"به نام خداوند بخشنده مهربان" روزنه ای بسوی آینده هوانوردی از پنجره شرکت بل کمپانی Bell Textron سه طرح مفهومی هواگردهای نظامی جدید را به نمایش گذاشت که از فناوری نشست و برخواست عمودی سریع( (HSVTOL) بهره می برد. این سه طرح از یک مفهوم پیشرانه استفاده می کنند که در آن از روتورهای بال برای بلند کردن عمودی استفاده می شود، سپس موتورهای توربوفن نیروی محرکه ای را برای پرواز سریع و رو به جلو فراهم می کنند. از جزئیات بیشتر این طرح اطلاع چندانی در دست نیست. ایده های ترکیب بالگرد و هواپیما هرگز فراموش نشده و به مرور به بلوغ رسیده اند. این مطلب بسیار قدیمی است و به طرح دوفوکس 1909 سوئیس باز می گردد، اما 98 سال بعد این مفهوم با V-22 Osprey به واقعیت تبدیل می شود. بوضوح برخی از ایده ها برای خروج از مرحله آزمایشی و ورود به خدمت زمان طولانی را طی می کنند اما آیا این مطلب در مورد طرح بل هم می تواند صادق باشد؟ مزایای ترکیب ملخ های بزرگ تا شونده در کنار استفاده از پیشران جت مشخص است، با این کار سطح مقطع یک بالگرد به میزان قابل توجهی کاهش می یابد و می توان به سرعت 540 مایل بر ساعت( 869 کیلومتر بر ساعت) پرواز کند. طرح اولیه این پیش نمونه به سال 1967 و با مدل Bell-627 بازمی گردد. در آن سال نیروی هوایی ایالات متحده نیازمندی خود برای یک هواگرد عمود پرواز با قابلیت پرواز سریع منتشر کرد. طرح بل هواگردی با ملخ تاشو بود که عملکرد پروازی مشابه V-22 داشت با این تفاوت که پس از برخواست ملخ ها کُند شده و نهایت متوقف می شدند و پس از توقف ملخ ها در یک پایلون جمع می شدند و نهایتا موتور جت هواگرد ادامه کار را برعهده می گرفت. Bell-627 فناوری HSVTOL قابلیت پرواز یک هلیکوپتر با سرعت، برد و قابلیت بقای یک هواپیمای جنگنده را ترکیب می کند. اهداف طراحی HSVTOL بل شامل ویژگی های زیر است: - قابلیت پرواز در ارتفاع پایین - سرعت کروز بیش از 400 کیلومتر - استقلال کامل نسبت به باندهای پرواز - مداومت پروازی بالا - ایجاد یک پلتفرم در ماموریت های گوناگون از نسخه بی سرنشین و تهاجمی سرنشین دار تا نسخه ترابری سنگین - طراحی بر پایه وزن 1814 کیلوگرم برای نمونه بی سرنشین تا 45 تُن برای بزرگترین نمونه نسخه بی سرنشین با احتمال تهاجمی بودن نسخه متوسط و احتمالا با توانایی های مشابه یک جنگنده پشتیبانی نزدیک و حتی جنگنده های چند منظوره با بهبود طرح نسخه ترابری سنگین تا تناژ 45 تن! بنظر می رسد در این طرح در سرعت های پایین (فرم بالگردی) سرعت پرواز بالاتری نسبت به یک هلیکوپتر تک ملخ در وزن مشابه بدست آید. در پرواز با سرعت بالا نیروی درگ در ارتباط با مجموعه پایلون ها بوجود می آید اما سرعت تا 400 کیلومتر کاملا منطقی به نظر می رسد و هیچ دلیل هم وجود ندارد که چرا این مفهوم در طیف وسیعی از نقش ها و وزن ها نتواند ساخته و استفاده باشد. به توجه به این طرح گرافیکی میتوان متوجه شد که برای کاهش اثر راداری تلاش شده است اما با این وجود مجموعه تاشدن ملخ ها می تواند بر روی سطح مقطع اثری منفی داشته باشد. در تصویر سه ترتیب مختلف ورودی هوا را دیده می شود و قطعا تاثیر هر کدام در سطح مقطع باید جداگانه بررسی شود. مشخص نیست که آیا از یک پیشران کاملاً جدا علاوه بر پیشران اصلی برای تأمین قدرت ملخ ها استفاده می شود یا اینکه یک موتور با چرخه متغیر که می تواند نیروی رانش را به شفت ها انتقال دهد استفاده خواهد شد. اما بنظر می رسد در این پیکربندی جدید استفاده از انتقال قدرت چرخه متغییر تا این لحظه کمی پر ریسک و دشوار است. در آزمایش های طرح Bell-627 اطلاعات ارزشمندی در این زمینه بدست آمد. خطرات اعلام شده در گزارش بل در سال 1972: • عدم پایداری تکیه گاه ملخ ها (کمی قبل از رسیدن به سرعت بالا و تغییر نحوه پروازی). • مقدار زیاد لرزش تیغه در بازه زمانی تا شدن تیغه ، که نیاز به مهار لرزش و بارهای دینامیکی مرتبط دارد. • آشفتگی دینامیکی ساختار بال و پایلون دربازه تا شدن تیغه. در طی آزمایش تونل باد مشخص شد که این مسئله با تداخل آیرودینامیکی تیغه و بال ارتباط دارد. • این گزارش همچنین اظهار می کند که مکانیسم های تاشو یک چالش مهم طراحی از نظر دستیابی به پرواز و نشست برخواست قابل اعتماد با وزن مناسب است. روی هم رفته ، به نظر می رسد این طرح Bell برای پیگیری توسعه مناسب هستند ولی مسیر طولانی را برای توسعه در پیش دارند. چالش اصلی این است که یک منبع مالی پایدار در این مدت طولانی از آن پشتیبانی کند. ارتش آمریکا علاقه ویژه ای به طرح های این چنینی دارد. همینطور علاقه زیادی به پیدا کردن جایگزینی مناسب برای V-22 Osprey دیده می شود.این طرح می تواند یک نقطه شروع برای آینده بخش بزرگی از هواگرد های آمریکا و دنیا باشد. نمایش پیش نمونه ها در وزن های پایین تر می تواند همه چیز را مشخص کند. نگاشته شده توسط Navard هرگونه برداشت از این مطلب با ذکر نام military.ir الزامی است. بن مایه

