خلبان ایرانی عزیز سلام متاسفانه مطلب رو کاملا برعکس گرفتی. قضیه اصلا ربطی به آمریکا نداره. خواننده این ترانه یه آدم ضدجنگ هستش و آمریکایی هم نیستند. نمی دونم این کلمه آمریکا رو شما چطور تونستید از متن ترانه استخراج کنید. این هم خودش واقعا یه هنریه ها!!!

لطفا توسط دوستان مدیر به بخش اخبار منتقل شود: جراید فرانسه اعلام کردند که نیروی هوای فرانسه تعداد 24 فروند هلیکوپتر EC 635 به صنایع EADS سفارش داده. مبلغ سفارش در حدود 488 میلیون دلار هست و کلیه هزینه ها از قبیل آموزش ، تعمیرات و لوازم یدکی رو دربرمی گیره. این هلیکوپترها سبک و دو موتوره هستند . عراق از قدیم ندیما رابطه خیلی خوبی با فرانسه داشت. (درحقیقت صدام رابطه برادرانه ای با شیراک داشت) و فرانسه در زمان جنگ این کشور با ایران قسمت عمده ای تجهیزات نظامی صدام رو با تخفیق و به صورت قسطی تأمین می کرد. ظاهرا دوباره عراقیها دارن به شرکای سابقشون روی می آرن. منبع سایت: Defense Industry Daily

شاهم عزیز(امیدوارم اسمتون رو درست نوشته باشم) خیلی عالی نوشته بودی. قلم خوبی داری و خوب هم تحلیل می کنی. عالی بود. اما ترانه "دیشب" دیشب؛ داشتم توی بندرگاه قدم می زدم همون جا که قایقهای ماهیگیری پهلو گرفته بودن اخبار به سرعت منتشر می شد و هرکس می خواست خودش رو برسونه... به اونجایی که شهردار سخنرانی می کرد. مردم شروع کردن به هورا کشیدن هنگامی که افتخارات برشمرده می شد و سربازان به خانه بازمی گشتند. دیشب؛ ملت داشتن تو خیابونا می رقصیدن و آوای موسقی از هر کوی و برزن به گوش می رسید از یه خونه در محله قدیمی صدای گیتار می اومد مارگاریتا توی در واستاده بود با موهای بلندش که در نور قرمز مثل آبشار بود اون داشت لبخند می زد؛ برای سربازا که برمی گشتن خونه بر وبچ داشتن از جنگ برمی گشتن خونه اونا می خوندن : "ما قهرمانیم و از همه سرتر ما در فرمان دهی پادشاهیم و خداوند طرف ماست." ما هم می گفتیم که:" هیچی ما رو نمی تونه تغییر بده. از دیروز تا حالا؛ همونی هستیم که بودیم از دیروز تا حالا؛ هیچی تو ما عوض نشده از دیروز تا حالا؛ همونی هستیم که بودیم اما می تونستم یه عطش جدیدی رو توی خودم حس کنم که باید سیراب می شد؛همون دیشب کشفش کردم دیشب؛ داشتم میون سایه ها قدم می زدم خیلی دورتر از هیاهو و دخترا یه سربازی رو دیدم که منتظر یه زن سیاه پوش بود بدون هیچ حرفی در کنارهم ایستاده بودن زنه فقط چشماش مونده بود به یه عکس؛ بعدش زد زیرگریه باسه سربازی که توی جنگ از دست رفته بود بعضیاشون توی جنگ از دست رفته بودن اونا می خوندن : "ما قهرمانیم و از همه سرتر ما در فرمان دهی پادشاهیم و خداوند طرف ماست." ما هم می گفتیم که:" هیچی ما رو نمی تونه تغییر بده. از دیروز تا حالا؛ همونی هستیم که بودیم از دیروز تا حالا؛ هیچی تو ما عوض نشده از دیروز تا حالا؛ همونی هستیم که بودیم اما می تونستم یه عطش جدیدی رو توی خودم حس کنم که باید سیراب می شد؛همون دیشب کشفش کردم پی نوشت1: دوستان ترجمه آزاد هست نه کلمه به کلمه شما رو به خدا گیرندید. پی نوشت 2: هر چی می خواستم بگم توی همین شعر(ترانه) هستش ولی اگه منظورم رو نگرفتید سوال کنید. پی نوشت3: اون دوستی که به گورخا ها علاقه داره لطف کنه برام پی ام بده. آخه منم خیلی باهاشون حال می کنم.

لطفا توسط مدیران سایت به بخش اخبار منتقل شود: دولت روسیه اعلام کرده است که در نظر دارد یک نیروی ویژه نظامی به قطب شمال بفرستد. در سندی که وبسایت شورای امنیت ملی روسیه انتشار داده، نوشته شده که این برنامه بخشی از استراتژی روسیه است مبنی بر اینکه این منطقه را تا سال ۲۰۲۰ به صورت یک پایگاه اصلی برای استخراج منابع قطب شمال از جمله نفت و گاز، درآورد. در این سند پیش بینی شده است که در ظرف دهه آینده، منطقه قطب شمال، منبع اصلی نفت و گاز روسیه خواهد بود. در این سند همچنین گفته است که روسیه برای حفاظت از دارایی های خود، یک نیروی ویژه در قظب شمال مستقر خواهد ساخت که قادر به "تضمین امنیت نظامی منطقه" خواهد بود. سایر کشورهایی که ادعای ارضی بر این منطقه دارند نگران بلندپروازی های روسیه هستند. شرکت های انرژی پیش بینی می کنند که تغییرات جوی سبب خواهد شد حفاری در مناطقی از قطب شمال که تا کنون ممکن نبود، در آینده امکان پذیر شود. تحقق این پیش بینی موجب می شود که قطب شمال اهمیت استراتژیک زیادی پیدا کند. جیمز راجرز، خبرنگار بی بی سی در مسکو می گوید این موضوع می تواند موجب اصطکاک ها و در عین حال فرصت هایی در قطب شمال شود. یک گروه اعزامی روسیه در سال ۲۰۰۷ پرچم این کشور را در بستر آب های قطب شمال نصب کرد. استدلال روسیه این بود که قطب شمال ادامه فلات قاره سیبری است. ولی کشورهای آمریکا، کانادا، دانمارک و نروژ نیز که مانند روسیه در ساحل بخش هایی از اقیانوس منجمد شمالی قرار دارند، می گویند قصد آنها این است که از منافع خود دفاع کنند. خبرنگار بی بی سی می گوید با توجه به این که ذخایر نفتی این منطقه حدود ۹۰ میلیارد بشکه تخمین زده شده، احتمال می رود که کشورهای ذینفع، فعالیت های روسیه را در منطقه، از نزدیک تحت نظر داشته باشند.

