موشک‌های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی

[موشک‌های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی]

هم اکنون, Ghalam گفت:

 

بحث نمایشی بودن و اراده ی برای تولید صنعتی کردن هست . 

هیچی که نخواد ، ساخت جنگنده نیاز به سوله های بسیار تمیز داره که از لحاظ ساختمانی باید در حد و اندازه های خطوط تولید پراید و حتی بزرگتر باشه که با این قیمت مصالح ساختمانی و تجهیزات ، بالای 100 میلیارد تومان هزینه ی ساخت یک سوله ی مناسب می شه . 

 

پس رونمایی که پشتش بودجه ی هنگفت برای تولید انبوه نباشه ، فایده ای نداره . 

 

به نظر من واقعیت این است که نهاجا و مسولان نظامی کشور اعتقادی به این پروژه ها ندارند و تصور می کنند عملا از این پروژه ها محصولی که مشکلات این نیرو را حل کند بیرون نمی اید. واقعیت هم این است که احتمال اینکه این پروژه ها کاملا موفق از کاردراید کم است چون پایه دانشی کشور کافی نیست ولی اگر این پروژه ها موفق از کار دراید بودجه انرا هم تامین می کنند. حداکثر میرن پیش رهبری و از ان طریق بودجه را از کانال های دیگر تامین می کنند. الان خود پروژه باور مطمئن باشید تا الان صدها میلیارد تومان برایش هزینه شده چون خود رهبری رویش دستور داده.

همین الان اگر قاهر واقعا پرواز کند و یک عملکرد نسبی قابل قبول نشان دهد مطمئن باشید بودجه ان یک دفعه چندین برابر میشود.

[موشک‌های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی]

هم اکنون, majid363 گفت:

عراق آواکس داشت میگ های 29 در داگ فایت حریف های جدی برای اف 15 و 16 بودند

فنسرها سیستم های جتگ الکترونیک مدرنی نسبت به زمانش داشتند

میگ 25 هواپیمای قابلی بود

پدافند عراق قوی بود 

بحث عراق یکی قدرت تصمیم گیری ب ودزمانی که حمله آمریکا قطعی شد باید عراق جنگ را شروع می کرد

بحث دیگه هم موشک های کروز و اف 117 بود پدیده ای که ارتش عراق باهاش تابحال درگیر نشد بود

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

موشک ابزار دفاعی هست 

نیروی هوایی ابزار تهاجی 

با موشک نمیشه جایی را گرفت تا ازاد کرد

آزادی سازی حلب و موصل جز با نیروی هوایی قدرتمند امکان پذیر نبود 

با موشک نمیشد حلب را آزاد کرد

 

چند تا موشک باید شلیک میشد تا تونل های تروریست ها از بین بره

]واپیماهای روسی از بمب های کاب 1500 امدن برای نابودی استحکامات داعش استفاده کردن

 

چند تا موشک باید شلیک میشد تا بلایی که یک بمب کاب 1500 تا جبران کنه بلایی که یک بمب کاب 1500 سر داعش درمیاره

جنگ سوریه بیانگر اهیمت بی نظیر نیروی هوایی هست 

هیچ چیزی جایگزین نیروی هوایی نمیشه 

 

 

 

میگ 29 یکی از پرفروش ترین هواپیماهای روسی است ولی ایا میدانستید این هواپیما تا کنون یک پیروزی هوایی ثبت شده و صد درصد تایید شده نداشته است برای همین است که میگ 35 که نوعی ارتقا بر روی میگ 29 است تا کنون با وجود تبلیغات مختلف مورد استقبال قرار نگرفته است. نمونه هایی که عراق از این هواپیما در اختیار داشت نمونه های تک کابین صادراتی که دان گرید شده بودند بود. خلبانان ان قطعا در روسیه اموزش دیده بودند. اموزش خلبان هم در روسیه خیلی جالب  نبود. یکی از مشکلات عراق در جنگ با ایران همین ضعف خلبانان اموزش دیده در روسیه بود. بعدا فرانسه خلبانان عراقی میراژ را اموزش دادند و انجا بود که عراق موفق به عملیات های دقیق و ماهرانه مثل حمله به نیروگاه نکا شدند. اواکس های عراق، اواکس هایی بودند که چند هواپیما توسط فرانسوی ها تبدیل به اواکس شدند. اگر شما نتوانید امنیت فضای کشور خود و اواکس های خود را تامین کنید اواکس نمی تواند پرواز کند و فایده ای ندارد. میگ 25 هواپیمای خوبی بود و تنها شکار هواپیماهای عرراقی شکار یک اف 18 توسط یک میگ 25 بود. خود میگ 25 بارها توسط اف 14 های ما و اف 15 های اسراییلی شکار شدند. 

حتی بهترین نمونه های  میگ 29 هم حتی اگر عراق داشت که نداشت حریف هواپیماهای امریکا نبودند. ضعف بزرگ هواپیماهای روسی در ان زمان ضعف راداری و الکترونیک بود. روسیه یک نسل تکنولوژی الکترونیک اش و رادارش از امریکا عقب بود. روس ها ادعا می کنند تا حدی این فاصله را پر کرده اند ولی ممکن است این فاصله کم شده باشد ولی هنوز وجود دارد در ان زمان این فاصله زیاد بود. امریکایی ها ادعا می کنند که این فاصله با فروش رادار اف 14 توسط ایران به روسیه کم شده و بر مبنای ان روس ها رادار میگ 31 را ساختند. ادعایی که هیچ وقت ثابت نشد ولی به هر حال در ان زمان هواپیماهای عراقی اصلا از عهده امریکایی ها بر نمی امدند 

[موشک‌های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی]

هم اکنون, Ghalam گفت:

 

جالبه سال آخر احمدی نژاد رونمایی شد ، سال آخر روحانی هم دوباره رونمایی می شه ، احتمالا سال آخر ریاست رئیس جمهوری بعدی برای بار سوم رونمایی میشه ... 

 

من اطلاع ندارم که در چه حد روش کار کردن و تا چه حد موفق بودن ولی راه کار کلا همینه. انقدر بسازی و نشه و ناامید نشی که به نتیجه برسه. خود روس ها چند ساله دارن رو سوخو 57 کار میکنن تا به اینجا رسید؟ تازه این همه هم تجربه دارن و روی یک پلت فرم موجود یعنی سوخو 30 کار کردن. البته به شرطی که کار جدی و علمی باشه. یادمه زمانیکه قاهر زمان احمدی نژاد رونمایی شد من کاراموز بودم در صنعت هوایی و قاهر رو همون اطراف روش کار میکردن. گفته شد بودجه این پروژه 5 ملیون دلار بوده که به نوعی جوک محسوب میشد. البته من یادمه از یکی پرسیدم این بودجه چرا انقدر کمه گفت این بودجه غیر از حقوق پرسنل و قطعات و تجهیزات موجود بوده که استفاده شده فقط بودجه ارزی بوده. البته به نظر من باز هم کمه. این نوع پروژه ها نیاز به صدها ملیون دلار سرمایه گذاری فقط در تحقیقات و طراحی دارن تا به ثمر برسن. قطعا نیاز به کمک خارجی هم دارن که اگر پول باشه از راه های مختلف امکان پذیر است.

[موشک‌های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی]

به نظر من علت اینکه نیروی هوایی عراق در عمل نتوانست کوچکترین حرکتی جلوی امریکا کند چند چیز بود.

1- هواپیماهای روسی و فرانسوی در ان دوران در نبرد هوایی در برابر هواپیماهای امریکایی ناتوان بودند. نمونه اف 14 های ما که دهها فروند هواپیمای عراقی را شکار کردند

2-عراق دارای یک پدافند هوایی منسجم که توانایی مقابله با موشک های کروز و هواپیماهای رادار گریز را داشته باشند نداشت. پدافند عراق هیچ امکانات و تجربه ای برای مقابله با موشک های ضد رادار نداشت. چون اصولا نیروی پدافند عراق برای مقابله با ایران توسعه یافته بود و ما فاقد این امکانات بودیم.

