تاپیک بسیار بسیار عالی ، علمی ، تخصصی و پر محتوا بود و واقعا لذت بردم . مخصوصا مطالب ارزنده برادران عزیز M-ATF و اسکای هاک و مرتضی313.   خیلی برام جالب بود که یه نکته مهم رو دوستان در تحلیل هاشون در نظر نگرفته بودن و حتی کوچکترین اشاره ای هم بهش نشد. این مساله که موشک های سامانه HQ-16 و صیاد-2 در سامانه تلاش و محراب ، شباهت بسیار زیادی به موشک استاندارد دارند، اصلا عجیب نیست . چون که پلتفورم پایه ای هر دوتاشون موشک استاندارد هست و فقط بالک های دُم شبیه به طائر هست.   عکس های سامانه HQ-16 : http://www.china-defense-mashup.com/hq-16-sam-missile-in-2014-zhuhai-air-show.html   قطر هر دو مانند خانواده استاندارد 34 سانتیمتر هست ، در حالی که موشک طائر-2 در سامانه رعد که از روی موشک 9M317 سامانه بوک ساخته شده ، دارای قطر 40 سانتیمتر و باله های بزرگ و بلند. حتی نمونه جدید این موشک یعنی 9M317ME که در سامانه دریایی اشتیل استفاده میشه ، دارای قطر 36 سانتیمتر هست و کاملا بی شباهت به دو مورد مذکور.   خوب حالا اون موشکی که شباهت بسیار زیادی به صیاد-2 داره چیزی نیست جز موشک بالستیک کوتاه برد SY-400 که 7 سال متوالی هست در نمایشگاه " ژوهای " چین به نمایش درمیاد و نظرات بسیاری از کارشناسان و منتقدین رو به خودش جلب کرده .   طول ، اندازه بالک دم و بسیاری از ویژگی های دیگرش شبیه به موشک صیاد-2 هست. فقط قطرش از 34 سانتیمتر استاندارد به 40 سانتیمتر ( مانند 9M317 ) افزایش پیدا کرده . همچنین زاویه انحنای دماغه موشک در SY-400 کمی تُندتر و تیزتر از صیاد-2 هست.   به اضافه این که ظاهرا به دلیل برخی ملاحظات آیرودینامیک که مستقیما به نوع و تفاوت کاربرد این دو موشک مرتبط هست ، تفاوت های مختصر و جزئی بین این دو وجود داره . و جالبه که بدونید این موشک هیچ ارتباطی با موشک های سامانه بوک نداره و به گفته برخی منابع ، از فناوری های موشک SM-4 یا RGM-165 LASM ساخت ریثیان استفاده کرده که در سال 2002 تولید آن کنسل شد.             منابع درباره SY-400 :   http://missilethreat.com/missiles/sy-400-400-mod/ http://www.military-today.com/missiles/sy_400.htm http://trishul-trident.blogspot.com/2014/11/glimpses-of-10th-airshow-china-expo-at.html http://trishul-trident.blogspot.com/2012/11/highlights-of-airshow-china-2012-in_15.html   منابع SM-4 : http://www.globalsecurity.org/military/systems/munitions/lasm.htm http://www.deagel.com/Standoff-Weapons/Standard-SM-4-LASM_a001148010.aspx http://www.designation-systems.net/dusrm/m-165.html

ویرایش شد .

خرید 2 سامانه ایجِس توسط ژاپن   هفته گذشته وزارت خارجه آمریکا ، موافقت خود مبنی بر فروش احتمالی 2 سامانه رزمی ایجِس از گونه 7 و 8 به همراه سامانه تسلیحاتی زیرِ دریا و متعلقات جانبی ، به ارزش تقریبی 1.5 میلیارد دلار را اعلام و برای تایید به کنگره ارائه کرد.   درخواست خرید دولت ژاپن شامل این موارد است : 2 مجموعه سامانه تسلیحاتی ایجِس از گونه MK 7 و 2 مجموعه سامانه تسلیحاتی زیرِ دریا از گونه AN/SQQ-89A ، تجهیزات جانبی و خدمات آموزشی و تمرینی. این تجهیزات و خدمات در یک بازه زمانی 6 تا 7 ساله ، در اختیار ژاپن قرار خواهد گرفت.   خرید این تجهیزات ، برای به کارگیری در 2 ناوشکن جدیدِ در حال ساختِ ژاپن انجام میگیرد .هنوز نام مشخصی برای این کلاسِ ناوشکن انتخاب نشده ولی به گفته مقامات ژاپنی ، گونه بهینه سازی شده از کلاس آتاگو میباشد که از یک موتور پیشران تماما جدید و پیشرفته برخوردار خواهد بود.   ابزار پشتیبانی نصب ، تجهیزات آزمایشی تخصصی ، خدمات فنی-مهندسی-کمکی ، قطعات یدکی ، سامانه ها و ادوات آموزشی و ساخت و حمل و نقل ، همگی در جریان این قرارداد ، ارائه خواهند شد.   تجهیزات و وسایل اصلی مورد خریداری :   2 مجموعه مجزا سامانه تسلیحاتی ایجِس ، شامل رادار SPY-1D به همراه نرم افزار رایانه ای  ،  پردازشگر سیگنال چند کاره  ،  نمایشگر عمومی  ،  سامانه انتقال دیجیتال تصویری  ،  زیرساخت محاسبه گر  ،  سامانه کنترل آتش MK 99  ،  آنتن بشقابی روشن سازی هدف SPG-62A  ،  سامانه تایید نابودی هدف و محفظه ضبط داده های تسلیحات  ،  سامانه تشخیص دوست از دشمن  ،  سامانه دفاعی پرتاب اهداف فریب  ،  سامانه نظارتی و ارتباطی زیرِ دریا  ،  آنتن ارتباطی GPS  ،  حسگر درونی و ناوبری  ،  سامانه رادیویی به اشتراک گذاری داده  ،  سامانه پرتابگر عمودی MK 41 با توانایی پرتاب موشک SM-3  ،  سامانه تامین نیروی الکتریکی و هیدرولیک  ،  تجهیزات ارتباطی فیبر نوری  ،  سامانه جستجوگر الکترواُپتیکال MK 20  ،  رادار SPQ-9B .   این قرارداد به منظور تقویت روابط و همکاری های نظامی با ژاپن که از متحدین مهم در شرق آسیا میباشد ، انجام میشود و هیچ کشوری را تهدید نکرده و توازن قوا در منطقه شرق و جنوب شرق آسیا را بر هم نخواهد زد.   پیمانکار و تامین کننده اصلی این قرارداد ، کمپانی لاکهیدمارتین است و صنایع بزرگ ژاپنی از قبیلِ NEC ، میتسوبیشی و فوجیتسو  بخش های مختلفی از تجهیزات را تامین خواهند کرد.   http://www.dsca.mil/major-arms-sales/japan-ddg-guided-missile-destroyer-7-and-8-aegis-combat-system-acs-underwater   تاپیک معرفی ناوشکن آتاگو : http://www.military.ir/forums/topic/5236-%D8%B3%D8%B1%DB%8C-%D9%86%D8%A7%D9%88%D8%B4%DA%A9%D9%86%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%DA%A9%D9%84%D8%A7%D8%B3-atago/

خرید مهمات به ارزش 500 میلیون دلار توسط عربستان   دو هفته پیش ، وزارت خارجه آمریکا  ، موافقت خود مبنی بر فروش مهمات به نیروی زمینی عربستان را اعلام و برای بررسی و تصویب ، به کنگره ارائه کرد.  درخواست خرید عربستان شامل موارد زیر میباشد :   یک میلیون قبضه نارنجک اسلحه پرتاب 40 میلیمتری M430  ،  شصت هزار قبضه گلوله ضدتانک 105 م م M156A1 در مدل رَدگُذار ، شصت هزار گلوله 155 م م M107 .   موارد اضافی شامل : گلوله 7.62م م M62 از نوع TLC  ،  گلوله کالیبر 50 در انواع ضد زرهِ آتشزا و ضد زرهِ آتشزای رَدگذار  ،  گلوله 25 م م M792 از نوع شدیدالانفجارِ آتشزایِ رَدگذار  ،  گلوله 30 م م M789   ،  خمپاره 81 م م M889A2  ،  راکت هایدرا 70  ،  گلوله توپ 105 م م  ،  شارژ پیشران گلوله توپ 155 م م M4A2  ،  شارژ پیشران گلوله توپ 155 م م M3A1  ،  گلوله M82  ،  خرج تخریبی-پاکسازی انفجاری بَنگلور  ،  مین ضد نفر کلِی مور M18  ،  نارنجک ترکشزای M67  ،  چتر پرتاب هواییِ سقوط آزاد حمل بار و مقادیر زیادی از لوازم یدکی و جانبی .   این فروش محصولات نظامی به منظور افزایش توانمندی دفاعی نیروی زمینی عربستان در برابر فعالیت های خصمانه نیروهای حوثی در مرزهای جنوبی عربستان ، اجرا میشود .    http://www.dsca.mil/major-arms-sales/kingdom-saudi-arabia-ksa-ammunition-royal-saudi-land-forces-rslf