همون جور که قبلا در یه تاپیک اشاره کردم دانشکاه مالک اشتر همچی چیزی رو ساخته و عکسش هم همونجا گذاشتم. (یادم نمی یاد جاشو) ولی چیزی درباره عملیاتی شدن این وسیله اعلام نشده. از نظر تئوری ساختش خیلی ساده تر از یه هلیکوپتره و مطمئن باشید که هزینه های جانبی کمتری هم داره ولی باید ببینیم در شرایط جنگی چیکاره اس؟ به قول بیشتر بچه های سایت اگر مالی بود تا حالا کشورهای دیگه ازش به صورت عملیاتی استفاده می کردند. یه عکس هم از یه نمونه هلندیش دارم که تقریبا مال 30 سال قبل هست. (منظورم اینه که خیلی تکنولژی تاپ سیکرتی نیس) به هر حال به درد اداره ما که خیلی می خوره. خداکنه شرکت ما سرمایه گذاری کنه یه 10 تاش رو بخره.

پست خوب و عالی بود. لذت بردیم از عکسها. کیفتها خوب بود و هر عکسی اندازه یه مقاله حرف واسه گفتن داشت. مرسی

یه بابایی هس به نام کریس دی برگ. به قول قدما مطرب و به قول امروزیها هنرمند. یه شعری داره به نام لست نایت. معنیش تقریبا می شه دیشب یا شایدم شب گذشته. بد نیست همگی یه نیگاهیی بهش بندازیم. توضیحات کافی پس از نیگاه انداختن دوستان داده خواهدشد.

اگر بمب اتم بود در نتیجه نهایی جنگ تغییری حاصل نمی شد. زمانی که ژاپن تسلیم شد تنها 1 میلیون سرباز ژاپنی در خاک چین مونده بودند و نیروی دریایی ژاپن کشتی نداشت تا اونها رو برگردونه. اوضاع ژاپن خیلی خراب تر از اونی بود که فکر کنید می تونسته در برابر آمریکا تا ابد مقاومت کنه. ولی کلا بزرگترین اشتباه ژاپن استراتژی غلط این کشور در جنگ بوده. نیروی زمینی واسه خودش می جنگیده و نیروی دریایی هم باسه خودش(نیروی هوایی نداشتن اون موقع) . همین ناهماهنگی هم بدجورکاردستشون داد. مسائل دیگر هم هست. انشاءالله سر فرصت بهشون می پردازیم...

من به سهم خودم از همه دوستان تشکر می کنم و سال نو رو هم به همه تبریک می گم هر چند که اعتقادی به سال نو و کهنه و این حرفها ندارم. زمین گرده داره واسه خودش دور خورشید تاب می خوره حالا چه فرقی می کنه که کجا باشه! اما درباره مدال!! راستش خودم هم هنوز نفهمیدم چی به چیه. اگر کسی خبر داشت ما رو هم درجریان بذاره. کاربران زحمتکش تر از من و با سوات تر هم در سایت هستند. من که یه 2 ماهی کاملا در تله آف ساید گیری گیرکرده بودم. تازه دوباره برگشتم در جریان بازی! مواظب خودتون باشید. رضا

سال نوی شما هم مبارک سعید جان! درباره شکست ژاپن و علل اون بهتره که در یه تاپیک جداگانه بحث بشه. موردی که شما اشاره کردی خیلی تأثیر گذاره ولی علتهای مهمتری هم بوده. به قول ما ایرانی ها : توی این جنگ ژاپنی ها از خودشون بیشتر ضربه خوردند تا آمریکایی ها. در پناه حق رضا

با تشکر از جناب جک توربو! مورد چهارمی که دوستمون اشاره کرد امروزه خیلی مهمه. چیز بیشتری به فکرتون نمی رسه. مثلا ارتفاع گیری سریع یا توانایی نشست و برخاست در باندهای کوتاه و ناهموار یا...

فاکتورهای اساسی و خوبیه. دوستان فکر کنن ببینند که می تونند چیزی بهش اضافه کنند یا نه؟ مثلا سطح مقطع راداری کم. یا تجهیزات جنگهای الکترونیکی و ضدجنگ الکترونیک یا..... هر کس هر چی به ذهنش می رسه لطف کنه و بنویسه.

خیلی خوبه ولی کاشکی خلاصه اش می کردید. درضمن پیشنهاد می کنم یه بخش برای معرفی شرکتهای تولید کننده جنگ افزار در سایت باز بشه.

راستش ( با توجه به اینکه من بیشتر وقتم رو درباره زرهی و تاریخ به هدر می دم) من آخر سر از این بحثهای هیچی سر درنیاوردم ولی به یه نتیجه خیلی عالی رسیدم: اگر دوستانی که از اف-15 و دیگر هواپیماهای غربی تعریف می کنن و بقیه که از فلانکر و فاکس بت تعریف می کنند دست می دادن به دست همدیگه و این وقت با ارزششان رو صرف کرده بودند برای کارهای مفیدتر تا حالا خودشون تونسته بودند یک گردان پروازی عملیاتی اف-15 یا فلانکر در دست داشته باشند. همین وقت رو اگر گذاشته بودیدی اصول اولیه آیرودینامیک رو دربارش بحث کرده بودید من بی سواد الان می تونستم دست کم برای دخترم یه هواپیمای مدل بسازم. همه داریم درباره واقعیتها بحث می کنیم ولی شمارو به خدا قسم می دم برای من بگید که واقعیت چیه؟ واقعیت اینه که این اف-4 و اف-14 و ام-60 و ام-16 در برابر پا پتی های ویتنامی به گل نشستند. فلانکر و سوخو25 و هیند و تی-72 هم در برابر برادر مسعود خودمون از افغانستان به گل نشستند. کشتی چین هم توی همین ویتنام خورد به سنگ و غرق شد. آلمان با اون همه اهن و تولوپش توی یوگسلاوی زد توی اوت(زمان هیتلر رو میگم) ارتش عراق هم که الی ماشاءالله همه رقم تأمین بود در برابر همین بچه بسیجی های خودمون بعله.... حالا شما بگید... واقعیت چیه؟؟ واقعیت اینه که برای مقایسه اول باید یه سری فاکتورها رو تعریف کنیم بعد بزنیم توی سرو کله همدیگه. تمام اینها هم گه گفتید: رادار فلان و موشک بهمان و لانتیرن و... در عمل خودش رو نشون میده. عمل هم که در بالا مثالهاش رو زدم. دیگه خود دانید. از ما گفتن بود. نگید که نگفتن. رضا

