره ویژه " (Special Branch) در اسکاتلند یارد مستقر است. گفته می شود که حتی شهروندان انگلستان هم اطلاعات چندانی از ساختار سازمان امنیت این کشور ندارند و خیلی آنرا نمیشناسند.   ساختمان مرکزی MI-5   اما " ام ای - 6 " که برای خارجیان بیشتر شناخته شده است و نام دیگر آن " سازمان اطلاعات سری " (Secret Intelligence Service) است ، رسما در سال 1911 میلادی ( 1290 شمسی) تأسیس شد و وظیفه آن طبق اساسنامه اینتلیجنس سرویس ، به بیرون مرزهای انگلستان مربوط می شود.    دفتر اصلی MI-6 در چهارراه واکسهال لندن در کنار رودخانه تایمز واقع شده است. در سال 1994 میلادی ( 1373 شمسی ) این سازمان بیش از 2300 کارمند در استخدام داشت و بودجه سالیانه آن بالغ بر 150 میلیون پوند بود. البته گفته می شود که پس از فروپاشی شوروی ، این سازمان کوچک شد.     ساختمان مرکزی MI-6   ساختمان مرکزی MI-6 در چهارراه واکسهال لندن و در ساحل رود تایمز   رؤسا و کارکنان اینتلیجنس سرویس ، از بین فارغ التحصیلان نخبه دانشگاه های معتبری همچون کمبریج و آکسفورد انتخاب می شوند و مهم ترین ویژگی هر فرد برای مأمور شدن در این سازمان شجاعت و بی پروائی است.   علاوه بر این سعی می شود که آداب ، فرهنگ . سنن کشوری که مأموریت باید در آن انجام گیرد ، به فرد جاسوس ؛ به بهترین وجه ممکن آموخته شود.    رئیس سازمان توسط ملکه برگزیده می شود و به محض احراز مقام ریاست ، نام و هویت خود را تغییر می دهد و با نام مستعار مشغول کار می شود.    تصمیم به ایجاد این بخش از سازمان اطلاعاتی بریتانیا ، در سال 1909 و با عنوان " دفتر سرویس مخفی " گرفته شد و مسئولیت راه اندازی آن به کاپیتان " سِر منسفیلد کامینگز " (Captain Sir Mansfield George Smith Cumming) سپرده شد. در واقع کاپیتان کامینگز ، بطور رسمی اولین رئیس MI-6 است که نامه های رسمی خود را با کد امضای " C " (اولین حرف کامینگز) انجام میداد.    تصویر کاپیتان کامینگز (اولین رئیس MI-6 )     ( در سری فیلم های جیمز باند ،  رئیس جیمز باند با نام " اِم " (M) معرفی می شود که ظاهرا اشاره به این اقدام کاپیتان کامینگز دارد  :winking:  )     بیشترین مأموران اینتلیجنس سرویس در کشورهای خارجی در پوشش دیپلماتیک ، اقتصادی و فرهنگی فعالیت می کنند.   در سفارتخانه های انگلستان ، مأموران اطلاعاتی - امنیتی آن ، بخش ویژه ای را به خود اختصاص می دهند که فعالیت و حیطه عمل آن مستقل از بخش سیاسی و دیپلماتیک سفارت است و کارکنان رسمی سفارت اطلاعی از فعالیت های بخش اطلاعاتی و جاسوسی ندارند.     ادامه دارد...   ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند   پ.ن 2 : انشاءالله در پست های آینده به نقش این سازمان در دوران پهلوی و همچنین برخی از زیر شاخه های آن در ایران پیش از انقلاب خواهیم پرداخت.     ------------------------------ ترجمه و گردآوری : مهران 55 مالکیت معنوی : بازنشر مطالب این تاپیک فقط با ذکر Military.ir به عنوان منبع مجاز است. منبع : گردآوری از ویکیپدیا و ...

