بله میتونیم با توجه به مشخصات اعلام شده مقایسه ای ترتیب دهیم. شما بگو در چه زمینه میخای مقایسه کنیم؟ مثلا هدف چی باشه ، ارتفاع پرواز ، قدرت مانور ، سرعت ، فاصله و ... ؟

سرعت فاز نهایی 20 ماخ است. اون 5500 اولا اشتباه ثانیا مربوط به فاز دوم حرکت میباشد.

reichmarshal, قابلی نداشت. اگه سرعت اینترنت بیشتر بود فیلمهای توپ و حجیمی دارم که بدم نمیاد دوستان ببینن ولی این اینترنت کیلو بایتی اشک همه رو در آورده! :| payam, icon_cheesygrin :| icon_cheesygrin

mostafa_by, منظور من این بود که ما امکانات لازم برای حمله کماندویی به این جزیره را نداریم! ali_h, خوب ما میخایم تمام پایگاههای در شعاع 4000 کیلومتری رو بررسی کنیم!

شعاع تخریب SA-5A نباید بیش از 100 متر باشد و این فاصله در جنگهای کنونی ناچیز میباشد! جنگنده ای که 200 متر بر ثانیه نرخ اوج گیری و تغییر جهت دارد با یک واکنش بموقع حداقل 100 متر با ترکشها فاصله خواهد داشت و در نتیجه آسیبی بدان نمیرسد. درباره اس300 باید گفت که بر خلاف پاتریوت در اکثر آزمایشات موفق عمل کرده و حتی یک سیستم PMU2 مستقر در چین موفق به شناسایی اف117 آمریکایی احتمالا مستقر در کره جنوبی از فاصله 60 مایل (108 کیلومتر) شده است. در آزمایشات رزمی هم این سیستم موفق به رهگیری موشکهایی تا سرعت 10 ماخ شده که تاکنون پاتریوت حتی در آزمایشات موفق به چنین کاری نشده است! برتری اصلی اس300 در این نکته نهفته است که این سیستم اساسا یک ضد موشک است نه ضد هواپیمای تبدیل شده به ضد موشک! امکان درگیری 360 درجه ، شلیک همزمان 72 موشک به 36 هدف ، برد رادار 360 کیلومتر و شناسایی سطح مقطع راداری 25 سانتی متر مربع از فاصله 150 الی 250 کیلومتر و در کمترین ارتفاع ممکن شناسایی هدفی مانند اف117 از فاصله حدودا 50 کیلومتر (که در مرز چین و کره شناسایی شد) ، سرعت و شتاب و دقت مناسب از اس300 ضد موشکی واقعی ساخته است.

ممنون. منتظر مقاله جدید شما هستم. یه خبر هم بدم ولی منبع موثقی ندارم! ایران در طول چند سال گذشته بیش از 1000 پرتابگر موشک ایگلا خریداری کرده و از آنها در نیروی زمینی ارتش و سپاه استفاده میشود. همچنین خط تولید موشک میثاق2 گسترده تر شده و تولید این موشک افزایش یافته است.

mostafa_by, منم نگفتم غیر ممکن گفتم از لحاظ هزینه و ریسک عملیاتی به صرفه نیست. مسلما ما در زمان حاضر زیر دریایی ترابری قاره پیما در اختیار نداریم که امکان انتقال نیروها از طریق زیر آب مهیا باشد. با زیر دریاییهایی هم که ساختیم نمیشه وارد اقیانوس شد چون یه موج بزنه غرق میشن و این شناورها برای استفاده در آبهای منطقه طراحی شده است نه اقیانوس هند! کلا بگم در این زمان امکان ترانسپورت نیرو به جزیره دیگو گارسیا تقریبا محال است چون وسایل لازمه رو نداریم! ولی اگر منظور شما استفاده از یک لشکر عظیم هوایی متشکل از هواپیماهای غول پیگیری مانند An-124 و Il-76 و آواکس A-50 و رهگیرهای MiG-31 با سوخترسانهای Il-78 و 2000 نیروی هوابرد و یک گردان مکانیزه است بله این موارد در تخصص ارتش روسیه است پس بهتره به روسها پول بدیم تا نیروهای ما رو به این پایگاه ترانسپورت کنن! :|

هواپیمای خوبی است ولی یاک130 بهتره کلا شرکت میکویان همیشه بد شانس بوده!