خوب خدا رو شکر که نمردیم و بالاخره معنی و مفهوم عملیات تروریستی رو فهمیدیم. حالا اگر ممکنه دوستان محبت کنند و معنی عملیات نظامی رو هم به ما یاد بدن مزید امتنان خواهدگشت. با تشکر رضا

کاش دوستان یه خورده هم درباره عملی بودن این غول بیابونی بحث می کردند. مثلا اینکه آیا اگر در مدار قرار می گرفت کارایی لازم رو داشت؟ آیا می تونست جلوی ضدماهواره های حریف واسته؟ آیا می تونست یه ماهواره به خصوص رو در هوا کشف و نابود کنه؟ آیا اگر واقعا این توانایی ها رو داشت آمریکا برای مقابله با اون باید چیکار می کرد؟ و سوالاتی از این دست.... اینکه بر سر کمونیسم و گورباچف چی اومد از محدوده بحث این تاپیک خارجه. این طور نیس؟

در حدود یک دهه قبل از اینکه هوندا و دیگر شرکتهای موتور سیکلت سازی ژاپنی موتورهای 4 چرخه خود را عرضه کنند در آمریکا خودروهای 6 چرخه ای به بازار آمد که توانایی عبور از عوارض دشوار زمین را داشتند. در ابتدا این خودروها به "همه جا رو" معروف شدند ولی پس از عرضه موتورهای 4 چرخه ژاپنی این خودروها "همه جا روي آبی-خاکی" نامیده شدند. دردهه 60، خودروهای همه جا رو در آمریکای شمالی طرفداران زیادی یافتند. شکارچیان، ماموران جنگلبانی و کسانی که در محیطهای سخت زندگی می کردند به شدت هواخواه همه جا رو ها شدند. پیشتاز این خودروهای 6 چرخه همه جا روی کوچکی به نام "جیگِر" بود. جیگر دارای دو موتور دو زمانه برای چرخهای هر طرف بود. پس از جیگر همه جا روهای زیادی عرضه شدند و اندک اندک نیروهای نظامی نیز به استفاده از آنها روی آوردند. در سال 1961 نیروی زمینی ایالت متحده یک دستگاه جیگر را برای ارزیابی توانایی هایش در یک همایش دو روزه بکارگرفت. در آن زمان ارتش آمریکا در حال غرق شدن در باتلاق جنگ ویتنام بود و نیاز به چنین خودروهایی در زمینهای جنگلی و باتلاقی جنوب شرق آسیا احساس می شد. در این همایش جیگر تماشاچیانش را مبهوت توانایی های خارج از جاده خود ساخت. ظاهرا هیچ مانعی وجود نداشت که جیگر نتواند از آن عبورکند. زمین برای جیگر کوچک بود و جیگر تصمیم گرفت تا به ماه سفر کند. با گروه طارحی کارخانه صحبت شد تا همه جا روی مخصوص ماه را بسازند اما تعطیل شدن ناگهانی کارخانه جیگر این امر را غیرممکن کرد. شرکت بوئینگ اولین نمونه های مه نورد که در سفینه های آپولو بکاررفتند تولید کرد و آن را در سال 1971 به پایگاه کندی تحویل داد. این مه نورد درحقیقت از جیگر الگو گرفته بود. در دهه 70، درحدود 60 کمپانی به ساخت و عرضه همه جا رو می پرداختند. در دهه 80 شرکت هوندا با عرضه موتورهای 3 چرخه و 4 چرخه خود بازار همه جا رو ها رو قبضه کرد. این موتورها مصرف سوخت کمتری داشتند و سواری با آنها بسیار لذت بخش بود. اما نیروهای نظامی -علاوه بر بكارگیری موتورهای 4 چرخه جدید- به توسعه همه جا رو های 6 چرخه ادامه دادند. سرویس های نظامی علاوه بر ساخت همه جا رو های چرخ دار به ساخت همه جا روهای شنی دار نیز توجه نشان دادند. بکارگیری شنی توانایی های حرکت خارج از جاده یک همه جا رو به صورت شایانی افزایش می دهد. خصوصیات کلی خصوصیات اصلی یک همه جا رو عبارتند از: توانایی عبور از باتلاق ها، مردابها، رودها، مناطق برفگیر، شن، کوهها و تپه ها. فشار اندک چرخها یا شنیها بر روی زمین دلیل اصلی موفقیت یک همه جا رو برای عبور از موانع می باشد. در تصاویر تبلیغاتی جیگر عکسی بود که فردی را در حالت خوابیده بر روی زمین نشان می داد در حالیکه یک دستگاه جیگر در حال رد شدن از روی کمر او بود. این عکس قصد داشت به این وسیله فشار اندک چرخهای جیگر را بر روی زمین نمایش دهد. این فشار کم باعث می شود که یک همه جا رو بدون سرخوردن بر روی برف یا شن حرکت کند. هدایت اغلب این خودروها مانند اتوموبیلهای معمولی و به وسیله فرمان انجام می شوند. بیشتر همه جا روها 2 یا 3 دیفرانسیل دارند. همه جا رو ها را می توان به طیف وسیعی از سلاح ها مسلح کرد. اغلب برای حفاظت از همه جا رو یک قبضه مسلسل 7.62 میلیمتری بر روی آنها نصب می کنند اما می توان برای مقابله با هلیکوپترها مسلسلهای سنگین تری نیز برای آنها سفارش داد. به علاوه، انواعی از همه جا رو ها توانایی حمل و شلیک خمپاره را نیز دارا هستند و می توانند نقش یک آتشبار متحرک خودکششی را در میدان نبرد بازی کنند. حمل همه جا روها توسط هواپیماها و هلیکوپترهای بزرگ به سادگی صورت می گیرد و از این رو آنها به صورت گسترده ای در نیروهای مخصوص و واحدهای هوابرد بکارگرفته می شوند. اغلب، هواپیماهای سی 130، سی 5 و سی 17 و هلیکوپترهای شینوک و سوپراستالیون در ارتشهای غربی برای جابجایی همه جا روها بکارگرفته می شوند. ماموریت ها همه جا رو ها در سرویس های نظامی عمدتا برای انجام ماموریتهای زیر بکارگرفته می شوند: تغذیه واحدها، حمل سرباز، تخلیه مجروحین از صحنه نبرد، تقویت امواج بیسیم، سوخترسانی، حمل مین و دیگر مهمات، اطفا حریق، پست فرماندهی، حمل و شلیک خمپاره، تعمیر دیگر خودروها و یدک کشیدن آنها. باندواگن 206 بی وی206 یک همه جا روی شنی دار دوکابینه است که توسط شرکت هاگلاندز سوئد ساخته شد تا در نیروی زمینی سوئد به خدمت گرفته شود. این همه جا رو دارای دو کابین است. کابین عقبی توسط کابین جلو یدک کشیده می شود و هر دو دارای شنی می باشند. شنی های هر دو کابین به موتور اتصال مکانیکی دارند و این امر توانایی ها حرکتی بی وی 206 را -مخصوصا در شن و برف- افزایش داده است. موتور همه جا رو در کابین جلویی قرارگرفته است. ظرفیت کابین جلو 6 نفر و ظرفیت کابین یدک 11 نفر می باشد. در نمونه بی وی 206اس ظرفیت کابین جلو 4 نفر و ظرفیت کابین عقب 8 سرباز با تجهیزات کامل می باشد. بی وی 206 می تواند با سرعت 4.7 کیلومتر بر ساعت به آب بزند. وی بی 206 می تواند در درجه حرارت منفی 32 درجه تا مثبت 46 درجه سانتیگراد عمل کند و در دایره ای به قطر 16 متر دور بزند. هر دو کابین بی وی 206 به تهویه مجهز بوده و همچنین می توان آن را به تجهیزات حفاظت دربرابر حملات ش.م.ه نیز مجهز کرد. در عملیات آناکوندا ارتش کانادا به خوبی از همه جا روهای بی وی 206 خود استفاده کرد. استفاده از همه جا رو برای بالا رفتن از کوه های صعب العبور افغانستان باعث شد تا نیروهای عمل کننده بتوانند نیروی خود را ذخیره کنند. ارتش فرانسه نیز از بی وی 206 در کوزوو استفاده کرد. فرانسه تعدادی از بی وی 206 های خود را به همراه برجک مسلسل 12.7 میلیمتری سفارش داده است. این همه جا رو را می توان به مسلسلهای 7.62 میلیمتری، موشک و یا خمپاره نیز مجهز کرد. اولین نمونه آزمایشی بی وی 206 در سال 1981 آماده شد. تا کنون بیش از 11000 دستگاه از این همه جا رو تولید شده است و بیش از 37 نیروی نظامی جهان از آنها استفاده می كنند. از میان کشورهایی که بی وی 206 را به خدمت گرفته اند می توان به برزیل، کانادا، چین، شیلی، آلمان، ایتالیا، فرانسه، اسپانیا، پاکستان، سوئد، بریتانیا، ایالات متحده و کره شمالی اشاره کرد. استرالیا برای تحقیقات علمی در قطب جنوب از نمونه غیرنظامی این همه جا رو استفاده می کند. بی وی اس 210 وایکینگ همه جا روی وایکینگ در اصل برای تفنگداران سلطنتی بریتانیا ساخته شد. ظاهر آن مانند بی وی 206 می باشد ولی از نظر ابعاد بزرگتر از سلف خود است. اکنون، تفنگداران دریایی از سه نمونه وایکینگ استفاده می کنند؛ مدل نفربر به ظرفیت 10 سرباز، مدل فرماندهی به ظرفیت 8 سرباز و مدل تعمیرگاهی به ظرفیت 4 تعمیرکار خودرو. هر سه نمونه می توانند توسط هلیکوپتر شینوک حمل شوند. پس از بریتانیا، تفنگداران دریایی سلطنتی هلند نیز وایکینگ را به خدمت گرفتند. علاوه بر سه مدل قبلی، هلندی ها از یک مدل آمبولانس وایکینگ نیز استفاده می کنند. بزرگترین تفاوت بی وی اس 10 با بی وی 206 در موتور آنها است. وایکینگ از یک موتور 5900 سی سی دیزل قوی بهره گیره می کند که توانایی های عبور از مانع آن را تقویت کرده است. شاسی جدیدی نیز برای وایکینگ طراحی شده است. در نتیجه این تغییرات، توانایی حمل بار وایکینگ به 5 تن رسیده است. وایکینگ می تواند در دایره ای به قطر 14متر دور بزند. بدون آماده سازی 1.5 متر عمق حداکثر عمق شناوری وایکینگ است اما اگر آماده سازی های لازم بر روی آن انجام شود وایکینگ می تواند وارد هر عمقی بشود و با سرعت 5 کیلومتر/ساعت حرکت کند. مدت زمان این آماده سازی در حدود 2 دقیقه می باشد. کابین جلوی وایکینگ می تواند 1 راننده و 3 تفنگدار را به همراه سلاح ها و تجهیزات کامل حمل کند. ظرفیت کابین یدک 8 تفنگدار است. دو کابین به وسیله یک کابل با هم ارتباط صوتی دارند. کابین یدک را می توان برای حمل خمپاره یا یک ست کامل موشک ضدتانک میلان بکارگرفت. راننده یا فرمانده وایکینگ می توانند از پرتاب کننده نارنجک دودزا برای اختفا در شرایط رزمی استفاده کنند. وایکینگ می تواند در درجه حرارتهای -46 تا +46 درجه سانتیگراد عملیات کند. نمونه آزمایشی وایکینگ به مدت 18 ماه در نروژ، سوئد، بریتانیا و عمان تحت آزمایش بود. اولین سری از وایکینگها در سال 2003 به کماندوهای تفنگداران دریایی تحویل داده شد و قرار است که این همه جا رو تا سال 2023 در خدمت باقی بماند. در سال 2006 نیروی زمینی بریتانیا نیز شروع به استفاده از وایکینگ کرد. در سال 2006 ، 33 دستگاه وایکینگ تفنگداران دریایی در استان هلمند افغانستان بکارگرفته شدند. آنها را به صفحات زره ضد آرپی جی مسلح کرده بودند. در ماه می 2007، 21 دستگاه وایکینگ دیگر توسط نیروهای مسلح بریتانیا سفارش داده شد. این همه جا رو های جدید برای حمل پهپادهای جدید نیروی زمینی بکارگرفته شدند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/ARM6027.jpg[/img] همه جا روی "جیگر" با نشان ارتش آمریکا [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/all-terrain_01.jpg[/img] همه جا روی ناشناخته چینی در حال پیاده شدن از 1 فروند هلیکوپتر میل می 17 [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Viking_03s.jpg[/img] وایکینگ در حال شناکردن در ساحل دریا [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Viking_09s.jpg[/img] 2 دستگاه وایکینگ در درون هواپیمای باری سی 17 [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/180px-Hagglunds_Bv206_25th_US_Marines_2.jpg[/img] بی وی 206 در حال عبور از برف (دوستان شرمنده عکساش کوچولو شد اگر کسی عکس بهتری داشت لطف کنه و در تاپیک قرار بده) منبع: مجله جنگ افزار نویسنده رضاکیانی موحد

