میشه لطف کنید و دلیل تکرار تبلیغ سایت بالا رو بفرمایید در چند تاپیک این تبلیغ شما دیده شده این چه معنی داره ؟؟؟

اما تجربه جنگ تحمیلی چیز دیگری رو نشون میده به خصوص استفاده از نوع D جنگنده فانتوم عموم پشتیبانی نزدیک علاوه بر تایگر ها بر عهده فانتوم ها نیز بود که با استفاده از بمب های ناپالم و خوشه ای و همینطور موشک ماوريک و بمب های سری مارک جهنم بدی رو برای تیپ ها و گردان های زرهی عراق درست میکردن

احتملا منظور از انفجار سطح پایین سوختن مواد منفجره بوده و نه منفجر شدن اونها بنده در یک مستند بود داشتم تماشا میکردم تخریب چی ها با استفاده از یه ماده ای که حرارت زیادی رو تولید میکرد مواد منفجره رو ميسوزوندن و یک انفجار بسیار بسیار خفیف اتفاق می افتاد

  توی رفرنس نوشته شده با توجه به حضور T-80 و امتحان پس دادن این تانک در جنگ چچن از T-64 به طور محدود و از طریق لشکر 59 موتوریزه استفاده شده

  این طوری هام نیست دوستان تاپیک بنده رو لایق بحث نمیدونن

هوالخبیر T-64 شاهزاده ای روسی تانک T-64، یکی از اولین تانک های نسل دوم ساخت اتحاد جماهیر شوروی بود که به منظور جایگزنی تانک های T-62 ساخته شدند. این تانک در زمان خود یکی از پیشرفته ترین تانک های میدان نبرد به شمار می رفت که در آینده پیش زمینه ای شد تا موجبات ساخت و همینطور طراحی تانک هایی همانند T-80 فراهم گردد. بررسی اجمالی طراحی T-64 به مغز متفکر زرهی شوروی یعنی الکساندر موروزوف سپرده شد. وی طراح تانک های خانواده T- 55/54 بوده و طراحی تانک T-64 نیز که انقلابی در صنعت و تکنولوژی تانک سازی شوروی بود را برعهده داشت. این تانک در مدل A از توپ 125 میلیمتری بدون خان و یک بارگذار خودکار مهمات بهره میبرد و در مدل B از قابلیت شلیک موشک های ضد تانک توپ پرتاب برخوردار بود و به همین جهت و ایضا به جهت دیگر ویژگی ها از جمله برخورداری از بارگذار خودکار ، انقلابی در صنعت تانک سازی شوروی پس از جنگ جهانی دوم تلقی میشد. این تانک همانگونه که پیشتر نیز اشاره شد پایه و اساس طراحی و ساخت خانواده تانک های T-80 است. به عنوان مثال برخورداری از پیشرانه توربینی یکی از نکاتی بود که در طراحی و ساخت تانک های سری T-80 با الگوبرداری از تانک T-64 (نمونه آزمایشی تحت مدل T-64T مجهز به پیشرانه توربینی 700 اسب بخاری) صورت گرفته بود. در یک مثال دیگر نمونه توسعه یافته ای از برجک تانک T-64 در مدل B به عنوان برجک تانک های T-80 UD و T-82مورد استفاده قرار گرفت. در میان انبوه تسلیحات ساخت شوروی ، برخی از آن ها جنبه محرمانه و سری داشتند که تانک T-64 نیز از آن جمله بود. این تانک به هیچ یک از هم پیمانان شوروی صادر نشد و صرفا به واحد های زرهی این کشور تحویل شد. یکی از مواردی که در عین سری نگه داشتن ویژگی های این تانک توسط شوروی دنبال شد ، تبلیغات گسترده و حتی بعضا اغراق آمیز این این تانک بود. البته این تبلیغات در طرف غربی موثر واقع شد و غربی ها را به تغییر استراتژی های زرهی و ساخت تجهیزات بهتر و موثرتر در زمینه زرهی و ضد زره سوق داد. البته این جو سازیها در زمان خود بسیار موثر واقع می شد و غربی ها را به فکر تجدید نظر در استراتژی های مقابله با تانک های شوروی انداخت و باعث شد که تانک ها و تسلیحات ضد تانک غربی برای مقابله با این خطر بالقوه بهسازی شوند . شاید امروزه شما دوستان با شنیدن این حرف خنده تان بگیرد ، اما این واقعیتی است که تانک T-64 در زمان خود، اگرچه به آن اندازه ای که سران شوروی برای آن جو سازی می کردند قوی نبود، اما به صورت