3-با توجه به این ضعف ها امریکا با حملات گسترده کروز و هواپیماهای رادار گریز و موشک های ضد رادار کلا پدافند عراق را سرکوب و فضای عراق را به اشغال در اورد.

4-در مقابل هواپیماهی میراژ و میگ 29 عملا اگر به پرواز در می امدند از عهده اف 15 و اف16 های امریکایی برنمی امدند و پدافندی هم باقی نمانده بود که جلوی هواپیماهای امریکایی را بگیرد. بنابراین همگی به ایران فرار کردند. 

5- اگر عراق امکاناتی برای مقابله با حملات گسترده کروز و هواپیماهای رادارگریز داشت و متقابلا میتوانست با حملات گسترده بالستیک( که فاقد ان بود چون موشک های بالستیک عراق دارای خطای بالا بودند) پایگاه های امریکا را هدف قرار دهد و از موج حملات هوایی امریکا بکاهد عملا فضای عراق توسط هواپیماهای امریکایی اشغال نمی شد و نیروی هوایی عراق می توانست به صورت ترکیبی با پدافند هوایی جلوی حملات امریکا مقابله کند. عراق دارای امکاناتی برای حمله به ناوهای هواپیما بر امریکایی به منظور وادار کردن انها به دور شدن از سواحل عراق نبودند. ما دارای موشک های بالستیک ضد ناو هستیم که حداقل باعث دور شدن این ناوها از سواحل خود می شویم

6- عملا استراتژی ما میتواند این باشد یعنی اینکه دفاع و حمله توام. یعنی همانطوریکه امریکا به ما حمله میکند ما هم به سرعت تمام پایگاههای هوایی و ناوهای هواپیمابر انرا زیر موشک بگیریم. اگر پدافند هم بتواند تا حدی جلوی حملات کروز و هواپیماهای رادارگریز مقاوت کند به نظر من نیروی هوایی اگر حداقل هواپیماهای روز چینی یا روسی را خریداری کرده باشد میتواند ضلع سوم این مثلت باشد و جلوی امریکا مقاومت کند

به عبارتی وقتی یک هواپیمای امریکا وارد حریم هوایی ما شد به صورت ترکیبی از زمین توسط پدافند و از هوا مورد تهاجم قرار بگیرد

 

اگر بخواهم خلاصه کنم

1- هیچ استراتژی بر مبنای دفاع مطلق موفق نیست. مثل یک بازی فوتبال که یک تیم فقط دفاع میکند و تیم مقابل بدون نگرانی فقط حمله. عراق ابزاری برای حمله موثر به پایگاه های امریکا نداشت. ما داریم ان هم حملات گسترده بالستیک

2- برای موثر بودن نیروی هوایی شما باید بتوانید حداقل پایگاه ها و فرودگاه های خود را تا حدی حفظ کنید. عراق فاقد توانایی برای دفاع در برابر حملات کروز و هواپیماهای رادارگریز بود. وقتی خود فرودگاه ها بی دفاع باشند چه انتظاری میتوان از نیروی هوایی داشت. حتی پدافندهای عراق نیز جلوی حملات کروز و موشک های ضد رادار بی دفاع بودند

[موشک‌های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی]

من شخصا هواپیمای قاهر رو یک پروژه شکست خورده میدونستم. ولی ظاهرا کارهایی کردن و تلاش میکنن تا بهمن و دهه فجر پرواز کنه. باید دید که اولا موفق میشه پرواز کنه دوما چه عملکردی خواهد داشت. یعنی فقط یک پرواز است یا واقعا عملکردی جدی قابل قبول  خواهد داشت. فکر میکنم از اول این هواپیما رو باز طراحی کردند و ساخته اند. به هر حال اگر تا دهه فجر هم پرواز نکنه احتمالا چند ماه بعدش این اتفاق می افته. موتورش هم موتور اوج است. خود من خیلی علاقمندم بدونم چی از توش دراوردن

[اخبار مرتبط با تهدیدات امریکا و اسراییل]

هم اکنون, 951 گفت:

با سلام

با قبول سرازیر شدن سیل منفی دادن ها بازم سوال قبلی خودم رو تکرار میکنم :

اصلا چرا ما با اسراییل باید دشمنی کنیم ؟!

دوستانی که میخوان جواب بدن لطفا بالای منبر نرن ، سخنرانی ها رو به اندازه کافی در این سالها شنیدیم .

اگر بعد از انقلاب بجای بستن با اعراب با اسراییل میبستیم ، بهتر نبود ؟

دشمنی ایدئولوژی زده ما با اسراییل در این 40 سال ، تنها نتیجه ای که برای کشورمون داشته ، غلطیدن تمام همسایه های مسلمان عرب و آذریمون ( واحتمالا در آینده ، افغانی و پاکستانمیمون ) به دامن اسراییل بوده !

یجایی باید ایستاد و از دور به مسیر طی شده نگاه کرد تا دید بهتری به وضعیت پیدا کرد .

 

دوست عزیز با احترام به نظرات دوستان بنده هم نظراتم رو میگم.

به نظر من مسئله خیلی چند وجه ای و پیچیده است. 

در مورد جنبه داخلی خوب همه ما میدونیم یکی از جنبه های هویتی جمهوری اسلامی حجاب اسراییل ستیزی و امریکا ستیزی است. نمی خوام وارد بحث جنبه های داخلی ان بشم که تقریبا همه از ان مطلع هستیم.

ولی این قضیه یک جنبه اصلی دیگر هم دارد و ان ابزاری برای نفوذ در منطقه است. تمام کشورهایی که میخواهند در کشورهای دیگر نفوذ کنند برای جمع کردن ادم به دور خود از یک ابزار ایدولوژیکی استفاده می کنند. مثلا امریکا از ابزار دموکراسی  و حقوق بشر. ایا امریکا واقعا به دنبال حقوق بشر و ایجاد دموکراسی است. قطعا جواب نه است. فقط این یک بهانه برای نفوذ و حمله به کشورها و جمع کردن ادم های ساده لوح است. نتیجه اینکه امریکا قذافی را برای عدم رعایت حقوق بشر تحت فشار گذاشت الان ما می بینیم. کشور لیبی شده محل گروه های تروریست. پس چرا امریکا الان نگران حقوق بشر لیبی نیست؟

شوروی سابق برای توسعه نفوذ در دنیا از شعار حقوق کارگر استفاده می کرد. در حالیکه خود سران شوروی همه زندگی های مجلل دارن.

ایران هم  برای نفوذ در منطقه از شعائر خود استفاده می کند. وگرنه نمی توان به یک لبنانی یا عراقی یا سوری گفت بیا برای حفظ تمامیت ارضی ایران بجنگ.

زمانیکه امریکا عراق و افغانستان را گرفت استرانژیست های ایران به این نتیجه رسیدن که برای جلوگیری از حمله امریکا به ایران باید در منطقه نفوذ کنند و برای این نفوذ از این شعائر استفاده نمودند. البته شعارهای مرگ بر امریکا و مرگ بر اسراییل از اول انقلاب وجود داشت. شعارهای مرگ بر شوروی(زوسیه) و چین هم بود. ولی انها فراموش شدند ولی این یکی تقویت شد. چون ابزار قدرت بوده و هست.

