لیچ عزیز از کی تاحالا روسیه کمونیستی شده ماخبر نداریم. کودتایی چیزی شده؟ برادر مارو هم درجریان بذار....

اتفاقا این بنده خدا هم همین رو گفته. برای مقدمه گفته که چرا ایران به موشکهای بالستیک علاقه مند شد. بعدش اومده گفته شهاب 3 ، نه سوپر اسکاد. منظورش اینه که شهاب 3 طرفا یک اسکاد نیست که آپ تو دیت شده باشه بلکه یک سلاح جدید با مشخصات جدید هستش و توانایی هایی فراتر از یک اسکاد. بزرگترین تفاوت بین شهاب 3 و اسکاد بر اساس این مقاله این هستش که قسمت سوخت و بدنه شهاب 3 پس از اتمام سوخت از کلاهک جدامیشه. این جوری تغییرات جوی در انتهای مسیر کمتر می تونه روی کلاهک تاثیر بزاره و اون رو منحرف کنه. در زمینه هدایت نیز قسمت انتهایی پرواز احتمالا برای افزایش دقت از سیستم جی پی اس استفاده می کنه. چندتا توضیح درباره سوالات کرکس عزیز: موشک بالستیک اسمش روشه یعنی مسیر خط سیر اون یه منحنی هستش. ابتدا موشک بر اساس مختصات هدف تحت یه زاویه ای مشخص و محاسبه شده پرتاب می شه. بعد از اینکه سوخت موشک تموم شد کلاهک مثل یک پرتابه و با نیروی وزن خودش سقوط می کنه. این که کجا سقوط کنه بسته به نیروی سرعت اولیه در هنگام پرتاب و زاویه پرتاب داره. سوخت موشک شهاب به احتمال خیلی زیاد سوخت مایع هستش. بزرگترین بدی این سوخت این هست که نمی شه موشک را باهاش پر کرد وآماده پرتاب نگه داشت. چون از نظر ایمنی امکان انفجار موشک هست. قبل از پرتاب باید اون رو سوخت گیری کرد که همین مسئله پاشنه آشیل موشکهای با سوخت مایع هست. چون دیگه موشک تبدیل به یک هدف ثابت و بی دفاع شده است. سوخت مایع هم اینجوری هستش که از ترکیب چند تا مواد شیمیایی در مخازن جداگانه در موتور موشک شعله بوجود میاد. یعنی چندتا ماده باید در موتور موشک باهم ترکیب بشن. توضیحات آقا سایرکس کافی و کامل هستش. آقا سعید هم که توضیحات مکمل درباره بقیه موارد رو دادند.

سامان جان اگر به جا و درست استفاده بشه خیلی هم به درد می خوره . مخصوصا در مناطق صعب العبور که نیروی پیاده نمی تونه سلاح های سنگین با خودش برداره و یا ادوات زرهی امکان تحرک خودشون رو از دست می دهند.

