سخن مرد سالخورده ای را که از روی تجربه می گوید، با احترام و سپاس بشنو، هرچند که آن سخن را از پیش بدانی. گاه باشد که پس از بارها و بارها شنیدن سخنی، معنی تازه و ژرف و نغز در آن می یابیم و چشم خردمان روشن می شود. چنین مکاشفه ای فراتر از فهم و دریافت عادی است. مردم به آن گرایش دارند که پیرسالان را کم و کوچک گیرند و به نجوا و اندرز آنان دل ندهند، اما باید دانست که پیران ، به هر روی، از سرمایه ی تجربه بهره دارند.

از کسی شنیدم که گفت:" سرافرازی بر دو گونه است: درونی و بیرونی. سامورایی که این هر دو بالندگی درون و بیرون را نداشته باشد، به هیچ کار نیاید." سرافرازی را می توان تیغه ی شمشیر دانست، که آن را باید هر روز صیقل داد و باز در نیام گذاشت. هر چند گاه یکبار تیغ را از نیام می کشند و تا برابر پیشانی بالا می برند؛ آن را از زنگار و غبار می زدایند و باز در نیام می گذراند. اگر شمشیر سامورایی همواره برکشیده باشد و او پیوسته در کار صیقل دادن آن ، مردم از او دوری جویند و دوست و همنشینی نیابد. از سوی دیگر، اگر شمشیر هیچ گاه از نیام کشیده نشود، زنگار گیرد و لبه اش کند شود و کسی از آن بیم نیارد.

چون می خواهی به دیدن کسی بروی، شایسته آن است که پیشتر وعده بگذاری. اگر سرزده به جایی بروی، هیچ پیدا نیست که آنجا چه گرفتاری و درگیری باشد، و اگر پیش آید که نابهنگام به آنجا برسی، دیدارت ناساز و بیهوده باشد. اگر هنگامی به دیدن کسی بروی که دیگران نیز نزد او باشند، نمی توانی آزادانه سخن بگویی. به ویژه، آنجا که مردم به دلداری کسی برای گرفتاری یا داغدیدگی او گرد آمده باشند، بسا که لغزش زبان یا سوء تعبیری پیش آید. از سوی دیگر، چون کسی به دیدنت آمد، هر چه هم درگیری و نابسامانی در کارت باشد، باز نباید از دیدن او خودداری کنی.

دامادم می گوید که جوانهای امروز به زن صفتی گرایش یافته اند، جوانی دوره ای است که در آن مردم مقبول، شاد و پرشورند، احساس دیگران را رنجه نمی کنند، و آزادگان را با فضلیت می دانند. اما پنداری که( در زمانه ی ما) خمودگی بر هر چیز سایه انداخته است و اراده ی قوی را دیگر ارزش نمی نهند. مرد سلحشور اگر تنها به حفظ جانب خود بیندیشد، دون همت باشد. برای نمونه، در خود بنگر! شاید بیندیشی که ناروا باشد اگر که بگذاری خانواده ای دگر ترا به فرزندی بپذیرد؛ و با این کار، نه بر آنچه که به مایه ی هنر و گوهر خود یافته ای، که بر آنچه که پدر و مادر با کوشش سخت برایت فراهم آورده اند -چشم بپوشی. این همان منش و رفتار قراردادی است که من آن را نمی پسندم. هنگامی که در خدمت دستگاه امیر بودم هرگز اندیشه ی برتری به خود راه ندادم. از آنجا که در آمد ماه و سال سامورایی ، دارایی خود او نیست و از آن امیر است، چرا باید که آن را زیاد ارزش نهیم، یا که به آن دلبسته باشیم؟ از دست دادن پایگاه یا هاراگیری، همانا فرجام کار سامورایی است. در این میان، بر باد دادن نام نیک خانواده به مایه ای ناروا، شرم آور است. پس ، نباید که در انجام کارهای بایسته، کوتاهی ورزیم. نباید که در بند امیال و خودپرستی بمانیم، و نباید که مایه ی رنچ دیگران شویم. شکست یافتن بجا پسندیده تر از پیروز شدن نارواست. چون این معنی را خوب دریافتی، خواهی توانست که از همه ی توان و کارآیی خود بهره گیری و با شور و نیروی سرشار در کارها پیش تازی.

از بحثهای دوستان به ویژه پست آخر آقا سعید استفاده کردیم. متاسفانه سوادم در این زمینه آنقدر نیس که بخواهم اظهار نظری کنم.

