برای درک بهتر اهمیت همکاری های نظامی ایران با کوبا و ونزوئلا همین یک عکس کفایت میکند . این اقدام گام بلند ایران پس از اقدامات ژئوپلیتیک در خاورمیانه است. اهرم فشار جدی اینبار در کنار خاک امریکا شکل میگیرد. امری که در زمان شوروی و ریاست جمهوری کندی میسر نشد و نهایت بحران موشکی کوبا را رقم زد. این منطقه از آنجا اهمیت دارد که از یک سوی در نزدیکی بسیار به آمریکاست و از سوی دیگر آب های خلیج مکزیک و دریایی کارائیب و کانال پاناما را در بر گرفته است. همینطور بصورت سنتی مردم این مناطق به شدت با امریکا و اروپایی ها دچار اختلاف عقیده هستند. و بازار های طلایی امریکای جنوبی و مرکزی هم بسیار مساعد تجارت است. و تمام اینها را بگذارید کنار معادن با ارزش و مورد نیاز ما و محصولات کشاورزی خاص ...

برخی رسانه های باکو می گویند که در نبرد بر سر زنگیلان در جنگ ۴۴ روزه نیروهای ایرانی از مرز عبور میکنند و از طریق جاده به این منطقه می رسند. آنها ادعا میکنند که ایران با این تجمع نیرو مانع پیشروی آنها میشود و در این فرصت نیروهای ارمنی با افزایش قوا در این منقطه دفاع را تقویت میکنند. تذکر و هشدار های باکو باعث نمیشود ایرانی ها عقب بنشینند و نیروهای باکو ناچار به عقب نشینی به سلطانلی میشوند و به گفته ی آن ها یک روز در آزاد سازی این منطقه تاخیر ایجاد میشود و ایران را متهم به کمک به ارمنستان میکنند(بدون سند تصویری). نهایت این منطقه بدست آن ها میوفتد.

ریتم صفر مهم: این مطلب را اکثر افراد خوانده اند ولی مطالعه مجدد این داستان در باب انفعال و صبر استراتژیک توصیه میشود. در سال ۱۹۷۴، مارینا ابروموویچ یک اجرای هنری به مفهوم مدرن داشت: او اعلام کرده بود که در طی اجرای ۶ ساعته، مانند یک شیء بی حرکت و بدون هر گونه واکنش خواهد بود. در این مدت شرکت کنندگان اجازه داشتند هر کاری می خواهند با او بکنند و حتی از ۷۲ وسیله ای که آبراموویچ روی میز استودیو گذاشته بود هم استفاده نمایند.این اجرا «ریتم ِ صفر» نام داشت.روی میز یادداشت زیر به چشم می‌خورد: راهکار: -۷۲ وسیله روی میز است که هر طور دوست داشتید می توانید آنها را روی من بکار ببرید. تعهد: - من برای مدت ۶ ساعت صرفاً یک ابژه خواهم بود و مسوولیت هر نوع عواقبی را بر عهده می گیرم. -۶ ساعت از ۸ شب تا ۲ صبح می باشد. روی میز هم ادوات لذت مانند پر، دستمالهای ابریشمی، گل، آب و ... بود و هم ابزار شکنجه: چاقو، تیغ، زنجیر، سیم... و حتی یک اسلحه ی پُر! در ابتدای کار همه رودربایستی داشتند. یک نفر نزدیک شد و او را با گلها آراست. یک نفر دیگر او را با سیم به یک شیء دیگر بست، دیگری قلقلکش داد... کمی بعد او را بلند کردند و جایش را تغییر دادند! کم کم زنجیرها را بکار گرفتند، به او آب پاشیدند و وقتی دیدند واکنشی نشان نمی‌دهد رفتارها حالت تهاجمی‌تر گرفت. منتقد هنری، توماس مک اویلی، که در این پرفورمنس شرکت کرده بود به خاطر می‌آورد که چگونه رفتار مردم رفته رفته، خشن و خشن‌تر شد. «اولش ملایم بود، یک نفر او را چرخاند، یکی دیگر بازوهایش را بالا برد... دیگری به نقاط خصوصی بدنش دست زد...» مردی جلو آمد و با تیغ ریش تراشی که برداشته بود گردن او را مجروح کرد و مردی دیگر خارهای گل را روی شکم آبراموویچ کشید. یک نفر تفنگ را به دستش داد و دستش را تا بالای گیجگاهش برد. یک نفر دیگر آمد تفنگ را گرفت و از پنجره به بیرون پرت کرد. با این پرفورمنس آبراموویچ نشان داد که اگر شرایط برای افرادی که به خشونت گرایش دارند مهیا باشد، به چه راحتی و با چه سرعتی آن را اعمال می‌کنند. توجه شود که نخستین همخوانی این تصویر در قره باغ و عراق نمایان شده است. در ایران و پاکستان و ترکیه هم زمینه هایش بوضوح آشکار است. بعد از پایان ۶ ساعت پرفورمنس، آبراموویچ در سالن استودیو به راه افتاد و از مقابل دستیاران و بازدیدکنندگان گذشت. همه از نگاه کردن به صورت او اجتناب می‌کردند. بازدید کنندگان هم آنقدر عادی رفتار می کردند که انگار اصلاً از خشونتی که دمی پیش به خرج داده بودند و اینکه چگونه از آزار و حمله به او لذت برده بودند چیزی در خاطرشان نمانده. این اثر نکته ای دهشتناک را در باب وجود بشر آشکار می‌کند. به ما نشان می‌دهد که اگر شرایط مناسب باشد، یک انسان با چه سرعت و به چه آسانی می‌تواند به همنوع خود آسیب برساند، به چه سادگی می‌شود از شخصی که از خود دفاع نمی‌کند یا نمی‌جنگد بهره‌کشی کرد و این که اگر بسترش فراهم باشد اکثریت افراد به ظاهر «نرمال» جامعه می توانند در چشم برهم زدنی به موجودی حقیقتاً وحشی و خشن تبدیل شوند. مارینا بعدها اعلام کرد که وقتی که شب به هتل خود برگشته بود، دید که یک دسته از موهایش در عرض چند ساعت سفید شده بود. خودداری و عدم واکنش او چنین هزینه‌ای به او تحمیل کرده بود