یک رقیب برای تانک های چیفتن انگلیس و M-60 آمریکا به شمار می رفت. در واقع تا سال 1985که تانک T-72B به خدمت ارتش شوروی در آمد، T-64بهترین و کارامد ترین تانک در خدمت این ارتش بود و سران نظامی شوروی معتقد بودند این تانک باید توسط واحد های نخبه نظامی مورد استفاده قرار بگیرد به همین جهت به مزر های آلمان شرقی و سپس به مرز های مجارستان رفت و خدمت کرد البته این تانک توسط لشکر 14 اودسا که چندان آماده و نخبه نبود نیز به خدمت گرفته شد. از آنجایی که در جریان جنگ سرد، کشور اوکراین نزدیک ترین جبهه به کشورهای غربی بود ، شوروی بیشتر تمرکز قوای خود را بر این کشور گذاشته بود . تاریخچه ساخت و توسعه : پروژه های 430 و 432 صنایع اصلی سازنده تانک T-64 در اوکراین قرار داشت. این کشور یکی از مهمترین جمهوری های شوروی بود و تعدادی از مهمترین و بزرگترین صنایع نظامی (از جمله زرهی) شوروی را در خود داشت. به جهت اهمیت جمهوری اوکراین که سازنده تانک های T-64بود ، از بیشترین میزان استقرار آن به نسبت جمهوری های شوروی نیز برخوردار بود مسئله ای که اوکراین را به یکی از بزرگترین وارثان زرهی شوروی تبدیل کرد. این کشور پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی تعداد قابل توجهی تانک های T-62 و T-55 در اختیار داشت که با توجه به تعداد و حجم بالا ، عدم نیاز و مشکلات مالی بسیاری از آن ها را به قیمتی نازل (تا یک سوم قیمت اصلی) به فروش گذاشت. پس از فروش بخشی از تجهیزات زرهی ، اوکراینی ها به دنبال سامان دهی به وضعیت تانک های T-64 خود رفتند. اوکراین حدود 4000 دستگاه تانک T-64 در اختیار داشت که حدودا 2000 دستگاه از آن ها سالم بوده و قابلیت به کار گیری داشتند. برای تانک های معیوب و بلا استفاده دو گزینه مطرح شد که گزینه اول ساخت نفربر و گزینه دوم اوراق کردن و استفاده از تجهیزات سالم تانک ها برای تجهیز تانک های سالم و عملیاتی بود. در مورد تانک های سالم و قابل استفاده گزینه مطرح ارتقا و به روزرسانی آن ها جهت تطبیق با الزامات جدید نبرد و ایضا بازاریابی و فروش به مشتری خارجی بود. البته بیش از آنکه یک مشتری خارجی خریدار تانک های T-64 ارتقا یافته اوکراینی باشد ، این تانک ها توسط ارتش این کشور به خدمت گرفته شدند. نفربر های ساخته شده BMPV-64 نام گذاری و به خدمت ارتش اوکراین در آمدند. عکس زیر نشان دهنده یکی از پیش نمونه T-64 در قالب پروژه 430 میباشد, این تصویر در سال 2008 در موزه کوبینکا گرفته شده است ایده ساخت تانک T-64 زمانی در ذهن سران نظامی اتحاد جماهیر شوروی شکل گرفت که آنان خواستار به خدمت گیری تانکی نسبت پیشرفته و قدرتمند بودند که علاوه بر قابلیت مقابله موثر با تجهیزات زرهی غربی نسبت به آن ها از برتری نسبی برخوردار باشند. طراحی های اولیه این تانک در قالب پروژه 430 توسط تیم طراحی KB-60M به سرپستی مغز متفکر زرهی شوروی الکساندر موروزوف در خارکف اوکراین و در سال 1951 آغاز شد. وی تا سال 1958 سه پیش نمونه از این تانک را به ساخت رسانده و در کوبینکا مشغول آزمایش و بررسی آن ها شد. نمونه های ساخته شده جزوه اولین تانک های ساخت شوروی بودند که از پیشرانه تخت بهره میبرند. در پیشرانه های مورد استفاده که 4TD نام داشتند ، امکان دریافت نیرو از دو سمت موتور فراهم بود که یک نوآوری به شمار میرفت. پیشرانه های تخت 4TD با ابعاد کوچکتر نسبت به پیشرانه های موجود و اشغال کمتر فضای محفظه پیشرانه ، تنها به نیمی از فضای محفظه پیشرانه تانکی همچون T-55/54 نیاز داشتند. از جمله تغییرات صورت گرفته بر