بسم الله الرحمن الرحیم برای بزرگنمایی بر روی تصاویر کلیک(لمس) کنید پیشگفتار: ۱- عملیات خرابکارانه پیجرها مانند هر اقدام غافلگیرانه دیگر در صحنه جنگ توانست طرف مقابل را به شوک موقت فرو ببرد. این عملیات بزرگترین ترور هدفمند تاریخ از نظر کثرت نفرات است و قطعا این اقدام پس از ماه ها نبرد فرسایشی توانست ورق جنگ را بسوی اسرائیل برگرداند. حزب الله پس این انفجار ها در مدت کوتاهی از صحنه نبرد چند جبهه ای خاورمیانه خارج گردید و نتانیاهو مدعی است که عملیات پیجر نقطه عطفی بود که منجر به سقوط دولت اسد در سوریه شد. این حمله با ظاهری ساده ولی با درون پیچیده اش، یادآور عملیات پیش دستانه اسرائیل بر علیه نیروهای هوایی عربی از جمله مصر در نبرد سال ۱۹۶۷ است که توان هوایی خود را بدون استفاده در جنگ و بر روی زمین از دست دادند. آنچه در روز های اول تشدید جنگ در لبنان برای حزب الله رخ داد گویای همین مطلب است. حزب الله با از دست دادن نیروهای نخبه خود بخش بزرگی از توان تهاجمی و تدافعی خود را غیر قابل استفاده دید. ۲- در نوشته زیر از منابع خارجی استفاده شده و قابل انتظار است که تحلیل هایی ناخوشایند در این بین موجود باشد . ۳- هر مطلبی ممکن است دارای ایرادات و نواقصی باشد، در صورت مشاهده هر نقص و کاستی بنده را در تکمیل این مطلب یاری بفرمایید. حزب الله لبنان در سال 1982 توسط روحانیون شیعه این کشور به منظور مقابله با تهاجم اسرائیل تأسیس شد و در سال های بعد نقش کلیدی در آزاد سازی لبنان از اشغال اسرائیل بازی کرد. در دهه ی 2000 برخورد های متعددی بین حزب الله و اسرائیل رخ داد و در نهایت نبرد معروف سال ۲۰۰۶ (تموز) باعث ایجاد یک دوره طولانی صلح بین اسرائیل و حزب الله شد. هر دو طرف در طی سال های بعد از هر گونه درگیری اجتناب میکردند و رسانه ها جنگ بعدی حزب الله و اسرائیل را چیزی شبیه آخر الزمان توصیف می کردند. مدت کوتاهی پس از شروع جنگ ما بین اسرائیل و حماس پس از حوادث هفتم اکتبر 2023، حزب الله به منظور همبستگی با فلسطینیان وارد درگیری محدود در مناطق مرزی با اسرائیل شد. سیر تحولات به سرعت به برخورد های شدید مرزی کشید و بر شمال اسرائیل و جنوب لبنان و بلندی‌های جولان تأثیر گذاشت. حزب الله گفت هدفش فشار بر اسرائیل است تا آن ها را وادار به آتش بسی کند که به نسل کشی غزه را پایان دهد. حزب‌الله پیشنهاد کرد که اگر در غزه بس بر قرار شود آن ها نیز سریعا به درگیری ها خاتمه خواهند داد‌ اما این اتفاق هرگز رخ نداد و تا تشدید درگیری ها در لبنان نزدیک به ۴۰هزار غیر نظامی فلسطینی در غزه کشته شدند که حداقل نیمی از آن ها زنان و کودکان بودند. از 8 اکتبر 2023 تا 20 سپتامبر 2024، حزب الله 1900 عملیات فرامرزی انجام داد و اسرائیل هم در پاسخ 8300 حمله علیه حزب الله انجام داد. تا اینجای این درگیری ها 564 نفر در لبنان کشته شدند که 133 نفر آنها غیرنظامی بودند و 52 نفر هم در اسرائیل کشته شدند که گفته میشود 27 نفر آنها غیرنظامی بودند و شهروندان در دو طرف مرز هم بطور گسترده آواره شده و خسارت قابل توجهی به زیرساخت های غیرنظامی وارد گردید. در تاریخ 10 سپتامبر، وزیر دفاع وقت اسرائیل، یوآو گالانت، گفت که اسرائیل تمرکز خود را از غزه به مرز شمالی تغییر داده است. آژانس امنیت داخلی اسرائیل، شین بت، اعلام کرد که توطئه حزب الله برای ترور یک مقام ارشد سابق دفاعی با استفاده از یک وسیله انفجاری را خنثی کرده است و همینطور کشته شدن تعدادی کودک دروزی اسرائیلی در زمین فوتبالی در مجدل الشمس، شرایط تبلیغاتی مناسب را برای گسترش یک جنگ فراگیر در لبنان توسط دولت اسرائیل را فراهم کرد. یک روز قبل از تشدید درگیری ها آموس هوخشتاین، فرستاده ویژه دولت بایدن به اسرائیل و بنیامین نتانیاهو هشدار داد تا جنگ در لبنان را تشدید نکنند‌. یوآو گالانت، وزیر دفاع اسرائیل به لوید آستین، وزیر دفاع آمریکا اطلاع داد که عملیاتی در لبنان برنامه ریزی شده است. این عملیات چیزی نبود جز انفجار پیجر ها و بیسیم های واکی تاکی که روز های بعد در ۱۷ و ۱۸ سپتامبر منفجر شدند. روز اول: انفجار پیجر ها در 17 سپتامبر 2024 حدود ساعت 15:30 به وقت محلی، پیجرهای اعضا و افراد مرتبط با حزب الله در سراسر لبنان و سوریه به طور غافلگیرانه در حمله ای به ظاهر هدفمند و همزمان منفجر شدند که به سبب آن بسیاری کشته و مجروح گردیدند. به گفته وزارت بهداشت لبنان، اکثریت قریب به اتفاق کسانی که به اورژانس مراجعه کردند، لباس غیرنظامی داشتند و وابستگی آنها به حزب الله نامشخص بود. صدمات صورت و چشم شایع‌ترین اثر انفجارها بود و به گفته تریسی چامون، پیجرها صدایی را منتشر می‌کردند تا کاربران را تشویق کنند که دستگاه‌ها را بلند کرده و جلوی سرشان بگیرند تا به اطلاعیه ظاهراً فوری نگاهی بیاندازید. گزارش‌های دیگر می‌گویند که دستگاه می‌لرزد و یک پیام خطا را روی صفحه، نمایش می‌دهد و تنها زمانی منفجر می‌شود که کاربر دکمه‌ای را برای پاک کردن خطا فشار دهد و این شانس این را افزایش می‌دهد که اپراتور آن را با دو دست نگه دارد. مجتبی امانی، سفیر ایران در لبنان شهادت داد که قبل انفجار یک «بوق ویژه» به صدا درآمد و پس از آن متن «شما پیام مهمی دارید» روی صفحه پیجر به نمایش درآمد و انفجار با فشار دادن یک دکمه برای خواندن آن رخ می داد. امانی یک چشم خود را از دست داد و چشم دیگرش به شدت آسیب دید. دو نفر از کارکنان سفارت ایران نیز در این حادثه مجروح شدند. انفجارها در چندین منطقه که حزب‌الله در آن ها حضور پررنگی دارد، از جمله ضاحیه در بیروت گزارش شدند. در جنوب لبنان؛ و دره بقاع در نزدیکی مرز سوریه و همچنین انفجارهایی در دمشق و اطراف آن گزارش شد. بر اساس گزارش‌ها، انفجارها تا 30 دقیقه پس از انفجارهای اولیه هم ادامه یافت و هرج و مرج را تشدید کرد. شاهدان گزارش دادند که افراد متعددی را با زخم و خونریزی پس از انفجارها مشاهده کردند. در یک نمونه، انفجاری در داخل جیب شلوار مردی که بیرون مغازه ایستاده بود، رخ داد. عکس‌ها و فیلم‌هایی که از حومه جنوبی بیروت در رسانه‌های اجتماعی و رسانه‌های محلی پخش می‌شوند، افرادی را نشان می‌دهند که روی زمین دراز کشیده‌اند و دست‌ها یا نزدیک جیب‌هایشان جراحت دارد. و شاید چیزی که عموم تصاویر به چشم می آید مردمی هستند که مات و مبهوت در حال تماشای قربانیان هستند و در اکثر مواقع حتی واهمه دارند به آن افراد که به کمک نیاز دارد نزدیک شوند و دقیقا نمی‌دانند چه در حال رخ دادن است. حاوی تصاویر دلخراش است که ممکن است برای کسی مناسب نباشد. روز دوم: انفجار واکی تاکی ها در حدود ساعت 17:00 به وقت محلی روز 18 سپتامبر، حدود 24 ساعت پس از حمله اولیه، موج دوم انفجارها به وقوع پیوست که بیسیم ها دستی حزب الله را هدف قرار می داد. انفجارهایی در بیروت، دره بقاع و جنوب لبنان گزارش شد. این انفجارها همچنین باعث آتش سوزی در حداقل دو خانه شد. انفجارهای دیگر در مراسم تشییع جنازه سه عضو حزب الله و یک کودک که در انفجارهای روز قبل کشته شده بودند در بیروت رخ داد. دفاع مدنی لبنان گفت که آتش سوزی در حداقل 71 خانه و مغازه، از جمله یک فروشگاه باتری لیتیومی در مجدل سلم، و همچنین 15 خودرو و تعداد زیادی موتورسیکلت رخ داده است. دستگاه های منفجر شده از نوع بیسیم واکی تاکی مدل Icom IC-V82 گزارش شدند که توسط حزب الله استفاده می شد. ساخت مدل IC-V82 در سال 2014 متوقف شد و شرکت آیکام ژاپنی (Icom) قبلاً یک هشدار در مورد بیسیم تقلبی از جمله IC-V82 صادر کرده بود. این شرکت در 19 سپتامبر گفت که در حال انجام تحقیقاتی است و دو روز بعد اعلام کرد که بسیار بعید است که این بیسیم ها متعلق به آنها باشد و احتمال تقلبی بودن آن ها را قوی دانست. گزارش هایی هم از انفجار دستگاه‌های الکترونیکی دیگر نیز در این روز گزارش شده است، اگرچه هنوز مشخص نیست که آیا این دستگاه‌ها در اثر انفجارهای دیگر آتش گرفته‌اند یا خود به خود منفجر شده‌اند. استفاده از پیجر در اواخر قرن بیستم امری رایج بود، بیشتر آن ها با باتری های با عمری کم یا حتی یکبار مصرف کار میکردند و بیشتر هدف از کار با آن ها این بود که به کاربر اطلاع دهد که در یک محلی حاضر شود یا اینکه با فلان شخصی تماس بگیرد. پیجرها به تدریج با تلفن های همراه جایگزین شدند و تنها برخی مشاغل خاص با توجه به نیاز های شغلی به استفاده از آن ادامه دادند. اعضای حزب‌الله سال‌ها قبل از 7 اکتبر هم از پیجرها استفاده می‌کردند، اما هفت ماه قبل از انفجار پیجر ها، سید حسن نصرالله، به اعضای این گروه گفت که به جای تلفن‌های همراه از پیجر استفاده کنند و ادعا کرد که اسرائیل به شبکه تلفن همراه آنها نفوذ کرده است. در نتیجه حزب الله بطور گسترده به استفاده از پیجر بعنوان وسیله ای جایگزین و نسبتا امن در بحث شنود روی آورد. رئیس موساد بعد ها گفت که ۵۰۰ دستگاه اول پیجرها تنها چند هفته قبل از عملیات ۷ اکتبر به حزب الله تحویل داده شد. حزب الله حدود پنج ماه قبل از انفجارها، عموم پیجرهای آلوده را وارد خدمت کرد. اسکای نیوز به نقل از مقامات امنیتی لبنان ادعا کرد که حزب الله 5000 دستگاه از این پیجر ها را سفارش داده است. همچنین اسرائیل اعلام کرد که بیش از 16000 دستگاه واکی تاکی آلوده به حزب الله فروخته است! اما این روش ترور اولین بار نبود که توسط اسرائیل به کار گرفته می‌شد. آن ها در سال ۱۹۹۶ نیز توانسته بودند یحیی عیاش یکی از فرماندهان شاخه راکتی حماس را به وسیله انفجار مواد پنهان شده در وسایل ارتباطی ترور کنند. همچنین سوابق خرابکاری با مواد ریز انفجاری در صنایع هسته ایران نیز وجود دارد. در نتیجه موساد با توجه به تجربه مثبت از سال 2015، شروع به ارسال واکی تاکی‌های آلوده به لبنان کرد که مخفیانه به اسرائیل اجازه می‌داد ارتباطات حزب‌الله را زیر نظر داشته باشند و در عین حال با فرا رسیدن روز موعود بتواند آن ها را منفجر کند. اسرائیل به مدت 9 سال استفاده از بیسیم ها را به کاربری نظارت و شنود محدود کرد. اما با پخش کردن گسترده پیجرهای آلوده در بین نیروهای حزب الله و نیاز به وارد کردن ضربه فوری به حزب الله، شرایطی ایجاب کرد که برگ پیجری زودتر رو شود و با لو رفتن خرابکاری در وسایل ارتباطی، قطعاً حزب الله به دیگر ابزارهای ارتباطی خود نیز شک می‌کرد در نتیجه روز بعد واکی تاکی‌ها نیز به سرنوشت پیجرها دچار شدند و این در حالی بود که واکی تاکی ها نتوانستند آنچه از آن ها انتظار می‌رفت را بر آورده کنند. پیجرها از مدل AR924 شرکت تایوانی گلد آپولو (Gold Apollo) بودند که بر روی کاغذ به خوبی تا مدت های طولانی شارژ خود را حفظ میکردند و با یک کابل USB نیز شارژ می شدند. این همان چیزی بود که حزب الله میخواست و به آن نیاز داشت. این مدل در تایوان و ایالات متحده برای فروش در دسترس نبود و هیچ صادرات مستقیمی از پیجرهای ساخته شده توسط گلد آپولو از تایوان به لبنان در آن دوره ثبت نشد. بدین ترتیب صادرات بصورت غیر مستقیم و از طریق اشخاص ثالث و بازار سیاه صورت گرفت. شرکت گلد آپولو ساخت پیجرها را تکذیب کرد و توضیح داد که آنها توسط شرکت واسطه BAC که در بوداپست مستقر است فروخته شدند که قرارداد ما بین آن ها با شرکت اصلی برای سه سال پیش است. وینگ کوانگ بنیانگذار گلد اپولو گفت که پرداخت های BAC بسیار عجیب بود و منشا آنها به خاورمیانه می رسید. پلیس تایوان تحقیقاتی را در مورد دخالت گلد آپولو در این عملیات آغاز کرد، چهار مکان را در شهر تایپه جستجو و از دو نفر نیز بازجویی شد. رسانه آلمانی DW از آدرس رسمی شرکت BAC در بوداپست بازدید کرد اما تنها یک برگه کاغذ روی در با نام شرکت پیدا کرد و زنگ در پاسخ داده نشد. گفته میشود که حداقل دو شرکت واسطه دیگر هم بخشی از یک پوشش بودند که تلاش میکردند ارتباط خود را با افسران اطلاعاتی اسرائیل پنهان کنند. مدیر عامل BAC گفت که آنها تنها واسطه اند و در ساخت این دستگاه ها دخالتی نداشتند اما همکاری با شرکت گلد اپولو را تایید کرد. چندی بعد سخنگوی دولت مجارستان، زولتان کواچ گفت که شرکت BAC تنها یک واسطه تجاری است که در آن هیچ مدیری ثبت نشده و هیچ فردی در آن فعالیت ندارد و آدرس ها اعلامی آن هرگز در