خبرهای بسیار مهم پدافندی بخش های مهم از صحبت های امیر سرتیپ ثقفی فر ۱-ما امروز نیازهای نیرو و ارتش خود را خودمان تامین می‌کنیم. ما در کنار کشف فعال کشف غیرفعال را هم داریم که ساختارهای خاصی دارد. امروز کشف ما در زمینه پدافند رادارهای خود را از حالت کشف سنتی به حالت ترکیبی ارتقاء داده ایم و درکنار سنسورهای راداری، از سنسورهای اپتیکی و از سنسورهای شنونده و نیز سنسورهای دیگری که نمی‌توان به آنها اشاره کرد، استفاده می کنیم. توضیح: سنسور های شنونده برپای تجزیه و تحلیل صوتی هواگرد های متخاصم و در ترکیب با باقی سامانه ها در قالب پدافند غیر فعال استفاده میشوند. که کمک بزرگی در کنار سامانه های اپتیکی به رادار های کلاسیک میکنند. در ادامه امیر ثقفی اشاره به سنسور های محرمانه میکند. انچه واضح است با توجه به صحبت های سابق؛ ایران به عرصه رادار های فوتونی و کوانتومی ورود کرده است. این رادار ها به نوعی پایان عصر پنهان کاری را رقم خواهند زد. در نوع متدوال و عملیات پذیر این رادار ها با پرتاب فوتون به سوی اهداف و بازگشت آن ها و استخراج بوسیله دریافت کننده های فوتونی عمل به کشف اهداف بسیار کم پیدا میکنند. تصویر دریافت شده از در این رادار ها بسیار بزرگ تر از رادار های کلاسیک است. این رادار ها به این علت چون بر پایه فوتون هستند موانع نور در رابطه با آن ها نیز صدق میکند. برای مثال ابر ها یک مانع جدی و محدود کننده در رابطه با برد آن ها هستند که نیاز به ترکیب این سنسور ها با رادارهای کلاسیک را جدی تر میکند. روس ها نیز با کار بر روی رادار هوایی روفار اعلام کرده بودند که این رادار یک تصویر سه بعدی از آنچه کیلومتر ها دور تر از است ارائه میدهند و حتی ادعا به آنجا کشیده شد که این رادار توانایی تصویر سازی خلبانان در کابین یک جنگنده پنهان کار را نیز خواهد داشت و خلاصه این مطلب به معنای پایان پنهان کاری است که با عصر رادارهای فوتونی و کوانتومی اغاز میشود. ۲- ما اگر بخواهیم بگوییم امروز در حوزه کشف به کجا رسیدیم باید بگویم با تجهیزاتی که توسط نیروهای غربی پیش از انقلاب برای ما فراهم شده بود ما می‌توانستیم کشف‌هایی در حدود ۳۸۰ کیلومتر داشته باشیم. اما امروز ما در حال رونمایی از پروژه‌هایی هستیم که برابر تعاریف اسمی فنی تا ۳ هزار کیلومتر قابلیت مراقبت و کشف اهداف را دارند و با رادارهایی کار می‌کنیم که تا ۸۰۰ کیلومتر را به راحتی رصد می‌کنند. ۳-توانستیم سکوهای زمینی را به سکوهای هوایی بدل کنیم. یعنی موفق شدیم با سنسورهایی که تعبیه کردیم و با استفاده از پهپادها صحنه رصد را ارتقاء دهیم و پوشش کاملی به شبکه‌های پدافند هوایی ما بدهند. ۴-ما در ارتفاع‌های مختلف دارای توان دفاعی پدافندی متفاوت هستیم و در این میان سامانه باور ۳۷۳ یک ماراتنی از قدرت‌نمایی میان ایران و قدرت‌های غربی و به ویژه رژیم نحس صهیونیستی است. امروز سامانه راهبردی باور ۳۷۳ چیزی کمتر از اس ۳۰۰ ندارد و در جاهایی از آن جلوتر هم هست و در آینده نزدیک شاهد خبرهایی خوبی از این سامانه برای رکوردشکنی و رسیدن به مرزهای سامانه بعدی یعنی اس ۴۰۰ خواهیم بود. تصویر از Ymmt ۵-تولید سامانه ای جدید با نام آرمان با برد درگیری ۴۰۰ کیلومتر( در مقابل ۲۰۰ کیلومتر سامانه باور) جز مهمترین بخش های این مصاحبه است!!! با آرمان ایران براحتی وارد تاکتیک منطقه ضد دسترسی بسیار بزرگ(A2/AD) میشود که عملا برتری چشمگیری به ایران در صحنه رزم و بدست اوردن برتری هوایی خواهد داد. برای مثال استقرار یک سامانه آرمان میتواند قطر ۸۰۰ کیلومتر را پوشش دهد و این یعنی بخش بزرگی از شامات و جلوگیری از هر گونه اقدام هوایی دشمن. ۶-در پهپاد تا جایی پیش رفتیم که ما امروز از پهپادهای هندلانچ تا پهپادهایی که می‌توانند بیش از یک شبانه‌روز در مدار باقی بمانند را هم داریم و این امر در حال پیشروی هم هست تا به پهپادهایی که انرژی را بیشتر ذخیره می‌کنند و در مدارهای بالاتر هم قرار گیرند. ۷-در ارتفاع کم ضدکروز ، ما حداقل پنج تا شش پروژه داریم که در مرحله تست تا رونمایی هستند، از جمله سامانه مجید، نواب، زوبین و دزفول. ما در انرژی مستقیم هم در یک تلاش ده‌ساله توانستیم به جایی برسیم که کشورهای صاحب این فناوری در سطح جهان دارند ادعا می‌کنند. انرژی مستقیم یعنی ما بتوانیم ریزپرنده‌ای که مزاحم آسمان‌مان می‌شود، زحمتش را کم بکنیم. یعنی یک کروز ۹۰۰ هزار دلاری را با ۱۰ دلار بزنیم. توضیح: ایران از پیشگامان این فناوری است . ایران دستی در ساخت لیزر های قدرمند جامد و گازی و ... دارد. در گذشته استفاده از آن ها در موارد صنعتی بخصوص در غنی سازی اورانیوم با غنای بالا اشاره شده بود . نخستین اشارات در زمینه سلاح توپ لیزری اما به فروردین ماه سال جاری و بازدید حسن روحانی از دستاورد های هسته ای ایران باز می گردد. بنظر میرسد اشاره فرمانده به نوع فیبری لیزر های باشد که ابعاد کوچکتر و پرتو متمرکز تر در یک مجموعه را فراهم میکند و نتیجه آن میشود یک توپ با انرژی قوی با قابلیت حمل آسان ! ادعا شده که این رادار میتواند یک موشک کروز ۹۰۰ هزار دلاری را با هزینه ۱۰ دلار هدف قرار دهد. موشک های کروز یک مرحله از پهپاد در استقامت بدنه در جایگاه بالاتری قرار میگیرند. و بنظر میرسد ایران به قوی ترین یا یکی از قوی ترین توپ های لیزری دنیا دست یافته که هزینه مقابله با برخی اهداف را بسیار پایین میاورد و البته یک سلاح با مداومت بالا در برابر طیف انبوهی از تهدیدات و بخصوص سوارم پهپادی به ما میدهد. پیشبینی میشود این لیزر در شعاع ۱ کیلومتر بتواند کروز ها و پهپاد ها و مهمات دیگر را نابود کند و در برد ۵ کیلومتر به بالا بتواند اهداف را منحرف و یا از کار بیندازد. پ ن: به سامانه های کوتاه برد مجید، نواب، زوبین و دزفول هم اشاره شده که به وقتش منبع