شهاب 3 مقدمه: اسكادهاي وحشت آفرين مدل اصلي موشك زمين به زمين اسكادآ بر اساس موشكهاي وي2 آلماني ساخته شد و به عنوان سلاحي ساده توسعه يافت تا در برابر اهدافي بزرگ مانند مناطق تجمع نيروها، انبارها و فرودگاه ها بكاررود. ترجيح داده مي شد كه از كلاهك هاي هسته اي بر روي اين موشك استفاده شود چرا كه دقت هدف گيري آن بسيار كم بود. به هرحال، در طي جنگ ايران-عراق و چند درگيري پس از آن اسكادها به ابزاري تبليغاتي و سلاحي براي ايجاد دهشت مبدل شدند. مخصوصا در طي عمليات آزاد سازي كويت در سال 1991، عراق مكررا خاك اسرائيل و عربستان سعودي را با موشكهاي الحسين خود مورد اصابت قرارداد. الحسين گونه اي از اسكاد بود كه برد آن را افزايش داده بودند و عراق تهديد مي كرد كه پيوستگي نيروهاي همراه با آمريكا را توسط آن درهم خواهد شكست. آمريكايي ها در آن زمان نتوانستند راهي مناسب براي متوقف كردند فعاليتهاي دو تيپ عراقي كه اين موشكها را به سمت اسرائيل شليك مي كردند بيابند درحاليكه همزمان سعي مي كردند تا اسرائيل را از حمله به عراق بازدارند، چرا كه ممكن بود اعراب به طرفداري از صدام برخيزند و در اين آشوب، عمليات آزادسازي كويت به آساني تبديل به يك منازعه اعراب-اسرائيل شود. ايراني ها از تجربيات خود و همچين تجربه حمله موشكي عراق به عربستان و اسرائيل درس آموختند. در ابتداي دهه 90 -همراه با همسايه هاي زيادي كه شروع به مسلح كردن خود با موشك كرده بودند- ايران پروژه توسه موشكهاي بومي خود را به راه انداختند تا بتوانند موشك بالستيك ميان بردي توليد كنند. نتيجه اين پروژه، توليد شهاب3 بود. شهاب3 موشكي با سوخت مايع و برد متوسط است و در ميان موشكهاي بالستيك ايران بيشترين برد را دارد. اين موشك از دل همكاري موشكي مشترك ايران و كره شمالي در زمينه تحقيقات و توسعه موشكهاي بالستيك -در دهه80- بيرون آمد. در آن زمان پروژه نودونگ بر اساس توسعه موشكهاي اسكاد انجام مي گرفت. مهمترين قسمت نودونگ موتور موشكي جديد آن بود. كره شمالي بيشتر تحقيقات خود را بر روي يك كپي بزرگ شده از موتور موشكي اسكاد متمركز كرده بود. چنين توسعه اي نيروي بيشتري توليد مي كرد و نيروي بيشتر اجازه مي داد تا موشك بزرگتري ساخته شود كه گاه اين توسعه توسط موشكهاي اصلي اسكاد و يا موتورهاي آنها غيرممكن بود. اولين آزمايش موشك نودونگ1 با هدايت مشترك ايران و كره شمالي در اوايل دهه 90 انجام شد اما درپي آن اين همكاري قطع شد و هر كشور پروژه موشكي خود را جداگانه پيگيري كرد. ايران بر پايه محموله هاي نودونگ1 -كه در سال 1993 دريافت كرده بود- شروع به توسعه موشكي كرد كه امروزه به نام شهاب3 خوانده مي شود. بر طبق گزارشهاي تاييد نشده كار بر روي اين پروژه در تاسيسات تحقيقاتي شهيد همت در جنوب تهران انجام مي شود. با داشتن موتور مناسب و موشكهاي شهاب3 توسعه داده شده و با انتظار از اينكه آنها در سال 2002 عملياتي شوند، ايراني ها تصميم گرفتند كه قطعات گوناگون موشك را براي مقاصد خود بهينه سازي كنند و در درجه اول به سيستم هدايت و قسمتي از موشك كه دوباره به جو زمين بازمي گردد پرداختند. برخلاف موشكهاي اسكاد، شهاب3 مرحله بالابرنده، موتور و مخازن سوخت خود را در هنگام رسيدن به نقطه اوج پرواز خود رهامي سازد و سپس فقط كلاهك -كه بر روي وسيله بازگشت نصب شده است- به سمت هدف روانه مي شود. چنين مانوري چند نتيجه مهم را دربردارد. مرحله بالابرنده در هنگامي كه موشك به آخرين ارتفاع مسير خود مي رسد بلااستفاده مي شود. بوستر خالي به نحو فزاينده اي موشك را ناپايدار مي كند و آنگاه اصلي ترين راه براي هدايت موشك استفاده از نيروي پيشران موتور اصلي است. بيشتر اين نيروي پيشران در مرحله اول پرتاب موشك مصرف مي شود. در كنار آن، مرحله بالابرنده به دليل بزرگي تشخيص موشك را براي سيستم هاي راداي ساده مي سازد و -مخصوصا در مرحله ورود مجدد موشك به زمين- بيشتر تحت تاثير جو و گرانش زمين قرارمي گيرد. دقت شهاب3 به توانايي جبران تغييرات مسير در مرحله بازگشت و قراردادن كلاهك در مسيري صحيح بستگي دارد. هنگامي كه كلاهك به ارتفاع بيش از 100كيلومتر -جايي كه تاثيرات جو بر روي موشك موثر نيستند- مي رسد تا لحظه برخورد از هدايت برخوردار نيست. پايان پرواز هدايت شده -كوتاه زماني پس از مرحله بالارفتن- نقطه اي است كه در آن نقطه برخورد انتخاب شده است. پس از آن، كلاهك به وسيله وزن خود در نقطه اي كه برايش محاسبه كرده اند سقوط مي كند. دقت چنين سلاح هايي به مرحله كوتاه بالارفتن بستگي دارد كه سيستم هدايت ژيرو-اينرسي بايد با دقت زيادي عمل كند. ايراني ها براي توسعه توانايي ساخت چنين سيستمي در دهه90 سرمايه گذاري سنگيني كردند و صنايع دفاعي ايران سرانجام به چنين توانايي دست يافتند. شهاب3؛ نه يك سوپر اسكاد در تركيب با يك كلاهك قوي، شهاب3 بايد يك موشك متعارف بالستيك قدرتمند در برابر هرگونه هدفي باشد اما امروزه اهداف توسط سيستمهاي ضدموشكي حفاظت مي شوند حتي اگر گزارشها دقت سيستمهاي هدفگيري را درهنگام برخورد بين 100 تا 200متر بيان كنند. شهاب3 توسط سازمان