مجارستان نبوده اند. به گفته منابع لبنانی و عکس های موجود، یک ورقه نازک مربعی با سه الی شش گرم ماده منفجره پتن (PETN) بین دو سلول باتری قرار داشت. فضای بین این دو سلول در عکس ها دیده نمی شود، اما توسط نواری از مواد انفجار قوی پر شده بودند. عکس ها نشان می دهند که این باتری مانند یک ساندویچ سه لایه، در یک پوشش پلاستیکی مشکی قرار دارد و در یک محفظه فلزی به اندازه یک جعبه کبریت محصور است. بدین طریق کسی به آن ذره ای هم شک نمیکرد و شمایل آن دقیقا مشابه دیگر باتری های مورد استفاده در بازار بود. دو کارشناس بمب مدعی شدند که این مونتاژی غیرعادی است، زیرا برای یک چاشنی استاندارد، معمولاً یک قطعه فلزی کوچک باید وجود داشته باشد. عدم وجود هر گونه فلز، باعث میشد که این بمب کوچک با اشعه ایکس شناسایی نشود. پس از دریافت پیجرها در ماه فوریه، حزب الله برای احتیاط تحقیقاتی را در جهت کشف احتمالی مواد منفجره در این خرید جدید انجام داد. دو فرد مطلع در این رابطه گفتند که پیجرها از اسکنرهای امنیتی فرودگاه گذرانده شدند تا ببینند که آیا آلارم ایجاد می شود یا خیر، اما چیز مشکوکی دیده نشد. هر پیجر احتمالاً برای ایجاد جرقه در بسته باتری و برای فعال کردن مواد منفجره پتن تنظیم شده بودند. از آنجایی که مواد منفجره و بسته بندی حدود یک سوم حجم را اشغال میکرد، در نتیجه بسته باتری کسری از قدرت مطابق با وزن 35 گرمی خود را داشت. پل کریستنسن، کارشناس باتری‌های لیتیومی در دانشگاه نیوکاسل بریتانیا می‌گوید: مقدار قابل‌توجهی از جرم نامشخص در این بین وجود دارد. این چیزی است که در صورت وجود یک کارشناس در بین کنترل کننده های حزب الله میتوانست سرنخی مهم برای کشف بسته بمب درون باتری باشد. بعد ها حزب الله متوجه شد که باتری سریعتر از حد انتظار تخلیه می شود. با این حال، به نظر نمی‌رسید که این موضوع مشکل امنیتی جدی باشد و در نتیجه آن ها تا ساعت‌ها قبل از حمله، همچنان پیجرهایی را به اعضای خود تحویل می‌دادند. هر چند از بیرون، منبع انرژی پیجر شبیه یک بسته باتری استاندارد لیتیومی است که در هزاران کالای الکترونیکی دیگر نیز مصرف می شود اما باتری، با برچسب LI-BT783 یک مشکل بزرگ داشت. این باتری هم مانند خود پیجر، در بازار وجود خارجی نداشت. بنابراین عوامل اسرائیل از ابتدا یک پیش زمینه برای باتری در کنار خود پیجر ایجاد کردند. یک افسر سابق اطلاعاتی اسرائیل گفته است که حزب الله، رویه های بررسی خرید پیگیرانه ای برای اجناس خریداری شده دارد. طبق گفته ها این رخنه در فروش قطعات تجاری نزدیک به ده سال برای اسرائیل زمان برده است. اسرائیل برای پیجرها، ماموران حزب الله را به خرید مدلی مخصوص، AR-924، تحت پوشش عنوان تجاری تایوانی و معروف گلد آپولو فریب دادند. گفته میشود شرکت ساختگی تحت رهبری موساد مدام قیمت پیجر ها را پایین می آورد تا در نهایت قیمت پایین و امکانات زیاد حزب الله را متقاعد به خرید کند. موساد برای این منظور محیط وب را پر از ویدیو های تبلیغاتی جعلی کرد، از طرفی این پیجر ها مشتریانی غیر از حزب الله را نیز به خود جلب کرد اما موساد به این مشتریان قیمت های نامناسب پیشنهاد میداد و آن ها را منصرف میکرد. دو مامور اطلاعاتی ارشد اسرائیل که اخیراً بازنشسته شده‌اند، جزئیاتی را درباره عملیات مخفی مرگباری که سال‌ها اجرای آن طول کشید فاش کردند. یکی از آنها گفت تأثیر روانی این حمله بر رهبر حزب الله، سید حسن نصرالله، که به گفته او شاهد منفجر کردن عوامل عملیاتی در کنار خود بود را "نقطه عطف جنگ" دانست. ( ادعا میشود در این عملیات نزدیک به ۳۰۰۰ عضو کلیدی حزب الله از میدان رزم خارج شدند آن هم در شرایطی که نیاز مبرم به آن ها احساس میشد! مشخص است که حذف این تعداد افسر یا نیروی زبده چه ضربه ای میتواند به یک نیروی چند ده هزار نفری بزند) این دو مامور بازنشسته در برنامه ۶۰ دقیقه شبکه CBS حضور پیدا کرده و به زبان انگلیسی صحبت کردند. آنها در این برنامه با نقاب حضور یافتند و با صداهای تغییر یافته صحبت می کردند تا هویت خود را پنهان کنند. یکی از ماموران گفت که این عملیات 10 سال پیش با استفاده از دستگاه های واکی تاکی مملو از مواد منفجره آغاز شد، که حزب الله متوجه نشد که آنها را از اسرائیل خریداری میکند. افسری که «مایکل» نام داشت، گفت: «ما یک دنیای خیالی برای حزب الله ایجاد کرده بودیم. افسر دوم گفت، فاز دوم این طرح، با استفاده از پیجرهای بمب گذاری شده، در سال 2022 پس از اینکه آژانس اطلاعاتی موساد اسرائیل متوجه شد که حزب الله از یک شرکت مستقر در تایوان میخواهد پیجر بخرد، آغاز گردید. پیجرها باید کمی بزرگتر می شدند تا مواد منفجره پنهان شده در داخل آن قرار گیرند. آنها چندین بار روی آدمک‌ها آزمایش شدند تا مقدار مناسبی از مواد منفجره را بیابند که فقط به جنگجوی حزب‌الله آسیب می‌رساند و نه هر فرد دیگری را که در نزدیکی آن بود. موساد همچنین آهنگ‌های زنگ متعددی را آزمایش کرد تا یکی را بیابد که به اندازه کافی فوری به نظر می‌رسید تا اپراتور را وادار کند که پیجر را از جیب خود بیرون بیاورد. عامل دوم که «گابریل» نام داشت، گفت که دو هفته طول کشید تا حزب‌الله متقاعد شود که به پیجری سنگین‌تر روی بیاورد. نقش تبلیغات نادرست در یوتیوب پر رنگ بود که دستگاه‌ها را ضد گرد و غبار، ضد آب، و با عمر باتری طولانی‌تر معرفی می‌کرد. ( تاثیر شبکه های اجتماعی در یک عملیات جاسوسی اهمیت خود را در اینجا نشان میدهد. موساد پست های تقلبی متعددی را برای تبلیغ این پیجر ها ایجاد کرد تا آن کسی که در لبنان به دنبال پیجر بود کاملا متقاعد کند که این پیجر با قابلیت ها بهتر و هم ارزانتر و هم با کیفیت تر از نسخه ایرانی است!) گابریل به ساخت شرکت های ساختگی در پوشش شرکت های معروف بدون آنکه کسی اطلاع داشته باشد را اعتراف کرد و این حقه را با یک فیلم روانشناختی در سال 1998، در مورد مردی مقایسه کرد که هیچ اطلاعی ندارد از این که در دنیایی دروغین زندگی می کند و خانواده و دوستان او بازیگرانی هستند که به آن ها پول پرداخت می شوند. گابریل گفت: وقتی از ما خرید می‌کنند، هیچ سرنخی ندارند که از موساد خرید می‌کنند. ما کارگردان یک ترومن شو هستیم همه چیز در پشت صحنه توسط ما کنترل میشود. برای حزب الله همه چیز عادی بود. تاجرین، بازاریابی، مهندسان، نمایشگاه و همه چیز طبیعی بود. مایکل در ادامه گفت که موساد مجموعه ای باورنکردنی برای ایجاد شرکت های خارجی بدون ارتباطی قابل ردیابی با اسرائیل دارد. ما جهانی ساختگی می سازیم. ما فیلمنامه می‌نویسیم، ما کارگردان هستیم، ما تهیه‌کننده هستیم، ما بازیگران اصلی هستیم و دنیا صحنه اجرای ماست. ( البته این مطلب تنها به موساد خلاصه نمی‌شود. بسیاری از شرکت های بزرگ دنیا ریشه یهودی دارند و قابل انتظار است که در چنین زمانی که کار برای اسرائیل بیخ پیدا میکند به داد آن برسند. با این حال داشتن چنین جهان خیالی یک امر بدیهی در یک سازمان اطلاعاتی است و این دو مامور کمی اغراق میکنند). زمانی که اسرائیل حمله را آغاز کرد، پیجرها شروع به بوق زدن کردند و بر روی صفحه نمایش پیامی دیده می‌شد که برای دیدن آن باید دو دکمه را به طور همزمان فشار دهند، عملی که ظاهراً هدف از آن حصول اطمینان از قرار گرفتن هر دو دست فرد بر روی دستگاه هنگام انفجار بود. گابریل گفت، حتی اگر فرد نتواند دکمه ها را فشار دهد، دستگاه ها منفجر می شدند. چیزی که در انفجار بعضی پیجر ها در ناحیه کمر و پهلو کاربران ثابت شد. روز بعد، موساد بیسیم های واکی تاکی را منفجر کرد. گابریل گفت که هدف بیش از اینکه کشتن مبارزان حزب الله باشد، ارسال یک پیام است. (مشخصا واکی تاکی ها هدف اصلی علمیات بودند با این حال واکی تاکی بعنوان یک بیسیم تجاری قرار بود در یک شرایط فراگیر استفاده شود و بدون آغاز نبرد اصلی همچین چیزی امکان پذیر نبود اما پیجر چیزی بود که حزب الله برای آگاه سازی مرحله بعدی یک درگیری و جمع آوری این نیرو ها به اعضای خود تحویل داد. گزارش هایی وجود دارد که یک یا دو فرمانده میدانی حزب الله از این خرابکاری اسرائیل در تجهیزات ارتباطی آگاه شدند که البته این افراد هم توسط اسرائیل بمباران می شوند و خبر مهم و فوری خود را نمی‌توانند به مقامات بالاتر حزب الله برسانند! ضعف اطلاعاتی تا آنجا پیش رفت که حتی اسرائیل می‌دانست چه کسی ممکن است در این عملیات سنگ اندازی کند. البته این دو نفر با فدا شدن کار خود را کردند و عملیات زودتر از موعد رخ داد و گرنه سطح فاجعه عملیات پیجر ها و واکی تاکی ها بسیار بدتر از این می‌توانست باشد) او گفت: اگر کسی کشته شد که هیچ، اما اگر زخمی شد، باید او را به بیمارستان ببرید، از او مراقبت کنید. باید پول خرج کرده و تلاش کنید. و آن افراد بدون دست و چشم یادآورانی هستند که در لبنان راه می‌روند و می‌گویند «با اسرائیل درگیر نشوید!» وی تاکید کرد که رهبر کهنه کار حزب الله شاهد انفجار پیجرها و مجروح شدن افرادی بود که دقیقاً در کنار او و در پناهگاهش بودند. سید حسن نصرالله وقتی عملیات پیجر ها را انجام دادیم، درست در کنارش داخل پناهگاه چند نفر پیجر داشتند که پیام را دریافت می‌کردند و با چشمان خودش، حزب را در حال فرو ریختن دید. گابریل در پاسخ به این سوال که از کجا این را می داند، گفت: این یک شایعه قوی است. گابریل گفت: دو روز پس از حمله، نصرالله سخنرانی کرد. اگر به چشمان او نگاه کنید، او شکست خورده بود. و نیروهایش در آن سخنرانی به او نگاه می کردند. و تنها یک رهبر مغلوب را دیدند. در روزهای پس از حمله، نیروی هوایی اسرائیل به اهدافی در سراسر لبنان حمله کرد و هزاران نفر را کشت. سید حسن نصرالله هم زمانی که اسرائیل پناهگاهش را بمباران کرد ترور شد. در نوامبر، جنگ بین اسرائیل و حزب الله، که جبهه ای متحد در حمایت از حماس بود پایان یافت. مایکل گفت که روز بعد از انفجارهای پیجر، مردم لبنان از ترس منفجر شدن کولر گازی خود، می ترسیدند که آنها را روشن کنند. ترس بزرگی ایجاد شده بود. می‌خواهیم آنها احساس آسیب‌پذیری کنند، که البته واقعا هم آسیب پذیر هستند. ما نمی‌توانیم دوباره از پیجرها استفاده کنیم زیرا قبلاً این کار را انجام داده‌ایم. ما از قبل به سوی پروژه بعدی رفته‌ایم. و آنها باید به تلاش برای حدس زدن آن چیز بعدی ادامه دهند.(توجه شود که تمام واکنش های اسرائیل پس از این حملات و تا همین لحظه بر گسترش ترس و استفاده ابزاری از این ترس در اعمال اراده خود بوده است) نتیجه گیری: اول: اسرائیلی‌ها به‌طور کامل زنجیره تامین حزب‌الله را ترسیم کردند. دوم: آنها یک وسیله انفجاری ویژه را اختراع کردند که به اندازه کافی کوچک بود که بتوان آن را در داخل یک دستگاه ارتباطی دستی قرار داد، آنقدر پیچیده بود که از راه دور فعال شود، به اندازه کافی بزرگ بود که آسیب واقعی وارد کند، و در عین حال نه آنقدر غیر طبیعی، از نظر فیزیکی یا الکترونیکی که توجه را به خود جلب کند. سوم: اسرائیلی‌ها خود را به یک زنجیره‌ای به اندازه کافی بزرگ در شبکه تدارکات حزب‌الله تبدیل کردند تا کنترل فیزیکی دستگاه‌ها را در دست بگیرند و آنها را آلوده کنند. چهارم: آنها عملیات را به طور همزمان و در یک منطقه جغرافیایی بسیار گسترده فعال کردند.(عملیات از سال ها قبل و در سطح بین المللی شروع شد) پنجم: اگر هر یک از این مراحل فرعی خراب می شد، عملیات به طور کلی متوقف می گردید. ششم: عملیات بیپجر ها اولین کشتار هدفمند جمعی در تاریخ است. هر یک از هزاران نفری که کشته یا مجروح شده بودند به صورت جداگانه انتخاب شده و در همان لحظه مورد اصابت قرار گرفتند. نبوغ بزرگ عملیات این است که اسرائیلی ها برای انتخاب اهداف خود به حزب الله متکی بودند. در حقیقت حزب الله خودش شخصیت های مهم را گلچین کرد و این پیجر ها را به آن ها داد که حتی در بین آن ها سفیر ایران و از نیز حضور داشت. هفتم: اسرائیل نشان داد که درک عمیقی از حزب الله دارد و اقدامات بعدی آن ها را بطور دقیق پیش‌بینی می‌کند و برای استفاده از آن در زمان مناسب طرح ها و ابزار هایی را فراهم می‌کند. گردآورنده: Navard هر گونه برداشت از این مطلب با ذکر نام نویسنده و سایت بلامانع است. منبع ۱ منبع ۲ منبع ۳