خواستگاه تاریخی در گذشته های دور مدافعین با پناه گرفتن در حصار شهرها مزیت آشکاری نسبت به مهاجمین کسب می کردند. نیروی مهاجم نمی توانست به صورت عادی مدافعین را به بیرون از حصارهای شهرها و قلعه ها کشانده و نابود کند. فرمانده مهاجمین مجبور بود تا با شرایط وخیمی ،مانند کمبود آذوقه و علوفه، شهر را محاصره کند و سعی کند تا با وسایل ابتدایی ،مثل منجنیق و دژکوب، حصارهای شهر را تخریب کند تا سربازانش بتوانند وارد شهر شده و دشمن را سرکوب کنند. استفاده از دیوار می توانست مزیتهای معمول یک سپاه حرفه ای ،مانند سواره نظام ماهر یا پیاده نظام کارکشته، را بی اثر سازد و مدافعین در عمل می توانستند در حمایت دیوارها و برج و باروی شهرشان با نفراتی اندک جلوی نیروهای بسیار بزرگتر از خود را سدکنند. از دیگر سو، طولانی شدن محاصره سبب می شد تا سربازان مهاجم روحیه خود را از دست بدهند، فرار از خدمت و شورش در بین مهاجمین افزایش می یافت و کمبودها روز به روز فرمانده نیروی مهاجم را بیشتر در منگنه قرار می داد. مدافعین می توانستند با تیرباران واستفاده از سنگ یا مواد مذاب تلفات سنگینی به مهاجمین وارد کنند درحالیکه دیوارها و برجهای بلند باروی شهر آنها را درامان نگه می داشت. در آن دوران، تنها راه مناسب و سریع برای فتح یک دژ داشتن همدستی در میان مدافعین بود تا با خیانت به همقطارانش دروازه دژ را بر روی نیروی مهاجم بگشاید. وارد شدن سلاح آتشین به معادلات نظامی وضع را برای مهاجمین بدتر از پیش کرد. توپهای اولیه قدرت تخریبی اندکی داشتند و به سختی می توانستند دیوارهای قلعه ها را در هم بکوبند. توپهایی که برای تخریب دیوارهای قلعه ها بکار می رفتند سنگین بودند و جابجاکردن آنها سرعت جابجایی یک سپاه را به صورت معنی داری کاهش می داد. از طرف دیگر، مدافعین با نصب کردن توپهایشان در بالای دیوار قلعه یا شهر می توانستند ناحیه وسیعی را پوشش دهند و جلوی تحرک هر نیروی مهاجمی را بگیرند. توپهای اولیه آن قدر دقت نداشتند که مهاجمین بتوانند با خیال راحت و از فاصله دور توپهای نصب شده در بالای دیوار قلعه ها را هدف قراردهند. مدافعین پناه گرفته در قلعه ،به دلیل داشتن جایگاه بالاتر، از برتری قابل ملاحظه ای نسبت به مهاجمین برخوردار بودند. مهاجمین ناچار بودند تا توپخانه خود را در زیر آتش توپخانه دشمن به جلو آورند تا بتوانند آتش توپخانه دشمن راسرکوب کنند. این امر خود سبب می شد تا مدافعین بتوانند تلفات زیادی را بر حریف واردکنند. مشکلات ناشی از ورود باروت به جنگها سبب شد تا ارتش های مدرن به فکر چاره ای عملی برآیند. یکی از راه های مقابله با دژها و استحکامات دشمن این بود تا افرادی در زیر استحکامات دشمن تونل حفر کنند و با کارگذاشتن مواد منفجره آن را منفجر کنند. این افراد در ارتش فرانسه نقب زن یا Sapper نام گرفتند. استفاده از این تکنیک به ویژه در جنگهای داخلی آمریکا در قرن نوزدهم بکارگرفته شد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_511px-1970-Legion-sapeur.jpg[/img] سپر جمعی لژیون خارجی فرانسه اما حفر تونل همیشه هم موفقیت آمیز نبود و عوامل جانبی ،مانند جنس خاک محل، در آن تأثیر داشت. راه دیگر این بود که کانالهایی حفر شود که از میان آنها به سمت استحکامات مدافعین پیشروی کرد. با توسعه فنون حفاری، نقب زنها این کانالها را با زاویه ای می ساختند که آتش توپخانه دشمن بر آن کارگر نباشد. آنها از یک مسیر زیگ زاگ برای رسیدن به دیوارهای قلعه استفاده می کردند. با پیشروی کانال به سمت دیوار قلعه یا شهر، نقب زنها در کانال موضعی می ساختند که توپهای نیروی مهاجم می توانست از آن موضع توپخانه دشمن را بر روی دیوارهای قلعه هدف قراردهد. مهاجمین توپهایشان را از طریق کانال به این مواضع برده و دیوارهای قلعه را زیر آتش می گرفتند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/saps.jpg[/img] مسیر زیگ زاگ کانالها به سمت استحکامات دشمن ارتشهای مدرن ،به تدریج، برای انجام وظایفی مانند حفر کانال، ساخت سنگر، جانپناه، پل و... به تشکیل واحدهای ثابتی از نقب زنها پرداختند. وظیفه این واحدها در اصل دورزدن، خراب کردن یا غلبه بر استحکامات دشمن و هموار کردن راه نفوذ نیروی خودی بود. این نقب زنها در زمان صلح به ساخت و تعمیر سربازخانه ها، تعمیر گاری ها، کندن خندق به دور شهرها و قلعه ها، مرمت جاده ها و پلها یا دیگر کارهای عمرانی می پرداختند. با گسترش نقب زنها در ارتشهای اروپایی برای آنها نامهای اختصاصی نیز ساخته شد. در ارتش آمریکا از کلمه مهندس-رزمی، در آلمان از کلمه پیشگام-جاده صاف کن و در فرانسه و لهستان از کلمه نقب زن برای اشاره به