آخرین اخبار از ADVANCED GUN SYSTEM و LRLAP :   در ماه فوریه سال 2014 ، نیروی دریایی آمریکا در جریان اعطای قراردادی به ارزش بیش از 19 میلیون دلار به کمپانی BAE ، ساخت بخش های سخت افزاری توپ AGS را سفارش داد . این بخش ها شامل : روکشِ مخزن مهمات طبقه بالایی ، سامانه خنک کاری توپ ، دکل مرکزی و خدمات فنی مرتبط میباشد. کار بر روی این قرارداد در کارخانه های BAE واقع در ایالت های کِنتاکی ، مینه سوتا و آلاباما انجام میگیرد و در آغاز سال 2018 ، باید کار به اتمام رسیده باشد.   همچنین در اواخر ماه آگِست سال 2014 ، دفتر فرماندهی سامانه های دریاییِ نیروی دریایی آمریکا ، برنامه های تولید LRLAP در بازه زمانی سال های 2015 تا 2019 را اعلام کرد که دربرگیرنده فراخوان شرکت در مناقصه به منظور تامین خدمات جانبی پرتابه LRLAP به کمپانی لاکهیدمارتین ( سازنده اصلی ) میباشد.   خدماتی از قبیل : بسته بندی و جایگذاری پرتابه و راکت پیشران درون جعبه ویژه مهمات به صورت مجزا ، ارزیابی و نمونه برداری از مهمات ، مجموعه اطلاعات فنی ، آزمایشات اولیه ، خدمات مهندسی و امور مرتبط .   http://www.defense.gov/Contracts/Contract.aspx?ContractID=5228 https://www.fbo.gov/index?s=opportunity&mode=form&id=8edd06c636d43c01ef6d7109bd83f912&tab=core&_cview=0     تاپیک تخصصی ناوشکن ZUMWALT موجود در سایت میلیتاری : http://www.military.ir/forums/topic/22907-%D8%B2%D8%A7%D9%85%E2%80%8C%D9%88%D8%A7%D9%84%D8%AA%D8%8C-%D9%86%D8%A7%D9%88%D8%B4%DA%A9%D9%86%DB%8C-%D9%BE%D9%86%D9%87%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%DA%A9%D8%A7%D8%B1-%D8%A7%D8%B2-%D8%AF%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D8%AE/

موضوع کاملا غیر مرتبط با بحث اصلی هست ، ولی به دلیل این که اساتید دچار اختلاف نظر شدند ، لازم دیدم تا مطرح بشه . پیشاپیش از همه خوانندگان تاپیک ، عذر خواهی میکنم.     کاملا با فرمایش برادر محمد موافقم . برادر حامدوف هم اشاره کردند .    این حرف ، حرفِ بنده نیست . بسیاری از کارشناسان نظامی دنیا و حتی در بلوک شرق ، عقیده دارند که پلتفورم خانواده استاندارد ، بهترین ، قابل اعتمادترین ، قابل ارتقا ترین و قابل توسعه ترین موشک در طول تاریخ صنعت موشکی تا به امروز است.    هیچ موشک دیگری رو نمیتونید با استاندارد مقایسه کنید که در طول بیش از 50 سال به صورت پیوسته و متوالی ، ارتقا و بهینه سازی داده بشه و همچنان شکل ظاهریش ثابت بمونه . RIM-2D که در سال 1959 وارد خدمت شد تا RIM-161 که ضد بالستیک هست.        قطر 34 سانتیمتر بدنه اصلی ، پهنای بال و بالک های دُم ، قطر بوستر و میزان انحنای دماغه ، همگی در طول این 50 سال ثابت مونده اند . ولی RIM-2 تریِر که زمانی که حداکثر تواناییش ، هدف قرار دادن ِ هواپیماهای ضعیف و کُند رو در فاصله 35 کیلومتری بود ،  الان به موشک SM-3 BLOCK1B رسیده که میتونه سرجنگی یه IRBM رو در فاصله 700 کیلومتری و در ارتفاع 500 کیلومتری ، هدف قرار بده .تازه نسل بعدیش هم بماند.   در پروژه موشک محراب هم کارای بسیار بزرگی انجام شده و حداقل از برادرانِ مدیر و باسابقه سایت میلیتاری انتظار میره که ، درباره زحمات و تلاش های شبانه روزی عزیزانی که خون دِل خوردن تا این پروژه به ثمر برسه ، با این لحن صحبت نکنند.    اگر نتایج خوبی به دست نیومده ، مشکل پلتفورم استاندارد نیست ، این همون استاندارد به درد نخوری هست که الان رسوندنش به اونجایی که روسیه ازش وحشت داره و دکترین نظامیش رو به خاطرش تغییر میده . پس خواهشا تو سَرش نزنیم و نگیم شانسی نداره و از این حرفا . اگر این شانسی نداره ، پس شاهین و شلمچه و حرز نهم و ..... چه حرفی برای گفتن خواهند داشت ؟    موضوع کمبود بودجه و مدیریت نا به سامان ، بحث جدایی هست و نباید با مسائل دیگه اشتباه گرفته بشه.

خواهش میکنم برادر . ما کم سوادها ، حالا حالاها باید درس هایی رو که از استادانی مثل شما یاد گرفتیم ، پس بدیم.   دقیقا همین طوره ، این نوع نگاهِ کلان و هوشمندانه به ماهیتِ جنگ ، رزم ، تسلیحات و اهداف ، به خوبی در کشورهایی مثل آمریکا دیده میشه . آدم بعضی وقتا حیرت زده میمونه که این لامصبا اصلا چه جوری دارن به کُلّ ماجرا نگاه میکنن و اصلا این چیزا چه جوری به ذهنشون خطور میکنه .    انشاالله روزی برسه که شاهد چنین رویکرد و نگاهی در نیروهای مسلح و صنایع دفاعی خودمون باشیم.

برادر گرامی ، شما فرض کن همین الان 10 تا شناور در کلاس جماران داریم و به اون منطقه اعزام میکردیم ، به نظر شما میتونستن جلوی ناوگان دریایی آمریکا و بقیه کشورهای عربی کار مفیدی از پیش ببرن ؟ قطعنامه شورای امنیت رو چه کار کنیم ؟

  به دلیل چند تا بند مهم که در متن پیمان نامه تسلیم ژاپن در برابر آمریکا در پایان جنگ جهانی دوم ، عنوان شده بود که چند سال بعد به صورت کاملا داوطلبانه و اختیاری به تصویب مجلس نمایندگان و سنای ژاپن رسید و به صورت قانون در اومد و همین الان هم بخش مهمی از قانون اساسی ژاپن رو تشکیل میده . توجه کنید که با استناد به متن " سیاست کلان دفاعی ژاپن " که توسط سایت اینترنتی وزارت امور خارجه این کشور منتشر شده ، این محدودیت ها به سورت صریح و روشن ، خودخواسته ، اختیاری و در جهت حفظ منافع ملی ازش نام برده میشه .   البته در طول سالیان گذشته ، تعدیلات گوناگون و بسیاری بر روی کیفیت و کمیت این محدودیت های خود خواسته صادرات تسلیحاتی صورت گرفته که اتفاقا آخرین و اساسی ترینش همین پارسال همین موقع بود. اونم در جریان قرارداد فروش سامانه پاتریوت به قطر که قرار شد برای موشک های PAC-2 GEM-T ساخته شده توسط ریثیان ، یک جستجوگر تصویرساز فروسرخ اضافی در نظر گرفته بشه و وظیفه ساختش رو کمپانی میتسوبیشی ژاپن بر عهده گرفت. که پس از ساخت ، بر روی دماغه موشک ها نصب و به قطر تحویل داده بشه. و به موازاتش ژاپن در مرحله توسعه و طراحی گونه بهینه ای از موشک هوا به هوای اروپایی مِتِئور شرکت کنه.   http://www.mofa.go.jp/policy/un/disarmament/policy/ http://www.mofa.go.jp/policy/un/disarmament/policy/annex1.html https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&cad=rja&uact=8&ved=0CB0QFjAAahUKEwjDz-awip7HAhUD0h4KHbWKBAc&url=http%3A%2F%2Fcsis.org%2Ffiles%2Fpublication%2F150331_Sato_JapanArmsExport.pdf&ei=o17IVYPyO4Oke7WVkjg&usg=AFQjCNGbkIPKFJHQgGsVgkDZnIJuKLgaSg&sig2=x4dGWnhW7tStwgGytlzoXA