در یک تاپیک دیگه این موضوع رو مطرح کردم که چین بزرگترین سهامدار اکثر صنایع نفتی در کشور های عربی منطقه است و تا حد امکان باید از آسیب زدن به منافع یک کشور دوست اجتناب کرد. اما میشود طور دیگری هم نگاه کرد. این کشور در صنایع نظامی عربستان علی الخصوص موشک های بالستیک دوربرد و ... حضور دارد که برای ما تهدید بزرگی است. آن ها می توانستند در صنایع نفت ایران سرمایه گذاری کنند که کشوری دوست برایشان بود اما ترجیح دادند که فشار آمریکا را تحمل نکنند و بروند از مستعمرات غرب در چند کیلومتری آن طرف تر سرمایه گذاری کنند. در اسرائیل سرمایه گذاری عظیمی کرده اند که خودش بحث مفصلی است. اگر این سال ها چین می خواست به ایران کمی کمک کند وضعیت اقتصادی میتوانست بهتر از الان باشد. آن ها برای امنیت و تهدیدات پیش روی ما و حق مالکیت ایران اهمیتی قائل نیستند. مارا گوشه رینگ تنها گذاشتند تا با آمریکا مقابله کنیم. لطف شان خرید نفت است که آن هم با شرط و شروطه ها بود. گسترش و مثبت بودن روابط با چین خوب است اما نه به این شکلی که دست مارا در دفاع همه جانبه و حفظ منافع مان ببندد. هر پاسخ نظامی هم باید مرحله به مرحله باشد و نباید بی گدار به آب زد و کسی را راحت به صف دشمنان اضافه کنیم. چین قوی و دوست ، مانند همین روز ها میتواند در برخی موارد کمک کند اما اینکه ما نگران باشیم که اگر روزی چین ضعیف شود ما در مقابل آمریکا تنها میشویم درست نیست. تمام این سال ها تنها بودیم و آن ها به یکدیگر تا همین چندی پیش می‌گفتند شرکا! قدرت واحدی به اسم چین در صورت غفلت همان قدر میتواند خطر باشد که آمریکا بعنوان ابر قدرت واحد خطر است. بعید می‌دونم هر کدام این ها ایران مستقل و قوی در قلب هارتلند را تحمل کنند.