یکی از بخش های عجیب تانک تی ۸۴ که در مقابل تمام تعریف و تمجید ها قرار میگیرد و تفکر مبتدیانه طراحان این تانک را نشان میدهد تیربار ریموت این تانک است. این تیربار بصورت بسبار ناشیانه در تداخل با دوربین فرمانده تانک قرار دارد.

نظری رو چند وقت پیش میخوندم که برام جالب بود. اینطور بنظر میرسه که ایران در ساخت سامانه پدافند کوتاه برد مجید از سامانه sosna روسی الگو گرفته باشه. از یکپارچه بودن بخش الکترواپتیک گرفته تا تحرک پذیری بالا و ترکیب هدایت های گوناگون! sosna سامانه جهت مقابله با انواع اهداف هوایی از جمله تسلیحات هدایت شونده و دورایستای نقطه زن ، جنگنده ها ، موشک های کروز ، بالگرد ها و پهپاد ها در بیشینه برد 10 کیلومتر و ارتفاع 5 کیلومتر ست. بنظر میرسد در مجید هم ما بتوانیم به برد تقریبی ۱۰ کیلومتر برسیم و با این فرض ایران به یک سامانه کم هزینه تر ولی موثر، جهت مقابله با طیف انبوهی از تهدیدات ارتفاع پایین دست می یابد. سامانه مجید گزینه ای بسیار ایده آل برای نیروی دریایی است. روس ها به شدت به ترکیب آن با توپ های گاتلینگ علاقه مند هستند. با توجه صحبت های قبلی مجید این توانایی را دارد که به شبکه راداری از جمله کاشف ۹۹ و سامانه های مختلف متصل شود که این مطلب توان غیر قابل چشم پوشی به سامانه مجید میدهد. sosna یک دفاع نزدیک ایده ال در شناور های روس هم هست نکته ی قابل توجه این است که دزفول با مشخصات عددیsosna قابل قیاس است اما این مطلب چندان قابل استناد نیست. یک نکته مهم و مشترک دیگر در این دو سامانه بارگزاری سریع هر دو این سامانه هاست. گفته شد که مجید بصورت دستی هم میتواند مسلح شود. در گذشته نکته ای توسط یکی از فرماندهان پدافند هوایی ذکر شد که رادار کاشف ۹۹ با اپتیک ابر سداد و جلال و همینطور موشک مجید و گاتلینگ ها متصل میشود(این دقیقا عین حرف است). https://www.aparat.com/v/ubB9F/ویژگی_های_سامانه_رادار_کاشف_99 صحبت های فرمانده مذکور

قدرت یعنی اینکه ما همیشه دلیلی برای کشتن داشته باشیم اما به این کار دست نزنیم. "Schindler's List""

دو مورد اول بنظرم درست اما در مورد بودجه باید گفت که تسلیحات انفرادی و سبک هزینه چندانی در برابر برخی چاه های بی انتهای نیروهای مسلح نداره که حتما شنیدید. بگذریم...