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز و با پوزش بخاطر تأخیری که در ارسال این تاپیک پیش آمد ، بررسی کارنامه اینتلجنس سرویس را در ایران به اتفاق پی می گیریم: برگ برنده MI-6 (دفتر ویژه اطلاعات) در دوران زمامدارای سلسله پهلوی ، نهادهای اطلاعاتی و امنیتی گوناگونی در ایران شکل می گرفتند که متناسب با زمان تشکیل و شرایط بین المللی ، فرد موسس و ... به سمت یکی از قدرتهای روز جهانی ( آلمان نازی ، بریتانیا ، آمریکا و ... ) گرایشی نسبی را پیدا می کردند. رکن الدین مختاری ملقب به سرپاس(معادل سرتیپ ارتش) مختاری، آخرین رئیس شهربانی (سیستم امنیتی) رضاشاه سرلشکر محمدحسین آیرم ، مخوف ترین چهره امنیتی رضا شاه و رئیس کل شهربانی پس از کودتای 28 مرداد 1332 ، برای آمریکائی ها ، این امری طبیعی بود که اگر ایران می بایست پایگاه اول و اصلی آنها در منطقه خاورمیانه باشد ، به یک سیستم اطلاعاتی و امنیتی قوی نیاز هست که ضمن ایجاد شرایط مناسب برای بقای سلطنت ، توان مقابله با توطئه ها و تهدیدات دشمن شماره یک ( یعنی اتحاد جماهیر شوروی - همسایه شمالی ایران ) را نیز داشته باشد. توجه آمریکائی ها در درجه اول معطوف به ضد اطلاعات ارتش بود و آنها با کار فراوان ضد اطلاعات مرکزی و ضد اطلاعات نیروهای سه گانه و واحدهای زیر مجموعه را فراهم نمودند. اگر ارتش برای خود اداره اطلاعات رکن دوم را ایجاد کرد ؛ بر اساس نیاز بود و نه تشویق آمریکائی هایی که فقط به ضد اطلاعات توجه داشتند. البته پس از مدتی ، رکن 2 ارتش ، " اداره دوم " خوانده شد و قسمت های اطلاعات و ضد اطلاعات را در برگرفت. شعبان بی مخ ( جعفری) و دارو دسته اش در خلال کودتای 28 مرداد 1332 رژه فتح (رژه فضل الله زاهدی و عوامل کودتاچی نظیر تیمور بختیار) در اولین سالگرد کودتای 28 مرداد در تهران پس از ضد اطلاعات ارتش ، دومین ارگانی که توسط آمریکائی ها ایجاد شد ( و همانند ضد اطلاعات ) به شدت مورد توجه آنان بود ؛ ساواک بود. عملا با وجود یک ضد اطلاعات مقتدر در ارتش ( و ژاندارمری و شهربانی ) و یک سازمان امنیت متنفذ و قدرتمند ، همه نیازهای اطلاعاتی و امنیتی کشور ( مطابق با تعریف نیاز توسط آمریکائی ها ) را برآورده می نمود. نشان رسمی ساواک (سازمان اطلاعات و امنیت کشور) سپهبد تیمور بختیار ؛ از عوامل اصلی کودتای 28 مرداد - اولین رئیس ساواک تیمور بختیار در کنار شهید مهدی فاطمی (وزیر خارجه دکتر مصدق) پس از کودتای 28 مرداد اما در این بین انگلیسی ها که تا پیش از کودتای 28 مرداد ، تمام کیک را در اختیار خود داشتند ( یعنی همه سهم و منافع را برای خود بر می داشتند ) ، با ایجاد این ساختارهای امنیتی جدید ، نمی توانستند که از همه امکانات خود در ایران صرف نظر کنند و آن را دربست در اختیار آمریکائی ها قرار دهند و در سازمان جدید اطلاعاتی و امنیتی ایران سهم می خواستند. لذا ، به دنبال تمهیداتی موافقت محمد رضا را ، در سفر اردیبهشت 1338 او به لندن ، جلب کردند و به دنبال آن "حسین فردوست" (یار غار، رفیق دوران کودکی و نزدیک ترین افسر ارتش به محمدرضا) با مأموریت تأسیس " دفتر ویژه اطلاعات " به انگلستان اعزام شد. ارتشبد حسین فردوست ؛ رئیس دفتر ویژه اطلاعات و رئیس سازمان بازرسی شاهنشاهی ================================================================================================= " دفتر ویژه اطلاعات شاهنشاهی " بر خلاف ساواک که آمریکا در طرح و تأسیس آن نقش اصلی را بر عهده داشت ، دفتر ویژه اطلاعات مستقیما از سوی انگلیسی ها و MI-6 (اینتلیجنس سرویس) تشکیل شد و دو سه سالی پس از ساواک فعالیت رسمی خود را آغاز کرد. گفته شده وقتی شاه در اوایل سال 1338 ه.