صنايع هوافضا -زير نظر مستقيم سپاه پاسداران انقلاب اسلامي- در سال 1998 با موفقيت آزمايش شد. در آن زمان نه تنها ادعاشد كه سيستم هدايت ابتدايي آن دقيق است حتي آن را بيشتر بهينه سازي كردند. همزمان، زيربناي ساخت آن توسعه يافت و ثابت شد كه مي توان موشك را به توليد انبوه رساند. هنگامي كه ديگر كشورها به توسعه چنين سلاح هايي روي آوردند، سپاه پاسداران خواست كه شهاب ارزان قيمت باشد تا بتوانند به تعداد زيادي آن را توليدكند و براي مقاصد متعارف از آن استفاده كند اما هنوز آنقدر دقيق باشد كه بتواند به صورت موثري در برابر اهداف نظامي بكاربرده شود. در واقع صنايع هوافضا با استفاده از يك موتور در شهاب3 توانست به اين هدف نائل شود. اين موتور قدرت خود را از سوختهاي مايع -مانند كروزون- كه در يك مخزن يك مرحله اي پرشده بودند مي گرفت و از سيتسمهاي هدايت فعال نهايي بهره گيري نمي كرد. همچنين مي توانستند شهاب3آ را پركنند و آن را براي مدتي طولاني انبارنمايند. پس مي توانستند اين موشكهاي آماده را در كوتاه ترين زمان، آماده شليك كنند. موشك جديد كلاهكي داشت كه در هنگام بازگشت دوباره كلاهك به جو زمين از مرحله بالابرنده جدامي شد. سپس، كلاهك با كمك از موتورهاي انتهايي خود شروع به چرخيدن به دور خود مي كرد. چنين توانايي يك پيشرفت با معني است چرا كه در طي زمان ورود كلاهك به جو، كلاهك مي تواند به سادگي ناپايدار شود، تكان بخورد و اندك تغييري در مسير، دقت آن را به صورتي چشمگير كاهش دهد. سرانجام، شهاب3 در تابستان 2003 وارد خدمت شد و در حال حاضر توسط 2 گروهان -از 10 گروهان موشكي موجود - موشك انداز نيروي هوايي ايران بكاربرده مي شود. درحاليكه آنها توسط نيروي هوايي نگهداري مي شوند به هرحال، به صورتي موثر تحت كنترل سپاه پاسداران هستند. هر گروهان موشكي حداقل داراي 6 كاميون حمل و شليك موشك است. حداقل 4 گونه مختلف از اين كاميونها در ايران مشاهده شده اند. بعضي از آنها توانايي حركت در بيرون از جاده را نيز دارند و نه تنها اين كاميونها مي توانند مسافتهاي طولاني را طي كنند بلكه به سادگي مي توان بدنه آنها را تبديل به تانكرهاي 12متري كرد كه به صورت گسترده در ايران، خاورميانه و اروپا از آنها استفاده مي شود. يك موشك كه قبلا پرشده است را مي توان در كوتاه زماني -تنها با استفاده از اطلاعات جي پي اس و يا اطلاعات خدمه از عوارض نشانه گذاري شده زمين- بلندكرده و پرتاب كرد. در سطح عمومي، هنوز اطلاعاتي متناقض در مورد برد و وزن كلاهك شهاب3آ وجود دارد. منابع قابل اعتماد برد آن را با استفاده از كلاهك 1200 كيلوگرمي 1300كيلومتر، با استفاده از كلاهك 1000كيلوگرمي 1500كيلومتر و نيز با استفاده از كلاهك 800كيلوگرمي 1700كيلوگرم ذكر كرده اند. در درجه نخست استفاده از اين موشك براي اهداف نظامي مدنظر است. ايراني ها به خوبي مي دانند كه كلاهكهاي بزرگتر موثرتر هستند مخصوصا كه مي توانند كلاهك را به سرعت 6تا7 ماخ برسانند. دقت موشك -درتركيب با كلاهك آن- توان نابودكردن اهداف تقويت شده و تقويت نشده را با يك انفجار مي دهد. شهاب3 با برد 1300 كيلومتر كلاهكي تقريبا 4 برابر سنگين تر از الحسين عراقي دارد. از سوي ديگر، براي ضربه زدن به هدف نظامي تقويت شده مي توان شهاب 3 را به صورت دسته جمعي پرتاب كرد. به عنوان مثال، در سال 2001 ايراني ها براي ضربه زدن به پايگاه هاي مجاهدين خلق در عراق 50 تا 60 موشك را در برابر تنها يك هدف بكارگرفتند تا حمله موثرتري را انجام دهند. اراده و توانايي استفاده از موشكهاي بالستيك به صورت همزمان، به روشني در اين مثال ديده مي شود. با اينحال، تاثير شهاب3 در برابر سيستمهاي دفاع ضد موشك مشكوك مانده است. اين موشك بسيار سريع است و كلاهك آن در هنگام ورود مجدد به جو سطح مقطع كمي دارد كه شناسايي آن را براي رادارها مشكل مي سازد. در مقايسه با اسكاد -و مخصوصا الحسين- شهاب3 به ارتفاع بيشتري مي رود و موشكهاي ضدموشك بايد براي رسيدن به آن سرعت بيشتري داشته و ارتفاع بيشتري بگيرند. به هرحال، خط سير ثابت آن رفتار آن را قابل پيش بيني مي كند و رهگيري آن را آسان مي سازد. با اين وجود، كلاهك در هنگام سرازير شدن به سمت هدف يك مرحله حركت پنهاني را طي مي كند. علت آن اين است كه پلاسما توليد شده در سپر حرارتي كلاهك، آشكارسازي و رهگيري موشك را در هنگام ورود كلاهك به جو بسيار مشكل مي سازد. شهاب3بي؛ يك جي دم با خط سير بالستيك به هرحال، مواجه شدن با اين واقعيت كه دشمنان ايران احتمالا يك سيستم ضدموشك مناسب در اختيار دارند و هنگام روبروشدن با موشكهاي غيردقيق الحسين تجربه به دست آورده اند ايراني ها را به اين سمت سوق داد كه موشكي بسازند كه نه تنها خود دقيق باشد بلكه همچنين كلاهك آن در مسير برخورد تا هدف قابل هدايت باشد. شهاب3بي نتيجه چنين تلاشي است. در طي آزمايشهاي جديد، شهاب3بي ثابت كرد كه چند تفاوت معني دار با نمونه قبلي خود دارد. بيشترين تغييرات بر روي سيستم هدايت و كلاهك آن اعمال شد. البته چند تغيير كوچك نيز در بدنه موشك داده شده بود. مهمترين تغيير، يك كلاهك جديد