برخی منابع محلی گزارش دادن که درگیری ها به مرکز ولایت لوگر در ۵۰ کیلومتری کابل رسیده اند. اینطور بنظر میرسد جنگ کابل بزودی اغاز خواهد شد.

با سقوط چند مرکز ولایت و همچنین شهر های مهمی چون هرات و قندهار؛ شمارش معکوس سقوط دولت افغانستان با سرعت هر چه بیشتر آغاز میشود. بنظر میرسد جز مناطق هزاره نشین و مزار شریف و کابل تا حدودی انتظار مقاومت داشتن از افغان ها انتظاری نا به جاست. در افغانستان با ارتشی طرف هستیم که شباهت بسیاری با ارتش عراق در روزهای ابتدایی حمله داعش دارد. ارتشی که خلبانانش با یک ترور استعفا میدهند را شاید بتوان واکسی ترین ارتش قرن نامید. طوری که حتی نمیدانند برای چه خلبان یا نظامی شده اند! یادی کنیم از این سخنرانی شور انگیز ‏رییس جمهور غنی: ما ‎هرات را از دست دادنی نیستیم! طالب بفهمد تا آخرین لحظه از هرات دفاع می شود! پ ن : در سال های اخیر نزاع طالبان با دولت فراتر از نزاع بر سر تشکیل امارت و یا عقاید اسلام گرایانه شده است. میتوان جنگ افغانستان را یک جنگ قومیتی بزرگ تحت سایه قلمداد کرد. و نتیجه هم شد آنچه می بینید. دعوای قومیت ها بر سر هر صندلی قدرت و سهم خواهی در مقامات لشکری و کشوری و در آخر هم دعوای ایالتی شدن عمق قومیت پرستی را در افغانستان نشان داد و نتیجه هم شد سوار شد طالبان بر موج احساسات نژاد پرستانه قومیت ها

احتمال برخورد سیارک بنو با زمین بیشتر از آن‌ چیزی است که تصور می‌شد. "ناسا" بنابر محاسبات جدید، شانس برخورد سیارک بنو با زمین در ۲۰۰ سال آینده از یک در ۲۷۰۰، به یک در ۱۷۵۰ افزایش یافته است. سیارک بنو با قطری حدود ۴۰۰ متر اکنون در فاصله تقریبا ۷.۵ میلیون کیلومتری نسبت به مدار زمین قرار دارد. بنو به حالت سرگردان در فضا در حال حرکت است و دانشمندان معتقدند با مسیر مداری کنونی، در سال ۲۱۳۵ به زمین نزدیک خواهد شد اما در آن موقع خطر خاصی را برای سیاره ما ایجاد نخواهد کرد. اخترشناسان روز خطر اصلی برای زمین از جانب این سیارک را ۲۴ سپتامبر سال ۲۱۸۲ تخمین زده‌اند. منبع: . https://www.google.com/amp/s/per.euronews.com/amp/2021/08/12/nasa-says-higher-but-still-slim-odds-of-asteroid-bennu-slamming-earth

دستکم در یک مورد در عراق از موشک های هدایت دقیق ۱۲۲ یا ۱۲۳ میلیمتری علیه یک هدف آمریکایی در نزدیکی مرز سوریه و عراق استفاده شده است. تصاویر ماهواره ای گویای برخورد های دقیق هستند. در مورد موشک های (راکت های هدایت پذیر شده) دیگر،شاید بتوان نزدیک به چهار حمله هدایت دقیق در نبرد اخیر غزه را شناسایی کرد.

البته بعنوان نبردهای تاثیر گذار پهپادی شاید بشه نبرد یمن رو یکی پر رنگ ترین نبرد های قبل از نبرد دوم قره باغ لحاظ کرد که عملیات های ویرانگری رو علیه صنایع نفت عربستان و نخبه های نظامی این رژیم رقم زد. و البته نبرد لیبی و ادلب هم واقعا نبرد خوفناک پهپادی بود. البته اگر منظورتون عملیات سرکوب پدافند نباشه که البته باز هم در لیبی سرکوب پدافند وحشتناک تری صورت گرفت...