بله احتمالا راکت انداز اشمل باشه بحث اینه که در ایران تمام ان ها ساخته شده اما استفاده نمیشه. همین نارنجک انداز و یا راکت اندازی مثل قارعه یا انتفاضه دقیقا عامل برتری یک نقروی پیاده میتونند باشند ولی گویا خیلی راه داریم تا فراگیر شدن این در حالی که در سوریه ....

تصویری از نیروهای تایگر در ایران نیز تسلیحاتی به ظاهر مشابه با نارنجک انداز فوق و راکت انداز(؟) احتمالا ترموباریک در دست سرباز سوری موجود است به ترتیب نارنجک انداز ۴۰ میلیمتری کاوه و راکت انداز های ترموباریک انتفاضه و قارعه

استفاده از چسب کاغذی برای استار تانک Oplot !! تمرین رژه به مناسبت روز استقلال اوکراین ...

به نام خدا مقابله با پهپادها از نوع سعودی سعودی ها رادار شناسایی ارتفاع کم 3D TWA S-band را از صنایع CETC چین خریداری کرده اند که یک پوشش ضد پهپاد 360 درجه را ارائه می دهد. این درسی است که سعودی ها از حملات خوفناک پهپادی به تاسیسات کلیدی شان گرفته اند. این رادار نخستین بار در نهمین نمایشگاه جهانی رادارها در نانجینگ ، استان جیانگسو چین در 23 آوریل 2021 به نمایش گذاشته شد. این سیستم راداری می تواند به طور همزمان اهدافی از جمله موشک های کروز ، جنگنده و پهپادهای کوچک را شناسایی و رهگیری کند. شرکت توسعه دهنده گفته است که این رادار در مکان های کلیدی شهرها و نیروگاه های هسته ای و پایگاه های نظامی مستقر میشود. طی چند سال گذشته، هواپیماهای بدون سرنشین کاربردهای غیرنظامی و نظامی متعددی پیدا کرده اند. یکی از مهمترین موارد استفاده از پهپادها در سال های اخیر توسط یمن درحملات به تاسیسات مستقر در ارامکو و برخی از مراکز پمپاژ نفت رژیم سعودی صورت گرفته است. سعودی ها برای مقابله با اهداف ارتفاع پایین بخصوص موشک های کروز و پهپاد ها برنامه ی گسترده ای را در پیش گرفته اند. سعودی ها با توجه به داشته هایشان بجای خرید کل سامانه VL MICA(نسخه زمین پایه موشک میکا فرانسوی) فقط به خرید لانچر اکتفا کردند و با PCP و رادار I-MCP به شبکه متصل شده اند. حال باید 3D-TWA را نیز به این جمع اضاف کرد. بنظر میرسد با این روش یک هشدار زود هنگام در برد ۸۰ کیلومتر خواهند داشت و یک شناسایی ۳۶۰ درجه در بردهای نزدیک به ۲۰ کیلومتر! موشک میکا هم با برد ۱۵ کیلومتر و سقف عملیات ۱۰ کیلومتر میتواند بعنوان موشک اصلی و یک مجموعه از موشک های میسترال هم بعنوان جایگزین یا در ترکیب با آن از آن پشتیبانی کند. شاید بزودی کار برای حملات کم تعداد پهپادی بسیار سخت شود. منبع