متاسفانه یکی از بدترین تاپیکهایی بود که توی این 8-9ماه گذشته دیدم. اسم تاپیک 6 هواپیمای برتر جاسوسی هست ولی به جاش هواپیماهای بمب افکن معرفی شده اند. هواپیماهایی مثه میگ-25(مدل جاسوسی)، آراف4 و... فراموش شده اند.البته شاید هواپیماهای الینت هم به نوعی جزو این هواپیماها باشند(آقا سعید بهتر می دونه.) نکته:با وجود ماهواره ای مدرن عصر هواپیماهای جاسوسی دیگه به سر آمده. برای عکس برداری و جاسوسی در ابعاد تاکتیکی و مناطق عملیاتی هم امروزه تمام ارتشها از پهپاد استفاده می کنند. (مخصوصا خودما توی ایران از پیشگامان استفاده نظامی پهپاد ها هستیم.) شاید بد نباشه آقا سعید یه تاپیک مستقل درباره هواپیماهای جاسوسی، الینت، آواکس و چیزهایی از این قبیل درست کنه.البته اگر وقت بکنند. با عرض پوزش از آذرخش عزیز و آرزوی موفقیت برای این دوست فعال و همیشه در صحنه. رضاکیانی

وقتی بال یه هواپیما کنده بشه به دلیل برهم خوردن نقطه ثقل هواپیما و از بین رفتن سطوح پروازی و سطوح کنترلی هدایت هواپیما بلافاصله از دست می ره و فرود آوردن اون کاملا غیر ممکنه . حالا باز اگر یه تیکه از بال کنده شده بود یه چیزی!!!!!!