بود كه داراي سيستم هدايت نهايي و يك روش هدايت جديد بود. اين كلاهك به صورت كامل با كلاهك معمولي شهاب3آ -با تثبيت كننده چرخان- تفاوت داشت. كلاهك جديد يك سيستم هدايت راكت دار داشت. با اين روش ديگر نيازي به چرخش براي تثبيت مسير كلاهك -حداقل نه براي تمام مسير فرودآمدن- نبود. به هرحال اين سيستم كنترل اجازه مي داد تا شهاب3بي در تمام مراحل حركتش قابل هدايت باشد و تصحيح مسير در هر لحظه پس از پرتاب قابل انجام باشد. شهاب3بي به صورت رسمي كوتاه زماني پس از هدف قراردادن آزمايشي يك فروند اسكاد توسط سيستم ضدموشكي آرو توسط اسرائيل انجام شد. وزير دفاع ايران گفت كه اين موشك مي تواند پاسخي به آرو اسرائيل باشد و در پشت اين اظهارات دلايلي قابل باور وجود داشت. احتمال زيادي دارد كه اين كلاهك نه تنها در مسير پرتابش قابل هدايت باشد بلكه بتواند مانورهاي گريز نيز انجام دهد. اين مانورها مي تواند براي هر سيستم ضدموشكي در رهگيري شهاب3بي مشكلاتي بيكران ايجاد كند. در حدود 1سال قبل ايران براي اولين بار ادعاكرد كه يك سيستم ژيروسكوپ-اينرسي ليزري را توسعه داده و توليد كرده است كه يك سيستم هدايت جي پي اس را به عنوان پشتيبان همراه خود دارد. براي اينكه شهاب3بي در تمام مسير پرتاب خود قابل هدايت باشد يك تصحيح براي اين دو سيستم مورد نياز است. هر دو اين تكنولوژي ها دقيق هستند و براي محاسبات مرحله پاياني بكارمي روند. هنوز معلوم نيست كه اين تكنولوژي در شهاب3بي بكاررفته است يا نه، اما ضربه آن مي تواند كوبنده باشد مخصوصا به همراه سيستم تصحيح مسير شهاب3 مي تواند به چند هدف برسد. موشك مي تواند مسير خود را چند بار در طي مرحله ورود به جو و حتي مرحله پاياني حركت تغيير دهد و به صورتي موثر از رهگيري موشك توسط محاسبه مسيرش -روشي كه تقريبا تمام سيستمهاي ضدموشك فعلي از آن استفاده مي كنند- جلوگيري كند. با توجه به سرعت بالاي موشك و توانايي پركردن موشك مدتها قبل از استفاده نسبت زماني پرتاب\برخورد اين موشك بسيار كوتاه است. اين امر بدان معني است كه سيستم هدايت زيرو-اينرسي مي تواند تا لحظه برخورد در حال تصحيح مسير موشك باقي بماند. با چنين سيستم هدايتي شهاب3بي مي تواند شعاع دقتي بين 30تا 50 متر يا حتي كمتر داشته باشد. ايراني ها قبلا با موشكهاي فاتح110 خود كه مجهز به يك سيستم هدايت انتهايي الكترو-اپتيكال است نشان داده اند كه سيستم هاي دقيقتري را نيز توسعه داده اند. ثابت نشده است كه در شهاب3بي چيزي شبيه به اين بكار رفته باشد اما بايد هدايت آن كاملا به سيستم اينرسي و احتمالا جي پي اس وابسته باشد. اين بهبودهاي جديد در دقت موشك ظاهرا دليل اين است كه چرا وزن كلاهك به صورت معناداري كاهش يافته است. حدس زده مي شود كه وزن كلاهك جديد 500كيلوگرم باشد. اين وزن براي توانايي حمله به يك نقطه كوچك اكتفا مي كند. دليل ديگر براي استفاده از كلاهك سبكتر شايد افزايش برد موشك باشد. گزارش مي شود كه برد آن بين 1700 تا 2500كيلومتر است. نتايج برنامه شهاب3 براي افزايش توان دفاعي ايران بسيار مهم مي باشد. حال اين سلاح در ظاهر اصلي ترين سلاح ضربتي عميق نيروهاي مسلح ايران است كه حتي از شكاري-بمب افكنهاي نيروي هوايي جلوتر بكارگرفته خواهند شد. اين پروژه گام به گام توسط سرمايه گذاري سنگين و توليد انبوه شهاب3 در 2 سال گذشته آماده شده است. شهاب3بي ظاهرا به مرحله عملياتي شدن رسيده است اما آشكار نيست كه اين مدل قبلا توليد شده است يا خير. به هرحال، مطمئنا مدل جديد از مدل مقدماتي شهاب3آ بسيار گرانقيمت تر است و اين امر نشان مي دهد كه چرا شهاب3آ هنوز در خط توليد باقي مانده است در حالي كه شهاب3بي تنها در برابر اهدافي با تقدم بالا و يا اهدافي كه به سختي از آنها دفاع مي شود استفاده مي شود. شايد پس از يك رگبار از شهابهاي 3آ كه دشمن را مجبور به استفاده از موشكهاي ضدموشك خود مي كند نوبت به استفاده از شهاب3بي برسد. به همان نسبت ممكن است كه ابتدا موشك شهاب3بي براي نابود كردن اجزا حياتي يك سيستم دفاع موشكي بكار رود و پس از آن موشكهاي شهاب3آ اهداف حقيقي را مورد اصابت قراردهند. درضمن، درحاليكه تعدادي از منابع ذكركرده اند كه توسعه شهاب4، شهاب5 و حتي شهاب 6 به سرعت در حال انجام است هيچ نشاني از اين موشكها ديده نشده است. گفته مي شود كه انواعي از اين موشكها براي قرار دادن ماهواره در مدار زمين طراحي شده اند. درحال حاضر ايرانيها مجبورند كه در ابتدا تعداد زيادي شهاب3آ و بي توليد كنند. پس از آن ممكن است كه آنها مدلهايي ديگر را -حتي با سيستم برگشت به جو پيشرفته تر- توسعه دهند. در ضمن، بايد چشم انتظار معرفي موشكهاي بيشتري با سوخت جامد باشيم. در حال حاضر 2 گروهان از 10 گروهان موشكي نيروي هوايي به شهاب3آ مسلح هستند اما آشكار نيست كه واحدجداگانه اي را به شهاب3بي مسلح خواهند كرد يا اينكه موشك جديد را به واحدهاي موجود واگذار خواهند نمود اما احتمالا يكي از واحدهاي مسلح به اسكادهاي قديمي را با شهاب3 دوباره مسلح مي كنند. نويسنده پدرو بي.دي. و تام كوپر 18 دسامبر 2003 برگرفته از سایت acig

