مثلی است که می گوید:" چون رود بیاشوبد و آب بالا آید، زورق هم اوج گیرد." به سخنی دیگر، آدمی در رویارویی و نبرد با دشواری ها، آزموده و کارآمد شود. مردان باهنر و کارآمد هرچه که بیشتر سختی آزمایند و دشواری بینند، جان و جوهرشان را پرورده تر و بارورترسازند. هراسیدن و رنجه شدن از دشواریها، گمراهی و ناپایمردی باشد.

بی ام دی-4 زرهپوش بی ام دی-4 در سال 2004 معرفی شد و در سال 2005 به خدمت واحدهای هوابرد روسیه درآمد. این زرهپوش از بدنه بی ام دی-3 استفاده کرده بود اما قدرت آتش آن به صورت معناداری بهبود یافته بود تا جاییکه در بعضی موارد می توان آن را مانند یک تانک بکارگرفت. کیفیت بی ام دی-4 به اندازه ای خوب بود که درحالیکه تولید آن با نرخی اندک ادامه داشت بعضی از بی ام دی-3 ها به استانداردهای بی ام دی-4 ارتقا یافتند. بی ام دی-4 از 1 قبضه توپ 100 میلیمتری به همراه یک قبضه توپ 30میلیمتری هم محور استفاده می کند. توپ اصلی توان شلیک موشکهای ضدتانک هدایت لیزری را دارد. این موشکها 5500 متر برد دارند و می توانند بر علیه هواگردهای کم سرعت نیز بکارروند. گلوله های این توپ 7000 متر برد دارند و گلوله گذاری آنها به صورت خودکار انجام می شود. نرخ آتش این توپ 10-15 گلوله در دقیقه است. مانند زرهپوشهای پیشین، یک قبضه موشک انداز ضدتانک بر سقف زرهپوش قرارگرفته است. 2 قبضه مسلسل و یک نارنجک انداز خودکار ،مانند بی ام دی-3، تسلیحات این زرهپوش را تکمیل می کنند. از نظر قدرت آتش بی ام دی-4 قدرتمندترین زرهپوش جهان در کلاس خود می باشد. بی ام دی-4 توانایی های هوابرد و آبی-خاکی بی ام دی-3 را حفظ کرده و می تواند در حالت شناوری نیز تمامی سلاح هایش را شلیک کند. تعداد اندکی از این زرهپوش ها به سیستم هدایت آتش جدیدی مجهز شده اند و با نام بی ام دی-4ام به خدمت ارتش روسیه درآمده اند. سیستم هدایت آتش یکپارچه با دستگاه نشانه روی روز/شب، تلویزیون پانوراما برای فرمانده، کامپیوتر دیجیتال بخشی از تجهیزات بی ام دی-4 را تشکیل می دهند که برای فرمانده آن توانایی شلیک به اهداف خارج از خط دید را به ارمغان می آورند.درحال حاضر واحدهای هوابرد روسیه 30 دستگاه بی ام دی-4 در اختیار دارند و احتمالا تفنگداران دریایی نیز به این زرهپوشها مجهز خواهند شد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_bmd4_turet.jpg[/img] برجک بی ام دی-4 به همراه توپهای 100 میلیمتری و 30 میلیمتری [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_mbd4-06.jpg[/img] آماده سازی ام بی دی-4 پس از فرود. قسمتی از چهارچوب مخصوص فرود در عکس به خوبی دیده می شود. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_bmd4.jpg[/img] دوستان برای مطالعه بیشتر می تونند به اینجا هم مراجعه کنند: http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=3961

دوستان به سادگی از این عکسها عبور نکنید! خیلی هاشون دارند با آدم حرف می زنند. نوع تجهیزات، سلاح ها و در نتیجه تاکتیکها رو می شه از روی بعضی از عکسها تشخیص داد. مثلا چند جا وانتهای مسلح به دوشکا رو می بینید که عکس از پشت انداخته شده و به وضوح آرم تویوتا در پشت ماشینها دیده می شه. جلیقه ضدگلوله در هیچ عکسی دیده نمی شه( تا اونجا که من دقت کردم) اکثر سربازهای وظیفه دارای سنی پایین (18-20) هستند و افراد مسن در عکسها به ندرت وجود دارند. سربازهای واحد پیاده به وضوح چهره شرقی دارند( تاجیک، ازبک، قرقیزو...) و سربازان واحدهای زرهی یا مکانیزه اغلب چهره غربی ( اسلاو) دارند. به هرحال عکسهای جالبی هستند. از کلنل باید تشکر نمود.

سامورايي بايد كه روح سلحشوري خود را بسي ارجمند دارد. عزم والاي او بايد آن باشد كه چون رزمنده اي غيور بميرد. او بايد به نهايت در خودسازي بكوشد چندان كه پندار و گفتار و كردار هر روزه اش همه نيك و پاك و صافي باشد. سلحشور بايد كه براي خدمت شايسته تر به امير از دانايان راي جويد و دركارهاي مهمتر از داننده اي رهنمود خواهد كه خود در گير آن كار نيست. سامورايي در سراسر زندگي سلحشوري خود به چيزي جز خدمت به ديگران نينديشد و بهتر آن اس كه هر انچه كه به كار او نيايد نپرسد ونداند.

تجربه بکارگیری بی ام دی-2 در افغانستان نشان داد که برجک دونفره کارآیی بیشتری نسبت به برجک تک نفره دارد. به علاوه، بی ام دی-2 برای نصب توپ 30 میلیمتری خیلی سبک بود و شلیک توپ تمام بدنه زرهپوش را به لرزه وامی داشت. بهبودهایی که منجر به ساخت بی ام دی-2 شده بودند بیهوده از کاردرآمدند چراکه نیازهای رزمی از بهسازی های صورت گرفته بر روی بی ام دی-1 سبقت گرفته بودند. در حقیقت، پروژه بی ام دی-2 راه حلی موقتی بود تا زرهپوش بزرگتری برای نصب برجک نفربرزرهی بی ام پی-2 ساخته شود. تجربه جنگ افغانستان این حقیقت را آشکار کرده بود که درنهایت باید زرهپوش جدیدی طراحی شود تا جانشین بی ام دی-1 و بی ام دی-2 گردد. در نتیجه، سومین نسل از زرهپوشهای هوابرد شوروی سابق با نام بی ام دی-3 ساخته شد و در سال 1990 و پس از پایان جنگ افغانستان به ارتش سرخ پیوست. بدنه این زرهپوش کاملا جوشکاری شده است و می تواند سرنشینانش را در برابر ترکشها و آتش سلاح های سبک محافظت کند. بدنه بی ام دی-3 از یک طرح کاملا جدید و از برجک دونفره زرهپوشهای بی ام پی-2 بهره برده است. 6قبضه نارنجک انداز برای شلیک نارنجکهای دودزا در دو طرف این برجک نصب شده اند. قدرت آتش بی ام دی-3 نسبت به زرهپوشهای قبلی کاملا بهبودیافته است. برد مؤثر مهمات ضدزره توپ اصلی آن 2000 متر و برد موثر مهمات با قدرت انفجاری بالا تا 4000 متر می رسد. یک قبضه مسلسل 7.62 میلیمتری به صورت هم محور با توپ اصلی قراردارد. یک قبضه موشک انداز ضدتانک آتی-4 یا آتی-5 سلاح اصلی ضدزره بی ام دی-3 را تشکیل می دهند و یک قبضه نارنجک انداز خودکار 40میلیمتری جای یکی از مسلسلها را در سینه زرهپوش گرفته است. باوجود وزن بیشتر، بی ام دی-3 خصوصیات آبی-خاکی بهتری نسبت به زرهپوشهای هوابرد قبل از خود دارد. توانایی شناوری بی ام دی-3 فوق العاده است. علاوه بر اینکه بی ام دی-3 آماده است تا هر زمان به آب بزند، حتی اگر 30 درصد از حجم آن را آب فرابگیرد باز هم غرق نمی شود. پیشرانه بی ام دی-3 در آب توسط 2 دستگاه جت آبی تأمین می شود. چند دستگاه پمپ آب نیز وظیفه تخلیه آب را در صورت صدمه دیدن بدنه شناور برعهده دارند. همچنین در طراحی جدید، فضای داخلی بی ام دی-3 ،نسبت به زرهپوشهای قبلی، افزایش یافته است. این زرهپوش می تواند 5 سرباز مسلح (و در وضعیت اضطراری) 8 سرباز را در خود جای دهد. بی ام دی-3 از یک موتور به قدرت 450 اسب بخار استفاده می کند که توانایی حرکتی آن را به صورت معنا داری افزایش داده است. سیستم فنربندی آن به صورت هیدرولیکی قابل تنظیم است. بزرگترین تفاوت بی ام دی-3 با زرهپوشهای سابق در این است که برای پرتاب بی ام دی-1 و بی ام دی-2 مجبور بودند که خدمه را به صورت جداگانه و خارج از زرهپوش پرتاب کنند. بنابر این خدمه ناچار می شدند تا زمان حیاتی زیادی را صرف این کنند که در میانه جبهه نبرد زرهپوش خود را پیداکنند و آن را آماده انجام عملیات کنند. اما در بی ام دی-3 می توان خدمه را سوار بر زرهپوش کرد و از هواپیما به بیرون پرتاب کرد. سیستم پرتاب جدید و چتر این زرهپوش از زرهپوشهای هوابرد قبلی قابل اطمینان تر بوده و به سادگی می توان از آن اسفتاده کرد. این امر سبب می شود که بی ام دی-3 در میدان جنگ سریعتر از زرهپوشهای سابق به وضعیت عملیاتی دربیاید چرا که خدمه نیازی ندارند که زرهپوش خود را پیداکرده و سپس سوار آن شوند. بی ام دی-3 را می توان ،مانند زرهپوشهای قبلی، از هر گونه هواپیمای باری متوسطی پرتاب کرد. پس از موفقیت طرح جدید، بی ام دی-3 خود نیای ادوات زرهی جدیدی شد. انواع نفربرزرهی بدون برجک،زرهپوش شناسایی در محیط آلوده به عامل شیمیایی،تانک سبک و درنهایت زرهپوش پیشرفته بی ام دی-4 بر اساس بدنه بی ام دی-3 ساخته شده اند. امروزه 103 دستگاه بی ام دی-3 عملیاتی در نیروهای مسلح روسیه خدمت می کنند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/bmd_3.jpg[/img][/img] بی ام دی-3 مجهز به برجک 2 نفره نفربرزرهی بی ام پی-2 [img]gallery.military.ir/albums/userpics/bmd_3_l4.jpg[/IMG][/img] بی ام دی-3 پس از پرتاب از هواپیما. سیستم ضربه گیر مخصوص پرتاب در زیر زرهپوش دیده می شود. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/bmd_3_l3.jpg[/img][/img]