دوست من خسته نباشی مطلب مفیدی بود. منتظر مطالب بیشتری از شما هستیم.

سعيد جان بنده هم نگفتم كه مصر از اين موشك در جهت نابود سازي هواپيماهاي با قدرت مانور بالا استفاده كرده.من گفتم اين موشك با يك فروند هواپيماي اس آر 71 كه يك هواپيماي دور پرواز شناسايي با سرعت بالا و قدرت مانور پذيري كم است درگير شده.ضمنا سام 5 موشكي است ضد هوايي, در برد متوسط و بالا كه بر ضد موشك هاي بالستيك و هواپيماهاي مدرن و سريع (هرچند با قدرت مانور پايين به كار ميرود).بنابراين مي بينيم كه شرايط موشك و شرايط هواپيما تقريبا مشابه اند.پس بايد هواپيماي امريكايي مورد اصابت قرار مي گرفت كه دليل فرار آن ناكارامدي موشك روسيست.در ضمن كلاهك هسته اي بيشتر براي انهدام موشك هاي بالستيك فراجوي كار برد دارد و سر جنگي انفجار شديد (HE) آن برای زدن یه همچین هواپیمایی کفایت می کند. هواپیمای اس آر 71 با یک موشک بالستیک تفاوت دارد و همین قدرت مانور اندک در برابر بی مانور بودن سام5 آنرا نجات داده است وگرنه در برابر سیستمهای جدیدی مانند اس300 با همون شلیک اول شکار میشود. در ضمن شوروی از سام5 بیشتر به عنوان ضد بالستیک استفاده میکرد تا ضد هوایی و نقش ضد هوایی را سایر سیستمها از جمله سام1و2و3و4و6 بر عهده داشتند. حتی در سایتهای نزدیک پایگاههای استراتژیک از سام5 های هسته ای استفاده میشد که با یک انفجار دایره ای به قطر چند کیلومتر را نابود و هر مانع از پرواز هر موشکی در محدوده انفجار میشدند. اینکه روسهای نامرد چنین موشک ضد بالستیکی رو بدون کلاهک اصلی و برای رهگیری هواپیما به مشتریان بدبخت قالب کردن دیگه ... بیار و باقالی بار کن! :|

میتونی پیدا کن تا از نایابی در بیاد! :|

تی90 داشته باشیم یا نه زیاد فرقی نداره چون ذوالفقار3 و تی72 که تولید میکنیم دست کمی از این تانک روسی ندارند. من که ذوالفقار3 رو به تانک تی90 ترجیح میدهم.

هاستی که عکسها را آپلود کردید در بعضی ISP ها مسدود است. لطفا عکسها رو در یه جای دیگه آپلود یا هم از گالری سایت استفاده کنید. یادم رفت مطلب جالبی بود خسته نباشی.

البته به این نکته توجه کنید که خلبانان عربستان دست کمی از خلبانان عراقی ندارند! نمونش سرنگونی دو میراژ اف1 توسط یک اف15 در نبرد داگفایت مربوط به سال 1991 جنگ خلیج فارس!

mostafa_by, چرا اتفاقا قضیه ساده تر از آن است که فکر میکنید! برد شهاب3 با یک کلاهک سبک به 2700 کیلومتر میرسد و با کاهش سرعت و مصرف سوخت این برد تا 4000 کیلومتر افزایش خواهد یافت. یادمان نرود که اگر سرعت شهاب3 مانند بقیه موشکهای هم کلاس بود باید بردی 4000 الی 5000 کیلومتری میداشت نه 2000 کیلومتر! به هر حال بهترین روش حمله به پایگاه دیگو گارسیا استفاده از موشکهای شهاب است و در پستهای قبلی هم اشاره کردم که میشه با پوشاندن بدنه بوسیله مواد جاذب امواج رادار موشک رو از دید رادارهای غیر نزدیک دور نگه داشت و این کار رو قبلا با موفقیت انجام داده ایم. راه دیگری هم هست که نیاز به یک قدم پیشرفت دیگر در صنایع هوافضا و مکانیک داریم و آن هوشمند کردن موشک میباشد بطوریکه تا قبل از وارد شدن به محدوده پایگاه دشمن با سرعت کم پرواز کرده و به دلیل کم بودن تشعشعات گرمایی و استفاده از مواد جاذب امواج رادار موشک شناسایی نخواهد شد و در مرحله حمله سرعت موشک به همون 20 ماخ کنونی افزایش یابد. Davood,mostafa_by,ali_h, فرستادن نیروی کماندویی کشک که نیست مگه بازی کامپیوتریه؟ این طرح کلا پر هزینه و دارای ریسک زیادی است که انجام ندادنش بهتر است! برای تصرف این جزیره ما نیاز به یک نیروی دریایی قوی کلاسیک داریم تا همانند نبردهای اقیانوس اطلس در جنگ دوم ملل پیشروی کرده و جزیره را تصرف کنند! وگرنه در صورت حتی فرستادن نیرو و تصرف جزیره به یک روز نمیکشه که جزیره رو پس میگیرن!