برای من واقعا عجیبه که وقتی تاپیکی درباره حمله آمریکا به ایران باشه همه کارشناس استراتژی و تاکتیک نظامی میشند و نظر می دن ولی در مورد این بحث که اتفاقا شباهت زیادی با بحث بالا داره صدای کسی درنیومده. واقعا عجیبه. این همه دوستان درباره دفاع ایران در برابر آمریکا نظریه دادن خوب یه راهکاری هم دراین تاپیک ارائه کنند. موضوع مهم اینه که برخلاف جنگ فرضی ایران و امریکا تمام آمارهای نظامی جنگ جهانی در دسترس هست و احیتاج به حدس و گمان نیست. شما می تونید همون مباحث رو اینجا با دقت بیشتری مطرح بکنید. اگر کسی نظری داشت ممنون میشم فقط کاری به فتوا و رهبری سیاسی وتسلیم واینها نداشته باشید. فکر کنید شما رو به عنوان مستشار از یک کشور دیگر اوردن این نیرو ها رو در اختیارتون گذاشتن تا از یک کشور دیگه دفاع کنید. همین. بحث فقط نظامی و تاکتیکی کنید لطفا. دوستان عزیز اگر کسی خواست دراین بحث شرکت کنه فرض کنه که نیروها افراد و سلاح ما از نظر کیفیت برابر با حریف بوده. این جوری راحت تر میشه بحث کرد. من در ادامه صحبتهای آقا سعید چند تا مسئله رو ذکر می کنم دیگران هم نظر خودشون رو بگن: 1 باید نیروهای موجود در گیلان و مازندران عقب نشینی می کردند و درگردنه های راه هایی مثل هراز که صعب العبوره جلوی پیشروی روسها رو می گرفتند. 2- استفاده از موانع مثل خندق ضدتانک و بستن جاده ها و منفجر کردن پلها مخصوصا در ناحیه آذربایجان و کردستان می تونسته به کند کردن حرکت دشمن منجر بشه. 3- نیروی زرهی به نظر من باید در جنوب بکارگرفته می شده که میدان بازی برای مانور زرهی داره. مخصوصا که انگلیس در ان قسمت از ایران از تانکها سنگین استفاده نمی کرد. 4- استفاده از دفاع متحرک یعنی ضربه زدن به دشمن و مانورهای احاطه ای در مکانهایی که زمین اجازه می داد. 5- کشیدن دشمن به مناطقی که بتوان به نیروهای دشمن کمین کرد و تلفات وارد کرد. در نهایت من فکر کنم با تمام این تمهیدات و با توجه به استعداد نیروهای طرفین حداکثر می توانستیم 1 ماه مقاومت کنیم. دوستان بحث لجستیک را از این تاپیک موقتا کنار گذاشتیم. ولی باید بدونید که اگر تولید توپ و تفنگ و فشنگ رو در نظر بگیریم مسئله پیچیده تر میشه. ما حتی اگر هم مقاومت می کردیم با توجه به اینکه اسلح سازی قوی نداشتیم(داشتیم ولی قوی نبود) نمی تونستیم سلاح های از دست رفته رو جبران کنیم.