لطفا به بخش مربوطه منتقل شود توپ 120 میلیمتری ال-44 در اوایل دهه 60 میلادی، یک فرمانده تانک ایرانی به شوروی سابق پناهنده شد و اسرار توپ 105 میلیمتری استاندارد ناتو ،ال-7، را با خود به شوروی برد. ارتش ایران به تازگی به تانکهای ام-60 آمریکایی مجهز شده بود که از توپهای ال-7 بریتانیای بهره می گرفتند. پس از آن، روسها تصمیم گرفتند تا قدرت آتش تانکهای خود را افزایش دهند. در سال 1965، روسها تانک تی-62 ،مسلح شده به یک قبضه توپ بدون خان 115 میلیمتری، را برای اولین بار در معرض نمایش عموم قراردادند. با آنکه ارتش سرخ تی-62 را در سال 1969 به خدمت گرفت بلافاصله کار بر روی تانک جدید تی-64 مجهز به یک قبضه توپ 125 میلمیتری آغازشد و تنها 3 سال بعد بود که تانک تی-72 با همان توپ به ارتش سرخ و کشورهای عضو پیمان ورشو تحویل داده شد. پس از نبرد سلطان یعقوب (لبنان 1982)، اسرائیل ادعاکرد که توانسته 9 دستگاه تی-72 سوریه را با تانکهای مرکاوا-2 منهدم کند. نسلهای اول و دوم مروکاوای اسرائیل از توپ ال-7 استفاده می کردند. روسها در کوبیانکا چند گلوله زره شکاف 105 میلیمتری ساخت اسرائیل را بر روی تی-72 آزمایش کردند و به این نتیجه رسیدند که این گلوله ها توانایی نفوذ به زره جلویی تی-72 ، و نه برجک آن، را دارند. در پاسخ، روسها تی-72ام1 را ارائه کردند که اسرائیل را وادار کرد تا به دنبال یک توپ 120 میلیمتری برای تانکهایش بگردد. از طرف دیگر، آمریکایی ها نیز برای جایگزین کردن ال-7 های تانکهایشان به مشکل برخورده بودند. در سال 1963 آلمان و آمریکا درگیر یک پروژه مشترک برای ساخت تانک جدیدی با نام ام بی تی-70 بودند. قراربود که ام بی تی-70 به یک قبضه توپ 152 میلیمتری با گلوله گذار خودکار مجهز شود که توانایی شلیک موشکهای ضدتانک ام جی ام-51 را نیز داشته باشد. طراحی این توپ بر عهده شرکت راین متال از آلمان (غربی) گذاشته شد. ساخت توپ 152 میلیمتری به مشکلات فنی برخورد کرد و راین متال تصمیم گرفت تا طراحی یک توپ 120 میلیمتری بدون خان را آغازکند. در نهایت، محدودیت های مالی سبب لغو پروژه ام بی تی-70 در سال 1971 شدند. راین متال با نگرانی از ناتوانی ال-7 در برابر تانکهای جدید بلوک شرق، توسعه توپ جدیدش را در سال 1965 آغازکرد. در سال 1967 دولت آلمان دوباره پرونده بهسازی لئوپارد-1 را بازکرد. نمونه های اولیه در سالهای 69 و 70 تکمیل شدند و کمی بعد پروژه به سوی ساخت تانک جدیدی با نام لئوپارد-2 چرخید. اولین نمونه تانک جدید در سال 1972 ساخته شده و به یک قبضه توپ 105 میلیمتری بدون خان مسلح شد. بین سالهای 72 تا 75 تعداد 17 دستگاه لئوپارد-2 آزمایشی ساخته شدند. در سال 1974 ،پس از ده سال پژوهش، ساخت توپ بدون خان راین متال به پایان رسید و 7 دستگاه از لئوپارد-2ها به توپ جدید ،با نام ال-44، مجهز شدند. پس از مراحل مختلف آزمایش تولید انبوه ال-44 در سال 1979 آغازشد. اولین آبرامز مجهز شده به ال-44 در سال 1985 از خط تولید بیرون آمد. کمی بعد، شرکت آمریکایی جنرال دینامیکز لیسانس ساخت ال-44 را خرید و پس از بهسازی آن را با نام توپ ام-256 تولید کرد. اسرائیل نیز در دهه 80 برای نسل جدید تانکهایش ، مرکاوا-3، توپ ال-44 را انتخاب کرد. آنها نیز لیسانس ساخت ال-44 را از آمریکایی ها خریدند و پس از بهسازی های مورد نظرشان آن را با نام ام جی-251 تولیدکردند. تعدادی از ام-60 های ترکیه نیز با گونه ای از ال-44 ،ام جی-253، مسلح شدند. 5.2متر طول لوله ال-44 بوده و وزن لوله آن به 1190 کیلوگرم بالغ می شود. وزن توپ با ملحقات آن به 3317 کیلوگرم می رسد. لوله ال-44 دارای پوششی از فلز کروم است تا طول عمر آن افزایش یابد. در اصل، طول عمر لوله ال-44 بین 400 تا500 شلیک است اما استفاده از خرجهای جدید طول عمر لوله را تا 260 شلیک و حتی در بعضی موارد تا50 شلیک کاهش داده است. سیستم مهار عقب نشینی توپ از 2 کندکننده هیدرولیکی و پنوماتیکی تشکیل شده است. پس از ال-7 بریتانیایی می توان ال-44 را پر طرفدارترین توپ نصب شده بر روی تانکهای غربی دانست. تا کنون ال-44 بر روی تانکهای زیر نصب شده است: آلمان:لئوپارد-1( به صورت آزمایشی)، لئوپارد-2 (همه نمونه ها تا آ-5) آمریکا: ام-1 آبرامز(همه نمونه ها) ژاپن: تایپ-90 کره جنوبی: کا-1آ1 اسرائیل: صبرا(ام-60 بهسازی شده)؛ مرکاوا-3؛ مرکاوا-4 ال-44 می تواند طیف وسیعی از مهمات متعارف یا جدید را شلیک کند. شرکت راین متال و همچنین آمریکا واسرائیل مهمات جدیدی را برای این توپ طراحی کردند. راین متال در ابتدا گلوله دی ام-23 را برای این توپ طراحی کرد که خود بر اساس گلوله اسرائیلی ام-111 ساخته شده بود. دی ام-23 گلوله زره شکاف با مغزی تنگستن بود که با استفاده از انرژی جنبشی در زره تانک نفوذ می کرد. پس از مدتی دی ام-23 با دی ام-33 جایگزین شد. گفته می شود که دی ام-33 می تواند با شلیک از فاصله 2000 متری در یک قطعه فولاد به قطر 56 سانتیمتر نفوذکند. کمی بعد، راین متال با کمک فرانسه گلوله زره شکاف دی ام-43 را ساخت. آمریکایی ها نیز برای ال-44 های بومی خود دست به طراحی مهمات گوناگونی زده اند. مهمات اصلی آمریکایی ها گلوله زره شکاف ام-829 است که از مغزی اورانیوم ضعیف شده استفاده می کند. بعدها نمونه های پیشرفته تر ام-829 نیز ساخته شدند. این گلوله در جنگ اول خلیج فارس با موفقیت بر علیه تانکهای عراقی بکارگفته شد و از سوی سربازان آمریکایی با نام مستعار "گلوله نقره ای" شناخته می شود. در سال 2002 گلوله جدید ام829آ3 ساخته شد که ادعا می شود می تواند در پیشرفته ترین زره های واکنشی-انفجاری ساخت روسیه نفوذکند. ارتش آمریکا از گلوله تخریب کننده ام-908 برای انهدام سنگرها و استحکامات استفاده می کند. ام-908 پس از نفوذ به دیوار سنگر و در داخل آن منفجر می شود و می تواند بیشترین آسیب را به افراد داخل سنگر وارد سازد. گلوله های گوناگون دیگری نیز برای ال-44 ساخته شده اند که از میان آنها می توان به نمونه های زیر اشاره کرد: گلوله ضدزره با قدرت انفجاری بالا و خرج شکل دار گلوله چندمنظوره ام-830 ضدتانک-ضدهلیکوپتر گلوله ضدنفر ام-1028ترکش شونده با گلوله های تنگستن گلوله با قدرت انفجاری بالا و پره های تثبیت کننده موشک هدایت لیزری ضدزره-ضدهلیکوپتر لاهات ساخت اسرائیل توپ 120 میلیمتری ال-55 در دهه 80 توسعه تانکهای جدید روسی مانند تی-80 سبب شد تا کشورهای غربی به افزایش توان رزمی تانکهایشان بیاندیشند. تی-80 از زره جدیدی ساخته شده از مواد مرکب بهره می برد. تی-72ها نیز تحت یک برنامه بهسازی گسترده قرارگرفتند تا به استانداردهای تی-80 ارتقاء پیداکنند. در سال 1985 نسل جدیدی از تی-72 با نام تی-72بی معرفی شد که از سیستم جدید حفاظتی لایه لایه استفاده می کرد. زره به کار رفته در برجک تی-72بی حتی از تی-80 نیز برتر بود و در درجه اول برای حفاظت در برابر موشکهای ضدتانک طراحی شده بود. در سال 1990 کاملا آشکارشده بود که ال-44 به اندازه کافی قدرتمند نیست تا از پس تی-72بی یا تی-80 برآید و برنامه طراحی توپ 120 میلیمتری جدیدی در دستور کار راین متال قرارگرفت. در همان زمان بود که آلمان غربی پروژه لئوپارد-3 را آغازکرد هر چند که پروژه جدید با فروپاشی شوروی در سال 1991 کنارگذاشته شد. در اکتبر همان سال کشورهای سوئیس، هلند و آلمان غربی موافقتنامه ای را در جهت مدرن سازی لئوپارد-2های موجودشان امضاکردند. قسمتی از این برنامه بهسازی، ارتقاء توپهای ال-44 موجود برای صرفه جویی در هزینه طراحی و ساخت یک توپ جدید بود. این توپ باید می توانست با استفاده از مهمات ال-44 به برد بیشتری دست پیداکند. به علاوه، مهمات جدیدی برای این توپ نیز طراحی شد که می توانستند با سرعت دهانه بالاتری شلیک شوند. توپهای جدید ال-55 نام گرفته و بر روی نمونه های جدید لئوپارد-2 نصب شدند. ال-55 تقریبا 25درصد بلندتر از ال-44 بوده و سنگین تر از نیای خود می باشد. ال-55 با سرعت دهانه بالاتر (1750متر/ثانیه) می تواند با استفاده از همان گلوله های ال-44 به برد بیشتر و قدرت نفوذ بهتری دست پیداکند. برای ال-55 گلوله زره شکاف جدید دی ام-53 طراحی شده است که برد درگیری با ال-55 را تا 4000 متر افزایش می دهد. از دید نظری هر تانک مسلح به ال-44 را می توان به ال-55 نیز مسلح کرد. بریتانیا برای برنامه بهسازی تانکهای چالنجر-2 خود توپ ال-55 را مورد ارزیابی قرارداده است. امروزه تانکهای لئوپارد-2آ6 و کا2 کره ای به ال-55 مجهز شده اند. اسپانیا و یونان نیز تانکهای لئوپارد-2 خود را با ال-55 ارتقاء دادند. احتمالا ال-55 تا سالها در خدمت باقی خواهدماند و طرفداران بیشتری خواهدیافت. پي نوشت: متاسفانه عكس اين توپها رو نداشتم اگر كسي از دوستان عكس اين توپهاي رو داره (البته عكس بر روي تانك يا برجك رو نمي خوام فقط عكس توپ خالي) لطف كنه و در تاپيك قرار بده. نويسنده:رضاکیانی موحد منبع: ماهنامه جنگ افزار

