ثبت رکوردی تازه در مدت زمان پرواز     کمپانی  " وانیلا اِیرکرَفت "  در روز 3 ژانویه خبر داد که در تاریخ 2 دسامبر سال گذشته ، پرنده بی سرنشین ساخت این کمپانی با نام VA001 موفق شده پروازی بی وقفه و بدون سوخت گیری را به مدت 56 ساعت به پایان رساند .    این پرواز طولانی که در صبح روز 30 نوامبر آغاز و در عصر روز 2 دسامبر پایان یافته بود ، در رده بندی پرنده های بی سرنشین 50 تا 500 کیلوگرم و با پیشران احتراق داخلی ثبت شد .       همچنین این رکورد در جایگاه 4 اُمین پرواز طولانی پرنده های بی سرنشین و جایگاه 11 اُم پرواز طولانی پرنده ها از همه انواع  ( سرنشین دار یا بی سرنشین و نیرو گرفته از سوخت و یا نور خورشید )  قرار گرفت .    این پرواز در ابتدا با مداومت 120 ساعت برنامه ریزی شده بود ولی به دلیل بد شدن شرایط آب و هوایی و خطر یخ زدگی ، چندین روز زودتر از موعد مقرّر پایان یافت و پرنده با بیش از نیمی از سوخت خود به سلامت بر زمین نشست . میزان سوخت JP-8 دیزل باقی مانده در باک پرنده برای پرواز به مدت 90 ساعت و یا 6 روز کامل کفایت میکرد .   این پرواز با همکاری  " دفتر فناوری های واکنش سریع وزارت دفاع "  و  " فرماندهی سامانه های هوا-دریایی دارپا " صورت گرفت . محل انجام آزمایش فرودگاه بین المللی لاس کروسِس و در سایت آزمایش پرنده های بی سرنشین ساخته شده توسط دانشگاه ایالتی نیو مکزیکو با نظارت اداره هوانوردی فدرال آمریکا انجام گرفت .   این پرنده 9 کیلوگرم تجهیزات واقعی و شبیه سازی شده را با خود حمل و در ارتفاع متوسط 2000 متری از سطح دریا با سرعت متوسط 105 کیلومتر بر ساعت پرواز کرد .   در مرحله بعدی قرار است تا پرواز با محموله 13 کیلویی را به مدت 10 روز و در ارتفاع 4500 متری به انجام برساند .          محموله این پرنده شامل موارد زیر میشد : یک دستگاه تبادل اطلاعات پروازی متعلق به فرماندهی هوا-دریا و دستگاه تصویر برداری چند طیفی متعلق به ناسا به عنوان بستر نمایش سنجش از دور کشاورزی و علوم زمین .   این پرنده میتواند به عنوان راه حلی کم هزینه بدون نیاز به تاسیسات پیچیده حاضر در محیط ، برای نظارت پایا و انجام ماموریت های ISR و ارتباطی در خدمت نیروهای زمینی وارد میدان های نبرد شود و فضای خالی میان پرنده های کوچک الکتریکی و بزرگ و گران قیمت نظامی را پُر نماید .   http://www.darpa.mil/news-events/2017-01-04 http://www.vanillaaircraft.com/news.html http://www.vanillaaircraft.com/VA001.html

  سلام.   اشتباه نکنید . برنامه ADVENT و ادامه اون در AETP به هیچ عنوان با هدف طراحی پیشران جدید برای F-35 پیگیری نشده و نمیشه و سنگین شدن اف-35 قصد و انگیزه آغاز برنامه توسعه موتور جدید نبوده .   این ها برنامه های دراز مدت آمریکا برای هواگردهای نسل بعدیست و فقط قراره از ماحصل این برنامه در مرحله اول توسعه یا INCREMENT I در لایتنینگ استفاده بشه ولی هدف چیز دیگریست .   فرمودید با چه هزینه ای .   با هزینه کمتر از 2 میلیارد دلار .....   همون طور که عرض کردم قرارداد توسعه این موتور همین 6 ماه پیش به دو کمپانی جنرال الکتریک و پرت اند ویتنی واگذار شد .    http://www.geaviation.com/press/military/military_20160630.html http://www.pw.utc.com/News/Story/20160630-1700 https://www.defense.gov/News/Contracts/Contract-View/Article/822083   و هزینه کمتر از 1 میلیارد دلار برای تولید .   و باز هم تاکید میکنم که هدف و انگیزه برنامه AETP به هیچ عنوان توسعه موتور مشخصّاً برای F-35 نیست و این پرنده فقط از مزایای این پروژه بهره مند خواهد شد . به قول معروف یک توفیق اجباریست که شامل حال این جنگنده میشه .   پس میبینیم برنامه ای در جریان است که برای نسل ششمی ها پایه گذاری شده و در عین حال میتونه به لایتنینگ هم سود برسونه . ارقام سرمایه گزاری در این پروژه هم برای بودجه دفاعی آمریکا چیزی نیست که حتی به چشم بیاد .

  سلام .   برای جبران این مشکل ، به موازات توسعه سلاح های مورد اشاره ، موتور جدیدی تحت برنامه AETP در دو کمپانی جنرال الکتریک و پرَت اند ویتنی در حال توسعه است . این موتور 10% قدرت بیشتر و 25% مصرف سوخت کمتری خواهد داشت .    قرارداد توسعه این موتور تا آخر سال 2021 به  اتمام میرسه و یکی از این دو کمپانی به عنوان تامین کننده نهایی انتخاب میشه . و در اواسط دهه 2020 این موتور در جنگنده های F-35 به کار گرفته خواهد شد .    گونه پیشرفته تر این موتور هم در جنگنده نسل 6 و بمب افکن B-21 استفاده خواهد شد .    http://www.defensenews.com/articles/dunford-us-air-force-should-incentivize-foreign-training-mission https://www.flightglobal.com/news/articles/farnborough-usaf-reopens-door-for-ge-to-compete-for-427210/       از فرمایشات شما لذت بردم .    یاد اون جمله منتسب به رئیس جمهور چین افتادم که گفته بود :  " به زودی منتظر شعار مرگ بر چین از سوی مردم ایران هستیم " .........

  سلام. ببینید بحث تاپیک از کجا به کجا کشید ..... :oops:  جناب MR9 شرمنده شما هستم . .............................   به نکته بسیار مهمی اشاره فرمودید . این بحثِ  " نسبتِ توان پیشرانه به وزن "  یک مساله ای هست که از همون نخستین روزهای رونمایی از لایتنینگ و رسانه ای شدن مشخصات فنی و نسبت پیشران به وزنش در محافل نظامی نقل مجلس ها بوده .   اما میخوام نظر شما رو به برنامه ای جلب کنم که متاسفانه همیشه نادیده گرفته میشه . البته بنده چندین بار در سایت بهش اشاره کردم ولی اهمیتی به اون داده نشده .   نیروی هوایی آمریکا برنامه ای رو با نام Miniature Self-Defense Munition یا MSDM به معنیه  " مهمات کوچک دفاع از خود "  دنبال میکنه . هدفش هم اینه :   The MSDM will support miniaturized weapon capabilities for air superiority by enabling close-in platform self- defense and penetration into contested A2AD environment with little to no impact to payload capacity   سلاحی کوچک به منظور دفاع از خود در فاصله نزدیک و با توانایی انجام ماموریت در شرایط محیط های با دسترسی سخت و محدود شده با تاثیر ناچیز بر روی ظرفیت محموله پرنده .   قرارداد پژوهش و توسعه این سلاح هم در تاریخ 20 ژانویه 2016 به کمپانی ریتئون واگذار شد و قراره نتایجش تا همین تاریخ در سال 2021 به ثمر برسه .   علاوه بر ریتئون ، لاکهیدمارتین هم با بودجه داخلی خودش مشغول توسعه چنین سلاحی هست .   و درست در همین قرارداد ، توسعه یک سلاح دیگر هم گنجانده شده : Small Advanced Capability Missile یا SACM به معنای  " موشک با توان پیشرفته کوچک "  که قراره جایگزین اَمرَم و یا حتی سایدوایندر بشه .    حالا حتما میپرسید این برنامه ها چه ارتباطی با نسبت پیشران به وزن در جنگنده ها داره ...........   ارتباطش اینه که اون کسانی که میان لایتنینگ تنبل و غیر چالاک  ( فرضی که ما در نظر میگیریم ولی خلبانان این پرنده هیچ اعتقادی بهش ندارند ) رو به خدمت میگیرند ، آینده دور رو دیدن و چنین سلاح هایی رو براش در نظر گرفتن .   فلسفه اونا کاملاً روشنه : در نبردهای هوایی آینده ، مانورهای سنگین جنگنده ها در اولویت قرار نداره ، زیرا موشک های هوا به هوای آینده یعنی ماحصل برنامه SACM به اندازه ای چالاک و مانور پذیر هستن که کمبود چالاکی پرنده حاملش رو کاملا جبران میکنه و پرنده های متخاصم رو نابود میکنه و از سوی دیگه ماحصل برنامه MSDM میتونه به صورت دائم و در فضای 360 درجه از پرنده حامل خودش در برابر موشک های هوا به هوا و سطح به هوا دفاع نقطه ای انجام بده یا در واقع به نوعی سامانه دفاع فعال باشه برای جنگنده ها .    با این اوصاف حتی یک جنگنده چالاک با نسبت نیروی پیشران به وزن بالا هم کار بسیار سختی در مقابله با پرنده ای با توانایی های ذکر شده خواهد داشت .   https://www.defense.gov/News/Contracts/Contract-View/Article/643762 http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:_4yRANkKLiYJ:www.janes.com/article/57493/raytheon-selected-to-deliver-next-generation-tactical-air-to-air-missile-solutions+&cd=2&hl=en&ct=clnk&gl=ir

اشتباهی در این جا ارسال شد . لطفا حذف شود . متشکرم .