اولا از همه دوستان مخصوصا آقا سعید تشکر می کنم. قصد من از راه انداختن این تاپیک فقط این بود که مسائل دفاع متحرک و تاکتیکهای تاخیری را به همراه دوستان مطالعه کنیم. پس خودبه خود اینکه رضا شاه کی بود و چه کرد از حوصله این بحث خارج است. به سوال اصلی یکبار دیگر توجه کنید. اگر شما فرمانده نیروهای ایران بودید و می خواستید که در برابر دشمن متجاوز مقاومت کنید با استفاده از چه راهکارهایی پیش روی دشمن را کند یا متوقف می کردید؟ اینکه بگوییم بهترین کار همون بود که رضا شاه کرد(تسلیم) جواب سوال من نیست چون یک پاسخ سیاسی به یک سوال نظامی محسوب می شه. آقا سعید به مطلب خیلی مهمی اشاره کرد و اون هم نقش اطلاعات در عملیات نظامیه. محض اطلاع دوستان این رو بگم که تقریبا تمام فرماندهان نظامی ایران از این حمله غافلگیر شدند به غیر فرمانده لشکر کرمانشاه که از قبل با اطلاعاتی که از خاک عراق به دست آورده بود حمله انگلیس را حتمی می دانست و برای این مسئله آماده شده بود. این فرمانده (اسمش الان یادم نیست) تاروزی که رضاشاه فرمان تسلیم بدون قیید و شرط ایران را صادر کرد با موضع گیری های مناسب در تنگه های کوهستانی مناطق کرد نشین در برابر انگلیسی ها مقاومت کرد و با وجود تلفاتی که بهش وارد شد تلفاتی هم به انگلیس وارد کرد. حال یکبار دیگر به موضوع تاپیک فکر کنید و راه حلهای نظامی مسئله را بررسی کنید. در ضمن از آقا سعید خواهش می کنم اگر نقشه هایی که فرستادم دریافت کرده اونها رو در تاپیک قرار بده تا موضوع رو بهتر بررسی کنیم. با تشکر از همه دوستان