روی این تانک نسبت به نمونه های قبلی نصب سیستم خنک کننده جدید و بهبود یافته ، سیستم تعلیق جدید و سبک ، چرخ های جاده توخالی فلزی با قطر کمتر و شنی های مجهز به کفشک لاستیکی بود. در پروژه 430 تانک به یک قبضه توپ 100 میلیمتری مجهز بود حال آنکه در پروژه 430 یو که طرحی توسعه یافته داشت ، توپ 122 میلیمتری بر روی تانک نصب شده بود. تغییرات در پروژه تانک T-64 به اینجا ختم نشد. در حالی که طرح های قبلی تصویب شده و در یک قدمی تولید قرار داشتند ، موروزوف تصمیم به بازنگری و بهسازی در طرح ها گرفت چرا که معتقد بود این تانک حاصل از طرح های اولیه نمیتواند رقیب قدرتمندی برای تانک های اصلی میدان نبرد غربی باشد و در برابر آنها همچون یک تانک متوسط عمل خواهد کرد و به این ترتیب پروژه 432 به منظور بهسازی پروژه 430 آغاز شد. در پروژه 432 ، موزوروف توپ 122 میلیمتری را با توپ 115 میلیمتری D-68 تعویض جایگزین کرد وی همچنین اقدام به ساخت یک بارگذار خودکار مهمات نمود که طرحی نو اورانه و در جهت حذف وظیفه بارگذاری و تعدیل خدمه به سه نفر بود. این کار ها باعث شد از وزن تانک حدودا 6 تن کاسته شود و وزن آن به 30 تن تقلیل و خدمه تانک به سه نفر کاهش یابد. موروزوف با اطلاع از به کار گیری توپ 105 میلیمتری L7 بریتانیایی (نمونه تولید تحت لیسانس امریکا با نام M68) در تانک های M60 ایالات متحده که امکان شلیک مهمات جدیدتر و موثر تری را فراهم میکرد ، نسبت به ساخت یک زره کامپوزیتی و افزایش حفاظت زرهی تانک اقدام کرد. این زره از یک لایه فولاد مستحکم در بین دو لایه از آلیاژ آلومینیوم تشکیل شده بود. این بهبود در سطح حفاظتی تانک موجب افزایش وزن تانک به 34 تن شد اما جای نگرانی نبود چرا که پیشرانه 700 اسب بخاری 5TDF که نمونه توسعه داده شده 4TD بود به خوبی قدرت و تحرک لازم را برای تانک فراهم میکرد. در نهایت پروژه 432 به ثمر نشست و رسما در 1962 رونمایی شد. این تانک در اکتبر 1963 وارد خط تولید شد و در 1966 با نام T-64 به خدمت یگان های زرهی شوروی درآمد. T-64A با وجود تولید تی 64 تیم طراحی دست از کار نکشیدند و برای به روز رسانی و ارتقای این تانک پروژه 434 کلید خورد و نهایتا به T-64A منجر شد. یکی از تغییرات مهمی که در این نمونه بوجود آمد به کارگیری توپ 125میلیمتری D-81T بود این تغییر موجب شد تانک کمتر از 25 گلوله حمل کند و این برای فرماندهان و سران نظامی شوروی ناکافی بود در همین راستا موروزوف مجبور به بکارگیری بارگذار خودکار 6ETs10 شد.به این ترتیب یک نفر از خدمه حذف و فضای کافی برای حمل مهمات بیشتر فراهم شد و تانک میتوانست 28 گلوله حمل کرده و در طی 1 دقیقه 8 شلیک داشته باشد. بهسازی های دیگر شامل به کارگیری یک استابیلایز یا پایدار کننده 2E23 بود که به همراه سایت هدف گیری TPD-2-1 قدرت هدف گیری این تانک را به مراتب بیشتر کرده و توپ مهلک 125 میلیمتری اثر خود را بهتر نمایان میکرد. در گام بعدی از پریسکوپ TPN-1-43A و سیستم نظارت مادون قرمز L2G برای دید در شب در سمت چپ توپ 125 میلیمتری استفاده شد که کارایی تانک در مدل A به مراتب افزایش یافت. تغییری که در زره تانک ایجاد شد ، جایگزینی فایبرگلاس به جای آلیاژ آلومینیومی در ترکیب زرهی بود. گام نهایی در بهسازی ، استفاده از سیستم محافظت خدمه در برابر عوامل شیمیایی میکروبی هسته ای بود که در آن زمان بر روی هیچ یک از تانک های شوروی نصب نشده بود. تانک حاصل از پروژه 434 در سال 1966 تست و در 1997 پس از تولید 600 دستگاه وارد خدمت شده و T-64A نام گرفت. پس از