خوب اول از همه خدمت همگی دوستان سلام عرض کنم و به خاطر بحث های داغ و جالبی که صورت گرفت تشکر کنم. با وجود این که بنده مهندس کشاورزی در گرایش زراعت و اصلاح نباتات هستم ، تا اینجای تاپیک نظری ندادم و منتظر شدم تا نظرات دوستان رو به دقت مطالعه کنم.   میخوام یه مثال بسیار مشابه بزنم . حدود 100 سال هست که مقامات و مردم آمریکا در فکر انتقال آب شیرین دریاچه گریت لِیک ( شامل دریاچه های سوپِریور ، میشیگان ، هیوران ، اِری و اُنتاریو ) به مناطق مرکزی و خشک و بیابانی آمریکا که در ایالت های آریزونا ، یوتا ، نوادا ، نیومکزیکو ، کالیفرنیا و بخش های محدودی از تکساس قرار داره ، هستند.   از حدود سال های دهه 70 میلادی این تلاش ها بیشتر هم شده که در مقابلش با مقاومت سرسختانه گروه های دوستدار و محافظ  محیط زیست و اهالی محلی ایالت های همجوار با این دریاچه ها یعنی مینه سوتا ، ویسکانسین ، میشیگان ، ایلی نوی ، اوهایو و نیویورک ، مواجه شده .   جالبه بدونید که دریاچه گریت لیک ، 21% آب شیرین موجود در سطح تمام دنیا رو تشکیل میده و کیفیت و مرغوبیت آبش ، از بسیاری از آب های معدنی موجود در فروشگاه های دنیا هم بالاتر و بهتره. در سالیان گذشته تحقیقات و پژوهش های مفصلی از طریق نهادها و سازمان های دولتی و خصوصی و حتی خارجی بسیاری بر روی برنامه انتقال آب این دریاچه ها به مناطق خشک آمریکا صورت گرفته که بعضی از اونا چندین سال و با هزینه های چندصد میلیون دلاری انجام گرفته اند.   در نهایت بسیاری از دانشمندان حوزه آب و محیط زیست گفته اند که هزینه ساخت و به کارگیری تاسیسات عظیم آب شیرین کن در ایالت های کالیفرنیا و تکزاس و شیرین سازی آب شور اقیانوس آرام و خلیج مکزیک و انتقال آب شیرین شده به مناطق خشک مرکزی تر ، هزینه به مراتب کمتری داره از ساخت کانال انتقال آب از دریاچه های گریت لیک به این مناطق.   موضوعات مهمی چون حق مالکیت آب دریاچه نیز میان ایالت های آمریکا و میان دولت فدرال آمریکا با مقامات کانادا به وجود اومد که بر پیچیده شدن مساله اضافه کرد . نظر رئیسان جمهور آمریکا هم بسیار متفاوت با یکدیگر است و یکی موافق انتقال و دیگری مخالف هست . کنگره هم در این شرایط نمیتونه تصمیم درست وپایداری بگیره .    در مجموع ، این داستان انتقال آب در آمریکا هم سَرِ دراز داره و در طول سالیان متمادی ، بسیار مفصّل و پر فراز و نشیب بوده.   و نکته جالب اینه که با شدت گرفتن و طولانی شدن دوره خشکسالی در 5 سال گذشته در مناطق جنوب غربی آمریکا ، دوباره زمزمه ها برای انتقال آب در همین چند ماه گذشته بیشتر شده و بعضی منابع غیر رسمی ، از آغاز پروژه ساخت لوله انتقال آب به قطر 1 متر ، خبر داده اند که قراره به طول 2000 کیلومتر ساخته بشه و به آریزونا وصل بشه و در مسیرش ، ایالت های نیومکزیکو ، نوادا و کالیفرنیا رو سیراب کنه .   این صحبت ها هنوز از سوی مقامات رسمی دولتی تایید نشده.   حالا مساله اینجاست که کشوری مثل آمریکا با توان مالی ، اقتصادی ، علمی ، پژوهشی ، تجهیزاتی ، نیروی انسانی و ..... بسیار قدرتمندتر در مقایسه با خودمون ، چندین سال هست که برای چنین پروژه ای داره دست دست میکنه و ظاهرا هیچ رغبتی به انجامش نداره . تازه مشکل تغییر ارتفاعات ناگهانی و شدید مسیر انتقال رو هم مثل کشور ما ندارند و در نتیجه کار عمرانی به مراتب کم هزینه تری مورد نیاز اون منطقه هست.     منابع خوبی هم به این مسائل پرداخته که عزیزان حامی طرح انتقال رو به مطالعه اونا دعوت میکنم : http://www.ecomythsalliance.org/2014/03/water-myth-get-more-elsewhere/ http://www.watershedcouncil.org/water%20resources/great%20lakes/threats-to-the-great-lakes/great-lakes-water-use-and-diversion/ http://michiganradio.org/post/here-are-2-reasons-why-drought-california-wont-open-door-great-lakes-water http://blogs.mprnews.org/updraft/2015/04/water-is-the-new-oil-piping-lake-superior-water-west/ http://www.freep.com/story/news/local/2015/04/19/michigan-great-lakes-water/25965121/ http://www.briancabell.com/lake-superior-water-headed-to-the-southwest/   با تشکر از عنایت و توجه شما.

  بازم از شما برادر گرامی تشکر فراوان میکنم بابت اطلاعات سودمند . همه عرائض شما روی سرِ ما جا داره و در صحت و سقمش هیچ شکی وجود نداره .   بنده نه تحصیلاتی در رشته های مرتبط با الکترونیک و مخابرات و.... دارم و نه تا این لحظه یه رادار رو با دست لمس کردم. ( البته به جز اون رادار اسقاطی چسبیده به پُل روی دریاچه باغ موزه دفاع مقدس ) ولی به هر حال مطالعات آزاد به اندازه وقت و توانم در این زمینه داشتم .   بحث اساسی اینجا همون طوری که اشاره کردم و منابعش به وفور یافت میشه ، سرعت اهداف هست .  فرمایش شما در باب اهداف میکروداپلری در کلاتر قوی کاملا درسته ، ولی تا چه میزان ؟ در حد 50 کیلومتر در ساعت ؟   اگر جواب مثبت هست ، به چه ترتیبی پهپادهای کُند و کوچک رو از پرندگان دریایی تشخیص و تمییز میده ؟ یعنی SPS-48E که فناوریش به اوایل دهه 80 برمیگرده و از سال 1993 نصب و جایگزینیش با مدل قدیمیش آغاز شده ، میتونه در هر لحظه که با یک یا چند پرنده مواجه میشه ، تکنیک های پردازشی و فرمیشن پالس ارسالیش رو تغییر بده ؟   والا خود سازنده این رادار یعنی کمپانی EXELIS هم چنین ادعایی رو مطرح نکرده و هیچ اشاره ای به آشکارسازی هواگردهای سرعت آهسته نداشته. http://www.exelisinc.com/solutions/SPS-48-Radar/Pages/default.aspx http://www.navy.mil/navydata/fact_display.asp?cid=2100&tid=1250&ct=2   TPY-2 و SPY-1D و SPY-4 در رادار DBR زوموالت و سنتینِل و آپار و سَمپسون و تومبستون و گرِیوستون و ...... هم مدعی چنین توانایی نشده اند .   حداقل بنده راداری رو نمیشناسم که همین الان در دنیا عملیاتی باشه و چنین ادعایی رو مطرح کرده باشه . حالا با شیوه های نرم افزاری یا سخت افزاری.   بازم تاکید میکنم ، اون 3 تا راداری که مثال زدم ، تنها رادارهای شناخته شده هستند که مشخصا و به طور تخصصی برای کشف و رهگیری اهداف بسیار آهسته و کوچک ساخته شده اند . شاید رادارهای دیگری هم موجود باشند که بسیار خوشحال و سپاسگذار میشم اگر شما معرفی بفرمایید.   اسرائیل هم به این دلیل کشف کرد که تعداد نامعلوم و احتمالا بسیار زیادی از انواع RPS-42 و RHS-44 رو در اختیار داره و در مناطق مختلف به صورت پراکنده عملیاتی کرده . نمونه این رادار در هیچ کشور دیگری تاکنون ساخته نشده و خود آمریکا هم همون طور که در ارسال قبلی عرض کردم ، این رادار رو در تعداد نامعلوم خریده که تازه بفهمه قضیه چی به چیه.    کمپانی RADA از اون مجموعه های صنعتی-نظامی مرموز ، بی سر و صدا و مارمولکِ اسرائیلی هست که باور بفرمایید تا همین 2 سال پیش اصلا و ابدا نمیشناختمش در حالی که 45 سال سابقه فعالیت داره.   اگر ناو جورج بوش هم این رادار رو در اختیار داشت ، قطعا پهپاد ما رو شناسایی میکرد. ___________________________   بنده هم درست مثل شما بزرگوار ، هیچ اصراری روی نظریه خودم ندارم و قضاوت رو به مخاطبان بحث میسپرم. شاد و سلامت در پناه خدا باشید.

  ببینید برادر گرامی ، اصولا آمریکایی ها در حال حاضر و آینده نزدیک ، هیچ برنامه ای برای درگیری و نابود کردن راکت های کوتاه برد و کم ارزش ( به لحاظ مالی ) مثل همین 107mm رو ندارند. شاید 15 سال دیگه یه فکری هم برای اون بکنن. اما نکته اینجاست که از نظر دُکترین آنتی سوارم اونا ، تهدیدات پرسرعت و مانورپذیر یعنی همین قایق های تندرو ، باید در بیشترین فاصله ممکن نابود بشن.   مثلا بُرد لانگبو حدود 5.5 کیلومتر هست و فرض کنید قایق های تندروی ما از فاصله 5 کیلومتری بخوان اقدام به پرتاب راکت کنند. سیر اتفاقات این جوری پیش میره که ، اهداف سطحی کوچک یا خارج از دید افقی رادارها و سنسورهای ناوها ، توسط شبکه گسترده و به هم پیوسته ای از پهپادها ، بالگردها ، هواپیماهای بزرگ شناسایی و جنگنده ها ، کشف ، شناسایی و نشانه گذاری میشن و خیلی قبل از این که به محدوده خطر و افق راداری ناوها برسند ، مختصات دقیقشون رو به شناورهای اسکورت ناوهای هواپیمابر موجود در اون منطقه میدن و اونا به صورت NLOS اقدام به درگیری میکنند.   پس صورت مساله رو همون اول پاک میکنند. در ضمن توجه داشته باشید که جنگنده های موجود در ناوهای هواپیمابر هم ، به تنهایی میتونن بخش بزرگی از تهدیدات سطحی رو با موفقیت هدف قرار بدن.   اما در مورد موشک های ضدکشتی پرتاب شده از سمت ساحل یا قایق ها و شناورهای ما ، سامانه مدیریت نبرد ایجس به اندازه ای هوشمند هست که میتونه همه تهدیدات رو پوشش بده ، طبقه بندی کنه و واکنش مناسب رو در سریع ترین زمان ممکن نشون بده. حالا میخواد تهدید از نوع بالستیک باشه یا کروز یا قایق تندرو . درباره موشک های خانواده استاندارد به اندازه کافی و وافی مطلب در سایت موجود هست و فکر نمیکنم نیازی به توضیح دوباره باشه. در آینده میان مدت هم با روی کار اومدن تسلیحات لیزری به صورت انبوه ، کار برای تهدیدات مهاجم خیلی سخت تر میشه.   ولی باز در همین مورد هم اولویت بر نابودی لانچرهای پرتابگر ، قبل از پرتاب هست که به وسیله موشک های تاماهاک شناورها ، تسلیحات جنگنده ها و بمب افکن ها و در آینده نزدیک ، توسط توپ های فوق بلند بردِ 155 میلیمتری AGS و موشک های LRASM و در آینده دور توسط رِیلگان ها هدف قرار میگیرند.   ولی هنوزم در برابر مین ها قدرت دفاعی کمتری دارند ک هالبته برای اون هم دارن سرمایه گذاری های عظیمی روی زیردریایی های بدون سرنشین میکنن تا مین ها رو در تعداد انبوه و با سرعت کشف و خنثی کنه.   متاسفانه سیستم دفاعی ناوگان دریایی آمریکا به صورت خارق العاده ای توانمند هست و هر روزی که میگذره ، نقطه ضعف هاشون رو پیدا میکنند و برای رفعش اقدام میکنند.

