درسته . دم امرم هست . مدلش قطعا C هست AIM-120C . ولی معلوم نیست کدوم ورژن. عربستان مدل های C5 و C7 رو داره. تعداد نامعلومی C5 رو سال 2006 خریده. http://www.airforce-technology.com/projects/aim-120-advanced-medium-range-air-to-air-missile-amraam/   500 تا C7 هم 2010 : http://www.dsca.mil/major-arms-sales/saudi-arabia-f-15sa-aircraft   در ضمن این سایت هم چیزای جالبی در مورد ماجرای این سرنگونی میگه . میگه احتمالا ایگل مشکل سوخت داشته و مجبور بوده وزن رو سبک کنه. و احتمال دوم اینه که یه مشکل نرم افزاری پیش اومده که همه مهمات و مخزن سوخت رها شده اند. دلیلش رو هم گفته ممکنه به خاطر خرابی سامانه کنترل یا دریافت پیام آسیب جنگی و یا خطای خلبان بوده باشه.   اضافه میکنه : موشک ها و پایلن ها نه وزن آنچنان سنگینی دارند و نه نیروی پسای قابل توجهی تولید میکنند. پس فرضیه کاهش وزن پرنده به خاطر وضعیت اضطراری مردود هست. ولی رها کردن باک سوخت به خاطر وزنش ، معقوله.   http://foxtrotalpha.jalopnik.com/was-a-saudi-arabian-fighter-jet-shot-down-over-sanaa-ye-1706663087

چند سال پیش یه بحث هایی رو چند تا تینک تنک از جمله RAND و UCSUSA مطرح کرده بودن که ممکنه بعضی از بمب های بانکرباستر اصلا اون طوری که گفته میشه سرجنگی کانونشنال نداشته باشند و به جاش ، سرجنگی ترمونوکلیر بسیار کوچک و ضعیف ( زیر 10 تن TNT )  با آلودگی رادیواکتیو بسیار پایین روی اونا کار گذاشته بشه. یادمه گفته بودن ، این نوع سرجنگی ها برای کاهش مواد رادیواکتیو تولیدی ، لزوما و ضرورتا باید بیش از 99% از انرژی انفجار خودشون رو از طریف همجوشی آزاد کنند و فقط 2% از انرژی حاصل شکافت باشه. همچنین این سرجنگی باید کمترین میزان نوتورون های سریع رو تولید کنه. که ضرورت این مورد رو نفهمیدم برای چیه.   همچنین گفته بودن برای اینکه کوچکترین میزان آلودگی رادیواکتیو هم به روی زمین نشت نکنه ، این انواع سرجنگی اولا باید در بمب هایی استفاده بشه که به عمق زیاد زمین نفوذ میکنند ( مثلا MOP ). دوما فقط برای نابودی اهدافی استفاده بشن که در عمق خیلی زیاد ساخته شده اند و کمترین میزان تماس و دسترسی به روی زمین را دارند ( مثل تونل های ورود و خروج و تهویه مطبوع و غیره تا نشت به حداقل برسه )  ثالثا خودشون باعث انفجار ثانویه نشن و همه آوار و خرابی ها به همراه همان مقدار ناچیز مواد رادیواکتیو ، زیر زمین مدفون بشه .   یعنی  قاعدتا نباید با این نوع سرجنگی ، تاسیساتی مثل انبارهای مهمات و تسلیحات و غیره رو که انفجار مهیبی ایجاد میکنه و آلودگی رادیواکتیو رو تا اون سر دنیا پخش میکنه ،  هدف قرار بدن. ولی هیچ توضیحی نداده بودن که بالاخره با روش های پیشرفته ، همون میزان ناچیز آلودگی هم قابل شناسایی هست و میخوان چه جوری توجیهش کنند. شاید برای هدف قرار دادن تاسیسات هسته ای زیرزمینی قابل توجیه باشه و آلودگی رو به گردن مواد موجود در تاسیسات بیندازند ولی برای تاسیسات متعارف نه.   البته گفته بودن شاید هنوز چنین سرجنگی های مینیاتوری در دسترس نباشه ولی احتمال توسعه اونا رو منتفی ندونسته بودند.   اصل منابع رو توی اینترنت پیدا نکردم و احتمالا با فشار مقامات سیاسی و نظامی این اسناد حذف شده باشند . ولی یه چیزی شبیهش موجوده :   http://www.nrdc.org/nuclear/bush/fbb.asp http://www.ucsusa.org/nuclear_weapons_and_global_security/solutions/us-nuclear-weapons/the-robust-nuclear-earth.html#.VWK_RNKqqko

در مورد اون عکس رپتور ، این سایت چیزای دیگه ای میگه :   http://www.urbanghostsmedia.com/2015/02/lockheed-f-22-raptor-4001-battle-damage-repair-bdr-hill-afb/   این پرنده یکی از 8 پرنده اولی بوده که به عنوان مدل توسعه تولید و مهندسی شناخته میشدن. و در واقع یک نمونه پیش تولید و آزمایشی بوده. این پرنده بعد از 3 سال پرواز آزمایشی موفق و بدن نقص ،در سال 2000  بازنشسته میشه . دقیقا 3 سال قبل از اینکه اولین رپتور وارد خدمت بشه.   بعد از بازنشستگی در پایگاه رایت پترسون اوهایو ،یک سلسله آزمایشات زمینی شامل توانایی بقا و جان به در بردن و آزمایشات شلیک بر روی اون آغاز میشه.    بعد از اون در پایگاه هیل یوتا ، به عنوان سازه هوایی تعمیری آسیب دیده جنگی ( battle damage repair (BDR) airframe ) به منظور آموزش تکنسین ها و نیروهای تعمیر و نگهداری پرنده های آسیب دیده در میانه زمان جنگ ، استفاده میشه . برای بالا بردن سطح آمادگی و در دسترس بودن در مواقع بحرانی جنگ.   تمرینات BDR لزوما مخرب هستند و باید سوراخ ها و حفره های عمیقی بر روی بدنه ایجاد کرد تا آثار برخورد ترکش موشک های پدافندی و توپ ها روی آن طبیعی باشد. بال ها و دم این پرنده به منظور استفاده در رپتورهای تولیدی دیگر برداشته شده اند.   رپتورهای BDR هرگز وارد خدمت عملیاتی نشدند و برای مقاصدی چون مربیان تعمیر ، آزمایش کردن آپگریدهای انجام شده و تحقیقات بر روی فناوری های پیشرفته ، استفاده میشدند.   اینا هم چند تا سایت دیگه درباره رپتور 4001 که دقیقا همین روند رو توضیح میدن :   http://www.air-and-space.com/Lockheed-Martin%20F-22%20Raptor.htm http://www.f-16.net/g3/f-22-photos/f22firstflights http://www.european-security.com/n_index.php?id=1505     ++++++++++++++++++++++++++++++++++++     ولی حالا از همه اینا گذشته ، برام یه چیزی خیلی جالبه . سناریویی که برادر عزیزمون 7MM برای این پرنده نوشتند.         ماشا الله که قوه تخیل خوبی دارید.

البته قبلا اسرائیل قرار بود معاملات تسلیحاتی کلانی با اوکراین انجام بده. روسیه هم تهدید کرده بود که اسرائیل این کارو نکنه. و اسرائیل هم خواسته بود تا اس-300 رو تحویل ایران ندن. احتمال این که  بر سر این ماجرا به یک توافقی برسند ، اصلا بعید نیست. فقط برام خیلی خیلی جالبه بدونم اون چه سیستم ها و تسلیحاتی بوده که اسرائیل قرار بوده به اوکراین بفروشه که روسیه حاضر بشه به خاطرش از فروش اس-300 به ایران بگذره ؟ حتما سیستم هایی بسیار حیاتی بودن.

آخرین اخبار درباره فانتوم آی حاکی از این است که ، دریاسالار سیرینگ فرمانده آژانس دفاع موشکی آمریکا MDA ، در نشست بررسی بودجه درخواست شده از کنگره برای سال 2016  که 2 ماه پیش برگذار شد ، اعلام کرده که این سازمان در اواخر سال 2014 ، موفق شده 5 ماموریت پروازی فانتوم آی رو به اتمام برسونه. این آزمایشات در مرکز آزمایشات پروازی ادواردز متعلق به نیروی هوایی  واقع در کالیفرنیا انجام گرفته.   در این آزمایشات ، *فانتوم آی* در ارتفاع 16,200 متر پرواز کرده و به مدت 33 ساعت پرواز کرد و بیش از 5 گیگابایت اطلاعات جمع آوری کرد.   اهمیت پروازهای آزمایشی به این دلیل بود که ، درون محفظه حمل بار *فانتوم آی* ، یک عدد لیزر ساخت * آزمایشگاه ملی لورنس لیورمور * ( LLNL ) نصب شده بود تا عملکرد و کیفیت آن در حالت پرواز تست شود.   این لیزر از انواع DIODE-PUMPED ALKALI LASER میباشد و در مراحل ابتدایی توسعه قرار داشته و تا پایان سال 2014 توانسته تا حداکثر قدرت 4 کیلووات به صورت موفقیت آمیز ، آزمایش شود. و به زودی قرار است با قدرت 30 کیلووات تست شود.   انتظار میرود در سال های آینده با پیشرفت این انواع لیزر و رسیدن به قدرت های بالاتر،ماموریت کشف ، ردگیری و انهدام موشک های بالستیک در ابتدای مراحل پرتاب ، بر عهده پهپاد *فانتوم آی* و این لیزر قرار داده شود.   https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=17&cad=rja&uact=8&ved=0CEQQFjAGOAo&url=http%3A%2F%2Fwww.mda.mil%2Fglobal%2Fdocuments%2Fpdf%2Fps_syring_031915_hasc.pdf&ei=awRiVeW_EoOnsAGZ3IDYBg&usg=AFQjCNFT0TAIIyCCV3kXIqbxddmc8Gy8uw&bvm=bv.93990622,d.bGg https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=13&cad=rja&uact=8&ved=0CCgQFjACOAo&url=http%3A%2F%2Fsmdsymposium.org%2Fwp-content%2Fuploads%2F2014%2F08%2FTH-0845-Richard-Matlock-Adv-Tech.pdf&ei=awRiVeW_EoOnsAGZ3IDYBg&usg=AFQjCNFRzM418FdzBDpzbEMEKQwa7kQSLw&bvm=bv.93990622,d.bGg   لازم به ذکر است که سلسله آزمایشات آژانس دفاع موشکی آمریکا بر روی این پرنده ، از سال 2013 آغاز شده و در طی آن پهپاد *فانتو آی* با محموله های دیگری از جمله سنسورهای جستجو و کشف و ردگیری فروسرخ در موج بلند که قادر به رهگیری موشک های بالستیک در تمامی مراحل پرواز میباشند ، مورد آزمایش قرار گرفته است.   http://aviationweek.com/awin/mda-eyes-uavs-abl-mission