خواهش میکنم . ببینید SM-6 جدیدترین عضو خانواده استاندارد هست ولی پیشرفته ترین عضو اون نیست . پیشرفته ترین و گران قیمت ترین عضو این خانواده SM-3 هست که در دو بلاک IA و IB تولید میشه و بلاک IIA هم در حال توسعه هست . SM-3 سرجنگی " وسیله کشنده " داره و هدف رو کاملا با انرژی جنبشی خودش خُرد میکنه . برای مقابله با موشک های IRBM و MRBM استفاده میشه و وظیفه داره تا اونا رو در فاز میانی پرواز نابود کنه . در سال 2005 یک برنامه ای در نیروی دریایی آمریکا تعریف شد به نام SEABASED TERMINAL DEFENSE یا دفاع ترمینال دریاپایه . همون طوری که از نام برنامه پیداست ، هدفش به خدمت گیری موشکی هست که در آخرین مرحله پرواز موشک بالستیک یعنی مرحله ترمینال یا پایانی ، اون رو نابود کنه . جالبه بدونید در ابتدا نیروی دریایی به سراغ نیروی زمینی رفت تا PAC-3 رو برای این نقش ارزیابی کنه . پک-3 به دلایل مختلفی از جمله بُرد کم و عدم سازگاری ذاتی با محیط دریا پذیرفته نشد . بعدش به سراغ SM-2 یا همون RIM-156 رفتند که ذاتا برای این منظور ساخته شده بود . سامانه هدایت اون از نوع نیمه فعال راداری بود و تصمیم بر این شد که در یک حرکت انقلابی ، هدایت همزمان نیمه فعال و فعال راداری رو توسعه بدن که در نتیجه اولین و تنها موشک با این نوع هدایت در جهان پدیدار شد . برای این منظور سامانه هدایت موشک اَمرَم انتخاب شد و با افزایش سایز و قدرت و هوشمندی اون ، در SM-6 به کار رفت . تغییر بعدی افزایش بُرد بود که به حدود 400 کیلومتر رسید . سرجنگی هم بی نصیب نموند و مورد تغییرات گسترده قرار گرفت . نحوه عملکرد سرجنگی انفجاری SM-6 از گونه DUAL I محرمانه هست و تازه گونه DUAL II هم وجود داره که در سال 2018 یا 2019 عملیاتی میشه و تقریبا همه چیزش به کلّی محرمانه هست . فرمایش شما کاملاً درسته و بنده هم قبلا اشاره کرده بودم که سرجنگی به دلیل ساختار بسیار مستحکم و سخت ، هدف مشکلی برای نابود کردن هست . ولی باید این رو در نظر داشته باشیم که نابودی اون ها با سرجنگی انفجاری غیرممکن نیست بلکه بسیار سخت هست . همون طوری که موشک های 48N6 و 40N6 در سامانه اس-300 و اس-400 روسیه با سرجنگی انفجاری خودشون ادعای نابودی موشک های بالستیک رو دارند . برای درک بهتر عملکرد موشک SM-6 در رهگیری یک موشک بالستیک ،ویدیوی آزمایش سال 2015 رو ملاحظه بفرمایید : همچنین آزمایش رهگیری موشک SM-2 در سال 2009 :

  دوست عزیز ......   شما هم صحبت های زیبایی رو مطرح میفرمایید  و هم این که زیبا صحبت میفرمایید . و حسابی معلومه که دل پُری دارید از وضعیت نا به سامان موجود .   با تمامی فرمایشات شما موافق هستم و فقط میخوام درباره این بخش که نقل قول کردم ، نکته ای رو عرض کنم .   فرمایش شما کاملاً درسته ...........  پژوهش و توسعه رادار پاتریوت در دهه 70 میلادی صورت گرفت و قراره این رادار تا 5 سال دیگه با رادار AESA و 360 درجه ثابت گالیوم نیتریدی جدید که توسط ریتئون در حال توسعه هست جایگزین بشه .            رادار SPY-1 هم در تمامی رزمناوهای کلاس تیکاندروگا و ناوشکن های کلاس آرلی برک که همین الان در حال ساخت هستند ( مطابق با تمثیل زیبای شما درباره مسیریاب ستاره ای و اسطرلاب ) حضور داره و استفاده میشه . البته همون طور که در یکی از ارسالهام در همین تاپیک اشاره کردم ، این رادار هم قراره در جدیدترین گونه کلاس آرلی برک یعنی فلایت 3 با رادار AESA و باند S گالیوم نیتریدی  SPY-6 جایگزین بشه .   موفق و مویّد باشید .

موفقیت موشک SM-6 در انهدام هدفی مشابه موشک DF-21 آژانس دفاع موشکی آمریکا در همکاری با نیروی دریایی و کمپانی ریتئون ، در تاریخ 14 دسامبر اعلام کرد که در تازه ترین آزمایش رهگیری انجام گرفته توسط موشک SM-6 ، موفق شده تا به تمامیه اهداف از پیش تعیین شده دست پیدا کند . در این آزمایش ، ناوشکن جان پال جونز با مشخصه DDG 53 مستقر در سواحل هوایی ، مجهز به سامانه ایجِس از گونه C1.9 ، دقایقی پس از نیمه شب اقدام به پرتاب 2 فروند موشک SM-6 DUAL I بر ضد موشک هدف از نوع بُرد متوسط پیچیده نمود . در جریان این رویداد ، توانایی دفاع دریاپایه در مرحله نهایی و درون اتمسفری ارزیابی شد . موشک SM-6 توانست با سرجنگیه انفجاری خود ، هدف خود را که به منظور شبیه سازی موشک DF-21 چینی به کار گرفته شده بود ، در آخرین ثانیه های پروازِ آن با موفقیت کامل منهدم کند . به گزارش پایگاه اینترنتیه نشریه JANES ، آزمایش و ارزیابی کاملِ سامانه دفاع موشکی بالستیک ایجِس در بازه زمانی ماه مارچ تا آپریل سال 2017 برنامه ریزی شده است . https://www.mda.mil/news/16news0012.html http://raytheon.mediaroom.com/2016-12-19-Raytheon-SM-6-intercepts-ballistic-missile-target-at-sea http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:http://www.janes.com/article/66587/mda-lockheed-martin-and-raytheon-prepare-for-next-aegis-sm-6-test

موشک استاندارد ، استانداردی برای تمام اعصار به منظور آشنایی هر چه بیشتر عزیزان علاقه مند به موشک های دفاع هوایی و به ویژه انواعی که در طول سالیان دراز در داخل کشور موجود بوده ، به کار گرفته شده و زمینه ساز توسعه و ظهور سامانه های بومی شده ، فیلمی مستند درباره 60 سال تاریخ موشک پدافندی استاندارد رو تقدیم حضورتون میکنم . این فیلم مستند کوتاه ، در سال 2013 و توسط کمپانی ریتئون ( توسعه دهنده این سامانه ) تهیه و منتشر شد . در این فیلم که به این سامانه تسلیحاتی بسیار مهم ، موفق و تاثیر گذار در قرن بیستم میپردازه ، از خاستگاه های خانواده موشک های استاندارد صحبت به میان میاد و سِیر تکامل و پیشرفت آن تا زمان حاضر بررسی میشه . مدت زمان فیلم کمتر از 22 دقیقه و حجم آن 127 مگابایت است و به تمامی دوستداران توصیه میشه که فیلم رو مشاهده بفرمایند .