همین الان اگر ما مثلا با اسراییل مصالحه کنیم. چه میشود؟ قطعا تمام نیروهای نیابتی خود را از دست میدهیم. و به نوعی خلع سلاح میشویم.  حالا اگه امریکا کوتاه نیامد. مثل لیبی که قذافی مادر مرده همه جوره کوتاه امد ولی اخرش انطور شد چه می شود؟؟ 

جمهوری اسلامی به شعار مرگ بر اسراییل به عنوان یک ابزار و کنار گذاشتن ان نوعی خلع سلاح نگاه میکند. وگرنه همه می دانند نابود کردن اسراییل با 200 کلاهک اتمی و داشتن حمایت امریکا غیرممکن است و شعار نابودی اسراییل صرفا یک شعار است.

اسراییل نیز با توجه به سیاست های خود سعی کرده بیشترین بهره برداری را از قضیه کند. یعنی ما وارد منطقه شدیم که جلوی حمله امریکا را بگیریم اسراییل و امریکا هم این را وسیله ای برای ترساندن اعراب نمودند و نتیجه این شد که اعراب به دامان اسراییل افتادن.

امریکا همیشه میگه ما میخواهیم ایران یک کشور معمولی شود. به نظر من امریکا هیچ وقت نمی خواهد ایران یک کشور عادی(طبق تعریف امریکا) باشد. امریکا از ما برای ایجاد بحران در منطقه و تیغ زدن اعراب استفاده میکند ولی در عین حال نمی خواهد ما اینقدر هم قوی باشیم که تا مدیترانه زیر قدرت ما باشد. امریکا از بحران های منطقه خاورمیانه نهایت استفاده را کرده و می کند. اگر ما کوتاه هم بیایم به نظر من شرایطی مانند سوریه یا لیبی را برای ما ایجاد میکنند. یعنی بحران را به نحو دیگری در منطقه ایجاد و هدایت می کنند

[موشک‌های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی]

از نظر من داشتن موشک های بالستیک نقطه زن میتواند قسمتی از وظایف نیروی هوایی را پوشش دهد ولی نمی تواند کامل جایگزین ان شود. این کار یعنی ارائه این استراتژی میتواند یک سعی و خطای مرگبار باشد. چون ایجاد و توسعه یک نیروی هوایی سال ها زمان میبرد و اگر شما این کار را نکنید و درگیر جنگ شوید و متوجه شوید که خلا نداشتن نیروی هوایی گریبان شما را گرفته فرصتی برای جبران باقی نمی ماند. مسائل امنیتی جایگاهی برای سعی و خطا نیستند. در مورد دفاع هوایی که شکی نیست که پدافند بدون کمک نیروی هوایی اسیب پذیر است. در مورد ماموریت های دیگر نیز به نظر من توانایی بالستیک و پهبادی و نیروی هوایی باید موازی باشند. 

[تحلیل و پیگیری تحولات قفقاز ( آذربایجان- ارمنستان -گرجستان )]

عملا در جنگ قفقاز اذربایجان به خواسته خود نرسید بلکه ترکیه به اهداف خود رسید. به عبارتی آذربایجان الت دست ترکیه شد. هنوز قسمت های بزرگی از قرباغ دست ارمنستان مانده. هدف ترکیه کمک به ازادی قرباغ توسط اذربایجان نبود هدف اصلی ایجاد کمربند مواصلاتی بین ترکیه و دریای کاسپین برای دور زدن ایران به منظور کنترل و ایجاد جاده ابریشم از این مسیر بوده است.  ترکیه در جنگ در سوریه در هدف قطع دسترسی ایران به مدیترانه شکست خورد و حالا به دنبال ایجاد یک مسیر موازی ایران است. ایران با راه اندازی قطار خواف هرات به دنبال ایجاد یک مسیر بسیار کوتاه از طریق افغانستان به چین است که ادامه ان از طریف ایران عراق و سوریه به مدیترانه میرسد. این مسیر بسیار کوتاهتر و بهتر است ولی ده ها مشکل امنیتی دارد. در افغانستان به نظر من باید هم با طالبان هم با دولت افغانستان در مورد ان مذاکره کرد تا بتوان امنیت انرا تامین کرد چون دولت افغانستان نمی تواند کامل طالبان را مهار کند. در عراق تا حدی امنیت برقرار است در سوریه هم در چند سال میتوان اوضاع را تثبیت کرد.

ترکیه دشمن بزرگ و خطرناکی است. اقتصاد قوی دارد. در دنیا حرف اول را پول میزند. ما متکی به نفت هستیم نفت در طی بیست سال اینده اهمیت خود را بیش از بیش از دست می دهد. اگر تا ان موقع ما اقتصاد خود را سروسامان ندهیم و ترکیه هم بتواند در این نوع پروژه ها که میتواند پول ساز باشد ما را بایکوت کند بیست سال بعد قدرت نظامی خود را هم در برابر ترکیه از دست خواهیم داد. ترکیه ای که چشم طمع به خاک ما دارد. 

نکته ای که هست این است که مسیر ترکیه به اذربایجان نیز مسیر خیلی جالبی نیست زیرا اولا باید کالاها را کنار خزر از قطار پیاده کنند و سوار کشتی کنن و بعد دوباره در ان سوی کاسپین سوار قطار کنند که زمان و هزینه را بالا میبرد. دوما امنیت کریدور توسط روسیه تامین میشود که قطعا سهم خواهی می کند. سوما ممکن است در اینده بین ارمنستان و اذربایجان دوباره تنش ایجاد شودو گذرگاه قطع شود. چهارما چین به ترکیه خیلی اعتماد ندارد پنجما مسیر ما غیر از ترانزیت کالا میتواند برای تامین انرژی چین به کار اید. بنابراین ما نباید زمان را از دست بدهیم و در زمانی کوتاه تلاش کنیم با تکمیل خطوط ریلی به افغانستان- چابهار و ترکمنستان و تلاش برای توسعه قطار عراق و افغانستان و بعد سوریه چند مسیر موازی و کارامد ایجاد کنیم. تا عملا مسیر ترکیه را از کار بندازیم و بتوانیم اتحاد نظامی و استراتژیک خود را با چین تقویت کنیم. 

به نظر من در اینده با اتحاد با چین که حق وتو دارد و بعد از زمان غروب برجام و اینکه چین به انرژی و مسیر ما وابسته باشد میتوان حتی بدون ترس از شورای امنیت به سوی بمب اتم هم رفت

[بررسی جامع نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران]

هم اکنون, MR9 گفت:

 

بسم ا... 

 

این استدلال چندان با واقعیت تطبیق ندارد ، فانتوم زمانی معرفی شد که  می بایست معرف یک هواگرد رزمی برای ایجاد برتری هوایی برای نیروی دریایی و هوایی می بود. تنها نقصی که این هواگرد رزمی در جریان جنگ در شرق اسیا ، ان هم فقط در یک مرحله داشت که ان هم ناشی از دخالت سیاستمداران در وضع مقررات درگیری (ROE) بود ، ( دخالت سیاستمدارها در حوزه های تصمیم گیری در سطح تاکتیکی و تا حدودی راهبردی ، اشتباه هست. سیاستمدارها باید تمرکز خودشون را بگذارند روی حوزه پشتیبانی و لجستیک و تامین بودجه )  اتکاء به مهمات با قابلیت فراتر از میدان دید ( فامد ) مثل اسپارو  بدون پیش بینی رزم نزدیک ( با توپ ) بود که امار تلفات را جلوی میگها بالا برد ولی به محض اصلاح مقررات و اضافه شدن غلاف توپ در بخش مرکزی زیر بدنه (بطور موقت ) و بعدها بصورت استاندارد در داخل بدنه ، این مساله رفع و نسبت تلفات معکوس شد .

 

 

 

 

 

 

اصولاً استدلال روی هزینه نیروی هوایی در مقایسه با مزیتهای غیر قابل شمارش آن ، به نظرم چندان امر واقعی نیست و بیشتر یک جدل بی حاصل خواهد بود . بخشی از نگاه برنامه ریزان نظامی کشور به صحنه نبرد آینده ، اشتباه  هست و به شکل لجوجانه ای هم روی این نگاه غلط اصرار می کنند ، اگر دست به تغییر این نگاه نزنند ، هزینه اش را قطعاً و بدون هیچ تعارفی ، ملت ایران فارغ از گرایش سیاسی و .... خواهد پرداخت .

