تشکر محمد جان یکی از بهترین مطالبی بود که خواندم. با وجود اسپارو در ایران و آشنایی فنی متخصصین کشور به این موشک و اینکه در آلامو از طرح آن استفاده شده به نظر میرسه امکان تجربی ساخت موشکی در این کلاس با ترکیبی از هر دو فناوری شرقی و غربی را داریم و در صورت تحقق چنین هدفی تا زمان دستیابی به فناوری رادار فعال موشک میتوان در کنار هدایت نیمه فعال از یک کیت فروسرخ نیز استفاده کرد که خلبان در حالت اضطراری موشک را فقط تا نزدیکی هدف هدایت کند و بعد از ان با هدایت فروسرخ پرواز کند. برای ارتقای آلاموها هم ممکن هست ولی گمان نکنم تعداد زیادی داشته باشیم که ارزش این سرمایه گذاری را داشته باشد. همان ساخت نمونه از صفر مناسبتر است.

انواع قابل حمل نیز وسترن و سیگیت عالی هستند. مدل یک ترابایت وسترن با آداپتور رو هفته قبل 84 تومن قیمت کردم.

[quote]ایا ایجاد پارازیت روی فرکانسی خاص در یک ماهواره می تواند نشان دهنده پیشرفت در زمینه جنگ الکترونیک باشد.اگر هست به چه میزان [/quote] هر حرکت علمی نشان از پیشرفت دارد و اینکه بتوانیم روی فرکانسی خاص بر یک ماهواره اخلال ایجاد کنیم حاکی از پیشرفت سطح بالا در مخابرات و الکترونیک و رادار و ناوبری و حتی نجوم (به نوعی با تعیین موقعیت ماهواره ارتباط دارد) است.

کمی که به تاریخ نیم قرن اخیر اعراب نگاه کنیم خواهیم دید علت اصلی شکستهای اعراب در مقابل اسرائیل اول ساده لوحی و دوم ضعف سیاست خارجه بود. سوریه دستگاه سیاسی قوی ای نداره و هرگز هم نداشته و اینکه تا به امروز سرپا مونده حمایتهای سیاسی و اقتصادی ایران از این کشور هست که حداقل اگر به سمت اتحاد با ما پیش نیاد به سمت شراکت خواهد اومد و این یعنی یکی از مهره های تعیین کننده منطقه به نفع ایران میشود. در منطقه تهران ، دمشق ، ریاض ، قاهره و آنکارا مهره های تاثیرگذار هستند و به تازگی با قدرت گرفتن حزب الله میتوان این اهرم را البته جدای از بیروت یک مهره درجه دو به حساب آورد و با شکستهای پیاپی اسرائیل در جنگهای 33 و 22 روزه هم عملا تلاویو چند سالی قدرت تاثیرگذاریش رو در منطقه از دست داده و اگر قبلا مهره درجه بود و با کمک آمریکا بر ریاض و قاهره و آنکارا فشار میاورد امروز تبدیل به مهره بی ارزشی شده که در کنار اون کنترل بر آنکارا رو تا حدودی از دست داده و با تلاش سعودی برای ارتقای جایگاه سیاسی و نظامی این کشور در منطقه تا چند سال آینده تحت الشعاع ریاض هم قرار خواهد گرفت و هرچند هر دو سیاست ضد ایرانی دارند ولی یک ریاض قدرتمند کاملا گوش به فرمان تلاویو یا به عبارت دیگر بصورت غیر مستقیم از واشنگتن نخواهد بود. اکنون در این وضعیت که پیش رو داریم ما با کشیدن دمشق و حزب الله به سمت خود با احتساب خودمان از این معادله 2.5 اهرم داریم و تلاویو هم با از دست دادن آنکارا و اعتبار خود تنها 2 اهرم ریاض و قاهره را آن هم نه به صورت کامل (مانند ما و دمشق) در اختیار دارد. آنکار هم با سعی در تبدیل به مهره ای مستقل بدون یار منطقه ای در جایگاه سوم قرار میگیرد. پس شرایط فعلا به نفع ما میباشد و اگر نگذاریم دمشق از همان بلوک خیالی! خارج بشه حتی اگر متحد ما نباشد (که الان هم نیست) احتمال اقدامی علیه ایران از سوی اسرائیل بعید است. اسرائیل برای اینکه بتواند علیه ایران اقدامی انجام دهد همزمان نیاز دو کار سخت هست که یکی حذف دمشق یا حزب الله و دیگری اعتبار بخشی به تلاویو هست که در مجموع با اهرمهای بیشتر شانس موفقیت در برابر ایران را بدست آورد. که در این فعالیت خطرناک صهیونیستها ما باید با آینده نگری مراقب تحرکات علیه این دو مهره خودی باشیم که با از بین رفتن به طور مثال حزب الله ما از 2.5 به 2 و اسرائیل با گرفتن یک امتیاز با دو مهره فعلی به 3 صعود میکند که این یعنی از بین رفتن توازن قوا و احتمال بروز جنگ. از اون طرف برای سوریه شرایط سختی پیش رو هست که نه میتونه جلو بره نه عقب و منافعش هم در تداوم و قطع ارتباط با ایران هست و هم در صلح و دشمنی با اسرائیل! * این شیوه امتیاز دهی برای درک بهتر شرایط منطقه بود و لزوما در تمام موارد صحیح نیست.