"به نام خداوند بخشنده مهربان" روزنه ای بسوی آینده هوانوردی از پنجره شرکت بل کمپانی Bell Textron سه طرح مفهومی هواگردهای نظامی جدید را به نمایش گذاشت که از فناوری نشست و برخواست عمودی سریع( (HSVTOL) بهره می برد. این سه طرح از یک مفهوم پیشرانه استفاده می کنند که در آن از روتورهای بال برای بلند کردن عمودی استفاده می شود، سپس موتورهای توربوفن نیروی محرکه ای را برای پرواز سریع و رو به جلو فراهم می کنند. از جزئیات بیشتر این طرح اطلاع چندانی در دست نیست. ایده های ترکیب بالگرد و هواپیما هرگز فراموش نشده و به مرور به بلوغ رسیده اند. این مطلب بسیار قدیمی است و به طرح دوفوکس 1909 سوئیس باز می گردد، اما 98 سال بعد این مفهوم با V-22 Osprey به واقعیت تبدیل می شود. بوضوح برخی از ایده ها برای خروج از مرحله آزمایشی و ورود به خدمت زمان طولانی را طی می کنند اما آیا این مطلب در مورد طرح بل هم می تواند صادق باشد؟ مزایای ترکیب ملخ های بزرگ تا شونده در کنار استفاده از پیشران جت مشخص است، با این کار سطح مقطع یک بالگرد به میزان قابل توجهی کاهش می یابد و می توان به سرعت 540 مایل بر ساعت( 869 کیلومتر بر ساعت) پرواز کند. طرح اولیه این پیش نمونه به سال 1967 و با مدل Bell-627 بازمی گردد. در آن سال نیروی هوایی ایالات متحده نیازمندی خود برای یک هواگرد عمود پرواز با قابلیت پرواز سریع منتشر کرد. طرح بل هواگردی با ملخ تاشو بود که عملکرد پروازی مشابه V-22 داشت با این تفاوت که پس از برخواست ملخ ها کُند شده و نهایت متوقف می شدند و پس از توقف ملخ ها در یک پایلون جمع می شدند و نهایتا موتور جت هواگرد ادامه کار را برعهده می گرفت. Bell-627 فناوری HSVTOL قابلیت پرواز یک هلیکوپتر با سرعت، برد و قابلیت بقای یک هواپیمای جنگنده را ترکیب می کند. اهداف طراحی HSVTOL بل شامل ویژگی های زیر است: - قابلیت پرواز در ارتفاع پایین - سرعت کروز بیش از 400 کیلومتر - استقلال کامل نسبت به باندهای پرواز - مداومت پروازی بالا - ایجاد یک پلتفرم در ماموریت های گوناگون از نسخه بی سرنشین و تهاجمی سرنشین دار تا نسخه ترابری سنگین - طراحی بر پایه وزن 1814 کیلوگرم برای نمونه بی سرنشین تا 45 تُن برای بزرگترین نمونه نسخه بی سرنشین با احتمال تهاجمی بودن نسخه متوسط و احتمالا با توانایی های مشابه یک جنگنده پشتیبانی نزدیک و حتی جنگنده های چند منظوره با بهبود طرح نسخه ترابری سنگین تا تناژ 45 تن! بنظر می رسد در این طرح در سرعت های پایین (فرم بالگردی) سرعت پرواز بالاتری نسبت به یک هلیکوپتر تک ملخ در وزن مشابه بدست آید. در پرواز با سرعت بالا نیروی درگ در ارتباط با مجموعه پایلون ها بوجود می آید اما سرعت تا 400 کیلومتر کاملا منطقی به نظر می رسد و هیچ دلیل هم وجود ندارد که چرا این مفهوم در طیف وسیعی از نقش ها و وزن ها نتواند ساخته و استفاده باشد. به توجه به این طرح گرافیکی میتوان متوجه شد که برای کاهش اثر راداری تلاش شده است اما با این وجود مجموعه تاشدن ملخ ها می تواند بر روی سطح مقطع اثری منفی داشته باشد. در تصویر سه ترتیب مختلف ورودی هوا را دیده می شود و قطعا تاثیر هر کدام در سطح مقطع باید جداگانه بررسی شود. مشخص نیست که آیا از یک پیشران کاملاً جدا علاوه بر پیشران اصلی برای تأمین قدرت ملخ ها استفاده می شود یا اینکه یک موتور با چرخه متغیر که می تواند نیروی رانش را به شفت ها انتقال دهد استفاده خواهد شد. اما بنظر می رسد در این پیکربندی جدید استفاده از انتقال قدرت چرخه متغییر تا این لحظه کمی پر ریسک و دشوار است. در آزمایش های طرح Bell-627 اطلاعات ارزشمندی در این زمینه بدست آمد. خطرات اعلام شده در گزارش بل در سال 1972: • عدم پایداری تکیه گاه ملخ ها (کمی قبل از رسیدن به سرعت بالا و تغییر نحوه پروازی). • مقدار زیاد لرزش تیغه در بازه زمانی تا شدن تیغه ، که نیاز به مهار لرزش و بارهای دینامیکی مرتبط دارد. • آشفتگی دینامیکی ساختار بال و پایلون دربازه تا شدن تیغه. در طی آزمایش تونل باد مشخص شد که این مسئله با تداخل آیرودینامیکی تیغه و بال ارتباط دارد. • این گزارش همچنین اظهار می کند که مکانیسم های تاشو یک چالش مهم طراحی از نظر دستیابی به پرواز و نشست برخواست قابل اعتماد با وزن مناسب است. روی هم رفته ، به نظر می رسد این طرح Bell برای پیگیری توسعه مناسب هستند ولی مسیر طولانی را برای توسعه در پیش دارند. چالش اصلی این است که یک منبع مالی پایدار در این مدت طولانی از آن پشتیبانی کند. ارتش آمریکا علاقه ویژه ای به طرح های این چنینی دارد. همینطور علاقه زیادی به پیدا کردن جایگزینی مناسب برای V-22 Osprey دیده می شود.این طرح می تواند یک نقطه شروع برای آینده بخش بزرگی از هواگرد های آمریکا و دنیا باشد. نمایش پیش نمونه ها در وزن های پایین تر می تواند همه چیز را مشخص کند. نگاشته شده توسط Navard هرگونه برداشت از این مطلب با ذکر نام military.ir الزامی است. بن مایه

برخی منابع محلی گزارش دادن که درگیری ها به مرکز ولایت لوگر در ۵۰ کیلومتری کابل رسیده اند. اینطور بنظر میرسد جنگ کابل بزودی اغاز خواهد شد.

با سقوط چند مرکز ولایت و همچنین شهر های مهمی چون هرات و قندهار؛ شمارش معکوس سقوط دولت افغانستان با سرعت هر چه بیشتر آغاز میشود. بنظر میرسد جز مناطق هزاره نشین و مزار شریف و کابل تا حدودی انتظار مقاومت داشتن از افغان ها انتظاری نا به جاست. در افغانستان با ارتشی طرف هستیم که شباهت بسیاری با ارتش عراق در روزهای ابتدایی حمله داعش دارد. ارتشی که خلبانانش با یک ترور استعفا میدهند را شاید بتوان واکسی ترین ارتش قرن نامید. طوری که حتی نمیدانند برای چه خلبان یا نظامی شده اند! یادی کنیم از این سخنرانی شور انگیز ‏رییس جمهور غنی: ما ‎هرات را از دست دادنی نیستیم! طالب بفهمد تا آخرین لحظه از هرات دفاع می شود! پ ن : در سال های اخیر نزاع طالبان با دولت فراتر از نزاع بر سر تشکیل امارت و یا عقاید اسلام گرایانه شده است. میتوان جنگ افغانستان را یک جنگ قومیتی بزرگ تحت سایه قلمداد کرد. و نتیجه هم شد آنچه می بینید. دعوای قومیت ها بر سر هر صندلی قدرت و سهم خواهی در مقامات لشکری و کشوری و در آخر هم دعوای ایالتی شدن عمق قومیت پرستی را در افغانستان نشان داد و نتیجه هم شد سوار شد طالبان بر موج احساسات نژاد پرستانه قومیت ها