کرکس عزیز جوری از این ماشین تعریف کردی که آدم فکر میکنه مدیر بازاریابی کارخونه سازنده اش هستی. دوستانی که خیلی با این ماشین حال نمی کنند بد نیس یه نیگاهی به خمپاره انداز خودکار اموس که روش نصب شده بندازند. قدرت آتشش فوق العاده اس ها.

سعيد جان سلام. پس اين جور كه معلومه اين هواپيما دبگه نفش يك بمب افكن سنتي استراتژيك رو قرار نيست كه بازي كنه و ميشه بهش گفت اژدرافكن يا موشك افكن پرنده. به هر حال بازهم با توجه به توضيحات خوب شما و برخلاف نظريه ليچ عزيز اين هواپيما(ديگه نمي گم لگن) به درد كار ما نمي خوره.

عزیز دل برادر. بمب افکن نیست و همون لگنه . فقط واسه لباس شستن خوبه. تازه مگه خود بی 52 چی هست که این بخواد بهش برسه. قربونت برم اینا تکنولوژی هاشون دیگه خیلی از مد افتادن. لااقل اگه اف117 و بی 2 رو دوست نداری با بلک جک و بی 1 حال کن.

حالا که قراره مهندسی معکوس کنی بهتره که یه بلک جک رو بکنی. یعنی منظورم مهندسی معکوسه. بعدش هم عمر این لگنها سر اومده . حداقل تامکتهای خودمون 4 تا توپلوف 22 عراقی رو زمان جنگ روی هوا زدن. اون که تازه خیلی هم از این لگن بهتر بوده.

داش علی عکس هم داری از این سیستم تعلیق اگه داری لطف کن براش یه تاپیک دیگه درست کن. مرسی

حالا قراره که به ایران بفروشند یا قبلا فروختند؟

سامان جان این زیردریایی که می گی اتمیه؟ بدون سوختگیری قراره تا کانادا بره؟ بابا ای ول محض اطلاعاتون بگم آمریکا یه شبکه شنود خیلی قوی توی سرتاسر اقیانوس آرام کارگذاشته که حرکت زیردریایی های روسیه رو رهگیری کنند. داستان مال امروز و دیروز هم نیست خیلی قدیمیه. اگه قراربود هرکشوری که زیردریایی داره باهاش بره حمله کنه به امریکا که تا حالا چیزی ازش نمونده بود. بعدش هم با این موشکهایی که گفتی میشه لطف کنی بگی دقیقا کجای آمریکا رو می خواهی بزنی؟ لطفا بیشتر توضیح بده.