میدونی چرا؟ چون سام5 یک سلاح استراتژیک برای زدن موشکهای بالستیک است نه رهگیری جتهای سریع و مانور پذیری مانند اف111 یا اف15 و ... در واقع موشک سام5 بدون کلاهک هسته ای هیچ است! موشک استرلا هم اولین تجربه شوروی در این کلاس از موشکها بود که به دلیل ضعف تکنولوژیکی سیستم هدایتی بسیار ضعیفی داشت و به همین دلیل در جنگ اعراب و اسرائیل نتوانست موفق عمل کند. اما در مقابل سیستمهای سام2و3و6 در ویتنام و مصر موفق عمل کرده و در دو سه روز اول جنگ با اسرائیل در سال 1973 بیش از 100 جنگنده صهیونیست سرنگون شد بطوریکه از ترس تلفات بیشتر نیروی هوایی اسرائیل دیگر وارد محدوده رهگیری این سیستمها نمیشد و اگر هم میشد خلبانان در صدد راه فراری بودن تا نابودی هدف! در سال 1991 سیستم پاتریوت1 کاملا ناموفق عمل کرد و علیرغم ادعاها و تبلیغات گسترده آمریکا مبنی بر پاتریوت چنین و چنان است فقط 20% موشکهای اسکاد بی عراقی را که تنها 5 ماخ سرعت داشتند رهگیری کرد! در سال 2003 هم سیستم پاتریوت2 هم تنها در حدود 30% موشکهای اسکاد عراق را منهدم کرد! البته یه 10 تایی جنگنده خودی رو سرنگون کرد که به دلیل مشکلات برنامه نویسی در سیستم هدفیاب خودکار بود! :| مشکل اصلی سیستم پاتریوت اساسی است و به زمان طراحی باز میگردد یعنی آن روزهای جنگ سرد که آمریکائیها برای مقابله با سیستمهای تازه اس300 هیچ نداشتند و اجبارا پروژه ضد هوایی پاتریوت رو به ضد موشک تغییر دادند اما به دلیل محدودیتهای موجود در کل طرح هرگز این سیستم ضد موشکی مناسب از کار در نیامد! ولی ضد هواپیمای خوبی است و کمتر هواگردی شانس فرار از چنگ پاترویت را دارد. این ضعفها تا بدانجا پیش رفت که اسرائیل خود به تنهایی در صدد ساخت یک ضد موشک قوی برآمد و در نتیجه سیستم آرو ساخته شد. شاید آرو در رهگیری موشکهای فوق سریعی مانند شهاب3 ناکارامد باشد اما در انهدام موشکهای بالستیک با سرعت کمتر از 10 ماخ در آزمایشات موفق عمل کرده است. این سیستم کاملا بر پاتریوت برتری دارد.

نه نمایشگاه ماکس چیه یه تعداد عکس از یه سایت عتیقه روسی پیدا کردم!

دوست من همه جا به نوبت و باید مراحل پیشرفت یا آهسته و پیوسته طی کرد تا دائمی و اثر بخش باشد. انتظار ندارید که میلیاردها دلار صرف پروژه ای برای رقابت با طرح رپتور کنیم بدون هیچ تجربه قبلی و در نهایت دست از پا درازتر بگیم نشد! همین ارتقای تایگر به آذرخش نسل پیش نمونه و سپس صاعقه و آذرخش کنونی که از لحاظ سازه و آیونیک با تایگر متفاوت هستند قدم کوچک ولی با ارزشی است که میتواند در طول 20 سال منجر به ساخت جنگنده ای حتی بهتر از برترین جنگنده های جهان شود.