احتمال برخورد سیارک بنو با زمین بیشتر از آن‌ چیزی است که تصور می‌شد. "ناسا" بنابر محاسبات جدید، شانس برخورد سیارک بنو با زمین در ۲۰۰ سال آینده از یک در ۲۷۰۰، به یک در ۱۷۵۰ افزایش یافته است. سیارک بنو با قطری حدود ۴۰۰ متر اکنون در فاصله تقریبا ۷.۵ میلیون کیلومتری نسبت به مدار زمین قرار دارد. بنو به حالت سرگردان در فضا در حال حرکت است و دانشمندان معتقدند با مسیر مداری کنونی، در سال ۲۱۳۵ به زمین نزدیک خواهد شد اما در آن موقع خطر خاصی را برای سیاره ما ایجاد نخواهد کرد. اخترشناسان روز خطر اصلی برای زمین از جانب این سیارک را ۲۴ سپتامبر سال ۲۱۸۲ تخمین زده‌اند. منبع: . https://www.google.com/amp/s/per.euronews.com/amp/2021/08/12/nasa-says-higher-but-still-slim-odds-of-asteroid-bennu-slamming-earth

دستکم در یک مورد در عراق از موشک های هدایت دقیق ۱۲۲ یا ۱۲۳ میلیمتری علیه یک هدف آمریکایی در نزدیکی مرز سوریه و عراق استفاده شده است. تصاویر ماهواره ای گویای برخورد های دقیق هستند. در مورد موشک های (راکت های هدایت پذیر شده) دیگر،شاید بتوان نزدیک به چهار حمله هدایت دقیق در نبرد اخیر غزه را شناسایی کرد.

البته بعنوان نبردهای تاثیر گذار پهپادی شاید بشه نبرد یمن رو یکی پر رنگ ترین نبرد های قبل از نبرد دوم قره باغ لحاظ کرد که عملیات های ویرانگری رو علیه صنایع نفت عربستان و نخبه های نظامی این رژیم رقم زد. و البته نبرد لیبی و ادلب هم واقعا نبرد خوفناک پهپادی بود. البته اگر منظورتون عملیات سرکوب پدافند نباشه که البته باز هم در لیبی سرکوب پدافند وحشتناک تری صورت گرفت...

این مطلب دقیقا در استاتوس با دوستان بحث شد. موتور های هوایی ساخته شده در ایران و البته در دست ساخت این زمینه را دارند که به موتور های توربینی تبدیل بشن. جهت یاداوری مجدد که موتور های هوایی اکثرا بر گرفته از موتور های توربوجت هستند. در واقع موتور های توربوفن و تربوشفت و توربوپراپ و توربین گازی همه انشعاباتی از موتور توربوجت هستند. پس مسیری نا ممکن نیست. مراحل مختلفی وجود داره جهت این ارتقا ها و رسیدن به این منظور. موتور های توربینی بسیار بهینه هستند. شاید دو پیشران توربینی شده جی ۷۹ حتی بتونند تا تناژ بیشتری از کلاس موج رو حمل کنند. امیدوارم کلاس شهید سلیمانی و ابومهدی از پیشران توربینی بهره ببرند.