با تشکر فراوان از توضیحات همیشه سازنده برادر EMP و دقت نظر و نگاه علمی ایشون به بحث و راه کارهای مفیدی که ارائه میکنند . ( شرمنده توی ارسال قبلیم ، فقط سریع نوشته رو فرستادم و  ارسال شما رو اصلا ندیدم .)   البته کشورهایی که صاحب علم و تجربه ساخت مدارات الکترونیک مقاوم در برابر چنین نیروهای عظیم جی هستند ، به تعداد انگشتان دست هست و در این مورد خاص یعنی ارتقای یک بمب کوچک هواسر به سطحی که بتونه چنین فشاری رو تحمل بکنه ، عملا بی سابقه بوده و  این خودش نشون میده که در داخل کشور ، کارای خیلی زیادی باید انجام بگیره.   یکی از دوستان در مورد هزینه های نگهداری این سلاح پرسید که در اینجا میخوام توضیحاتی بدم.   ببینید بمب های هواسر ،  به دلیل نداشتن پیشرانه حالا چه توربوجت یا توربوفن یا رمجت و یا موتور راکتی جامد یا مایع ، اصولا ساختار ساده ای دارند. یکی از مهمترین و چالش بر انگیز ترین موارد در تعمیرات و نگهداری و انبارداری موشک های کروز و انواع دیگر ، همین سامانه پیشرانه آنهاست.   بازرسی ها و تست های مرتب و بی وقفه ، نیاز بنیادین چنین تسلیحاتی هست و به دلیل پیچیدگی های سامانه های پیشران ، غالبا مجموع هزینه های تعمیر و نگهداری در سالهای دوره خدمت این انواع مهمات ، بیشتر از قیمت تمام شده آن سلاح در زمان خرید میشود.   از طرف دیگر کار با این انواع پیچیده نیازمند صرف زمان و بودجه بیشتری برای آموزش پرسنل و نیروی انسانی ، میباشد و بدون آموزش درست ، سلاح شما مانند ببر کاغذی خواهد بود.   نکته دیگر در بحث انبارداری ، تحمل مهمات نسبت به انفجار ناشی از گرم شدن و آتش سوزی میباشد که به آن در اصطلاح کوک آف ( COOK OFF TIME ) گفته میشود. بمب های هواسر از این بابت نیز ایمنی بسیار بالاتری نسبت به موشکهای دارای پیشرانه دارند و همچنین به دلیل ساختار سرجنگی آنها مدت زمان بیشتری را تحمل میکنند.   به عنوان مثال بمب هواسر جی سو JSOW که نزدیک به 20 سال از عمر اون میگذره ، به دلیل استفاده جنگنده های نیروی دریایی و نگهداریش داخل ناوهای هواپیمابر ، با استانداردهای ایمنی بسیار بالایی طراحی و تولید شده و زمان کوک آفی معادل 2 دقیقه و 11 ثانیه داره. در مورد SDB هم گفته شده حتی از نمونه های قبل از خودش هم این زمان بهتر شده.   https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&cad=rja&uact=8&ved=0CB0QFjAA&url=http%3A%2F%2Fwww.dtic.mil%2Fcgi-bin%2FGetTRDoc%3FAD%3DADA477006&ei=Et5hVZDvO9XbsAS4noLgAg&usg=AFQjCNFXcbiW6awH39JMhz5XTZ3gR1y1VQ&bvm=bv.93990622,d.cWc   و آزمایشات زیاد دیگری مانند اثر انفجار جانبی ، برخورد گلوله ، ترکش و غیره بر روی اون انجام گرفته. https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&cad=rja&uact=8&ved=0CB8QFjAA&url=http%3A%2F%2Fwww.dtic.mil%2Fndia%2F2006psa_apr%2Fjustice.pdf&ei=l-FhVc_eGcO6swH434CYCQ&usg=AFQjCNENblkhwXkLcAVEvTBZUGfN3wXnxA&bvm=bv.93990622,d.bGg   و آزمایشات پروازی در تونل باد که در ارسال های قبلی به اون اشاره کردم. به گفته مقامات بوئینگ ، بمب های هواسر به خاطر نداشتن نیروی پیشران ، برای رسیدن به حداکثر برد خود ، باید در ارتفاعات بالا پرتاب شوند ، و در بسیاری از نقاط کره زمین ، در این ارتفاعات احتمال وجود ابرهای سندانی و طوفان های تندر و توربولنس و جریانات مغشوش و آشفته با سرعت زیاد وجود دارد ،  ثابت و پایدار ماندن مسیر پرواز بمب کار بسیار دشواری خواهد بود. به همین دلیل تلاش زیادی بر روی نرم افزار هدایت و کنترل این بمب انجام گرفت تا در صورت بر هم خوردن تعادل در پرواز ، قادر به بازیابی خود به حالت نرمال و ادامه مسیر پرواز باشد.   اما نکته جالبی رو از لا به لای یکی از مصاحبه ها پیدا کردم. آقای " جان میلنر " سرپرست بخش توسعه تجاری برنامه GLSDB در شرکت بوئینگ ، اوایل سال گذشته میلادی ، در مصاحبه ای با نشریه INSIDE THE AIR FORCE ، گفته بود که از سال 2005 تاکنون ، شرکت بوئینگ بیش از 10,000 عدد بمب SDB را به نیروی هوایی آمریکا تحویل داده و همچنین اضافه کرد ، نیروی زمینی بیش از 400,000 عدد راکت M26 در انبارهاش , و در سطح جهان ذخیره کرده که در نهایت یا باید موتور راکت نگه داشته شود و فقط سرجنگی آنها تعویض بشه یا به کلی معدوم شوند.   همین طور گفته ، قیمت هر عدد راکت GLSDB در حدود 30 تا 40 درصد کمتر از قیمت روز یک واحد راکت GMLRS خواهد بود. یعنی بین 66 تا 77 هزار دلار. که با قیمت طراحی و ساخت قطعه تطبیق دهنده میان مرحله ای ( INTERSTAGE ADAPTER ) ، چیزی بیش از 100 هزار دلار نخواهد شد. همان قیمتی که در ارسال قبلی پیش بینی شده بود.   ایشان اظهار کرده که برنامه GLSDB در واقع جان تازه ای به کالبد دو سلاح مهم یعنی MLRS و SDB میدمد و باعث رونق اقتصادی و ایجاد اشتغال در صنایع خواهد شد.   درباره پروفایل پروازی هم گفته ، راکت حامل تا ارتفاع بهینه 12,000 متری اوج میگیرد و در آن ارتفاع ، مکانیزم جداسازی بخش تطبیق دهنده عمل کرده و بمب رها میشود. توجه داشته باشید که راکت M26 ، توانایی رسیدن به ارتفاعاتی بیش از این را هم دارد.   ایشان همچنین اشاره ای به طرحی داشته اند که فعلا تصمیمی درباره آن گرفته نشده . طرح جایگزینی موشک ATACMS با سرجنگی هوشمند 500 پوندی. چیزی مشابه GLSDB.   مصاحبه کامل: http://www.secretprojects.co.uk/forum/index.php?topic=20024.15;wap   منبع اصلی مصاحبه: http://jamesdrewjournalist.com/boeing-to-demonstrate-ground-launched-sdb-system-later-this-year/     در حال حاضر موتور راکت های GMLRS یا همان M30 ، توسط کمپانی " آئروجت راکت داین " ساخته میشود و کمپانی NAMMO نروژ که همکاری های گسترده و تنگاتنگی با کمپانی " اربیتال ای تی کی " دارد ، مسئول تولید و فروش این موتورها در خارج از آمریکاست. http://www.rocket.com/article/aerojets-improved-rocket-motor-propels-lockheed-martin%E2%80%99s-gmlrs-demonstration     همچنین سلاح GLSDB با تمامی مفاد و شرایط  پیمان MTCR ( ساز و کار کنترل فناوری موشکی ) منطبق است و همه ویژگی ها برای صادرات و خرید و فروش آن فراهم هست. http://www.mtcr.info/english/MTCR-TEM-Technical_Annex_2014-10-02_rev%20-%20Updated%20cover%20page.pdf http://www.mtcr.info/english/MTCR_Annex_Handbook_ENG.pdf        

آخرین اخبار در مورد  " ایر استراتو " اینه که ، حدود 4 ماه پیش ساخت پیش نمونه ایستگاه زمینی هدایت و فرماندهی این پرنده رو تمام کردند. این ایستگاه متحرک هست و تماما از کامپوزیت ساخته شده و وظیفه برقراری ارتباط ماهواره ای با پرنده رو بر عهده داره.   تولید نمونه اکسپلورر قراره از آگست 2015 در خط تولید کارخانه آن در نیومکزیکوی آمریکا شروع بشه و از چندی قبل ثبت سفارش رو آغاز کرده اند.   http://www.militaryfactory.com/aircraft/detail.asp?aircraft_id=1300 http://insideunmannedsystems.com/arcas-airstrato-pioneer-now-available-pre-order/ http://www.airstrato.com/en/about_us.html   در اواسط سال گذشته میلادی هم ، کمپانی آرکا ، مرکز عملیات خودش رو از رومانی به شهر لاس مروسس نیومکزیکو ، منتقل کرده بود.