عملیاتی شدن نمونه جدید ، سران اتحاد جماهیر شوروی که از این تانک خوشنود به نظر میرسیدند به الکساندر موروزوف مدال Lenin Prize را اهدا کردند. تنها پس از سه سال از تولید T-64A در برخی از قسمت ها به روز رسانی هایی انجام شد که شامل موارد زیر بودند : اولین تغییر در سیستم کنترل آتش رقم خورد و سایت هدف گیری TPD-2-1 با نمونه جدید تر TPD-2-49 جایگزین شد همچنین نصب یک سیستم مسافت یاب اوپتیکی-مکانیکی و جایگزینی سیستم دید در شب TPN-1-49-23 با مدل قبلی خود و تعویض پایدار کننده 2E23 با نمونه جدید تر 2E26 نصب سیستم رادیویی R-123M جایگزینی سیستم دید در شب قبلی با سیستم دید در شب TBN-4PA برای راننده و نصب سیستم دید در شب TNP-165A برای فرمانده تانک. نصب یک تیربار 12.7 میلیمتری ضد هوایی با 300 گلوله و تطبیق آن با یک سیستم الکترو اپتیکی از طریق سایت هدف گیری PZU-5 که امکان شلیک از درون تانک را فراهم می آورد. ساخت سیستم مین روب KMT-6 و ایجاد امکان نصب آن بر روی تانک همزمان با بهسازی های فوق یک نمونه مشتق شده از مدل T-64A نیز به عنوان تانک فرماندهی ساخته شد که شامل سیستم رادیویی R-130M با آنتن 10 متری تلسکوپی بود که در زمان نیاز از آن استفاده میشد و سپس آنتن جمع میگردید. علاوه بر این سیستم هدفگیری توپخانه PAB-2AM و همینطور سامانه ی ناوبری TNA-3 که در نهایت به نام T-64AK نام گذاری گردید از جمله سیستم های افزوده شده به تانک بودند. عکس زیر تانک T-64AK را به همراه T-34 در موزه تانک ها در روسیه نشان میدهد روند ارتقا و به روزرسانی تی 64 همچنان ادامه داشت. در سال 1976 جایگزینی ها و ارتقا هایی در قسمت های مختلف این تانک به صورت زیر انجام گرفت : بهبود سیستم جنگ افزار تانک به نصب سیستم D-81TM و نصب پایدار ساز جدید 2E28M2 همچنین استفاده از بارگداز خودکار مهمات 6ETs10 تعویض سایت دید در شب با نمونه جدید تر TNPA-65 بوجود آوردن امکان مصرف انواع سوخت مانند بنزین و نفت سفید توسط موتور دیزلی تانک که برای نخستین بار بر روی مدل B اجرایی شد T-64B به روز رسانی تانک های T-64 در دهه هشتاد نیز همچنان ادامه داشت و مواردی همچون نصب 6 نارنجک اندار دودزای 81 میلیمتری 902A در هر طرف برجک و نصب مسافت یاب لیزری TPD-K1 را شامل میشد. در نسخه بعدی یعنی T-64B نیز از تغییراتی شامل نصب موتور 5TDF چندگانه سوز با قدرت 750 اسب بخار و بهبود سیستم های تسلیحاتی از سایت هدفگیری گرفته تا پایدار کننده توپ 125 میلیمتری و همچنین ایجاد امکان شلیک موشک هدایت رادیویی کبرا که در ناتو AT-8 Songster کد گذاری شده است نیز میتوان نام برد. همچنین نصب کامپیوتر بالستیک 1V517و مسافت یاب جدید لیزری 1G21 و سنسور های اندازه گیری سرعت باد 1B11 از جمله تغییرات در نسخه B میباشند. ساخت تانک سری T-64 در اتحاد جماهیر شوروی در سال 1989 و در تمامی نسخه ها به پایان رسید و در مجموع 13000 دستگاه از این تانک ساخته شد. T-64 M1/ M2 و مدل BULAT در سال 1998 نخستین نمونه ارتقا یافته T64 توسط اوکراین عرضه شد . این نمونه از تانک های به روز شده با تحت مدل M1 شناخته می شدند. در این نمونه اصلاحات زیادی بر روی تانک صورت نگرفته بود و مجموعه سیستم کنترل آتش تانک همچنان ضعیف و نامناسب برای جنگ های امروزی بود . ا با توجه به این مسئله در همان سال (1998) پروژه بهسازی مجدد این تانک ها آغاز شد . ابتدا با اضافه کردن یک لایه جدید زره کمپوزیتی بر روی زره قبلی به مقاومت زرهی این تانک افزوده شد . این زره کمپوزیتی در قسمت های جلویی بدنه تانک کشیده