  از شما برادر الکترو آفیسر عزیز به خاطر اطلاعات مفیدی که در اختیار بنده گذاشتید بسیار بسیار سپاسگذارم .   اما در مورد رادار SPS-48E . بنده هم در ابتدا اون مطلب FAS رو دیدم و در کمال احترام نسبت به نظر شما ، با توجه به این که تجربه و ارزیابی های چند ساله بنده ، به من ثابت کرده که اطلاعات این سایت بسیار پراکنده ، با اشکالات محتوایی و تایپی بسیار و بدون منابع مشخص معتبر و موثق هست ، از پایه و اساس در سرچ های خودم نادیده میگیرمش و ازش رد میشم.   و به غیر از فاس ، هیچ منبع دیگری که چنین ادعایی را مطرح کرده باشه پیدا نکردم.   اون ادعای فاس هم درباره SPS-48 یه دروغ بزرگ و چرند هست مثل بسیاری دیگه از مطالب گوهربارش. من همیشه گفتم اگر کسی یا منبعی حرف دروغ و خزعبلی گفت ، وظیفه من هست که اونو عنوان کنم و در مقابلش اگر حرف راست و بی غرض زد ، اونم باید عنوان کرد . حالا میخواد دشمن باشه ، باشه هیچ اشکالی نداره.   مثلا همین الان یه منبع پیدا کردم که E BOOK هست . کتاب " سامانه های تسلیحات دریایی جهان " نوشته  نُرمَن فریدمَن  معروف که توسط انتشارات موسسه دریانوردی آمریکا و در سال 2006 چاپ شده .فکر میکنم تو ایران ترجمه فارسیش رو هم دیدم . نمیدونم نمایشگاه کتاب بود یا میدون انقلاب.    آقای فریدمن در صفحه 124 ،( سمت چپ و پایین صفحه ) این کتاب گفته : رادار عتیقه SPS-49 با بهینه سازی های نرم افزاری که بر روی اون انجام گرفته ، میتونه اهداف SLOW MOVING AIR AND SURFACE TARGETS رو شناسایی کنه . ولی هیچ توضیحی نمیده که این SLOW یعنی چه مقدار آهسته.   https://books.google.com/books?id=4S3h8j_NEmkC&pg=PA124&lpg=PA124&dq=sps-48+radar%2Bslow&source=bl&ots=hJUzIT_0b1&sig=ydGBOF-QwUNKonsj7tKUI7N38QE&hl=en&sa=X&ved=0CEUQ6AEwB2oVChMIuv_jioSaxwIVS-0UCh3W9QBD#v=onepage&q=sps-48%20radar%2Bslow&f=false   اگر بخوایم معیار این کتاب رو از سرعت آهسته قبول کنیم ، به تصور من باید بیشتر از سرعت استال هواگردهای معمولی دریایی باشه . یعنی چیزی بین 300 تا 500 کیلومتر در ساعت. که در این صورت میشه اون اصطلاح SLOW FLYER سایت فاس رو قبول کرد.   حالا سرعت استال که هیچ ، حداقل سرعت کروز پهپادی در کلاس ابابیل و مهاجر ( مثل RQ-2 PIONEER و RQ-7 SHADOW ) ، به گفته منابع معتر حدود 80  کیلومتر در ساعت هست .  و بعضی منابع اون را تا 50 کیلومتر بر ساعت هم عنوان کرده اند .   و بسیار جالب تر هم میشه وقتی که بدونید ، سرعت پرواز در مسیر افقی و در ارتفاع 500 متریِ مرغ های نوروزی یا همون سیگال های بومی منطقه خلیج فارس و دریای مکران ، دقیقا همین مقدار هست . که در هنگام شیرجه به سمت دریا برای شکار ماهی به 130 کیلومتر در ساعت هم میرسه.   http://rahauav.com/Library/Unmanned%20Vehicles/UAV%20design(RahaUAV.com).pdf http://www.aviation.marines.mil/Portals/11/Documents/CORPORAL%20JCTD%20Industry%20Day%20brief-Final.ppt http://air.felisnox.com/view.php?name=rq2a.pdf http://web.stanford.edu/group/stanfordbirds/text/essays/How_Fast.html     سطح مقطع راداری ابابیل و مهاجر هم فکر نمیکنم بیشتر از یه سیگال کله سفید بزرگِ بالغ باشه.   و این جوری میشه که معجزه خداوند سبحان و تعالی رو میبینیم و هوش و زکاوت اون کسانی که چنین پرنده ای رو با چنین سرعتی میفرستند تا از روی یک تیکه از خاک یو اِس آو اِی CROSS کنه.   اما در مورد ناوگروه و همراهانش . تا اونجایی که بنده اطلاع دارم رادارهای SPY-1 شناورهای کلاس تیکاندِروگا و آرلی بِرک هم قدرت تشخیص یه هواگرد با سرعت در اون حد آهسته رو ندارند. ولی در مورد SPQ-9 اونا که به تازگی توسط نورثروپ گرومن بهینه سازی شده ، خیلی مطمئن نیستم.   در ارسال قبلی هم به انواع رادارهایی که به صورت تخصصی برای شناسایی و درگیری با اهداف و پهپادهای آهسته طراحی و ساخته شده اند ، یه اشاره کوتاه کردم و دوباره میخوام تاکید کنم. با این انقلابی که در زمینه پیشرفت علوم بی سرنشین ها در تمامی حوزه هاش به وجود اومده ، پهپادهای جاسوسی-شناسایی ، روز به روز دارن کوچکتر و آهسته تر میشن و صنایع بزرگ دنیا ، متوجه این خطر جدی شده اند .   رادارهای RPS-42 و RHS-44 ساخت RADA از این انواع هست که شدیدا مورد توجه صنایع و نیروهای نظامی آمریکایی قرار گرفته و لاکهیدمارتین و بوئینگ و سپاه تفنگداران دریایی آمریکا اون رو خریدنش. یا رادار A400 ساخت بلایتر که دیگه فوق تخصصی سرعت آهسته هست.   این نوع رادارها هنوز توی اول بسم الله هستن و در آینده انواع مشابهشون بسیار فراگیر میشه و مطمئن هستم که روی همه شناورهای نظامی هم نصب خواهند شد.   _______________________________   با همه این صحبت ها بازم چیزی رو که قبلا گفتم دوباره تکرار میکنم ، همه این مسائلی که اینجا بررسی میشه ،  فرضیات هست و ما واقعا نمیدونیم که آیا پهپادهای ما کشف شدن یا نه. 

با تشکر فراوان از برادر میلاد و 7mmt به خاطر زحمتی که برای این موضوع ناب کشیدن .   تازه ترین تلاش ها برای ساخت و به کارگیری بالگردی در این کلاس ، مربوط میشه به برنامه کمپانی سیکورسکی به نام S-97 RAIDER ( رِیدِر ) . این پرنده که به گفته مقامات سیکورسکی ، قراره انقلابی در زمینه هواگردها به پا بکنه ، یک نمونه در مقیاس کوچک و به منظور اثبات فناوری و چارچوب کلی طراحی ، ساخته شده که حدود 2 ماه و نیم پیش اولین پرواز آزمایشی خودش رو انجام داد.   ماجرا اینه که نیروی زمینی آمریکا چند سالی هست که داره برنامه بلند مدتی رو پیگیری میکنه به نام " برخاست عمودی آینده " یا FVL که بر اساس اون ، قراره همه بالگردهای بلک هاک ، آپاچی ، شینوک و کیوا بازنشسته بشن و بالگرد جدید که مجموعه کاملی از همه توانایی های اینا رو داره ، جایگزین بشه. این پرنده باید همه کاره و همه فن حریف باشه ( یعنی چیزی شبیه به لایتنینگ در هواپیماها ) و سال 2017 هم زمان ضرب العجل معرفی بالگردهای سازندگان اعلام شده که میخوان در این رقابت و مناقصه شرکت بکنند. http://www.army.mil/article/153006/Developments_enhance_future_vertical_lift_aircraft/   در ابتدا کمپانی های زیادی از جمله ایرباس با مدل X3 ، در رقابت با هم بودن ولی نیروی زمینی در نهایت 2 طرح رو برای رقابت نهایی برگزید .   اولیش همین S-97 ریدر هست که از همکاری مشترک سیکورسکی و بوئینگ حاصل شده. توجه داشته باشید که بوئینگ ، پیش از این در همکاری بسیار موفق با بِل ، اُسپری رو تولید کرد. http://raider.sikorsky.com/raider-first-flight.asp   دومی هم از شرکت BELL و با همکاری لاکهیدمارتین هست که کانسپت " V-280 VALOR وَلر " رو معرفی کرده .در این برنامه صنایع توانمندی همکاری میکنند . از جمله  EATON ، IAI ، MOOG ، SPIRIT، TEXTRON ، GE . http://bellv280.com/     اطلاعات مختصری از هر دوی این طرح ها توی سایت موجود هست  ولی تاپیک جامع رو من نتونستم پیدا کنم.