  سلام . از مطالب شما استفاده کردم .    اما در مورد این بخشی که نقل قول کردم.....   پس میفرمایید آمریکایی ها که همین الان دارن از رادارهای PESA مانند AN/MPQ-53/65 در سامانه پاتریوت و AN/SPY-1 در سامانه ایجِس استفاده میکنند احمق هستند درسته ؟

  دوست عزیز .........   بنده از واژه دیش استفاده کردم به این دلیل که همه اعضای سایت مثل شما متخصص رشته مخابرات نیستند و ممکنه متوجه منظور نشن .   در ضمن بدون استفاده از صورتک  " پوزخند "  هم میتونید فرمایش خودتون رو بیان بفرمایید .   ----------------------------------------------------------------------------------------------------------   اما یک سوال بزرگ باقی میمونه ......     زمانی که رادار آرایه فازی در دست توسعه ( PESA و نه لزوماً AESA ) با فرکانس کاری بالا ( مثلاً C یا X ) برای کاربرد کنترل آتشِ این سامانه عملیاتی بشه ، دیگه چه نیازی به بازتابنده های بشقابی با فرکانس J خواهیم داشت ؟؟

  اَحسَنت ..... اَحسَنت .....   در ارسال بعدیم میخواستم برم به سراغ مجموعه رادارهای کنترل آتش که شما این بار رو از دوش بنده برداشتید .         رادار SPG-62 که همون دیش های ایلومینِیتور سامانه ایجِس باشه ، برای هدایت موشک های SM-2 و بعضاً SM-6 استفاده میشن . حالا بُرد این موشکها چقدره :        SM-2 Block IV Extended Range (Range: 100-200 nautical miles (115-230 statute miles Guidance System: Semi-active radar homing     ........................................   SM-6 Block I Extended Range (Seeker: Dual-Mode Seeker (Active and Semi-Active       370 کیلومتر ..............   http://www.navy.mil/navydata/fact_display.asp?cid=2200&tid=1200&ct=2         در جدیدترین نسل ناوشکن های آرلی بِرک یعنی گونه فلایت III هم این دیش ها در ترکیب با سامانه راداری اَبَر پیشرفته AMDR S) SPY-6 ) دیده میشه . و فقط بعد از سال 2028 و عملیاتی شدن رادار AMDR X این دیش ها به تدریج جمع آوری خواهند شد .   ناوشکن ARLEIGH BURKE FLIGHT III  :         1 دیش در جلو و 2 دیش در پشت عرشه دیده میشه .     پس میبینیم که تا سالیان آتی هم ، کنترل آتش و هدایت موشک های نیمه فعال راداری ناوشکن های آمریکا به همین دیش ها ( که ممکنه به نظر بی مصرف و باستانی به نظر برسه )  وابسته هست .    حالا چرا ما این کار رو انجام ندیم ؟

راستی یه چیز دیگه یادم افتاد . بر اساس نظرات دوستان در همین تاپیک و تاپیک باور 373 ، مبنی بر شباهت موشک صیاد 3 ( قرمز رنگ ) با موشک PAC-2 در سامانه پاتریوت ، خواستم به یک موردی اشاره کنم .   حتما با موشک TIEN KUNG III یا  SKYBOW  ( تییِن کونگ یا اسکای بو به معنای کمان آسمان ) ساخت تایوان آشنایی دارید .   آمریکایی ها در طول 2 دهه گذشته ، فناوری ساخت موشک های گوناگونی رو از جمله  HAWK  ، استاندار 1 و 2  ،  PAC-2   و حتی زیرسامانه هایی از فونیکس رو به صورت محدود به تایوان منتقل کردند و متخصصان تایوانی موفق شدند تا پروژه تییِن کونگ رو پلّه پلّه و به آهستگی در داخل توسعه بدن .   ولی تازه همین 2 ماه پیش بود که خبر آغاز تولید جدیدترین گونه این موشک به شکل انبوه در رسانه ها پخش شد .   مشخصات این موشک کاملاً مشابه نوع آمریکاییست و 200 کیلومتر بُرد داره .              صرف نظر از انتقال فناوری مستقیم توسط آمریکا که شرایط تایوان رو به طور کامل از شرایط ما متفاوت میکنه ، شباهت های بسیاری میان توسعه برنامه سامانه تییِن کونگ در تایوان و باور-صیاد در داخل کشور میبینم . به ویژه بهره گیری از بسترهای آماده کاملا مشابه .  

  سلام . متاسفانه بنده در این تصاویر نمیتونم درباره برخورد مستقیم یا غیرمستقیم نظری بدم چون به اندازه کافی واضح و مشخص نیست ( حداقل برای بنده )    شاید دوباره لازم باشه که توضیح بدم . ببینید در بسیاری از سامانه های دفاع هوایی جهان دیده میشه که در مواردی موشک به صورت مستقیم به هدف خودش که هواگرد غیربالستیک هست برخورد میکنه و در اصطلاح DIRECT HIT اتفاق میوفته .    همین الان میتونم ده ها مورد رو مثال بزنم ولی به همین چند رویداد بسنده میکنم که موشک های ESSM  و SM-2 و SM-6 با اهداف خودشون به صورت مستقیم ( شاخ به شاخ ) برخورد میکنند .   این موشک ها دارای سرهای جنگی انفجاری-ترکش شونده قدرتمندی هستند و در هیچ منبعی مشاهده نمیکنید که اونا رو دارای تکنولوژی  HIT TO KILL  بدانند.   http://www.navy.mil/submit/display.asp?story_id=90868 http://www.navy.mil/submit/display.asp?story_id=93693 http://investor.raytheon.com/phoenix.zhtml?c=84193&p=irol-newsArticle&ID=1169026 http://www.defense-aerospace.com/article-view/release/47708/korean-kdx_2-ship-passes-firing-tests-(oct.-26).html     برخورد مستقیم هم به همون عواملی بستگی داره که بیان شد . یعنی دقت تمامی سامانه . از رادار کنترل آتش بگیرید تا قدرت و دقت کامپیوترهای سامانه فرماندهی و کنترل تا دقت خود موشک در اجرای فرامین تا تمامی سطوح کنترلی آیرودینامیک و کنترل وضعیت و مانور و تمامی اجزای الکترونیک و ...........................   حالا اگر همه این شرایط در بهترین شکل خودش کار کنه ، برخورد مستقیم اتفاق میوفته که مایه اعتبار و افتخار برای اون سامانه و به کارگیرندگان اون سامانه هست .   اگر هم که برخورد مستقیم اتفاق نیوفته و هدف با همون انفجار سرجنگی و ترکش ها ( حتی از فاصله نه چندان نزدیک ) نابود بشه باز هم سامانه کارش رو به طرز احسن انجام داده و اِشکالی بهش وارد نیست .   ولی اگر سامانه ای به طور ویژه برای ماموریت بزن-بکش طراحی شده باشه و نتونه این کار رو انجام بده ، اون وقت دیگه هیچ جایی برای بخشش وجود نداره .    مثلا PAC-3 ساخته شده تا مستقیما و کلّه به کلّه  بزنه به مرکز سرجنگی یه موشک بالستیک مثلا شهاب . خوب حالا اگر این کار رو نتونه انجام بده و از نیم متری هدف عبور کنه ، 100% در انجام وظیفه خودش شکست خورده .   داستان صیاد ما هم همینه . اگر به طور مستقیم به هدفش خورد که فَبَها و آفرین بر سازندگان و پرتاب کنندگانش . اگر هم نخورد و با ترکش هدف رو ساقط کرد باز هم وظیفه خودش رو انجام داده . ولی هرگز و هرگز نمیتونیم بگیم این موشک دارای فناوری HIT TO KILL هست .   به طور کلّی یک چیزی رو به خاطر داشته باشید . روسیه با موشک 9M96E خودش و فرانسه و ایتالیا با ASTER خودشون در زمینه دقت و قدرت پردازش و هوشمندی ، سال ها از PAC-3 MSE عقب تر هستند . ( موشک های حامل kill vehicle که دیگه بماند )   همین مقیاس رو درباره تکنولوژی هیت تو کیل با کشور خودمون مقایسه بفرمایید تا درک بهتری از جایگاهمون داشته باشیم .    یا علی مدد .

  دوست عزیز .....  در موشک سطح به هوایی که برای نابودی موشک های بالستیک طراحی شده باشه ، انرژی جنبشی دقیقا همون نقشی رو داره که در ارسال قبلی هم توضیح دادم . سرجنگی موشک های بالستیک ممکنه از انواع هسته ای  ، شیمیایی و یا زیستی باشه و برخورد مستقیم و انرژی جنبشی بالا راهیست برای حصول اطمینان از انهدام و متلاشی شدن کامل این سرجنگی خطرناک .    در ضمن همون طوری که خدمت شما عرض کردم ، سرجنگی موشک های بالستیک از سخت ترین سازه های ساخته شده در صنایع نظامی به شمار میره .    و اما در مورد مانور...........   اتفاقا موشک های بزن-بکش برای رهگیری اهداف بالستیک بسیار مانورپذیر و چالاک طراحی شده اند . مثل همین PAC3 و یا THAAD و SM-3 و GBI

  سلام . اصولا شما درباره مفهوم بزن-بکش دچار اشتباه شده اید . روش برخورد مستقیمِ بدنه به بدنه از اساس با هدف نابوی موشک های بالستیک ابداع شد . زیرا سرجنگی موشک های بالستیک از مواد بسیار سخت و مستحکمی ساخته شده اند و نابودی اونا با ترکش های سرجنگی انفجاری بسیار بسیار مشکله .   به همین خاطر بود که از اوایل دهه 80 میلادی و آغاز برنامه SDI ، آمریکایی ها به فکر برخورد مستقیم افتادن و این تکنولوژی رو توسعه دادن . خودش به 2 گروه تقسیم میشه . گروه اول که از وسیله کشنده مجزا استفاده میکنند.   گروه دوم که وسیله کشنده جداگانه ندارند و خود موشک به صورت یکجا به هدف اصابت میکنه  مثل PAC-3 .   حالا مساله اینجاست که همین پک-3 هم 2 حالت درگیری داره .   حالت اول که با هدف نرم مواجه میشه مثل هواپیماها ، بالگردها ، پرنده های بی سرنشین و موشک های کروز . در این حالت فیوز مجاورتیش فعال میشه و با ترکش های سرجنگی بسیار کوچکش اون رو نابود میکنه .   حالت دوم که سامانه ، هدف رو یک موشک بالستیک تشخیص میده و موشک رو به صورت مستقیم به هدف میکوبونه تا از نابودی کامل اون مطمئن بشه .   در این حالت ، سرعت هم یکی از مهمترین فاکتورهاست تا انرژی جنبشی لازم برای نابودی کامل هدف فراهم بشه . البته دقت رادار کنترل آتش مادر ، رادار خود موشک و توانایی بالای موشک در اجرای مانور سنگین با نیروی گرانش جانبی بالا هم از اهمیت زیادی برخورداره .       حالا میخوام یه ویدیو از رهگیری موشک کروز هدف توسط پک-3 برای شما بذارم . در این رهگیری به طور آشکار مشخص هست که فیوز مجاورتیه پک-3 فعال میشه و در فاصله نزدیک خودش رو منفجر میکنه و هدف با ترکش ها و موج انفجار پک-3 نابود میشه :   [aparat]NCtIJ[/aparat]             اما در این ویدیو موشک PAC-3 یک فروند موشک PAC-2 رو به عنوان هدف خودش رهگیری و منهدم میکنه و به وضوح دیده میشه که پک-3 با اون برخورد مستقیم میکنه :     [aparat]g3UOV[/aparat]      