شده است . به جهت افزایش سطح حفاظت ، بلوک های زره واکنشگر نوژ ساخت اوکراین نیز بر روی شاسی و برجک تانک نصب شدند به این ترتیب مقاومت زره این تانک به نسبت نمونه اولیه افزایش قابل توجهی یافت . این افزایش ز سطح حفاظت را می توان در وزن تانک نیز مشاهده کرد. نمونه های اولیه T64 دارای وزن 38 تن بودند ولی در نمونه جدید با افزایش میزان زره ، وزن کلی تانک به 45 تن افزایش یافته است . یکی از موارد انجام شده جهت ارتقای تانک ، بهسازی لایه اصلی و درونی بدنه و شاسی تانک به منظور کاهش نفوذپذیری و افزایش مقاومت در برابر عوامل NBC است .علاوه بر این سیستم های مهار آتش نیز در محفظه های داخلی و بیرونی (محفظه پیشرانه) تانک نصب شده اند و در صورت وقوع اتش سوزی در هر قسمت از تانک بلافاصله به صورت خودکار آتش را خاموش می کنند. توپ مدلهای اولیه T-64 ساخت شوروی همگی مدل D18T با کالیبر 125 میلیمتر بودند . این توپ دارای کیفیت بسیار خوبی است و از این رو در بهسازی تانک لوله آن تعویض نشده است و فقط توپ به یک استابلایزر دو پهلو مجهز شده است . این توپ می تواند علاوه بر شلیک گلوله های استاندارد 125 میلیمتری ، موشک ضد تانک 9K119 را نیز شلیک کند (با نام ناتو AT11 – SNIPER) و برد این موشک 5000 متر است. سیستم کنترل آتش تانک نیز شامل تجهیزات لیزری برای یافتن مسافت تا هدف و هدفگیری می باشد . همچنین تجهیزات جدید کنترل محیط ، مثل پریسکوپ های جدید بر روی این تانک نصب شده است . موتور این تانک در نمونه اصلی T-64 یک موتور دیزل مدل 5TDF بود که دارای توانایی تولید 700 اسب بخار قدرت است . این موتور از نظر کیفیت ، موتور مناسبی نبود و از این رو با توجه به اینکه وزن کلی تانک سنگین تر از قبل شده بود و هم اینکه موتور قدیمی کیفیت و عملکرد مناسبی نداشت، موتور این تانک نیز تعویض شد و یک موتور 5TDFM بر روی آن نصب شد. این موتور در دو مدل تولید شد، مدل M1 با 850 اسب بخار قدرت که بر روی این تانک نصب شد و مدل M2 با 1000 اسب بخار قدرت که بر روی تانک های دیگر اوکراین نیز نصب شدند. عکس زیر نشان دهنده مدل BULAT میباشد این تانک مجهز به بارگذار خودکار است و از این رو به سه خدمه نیاز دارد . راننده ، فرمانده و توپچی. یک تیربار کالیبر 30 نیز روی تانک نصب شده است که به صورت موازی و هم محور توپ قرار دارد و از داخل تانک کنترل می شود . یک تیربار کالیبر 50 نیز بر روی برجک تانک نصب شده است . این تانک می تواند 40 گلوله با خود حمل کند و همچنین در جاده های هموار دارای نهایت سرعت 65 کیلومتر در ساعت می باشد. نمونه هایی از این تانک که در مرحله دوم بهسازی شدند، در ارتش اوکراین با نامBULAT معروف هستند. نخستین نمونه های BULAT در سال 2005 وارد ارتش اوکراین شدند و در مجموع این تانک، تانکی با قابلیت رزمی مناسب می باشد و تانکی کارآمد و سبک و ارزان به شمار می رود. تانک T-64 تا کنون در جنگ افغانستان، جنگ اول چچن و جنگ کنونی در اوکراین به خدمت گرفته شده است و کشور هایی از قبیل مولداوی / قزاقستان / ازبکستان و بلاروس نیز از تانک فوق بهره برده و خواهند برد. و چند عکس زیبا از این شاهزاده روس در پایان جا دارد که از همکاری کمک رسانی به حقیر در باب ویرایش مطلب ازدو دوست عزیر و بزرگوار خودم تشکر ویژه ای داشته باشم. متشکر و ممنون که بنده رو تا پایان همراهی نمودید . تالیف/گردآوری/ ترجمه :عیسی رضا زارع با کمک و همکاری Goebbels و Siavash 75 EisaRezaZare Military.IR Copyright تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است