این مطلب دقیقا در استاتوس با دوستان بحث شد. موتور های هوایی ساخته شده در ایران و البته در دست ساخت این زمینه را دارند که به موتور های توربینی تبدیل بشن. جهت یاداوری مجدد که موتور های هوایی اکثرا بر گرفته از موتور های توربوجت هستند. در واقع موتور های توربوفن و تربوشفت و توربوپراپ و توربین گازی همه انشعاباتی از موتور توربوجت هستند. پس مسیری نا ممکن نیست. مراحل مختلفی وجود داره جهت این ارتقا ها و رسیدن به این منظور. موتور های توربینی بسیار بهینه هستند. شاید دو پیشران توربینی شده جی ۷۹ حتی بتونند تا تناژ بیشتری از کلاس موج رو حمل کنند. امیدوارم کلاس شهید سلیمانی و ابومهدی از پیشران توربینی بهره ببرند.

به نام خداوند بخشنده و مهربان در دهه هفتاد میلادی دنیا شاهد تغییراتی عمده در تاکتیک ها و ابزارهای جنگ دریایی بود. بخش مهمی از این تغییر نتیجه عملکرد موفق اسرائیل در نبرد دریایی لاذقیه است که کارزاری برای اثبات قایق های موشک انداز گردید. کشورهای مختلف با این ایده رو به رو شده بودن که ترکیب سرعت زیاد می تواند عاملی مهم در فرار از برد موشک های کم سرعت آن روزگار باشد و همینطور افزایش برد موشک ها می تواند یک چالش جدی در برابر قایق هایی با سرعت کم مرسوم ایجاد کند. قایق های موشک انداز بخشی جدایی ناپذیر از جنگ ها آتی شده بودند. در ایتالیا این تفکر با قوتی زیاد درحال گسترش بود که در نهایت به طراحی شناورهای موشک انداز کلاس Sparviero انجامید. این کلاس قایق های موشک انداز کوچکی هستند که با ایده فناوری هیدروفویل(آب سُر) ساخته شده اند و این ایده به آنها این توانایی را داده است که در آن زمان براحتی به سرعت 46 گره برسند. همینطور باید گفت که قایق موشک انداز 1-go class ژاپنی یک نسخه برگرفته از این شناور است که در گذشته توسط نیروی دریایی ژاپن به کار گرفته می شد. جهت بزرگ نمایی بر روی تصاویر کلیک نمایید یا در موبایل آنرا در صفحه ای جدید باز نمایید آنچه که همه می دانیم این است که سرعت یک شناور بسیار کند تر از سرعت اتوموبیل ها و هواپیماهاست. دلیل این موضوع در ویژگی ها آب نهفته که هزار برابر چگال تر از هواست. در شناور های هیدروفیل سعی بر این است تا نیروی پسا به حداقل ممکن برسد که در نتیجه آن اتلاف نیروی پیشران کمتر می شود. بدین سان می توان گفت که هدف از ساخت شناورهای آب سُر رسیدن به یک حد وسط بین هواپیما و شناور است. هیدروفیل همچون بالک هایی در زیر شناور ها نصب هستند و باعث فاصله گرفتن بدنه اصلی شناور از آب می شوند و بدین طریق با نیروی پسا مقابله می کنند. شناورهای هیدروفیل پر قدرت معمولا دارای سه موتور متفاوت هستند که دو موتور دیزلی برای حرکت در آب با سرعت های متوسط و پایین و یک موتور پر قدرت توربین گازی برای بلند کردن شناور بر روی هیدروفیل های آن در سرعت های بالا مورد استفاده قرار میگیرند. توربین گازی این امکان را ایجاد می کنند که شناور از روی سطح آب بلند شده و به سرعت های بسیار زیاد حتی تا 100 کیلومتر در ساعت و یا بیشتر نیز برسد. کلاس اسپارویرو در ایتالیا توسط گروه Alinavi و همینطور گروهی از طراحان شرکت بوئینگ آمریکا و شاخه تحقیقات نیروی دریایی ایتالیا و برخی شرکت های ایتالیایی دیگر که سازنده هیدروفیل های تجاری هستند با الگوگیری از شناور آمریکایی Tucumcari (PGH-2) ساخته شد. شناور آمریکایی در واقع یک پیش نمونه، جهت تحقیق در زمینه شناورهای واترجت و توربینی بود. اسپارویرو در 1970 توسط نیروی دریایی ایتالیا سفارش داده شد و سرانجام در 15 ژوئیه 1974 به نیروی دریایی ایتالیا راه یافت. هفت شناور در طی سال های بعد از این کلاس وارد خدمت نیروی دریایی ایتالیا شد. Tucumcari (PGH-2) در این طرح قرار بر این شد که از پیشران توربین گازی ساخت بوئینگ استفاده شود. قایق با سرعت زیاد توربین گازی رولزرویس پروتئوس حرکت می کرد ، در حالی که موتور دیزلی با حرکت ملخ جمع شونده قایق را در سرعت های پایین حرکت می داد. بدنه و روبنا کاملاً از آلومینیوم ساخته شده بود. از آنجا که طراحی برای عملیات کوتاه برد و با سرعت بالاست کارکنان آسایشگاه و فضای راحتی در اختیار نداشتند. تسلیحات این شناور شامل دو موشک ضد کشتی Otomat در عقب و یک توپ خودکار سرشناس Oto Melara 76 در جلو بود که در نوع خود توانایی آتش بالقوه ای را به اسپارویرو می داد و از این شناور کوچک یک ابزار مهلک نظامی می ساخت که توانایی رو در رویی موثر در برابر ناو های بسیار بزرگتر و پرهزینه تر از خود را داشت. موشک کروز ضد کشتی اوتومات که در این شناور استفاده شده است، نسخه های گوناگونی دارد ولی بطور ایده ال می تواند یک کلاهک 210 کیلوگرمی را تا برد 180 کیلومتری برساند. قبل انفجار کلاهک این موشک می توانست 90 میلیمتر در زره ناو ها نفوذ کند. این موشک بطور معمول در ارتفاع 200 متری از سطح آب پرواز می کند و در کیلومتر های آخر ارتفاع را تا دو متر کاهش می دهد تا کشف آن سخت شود. رادار این موشک هم بدین شکل تا دقایق اخر قبل برخورد غیر فعال است و در کیلومتر های اخر روشن شده و به سوی هدف حرکت می کند که این امتیاز باعث می شود که ناو مقابل هشداری دریافت نکند. توپ اتوملارا بکار گرفته شده در این شناور یک توپ خودکار با کالیبر76 میلیمتری ساخت ایتالیا است که به اندازه کافی جمع و جور است و بر روی شناور های کوچک می تواند نصب شود. سرعت بالای شلیک آن و در دسترس بودن مهمات گوناگون باعث می شود تا بتواند در کوتاه برد علیه اهداف هوایی و سطحی و همینطور زمینی اقدام کند. مهمات این توپ شامل گلوله های ضد زره ، انفجاری ، مهمات فیوز مجاورتی ترکش زا و ... است که می تواند موشک های ضد کشتی را نیز هدف قرار دهد و یک دفاع ضد هوایی نسبی برای این شناور ایجاد کند. وجود قدرت آتش موثر و همینطور سرعت بالا در این شناور این امکان را ایجاد می کرد که در یک برد مناسب بسوی شناور متخاصم شلیک کرده و با سرعت تمام از برد موشک دشمن فرار کند و در صورت حمله بسویش با توپ اتوملارا از خود دفاع کند. چیزی که در آن روز ها به آن احساس جدی میشد. در نیروی دریایی ژاپن نسخه اصلاح شده کلاس اسپارویرو را به عنوان جایگزین قایق های اژدرفکن PT 11 انتخاب شد. قرار برا این بود که 11 شناور در ژاپن وارد خدمت شود اما نهایت سه شناور از این کلاس در ژاپن وارد خدمت شد که درسلاح تفاوت هایی با نسخه ایتالیایی داشتند، به طوری که چهار موشک تایپ90 جایگزین موشک های اتومات شدند و یک توپ گاتلینگ 20 میلیمتری M61 Vulcan جایگزین توپ اتوملارا شد. پیشران اصلی نسخه ژاپنی یک موتور توربین گازی جنرال الکتریک LM500 بود که 3900 کیلووات قدرت داشت. نسخه ژاپنی عملا از نسخه ی ایتالیایی نیز دارای قدرت آتش و دفاع بهتری بود. هم اکنون این شناور ها در ایتالیا و ژاپن از خدمت خارج شده اند. نسخه ژاپنی ( 1-go class ) نتیجه: این شناور ها یک ایده جذاب برای نیروی دریایی ایران در خلیج فارس و حتی در حاشیه دریای مکران و ... است که می تواند بطور جدی مورد بحث قرار گیرد. با توجه به ساخت احتمالی نسخه های توربین گازی از پیشران های موجود در ایران و ساخت موتور واترجت اعلام شده این امکان از همیشه برای ایران فراهم تر است. نویسنده: Navard ذکر نام انجمن در هر برداشت از این مطلب الزامی است. منبع: https://forum.warthunder.com/index.php?/topic/432503-sparviero-class-patrol-boat/ https://en.m.wikipedia.org/wiki/Otomat https://en.m.wikipedia.org/wiki/Sparviero-class_patrol_boat https://en.m.wikipedia.org/wiki/Hydrofoil https://www.mehrnews.com/news/4552025/ساخت-موتورهای-پیشران-واتر-جت-باقدرت-۳۵۰۰-اسب-بخار-را-آغاز-می-کنیم