در سال 2001 رئیس جمهور وقت کره جنوبی ، پرزیدنت کم دائه جونگ، سیاست جدید نیروی دریایی این کشور را مبنی بر "تشکیل ناوگانی برای دفاع از صلح جهانی در 5 دریا" اعلام کرد. هدف اصلی از سازماندهی این نیرو انجام عملیات نجات، کمک های بشردوستانه تحت نظارت سازمان ملل، کمک به آسیب دیدگان بلایای طبیعی و ... اعلام شده است. بر طبق برنامه ریزی های انجام شده قرارشده است که نیروی دریایی کره جنوبی تا 10 سال آینده 2 یا 3 ناوگان "واکنش سریع" در اختیار داشته باشد. هر یک از این ناوگروه ها شامل یک فروند ناوهلیکوپتربر آبی-خاکی، 5 فروند ناوشکن و احتمالا تعدادی ناوچه و 2تا 3 فروند زیردریایی هجومی خواهندبود. آموزه های جدید نظامی کره جنوبی تغییرات سریع و گسترده ای را القا می کنند. رزمناوها نیروی دریایی کره جنوبی در سال 1998 اولین ناوشکن کلاس KDX-I خود را به خدمت گرفت. ساخت و طراحی این شناور در کره جنوبی اولین گام این نیرو برای تبدیل شدن از یک نیروی دریایی صرفا دفاعی به یک نیرویی دریایی تهاجمی بود. توان رزمی این شناور از یک قبضه توپ 127 میلیمتری، 2 قبضه توپ اتوماتیک گل کیپر، موشک های سی اسپارو، هارپون و دو قبضه اژدرافکن ناشی می شود. KDX-I می تواند مسافت 4500 مایل دریایی را بپیماید و دور از ساحل خودی عملیات کند. تا کنون 3 فروند از شناورهای کلاس KDX-I ساخته شده اند و آخرین آنها در سال 2000 به نیروی دریایی کره جنوبی پیوسته است. گام بعدی این نیرو ،برای تبدیل شدن به یک نیروی دریایی با توان عملیات در آبهای آزاد، ساخت رزمناو مدرن KDX-II بود. طراحی بدنه این شناور ،که پیشرفته تر از نمونه قبلی بود، با کمک یک شرکت آلمانی انجام شد. موشک انداز عمودی 32 خانه برای شلیک موشکهای استاندارد بلوک3-آ پدافند هوایی از فاصله دور و موشک انداز 21 خانه RIM-116 پدافند هوایی از فاصله نزدیک را برعهده دارند. علاوه بر آن، رزمناو KDX-II از سلاح های بکاررفته در سلف خود مانند موشک انداز 8 خانه هارپون، توپ 127 میلیمتری، اژدرافکن و 2 قبضه توپ اتوماتیک گل کیپر بهره برده است. سیستم مدیریت صحنه نبرد KDCOM-II ،که در ناوچه های "تایپ-23" نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا بکاررفته است، برای رزمناو KDX-II انتخاب شد. از سال 2003 تا کنون 6 فروند از شناورهای کلاس KDX-II به خدمت نیروی دریایی کره جنوبی درآمده اند. اما پیشرفته ترین ناوشکنهای درنظر گرفته شده برای ناوگان واکنش سریع آینده کره جنوبی ناوشکنهای کلاس "شاه سجونگ" (شناورهای کلاس KDX-III) خواهند بود. هر یک از شناورهای پیشرفته KDX-III ظرفیتی در حدود 2 برابر ناوشکنهای قدیمی KDX-I و KDX-II دارند. وزن این ناوشکن در حدود یک رزمناو سنتی است و دارای قدرت آتشی فوق العاده می باشند. این شناور به انواع سلاح های پیشرفته مانند موشکهای کروزبرای حمله به مواضع زمینی دشمن، موشکهای ضدزیردریایی، موشکهای پدافند هوایی، اژدرافکن و یک قبضه توپ 127 میلیمتری مجهز شده است. قدرت آتش فوق العاده این رزمناو آن را به صورت یکی از قوی ترین شناورهای رزمی امروز جهان درآورده است. قلب تپنده شناور KDX-III سیستم پیشرفته مدیریت رزمی AEGIS است که امتیاز آن از آمریکا گرفته شده است. این سیستم برای هدایت خودکار موشکها در صحنه نبرد ساخته شده و می تواند موشکهای شلیک شده از یک ناو یا ناوهای دیگر را با دقت بالایی تا هدفهایشان هدایت کند. AEGIS می تواند تا 100 هدف را در فاصله بیش از 100 مایل دریایی رهگیری کند. ساخت هر فروند از ناوشکنهای کلاس KDX-III برای کره جنوبی در حدود 1 میلیارد دلار هزینه برداشته است و قرار است که اولین آنها تا سال 2009 وارد خدمت شود. تا کنون 3 فروند از شناورهای کلاس KDX-III سفارش داده شده اند و احتمالا این تعداد تا 6 فروند افزایش خواهد یافت. هر ناوگروه "واکنش سریع" نیروی دریایی کره جنوبی را 2 فروند از این شناورهای جدید و چند فروند ناوشکن قدیمی تر همراهی خواهندکرد. ناوهلیکوپتربر دوکدو ناوسرفرماندهی ناوگان "واکنش سریع"کره جنوبی، ناو آبی-خاکی کلاس "دوکدو" خواهد بود. طراحی و ساخت این ناو هلیکوپتربر کاملا در کره جنوبی صورت گرفته است. ناو دوکدو در حدود 200 متر طول و 31متر عرض داشته و وزن کامل آن با تجهیزات به 18000 تن می رسد. این اندازه ها دوکدو را به صورت بزرگترین شناور نیروی دریایی کره جنوبی و شمال شرقی آسیا در خواهد آورد. ناوهلیکوپتربر دوکدو برای انجام "حملات ماوراء افق" طراحی شده است. بر اساس این آموزه، حمله آبی-خاکی باید به وسیله تجهیزات پرسرعتی مانند هلیکوپتر، هاورکرافت یا زرهپوشهای آبی-خاکی و در فاصله ای بسیار دور از ساحل دشمن انجام شود. این حمله به گونه ای انجام می شود که به آسانی توسط دشمن کشف نشود و شناورهای بکارگرفته شده مورد ضدحمله واقع نشوند. شناورهای آبی-خاکی سنتی برای انجام عملیات آبی-خاکی کاملا به ساحل نزدیک می شدند و همواره این خطر وجود داشت که در مرحله حیاتی پیاده کردن نیروها در ساحل توسط توپخانه دشمن قلع و قمع شوند. ناو آبی-خاکی دوکدو به یک عرشه عقبی مجهز شده است که می توان از آن برای تخلیه یا بارگیری انواع لندینگ کرافت یا هاورکرافت استفاده کرد. دو فروند هاورکرافت LCAC درنظرگرفته شده برای ناوهلیکوپتربر دوکدو می توانند تجهیزات بارگیری شده خود را با سرعت 40 کیلومتر بر ساعت به ساحل دشمن رسانده و تخلیه کنند. در حال حاضر نیروی دریایی آمریکا و نیروی دریایی ژاپن کاربران اصلی LCAC ها هستند. اگرچه نمونه کره ای این هاورکرافتها شباهت زیادی با نمونه آمریکایی آن دارد اما حقیقت آن است که کره ای ها آن را بدون مشاوره و دخالت آمریکایی ها ساخته اند. اولین هاورکرافت کره ای در سال 1989 به آب انداخته شد و وزن کامل آن به 120 تن می رسد. دوکدو علاوه بر 300 نفر پرسنل خود می تواند 720 تفنگدار