این افراد یا واحدها استفاده می شد. امروزه در اغلب ارتشهای جهان این واحدها را با نام مهندسی-رزمی می شناسند. مهندسی-رزمی؛ وظایف و ابزار یک نقب زن باید بتواند مجموعه گوناگونی از وظایف را در شرایط رزمی و زیر آتش مستقیم دشمن انجام دهد. ساخت و نصب پل، ایجاد یا خنثی کردن میادین مین، تخریب یا بازسازی موانع ایذایی، ساختمانها، جاده ها، تأسیسات فرودگاهی، ایجاد تسهیلات برای نیروی خودی و بوجود آوردن تهدید برای نیروی دشمن از جمله وظایف اصلی یک نقب زن می باشند. وظایف یک مهندس رزمی در ارتشهای مدرن عبارت است از: • تحرک از میان بردن موانع عبور از خندق و کانالها بازکردن راه برای واحدهای زرهی ساختن جاده و پل پاکسازی میادین مین • تخریب کاشتن مین خنثی سازی انواع بمبها،تله های انفجاری و بمبهای کنارجاده ای • دفاع ساخت مواضع دفاعی و استحکامات ساخت سنگرهای دیده بانی و پستهای مراقبت ونگهبانی نصب سیم خاردار و فنس دفاع در برابر جنگ افزارهای کشتار جمعی • ضدتحرک کاشت مین ایجاد خندق و کانال تخریب پلها و ایجاد راه بندان در جاده ها در هنگام عقب نشینی نیروی خودی • تهاجمی بازنگاه داشتن راه ها در زمان عملیات نیروی خودی تخریب ساختمان ها، سنگرها وانبارهای دشمن در ارتشهای امروزی یک نقب زن یا مهندس رزمی به تجهیزات پیشرفته ای مجهز شده است. دیگر دوران استفاده از بیل و کلنگ سرکج به سر آمده و تانکهای مجهز به بیل مکانیکی، دریلهای بادی، زرهپوشهای ویژه ضدمین یا مین گذار، پلهای آماده فلزی یا پلاستیکی و زرهپوشهای جرثقیل دار کار تیمهای مهندسی-رزمی را ساده تر کرده اند. تجهیزاتی که واحدهای مهندسی-رزمی امروزی از آن استفاده می کنند عبارتند از: • نفربرهای ویژه حمل ابزار و نفرات واحد مهندسی-رزمی • تانکهای مجهز به بیل مکانیکی، جرثقیل و... • لودر، بولدوزر، تراکتور و... • مین کوب و دیگر ادوات مقابله با میدان مین • اژدر بنگالی(وسیله ای که با انفجار خود سبب قطع سیمهای خاردار می شود.) • رباتهای هدایت شونده و باهوش • پلهای متحرک، تانکهای پل گذار، پلهای لاستیکی و... • انواع ابزار دستی مانند چکش های برقی یا بادی و... [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_Bangalore-torpedo-batey-haosef.jpg[/img] اژدر بنگالی [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_800px-Armored_bulldozer_DSC00856.jpg[/img] بولدوزرهای زرهی نیروی زمینی فرانسه [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_754px-IED_detonator.jpg[/img] ربات مین یاب ارتش آمریکا در عراق [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_800px-French_army_EFA_DSC00859.jpg[/img] کرجی متعلق به ارتش فرانسه. با بستن چند دستگاه از این شناورها در کنار هم می توان یک پل شناور موقتی درست کرد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_D9-us_pic28m.jpg[/img] بولدزرهای زرهپوش ارتش اسرائیل [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_635px-AVRE-Bobbin.jpg[/img] غلطک نصب شده بر روی شاسی تانک چرچیل جهت ایجاد جاده در شنهای نرم. نقش نقب زن در ارتشها و نبردهای جدید آمریکا در ارتش آمریکا نقب زن یک مهندس رزمی است که در خط اول جبهه فعالیت می کند و در تمامی انواع جنگ حضور دارد. در نیروی زمینی این کشور 3 نشانه مهارت در بالای بازوی چپ نصب می شود. 1- نشان نیروی مخصوص2- نشان رنجر 3- نشان نقب زن. سرباز نیروی زمینی آمریکا باید برای گرفتن نشان نقب زن یک دوره عالی نقب زنی 28 روزه را در مدرسه مهندسی نیروی زمینی در پایگاه نظامی لئونارد ،واقع در ایالت میسوری، طی کند. این دوره دارای دو مرحله14 روزه است: کمکهای اولیه، ناوبری، تخریب، عملیات هوا-آب، کوهنوردی، کارگذاری انواع مین مواد آموزشی مرحله اول دوره آموزشی نقب زنی هستند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/SapperWoodSubduedTab.jpg[/img] نشان سپر در نیروی زمینی آمریکا فنون اولیه نگهبانی ومانور رزمی، عملیات شهری، رخنه، سازماندهی نگهبانان، جابجایی، شناسایی، تاکتیکهای حمله-کمین مواد آموزشی مرحله دوم آموزش نقب زنی در نیروی زمینی آمریکا می باشند. تفنگداران دریایی آمریکا نیز افراد نقب زن مخصوص به خود را دارند. یک مهندس رزمی در سپاه تفنگداران دریایی مواردی مانند تخریب، ساخت سازه های موقت چوبی، بتن ریزی، مین یابی، ساخت انواع جان پناه و طراحی میدان موانع را فرامی گیرد. یک جوخه مهندسی-رزمی سپاه تفنگداران دریایی قدرت آتشی برابر با یک جوخه پیاده عادی دارد و از سلاح های عادی رزمی برای جنگ با نیروهای دشمن استفاده می کند. ژاپن و آلمان؛ جنگ جهانی دوم استفاده از