حقیقت هم همین هست. اولین گلوله های سلاح انفرادی که شلیک میشود گوش شروع میکند به سوت کشیدن که تا چند روز هم سطح شنوایی کاهش پیدا می‌کند. این تازه مربوط به شلیک های یک سلاح انفرادی است . انفجار های مهیب میدان جنگ که کاملا شنوایی را مختل میکنند.

سلام. البته نتیجه‌گیری در پس این حرف نبود و و گفتم آنچه که در کف میدان در زمان حاضر دیده می‌شود. اما اینکه بگوییم کدام طرف بیشتر آسیب دیده و آن را معیار ارزیابی نتیجه قرار بدهیم تمام ماجرا نیست. پیروزی به معنای اعمال اراده سیاسی است نه ضرباتی که به ابزار طرف‌ها وارد می‌شود. این زخمی است که دست کم ۷ دهه است که باز شده و تنها بازیگران و نگرش‌ها تغییر کرده اما هدف در این وسط یک چیز است. هرچند که حوادث به مرحله تاریخی مهمی رسیده اما اینجا پایان ماجرا نیست. ما هم اکنون شاهد یک آتش بس بسیار شکننده هستیم و دو طرف هم در حال بازیابی خودشان هستند. تنها چیزی که میشود گفت این است که اراده سیاسی دو طرف تا این لحظه محقق نشده و این داستان ادامه دارد.