هواپیما DC-130 حاصل تغییراتی بر روی هرکولس در آمریکا بود تا بتواند نقش رله هوایی را برای پهپاد ها بازی کند و برد پهپاد ها افزایش پیدا کند. چهار پهپاد مستقیما توسط این هواپیما حمل میشد و ۱۶ پهپاد هم میشد از این طریق بطور همزمان هدایت کرد. در ورژن آمریکایی در هر پرتاب آنقدر به هرکولس و سازه اش فشار می آمد که هواپیما با فاصله زمانی کم وارد دوره اورهال میشدند. خود پهپاد هم در هر بار استفاده باید وارد دوره تعمیرات و بازبینی میشد. در شرایط جنگی برای بازیابی نیاز به بالگرد های سنگین بود و در نتیجه آنقدر هزینه ی این روش بالا بود که آمریکا قیدش را زد.

آمریکا و اسرائیل میدانند هر چقدر حوثی ها و انصار الله رو ضعیف کنند این کشور بیشتر به سمت پرتگاه سقوط حرکت می‌کند. یک شیعه حوثی هم از نگاه آن ها در یمن یک دشمن است که ممکن است در مقابل آن ها بایستد. آنقدر یمن را میزنند و آنقدر از آنهارا میکشند تا در نهایت راه را برای دولت خودخوانده یمن که تحت حمایت کشورهای عربی هستند باز کنند. همان سناریویی که برای سوریه چیدن. آمریکا و اسرائیل تمام عوامل خودشان رو بحرکت درآوردن و این خود به معنی جدیت امر جاری در خاورمیانه هستش. تروریست ها و خودشان و دولت های دست نشانده در طرف دیگر همه بصورت موازی نهایت فشار را دارند به جریان های مقاومت می آورند.

مقایسه تعداد خبرنگاران کشته شده در جنگ غزه با دیگر جنگ های معاصر

یک فرمانده مغلوب در سرتاسر تاریخ دو راه پیشرو داشت. یا باید تا آخرین نفر خودش و سپاهش کشته می‌شدند و یا اینکه عقب نشینی تاکتیکی در پیش می‌گرفت و خودش را بازیابی میکرد و منتظر فرصتی برای پیروزی می نشست. مثال معروف این موضوع در نبرد معروف سه پادشاهی دیده شد. جایی که لیوبی خود را یارای مقاومت در برابر سپاه امپراطوری ندید و دست به عقب نشینی گسترده زد و حتی در این راه همسرش رو جا گذاشت. وی با رقبای قبلی دست دوستی داد و مدتی پناهنده آن ها شد و در نهایت در صخره سرخ با اتحاد جنوب ضربه کاری به نیروهای ساسائو زد. حزب الله ضربات مهیبی در جنگ اخیر خورد و قطعا تاوانی خواهد داشت. حزب الله می‌توانست گزینه اول را انتخاب کند و تا آخرین نفر فدا شوند ولی ترجیح فرماندهان آن ها و قطعا ایران خودمان بر این بود که حزب الله باقی بماند. حزب الله بازیابی پیدا کند. اشتباهات گذشته اصلاح شود. عملیات پیجرها که دارم تاپیکی هم در موردش می‌نویسم و عملیات های ترور گسترده چیزی نیست که بشود ازش ساده گذشت .حزب الله همچین فجایعی رو تجربه کرد. بخش نتیجه گیری مقاله پیجر ها رو که بزودی قرار میدم میزارم تا عمق بحران را ببینیم: این یکی از مار هایی بود که اسرائیل در این نبرد در آستین پرورش داده بود و مطمئنا چنین چیزهایی در تعداد بیشتر برای ما کنار گذاشته. حزب الله در همین عملیات گریم بیپر که شامل پیجر و واکی تاکی ها بود نزدیک به سه هزار فرمانده و نیروی زبده گلچین شده خود را از دست داد. این ها عموما فرماندهان دسته و رده های مختلف حزب الله بودند. یعنی خود حزب الله با دست های خودش بهترین را گلچین کرد و آن ها حذف شدند. بخش دیگری از نیروهای زبده و فرمانده هان حزب الله با شنود صوتی موبایل ها و جاسوس ها و ... شناسایی شدند و بصورت جمعی ترور شدند. سطح نفوذ در ساختار تدارکات و تامین و عملیات حزب الله غیر قابل چشم پوشی است و هنوز هم وجود دارد. حزب الله روز های اول نمی توانست موشک شلیک کند چون کسی را نداشت تا موشک شلیک کنند و دچار شوک و بهت بودند. این حرفا ناخوشایند است. بیشتر از همه برای من ناخوشایند است. اما بنظرم حزب الله فعلا باید این تحقیر ها و این نامردی ها را تحمل کند تا شکست را تحلیل و از آن درس بگیرد. اسرائیل هم چنین روز هایی را پشت‌سر گذشت و این پیروزی را رقم زد. به هر روشی باید زمان خرید و وضعیت را جبران و اصلاح کرد و ساختاری ساخت تا بتوان با ساختار اطلاعاتی و ... دشمن مبارزه کند.

حقیقت پشت این ایجاد صلح در سایه چتر هسته ای کمی پیچیده تر است. اگر کره شمالی را بعنوان مثال در نظر بگیرید که میدونین عموم ما چنین تصوری میکنیم. بعد جنگ کره سال های سال این کشور شاهد صلح بوده و هیچ درگیری بزرگی هم صورت نگرفته. همان دلیلی که آن چند دهه مانع جنگ شد همین الآنم مانع جنگ میشود و هسته ای و قاره پیمای کره شمالی رفته کنار آن دلایل . در مورد تایوان هم چنین کارتی تا حالا بازی کرده و تایوان را سال ها در مقابل تهاجم چین حفظ کرده. اما اگر تایوان بمب اتم بسازد مانع تهاجم چین میشود؟ بنظرم پاسخ خیر است. آنچه مانع تهاجم چین به تایوان شده عدم توازن قدرت در مقابل قدرت و ثروت و صنعت آمریکا بوده. و اگر روزی این صلح در تایوان خدشه دار شود آن روزی است که توازن قدرت بین چین و آمریکا بهم ریخته است. شاید اگر الان تایوان بمب اتم داشت همه این برداشت را میکردیم که بمب اتم منجی تایوان است اما اینطور نیست. در مورد کره شمالی هم کارت اصلی حفظ حاکمیت، سلاح خود کره ای ها نیست بلکه چین است. برای ما هم کارت های مشابهی وجود دارد که بیشتر نگاه به داخل ایران است. دلایل زیادی برای حفظ صلح بین ما و آمریکا در این چند دهه وجود داشته که از حوصله جمع خارج است. اما فقط باید به تاریخ نگاه انداخت در گذشته هم تندروهایی از نوع جورج بوش به قدرت رسیده اند که کل همسایگان ما را اشغال کردند و به ما هم گفتند محور شرارت و ما بعنوان کشوری جنگ زده با دستان خالی از اشغال و جنگ گریختیم. در سال های بعد نگرش سیاسی تغییر کرد اما وجود توازنی مانع آن شد. دشمن فکر میکند بعد سقوط سوریه و ضعیف شدن محور مقاومت اوضاع بر وقف مرادش هست و اراده ها سست شده. هسته ای مسکن است. آفریقای جنوبی هم آن را داشت ولی سقوط کرد. اگر اقدامی صورت میگیرد و اگر کارتی هم رو میشود باید در جهت اثبات وجود اراده باشد. وقتی کاری را از روی استیصال کنیم، حقیقتا بر موج همین ارعاب آمریکا سوار شده ایم... البته من نمی‌گم نسازیم. هر تصمیمی حاکمیت بگیرد همان میشود. اما اگر بمب هسته ای هم ساختیم به این معنی نیست که واکسینه شدیم و دیگر هیچ اتفاقی نمی افتاد و هیچ کار دیگری برای ایجاد توازن نباید کنیم.

آمریکا و اسرائیل در گذشته سیاست چماق و هویج داشتند و الان سیاست آن ها ظاهراً تغییر کرده. نمیدانم اسمش رو چی بزارم ولی شاید سیاست چماق چماق برایش مناسب باشد. لحن گفتاری آن ها در موازات باقی لفاظی های پرتکرار آن ها کاملا بر ایجاد ارعاب و ترس عوام و خواص ما دست گذاشته. تاثیرش را در بازار ایران کاملا می‌بینید. این لولو خور خوره سازی از قبل انتخابات بوده و گرنه آمریکای ترامپ زمانی در پسا عین الاسد گفت من نمی‌خواستم غیرنظامیان کشته شوند پس دستور جلوگیری از حمله را دادم! توجه کنید آمریکایی که چشمانش را بر کشتار چند ده هزار کودک و زن غزه بسته دلش بحال ایرانی می سوزد! این را بگذارید یک گزینه دیگر از فشار حداکثری بر روی ایران ! هر تهدید یک جهش قیمت و یک ایجاد اختلاف جدید! این نظرم شاید درست نباشد چون هنوز زود برای قضاوت اما کار هسته ای ایران با یک بمباران محدود تمام نمیشود. این تجمیع نیرو فعلا برای یک حمله تمام کننده کافی نیست و بسیار کم هست حتی اگر پشتوانه و سیاهی لشکر پشت حمله اسرائیل بخواهد باشد. هسته ای زمانی در ایران به پایان می‌رسد که یا اراده ما تغییر کند یا کاملا ما دچار فروپاشی شویم. اما بیشتر مسئله هسته ای یک جنگ زرگری است . دهه ها مسئله هسته ای به محلی برای چانه زنی بین ایران و آمریکا تبدیل شده و حال شکل جدی تری به خود گرفته . اما چرا ارعاب را در محیط رسانه پخش میکنند. ساده است تا بتوانند اگر اشتباهی هم کردن و جایی را زدند، بر روی موج عوام و خواص متضاد سوار شوند و یک تغییر اراده ای را به حاکمیت ایران تحمیل کنند. مشابه آن در عراق اتفاق افتاد و نمونه بزرگ‌ترش شوروی را دومینو وارد به تجزیه کشاند! اگر آقای لاریجانی گفتند اگر حمله کنید ما مجبور به تغییر نظریه می شویم و بمب خواهیم ساخت شاید بد نباشد یکبار بصورت دیگری به قضیه نگاه کنیم که این پیام به طرف غربی هست که کاری نکنید آنچه در مشت ما پنهان بود را به همه نشان دهیم. اما هسته ای بازدارندگی ایجاد خواهد کرد؟ نظر من را بخواهید تنها از جنگ هسته ای جلوگیری خواهد کرد که کمی از محال احتمال وقوعش بیشتر است. و یا اینکه کسی به شما هسته ای زد و کسی را زنده نگذاشت آن وقت خیالتان راحت است که کسی از دشمن هم زنده نمی ماند. اما خب آن روز نه ایرانی مانده نه اسرائیلی و ... در یک جمعی وقتی همه یک تفنگ به سمت سر یکدیگر گرفته باشند بعید میدانم در آخر کار پیروزی در بین آنها باشد که بخواهد منفعتی درو کند! هسته ای از جنگ هسته ای جلوگیری میکند و گرنه بمب اتمی واقعی اراده است. عواملی که اراده یک حاکمیت را به کرسی میشاند متعدد هستند و هسته ای کارت کوچکی بین آن هاست.