نقب زن تنها به ارتشهای اروپایی محدود نمی شود. در طی جنگ جهانی دوم ژاپنی ها برای مقاومت در برابر نیرهای مهاجم آمریکایی به صورت گسترده ای از تونلها استفاده کردند. آنها برای دفاع از جزیره ایوجیما شبکه ای از تونلها به طول 11 مایل ساخته بودند. این شبکه دارای صدها اتاق (به وسعت مجموعا 11000 فوت مربع) و بیش از 1800 آشیانه مسلسل، توپ و خمپاره بود. نمونه دیگر از عملیات مهندسی-رزمی ساخت دیوار دفاعی آتلانتیک در سواحل شمالی اروپا به دستور هیتلر بود. این دیوار به پیشنهاد مارشال رومل ساخته شد ولی به دلیل اهمال در هنگام ساخته شدن و عملیات اطلاعاتی گسترده متفقین این دیوار دفاعی نتوانست جلوی پیاده شدن متفقین در نرماندی را بگیرد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_atlantivwall01.jpg[/img] نمای برش خورده از استحکامات دیوار آتلانتیک [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/tunnel-entrance.jpg[/img] ورودی تونل ژاپنی ها در جزیره ایوجیما مصر؛ جنگ یوم کیپور عملیات عبور سربازان مصری از کانال سوئز در جنگ 1973 اعراب-اسرائیل را می توان بزرگترین موفقیت نظامی در اثر تلاش واحدهای مهندسی-رزمی به شمار آورد. پس از اشغال صحرای سینا به وسیله اسرائیل در جنگ 6 روزه، این کشور شروع به ساختن استحکاماتی در ساحل شرقی کانال سوئز کرد که به بعدها به خط بارلو معروف شد. در این استحکامات تعداد زیادی مواضع توپخانه و تانک ساخته شده بود و یک خاکریز بلند 20 متری ،که در کنار کانال سوئز ایجاد شده بود، این مواضع را از دید حریف دور نگه می داشت. مخازن بزرگی از مایع مشتعل شونده در کنار خاکریز کارگذاشته شده بود تا با ریختن این مواد بر روی سطح آب تمامی کانال سوئز به دیواری از آتش تبدیل شود. اسرائیل خط بارلو را غیرقابل نفوذ می دانست و تبلیغات گسترده ای را در حول و حوش آن به راه انداخته بود تا مصر را از هر گونه عملیات نظامی برای بازپس گیری صحرای سینا منصرف کند. در شب قبل از عملیات، تعدادی از کماندوهای نیروی زمینی مصر به همراه افرادی از واحد مهندسی-رزمی به صورت مخفیانه از کانال عبور کردند و لوله هایی که مواد اشتعال زا را به سمت کانال هدایت می کردند بستند. در ساعت 14:30 روز ششم اکتبر 1973 حمله هوایی و آتش سنگین توپخانه مصر نیروهای اسرائیل را در شرق کانال در هم کوبید. همزمان با آتش توپخانه اولین دسته از نیروی عمل کننده با استفاده از قایقهای لاستیکی از عرض کانال عبور کردند و با استفاده از نردبانهای طنابی از دیواره خاکریز شرق کانال بالا رفتند. در ساعت 17:30 پنج لشکر پیاده به ساحل شرقی کانال رسیده بودند. همزمان با عبور سربازان، افراد واحد مهندسی دست به کار شدند و شروع به تخریب خاکریز کنار کانال کردند تا بتوانند پلهای خود را برای عبور تانکها نصب کنند. در ساعت 18:30 یک معبر باز شد که ارتش مصر با استفاده از آن می توانست تانکهایش را با کرجی به ساحل مقابل ببرد. دو ساعت بعد اولین پل سنگین بر روی کانال نصب شد و تا ساعت 22:30 واحد مهندسی ارتش مصر توانسته بود 7 پل سنگین را برای عبور واحدهای زرهی و مکانیزه به سوی صحرای سینا عملیاتی کند. مصری ها برای از بین بردن کانال از پمپهای آب قدرتمندی استفاده می کردند که می توانست با فشار آب دیواره خاکریز اسرائیلی ها را بشوید. تا این ساعت واحدهای مهندسی-رزمی ارتش مصر توانسته بودند: 1- با استفاده از پمپهای آب 90هزار متر مکعب خاک را جابجا کنند. 2- هشت پل سنگین و 4 پل سبک را بر روی کانال نصب کرده و عملیاتی کنند. 3- 31 کرجی حمل وسایل و ادوات زرهی را عملیاتی کرده و بکارگیرند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_y1p0h6JJO0rVve1qsPVTGvvL8f4KuYedt1KyVgc_9OSmLaiHNrQ18jX8bDBMyKKP1wQeJhHzqZp-kE.jpg[/img] یکی از پلهای شناور ارتش مصر بر روی کانال سوئز [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_777px-Yom_Kippur_War_1%5B1%5D.jpg[/img] موانع ضد تانک ارتش اسرائیل در صحرای سینا از این ساعت بود که هجوم اصلی واحدهای زرهی مصر به شرق کانال آغاز شد. در ساعت 8 صبح هفتم اکتبر ،و در عرض تنها 18 ساعت،100000 سرباز مصری از عرض کانال عبورکرده بودند. 