دوستان دیشب بحثی داشتند در رابطه با عملیات طوفان الاقصی و متاسفانه چون دست بنده از بروزرسانی سایت کوتاه هست نتونستم در بحث شرکت کنم. اما این موردی هست که شخصا در ماه های قبل برای منم سوال ایجاد کرد و باعث چرایی های زیادی شد. اینکه چرا حماس و در نهایت محور مقاومت بعد یک دوره آرامش یک دوره طوفانی را کلید زدند، دلایل زیادی میتواند داشته باشد اما تمام این ها در نهایت به بحث های کریدوری ختم میشود. مسائل ژئوپولتیکی و اقتصاد کلان بین المللی خواسته یا ناخواسته در پس این جنگ یک ساله خرده ای است. همانطور که در پس زمینه هر جنگ دیگری هم تا این لحظه بود و خواهد بود. حوادث سوریه رو هم میشه حول همین تغییر جستجو کرد. جنگ یک ساله محور مقاومت و اسرائیل را نمیتوان بدون نگاه کریدوری و ژئوپولتیکی تحلیل کرد. نخست وزیر هند جناب مودی وقتی به قدرت رسید در یک دیداری که با بنیامین نتانیاهو داشت یک حرف تاریخی شنید. نتانیاهو گفت ما صد سال منتظر آمدن شما بودیم! توجه کنید که مودی از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۴ سروزیر ایالت گجرات بود. در زمان سروزیری این آدم حداکثر فشار به مسلمانان گجرات وارد شد و اصلا به این موضوع ضد مسلمان بودن شهره شد و در نهایت هم رای سر همین مسئله آورد. دور ور آقای مودی چند نفر از ثروتمند ترین مردان آسیا قرار دارند. امثال موکش امبانی و گوتام ادانی که اقتصاد و قدرت هند در حقیقت دست این هاست و این ها هم روابط خانوادگی عمیقی دارند و البته دست همه این ها به نوعی با صهیونیست جهانی در یک کاسه است. هند و چین بعنوان دو خریدار بزرگ نفت، در بین بزرگترین تولید کنندگان دنیا قرار دارند. هر دوی این کشورها هم برنامه ترانزیتی خود را دارند. اقتصاد دنیا بابت نیروی کار ارزان و زیاد به این دو کشور گره خورده و در آینده بیشتر هم گره خواهد خورد در مورد پروژه های چین کاری نداریم اما این سال ها بسیار در آن سنگ اندازی کرده اند که آنقدر فشار بر چین زیاد شده که بسیار در چین این زمزمه ها به گوش میرسد که راه زمینی بسیار هزینه بر است که باید قیدش را بزنند. جنگ افروزی ها با بهانه ها متعدد و کودتا و انقلاب های تکراری در مسیر سرمایه گذاری های چین نمونه بارز سنگ اندازی های آمریکا و دولت های دنباله رو اون هست. اما پروژه کریدوری هند کاملا در دسترس است که البته این پروژه هم مانند پروژه لاجورد ترکیه ( توران بزرگ) ایران را دور میزند. نام این پروژه کریدور عرب-مد است. که البته این موضوع کاملا با پشتیبانی صاحبان ثروت جهانی که البته همه آن ها هم در کنترل یهود است دارد شکل میگیرد. در نهایت پروژه عرب-مد با گذر از اقیانوس هند و کشور های عربی سر از بندر حیفا در می آورد. به این شکل است که هندی ها در اسرائیل جز بزرگترین سرمایه گذاران می شوند. و جالب است چین و هند جز بزرگترین سرمایه گذاران در بندر حیفا هستند. بندر حیفا به یک هاب تبدیل میشود و اسرائیل به آن کوچکی کاملا ایران را که چهار راه زمینی جهان و قلب هارتلند است را به حاشیه می برد و خود میشود هاب منطقه ای! در حقیقت این حقی است که می‌توانست در انحصار ایران باشد. وقتی چنین پروژه ای با سرمایه زایی کلان برای کشور های دخیل در آن وارد تاریخ شود هر کدام از اینها می شوند غول اقتصادی و البته مسئله فلسطین بعنوان یک دلیل فکری ضد یهودیت(ضد ریشه های اقتصادی دنیای امروز )کاملا برایشان قابل هضم خواهد بود این موضوع هضم شدن یک طرف و این هاب شدن اسرائیل حقیقتا می شود چیزی شبیه کانال سوئز و نه تنها محور ما را به حاشیه می برد بلکه قدرت در اسرائیل را تا قرن ها تحکیم و گسترش هم می دهد. کشوری مثل اسرائیل همانطور که نتانیاهو گفت صد سال است منتظر چنین چیزی بوده و قطعا صهیونیست جهانی قید این سرپل را نخواهد زد. من نمیدانم محور مقاومت آگاهانه این کار را کرد یا از سر شانس و تقدیر، اما آنچه که در کف میدان پیداست این است که این جنگ اخیر گند زد به کل این پروژه کریدوری عرب!. قلب این پروژه که حیفا باشد بسیاری از جمعیتش در حین جنگ فرار کردند و بسیاری از سرمایه گذاران درب شرکت را تخته کرده و رفتند. جنوب و شمال اسرائیل یک سال زیر آتش رفت و این مناطق وضعیت جنگ به خود دیدند تا حس نا امنی تزریق شود. حزب الله بیش از همه جا به حیفا حمله کرد و در این وسط انصار الله ضلع دیگر کریدور را نا امن کرد. متاسفانه محور مقاومت تنها کارتی هست که فعلا ما در مقابل این پروژه ها داریم. صهیونیست جهانی دارد یک پروژه توران بزرگ در شمال ما میسازد که بین ما و چین و روسیه سدی بزرگ ایجاد کند و این بازوی دیگری است که در کنار پنجه های ناتو در حال پیشروی به سمت شرق است و خطر آن به مراتب برای روسیه و ایران و چین بیشتر است( در مرود شرکت بلک راک و ربطش به جنگ اوکراین تحقیق کنید)و متاسفانه چینی ها هم دید درستی به این مسائل ندارند و باید تیم هایی از طرف ما این ها رو روشن کنند ولی مشکل اصلی این است که دستکم در مورد پروژه توران بزرگ که از دهان مقامات ترکیه و در پشت پرده اسرائیل نمی افتاد در ایران هم دید درستی وجود ندارد. حال آخرین سنگر ارمنستان و زنگزور است که آن هم متاسفانه دست آدم پخمه و بدهیم بره ای چون پاشنیان است که غربگراست(صهیونیست جهانی)و در کریدور جنوب هم آخرین سنگر حزب الله و انصار الله هستند. مشخص هستش که این سنگر به تار مویی بند است! هیچ وقت کریدور هارو دست کم نگیرید. همواره در تاریخ، ایران بعنوان قلب ترانزیتی غرب و شرق شناخته میشد اما در سده های معاصر یک مسیر دریایی که از سوئز رد میشد ما را از بازی ترانزیتی خارج کرد و ما از امپراطوری تبدیل شدیم به یک کشور ضعیف و تجزیه شده و حال که اقتصاد دنیا نیاز به سرعت ترانزیتی بیشتری دارد و دیگر سوئز مانند گذشته بهینه نیست کشور های غول اقتصادی و نوظهور مانند هند و چین به دنبال کریدور های این چنینی هستند که همه تحت الشعاع نظر اقتصاد های یهودی دنیا هستند و ما را این وسط جزیره ای جدا میکنند. و حقیقتا اثر آن به مراتب بدتر از کانال سوئز برای ایران است. در آخر این مطلب رو اضافه کنم که پروژه شمال جنوب ایران به محوریت بندر چابهار پروژه بی اهمیت و بقول معروف دهان بندی هست. آمریکایی ها بین این همه سختگیری که به ایران میکنند اما هندی هارا از فعالیت در این بندر معاف کردند! اما چرا؟ چطور چنین چیزی ممکن است؟ آن زمان آمریکا در افغانستان حضور داشت و هدف آمریکا از این کریدور در حقیقت کمک به افغانستان بود. به نوعی یکی از منافع اصلی پروژه شمال جنوب ایران که هند میخواهد انجام بدهد همین وصل کردن زمینی افغانستان به دریا و بعد به هند بود‌ به همین علت آمریکایی ها از این پروژه بعنوان کریدور افغانستان یاد میکردند! و البته این ماییم که تبلیغ میکنیم که چابهار میتواند راه به اروپا را کوتاه کند. که البته کاملا درست هم هست. اما سرعت پیشرفت بسیار ضعیف است و کشوری که باید هدف باشد چین است نه هند. ما روابط مان با چین آنطور که باید باشد نیست. البته بی دلیل هم نیست. بزرگترین شرکای اقتصادی کشور های منطقه چین است و ما این وسط گم هستیم . چینی ها دارند نیمی از سهام شرکت آرامکو و حتی بیشتر را می‌خرند. چطور با این وضعیت میتوان چین را مجاب کرد که بیخیال اعراب شود و بیاید سمت ایران ؟! حقیقتا بدون امتیاز های خاص و زیاد آن ها این کار را نخواهند کرد.( باز میگویم به هر دلیلی دید درستی نسبت به این موضوعات در چین وجود ندارد)

منبع اصلی این فیلم مجموعه مشکات هست و تابناک بدون اشاره به منبع ظاهراً این فیلم هارو استفاده میکنه. در صفحه یوتیوب گروه مشکات به اسم مشکات پلاس این کلیپ رو میتونید پیدا کنید.