درباره قسمت های با اهمیت ترِ نقشه ، برادر حاج رضوان صحبت کرد و دیگه بهش نمیپردازم ، ولی یه نکته نسبتا فرعی . مگه گروه های جنوب که الان در حال جنگ با دروزی ها هستن ، نمیگن اینا مسیحی و کافِر و مرتد هستند ؟ پس چه جوری امکان داره که باهاشون صلح کنند و بی خیال اون مناطق بشن ؟    یا منطقه عَفرین که دست کُردهاست ، امکان نداره که جبهة النصرة از اونجا بگذره . یعنی ترکیه نخواهد گذاشت .   کلا اون کسی که این نقشه رو ترسیم کرده ، تقریبا هیچی از رویدادها و حقایق میدانی نمیدونسته یا عمدا و با قرض این کار رو کرده .

  خواهش میکنم . روی ناوهای هواپیمابر آمریکا ، به جز همون سنسور FLIR فالانکس که توضیح دادم ، تنها سنسور الکترو اُپتیکال موجود ، سامانه استاکِر STALKER ساخت کمپانی BALL (که اتفاقا دوربین FLIR فالانکس 1B رو هم میسازه ) هست که مورد استفاده سامانه موشکی سی اسپارو و مدل جدیدترش ESSM هست و اطلاعات تصویری اون رو تغذیه میکنه .   این سنسور ، در 3 طول موج کار میکنه .   طول موج مرئی و اُپتیک معمولی از نوع CMOS که فقط در روشنایی روز مفید هست.   طول موج 1.5 پیکومتر یا فروسرخ موج کوتاه که تصویرش خیلی به انواع DTV شباهت داره .   طول موج 3 تا 5 پیکومتر که همون فروسرخ طول متوسط میشه MWIR و در این طول موج ، فقط میشه گرمای شدید دهانه خروجی موشک ها و هواپیماهای موتور جت رو شناسایی کرد . پس بدنه و موتور ابابیل که اونقدر گرم نمیشه ، تقریبا در امان میمونه.    این سنسور در سال 2009 برای اولین بار به صورت آزمایشی بر روی  ناوهواپیمابر آیزنهاوِر نصب شد.     http://www.ballaerospace.com/page.jsp?page=30&id=594 http://www.ballaerospace.com/page.jsp?page=75     ولی نکته خیلی مهم اینجاست که منبع معتبری رو پیدا نکردم که ثابت کنه در سال 2010 که ابابیل بر روی ناو آبراهام لینکلن و در سال 2011 بر روی ناو جُرج بوش ، پرواز شناسایی انجام داد ، این دو ناو به سامانه استاکِر مجهز شده باشند .   تنها مدرک معتبر ، 2 تا عکس هست در سایت رسمی وزارت دفاع آمریکا که از ناو جرج بوش و کارل وینسن در ماه های جون و جولای سال 2010 گرفته شده که صحنه پرتاب موشک از سامانه سی اسپارو هست . در جلوی لانچر ، سامانه کنترل آتش MK 95 که یه رادار موج پیوسته روشن کننده CW ILLUMINATOR هست ، به وضوح دیده میشه .    میان دو دیشِ ترَنزمیت و ریسیو این رادار ، یه استوانه دیده میشه که همون نوع قدیمی هست که MK 6 LLLTV نام داره و خود شرکت BALL اونو ساخته . این سنسور در واقع یه دوربین CCD قدیمی و ضعیف و با کیفیت پایین هست که در طول موج مرئی کار میکنه .     http://www.ballaerospace.com/page.jsp?page=79 https://www.natoseasparrow.org/Consortium%20Products%20Handbook%20Rev%20-1.pdf   ناو جرج بوش:   https://www.dvidshub.net/image/293376/combat-systems-ship-qualification-trials#.VcTf1nGqqko با وضوح بالا : https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/39/US_Navy_100623-N-3885H-011_A_NATO_Sea_Sparrow_missile_is_launched_from_the_aircraft_carrier_USS_George_H.W._Bush_%28CVN_77%29.jpg   ناو کارل وینسن : https://www.dvidshub.net/image/305233/uss-carl-vinson#.VcTf-3Gqqko با وضوح بالا: https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/ab/US_Navy_100723-N-5528G-014_An_Evolved_Sea_Sparrow_missile_is_launched_from_the_aircraft_carrier_USS_Carl_Vinson_%28CVN_70%29.jpg   ناو آیزنهاور:https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/fb/%D0%A0%D0%9B%D0%A1_%D0%BF%D0%BE%D0%B4%D1%81%D0%B2%D0%B5%D1%82%D0%BA%D0%B8_%D1%86%D0%B5%D0%BB%D0%B8_Mk_95_%D0%97%D0%A0%D0%9A_%C2%AB%D0%A1%D0%B8_%D0%A1%D0%BF%D0%B0%D1%80%D1%80%D0%BE%D1%83%C2%BB%2C_CVN-65_%C2%AB%D0%AD%D0%BD%D1%82%D0%B5%D1%80%D0%BF%D1%80%D0%B0%D0%B9%D0%B7%C2%BB%2C_2012-06-22.jpg     خود سایت رسمی کمپانی بال هم در پی دی اف معرفی سامانه استاکِر که در پایان سال 2014 منتشر شده گفته ، همه ناوهای هواپیمابر آمریکا به این سامانه مجهز شده اند . یعنی در پایان سال 2014 این اتفاق افتاده . ولی مدرکی وجود نداره که بگه کدوم ناو در چه سالی به این سامانه مجهز شده . پارسال هم نیروی دریایی ، تعداد زیادی ازش رو دوباره سفارش داده .    ولی به هر حال به احتمال زیاد همون سامانه اُپتیک LLLTV قدیمی هم میتونسته یه پهپاد رو از اون فاصله شناسایی و ردگیری کنه ، ولی ما حقیقت رو نمیدونیم که اصلا دیده یا ندیده.   5 سال پیش هم نیروی دریایی با کمپانی FLIR برای نصب سنسورهای فروسرخ موج بلند FLIR بر روی کلاس تیکاندِروگا و در مرحله بعد بر روی ناوهای هواپیمابر ، یه قرارداد بست ولی تا الان هیچ خبری ازش نیومده. http://www.naval-technology.com/news/news95038.html

سلام به شما برادر گرامی و تیزبین . بنده اصلا و ابدا متوجه این پرچم منحوس که شما میفرمایید نشدم . در مورد بقیه مسائل هم با شما کاملا موافقم و بارها خودم در موارد مختلف مطرح کرده ام.    اگر مدیران گرامی تشخیص میدن که ویدیو مخرب هست ، لطفا حذفش کنند.

  منم خدمت شما برادر عزیز سلام عرض میکنم. خواهش میکنم . کاری نکردم و فقط وظیفم رو انجام دادم .   کاملا درسته و حق با شماست . من نگفتم که گریفین شکست خورده ، فقط گفتم که در مناقصه نیروی دریایی آمریکا برای انتخاب موشک ضد سطح در کلاس LCS ، در رقابت با بریمستون و لانگبو ، برنده نشد . بنده از به کارگیری موشک گریفینB در کلاس سایکلون مطلع بودم و به قول شما برای این کلاس ، همین گونه B بهترین گزینه ممکن هست.   اتفاقا شما هم خوب شد که بهش اشاره کردین ، تا این شائبه به وجود نیاد که به کُلی کنار گذاشته شده .   جالبه بدونید که همون گونه C-ER  هم هنوز در رقابت باقی مونده . به این ترتیب که ، نیروی دریایی قصد داره تا در مدل های INCREMENT2 شناورهای LCS ( که قراره تغییرات و بهینه سازی های زیادی روش انجام بگیره و به توانایی های تهاجمی و بقاپذیریش افزوده بشه ) ، موشک گریفین C-ER رو دوباره وارد رقابت کنه  و همیت الان به راحتی میشه پیش بینی کرد که یقیناً برنده و انتخاب میشه .   تازه فقط آمریکا که تنها گزینه نیست ، مطمئن هستم که اگر ریثیان زرَنگی کنه و با مشتری های بالقوه در کشورهای دیگه مذاکرات انجام بده ، گونه C-ER میتونه فروش فوق العاده ای داشته باشه. چون نظیرش وجود نداره و در آینده نزدیک هم رقیبی براش پیدا نمیشه .   از بقیه مطالب شما هم بسیار استفاده کردم و سپاسگذارم . موفق باشید.