    الان راه حلش چی میشه خوب استاد ؟

دوست عزیز یقین داشته باش اگر کوچکترین لغزشی دقت داشته باش کوچک ترین لغزشی اگر تیم مذاکره کننده داشته باشه و بر سر مسایل موشکی و نظامی بخواد بده بستون کنه همین وضع رو سر ما پیاده میکنن خدا رو شکر دکتر ظریف کارکشته این کار هست و مورد وثوق  مقام معظم رهبری و مردم اما اگر کوچکترین بی احتیاطی بشه احتمال نود درصد برنامه لیبی رو سر ما پیاده میکنن این مسئله فراتر از زد و خورد های سیاسی هست 

به این میگن خلاقیت و استفاده حداکثری حالا یه همچین کارایی تو ایران که بهتر واصولی تر هست مورد انتقاد شدید هست و مضحک خطاب میشه

علت این که با دریچه پوشیده شده چی هست مثلا به خاطر کم شدن سطح مقطع راداری برای شانس کمتر شناسایی شدن هست یا مثلا چیزی تو این مایه ها ??

بنده هم تبریک عرض میکنم خدمتشون من الله التوفیق

به نام یکتای دانا    در خدمت شما هستم با این تاپیک در حوزه دریانوردی و ناو های پاسور سبک (corvett).   لطفا تا پایان با بنده حقیر همراه باشید     در طی درخواستی از سوی نیروی دریایی اندونزی به شرکت کشتی سازی DAMEN هلند مبنی بر خدمت گرفتن یک ناو پاسور سبک پروژه سیگما به این کشور پیشنهاد شد. با برسی ها لازم توسط نیروی دریایی اندونزی چهار فروند از این کلاس سفارش داده شد که بین سال های 2007 تا 2009 به این نیرو تحویل داده شد . تا کنون مبلغ این قرار داد به صورت رسمی ذکر نگردیده است . بعد ها شرکت DAMEN چند فروند از همین کلاس را به مراکش نیز صادر نمود /// شایان ذکر است که این شرکت با سابقه ای 90 ساله در این صنعت خضوری فعال داشته و همچنین سازنده شناور های کلاس هندیجان نیروی دریایی راهبردی ج.ا.ا و نیز شناور موشک انداز حمزه در دریای خزر ساخت همین کشور است  می باشد .   موتور و سیستم انتقال پیشرفته و هزینه نگهداری پایین و تعمیرات آسان  و همچنین قابلیت پایداری این ناو در تمامی شرایط جوی با توجه به شکل هندسی ناو یکی از دلایل اصلی پذیرفتن پیشنهاد شرکت DAMEN از سوی اندونزی بود .   نیروی دریایی اندونزی این ناو را به منظور مقابله با اهداف زیر سطحی ASW // عملیات جستجو و نجات SAR و از همه مهم تر ایجاد منطقه منحصر به فرد اقتصادی خریداری نموده است .       این ناو دارای 90.71 متر  طول // 13.02 متر عرض و 3.6 متر آبخور بوده و 80 خدمه را در خود جای میدهد . تناز این شناور 1700 تن اعلام شده است.   ناوهای پاسور سبک سیگما کلاس به خوبی مسلح شده اند و طراحی بدنه آنها به گونه ای است که بازتاب راداری این شناور را به شدت کاهش میدهد . هلند از نظر کشتی سازی یکی از کشورهای سرآمد دنیا است  . به دلیل استفاده گسترده از سامانه های دیجیتال و الکترونیک این ناو حتی با 20 نفر پرسنل قادر به اجرای ماموریتهای محوله است هرچند حداکثر پرسنل قابل حمل توسط ناو با توجه به امکانات زیستی موجود در این ناو پاسور 80 نفر است .    تسلیحات اصلی و پایه ای شامل :   موشک های اگزوست بلاک 3 به منظور مقابله با اهداف سطحی    موشک تترال به منظور مقابله با اهداف هوایی   یک توپ 76 میلیمتری با نواخت تیر 120 گلوله بر دقیقه    دو توپ 20 میلیمتری    دو  لانچر 3 تایی اژدر های 533 میلیمتری    سیستم های اخلال الکترونیکی ساخت تالس    2 لانچر دکوی به منظور مقابله با تهدیدات زیر سطحی         کلاس سیگما های اندونزی از رادار ها و سونار و سیستم های ارتباطی و رزمی ساخت تالس هلند بهره میبرند که در سال 2012 با قرار دادی به ارزش 60 میلیون یورو توسط همین شرکت به روز رسانی شده اند. چهار پرتابگر موشک اگزوست و یک قبضه توپ دو ماموریته کالیبر 76 میلیمتری به این شناور قدرت رزمی خوبی برای مقابله با اهداف سطحی میدهد . این شناور تنها در برابر اهداف هوائی برد بلند و برد متوسط توان مقابله ندارد اما با عنایت به اینکه معمولا با توجه به ماموریت محوله به اینگونه شناورها , در نزدیکی سواحل خودی به گشت و پاسداری از منافع کشورهای اندونزی و مراکش میپردازند دفاع هوائی آنها در برابر اینگونه تهدیدهای هوائی را شکاریهای مستقر در پایگاههای زمینی و موشکهای پدافند هوائی مستقر در مناطق ساحلی برعهده خواهند داشت .       این کلاس می تواند بواسطه وجود یک پد پذیرای یک فروند بالگرد با حداکثر وزن 5 تن باشد . نیرو محرکه این شناور توسط دو موتور دیزل SEMT Pielstick که هر کدام 8,910kW را تولید میکنند  تامین شده و این قدرت توسط دو شفت به دو پروانه انتقال داده میشود . حداکثر سرعت این ناو 28 نات بوده و میتواند با  18 نات سرعت 3000 ناتیکال مایل به دریانودی بپردازد            چند تصویر گرافیکی از قسمت فرماندهی سیگما کللاس های اندونزی :               منبع : انجمن ارتشی   تالیف /// گردآوری /// ترجمه : عیسی رضا   زارع   EisaRezaZare   کپی تنها با ذکر نام سایت و نویسنده بلامانع میباشد        پ ن  : دوستان لطفا نظارت داشته باشید و حتما نظرات با ارزش خود رو قرار بدین 