هواپیماهای فعال در خدمت ایران پ ن :جز ماکت و اخبار ضد و نقیض تا این لحظه سندی بر وجود سوخو۳۵ در ایران دیده نشده است منبع: پیج انگلیسی زبانdefenseopedia

سلاح مصاف در سپاه سلاح مصاف۱ در تیپ نیروی ویژه صابرین سپاه پاسداران رویت شد. کیفیت کم تصاویر به جهت برداشت از فیلم با کیفیت کم است. فیلم را در لینک زیر میتوانید تماشا کنید https://aparat.com/v/yeti2c9

در ستایش برتری اقتصادی و صنعتی در جنگ تصویر رنگی شد. ما پیروز شدیم زیرا دشمن را در بهمنی از تولید خفه کردیم، چیزی که او هرگز ندیده بود، و حتی در رویاهایش ممکن نبود." ویلیام سیگنیوس نادسن William Signius Knudsen) (زادهٔ ۲۵ مارس ۱۸۷۹ - درگذشته ۲۷ آوریل ۱۹۴۸) مدیر صنعت خودرو آمریکایی متولد دانمارک و ژنرال آمریکایی در طول جنگ جهانی دوم

با توجه به گفته های مقامات ترکیه که هم زمان با اقدامات علویان در سواحل سوریه گروه هایی از حشد الشعبی عراق هم در مرز سوریه تحرکاتی داشتند و بمباران شدند. احتمال نمایشی بودن این حوادث قوت میگیره و دستکم آنقدر فشار رو بر علویان بیچاره زیاد کردند تا این ها چنین کاری کنند و بهانه بیوفته دست عوامل دست نشانده دولت تروریستی ترکیه تا این چنین نسل کشی کنند. آن هم در زمانی که برای همه سوال بود که چرا این تروریست های جهادی آنقدر می دهند که بره ! این ها مأمورین اسرائیل و آمریکا برای خشکاندن هر گونه تهدید احتمالی تا دهه های آینده برای اسرائیل هستند. در بین این بزور یک سوری پیدا می شود و حالا اینطور افتادن به جان زن و بچه مردم تا ریشه علویان و تشیع را بزنند. در تاریخ هم چنین چیزی سابقه داشته. زمانی همین منطقه شامات و حتی مصر از مراکز مهم تشیع بودند. آنقدر این جماعت افراطی فشار آوردن و آنقدر کشتند که شیعیان به ناچار مسیحی شدند. دولت های منطقه رو نیز جدا از این تروریست ها نباید دید. اولویت اول منافع برای همسایگان و برخی از دولت های منطقه، منافع اسرائیل و آمریکا است تا منافع خودشان. با این کشور ها نباید انتظار مذاکره و صلح و منافع دو جانبه داشت. اینها هیچ چیزشان دست خودشان نیست. نمونه بارز همین ترکیه که می‌بینید چه کرده علیه ایران در سال های اخیر...

چتر باز بدشانس! برای بزرگنمایی بر روی تصویر کلیک(لمس) کنید جان استیل چترباز آمریکایی بود که در روز ۶ ژوئن ۱۹۴۴( عملیات D-DAY)، بر روی برج کلیسا معروف Sainte-Mere-Eglise فرود آمد. نیروهای هوابرد در شب قبل از عملیات D-DAY، در پشت خطوط آتلانتیس رها شدند و در نتیجه لشکر ۸۲ هوابرد یکی از اولین یگان هایی بود که با آلمان ها درگیر شد. حوالی ساعت 01:00 دو سرباز از گردان های یکم و دوم این لشکر به اشتباه بر روی کلیسا فرود آمدند. جان استیل یکی از این چتربازان بود. چتر نجات او در یکی از مناره های گیر کرد و باعث شد او در کنار کلیسا آویزان شود. وی به یکی از نماد های معروف عملیات آزاد سازی فرانسه تبدیل شده است. طوری که همواره یک ماکت نقش او را در همان جایی که نهایت بدشانسی را تجربه کرد بازی میکند. منبع

EA-18G و در پس‌زمینه فضا پیما اسپیس ایکس ( باهاما 2025)