نابخردي باشد اگر كه تا بيمار نشده ايم به تندرستي خود نرسيم و نينديشيم. چون به ناخوشي گرفتار آييم رهايي از آن بسيار دشوار باشد. بر پايه ي قانون بودايي تقصير و جزا بسيار طبيعي است كه هركس كه خوب به تندرستي خود نرسيد بيمارگردد. گرچه پيداست كه پزشكان نيز ندانند كه ناخوشي را بايد پيش از جايگيرشدن جلوگرفت من راز كار را به تجربه خوب دريافته ام. بهترين راه پيشگيري بيماري اندازه نگه داشتن در خوردن و نوشيدن و آ م ي ز ش جنسي و نيز سوزاندن برگ موكسا بر پشت اس.... اندرزم به پزشكان اين است كه بيمارانشان را وادارند كه شش ماه يك سال و يا اگر زياد بكشد دو سال در اين چيزها پرهيز و خويشتند داري كنند تا مايه ي درد و ناخوشي آنها خود به خود از ميان برود. پي نوشت 1: موكشا گياهي است كه در طب سنتي ژاپن براي درمان روي پوست بيمار دود مي دهند پي نوشت2: داريا خان! اگر از استثناها بگذري (اسكندر مقدوني رومل شاه اسماعيل اول و...) اصولا كساني كه سنشان زياد است از كم سن تر از خودشان حرف شنوي ندارند. بعدش هم يه چيزهايي هست كه شما اگر نابغه هم باشي بايد سني ازت بگذره تا بتوني اونها رو هضم كني. اينو كسي بهت مي گه كه تقريبا دو برابر شما سن داره. راستي ارنست گالوا رو مي شناسي؟

خوب تقريبا تمام مواردي كه آقا سعيد ذكركردند رو روسها در همان دهه 80 انجام داده اند. از روي بدنه اين زرهوش انواع وسايل زرهي ديگه مثه توپ خود كششي و... ساخته شده كه البته به دليل گسترده بودن بحث در اينجا به اونها نپرداخته ايم. انشالله اگر عمري بود بايد سراغ اونها هم بريم