پروپاگاندا ترکی در ایده ال ترین حالت در سطح بین الملل قرار داره و بخشی از پیروزی در درگیری های اخیر رو مدیون همین برتری رسانه ای و تبلیغات قوی هستند. در ادلب نتیجه چندان مطلوبی کسب نکردن ولی همین تبلیغات باعث شد تا مردم ترکیه حتی قانع به ادامه جنگ و گسترده تر شدنش بشن. اینکه مردمت ببینند به دشمن اسیب میزنی و پیروزی با توست خود یک عامل مهم. بزرگ ترین عامل بازدارنده و یا قانع کننده ادامه جنگ در حال حاضر افکار عمومی است. نمونه بارز این تفکر رو در یوگوسلاوی و برخورد ائتلاف با این کشور دیدیم. نهایت افکار عمومی نتیجه جنگ رو رقم زد. اما در مورد بایراکتار یک حقیقتی رو باید پذیرفت. با تمام تبلیغات و سر و صدای رسانه ای بخش بسیار بزرگ اسیب های وراده به بدنه ارتش ارمنستان توسط همین چند فروند پهپاد تی بی۲ رقم خورد. که البته این عمل بدون اخلال شدید نیروهای ترک امکان پذیر نبود. بخش بزرگ دیگر پیروزی رو اف ۱۶ های ترکیه رقم زدن. فقط با همان حضور باعث شدند که ارمنستان در جنگ مطیع باشد و دست به سلاح های دیگر نزند!!! با توجه به اسناد تصویری هم مشخص که بایراکتار پر رنگ ترین نقش رو داشته. در مقام های بعدی میشه هارپی و اروبیتر و اسپایک رو قرار داد. در خیلی از موارد حملات اروبیتر در ترکیب با تی بی۲ صورت می‌گرفت ولی در بین شدت حملات دیده نمیشدند. اگر درصدی از امار و ارقام اذربایجان درست باشه این به معنی فروپاشی نظامی و نابودی بخش بزرگی از تسلیحات نظامی ارمنستان خواهد بود و شاید با همین دلیل پی به کوتاه امدن های حال حاصر ارمنستان هم بشه برد. پ ن: این اماری هست با رجوع به تصاویر مستند و روزشمار جنگ جمع اوری شده. ۸۹ تانک ۲۹ زره پوش ۱۳۱ توپ ۶۱ راکت انداز ۱۵ سامانه پدافندی ۹ رادار ۱۴۳ کامیون