با عرض پوزش، اشتباه آپلود شد. تشکر

حمله اشتباه شوروی به روستای حرمک ایران پیشگفتار : علمیات نظامی شوروی در افغانستان شاهد برخوردهای عجیب بین ایران و شوروی بود که شاید این مورد یکی از جالب ترین و عجیب ترین در بین آن ها باشد. این مطلب به نفوذ اشتباهی شوروی به خاک ایران در طول جنگ افغانستان اشاره میکند که در آن نیروهای شوروی یک یک کارخانه آسفالت در ایران را با یک پایگاه مجاهدین در جنوب افغانستان اشتباه گرفته و آن را تخریب کردند. دو سال از جنگ افغانستان می گذشت و پایان آن دور از دسترس به نظر می رسید. شوروی کنترل مراکز عمده جمعیتی را در اختیار داشت، در حالی که مناطق روستایی عموما تحت کنترل مجاهدین بود. در مارس 1982، شوروی تصمیم گرفت تا یک پایگاه تدارکاتی کلیدی در روستای رباط جعلی در جنوب افغانستان را که تنها چند کیلومتر از مثلث مرزی پاکستان- افغانستان-ایران فاصله داشت را نابود کند. این مثلث آنقدر تهدید بزرگی بود که روس ها به آن لقب «مثلث برمودا» داده بودند (جالب است که این منطقه در حال حاضر نیز یکی از مراکز تولید و تکثیر تروریست در منطقه و یک تهدید بالقوه امنیتی برای سه کشور است). بر اساس گزارش واحد های اطلاعاتی شوروی، این پایگاه مرکز تجمع حدود 60 شبه نظامی و محل نگهداری انبار بزرگی از سلاح و مهمات بود. این عملیات در مسکو برنامه ریزی شد، و برای حفظ محرمانگی، به ارتش شوروی و افغانستان و خاد(KHAD /خدمات اطلاعات دولتی) اطلاع داده نشد، زیرا هر دو دارای مخبران مجاهد بودند( در سال ۲۰۲۰ و سقوط دولت سابق افغانستان نیز این وجود مخبران طالبان در بدنه ارتش و دولت به وضوح دیده شد). برای بزرگنمایی بر روی تصاویر کلیک (لمس) کنید فرماندهی عملیات بر عهده ژنرال آناتولی تابونشچیکوف بود، که در هواپیمای فرماندهی آنتونوف، نیروی های عمل کننده در عملیات را تعقیب می کرد و ارزیابی تصویری از عملیات داشت، در حالی که نیروهای عمل کننده مستقیما توسط سرهنگ ولادیمیر آپرلکین رهبری می شدند. طرح عملیات پیچیده بود زیرا هدف در فاصله زیادی قرار داشت و هلیکوپترهای شوروی نمی توانستند بدون سوخت گیری به هدف برسند. در نهایت تصمیم گرفته شد که یک واحد نظامی متشکل از 600 نیروی شوروی، از جمله نیروهای ویژه اسپتسناز، در حدود 50 کیلومتری روستای رباط جعلی برای سوخت گیری در 4 آوریل جمع شوند و صبح روز بعد، هدف توسط حدود 12 فروند جنگنده سوخو۱۷ و سپس 60 فروند بالگرد میل۸ مورد حمله قرار می گرفت که در پایان هدف با تمام تجهیزات آن تصرف میشد. سپس پس از شش ساعت بالگرد ها سوخت گیری کرده و به پایگاه باز می گشتند. سوخو 17 اما عملیات طبق برنامه پیش نرفت. همانطور که هلیکوپترها از پایگاه خود برای سوخت گیری به پرواز در آمدند، با طوفان شدید شن مواجه شدند که باعث شد به گروه های کوچکی تقسیم شوند که هر یک باید ناچارا به تنهایی به نقطه تجمع می رسیدند و آخرین گروه ها نیز در شب به آن ها ملحق می شدند. در صبح روز 5 آوریل، نیروی ضربت از نقطه سوخت گیری به سمت هدف حرکت کرد و سرهنگ آپرلکین در هلیکوپتر پیشرو حضور داشت. هم زمان دو فروند جنگنده سوخو۱۷ بر روی هدف منور شلیک کردند تا هدف را به بقیه نیرو ها نشان دهند و سایر سوخو۱۷ ها با موفقیت هدف را بمباران کردند. با این حال، برخی منور ها در ارتفاع زیاد رها شدند و باد شدید آنها را چندین کیلومتر از مسیر خارج کرد و در آنسوی مرز ایران به زمین نشاند. پس از رسیدن نیروی ضربت، خدمه هلیکوپتر پیشرو که قبلاً در آنجا حضور داشتند به سرهنگ آپرکین گفتند که در محل مورد نظر خود نیستند، اما فرمانده، سرهنگ آپرکین با این حرف مخالفت کرد و اظهار داشت که نیروی ضربت هنوز به محل مورد نظر نرسیده است. او به خلبانان دستور داد که به پرواز خود به سمت منور ها ادامه دهند و بقیه گروه ضربت نیز به دنبال آن رفتند. بعد از مدتی به جاده ای رسیدند که اتوبوس های غیرنظامی در آن حرکت می کردند اما چنین جاده ای در نقشه شوروی وجود نداشت. سرهنگ اپرکین مطلع موضوع شد اما وی چند ساختمان را دید و مطمئن شد که هدف آنها رباط جعلی است. او به نیرو ها دستور درگیری داد. بالگرد ها در هدف اشتباه نیروهای ضربت را پیاده کردند و در بیست دقیقه، سربازان شوروی از هلیکوپترهای خود بیرون آمدند و محوطه ای را که تنها توسط دو نگهبان غیرنظامی محافظت می شد را تصرف کردند. شوروی به زودی متوجه شد که هدف درست آنجا نیست، بلکه یک کارخانه معمولی آسفالت غیرنظامی است که در آن روز تعطیل بود(بخیر گذشت). در همان زمان، ژنرال تابونشچیکف که برای ارزیابی خسارت آمده بود، وضعیت را دید و از طریق رادیو به سرهنگ آپرکین اطلاع داد که نیروی ضربتی از مرز ایران عبور کرده و در نزدیکی شهر حرمک فرود آمده است. ژنرال تابونشچیکوف به نیروهای ضربت دستور داد تا فوراً تخلیه شوند. او به مافوق خود اطلاع داد و به آنها گفت: "نیروهای ما در خاک خارجی هستند!" طولی نکشید که ارتش ایران متوجه این واقعه شد. نیروی هوایی ایران دو فروند جنگنده F-4 فانتوم II را وارد عمل کرد که آن ها به سمت میل8 های فرود آمده آتش گشودند و دو فروند F-4 دیگر نیز آنها را تعقیب کردند. تابونشچیکوف گفت: «به اندازه کافی اشتباه بدی بود که ما به شهر ایرانی حمله کرده ایم، و نیازی به تشدید مشکل با سرنگونی هواپیماهای ایرانی بر فراز ایران نیست.» اف-4های ایرانی موفق شدند دو فروند Mi-8 را منهدم کنند. در آن زمان گروهی از تانک‌های ارتش ایران نزدیک منطقه شدند و شروع به تیراندازی کردند، دوباره به نیروهای شوروی دستور داده شد که درگیر نشوند. ایرانی‌ها کارخانه را پس گرفتند و روس ها با عجله عقب نشینی کرده و تعدادی از نیروهایش را جا گذاشتند که آن ها مجبور شوند با سه ساعت پیاده روی به مرز افغانستان برگردند. مجاهدین از شکست عملیات شوروی آگاه شدند و توانستند پایگاه خود را قبل از حمله شوروی تخلیه کنند. دولت ایران اعتراضات دیپلماتیک خود را به اتحاد جماهیر شوروی ارائه کرد. مقامات شوروی با صدور بیانیه ای رسمی مسئولیت این اشتباه را پذیرفتند و غرامت پرداخت شد. تحقیقات رسمی اتحاد جماهیر شوروی سرهنگ آپرکین را به دلیل ناوبری نادرست و حمله غیرمجاز توبیخ کرد. او تنزل مقام یافت اما به عنوان فرمانده در افغانستان باقی ماند.( توجه شود که این حادثه در اوج جنگ ایران و عراق اتفاق افتاد) هر برداشت از این مطلب با ذکر نام انجمن و نویسنده بلامانع است. منبع