  خواهش میکنم . من از خودم هیچی ندارم ، فقط اطلاعات رو از منابع مختلف جمع میکنم و بعد مثل پازل کنار هم میچینم . این جوری خیلی نتایج بهتری به دست میاد. ولی این که خبرها رو خوند و رد شد و دربارش هیچ تجزیه و تحلیلی انجام نگیره ، فقط وقت تلف کردنه . وقتی که میشه در مصارف بهتری هزینه بشه .   دقیقا همین طور هست که شما میفرمایید . هیچ ساخته دست بشر رو نمیشه پیدا کرد که کامل و بی نقص باشه . کامل و منزّه فقط همون یکتای بی همتاست که خواسته به ما گوشزد کنه چقدر ضعیفیم. متاسفانه بعضی از عزیزان،  وقتی اسم فلان تجهیزات و تسلیحات میاد ، ازش یه هیولای شکست ناپذیر میسازن در صورتی که شاید ازش اطلاعات خیلی کمی داشته باشند .   انصاف اینه که هر جا توان و قدرتی دیده شد ، به همون اندازه توصیف بشه . نه یک کلمه بیشتر و نه یک کلمه کمتر . اگر هم ضعف و کاستی دیده بشه ، به همین صورت . این جوری قضاوت در مورد خیلی مسائل آسون تر و واقعی تر میشه .   اونی هم که پهپاد رو میفرسته بالا سر ناو هواپیمابر ، دقیقا میدونه داره چی کار میکنه . از من و امثال من هم ، هزار بار بیشتر و بهتر میفهمه و اطلاعات داره .   ----------------------------------------------------------   یه نکته ای رو بگم . رُشد سریع و انفجاری فناوری هواگردهای بی سرنشین و ساخت و به کارگیریش در نیروهای نظامی کشورها ، در 10 سال و حتی 5 سال گذشته ، به حدی بوده که خیلی از استراتژی ها و تاکتیک ها رو به چالش جدی کشیده و باعث تغییرات اساسی در اونها شده . و این رشد و استفاده از پهپادها هر چه زمان میگذره ، شتابش هم داره بیشتر میشه .   دقیقا به خاطر همین مساله هست که صنایع بزرگ نظامی دنیا به فکر ساخت و هر چه قدرتمندتر رادارهای ویژه کشف و رهگیری این انواع پرنده افتادند.   15 سال پیش اگر به یک سازنده رادار ( مثلا ریثیان ) میگفتی که برام یه رادار بساز که بتونه یه پرنده با سطح مقطع راداری یه گنجشک و سرعت 10 کیلومتر در ساعت رو کشف ، شناسایی و رهگیری کنه ، قطعا از خنده روده بُر میشد و مسخره میکرد و میگفت من یه رادار میسازم که REV یه ICBM رو از 5000 کیلومتری ترَک میکنه ، حالا تو اومدی همچین چیزی میخوای.   این تفکر الان دیگه رنگ باخته و اون چند تا راداری که در ارسال قبلیم مثال زدم ، تازه اول راه هست و موج عظیم ساخت و به کارگیری این انواع رادار هنوز شروع نشده . و مسلما با استفاده گسترده از این نوع رادارها ، کار برای ریز پهپادهای سرعت آهسته هم خیلی دشوار میشه.    جالبه بدونید خیلی از کشورهای دنیا که خودشون دارای فناوری ساخت به صورت بومی نیستن ، به این مساله مهم پی بردن و برای خرید اقدام کردن .    ترکیه حدود 3 ماه پیش ، درخواست خرید 4 سامانه فالانکس 1B BASELINE 2 رو داده و ارتقای 17 تا مدل قدیمیش به سطح جدید. http://www.dsca.mil/major-arms-sales/turkey-mk-15-phalanx-ciws-upgrades   بریتانیا 4 سال پیش به این نیاز حیاتی پی برد و 20 تا فالانکس خودش رو به سطح 1B BASELINE 2 ارتقا داد. که همین چند وقت پیش یکی از بچه ها میگفت تا الان 7 تاش انجام شده . http://www.dsca.mil/major-arms-sales/united-kingdom-mk-15-phalanx-close-weapon-system-ciws-block-1b-baseline-2 http://raytheon.mediaroom.com/index.php?s=43&item=2196   استرالیا اوایل 2013 اقدام به 3 خرید و 9 ارتقا به 1B BASELINE 2 کرد . http://raytheon.mediaroom.com/index.php?s=43&item=2312 http://www.naval-technology.com/news/newsaustralia-requests-ciws-block-1b-baseline-2-upgrade-from-us-4406364   ژاپن پارسال و به تعداد نامعلوم. http://raytheon.mediaroom.com/index.php?s=43&item=2673   کره جنوبی پارسال اقدام به خرید 9  سامانه 1B BASELINE کرد که تا 2022 کامل میشه. http://raytheon.mediaroom.com/index.php?s=43&item=2527   نیوزلند در سال 2011 و به تعداد نلمعلوم . http://www.defence.govt.nz/reports-publications/major-projects-report-2011-volume-2/part-3-project-anzac-phalanx-ciws.html   و این لیست همچنان ادامه خواهد داشت.   ممنون از توجه شما.

  با تشکر فراوان از شما به دلیل بررسی احتمالات موجود و تحلیل حادثه . و همین طور برادر کریزی داکتر .   خوبیه بررسی موضوعات اتفاق افتاده در گذشته اینه که ، میشه همه چیز رو از اول ارزیابی و تفسیر کرد . احتمالا هم اطلاعات بیشتری موجود هست و هم زاویه نگاه به قضایا ممکنه تغییر کرده باشه . اتفقا اون بنده خدایی که این تاپیک رو آپدیت کرد ، خیلی کار خوبی انجام داد .   خوب حالا بحث ما در مورد پرواز شناسایی پهپاد ابابیل بر فراز ناوهای هواپیما بر هست از جمله رونالد ریگان ، جورج اِچ دابلیو بوش و آبراهام لینکلن .   برادر الکترو آفیسِر گرامی ، شما همه موارد رو ذکر و بررسی کردید که همگی اونها کاملا درسته و در این قضیه ، یعنی احتمال شناسایی نشدن پهپاد توسط رادارهای ناو هواپیمابر، دخیل بوده. ولی به یک نکته بسیار مهم و تعیین کننده اشاره نکردید.   سرعت .   جدیدترین گونه از پهپاد ابابیل ، حداکثر سرعت 300 کیلومتر در ساعت داره و نمونه های قبلی 200km . زمان انجام یه ماموریت شناسایی ، سرعت پهپاد به کمترین میزان ممکن کاهش پیدا میکنه تا آهسته تر از کنار هدف بگذره و زمان بیشتری برای عکس و فیلم برداری در اختیار داشته باشه . پس میشه فرض کرد که سرعت خیلی کمتر از این بوده.   هیچ کدوم از رادارهای اصلی ناوهای کلاس نیمیتز ، توانایی تشخیص اهداف با سرعت بسیار پایین رو ، نه به لحاظ ویژگی های نرم افزاری و نه سخت افزاری ندارند ، چون که اصلا برای چنین ماموریتی ساخته نشده اند و وظیفه اونا جستجو و کشف در فواصل دور هست .   رادارهای SPS-84E /49A  درسته که باند S هستند ولی امواج رو به صورتی شکل میدن که به هیچ عنوان نمیتونن ، هدف کم سرعت رو ببینند.   رادار SPQ-9B هم که سیلِرها بهش میگن اسپوکی ، از نوع باند ایکس هست و وظیفش جستجوی اُفُق و ردگیری اهداف سطحی پر سرعت مثل موشک های کروز ضد کشتی مافوق صوت هست .   دیش های کوچک MK91/95 هم که فقط یک ایلومینِیتِر موج پیوسته هست برای روشن کردن هدف و هدایت موشک ESSM  و هیچ نقشی در کشف ندارن.   رادارهایی که برای شناسایی و درگیری با اهداف کوچک با سرعت پایین طراحی شده اند ، هنوز در شناورهای نظامی به کارگیری نشده اند . معروف ترین انواعش ، رادار سامانه آیرن دم ، رادار RPS-42 و RPS-44 ساخت کمپانی رادا و رادار A400 ساخت بلایتِر هستند.   http://www.blighter.com/products/a400-series-radars.html http://www.blighter.com/products/blighter-auds-anti-uav-defence-system.html http://apitech.com/news/api-technologies-manufacture-blighter%C2%AE-a400-series-anti-uav-air-security-radar http://www.rada.com/capabilities/land-radars/rhs-44-rhs-radar.html     تنها سامانه ای که بر روی ناوهای هواپیمابر، قدرت کشف و رهگیری اهداف سرعت پایین و با سطح مقطع راداری کوچک رو داره ، خیلی جالبه بدونید که قراره تحت برنامه اُوِرهال ، تا آخر امسال در مرحله اول و تا پایان سال 2019 در مرحله دوم به چنین ارتقایی دست پیدا کنه .   اون سیستم چیزی نیست جز فالانکس از گونه BLOCK 1B BASELINE 2 . توسعه گونه 1B از سال 1999 شروع شد و به صورت محدود در کلاس آرلی برک استفاده شد . بعد از سال 2007 ، کمپانی ریثیان تغییراتی روی اون انجام داد و بعد از اون تعداد بیشتری ناوشکن کلاس آرلی بِرک و رزم ناو کلاس تیکاندروگا به اون مجهز شدند . ارتقاهای زیادی روی این مدل انجام شد ولی مهمترینشون در دو زمینه بود .   تغییر نوع شکل دهی پرتوی رادار و اصلاح نرم افزار کنترل آتش و ردگیری و اضافه شدن سامانه FLIR برای تشخیص و درگیری با اهداف سطحی ، گرم و بازتاب راداری کوچک.   سامانه موشک بدنه چرخان RAM هم در مرحله اول از اطلاعات رهگیری SPQ-9 و در فاز آخر و برای افزایش دقت و اطمینان از رهگیری صحیح ، از رادار باند KU پالس داپلر فالانکس که با اون لینک هست و یا اصلا در آرایش SEA RAM به اون مجهز هست ، استفاده میکنه .   ولی حالا نکته مهم اینجاست که ، هیچ کدوم از ناوهای هواپیمابر آمریکا در زمان اتفاق افتادن اون پرواز ، ارتقای 1B رو دریافت نکرده بودند و  رادار سامانه فالانکس اونا هم از همون انواع اولیه بوده و سامانه FLIR رو هم اصلا نداشتند.   به عنوان مثال این عکس سامانه فالانکس ناو رونالد ریگان هست از نوع 1B که در ماه اُکتبر 2013 پس از نصب ، گرفته شده . ( سامانه FLIR در سمت چپ ، به خوبی مشخص هست )         تا اونجایی که اطلاع دارم ، ناوهای هواپیمابری که  تا الان به گونه 1B به همراه FLIR مجهز شدند ، جرج واشینگتن ، هری اِس ترومن و رونالد ریگان هستند. ممکنه بقیه هم ارتقا پیدا کرده باشند. _______________________   حالا گذشته از بحث فنی ، واقعا نمیشه دلایل جانبی دیگر رو فراموش کرد . هم شما اشاره کردین و هم برادر کریزی داکتر. به هر حال اینها مسائلی هست که شدیدا طبقه بندی میشه و شاید هرگز واقعیت رو متوجه نشیم.     http://defensetech.org/2013/08/21/navy-overhauls-phalanx-ship-defense-weapon/ https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=2&cad=rja&uact=8&ved=0CCUQFjABahUKEwjt_crj9pHHAhVo_3IKHdzDAd8&url=http%3A%2F%2Fwww.jhuapl.edu%2Ftechdigest%2Ftd%2Ftd1803%2Froul.pdf&ei=eP_BVe3hN-j-ywPch4f4DQ&usg=AFQjCNGjT4QQtgbjARO-JEzCGRmVx-XB8g&sig2=vGuVpFW9-UskjNa5MukByw&bvm=bv.99261572,d.bGQ https://www.dvidshub.net/image/1037774/uss-ronald-reagan