سایت گالف نیوز گفته ، منابع آگاه عربستان گفتن ، این لاشه هیچ ارتباطی با فالکن نداره و در واقع مخزن خارجی سوخت یک ایگل عربستانی هست که در میانه را ه برگشت به پایگاه خودش ،  اونو رها کرده  و گفته که این یک کار روتین هست که انجام میشه. در ادامه میگه عربستان اصلا اف-16 نداره.   ولی در مورد اون دو تا موشک سایدوایندر چیزی نگفته. http://gulfnews.com/news/gulf/saudi-arabia/saudi-arabia-denies-plane-shot-down-1.1520731

  برادر گرامی ، نیروی هوایی عربستان تعداد بسیار زیادی انواع L و M موشک AIM-9 در انبارهای خودش داره و هیچ بعید نیست از این انواع که نسبت به نوع X توانایی کمتری دارند ، در ماموریت هایی این چنین ( یعنی آسمانی بی دفاع که خطر نبرد هوایی در اون بسیار ضعیف هست ) ، استفاده بکنند.   http://www.defense.gov/news/Apr1998/m04211998_m065-98.html http://digitalcollections.library.cmu.edu/awweb/awarchive?type=file&item=710043

  سلام. از شما برادر گرامی به خاطر توضیحات کامل و مفصلی که میدهید تشکر فراوان دارم.   در اینجا ابتدا میخوام به عنوان کوچک ترین و بی سواد ترین عضو این فروم،  از شما برادر بزرگوار یک درخواست داشته باشم.  از شما تقاضای عاجزانه دارم که برنامه های بلندمدت و نقشه راه های نیروی هوایی و دریایی آمریکا رو که هم توسط این ارگان و هم توسط وزارت دفاع آمریکا منتشر شده اند و میشوند ، با دقت و ریزبینی مطالعه بفرمایید. چند تا فایل PDF رو در یکی از ارسال هام ذکر کردم و خودتون هم به سادگی میتونید اسناد و مکتوبات این برنامه ها رو در منابع رسمی و معتبر اینترنت پیدا کنید. مطالعه این موارد به روند بحث ما کمک ارزنده ای میکنه.   1 - به قول قدیمیا ، خدا پدر و مادر شما رو بیامرزه. ببینید تمام نکته رو خود شما بیان کردی. اصلا مساله مهم اینه که اینها حداقل 40 ساله که در حال کار بر روی این علوم هستند . حالا چرا فقط و فقط یک درصد ناچیزی ما نباید احتمال بدهیم که اینها راه هایی برای حل این مشکلات اساسی و بنیادین پیدا کرده باشند ؟   مشکلاتی که من هم مثل شما با آن موافق هستم و اصلا اندیشیدن به این مسائل هست که آدم رو به شک میندازه. ولی آیا نمیشه تصور کرد که سولوشن هایی ممکن است وجود داشته باشند که بسیار ساده تر از آنی باشند که در تصور ماست ؟    اصولا اشکال این نوع تحلیل در لاجیک قضیه هست. آمریکا واقعا چه نیازی دارد که چنین پرنده ای ضعیف با فناوری پنهانکاری عقیم و غیر موثر را عملیاتی کند ؟ آیا نوکلیر دترنس کافی نبوده ؟ یا به قول خود شما که روسیه رو مثال زدید ، همون پرنده های نسل 4 و 4 و نیم کافی نبود تا سلطه خودش رو بر دنیا تثبیت بکنه ؟   2 - میتونم از شما درخواست کنم اگر منبعی در این مورد خاص ( لیبی ) در اختیار دارید ، ارائه بفرمایید برای مطالعه.   در این مورد با شما موافقم ولی البته نمیشه این هدف رو تنها و اصلی ترین هدف دونست . ولی بازم از نگاه استدلال منطقی و عقلانی میپرسم ، نقش امنیت ملی و توازن قوا در چه جایگاهی قرار میگیره ؟   با توجه به جایگاه امروزی لایتنینگ در مسیر توسعه و عملیاتی شدنش ، سرمایه گذاری عظیم و عجیب و غریب بر روی برنامه LRSB ( بمب افکن تهاجمی دور برد ) و NGAD ( جنگنده سلطه هوایی نسل ششم ) رو که به میزان بسیار زیادی بر روی پنهان کاری متمرکز هستند  چگونه توجیه میکنید ؟ البته صحبت هایی در موردتاکید بر سرعت هایپرسونیک در بعضی از کانسپت ها وجود داشته که به گفته مقامات و تصمیم گیرندگان عالی رتبه نظامی و توصیه های مراکز دانشگاهی و علمی-پژوهشی ، قطعا پذیرفته نشده و نخواهد شد . مانور پذیری هم در درجه بعدی اهمیت قرار گرفته.   شاید اصولا منطق و عقلانیت در چنین طرح هایی برای مقامات آمریکایی  ( که اتفاقا شدیدا  پول پرست هم هستند و برای یک قرون و دوزار خودشون هزار بار چرتکه میندازن )، بی معنی باشه ؟؟؟!!!     ببینید برادر گرامی برای شما و دانش و معلومات شما احترام زیادی قائل هستم ولی در این مورد باید بگم متاسفانه به شکلی نا به جا قیاس مع الفارق انجام دادید و بحث رو منحرف کردید.  این موردی که شما فرمودی قطعا و یقینا از بدیهیات همه اعصار و همه جوامع بوده  ، هست و خواهد بود. ارتباط این مساله با بحث ، جایگاهی نداره.   میخوام فرمایش شما رو این گونه تکمیل کنم که ، ذات هر انسانی که اندکی طعم قدرت رو میچشه به توطئه گرایش پیدا میکنه برای کسب قدرت بیشتر و این خصوصیت و میل ذاتی و غریزی ، انتهایی براش متصور نیست. هرانسانی با هر عقیده و مرامی و در هر زمان. این فرموده صریح خداوند سبحان و تعالی هست . مگر اینکه اون انسان از سرچشمه معرفت لایزال الهی بهره ای ببره. مانند انبیا و اولیا و اوصیا .   باز هم میخوام روی مثال شما از چینی ها و روس ها تمرکز کنم.     اولا که ، در این که شالوده نیروی هوایی روسیه در حال حاضر بر روی پنهان کاری استوار نیست ، کاملا با شما موافقم. ولی برادر بزرگوار، نه من و نه شما و نه هیچ عزیزی در این سایت و این کشور یا کشورهای دیگر دنیا و نه حتی بخش بسیار بزرگی از دست اند کاران و مقامات خود روسیه هم ، توانایی این رو ندارند که با قاطعیت و اطمینان ، در مورد داشتن قدرت روسیه در ساخت و عملیاتی کردن پرندگان پنهان کار ، اظهار نظر بکنند.   این مسائل ، به طور معمول دارای طبقه بندی های پیچیده ای هست که شاید تعداد بسیار اندکی در مورد توانایی ها و داشتن قدرت در حوزه ای ، مطلع و آگاه باشند. هر چند که بسیاری از تحلیل گران علوم نظامی ، در توانایی های علمی و فنی روسیه  در زمینه پنهان کاری،  شک و تردید های قوی دارند.   در حال حاضر هم ، من و شما در مورد تحولاتی که بر روی زمین در جریان است میتونیم نظر بدیم. برنامه پاکفا داره با همه مشکلات و چالش ها به پیش میره و پاکدا هم که سرمایه گذاری روی اون شروع شده. علاوه بر این که برنامه پرنده بی سرنشین روسیه هم بر اساس طرحی جایگزین  طرح میگ اسکات ، در حال پیگیری هست.   ثانیا ، شما با طرح های بلند مدت چین و روسیه در زمینه استفاده از فناوری پنهان کاری تا چه حد آشنایی دارید ؟ شما نقشه راه نیروی هوایی چین و روسیه  تا دهه 2030 و بعد از آن را مطالعه کرده اید ؟ در مجامع علمی و پژوهشی مقالاتی که به این برنامه ها پرداخته اند و آنها را تحلیل کرده اند ، فراوان هستند و شما با صرف زمانی کوتاه  در اینترنت ، با برنامه های اونها آشنا خواهید شد.   در مورد فرانسه و بریتانیا و سوئد و غیره که بر روی طرح هایی مثل نورون و تارانیس کار میکنند چه توضیحی میتوان ارائه کرد ؟ اینها که دیگر یاران و هم دستان و شرکای استاد توطئه گر ضعیف هستند !!!!   برنامه های کشور خودمون ایران رو برای حرکت پر شتاب به سوی فناوری پنهان کاری چگونه توجیه میکنید ؟   جسارتا در مورد یکی از نکات ارسال قبلیم از شما توضیح و منبع درخواست کردم که ظاهرا ندیدید icon_arrowd