بسم الله الرّحمن الرّحیم با توجه به اهمیت استراتژیک برنامه LRASM تصمیم گرفتم تا تاپیک بررسی تحولات این موشک رو ایجاد کنم . با توجه به این که تاپیک معرفی این موشک در سایت موجود هست ، درباره مشخصات ، توضیحی نمیدهم و مستقیما به سراغ سِیر تکامل و تحول این سلاح میروم. آدرس تاپیک مذکور : http://www.military.ir/forums/topic/28485-%D9%85%D9%88%D8%B4%DA%A9-%D8%A8%D8%B1%D8%AF-%D8%A8%D9%84%D9%86%D8%AF-%D8%B6%D8%AF-%DA%A9%D8%B4%D8%AA%DB%8C-lrasm-%D8%8C-%D9%86%D8%B3%D9%84-%D8%A8%D8%B9%D8%AF%DB%8C-%D9%85%D9%88%D8%B4%DA%A9-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B6%D8%AF%D8%B3%D8%B7%D8%AD%DB%8C/ مقدمه و پیش گفتار : با نگاه دقیق تر به این برنامه متوجه میشویم که ، موشک LRASM میراث دار تغییرات بزرگیست که ریشه های آن به سالهای میانی دهه 80 میلادی باز میگردد . در سال 1986 ، نیروی هوایی آمریکا نیاز خود را برای به خدمت گرفتن یک موشک کروز کاملا خودکار به صنایع نظامی اعلام کرد. این در حالی بود که حدود 30 سال از ابداع و به کارگیری سامانه هدایتی تشخیص عوارض زمین و ناوبری بر اسای آن ، در موشک های کروز آمریکایی میگذشت. MACE اولین موشک کروز آمریکایی بود که از نوع راداری این سیستم استفاده میکرد و به دنبال آن ، عصرِ به کارگیری گسترده از انواع گوناگون این نوع هدایت آغاز شد. پس از موشک مِیس ، تقریبا تمامی کروزهای آمریکایی ، با سامانه هدایتِ عوارض زمینی ساخته و عملیاتی شدند و در بسیاری از موارد ، این مساله حتی بر روی پایه ای ترین مشخصات موشک در مرحله طراحی تا ساخت ، اثر میگذاشت و صنایع نظامی همواره محدود و مقَیّد به کارگیری این نوع هدایت بودند. با گذشت زمان و پیشرفت علوم الکترونیک ، اُپتیک ، کامپیوتر و..... سخت افزارهای به کار رفته در سامانه های هدایتی ، به سمت هر چه کوچک و سبک تر شدن پیش میرفتند. ولی با این حال ، سامانه های TERCOM یا انواع با عملکرد مشابه ، مانند DSMAC ، همچنان حجیم و سنگین بودند . فضا و وزنی که میتوان آن را به تجهیزات با ارزشی چون موتور بزرگ تر و قدرتمند تر ، سوخت بیشتر ، سرجنگی قوی تر ، سامانه پردازشگر و هدایتی هوشمند تر و سنسورها و جستجوگرهای بهتر ، اختصاص داد. نیروی هوایی آمریکا به این مساله مهم و بنیادین پی برد و پس از سال ها استفاده از چنین سیستم هایی ، تصمیم گرفت تا در دنیای موشک های کروز انقلابی به وجود آید و این سامانه به کلی حذف شود . این مساله مستلزم پیشرفت و توسعه عظیم در سامانه های هدایتی جایگزینِ موجود و یا خلق سامانه های به کلی جدید و نرم افزارهای فوق العاده هوشمند بود. هدف اولیه نیروی هوایی ، استفاده از سامانه هدایت درونی در کنار هدایت GPS در مراحل آغازین و میانی پرواز و بهره گیری از هدایت تصویری فروسرخ در مرحله پایانی بود. این ماموریت بزرگِ تاریخی بر عهده یکی از غول های صنایع نظامی زمان ، یعنی نورثروپ گذاشته شد . این کمپانی پس از سال ها تحقیق و توسعه در زمینه هوش مصنوعی و ابداع جسجوگرهای انقلابی و پیشرفته ، نتوانست نظر فرماندهان نیروی هوایی را به خود جلب کند و محصول نهایی آنها به ضعف های ذاتی دچار شده بود و در پایان ، پروژه در سال 1994 به حالت تعلیق درامد. در سال 1995 ، در جریان مناقصه ای که با حضور لاکهیدمارتین و مَکدانِل داگلاس صورت گرفت ، کانسپت لاکهیدمارتین برنده اعلام شد و بلافاصله کار توسعه آن آغاز گردید. نقشه راه و فلسفه وجودی پروژه TSSAM و کانسپت لاکهیدمارتین بسیار روشن و ساده بود : حذف سامانه هدایت عوارض زمینی = عدم نیاز به پرواز در ارتفاع پایین برای دیدن سطح زمین = توانایی پرواز در ارتفاع بالا = قرار گرفتن در دید رادارها و احتمال کشف راهکار جبران این مشکل ،کاهش سطع مقطع راداری تا حد ممکن پرواز در ارتفاع بالا = اتمسفر رقیق و گرانش کم زمین = نیاز کمتر به نیرو و انرژی پیشران و رانش = حداکثر صرفه جویی در مصرف سوخت و در اختیار داشتن میزان زیادی از آن = افزایش بُرد نهایی موشک . و یا میتوان از جهت دیگری به اهداف مورد نیاز نگاه کرد : طراحی پنهانکار و کاهش خارق العاده سطح مقطع راداری = عدم نیاز به ارتفاع در سطح پایین برای پنهان ماندن از دید رادارها = پرواز در ارتفاع بالا = عدم نیاز به سامانه های رَدگیری عوارض زمینی و حذف آن = در اختیار داشتن فضا و وزن اضافی = اختصاص آن به اجزای دیگر مانند موتور بزرگتر و قدرتمند تر و سوخت بیشتر = افزایش بُرد نهایی و به موازات آن قدرت انتخاب بیشتر در افزایش وزن سرجنگی = افزایش قدرت تخریب و تاثیر گذاری عملیاتی = به کار گیری تعداد کمتری از تسلیحات = کاهش هزینه های تمام شده در جنگ = کمک به اقتصاد ملی به موازات در اختیار داشتن فضا و وزن بیشتر = به کارگیری سامانه هدایت و کنترل بزرگ تر ، سنگین تر ، هوشمند تر و جستجوگرهای پیشرفته تر و دقیق تر = افزایش قدرت تصمیم گیری و هوشمندی سلاح و انتخاب درست هدف = افزایش دقت در اصابت به هدف = کاهش پرتاب و مصرف تسلیحات برای نابودی هدف = کاهش هزینه جنگ = کمک به اقتصاد ملی و این گونه است که یک تصمیم انقلابی در نیروی نظامیِ به کارگیرنده و مشتری یک سلاح ، منجر به چه اثرات گسترده و عمیقی در تمامی عرصه های تاثیرگذار قابل تصور در خلق آن سلاح و حوزه های دیگرِ درگیر با آن میشود. '''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' 6 ماه پیش ، سومین پرتاب موفقیت آمیز متوالی موشک LRASM انجام شد و دارپا پایان مرحله توسعه نوع پیش نمونه و سازگاری با بمب افکن B-1 را اعلام کرد. در جریان این پرواز آزمایشی ، موشک تمامی مسیر های برنامه ریزی و از پیش تعیین شده را با دقت بالا طی کرد و در مرحله پایانی ، از هدفی که نقش یک سامانه پدافندی خطرناک را بر عهده داشت ، دوری کرد و با انتخاب مسیر جایگزین به طور اتوماتیک ، به هدف اصابت کرد. اما حدود 2 ماه پیش ، دارپا قراردادی به مبلغ 104 میلیون دلار را به منظور ادامه کار توسعه موشک LRASM به لاکهیدمارتین اعطا کرد و مجموع مبالغ پرداختی برای این برنامه ، به 307 میلیون دلار رسید. لاکهید مارتین از این مبلغ به منظور آزمایشات پروازی و سازگاری این موشک بر روی جنگنده F-18 و بمب افکن B-1 در طول 3 سال آینده استفاده خواهد کرد. قرار است تا پایان سال 2017 کار توسعه و آزمایشات واقعی این موشک به پایان رسیده و با آغاز سال 2018 به تولید رسیده و بر روی هواپیماهای اشاره شده ، نصب و عملیاتی شود. دو هفته پیش نیز لاکهیدمارتین خبر از اتمام یک سلسله آزمایشات پروازی و میدانی هفت مرحله ای داد که در جریان آن از هواپیمای U-2 به عنوان بَستر ارتباطی و انتقال داده میان چندین نوع هواگرد مختلف و انتقال آن به تسلیحات و موشک های در حال پرواز ، استفاده شد . ارزیابی توانایی های بازپخش فرامین و دستورات کنترلی و تغییر ماموریت و هدف گذاری و سرعت انجام کلیه این وظایف ، از جمله موارد بررسی شده بود . به منظور اجرای بدون نقص این آزمایش ، امواج در اشکال و خطوط متفاوت با هواپیمای U-2 سازگار شده بودند تا نقش خود را به عنوان دروازه ارتباطی میان جنگنده های F-22 ، F-18 و موشک های LRASM ، ایفا کند. تمامی اطلاعات سامانه های نظارتی و جنگ الکترونیک با پایگاه های زمینی و مراکز فرماندهی مرکزی و سامانه های هواپایه به صورت یکپارچه با موشک شبیه سازی شده LRASM ، شبکه شدند و تغییر ماموریت موشک ، با موفقیت انجام شد. به این ترتیب که ، اطلاعات هدف گیری که توسط یک فروند F-22 به دست آمده بود ، توسط یک فروند هواپیمای U-2 و پایانه L-3 به ایستگاه زمینی منتقل شد و ایستگاه زمینی آن را به سامانه ماموریتی موشک LRASM که درون یک هواپیمای جت کوچک تجاری به عنوان ایفا کننده نقش LRASM جاسازی شده بود ، منتقل و آن را به سمت هدف جدید هدایت کرد. همچنین U-2 اطلاعات را از F-22 به F-18 منتقل کرده که مشابه این کار قبلا از پایانه LINK 16 میان رَپتور و لایتنینگ انجام شده بود . در آینده نزدیک ، پهپادها و کشتی های هوایی ارتفاع بالا ، نقش مورد نظر را به جای U-2 عهده دار خواهند شد. این آزمایشات ، به منظور ارزیابی بخشی از برنامه کلان سیستم آو سیستمز انجام گرفت که چند ماه پیش توسط دارپا معرفی شده و قرار است در آینده ، به استراتژی کلان نیروی هوایی آمریکا مبدّل شود. از دیگر اهداف این سلسله آزمایشات میتوان به نیازسنجی برنامه MAPS که هدف آن ارتباط داده ای میان هواپیماهای نسل چهارم و پنجم میباشد ، جایگزینی هواپیمای E-8C و نقش آموزشی ارتباطی پرنده LRSB ، اشاره کرد. آزمایشات خروج موشک از داخل سیلوی MK 41 در محیط آزمایشگاهی و بسته نیز در اواسط سال 2013 با موفقیت انجام گرفت . در این آزمایش ثابت شد که مقاوم سازی های انجام گرفته در قسمت نوک موشک ، کاملا موثر بوده ، به طوری که میتواند با قدرت ،به درون کامپوزیت مخصوص عایق بندی سیلو نفوذ کرده ، آن رابشکافد و بدون هیچ گونه آسیب دیدگی و یا تغییر جهت و انحراف ، از سیلو خارج شود. در رویدادی دیگر، اوایل سال گذشته آزمایشات خروج موشک از پرتابگر MK 41 و با استفاده از بوستر تطبیق یافته ، با موفقیت به پایان رسید و نمونه زیر دریایی پرتاب آن نیز در مرحله تحقیق و توسعه مطالعاتی میباشد .