این قیمت مصاف هست؟ منبع را لطف میکنید؟ هر چند تصورم این هست که این قیمت ها برای بازار خارجی است. مسئله دیگر سخت بودن آموزش در این حدی است مدنظر شماست که تمام جزئیات سلاح و تجهیزات فردی در آن بگنجد. تسلیحات پیچیده قطعا جایی بعنوان سلاح سازمانی ندارند( یک نیروی ویژه خیلی خاص بحثش به کنار). وقتی زیر آتش شدید توپخانه قرار میگیرید و از هر طرف به شما fpv حمله میکند خونسرد ترین افراد هم یادشان می رود گلنگدن چطور کشیده میشود. در نهایت به جز نیروهای مخصوص که سال ها و سال ها برای این منظور تمرین کرده اند، کاربر مفید دیگری در نمی آید. این پیچیدگی ها برای دوران صلح است و اگر جنگی تمام عیار رخ بدهد که برای مثال مجدد خدای نکرده چند بار تیپ ۵۵ بعنوان یک نیروی مخصوص کل کادر نیروی خود را جایگزین کند دیگر آموزش همچین تسلیحاتی امری طاقت فرسا و هزینه بر از همه نظر خواهد بود. قطعا در ذهن خودتون میگید نه چرا باید اصلا به این وضعیت کشیده بشود. اما حقیقت این است که هر لحظه ممکن است یک برخورد نظامی به این سو کشیده شود. و تلفات و هزینه های سرسام آور اجتناب پذیر باشد. همانطور که برای اوکراین و روسیه کشیده شد و کسی تصورش را هم نمیکرد. یک بودجه نظامی محدود خوب است که در همه زمینه ها خرج شود اما دیگر افراط هم مسئله ساز است و بخصوص برای مایی که از کمبود های زیادی در زمینه اقتصادی رنج می بریم . در نهایت کشوری برنده می شود که برتری آسمان و قدرت آتش با اوست... پ ن: تاکید! این حرفم به این معنا نیست که برگردیم به همانAk-47 و در واقع یک نامه سرگشاده است. در محیط مجازی میبینم که ایراد های بسیار جزی نگرانه میگیرند از کمبود های چیزی که زمانی آرزوی همه میلیتاریست های پارسی زبان بود!( تا همین دوسال قبل)

مردم در زیر آسمان و در همه‌جا مانند هم بودند. در جهان میلیاردها نفر از وجود هم بی‌خبرند. با حصارهای دروغ و تنفر از هم جدا شده‌ و در این حالت همه شبیه هم بودند. مردمی که نمی دانستند در اعماق قلب‌ها و بدن‌ها و عضلاتشان قدرتی دارند که می‌توانست دنیا را تغییر دهد. اگر آنها با خارجی‌ها ارتباط داشتند می‌فهمیدند که آنها هم مثل خودشان موجوداتی یکسان هستند و حرف‌های گفته شده دروغ است. دنیای ایزوله‌ ای که در آن زندگی می‌کنند، فرو می‌پاشد و همه ی ترس، تنفر و حق‌ به‌ جانب‌ بودن ها که اصل روحیات آنهاست، نابود می‌شود. کتاب ۱۹۸۴/ جورج اورول

https://www.aparat.com/v/plz7785 آرامگاه کشته شدگان جنگ اوکراین کلیپی از یک قبرستان بی پایان که مدفن کشته شدگان اوکراینی جنگ سه ساله اوکراین است که در محیط مجازی وایرال شده و دیدن آن خالی از لطف نیست. لحظه ای که امید ها و آرزو ها از بیراهه سر در میآورد.