 

 

البته در مورد نسل های هواپیماهای جنگنده تقسیم بندی های متعددی وجود دارد. هواپیماهای نسل 2 چابک بودند. مانند میگ 21 و یا اف 5( که مدل های اولیه ان نسل 2 به حساب می اید و از نظر من مدل های بعدی اف 5 هم  به زور نسل3 است). هواپیماهای نسل 3 مانند فانتوم یا میگ 23 دارای توانایی شلیک موشک های رادار کنترل بودند ولی کمتر چالاک بودند. در نسل 4 طراحان دوباره به دنبال مانور پذیری در کنار توانایی های راداری رفتند مانند اف14 اف 15 اف16. البته در این نسل موتورها نیز توربوفن شدند و از مواد پبشرفته تر و اویونیک پیشرفته تر استفاده شد. یعنی ما این روند  را میبینیم که از نسل 2 به 4 طراحان متوجه اشتباه خود شدند و دوباره به سمت طراحی هواپیماهای چالاک رفتند. 

[بررسی جامع نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران]

هم اکنون, Brave_Heart گفت:

هواپیماهای سوخوی ۲۴ دست دوم (حدود ۱۰۰ فروند) پیشنهاد شوروی سابق به شهید ستاری بود تا ضمن صرفه جویی مالی برای کشور به دلیل کمبود بودجه پس از پایان جنگ، جنگنده های فانتوم را به دلیل تحریم قطعات از سوی آمریکا بصورت یکجا بازنشست کنند. پس از اینکه نخستین سری از خلبانان ایرانی که بسیاری از آنها با فانتوم پرواز کرده بودند از دوره آموزشی سوخوی ۲۴ به کشور بازگشتند جلسات زیادی با حضور آنها برگزار شده و آنها به هر دلیل با این پیشنهاد مخالفت کردند. به گفته آنها فانتوم جنگنده ای همه منظوره و چالاک و سوخوی ۲۴ جنگنده ای سنگین و تخصصی بود. این موضوع را بنده در سال های ۱۳۷۲ و ۱۳۷۳ از خود خلبانان سوخوی ۲۴ شنیدم.

موجودی سوخوی ۲۴ کشور، تحویل ۱۲ فروند جنگنده سوخوی ۲۴ نو به ایران و پناهنده شدن ۲۳ فروند سوخوی ۲۴ عراقی به کشور بود. با توجه به این که حداقل هشت فروند تاکنون از دست رفته اند، موجودی کشور در بهترین حالت بیست و هفت فروند بوده ولی شمار پرنده های قابل پرواز قطعا” کمتر از نصف آن است.

درباره هزینه های نیروی هوایی، بررسی چنین موضوعی بدون درنظر گرفتن هزینه گزینه های جایگزین (موشکی و پدافند) چندان درست به نظر نمی رسد. چندی پیش هم در پست دیگری عرض شد که نخستین گام در برنامه ریزی استراتژیک برای نیروی هوایی کشور، راستی سنجی ادعاهای مطرح شده از سوی مقامات سپاه پاسداران و صنایع دفاع است. اگر آنچه ادعا شده یعنی این که هزینه تولید موشک های زمین به زمین در ایران یک دهم هزینه متوسط جهانی است، درست باشد واقعا” نیازی به نگهداشتن فانتوم ها، تایگرها، فیترها، ایرگاردها، و میراژها نیست. نیروی هوایی در این حالت تنها سه وظیفه بر عهده خواهد داشت که با تنها دو نوع جنگنده برآورد می شود:

۱- گشت هوایی و پایش آسمان کشور

۲- حفظ برتری هوایی در جبهه های جنگ احتمالی

۳- ایمن کردن آسمان برای پرتابگرهای موشکهای زمین به زمین

با این راهبرد، هزینه های ثابت و جاری نیروی هوایی به شدت و بصورت باورنکردنی کاهش خواهد یافت و دو جنگنده اف ۱۴ (سوخوی ۳۵) و میگ ۲۹ (میگ ۳۵) کاملا” کفایت می کنند.

داشتن هواپیماهای سوخترسان و آواکس هم این راهبرد اقتصادی را بهتر و مؤثرتر خواهد کرد.

در بهترین حالت ‘شاید’ بتوان فنسرها را نیز برای دو مأموریت تخصصی در خدمت نگهداشت:

۱- سرکوب نیروی پدافندی و راداری دشمن؛ باتوجه به این که تنها جنگنده نیروی هوایی است که این قابلیت را دارد.

۲- سازگار کردن موشکهای کروز کلاس سومار با جایگاههای اصلی زیر بال و تبدیل این هواپیماها به بمب افکن استراتژیک. دو جایگاه ثابت زیر بال فنسر که هریک توان حمل بیش از ۲ تن جنگ افزار را دارند ویژگی بی نظیری است که متأسفانه تاکنون مغفول مانده و کشور را قادر می سازد پایگاههای دشمنان در مسافت هایی از ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ کیلومتر را با هزینه ای اقتصادی مورد تازش قرار دهد. قطعا” هزینه هر ساعت پرواز فنسر و دو فروند موشک سومار از هزینه های تولید و نگهداری و پرتاب یک فروند موشک خرمشهر یا دو فروند موشک کلاس قدر کمتر است.

در این بین نیروی راداری و پدافند هوایی، پس از بررسی هزینه ها، ممکن است بتواند بار پایش هوایی نیروی هوایی در برخی نقاط کشور را کاهش دهد. 

 خیلی کشورها پیش از ما قابلیت های کروز و بالستیک نقطه زن داشته اند ولی در کنار ان قابلیت های تهاجمی بر مبنای هواپیماهای بمب افکن و ضربتی را هم داشته اند. فکر نکنم فقط بحث اقتصادی بوده باشد. در جنگ سوریه توانایی های نیروی هوایی روسیه که به صورت منظم ستون های داعش و تانکرهای نفت ان را بمباران میکرد بسیار موثر واقع شد. هیچ کشوری به خاطر داشتن نیروی کروز یا موشکی به نیروی هوایی کم توجهی نکرده است. در یک جنگ شما باید ابزارهای متعدد و مختلف برای ضربه زدن به دشمن داشته باشید. 

از این نوع استدلال ها بعضا مطرح شده و در عمل شکست خورده. مثلا امریکا زمانیکه فانتوم را ساخت فکر میکرد که به علت قابلیت راداری و توانایی این هواپیما در شلیک موشک اسپارو دیگر در عمل این هواپیما نیاز به داگ فایت ندارد و این هواپیما را چابک نساختند. در عمل جنگ ویتنام نشان داد که این تحلیل درست نبوده. و یک هواپیمای رهگیر خوب باید هر دو قابلیت را داشته باشد. نباید گذاشت این نوع تجربیات در جنگ ها و تحمل هزینه های گزاف به دست اید. این استدلال که  موشک جای هواپیما را میگیرد درست نیست هر توانایی جای خود را دارد. دشمنان ما که اطراف ما هستند مثل امریکا ترکیه اسراییل عربستان بسیار مجهز هستند ما نیز باید تمام ابزارها را به خدمت بگیریم.

از نظر من در کنار توانایی موشکی ما نیاز به یک نیروی هوایی قدرتمند با توانایی هم زمان افندی و پدافندی  داریم. 