خلیفه حفتر https://www.google.com/search?q=خلیفه+حفتر&oq=خلیفه+ح&aqs=chrome.1.69i57j0l3.4919j0j7&client=ms-android-samsung&sourceid=chrome-mobile&ie=UTF-8 پ ن: به گفته کارشناسان نظامی خارجی ، 69.3 درصد تجهیزات نظامی ارمنستان در طی جنگ 44 روزه در قره باغ به وسیله پهپادهای TB2 بایراکتار منهدم شد. بخش بزرگ دیگر اهداف هم توسط پهپاد های تهاجمی و یا انتحاری ساخت اسرائیل و موشک اسپایک نولس مورد هدف قرار گرفتند

بر اساس ادعای اسرائیل، ارتش(IDF) در عملیات ۱۲ روزه نگهبان دیوارها در فاز تهاجم ۶۷۵ لانچر فلسطینی ها را هدف قرار داد و ۱۵۰۰ عملیات هوایی علیه غزه انجام شد. ۲۰۰ نفر از نیروهای نظامی طرف مقابل هم کشته شدند. و بیش از ۶۰ مایل از تونل های حماس معروف به مترو نابود شد(۹۶/۵کیلومتر). در مقام دفاع؛ بسوی اسرائیل ۴۳۶۰ راکت شلیک شد که ۹۰ درصد آن ها توسط گنبد آهنین هدف قرار گرفت. ۶۸۰ راکت حماس در غزه سقوط کرد و ۱۳ غیر نظامی اسرائیلی در جریان نبرد کشته شدند. (۳۶۸ راکت اصابت کردند) البته اشاره به کشته های غیر نظامی طرف مقابل نشده است. این اعداد و ارقام ادعای رسانه های اسرائیل است و مورد تایید و تکذیب نیست.

حفاظت اطلاعات امر بسیار مهمی است که نیاز به اموزش مستمر دارد و باید بند ها و تبصره های آن بروز رسانی شود. با انتشار فیلم پهپاد غزه و مشاهده چند عوارض محدود موقعیت مکانی این محل توسط تعدادی از اکانت ها مجازی بدست امده است چه برسد به سازمان های اطلاعاتی موقعیت جغرافیایی در فیلم پهپاد غزه؛ مرکز آموزش IRIAF در نزدیکی اصفهان است.

اشتباه شد. غزه منظورم بود. نیازی نیست کل متن و تصاویر رو ریپلای کنید. بفیشو پاک کنید اون قسمتی که مدنظر هست بمونه تا صفحه اینقدر پر نشه پی در پی

از موارد جذاب برای پهپاد غزه بمب های ناشناس اورده شده در تصاویر زیر است.

سلام یکی از دلایل استفاده از بالچه های انتهای بال( Wingtip device) برخواست و اوجگیری بهتر هواپیماست. این بالک ها باعث خواهند شده که به موتور ها فشار کاری کمتری وارد بشه و بال ها نقش پر رنگی در ارتفاع گیری داشته باشند که نهایت همه این ها به کاهش مصرف سوخت می انجامد. "بر اساس اعلام شرکت بوئینگ، بالچه های مورد استفاده در هواپیماهای ۷۵۷ و ۷۶۷ می توانند اشتعال سوخت را تا ۵ درصد افزایش داده و تولید گاز دی اکسید کربن را تا ۵ درصد کاهش دهند! یکی از خطوط هوایی که ۵۸ دستگاه هواپیمای ۷۶۷ را در اختیار دارد، سالانه ۵۰۰ هزار گالن در مصرف سوخت صرفه جویی خواهد نمود. " علاوه بر گفته های بالا بالک وینگلت دست طراح را باز میکند تا بال های کوچکتری طراحی کند به این علت که جریان هوای مورد نظر جهت انجام فرایند های پروازی تامین میکند. ( کمان ۲۲ از طراحی ایرودینامیک برتری برخوردار)