نمیدونم چرا این بار اینطوری شد و آی اس پی های داخلی بخاطر کیفیت بالایی که دارن یک هفته طول کشید آی پی جدید رو بشناسند! ولی ان شاء الله درست شده.

قرار هست پادشاه سعودی به سوریه سفر کند و میتوان حدس زد این سفر برای اتمام حجت با این کشور باشد. اگر بعد از این دیدار تغییری در سیاست خارجه سوریه دیده شد یعنی تقریبا از بلوک ایران - سوریه - حزب الله خارج شده است و در این حال نوک پیکان آمریکا به سوی حزب الله یا بدتر از اون ایران خواهد چرخید.

سلام خدمت برادر نجف از بابت ارسال این مطلب زیبا هم تشکر میکنم خسته نباشی برادر جان.

لینک منبع را باید ذکر کنید.

تشکر محمد جان اولین مطلبی بود که درباره تاکتیک زمین مسلح خواندم. در این تاکتیک جای پهپادهای چند منظوره شناسایی - تهاجمی خالی هست که اگر با این ترکیب بشه تقریبا عبور از چنین زمینی ناممکن خواهد بود. میتوان تعدادی پهپاد رو مجهز به موشک حرارت یاب آر73 کرد که با سرعت صوتی به هدف نزدیک شده و اقدام به شلیک کند کاملا هم هوشمند و بدون نیاز به اپراتور و برای جلوگیری از هدفگیری پرنده های خودی نیز میتوان یک کیت مخصوص تشخیص دوست از دشمن روش نصب کرد.

اگر بتونی وسترن بخر اون سرعت 7200 و 5400 چندان تفاوتی در کاربری خانگی نداره و گزینه بعدی سیگیت هست که این هم هارد قابل قبولی میباشد ولی سراغ مکستور و سامسونگ نرو.

تشکر نجف جان. [quote][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/airbus-a310-tanker_jpg_500x400.jpg[/img] چه جلب ! تانكر آ 310 ! .. اونهم با ظاهري كاملا مسافري ! ... ممنون نجف عزيز ... دوستان اگر تصاوير بيشتري دارند اضافه كنند .[/quote] چون مسافربری هست! نیروی هوایی آلمان تعدادی سوخترسان مسافربری در اختیار دارد که در زمان صلح در نقش مسافربری و هنگام جنگ وظیفه سوخترسانی را ایفا میکنند.

برای یک راکت با کلاهک 90 کیلوگرم انفجاری 100 متر خطای خوبی هست. شلیک انبوه یعنی انبوه از این واضحتر نمیشه گفت. مثلا بالای 20 راکت همزمان.

[quote]جسارتا استنادی، منبعی، چیزی دارید؟ البته نیاز به ارائه نیست، همین که بنویسید دارید، کافی هست.[/quote] منبع پوستر نمایشگاه چند سال قبل دفاع مقدس هست که نوشته بود برد معمولی 75 کیلومتر و حداکثر برد با بوستر 100 تا 110 کیلومتر. ولی با توجه به راکتهای جدیدی که در دیگر کشورها ساخته شدن دور از تصور نیست که برد نهایی فجر5 را بتوان به 120 کیلومتر یا بیشتر افزایش داد. راکت 333 میلیمتری هست و استعداد زیادی برای افزایش برد دارد. [quote]سعید جان هیمارس هدایت داره، و دیگه نمیشه به اون راکت گفت، همین چینیه رو هم شک داشتم بذارم یا نه! ولی خب خواستم یه عنصر قدر هم در مقایسه باشه.[/quote] درست هست اما باید همین فجر5 به مقابله با هیمارس بره پس نیاز داریم یا یک راکت جدید طراحی کنیم یا فجر5 رو ارتقا بدیم. با یک کیت ساده هدایت لیزری یا تلویزیونی هم میتوان دقت راکت را افزایش داد و کافی هست راکت حداکثر 100 متر خطا داشته باشه تا در شلیک انبوه باعث انهدام هدف گردد.

تشکر برادر هگزمن مطلب کاملی بود. شوروی و چین در جنگ کره خیلی سعی کردن با حمایت از کره شمالی و حتی ورود مستقیم به جنگ ، کره جنوبی رو ضمیمه شمالی کنند و منطقه کلا از وجود عوامل غربی و نیروهای آمریکا پاک کنند ولی به دلایلی موفق نشدند همانطور که آمریکائیها در عکس این مورد موفق نشدند. الان هم بعد 60 سال این مردم بدبخت (بیشتر شمالی) هر دو کره هستن که با وجود برادر بودن هر لحظه ممکنه بخاطر منافع آمریکا و چین و روسیه بیفتن به جون هم و همدیگه رو بکشن تا منافع عده ای دیگر تامین بشود!

متاسفانه بوی جنگ میاد. جنگی که برای بقای یکی از طرفین خواهد بود.

منظور از افزایش احتمال صلح تحویل رایگان تسلیحات جدید آمریکایی هست که به قول برادر اپرا طرف مقابل رو بترسونن. از ریز بودجه امسال آمریکا خبر ندارم ولی طی سالهای گذشته این کشور معمولا 1% بودجه کلش رو صرف کمکهای خارجی یا رشوه های خارجی کرده که اسرائیل و مصر بزرگترین دریافت کنندگان این اعتبارات مالی هستند و با همین اعتبار از آمریکا سلاح میخرند. سایر کشورها هم درصدی از بودجه سالانه شون رو صرف کمک به متحدان یا شرکای خارجی میکنند.

دستت درد نکنه برادر جان این روزها مطالب خوبی زحمت کشیده و به سایت ارسال میکنی.