ش به انگلستان رفت در دیدارش با ملکه انگلستان اظهار داشت که به خاطر تعدد گزارشاتی که از منابع اطلاعاتی متعدد و موازی در اختیار او قرار می گیرد در جمع بندی نهائی آن دچار مشکل شده است و در واقع از او مشورت خواسته بود. ملکه هم (که ظاهرا از سوی MI-6 توجیه شده بود ) به اطلاع شاه می رساند که او دفتری ویژه در کاخش دارد که کار آن سر و سامان دادن به همین گونه گزارشات اطلاعاتی پراکنده است که در نهایت خلاصه ای جمع بندی شده از تمام آن در اختیار وی قرار می گیرد. شاه وقت ایران و ملکه فعلی انگلستان در کالسکه روباز سلطنتی ملکه در همان حال پیشنهاد کرده بود که هر گاه شاه ایران مایل باشد ، می تواند فردی را به انگلستان بفرستد تا آموزش های لازم جهت تشکیل دفتری مشابه در کاخ شاه به او داده شود. به دنبال آن ملاقات بود که شاه (البته پس از مشورت با شاپور ریپورتر ) حسین فردوست ، دوست دوران کودکی اش را به همین منظور روانه انگلستان کرد. فردوست طی مدت کوتاهی ( حدود 4 ماه ) موفق شد آموزش های لازم را نزد ماموران MI-6 فرا گرفته و به کشور بازگردد. بدین ترتیب در همان سال 1338 ، دفتر ویژه اطلاعات با هدایت و طراحی اینتلیجنس سرویس ( MI6 ) و تحت مدیریت حسین فردوست پایه گذاری شد. تصویری از سفر دوران ولیعهدی شاه به لندن و دیدارش با ملکه انگلستان (اولین سفر محمدرضا به لندن) دفتر ویژه اطلاعات که فعالیت آن با روش MI-6 همخوانی داشت ، دارای پنج شعبه مختلف بود که به ترتیب امور اداری ، کشوری ، سیاسی ، نظامی و انتظامی و تحقیق را بر عهده داشتند. با تشکیل این دفتر تمام گزارش های اطلاعاتی - امنیتی که از سازمان های اطلاعاتی موازی ارسال می شد توسط شعبات مربوطه و تحت نظارت شخص حسین فردوست ، جمع بندی و خلاصه نویسی می شد و به شاه ( و همزمان به دفتر نمایندگی MI-6 در ایران ) تسلیم می شد. نمونه ای از گزارشات امنیتی ساواک در خصوص بد دهانی های اردشیر زاهدی در واقع دفتر ویژه اطلاعات تشکیلاتی کاملا مستقل بود و جز شاه هیچ مرجعی بر آن نظارت نداشت. اما هزینه ها و نیروهای مورد نیاز آن از سوی گارد جاویدان (گارد شاهنشاهی) تأمین میشد. مجموعا فقط 25 نفر در چارت تشکیلاتی دفتر ویژه فعالیت می کردند که تابع مقررات سازمانی - اداری و سلسله مراتب ارتش بودند و همگی این افسران پس از پایان فعالیتشان در "دفتر ویژه" ، به سمت های نظامی برجسته ای منصوب شدند. سپهبد ناصر مقدم ؛ رئیس اداره دوم (رکن2) ارتش - معاون و سپس رئیس ساواک - از پرسنل سابق دفتر ویژه اطلاعات دفتر ويژه اطلاعات نقش مهمي در هماهنگي ميان دستگاههاي مختلف اطلاعاتي ـ امنيتي و نيز ساير دواير دولتي و وزارتخانه‌ها داشت و در بسياري از امور دخالت مي‌كرد؛ تا جايي كه گاه رسيدگي به بسياري از پرونده‌هاي شخصي رجال و كارگزاران درجه اول كشور نيز به اين دفتر ارجاع مي‌شد و در همان حال ارتباط بسيار نزديكي ميان اين دفتر و دستگاههاي اطلاعاتي انگلستان و امريكا برقرار بود. تقريباً قريب به تمام اطلاعات و گزارشات سيا و MI6 از طريق