شركتهاي فوق هادي آمريكا و نورث روپ گرومن اعلام كردند كه در ماه ژانويه 2009 يك آزمايش با باركامل را بر روي اولين موتور الكتريكي مجهز شده به فوق هادي در جهان را انجام داده اند. اين موتور با قدرت 36.5 مگاوات از فوق هداي هاي مخصوص حرارت بالا استفاده مي كند و به عنوان پيشرانه كشتي ها و زيردريايي هاي نيروي دريايي آمريكا ساخته شده است. آزمايش مذكور بنا به اطلاعات سازندگان آن موفقيت آميز بوده است. اين آزمايش در يكي از آزمايشگاه هاي نيروي دريايي در فيلادلفيا صورت گرفته است. سيم پيچ هاي ساخته شده از مواد فوق هادي (اچ تي اس) مي توانند جرياين 150 برابر سيم پيچهاي عادي مشابه خود را عبور دهند. اين تفاوت سبب شده تا موتور جديد (با توان خروجي مشابه) حجمي كمتر از نصف موتورهاي معمول داشته باشد. قرار است تا اين موتورها بر روي ناوشكنهاي فوق مدرن زوم والت نصب شوند . نصب اين موتور 200 تن از وزن اين ناو مي كاهد و فضايي كه در اثر استفاده از آن آزاد مي شود را مي توان براي نصب ساير تجهيزات در نظر گرفت. صرفه جويي سوخت حاصل از اين تغييرات در حدود 1 ميليون دلار آمريكا تخمين زده مي شود. موتورهاي اچ تي اس تحت يك مقاطعه بين دفتر تحقيقات نيروي دريايي و شركتهاي فوق هادي امريكا و نورث روپ گرومن طراحي و توسعه يافته اند تا ارزش بي نظير اين تكنولوژي به عنوان پيشرانه آينده شناورهاي نظامي اثبات شود. اين دو شركت بر اساس يك موافقتنامه تجاري همكاري مي كنند كه در طي آن شركت فوق هادي آمريكا مسوول اصلي مرحله تحقيق و توسعه موتور جديد مي باشد. در سال 2008 نيروي دريايي آمريكا با موفقيت يك سيستم اچ تي اس متفاوت را بر روي ناوشكن يو اس اس هيگينز نصب و آزمايش كرد. اين موتور كه از سيم پيچهاي ساخت شركت فوق هادي آمريكا استفاده مي كند بايد يك آزمايش دو ساله را در طي سفرهاي دريايي از از بگذراند. اين موتورها نيز مي توانند كاهش معني داري در وزن شناور ايجاد كنند. دان مك گاهن معاون مدير عامل شركت فوق هادي مي گويد: آزمايش موفقيت آميز با بار كامل اين موتور فصل جديدي را در تكنولوژي پيشرانه كشتي ها گشوده است. اين موتور يك تغيير اساسي در اندازه توانايي حركت پنهان پشتيباني و بقاپذيري شناور هاي ما ايجاد مي كند و يك مزيت آشكار در سالهاي آتي به نيروي دريايي ما مي بخشد. نيروي دريايي آمريكا تا كنون بيش از 100 ميليون دلار در راه توسعه موتورهاي اچ تي اس هزينه كرده است. موتورهاي اچ تي اس را مي توان در كشتي هاي تجاري و تانكر نيز بكار گرفت. پي نوشت: دوستان براي مشاهده مشخصات ناوشكن فوق مدرن زوم والت به آدرس زير مراجعه كنند http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=7114 [color=darkred]منتقل شد. sina12152000[/color]

فرزانه اي گفته است: من جادويي براي در كمند آوردن پيروزي نمي دانم. تنها اندرزي كه دارم اين است كه مرد بايد از هر فرصتي بهره جويد و بخت را (چون درآيد) از دست ندهد. پي نوشت: دارياي عزيز سلام! بهتره اينها رو توي يه فايل ورد كپي پيست كني بعد سرفرصت پرينتشون رو بگيري و مثه يه كتاب بخونيشون تا .... اما درباره اينكه گفتي اينها همشون به درد ما نمي خورند حق با شماست. بعضي هاشون مفيدند و با فرهنگ ما جور درمياد(مثه همين آخري) بعضي ها شون رو هم بايد بندازيم دور. هدف اصلي من از اين تاپيك اينه كه ببينيم سربازاي ژاپن در جنگ جهاني دوم رفتارشون از كجا نشات كرفته بود. اين كتاب اصلي ترين دكترين آموزش اخلاق در نزد سيستم نظامي ژاپن در زمان ابتداي قرن بيستم بوده و شما با تجزيه و تحليل اينها است كه تازه درك مي كني چرا سربازاني اين كشور توي فيليپين تا 20-30 سال بعد از جنگ جهاني داشتند خودشون تنهايي مي جنگيدند و تسليم نمي شدند. درباره اونها هم مطلب دارم به موقعش انشالله اما درباره اين مساله پير و جوان حق با اين بنده خداست. شما خودت نگاه كن همين الان اگر توي دانشگاه يا دبيرستاني كه هستي اگر يه كسي كه سنش از شما كمتر باشه بذارند مبصر با ناظم خود شما ازش حساب مي بري يانه؟ صحبت سر اينه كه اغلب افراد به صورت ناخودآگاه سن و سال رو در نظري كه درباره ديگران مي دهند دخيلي مي دونند. همين مساله سن و سال سبب شد كه خيلي ها از اسامه بن زيد حرف شنوي نداشته باشند. تاريخ صدر اسلام رو يه نيگاه بنداز!!

بی ام دی-2 بی ام دی-2 توسعه منطقی بی ام دی-1 است. طراحی این زرهپوش در ابتدای دهه80 آغاز شد و زرهپوش جدید در سال 1985 وارد خدمت شد. هدف اصلی از طراحی زرهپوش جدید تقویت قدرت آتش بی ام دی-1 بود و بدنه، موتور و دیگر تجهیزات آن تغییر چندانی نکرد. این زرهپوش در ناتو با نام بی ام دی-ام1981 معروف شده است. توپ نصب شده بر روی بی ام دی-1 دقتی اندک و کارایی محدودی در میدان نبرد داشت. برای بی ام دی-2 یک برجک تک نفره جدید ساخته شد که به یک توپ 30 میلیمتری اتوماتیک ،مشابه توپ نفربرزرهی بی ام پی-2، مجهز شده بود. این توپ به تثبیت کننده ای دومحوره مجهز بود که اجازه می داد توپ در حین حرکت زرهپوش و با دقت به سوی هدف شلیک شود. با بهره گیری از تجربه جنگهای کوهستانی افغانستان این توپ می تواند تا 75 درجه بالابرود و درنتیجه برای شلیک به فراز ارتفاعات و کوه ها کاملا مناسب است. قراربود که این توپ نقطه ضعف بی ام دی-1 را در برابر پیاده نظام و نیروهای چریکی دشمن،به ویژه در نبردهای کوهستانی، جبران کند. این توپ اتوماتیک در سال 1981 و با ورود زرهپوشهای بی ام پی-2 به افغانستان کارایی خود را نشان داده بود. یک قبضه مسلسل 7.62 میلیمتری هم محور نیز این توپ را همراهی می کرد. در سمت راست سقف بی ام دی-2 یک قبضه موشک انداز ضدتانک آتی-4 یا آتی-5 نصب شد تا زرهپوش در برابر تانکهای دشمن بی دفاع نماند. معمولا یک قبضه موشک انداز زمین به هوا نیز بر روی برجک نصب می شد که می توانست در برابر هواگردهایی که در ارتفاع پست پرواز می کنند، بکارگرفته شود. در طراحی جدید، صندلی توپچی در سمت چپ قرارگرفته بود و دریچه ای جداگانه برای وی در سقف زرهپوش درنظر گرفته شد. باوجود وزن بیشتر، بی ام دی-2 توانایی خارج از جاده ای در حد و اندازه سلف خود دارد. بی ام دی-2 می تواند 5 سرباز را با تجهیزات کامل حمل کند. این افراد برای خروج از زرهپوش از دریچه ای در پشت برجک استفاده می کنند. بی ام دی-2 را می توان توسط انواع هواپیماهای باری متوسط حمل کرد و توسط چترهای مخصوص پرتاب کرد. با استفاده از بدنه این زرهپوش یک زرهپوش فرماندهی نیز ساخته شده است.بی ام دی-2 در افغانستان، آبخازیا و بالکان بکارگرفته شده است. در حال حاضر 360 دستگاه زرهپوش بی ام دی-2 عملیاتی در ارتش روسیه وجود دارد. [img][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/bmd-2.jpg[/img][/img] بی ام دی-2 مسلح به موشک سطح به هوا و توپ اتوماتیک 30 میلیمتری. دهانه یکی از مسلسلهای نصب شده در سینه زرهپوش به خوبی در تصویر دیده می شود. [img]http://://gallery.military.ir/albums/userpics/bmd2_l3.jpg[/img][/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/bmd2_01.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/bmd2.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/478px-BMD-2.JPG[/img] پي نوشت: خوب واضحه كه اين قسمت خودش بيشتر سوالات آقا سعيد رو جواب مي ده. يعني اينكه درسته الان يه چندتايي از اينها توي خدمت هستند ولي از سر ناچاري و بي پولي . اين زرهپوش بلافاصله توي جنگ افغانستان نقطه ضعفهاي خودش رو نشون داد و نتيجه اون ساختن تعداد زياد نفربر زرهي است كه بي ام دي2 يكي از اونها است. بعدش هم بي ام دي3 و4 آمدند كه اخريش واقعا معركه است. در سايت خودمون يه تاپيك درباره بي ام دي4 داريم. براي جنگهاي شبكه محور امروزي اين زرهپوشها اصلا مناسب نيستند(بي ام دي 1و 2) ولي آپ گريد شده اونها(3 و 4) را ميشه توي جنگهاي مدرن به خوبي بكار گرفت. ولي قبل از همه اينها بايد ابعاد عملياتي مون روشن باشه. روسها چون واحدهاي چترباز در اندازه لشكر و سپاه دارند به اينجور وسايل براي پشتيباني اين واحدها نياز پيدا مي كنند. حالا ما بايد ببينم خودمون واحدهاي چتربازمون در چه حدي هستند و از اونها كجا مي خواهيم استفاده كنيم. در پشت خطوط دشمن يا براي تقويت نيروهاي خودي در موارد مورد نياز. هر كدوم از اين عملياتها نيازهاي تسليحاتي خودش رو داره. در قسمتهاي بعدي به بي ام دي 3و 4 مي پردازيم.ژ حق نگهدار همگي