خوبه رقابت داره جذاب میشه! تا آخر ماه هنوز وقت هست دوستان با فعالیت بیشتر میتونن کاربر فعال انتخاب بشن.

پایگاه دیگو گارسیا با داشتن یک ناو هواپیمابر نیز در برابر حملات هوایی آسیب پذیر است. بهترین روش حمله به این پایگاه استفاده از موشک شهاب3 تغییر یافته میباشد که با مواد جاذب امواج رادار پنهانکار شده و سرعتش را هم باید به نصف کاهش داد و با سبکتر کردن کلاهک هم میتوان براحتی به برد 4000 کیلومتر دست یافت. این موشک بهترین سلاحی است در زمان کنونی میتوانیم برای حمله به دیگو گارسیا بدون تلفات ازش استفاده کنیم. این نظر من بود دوستان هم نظراتشون رو درباره چگونگی حمله بگن تا بریم سراغ یه پایگاه دیگه؟

هزینه که جای خود دارد ولی ما اطلاعات کافی برای محاسبه هزینه ایجاد پایگاه و ... نداریم و بهتر است همان پیشنهاد بدیم تا تحلیل و بررسی! نیروی نظامی ایران در شمال غرب کشور برای مقابله با جمهوری آذربایجان کافی است ولی متاسفانه در برابر ارتش قوی ترکیه که در بعد زرهی و هوایی برتری قابل توجهی نسبت به ما دارد چندان حرفی ندارد! ما شدیدا نیاز به تقویت کشور در شمال غرب داشته و داریم و روزی که با آذربایجان درگیر شویم به احتمال زیاد ترکیه نیز وارد گود خواهد شد. من ترجیح میدهم که نتیجه کلی را بعد از بررسی توان نظامی ترکیه انجام دهیم چون خطر اصلی از جانب شمال غرب همین کشور میباشد که متحد آذربایجان نیز است. با توجه به دوستی با ارمنستان لازم به بحث گسترده نیست و سریع از این کشور در چند پست رد شده و به بررسی ترکیه میرسیم.