4500 نفر از این افراد به وسیله کرجی ها و 61000 نفر از طریق پلهای برپا شده به وسیله واحدهای مهندسی-رزمی وارد منطقه عملیاتی شدند. به علاوه 1000 دستگاه تانک و 12650 دستگاه خودرو به وسیله این پلها یا کرجی ها به شرق کانال برده شدند. تلفات این نیروی عظیم تنها 20 دستگاه تانک و 280کشته بود در حالیکه اسرائیل تا همین زمان 300 دستگاه تانک از دست داد و 3 تیپ زرهی و یک تیپ پیاده ارتش اسرائیل کاملا در هم شکستند. واحدهای مهندسی-رزمی ارتش مصر خط بارلو را به همراه مدافعینش به سطل خاکروبه سرازیرکرد. جنگ ویتنام اما به کارگیری نقب زن تنها به ارتشهای درجه یک محدود نمی شود در ارتش آمریکا از نقب زنهای ویت کونگ به عنوان بهترین کماندوهایی ،که تا به حال با سربازان آمریکایی درگیر شده اند، یاد می شود. در طی جنگ ویتنام هزاران متخصص حفر تونل توسط ویت کونگها و ارتش منظم ویتنام شمالی در واحدهای مستقل بکارگرفته شدند. این واحدهای کوچک 3-5 نفره با نفوذ به منطقه تحت نفوذ آمریکایی ها خسارات زیادی را به آنها و متحدانشان وارد کردند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_Vcnvatunnelcomplex.jpg[/img] شمایی از شبکه تونلها که توسط ویت کونگها بکارگرفته می شد. جنگ ایران وعراق واحدهای مهندسی-رزمی در جنگ ایران و عراق هم نقش حساسی بازی کردند. پس از فروکش کردن حملات ارتش سردار قادسیه و فرورفتن نیروی زمینی عراق در لاک دفاعی، واحدهای مهندسی-رزمی ارتش عراق با ساختن میدانهای موانع و مین و ایجاد عوارض مصنوعی در طول جبهه ها سعی کردند جلوی پیشرفتهای نظامی ایران را سدکنند. در مقابل، واحدهای مهندسی-رزمی رزمندگان ایرانی ،به ویژه ارتش که در ابتدای جنگ دارای دانش فنی لازم بود، تلاش گسترده ای برای خنثی کردن فعالیتهای دفاعی ارتش دشمن انجام دادند. در نتیجه همین زحمات بود که پس از سازماندهی مجدد ارتش و محکم شدن سازمان سپاه پاسداران، این دو نیرو توانستند ابتکار عمل را در جبهه ها در دست بگیرند و با اجرای چند عملیات موفق ارتش عراق را از بیشتر نقاط خاک میهن به عقب برانند. واحد مهندسی-رزمی قرارگاه کربلا در عملیات فتح المبین 11 پل موقت بر روی کرخه نصب کرد و همین واحد در عملیات بیت المقدس 5 پل را بر روی رودکارون نصب کرد. پلهای نصب شده در این عملیات ها از نوع پی.ام.پی بودند که توسط عراقی ها نیز بکارگرفته می شد. در ابتدای جنگ ارتش عراق برای محاصره آبادان در منطقه مارد از این گونه پلها استفاده کرده بود. پس از اینکه روسها ،قبل از آغاز عملیات بیت المقدس، از ورود یکی از این پلها به ایران جلوگیری کردند قرارگاه خاتم الانبیا به ساخت این پلها در داخل کشور همت گماشت و ایران توانست این پلها را به صورت بومی بسازد. نمونه دیگر از عملیات مهندسی-رزمی در عملیات فتح المبین جلوه کرد. در این تهاجم نقبی به طول 400 متر از زیرمیدان مین عراقی ها زده شد تا رزمندگان ایرانی بتوانند با استفاده از آن به پشت مواضع دشمن نفوذ کنند. با طولانی تر شدن جنگ جان برکفان جهاد سازندگی در زمینه ساخت جانپناه، جاده و پل نقش پررنگی را بازی کردند و عملیات تخریبی برعهده نیروهای تخریب چی گذاشته شد. به نوعی می توان گفت که وظایف واحدهای مهندسی-رزمی ارتشهای غربی در جنگ ایران و عراق بین این دو نیرو تقسیم شد. به علاوه، بسیاری از ساخت و سازها در خط مقدم و عقبه جبهه به وسیله نیروهای داوطلب مردمی به انجام رسیدند.جنگ بین واحدهای مهندسی-رزمی دو طرف تا آخرین روزهای جنگ ادامه داشت. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_FD001718.jpg[/img] سربازان عراقی در کنار یک پل شناور که در روزهای آغازین جنگ برای یورش به خرمشهر بر روی اروند رود نصب شده بود. حماس؛ جنگ بیست و دو روزه آخرین نمونه از عملیات موفق نقب زنی در جنگ بیست و دوروزه اسرائیل-حماس دیده می شود. در این جنگ، نیروهای حماس ،که از همه طرف در محاصره قرارداشتند، برای تجدید قوا و بازکردن مسیر تدارکاتی خود تعداد زیادی تونل در زیر مرز مصر زده بودند و نیازهای لجستیکی خود را از طریق این تونلها برطرف می کردند. اسرائیل در طی عملیات نظامی خود سعی زیادی کرد تا این تونلها را به وسیله بمباران هوایی مسدود کند ولی در نهایت موفق نشد و تعداد زیادی از این تونلها تا انتهای درگیریهای نظامی همچنان باز ماندند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_081008-tunnel-hmed-344p_hmedium.jpg[/img] یکی از رزمندگان حماس در بالای تونل کنده شده در زیر رفح سخن آخر در قرن بیست و یکم وظایف واحدهای مهندسی-رزمی به میدانهای رزم محدود نمی شود و این واحدها در هنگام روی دادن مصایب طبیعی مانند زلزله و سیل به کمک غیرنظامیان می شتابند و با استفاده از تجربیات وامکاناتشان سعی می کنند تا خسارات وارد شده به غیرنظامیان را به حداقل برسانند. متخصصان مهندسی-رزمی فراتر از میادین رزم را نشانه گرفته اند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_800px-Engineers_Pakistan.jpg[/img] واحد رزمی-مهندسی ارتش لهستان در هنگام کمک به زلزله زدگان پاکستان نویسنده:رضاکیانی موحد منبع:ماهنامه جنگ افزار