همین مساله باعث افزایش گمانه زنی های رقبای لاکهیدمارتین درباره تصمیم نیروی دریایی برای به خدمت گرفتن نمونه دریا پایه این موشک شد . به گفته مقامات ریثیان ، آزمایش پرتاب از لانچر زمینیِ سلاحی که هنوز نوع هواپرتاب آن عملیاتی نشده فقط یک معنا دارد ، این که نیروی دریایی رسما و علنا چراغ سبز خود را به لاکهیدمارتین نشان داده و LRASM از همین حالا و بدون هیچ رقابتی برنده مناقصه OASUW در سال 2024 خواهد بود . در این گونه موارد ، معمولا رُقَبا یکدیگر را به پرداخت رشوه و مبالغ کلان به نیروهای مسلح و وزارت دفاع متهم میکنند که در بیشتر موارد هیچ گونه مدرکی برای اثبات ادعای خود ندارند. ولی مواردی هم بوده که این نوع فساد مالی کشف شده و هر دو طرف قرارداد مجبور به پرداخت جریمه شده اند. ماجرای اعطای قرارداد ساخت بمب SDB به بوئینگ و شکایت ریثیان ، از موارد معروف میباشد. با آغاز سال 2016 ، سرپرستی و مدیریت برنامه LRASM از دارپا به نیروی دریایی منتقل خواهد شد و به دنبال آن ، طبیعتا رنگ و بوی پروژه از فضای علمی-پژوهشی به نظامی تغییر ماهیت خواهد داد . سازه و بدنه موشک LRASM تقریبا هیچ تفاوتی با موشک JASSM-ER نداشته و در همان کارخانه واقع در ایالت آلاباما ساخته میشود . قرار است در این کارخانه بسیار وسیع ، سالانه 7000 موشک ساخته شود. در حال حاضر ، تمرکز لاکهیدمارتین بر روی توسعه و افزایش عملکرد جستجوگر الکترو اُپتیکال این سلاح میباشد. حسگری که نقش حیاتی شناسایی اهداف با اهمیت و هدایت موشک به سمت ضعیف ترین نقطه هدف در ایمن ترین مسیر ممکن را دارد. به موازات آن ، کار بر روی سخت افزار واحد پردازشگر داده های حسگرها که وظیفه تصمیم گیری را بر عهده دارد در حال پیگیری است . نرم افزارها و سخت افزارهای این واحد میتوانند در شرایط نامساعد جوّی و در کمترین دید چشمی ممکن ، هدف خورد را پیدا و نابود کند. پس از آن به ترتیب کار بر روی الگوریتم های نرم افزار خودمختاری ، سامانه هوشیاری محیطی ، خط ارتباط داده و GPS پیشرفته و غیر قابل اخلال و ..... ، انجام خواهد گرفت. پس از آن ، نوبت به مرحله حساس تطبیق دادن نرم افزارها با سنسور و سخت افزار و بهبود عملکرد فیوز سرجنگی و توسعه مواد منفجره غیر حساس میرسد که موضوعاتی مهم و حیاتی و با اولویت بالا در تسلیحات مورد استفاده در نیروی دریایی به شمار میروند . بخش پردازشگر موشک به گفته کارشناسان نشریه میلیتاری آئروسپِیس ، منطقا باید توان محاسباتی و هوش مصنوعی برابر با یک اَبَر کامپیوتر در اختیار داشته باشد و بزرگ ترین برتری LRASM نسبت به بقیه رقبای خود در جهان ، در حقیقت بهره گیری از همین مغز متفکر خواهد بود. کارشناسان همچنین برای مقایسه تفکر و فلسفه وجودی LRASM با سایر موشک های ضدکشتی موجود در جهان ، لقب نینجا را به آن نسبت میدهند ، در حالی که موشک های بزرگ ، سنگین و مافوق صوت روسی را به مانند یک گاو خشمگین و پُر سر و صدا در میدان گاوبازی تشبیه میکنند. نینجایی که در کمال هوشمندی و زکاوت میتواند بسیار آهسته و مخفیانه ، خود را به پشت سر دشمن رسانده و با یک چاقوی کوچک ، سر او را ببُرّد . همچنین کارشناسان و نویسندگان مجله " اَویِیشِن ویک " در شماره ماه دسامبر سال گذشته میلادی ، در پاسخ به سوال یکی از خوانندگان خود ، پیرامون دیدگاه و حدس و گمان این مجله درباره چگونگی و ماهیتِ تاکتیکی و تکنیکیِ تواناییِ موشک LRASM در غلبه بر سامانه های دفاع فعال بسته ای همچون کاشتان و AK-630 نوشته بود : " تنها استنباطی که به صورت متّفق القول به ذهن کارشناسان ما میرسد ، این است که احتمالا این موشک با بهره گیری از قدرت پردازش تصویری خارق العاده خود ، میتواند تمامی جزئیات و سامانه های تسلیحاتی مستقر بر روی شناورهای هدف را ، پردازش و طبقه بندی کرده ، با اطلاعات ذخیره شده در حافظه خود انطباق دهد تا در نهایت نوع و کلاس شناور را بدون هیچ گونه ارتباط اطلاعاتی با دنیای خارج ، شناسایی کرده و شناورِ با ارزش تر و با اولویت بیشتر را انتخاب و در مرحله بعد ، مسیر حرکتی و نزدیک شدن خود را در محدوده هایی مانند راستای پاشنه و دماغه شناورهای نظامی ، که دارای کمترین و ضعیف ترین پوشش پدافندی سامانه های CIWS هستند قرار دهد ، به طوری که در معرض و دید محدوده سامانه های پدافندیِ شناورهای دیگر نیز قرار نگیرد و تنها در چند ثانیه آخر مانده تا برخورد ، با اجرای مانور سنگین خود را به پهلوی شناور رسانده و در وضعیت عمود بر سطح بدنه ، به پایین ترین نقطه تماس آب ، اصابت کرده و هدف را نابود کند. " با خواندن این شَرح میتوان تا حدودی به ابعاد شگفت انگیز سطح بالای هوشمندی و خلاقیت مغز متفکر این موشک پِی برد. یعنی پس از گذشت نزدیک به 60 سال از زمان پیدایش و به کارگیری موشک های ضد کشتی ، سلاحی خَلق شده که میتواند مانند یک شکارچی ساکت و پنهان ، در میان طعمه های خود حرکت ، گردش و جستجو کند و ارزشمندترین را انتخاب و شکار کند. قابلیتی که تاکنون در این سطح از استقلال و خودکاری ، در هیچ نوع سلاحی دیده نشده است. گویی که یک خلبان زُبده و چیره دست درون موشک قرار دارد و همه تصمیمات و حرکات توسط او اِعمال میشود. لازم به ذکر است که LRASM قبل از ورود به منطقه A2/AD که به صورت پیش فرض دارای حداکثر اقدامات جمینگ و اخلال رادیویی و ماهواره ای و قطع ارتباط موشک با هر گونه منبع اطلاعاتی خارجی در نظر گرفته شده ، تا آخرین لحظه به وسیله دیتالینک ماهواره ای ، تازه ترین اطلاعات را از منابع گوناگون دریافت کرده و در صورت لزوم در اصلاح مسیر پروازی خود به کار میگیرد . این خط ارتباط داده از امواجی با قدرت سیگنال ضعیف و پهنای باند بسیار پایین و در فواصل بسیار کوتاه زمانی استفاده میکند و کشف و ردگیری آن توسط سامانه های راداری پَسیو و سامانه های SIGINT/ELINT مستقر بر روی ناوگان دریایی و یا هواگردهای دشمن ، تقریبا غیر ممکن است. در مرحله پایانی نیز ، به دلیل این که موشک از خود هیچ گونه ترَنزمیت راداری نداشته و تنها بر هدایت تصویری خود متکی است ، و از سوی دیگر با داشتن سطح مقطع راداری بسیار کوچک و غیر قابل تصور و همچنین بهره گیری از مواد پوششی اِگزاتیک با رنگ ویژه روی بدنه که باعث افزایش پنهانکاری بصری و دید چشمی در نور روز و کاهش اثرات حرارتی سطحی بدنه و خروجی موتور آن میشود ، از کشف شدن توسط سامانه های جستجو و کشف تصویرساز فروسُرخ و FLIR در امان مانده و با احتمال بسیار بالا هدف خود را منهدم خواهد کرد. سنسورهای تصویری دماغه و کناری بدنه در این عکس به خوبی دیده میشوند : بُرد گونه هواپایه LRASM همانند JASSM-ER حدود 930 کیلومتر و گونه سطح پرتاب آن حدود 400 تا 500 کیلومتر براورد میشود. پژوهشکده RAND در سال 2013 ، مقاله ای بسیار مفصّل و تخصصی درباره تحولات دریای چین در آینده نزدیک و توازن قوا میان کشورهای منطقه ، منتشر کرد که در جریان آن ، به مقایسه توان ضد کشتی چین و کشورهای منطقه در حال حاضر و در آینده و با به کار گیری تسلیحات دوربرد پرداخت. با مطالعه و ارزیابی این تحلیل ، این نتیجه گیری حاصل میشود که ، خریداری و به کارگیری نمونه زمین پرتاب موشک LRASM از سوی کشورهای این منطقه ، باعث تغییرات اساسی در توازن قوای منطقه شده و قدرت نفوذ و توسعه طلبی چین را به شدت تحت تاثیر قرار داده و مناطق قابل تسلط چین را کاهش میدهد. مطالعه این مقاله به همه دانش پژوهان توصیه میشود : http://web.archive.org/web/20140404045434/http://www.rand.org/content/dam/rand/pubs/technical_reports/TR1300/TR1321/RAND_TR1321.pdf http://web.archive.org/web/20140404045434/http://www.rand.org/pubs/technical_reports/TR1321.html دیگر رقبای حاضر در برنامه OASuW : کمپانی ریثیان با گونه بهینه سازی شده از موشک تاماهاک بلاک4 ، وارد مرحله INCREMENT II این رقابت خواهد شد . جستجوگر راداری فعال + جستجوگر پَسیو هوم آن جَم در دماغه موشک ، خط ارتباطی داده 2 طرفه و کامپیوتر پردازشگر و ترکیب کننده اطلاعات سنسورها ، از جمله مواردیست که به این موشک اضافه شده . با کمک این خط ارتباط داده ، میتوان اطلاعاتِ به هنگام را در محیط های به شدت آلوده الکترومغناطیس و امواج اخلالگرها ، به موشک منتقل و آن را در هر لحظه هدایت و کنترل کرد و حتی در صورت عدم استفاده از جستجوگرهای راداری اکتیو و پسیو توکار ، با اهداف متحرک درگیر شد و با سرجنگی بهینه شده ، آن را نابود کرد. این گونه از تاماهاکِ مدرن ، در اولین آزمایش خود که در ژانویه امسال انجام شد ، توانست یک شناور در حال حرکت ساخته شده از کانتیتر را ، که نقش یک ناوچه نظامی را ایفا میکرد ، با موفقیت و از فاصله دور هدف قرار دهد. اطلاعات هدف از طریق دِیتالینک و توسط جنگنده های نیروی دریایی به موشک منتقل میشد و GPS درونی موشک نیز با دقت تمام ، اقدام به اصلاح مسیر مینمود و در نهایت با به کار انداختن جسسجوگر پَسیو راداری ، موفق به کشف هدف و برخورد با آن شد. http://i.imgur.com/eS3Wi0q.gif چند روزِ پیش هم نرم افزار جدیدِ طراحی عملیات قابل انعطاف موشک تاماهاک با موفقیت آزمایش شد. در صورت به ثمر رسیدن این پروژه و به کارگیری آن توسط نیروی دریایی ، این نیرو تبدیل به اولین و تنها کاربَرِ دور بُرد ترین موشک ضد کشتی جهان با برد 1600 کیلومتر خواهد شد. نشریه الکترونیکی " برِکینگ دیفِنس " 4 روز پیش مصاحبه ای را با مسئول برنامه OASuW در نیروی دریایی و یکی از ژنرال های بازنشسته این نیرو ترتیب داد که در جریان این مصاحبه ، سوالات متعددِ کلیدی و مهمی از آنها پرسیده شد. دریادار آکین مسئول برنامه OASuW گفت ، رقابت در این برنامه از ابتدا مساله ای بسیار مهم بوده چرا که فقط با رقابت سالم میتوان شاهدِ پیشرفت و به دست آوردن یک سلاحِ خوب و کارامد بود. ولی به هر حال در مرحله INCREMENT I تصمیم نیروی دریایی گرفته شده و علیرغم اعتراضات پیمانکاران حاضر در رقابت ، ما در خرید زودهنگامِ محصول لاکهیدمارتین مصمم هستیم. همچنین اضافه کرد ، تاماهاک جدید در برابر LRASM از توانایی کمتری در مواجهه با شرایط سخت رزمی A2/AD برخوردار است و هوشمندی آن هرگز با رقیبش قابل مقایسه نخواهد بود و احتمالا در برابر سامانه های دفاع بسته فعال ، جان به در نخواهد برد. با این حال به دلیل داشتن قیمت پایین تر و بُرد بیشتر ، برای درگیری با اهداف دریایی کمتر پیشرفته و در محیط های با خطر کمتر، گزینه بسیار مناسبی خواهد بود. ولی افزود که استراتژی کلانِ آمریکا ، به کارگیری تسلیحات کوچکتر و در تعداد بیشتر است. با به کارگیری تاماهاک ضد کشتی میتوان ماموریت پیشین آن را یعنی حمله به اهداف زمینی ، به همان ترتیب و با موفقیت ادامه داد و علاوه بر آن ناوگان دشمن را از فواصل بسیار دور هدف قرار داد. به این ترتیب با به کارگیری یک سلاح واحد برای هر دو نوع ماموریت ، هزینه های خریداری ، تعمیر و نگهداری ، عمر افزایی و به روزرسانی ، به میزان چشمگیری کاهش خواهد یافت. نکته بسیار مهم و قابل توجه در طول این مصاحبه ، اشاره پُر رنگ و با تاکید هر دو مقام نظامی به موشک دفاع هوایی SM-6 بود. به گفته ژنرال کلارک ، با افزوده شدن هدایت GPS به موشک های SM-6 که در طول چند ماه گذشته با موفقیت انجام گرفته ، این موشک علاوه بر توانایی درگیری با اهداف پرنده ، موشک های کروزِ مافوق صوت و بالستیک ، میتواند با اهداف ثابت زمینی و یا شناورهای در حالت سُکون نیز درگیر شود . او با اشاره به این که توانایی ضدکشتی ، از ویژگی های ذاتی موشک های خانواده استاندارد میباشد و به صورت سنّتی و موروثی ، این توانایی در نسل های جدیدتر نیز به طور مستمر در نظر گرفته و پیگیری میشود ، یادآوری کرد که موشک SM-6 با داشتن قیمت 4 تا 5 میلیون دلاری ، چیزی بیش از 2 برابر گران تر از موشک LRASM فعلی میباشد و قاعدتا نمیتواند گزینه اول نیروی دریایی برای مقابله با ناوگان دریایی دشمن باشد. ولی با داشتن آن ، گزینه های بیشتری در اختیار فرماندهان برای ماموریت های تهاجمی خواهد بود. کمپانی نروژی کونگزبِرگ نیز با موشک NSM که به صورت مشترک با ریثیان ساخته میشود ، در این مناقصه شرکت خواهد کرد. سال گذشته کونگزبرگ یک تصمیم استراتژیک گرفت مبنی بر این که در جهت تولید انبوه و پایین آوردن هزینه تمام شده و قیمت پیشنهادی به مشتریان ، خط تولید خود را به ریثیان واگذار کُنَد تا آنها به ملطف داشتن کارخانه بسیار وسیع و پیشرفته و بهره گیری از نیروی انسانی متخصص پُرشمار و تجهیزات و ماشین آلات اوتوماتیک فوق پیشرفته ، این هدف گونگزبرگ را برآورده کنند. اما در طرفِ دیگرِ میدان رقابت ، کمپانی بوئینگ سازنده موشک اسطوره ای هارپون ، حدود 4 ماه پیش اعلام کرد که قصد دارد یک نمونه بهینه سازی شده و پیشرفته از هارپون را برای استفاده در شناورهای کلاس LCS و به منظور درگیری با اهداف ماورای افق ، توسعه دهد. اما ظاهرا هدف و قصد مقامات بوئینگ از توسعه این گونه جدید هارپون ، رقابت در برنامه OASuW نیست و برای این برنامه ، خیالات دیگری را در سر میپرورانند. در این گونه جدید ، با استفاده از یک موتور توربوجت پیشرفته و با مصرف سوخت بهینه ، بُرد به بیش از 250 کیلومتر افزایش میابد ( در مقایسه با 130 کیلومتر کنونی ) و سرجنگی تماما جدیدی طراحی خواهد شد که با داشتن وزن 130 کیلوگرم ، اثر تخریبی برابری با سرجنگی های 230 کیلوگرمی فعلی هارپون خواهد داشت و با این سبک سازی ، فضا و وزن اضافی برای سوخت موتور افزایش خواهد یافت . تاکنون بیش از 7500 فروند هارپون بلاک2 تحویل مشتریان شده که نیمی از آن متعلق به نیروی دریایی آمریکاست و مقامات بوئینگ امیدوار هستند تا نظر مثبت فرماندهان نیروی دریایی و وزارت دفاع را به منظور به روز رسانی موشک های هارپونِ موجود ، جلب کنند. گونه جدید هیچ نیازی به انجام تغییرات بر روی سامانه های پرتابگر و سامانه های نرم افزاری شناورها ندارد و 27 کشور که از مشتریان خارجی هارپون میباشند ، میتوانند با خیال آسوده اقدام به خریداری این گونه جدید کنند. تاکید بوئینگ ، بیشتر بر روی قیمت پایین این گونه میباشد به طوری که به میزان همان 1,200,000 دلار قیمت بلاک2 باقی خواهد ماند. در طول سالیان دراز به خدمت گیری هارپون ، تاکنون 10 مرحله آپگرِید بر روی آن انجام شده که همگی مربوط به بخش جستجوگر ، واحد هدایت و ناوبری میشده. این کیت بهینه سازی جدید قرار است در اواخر سال آینده میلادی به نیروی دریایی ارائه شود و در آغاز سال 2018 ، قابلیت عملیاتی شدن اولیه را پیدا کند . علاوه بر بهینه سازی های ذکر شده ، احتملا تغییرات دیگری مانند جستجوگر پیشرفته اضافه بر گونه راداری موجود ( احتمالا IIR ) ، افزودن خط ارتباط داده و امکان پرتاب به صورت عمودی از داخل تیوب های لانچر موجود ، بر روی آن انجام خواهد گرفت. گفته میشود این موشک بدون تردید رقیب موشک NSM برای به کار گیری در کلاس LCS خواهد بود. منابع مورد استفاده : http://www.darpa.mil/news-events/2015-02-09-2 http://www.flightglobal.com/news/articles/u-2-uses-f-22-data-to-help-re-target-anti-ship-missile-414882/ http://www.militaryaerospace.com/articles/2015/06/lrasm-anti-ship-missile.html http://www.lockheedmartin.com/us/news/press-releases/2014/january/mfc-011514-lockheed-martin-successfully-tests-lrasm-ml-41_vertical_launch_system_interface.html http://www.lockheedmartin.com/us/news/press-releases/2015/july/lockheed-martin-completes-sixth-open-mission-systems-flight.html http://news.usni.org/2015/08/05/navy-raytheon-tomahawk-likely-to-compete-in-next-generation-anti-ship-missile-contest http://breakingdefense.com/2015/08/pit-lrasm-against-tomahawk-for-anti-ship-missile-vadm-aucoin/ http://raytheon.mediaroom.com/2015-08-05-New-software-flies-high-as-US-Navy-Raytheon-complete-Tomahawk-flight-test http://raytheon.mediaroom.com/2015-04-14-Raytheon-to-test-new-multi-mode-seeker-for-Tomahawk-cruise-missile http://raytheon.mediaroom.com/2015-02-11-US-Navy-Raytheon-demonstrate-moving-target-capability-for-Tomahawk-Block-IV http://raytheon.mediaroom.com/index.php?s=43&item=2555 http://raytheon.mediaroom.com/index.php?s=43&item=2529 http://news.usni.org/2015/04/16/boeing-will-offer-modified-harpoon-missile-for-littoral-combat-ships http://www.dodbuzz.com/2015/05/12/next-generation-harpoon-missile-offered-to-navy/ http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:fWh2BDFxvFYJ:www.janes.com/article/50754/navy-league-2015-boeing-developing-kit-to-upgrade-harpoon-missiles-for-extended-range+&cd=18&hl=en&ct=clnk&gl=ir هر گونه استفاده از این مطلب ، فقط با تَلاوت سوره فاتحه ، ذکر صلوات و نام سایت و نویسنده مقاله مجاز میباشد.