دریایی، 10 دستگاه تانک، 10 دستگاه زرهپوش، 10 دستگاه تانک آبی-خاکی، 3 قبضه توپ صحرایی، 10 فروند هلیکوپتر و 2 فروند هاورکرافت LCAC را حمل کند و این تجهیزات و نفرات را در کمترین زمان از راه دریا یا هوا به ساحل یا عمق خاک دشمن سرازیرسازد. دفاع از دوکدو برعهده سیستم موشکی RIM-116 و توپ واکنش سریع "گل کیپر" قراردارد. نیروی دریایی کره جنوبی ناوهلیکوپتربر دوکدو را به صورت رسمی یک ناو کلاس LPH معرفی کرده است و این امر بدان معنی است که وظیفه هلیکوپترهای این ناو حمل نفرات و تجهیزات به ساحل می باشد. اما با توسعه پروژه "هلیکوپتر چند منظوره کره جنوبی" ،که با کمک شرکت سیکورسکی دنبال می شود، این احتمال وجود دارد که بعدها شناورهای این کلاس به عنوان ناوهلیکوپتربر هجومی (LHA) به خدمت گرفته شوند. ناظران نظامی اعتقاد دارند که هلیکوپتر بومی کره جنوبی احتمالا شبیه پروژه لغو شده آمریکایی"کمانچی" از آب درخواهدآمد. گزینه دیگر نیروی دریایی کره جنوبی این است که با نصب یک تخته پرش در سینه شناور، این شناورها را به یک ناوهواپیمابر کوچک برای پرواز هواپیماهای عمودپروازی چون هاریر یا اف-35 تبدیل کند. البته نیروی دریایی کره بکارگیری دوکدو را به عنوان ناوهواپیمابر انکارکرده است اما در آینده ممکن است که نیازهای عملیاتی سبب شود که نقش یک ناوهواپیمابر سبک برای این شناور در نظرگرفته شود. دوکدو در سال 2005 در بندر پوسان به آب انداخته شد و در سال 2007 به خدمت نیروی دریایی کره جنوبی پیوست. احتمالا ناوهلیکوپتربر دوم نیز تا سال 2010 به خدمت خواهدگرفته شد. مالزی به داشتن حداقل یک فروند ناوهلیکوپتر کلاس دودکو ابراز تمایل کرده است و احتمال داده می شود که توان کشتی سازی کره جنوبی کشورهای ترکیه و استرالیا را نیز در صف خریداران این ناوهلیکوپتربر قراردهد. زیردریایی ها ظرفیت زیرسطحی ناوگان "واکنش سریع" جدید توسط زیردریایی های جدید کره جنوبی تأمین خواهدشد. تا کنون نیروی دریایی کره جنوبی بر زیردریایی های متوسطی مانند زیردریایی های کلاس "دولفین" تکیه داشته است. کره جنوبی یک پروژه 3 مرحله ای را برای ساخت زیردریایی های پیشرفته بومی به اجرا گذاشته است. مرحله اول این برنامه، ساخت زیردریایی 1200 تنی تایپ-209 با نام بومی"چانگ بو گو" و مرحله دوم مونتاژ تحت لیسانس زیردریایی آلمانی "تایپ-214" است. نمونه کره ای تایپ-214 مجهز به پیشرانه "مستقل از هوا" بوده و با وزن 1800 تن در سال 2006 به آب انداخته شده است. این شناور به دو موتور دیزل 16 سیلندرمجهز شده و دارای 8 لوله برای شلیک اژدر و 4 لوله مخصوص شلیک موشکهای هارپون زیر آبی است. برد عملیاتی یک زیردریایی تایپ-214 1200 مایل (با سرعت 4 گره) و عمق عملیاتی غوطه وری آن در حدود 250 متر است. تا کنون 2 فروند از زیردریایی های تایپ-214 توسط صنایع کشتی سازی کره جنوبی ساخته شده اند و انتظار می رود که 7 فروند زیردریایی تایپ-214 دیگر نیز ساخته شوند. آخرین مرحله پروژه زیردریایی بومی کره جنوبی طراحی و ساخت زیردریایی های 3000 تنی هستند که احتمالا تا سال 2017 به آب انداخته می شوند. کره جنوبی امیدوار است که ،برخلاف دو کلاس قبلی، این زیردریایی کاملا بومی بوده و برای ساخت آن بر توانایی های داخلی این کشور تکیه شود. برآیند کره جنوبی تا به امروز برای دفاع از خود تکیه زیادی بر متحدینش ، به ویژه آمریکا و ژاپن، داشته است. پیشرفتهای تکنولوژیکی در 2 دهه گذشته این امکان را به نیروهای نظامی کره جنوبی داده است که در برابر تهدیدات بالقوه نقش مؤثرتری را برعهده بگیرند. نیروهای نظامی کره جنوبی در بیست سال گذشته درگیر یک برنامه مدرن سازی گسترده بوده اند. امروزه کره جنوبی در ساخت شناورهای سطحی و زیرسطحی به خودکفایی رسیده، در حال طراحی هواپیماهای جنگنده، تانک و هلیکوپتر بومی است و چندین پروژه موشکی را به انجام رسانده است. در سال 2007 ،برای اولین بار در تاریخ، ناوهلیکوپتربر دوکدو در تمرینات مشترک نظامی با آمریکا نقش ناوسرفرماندهی را برعهده گرفت. در این مانور ناوهلیکوپتربر دوکدو در فاصله 4 کیلومتری ساحل ایستاده بود و هدایت 77 دستگاه تانک، 60 فروند هواپیما، 8000 سرباز و 20 شناور سطحی دیگر را (ازجمله ناوهای هلیکوپتربر آمریکایی اسکس و جونیو) در صحنه عملیات برعهده گرفته بود. با اتمام این مانور نظامی نیروی دریایی کره جنوبی ثابت کرد که دیگر از قالب یک نیروی دریایی صرفا دفاعی درآمده و می تواند نقش یک نیروی دریایی تهاجمی را برعهده بگیرد. این تمرینات ثابت کردند که این نیرو می تواند یک حمله آبی-خاکی ماوراء افق در ابعاد بزرگ را اجرا، فرماندهی و سرپرستی کند. کره جنوبی یکی از 5 کشور بزرگ واردکننده نفت است و بازبودن خطوط کشتی رانی نقش حساسی را در آموزه های امنیتی این کشور بازی می کند. در صورت بروز یک بحران نظامی، نیروی دریایی این کشور باید بتواند تهدیداتی که شریانهای انرژی این کشور را در خطر قرار می دهند رفع کنند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_dokdo6.jpg[/img] ناوآبی-خاکی دوکدو [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/us-korean-military-exercises.jpeg[/img] دوکدو در حال پیاده سازی نیرو در تمرین مشترک با آمریکا 2007 [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_LCAC_offloading.jpg[/img] هاورکرافتهای ساخت کره جنوبی [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_Dokdo_1.jpg[/img] دوکدو [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_KDXI.JPG[/img] کادی ایکس-1 [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_KDX-III.gif[/img] کادی ایکس-3 [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_korean_type214.jpg[/img] زیردریایی تایپ214 آلمانی مونتاژ شده در کره جنوبی