راستش من توی اصل مقاله از مقنی با قاف استفاده کردم ولی نمی دونم چرا موقعی که داشتم تاپیک رو آماده می کردم یه چیزی رفت توی جلدم تا قاف رو به جاش غین بذارم. فکر کنم در کل حق با شما باشه و مقنی صحیح باشه. لعنت خدا بر شیطون

در هر گونه کشمکش یا بحث و جدلی، گاه باشد که تند باختن ما -شکوهمندانه باختن است. همین حال را می توان در کشتی دید. کار آن کس که بخواهد به هر قیمت برنده شود، و ناراستی در میان آورد، از باختن بدتر است. چنین کسی هم پلید و هم بازنده باشد.

با تشکر از توضیحات شما لازم به ذکر تونلی که در تاپیک ذکر شده توسط مغنی های یزدی کنده شد.

مرد با فضیلت، کیمیایی از آرامی و متانت در گوهر خود سرشته دارد که به آن مایه هرگز خستگی و رنج درگیر بودن در کارها از خود نشان ندهد، کسانی که آرامشی در نفس و منش خود ندارند، برای نام و شهرت از در رقابت درآیند و این جا و آن جا شتابند و "بر در ارباب بی مروت دنیا" کوبند. این مردم از فرومایگانند. پی نوشت: منظورش اینه که وقتی از خواب پا می شی نیگا کن تو آینه تا رنگت پریده نباشه. ممکنه دیگران فک کنن که کم آوردی.