در تازه ترین ویدیوی منتشر شده توسط لاکهیدمارتین از موشک LRASM ، آزمایش تاریخ 18 جولای نمایش داده میشود . در این رویداد یک فروند موشک LRASM از درون لانچر عمودی MK 41 یک شناور نیروی دریایی پرتاب میشود و مسیر از پیش تعیین شده خود را با موفقیت طی میکند .    [aparat]PxXRg[/aparat]     http://www.lockheedmartin.com/us/news/press-releases/2016/july/mfc-072116-lockheed-martin-demonstrates-LRASMs-surface-launch-capabilities.html https://news.usni.org/2016/07/20/lrasm-scores-ship-launch-test

  سلام بر شما عزیز بزرگوار . اول معذرت خواهی میکنم که دیر جواب دادم . بعضی روزا که دیسک گردنم خیلی درد میگیره ، تمام دنیای مجازی رو میذارم کنار . خلاصه شرمنده .   از لطف و محبت همیشگی شما سپاسگزارم . بنده در حال پس دادن درس های آموخته شده در محضر دانشمندان این محفل هستم و از خودم چیزی ندارم .    پک-3 فقط یک مثال نظیر به نظیر بود در جواب اون دوستمون که پروژه موشک هوا به هوای دوربُرد چینی رو به عنوان طرحی درون زا و مستقل مطرح کردند . و بنده با مثال خودم خواستم فاصله زمانی عمیق بین سطح تکنولوژی دو کشور رو یادآوری کرده باشم  .   ALHTK در سال 2005 کلید خورد و هدفش هم ( همون طوری که در اون دو تا ویدیو توضیح داده میشه ) دفاع موشکی در مرحله بوست هست .    ولی مساله اینه که بر طبق محاسبات انجام گرفته ، پک-3 هواپرتاب در صورتی که در نقش ضدهواگرد استفاده بشه ، در ارتفاع متوسط بُردی در حدود 300  کیلومتر داره .   در واقع چینی ها به دستاوردهایی نزدیک میشن که در مواردی سالها و در مواردی دهه ها در اون زمینه عقب هستند و این عقب ماندگی رو با روش های توضیح داده شده میخوان جبران کنند .   از بقیه فرمایشات شما هم بسیار استفاده کردم . یا علی .