اسرائیل نیروهای خود را به کوه هرمون که در ارتفاع 2800 متری قرار دارد مستقر کرده است. این قله کمی بیش از ۳۵ کیلومتر از دمشق فاصله دارد. اگر رادار روی این قله که مرتفع ترین نقطه سوریه است قرار گیرد، هواپیماهای ترکیه در ارتفاع 30 هزار پایی نیز وارد برد اسکن اسرائیل می شوند. این موضوع در رابطه با پرتابه هایی که از جنوب و شرق به سوی اسرائیل شلیک می شوند نیز صادق است. سبز: پرتابه هایی که در ارتفاع 10 متری پرواز می کنند زرد: 100 متر نارنجی: 1000 متر قرمز: 10000 متر توپوگرافی سوریه مناطق کوهستانی و سوق الجیشی سوریه در سال های متوالی از کنترل این کشور خارج شده و دولت فعلی بر بسیاری از این مناطق کنترلی نداشته و یا این مناطق به کنترل کشور های دیگر آمده اند. عموم مناطق تحت کنترل دولت سوریه شامل مناطق دشتی و مسطح است که تنها موضع دفاعی آن ها شهر ها هستند. موقع استراتژیک ارتفاعات هرمون

راه حل آلمان نازی برای کمبود نیرو بعد از نبرد های سنگین در شرق و غرب اروپا آلمان نازی با مشکل کمبود نیروی کار آزموده رو به رو شد. در اینجا نازی ها دست به ساخت دو نیروی رزمی جدید زدن. نیروی اول به Volksgrenadier مشهور شد. و نیروی دوم Volkssturm نام گرفت که نیروهای شبه نظامی و بقولی بسیج مردمی را شامل میشد که چندان ساز برگ نظامی مناسبی نداشته و آموزش خاصی ندیده بودند‌. اما نیروی اول نام برده شده کاملا متفاوت بودند. این نیرو از پاییز ۱۹۴۴ وارد عمل شدند و نبرد سرنوشت ساز آردن نقطه عطف این نیرو بود. این نیرو متشکل از کهنه سربازانی بود که با نیروهای وظیفه کم تجربه تقویت میشدند و تجربه و کمیت در کنار هم ضعف ها را پوشش می دادند. آلمان ها برای جبران خلا پرسنل کادر و افسر در این نیرو از افسران نیروی هوایی (لوفت وافه) و نیروی دریایی(Kriegsmarine)بهره بردند‌ که با توجه به زمین گیری نسبی آلمان ها در آسمان و دریا منطقی بنظر می رسید. منبع۱ منبع۲

جنگنده I-16 پولیکارپوف جنگنده I-1۶ توسط دفتر پولیکارپوف طراحی شده است. این هواپیمای تک موتوره شوروی یک طرح انقلابی در زمان خود بود و اولین جنگنده با بال تک نصب شده در پایین بدنه و با ارابه فرود جمع شونده بود که توانست به وضعیت عملیاتی دست یابد. به این ترتیب روش جدیدی را در طراحی جنگنده معرفی کرد. این هواپیما از موتور شعاعی استفاده میکرد که با هوا خنک می‌شد و این موضوع باعث بهبود کارایی نسبت به دیگر موتور های آن روزگار میشد که با آب خنک میشدند. این جنگنده با اینکه به مراتب سرعت کمتری از رقیب آلمانی خود(BF-109) داشت اما به علت مانور پذیری خوب در بین خلبانان روس محبوب بود، که این موضوع در تعقیب و گریز های هوایی آن زمان نقش مهمی بازی می‌کرد. این جنگنده در اواسط دهه ۱۹۳۰ معرفی شد و ستون فقرات نیروی هوایی شوروی را در ابتدای جنگ جهانی دوم تشکیل می داد. ظاهر عجیبش باعث گردید که در هر جایی به یک لقب خاص مشهور شود. برای مثال خلبانان شوروی آن را ایشاچوک به معنای خر و ناسیونالیست‌های اسپانیا آن را موش و فنلاندی ها این هواپیما را سنجاب پرنده صدا می زدند. I-16 نقش پر رنگی در جنگ دوم چین و ژاپن و نبرد خاخالین و جنگ زمستانی فنلاند و جنگ داخلی اسپانیا داشت. ۱۰۲۹۲ فروند از این هواپیما ساخته شد و حتی تا سال ۱۹۵۳ در برخی کشور ها در خدمت بود. منبع

خلبان میگ ۲۹ اوکراینی در روز اول جنگ اوکراین، ساعتی پس از آنکه پایگاهش توسط موشک های کروز روسی هدف قرار گرفته است

جهت آشنایی با ابعاد بزرگ خانواده فلانکر! تصویری از Su-30MKI هندی با 21 متر طول و 14.5 متر عرض (طول بال) که ابعاد بزرگ این جنگنده را نشان میدهد. خانواده فلانکر با ابعاد بزرگ این توانایی را دارند که سوخت و مهمات بیشتری حمل کنند و این موضوع دست آن ها را برای انجام طیف وسیعی از ماموریت ها در برد بیشتر و با تسلیحات متنوع تر باز میکند. از طرفی ابعاد بزرگ به معنای حمل رادار بزرگتر است که این موضوع خود تأثیر چشمگیری بر عملکرد این خانواده دارد. هر چند سطح مقطع بزرگ این خانواده نسبت به هماورد های غربی، همیشه پاشنه آشیل آن ها بود و حتی در نسل پنجم این خانواده (فلون) نیز این موضوع دیده میشود.