در مورد پایگاه‌های زیرزمینی ایران از شهرهای موشکی گرفته تا پایگاه عقاب ۴۴ نیروی هوایی و همینطور سایت‌های هسته‌ای همچون نطنز اقدامات مهندسی شده‌ای وجود داره که به نظر من سطح پدافند غیرعامل به حد ایده‌آلی میرساند. ورودی این پایگاه توسط دیواره‌های مسلح مدفون و غیر مدفون تقویت شده است. از طرفی در مورد عقاب ۴۴ محل قرار گیری ورودی طوری است که جنگنده از میان یک تپه ی ثانویه عبور کند و این یعنی مسیر ورودی اصلی پایگاه توسط این تپه از طرف افقی حفاظت میشود. علاوه بر این سعی شده که مسیرهای ورودی به صورت شکسته شده با دسترسی غیر مستقیم و یا با قوسی شدید طراحی شود. اگر خطای دید نباشد در بعضی موارد نیز فاصله مشخصی از ورودی‌های شهرهای موشکی دیوار مسلح قطور کار شده است. حال توجه کنید که این شهرهای موشکی در دل دره‌ها و رشته کوه‌ها قرار دارند و همینطور هم دسترسی به آن مناطق سخت است. اهمیت این طراحی مهندسی به مقابله با حملات موشکی کروز و پرتابه های دورایستا سرشی برمی‌گردد. در حقیقت موشک‌های کروز برای حمله موثر به این ورودی‌ها و خروجی‌ها باید به صورت عمود بر آنها سقوط کنند. این مسئله‌ای است که در مورد بمب‌های دوریستا سرشی اصلاً امکان‌پذیر نیست. موشک‌های کروز برای اینکه به صورت عمودی بر هدف سقوط کنند نیازمند به اوج‌گیری و پرواز در ارتفاع زیاد هستند. این در حالیست که فرصت کافی در یک منطقه کوهستانی برای چنین حرکت پیچیده‌ای وجود ندارد. همینطور با افزایش ارتفاع موشک کروز به هدفی راحت برای سامانه‌های پدافندی تبدیل می‌شود. آمریکا برای مقابله با این کار نیازمند سرکوب گسترده پدافند هوایی ایران است. یا اینکه برگی ناشناخته رو شود که تمام سامانه های الکتریکی رو ناک اوت کند. از طرفی تسبیحات هوا پرتاب و زمین پرتاب بالستیک نیز دست کم می‌توانند برای مقابله موقت با این ورودی‌ها و خروجی‌ها موثر باشند. در رابطه با شهرهای موشکی یمن نیز آمریکا روی به استفاده از بمب‌های سنگرشکن آورده است که در روزهای اول در مورد ایران کار چندان کار آسانی به نظر نمی‌رسد چون نیاز به حضور جنگنده ها و بمب افکن ها بر روی هدف است.در مورد یک جنگ تمام عیار در منطقه آنچه اهمیت دارد روزهای اول است. برنده کسی است که اراده خود را در روزهای اول تثبیت کند. روزهای اول روزهای مرگ و زندگیست. اگر در روزهای اول بتوانیم قدرت آتش خود را حفظ کنیم نتیجه جنگ یک طرفه نخواهد بود هرکس بتواند اهداف بیشتری از دیگری را از صحنه نبرد حذف کند و از قدرت آتش تهاجمی طرف مقابل بکاهد کار جنگ را یکسره می‌کند. با اینکه ممکن است جنگ آنجا تمام نشود اما اراده سیاسی تحمیل شده در پایان نبرد را در همان اول روزها می‌توان حدس زد.

شاید بد نباشه که مسئله این روز های ما و آمریکا رو کمی شخصی فرض کنیم. یک مزدور اوانجلیست اسرائیل به گوش ترامپ شلیک کرد. تا به وی بیشتر اثبات شود که ایران دنبالش است و او در خطر است. ترامپ رو که همه میشناسیم و به راحتی تلقین و قانع شد که همه چیز زیر سر ایران است. او یک سیاستمدار نرمال نیست. بهتر است بگوییم اصلا سیاستمدار نیست. بیشتر شبیه حاجی بازاری ها از نوع بی اعصباش است. وی هم این فرصت چهار ساله را بعید است از دست دهد. با تجربه ای که از ترامپ داریم حقیقت چندان نباید روی تحلیل های منطقی حساب باز کرد. چون پشت این آدم، منطقی ممکن است نباشد. همان چهار سالم تنها ایران را می شناخت و تنها ما دشمنش بودیم دیگر الان نور علی نور شده. توجه کنید همین آقای ترامپ حتی به رفقای اروپایی و ... اش که در دور قبل انتخابات پشتش را خالی کرده اند هم رحم نکرده و به همه فشار آورده است تا به طریقی با آن ها تسویه حساب کند. بسیار انتقام جو و کینه توز و ...

1- موشک های بالستیک خانواده قائم قبل از اینکه ماهواره بر باشند طرحی برای دستیابی به قاره پیما بودند. در برد نزدیک چهار هزار کیلومتر احتمالا قائم ۱۰۰ بتواند کلاهکی دو تنی حمل کند. یک کلاهک چند گانه با ۸۰ ریز مهمات از آن در می آید. شلیک ده قائم ۱۰۰ میشود ۸۰۰ بمبلت ...‌ ۲- استفاده از زیر دریایی های بی سرنشین با قابلیت شلیک دو اژدر ۵۳۳ میلیمتر ( این کالیبر به معنای جا گرفتن یک موشک کروز ابومهدی (یا در کالیبر کوچکتر پاوه) در درون خود است. با شلیک یک اژدر-موشک سری جاسک میشود بصورت ایمن این موشک هارا از زیر آب به سمت جزایر اقیانوس آرام و هند شلیک کرد. احتمال میدم چنین چیزی در دسترس ما باشه. ۳- ایران چند وقت قبل ادعا کرده بود که پهپادی با برد ۷هزار کیلومتر داره. در نوع تهاجمی میشه پهپادی رو از خانواده ارکیو ۱۷۰ داشت که پنهان کار هستش و توانایی حمل موشک های برد بلند رو داره و این ها رو در دهانه اقیانوس هند به سمت جزایر شلیک کند. ۴- برد پهپاد انتحاری شاهد۱۳۶بی به دیگو گارسیا می‌رسد . پ ن: همچنان گلوگاه ارتباط امن و دقت و کسب اطلاعات آنلاین در فواصل زیاد .... عرصه هوا و دریا جایی نیست که بشود با آمریکا سر شوخی را باز کرد. آن ها در دریا کمیت و کیفیت بلامنازع را دارند

موشک‌های ترایدنتII دارای بردی در حدود 7,000 تا 12,000 کیلومتر هستند. این موشک قادر به حمل سرجنگی‌هایی با وزن حداکثر حدود ۱۲۰۰ کیلوگرم است. در موشک‌های ترایدنت II، دایره خطای( CEP حدود 90 تا 150 متر است. موشک‌های ترایدنت II از هدایت اینرسی در مرحله اولیه و از هدایت ماهواره‌ای (GPS)، در مراحل پایانی پرواز استفاده میکند( چیزی که ما خودمان در اختیار نداریم). این یعنی زدن هدف توسط یک موشک قاره پیما بدون سرجنگی هسته ای با خطایی قابل تحمل هم امکان پذیر است. قائم ۱۰۰ و قائم ۱۰۵ برگ آتش بس می توانند باشد.( اگر زنجیره بهبود دقت کامل میشد)

دو کتاب رو بالا معرفی کردم که طرح حمله به ایران توسط اسرائیل و بنوعی آمریکا رو پیشبینی کردن. من خودم کامل نگاه نکردم به اینا و نظر قطعی ندارم و در محیط مجازی به چشمم خورد. آن ها برنامه داشتند قبل از شلیک یک موج سنگین کروز و دیگر پرتابه های دور ایستا یک حمله سایبری سنگین بر روی سیستم های رادیویی و ارتباطی و صنایع برق و مخابرات رو اینترنت ایران انجام بدن و بنوعی ارتباط در ایران رو به کل انتقال بدن . بعضی روش ها هم ساخت خواهند بود . چیزی شبیه عملیات پیجر ها هم قاعدتاً برای ما می‌تونند کنار گذاشته باشند و یا استفاده از تسلیحاتی الکترومغناطیسی تا مدار کوتاه در صنایع و تاسیسات نظامی ما ایجاد کنند. در حقیقت غافل گیری اصلی چنین چیزی است نه آن بمب افکن ها و ناو ها و .... اقدامات دیگر همچون آشوب داخلی و ترور شخصیت ها هم اینا در برنامه می‌توانند داشته باشند و این توانایی ها رو در دیگر کشور ها تست کردن که دیدیم. مرحله بعد حمله با تسلیحات دورایستا هستش که نگاه کنید دقیقا خودشان رو با این مورد آماده کردند. برگ برنده یمن رو هم خیلی زودتر زیر آتش میبرند. خلاصه اینکه ما از وضعیت داخلی خبر نداریم و نمی‌دانیم چی داریم و چی نداریم و چقدر مقاوم هستیم در برابر این تهدیدات اما باید خطر را جدی بگیریم . دشمن با خود این برداشت را کرده که در برد بالای ۱۰۰۰ کیلومتر آن خطری که همیشه فکر میکرد را برایش نداریم. این پاراگراف رو بخوانید متوجه میشین چقدر نبود یک شبکه ماهواره ای قدرتمند، چه در دقت تسلیحات و چه در ارتباط امن برای ما تهدید آمیز شده! قطعا آمریکا چند پلان جایگزین در شرایط مختلف دارد که همه آن ها به قصد تضعیف ایران و در نهایت براندازی است. یکی همین حمله مستقیم نظامی با قصد تمام کردن کار ما، دوم فشار و تهدید و کشاندن ما پای مذاکره بی قید و شرط، سوم حمله محدود با قصد تضعیف و ترساندن ما و خارج کردن اراده ما از چیزی که الان هست، مانند کاری که با عراق کردند و ...

آمریکا نقل و انتقالات دیگر و مداومی رو داره به منطقه ماموریت سنتکام انجام میده. پاتریوت از کره جنوبی که خود منطقه پر تنشی هست به خاورمیانه منتقل شده که قطعا این اقدام طبیعی نیست تعدادی a-10 هم به منطقه منتقل شدن. بین ما و یمن و حشد الشعبی هر کدام مستعد تر از دیگری برای اقدام تهاجمی آمریکا هستیم. تا آمدن ناو هواپیمابر دوم آمریکا فرصت هست. دست ما باید تو فضا باز تر میشد. برنامه فضایی ما خیلی کند پیش می‌ره. باید بر روی اقدامات ضد ماهواره کار کرد و رونمایی هم کرد. این مورد میتواند آمریکایی هارو شدیدا دچار تنش فکری کند. توجه کنید که طبق تصاویر ماهواره ای گمانه زنی میشود که نیمی از ناوگان بی ۲ در منطقه اقیانوس هند حضور دارند. پ ن: در ماه های اخیر هم طرح هایی از حمله به ایران منتشر شده که اسرائیل اقداماتی مشابه با جنگ لبنان رو در ایران پیاده می‌کنه. حملات سایبری و خرابکاری های سنگین و اقدامات تروریستی و حملات وشک آور سنگین .... (کتاب ماموریت الهی اسرائیل علیه ایران و طرح شوک و هیبت)

