درخواست خرید ایران برای ۲۴ فروند یاک ۱۳۰ و ۲۴ تا ۴۸ فروند سوخوی ۳۵ اس ای. منبع: مجله Air International August 2022 در مقاله از بابک تقوایی.

دولت روسیه یک مرکز خدمات پس از فروش برای تکنولوژی پدافند هوایی در ایران باز میکنه: منبع: https://ria.ru/defense_safety/20180312/1516144731.html

اینطوری که گفته شد در ماکس ۲۰۱۷ موتور جی ۹۰ هست و حتی تصویرش رو هم قرار دادن. میتونین اینجا ویدیو رو نگاه کنین (همون مصاحبه ای که آقای OMID313 بهش اشاره کردن). بر اساس این ویدیو موتور جی ۹۰ هست و اوایل سال آینده شمسی تست هوایی کوثر شروع میشه و برای دو سال این تست ها ادامه داره. بر اساس متن مصاحبه نیروی هوایی سفارش این هواپیما رو داده و قصد خرید ۵۰ جت آموزشی کوثر رو داره (شایدم منظور ۱۵ بوده). هواپیمای کوثر رو هم برابر با اف ۵ ایی با توانایی های بهتر بر شمردن. تصاویر ادعایی از جی ۹۰

دوست عزیز در هیچ جای مقاله نیومده که بگه "خیلی بعیده چنتا قسمت به جز سر جنگی بتونن اینقدر جابه جا بشن". ااگه ادعایی دارین در این موضوع بفرمایید. من کل مقاله رو زیر و رو کردم و در هیچ جایی چنین چیزی گفته نشده. شما به ما نشون بدید کجا نوشته همه جا به جز سر جنگی میتونه ۲۰ کیلومتر بره بعد برخورد!. نظر کارشناس مقاله اینه که پدافند یا اصلا به هدف نزده (۱) یا اینکه کلاهک از موشک جدا شده و پدافند فقط بدنه موشک رو هدف گرفته (در حالی که کلاهک از قبل جدا شده) (۲). براتون شماره گذاشتم! it suggests that the Saudis may have missed the missile (1), or only hit the tube after it had separated and begun to fall uselessly toward earth (2). راجع به موشک من تخصصی در این زمینه ندارم و حرفی هم برای گفتن راجع به این موضوع ندارم. من صرفا ترجمه کردم و تنها میخوام اطمینان پیدا کنم که دخل و تصرف و برداشت شخصی شما و دیگران به عنوان نظر نویسنده مطرح نشه. یه نکته دیگه. این مقاله کانتکست و داستان داره به اصطلاح. جفری لوییس از جمله افرادی هست که مرتب استراتژی کاخ سفید در رابطه با کره شمالی رو به باد انتقاد گرفته. وقتی هم که کاخ سفید صحبت از حمله نظامی به کره شمالی میکنه و ادعا میکنه که همزمان میتونه حمله اتمی کره شمالی رو دفع کنه ازشون انتقاد میکنه. در واقع این مقاله برای ثابت کردن این حرفش هست که استراتژی تهدید و حمله نظامی کاخ سفید بسیار خطرناک هست. چرا که ممکنه موشک های کره شمالی از شبکه پدافند آمریکا رد بشن. اگه پادکست آرمز کنترل وونک رو دنبال کنین بخصوص ۳ قسمت اخیرش متوجه این بحث های این ها میشین و کلا داستان این مقاله رو هم متوجه میشین.

دوست عزیز نمیدونم اصلا جواب منو خوندید یا نه. خود متن داره میگه قریب به یقین موشک طراحی شده بود که جدا بشه کلاهک در نزدیکی هدف: he missile, in order to survive the stresses of a roughly 600 mile flight, was almost certainly designed to separate into two pieces once near its target. بعد شما میگین نه اینطوری نیست. بعد هم که میگید از مسیر منحرف شده تز شما هست. نظر نویسنده این هست که موشک نمیتونه هدف قرار بگیره و بعد کلاهکش ۲۰ کیلومتر پرواز کنه و اتفاقا در زمان ایمپکت detonate بشه. it is difficult to imagine how one errant piece could fly 12 miles beyond the rest of the debris, or why it would detonate on impact

دوست عزیز من متنو ترجمه کردم تنها اشتباه ترجمه هم این هست که بهجای کلاهک موشک نوشتم موشک. در ادامه خواستم باقی متن رو ترجمه کنم و بعد اصلاحات رو انجام بدم ولی سیستم دیگه اجازه ویراسش رو نداد. در مورد سایر بخش هاش اگه مخالفتی دارین با نویسندش صحبت کنید. متن مقاله اشاره کرده که کلاهک عبور کرده از بالا سامانه های دفاعی و اصلا طراحی شده بوده که جدا بشه کلاهک از بدنه. The missing warhead signaled something important to the analysts: that the missile may have evaded Saudi defenses. he missile, in order to survive the stresses of a roughly 600 mile flight, was almost certainly designed to separate into two pieces once near its target. The tube, which propels the missile for most of its trajectory, falls away. The warhead, smaller and harder to hit, continues toward the target. حرفی که شما دارین میزنین حرف سعودی هاست : در متن خبر پاسخ شبه شما داده شده : Saudi officials have said that some debris from the intercepted missile landed at the airport. But it is difficult to imagine how one errant piece could fly 12 miles beyond the rest of the debris, or why it would detonate on impact. در متن خبر همچنین میگه که بعضی از مقامات امریکایی میگن اصلا سعودی ها نتونستن چیزیو بزنن (اما نظر کارشناساشون اینه که موشک اصلا طراحی شده بوده که جدا بشه) : Some U.S. officials said there was no evidence the Saudis had hit the missile. Instead, the debris may have broken up under the pressures of flight. What the Saudis presented as evidence of their successful interception may have simply been the missile ejecting its tube as intended. در کل حرف شما که کلاهک بر اثر برخورد سامانه پدافندی از مسیرش جدا شده و در نقطه بدون هدف ارزشمند فرود اومده بی اساس هست. اگه همچین نظری دارین با نویسنده تماس بگیرید.