البته در برابر هواگرد های تا ارتفاع پست کارایی داره

خیلی جامع و خوب بود سیاوش جان    خسته نباشی

بسم الله الرحمن الرحیم   wasp در لغت به معنی زنبورمیباشد حال میخواهیم نگاهی به بزرگ ترین و یکی از گرانترین کشتی های آبی خاکی دنیا یعنی  wasp class  های ایالات متحده  داشته باشیم با من همراه باشید.   این کلاس ازناوها اولین آبی خاکی هایی  بودند که به طور همزمان برای هواپیمای  AV-8B Harrier II  و  هاورکرافت  LCAC  به صورت تخصصی طراحی و ساخته شدند.    ساخت سه فروند از این غول های بی شاخ ودم به طور متوسط برای هر فروند 750 میلیون دلار برای ایالات متحده خرج داشته است به همین جهت یکی از گرانترین ها در این کلاس میباشند.    واسپ کلاس ها پلت فرم خود را ازناوهای آبی خاکی کلاس Tarawa که قدیمی تر از کلاس wasp میباشند به ازث برده است اما با تغییراتی به این صورت که پل کشتی  دو طبقه پایین تر از عرشه پروازی است و قسمت هایی از قبیل :  مرکز فرماندهی  /  قسمت کنترل / قسمت ارتباطات درجایی قرار دارند که پرواز برای بالگرد ها مناسب باشند.      این ناوها قادر به حمل 2000 تفنگدار دریایی می باشند که قادرهستند آنها را بوسیله بالگرد ویا هاورکرافت در ساحل برای عملیات پیاده سازند همچنین توانایی  حمل 3 فروند  LCACs و یا 12 فروند LCMs در محفظه بزرگ و جادار 15.2  در 81 متری خودمی باشند همچنین قادراند است تا 61 دستگاه( AAVs (Amphibious Assault Vehicles را برای عملیات با خود حمل کنند.  این کلاس توانایی حمل انواع بالگرد ها از کبرا گرفته تا سی استالیون و هیویی و سی هاوک و همچنین حمل هواپیمای عمد پرواز هارییر را تا 8 فروند به صورت نرمال وتا 20 فروند در حالت بار گیری کامل را بواسطه وجود 9 نقطه برای فرود و پرواز بالگرد و دو آسانسور دارد .   کلاس واسپ ها بسته به ماموریت محوله و نوع عملیات می توانند آرایش هایی به قرار زیر را داشته باشند :   1- فقط و فقط 20 فروند هواپیما عمود پرواز AV-8B موسوم به هاریر در نقش ناو هواپیما بر و ایجاد پوشش هوایی به علاوه شش فروند بالگرد ASW    2- حمل 6 فروند هواپیما ی AV-8B/ دوازده فروند بالگرد تهاجمی//ترابری CH 46 / چهار فروند AH 1 سوپر کبرا / نه فروند CH 53 سی استالیون /چهار فروند  UH 1 N هیویی  برای عملیات در ساحل و پشتیبانی    3- حمل فقط وفقط 42 فروند CH 46 تهاجمی // ترابری   این کلاس قادر به حمل 5 دستگاه تانک M1 آبرامز و 25 دستگاه  AAV7A1 armored personnel carriers و هشت عراده توپ 155mm M198 و 68 کامیون پشتیبانی میباشد    این کلاس با قطاری که سرعت آن 183 m/min  است میتواند بار خود را تحویل دهد همچنین می تواند آنهارا از درب بارگیری عقب خود تخلیه کند  ناو های فوق می توانند در نقش پیمارستانی نیز عمل کنند و با 600 تخت خواب و 6 اتاق عمل کاملا مجهز به پشتیبانی مجروحین شتافته و آنها را در محل در گیری مداوا کنند کلاس واسپ جایگزین کلاس تاوارا شد که اولین آن در سال 1985 و آخرین کلاس wasp در سال 2008 تحویل نیروی دریایی ایالات متحده شدند. آخرین فروند این کلاس  USS Makin Island نام دارد که یکی از پیشرفته ترین کشتی های آبی خاکی حال حاضر می باشد        ناو هشتم از این کلاس ( USS Makin Island (LHD-8 در سپتامبر سال 2006 به آب انداخته شد و نیروی دریایی آمریکا در نوامبر سال 2008 از کارخانه سازنده تحویل گرفت و به طور رسمی از سال 2009 وارد خدمت شد. سازنده این ناو ، شرکت کشتی سازی Ingalls بود که در سال 2005 از توفان معروف کاترینا دچار خسارات فراوان شد. ولی امروزه به کار عادی خود ادامه میدهد. در این ناو تغییرات قابل توجهی نسبت به هفت ناو قبلی صورت گرفته است که به طور مختصر شرح میدم : اولین تغییر مربوط به جایگزینی توربیتهای بخار با توربینهای گازی میشود. (توربین گازی به جای استفاده از بخار آب از هوای داغ استفاده میکند و همچنین هزینه نگهداری توربین گازی از توربین بخار کمتر است. توربین گازی عمر بیشتری هم دارد). این توربین پیشفته ساخت شرکت Northrop Grumman و با نام LM2500+ میباشد. دومین تغییر مربوط به اضافه کردن سیستم اطفا حریق آب افشانی میشود. بقیه تغییرات مربوط به سیستمهای الکتریکی و کنترلی ناو و حتی پروانه میشود که کلاً تعویض شدند. کل این تغییرات باعث کاهش نیروی انسانی و هزینه های جاری در این ناو شد. ناوهای فعال و محل خدمت : LHD-1) USS WASP)در بندر نورفولک  LHD-2) USS ESSEX) در بندر ساسبو در ژاپن  LHD-3) USS KEARSARGE) نورفولک LHD-4) USS BOXER) سان دیگو  LHD-5) (USS BATAAN) نورفولک LHD-6) USS BONHOMME RICHARD) سان دیگو  LHD-7) USS IWO JIMA) نورفولک  LHD-8) USS Makin Island)     مشخصات کلی   ورود به خدمت 1985   خدمه 1208 نفر   طول 253.2 متر    جابه جایی در حالت فول 41150 تن    سرعت 22 گره دریایی    برد 17594 کیلو متر با سرعت 18 گره دریایی    نیرو محرکه : دارای 2توربین بخار  هر کدام به توان 70000 اسب بخار    تسلیحات : لانچرهای MK 29 برای NATO SEA SPAROW 3 قبضه MK 15 فالانکس 20 م م  8 قبضه تیربار MK 33 کالیبر 50. سیستم CHAF ( پارزیت انداز ) از نوع AN/SLQ-49 سیستم پرتاب اژدر AN/SLQ-25 NIXIE سیستمهای الکترونیکی و رادار : سیستم EW از نوع AN/SLQ-32(V)3 یک رادار اکتشافی AN/SPS-48 یک رادار اکتشافی AN/SPS-49(V)7 یک رادار AN/SPS-64 یک رادار AN/SPS-67 سیستم رهگیری / اکتشافی AN/SYS-2 سیستم هدف یابی MK23 سیستم کنترل آتش MK 91 سیستم کنترل آتش CHAF MK36       منبع   تالیف // گردآوری // ترجمه : عیسی رضا زارع     تصاویر به گالری منتقل شد تاپیک منتقل شد به دلیل تکراری بودن بعد از پایین آمدن از اسکرول سایت ادغام می شود Commandant