بمب افکن B-2 با سرعت ۹۰۰ کیلومتر بر ساعت نزدیک به ۴ ساعت باید فاصله ۴۸۰۰ کیلومتری را پرواز کند تا به نزدیکترین منطقه مرزی ایران برسد (هر چند به احتمال موشک های کروز را از فاصله هزار کیلومتری شلیک کند) این عملیات فرضی، قطعا بصورت ترکیبی با دیگر وسایل هوایی حاضر در منطقه خواهد بود و جنگنده ها هم به صورتی پرواز خود را تنظیم خواهند کرد که هم زمان با همین فاصله چهار ساعته برخواسته و عملیات انجام دهند. اگر ماهواره تصویر برداری به تعداد مطلوب داشتیم می‌توانستیم پرواز این بمب افکن ها به سمت ایران را شناسایی کنیم و در نتیجه تعداد زیادی پهپاد ضد هوایی شاهد23۷ را به سمت دریای عرب پرواز می‌دادیم. این پهپاد ها احتمالا در برد بالای 1000 کیلومتر می‌توانستند درگیر شوند. و حتی بهتر بود که نسخه برد بلند تری هم از این پهپاد در اختیار داشتیم که برای همین منظور پدافندی استفاده میشدن. برای اهداف نزدیک هم پهپاد ۳۵۹ می‌توانست کمک کند. قسمت عجیب برد کم اعلامی این پهپاد است که فقط 150 کیلومتر اعلام شده این در حالی است که به احتمال این پهپاد از پلتفرم موشک کروز پاوه استفاده می‌کنه و با پهنای بال بیشتر قابلیت پروازی بهتری هم باید ارائه بده که احتمالا این محدودیت به بحث ارتباطی بر میگرده. در هر صورت همین پرواز در برد زیاد هم مجدد نیاز به ارتباط امن ماهواره ای داره. وقتی این پهپاد ها در تعداد زیاد در نقش مزاحمت هوایی وارد عمل بشن کار برای اسکادران های حمله کننده دشمن خیلی سخت میشه و مجبورند تمهیدات ویژه تری انجام بدهند که همین باعث تضعیف طرح عملیات و ایجاد فرصت برای ما و یا یک جنگنده ای مثل سوخو35 در آینده میشه. این پهپاد ها با شناسایی اپتیکی خود می‌تونند محل هواگرد های دشمن رو هم به پدافند هوایی و جنگنده های ما گزارش کنند(جنگ شبکه محور) و موشک های برد بلند پدافندی با هدایت فعال به سمت این پرنده های متخاصم شلیک شود. بجای این پهپاد های بزرگ میشود یک پهپاد مادر برد بلند را به منطقه فرستاد که چند پهپاد کوچکتر با خود دارد و به این طریق پهپاد مادر نقش رله را هم بازی خواهد کرد و این پهپادهای کوچک به سمت هواگرد های دشمن حمله میکنند. از هوش مصنوعی هم میشود برای این موضوع کمک گرفت و پهپاد ها در بحث درگیری و شناسایی و ... خود مختار شوند. برای کمک به بخش شناسایی در خلا رادار ها و آواکس میتواند از ایده اوکراینی Gekata استفاده کرد.

گفته میشه تا ۱۵۰۰ سال پیش بقایایی ازش وجود داشته . در روایت های اسلامی هم به نقل از کتاب هایی که ان زمان بوده و الان نیستند به این دریاچه اشاره کردن که برای مثال در چند نسل قبل این دریا دیده شده! حتی روایتی هست که خشک شدن این دریاچه رو به یکی از نشانه های تولد پیامبر اسلام ربط دادن. اما مشخصا در دوران پسا اسلامی اثری از این دریاچه نیست. احتمالا در دوره اشکانی این دریاچه با حداکثر ظرفیتش وجود داشت و رود های معروف و متعددی بهش می‌ریخت اما تصور شخصی بنده هست با خشک سال وحشتناک و بی سابقه ای که در دوره پیروز یکم ساسانی رخ داد و سال های متوالی طول کشید این دریاچه با توجه به کم آب شدن رود های تغذیه کننده اش و همینطور به علت حضور در مدار راس السرطان و گرمای زیاد رو به خشکی رفت. هنوز دو دریاچه ی کوچک از بقایای همین دریاچه بزرگ هنوز در این مناطق وجود داره. و خلاصه صد حیف . وجود این دریاچه به اقلیم ایران کمک زیادی میکرد. در ترانزیت هم می‌تونست کم شایانی کنه.

از اتفاقات عجیب و تلخ تاریخ ما خشک شدن دریاچه بزرگی در مرکز ایران به نام دریاچه ساوه است. این دریاچه تا۱۵۰۰ سال قبل و بخصوص در اوایل حکومت ساسانی و حکومت اشکانی وجود داشته و حتی در کتاب اوستا هم از اون یاد شده. شاید خنده دار بنظر برسه اما روزگاری کاشان و قم و ورامین شهر های ساحلی بودند و احتمالا هدف از ساخت این شهر ها هم همین موضوع بوده. گزارش های متعدد تاریخی از وجود این دریا و رونق دریانوردی و ماهیگیری و ... در آن صحبت به میان آوردند و حتی گفته میشه یکی از پادشاهان پارسی (روایت پس از اسلامی هست . اسم کیخسرو آورده شده) در کنار این دریاچه کوشکی ساخته! شناور هایی هم در این دریاچه فعال بودند که با توجه به وسعتش کاملا منطقی هم هست. این دریاچه بقایای دریای باستانی تیتیس بودند که هزاران سال قبل به چند دریای کاسپین و سیاه و ارال و و ارومیه و همین دریاچه ساوه تقسیم شد! زمانی که اقوام آریایی از سه قوم معروف پا به ایران گذاشتند با کشوری پر آب و با دریاچه های متعدد در مناطق مختلف و البته با چراگاه ها و جنگل های انبوه رو به رو شدند که روایت های تاریخی به این موضوع اشاره میکنند. ایران باستان تا اواسط دوره ساسانی هیچ شباهتی به ایران الان نداشت که یک کشور غالبا بیابانی محسوب میشود. این چنین بود که کشور ظرفیت امپراطوری در یک بازه زمانی طولانی را پیدا کرد.

سوالی مطرح هستش چرا در شب عملیات اسرائیل(روزهای توبه) ما شاهد شلیک توپ های ضد هوایی بودیم؟ اگر موشک بالستیک به سمت مراکز مورد دفاع ما شلیک شد، توپ های ضد هوایی کجای این بازی بودند؟!

خب ظاهراً در هر شهر موشکی و پایگاه زیر زمینی باید یک دستگاه حفاری مول(TBM) قرار داد .

پایان دولت اسد https://www.aparat.com/v/sul07g7 صحنه جنگ داخلی سوریه از نوامبر تا دسامبر ۲۰۲۴ و حمله معارضین به حلب و دیگر مناطق تحت تسلط دولت سوریه و در نهایت سقوط دولت اسد در این کشور

نبرد روسیه و اوکراین در کورسک https://aparat.com/v/vfigr5u این کلیپ تغییرات در جبهه کورسک و تحولات میدانی از آگوست ۲۰۲۴ تا مارس ۲۰۲۵ را به تصویر می‌کشد

دیشب پستی در دانشنامه هوایی گذاشتم که فرماندهی نیروهای عریض و طویل دیوانه کننده است. پدافند هوایی از آن دست نیروهای عریض و طویل و با پیچیدگی و سطح استرس بالاست که ساعتی استراحت نمی‌تواند کند. ‌ چنین گستردگی واقعا مدیریتش در یک جنگ کار دشوار و دست نیافتنی است . بخصوص آنکه کشور پهنای دو میلیون کیلو متری داشته باشد. بنظرم جز مراکز مهم دفاع از بقیه مکان ها غیر ممکن است. پدافند غیر عامل بر خلاف گذشته الان باید بصورتی باشد که بشود دفاع رو متمرکز کرد. شاید نیروی هوایی در کنار چنین پدافندی در نقش دفاعی گسترش یابد مسئله قابل هضم تر شود. چون دستکم کاربرد های چند منظوره و توانایی اجماع چند نیاز در یک جنگنده میتواند کمی این نیرو را کوچک و انعطاف پذیر و تاکتیک پذیر کند. با این حال بقول شما ما با هزاران جنگنده طرف هستیم که شاید میلیونی پرتابه به سمت ما پرتاب میکنند که اگر در بهترین حالت خرید های هوایی مطلوبی هم داشته باشیم شاید به نسبت یک به ده هم نرسیم و قسمت بد داستان این است که این نسبت یک به ده از نظر کیفیت هم نازل تر است! در حقیقت ما با دشمنی در آسمان طرف هستیم که هم کمیت را بی چون و چرا در اختیار دارد هم در کیفیت تفاوت چشمگیر دارد. دفاع فقط در جنبه ها و بخش های خاص امکان پذیر است و شاید در جایی از جنگ ما هم بشویم مانند انصار الله که تنها کاری که از ما بر می آید شلیک به سمت پایگاه های دشمن باشد تا از شدت بار تهاجمی دشمن کاسته شود. و این وسط چند کمین ضد هوایی هم ایجاد کنیم. واقعیت را بپذیریم چنین اختلاف توانی بین ما و یک ائتلاف فراگیر علیه ما وجود دارد. به مسائل دیگر یک جنگ همچون صنعت و مدیریت میدان نبرد هم باید توجه کرد. مورد دوم که بالا توضیح داده شد اما مورد اول باید به این نکته توجه کنید که صنعت حقیقت حفظ قدرت پشت هر جنگی است. جنگ را در حقیقت صنعت قوی تر است که میبرد . ما ممکن است با یک جنگ کوتاه مدت طرف نباشیم. تولید فرضی اعداد و ارقام مدنظر شما در زمان صلح و آن هم در بازه زمانی طولانی امکان پذیر است اما وقتی جنگ شروع شود مانند جنگ اوکراین طولانی هم باشد آن وقت صنایع ما آسیب دیده یا حذف میشوند و دیگر توان تغذیه و ترمیم چنین پدافند عریض و طویلی را نخواهیم داشت و به ناچار به سمت پدافندی میرویم که تک سامانه و جزیره ای عمل میکند و بسیار مستعد سرکوب شدن است. نمونه آسیب پذیری صنایع را در حمله روز های توبه اسرائیل به خاک ایران دیدیم... بقول معروف پیشگیری بهتر از درمان است. ما باید از چنین جنگی اجتناب کنیم و بقول معروف بازدارندگی کشور را احیا کنیم . مواردی که می‌شود با هزینه کمتر به بازدارندگی حقیقی رسید دیروز در تاپیک زیر نوشتم:

در وصف مصائب فرماندهی نیروی هوایی زمان یادداشتی از جنرال نیروی هوایی سلطنتی آرتور هریس خواندم. او توضیح داده بود فرمانده نیروی هوایی بودن در جنگ جهانی دوم چگونه بوده است: بعید می‌دانم جز معدود آدم‌هایی که آن را با گوشت و پوست و خون خود در کرده باشند کسی فشار سرسام آور ذهنی فرماندهی آن نیروی هوایی بزرگ را تحمل کند. فرمانده نیروی دریایی ممکن است در کل دوران جنگ یک یا دو ماموریت بزرگ انجام دهد. ارتشبدها مثلاً هر ۶ ماه یکبار یا در موقعیت‌های استثنایی شاید ماهی یک بار مجبور شوند عملیاتی را فرماندهی کنند،اما فرمانده نیروی بمب افکن باید همه این فشارها را ۲۴ ساعته تاب بیاورد. حالا تصور کنید این فشارهای روزانه وقتی چندین سال ادامه داشته باشد چه بر سر شما می‌آورد! برگرفته از کتاب مافیای بمب افکن آرتور هریس، مارشال نیروی هوایی سلطنتی و رئیس بخش فرماندهی بمب افکن های نیروی هوایی بریتانیا در جنگ جهانی دوم.