تانکی که در این عکس می بینید اسمش پانزر38 هست و ساخت چکسلواکی شاید یکی از قابل اطمینان ترین غنیمتهای نظامی بود که آلمانها وقتی بوهمی-موراویا را در سال 1939 به خود ضمیمه کردند به دست آوردند. تا ژوئن1942 حداقل 1400عراده از آن ساخته شد و صدها عراده از آن به متحدین آلمان یا کشورهای بی طرف مانند ایران،سوئدو سوئیس فروخته شد. پس از خاتمه دادن به تولید تانک شاسی های آن را برای تولید انواع خودروهای زرهی تا پایان جنگ تولید کردند. در سال 1940 (شروعت حمله به لهستان وفرانسه) پانزر38 به همراه پسرعمویش پانزر35 یک چهارم تانکهای آلمانی را تشکیل می دادند. لشکر رومل در فرانسه تقریبا فقط از تانکهای چک تشکیل شده بود. بعدها با استفاده از شاسی این تانک ضدتانک هتزر ساخته شد که یکی از موفقترین ادوات زرهی جنگ جهانی بود. احتمالا این تانک موفقترین شاسی را در طرح های قبل از جنگ دارد. قابلیت اطمینان مکانیکی آن باور نکردنی بود و به کمترین نگهداری احتیاج داشت. زمانی که آلمانها آمدند 150 عراده از آنها ساخته شده بودند که تصرف شدند و به لشکرهای زرهی آلمانی پیوستند. مشخصات ت: 125اسب بخار قدرت ويژه:13 اسب بخار /تن سرعت در جاده:42 کيلومتر برساعت برددر جاده:251کیلومتر موتور: 1پارگا وزن:9400 کيلوگرم طول:4.61متر عرض:2.12متر ارتفاع:2.37متر خدمه:4نفر 1قبضه توپ37ملیمتری با 90گلوله 2قبضه مسلسل 7.92با2400گلوله حداقل و حداکثرزره:8-30 ميليمتر بعدها انواع آ تا جی اون ساخته شد و یه نمونه فرماندهی و شناسایی که تعدادشون زیاد نبود. اینکه کدوم مدلش رو به ایران فروختند نمی دونم ولی به عکسهای زیر نگاه کنید. به قسمت جلوی بدنه، شنی ها و شکل برجک دقت کنید. می بینید که هر دو تا تانک در حقیقت یکی هستند. فقط نوع توپ نصب شده در اونها فرق داره. ویکیپدیا نوشته که دولت رضاشاه 50 دستگاه از این تانکها را از کارخانه اشکودا دریافت کرده بود.ظاهرا ما مدلهای تی ان اچ پی یا صادراتی رو دریافت کرده بودیم. http://en.wikipedia.org/wiki/Panzer_38(t) [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_panzer38.JPG[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_800px-Panzer_38%28t%29_Ausf__S%7E0.jpg[/img]