با تشکر از همه دوستان که اینهمه به این حقیر لطف دارند. همونجور که در متن گفته شد این هواپیما وقتی که رئیس جمهور رو سوار می کنه به نام نیروی هوایی یک یا "ایرفورس وان" نامیده می شه. در ضمن فکر کنم از نظر تعداد پرسنل این هواپیما پر تعدادترین هواپیمای نظامی تاریخ باشه. در مورد روسها هم که طبق معمول همه چیشون سری و سکرته!!!!

بدگفتن از دیگران بیراهی است، و ستایش بیجا از ایشان نیز نارواست. سامورایی باید که جا و مرتبه ی خویش را بشناسد، بر منش خود استوار و در راه هدف کوشا باشد، و هر چه کمتر سخن گوید.

سعید جان آمدی نسازی! همون جور که گفتم درباره این مرمی های مخصوص قبلا توی یکی از تاپیکها بحث کردیم. این مرمی ها اصلا برای همون مسئله 10 متر در 10متر طراحی وساخته شده اند که شما گفتید. واقعیت اینه که یه مرمی با قطر 20-30 میلمتر برای هدف قرار دادن یه موشک که سطح مقطع راداری پایین داری شانس بسیار کمی رو داره . حالا چه نواخت 100 باشه چه 1000 برای حل این مشکل هم طراحان اومدن گلوله هایی ساختند که قبل از رسیدن به هدف در هوامنفجر می شه و مثه گلوله شات گان به تعداد زیادی ساچمه های تنگستن تقسیم می شه. این ساچمه ها یه مساحت قابل توجهی رو پوشش می دهند که خیلی بیشتر از قطر همون گلوله فرضی 20-30 میلیمتری هست. به دلیل سرعت دهانه بالای این توپها و جنس ساچمه ها پس از برخورد می تونند آثار مخربی رو ایجاد کنند. همون جور که گفتم توی یکی از مباحث قبلا درباره این مرمی ها بحث کردیم. یه بار دیگه هم تکرارمی کنم. من ادعا نمی کنم که نوع توپ ، نواخت و سرعت دهانه پرتابه بی تاثیر هست. حرف من این است که " برای مقابله با موشک اولین قدم داشتن یه مرمی مناسب هست." و گرنه اگر بهترین توپ دنیا هم که باشه زدن موشک کروز براش کار بسیار دشواری هست. (اگر نگیم غیرممکن)

امیر، بزرگان دولت و مشاوران بلند پایه را زیبنده آن است که چندی خود را از دیگران دور دارند و به کارها بپردازند. اینان اگر همواره در میان پیرامونیان و مردم دیگر باشند، دشوار توانند به کاری ارزنده برسند. این نکته را باید در گوش هوش داشت.

این سخن از پیری است عارف که گفت:"به کار بردن اسباب کهنه برای پذیرایی سنتی چای، ا زکم ذوقی است؛ اسباب و ظروف نو برای این کار بهتر است."کسانی چنین می گویند. از سوی دیگر، دسته ای از مردم هم به کاربردن اسباب کهنه را برای اصالت هنری و عتیقه بودنش می دانند. اما این هر دو نظر بیراه است. درست است که اسباب و ظروف کهنه را مردم عادی به کار می بردند، اما همین قدیمی بودن این اسباب به آن ارزش می دهد، و از این رو چیزها و ظرفهای کهنه نزد بزرگان راه یافته است. اینان قدر و ارزش آن را می دانند. درباره ی سامرویای در دستگاه امیر نیز این سخن درست می آید:: مردم کوشا که برای خود نام و اعتبار می سازد و به پایگاه بلند می رسد، اگر هم از اصل و تبار پایین باشد، بی گمان دارای ارزش وجودی و فضیلتهای نفسانی است. اما باز، مردم ، سرسختانه، همکاری و همدوشی با کسی را که اصل و تبارش دانسته نیست - ناخشایند می دارند، یا نمی خواهند رزمنده ای را که تا کنون سرباز ساده ای بوده است، افسر و فرمانده ببینند. کسی که پله های ترقی را یک به یک پیموده و پایگاه یافته، این پایه را به مایه ی کارآیی و فضیلت خود در برابر آنهایی که از نخست جایگاه بلند داشته اند - سافته است، از این رو ، باید که او را بیشتر هم ارج نهاد.