مسئله بازدارندگی مشکل اقدامات و رونمایی‌های فعلی ما این است که در گذشته آزمون خودشان را پس داده اند و بقولی مشت ما برای دشمن باز شده است. تلاش‌های نیروی مسلح ستودنی است اما امریکایی‌ها و اسرائیلی‌ها به درست یا غلط تصور می‌کنند که راه مقابله با آنها را یافته‌اند یا دست کم می‌توانند زهر آنها را تحمل کنند. موارد آزمون پس داده ما ابزارهای موشکی و پهپادی و پدافند هوایی هستند. هرچه در این بخش رونمایی کنیم در دیدگاه دشمن تغییر ایجاد نخواهد شد مگر آنکه در عمل اتفاقی رخ دهد که آنها را مجبور به بازنگری کند که خوب مصلحت بر این نیست. حال فرقی نمیکند که ما یک نیروی هوایی داشته باشیم یا یک نیروی پهپادی داشته باشیم یا یک نیروی موشکی، در هر صورت وقتی دشمن از ما دور است و قدرت آتش خود را حفظ می‌کند، تمام موارد نامبرده شده یکجایی در نهایت مغلوب خواهند شد چون نمی‌توانند بازی در سطح کلان تغییر دهند، چون استراتژی ما در مقابل تغییر استراتژی دشمن تغییر نکرده است. دشمن استراتژی خود را از حضور منطقه ای به حضور دور دست تغییر داده است.( هر چند همه این موارد بعنوان یک زنجیره باید کامل باشند اما باید دانست تاثیرات آن ها محدود به یک منطقه خاص است و معنای بازدارندگی و موازنه را آنچنان تحت تاثیر قرار نمیدهند. و وقتی موثر هستند که در چهارچوب کاربردی خودشان استفاده شوند) بسیاری در وب فارسی تا تا کلمه بازدارندگی را می‌شنوند یاد بمب اتم می‌افتند. من هم موافق هستم آن چیز را داشته باشیم که تمام قدرت‌های جهانی دارند. اما این به معنی بازدارندگی نیست. وقتی دست دو نفر یک سلاح باشد و با آن همدیگر را نشان رفته باشند. کشیدن ماشه از هر یک از طرف‌ها به معنی خودکشی است. بمب اتمم همانطور است وقتی دو طرف می‌دانند که اقدام هسته‌ای برابر با پاسخ هسته‌ای طرف مقابل است،دیگر هیچگاه از آن استفاده نخواهند کرد. آخرالزمان هسته‌ای نیز دیوانگی مطلق است. در دنیایی که هیچ کسی زنده نخواهد ماند دیگر جنگ بر سر منافع چه معنا دارد؟! در نتیجه بمب اتم تنها سلاحی است که دست کم از حمله هسته‌ای یک طرفه جلوگیری می‌کند و وقتی دو طرف داشته باشند چه بسا بیشتر به سمت حملات متعارف به یکدیگر تحریک شوند. اگر می‌بینیم قدرت‌های جهانی با یکدیگر وارد جنگ هسته‌ای نمی‌شوند دلایل فراوان‌تری علاوه بر بمب اتم پشت آن است. در جهان کشورهایی همچون آفریقای جنوبی و شوروی نیز بمب اتم داشتند که در نهایت تسلیم اراده دشمنان خود شدند. منم با شما موافقم باید در جایی تغییر رخ دهد که برنامه‌ریزی دشمن را تغییر دهد. باید تهدید و یک ابزار کاربردی هرچند جزئی ایجاد شود تا برای مثال آمریکا به عنوان یک دشمن فرامنطقه‌ای بداند که آسیب پذیر است. گزینه‌های مناسب در دسترس ما که بعضاً در دسترس فوری نیستند اما باید روی آنها کار کنیم می‌توانند موارد زیر باشند: یکی از ضعف‌های ما عرصه شناسایی است. تنها ابزار موثر شناسایی ما در یک نبرد، بخصوص در نبرد دریایی پهپادها هستند. در پست قبلی گفته شد که دشمن روی به استفاده از تسلیحات دورایستا و شناورهای خود در اقیانوس هند خواهد آورد. و باید بدانیم که ما با روش های معمول (بدون در نظر گرفتن پهپاد ها) تا برد ۵۰۰ کیلومتر را در شرایط ایده‌آل می‌توانیم ناوگان دشمن را رهگیری کنیم و از آن به بعد با روش‌های معمول دیگر امکان‌پذیر است. در کنار استفاده از پهپادها استفاده از یک شبکه ماهواره‌ای شناسایی با با فاصله زمانی تصویربرداری کم، می‌تواند به ما این امکان را دهد که ناوگان دشمن را مدام تحت نظر داشته باشیم. حتی چنین شبکه ماهواره‌ای می‌تواند به پدافند هوایی نیز کمک کند. ما با داشتن چنین ماهواره‌هایی می‌توانیم محل پرواز اسکادران های دشمن را برای مثال هر ۳۰ دقیقه یکبار تشخیص دهیم و ادامه مسیر آن ها را پیشبینی کنیم. این به پدافند هوایی این کمک را می‌کند که یک دسته پهپاد در نقش مزاحمت هوایی دوربرد را به سوی آن دسته پرتاب کند. حتی می‌توان یک پهپاد دوربردتر در کلاس ۳۵۸ را توسعه داد که در تعداد زیاد به سوی اسکادران‌های شناسایی شده دشمن توسط ماهواره های ما پرتاب شود و نبرد هوایی را از کیلومترها دورتر کلید بزند و نظم دشمن را بهم بریزد. در مورد موشک‌های ضد کشتی نیز دقیقاً این موضوع صادق است و تا همان برد ۵۰۰ کیلومتر محدودیت وجود دارد و وقتی می‌گوییم یک موشک با برد ۲۰۰۰ کیلومتر داریم باید بدانیم که بدون شناسایی تنها موارد استفاده از آن سلاح ۲۰۰۰ کیلومتری را تا برد ۵۰۰ کیلومتر محدود میکند. پس شناسایی ماهواره‌ای یک ابزار کلیدی است. هر چند احساس میشود برخی در ایران، شرایط اطلاعاتی در زمان صلح را با شرایط جنگ که ابزار های شناسایی تجاری و یا دوربرد داخلی نابود می‌شوند را در نظر نمی گیرند. مورد بعدی توسعه مکان‌یاب بر پایه همان شبکه ماهواره‌ای ذکر شده در بالا و همینطور ایجاد یک شبکه ارتباطی مشابه لینک ۱۶ آمریکاست. که آن هم نیازمند یک شبکه ماهواره‌ای ارتباطی است. وقتی دشمن بداند که در هر شرایطی ارتباط شما برقرار است و علاوه بر این برقراری ارتباط شما توانایی رله ارتباطی منظم و جنگ شبکه محور را هم دارید تا حدودی به این موضوع مجاب می‌شود که شما می‌توانید در جنگ اطلاعات خود را به روز نگه دارید. به طور خلاصه آمریکا خواهد دانست شما در جنگ کر و کور نخواهید شد. پس در جنگ آسیب پذیر خواهد بود. چون ایران همواره به اطلاعاتی دسترسی دارد که بتواند بانک اطلاعاتی خود را مدام آپدیت کند و در نتیجه به سمت آن آتش بگشاید. مورد بعدی ایجاد زیرساخت‌های ضد ماهواره است. ما نیز در صورت حمله به توان ماهواره‌ای خود باید ابزاری داشته باشیم که به طور موثر به توان ماهواره‌ای دشمن حمله کند. آسیب به توان ماهواره‌ای دشمن بدین معناست ه آنها دیگر سیستم مکان‌یاب نخواهند داشت و آنها دیگر لینک ۱۶ نخواهند داشت و آنها دیگر شبکه ارتباطی مشابه استار لینک نخواهند داشت و در آخر اینکه دشمن کر و کور خواهد شد. و شاید این مورد دست کم باعث دوری دو طرف از جنگ در فضا شود. پس اگر آمریکا بداند که در فضا آسیب پذیر است از جنگ دوری خواهد کرد. مورد بعدی توسعه تسلیحاتی است که خاک هر دشمنی را به طور موثر هدف قرار دهد( توسعه موشک های قاره پیما هدایت دقیق).قطعاً این «به طور موثر» حمله هسته‌ای نیست. در نتیجه باز هم توسعه یک مکان و یک لینک ارتباطی ماهواره ای برای ما اهمیت پیدا می‌کند. ماهواره‌برهای کلاس قائم یک نمونه قاره پیما نسبتا ارزان قیمت سوخت جامد هستند که می‌توانند از کشنده‌های تجاری شلیک شوند. ما اگر بتوانیم هدایت آنها را دقیق کنیم در آن صورت می‌توانیم یک قاره پیما کم هزینه داشته باشیم که در تعداد زیاد در اختیار ماست اهدافی در آمریکا را به طور دقیق مورد حمله قرار می‌دهد. اگر روزانه ۱۰ موشک قاره پیما به آمریکا شلیک شود جامعه آمریکا را علیه دولت خود می‌شوراند و آنها را ناچار به بازنگری در جنگ می‌کند. در نتیجه رونمایی در تعداد زیاد و تست یک موشک قاره پیما می‌تواند سیاستمداران آمریکا را به این نتیجه برساند که حمله به ایران به معنای حمله مستقیم به خاک خودشان است. یکی از موارد ضعف ما نبود نیروی دریایی موثر است. نیروی دریایی ما سال‌ها شاهد پول پاشی بوده تا سطح دانش و صنعت در آن بخش دچار بهبود و تحول شود. در حقیقت چون ما راه میانبر دیگری نداشتیم ناچار به آزمون و خطا بودیم و در نتیجه دست به ساخت شناورهایی زدیم که ممکن است در جنگ واقعی علیه یک قدرت بزرگ هیچ کاربردی برای ما نداشته باشند. نیروی دریایی میتواند بر تاکتیک‌ها و تسلیحاتی تکیه کند که به طور موثر دشمن را شناسایی کرده و از راه دور به آنها حمله کند. بارها گفته شد که شوروی در گذشته تاکتیکی داشت که در آب روی زیر سطحی‌ها تکیه می‌کرد و در سواحل بر شناورهای موشک انداز وقتی نبرد دریایی به آسمان کشیده می‌شد ترکیبی از هواپیماهای شناسایی و بمب افکن دوربرد به ماموریت می‌پرداختند. بمب افکن‌های شوروی تعداد زیادی موشک کروز حمل می‌کردند و با پرواز به سمت ناو گروه‌های دشمن می‌توانستند آنها را به تعداد بالا شلیک کنند و در آخر به پایگاه خود باز گردند. وجود موارد نام برده شده برای ما نیز اولویت دارد. ما در برابر آمریکا که هم از نظر قدرت آتش و هم از نظر تناژ نسبت به ما برتری دارد نمی‌توانیم حرفی برای گفتن داشته باشیم مگر اینکه از راه درستش وارد شویم. توسعه موشک‌های کروز هوشمند ضد کشتی که از توانایی پنهانکاری برخوردارند و سنسورهای متعدد برای تشخیص و اقدامات خودکار را در اختیار دارند برای ما نیاز مبرم است. AGM-158 دقیقا آن چیزی است که ما به آن نیاز داریم. تسلیحات رونمایی شده ما تا این لحظه تیزی و برندگی کافی را نداشتند. هرچند بعید است که در این زمینه کاری نشده باشد. در بحث پهپادی هم باید به همین الگو توجه داشت. بنابراین هوا دریا برای ما بسیار پر اهمیت خواهد بود چیزی که الان بسیار ضعیف است. توسعه پهپادهای دوربرد پنهانکار با توان شلیک موشک کروز یاد شده می‌توانند بسیار کاربردی باشند. همینطور به هواپیماهای شناسایی و ضد زیردریایی سرنشین دار و بی سرنشین بصورت جدی نیاز احساس می‌شود. نیاز به گفتن نیست که نیروی هوایی در این بخش چه اهمیتی دارد و چه چقدر می‌تواند یک جنگنده چند منظوره دوربرد همچون سوخو۳۰ در نبرد دریایی اشاره شده به ما کمک کند. توسعه قابلیت‌های نامتقارن همچون قایق‌ها و زیردریایی‌های بی سرنشین تا حد خوبی صورت گرفته که ترکیب آنها با پهپاد ها و سوارم می‌تواند بسیار موثر باشد. استفاده از موشک‌های بالستیک در نقش ضد کشتی و به خصوص در زمینه مین‌ریزی نیز در فواصل طولانی می‌تواند سلاح کلیدی باشد. و میبینیم که باز هم گلوگاه ماهواره‌ای وجود دارد. ما نیاز به یک سیستم اطلاعاتی مخوف داریم. بر روی این کلمه مخوف تاکید میکنم. این سازمان باید بر روی ترور های هدفمند بطور موثری کار کند و هیچ ترسی از عواقب آن نداشته باشد. و دقیقا باید آنطور تبلیغات کرد که ترسناک و مخوف است. مانند همان کاری که اسرائیل میکند. برخی از ترور ها می‌توانند جنگ را ه بیاندازند اما برخی ترور ها مانند کاری که فرقه اسماعیلیه میکرد حتی از جنگ ها و ضایع شدن منافع این گروه جلوگیری میکرد. باید این سازمان آنقدر مخوف باشد که حتی شخص رئیس جمهور آمریکا و نخست وزیر اسرائیل نیز در رخت خواب خود ترس آن را داشته باشند. چنین چیزی کاملا در دسترس است. ( دستکم در زمان جنگ ترور بسیار بدرد ما میخورد) . آنچه که در حال حاضر میتواند دهان بسیاری را در کشور های منطقه ای ببندد و در جنگ آن ها را کنار آمریکا قرار ندهد همین سازمان اطلاعاتی است و شاید دیگر شبکه شبه نظامی حامی ما کافی نباشد. این سازمان میتواند با راه اندازی شورش و یا فشار به سیاست‌مداران و یا ایجاد شبکه نفوذ بسیاری را با ترس یا هر چیز دیگری که نامش را بگذاریم با ما همراه کند. توسعه و خریدهای ما باید در این بخش اولویت قرار بگیرند و سرعت آنها افزایش یابد. حقیقت تهدیدات منطقه‌ای با داشته‌های فعلی ما پاسخ‌پذیر هستند و کار جایی بیخ پیدا می‌کند که قدرتی مثل آمریکا در مقابل ما قرار گیرد. همیشه تقلید از دیگران درست نیست. ما سرمایه زیادی همچون چین نداریم و صنایع طول و درازی هم در اختیار نداریم که بتواند در همه بخش‌ها حرفی برای گفتن داشته باشد. پس اولویت بندی پوشاندن ضعف‌هایی است که بیشترین اثر را دارند. پول پاشی یا بهتر بگوییم دورریزی پول در بعضی بخش‌ها اشتباه است چون این ایده وجود دارد که ما نباید از فلان کشور عقب بیفتیم. برای مثال چون عربستان امارات این تعداد ناوچه پیشرفته در اختیار دارند ما هم حتماً باید این تعداد در اختیار داشته باشیم. برای قدرت های منطقه‌ای وقتی در مقابل همدیگر قرار می‌گیرند آنقدر عوامل بازدارنده در مقابل هم دارند که دیوانگی زیادی برای شروع یک جنگ بینشان لازم باشد. دیده شد که اسرائیل نیز در مقابل ایران ناچار است که از آمریکا کمک بگیرد. و وقتی پای آمریکا به میان می‌آید داستان برای ما متفاوت می شود. همین حضور آمریکا بود که باعث شد گروه های عراقی و حزب الله الله دست به عصا کار کنند و آتش سنگین و به موقع روی اسرائیل نریزند و فرصتشان از دست برود. قطعاً ما هر درگیری‌ را که آغاز کنیم ممکن است آمریکا را جلوی خود ببینیم و تا زمانی که نتوانیم یک اقدام موثر علیه آن انجام بدهیم ناچار به سکوت و عقب نشینی یا پذیرفتن خواست آن خواهیم بود. در یک سال و نیم اخیر تاثیر آن را دیدیم. موارد ذکر شده در بالا بخش‌های کوچکی از نیازهایی است که می‌توان آنها را درست کرد و به نتیجه خیره کننده رسید. نیاز به گفتن نیست که شکاف‌های اقتصادی و اطلاعاتی چه ضربات جبران ناپذیری در جنگ می توانند به کشور بزند، اما از اونجایی که فارغ از بحث ماست به آن پرداخته نمی‌شود.