به نام خداوند بخشنده و مهربان در دهه هفتاد میلادی دنیا شاهد تغییراتی عمده در تاکتیک ها و ابزارهای جنگ دریایی بود. بخش مهمی از این تغییر نتیجه عملکرد موفق اسرائیل در نبرد دریایی لاذقیه است که کارزاری برای اثبات قایق های موشک انداز گردید. کشورهای مختلف با این ایده رو به رو شده بودن که ترکیب سرعت زیاد می تواند عاملی مهم در فرار از برد موشک های کم سرعت آن روزگار باشد و همینطور افزایش برد موشک ها می تواند یک چالش جدی در برابر قایق هایی با سرعت کم مرسوم ایجاد کند. قایق های موشک انداز بخشی جدایی ناپذیر از جنگ ها آتی شده بودند. در ایتالیا این تفکر با قوتی زیاد درحال گسترش بود که در نهایت به طراحی شناورهای موشک انداز کلاس Sparviero انجامید. این کلاس قایق های موشک انداز کوچکی هستند که با ایده فناوری هیدروفویل(آب سُر) ساخته شده اند و این ایده به آنها این توانایی را داده است که در آن زمان براحتی به سرعت 46 گره برسند. همینطور باید گفت که قایق موشک انداز 1-go class ژاپنی یک نسخه برگرفته از این شناور است که در گذشته توسط نیروی دریایی ژاپن به کار گرفته می شد. جهت بزرگ نمایی بر روی تصاویر کلیک نمایید یا در موبایل آنرا در صفحه ای جدید باز نمایید آنچه که همه می دانیم این است که سرعت یک شناور بسیار کند تر از سرعت اتوموبیل ها و هواپیماهاست. دلیل این موضوع در ویژگی ها آب نهفته که هزار برابر چگال تر از هواست. در شناور های هیدروفیل سعی بر این است تا نیروی پسا به حداقل ممکن برسد که در نتیجه آن اتلاف نیروی پیشران کمتر می شود. بدین سان می توان گفت که هدف از ساخت شناورهای آب سُر رسیدن به یک حد وسط بین هواپیما و شناور است. هیدروفیل همچون بالک هایی در زیر شناور ها نصب هستند و باعث فاصله گرفتن بدنه اصلی شناور از آب می شوند و بدین طریق با نیروی پسا مقابله می کنند. شناورهای هیدروفیل پر قدرت معمولا دارای سه موتور متفاوت هستند که دو موتور دیزلی برای حرکت در آب با سرعت های متوسط و پایین و یک موتور پر قدرت توربین گازی برای بلند کردن شناور بر روی هیدروفیل های آن در سرعت های بالا مورد استفاده قرار میگیرند. توربین گازی این امکان را ایجاد می کنند که شناور از روی سطح آب بلند شده و به سرعت های بسیار زیاد حتی تا 100 کیلومتر در ساعت و یا بیشتر نیز برسد. کلاس اسپارویرو در ایتالیا توسط گروه Alinavi و همینطور گروهی از طراحان شرکت بوئینگ آمریکا و شاخه تحقیقات نیروی دریایی ایتالیا و برخی شرکت های ایتالیایی دیگر که سازنده هیدروفیل های تجاری هستند با الگوگیری از شناور آمریکایی Tucumcari (PGH-2) ساخته شد. شناور آمریکایی در واقع یک پیش نمونه، جهت تحقیق در زمینه شناورهای واترجت و توربینی بود. اسپارویرو در 1970 توسط نیروی دریایی ایتالیا سفارش داده شد و سرانجام در 15 ژوئیه 1974 به نیروی دریایی ایتالیا راه یافت. هفت شناور در طی سال های بعد از این کلاس وارد خدمت نیروی دریایی ایتالیا شد. Tucumcari (PGH-2) در این طرح قرار بر این شد که از پیشران توربین گازی ساخت بوئینگ استفاده شود. قایق با سرعت زیاد توربین گازی رولزرویس پروتئوس حرکت می کرد ، در حالی که موتور دیزلی با حرکت ملخ جمع شونده قایق را در سرعت های پایین حرکت می داد. بدنه و روبنا کاملاً از آلومینیوم ساخته شده بود. از آنجا که طراحی برای عملیات کوتاه برد و با سرعت بالاست کارکنان آسایشگاه و فضای راحتی در اختیار نداشتند. تسلیحات این شناور شامل دو موشک ضد کشتی Otomat در عقب و یک توپ خودکار سرشناس Oto Melara 76 در جلو بود که در نوع خود توانایی آتش بالقوه ای را به اسپارویرو می داد و از این شناور کوچک یک ابزار مهلک نظامی می ساخت که توانایی رو در رویی موثر در برابر ناو های بسیار بزرگتر و پرهزینه تر از خود را داشت. موشک کروز ضد کشتی اوتومات که در این شناور استفاده شده است، نسخه های گوناگونی دارد ولی بطور ایده ال می تواند یک کلاهک 210 کیلوگرمی را تا برد 180 کیلومتری برساند. قبل انفجار کلاهک این موشک می توانست 90 میلیمتر در زره ناو ها نفوذ کند. این موشک بطور معمول در ارتفاع 200 متری از سطح آب پرواز می کند و در کیلومتر های آخر ارتفاع را تا دو متر کاهش می دهد تا کشف آن سخت شود. رادار این موشک هم بدین شکل تا دقایق اخر قبل برخورد غیر فعال است و در کیلومتر های اخر روشن شده و به سوی هدف حرکت می کند که این امتیاز باعث می شود که ناو مقابل هشداری دریافت نکند. توپ اتوملارا بکار گرفته شده در این شناور یک توپ خودکار با کالیبر76 میلیمتری ساخت ایتالیا است که به اندازه کافی جمع و جور است و بر روی شناور های کوچک می تواند نصب شود. سرعت بالای شلیک آن و در دسترس بودن مهمات گوناگون باعث می شود تا بتواند در کوتاه برد علیه اهداف هوایی و سطحی و همینطور زمینی اقدام کند. مهمات این توپ شامل گلوله های ضد زره ، انفجاری ، مهمات فیوز مجاورتی ترکش زا و ... است که می تواند موشک های ضد کشتی را نیز هدف قرار دهد و یک دفاع ضد هوایی نسبی برای این شناور ایجاد کند. وجود قدرت آتش موثر و همینطور سرعت بالا در این شناور این امکان را ایجاد می کرد که در یک برد مناسب بسوی شناور متخاصم شلیک کرده و با سرعت تمام از برد موشک دشمن فرار کند و در صورت حمله بسویش با توپ اتوملارا از خود دفاع کند. چیزی که در آن روز ها به آن احساس جدی میشد. در نیروی دریایی ژاپن نسخه اصلاح شده کلاس اسپارویرو را به عنوان جایگزین قایق های اژدرفکن PT 11 انتخاب شد. قرار برا این بود که 11 شناور در ژاپن وارد خدمت شود اما نهایت سه شناور از این کلاس در ژاپن وارد خدمت شد که درسلاح تفاوت هایی با نسخه ایتالیایی داشتند، به طوری که چهار موشک تایپ90 جایگزین موشک های اتومات شدند و یک توپ گاتلینگ 20 میلیمتری M61 Vulcan جایگزین توپ اتوملارا شد. پیشران اصلی نسخه ژاپنی یک موتور توربین گازی جنرال الکتریک LM500 بود که 3900 کیلووات قدرت داشت. نسخه ژاپنی عملا از نسخه ی ایتالیایی نیز دارای قدرت آتش و دفاع بهتری بود. هم اکنون این شناور ها در ایتالیا و ژاپن از خدمت خارج شده اند. نسخه ژاپنی ( 1-go class ) نتیجه: این شناور ها یک ایده جذاب برای نیروی دریایی ایران در خلیج فارس و حتی در حاشیه دریای مکران و ... است که می تواند بطور جدی مورد بحث قرار گیرد. با توجه به ساخت احتمالی نسخه های توربین گازی از پیشران های موجود در ایران و ساخت موتور واترجت اعلام شده این امکان از همیشه برای ایران فراهم تر است. نویسنده: Navard ذکر نام انجمن در هر برداشت از این مطلب الزامی است. منبع: https://forum.warthunder.com/index.php?/topic/432503-sparviero-class-patrol-boat/ https://en.m.wikipedia.org/wiki/Otomat https://en.m.wikipedia.org/wiki/Sparviero-class_patrol_boat https://en.m.wikipedia.org/wiki/Hydrofoil https://www.mehrnews.com/news/4552025/ساخت-موتورهای-پیشران-واتر-جت-باقدرت-۳۵۰۰-اسب-بخار-را-آغاز-می-کنیم