چندی پیش در رزمایش مشترک پدافند هوایی که در آن باور۳۷۳ هم تست شد. یک فروند پهپاد کرار با یک شی نا آشنا دیده شد. با توجه به نظرات این پد میتوانست یک پایلون سوخت یا یک پد اخلال گر و یا دکوی کشنده باشد! در رابطه با پایلون سوخت منعی نیست. در مورد پد اخلال گر با توجه به موتور مینی جت که توان کمی دارد کمی غیر محتمل بنظر می رسید. و در مورد دکو لزوم استفاده کمی جای شک داشت. اما با توجه به تصویر این شی، احتمالا پد اخلالگری با نام شهید باقری است که در حضور رئیس جمهور رونمایی شده بود(یا پدی مشابه). در واقع کرار با ایجاد یک فضای آلوده به اخلال شدید از آسمان، کار را برای پدافند هوایی از جمله سامانه باور۳۷۳ دشوارتر کرد. پ ن: این یک فرض

با توجه به این تصویر؛ شناور رودکی احتمالا بتونه ۱۸ تا قایق تندرو در همین کلاس بر روی عرشه حمل کنه. در واقع اگر تمامی سامانه ها و تسلیحات پهپادی و پدافندی و کروز برداشته بشه. این احتمالا همون ناو قایق تندرو بر سپاه هستش. چون مشخص و عیان ترین امکانات این ناو با توجه به مهندسی عرشه و سطوح شیبدار که به قسمت انتهایی و رمپ انتقال به دریاست تنها برای همین منظور میشه در نظر گرفت. تمام این ها نشان دهنده یک مهندسی جهت عملیاتی کردن تعداد زیاد قایق تندرو در منطقه دریای عمان است. با توجه به سطح نگهداری زیر عرشه که البته دسترسی به سطح اب راحت هم دارد ما به دو طبقه حمل قایق تندر و تسلیحات رو به رو هستیم.( تقریبا کمتر از ۳۶ قایق تندرو در بیشترین تعداد). البته در شرایط جنگی. احتمالا موشک های کروز و سامانه سوم خرداد جای خود را به پرتابگر های بیشتر پهپاد و البته تعداد متناسب قایق تندرو بدن. تا این دو یک حمله ترکیبی رو در قالب یک ناو گروه انجام بدن. این روش منطقی ترین استفاده ی عملیاتی از سطح بارگیر این شناور است. البته این عرشه باز و بی مانع هم کاملا برای باز بودن دست فرماندهان جهت استفاده برای همین دو منظور در نظر گرفته شده. بهتر بود که بجای سوم خرداد یک مجموعه مشابه کمند زمین پایه با دو توپ فتح و به همراه تعداد مناسب موشک اذرش برای آن در نظر گرفته میشد(ثابت) تا یک مقابله موثری در مقابله با بمب های کم قطر و مینیاتوری و موشک های کروز و... صورت میگرفت. و پدافند در برد بلند به شناور های محافظ در ناو گروه سپرده میشد. پ ن : البته خطر زبر سطحی ها به نا چار این ناو رو به سمت پناه گرفتن در یک ناو گروه سوق خواهد داد. چون هیچ چاره ای نیست.