فردوست و دفتر ويژه اطلاعات در اختيار شاه قرار مي‌گرفت. البته انتخاب فردوست از سوي MI6 به رياست دفتر ويژه اطلاعات هم (كه توسط شاپور ريپورتر پيشنهاد و معرفي شده بود) نمي‌تواند بدون سابقه ذهني از شخصيت و توانايي‌هاي او صورت گرفته باشد. حسین فردوست ؛ مرموزترین چهره امنیتی محمدرضا که پس از انقلاب در ایران ماند و در سال 1366 در تهران درگذشت سرانجام در بهمن ۱۳57 و پس از پیروزی انقلاب اسلامی ، این دفتر رسما منحل شد. ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : انشاءالله در پست های آینده به نقش این سازمان مخوف در ایران و همچنین برخی از زیر شاخه های آن در ایران پیش از انقلاب خواهیم پرداخت.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، بحث معرفی پرنده های چینی رو به اتفاق هم ادامه میدیم: (Shenyang J-6) Farmer (کشاورز) از جنگ ویتنام تا نیردهای خاورمیانه ، تسلیحات مختلف و متنوعی در صحنه درگیری ها حضور می یافتند ، اما نامی که به کرات تکرار می شد و در خصوص آن صحبت میشد ، جنگنده ای ساخت اتحاد جماهیر شوروی بود به نام میگ - 19 ( Mig-19 ) که در زمان خودش بر صحنه های این نبرد ها ؛ تاثیرات مثبت و منفی فراوانی بازی می نمود. در اواخر دهه 50 و اوایل دهه شصت ، جمهوری خلق چین ، تصمیم به تولید نسخه بومی این جنگنده برای استفاده از سازمان رزمی خود گرفت. جنگنده ای که بر خلاف میگ 19 ، از عمر عملیاتی بسیار طولانی تری داشت و در حدود 15 ارتش جهان مورد پسند و استفاده قرار گرفت. با این مقدمه کوتاه، در معرفی بیستمین اژدهای زرد به سراغ این جنگنده چینی رفتیم ، تا با آن بیشتر آشنا شویم. ( Shenyang F-6 ) Farmer مزرعه دار جی - 6 : جنگنده بمب افکن J-6 را باید یکی از گام های مهم صنعت هوانوردی چین دانست که علاوه بر رفع نیاز های داخلی این کشور ، چین را بعنوان یکی از اعضای " باشگاه صادر کنندگان هواپیما" به جهان معرفی نمود. همانطور که در مقدمه ذکر شد ، این پرنده کپی مستقیمی از میگ 19 ( MIG-19 ) شوروی است. میگ - 19 فارمر این هواپیما تولید آپریل سال 1962 میلادی است. این هواپیما تا سال 1990 میلادی در نیروی هوائی ارتش خلق چین ( همچنین تا سال 1992 در هواپیمائی نیروی دریائی ارتش خلق چین ) در حال خدمت و انجام وظیفه بود و در این سالها سرانجام بازنشسته شد. از این هواپیما بیش از 4500 فروند تولید گردید و در نیروی هوائی 15 کشور مورد استفاده قرار گرفت. مصر ، پاکستان ، سودان و ... برخی از خریداران این جنگنده چینی هستند. نکته جالب توجه در خصوص این جنگنده این است که در خلال جنگ ایران - عراق ، هر دو طرف درگیری به این سلاح دست یافته بودند. ایران در خلال سالهای 1980 الی 1987 ، حدود 100 فروند J-6 از چین دریافت نمود ، این در حالی است که عراق J-6 های خودش را از کشور مصر دریافت کرد. F-6 (نسخه صادراتی J-6) در نیروی هوائی مصر این جنگنده چینی ، از دو موتور توربوجت Tumansky RD-9 ساخت شوروی بهره میگرفت. در خصوص این جنگنده هیچ تاپیکی در میلیتاری وجود ندارد https://en.wikipedia.org/wiki/Shenyang_J-6 ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : انشاءالله اگر عمری باقی بود ، در پست های آینده به سایر پرنده های چینی خواهیم پرداخت.