مثل این که مشکل بر طرف شده الان من با موبایل و بدون هیچ برنامه یا چیزی و بدون تغییر چیزی وارد شدم

ایران دو تا از بهترین پرنده های لجستیکی رو در اختیار داره البته به همراه آنتونوف ها 72/74 کسی از دوستان سرنوشت آنتونوف های 72/74 که به دستور رئیس جمهور زمينگير شدن خبر داره

ناو ههواپیمابر تعداد بيشتري میتونه هواگرد حمل کنه همچنین پیشرفته تر هم هستن و از پيشزان ها اتمی استفاده ميکنن

بهتر بود به جای لفظ ناوچه از ناو پاسور سنگین استفاده ميکردين چون هم خوانی بیشتری با فريگيت داره

سلام دوست عزیز اون سازه که بیشتر جنبه ماکت داشت نه چیز دیگه توانائیش به گفته دریا دار سیاری در نداجا وجود داره چون ایران پروژه هایی ممثل افرا مکس رو ساخته اما با توجه به استراتژی ایران که دفاعی هست فعلا چنین ناو هایی لازم نیست

الان این تمجید بود یا تحقیر ?? شاید ذوالفقار به مراتب از آرجون بهتره باشه حداقلش اینه که کسی فناوری ساختش رو نميدونه نه مثل ارجون که اسرائیل سیر تا پيازش رو میدونه

هند کم کم داره به کمک اسرائیل و روسیه به خطر خیلی جدی تبدیل میشه و ظاهرا قصد داره به چین و روسیه برسه چه در نیروی زمینی ، هوایی و یا دریایی گفته میشه که ارجون مارک 2 از سیستم های مرکاوا استفاده میکنه

http://www.military.ir/forums/topic/28913-آشنایی-با-ناو-های-آبی-خاکی-wasp-class-ایالات-متحده/#entry430490 يه سر به تاپيک بالا بزن منظور شما یه همچین چیزی هست که حداقل 15 سال دیگه برا ما دست نیافتنی هست