در مورد هزینه های مطرح شده هم این کشور به اندازه کافی ثروتمند است مکه توانایی تقبل هزینه های یک نیروی هوایی قدرتمند را داشته باشد. گافی است جلوی یک دو تا اختلاس را بگیرن خرج نیروی هوایی کنن کافی است

[بررسی جامع نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران]

هم اکنون, Overdose گفت:

سوخو ۲۴ توانمنده واقعا چرا باید بازنسشت بشه ؟

اف۷ ایرگارد اف ۵ های فرسوده و پیر و میراژf1 کم تعداد که هنوز در مسلح سازیش مشکلاتی وجود داره باید بازنشست بشوند فانتوم دیزل (f4d) هم سن سال بالایی داره و فکر میکنم باید اگه میشه تبدیل به منبع قطعات بشون و اگر قصدی برای خرید mig35 نداریم باید برای جایگزینیmig29  هم برنامه ریخت ! 

جنگده های f4e وsu24وf14aو کوثر باید حفظ بشه چون صددرصد قدرت خرید بزرگ‌نداریم جایگزینی همون موارد بالا هم باید به ترتیب باشه مثلا اولین گزینه برای بازنشتگی میراژ و تایگر ها هستن به ترتیب بعدی  اف۷ و بعد ها فانتوم دی ؛و میگ۲۹ !!

جنگنده ها بازنشسته را باید چیکار کنیم باهاش.

_آیا سوریه پولی برای پرداخت داره تا بخشی از نیروی هواییش را بازسازی کنیم؟

مثلا اف۷ و میگ ۲۹ وحتی اف ۵ بکارش میاد?

_ البته میتونیم موزه ها و دانشگاه هارا هم از پلتفرم های بازنشسته شده جهت بالابردن سطح اموزش بهره‌مند کنیم.

_البته میراژ و اف۴Dرا باید در حالت ذخیره حفظ کنیم !!  

 

من در مورد سوخو 24 چیز خاصی نشنیده ام. حرف کلی که شنیده ام این است که نهاجا تصمیم دارد یک جنگنده چندمنظوره را جایگزین خیلی از جنگنده های فعلی کند. سوخو 24 جنگنده خوبی است فکر کنم تنها جنگنده ما باشد که توانایی شلیک کروز دارد و شاید به همین علت حفظ شود مشکلی که دارد مانند دیگر جنگنده ها حفظ و سرپا نگه داشتن ان است. در نهاجا برای هر تعمیر و نگهداری هر جنگنده یک بخش مجزا وجود دارد که نیاز به اموزش جدا و انبار جدا برای قطعات و غیره... دارند. این کار برای جنگنده های کم تعداد به صرفه نیست. روسیه هم برای تامین قطعات همکاری نمی کند و به علت مشکلاتی از این نوع بسیاری از جنگنده های روسی بعضا غیر فعال هستند.   شاید هم حفظ اش کنند

[بررسی هزینه های مربوط به نیروی هوایی]

همین الان هم هزینه های نهاجا بسیار بالا است چون تنوع زیادی در پرنده های نهاجا وجود دارد و همه هم فرسوده هستند. تامین قطعات و سرپا نگه داشتن این پرنده ها هزینه های بالایی دارد. همین تنوع باعث افزایش هرینه میشود. اف 4 اف 5 اف 14 میراژ میگ سوخو....شاید 8 نوع جنگنده یا بیشتر در نهاجا وجود دارد. قطعات انها هم از بازارهای ازاد تامین میشود و یا در داخل ساخته میشود. انچه من شنیده ام یکی از اهداف نهاجا کاهش تنوع این جنگنده ها برای کاهش هزینه است. مثلا اگر سوخو 30 وارد نهاجا شود احتمالا فانتوم ها میراژ ها حتی شاید سوخو 24 بازنشسته شود.  گفته میشود هدف این است که یک جنگنده چند منظوره در کشور تولید شود. اگر تولید شود قطعات اصلی ان در کشور تولید و هزینه های ارزی کاهش می یابد. علت هزینه های بالای هواپیماهای روسی عمر پایین موتورهای انها است که باید بعد از یک مدت تعویض شوند. این هزینه را بر سال های عمر ان تقسیم کنیم هزینه سالانه بسیار بالا میرود. اگر موتور در کشور تولید شود این هزینه تا حدی ریالی میشود. به هر حال یک مسئله این است و مسئله دوم این است که کلا بعدا به روس ها برای تامین قطعه و موتور اعتمادی نیست

[تحلیل و پیگیری تحولات ترکیه]

هم اکنون, worior گفت:

 

اتفاقا غربی ها پیشنهادات زیادی دادن، منجمله پاتریوت، اردوغان حتی میتونست واسه تاد هم درخواست بده. اما به نظرم نمیخواست به تجهیزات آمریکایی فرصت بیشتری برای تسلط بر آسمان ترکیه بده. فقط اس 400 میتونست از پس اف 35 بر بیاد.

اتفاقا پاتریوت رو به ترکیه ندادن. بعد از اینکه ترکیه با روسیه اس 400 را بست بهش قول هایی در مورد  پاتریوت دادن که ترکیه هم اعتماد نکرد. مضافا بر اینکه روسیه به ترکیه پیشنها تکنولوژی ساخت اس 400 را داد. ترکیه می داند که نصب چند سامانه پاتریوت و یا اس 400 مشکلی را حل نمی کند. هدفش تولید این سامانه است تا به صورت گسترده در کشورش نصب شده و یک دفاع ضد موشکی قوی ایجاد کند

[تحلیل و پیگیری تحولات ترکیه]

هم اکنون, worior گفت:

 

البته موتور هم بود و فکر کنم ترکیه بیشترین سهم رو در بخش موتور و تعمیراتش داشت.

میدونی چرا یدفعه ترکها سال 2017 رفتن سراغ اس 400 و کوتاه هم نیومدن حتی به قیمت از دست دادن اف 35؟!

 اف 35 برای ارتش بود و اس 400 برای اردوغان.

 

 

 

 

 

 

 

این هم یک نظر است. ولی اگر هدف فقط دفاع از اردوغان در برابر یک کودتا بوده میتوانستن سامانه های میان برد دیگری از کشورهایی مانند امریکا یا انگلیس یا فرانسه خریداری کنند  که برای دفاع از پایتخت به کار گرفته شوند.  نیاز نبود حتما یک سامانه ضد بالستیک خریداری شود.  نکته بعدی اینکه ترکیه حتی به دنبال اس 500 هم هست. یعنی خیلی به دنبال دفاع ضد بالستیک هستند

[تحلیل و پیگیری تحولات ترکیه]

هم اکنون, zed گفت:

با سلام خدمت همه دوستان گرامی

البته ترکیه عضو ناتو است و هنگام نبردبا ایران قطعا پشتیبانی ناتو را خواهد داشت . به نظر من این کار ترکیه فقط این دلیل را ندارد . عملا ترکها سالها است که پشت دروازه اتحادیه اروپا مانده اند و با این حرکت می خواستند نشان بدهند می توانند سمت روسها بروند و عطای ناتو و اتحادیه اروپا را به لقایش ببخشند . حالا هم با همین برگ برای بایدن خط و نشان خواهند کشید . نکته ای که رفتار ترکها مشخص می کند آن است که اف 35 علی رغم همه تبلیغات آن نقش کمتری نسبت به موشکها در تغییر معادلات دارد . 

ترکها همین حالا هم برتری هوایی مشخصی در منطقه دارند و اف 35 تغییر خاصی ایجاد نمی کند . دیگر شرایط بدتر از صهیونستها با حزب الله و حماس نیست .