شادی کودکانه ایلان ماسک     کانال تلویزیونی نَشنال جئوگرافیک آمریکا ، به تازگی ویدیویی مستند از لحظات پرتاب و فرود راکت فالکن 9 را منتشر کرده که در آن حرکات و واکنش های عجیب و کودکانه ایلان ماسک ( مالک اسپیس اِکس ) پس از موفقیت مرحله اول راکت در فرود بر سطح زمین دیده میشود .   این شادی و خوشحالی که از اعماق وجود و کودک درون ایلان ماسک نشات میگیرد ، علاقه ، اشتیاق ، انگیزه و همّت راسخ این فرد به باورها و اهداف خود را آشکار میسازد.      [aparat]dtpQo[/aparat]

  سلام . به ترتیب نقل قول پاسخ میدم .     همون طور که قبلا هم عرض کردم این یه بحث قدیمی و شدیدا تکراری هست که از حوصله کاربران خارجه .   ولی فقط به عنوان مثال : آلبرت آینشتاین ، نیکُلا تِسلا ، انریکو فرمی ، نیلز بوهر ، مارکُنی ، ادوارد تِلِر و ........ بیش از 90% دانشمندان و صنعتگران اروپایی ، پیش از آغاز جنگ جهانی دوم به آمریکا مهاجرت کردند ، چه برسه به سقوط و تسلیم آلمان نازی . دلیل بسیاریشون هم رسیدن به یه زندگی بهتر در سرزمینی بود که فرصت ها و موقعیت های بی شماری براشون وجود داره .    دوستان علاقه مند میتونن فهرست های بلند بالای زیر رو با دقت مطالعه بفرمایند : https://en.wikipedia.org/wiki/Category:Jewish_emigrants_from_Nazi_Germany_to_the_United_States https://en.wikipedia.org/wiki/Category:Italian_emigrants_to_the_United_States https://en.wikipedia.org/wiki/Category:People_who_emigrated_to_escape_Nazism https://en.wikipedia.org/wiki/Category:Hungarian_emigrants_to_the_United_States https://en.wikipedia.org/wiki/Category:Austro-Hungarian_emigrants_to_the_United_States https://en.wikipedia.org/wiki/Category:Serbian_emigrants_to_the_United_States     بنده برای عقیده شما احترام بسیار زیادی قائل هستم ولی نمیتونم اون رو قبول کنم . اگر بخوایم انحصار علوم توسط کشورها رو قبول کنیم ، پس لاجرم باید همین انحصار رو برای ایران و کشورهای اسلامی در قرون 4 و 5 هجری قمری هم قبول داشته باشیم .    بله کاملا درسته همین الان هم به جذب نیروهای انسانی کشورهای دیگر مشغول هستند ولی جذبی که هیچ اجبار و زوری در اون دخیل نیست . افراد با ملیت های گوناگون با تمایل قلبی خودشون و برای دستیابی به آینده ای بهتر اقدام به مهاجرت به آمریکا میکنند .    اما در مورد J-31 . هرگز نمیتونیم اون رو یک طرح جدید بنامیم چون که سرقت اطلاعاتی از F-35 به حدی آشکار و عریان بوده که هیچ جایی برای انکار باقی نمیگذاره . و قطعاً کُپی محض هم نمیتونه باشه ، مثل همین تغییراتی که به ناچار اعمال کرده اند و شما اشاره فرمودین .

  سلام . ریز پهپاد PERDIX ( پِردیکس ) اصلا ساخته شده برای این که بازتاب راداری رپتور و لایتنینگ رو همانندسازی کنه .    نباید اون رو با اهداف کاذب پرنده مثل MALD-J اشتباه بگیریم . ماموریت اولیه مالد-جِی اینه که خودش رو به عنوان پرنده های نسل 4 مثل اف-15 و اف-18 برای رادارهای سامانه پدافندی جا بزنه و وظیفه ثانویه اون شبیه سازی نسل پنجمی هاست.   ریز پهپاد پِردیکس رو یه عده دانشجو در دانشگاه MIT ساختن و شدیداً مورد توجه واحد توانمندی های استراتژیک وزارت دفاع آمریکا قرار گرفت .         https://beaverworks.ll.mit.edu/CMS/bw/projectperdixcapstone http://www.defenseone.com/technology/2016/09/these-swarming-drones-launch-fighter-jets-flare-dispensers/131414/     ویدیوی پرتابش رو هم در این مقاله از واشینگتن پُست میتونید ملاحظه بفرمایید :   https://www.washingtonpost.com/news/checkpoint/wp/2016/03/08/inside-the-secretive-pentagon-office-planning-skyborg-fighters-and-drone-swarms/?utm_term=.52a5379b9bee       و اما کانسپت برنامه گرملین که از همگی دوستان دعوت میکنم حتماً ملاحظه بفرمایند :   [aparat]xu8Kz[/aparat]     [aparat]4dXIY[/aparat]       دارپا در نظر داره پهپادهای انتحاری رو به چنان درجه ای از هوشمندی برسونه که مثل موجودات زنده ( پرنده های شکاری و مرغ های ماهیخوار ) با همدیگه ، پرنده های نسل 5 ، بمب افکن ها ، واحدهای زمینی و دریایی و  واحدهای دیگه ارتباط برقرار کنند و زمانی که این برنامه به طور کامل اجرایی بشه ، پدافند هوایی کار بسیار بسیار مشکلی در مقابله با اونها داره .     اما در مورد جمر نسل بعدی باید عرض کنم که سال دیگه عملیاتی میشه . این جمر توسط ریتئون ساخته شده و توسعه اون در 2 مرحله پیگیری میشه .   INCREMENT I که همین نمونه فعلی هست و INCREMENT II که قراره توانایی اخلال در باند UHF و VHF رو هم داشته باشه . مرحله دوم چالش های بزرگی به دنبال داره ولی امیدوار هستن تا سال 2028 وارد خدمت بشه.

خرید موشک PAC-3 MSE توسط قطر     امروز وزارت دفاع آمریکا ، قرارداد ساخت موشک های PAC-3 و PAC-3 MSE را به کمپانی لاکهیدمارتین واگذار کرد .   این قرارداد یک و نیم میلیارد دلاری شامل ساخت 205 فروند موشک MSE  ( گونه پیشرفته مدل پایه ) برای نیروی زمینی آمریکا و قطر میباشد . ولی تعداد دقیق ساخته شده برای قطر نامشخص است .       همچنین 58 فروند PAC-3 CRI نیز برای کره جنوبی ساخته میشود . گونه CRI قیمت پایین تری را نسبت به مدل پایه دارد.   دیگر موارد اعطایی در این قرارداد شامل فروش قطعات یدکی ، تجهیزات پشتیبانی زمینی و کیت های انطباقی جدید برای سامانه های پاتریوت آمریکا ، قطر ، کره جنوبی ، تایوان ، امارات متحده عربی و عربستان سعودی میشود .   بدین ترتیب ، کشور قطر سومین مشتری خارجیست که گونه پیشرفته MSE را خریداری و عملیاتی میکند . پیش از این ژاپن و کره جنوبی نیز سفارش خرید MSE را اعلام کرده بودند .    پیش بینی میشود این موشک ها تا پیش از سال 2020 تحویل مشتریان شود . ژاپن برای برگزاری المپیک تابستانی 2020 و دفاع در برابر تهدیدات بالستیک کره شمالی اقدام به این خرید میکند . انگیزه کره جنوبی نیز مشابه ژاپن است . قطر نیز تهدیدات رو به رشد ایران را مهمترین عامل خرید خود بیان کرده .   https://www.govconwire.com/2016/12/lockheed-gets-1-45b-contract-to-supply-pac-3-missile-interceptors-to-army-foreign-govt-clients-scott-arnold-comments/ https://www.defense.gov/News/Contracts/Contract-View/Article/1037167 http://english.chosun.com/site/data/html_dir/2016/07/26/2016072600676.html http://www.reuters.com/article/us-japan-northkorea-patriot-exclusive-idUSKCN1082W1

    سلام اخوی . دشمنتون شرمنده باشه . فدای سرتون که منبع ندارید . بنده از نکات جالبی که مطرح فرمودید بسیار استفاده کردم .   در مجموع همون طوری که خودتون هم توضیح دادین ، تاکنون سرقت صنعتی و علمی صورت نگرفته و بحث بوئینگ و ایرباس ( که اتفاقا در زمان خودش خیلی داغ و پر سر و صدا شده بود ) رقابت های تجاریست و نه سرقت صنعتی ........   اتفاقا وقتی به عنوان یک ناظر از بیرون به ارتباطات کشورهای غربی با یکدیگر به ویژه اعضای ناتو نگاه میکنیم ، متوجه میشیم که چه همکاری و همیاری فشرده و تنگاتنگی در جهت پیشرفت و تعالی خودشون دارن و همین رمز موفقیت اوناست .    از طرف دیگه وقتی به ارتباطات صنایع نظامی روسیه و چین و متحدانشون ( به عنوان مثال هند در جریان پاکفا ) نگاه میکنیم ، به فاصله و شکاف عمیق میان شرق و غرب در زمینه شفافیت و صداقت پی میبریم . 

    سلام . از فرمایشات شما استفاده کردم .    در مورد بخشی که نقل قول کردم ، اطلاعات محدودی که از این مساله داریم از طریق ادوارد اسنودن منتشر شده و حاکی از اینه که مقامات آژانس امنیت ملّی آمریکا از آلمان جاسوسی اقتصادی میکرده اند . یعنی مسائل پیرامون درآمد های حاصل از بخش های مختلف تولیدی ، خدماتی و غیره .    http://www.reuters.com/article/us-germany-spying-idUSKBN0NY1JG20150513   بنده تاکنون با هیچ منبع معتبری برخورد نکرده ام که جاسوسی صنعتی آمریکا از آلمان رو تایید کنه .    بسیار خوشحال و سپاسگزار میشم اگر شما منبع معتبری رو میشناسید معرفی بفرمایید .