آیا موشک های پدافندی آمریکایی در عربستان سعودی شکست خوردند؟ داستانی که از مجاری رسمی اعلام شد واضح بودن. نیروهای سعودی یک موشک بالستیک نیروهای هوتی رو که ماه گذشته به سمت ریاض شلیک شده بود سرنگون کردند. این یک پیروزی برای نیروهای سعودی و آمریکاست چرا که موشک های پاتریوت رو آمریکا به عربستان فروخته. "سیستم های پدافندی ما اون موشک رو تو هوا منهدم کردند" این جمله رو رییس جمهور آمریکا دونالد ترامپ در حالی که در حال پرواز به ژاپن (یکی از ۱۴ کشوری که از این سامانه پدافندی استفاده میکنه) در هواپیمای Air Force One بود مطرح کرد. "این نشون میده که چقدر کار ما خوب هست. هیچکس چیزایی که ما میسازیم رو نمیتونه بسازه و ما تجهیزاتمون رو تو تمام دنیا میفروشیم. اما آنالیز تصاویری که از شبکه های اجتماعی بیرون اومده نشون میده که این داستان اعلامی از مراجع رسمی احتمالا درست نیست. بر خلاف داستان رسمی اطاعاتی که توسط متخصصین موشکی بررسی شده نشون میده که موشک بدون محدودیت از روی نیروهای دفاعی سعودی عبور کرده و فرودگاه ریاض رو هدف قرار داده. کلاهک موشک اونقدر به ترمینال غیر نظامی فرودگاه نزدیک بود که مسافر ها رو از رو صندلیشون پروند!. منبع: https://www.nytimes.com/interactive/2017/12/04/world/middleeast/saudi-missile-defense.html

ایر فورس مانسلی شماره سپتامبر ۲۰۱۷. http://uupload.ir/files/obcg_f.png

شیر کاهش فشار سوخت هست وقتی فشار بیش از حد بالا باشه باز میشه. مشکل حادی نباس باشه. اینم تصویری مشابه از موشک اس اس ۱۸ که دارای همچین شیری هست: http://s3.sinaimg.cn/mw690/6c0e21c8gx6BhZYKDqa62&690

  پدافند هوایی صیاد

ویدیوی پهپاد مهاجر ۶. https://www.youtube.com/watch?v=NtWpM9Qzdlw   ویدیوی جنگنده کوثر: https://www.youtube.com/watch?v=NjuzmKrgcWo   ویدیوی موشک نصیر: https://www.youtube.com/watch?v=y7i77kIYo0Y   ویدیوی موشک فکور ۹۰: https://www.youtube.com/watch?v=NO0gTh1FfKo

  http://ic.pics.livejournal.com/imp_navigator/17993765/1066664/1066664_1000.jpg   http://ic.pics.livejournal.com/imp_navigator/17993765/1066254/1066254_1000.jpg   http://ic.pics.livejournal.com/imp_navigator/17993765/1067571/1067571_1000.jpg

درخواست آفریقای جنوبی از شورای امنیت برای فروش سامانه‌ موشکی به ایران   آفریقای شمالی به دنبال گرفتن مجوز شورای امنیت برای فروش سامانه موشکی سطح به هوای «اومخونتو» به ایران است. به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، آفریقای جنوبی برای دریافت مجوز فروش سامانه‌ موشکی به ایران به ارزش تقریبی 118 میلیون دلار، درخواست خود را به شورای امنیت سازمان ملل ارائه کرده است. نشریه «راپورت» گزارش داده است که در صورت تأیید، این قرارداد بزرگترین معامله فروش سامانه موشک‌های زمین به هوای دِنِل اومخونتو (Denel's Umkhonto) است. این سامانه موشکی برای استفاده در ناوچه‌های کلاس مکو (SA Navy's Meko A200) توسعه داده شده‌ است. از ویژگی‌های این سامانه، سرعت اولیه بسیار بالای موشک و هدایت فروسرخ آن است که توان دفاع در مقابل حملات موشکی و جنگنده را فراهم می‌کند. طبق این گزارش، این سامانه موشکی هرچند برای هدف گیری اهداف هوایی طراحی شده است، اما توان هدف قرار دادن اهداف سطحی را نیز دارد. موشک‌ها سامانه اومخونتو دارای کلاهک جنگی 23 کیلوگرمی با احتمال بالای اصابت به هدف است. 23 آذرماه گذشته بود که یادداشت تفاهم همکاری‌های دفاعی و نظامی میان جمهوری اسلامی ایران و جمهوری آفریقای‌جنوبی در محل وزارت دفاع آفریقای‌جنوبی توسط سردار حسین دهقان و ماپیسا آنکاکولا وزیر دفاع و کهنه سربازان آفریقای جنوبی امضاء شد. مشخصات سامانه موشکی اومخونتو: سامانه موشکی اومخونتو، ساخت شرکت دنل داینامیک است، شرکتی تسلیحاتی که 100 درصد سهام آن در اختیار دولت آفریقای جنوبی است. موشک‌های این سامانه عمودپرتاب و در سه رده مختلف از نظر حداکثر برد و ارتفاع هدف‌گیری هستند: 1- برد 20 کیلومتر و ارتفاع 8 کیلومتر (موسوم به Umkhonto-IR) با سیستم هدایت فروسرخ 2- برد 30 کیلومتر و ارتفاع 12 کیلومتر (موسوم به Umkhonto-ER-IR) با سیستم هدایت فروسرخ 3-  برد 60 کیلومتر و ارتفاع 15 کیلومتر (موسوم به Umkhonto-R) با سیستم هدایت راداری سرعت این موشک‌ها برابر با 2 ماخ (24669 کیلومتر بر ساعت) است. سیستم هدایت این موشک‌ها از نوع «شلیک کن و فراموش کن» است که به معنای هدف‌گیری مستقل موشک‌ها است.     https://newsmedia.tasnimnews.com/Tasnim//Uploaded/Image/1395/12/29/1395122911303545103397210.jpg https://newsmedia.tasnimnews.com/Tasnim//Uploaded/Image/1395/12/29/13951229113113749103397310.jpg https://newsmedia.tasnimnews.com/Tasnim//Uploaded/Image/1395/12/29/13951229113217436103397610.jpg   منبع: خبرگزاری تسنیم