جوان بايد در دليري و سلحشوري چنان بارآيد كه خود را بهترين و دليرترين رزمنده ي ژاپن داند. و باز سلحشور جوان بايد كه هر روز در حال و كار خود بنگرد و هر كمبود و نارسايي را بيدرنگ از ميان ببرد. جز با چنين اعتماد به نفس همراه با بر رسيدن و انديشه در حال خويش جوان هرگز به جايي نرسد.

آقایون مرسی و خسته نباشید. واقعا من نمی دونم چی بگم؟ راستش کلمه کم آوردم . فقط کاشکی این آقا آرش می رفت یه 20-30 سالی توی پیونگ یانگ زندگی می کرد تا ببینه یه من ماست چقدر کره داره. اون وقت ببینم این اینترنت پرسرعت دستشون بود که بشینند و از برنامه های تسلیحاتی زمامداران فرهیخته و تصمیمات داهیانه آنان حمایت کنند یا نه؟ ببینم تلویزیون کابلی داشتن یا باید سرودهای انقلابی رو از ستلایت رسیورشون می گرفتن و گوش می دادند؟ رادیوی یک موج رو عشقه که فقط می تونه ایستگاه فرستنده دولت رو بگیره و اصولا تیونر نداره. بابا ای ول زندگی! کتاب متابم که دم دست فراوون، هر چی بخوای. واقعا زندگی رویایی هستش عزیز! حیفه اونو از دست بدی. بی خیال غرب بشو! وقتی آدم می تونه همه رقمه توی کشور عقب افتاده که مردمش فقط حق دارن یونیفرم نظامی بپوشن زندگی کنه و سالی چند هزار کودکش به خاطر نداشتن دواهای عادی که توی کشوری که شما زندگی می کنه از عادی هم عادی تره می میرن چرا پاشه بره هلند و کانادا و سوئد. ای ول! پاشو پاشو که هم داری این دنیات رو از دست می دی و هم اون دنیات رو. من خودم آشنا دارم توی صنایع موشک پرونی کره شمالی می گم استخدامت کنن. من یه بابایی رو می شناختم که درست همین تز و افکار رهبران عزیز کره شمالی رو داشت و آخر سر با همون افکار مردمش رو بدبخت کرد. راه خیلی دوری نیست. از ایران یه 600-700 کیلومتر به سمت غرب برید. آها خودشه رسیدید. آره صدام الحسین التکریتی. خودشه آره آره خودشه. شک نکن. هم از نظر فنی و تکنولوژیکی و هم از نظر پول و سرمایه و هم از نظر نیروی انسانی می تونست کره جنوبی و شمالی رو با هم قورت بده. فقط چون اون هم تصمیماتش مثه براداران کره شمالی خیلی داهیانه و عاقلانه بود عوض اینکه پول نفت کشورش رو خرج مردمش کنه خرج توپ و تانک و موشک کرد. 2 تا جنگ توی منطقه راه انداخت و هم جلوی پیشرفت مردم خودش رو گرفت و هم همسایه هاش رو.....حالا این یکی عزیزان کی کره شمالی رو به سرنوشت کشور دوست و برادر عراق دچار کنند معلوم نیس؟ من شک ندارم که اون خدابیامرز اگر زنده بود و همین الان همین موشک رو پرتاب می کرد و ازش سرود الثوره الثوره به کره زمین ارسال می کرد شما عزیران کلی قربون صدقه اش می رفتید و از اینکه در مخالفت آمریکای جنایت کار و صهیونیسم جهانی موشک ماهواره بر ساخته ازش حمایت می کردید. شایدم می رفتید دم سفارت عراق و برای بر و بچه های حزب بعث نقل و شیرینی می خریدید. بالاخره هر کسی که با آمریکای جنایتکار دشمن باشه حتما اگر موشک ماهواره بر بسازه آدم توپیه و باید کلیاتی ازش تعریف کرد. حیفه. واقعا حیفه. راستی این بمب اتمی سوم رو آمریکا کجا انداخته؛ عزیز؟ یه راهنمایی کوچیک هم بکنی من خودم پیداش می کنم. مرسی

دوست عزیز! توهین کردن به قومیتها بر اساس قوانین سایت ممنوع است. مخصوصا که تعداد زیادی از هموطنان عزیزمان عرب هستند و در برابر همین عراق هم اول جنگ خوب ایستادگی کردند. پس لطف کنید و یه خورده مواظب کلماتی که بکار می برید باشید.

گردش زمانه را دیگرگون نتوان کرد. تباهی گرفتن حالها و کارها نشانه ی نزدیک شدن به فرجام ازلی، و ناموس طبیعت است. سراسر سال هم نمی توان در بهار و تابستان گذراند یا که پیوسته روز روشن داشت. پس، تلاش در برگرداندن عقربه ی زمان و بازآوردن روزهای خوی یک سده ی پیش، بیهوده است. شایسته آن است که روزگارمان را به نیکوترین حالی که طبیعت زمانه اقتضا دارد، درآوریم. اشتباه مردمی که همیشه اندوه و دریغ گذشته ها را دارند، از درنیافتن این نکته بر می آید. از سوی دیگر، آنان هم که جز نوآورده ها را ارزش نمی نهند و از رسم وراه گذشته بیزاری می نمایند، کوته بین و نابخردند.

در کارها آنچه سرانجام اهمیت راستین دارد، تصمیم در لحظه است. سامورایی در سراسر زندگی هر لحظه بر سر تصمیم است. چون سامورایی این اصل را دریافت، هرگز دلهره نشناسد و هیچ گاه نگران آینده نباشد. او همان در حال و زمانه ی خویش و بر مدار عزم و اراده ی خود زندگی کند. اما، مردم از این معنی دورمانند و همه همواره در پی چیزی بهتر و بهره ای بیشتر از زندگی باشند. بر اراده استوار بودن و بیراه نرفتن در زندگی به مایه ی سالها و سالها ممارست تواند بود. چون به چنین آگاهی رسیم، هر چند هم که پیوسته اندیشه بر آن ننهیم، باز اراده و عزممان بر جای باشد. اگر آدمی بر یک چیز استوار بماند، کمتر گم و بیراه می شود، و آن ، وفادار بودن به اعتقادات خویش است. پی نوشت: از دوستانی که از تاپیک را دنبال می کردند معذرت می خوام. یه چند وقتی نبودم و به همین دلیل در ادامه کار وقفه افتاد. اگر خداوند خدا یاری کند با هم این کتاب رو به آخر می رسونیم. باتشکر از همه عزیزان رضاکیانی