پروپاگاندا ترکی در ایده ال ترین حالت در سطح بین الملل قرار داره و بخشی از پیروزی در درگیری های اخیر رو مدیون همین برتری رسانه ای و تبلیغات قوی هستند. در ادلب نتیجه چندان مطلوبی کسب نکردن ولی همین تبلیغات باعث شد تا مردم ترکیه حتی قانع به ادامه جنگ و گسترده تر شدنش بشن. اینکه مردمت ببینند به دشمن اسیب میزنی و پیروزی با توست خود یک عامل مهم. بزرگ ترین عامل بازدارنده و یا قانع کننده ادامه جنگ در حال حاضر افکار عمومی است. نمونه بارز این تفکر رو در یوگوسلاوی و برخورد ائتلاف با این کشور دیدیم. نهایت افکار عمومی نتیجه جنگ رو رقم زد. اما در مورد بایراکتار یک حقیقتی رو باید پذیرفت. با تمام تبلیغات و سر و صدای رسانه ای بخش بسیار بزرگ اسیب های وراده به بدنه ارتش ارمنستان توسط همین چند فروند پهپاد تی بی۲ رقم خورد. که البته این عمل بدون اخلال شدید نیروهای ترک امکان پذیر نبود. بخش بزرگ دیگر پیروزی رو اف ۱۶ های ترکیه رقم زدن. فقط با همان حضور باعث شدند که ارمنستان در جنگ مطیع باشد و دست به سلاح های دیگر نزند!!! با توجه به اسناد تصویری هم مشخص که بایراکتار پر رنگ ترین نقش رو داشته. در مقام های بعدی میشه هارپی و اروبیتر و اسپایک رو قرار داد. در خیلی از موارد حملات اروبیتر در ترکیب با تی بی۲ صورت می‌گرفت ولی در بین شدت حملات دیده نمیشدند. اگر درصدی از امار و ارقام اذربایجان درست باشه این به معنی فروپاشی نظامی و نابودی بخش بزرگی از تسلیحات نظامی ارمنستان خواهد بود و شاید با همین دلیل پی به کوتاه امدن های حال حاصر ارمنستان هم بشه برد. پ ن: این اماری هست با رجوع به تصاویر مستند و روزشمار جنگ جمع اوری شده. ۸۹ تانک ۲۹ زره پوش ۱۳۱ توپ ۶۱ راکت انداز ۱۵ سامانه پدافندی ۹ رادار ۱۴۳ کامیون

خلیفه حفتر https://www.google.com/search?q=خلیفه+حفتر&oq=خلیفه+ح&aqs=chrome.1.69i57j0l3.4919j0j7&client=ms-android-samsung&sourceid=chrome-mobile&ie=UTF-8 پ ن: به گفته کارشناسان نظامی خارجی ، 69.3 درصد تجهیزات نظامی ارمنستان در طی جنگ 44 روزه در قره باغ به وسیله پهپادهای TB2 بایراکتار منهدم شد. بخش بزرگ دیگر اهداف هم توسط پهپاد های تهاجمی و یا انتحاری ساخت اسرائیل و موشک اسپایک نولس مورد هدف قرار گرفتند

بر اساس ادعای اسرائیل، ارتش(IDF) در عملیات ۱۲ روزه نگهبان دیوارها در فاز تهاجم ۶۷۵ لانچر فلسطینی ها را هدف قرار داد و ۱۵۰۰ عملیات هوایی علیه غزه انجام شد. ۲۰۰ نفر از نیروهای نظامی طرف مقابل هم کشته شدند. و بیش از ۶۰ مایل از تونل های حماس معروف به مترو نابود شد(۹۶/۵کیلومتر). در مقام دفاع؛ بسوی اسرائیل ۴۳۶۰ راکت شلیک شد که ۹۰ درصد آن ها توسط گنبد آهنین هدف قرار گرفت. ۶۸۰ راکت حماس در غزه سقوط کرد و ۱۳ غیر نظامی اسرائیلی در جریان نبرد کشته شدند. (۳۶۸ راکت اصابت کردند) البته اشاره به کشته های غیر نظامی طرف مقابل نشده است. این اعداد و ارقام ادعای رسانه های اسرائیل است و مورد تایید و تکذیب نیست.

حفاظت اطلاعات امر بسیار مهمی است که نیاز به اموزش مستمر دارد و باید بند ها و تبصره های آن بروز رسانی شود. با انتشار فیلم پهپاد غزه و مشاهده چند عوارض محدود موقعیت مکانی این محل توسط تعدادی از اکانت ها مجازی بدست امده است چه برسد به سازمان های اطلاعاتی موقعیت جغرافیایی در فیلم پهپاد غزه؛ مرکز آموزش IRIAF در نزدیکی اصفهان است.

اشتباه شد. غزه منظورم بود. نیازی نیست کل متن و تصاویر رو ریپلای کنید. بفیشو پاک کنید اون قسمتی که مدنظر هست بمونه تا صفحه اینقدر پر نشه پی در پی