خبر تکمیلی در مورد قرارداد فروش محصولات نظامی آمریکا و اسرائیل.   جزئیات بیشتری در مورد این قرارداد منتشر شده به این ترتیب :   14500 عدد تیل کیت بمب های جی دم. (KMU-556C/B)   شامل 10500 عدد کیت برای بمب های 2000 پوندی MK-84 هست و 4000 عدد برای بمب های 500 پوندی MK-82. این کیت که هدایت جی پی اس را به بمب اضافه میکند ، توانایی اصابت دقیق به اهداف را فراهم میکند.   12000 عدد بمب چند منظوره شامل سری 82 ، 83 و 84.   500 عدد کیت ردیاب لیزری نوک بمب های جی دم که آن را به LASER JDAM تبدیل میکند. DSU-38A/B این کیت به بمب توانایی هدف قرار دادن اهدافی که به وسیله لیزر مشانه گذاری شده اند را میدهد و بناب راین قابلیت درگیری با اهداف متحرک زمینی و دریایی را دارند. و به وسیله تمامی هواپیماهای اسرائیل از جمله لایتنینگ ، قابل حمل و استفاده هستند.   4100 عدد بمب SDB معروف. قابل حمل توسط اف-15. اسرائیل تعداد بسیار زیادی را قبلا خریده بود و در جنگ های لبنان و غزه از آن به صورت وسیع استفاده موفق انجام داده بود.   50 عدد بمب سوپر بانکرباستر GBU-28 با سرجنگی BLU-113. به گفته منابع مختلف ، اسرائیل قبلا 100 عدد از این نوع بمب را تحویل گرفته بود . این بمب 2200 کیلوگرمی توانایی نفوذ به 30 متر زمین یا 6 متر بتن مسلح را دارد.   700 عدد سرجنگی ( بمب ) BLU-109 که قابلیت استفاده در مهمات گوناگون را دارد . شامل جی دم ، جی بی یو و ...   این دو سری بمب به همراه 1500 عدد کیت ردیاب هدایت لیزری ارائه شده اند.    3000 عدد موشک ضد تانک هلفایر و احتمالا برای استفاده بر روی بالگردهای آپاچی اسرائیل.   250 عدد موشک هوا به هوای امرم-سی. AIM-120 C AMRAAM   کمپانی های بوئینگ ، ریثیان ، لاکهیدمارتین و جنرال داینمیکز از این معاملات سود میبرند.   http://defense-update.com/20150519_israel_ordnance.html#.VWCyKNKqqkr

  سپاس از عرائض شما. نکاتی رو که برام کلیدی بود انتخاب کردم ، شماره گذاشتم و به ترتیب روی اون بحث میکنم.   1 - کاملا و 100 % با شما موافقم. این حرفیست که خیلی جاها و پیش خیلی دوستان داخلی و خارجی مطرح کردم. هر کسی که حتی مقداری ناچیز با میلیتاری اینسایدر های یو اس آو ای صحبت کرده باشه ( یا به قول خودشون toast زده باشه) به این نکته اذعان داره.   2 - میخوام با شما مخالفت کنم. این استراتژی کلان چین هست که به سمت  اجز آو ساینس و هایتک بره از جمله استیلث. به طوری که شما مثلا این حرکت رو در بخش های دیگه نمیبینید. پس این نشون میده چقدر این فیلد براشون حیاتی هست و آینده امنیت ملی خودشون رو براش گرو گذاشتند.   3 - در مورد روس ها هم دقیقا همین طوره. واقعا همین روسیه ای که شما ازش این مثال جالب رو زدید ، داره این همه سرمایه انسانی و مادی خودش رو روی استیلث میذاره ؟ دلیلش چیه ؟ اینا که دیگه کپی کار نیستند ؟   4 - کاملا با شما موافقم و یکی از سولوشن هاییست که سخت روی آن کار میشود. ولی این روش هم با توسعه مهمات بسیار دورایستا تر و هایپرسونیک  ( که در ارسال های قبلی خودم در همین تاپیک به مواردی اشاره کردم و در نقشه راه نیروی هوایی آمریکا وجود دارد ) تقریبا بسیار کم اثر خواهد شد.   5 - باز هم میخوام به همون استدلال منطقی برگشت بزنم.( با توجه به این که در مورد یک، با شما کاملا هم نظر هستم. ) دلیل اینکه تقریبا همگی کشورهای مطرح جهان در حوزه نظامی و اقتصادی ، در حال حرکت به سمت فناوری استیلث هستند چیست ؟   آیا میتوان نوعی از تئوری توطعه را مطرح کرد و اینکه آمریکا با این عمل خود ، بخش بزرگی از توان علمی ، انسانی و مالی رقبای خود را به منظور اتلاف آنها، مشغول فناوری ای کرده که خودش به عدم موفقیت آن پی برده ؟ چیزی شبیه به بازی ای که در دهه 70 و 80 میلادی با شوروی انجام داد ؟   6 - و نقش امنیت ملی آمریکا و همان بعضی هایی که در همان سیستم فاسد ، منافع مالی دارند چیست ؟   7 - در این مورد بسیار مشتاق هستم که توضیحات بیشتری ارائه بفرمایید.   و دوباره یادآوری میکنم ،نقش و جایگاه توسعه علوم پنهان کاری در جهت استفاده و کاربرد در مهامت رو چگونه ارزیابی میکنید  و از نظر شما چه درجه اعتباری داره ؟

از همه دوستان و برادران  به خاطر لطف و عنایتی که به عرض بنده در ارسال قبلیم داشتم ، تشکر میکنم. سوال قبلی من که بی جواب موند ولی حالا ممکنه از دوستان خواهش کنم یه مقداری روی تئوری مطرح شده از سوی برادر آرمانی که فرمودند ، این تغییر مسیر به درخواست انصار الله بوده ، متمرکز بشن و اونو تحلیل و بررسی بکنند ؟

من کوچیک تر از این حرفا هستم که در مورد جریاناتی به این اهمیت مثل سوریه نظر بدم ولی به همه اون برادرانی که مرتب و بی پروا به تمسخر و استهزای ارتش سوریه ( و بعضا عراق ) و سربازان و فرماندهانشون میپردازند و مقامات کشوری و لشگری و اقتصادی و غیره رو ، سرکوفت میزنند و از هیچ نیش و کنایه و سخن رکیکی فروگذار نمیکنند ، یه توصیه دارم از روی دلسوزی.   بترسید از اون روزی که مجبور بشید توی خونه گرم و نرمتون و روی صندلی عزیز و کامپیوتر و مانیتورتون بشینید و با دلهره و اضطراب همراه با خشم و استیصال ، دقیقا همین حرفا رو به هم وطنان خودتون بگید .  بترسید.   اوایل شروع جنگ داخلی توی اوکراین ، یه همچین حرفی رو به یکی از همکاران میگفتم.   خداوند سبحان و تعالی به دفعات بسیار در قرآن ، ریا و نفاق رو مذمت فرموده.   یا مگر رسول الله ( ص ) نفرمودند : هر آنچه را برای خود نمی پسندی برای دیگران هم نپسند.   اگر جنگ قومی و نژادی و اقلیمی را برای مردمانی آرزو کردی و از تجزیه و تکه پاره شدن سرزمین آنها ، خوشحال شدی حالا با هر توجیه و استدلال و منطقی ، انتظار نداشته باش دیگران این را برای شما نخواهند.    بد دیگران رو نخواهیم تا خدا هم بد ما رو نخواد.

برای این که یه مقداری از تنش های روانی ماجرای کشتی و...... دور بشیم ، از برادران دانش دوست و تحلیلگر ، درخواست میکنم یه مقداری از نوع و سطح روابط سیاسی ما با کشور عمان ، صحبت کنند و احتمالاتی رو بررسی کنند که بشه از طریق این کشور به یمن کمک رسانی کرد.   تا اونجایی که میدونم مرزهای عمان با یمن بسیار دورافتاده و بیابانی و بدون سکنه هست و اون طرف مرز هم تو خاک یمن ، القاعده قدرت و نفوذ داره. آیا میشه با القاعده یمن یه کارایی انجام داد ؟

با تشکر فراوان از شما برادر گرامی به خاطر منابع خوبی که ارائه کردید. البته همون طور که خودتون فرمودین ، این محصول کمپانی سلکس ایتالیا هست . ولی از صحبت های شما در 2 ارسال قبلی ، بنده این گونه برداشت کردم که هندوستان محصولی کاملا  بومی و ساخت داخل تولید کرده باشد و در واقع برای اون محصول از شما درخواست منبع کردم.   ولی به هر حال این سیستم آلوس هم ، مفهومی در امتداد همان مفهوم سنتی سنسورهای پسیو ارائه کرده و فقط در بحث پردازش نرم افزاری قدم های بلندی برداشته. همان طور که در فایل پی دی اف محصول هم به این مساله اشاره کرده که از پردازش دیجیتال چند هسته ای و تکنولوژی های GPU مانند کامپیوترهای شخصی بهره میبره.   اصلا در این جای بحث اجازه بدید از شما یک سوال اساسی ، بنیادین و مهم بپرسم. ببینید برای توضیح و اثبات هر قضیه ای میشه از راه های مختلفی استفاده کرد. یک راهش استدلال علمی و در نظر گرفتن فکت های روی زمین هست و روش دیگر استدلال منطقی و عقلانی.   حالا من میخوام روی بخش دوم یعنی استدلال منطقی بحث کنم.   ببینید ، آمریکا در طول چند دهه گذشته بر روی توسعه تکنولوژی پنهان کاری راداری ، سرمایه گذاری هایی انجام داده که شاید در قدرت تصور بسیاری از علاقه مندان حوزه فناوری های نظامی هم نگنجه و به قول معروف غیر عقلانی به نظر برسه. (لازم به ذکر است که تاکید و تمرکز این تاپیک و بحث بر روی پنهان کاری راداری در حوزه پرنده هاست و این مساله نباید اذهان رو از کاربرد پنهان کاری در حوزه مهمات و تسلیحات غافل کند.)   در تما این سال ها ، تصمیم گیرندگان در بالاترین رده های حکومتی و نظامی آمریکا ، متفق القول عقیده داشته اند که این فناوری با توجه به همه هزینه ها و ریسک های آن ، چیزیست که بدون هیچ شک و شبهه ای باید دنبال شود و حتی بسیاری از تحلیل گران و اتاق های فکر و اندیشکده های آمریکایی و غیر آمریکایی این رویکرد کلان آمریکا رو با درجه باللیی از اهمیت ، تایید و تصدیق کرده اند.   در طول همه این ساله ها، مثل همین امروزی که منو شما در حال بحث روی این موضوع هستیم ، آمریکا شاهد و ناظر و واقف بر تمامی پیشرفت های صورت گرفته و در حال توسعه تکنولوژی های ضد پنهانکاری بوده وقطعا و یقینا به نقاط قوت و ضعف این سیستم ها ، خیلی بهتر از دارنگان این نوع سیستم ها واقف بوده . و در تمامی این مدت زمان حتی کوچک ترین تردیدی در ادامه سرمایه گذاری بر روی پنهان کاری به خودش راه نداده.   چند سالی هم هست که بقیه کشورهای دنیا به اهمیت پنهان کاری پی برده و هر روزی که میگذره ، کشورهای جهان بیشتر به این مساله پی میبرند که ، سال های زیادی رو غافل بوده اند و در این مدت ، فاصله تکنولوژیک آنها در این حوزه با آمریکا ، به صورت تصاعدی بیشتر و بیشتر شده.   هیچ نیازی هم به کارهای در حال انجام در کشورهایی مثل چین و روسیه و کشورهای اروپایی نیست چون عزیزان همگی به قدر کفایت اشراف دارند.   حالا میخوام از شما بپرسم که با توجه به حقایق موجود روی زمین ، این مساله رو چگونه توجیه میکنید ؟ آیا شما جهان رو در حال نزدیک شدن به غروب فناوری پنهان کاری میبینید ؟