در سال 2007 خبری از هلمند افغانستان رسانه های گروهی بریتانیا را تکان داد. شاهزاده هری به صورت پنهانی در جنگهای افغانستان ،و آنهم در خط مقدم، شرکت کرده بود و این مسئله از افکار عمومی پنهان نگاه داشته بود. محافظت از وارث احتمالی تاج و تخت بریتانیا برعهده واحدهای گورخا گذاشته شده بود. شاهزاده ولز درباره آنها گفت:" جایی امن تر وجود ندارد هنگامی که در میان گورخاها هستی". اما این گورخاها واقعا چه کسانی هستند؟ ریشه های تاریخی افسانه ها می گویند که در قرن هشتم میلادی باباروال جوان به همراه دوستانش برای شکار به جنگلهای راجستان رفته بودند. باباروال در میان جنگل به یک مرتاض هندی ،که مشغول مراقبه بود، برخورد کرد و شیفته وی گشت. باباروال مرید مرتاض شد و شیوه زندگی او را برگزید. این مرتاض هندی گورخانات نام داشت که در زبان سانسکریت به معنی گاوچران می باشد. گورخانات شاگرد خود را برکت داد و او را مسئول مقابله با پیشروی مسلمانان در غرب شبه قاره کرد. گورخانات چاقویی با تیغه بلند به باباروال داد که خوکری نام دارد و امروزه نیز گورخاها را با آن می شناسند. باباروال افرادی را به دور خود گرد آورد و در افغانستان سپاه مسلمانان را شکست داد و پس از آن حتی تا ایران و عراق هم پیشروی کرد! [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_gurkha.jpg[/img][/align] [align=center]چاقوی سنتی گورخا موسوم به خوکری منقش بر روی نشان گورخا[/align] بعدها پیروان باباروال به نام مرشد خویش گورخا نامیده شدند و شروع به مهاجرت به سمت نپال کردند. این افراد بسیار جنگجو و مقاوم بودند و توانستند در ابتدای قرن پانزدهم قسمتی از نپال را فتح کنند. این ناحیه هنوز هم به نام استان گورخا نامیده می شود. گورخاها در سال 1769 میلادی حکومت نپال را در دست گرفتند و سلسله گورخا را تأسیس کردند. در سالهای بین 1814 تا 1816میلادی گورخاها با ارتش کمپانی هند شرقی وارد جنگ شدند. پس از برقراری آتش بس، نپال تحت الحمایه بریتانیا شد اما بریتانیایی ها عمیقا تحت تأثیر شجاعت و جنگاوری سربازان گورخا قرارگرفتند. مزدوران ارتش استعمارگر اندکی بعد، ارتش مستعمراتی بریتانیا با کسب اجازه از پادشاه نپال به جذب گورخاها ،به عنوان مزدودر، روی آورد. در سال 1815 اولین گردان گورخا جمعی هنگ نصیری تشکیل شد. این هنگ بعدها به نام هنگ اول تفنگداران گورخای شاه جورج تغییر نام یافت. گورخاها در ارتش مستعمراتی با نام "مردمان جنگجو" شناخته می شدند و همقطاران اروپایی آنها باور داشتند که یک گورخا به صورت ذاتی جنگجویی با صفات شجاعت، وفاداری، خودبسندگی، پایداری، تحرک، فرمانبرداری، توان بالا ، سرسختی و درک استراتژیک است. این خصوصیات سبب شد تا گورخاها به صورت گسترده ای توسط ارتش مستعمراتی بریتانیا به خدمت گرفته شوند و درهنگهایی با نام هنگ گورخا سازمان دهی شوند. اولین پیروزی گورخاها در سال 1826 و در بورتپور به دست آمد. پس از آن گورخاها در جنگهای استعماری بریتانیا با افغانستان (1841و1880)و سیک ها(1846 و 1848) شرکت کردند و در سال 1857 برای سرکوب شورشهای سراسری هندوستان بکارگرفته شدند. در جریان این شورشها بود که هنگ دوم تفنگدارن گورخا تا رسیدن نیروی کمکی 3 ماه در مواضع دفاعی خود مقاومت کرد. پس از پایان شورشها تا پایان جنگ جهانی اول، ارتش مستعمراتی هندوستان هنگهای گورخا را در برمه، افغانستان، شمال شرقی و غربی هندوستان، مالتا(جنگ روس و عثمانی78- 1877)، قبرس، مالایا، چین(شورش بوکسورها 1900) و تبت(1905) وارد کارزارکرد. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_Gurkhas_NavyAndArmyIllustrated1896.jpg[/img] لباس فرم گورخاها در سال 1896[/align] بین سالهای 1901 تا 1906 ده هنگ گورخا در ارتش هندوستان وجود داشت. پس از آغازجنگ جهانی اول بریتانیا از سربازان کشورهای مستعمره خود در جنگ استفاده کرد و سیکها و گورخاها همواره قسمتی از نیروی انسانی مورد نیاز ماشین جنگی این کشور را تأمین می کردند. در جنگ جهانی اول 100000 سرباز گورخا شرکت کردند و در فرانسه، جنوب ایران، سوئز، فلسطین، گالی پولی، عراق و یونان جنگیدند. حتی یک واحد از گورخاها تحت فرمان لورنس عربستان قرار داشت و با نیروهای عثمانی می جنگید. در همین جنگ بود که گورخاهای هنگ هشتم در نبرد لوس(فرانسه) تا آخرین نفر جنگیدند. در سالهای بین دو جنگ جهانی گورخاها در جنگ سوم افغانستان(1919) بکارگرفته شدند. [align=center] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_gurkhas.jpg[/img] جنگ در افغانستان[/align] با رسیدن شعله های جنگ جهانی دوم به بریتانیا، پادشاه نپال اجازه داد تا تعداد هنگهای گورخا در ارتش مستعمراتی افزایش یابد. در مجموع 250000 سرباز گورخا توسط ارتش بریتانیا به جبهه های جنگ اعزام شدند و در سوریه، آفریقای شمالی، ایتالیا، یونان، سنگاپور و برمه از خدمات نظامی آنها استفاده شد. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_5th_Gurkha_Rifles%2C_Japan_1946.jpg[/img] هنگ پنجم تفنگداران گورخا؛1946 ژاپن[/align] [align=center] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_GurkhasBurma.jpg[/img] گورخاها در حال پاکسازی یک دهکده در برمه؛ 1945 جنگ جهانی دوم[/align] پس ازاستقلال پس از پایان یافتن جنگ جهانی دوم استعداد واحدهای گورخا مجددا به 10 هنگ کاهش داده شد. پس از استقلال هندوستان در سال 1947 و بر اساس موافقتنامه 3 جانبه بین بریتانیا، هندوستان و نپال به گورخاها اجازه داده شد تا بین خدمت در ارتش بریتانیا و ارتش هندوستان یکی را انتخاب کنند. در نتیجه، 6 هنگ گورخا به ارتش هندوستان پیوستند و 4 هنگ باقیمانده وفاداری خود را به تاج و تخت بریتانیا اعلام کردند. گورخا در ارتش هندوستان گورخاهای ارتش هندوستان در سال 1950 ،به عنوان قسمتی از ارتش منظم این کشور، عناوین سلطنتی خود را از دست دادند. هنگهای گورخا پس از استقلال هندوستان در بسیاری از جنگهای شبه قاره شرکت کرده اند. گردان چهارم از هنگ پنجم تفنگداران گورخا در نبرد سیلهت شرکت کرد و این افتخار را داشت که اولین واحد ارتش هندوستان باشد که در یک تهاجم هلی برن شرکت داشته است. یکی از دو فیلدمارشال ارتش هندوستان ، سام مانکشاو، از هنگ هشتم تفنگداران گورخا برخواسته است و به همین دلیل این واحد به عنوان یک واحد متمایز در ارتش هندوستان شناخته می شود. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_Indian_Army_Gurkha_rifles.jpg[/img] گورخاها در ارتش هندوستان [/align] ارتش هندوستان پس از استقلال یک هنگ دیگر به واحدهای گورخای خود اضافه کرد و در حال حاضر 7 هنگ گورخا در اختیار نیروی زمینی هندوستان هستند. یک هنگ گورخا در سال 1999 برای عملیات صلحبانی سازمان ملل به سری لانکا فرستاده شد. تیپ گورخا در نیروی زمینی سلطنتی پس از استقلال هندوستان، 4 هنگ گورخا که وفاداری خود را به بریتانیایی ها اعلام کرده بودند در قالب تیپ جدید گورخا سازماندهی شدند. این تیپ به مالایا فرستاده شد تا بر علیه چریکهای کمونیست بومی وارد عمل شود. در مالزی و برمه گورخاها برای مأموریتهای شکار چریکها، اسکورت کاروانها، محافظت از روستاها و در نقش نیروی ضربت بکارگرفته شدند. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_gurkha_paratrooper.jpg[/img] چترباز گورخا [/align] گورخاها در سال 1962 برای مقابله با شورشهای برونئی به کمک سلطان برونئی شتافتند. در این دوران با تغییر سیاست دفاعی بریتانیا، استعداد تیپ گورخا تا 8000 نفر کاهش داده شد. پس از استقلال مالزی، مرکز فرماندهی تیپ گورخا در هونگ کونگ مستقرشد اما واحدهای رزمی تیپ گورخا در برونئی و بریتانیا جای گرفتند. در سال 1971 یکی از هنگهای گورخا به پادگان ملکه الیزابت در همپشایر فرستاده شد و تبدیل به اولین واحد گورخا شد که در زمره محافظین سلطنتی قرارمی گیرد. در جریان تهاجم ترکیه به قبرس(1974) هنگ دهم گورخا برای حفاظت از پایگاه های بریتانیا به قبرس فرستاده شد. گردان اول از هنگ هفتم گورخا در جنگهای فالکلند، جنگ اول خلیج فارس، جنگ دوم خلیج فارس، آزادسازی افغانستان، کوزوو، بوسنی، تیمور شرقی به عنوان نیروی رزمی یا نیروی حافظ صلح سازمان ملل شرکت داشته است. گورخاها چنان ترسی در میان مدافعین آرژانتینی فالکلند انداخته بودند که دولت آرژانتین مدعی شد آنها اسرای جنگی را می خورند و از پادشاه نپال درخواست کرد تا گورخاها را از جنگ فالکلند بیرون بکشد. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_GurkhaAttack.jpg[/img] تهاجم واحد گورخا؛ 1982 جنگ فالکلند[/align] [align=center] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/GurkhasFalklands.jpg[/img] یک قبضه توپ ضدهوایی آرژانتینی که به وسیله گورخاها به غنیمت گرفته شده؛ 1982 جنگ فالکلند[/align] در سال 1994 سه هنگ باقیمانده گورخا در یکدیگر ادغام شدند و هنگ سلطنتی گورخا را تشکیل دادند. در سال 1997 هونگ کونگ به چین بازپس داده شد و مرکز فرماندهی گورخا به بریتانیا منتقل شد. پس از آن، استعداد تیپ گورخا تا 3400 نفر کاهش پیداکرد. تیپ فعلی گورخای نیروی سلطنتی بریتانیا از واحدهای زیر تشکیل شده است: • سرفرماندهی تیپ گورخا • 2 گردان پیاده • هنگ پشتیبانی • گروهان مهندسی-رزمی • گروهان مخابرات • گردان آموزشی • مدرسه آموزش زبان تیپ گورخا هنوز هم برای استخدام نیروی تازه نفس چشم به کوهستانهای نپال دارد. برای استخدام سربازان گورخا از یک روش 4 مرحله ای استفاده می شود: 1-مرحله اول: انتخاب در کوهستان در این مرحله مسئولان سربازگیری داوطلبانی که دارای شرایط زیرهستند را برای مرحله دوم انتخاب می کنند: • سن: بین 17 تا 22 سال. • قد: حداقل 1.57 متر. • وزن: حداقل 50 کیلوگرم. • سلامتی جسمی کامل. • تحصیلات کافی. 2-مرحله دوم: مرکز انتخاب پوخارا این مرحله 3 هفته طول می کشد و تمام داوطلبان باید آزمایشهای زیر را از سر بگذرانند: • گرامر انگلیسی. • ریاضیات. • آزمایش آمادگی جسمانی. • آزمایش هوش. • امتحان نهایی. 3-مرحله سوم: آموزش ابتدایی در مرکز آموزش پیاده کاتریک مرحله سوم 9ماه طول می کشد و شامل موارد زیر است: • آموزش زبان. • آموزش نظامی مقدماتی. • فرهنگ و آداب و رسوم غربی. 4-مرحله چهارم: فارغ التحصیلی در این مرحله داوطلبانی که موفق به گذراندن تمامی دوره ها شوند در رژه پایان دوره شرکت می کنند و پس از آن بسته به نتایج آزمونها به واحدهای مختلف تیپ گورخا فرستاده می شوند. داوطلبانی که بهترین نتایج را در ریاضی داشته باشند مأمور به خدمت در گروهان مهندسی-رزمی یا گروهان مخابرات می شوند. در سال گذشته از 28000 داوطلب پیوستن به تیپ گورخا تنها 230 نفر موفق به گذراندن دوره های فوق شده اند. [align=center] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_Gurkhas_exercise_DM-SD-98-00170.jpg[/img] سال 1998؛ افراد تیپ گورخا در جریان یک تمرین نظامی [/align] سربازان، درجه داران و افسران گورخا تا کنون توانسته اند به 13 مدال صلیب ویکتوریا دست پیداکنند و13 مدال نیز به افسران انگلیسی واحدهای گورخا اهدا شده است. پس از استقلال هندوستان، 3 مدال پارام ویرچاکراس نیز به گورخاهای ارتش هندوستان تعلق یافته است. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/prince_charles_with_gurkhas.jpg[/img] پرنس چارلز ،وارث تاج و تخت بریتانیا، در حال بازدید از افراد تیپ گورخا[/align] در سالهای انتهایی قرن گذشته گورخاها اعتراضهای زیادی به دولت بریتانیا وارد کردند و حتی در سال 2008 در برابر ساختمان پارلمان به تظاهرات پرداختند. در نتیجه این کوششها، گورخاهای ارتش بریتانیا از سال 1997 از حقوقی برابر با همتایان بریتانیایی خود برخوردارشدند و اجازه یافته اند تا به دیگر واحدهای ارتش سلطنتی منتقل شوند. به علاوه، برای اولین بار به زنان اجازه داده شد تا ، برای خدمت در واحدهای غیررزمی، به تیپ گورخا بپیوندند. در همین سال به دستور ملکه الیزابت دوم مجسمه ای به یادبود یکی از افسران گورخا به نام رالف ترنر در برابر ساختمان وزارت دفاع بریتانیا نصب شد. امروزه، گورخاهای ارتش بریتانیا نه به عنوان مزدور بلکه به عنوان قسمت ثابتی از ارتش منظم بریتانیا خدمت می کنند و می توانند خود و خانواده شان را به تابعیت بریتانیا درآورند. به صورت سنتی افسران واحدهای گورخا از بریتانیایی ها انتخاب می شوند اما اکنون بسیاری از افسران تیپ گورخا از میان خود گورخاها انتخاب می شوند. برای اینکه ارتباط بهتری بین افسران و سربازان برقرار شود تمامی افسران بریتانیایی تیپ گورخا موظف هستند تا زبان نپالی را در مدرسه زبان تیپ بیاموزند. [align=center] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_Gurkha_Soldier_Monument%2C_London_-_April_2008.jpg[/img] مجسمه و بنای یادبود گورخا در لندن[/align] گورخا در دیگر کشورها شجاعت و خصوصیات منحصر به فرد گورخاها سبب شد تا بسیاری از ارتشها که عملکرد آنها را در سالهای جنگ جهانی دوم از نزدیک دیده بودند به استخدام آنها متمایل شوند. پس از پایان اشغال نظامی سنگاپور در سال 1944، دولت سنگاپور برای جانشینی واحدهای نظامی سیک ،که قبل از جنگ در سنگاپور خدمت می کردند، از گورخاها استفاده کرد. امروزه گورخاها در سنگاپور وظایف پلیس را برعهده دارند. این نیرو 2000 نفر استعداد داشته و به وسیله بریتانیایی ها استخدام و آموزش داده می شود. سلطان برونئی یک گردان ذخیره گورخا به استعداد 2000 نفر را در خدمت دارد و برای استفاده از خدمات آنها سالانه 40میلیون پوند به نیروی زمینی بریتانیا پرداخت می کند. حتی نیروی دریایی آمریکا نیز از خدمات گورخاها بی نصیب نبوده و اکنون یک واحد گورخا برای حفاظت از پایگاه دریایی آمریکا در بحرین خدمت می کنند. [align=center] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_450px-Gurkha_IOC_1.jpg[/img] گورخا در خدمت پلیس سنگاپور [/align] نویسنده:رضاکیانی موحد منبع:ماهنامه جنگ افزار [align=center] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/inf_gurkha_410.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/RLC_10QOGLR_410.jpg[/img] گورخا در عراق [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/gurkha_history4_410.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_01%7E2.JPG[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/gurkha_action.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/gurkha_history1_410.jpg[/img][/align] [color=brown]لينك عكسها تصحيح شد . Babakim1[/color]