کلمه Gebirgsjäger در آلمان برای نامیدن واحدهای پیاده نظام کوهستانی بکارگرفته می شود. به صورت سنتی جاگر(شکارچی) در سنتهای نظامی آلمان برای اشاره به پیاده نظام سبک بکارمی رفت. در زمان جنگ جهانی اول ارتش آلمان واحدی به نام "سپاه آلپی" تشکیل داد که از واحدهای پیاده نظام کوهستانی تشکیل یافته بود. این واحدها نشانه ای از گل قدیفه بر روی یونیفرم خود داشتند که در سال 1907 توسط امپراطور فرانس جوزف برای هنگهای پیاده نظام کوهستانی ارتش اتریش-مجارستان تعیین شده بود. پیاده نظام کوهستانی آلمان در برابر حمله ایتالیا در سال 1915 به یاری واحدهای پیاده نظام کوهستانی اتریش-مجارستان شتافتند و ایتالیایی ها را به عقب راندند. در جنگ جهانی دوم نیروی زمینی آلمان و وافن اس اس دست به تاسیس چند واحد پیاده نظام کوهستانی زدند. عاقبت در سال 1941 واحدی از پیاده نظام کوهستانی در اندازه سپاه تشکیل شد. لشکرهای تشکیل دهنده این سپاه تجهیزات سبکتری نسبت به لشکرهای پیاده نظام عادی داشتند و حمل و نقل تجهیزاتشان را بیشتر به وسیله قاطر انجام می دادند. این واحدها نیز از نشان گل قطیفه بر روی کلاه ها و آستین لباسهایشان استفاده می کردند. واحدهای پیاده نظام کوهستانی در جنگهای زیادی مانند عملیات وسربونگ، عملیات سیلور فاکس، عملیات آرکتیک فاکس شرکت کردند. پس از اینکه ارتش آلمان غربی به وسیله کمکهای آمریکا و انگلیس دوباره بازسازی شد در سال 1956 واحدهای پیاده نظام کوهستانی جدیدی سازماندهی شدند. لشکر پیاده نظام کوهستانی در سال 2001 منحل شد و کمی بعد لشکر 23 پیاده نظام کوهستان جای آن را گرفت. ساختار لشکر 23 پیاده کوهستانی به قرار زیر است: 3 گردان رزمی پیاده کوهستانی 1گردان شناسایی 1گردان مخابرات 1 گردان مهندسی-رزمی 1 گردان لجستیک 1گروهان فرماندهی 1گروهان آموزشی علاوه بر لشکر23 پیاده نظام کوهستان واحدهای دیگری از پیاده نظام کوهستان نیز در نیروی زمینی آلمان حضور دارند. اسامی این واحدها عبارتند از: مرکز آموزش بین المللی پیاده نظام کوهستانی و جنگهای زمستانی گروه موزیک پیاده نظام کوهستانی هنگ پزشکی پیاده نظام کوهستانی. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/GebirgsEdelweisscap.jpg[/img] نشان گل قدیفه رضاکیانی موحد منبع:ماهنامه جنگ افزار

اصولا قاطر در پیاده نظام کوهستانی نقش اصلی رو داره(بعد از آدم) یه سری توپهایی هست که بهشون می گن توپهای کوهستانی. این توپها رو می شه به راحتی و در میدان جنگ به 3-4 تیکه تقسیم کرد و سوار قاطر کرد تا مواضع توپخانه رو جابجا کنند. غیر از اون حمل مهمات و و آذوغه هم با قاطر هاست .البته همون جور که وسائل کوهنوردی پیشرفته شدن قاطرها هم پیشرفته شدند اینجا رو نگاه کنید: http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=7107

یکی از سامورایی ها که دیده بود که امیر "میستوشیگه" لوحه های نام نیاکان را از تالار بودا بیرون برده است، از من پرسید که آیا باید امیر را برای این کار سرزش کرد؟ او را آرام ساختم و گفتم:" خرده گیریت در کار امیر درست است. اگر امیر به این نکوهش تو به هوش آید و لوحه ها را به تالار برگرداند، بی گمان ارج و اعتبارت در پیش مردم بالا می گیرد. از سوی دیگر، اگر او ایرادات را نپذیرد، مردم از امیر بد خواهند گفت، و باشد که تو ، که سامورایی وفادار اویی، قدر و احترام فزون تر یابی. اما شایسته سامورایی آن است که بار نکوهش برای اشتباه امیر را خود به دوش گیرد. تا هنگامی که کار را به حال خود گذاریم، کسی آن را در نیابد، و چیزی پیش نمی آید. پس باشد که در هنگامی مناسب راهی پیداکنی که امیر را متوجه سازی بی آنکه مردم از آن داستان بسازند." هر نکته و سخنی در نکوهش امیر به آسانی پراکنده می شود. باید که آرام و بردبار باشیم تا بهترین هنگام برای یادآوری کجراهی امیرمان پیش آید. بیراهیها و گناه ها را بیشتر مردم بی پروا، در میان نزدیکان فاش می گویند. باید بر آن باشیم که هرگز اندک سخنی به زیان امیرمان نگوییم. هر چند که نزدیکی میان ما و پدر و مادر، فرزندان، برادران و دوستان یکدل خود، پنهان گفتن کجراهی های امیر را با آنها زیانبار نمی یابم، باز بسا که این سخن چون برق و باد در اینجا و در سرزمین های نزدیک و سرانجام در سراسر کشور می پیچد. اگر به خدمتگاران و نیز خویشان میدان دهیم، باشد که خداوندگارمان آشکارا ناروا و ناسزا گویند. نزد بستگاه و در میان دوستان باید که لب فروبندیم و زبان در کام کشیم.

مرسی از تصاویر عالی و گویای شما. هر کدوم از این تصاویر به اندازه یه دنیا حرف داره. مخصوصا چن تا عکس آخری. راستش من عکس مناسبی از این واحدها نداشتم وگرنه در خدمت شما بودم. به هر حال دوست خوبی مثه شما زحمتشو کشید. بازهم تشکر رضا