اطلاعات بنده در این مورد محدود هست ولی تا اونجایی که به یاد میارم ، بهترین و موثرترین سیستم حسگر امواج الکترومغناطیس در دامنه رادیویی رو ( که معمولا به اشتباه با نام رادار شناخته میشوند ) ، اوکراینی ها ساختند و اون چیزی نیست جز" کلچوگا " .   و همچنین کشور چک هم در کارنامش ، سیستم های فوق العاده جالبی مثل " رامونا " ، " تامارا " و " ورا " رو داره. http://www.ausairpower.net/APA-Warpac-Rus-PLA-ESM.html   تا این لحظه هم ، در میان تجهیزات نظامی ارتش هند ، بنده سیستمی بومی با ویژگی هایی که شما فرمودین ، به صورت عملیاتی ندیده ام. و این به آن معناست که چنین برنامه هایی که شما به اونها اشاره کردید ، احتمالا هنوز در مراحل بسیار ابتدایی تحقیق و توسعه قرار دارند و به مرحله عملیاتی نرسیده اند و یا اصلا به صورت ذاتی ، قابلیت تبدیل شدن به یک ابزار موثر و قابل اعتماد برای به کارگیری در شرایط واقعی محیط نبرد را رو ندارند.

دیروز که سایت آفلاین بود ، بنده یک ارسال داشتم که پاسخ به یکی از دوستان بود. ارسالم پاک شده و الان دوباره میفرستم.      naserr, on 18 May 2015 - 8:53 PM, said: دقیقا همین طوره که شما میفرمایید و من هم توی همون ارسالم که جواب برادر hosm بود ، سعی کرم غیر مستقیم به این مساله اشاره کنم.   اصلا یکی از مهمترین مواردی که باعث اهمیت فوق العاده سیستم GLSDB میشه ، همین نکته هست. یعنی تحول انقلابی در مفهوم کارکردی نیروی زمینی آن هم یگان توپخانه زمینی.  به طوری که با در اختیار داشتن این سلاح ، قسمتی از ماموریت های یگان توپخانه نیروی زمینی با نیروی هوایی تلاقی پیدا میکنه و فرماندهان و تصمیم گیرندگان ارشد در طول یک نبرد میتوانند ، انجام بعضی وظایف را به نیروی زمینی انتقال دهند.   ببینید ، این سیستم یه مفهوم به غایت تازه ، بی سابقه و بی بدیل رو خلق کرده که من اسمشو میذارم  " بمب افکن نیروی زمینی " ( ARMY BOMBER )    هیچ سامانه دیگری که در حال حاضر در اختیار نیروهای زمینی کشورهاست یا هر نیرویی که بتوان آن را در غالب تعاریف عمومی یک نیروی زمینی گنجاند ( مثالش سپاه تفنگداران دریایی آمریکاست که نبرد زمینی انجام میدن ) ، دارای چنین قابلیتی نیست و این سلاح حداقل تا چندین سال بعد از عملیاتی شدنش میتونه یه گیم چینجر واقعی توی نبردها باشه.   میخوام یه مثال دیگه بزنم . الان در نیروی زمینی آمریکا ، پهپاد پردتور مسئولیت اصلی و عمده حملات به اهداف زمینی رو بر عهده داره. البته پهپادهای آر کیو-7 شدو و آر کیو-5 هانتر هم توی سالهای گذشته ، ماموریت های تهاجمی کوچک و محدودی انجام داده اند.   خوب در حال حاضر ، هر فروند پردتور میتونه 2 عدد موشک هلفایر یا 6 تا موشک گریفین حمل کنه. در آینده هم احتمالا در همین تعداد ، بمب های وایپر استرایک ، اسکورپیون ، پایرس ،موشک جگم  و مهمات سبک دیگری که اینجا فرصت توضیحش نیست.   حالا هر لانچر MLRS میتونه 12 عدد و هر لانچر HIMARS میتونه 6 عدد GLSDB رو پرتاب کنه. http://dma.wi.gov/dma/news/2013news/images/130506-Z-WG169-684.jpg   اندازه سرجنگی و قدرت تخریب در مهمات هر دو سیستم مورد مثال که کاملا مشخصه.   قیمت هر عدد هلفایر هم حدود 100,000 دلار براورد میشه . یعنی مشابه GLSDB .   یعنی با یه حساب سر انگشتی متوجه میشیم که ، یک عدد لانچر MLRS در عرض چند دقیقه (کمتر از 15 دقیقه ) و در محدوده برد 190 کیلومتری ، میتونه کاری رو انجام بده و اهدافی رو نابود کنه که ، 6 فروند پردتور به طور همزمان( با احتساب همان 2 عدد هلفایر ) آن هم مدت زمانی بسیار طولانی تر، فقط میتونن کاری مشابه از نظر آماری انجام بدن.   تازه قدرت تخریبی هر SDB چند برابر هلفایر هست و اصلا قابل قیاس با همدیگه نیستند. و اگر بخوایم قدرت تخریب و میزان اثربخشی حمله رو هم توی محاسبه خودمون وارد کنیم ، تعداد پردتورهای سناریوی ما سر به فلک میذاره.   قیمت پردتور ، هزینه هر ساعت پرواز ، شعاع عملیاتی ، ریسک نابودی توسط سیستم های دفاعی هم که کاملا مشخصه .    این محاسبات رو میشه به لانچر HIMARS تعمیم داد و نتایج اون رو هم مقایسه کرد.   همین مثال در مورد اسرائیل و استفاده از انواع پهپادهای هرمس و هرون و ایتان هم ، صدق میکنه.    پس میبینید که توانایی های GLSDB فراتر از اون چیزی هست که به نظر میرسه.  

زمانی که سایت آفلاین بود یکی از دوستان درباره نحوه عملیات کشتن ابوسیاف سوال پرسید و بنده هم جواب دادم. چون دیدم الان پاک شده و موضوع هم به تاپیک تحولات سوریه مرتبط هست ، لازم دیدم جواب اون دوستمون رو دوباره همین جا ارسال کنم. متاسفنه چون جایی ذخیره نکرده بودمش ، ممکنه با پاسخ اولیه متفاوت باشه . به خاطر تکراری بودن از همه دوستان معذرت میخوام.   naserr, on 18 May 2015 - 6:03 PM, said: فعلا در مورد جزئیات عملیات ، مطلبی منتشر نشده ولی رسانه های جهان ، تقریبا همگی یک نقل قول داشته اند ، آن هم از سوی مقامات نزدیک به عملیات.   عملیات شبانه انجام گرفته ( جمعه شب و شنبه صبح ) و  حدود 24 نفر از نیروهای دلتا فورس به وسیله بلک هاک و آزپری ، از  یک پایگاه هوایی داخل عراق ، به سمت سوریه پرواز میکنند و داخل منطقه ای در نزدیکی محل اقامت ابوسیاف پیاده شده اند. داخل دیوار اطراف ساختمان محل اختفای ابوسیاف( که چند طبقه و بزرگ بوده )  یک سوراخ ایجاد کردن ( احتمالا با انفجار ).   در میان درگیری ، نیروهای محافظ ابوسیاف ، از زنان و کودکان به عنوان سپر انسانی استفاده میکنند و نظامی و غیر نظامی قابل تفکیک نبودند. ولی نیروهای مهاجم بعد از مدتی تبادل آتش تونستن نیروهای داعش رو از غیرنظامی ها جدا کرده و با تیر اندازی بسیار دقیق ،  12 نفرشون رو بکشند و به اتاقی که ابوسیاف و همسرش توش حضور داشتن برسند که ابوسیاف هم مقاومت میکنه و کشته میشه.    از آغاز حملات ائتلاف ، این اولین عملیات زمینی در خاک سوریه بوده . قبل از حمله، مقامات سی آی ای و پنتاگون به وسیله پهپاد و  تصویربرداری ماهواره ای و  شنود الکترونیکی و وسایل دیگر ،کار اطلاعاتی گسترده ای انجام دادند و به مراقبت و جمع آوری اطلاعات پرداخته بودن.   عملیات قرار بوده یک ماه پیش انجام بشه ولی کار اطلاعاتی طول کشیده.   عملیات چندین ساعت طول میکشه . ولی دقیقا نگفتن که چند ساعت داخل خاک سوریه بودند. و بعد از اون با  2 نفر زن دستگیر شده، حدود وقت سحر میرسن عراق.   هدف اولیه این عملیات ، زنده دستگیر کردن ابوسیاف عنوان شده ولی او درگیر شده و در طی تبادل آتش کشته شده.    همسر ابوسیاف زنده و سالم دستگیر شده که به گفته مقامات آمریکایی ، رییس باند برده داری و خرید و فروش و انتقال اسیران دختر ایزدی بوده. یک دختر 18 ساله ایزدی هم که ظاهرا ، پس از اسارت به عنوان همسر اجباری ابوسیاف در آمده بوده ، نجات یافته و قرار است به زودی به خانواده اش تحویل داده شود.   چند عدد کامپیوتر ، لپ تاپ و گوشی موبایل هم از افراد به دست آمده که برای تحقیقات به آمریکا فرستاده شده.   هیچ یک از نیروهای آمریکایی در جریان این عملیات کشته یا زخمی نشده اند و تجهیزاتی هم به جای نگذاشتند.ظاهرا  یک گلوله به بلک هاک اصابت کرده. یکی از مسئولان عملیات در شرح این اتفاق گفته ،  واقعا نبردی سنگین و واقعی و پنجه در پنجه بوده و به صورتی دراماتیک انجام گرفته که طراحان حمله انتظارش رو نداشتند . ( دقیقا نفهمیدم یعنی چی )    هویت ابوسیاف با عنوان امیر تونسی شناخته شده و یکی از مقامات عراقی مدعی شده ممکنه اسم واقعی این فرد " نبیل صدیق ابو صالح الجبوری " بوده باشه. او خیلی شناخته شده نبوده ولی هدف بسیار مهمی به شمار میرفته که اطلاعات ارزشمندی داشته.   ابوسیاف ، مسئول معاملات نفتی و گازی و تسلیحات و تبادلات مالی و تقسیم بیت المال بوده .   مقامات آمریکایی اظهار کرده اند که اطلاعاتی رو که قرار بوده از ابوسیاف به دست بیارن ، احتمالا میتونن از همسرش کسب کنند.   تلویزیون سوریه هم مدعی شده نیروهای سوری در این ماجرا سهیم بوده اند ولی مقامات آمریکایی واکنش نشان دادند که ، هیچ یک از نیروهای سوریه در جریان این عملیات شرکت نداشته و اصلا سوری ها اطلاعی از این عملیات نداشته اند و به اونها نیازی نبوده.    اوباما هم این عملیات را تحسین کرده و آن را نشان بالندگی توصیف کرده . همچنین گفته  شانه به شانه دوستان عراقی به مبارزه با داعش تا نابودی کامل این گروه ادامه میدهیم و اشاره کرد که به رژیم بشار اسد هم هشدار داده ایم که در کار ما در مبارزه با داعش دخالت نکنند.   http://www.wsj.com/articles/u-s-special-forces-kill-senior-isis-leader-in-syria-capture-wife-1431780812 http://edition.cnn.com/2015/05/17/middleeast/syria-isis-us-raid/ http://www.nytimes.com/2015/05/17/world/middleeast/abu-sayyaf-isis-commander-killed-by-us-forces-pentagon-says.html?_r=0 http://www.vocativ.com/ http://www.washingtontimes.com/news/2015/may/16/abu-sayyaf-raid-required-us-troops-to-use-hand-to-/  