باید صبر کنیم خبر از طرف گرجی ها تائید بشه تا بتوان موضوع رو بهتر فمید ولی بصورت کلی این معامله نشان از گسترش نفوذ ایران در قفقاز و روی آوردن مسئولین کشور به سیاست رقابت با روسیه بجای شراکت با اون هست (دقت کنید اگر اینطور بشه ما یک پله از حیث رتبه بندی استراتژیک از روسیه فاصله میگیریم و با تبدیل شدن از شریک به رقیب بعید نیست در آینده دور به حریف نیز تبدیل گردیم.) که اتفاقا سیاست مناسب در قبال روسیه همین میتواند باشد و رقابت حد وسط پنج طبقه بندی استراتژیک در روابط کشورها هست که میتوان براحتی با توجه به طرف مقابل به دو سوی شریکی یا حریفی متمایل شد در حالی که در حد وسط باقی موندیم. این برای مسئولان روسی هم میتواند یک هشدار جدی تلقی گردد چرا که نفوذ ایران در گرجستان یعنی تسلط کامل این کشور بر منطقه حساس قفقاز و ایجاد خط حایل بین ایران و روسیه بواسطه سه کشور گرجستان و آذربایجان و ارمنستان و در نهایت در بلند مدت موجب عقب نشینی منافع نفت و گاز و ترانزیتی روسیه از قفقاز به سود ایران شده و بصورت غیر مستقیم گسترش روابط دو کشور ایران و ترکیه را در پی خواهد داشت و ترکیه نیز به مرور از روسیه دور میشود. ولی گمان نکنم این فرضیه بصورت فوق کامل اجرا بشه و در طرف مقابل روسیه و نیز آمریکا سعی میکنند از این پیشروی ایران ممانعت به عمل آورند. از دید سران گرجستان نیز این کشور تقریبا در محاصره روسیه است و علت اینکه در جنگ گذشته به خاک این کشور ضمیمه نشد تهدید ناتو و آمریکا بود و احساس خطر برای گرجیها همیشه وجود خواهد داشت و راهی جز یارگیری از کشورهای قدرتمند منطقه ای یا فرامنطقه ای ندارند و طبعا کشورهای فرامنطقه ای مانند آمریکا منافع بلند مدت خیلی با ارزشی در گرجستان ندارند به نسبت منافعشان در کشوری مانند اکراین که اهرم فشار قویتری علیه روسیه است. به همین جهت اگر ما بتوانیم با هر طریق ممکن به گرجستان نزدیک شویم در بلند باعث تامین منافع ایران از جمله امنیت و ثبات منطقه قفقاز خواهد شد. از نظر فناوری نیز اشکالی ندارد حتی گرجیها چند پهپاد رو تحویل آمریکا دهند مشکلی در کارایی اونها برای ایران پیش نمیاد به دو دلیل اول اینکه مدل قدیمی از نظر فناوری فروخته شده و دوم در تمام سلاحها دانستن فناوری بکار رفته نمیتونه مانع از موفقیت آن شود به عنوان مثال کسی که با کلاشنیکف کاملا آشنایی داشته باشه باز هم در برابر شلیک اون کشته خواهد شد.

تشکر محمد جان. با توجه به مشخصات و اینکه برد نهایی فجر5 میتواند تا 120 کیلومتر افزایش یابد و برخورداری از اختفای بهتر این راکت انداز را میتوان برتر از نمونه ترکیه ای قرار داد ولی در برابر نمونه چینی اگر در جنگ مشکل اختفا نداشته باشیم و مهم نباشد محل راکت انداز کشف شود (امنیت هوایی برقرار باشد) این راکت انداز بهتر جواب میده بخصوص با خطای پائینی که دارد و برای یک راکت فوق العاده محسوب میشود. البته جای راکت انداز آمریکایی M270 (و نمونه جدیدتر آن HIMARS) در مقایسه خالی بود چرا که از نظر برد در محدوده فجر5 قرار میگیره با برد 39 الی 70 کیلومتر در راکتهای مختلف و در اختیار ترکیه و بحرین نیز هست. ضمن اینکه نیروهای آمریکایی در منطقه از نمونه هیمارس با موشکهای MGM-140 برخوردارند که بردی در حدود 160 کیلومتر دارد و از این موشک در جنگ سال 2003 علیه عراق بصورت گسترده استفاده و 450 موشک شلیک شد. به هر حال در صورت بروز درگیری بین ما و دشمن طرف مقابل از موشکهای فوق استفاده میکنه و ما نیز در مقابل چون در خاک خود و در حال دفاع از خود هستیم حداقل چند برابر بیشتر راکت فجر5 شلیک کنیم به همراه موشک فاتح110 برای زدن هدفهای با ارزش بالا.

قبل از انقلاب ایران روابط محدودی با شوروی داشت و موشک اسکاد هم به ایران تحویل نشده بود. تنها قرار بود با همکاری اسرائیل یک موشک در حد پرشینگ آمریکایی بسازیم که با وقوع انقلاب کنسل شد. خرید تسلیحات سنگین ایران از شوروی بین سالهای 1966 الی 1978 بصورت زیر است. تعداد / نوع BM-21 / 70 BTR-152 / 300 BTR-50 / 270 BTR-60P / 300 ZSU-57-2 / 100 M-46 / 100 ZSU-23-4 / 200 SA-7 / 2000 موشکهای اسکاد رو در اواسط جنگ از کره شمالی و سوریه و لیبی تهیه کرد و تعدادی از موشکها رو کره شمالی بصورت قطعه برای مونتاژ در ایران تحویل داد.