  البته بحث پیرامون این ماجرا بسیاره ولی تا به حال با چنین تحلیلی  توی هیچ تینک تَنکی برخورد نکردم . این سناریو حداقل در آینده نزدیک بسیار غیر محتمل هست . امارات هیچ کدوم از ویژگی های مورد نیاز ، برای جایگزین شدن به جای عربستان رو نداره . وسعت ، جمعیت ، موقعیت ژئوپلتیک ، فاکتورهای تاریخی ، اجتماعی ، سیاسی ، مذهبی و البته اقتصادی .   عربستان هم بالاخره یه روز مهره سوخته خواهد شد ولی نه الان ، شاید تا 20 سال دیگه و بعد از اون .   مشکل بزرگی که آمریکا با عربستان داره ، اصلا هیچ ارتباطی به قضایای سیاسی و مذهبی و قومیتی و جنگ و..... نداره . مشکل اساسی ، نفت عربستان هست که بلای جان صنعت و تجارت نفت سنگ شِیل آمریکا شده .( با نفت ماسه سنگ که کانادا بزرگترین دارنده منابعش هست ، اشتباه گرفته نشود )    اگر روزی قرار باشه آمریکا یه بلایی سر عربستان بیاره ، مطمئن باشید که به این دلیل خواهد بود و نه چیز دیگه .

  با تشکر از شما به خاطر این که به این موشک مهم اشاره کردین . اتفاقا همین الان داشتم آخرین وضعیت گریفین رو توی تاپیکش به روز میکردم که مطلب شما رو دیدم.   البته یک نکته ظریف رو که شما در موردش دچار اشتباه شدین ، باید حتما توضیح بدم. موشک گریفین در 2 گونه A و B فقط از سامانه هدایت پسیو لیزری SAL استفاده میکنه و باید ضرورتا به وسیله تجهیزات نشان گذار لیزری خود شناورهای LCS و یا شناورهای دیگر و یا پهپادها و دیگر هواگردها ، نشان گذاری بشه . حتما اطلاع دارید که با این شیوه هدایتی به هیچ عنوان نمیشه با تعداد زیادی هدف به طور همزمان درگیر شد.   تازه اون هم هدفی که داره با سرعت زیاد و مانورهای غیر قابل پیش بینی حرکت میکنه.   اون موشکی که قرار بود در کلاس LCS و دیگر کلاس های کوچکتر به عنوان راهکار مقابله با سوارم به کار گرفته بشه ، گونه C-ER گریفین بود که اتفاقا در رقابت نیروی دریایی آمریکا هم شرکت کرد و رقیبانش همین موشک لانگبو و موشک بریمستون2 بودند.    در مدل C-ER تغییراتی بنیادین صورت گرفت ، اول این که یک حسگر تصویرساز فروسرخ IIR به حسگر لیزری مدل قبلی ، یعنی B بلاک2 ، در نوک موشک اضافه شد .   دوم ، یک خط ارتباط داده میان موشک و پرتابگر اضافه شد .   سوم ، موتور راکتی سوخت جامد بزرگتر و قدرتمندتری روی آن نصب شد به صورتی که بُرد موشک به 3 برابر بیشتر از گونه B  افزایش یافت . یعنی حدود 17 کیلومتر . حالا مقایسه کنید با بُرد 7.5 کیلومتری بریمستون  و کمتر از 5.5 کیلومتری لانگبو . ( بُردها در سطح دریاست )   چهارم ، توانایی TVC یا همون تغییر جهت بُردار نیروی رانش به این موتور افزوده شد که مانورپذیری و چابکی موشک رو به طرز خارق العاده ای افزایش داد .   پنجم ، لانچر عمودی براش طراحی شد که توانایی تهاجم 360 درجه بهش میده .   ششم ، قابلیت برنامه ریزی و تعیین مسیر حرکتی تا رسیدن به هدف بهش اضافه شد که در این کلاس موشک ، یه تغییر به معنای واقعی کلمه انقلابی محسوب میشه . یعنی در عین حالی که آتش و رها هست ، میشه برنامه ریزیش کرد که مثلا از فلان ناحیه که خطر نابودی به وسیله دشمن و یا موانع و..... داره ، عبور نکنه و از سمت پهلو به هدف اصابت کنه.     برتری هدایت IIR در گریفین C-ER نسبت به هدایت رادار موج میلیمتری موشک های لانگبو و بریمستون اینه که ، در عین حالی که از توانایی شلیک و رها به طور کامل برخوردار هست ، به وسیله خط ارتباط داده میتوان تا آخرین لحظه برخورد به هدف ، تصاویر زنده و واقعی با کیفیت بالا از هدف رو در صفحه نمایش پلتفورم پرتابگر مشاهده کرد. در صورتی که در آخرین لحظات مانده به برخورد ، هدف اشتباه تشخیص داده شود یا اصلا از انهدام هدف صرف نظر شود ، به راحتی با خط انتقال داده میتوان فرمان را ارسال و موشک را منحرف کرد.   و مزیت این روش : همون طور که میدونید، محیط عملیاتی شناورهای LCS که از اسمش هم پیداست ، سواحل کم عمق و بسیار نزدیک به بنادر تجاری و غیرنظامی و شلوغ و پُر رفت و آمد هست ( مثلا تنگه هرمز که رسما راه بندونه ) .   حالا وقتی شناور LCS در برابر یک سوارم پر تعداد در چنین محیطی قرار میگیره ، دقت برخورد با اهداف ، اهمیت بسیار حیاتی پیدا میکنه . موشک با هدایت راداری موج میلیمتری در تشخیص میان یک قایق متخاصم انتحاری با مثلا یک قایق کوچک ماهیگیری و یا تفریحی ، دچار اشتباه میشه و به سختی میتونه تفاوت و تمایزی بین اونا تشخیص بده و به این ترتیب ، هم احتمال تلفات و خسارات جبران ناپذیر غیرنظامی و جانبی افزایش پیدا میکنه و هم این که تعداد زیادی از موشک های شما به هدر رفته و اثربخشی توان تهاجمی ، کاهش پیدا میکنه.   البته خیلی سریع، سامانه هدایت لیزری بریمستون به ذهن خطور میکنه که میشه باهاش هدف رو نشانه گذاری کرد ، ولی مساله اساسی اینه که ما داریم درباره حمله سوارم صحبت میکنیم که نیاز حیاتی به درگیری همزمان با تعداد زیادی هدف به شکل آتش و رها داره و بنابر این باید کمک هدایت لیزری رو فراموش کنیم . موشک لانگبو هم که اصلا هدایت لیزری نداره و فقط متکی به همون MMW هست.   حالا احتمالا براتون خیلی جالب و عجیب شده که چرا نیروی دریایی ، موشکی با این همه توانایی رو رها کرد و لانگبو رو برنده مناقصه اعلا و انتخاب کرد که برای مدت طولانی قراره از اون استفاده کنه .   دلیلش فقط و فقط یک چیز بود . این که 10,000 فروند موشک لانگبو روی دست نیروی زمینی باد کرده که میخواد به زودی از شرّشون خلاص بشه و اونارو با JAGM جایگزین کنه. و از اونجایی که بودجه دفاعی آمریکا در 3 سال گذشته روند نزولی داشته ، وزارت دفاع به نیروی دریایی گفت که هیچ پولی نداره تا برای خریدن تعداد انبوهی از موشک های جدید پرداخت کنه .   و نیروی دریایی هم به دریای پهناور موجودی انبار نیروی زمینی روی آورد ( یا بهش دستور دادن ) . جالبه بدونید خود لاکهیدمارتین میگه تا به این لحظه بیش از 14,000 هزار فروند لانگبو تولید کرده و به نیروی زمینی آمریکا تحویل داده و خیلی ساده میشه فهمید که نزدیک به 4000 تاشو اونا دود کرده اند .     http://investor.raytheon.com/phoenix.zhtml?c=84193&p=irol-newsArticle&ID=1982212 http://investor.raytheon.com/phoenix.zhtml?c=84193&p=irol-newsArticle&ID=1946944 http://brimstonemissile.com/maritime/ http://www.defenseindustrydaily.com/raytheons-griffin-mini-missiles-07182/ http://www.lockheedmartin.com/us/products/LongbowFireControlRadarMissile.html http://news.usni.org/2014/04/09/navy-axes-griffin-missile-favor-longbow-hellfire-lcs     سایت رو جست و جو کردم و این یکی تنها تاپیکی بود که به گریفین پرداخته :   http://www.military.ir/forums/topic/23947-%D9%88%DB%8C%D8%AF%DB%8C%D9%88-%D8%A7%D8%B2-%D8%AA%D8%B3%D8%AA-%D9%85%D9%88%D8%B4%DA%A9-raytheon%E2%80%99s-griffin-%D8%A8%D8%B1-%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%87-%D9%82%D8%A7%DB%8C%D9%82-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D9%86%D8%AF%D8%B1%D9%88/?hl=griffin     با تشکر از توجه شما .