naserr, on 18 May 2015 - 12:43 PM, said: آخرین اخبار : تکسترون متعهد شده که یک سلسله بهینه سازی ها و تغییراتی رو بر روی این پرنده انجام بده تا تونایی حمله به اهداف زمینی بیشتری پیدا کنه . از جمله حمل تعداد بیشتری بمب های کوچک دور ایستا و راکت ها و موشک های هوشمند. همچنین ظرفیت حجمی و وزنی حمل تجهیزات  ISR رو افزایش بده.   حتی احتمالش وجود داره که برای بعضی مشتریان خاص ، این پرنده رو باز طراحی کنند و عملکردش در سرعت ، قدرت مانور ، مدت پرواز و برد عملیاتی رو افزایش بدهند.   کشورهای سوئیس ، هندوستان ، امارات متحده عربی و نیجریه ، در حال انجام مذاکرات و ارزیابی این پرنده برای خرید آن هستند. چند کشور دیگر در خلیج فارس و جنوب شرقی آسیا که نامی از آنها برده نشده ، هم به عنوان خریداران بالقوه این پرنده ، اعلام شده اند.   نیروی هوایی و گارد ملی آمریکا هم اعلام کردن که هیچ قصد و تصمیمی برای خرید این پرنده در آینده نزدیک یا دور ندارند.   http://thediplomat.com/2015/05/us-to-offer-india-new-tactical-aircraft/ http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/03/31/textron-scorpion-cas-tx-first-customer/70678136/ https://www.ainonline.com/aviation-news/defense/2015-01-15/textron-airland-reports-scorpion-progress-changes http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:http://www.janes.com/article/38396/textron-to-offer-scorpion-jet-to-swiss-air-force http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:http://www.janes.com/article/45858/nigeria-wants-to-procure-scorpion-isr-and-light-attack-jet http://www.defenseindustrydaily.com/switzerland-replacing-its-f-5s-04624/  

 از مطالب مفیدی که ارائه کردید خیلی ممنونم.    در مورد این پروژه ای که هندی ها اجرا کرده اند ، آیا شما مورد مشابه دیگری در کشورهای دیگه سراغ دارید ؟   و در مورد بریج بالون ها ، خود همین منابعی که شما درج کردید ، به اشکالات و ضعف های ذاتی این سیستم اشاره کرده و مواردی رو مثال زده که این بالون ها ، باعث حوادث و فجایع هوایی شدند.   میخوام نظر شخصی خودتون رو بپرسم. در شرایط امروز و محیط رزمی آینده ، چقدر استفاده از این روش رو موثر میدونید ؟

  سلام به شما دوست عزیز و دانش دوست. میتونم ازتون خواهش کنم ، اگر از این رادار مورد اشاره ، اطلاعات یا منبعی در اختیار دارید ، معرفی کنید. خیلی برام جالب شد بدونم ماهیت و عملکرد این رادار چگونه است.       ایده ایست که برای بررسی بیشتر و دقیق ترش، میتونه ارزش وقت گذاشتن رو داشته باشه. در مورد کاربردش در جنگ جهانی دوم هم اگر منبعی میشناسید ،  لطف کنید معرفی کنید تا مطالعه کنم.       این ایده همین الان در چند کمپانی بزرگ نظامی جهان پیگیری میشه.    پروژه لاکهید مارتین به نام ISIS هست و در مرحله تحقیق و توسعه قرار داره.  http://www.lockheedmartin.com/us/products/integrated-sensor-is-structure.html   طرح HAA لاکهید مارتین هم آزمایشاتش تموم شده و در واقع بستر آزمایش فناوری پروژه آیسیس هست. http://www.lockheedmartin.com/us/products/lighter-than-air-vehicles/haa.html   طرح PTDS باز هم از لاکهید مارتین هم نمونه کوچک و ارتفاع پایین هست. http://www.lockheedmartin.com/us/products/lighter-than-air-vehicles/ptds.html   برنامه JLENS شرکت ریثیان رو هم که حتما میشناسید و الان عملیاتیه. http://www.raytheon.com/capabilities/products/jlens/   و طرح استراتوباس از شرکت تالس. https://www.thalesgroup.com/en/worldwide/space/case-study/stratobus-halfway-between-drone-and-satellite   ممکنه موارد دیگه ای هم وجود داشته باشه که الان حضور ذهن ندارم.