به نام خدا تهدیداتی که باید جدی گرفت اسرائیل با انتخاب شدن جو بایدن و با نگرانی از برگشتن وی به برجام یک فرماندهی متمرکز مستقل جهت طرح ریزی حمله به تاسیسات هسته ای ایران ایجاد کرده است. نخست وزیر اسرائیل بنیامین ناتانیاهو بارها قصد خود را برای جلوگیری از دستیابی ایران به توانایی هسته ای تکرار می کند: "اسرائیل اجازه نخواهد داد ایران بمب اتمی داشته باشد." ارتش اسرائیل می گوید که این فرماندهی جدید برای جمع آوری گزینه های اطلاعاتی و عملیاتی در یک مکان و همچنین برای درک اینکه چگونه باید از سیستم های جدید تسلیحاتی مانند F-35 در صورت بروز خصومت با ایران بهره برده شود و چگونه از روابط جدید با برخی از کشورهای حاشیه خلیج فارس استفاده گردد، ضروری است. فرماندهی جدید مستقیماً مسئول تهیه نقشه های حمله علیه ایران خواهد بود. در سالهای اخیر؛ اسرائیل تقریباً 3 میلیارد دلار جهت آماده شدن برای یک حمله به ایران هزینه کرده است. جزئیات این سرمایه گذاری طبقه بندی شده و بسیار محرمانه است. امارات و بحرین جدیدا با اسراییل مذاکره کرده و نگرانی های خود را از جانب حمله احتمالی ایران گوشزد و از ایران هسته ای ابراز نگرانی کرده اند! اسراییل تصمیم دارد طی روز ها و هفته های آینده طی مذاکره با تیم بایدن از تصمیم قطعی رئیس جمهور آینده امریکا آگاه شوند تا به یک نتیجه گیری قطعی برسند. در ابتدای این ماه میلادی و رونمایی ایران از سیستم پرتابگر های سریع موشکی و باقی تسلیحات مدرن ایران در سال جاری؛ نگرانی ها در اسرائیل دو چندان شده است و شاید تصور بر این باشد که روز به روز فرصت حمله از دست می رود و کار برای این فرماندهی سخت تر می شود. لازم به ذکر است اسرائیل در سال های قبل هم علی الخصوص در دوران دولت اوباما، تصمیم به حمله داشته است و بقولی تا پای جنگ هم رفته و اما با فشار های خارجی صرف نظر کرده است. تحرکات روز های اخیر وسفر های پی در پی به تلاویو من جمله سفر تیم آمریکایی با حضور پمپئو بسیار برای ایران تهدید کننده و خطرناک است. با توجه به کینه ای که ترامپ این روز ها نسبت به ایران نشان میدهد و گویا مقصر باخت در انتخابات را ایران میداند(!!!) هیچ بعید نیست که در این هفته های باقی مانده دست به اقدامی بزند که حتی از جنون هم فراتر باشد. (تصویر از ژئوپلوتیک) در طی روزهای اخیر فعالیت غیرمتداول هواپیماهای E-6B نبرد هسته‌ای آمریکا ادامه داشته است. چند روز قبل هم٦ فروند هواپیمای فرماندهى نبرد اتمى همزمان با استعفا رئيس آژانس تسليحات اتمى آمريكا به پرواز در آمده بودند. این استعفا ها و برکناری ها در این روز ها روندی روتین به خود گرفته است. بعد از برکناری مارک اسپر وزیر دفاع دولت ترامپ و جانشینی کریستوفر مولان بجای او که در گذشته ریاست مرکز ضد تروریسم آمریکا را بر عهده داشته است بسیاری را در آمریکا به این باور رساند که هدف این اقدامات یک اقدام خطرناک تهاجمی علیه یک کشور متخاصم با امریکاست( نیویورک تایمز اشاره به ایران کرده است) دونالد ترامپ گفته است که کریس بلافاصله کار بزرگی انجام خواهد داد! خبرگزاری بلومبرگ روز سه‌شنبه خبر داد که ژنرال «جوزف کرنان» معاون وزیر دفاع در امور امنیت و اطلاعات از سمت خود کناره‌گیری کرده است. در ادامه این گزارش آمده که ۳ نفر از مقامات ارشد وزارت دفاع آمریکا از جمله دستیار وزیر دفاع در امور سیاسی، دستیار وزیر دفاع در امور امنیت و دستیار وزیر دفاع در امور اطلاعات استعفای خود را ارائه داده‌اند. خروج ناوگان آمریکا از منطقه خلیج پارس در روز های اخیر منبع: https://breakingdefense.com/2020/11/israel-launches-iran-command-talks-with-biden-team-planned/amp/?__twitter_impression=true گردآوری و ترجمه برای انجمن میلیتاری

شما میتوانید بخشی از افراد را برای همیشه گول بزنید و همینطور میتوانید همه ی افراد را بصورت موقت گول بزنید. اما هیچ وقت نمیتوانید همه مردم را برای همیشه گول بزنید. "آبراهام لینکلن"

بنظرم باید ببینیم نیروهای امریکا در کجا قرار دارند. ایا اصلا در منطقه هستند و اگر هستند در چند کیلومتری محل حادثه اند؟! در بعضی جاها خونده بودم که محل دو تصویر با هم متفاوت! یک سوال مهمی که وجود داره چه لزومی هست آمریکایی ها نیروهای احرار الشام رو مورد هدف قرار بدن!؟ احرار شام کاملا علیه نظام و در مقابل ایرانند. البته بسیاری از منابع و در گذشته خود منابع تروریست ها این پرتابه را متعلق به نیروهای دولتی میدونستند. البته همکاری گسترده روس ها و اسرائیلی ها رو نمیشه نادیده گرفت. الان مطلب فیلد مارشال میخوندم . این تصویر رو با تصویرش ترکیب کردم تا درک صحیحی بدست بیاد. فیلد گفته که وینگ بال ها هیچ شباهتی با خانواده هیرو نداره. در واقع شباهتی با نسخه های جفت بال شناخته شده نداره وگرنه بال مشابه در بین تک بال ها هست! وجود یک آنتن مشابه با آنتن موشک ۳۵۸ که البته در نسخه های خارجی نیست یا من ندیدم. در مورد تصویر بالا هم که دیشب صحبت شد. آنتن سیکر و خود سیکر در اولین استفاده از این پهپاد شباهت بسیار زیادی به موشک ۳۵۸ دارد. البته باید اینو اضافه کنم این یک مورد در نمونه خارجی دیده شده و البته نه در نسخه جفت بال!( بازم دوستان پی مطلب رو بگیرند و ببینند درست یا غلط! باید صبر کنیم تا واقعیت مشخص بشه و هر چه شبیه باشه تا سند قطعی بیرون نیاد ارزشی نداره) Hero 250

واقعا پهپادی در این کلاس چندان سلاح پیچیده ای نیست که حالا امریکا بیاد تستش کنه از این حرفا. سر شلیک قبلی میگفتن حمله از طرف نیروهای دولتی سوریه صورت گرفته! این تصویر مدنظر شما رو منم دیدم. چه بسا برای امریکا باشه. البته من فقط به وجود شباهت سیکر پهپاد با سیکر موشک ۳۵۸ اشاره کردم که واقعا هم شبیه هستند . باید کمی صبر کنیم. خلاصه هر کی زده دستش درد نکنه بنظرم باید ببینیم نیروهای امریکا در کجا قرار دارند. ایا اصلا در منطقه هستند و اگر هستند چند کیلومتری محل حادثه اند؟!