تجهیز غلاف نشانه گیری F-16 به سیستم تصویری HD   ماه گذشته ، کمپانی نورثروپ گرومن اعلام کرد موفق به دریافت قراردادی به ارزش 74 میلیون دلار از سوی نیروی هوایی آمریکا به منظور ارتقا و مجهز کردن غلاف نشانه گیری لایتنینگ جی4 به سیستم تصویری وضوح بالا ( HD ) شده است.   با نصب این سامانه تصویری جدید ، خلبانان فالکون قادر خواهند بود تا از تمامی مزایا و توانمندی های سنسورهای HD و پردازش پیشرفته تصویرِ نسل چهارم غلاف لایتنینگ بهره بگیرند و تصاویر با وضوح بالاتری در اختیار داشته باشند.    با در اختیار داشتن تصویر HD ، میتوان از حداکثر توانایی های سنسورها و صفحات نمایش نسل جدید استفاده کرد و این مساله یک تغییر دهنده بازی است.   گونه جدید غلاف لایتنینگ با عنوان G4 از قابلیت هایی مانند حسگرها ، تصویربرداری لیزری ، خط ارتباط داده ، ویدیوی دیجیتال HD ، سامانه 1K FLIR ، سامانه CCD ، سامانه تصویربرداری لیزری فروسُرخ موج کوتاه ، سامانه نشانه شناسی رنگ ، سامانه ردگیر بهینه شده و قدرت زوم افزایش یافته ، برخوردار است.   تمامی این بهینه سازی ها باعث شده تا اهداف در فاصله دورتر و با دقت بیشتری نسبت به نسل های پیشین لایتنینگ شناسایی و موقعیت یابی شوند که این از بار کاری خلبان به میزان قابل توجهی میکاهد.     http://www.globenewswire.com/newsarchive/noc/press/pages/news_releases.html?d=10139119    

اثبات توانایی موشک لانگبو در مقابل سوارم   آزمایشات گونه بهینه سازی شده موشک هلفایر لانگبو برای خدمت در شناورهای کلاس LCS ، اواسط ماه جون و در ساحل ویرجینیا با موفقیت به پایان رسید.   این آزمایش به منظور ارزیابی لانچر ، موشک و جستجوگر موشک بر ضد اهداف سطحی مانوردهنده پرسرعت  طراحی و اجرا شد . در طی این آزمایش موشک لانگبوی بهینه شده موفق شد تا 7 هدف از 8 عدد قایق کوچک پرسرعت را به صورت کامل منهدم کند. آن یک مورد عدم موفقیت نیز به دلیل بروز اشکال در قایق هدف بوده و نه موشک لانگبو. در این آزمایش به جای استفاده از LCS ، موشک های لانگبو از شناور تحقیقاتی ریلِنتلِس پرتاب شدند.   سناریوی آزمایش به منظور نابودی اهداف در حداکثر و حداقل برد لانگبو برنامه ریزی شد . پس از انهدام اولین هدف که در حالت ثابت قرار داشت ، بقیه اهداف شروع به حرکات مارپیچ با سرعت زیاد کردند که به شکل حمله گروهی 3 تایی صورت گرفت که هر 3 هدف با موشک های مجزا نابود شدند.     به کارگیری گونه جدید لانگبو که از مدول سطح به سطح استفاده میکند و به طور کامل از توانایی شلیک و رها برخوردار است ، نقش بسیار مهمی در افزایش توانایی رزمی و بقاپذیری کلاس LCS دارد. این ارتقا در غالب مرحله سوم توسعه شناورهای کلاس LCS انجام میگیرد که شامل سلسله بهینه سازی های متعددی خواهد بود و در پایان ، همه 24 عدد مدول موشکی به همراه توپ 57 میلیمتری و سامانه موشکی RAM و بالگرد مسلح سی هاک ، به طور یکپارچه ارکان قدرت کلاس LCS را تشکیل خواهند داد.   انتظار میرود تا اواخر سال 2017 این موشک به صورت کامل با شناورهای کلاس LCS یکپارچه و عملیاتی شود.     http://www.navy.mil/submit/display.asp?story_id=90394     تاپیک های مرتبط با موضوع :   http://www.military.ir/forums/topic/2651-%D9%86%D8%B3%D9%84-%D8%A2%DB%8C%D9%86%D8%AF%D9%87-%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%88%D8%B1%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B3%D8%B7%D8%AD%DB%8C-%D9%82%D8%B3%D9%85%D8%AA-%DA%86%D9%87%D8%A7%D8%B1%D9%85-lcs-2-uss-indipendens/ http://www.military.ir/forums/topic/2899-%D9%87%D9%84%D9%81%D8%A7%DB%8C%D8%B1-%D8%A2%D8%AA%D8%B4-%D8%AC%D9%87%D9%86%D9%85%DB%8C-agm-114-hellfire/page-3?hl=%D9%87%D9%84%D9%81%D8%A7%DB%8C%D8%B1

پایان آزمایشات پروازی پکیج ارتقاء آیرودینامیکی تایفون   بخش فضایی و دفاعی کمپانی ایرباس چندی پیش از به پایان رسیدن موفقیت آمیز آزمایشات پروازی جنگنده تایفون که با کیت بدنه جدیدی مجهز شده بود ، خبر داد . این تغییرات که " کیت اصلاح آیرودینامیک " نام دارد ، خود بخشی از برنامه ای گسترده تر به نام برنامه " مانور پذیری افزایش یافته یوروفایتر "  میباشد.   این کیت شامل اضافه شدن سطوح باریک به ریشه بال و چسبیده به بدنه زیر کابین و پشت کانارد میباشد . این کیت میتواند نیروی بَرآی بال را تا 25% افزایش دهد که در نتیجه به افزایش نرخ گردش در محور انحراف ، شعاع گردش با زاویه بسته تر در محرف انحراف و  توانایی حرکت دماغه میشود. همچنین وزن تسلیحات قابل حمل توسط این مدل نیز افزایش یافته.   این اصلاحات نه تنها باعث افزایش توانمندی هوا به هوای این جنگنده چند منظوره در حال حاضر میشود ، بلکه توانایی رشد و ارتقای توانایی های هوا به سطح این پرنده در آینده را نیز فراهم خواهد کرد.   خلبان آزمایشی این پرنده اضافه میکند : زاویه حمله تا 45% بیشتر از پرنده پایه شده و نرخ غلتش تا 100% افزایش یافته که همگی این بهبودها به افزایش دقت مانورپذیری و بقای پرنده انجامیده. عملکرد این برنامه بسیار فراتر از انتظارات ما بود و مانند این است که یک پرنده جدید کشف کرده باشیم.   یکی از تحلیلگران نظامی برتانیا در ماه آپریل گزارشی را منتشر کرده مبنی بر این که هیچ یک از جنگنده های حال حاضر در جهان توانایی آیرودینامیکی و مانورپذیری تایفون را ندارند به غیر از F-22 .   این آزمایشات پروازی نتیجه 5 سال کار مطالعاتی و پژوهش در کشورهای آلمان ، ایتالیا و بریتانیا است که با 36 سورتی پرواز در آلمان همراه بود.   http://4.bp.blogspot.com/-8aaK4EBPKjM/U6vT-boJr5I/AAAAAAAADCs/LIV-Il_8Xx0/s1600/Typhoon+LERX.jpg       http://airbusdefenceandspace.com/newsroom/news-and-features/flight-test-of-eurofighter-aerodynamic-upgrades-completed/ http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/07/15/typhoon-eurofighter-aerodynamic-modifications-agility/30181011/ http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:l0dt7kZ-HEAJ:www.janes.com/article/53021/airbus-trials-aerodynamic-enhancements-for-eurofighter-typhoon+&cd=5&hl=en&ct=clnk&gl=ir