در طی اشغال مجارستان توسط نیروهای مسلح پیمان ورشو(1956)، یک دستگاه تانک تی-54 روسی به وسیله مجارها ربوده و به سفارت بریتانیا در بوداپست برده شد. وزارت دفاع بریتانیا پس از مطالعه زره و توپ 100 میلمتری تانک توسط متخصصین خود رسما اعلام کرد که توپهای 20 پاوندی نصب شده بر روی تانکهای بریتانیایی توان نفوذ به زره همآورد روسی خود را ندارند. از این رو، تصمیم گرفته شد که برای مقابله با این تانک و نسل بعدی تانکهای روسی یک توپ جدید 105 میلیمتری طراحی شود. توپ جدید ال-7 نام گرفت. ال-7 توپی با سرعت دهانه بالا از کار درآمد که توان نفوذ به زره بیشتر تانکها و ادوات زرهی روسها را داشت. این توپ از ابتدا برای نصب بر روی برجکهایی که از توپ 20 پاوندی استفاده می کردند طراحی شد. با این تمهید، به روزرسانی تانکهای موجود سنچورین با صرف کمترین هزینه و وقت امکان پذیر شد. اولین تانکی که به توپ جدید ال-7 مسلح شد تانک سنچورین مارک-5 بود. کمی بعد آلمانها برای تانک لئوپارد-1، ژاپنی ها برای تانک تایپ-74 و سوئدی ها برای تانک اس-103 خود این توپ را برگزیدند. کیفیت ال-7 به اندازه ای بالابود که تب آن به سرعت قاره جدید را نیز فراگرفت و آمریکایی ها هم به صورتی گسترده ام-60های خود را به آن مسلح کردند. اندکی بعد آوازه ال-7 به آسیا رسید و اسرائیل نیز ال-7 را برای نسلهای اول و دوم مرکاواهای خود انتخاب کرد. اسرائیلی ها همچنین تانکهای تی-54 و تی-55 ،که در جنگ با اعراب غنیمت گرفته بودند، و تعدادی از ام-47 ها و ام-48های آمریکایی شان رابه ال-7 مسلح ساختند. اندکی بعد، مصر و عراق هم به استفاده از ال-7 روی آوردند و حتی تایپ-79 چینی ها هم از ال-7 بی نصیب نماند. ال-7 می تواند انواع گلوله های ضدزره، ضد نفر، دودزا، مشقی و گلوله های با قدرت انفجاری بالا را شلیک کند. نواخت این توپ حداکثر 10 گلوله در دقیقه است. طول ال-7 برابر با 5.89متر بوده و وزن آن به 1282 کیلوگرم بالغ می شود. عقب نشینی ال-7 ،پس از شلیک، تقریبا 30 سانتیمتر است و با استفاده از همین نیروی عقب نشینی به صورت خودکار پوکه خالی از درون لوله توپ به بیرون پرتاب می شود. ال-7 در طی سالهای دهه 60 و 70 سلطان بلامنازع توپهای نصب شده بر روی تانکهای غربی بود و بعدها ،حتی با ورود توپهای جدید 120 میلیمتری جدید، نیز میدان را خالی نکرد. کشورهای زیادی ال-7 را تحت لیسانس تولید کرده اند از میان این تولیدات می توان از نمونه های زیر نام برد: • ال-74: نمونه سوئدی با کالیبر62 میلیمتر و طول 6.51متر. • ام-68: نمونه ساخت آمریکا برای تانکهای ام-60. • کاام-68آ1: نمونه کره ای ام-68. • تایپ-79/81/83: کپی چینی ال-7. ال-7 اسطوره ای است که هنوز هم در تانکهای کشورهای مختلف از آن استفاده می شود و در نیروهای مسلح بسیاری از کشورهای جهان جایگاه خود را حفظ کرده است. فهرست تانکهایی که از توپ بریتانیایی ال-7 استفاده می کنند: سنچورین ومشتقات آن استرایکر (بریتانیا) اوزوریو(برزیل) لئوپارد-1( آلمان غربی) ام-1 آمبرامز ام-47؛ام-48 پاتون؛ام-60 پاتون(آمریکا) کا-1تایپ 88(کره جنوبی) مرکاوا-1 و مرکاوا2، تی-54، تی-55(اسرائیل) اواف-40(ایتالیا) پانزر-61 ، پانزر-62 (سوئیس) اس-103(سوئد) تام(آرژانتین) تایپ -74 (جمهوری خلق چین) ویجایانتا (هندوستان) رامسس دوم(مصر) اولیفانت(آفریقای جنوب). نویسنده:رضا کیانی موحد منبع:ماهنامه جنگ افزار (متاسفانه عکس خوب از این توپ نداشتم دوستان اگر کسی عکسشو داره لطف کنه و بذار توی تاپیک. منظورم البته عکس خود توپ هست نه توپ سوار شده بر روی برجک تانک)