بررسی نسخه تحت تولید تانک کرار (به نقل از وبسایت Below the Turret Ring) تانک جدید ارتش ایران بالاخره در مارچ ۲۰۱۷ رونمایی شد. تانک با نام کرار رونمایی شده که به نظر نسخه بروز رسانی تانک T-72S Shilden هست (آخرین نسخه صادراتی شوروی). تانک کرار از تانک T90-MS الهام گرفته شده که نسخه به روز رسانی شده تانک T-90 هست. بنابر اعلام منابع خبری ایران پیش از این تانک T90-S یا T90-MS رو در سال ۲۰۱۵ آزمایش کرده بود ولی در نهایت برنامه خرید این تانک رو به نفع گزینه داخلی کنسل کرد. این اتفاق منجر به توسعه کرار شد اما خیلی روشن نیست که آیا این تانک قرار بود که یک کپی از تانک T-90MS باشه یا اینکه این شباهت ها بین این دو تانک بر اساس همکاری با صنایع روسیه هست.    کرار هنوز به نظر یک نسخه بروز رسانی از T-72S هست. اما با این تفاوت که دارای برجک جوشکاری شده کاملا جدید هست (همونطوری که تصاویر جدید نشون میدن). این تانک همچنین دارای پنل های کنترل دیجیتال و سامانه مدیریت میدان نبرد هست. بسته زره پایه ای کرار در قسمت برجک هم بروزرسانی شده که امکان حفاظت بیشتری رو در مقایسه با T-72S فراهم میکنه.   در مقایسه با 72S Shilden ارتش ایران٬ کرار بهینه سازی هایی رو برای زره تانک٬ قدرت آتش و الکترونیک به همراه داشته. البته هیچ نشونه ای از تغییر موتور وجود نداره در نتیجه تحرک تانک تقریبا برابر یا کمی کمتر از T-72S هست(به خاطر افزایش وزن تجهیزات جدید).     تانک دارای یک پوشنده فلزی چند ضلعی روی لوله توپ هست. هیچ توضیحی برای وجود از این پوشنده از سمت ایران ارایه نشده اما ممکنه این پوشش تلاشی برای کاهش نوسانات زمانی که تانک در حال حرکت شلیک میکنه باشه. چندین ماشین رزمی در دنیا دارای همچین ویژگی ای هستن مثل IFV های Puma ی آلمانی یا BTR-4 اکراینی که در هر دوی اینها برای پایداری بیشتر در زمان شلیک ممتد در حین حرکت٬  پایه توپ با یک روکش فلزی  پوشونده شده. زره حفاظتی کرار هم در مقایسه با تی ۷۲ با یک زره واکنش انفجاری پوشونده شده. تانک تی ۷۲ اش دارای زره کنتاکت ۱ بود.  زره واکنش انفجاری جدید جلوی برجک و بدنه تانک و کناره های تانک رو در قسمتی که خدمه تانک هستن پوشش میده. قسمت مربوط به موتور و کناره های برجک در عقب با استفاده از زره های کامپوزیتی قفسی حفاظت شده تا از تانک در برابر پرتابه های آر پی جی حفاظت کنه.  اگر چه در نگاه اول زره های حفاظتی جلوی تانک خیلی شبیه به زره های واکنش انفجاری Relikt که در تانک T-90MS استفاده شده هستن اما این زره تفاوت هایی با زره تانک تی ۹۰ داره. زره انفجاری که بر روی سطح شیبدار تانک کرار نصب شده دارای شکل عجیبی هستن و خیلی ضخیم هستن اما در مجموع اندازه کوچکتری در مقایسه با Relikt دارن.  این زره دو برابر ذره کنتاکت ۱ ضخامت داره.  این نوع از زره یاد آوره زره های واکنشگر هستن که پیش از این در تانک M60 ایرانی استفاده شده بودن. به احتمال قوی زره تانک کرار حفاظت رو برای آر پی جی و موشک های ضد تانک یک مرحله ای و همچنین کاهش نفوذ مهمات APFSDS (توپ تانک) فراهم میکنه. این زره همچنین شاید حفاظت محدودی رو برای مهمات چند مرحله ای فراهم کنه (اما خب در حد حدس هست) باید این نکته رو یاد آوری کنم که تی ۹۰ ام اس هم دارای زره واکنش انفجاری هست که بخش جانبی زره تانک در قسمت برجک (بین فاصله ها) رو پوشش میده. در کرار چنین زره ای وجود نداره که نشون دهنده این هست که این تانک احتمالا بر اساس مهندسی معکوس تی ۹۰ ام اس بر اساس تصاویر قدیمی این تانک هست به جای اینکه واقعا یک همکاری ای بین ایران روسیه در این مورد وجود داشته باشه. البته شاید روسیه نسخه قدیمیتر تی ۹۰ رو پیشنهاد کرده باشه که فاقد حفاظت جانبی بود. تانک همچنین دارای دو محفظه نارنجک های دودزای ۶ تایی در دو طرف هست که اجازه فرار رو به تانک در مواقع حمله میده.   تانک کرار همچنین دارای یک سامانه کنترل سلاح (مسلسل تانک) هست که با یک سامانه مجزای اپتیکی فرمانده کار میکنه. این سیستم کنترل سلاح دارای قابلیت تصویربرداری حرارتی و یک سامانه اپتیکی دید روز (احتمالا یک دوربین CCD با قابلیت بزرگنمایی) و یک فاصله یاب لیزری هست. مسسل سامانه کنترل سلاح تانک یک سلاح ۷.۶۲ میلیمتری بوده و دارای یک دوربین دوم هم هست که در سمت چپ جایگاه مهمات قرار داره. این طراحی برای سامانه کنترل سلاح (مسلسل) در تانک تی ۹۰ ام اس و بعضی از محصولات شرکت آلمانی رین متال هم دیده شده. این سامانه کنترل مسلسل یک مقدار بزرگتر از سامانه های مشابه در تانک های روسیه هست چرا که بخش مهمات مسلسل در کنار مسلسل قرار داره.   سامانه کنترل آتش کرار به نظر میرسه که به شدت بهینه شده. جدا از اینکه تانک دارای دریچه دید مستقل جدید برای فرمانده هست سامانه دید توپچی هم تغییر کرده.سامانه دید توپچی دیگر فقط برای دید در روز نیست بلکه دارای سامانه تصویر ساز حرارتی برای کشف هدف بهینه تر در شب و یا در زمان کاهش دید در روز هم هست. دقیقا معلوم نیست که این سامانه کنترل آتش از کجا اومده اما صنایع بومی ایران پیش از این از سامانه کنترل آتش EFC-3 از شرکت Fotona اسلوونی در بروزرسانی تانک های ام ۶۰ ای ۱ و تانک تی ۵۴ خودشون استفاده کردند. سازمان صنایع دفاع ایران همچنین توان نصب سامانه کنترل آتش KAT-72 رو برای تانک های قدیمی تی ۷۲ خودش داشته.  اما نکته اینجاست که هردوی این سیستم ها فاقد قابلیت تصویر برداری حرارتی و یک سامانه دید مستقل برای فرمانده تانک هستند. بنابر این به نظر میرسه که برای کرار یک سامانه کنترل آتش جدید طراحی شده (شاید با کمک تکنولوژیک خارجی). ایران همچنین در سوریه از دولت این کشور حمایت میکنه. دولت سوریه تانک های تی ۷۲ ای داره که با دارای سامانه کنترل آتش پیشرفته ایتالیایی TURMS هست(طی قراردادی در سال ۲۰۰۳). یک چراغ جستجو هم که میتونه بچرخه در کنار محل ورودی توپچی قرار داره. برای راننده تانک هم یک دوربین جدید قرار داده شده که درست در کنار محل دید عادی اش قرار داره. نکته جالب اینکه این دوربین هم دارای دو اپتیک هست (احتمالا یکی دوربین سی سی دی و یک دوربین دید در شب) تانک همچنین دارای چراغ های جلوی ال ای دی هم هست.   با شگفتی باید بگیم که تانک کرار یکی از پیشرفته ترین مدرن سازی هایی هست که روی تانک تی ۷۲ انجام شده (اگر چه هنوز جزییات بهینه گی اجزای این تانک ناشناخته هست). اگه موتور تانک هم تغییر کرده باشه (که البته هنوز هیچ منبعی این موضوع رو تایید نمیکنه) تانک میتونه بازم بهتر بشه. این تانک در بسیاری از گزینه های مثل قدرت آتش و حفاظت زره میتونه گزینه بهتری در برابر تانک روسی T-72B3 (استاندارد جدید بروز رسانی روس ها برای تانک های تی ۷۲)  و Twardy PT-91 لهستان باشه. البته اینو فراموش نکنیم در نهایت تجربه و آموزش درست خدمه هست که برتر بودن یک تانک رو تعیین میکنه.         منبع : ‌Below the Turret Ring    