به احتمال فراوان همینطور. واقعا جنگ اذربایجان رو میبینیم صدای موتور پهپاد های انتحاری اذربایجان خودش عامل فرار نیروهای ارمنی هستش. طراحان این پهپاد خیلی هوشمندانه این ایراد رو اصلاح کردند.

سلام . من راستش کانال اپارات ندارم وگرنه حتما قرار میدادم. اما لینک تلگرام رو در استاتوس قرار دادم. میتونید در اون کانال تلگرام ببینید اجالتا

یکی از مزایایی که این پهپاد داره که در نمونه های خارجی کمتر دیده شده صدای فوق العاده کم. در واقع اصلا صدا نداره!!!! فیلمی که از برخورد این پهپاد منتشر شده این پهپاد رو نشون میده در حالی که هیچ گونه صدایی نداره. احتمالا یک نوع موتور خاص درش استفاده شده یا در مرحله اخر فقط بر اساس سیرجه و بدون پیشران عمل میکنه که در هر دو صورت عالیه چون شناسایی و عکس العمل نیروی دشمن رو کم میکنه. واقعا دست مریزاد.

به نام خدا روز گذشته پهپادی ناشناس؛ یک هویتزر M113 تروریست ها در ادلب سوریه را مورد هدف قرار داد. این پهپاد که توسط نیروهای دولتی سوریه و یا متحدینش استفاده شده در همان نگاه اول تصویر پهپاد معروف hero-400 اسرائیلی را در ذهن تداعی میکند. این اولین استفاده نیروهای محور مقاومت از این پهپاد نیست. در ماه های قبل هم تصویری از این پهپاد در محیط مجازی منتشر شد که بسیاری این پهپاد را با نیروهای ایران حاضر در سوریه مرتبط دانسته و دلایل خود را ذکر کرده اند. تصویر دومین استفاده از این پهپاد در ادلب (جهت بزرگ نمایی کلیک کنید) سیکر استفاده شده در این پهپاد شباهت های ظاهری با سیکر استفاده شده در موشک ناشناس ۳۵۸ توقیف شده از یمنی ها دارد. که این مطلب حدس ایرانی بودن این پهپاد را محتمل تر میکند. اولین بار که سخن از همچین سلاحی عنوان گردید؛ در یک مصاحبه با حضور سردار حاجی زاده فرمانده هوافضا سپاه بود. سردار حاجی زاده در آن مصاحبه گفت که روزی دلیل عدم استفاده از موشک های هدایت شونده در سوریه را از شهید سلیمانی جویا شدم. و آن شهید در مقام پاسخ گفت که برد موشک های شما زیاد است و ما نمیتوانیم از آن در نبرد های نزدیک و شهری استفاده کنیم. و در آنجا تصمیم گرفته میشود تا سلاحی توسعه یابد تا اهداف میدانی را با دقت مورد هدف قرار دهد. چه بسا این پهپاد همان سلاح مذکور باشد. قیاس سیکر موشک(پهپاد)۳۵۸ با سیکر پهپاد انتحاری ناشناس در سوریه (تصویر این مقایسه از یک توییت انگلیسی زبان برداشت شده است) همانطور که در ابتدا گفته شد این پهپاد شباهت فراوانی به پهپاد اسرائیلیHero-400 دارد. این پهپاد اسرائیلی در نسخه ارتقائی EC به برد ۴۰ کیلومتر رسیده است که میتواند ۱۲۰ دقیقه (دو ساعت) در آسمان پرواز کند و بعد از یافتن هدف با کلاهک ۱۰ کیلوگرمی خود بر روی آن شیرجه رفته و نابودش کند. این پهپاد از پرتابگر های چندتایی جعبه ای رها میشود که میتواند در یک حمله تعداد زیادی از این پهپاد ها را پرتاب کند تا به عملیات بکاو و بکش گسترده بپردازند. همچین مشخصاتی را میتوان برای پهپاد ایرانی نیز در متصور بود. Hero-400EC همچنین ایران در کنار تولید داخلی موتور های بهینه جهت استفاده در پهپاد های کوچک، از یک پهپاد با نام ثاقب هم رونمایی کرد که می تواند با برد ۱۰۰۰ کیلومتر و کلاهک ۱۵ کیلوگرمی، خود را به هدف برساند. این در حالی است که ثاقب میتوان دبوسیله جنگنده یا پهپاد مجاور هم هدایت شود. پهپاد ثاقب نزاجا نتیجه: مزیت پهپاد نسبت به موشک مشابه(برد ها ۲۰ الی ۴۰ کیلومتر) در این است که یک پهپاد میتواند دقایق طولانی به گشت زنی هوایی بپردازد که در نتیجه آن میتواند مرتب خود را با تغییرات میدان نبرد همراه سازد و علاوه بر گزارش اهداف جدید شکار را تعقیب کرده و در زمان مناسب آنرا مورد هدف قرار دهد. با وجود این پهپاد انتحاری؛ جنگ برای طرف مقابل در نبرد آتی ادلب سخت تر خواهد شد...