 

 

البته نظر شما هم یک نظر است و ممکن است از جهاتی درست باشد ولی چند نکته

1- قبل از قضیه اس 400 ترکیه سال ها به دنبال پاتریوت بود و مشاجرات لفظی زیادی با امریکا در زمان اوباما و ترامپ در این ارتباط بود. منظورم این است که ترکیه واقعا به شدت از سال ها قبل به دنبال یک سامانه ضد بالستیک بوده و فقط بحث های سیاسی نبوده

2- پایه نیروی هوایی ترکیه بر مبنای اف 16 است که در این سال ها ارتقا هم پیدا کرده است ولی واقعیتا اف 16 در حال تبدیل شدن به یک هواپیمای قدیمی است و خود اف 16 های ترکیه هم اکثرا مال چند دهه پیش هستند. به صورت نمونه اگر ایران موفق شود j10c خریداری کند شما را ارجا میدهم به مقالات متعددی که در مقایسه این هواپیما و اف 16 وجود دارد وهمگی این هواپیما را برتر می دانند چون طراحی ان متعلق به 4دهه بعد است. به عبارتی اگر ترکیه نیروی هوایی خود را ارتقا ندهد به تدریج برتری خود را از دست میدهد. در این بین اف 35 یکی از بهترین دستاوردهای صنایع نظامی امریکا است که قرار بود حتی قسمت هایی از بدنه و موتور ان در ترکیه ساخته شود و ترکیه شانس بزرگی را از دست داد. بر خلاف شما من فکر میکنم میتوانست این هواپیما برای ترکیه یک برگ برنده باشد.

3- ترکیه در ناتو به عنوان برادر ناتنی است. همی که به او پاتریوت هم ندادند معلوم است چه خبر است. به نظر من در اینده هم از ناتو خارج میشود. 

[تحلیل و پیگیری تحولات ترکیه]

https://www.baharnews.ir/news/246354/آمریکا-صنایع-دفاعی-ترکیه-تحریم

 

امریکا به خاطر خرید اس 400 از سوی ترکیه صنایع دفاعی این کشور را تحریم کرد همچنین ترکیه از طرح اف 35 بیرون انداخته شد که بر مبنای ان قسمت هایی از بدنه اف 35 قرار بود در ترکیه ساخته شود پس ترکیه نه تنها شانس دستیابی به اف 35 را از دست داد بلکه شانس دستیابی به دانش ساخت بدنه هواپیماهای نسل 5 را که بعدا میتوانست مبنای ساخت جنگنده نسل 5 بومی ترکیه شود را هم از دست داد.

سوال: آیا واقعا  اس 400 این ارزش را داشت؟

اس 400 و پاتریوت که قبل از این ترکیه به دنبال ان بود و امریکا انرا به ترکیه نداد دو کارایی دارد.

1- کارایی پدافندی بر علیه هواپیماهای جنگی متخاصم

2- کارایی ضد بالستیک

 

به نظر من کارایی اول برای ترکیه خیلی مهم نبوده چون سیستم پدافندی ترکیه نیز مانند بیشتر کشورهای غربی بیشتر هواپایه است. یعنی اواکس و اف 16 ها و میتوانست اف 35 ها.

پس ترکیه بیشتر به دنبال کارایی ضد بالستیک است.

سوال

چه تهدید جدی ضد بالستیکی علیه ترکیه وجود دارد که ترکیه حاضر شده اف 35 ها را فدای ان کند و زیر تحریم هم برود. کاری که اصلا معقول نیست و هیچ کس نمی کند؟

پاسخ به نظر من قطعا ایران است. یعنی ظاهرا ترکیه به اینکه با ایران زمانی رویارویی نظامی داشته باشد فکر می کند و دارد برای ان برنامه ریزی میکند. 

حتی خاطرم هست که اردوغان چند وقت پیش گفته بود علاوه بر اس 400 اس 500 و تکنولوژی ساخت انرا از روسیه میگیریم. یعنی اردوغان به شدت در حال فکر بر روی تقویت سیستم ضد بالستیک است که قطعا تهدید مورد نظر هم ایران است. البته ما تهدیدی برای ترکیه نیستیم او تهدید است و دارد فکر زمانی را میکند که بر خاک مناطق شمال غربی کشور ما دست اندازی کند

 

در حال حاضر با وجود اینکه نسبت به ما دارای برتری هوایی است و ارتش قوی و به روزی هم دارد میداند که در صورت درگیری با حمله گسترده بالستیکی و کروز ما مواجه میشود. قوی ترین کشور نیز اگر ده هزار موشک نقطه زن به مناطق حساس ان بخورد قطعا متلاشی میشود. اصلا فرودگاهی نمی ماند که از ان هواپیما بلند شود. 

ترکیه در فکر پر کردن این خلا است. فرماندهان نظامی ما نیز باید در فکر باشند. مشکلات ایران و ترکیه به تدریج خود را نشان خواهد داد

 

[پیشرانه های هوایی پارسی ، تاپیک جامع بررسی و تحلیل پیشرانه های هوایی ایرانی]

هم اکنون, arjemandi گفت:

اتفاقا من برعکس شما ،فکر میکنم هنوز موتور اوج گیر گلوگاهی داره صرف نداشتن هواپیمای با سرنشین مناسب این موتور ،دلیل تولید نشدن توربوفن اوج نمی تونه باشه این همه طرحهای عالی پهپاد که لنگ موتور هستند به نظر مشکل فنی هست حتی تو همون موتور توربو جت .سوای این مسیله که تجربه کمی تو توربو فن داریم

 

کشور ما بودجه محدودی داره. هزینه اینگونه پروژه ها بسیار زیاد است. زمانی هزینه میشود که خلا و نیاز جدی باشد. من خودم حدود ده سال پیش بعنوان دانشجو زمان محدودی در صنعت موتورهای توربینی کار کرده ام. ظرفیت این صنعت هم محدود است و اولویت را به نیازهای اصلی مملکت میدهد.  دقیقا موتور توربوفن اوج را روی کدام پهباد بگذارند؟ کدام طرح عالی پهباد را سراغ دارید که لنگ موتور اوج مانده؟  موتور جهش را برای پهبادها ساخته اند و احتمالا پهبادهای اینده بر مبنای این موتور یا خانواده طلوع طراحی میشوند.  کلا توان طراحی هواپیما در ایران بسیار محدود است. من خودم تا حالا ندیدم هواپیمایی در ایران طراحی شود. قاهر که عملا شکست خورده. کوثر 88 ظاهرا کپی یک جت اموزشی تایوانی است. کوثر که کپی اف 5 است. منظورم این است توانی هم خیلی وجود ندارد که بر مبنای این موتور یا مناسب برای ان یک جت ساخته شود. یا کوثر ارتقا یابد.  اگر هم ساخته شود کدام  نیاز را پر کند؟ انچه مشخص است و از شنیده ها بر می اید کشور به دنبال خانواده هواپیمای سوخو برای جت سنگین و یک هواپیما شاید j10c شاید هم میگ برای جت نیمه سنگین یا سبک است. این وسط خلایی باقی نمی ماند که بخواهد با توربوفن اوج پر شود. 

[بررسی جامع نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران]

هم اکنون, SAEID گفت:

 

اول این رو بگم که موافق خرید هیچ کدام از میگ35 و جی10سی نیستم و تنها این رو از نظر صرفه خرید و کاربری مقایسه میکنم.

 

البته این نگرانی در خصوص هواگردهای تک موتوره نسبت به گذشته خیلی کاهش یافته و حتی در موتورهای روسی هم ضریب اطمینان بالایی وجود دارد ولی طبیعتا کمتر از مشابه آمریکایی. اما اگر زمان اورهال موتور و چک های دوره ای را رعایت کنیم مشکلی خاصی نباید بوجود بیاید.

در مدل AL-31F زمان اورهال یا MTBO هزار ساعت و عمر کلی موتور سه هزار ساعت است. از مشتقات این مدل در سوخو30 و جی10 نصب شده و طبق تایید AVIC (شرکت صنعت هواپیمایی چین) در طراحی موتور WS-10 از مشخصات فنی نمونه روسی استفاده است.

از نظر عمر موتور بررسی کنیم ، با فرض 300 ساعت پرواز سالانه برای هر جنگنده ، بعد از 10 سال باید موتور تعویض شود. این مساله توجه به تامین قطعات یدکی را در بلند مدت نشان میدهد چیزی که روسها در آن قابل اطمینان نیستند.