بالگرد خوبی است و قابل اطمینان. CH-53 Sea Stallion یگان تفنگداران نیروی دریایی آمریکا به یک هلیکوپتر بزرگ و قدرتمند که بتواند سربازن و تجهیزات را جا به جا کند و قابلیت برخاست و نشست را از ناوها نیز داشته باشد نیاز داشت و همین امر باعث شد شرکت سیسکوری هلیکوپتر ch-53 را تولید کند و در خدمت نیروی دریایی آمریکا قرار دهد.در سال 1962 اولین ch-53 سفارش داده شد و اولین پرواز خود را در 12 اکتبر 1964 بود و به دلیل اینکه نیروی دریایی از این هلیکوپتر راضی بود تمایل دارد این هلیکوپتر را تا سال 2015 در خدمت داشته باشد. تعداد 12 فروند s-61 و 6 فروند rh-53 به ایران صادر شد البته تعدادی نیز در حادثه طبس به دست آوردیم که بعد از انقلاب و قطع روابط ایران با آمریکا و شرکت سازنده این هلیکوپتر مشکلاتی اعم از کمبود قطعات که باعث شد این هلیکوپتر ها زمین گیر شوند اما با بالاخره با همکاری شرکت پنها توانستیم آنها را بازسازی کنیم.این هلیکوپتر با استفاده از 6 رتور و موتور پر قدرت t-64-ge-41 توربو شافت قابلیت حمل 16 تن بار را دارا میباشد.این هلیکوپتر قابلیت جابه جای 37 سرباز را در شرایط استاندارد و 55 سرباز را در شرایط ضروری حمل بکند البته از این هلیکوپتر برای نجات نیز استفاده میکنند این هلیکوپتر به وسیله یک مسلسل 7/62mm مسلح میشود البته aim-9 نیز هم بر روی این هلیکوپتر امتحان شده. http://img.photoamp.com/i/thumbs/vsSZCaejIK.jpg بنابر گروه حوادث هوایی این هلیکوپتر حوادثی نیز در پی داشته از جمله: در 4 فوریه 1997 یک rh-53 اسراییل سقوط میکند که باعث مرگ 73 تن میشود. در 10 می 1997 نیز یک rh-53 سقوط میکند که باعث مرگ چند تن میشود. در 26 ژان.یه 2005 یک rh-53 آمریکا به دلیل نامساعد بودن شرایط جوی در غرب عراق سقوط میکند که باعث مرگ 31 تن میشود. در 17 فوریه سقوط ناگهانی یک rh-53 در دریا باعث مرگ خدمه آن میشود. عملیات هایی که این هلیکوپتر در انها شرکت کرده: در جنگ ویتنام که اولین تجربه خود بود توانست کارایی ها خود را ثابت کند و سربازن و تجهیزات بسیاری را جا به جا کند. در ساحل عاج هم بوده. حمله به اردوگاهی در شمال ویتنام در سال 1970 که قصد داشتند دریانوردانی که در آنجا اسیر شده اند نجات دهند. نجات گروگان های خود در ایران در سال 1980 و آن فاجعه. در سال 1970 یک rh-53 در مصر فرود اضطراری آمد که بعدها به اسراییل منتقل شد و مهندسان اسراییلی بر روی آن آزمایشاتی انجام دادند. در سال 1973 نیز توانست تجهیزات خودی اعم از توپ ها را به جلو حمل کند و در تخلیه سربازان زخمی به عقب نیز کمک کند. در همان سال نیز با یک میگ 21 رو به رو شد که میگ 21 توانست با شلیک توپ آن را مجبور به فرود کن. http://img.photoamp.com/i/thumbs/YvxIFb.jpg مدل های مختلف ch-53: Ych-53a:مدل اولیه Ch-53a:تولید نخستین که برای usmc که 139 فروند ساخته شد. RH-53:تعداد 15 فروند از آن ساخته شده. TH-53A:همان مدل ch-53 با این تفاوت که برای آموزش استفاده میشه. HH-53B:ساخته شده برای USAF که بیشتر برای ماموریت های آزادی گروگان ها استفاده میشه. Ch-53c:این نمونه هم برای USAF ساخته شد به تعدا 22 فروند. HH-53C:همان نمونه HH-53B اما تغییراتی جزیی بر روی این مدل انجام شد که برای USAF هم ساخته شده. S-65C-2 (S-65o):نمونه صادراتی برای اتریش و اسراییل S-65-c3:این نمونه هم به اسراییل صادر شد. Ch-53d:همان مدل CH-53A با این تفاوت که نحوه انتقال نیرو به روتور ها تغییر کرده. Rh-53d:قابلیت جمع آوری مین های دریایی و مدلی که به ایران صادر شد. Vh-53d:برای حمل تجهیزات به وسیله قلاب. Vh-53f:این مدل برای نیروی هوایی آمریکا ساخته شد. ch-53g:تعداد 110 فروند از این هلیکوپتر ساخته شده. Yhh-53h:مدلی باربری برای مصارف عمومی. Hh-53h:تغییراتنی بر روی این مدل انجام شد اعم از بهبود پرواز در شب. Mh-53h:مدل HH-53H با این تفاوت که مخزن های سوخت بزرگتری بر روی آن نصب شده. Mh-53e:مدل صادراتی برای ژاپن MH-53J:مدل HH-35C با تغییراتی جزیی Ch-53k:مدل اولیه CH-53E که برای تفنگداران دریایی ساخته شده. Mh-53m:مدل پیشرفته تر MH-53J Ch-53d:متعلق به اسراییل که اسراییل بر روی آنها تغییراتی انجام داده. CH-53G / CH-53GS:مدل صادراتی برای ارتش آلمان با دو مخزن اضافی سوخت. http://img.photoamp.com/i/thumbs/DE0WitrEq.jpg مشخصات عمومی: طول:19/30 عرض:80/24 ارتفاع:26/8 سرعت:315 وزن:071/15 وزن هنگام تیکاف:640/37 برد:076/2(البته قابلیت سوختگیری هوایی نیز دارد) سقف پرواز:640/5 http://xs512.xs.to/xs512/07072/RH-53-IRINA.JPG SH-3 Sea King

Battlefield2, منکر این نیستیم که هر کشوری مسائل طبقه بندی شده ای دارد که دیگران از بی خبر یا کم خبرند اما این دلیل نمیشود که بگیم آمریکا چیزهایی داره که!

تشکر مطلب جالبی بود. عکسهایی نایاب از این سیستم دارم که به زودی در گالری آپلود میکنم.

ضمن خوش امد گویی به شما دوست جدید متاسفانه عکسها قدیمی بودن! :|