بزرگترین نبرد هوایی جنگ جهانی اول حمله متفقین به سان می‌یل در سپتامبر ۱۹۱۸ اولین حمله تحت رهبری ایالات متحده در جنگ جهانی اول به فرماندهی ژنرال جان جی پرشینگ بود. آمریکایی ها ۱۴ لشکر شامل ۵۵۰هزار سرباز، ۳۰۰۰ عراده توپ، ۵۰هزار تن مهمات و ۲۰۰هزار تن تدارکات برای نبرد پیش رو آماده کرده بودند. برای ژنرال پرشینگ واضح بود که او به پشتیبانی نیروی هوایی نیاز دارد.او سرهنگ ویلیام میچل را به عنوان فرمانده شاخه هوایی قوای خود منصوب کرد و فرماندهی حدود ۶۰۰ هواپیمای آمریکایی را به او داد. سرهنگ میچل کنترل واحدهای هوایی اضافی متفقین را نیز به دست گرفت و یک ناوگان هوایی با ۱۴۸۱ هواپیما را ایجاد کرد که بزرگترین ناوگان هوایی تا آن زمان بود. او هواپیماهای دیده‌بانی را به نیروهای زمینی اختصاص داد و با گشت‌های تعقیب و گریز مستمر در میدان نبرد از قوای زمینی محافظت کرد. در یکی از درگیری ها سپتامبر ۱۹۱۸،حدود ۵۰۰ هواپیمای آلمانی به قوای متفقین حمله کردند که نتیجه آن یکی از پر تلفات ترین ماه های نبرد هوایی جنگ جهانی اول است که آن را به "سپتامبر سیاه" معروف کرد. ویلیام میچل سرهنگ ویلیام بیلی میچل به گردن نبرد هوایی حق بسیاری دارد . وی در دهه ۱۹۲۰ آزمایشاتی را انجام داد و جز اولین افرادی بود که ایده ناو هواپیمابر را مطرح کرد. وی توانست در یک آزمایش دو ناو جنگی را غرق کند اما تعصب زیاد نیروی دریایی به ناوگان سنتی خود باعث نادیده گرفتن ایده با ارزش او شد. طولی نکشید که در ۷ دسامبر ۱۹۴۱ در پرل هاربور ژاپنی ها نیروی دریایی آمریکا را از خواب بیدار کردند. میچل یکی از اشخاص کلیدی در جدا کردن نیروی هوایی از نیروی زمینی نیز بود و به این تفاسیر جز چهره های شاخص نظامی گری ایالت متحده است. نبرد سان میل یکی از اولین و بزرگترین ترین نبرد های ترکیبی تاریخ بود که بطور ویژه تاکتیک ها و تسلیحات جدید همچون بخش زرهی و هوایی در کنار یکدیگر در نبرد شرکت کردند. برای مطالعه بیشتر به منبع رجوع کنید

در یک قسمت مباحثه دیروز ، شخص زلنسکی حرف جالبی زد که باعث عصبانیت ترامپ و ...شد و در جواب به نوعی گفتن نگران ما نباشید ! زلنسکی: همه در جنگ مشکلاتی دارند، حتی شما. شما اقیانوس قشنگی دارید(اشاره به فاصله ی آمریکا از قاره های دیگر) و الان چنین حسی ندارید، اما در آینده احساس خواهید کرد. پ ن: سیاست های ترامپ چه در دور اول و چه در دور دوم بیشتر در جهت انزوا کشیدن آمریکا و نشان دادن چهره ای ترسناک از آمریکا در دوران افول به دنیا خلاصه شده. این رفتار به خود تحریمی آمریکا و فاصله گرفتن از متحدین سنتی آمریکا ختم شد و در دوره جدید هم سرانجام بهتری با این رفتار های یک جانبه گرایانه نخواهد داشت. هر کارتی برای استفاده در نهایت ظرفیتی دارد و وقتی زیاد استفاده بشود لوس می شود. و هر چند میتوان اقدامات ترامپ را به نوعی ریاضت اقتصادی تحمیل شده بر دیگران جهت نجات اقتصاد آمریکا بررسی کرد. اعتماد به قرار داد ها و و مذاکرات فی ما بین آمریکا به حداقل رسیده و بی اعتمادی یکی از ریشه های سقوط تمدن هاست. در این جا تمدن غرب را یک تمدن واحد به رهبریت آمریکا فرض میکنیم . همانطور که جورجیا ملونی نخست وزیر ایتالیا دیشب گفت: ما به یک نشست فوری بین ایالات متحده، اروپایی ها و متحدان نیاز داریم. بیایید با صراحت در مورد چگونگی رویارویی با چالش ها صحبت کنیم، از اوکراین شروع کنیم. هر نوع تفرقه ای در غرب ما را ضعیف تر می کند و به نفع کسانی است که دوست دارند تمدن ما سقوط کند. همه این ها در پی جنگ اقتصادی و تمدنی شکل گرفته در دهه اخیر به رهبریت چین و آمریکا هستش که در مرکز این نبرد تمدنی هم دلار قرار داد. حال این وسط چین ارز جدید بریکس را رو میکند که یک تهدید بالقوه است و اما بریکسی که آمریکایی ها ادعا میکنند که مانند اروپا نیست که ارزی بسازد و در اقتصاد ما هضم شود‌. بریکس شامل قدرت های اقتصادی نوظهوری هست که پشتوانه منابع معدنی بزرگ و جمعیت بسیار زیاد و هژمونی قدرت جهانی شدن دارند. یک مثلث بقول آن ها شرارت در مرکز آن قرار گرفته که از خصومت نسبت به آمریکا دست بر نمیدارند. سیاست مرد دیوانه ترامپ فقط یک قمار است که یا خواهد گرفت یا نخواهد گرفت. آمریکا در بزرگترین بدهکاری خود در تاریخ قرار داد و سیاست های متداول هم پاسخگو این حجم از پیشروی چین و سکون آمریکا نیست!