جی10 از سال 2006 در خدمت بوده و تاکنون 468 فروند از آن تحویل ارتش چین شده است و تنها یک حادثه در نمایش هوایی آکروباتیک در سال 2016 داشته است که منجر به کشته شدن خلبان گردید. در این 14 سال هزاران ساعت پرواز و یک مورد تلفات یعنی ضریب کیفی بالایی در ساخت این جنگنده بکار رفته است.

از نظر انعطاف پذیری و ماژولار بودن هم بهتر از میگ35 میباشد. 11 جایگاه حمل سلاح و مخزن سوخت در برابر 9 جایگاه و امکان تعبیه مخازن سوخت تطبیقی و استفاده از انواع پادهای اخلالگر و نقشه بردار و تصویرساز و حتی نصب موتور با خروجی سه بعدی WS-10B که قدرت مانور جی10 را به سطح میگ35 رسانده و میتواند مانور کبری را اجرا نماید.

تنها مشکلی که جی10 دارد این است که تاکنون به هیچ کشوری فروخته نشده و بازار جانبی برای تامین قطعات آن نخواهیم داشت بر فرض روزی که روابط با چین به سردی گراید. ولی روسها نشان دادند در زمان روابط خوب هم از پشتیبانی ضعیفی برخوردارند.

از نظر راداری و تسلیحات هر دو جنگنده رو در یک سطح می بینم ولی نمونه چینی رو به دلیل بروزرسانی های بیشتر در شرایط بهتری قرار میدم. چین با منابع مالی بیشتر و برای اینکه در برابر جنگنده های آمریکایی توان رقابت داشته باشد بروزرسانی های بهتری انجام میدهد.

درباره قدرت مانور هم درست است که میگ35 برتری دارد ولی دوران نبرد داگفایت گذشته است و خیلی به ندرت دیده میشود که کار دو جنگنده به نبرد نزدیک بکشد ولی در نبرد فامد جی10 با موشک پی ال15 برتری دارد.

 

در پایان نگاهی هم به قیمت تمام شده این دو بیندازیم. هر دو جنگنده تقریبا 50 میلیون دلار هزینه خواهند داشت شامل جنگنده + مهمات + قطعات یدکی + آموزش خلبان + آموزش پرسنل زمینی و ...

 

و اگر قرار باشد نیروی هوایی در آینده به سمت خریدهای سنگین چون سوخو57 ، سوخو35 ، جی20 و ... برود ، بدلیل اشتراک موتور و برخی قطعات با جی10 هزینه نگهداری را کمتر و سرعت خدمات دهی به جنگنده های خارج از سرویس را افزایش خواهد داد.

 

 

حرف های شما در حالت کلی درست است. ولی شنیده ها حاکی است که کشور به دنبال ساخت موتور AL31 در داخل است. این کار به منظور رفع همان مشکل است که شما گفتید. یعنی عمر موتورهای روسی پایین است و اظمینانی هم به روس ها برای تامین موتور نیست. یعنی در صورت دریافت سوخو از روسیه حالا چه 30 چه 35 هدف این است که موتور ان در کشور تولید شود که محتاج روس ها نباشیم. 

در مورد j10C هم من با شما موافق هستم جنگنده خوبی است ولی حدس من این است که اگر ایران این جنگنده را سفارش دهد با موتور Al31  سفارش دهد. البته صرفا حدس است. چون وقتی قرار است در کشور موتور Al31  تولید شود عاقلانه این است که با یک تیر دو نشان زده شود. یعنی یک جنگنده سنگین دو موتوره و یک جنگنده یک موتوره هر دو با یک نوع موتورکه در کشور هم تولید شوند. نکته جالب تر اینکه مطالعات نشان داده که موتور al31 قابل تطبیق با اف 14 هم هست. یعنی با این موتور میتوان ناوگان اف 14 را هم احیا کرد. 

[پیشرانه های هوایی پارسی ، تاپیک جامع بررسی و تحلیل پیشرانه های هوایی ایرانی]

تبدیل موتور توربو جت اوج به توربوفن اوج به نظر من کار خیلی سختی نیست. چون احتمالا کمپرسور و محفظه احتراق زیاد تغییر نمی کنن فقط توربین کمی تقویت میشود چون غیر از کمپرسور باید یک فن را هم بچرخاند. به نظر من با توان داخلی ممکن است ولی چند سوال پیش می اید

1- این موتور قرار است بر روی چه هواپیمایی نصب شود؟ 

پاسخ احتمالا هواپیمای کوثر است. ولی دو مشکل وجود دارد. مشکل اول این است که نمونه توربوفن اوج قاعدتا کمی طول و قطر ان از موتور توربوجت بیشتر است و باید به کوثر خورانده شود. مشکل دوم این است که موتور توربو فن فکر میکنم حداقل حدود 30 درصد تراست بیشتر دارد. خود به خود سرعت کوثر که الان ماخ 1.5 است بیشتر میشود. بدنه کوثر و الیاژهای ان برای این سرعت طراحی شده است. گفته میشود در ماخ حدود 2 کلا نوع الیاژها باید عوض شود و از تیتانیوم که نوع نظامی ان راحت قابل دسترس نیست استفاده شود. باید دید توان فنی این باز طراحی وجود دارد یا نه

2- فرض کنیم این توان وجود داشته باشد. یعنی طراحان ما و شاید با بعضی کمک های فنی از طرف کشورهای دوست موفق به طراحی یک نمونه ارتقا یافته از کوثر با ابعادی کمی بزرگتر برای حمل بیشتر سوخت و مهمان بیشتر و رادار بزرگتر شدند که در ان از مواد کامپوزیت و تیتانیوم هم سود برده شده و وزن خیلی زیاد نشود. موتور هم توربو فن باشد 

سوال اینجاست ایا این هواپیما توانایی مقابله با تهدیدات اطراف ایران مانند f16   و یا f35  ها را در حد اولیه هم دارد؟

به نظر من پاسخ منفی است.

ما برای مواجه با این تهدیدات برای جت سبک یا نیمه سنگین حداقل نیاز به j10C یا میگ 35 داریم.

به نظر من هدف ساخت اوج و هواپیمای کوثر تامین نیازهای اموزشی است و برای اینکار هم مناسب است و نیازی و توجیه برای هزینه های کلان به منظور ارتقا ان نیست. 

اگر در نهایت مشخص شد که تامین هواپیما از خارج ممکن نیست شاید ان موقع مسئولین به عنوان اخرین راهکار به این فکر بیافتند که با کمک های پنهان کشورهای دوست بر مبنای این پلتفرم یک هواپیمای قابل قبول بسازند ولی فعلا ظاهرا هدف خرید هواپیما و دانش فنی از چین و یا روسیه است. و هدف از ساخت کوثر ایجاد زیرساخت های اموزشی برای احیا نهاجا است

[تاپیک جامع تهاجم به جمهوری اسلامی ایران]

هم اکنون, arjemandi گفت:

کوشنر گزینه مناسبی برای زدن هست هم صهیونیسته هم داماد ترامپ هم براش خیلی برنامه دارند هم اینکه مقام رسمی هم نیست

حذف

[تاپیک جامع دستاوردهای پهپادی ایران (گزارش ، تحلیل ، خبر و ... )]

تو مشخصات ذکر شده که مداومت پرواز ده ساعت و حداکثر سرعت 460 کیلومتر پس 4400 کیلومتر مربوط به برد بدون بازگشت است و شعاع عملیاتی حدود 2200 کیلومتر است که در عمل با توجه به اینکه ممکن است مسیر کاملا مستقیم نباشد عدد 2000 کیلومتر صحیح تر است.