حمله به یمن را منتفی نمی‌دونم اما حقیقتا نباید سطح تهدید را تقلیل یافته دانست . بی-۲ جز موثر ترین تسلیحاتی است که میتواند علیه ما استفاده شود. عددی که در پست فوق آوردم تا این لحظه تایید نشده اما اگر رقم ۱۰ بمب بمب افکن بی-۲ را فرض در نظر بگیریم، و هر بمب افکن با توانایی حمل ۱۱۴ بمب کم قطر با برد ۱۱۰ کیلومتر، توان آمریکا به رقم قابل توجه ۱۱۴۰ بمب در یک سورتی علمیاتی میرسد. توجه کنید که در بهترین حالت هم بعید است ما بتوانیم در زیر بالای هفتاد کیلومتری این بمب افکن را شناسایی کنیم(همش فرض است و ممکن است اتفاقی رخ دهد و شناسایی کنیم هر چند بعید)، آنوقت لایه مرزی ما به شدت زیر آتش قرار میگیرد و دفع این تعداد پرتابه واقعا کار دشواری است. بنظرم نگرانی اصلی ما باید دقیقا همین حملات دوربرد باشد. آمریکا برای یمن اصلا نیاز فوری به بمب افکن ندارد مگر اینکه بقول شما نمایشیبخواد اجرا کند که اصلا این نمایش هم نیاز به چنین لشکر کشی ندارد. آمریکا میتواند از اقیانوس هند حملات پر تعداد این چنینی علیه ما انجام دهد و سلاح و ابزار اصلی آن هم همین بمب افکن ها خواهد بود. حملات مشابهی هم توسط ناوهای هواپیما بر حاضر در منطقه صورت خواهد گرفت. همین بمب افکن بی-۲ به تعداد ۱۶ موشک کروز AGM-158 حمل می‌کند که اگر فرض بر همان ۱۰ بمب افکن در نظر بگیریم به تعداد ۱۶۰ موشک خواهیم رسید. این موشک در نسخه معمول برد ۱۰۰۰ کیلومتر داره و در جدید ترین نسخه که قطعا یکی از اهداف ساختش ایران بوده به برد۱۸۰۰ کیلومتر میرسه که عملا بخش بزرگی از ایران رو هدف قرار میده. در همین موشک در نسخه jassm-xr و در خط قبل به برد زیادش اشاره شد، توان نفوذ در ۷/۵ متر بتن مسلح وجود داره و با توجه به دقت بالا می‌تواند همان تاکتیک سنگر شکن پتک مانند اسرائیل را اجرا کنند. آنقدر با دقت به یک نقطه مشخص از شهر موشکی شلیک کنند تا در نهایت لایه لایه بشکافند و به هدف برسند. به این تعداد شلیک های کروز از ناوشکن ها و زیر دریایی های آمریکا را هم باید اضافه کرد. در طرف مقابل ما با شرایطی رو به رو هستیم که هیچ کشوری خودش را در جنگ دخیل نکرده است. یعنی آمریکا تنها با دارایی های اقیانوس هند و نیروی دریایی و نیروی هوایی به ما حمله کرده است. ما به هیچ کشور منطقه ای نمی‌تونیم بطور قانونی حمله کنیم و اگر حمله هم کنیم شرایط را تنها برای خودمون سخت کردیم. نه تنها از نظر نظامی بلکه از این نظر که آمریکا در حملات ما به کشور های منطقه جز پایگاه هایش که دیگر اهمیت سابق را ندارند آسیبی نخواهد دید و ما فقط به چین و آسیایی ها و اروپایی ها خسارت وارد میکنیم و تجمیع جهانی علیه ما صورت خواهد گرفت. در مورد بمب افکن ها عموم ما فکر میکنیم که فقط جنبه تزئیتی یا تشریفاتی دارند و یا فقط طراحی شدند برای یک دشمن ضعیف اما اصلا اینطور نیست. آمریکا در حال حاضر در یک بازه ی ۱۵۰ تا ۲۰۰ فروندی بمب افکن فعال دارد که عموما از خاک آمریکا هم توان عملیات علیه خاورمیانه رو دارند. همانطور که بالا گفته شد، بمب افکن بی-۲ توان حمل ۱۶ موشک کروز از نوع یاد شده را دارد و در ادامه بمب افکن بی-۱ توان حمل ۲۴ موشک کروز از این نوع را دارد و در نهایت بی-۵۲ هم میتواند ۱۲ موشک کروز پنهان کار AGM-158 را حمل کند. و اگر بصورت ایده آل ۲۰۰ بمب افکن علیه یک کشور استفاده شود و هر کدام تنها ده موشک کروز هم حمل کنند به عدد ۲۰۰۰ موشک کروز از این نوع میرسیم. در واقعا آمریکا میتواند بصورت ایده آل از تمام توان بمب افکن هایش برای چنین حمله سنگینی استفاده کند. و تصور کنیم چنین حمله ای در امواج پر تعداد بصورت روزانه تکرار شود تا شرایط برای برتری هوایی فراهم شود . این را بزارید کنار تعداد اهدافی که اسرائیل در یک روز در لبنان هدف قرار داد و ضربه ای که به حزب الله وارد شد و قیاس این آمار و ارقام کمک به درک صحیح تهدید و برنامه ریزی برای آن میکند. خلاصه در این پست یک ابزار دشمن شمرده شد تا گفته بشه توان حمله به ما با کمترین خسارات برای دشمن وجود دارد که البته آن بستگی به اراده سیاسی و توان تسلیحاتی ما در عمل دارد و اینطور نیست که دست ما خالی باشد و آن ها کار راحتی داشته باشند اما در چنین روزی واقعا مشخص نیست آیا واقعا اراده ما به این سمت خواهد رفت که تمام پایگاه های آمریکا حتی در اروپا را هدف قرار دهیم و وارد یک جنگ تمام عیار با آمریکا و جهان شویم یا خیر.