هنری کیسینجر: «دشمنی با آمریکا خطرناک است، اما دوستی با آمریکا مرگبار.»

اولین بمباران هوایی ثبت شده با هواپیما در تاریخ جولیو گاوتی ( Giulio Gavotti ) یک افسر خلبان ایتالیایی بود که در طی جنگ لیبی ( بین عثمانی و ایتالیا - 29 سپتامبر 1911 تا 18 اکتبر 1912 ) ، روز اول نوامبر 1911 با یک هواپیمای تک باله از نوع Etrich Taube روی مواضع عثمانی ها پرواز کرد و چهار بمب دستی با وزن حدود 4 پوند را از ارتفاع 600 پایی به پایین پرتاب کرد. در انفجار این بمبها به کسی آسیبی نرسید. بعدها عثمانی ادعا کرد که بر اساس معاهده اول لاهه ( 1899 ) ، هر گونه پرتاب بمب از بالون ها ممنوع است و این کار نقض این کنوانسیون بین المللی محسوب می شود؛ در مقابل ایتالیایی ها به این مورد متوسل شدند که این قانون شامل هواپیماها نمی شود! هواپیمای تک باله Etrich Taube هواپیمای تک باله Etrich Taube اولین هواپیمای نظامی بود که توسط آلمانی ها به شکل انبوه تولید شد. این هواپیما در قبل جنگ جهانی اول بسیار محبوب بود و توسط ایتالیا و امپراطوری اتریش مجارستان و خود آلمان استفاده میشد. همانطور که گفته شد نخستین بمباران تاریخ توسط یک خلبان ایتالیایی در لیبی و توسط این هواپیما صورت گرفت. بعد از شروع جنگ جهانی اول حضور کوتاهی داشت و طولی نکشید که ضعف هایش برای چنین جنگی آشکار شد و آلمانی ها جایگزین های جدید را وارد خدمت کردند. منبع۱ منبع۲

صحبت های فیدان وزیر خارجه ترکیه علیه ایران در گفتگو با الجزیره: ایران در یک دوره طولانی با حمایت از شبه نظامیان در منطقه سیاست منطقه ای خود را پیش برده که این سیاست،مدیریت با ریسک بالاست که برای ایران موفقیتهایی داشته اما برای حفظ این موفقیتها هزینه های بیشتری را صرف کرده است. ایران برای حفظ موفقیتها و پیروزی ها در عراق و سوریه، مجبور شد هزینه های بیشتری صرف کند.به مقامات ایرانی گفتم که باید این سیاست را تغییر دهند زیرا اگر این سیاست موفقیتی به همراه داشته باشد، در بلند مدت از نظر ساختاری هم بر نظام ایران و هم منطقه بار بزرگی ایجاد خواهد کرد. در دوره جدید، تحولات درس بزرگی به ایران داده است. باید همبستگی منطقه ای را افزایش دهیم و اشتباهات گذشته را ادامه ندهیم. اگر ایران سیاست های گذشته خود را ادامه دهد، راه اشتباهی را دنبال می کند.اگر شما با حمایت از یک گروه در کشوری به دنبال ایجاد ناراحتی در آن باشید، کشور دیگری نیز با حمایت از گروههای داخل کشورتان شما را ناراحت می کند.یعنی در دنیا دیگر هیچ چیزی پنهان نیست. قابلیتهایی که شما دارید دیگران هم دارند. اگر می خواهید که به شیشه شما سنگ نزنند، به شیشه دیگران سنگ نزنید. برخی گروههای مشخص در ایران به موضوع سوریه و عراق از زاویه برد و باخت مینگرند اما به طور کلی در حاکمیت ایران انسانهای عاقلی هستند که نگاه متفاوتی به موضوع دارند. با وجود افزایش مشکلات در سوریه، روسیه و ایران نمی توانند آنجا کاری انجام دهند. مشکلات کشورها را خودشان باید حل کنند. پ ن: (ناورد: دولت ترکیه در مقابل پیشروی های شبانه روزی اسرائیل که به بیش از ۷۰۰ کیلومتر مربع رسیده و همینطور در مقابل الحاق جولان اشغالی به مساحت ۱۲۰۰ کیلومتر مربع به اسرائیل سکوت کرده است و مناطقی در شمال سوریه در تصرف همین دولت ترکیه قرار دارد! مناطق کرد نشین در سوریه و عراق مدام مورد حمله این کشور قرار میگیرد و دامنه جنگ افروزی های ترکیه تا شمال آفریقا نیز کشیده شده است. این کشور از حامیان مستقیم تجاری اسرائیل و از پرچمداران جنگ در قفقاز و پروژه عبری گذرگاه زنگزور است که بالاتفاق تمام این ها علیه ایران یک اقدام تهاجمی بوده و ایران را در سال های اخیر تنها در مقام دفاع قرار داده است نه در مقام تجاوز یا تهاجم! ) متن کامل