                                                 بسم الله الرحمن الرحیم           خوب در این قسمت میخوام از زوایای دیگری به این سلاح نگاه کنم با تاکید بر روی  فلسفه توانایی ها  و عملکرد ، مقایسه فنی و رقابتی با سیستم هایی با وظیفه مشابه ، تهدید شناسی و بررسی نوع و میزان تاثیر این سیستم بر افزایش توان آفندی دارنده این سلاح با ذکر مثال و مصداق و نهایتا روش های مقابله با این سلاح.   پس از پیشرفت های صورت گرفته در بخش های مختلف حوزه علوم راکتی ،دانش بالستیک و تکامل موشک ها ، به مرور این انواع تسلیحات ، نقش و جایگاه بسیار مهم و پر رنگی را در نیروهای زمینی به دست آوردند.   به طوری که از اوایل قرن گذشته میلادی ، واحدهای تخصصی و بزرگ توپخانه  ARTILLERY UNIT، بخش جدایی ناپذیر نیروی زمینی شده و از انواع تسلیحات منحنی زن ( بالستیک )، شامل توپ ها ، راکت ها و موشک های بالستیک تاکتیکی برد کوتاه ، بهره گرفتند.   یکی از آرزوهای دیرین و شیرین نیروهای زمینی ارتش ها در طول تاریخ معاصر ، همواره دستیابی به توانایی و قدرت درگیر شدن با اهداف زمینی در فواصل دور ، با دقت و اثربخشی بالا ، کاهش حداکثری خسارات جانبی و انعطاف عملیاتی بسیار بالا بوده. نوع و سطحی از توانمندی که به صورت سنتی ، فقط در اختیار نیروی هوایی ( زمین یا دریا پایه ) بوده و این نیرو را به تنها اهرم و بازوی مورد اعتماد برای به انجام رساندن چنین وظایفی تبدیل کرده .   در طی سالیان دراز ، پیشرفت های بسیاری در زمینه هر چه دقیق تر و هوشمند تر کردن تسلیحات واحدهای توپخانه انجام گرفت که نمونه هایی از آن هم اکنون در کشورهای مختلفی در حال خدمت میباشد. ولی همگی در یک غالب انجام گرفته و تغییری بنیادین و ریشه ای در ماهیت این تسلیحات خلق نکردند.   با ظهور سلاح مورد بحث این مقاله یعنی  " اس دی بی زمین پرتاب " ، شاهد آفرینش رده نوینی از تسلیحات هستیم که تاکنون در طبقه بندی های مرسوم گذشته ، اصلا اثری از آن به چشم نمیخورد.     این کلاس و رده جدید را میتوان GROUND BASED BOOSTED ( PROPELLED ) GLIDE BOMB نامگذاری کرد. هر چند که تا این لحظه چنین طبقه بندی از طرف مراجع نظامی به رسمیت پذیرفته نشده است.   همون طور که در قسمت های قبل مقاله ذکر شد ، در حال حاضر 2 سیستم MLRS و HIMARS توانایی پرتاب این سلاح رو دارند. برای درگیری با اهداف مختلف در فواصل متفاوت ، خودروی کشنده ام ال آر اس از سیستمی به نام IFCS یا سامانه کنترل آتش بهینه شده و  خودروی هیمارز از سامانه UFCS یا سامانه کنترل آتش عمومی ، بهره گیری میکنند که در واقع مغز متفکر مجموعه به حساب میاد و وظیفه محاسبات و پردازش داده های ورودی و انتقال اونها به سامانه جی پی اس راکت (در صورت پرتاب GMLRS ) و  بمب SDB رو بر عهده داره.   قرار است این سیستم ها توسط لاکهید مارتین تولید کننده آن ، برای کاربرد سلاح GLSDB انطباق و الگوریتم های خاصی که مختص نوع پرواز بمب SDB میباشد به آنها اضافه گردد. با این تغییرات ، میتوان زمان جدایش بمب از راکت ، زاویه پرتاب و آپوجی مورد نظر را با توجه به فاصله ، مکان و سطح دسترسی به هدف ، انتخاب کرد و نکته مهم ، سطح هوشمندسازی و آشنا سازی آن با پروفایل پروازی SDB میباشد .   http://www.lockheedmartin.com/us/products/MLRSM270A1.html https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&cad=rja&uact=8&ved=0CB0QFjAA&url=http%3A%2F%2Fwww.nmspacegrant.com%2Ffiles%2Ftiny_mce%2Ffile_manager%2Ffellowships_research%2FWalker04.pdf&ei=LTpYVZWZLIHwUtWvgPAP&usg=AFQjCNFweudNmt7PEqM9-rGbfSh3Gmwdmw&bvm=bv.93564037,d.d24 http://www.msl.army.mil/Pages/PFRMS/fal.html http://www.armyrecognition.com/united_states_american_missile_system_vehicle_uk/m270_mlrs_mrls_multiple_launch_rocket_launcher_system_technical_data_sheet_specifications_pictures.html http://www.army-technology.com/projects/mlrs/   اما حالا قصد دارم  این سلاح رو با سلاحی دیگر که توانایی به انجام  رساندن وظیفه ای "تقریبا مشابه" دارد، مقایسه کنم. سامانه لانچر متحرک و زمین پایه موشک کروز NSM.   در حال حاضر نیروی دریایی 2 کشور نروژ و لهستان به این سلاح مجهز هستند و به عنوان سیستم دفاع ساحلی از آن استفاده میکنند.( پس در اختیار نیروی زمینی این دو کشور نیست و به دلیل توانایی درگیری با اهداف زمینی برای این مثال انتخاب شده )   هر دوی این سیستم ها زمین پایه هستند و هر دو به منظور درگیری و نابود کردن اهداف زمینی به کار میروند. البته موشک NSM در اصل یک موشک کروز ضد کشتی است ولی مسئولان کمپانی نروژی کونگزبرگ ( سازنده NSM ) ، توانمندی این سلاح در درگیری با اهداف زمینی را هم تراز و برابر با توانایی ضد کشتی آن عنوان کرده اند.   http://www.kongsberg.com/~/media/KDS/Files/Products/Missiles/140304_nsm_screen.ashx?la=en   http://www.kongsberg.com/~/media/KDS/Files/Products/Air%20Defense%20Systems/Brochures/CDS%20Dataark_Januar%202013.ashx?la=en   هر دوی این سیستم ها از خودروهای لانچر با توانایی تحرک و سرعت بالا بهره میگیرند و میتوانند پس از پرتاب ، به سرعت منطقه و موضع خود را ترک کنند و از حملات بعدی در امان بمانند.   برد موشک NSM حدود 180 تا 200 کیلومتر هست و برد GLSDB در صورت استفاده از راکت M30 ،در حالت حمله به روبرو در حدود 190 کیلومتر  میشود.   سرعت موشک NSM ، های ساب سونیک اعلام شده و به گفته برخی منابع ، سرعتی در حدود 1000 تا 1100 کیلومتر بر ساعت دارد و در مقابل سرعت نهایی SDB در لحظه برخورد به هدف در حدود 800 تا 1000 کیلومتر بر ساعت تخمین زده میشود. و این سرعتی هست که بمب های هواسر تیپیکال به اون دست پیدا میکنند.   ترمینال ولاستی یا همون سرعت نهایی رو میشه با روابط مخصوص اون به دست آورد :   http://www.calctool.org/CALC/eng/aerospace/terminal http://hyperphysics.phy-astr.gsu.edu/hbase/airfri2.html   این سرعت با تغییرات پروفایل پروازی بمب و مانورهایی که باید تا رسیدن به هدف اجرا شوند ، کاملا متغیر است. زیرا بسته به شدت و ضعف سطح توان دفاعی هدف، دو حالت انتخاب میشود . مانور کمتر و برخورد در مسیر مستقیم و با سرعت بالاتر و یا برعکس مسیر پروازی پیچیده تر و در نتیجه سرعت برخورد کمتر .   البته بدیهیست که موشکهای کروز به دلیل بهره مندی از نیروی پیشران موتور ، ذاتا توان مانور بیشتر و انعطاف عملیاتی بالاتری نسبت به بمب های  هواسر دارند و NSM هم از این قضیه مستثنی نیست.   در زمینه هدایت ، موشک NSM علاوه بر بهره گیری از سامانه هدایت درونی و GPS در مراحل میانی پرواز ، از سامانه تصویرسازی فروسرخ و انطباق تصویر هدف با تصویر ذخیره شده در دیتابیس ، در مرحله پایانی برخورد ، توانایی بسیار بالایی را به نمایش میگذارد .  http://www.naval-technology.com/projects/naval-strike-missile-nsm/   در مقابل بمب SDB از هدایت درونی ، GPS و در نوع بهینه شده از سیستم غیرفعال لیزری استفاده میکند. ولی امتیاز ویژه و غیر قابل رقابت GLSDB ، به گفته مقامات بوئینگ ، استفاده از سیستم جدید و پیشرفته GPS مقاوم سازی شده در برابر سامانه های دفاعی جنگ الکترونیک اخلالگر و گمراه کننده ، میباشد.   ( لازم به ذکر است که ، در صورت استفاده از بمب SDB II که از سیستم هدایت 3 گانه شامل راداری موج میلیمتری ، تصویرساز فروسرخ و نیمه فعال لیزری ، بهره میگیرد ، برتری قابل ملاحظه ای نسبت به NSM پیدا میکند .)     از لحاظ قدرت کشندگی و اثر سرجنگی برتری با NSM میباشد به طوری که ، موشک NSM دارای سرجنگی با وزن 125 کیلوگرم و SDB دارای سرجنگی به وزن 93 کیلوگرم میباشد.   مزیت SDB این است که میتواند از 2 حالت سرجنگی استفاده کند. یعنی نوع پیش فرض که همان بانکرباستر هست و نوع دوم ، سرجنگی با بدنه کامپوزیتی و فیوز هوشمند قابل برنام ریزی و انفجار در ارتفاع بالای سر هدف که کمترین میزان ترکش را تولید کرده و خسارات جانبی را به طرز قابل توجهی کاهش میدهد.   در بحث سطح مقطع راداری ، موشک NSM ، همواره به عنوان یک سلاح پنهانکار معرفی شده و بمب SDB هم به  مدد جثه بسیار کوچک و به دلیل استفاده گسترده از مواد کامپوزیت در بدنه ، بال ها و دم ، سطح مقطع راداری بسیار کوچکی دارد که به گفته برخی منابع غیر رسمی ( به علت محرمانه بودن سطح مقطع راداری ادوات نظامی ) ، به اندازه پرندگان کوچک جثه میباشد.   و حالا میرسیم به نکته اساسی و بسیار مهم یعنی بها و هزینه در اختیار داشتن این دو سلاح.   هر موشک NSM  به گفته مقامات رسمی در کمپانی ریثیان ، در حدود یک میلیون و صد تا یک میلیون و دویست هزار دلار ( 1,200,000 ) قیمت دارد. http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:http://www.janes.com/article/51255/kongsberg-raytheon-nsm-teaming-targets-usn-s-future-frigate-programme   در مقابل هر واحد GLSDB در حدود صد هزار دلار ( 100,000 ) قیمت دارد. به این ترتیب که قیمت هر عدد بمب SDB برای فروش به نیروی زمینی آمریکا از حدود 23,000  تا 40,000 دلار ، آب میخورد و برای مشتریان خارجی تا این لحظه هر عدد 70,000 دلار. http://www.armada.ch/pin-point-accurate-bolt-blue/ http://www.globalsecurity.org/military/systems/munitions/sdb.htm http://www.af.mil/AboutUs/FactSheets/Display/tabid/224/Article/104573/gbu-39b-small-diameter-bomb-weapon-system.aspx https://www.bga-aeroweb.com/Defense/Small-Diameter-Bomb.html   و در صورت استفاده از SDB با هدایت لیزری ، قیمت آن کمی بالاتر از گونه استاندارد تخمین زده میشود. http://www.nationaldefensemagazine.org/blog/Lists/Posts/Post.aspx?List=7c996cd7-cbb4-4018-baf8-8825eada7aa2&ID=1770   و قیمت هر عدد موتور راکتی M26 یا M30 ، زیر 40,000 دلار تخمین زده میشود. به طوری که قیمت هر عدد راکت GMLRS در حال حاضر حدود 110,000 دلار میباشد. https://www.bga-aeroweb.com/Defense/GMLRS.html     پس با این حساب میبینیم که قیمت هر واحد GLSDB ، چیزی در حدود 12 برابر ارزان تر از یک عدد موشک NSM میشود. تازه اگر هزینه های تحقیق و توسعه و طراحی مجدد و یکپارچه سازی GLSDB را ( که به گفته مسئولان بوئینگ بسیار ناچیز بوده و درواقع هیچ چیز جدیدی را از نو و پایه خلق نکرده اند و بر روی ارزان بودن این سامانه تاکید میکنند) هم به آن اضافه کنیم ، بعید است که قیمت آن از 200,000 هزار دلار بیشتر شود.   و این یعنی شما میتوانید به جای مصرف کردن یک عدد موشک کروز NSM ، تعداد 6 تا 12 عدد GLSDB را برای نابودی هدف خود خرج کنید. دستاوردی به واقع ارزشمند ، بی سابقه و غیر قابل رقابت توسط هر نوع سامانه ای دیگر.     همان طور که در بخش های قبلی اشاره شد ، کشورهایی که در همسایگی خود ، سیستم های قدرتمند دفاع هوایی وجود دارد و زیر چتر فضای غیر قابل دسترسی  قرار دارند، میتوانند از حداکثر توانایی های این سلاح استفاده کنند.   به عنوان مثال کشورهای فنلاند ، استونی ، لاتویا ، لیتوانی ، لهستان و اوکراین در شرق اروپا ، با در اختیار داشتن این سلاح  ، عمق مناسبی از اهداف داخل خاک روسیه را میتوانند پوشش دهند. http://www.nationsonline.org/maps/central-eastern-europe-map.jpg   اسرائیل در برابر همسایگان . http://milloz.com/image/countries-images/gmaps_il.jpg http://www.mapsofworld.com/israel/maps/israel-map.gif   ترکیه ، آذربایجان و گرجستان در مقابل همسایگان. http://www.lib.utexas.edu/maps/commonwealth/georgia.gif http://www.lib.utexas.edu/maps/commonwealth/azerbaijan_trans-2004.jpg http://www.thetotalcollapse.com/wp-content/uploads/Caucasus_Map.jpg   یا کشور تایوان همین ویژگی را نسبت به چین خواهد داشت. http://www.map-of-china.co.uk/maps/taiwan.gif http://blog.taiwan-guide.org/wp-content/uploads/google-earth-taiwan-china.jpg   و همین طور کره جنوبی در مقابل کره شمالی. http://www.vidiani.com/maps/maps_of_asia/maps_of_north_korea/large_detailed_political_map_of_korea.jpg http://www.yourchildlearns.com/online-atlas/south-korea-map.htm   و امارات متحده عربی . http://theiranproject.com/wp-content/uploads/2012/04/Abu-Musa.jpg?06aceb http://www.fredbellomy.com/middleeast/imagesk-p/Persian-Gulf-Regional-Map.jpg http://www.eia.gov/countries/analysisbriefs/UAE/images/uae_map.png   با مشاهده این نقشه ها مساحت تحت پوشش سیستم GLSDB به صورت واضح و مشخص قابل اندازه گیریست. و چه بسا دارنگان این سلاح ( در نوع پیشرفته و مفروض با SDB II ) در برخی نقاط قادر به اجرای اهدافی چون NO DRIVE ZONE و NO SAIL ZONE باشند.     و اما روش های مقابله با آن. بمب SDB به دلیل نداشتن هیچ گونه موتور یا پیشرانه ای ، گرما تولید نمیکند و در نتیجه رهگیری آن با سیستم های کشف فروسرخ بسیار مشکل است. و موشک های با هدایت تصویرساز فروسرخ نیز قادر به رهگیری آن نیستند. مگر با سامانه هایی که از پرتوی فرو سرخ موج بلند یا طیف دور LWIR استفاده میکنند. این سامانه ها قادر به تشخیص جسم سرد در پس زمینه آسمان هستند.   استفاده از آتش بارهای متراکم توپ های ضد هوایی که به سیستم های جستجو و کشف این چنین مجهز هستند یکی از بهترین راهکارهای نابودسازی این بمب هاست. چون اگر بال ها و یا سطوح کنترلی موجود در انتهای دم این بمب آسیب ببیند ، بدون شک کنترل خود را از دست داده و قادر به ادامه مسیر به صورت صحیح تا هدف نمیباشد.   همچنین به دلیل نداشتن زیر سامانه های ترنزمیشن راداری، هیچ گونه ارسال امواج الکترومغناطیس نداشته و درنتیجه به وسیله پدافند با گیرنده های پسیو ( به عنوان مثال حرز نهم ) هم قابل کشف و نابودی نیستند. این بمب فقط گیرنده امواج ماهواره های GPS است. و اخلال در این سیستم هم با ارائه توضیحات بالا ، بسیار دشوار به نظر میرسد.   به دلیل داشتن RCS بسیار ناچیز هم ، کشف و رهگیری آن توسط سامانه هایی با موشکهای راداری نیمه فعال یا لینک رادیویی ( مثلا موشک های پنتسیر )  دشوار است. به طوری که رادارهای کنترل آتش چنین سیستم هایی فقط در چند ثانیه آخر مانده تا برخورد ، قادر به روشن سازی هدف و اجرای شلیک میباشند و در نتیجه زمان واکنش به آن بسیار کوتاه خواهد بود.   در نهایت بهترین روش انهدام این بمب ، استفاده از موشک هایی با هدایت راداری فعال میباشد. به این ترتیب که رادارهای جستجو و کشف میتوانند وجود آن را تشخیص داده و موشک های هدایت راداری فعال را به سمت محدوده آن روانه کنند و پس از آن خود موشک به کمک رادار داخلی خود ، بمب مهاجم را کشف و نابود سازد.   چنین راهکاری برای سیستم S-400 پیش بینی شده ولی باز هم در این سیستم باید موشک های گران قیمت ( با قیمت تخمینی یک میلیون دلار ) خانواده 9M96 را برای نابود سازی یک بمب با قیمت ناچیز ذکر شده در بالا ، مصرف کرد. http://csis.org/blog/russia-announces-sale-s-400-china   با تشکر از دقت و توجه شما. من الله توفیق