جواد عزیز! همون جور که لاستیک تراکتور رو نمی شه زیر سوار بست(مثلا) هر نوع توپی رو نمی شه روی هر برجکی نصب کرد. برای تغییر دادن کوچکترین قطعه در یک ماشین از قبل طراحی شده باید صدها محاسبه انجام بشه و صدها بار قطعه جدید روی اون آزمایش بشه. من به شما قول می دم که اگر توپ 125 میلیمتری بر روی مثلا ام 60 نصب شدنی بود تا حالا نصبش کرده بودند. این مسئله دو تا علت می تونه داشته باشه 1- توان فنی اش رو نداریم(که فکر کنم داشته باشیم) 2- از نظر ریالی صرف نمی کنه( یعنی ارزشش رو نداره) به هر حال تز شما درباره یکسان سازی مهمات کاملا درسته مخصوصا برای کشورهایی مثه کشورهای ما ولی باید از نظر عملی هم این تز قابل اجرا باشه.

[quote]( البته این رو هم عرض کنم که عجیب رو ذهن این مردان کار کردن تا وفا داری جز لاینفکشون بشه ) [/quote] آرمانی عزیز روی ذهن اینها کار شده ولی اینکار رو انگلیسی ها انجام ندادند. صدها سال سنتهای فرقه از این افراد مردانی ساخته بوده که پتانسیلهای لازم برای تبدیل شدن به جنگجویان مدرن رو داشته اند. انگلیسی ها تنها کاری که کرده اند کشف این استعداد و به خدمت گیری اونها بوده. اگر در تاریخچه ذکر شده دقت کنید خودتون این مسئله رو می بینید که قبل از ورود انگلیس به شبه قاره هند هم این بندگان خدا باسه خودشون یه پا بزن بهادر بودن.... در اینکه این بندگان خدا استثمار شدن شکی نیست. شما نیگاه کن بعد از اینهمه جانفشانی در راه تاج و تخت انگلیس تازه یه چند ساله که حقوق برابر با انگلیسی ها می گیرند یا می تونند ترفیع حسابی بگیرند و افسر بشن(بیشتر افسراشون انگلیسی هستن) و یا می تونن به تابعیت انگلیس دربیان. خوب این خودش از استعمار هم بدتره. همه رقمه از گرده این بندگان خدا کار می کشیدن. اما اون چیزی که توجه من رو به این مردم جلب کرده حرفه ای بودن اونها توی کارشونه. معلومه واقعا کاربلد هستند که جون یکی از افراد خانواده سلطنتی رو (اون هم توی افغانستان و اون هم در خط مقدم جنگ با طالبان) به دست اینها سپرده اند.

اقا مرسی. بالاخره یه روز وقت می ذارم یاد می گیرم اینها رو .

دوست من نمی دونم! راستش من مطالبی رو که بلت بودم نوشته ام. اگر چیزدیگری هم بود خوب حتما توی نوشته ام می آوردم. امیدوارم کسی از دوستان جواب سوال شما رو داشته باشه.

یعنی وقتی کلاهک موشک بالستیک خورد تو سر مردم این هم بعدش به سر مردم اضافه می شه.

شاید واسه این مطلب آشناس که قبلا درباره فالکون یه مطلب داشتیم البته مدل قدیمی ترش. اینجا رو نیگاه کنید http://military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=5128

سینا جان فعلا فقط با هواپیماهای معمولی آسمان می ریم سرکار(فوکر-100) من توی شرکتی کار می کنم که بزرگترین تولید کننده نفت دریایی در جهان است. این شرکت تعداد زیادی سکوهای نفتی در خلیج فارس داره . فعلا برای حمل همکاران از قایق و هلیکوپتر استفاده می شه ولی من نظرم اینه که شرکتمون باید یه چند تا هاورکرافت و از این آکروپلانها بخره. مخصوصا هاورکرافت که می تونه از نظر لجستیکی مقدار زیادی مواد اولیه و دستگاه های مورد نیاز سکوهای نفتی رو در خودش جا بده.