نه خیر عزیز! شوخی نمی کنم. مهمتر از تعداد تیرهایی که به سمت هدف شلیک می شوند (که معلوم نیس چن تاشون به هدف بخوره) نوع مرمی هست. اگر نوع مرمی مناسب باشه می تونه با یه اصابت به قسمتهای حساس مثلا رادار موشک رو از کار بندازه ولی اگر مرمی مناسب نباشه شاید مجبور شید هزار تا تیر شلیک کنید تا یکیش بخوره به کلاهک موشک و اون رو بپکونه. من نگفتم نوع توپ ( و در نتیجه نواختش مهم نیس) گفتم مهمتر از نوع توپ نوع مرمی است.

قضیه زدن موشک (کروز یا غیرکروز) بیشتر برمی گرده به دقت هدف گیری و بعد از اون نوع مرمی بکارگرفته شده. درباره این نوع مرمی ها که مثه گلوله شات گان( چل پاره اصطلاحا) می مونند دوستان مفصلا بحث کرده اند. نوع و مدل توپ خیلی این وسط مهم نیس.

توپ فجر یه توپ با کالیبر 76 میلیمتر هست که از روی توپ ایتالیایی اتوبرتا ساخته شده. این توپ خیلی در میان توپهای دریایی فراگیره و کشورهای زیادی ازش استفاده می کنند. از جمله روی ناوهای ایرانی که در زمان شاه خریداری شده نصب بوده. پس تکنولوژی اون حداقل به 30 سال پیش برمیگرده. اطلاعات بیشتر رو می تونید در اینجا پیداکنید. http://en.wikipedia.org/wiki/Otobreda_76_mm http://en.wikipedia.org/wiki/Fajr-27 البته می دونم که خیلی ویکیپدیا رو قبول ندارند اما به هر حال

شما رو به جان هرکی دوست داریم قسم می دم این بحث ها رو بیخیال شید. طرفین حرفاشون رو زدند. حالا بذارید هر کس که خوند خودش پیش خودش قضیه رو حلاجی کنه. در مورد تولیدات جنگی در ایران هم قبلا بارها بحث کردیم و همه همینجوری بی نتیجه. چرا وقتمون رو نمی ذاریم درباره یه چیز بدردبخور تحقیق نمی کنیم. اگر درباره تاکتیکهای زرهی متفقین در جنگ جهانی دوم تحقیق کرده بودیم تا حالا 100 صفحه مطلب شده بود.

فضیلت مرد را می توان از جلوه و نمود بیرونی او سنجید. فضیلتی در پشتکار و تلاش است، فضیلتی در آرامش و صفااست؛ فضیلتی در خاموشی و زبان نگه داشتن است؛ فضیلتی در رفتار به آداب است؛ فضیلتی در همواره منش بجا و مناسب داشتن است. در دندانهای به هم فشرده و چشمان برافروخته و نگاه نافذ نیز شاید که فضیلتی بزرگ باشد. همه ی این حالها نمود بیرونی دارند. مهمترین چیز همانا هوش و دل داشتن به آنها در هر هنگام و صدق وصفای ناب در نشان دادن این حال و احساس ها است.

اقای شفق واقعا دمت گرم. لذت بردیم.

اطلاعات کاملتر دربارهتوپواف160 رو می تونید اینجا پیداکنید. http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=1762 اینهم یه فیلم کوچولو درباره اش http://www.youtube.com/watch?v=84MR1Ixfl_I&feature=related این فیلمها هم درباره توپولوف-95 هست( اون ملخیه توی عکس آخر) عجیبه که درباره این بمب افکن هیچ تاپیکی در سایت نداریم . با اینکه توپولوف-95 واسه روسها مثه بی-52 هست واسه آمریکایی ها: http://www.youtube.com/watch?v=MPn1gj7fgYk http://www.youtube.com/watch?v=JiX26JkbtLk&feature=related

کسی که درک و شناختی، هر چند اندک، دارد بسا که خوب می داند که چند مرده حلاج است؛ پس هر چه بیشتر مغرور فضیلت خود می شود. اما، این که ضعفها و قوتهای خود، دو رو، را نیک بشناسی، براستی دشوار است. این سخن را از یکی از بزرگان آیین ذن آوردم.

احتمالا ایلوشین 76 یا یک ورژن جدیدتر از اونه.

نظرتون درسته. الخالد کار مشترک چین و پاکستانه. آرجون و تایپ 90 ژاپنی ها هم یه خرده شبیه لئوپارد2 از کار در آمدند. راستی من فکر می کردم که بارگذاری توپ مرکاوا اتوماتیکه. وقتی این فیلمه رو دیدم فهمیدم که سیستم اتولودر نداره . بیچاره!!!