چند نکته: موشک ضد تانک تندر بوده.   از نظر ارتفاع کوتاه ترین تانک (بنا بر ادعای مراتی) تانک در مسیر آبی که عمق ۵ متر داره میتونه حرکت کنه. قابلیت درگیری با اهداف متحرک رو داره. استتار ترمال داره.     راجع به موشک تندر (به نقل از مشرق): دیگر موشک ضد زره ایران، تندر نام دارد که مخصوص استفاده در تانک های تی-72 است. این موشک که از لوله کالیبر 125 میلیمتری توپ این تانک شلیک می شود قابلیت هدف قرار دادن اهداف ثابت و متحرک از جمله اهداف هوایی سرعت پائین را دارد. هدایت این موشک از نوع نیمه خودکار فرمان به خط دید سوار بر پرتو لیزر است. در این روش موشک اصطلاحاً کور است وتوانایی دیدن هدف را ندارد بلکه با استفاده از حساسه ای که در قسمتهای عقبی بدنه آن نظیر دم قرار داده شده پرتو باریک لیزر تابیده شده از پرتابگر را یافته و رایانه کنترل پرواز سعی می کند تا موشک را در مرکز این پرتو قرار دهد. این فرایند تا رسیدن موشک به هدف ادامه می یابد. جرم موشک تندر 17.2 کیلوگرم بوده که 3.5 کیلوگرم آن مربوط به سرجنگی دو مرحله ای آن است. عمق نفوذ آن در زره تا 700 میلیمتر، برد آن 100 تا 4000 متر، بیشینه سرعت آن 370 و سرعت متوسط آن 310 متر بر ثانیه است. با استفاده از این موشک توانایی تانک های تی-72 در مقابله با اهداف زرهی متحرک و بالگردها بسیار افزایش یافته است.   نمونه آموزشی(بدنه شفاف) موشک تندر

ویدیویی که شبکه های روسی پخش کردن(لینک یوتیوب): https://goo.gl/4DirvF

پرتاب دو موشک فاتح ۱۱۰ به اهداف دریایی روزهای شنبه و یکشنبه این هفته ایران دو پرتاب با استفاده از موشک فاتح ۱۱۰ بر علیه یک شناور در دریای عمان داشته. اولین پرتاب روز شنبه بر علیه یک هدف در فاصله ۲۵۰ کیلومتری صورت گرفت که موشک به هدف برخورد نکرد (برخورد در نزدیکی هدف ). پرتاب دوم روز یکشنبه صورت گرفت و موشک با موفقیت به هدف برخورد کرد. موشک ها از یک پایگاه سپاه پاسداران در بندر جاسک صورت گرفته.   به گفته منبع نوع موشک نسل سوم موشک فاتح ۱۱۰ بوده که دارای سیکر فعال کشف هدف هست.   منبع: فاکس نیوز

سردار دهقان: ما نمونه یک به یک قاهر رو -یعنی تمام عیارش رو- قبل از پایان سال تاکسی خواهیم کرد.

حمله سایبری آمریکا به برنامه موشکی کره شمالی.   حمله سایبری از پیش از پرتاب شروع شده و حتی پس از پرتاب هم ادامه داشته!   به نظر حمله بیشتر الکترونیکی به نظر میاد تا سایبری این جمله که باید محل پرتاب رو بدونن و این که داده غلط به موشک بدن این نظریه رو بیشتر تقویت میکنه.   منبع: نیویورک تایمز     So the Obama administration searched for a better way to destroy missiles. It reached for techniques the Pentagon had long been experimenting with under the rubric of “left of launch,” because the attacks begin before the missiles ever reach the launchpad, or just as they lift off.     The approach taken in targeting the North Korean missiles has distinct echoes of the American- and Israeli-led sabotage of Iran’s nuclear program, the most sophisticated known use of a cyberweapon meant to cripple a nuclear threat. But even that use of the “Stuxnet” worm in Iran quickly ran into limits. It was effective for several years, until the Iranians figured it out and recovered. And Iran posed a relatively easy target: an underground nuclear enrichment plant that could be attacked repeatedly. In North Korea, the target is much more challenging. Missiles are fired from multiple launch sites around the country and moved about on mobile launchers in an elaborate shell game meant to deceive adversaries. To strike them, timing is critical. Advocates of the sophisticated effort to remotely manipulate data inside North Korea’s missile systems argue the United States has no real alternative because the effort to stop North Korea from learning the secrets of making nuclear weapons has already failed.