به گزارش خبرگذاری رویترز ، یکی از مهمترین دستاوردهای به دست آمده  در نشست کمپ دیوید ، تفاهم همه طرف ها برای اجرای طرح دفاع موشکی وسیع و فراگیر در کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس میباشد. این برنامه پاسخی به افزایش توانایی روز افزون ایران در زمینه موشک های بالستیک ، قلمداد میشود. بر اساس این طرح چندین سال کار پیوسته و قدم به قدم باید انجام گیرد تا شرایط برای فروش سیستم هایی با تکنولوژی حساس فراهم شود و به همراه آن آموزش و تمرین نیروهای نظامی این منطقه برای بهره برداری از این سیستم ها انجام گیرد.   یکی از اجزای بسیار مهم این سیستم ، رادار هشدار اولیه میباشد که ساخت آن در کشور قطر و در طی قراردادی در سال 2013 ، پیگیری میشود. http://www.dsca.mil/major-arms-sales/qatar-anfps-132-block-5-early-warning-radar http://www.c4defence.com/wp-content/uploads/2014/12/an132blok-530x460.jpg   سیستم یکپارچه دفاع موشکی ، توانایی و سرعت واکنش را نسبت به حملات موشکی افزایش میدهد و همچنین احتمال بروز خطا و عکس العمل اشتباه از سوی اجزائ این سیستم ، به واسطه به اشتراک گذاری اطلاعات حساس ، به شدت کاهش میابد.   هم اکنون آمریکا  در کشورهای این حوزه ، از 10 سیستم پاتریوت به همراه  یک رادار TPY-2 در قطر ، به منظور محافظت از دارایی ها و نیروهایش استفاده میکند. از دیگر کارهایی که برای این پروژه باید انجام بگیرد ، ارتقا و به روز رسانی سیستم های خریداری شده پاتریوت در گذشته ، به سطح 3 ( استفاده از موشک های PAC-3 ) و همچنین فروش سیستم تاد به قطر و عربستان میباشد.   سیستم های مدیریت جامع و ارتباطات این شبکه هم بر عهده نورثروپ گرومن خواهد بود که به گفته وزیر امور خارجه عربستان شامل پایگاه های زمینی و پایان هایی برای شبکه کردن سیستم میشود و باید در همه کشورهای منطقه ساخته شود.   یکی دیگر از موارد مهم مورد مذاکره ، فروش سیستم ایجس به همراه موشک های SM-3 بود که ، ظاهرا با مخالفت شدید مقامات آمریکایی مواجه شده. دلیل طرف آمریکایی این عنوان شده که ، این موشک برای رهگیری در ارتفاعات بالا و محدوده فضا کاربرد دارد و چیزی نیست که کشورهای عربی برای مقابله با تهدید موشک های بالستیک ایران ، به آن احتیاج داشته باشند.   به علاوه اینکه بر طبق مقررات فروش و صادرات محصولات نظامی آمریکا ، فروش چنین سیستم هایی بسیار سخت و فقط در موارد نادر انجام میگیرد. به گفته یکی از تحلیل گران نظامی ، موشک SM-6 گزینه بسیار مناسب تری برای استفاده توسط کشورهای عرب خلیج فارس بر علیه تهدیدات ایران است. او ادامه میدهد ، این سیستم ها به قدری پیچیده هستند که نباید تصور کرد هر روز میتوان آنها را از فروشگاه خرید و به خانه برد و استفاده کرد. کشورهای منطقه باید درک کنند که بهره گیری از چنین سیستم های فوق پیشرفته ای نیازمند سال ها آموزش و بالا بردن سطح تخصص نیروهای رزمی است.   http://uk.reuters.com/article/2015/05/15/usa-gulf-missiledefense-idUKL1N0Y605720150515

خواهش میکنم. یه قسمت کوچیک دیگه از بحث باقی مونده که ان شا الله تا آخر امروز ارسال میکنم.