آسمان ایران اینقدر بی در و پیکر هم نیست که اگر به فرض خودرو رو شناسایی کردند بتونند فوری کاری انجام دهند. فقط در صورتی میتونند ریسک حمله به خودرو رو بکنند که نزدیک به مرز باشه یعنی ما بخواهیم پایگاههای در عمق 100 کیلومتر یا بیشتر دشمن رو بزنیم. در این حالت هم با استتار راداری و دیداری و حرارتی براحتی میتوان از چشم آواکس و ماهواره تا لحظه شلیک پنهان ماند. چون تعداد هم کمه مشکلی از بابت هزینه استتار نداریم. ولی بهترین حالت برای ما این هست که به برد بیشتری دست یابیم تا از خاک خودمون اقدام به شلیک کنیم مثلا 180 کیلومتر به بالا و دقت راکت ها هم با یک کیت ساده هدایتی که شامل چند بالچه و یک حسگر تلویزیونی باشه افزایش بدیم. اینطوری با چند شلیک خسارت سنگینی به دشمن وارد میاد و هزینه ما هم به نسبت استفاده از موشکی مثل فاتح110 پائین میاد.

[quote]آقا سعید ببخشید ! با توجه به حجم گرد و خاک و آتش عقبه این نوع سلاح ها ، و دقت هدفگیری جنگ افزارهای دشمن ( منظور آمریکاست ) به نظر شما ((تقلیل پرتابگر)) خوبه ؟[/quote] احتمال اینکه پرتابگر رو بزنن کم هست چون کمی دورتر از خط مقدم مستقر میشه و با برد بالای 100 کیلومتر درصد شناسایی شدن رو پائین میاره. اگر فاصله زمانی بین هر شلیک رو 4 ثانیه فرض کنیم میشه 12 ضرب در 4 = 48 ثانیه یعنی کمتر از یک دقیقه که در این مدت حتی اگر پرتابگر شناسایی شده باشه قبل از هدف قرار گرفتن راکتها رو شلیک کرده و البته این خوشبینانه ترین احتمال هست که چند هواپیمای دشمن در منطقه حضور داشته باشن و با توجه به مساحت ایران باید گفت شرایط با لبنان خیلی فرق داره و اونجا هم نتونستن پرتابگرها رو بزنند. فقط کافیه چند دقیقه پرتابگر از محل جنگنده ها فاصله داشته باشه تا بعد شلیک به محل امن از قبیل تعیین شده بره و بعد از چند ساعت به یک نقطه دیگر منتقل بشه. به نظر من حتی اگر ما پرتابگر رو در منطقه صفر مرزی مستقر کنیم حداقل دو سه دقیقه تا واکنش دشمن بعد از شلیک فرصت داریم.

من هم تشکر میکنم علی جان دستت درد نکنه. برای تبریک بازگشت علی آقا هم یه درجه مجازی به ایشون هدیه شد.

خسته نباشی محمد جان منتظر بخش بعدی هستیم. درباره راکت انداز فجر5 یک ضعف کوچک دارد و آن کم بودن تعداد راکتها در هر پرتابگر است. اگر از یک خودروی بزرگتر استفاده بشه و پرتابگری مانند اسمرچ روسی که 12 راکت 300 میلیمتری حمل میکنه بسازیم با تعداد یکسان پرتابگر به قدرت آتش بیشتری دست می یابیم که در نتیجه باعث تقلیل پرتابگرها در عملیات های نامتقارن شده و تلفات پائین خواهد آمد. برد راکت رو هم میتوان با بوستر کمی تقریبا 50% افزایش داد.

دستت درد نکنه برادر جان. افغانها از روزی که از ایران تجزیه شدند روی خوش ندیدند و نخواهند دید.