البته من نمیدونم چرا نویسنده واشنگتن پست این جمله رو با فعل has developed به کار برده که نشون دهنده بالفعل شدن این موضوع هست. اما اگه مقاله خود انستیتو مطالعات جنگ رو مطالعه کنید متوجه میشید که در مقاله اصلی به این صورت هست: Iran is transforming its military to be able to conduct quasi-conventional warfare hundreds of miles from its borders. This capability, which very few states in the world have, will fundamentally alter the strategic calculus and balance of power within the Middle East. فعل is transforming یعنی در حال تغییر و در نتیجه بالفعل قاطع نیست. به نظرم نویسنده برای درست کردن استوری لاینش اومده و یه ذره پیاز داغش رو زیاد کرده.   منبع مقاله اصلی در انستیتو مطالعات جنگ: http://www.understandingwar.org/backgrounder/irans-new-way-war-syria

یک بررسی از تصاویر منتشر شده از مشرق نیوز(تصویر بالا) در رابطه با رادارهای باور ۳۷۳ از یکی از کاربران پاکستان دیفنس:   خوب حالا از تمامی رادارهای سامانه باور اسم برده شده. بنابراین بزارید بگم من راجع به رادار و سیستم باور چی فکرمیکنم.   یکی از رادارهای باور با نام رادار درگیری (Engagement) و یک رادار دیگر با نام شناسایی و درگیری (Accusation and Engagement) معرفی شده. هردوی این رادار ها هم در یک محدوده فرکانسی کار کرده و هردو آرایه فازی هستن (و همونطور که قبلا گفتم هردو رادارهای فعال آرایه فازی به نظر میان )   حالا سوال اینه که چرا از دو رادار مشابه در سامانه باور استفاده شده؟ چرا فقط از یک رادار مثل سامانه های اس ۳۰۰ و اس۴۰۰ و پاتریوت و خیلی از سامانه های دیگه استفاده نشده؟ من حدس میزنم که دلیل این کار این میتونه باشه که سامانه باور تاکید بیشتری رو شناسایی اهداف VLO (Very Low Observable)  یا همون اهداف با سطح مقطع پایین در زمان استفاده از موشک های SAM با هدایت نیمه فعال راداری (SARH) داره. اگه شما بخواید از یه موشک با هدایت نیمه فعال راداری بر علیه یه هدف در برد بلند با سطح مقطع کم راداری استفاده کنید کار سختی برای  ترکینگ اون هدف در باند ایکس و اس خواهید داشت چرا که قابلیت رادارگریزی این پرنده ها اتفاقا برای باند اس و ایکس بهینه شده تا کمترین میزان بازتاب رو داشته باشن.  حتی کشف این هدف هم کار سختی خواهد بود. یکی از راه حل ها برای حل این مشکل رو من در اینجا میارم که به نظر میرسه چیزیه که در سامانه باور (و رادار های معرفی شده) هم پیاده سازی شده. رادارهای برد بلند معمولا به عنوان منبع معتبر و رده بالا برای داده های راداری در این سیستم استفاده میشه. این میتونه رادار های ثابت قدیر سپاه پاسداران و یا رادارهای  OTH پدافند هوایی ارتش باشه که همین الان یا عملیاتی ان بعضی هاشون یا در حال توسعه. اطلاعات بدست اومده از رادار های دوربرد او تی اچ به رادار های دوربرد surveillance پایینی مثل معراج-۴ و مطلع الفجر ۳ و نبو اس وی یو فرستاده میشه. ایران دارای یه رادار متحرک مشابه رادار نبو اس وی یو نیست . راداری که متحرک و در باند وی اچ اف و فعال (AESA) با قابلیت پردازش فضا زمان و قابلیت شکل دهی گلبرگ آنتن (beam-forming) و از همه مهمتر با قابلیت فراهم کردن مختصات سه بعدی دقیق هدف باشه. اما با وجود رادار غیر متحرکی مثل فتح-۱۴ ما میدونیم که ایران در حال کار روی راداری هست که در نهایت مشابه رادار NEBU-SVU   (نبو اس وی یو) خواهد شد (با توانایی های مشابه).   رادار های رده بالاتر مثل قدیر یا OTH پدافند میتونن نقش رادارهای هشدار اولیه رو بازی کرده و مختصات تقریبی هدف (اینکه هدف تقریبا کجا میتونه باشه) رو به رادار های پایینی بدن. اولین سیستم از سامانه باور که میتونه اهداف رادار گریز رو شناسایی کنه راداری مشابه NEBU-SVU هست. با استفاده از تکنولوژی آرایه فازی فعال همچین راداری (مثل فتح ۱۴ یا نبو) با تکنولوژی beam-forming میشه قسمت مشخصی از آسمان رو با تمرکز و قدرت سیگنالی بیشتری جستجو کرد تا به رینج داینامیکی بزرگتری رسید.  نبو اس وی یو (یا راداری مشابه اون) اولین رادار وی اچ اف ای هست که میتونه یک موشک سم با هدایت نیمه فعال راداری رو هدایت کرده و شانس زیادی رو هم به سیکر موشک بده که هدف رو در فاز ترمینال شناسایی کنه. این ایده اولین بار توسط کارلو کوپپ  در Australian Airpower برای سامانه های اس ۳۰۰ و ۴۰۰ معرفی شد.   بزارین برگردیم به اون دو تا رادار سامانه باور.  یکیشون به نظر میشه که رادار آرایه فازی فعال باشه که برای وظایفی که میگم کافیه: یک رادار ۳۶۰ درجه برای جستجو و جستجوی منطقه ای (Sector Search) با استفاده از اسکن دیجیتال و beam-forming برای ترک و روشن کردن (illuminate) هدف (لازمه که این رادار ویژگی ارسال موج ممتد (CW) و یا مدولاسیون فرکانس موج ممتد (FMCW) رو داشته باشه)  و قابلیت ترک کردن همزمان موشک (اگه لازم باشه) و ایجاد یک لینک داده برای هدایت و بروزرسانی هدایت موشک سم (در صورتی که به اندازه کافی مدرن باشه!)   وظایفی که در بالا اشاره شد در رادار Tombstone یا  Gravestone سامانه اس ۳۰۰ و ۴۰۰ هم وجود داره و در  نتیجه به صورت تئوری یک رادار برای باتری های موشک سامانه باور کافیه.از اونجاییکه که این رادار با عنوان رادار درگیری (engagement) معرفی شده در نتیجه ما میتونیم انتظار وجود CW و یا روشن کردن هدف با استفاده از FMCW رو داشته باشیم.   رادار دیگه معرفی شده قابلیت جستجو نداره و آرایه فازی فعال بوده و دارای تکنولوژی  beam-forming برای تمرکز سیگنال های روشن کننده هدف CW/FMCW در قسمت کوچکتری از آسمان در مقایسه با  رادارهای درگیری آٰرایه فازی غیر فعال که در سامانه های دیگه مثل اس ۳۰۰ و ۴۰۰ استفاده شده برخورداره. این ویژگی احتمالا تجمع  سیگنالی مشابهی رو برای illumination هدف در مقایسه با سامانه های اس ۳۰۰ و ۴۰۰ میده اما این تجمع سیگنالی برای ایلومینیشن با ارسال سیگنال هایی با قدرت پایینتر و اندازه aperture کمتر امکان پذیر میشه .   برای جمع بندی من فکر میکنم یک مود عملیات خاصی در سامانه باور برای اهداف رادار گریز و یا اهداف خیلی دور وجود داره که به این صورت میتونه باشه: یک رادار مشابه NEBU-SVU یک هدف رادار گریز رو در رینجی بیش از ۲۵۰ کیلومتر با استفاده از تکنولوژی beam-forming (بر اساس چیزی که بالا گفته شد) پیدا میکنه (رینج بهتر برای رادار مشابه نبو استفاده از دونستن منطقه ای از آسمان که باید مورد جستجو قرار بگیره از طریق رادار قدیر و OTH پدافند)   این اطلاعات به باتری موشک باور فرستاده میشه. موشک با استفاده از محدوده مشخص شده هدف توسط رادار مشابه نبو که وارد سامانه موقعیت یابی INS اش شده پرتاب میشه. رادار جستجو و درگیری باور شروع به ارسال امواج به صورت تصادفی برای شناسایی مکان موشک سم میکنه و محدوده تقریبی هدف رو برای موشک  با استفاده از یک خط داده که از طریق beamformer ایجاد میشه بروز میکنه. تا این لحظه رادار باور هدف رادار گریز رو هنوز ندیده و تنهای از مختصات تقریبی ای که از طریق رادار مشابه نبو ارسال میشه استفاده میکنه. وقتی که موشک به هدف و فاز ترمینالش نزدیک میشه رادار درگیری و illumination دوم فعال شده و تنها بخشی از آسمان رو که رادار مشابه نبو در حال جستجوی هدف هست روشن میکنه. در نظر داشته باشید که این رادار هم نه هدف رو میبینه و چیزی رو هم track نمیکنه!. مسلما در یک زمان موشک سم به هدف به اندازه کافی نزدیک میشه تا بتونه امواج رادیویی بازگشت داده شده از هدف رو پیدا کنه و مختصات نه چندان دقیقی که از طریق رادار مشابه نبو دیگه مورد نیاز نیست. یک موشک هدایت نیمه فعال که از تکنولوژی SAGG و یا TVM استفاده میکنه  تمام اصلاحات مرتبط با تراجکتوری رو انجام میده و حتی داده هایی که با سیکر خودش میبینه رو از طریق دیتا لینک به رادار میفرسته (البته به نظرم نویسنده مطلب اشتباه میکنه در SAGG پروسسینگ روی داده انجام میشه و داده خامی که سیکر میبینه مثل مدل TVM به رادار ارسال نمیشه بلکه داده کاملا پردازش شده به رادار فرستاده میشه و بعد گایندنس نهایی از طریق رادار اعلام میشه به موشک ). رادار هم داده ها رو پردازش کرده و از داده های رادار مشابه نبو هم استفاده کرده و اطلاعات موشک رو آپدیت میکنه. در نتیجه من فکر میکنم که رادار جستجو و درگیری (engagement) در واقع رادار اصلی برای اهداف با سطح مقطع بزرگ و برد کوتاه تر به جای ماکسیمم برد موشک هست (احتمالا برای استفاده از موشک های با برد کوتاه تر در باور) این رادار همچنین میتونه نقش یه رادار ثانویه برای وقتی که به جستجو احتیاج هست رو بازی کنه. رادار اختصاصی درگیری (engagement)  نقش روشن کردن هدف رو بازی میکنه و احتمالا حتی داده های امواج رو نه دریافت میکنه نه پردازش!. یک رادار روشن ساز هدف (درگیری) بدون دریافت کننده و تحلیل سیگنال یک تصمیم بد باشه به دلیل تعدد سیستم ها اما همزمان میتونه یه تصمیم عاقلانه برای هزینه ها کارایی و دونستن این مطلب باشه که هبچ سامانه ترکینگ  نمیتونه واقعا برای یه هدف رادارگریز کاربردی باشه.  این تنها توضیح من برای داشتن دو رادار عجیب هست. این طراحی بیشتر برای سیستمی به نظر میرسه که طراحی شده که با اهداف رادارگریز یا اهداف  از فاصله خیلی دور درگیر بشه. چند نکته: راداری که فقط رادار درگیری هست (engagement-only) مطمئنا دارای ویژگی دریافت امواج و ترکینگ هست به نظرم به عنوان پشتیبان داشتن این ویژگی ضروری هست. داشتن این پشتیبان این امکان رو به سامانه میده تا حتی در صورتی که یکی از رادار های درگیری از بین بره عملیاتی بمونه. رادار معراج ۴ جای رادار Big Bird رو تو سامانه اس ۳۰۰ و اس ۴۰۰ گرفته که یه رادار آرایه فازی جستجو در باند اس   با ۶۰۰۰ المان آرایه فازی غیر فعال هست (اما ویژگی کشف هدف های رادارگریزش  در مقایسه با رادار Big Bird به دلیل فرکانس بالاتر تحلیل میره ) از رادار نجم ۸۰۲ هم نشونه ای از اینکه تو سامانه باور ازش استفاده شده وجود نداره. اما در مقایسه با رادار بزرگتر معراج ۴ به نظر میرسه که نجم ۸۰۲ یک رادار آرایه فازی فعال با تکنولوژی beam-forming و قابلیت های پیشرفته تر هست .این رادار مشابه رادار Gamma-S روسیه هست که جزیی از سامانه راداری چند باندی Nebo-M هست. توصیه ها در رابطه با باور: یک سیستم که پیچیدگی کمتری داره و البته گرونتر اینه که از سیکرهای ساده هدایت فعال راداری با رادار جستجو (search-only)  مشابه خانواده موشک های Aster در موشک های سامانه باور استفاده بشه. سامانه ایرانی البته بهتر خواهد بود اگه اونطوری که من توضیح دادم کار کنن چرا که تمامی سیستم ها باید برای کشف هدف رادار گریز طراحی بشن.   داشتن دو رادار متفاوت در دو کامیون به نظر پیچیده میاد اما ما در عمل با راه حل پیشنهادی من مشکل خواهیم داشت. با اطمینان میتونم بگم که موشک های سامانه باور در باند ایکس کار میکنن. اما تکنولوژی آرایه فازی فعال برای باند ایکس بسیار جدید و گرون هست و کار سختی هم هست که بتونین تکنولوژی اش رو به طور کامل یاد بگیرید. در راه حل من هر دو رادار سامانه باور باید رادار آرایه فازی فعال باند ایکس باشن تا بتونن با اون موشک کار کنن. ایران نشون داده که میتونه رادار آرایه فازی فعال تا باند اس داشته باشه (مثلا با رادار حافظ). بنابر این به نظر منطقی تر میاد که رادار های acquisition و درگیری هر دو در باند اس باشن بدون اینکه قابلیت درگیری رو داشته باشن (به معنای illuminate کردن هدف). راداری مثل رادار آرایه فازی فعال با تکنولوژی beam-forming حافظ میتونه در نقش رادار جستجو و  لینک آپلود موشک و ترک کردن خود موشک در زمان درگیری در مواقع اضطراری ایفای نقش بکنه. این رادار همچنین میتونه برای ایجاد یک Pencil Beam برای ترک کدن یک هدف دور یا یک هدف رادار گریز بهینه بشه بدون اینکه قابلیت روشن کردن هدف (illumination) رو برای موشک نیمه فعال راداری سامانه باور به صورت اتوماتیک فراهم بکنه. در مواقع اضطراری این رادار میتونه به تنهایی نقش یک آپلینک سریع رو برای موشک های سامانه باور برای ارسال دقیق فرامین هدایتی در زمان هدایت موشک  بازی کنه.   رادار درگیری لازم برای روشن کردن هدف رادار درگیری سامانه باور خواهد بود. به نظر میرسه که این رادار درگیری باید رادار آرایه فازی فعال باشه اما همونطور که دلایلم رو قبلا گفتم رسیدن به رادار آرایه فازی فعال در باند ایکس برای ترکینگ و روشن کردن هدف یک دستاورد خیلی بزرگ هست قدرت خیلی بالایی باید این رادار داشته باشه و تا جایی که ما میدونیم ایران فاقد چنین توانایی مدرنی در تکنولوژی نیمه هادی ها هست. یک رادار باند ایکس   مطمینن رادار های باور از نوع آرایه فازی فعال هستن. شاید برای شما سوال بشه که چرا از رادار آرایه فازی فعال استفاده شده؟  اصلا چه فایده ای داره؟ بیاید به رادار معراج ۴ و مطلع الفجر ۳ و نجم ۸۰۲ نگاه کنیم. این سه رادار میتونن نسخه ایرانی سامانه Nebo-M رو تشکیل بدن حتی وقتی که هیچ سامانه ای  تو باند L ندارن. به عنوان رادار های آرایه فازی غیر فعال معراج ۴ و مطلع الفجر ۳ از قدرتشون برای جستجوی ممتد سیگنال در باند VHF و باند S  استفاده میکنن. آنالیز سیگنال این دو رادار میتونه اینو نشون بده که هدف یه پرنده رادار گریز هست یا یه هدف معمولی. اگه هدف رادار گریز باشه رادار معراج ۴ هیچ چیزی رو نمیبینه. اما رادار مطلع الفجر ۳ هدف رو میبینه. اینجاست که یه رادار آرایه فازی فعال مثل نجم ۸۰۲ میتونن کارایی بکنن. مثلا: سایز و قدرت ارسال امواج این رادار از همکار باند اس اش که معراج ۴ باشه کمتر هست. و تو این شرایط مثل رادار معراج ۴ نمیتونه هدف رو ببینه.   اما این رادار میتونه از تکنولوژی دقیق beam-forming خودش برای جستجوی منطقه ای (Sector Search) استفاده کنه که معنیش اینه که pencil beam تنها منطقه ای رو که رادار مطلع الفجر به عنوان منطقه وجود پنهانکار و رادارگریز معرفی کرد اسکن میکنه.  در نتیجه با اینکه نجم ۸۰۲ در باندی فعالیت میکنه که خیلی مناسب کشف پنهان کار های نیست (باند اس) این رادار میتونه هدفی رو که توسط مطلع الفجر ۳ معرفی شده رو بگیره فقط اون منطقه رو آنالیز کرده و موقعیت هدف رو به صورت بسیار دقیق تری روی باند اس بدست بیاره و به موشک های باور بده.  پردازش و آنالیز سیگنال تو این مرحله حتی میتونه هدف رو طبقه بندی کنه و تعیین کنه که آیا هدف موشک هواپیما یا حتی دکوی هست. همچنین این ویژگی هم وجود داره که رادار به ترک کردن هدف وقتی زیر جمینگ شدید هست هم ادامه بده در حالی که رادار های غیر فعالی مثل معراج ۴ و مطلع الفجر ۳ در این شرایط کاملا از کار میافتن.     این بخش نیاز به بازنگری داره: چرا ایران باید از رادار باند ایکس برای درگیری و روشن کردن هدف استفاده کنه؟ چرا مثل بقیه از یه رادار آرایه فازی غیر فعال استفاده نکنه؟ قبلا توضیح دادم ولی بزارین برم تو جزییات: پارت های یه رادار غیر فعال چندید برابر ارزون تر از المانهای دریافت و ارسال (T/R) یه رادار آرایه فازی فعال هستن. رادار غیر فعال Tombstone اس ۳۰۰ از ۱۰ هزار المان استفاده میکنه که روزنه بزرگی رو به این رادار میده. سامانه HQ-9 هم از چیزی بین ۳ تا ۵ هزار المان استفاده میکنه. اما چیزی که عجیبه اینه که رادار باور دارای روزنه (aperture) کوچیکتری از اون دو تا رادار هست و چیزی حدود ۲ هزار المان استفاده میکنه.  این رادار آرایه فازی فعال هست. با یه رادار آرایه فازی غیر فعال (PESA) شما میتونین با قیمت بسیار پایین تری قدرت ارسال بیشتری رو به ازای هر المان داشته باشین و همونطور که تو خبر ها هست حتی سامانه اس ۵۰۰ هم گفته شده از رادار روشن کننده PESA استفاده میکنه. خب حالا ما یه راداری داریم که روزنه کوچیکتری داره (نصف HQ9 و یک چهارم سامانه اس ۳۰۰) قدرت  ارسال سیگنال کمتری هم داره و احتمالا هزینه بیشتری هم داره. هزینه های تولید ماژول های ارسال و دریافت سیگنال (T/R) و ممکنه این قضیه رو برای ایران توجیح کنه که این ماژول ها رو از چین بخره ولی تغییر دهنده های فاز و فرستنده ها رو تو خود ایران بسازن (ایران تواناییش رو داره)

زمینگیر شدن دو کشتی نظامی ایران در آفریقای جنوبی   بر اساس تصاویر ماهواره ای از ایرباس دیفنس و اسپیس دو کشتی نیروی دریایی ایران که در نوامبر ۲۰۱۶ به اقیانوس اطلس رسیدن مجبور به پهلوگیری برای تعمیرات اضطراری در بندر دوربان آفریقای جنوبی شدن. نیروی دریایی جمهوری اسلامی اقدام به تبلیغات در مورد ناوگروه ۴۴ ام این نیرو با ناو الوند و کشتی تدارکاتی بوشهر کرده و رسیدن به اقیانوس اطلس رو نشونه ای از توان این نیرو برای ابراز قدرت در آبهای دور از دسترس میدونه. دریادار حبیب الله صیاری در یک گفتگو در ۲۱ نوامبر اعلام کرد که این ناوگروه دو کشتی ایرانی رو در ۱۷ اکتبر از چنگال دزدان دریایی در خلیج عدن نجات داده و به سپس در ۲۱ اکتبر به خلیج تانزانیا و بندر دارالسلام رسید. دریادار سپس اعلام کرد که این ناوگروه سپس با دور زدن آفریقا وارد اقیانوس اطلس شده و در حال بازدید از دوربان آفریقا جنوبی در اقیانوس هند هست. اما به نظر نمیرسه که این دو کشتی بندر دوربان رو از اون تاریخ تا الان ترک کرده باشن. تصاویر ماهواره ای نشون میده که ناو تدارکاتی بوشهر از آب خارج شده و در یک داک شناور  در یک مرکز (پارک؟) کشتی در آفریقا جنوبی قرار گرفته. همچنین در ۱ ژانویه ناو الوند در نزدیکی بوشهر در همون بندر پهلو گرفته. استفاده از داک شناور نشون دهنده این هست که کشتی تدارکاتی بوشهر آسیب شدیدی رو در قسمت  سکان یا شفت درایو های موتور ویا ملخ ها و یا بدنه متحمل شده. حضور الوند هم نشون دهنده این هست که این ناو نمیتونست بدون کشتی بوشهر خودش رو به ایران برسونه ! از اول ژانویه هم هیچ خبری در رابطه با بازگشت هریک از این کشتی ها مخابره نشده. منبع: جینز دیفنس   http://uupload.ir/files/j50_1685522_-_main.jpg

به نظر شخصی من مشکل در واقع این نیست که تایرش در تولید انبوه تغییر کنه. مشکل بنظرم اینه که اصلا تولید انبوه نمیشه احتمالا. اگرم بشه به جایی که باید ازش استفاده کنه نمیرسه.

بالگرد صبا ۲۴۸ .

  نظر یکی از کابران پاکستان دیفنس: به نظر تصویر بالا نشون دهنده سامانه افق هست. به نظر میرسه که تصویر بالا جداسازی رادار 5N62 سامانه اس ۲۰۰ هست. این رادار بزرگ و سنگین به دو بخش تقسیم شده (همونطوری که در تصویر بالا میبینیم).  چرا ایران از ۲ دیش رادار روی دوتا کامیون استفاده میکنه؟ چون دیش های فرستنده و گیرنده  5N62  باید از طریق یک لایه فیزیکی (و یک فضای اضافی)  از هم جدا میشدن (همونطوری که در 5N62 سامانه اس ۲۰۰(تصویر زیر)  مشاهده میکنیم).  ایرانی ها بزرگترین ضعف رادار اس ۲۰۰ که همون رادار 5N62 هست رو از بین بردن چرا که در حالت اریجینال این رادار غیر متحرک میتونست توسط موشک های ضد رادار مورد حمله قرار بگیره. که با این تصویر بالا این مشکل حل شده.  مشکل بعدی 5N62 عدم چالاکی بازوی مکانیکی چرخش رادار هست. سامانه جدید ایرانی که کوچکتر هم هست این مشکل رو هم حل میکنه و این به این معناست که میتونه راحت تر روی اهادف چالاک لاک کنه.   به نظر میرسه به روز رسانی کامل سامانه اس ۲۰۰ به همراه رادار افق (جدا سازی 5N62 همونطوری که در تصویر بالا میبینیم) و اضافه کردن موشک صیاد ۲  تلاش نام گرفته. همچنین رادار دوربرد متجرک وی اچ اف با برد ۵۰۰ کیلومتر مطلع الفجر هم میتونه به جای رادار پیش اخطار P-14/5N84A سامانه اس ۲۰۰ استفاده بشه. در نتیجه تمام اجزای این سامانه به جز موشک دوربرد اون میتونه متجرک بشه. تنها چیزی که در ایده من گمه!  عدم وجود یه  دیش خیلی بزرگ دیتا لینک برای ارتباط  راه دور بین بخش های 5N62 جدا شده در سامانه افق هست.   تصویری از رادار 5N62 در سامانه اس ۲۰۰.