در بعضی سایت ها و کانال ها نوشته شده که ما توانایی ضربه زدن به پایگاه دیگو گارسیا را که 3800 کیلومتر با ما فاصله داریم رو پیدا کرده ایم. که به نظر من نظر درستی نیست.  حتی اگر برد بدون بازگشت و اقدام انتحاری را هم در نظر بگیریم اولا بعید است که این پهباد بتواند  بدون دیده شدن توسط رادارهای امریکایی این مسیر را طی کند دوما احتمالا توانایی حمل محمات کافی برای ضربه موثر زدن به این پایگاه را ندارد چون باید با خود حجم زیادی سوخت حمل کند سوما هدایت ان تا 3800 کیلومتر راحت نیست چون gps هم مال خود امریکایی ها است. 

 

[برجام موشکی یا توافق موشکی ایران با غرب چگونه خواهد بود!]

هم اکنون, parsneet گفت:

یک بحثی که همه دوستان بهش اشاره کردن در این چند روز خواسته های بایدن ورای برجام هست . درسته ما قبول نداریم یا اینکه هرگز قبول نخواهیم کرد . ولی این موضوع در چند ماه و چند سال آینده دستور کار طرف مقابل هست که پس شاید باید بیشتر درش تعمق کنیم .

یکیش که من بیشتر دنبال میکنم و برام مهمه محدودیت موشکی هست . این محدودیت برد رو چطور محاسبه می کنند از دید خودشون ؟ پارامترهاشون چیه ؟ آیا فقط دنبال محدودیت برد هستن فقط ؟ آیا نوع سوخت موتور رو هم کار دارند ؟ نوع سر های جنگی ( غیر هسته ای ) را هم ؟ سیستم کنترل اونها رو هم ؟

 

مثلاً طبق صحبت های شفاهی فرانسوی ها میگن 2000 کیلومتر ، آمریکا 300 یا 600 کیلومتر . مسئولین خودمون هم (کشوری و لشگری) که در آن مقطع میخواستن اروپا را همراه کنند همان 2000 تا  2500 را عنوان می کردند ( البته اشاره غیر مستقیم می کنند )

 

منظورم اینه که آیا میشه متوجه بشیم که جدای از تبلیغات رسانه ای اونها . عملاً در کف میدان در اعمال محدودیت برد (یا سایر محدودیت های موشکی) دنبال چی هستن ؟ اونها نشون دادن که هدفمند برنامه می ریزند . گمان نمی کنم فقط دنبال قابلیت کلاهک هسته ای و اینطور تبلیغات فقط باشند . خواسته های دقیق تری دارن . آیا ضعفهایی ما در موشکی داریم ؟ که قصد دارن ما رو به کانال های هدایت کنند که قابلیت های ما سرکوب و ضعفها تشدید بشه ؟ چرا محدودیت بردهای مختلفی میگن مخصوصاً ؟

 

اروپا میگه برای ما محدودیت 2000 کیلومتر مهمه و باید باشه چون به اروپا نرسه . اسرائیل لابی میکنه میگه بزارین زیر 700 که به من نرسه موشک های ایران . آمریکا میگه فاصله پایگاه های من 300 تا از مرز ایرانه پس محدودیت مطلوب اینه . آخرش امارت و عربستان و بحرین و جیبوتی ! میگن بزارید زیر 100 کیلومتر که ما خیالمون راحت باشه . بالاخره تکلیف خودشون هم با خودشون آیا مشخص نیست ؟ یا اینکه اینها می دونند چی میگن و همه جزء یک راهبرد کلی هست ؟ ( ببخشید خودم هم تعجب کردم از این همه سوال که پرسیدم در چهارتا خط ! )

 

اینها زر مفت زیاد میزنن. شما جدی نگیر

[تحلیل و پیگیری تحولات قفقاز ( آذربایجان- ارمنستان -گرجستان )]

هم اکنون, Navard گفت:

 

 

ما همه دلایل ضعف های پدافند عربستان (در کنار نیروی هوایی بزرگ)و ارمنستان( با حضور سوخو۳۰)رو میدونیم و بارها تکرار شده . قیاس مناسبی با پدافند ایران نیست که بسیار گسترده تر و شبکه محورتر و با جزئیات تر است. پدافند ارمنستان و عربستان و سوریه کاملا شلخته و جزیره ای هستند. عربستان کمی متفاوت ولی خب بازم با الگوی اسمان باز چیده شده و البته هنوز درک درستی از حملات احتمالی پهپاد ها و موشک های کروز در عربستان وجود نداشت.تنوع راداری بسیار کم بود. و هزار دلیل دیگه. عربستان ارتشی داره که همه خرید هاش فاز نمایشی داره تا کاربردی! البته منکر بهتر شدن وضع پدافند با حضور نیروی هوایی نیستم  اما این همع چیز نیست و اصلا مشکل ما این نیست!. ولی نظرتون رو جلب میکنم به سوخو۳۰ های در فرودگاه خوابیده ارمنستان و یا طیف انبوهی از جنگنده های عربستان سعودی! بهتر بگیم در کل هر نوع دفاعی در مقابل هجوم اسیب پذیر است. هر سپری تاب یک تعداد صربه تبر را دارد. و باید تاکتیک نظامی حمله محور باشه. بقول معروف حمله بهترین دفاع است..

 

 

حرف شما رو قبول دارم ولی یک نکته رو باید در نظر داشت ان هم این است که شرایط جنگ با شرایط صلح متفاوت است. در شرایط جنگی با یک کشور نسبتا نیرومند مانند ترکیه ما ممکن است بسیاری از اجزای شبکه پدافند خود مانند بسیاری از رادارها رو از دست بدیم و عملا بعضی از اجزا پدافند ما به صورت جزیره ای دربیایند. 

[تحلیل و پیگیری تحولات قفقاز ( آذربایجان- ارمنستان -گرجستان )]

ایران نیروهای زیادی به مرز جمهوری باکو و ارمنستان و ترکیه اعزام کرده. به نظر من نگرانی اصلی ایران تلاش احتمالی باکو برای اتصال نخجوان به جمهوری باکو است. اینکار اولا اتصال ایران به ارمنستان را قطع و باکو را به ترکیه وصل میکند که از هر دو جنبه برای ما بسیار مهم است. حدس میزنم ایران از طرق دیپلماتیک اخطارهای لازم را به باکو و ترکیه داده. و اگر ترکیه بخواهد این کار را عملی کند ایران و روسیه وارد عمل میشوند.

[تحلیل و پیگیری تحولات قفقاز ( آذربایجان- ارمنستان -گرجستان )]

چیزی که در جنگ های اخیر دیده شده اسیب پذیری سیستم های پدافند هوایی در برابر حملات پهبادی است. 

نابودی اس 300 ارمنی با پهبادهای اذربایجان. نابودی پانتسیرهای روسی در لیبی و سوریه با پهبادهای ترکیه. عدم واکنش پاتریوت های عربستانی در برابر حملات پهبادی به ارامکو. 

با این حساب نمیشه رو پدافندها در یک جنگ مدرن حساب زیادی باز کرد. کشور ما با توجه به ضعف نیروی  هوایی برای دفاع از اسمان کشورمان بر روی پدافند تکیه دارد. البته میتوان فهمید زدن پدافندهای ما با پهباد راحت نیست چون ما معمولا از ترکیب رادارهای مختلف با طول موج های مختلف استفاده میکنیم که با هم شبکه هستند و پهباد راحت نمی تواند از دید انها پنهان بماند ولی به هر حال ظاهرا پدافندها خیلی اسیب پذیر شده اند. اینجا نقش داشتن نیروی هوایی قدرتمند بیشتر مشخص میشه و اینکه اگر جنگی اتفاق بیافتد این ضعف خودش را نمایان خواهد کرد.  کشورها میتوانند در جنگ ها پدافند یکدیگر را با پهباد سرکوب کنند و اسمان را برای حملات گسترده جنگنده ها اماده کنند.