برادر لیچ ! سلام علیکم و رحمه الله. نتیجه گیریشون این بود که اصلا در اون تاریخ مورد بحث طبق اسناد پروازی طرفین چنین درگیری اتفاق نیافتاده. تنها یه بار یه هیند به یه فانتوم برخورد کرده خلبان از ترسش هر چی راکت داشته شلیک کرده به سمت فانتوم و دور زده رفته بعدش هم وانستاده که ببینه چی شده. عراقی ها هم همینو کردن توی بوق و کرنا که آی بیان ببینید ما چه کردیم. روسها و اوکراینی ها هم که مستشار بودن واسه اینکه فروش هیند بره بالا صداشون درنیومده. طبق بررسی تام کوپر هیندها اصلا توان این کار رو نداشتن که فانتوم رو بزنند چون به صورت آزمایشی فقط توی روسیه بر روی هیند موشک هوابه هوا نصب شده و این کاربر روی هیندهای عراقی انجام نگرفت. درضمن موشکهای ضدتانک این هیندها بقدری بد بود که اصلا عراقی ها ازش استفاده نکردند و بجاش فقط از توپ و راکت هیند استفاده می کردند. یه تعدادی از موشکها در جنگ 1991 افتاد دست امریکا که امتحانش کردن دیدن اصلا به مفت هم نمی ارزه. البته اینا رو آقا کوپر گفته ها! پس فردا یقه ما رو نگیرید که آی تو گفتی!!! بعدش هم حسن آقا این استینگر که گفتی، کجاش افغانیه ما خبر نداشتیم؟ :mrgreen:

یه کرکس عصبانی ندیدید؟! نفهمیدید از کدوم طرف پر زد و رفت؟ كركس از كاربران خوب و زحمتكش سايت مي باشد.عصبانيتش هم منطقيه. hamed_713

واسه چه کاری پرقدرته؟!!

خداوکیلی دمت گرم شیر مادرت حلالت باشه. بازم اگه از این مسائل فنی داره بنویس. در ضمن اگه ممکنه در مورد سیستم تعلیق تانکها هم بنویس چون واسه یه تانک 40-50 تنی خیلی مهمه که یه سیتستم تعلیق حسابی داشته باشه. خسته نباشی

فکر کنم بچه که بودم تویه مجله عکس این لگن رو دیدم که پشتش یه رادار گنده مثله آواکس بود ولی چون بچه بودم یادم نیس که همین لگن بود یا یه لگن دیگه!!

منبع آبزرور درباره هدف قرارگرفتن یه اف4 ایرانی توسط هیند عراقی یه مجله مخصوص دولت عراق بود که به صورت خبرنامه برای خارج از عراق تهیه می شد. بعدها هیچ کدوم از خلبانهای هیندعرافی این جریان رو تایید نکردن. توی سایت تام کوپر به صورت کامل درباره اش بحث شده.

هرکی زد دستش درد نکنه. فقط بگو با کلاش زده یا با دوش پرتاب. توی کدام روزنامه چاپ شده؟ کدوم خبرگذاری خبرش رو گذاشته؟ خبرگذاری درپیتی نگی ها. خبر گذاری درس حسابی. ای ول

لطف کن و برام اسم این عملیاتها رو پی ام کن. چون من هم اطلاعاتم در باره جنگ ایران و عراق ناچیز هست.

اسمش رو می خوام بذارم رقصنده با گرگ

اسرائیل داره همین الان برای کنترل فعالیتهای حماس توی نوار غزه از پهپادهای کوچولو استفاده می کنه. اگر زدنی بود برادران حماس می زدنش. البته شکل و قیافه اش هم فرق می کنه. ولی خوب کا رشون ظاهرا یکی هست.

قربون آی کیوت برم من. اخه اگه تو قراره بری یه جزیره رو فتح کنی بعدش 4 تا ناوهواپیمابر و خلبانها و هواپیماهشون رو از دست بدی و فقط به جاش بتونی یه ناو حریف روبزنی. بعدش اون جزیره رو هم نتونی بگیری و عقب نشینی کنی. این اگر اسمش شکست نیستش پس شما بگو چیه؟ بله حرف شما کلا صحیحه که میزان تلفات نشون دهنده شکست یا پیروزی نیست فاکتورهای دیگری هم هست. ولی من یه مثال زدم. شما هم خوب درمورد همون مثال صحبت کن نه جای دیگه. تازه شم. خیلی باحالی

حامدجان. فکر اونجاشم کردن. توی اکثر این تیپ ناوها امکان هلی برن وجود داره. تازه نردبون هم که خیلی وقته اختراع شده. :mrgreen: