باز هم بحث مرغ همسايه غاز است شروع شد! دوست من درباره سوريه همين بس كه همشون بي عرضه هستند و در سال 1982 با از دست دادن 80 جنگنده در نبرد هوايي فقط 2 جنگنده اسراييلي را سرنگون كردند. ما در اين تاپيك به اين صورتي كه تا الان بحث كرديم بحث خواهيم كرد و در پست قبلي هم گفتم كه اگر مايل به بحث در ساير زمينه ها هستيد لطفا يك تاپيك جديد ايجاد كنيد. بحث آواكس تمام شد و همه اون مطالب را من از خودم در ور نكردم بلكه از منابع روسي كه درباره كارايي موشكهاي R-37 و R-172 نوشته اند استفاده كرده ام. ديگر گذشت آن زمان كه يك آواكس بتواند راحت در ميدان نبرد براي خودش چرخ بزند و يللي تللي كند! همين كه آمريكا مخالفت شديد (البته نه در ظاهر) را با توليد انبوه موشكهاي فوق و نسل جديد جنگنده هاي ميگ-31 توسط روسيه اعلام كرده است نشان از آن دارد كه گذشت دوران آواكس مثل دوراني كه زيپلينهاي آلماني در آسمان گردش ميكردند ولي بعدا يكي يكي ساقط شدند.

دستت درد نكند. :D

ورود شما را به جمع كاربران سايت ميليتاري تبريك ميگويم. :wink: دوست من ما قصد بررسي تخصصي و استراتژيكي براي تدوين دكترين نظامي يك كشور را نداريم و هدف از اين بحثها فقط بررسي تواناييها و نقاط ضعف و قدرت ايران و آمريكا در جنگ احتمالي است و ان شاء الله تمام زمينه هاي مهم را بررسي خواهيم كرد. اميدوارم منظور مرا متوجه شده باشيد؟ اگر شما مايل به بررسي دقيقتر موضوع هستيد بهتر است يك تاپيك براي آن ايجاد كنيد تا در آن استراتژي و تاكتيكهاي طرفين را بررسي كنيم. :D موفق باشيد. 8)

بله در يوگسلاوي يك فروند اف-117 توسط سيستم سام-3 رهگيري و سرنگون شد. برخي از منتقدان اظهار ميكنند كه صربها بصورت كور تعداد زيادي موشك شليك كرده اند كه به هدف خورده است! اين حرف 100٪ مسخره و احمقانه است چون احتمال چنين امري در آسمان بينهايت 0 تقسيم بر هر عدد است كه ميشود 0 و بايد اعتراف كرد كه واقعا اين سيستم موفق به شناسايي و رهگيري اف-117 شده است. البته تعدادي از منابع خبر از وجود سيستمهاي راداري غير فعال مانند تامارا و كالچوگا در يوگسلاوي ميدهند كه صربها با تركيب آن و سام-3 توانستند اف-117 را سرنگون كنند.

گربه های ایرانی افسانه ای ترین گربه های جهان. :D دستت درد نکند. :wink:

خواهش ميكنم قابلي نداشت. :wink: اگر مايل باشيد ابتدا قصه نبرد هوايي را تمام كنيم بعد برويم سراغ پدافند ضد هوايي و پوشش هوايي؟ البته بخشي از پوشش هوايي كه مربوط به پدافندهاي عامل مانند جنگنده ها ميشود را در همين روند بحثها بررسي ميكنيم. :D خبر خوش هم اينكه به زودي چند نفر از دوستان پيشكسوت در سايت عضو و فعاليت خواهند كرد كه اميدوارم اين تاپيك حسابي شلوغ شود. :D

دستت درد نكند. :D يكي از معايب اصلي سيستم سام-3 عليرغم كارايي مناسب برد كم (25 كيلومتر) است بطوريكه امروزه حتي با ارتقاي سيستمهاي راداري و الكترونيكي آن كه شده است پچورا باز هم با برد كم در برابر موشكهاي ضد تشعشع آمريكايي هارم مشكل دارد و اين موشكها از فاصله 40 الي 48 كيلومتري به سمت رادار شليك ميشوند و بدون رادار هم كاري نميتوان كرد! اگر برد اين سيستم دو برابر شود پچورا سيستم مناسبي براي ايران خواهد بود. :D:

آقا دستت درد نكند بي صبرانه منتظر ادامه مطالب خوب شما هستمو :wink: يك چيزي هم درباره حادثه يازدهم سپتامبر بگويم؟ :D در آن زمان هنوز من محصل دبيرستان بودم و به همه بچه ها و ... گفتم كه اين كار فقط ميتواند كار خود آمريكا و اسراييل براي يك هدف مهم باشد كه جان چند هزار آمريكايي براي آن بي ارزش است؟! :roll: البته در آن موقع مرا به تمسخر گرفتند! :D چند هفته بعد حمله به افغانستان شروع شد و فورا اين كشور تصرف شد و بعضي از افراد ساده لوح در داخل كشور از سقوط طالبان به دست آمريكا و ناتو خوشحال بودن! در تابستان سال 1381 كه البته در آن اطلاعات بسياري كمي در زمينه مسايل نظامي داشتم و الان هم دارم با چند بررسي ساده متوجه آمادگي آمريكا براي يك جنگ ديگر شدم؟ آخرين كارهاي لازم براي يك جنگ بزرگ رو به اتمام بود و نيروهاي آمريكايي بطور مرتب خود را براي يك روز نامشخص كه قرار بود به عراق حمله كنند تمرين ميكردند. اكثر افراد ايران و جهان هم از اين موضوع بي خبر بودند تا اسفند 81 فرا رسيد و در آخرين روز آن حمله به عراق شروع شد! گويا ايران هم مجبور شده با آمريكا در اين حمله همكاري كند چون 8 ساعت برق مناطق شمالي كشور قطع شد و افراد زيادي خبر از ديده شدن تعداد زيادي هواپيما در آسمان دادند؟ از يك نفر شنيدم كه ميگفت در آن ساعات 8 فروند جت جنگي را ديده است كه به سمت نامعلومي پرواز ميكردند؟ :roll: مسولاني كه اجازه استفاده از آسمان كشور را به متجاوزان داده بودند كه مسلما دولت سابق از آن باخبر بود احمقانه در اين فكر بودند كه با اين امتيازها و تعليق غني سازي و ... ميتوانند با آمريكا دوست شوند! خدا را شكر كه دولت كنوني حتي با وجود برخي كارهاي نامعقول هر چه باشد بدون ترس سخن خود را ميگويد وگرنه الان حتي تحقيقات هسته اي در دانشگاهها و شايد تدريس دروش شيمي و فيزيك هسته اي هم تعليق شده بود! :)

منم فكر كنم بحث آواكس تقريبا تمام شد البته يك بحث معمولي نه تخصصي! اگر از دوستان ارتشي مخصوصا كارشناس مخابرات و جنگ الكترونيك و ... در اينجا حضور داشتند بحث بهتر ميشد ولي نشد ديگه! :D خوب برويم سراغ يكي ديگر از دهها يا شايد هم صدها مشكل احتمالي در جنگ احتمالي!؟ 8O مشكل اصلي ما در نبرد هوايي با آمريكا تكنولوژي و مهارت خلبان و ... نيست بلكه نابرابري شديد در تعداد هواگردهاي دو طرف است تا جايي كه آمريكا ميتواند در جنگ احتمالي حداقل با قدرت 5 به 1 با ما درگير شود! به نظر من بهترين راه براي خنثي كردن برتري كمي آمريكا استفاده از استراتژي و تاكتيكهاي ويتنام در زمان جنگ با آمريكا است بطوريكه همواره حضوري فعال در آسمان داشت و توانست 6000 الي 9000 (پنتاگون 6000 و ويتنام 9000 فروند اعلام كرده است) فروند هواگرد دشمن را بوسيله پدافند ضد هوايي و نبردهاي هوايي سرنگون كند؟! 8O در سال 1972 ويتنام فقط در حدود 200 فروند جنگنده عملياتي داشت كه از اين تعداد فقط 66 فروند از نوع پيشرفته ميگ-21 بودند ولي باز هم اين كشور تا پايان جنگ آسمان را از دست نداد! ويتنام با كمكهاي فني مستشاران روسي و چيني آنچنان پدافندي ايجاد كرده بود كه جنگنده ها در پوشش پدافند زميني و پدافند زميني در پوشش جنگنده ها عمليات ميكردند و بدين ترتيب از ضعف اساسي مهاجم يعني نبود پدافند ضد هوايي استفاده حداكثري ميكردند. تركيب پيچيده استفاده از توپ و موشك كه در استراتژي روسي جزو اصلي پدافند ضد هوايي است در اين جنگ به نحو احسن بكار رفت و باعث تلفات وحشتناك دشمن شد. آتش همزمان و هماهنگ توپهاي 14.5 و 23 و 57 و 85 و 100 ميليمتري به اضافه موشكهاي سام-2 و پوشش هوايي توسط جنگنده هاي ميگ-17و19و21 از آسمان ويتنام جهنمي ساخته بود كه هنوز هم از خاطره ژنرالهاي بازنشسته آمريكاي فراموش نشده است. بهترين خلبانان آمريكايي كه سالانه بيش از 200 ساعت پرواز داشتند حتي توسط جنگنده هاي اف-4 نتوانستند كار زيادي انجام دهند تا جايي كه كلا در حدود 500 فروند فانتوم آمريكايي در اين جنگ سرنگون شد كه تقريبا يك سوم آنها در نبردهاي هوايي بود. خوب مقدمه خيلي طولاني شد! بريم سر اصل موضوع؟ هم اكنون تاكتيكهاي دهه 1960 ميلادي قديمي شده است ولي ميتوان با استفاده از آنها تاكتيكهاي جديدي ايجاد كرد و به مقابله با تهديدات روز افزون جمهوري اسلامي ايران رفت. يكي از اين تهديدات عدم امكان درگيري هوايي كلاسيك با دشمن است. توان هوايي ايران در سال 2007 اگر خوشبينانه به آن بنگريم بصورت زير بايد باشد : 60-80 فروند اف-4 60-80 اف-5 30-50 اف-14 20 ميراژ اف-1 30-40 سوخو-24 15-30 سوخو-25 30-50 اف-7 30-50 ميگ-29 از بين جنگنده هاي فوق فقط از جنگنده هاي اف-5 و اف-14 و ميراژ اف-1 و اف-7 و ميگ-29 ميتوان براي نبرد هوايي در فواصل نزديك و متوسط و دور استفاده كرد و براي حمله به اهداف زميني ميتوان از جنگنده هاي اف-4 (و اف-5) و سوخو-24و25 استفاده كرد. با يك حساب كوچك متوجه ميشويم كه تعداد كل رهگيرهاي ما بين 150 الي 200 فروند است كه يك سوم اين تعداد شامل اف-5هايي هستند كه فقط براي درگيري نزديك هوايي يا حمله به اهداف زميني كاربرد دارند. پس عملا ما توانايي درگيري كلاسيك با نيروي هوايي آمريكا را نداريم! :D و اما چاره كار؟ راه حل اين مشكل در ظاهر ساده است ولي عملا به دليل كمبود بودجه و تحريمها با مشكلات جدي روبرو هستيم! صرف نظر از اين دو مشكل كه مربوط به دولت و سياستمدارن ميشود ما فقط به بررسي تقويت پدافند هوايي خواهيم پرداخت. يكي از برتريهاي آمريكا در جنگ هوايي برخورداري از تعداد بيشتري هواپيما و آواكس و استفاده از ماهواره و جنگ الكترونيك است كه بايد با تك تك اين برتريها از طريق نقاط ضعفشان مقابله كرد. تمام برتريهاي آمريكا در مقابل يك ضعف اساسي ميتواند تبديل به يك طبل تو خالي شود و آن نبود پوشش پدافند ضد هوايي است. آمريكا مجبور است براي محافظت از هواگردهاي هجومي خود از هواگردهاي ديگري استفاده كند! مثلا به ازاي هر فروند اف-16 معمولا يك يا دو فروند اف-15 بصورت اسكورت پرواز ميكنند. ما قبل از تقويت توان هوايي ابتدا بايد توان پدافند ضد هوايي خود را آن حد تقويت كنيم كه در بدترين شرايط ممكن توانايي درگيري همزمان حداقل با 1000 فروند هواگرد مهاجم را داشته باشد. البته كاري سخت و پر هزينه است ولي هزينه آن بسيار كمتر از زماني خواهد بود كه آسمان كشور به دست مهاجمان بيافتد! در حال حاضر آمريكا در نبردهاي هوايي ابتدا با استفاده از تعداد كمي جنگنده و بمب افكن رادارهاي دشمن را ميزند و بعد با تعداد زيادي جنگنده وارد ميدان نبرد ميشود. با بازنشسته شدن جنگنده هاي اف-14 و اف-117 دو تا از مشكلات اصلي ما حل شد و اميد اين كه ما بتوانيم در نبرد هوايي پيروز شويم افزايش يافته است. الان دشمن ميتواند با استفاده از بمب افكنهاي بي-2 و جنگنده هاي اف-15 و موشكهاي كروز به رادارهاي ما حمله كند! در اين بين مشكل اصلي فقط بي-2 است! قبلا گفته بودم كه ما بايد از درگيري هوايي در فاصله متوسط با دشمن پرهيز كنيم كه اين موضوع در اكثر موارد ديگر مانند جنگ زميني و دريايي و ... هم صادق است. براي درگيري از فاصله دور بهترين سلاح اس-300 و از فاصله نزديك تور و تانگوسكا ميباشد. يك گردان تقويت شده اس-300 (18 دستگاه لانچر) ميتواند از فاصله 200 كيلومتري تا محدوده خطر يعني 30 الي 50 كيلومتر (برد مفيد موشكهاي ضد رادار آمريكايي) براحتي ميتواند 36 هدف را سرنگون كند و در پوشش آن جنگنده هاي اف-14 و احيانا ميگ-31 بايد به شكار هواپيماهاي دشمن بپردازند. از فاصله 10 الي 30 كيلومتري بايد با استفاده از پدافندهاي ميانبرد آسمان را براي دشمن نا امن كرد مانند موشكهاي هاوك و سام-2و6 و ... تا دشمن به محدوده 10 كيلومتري هدف برسد كه پدافندهاي پيچيده و پيشرفته كوتاه برد آماده يك سلاخي حسابي هستند! :twisted:

دوستان لطفا نظرات خود را بيان كنيد تا مبحث مقابله با آواكس را جمع كنيم و برويم سراغ يكي ديگر از مشكلات احتمالي در جنگ؟ :D:

خسته نباشي. :D سام-15 يكي از بهترين پدافندهاي نقطه اي است كه ميتوان از آن عليه تقريبا تمام اهداف پرنده استفاده كرد. 8O

دستت درد نكند. :D منبع رو هم ذكر كني بد نيست! :D

راستش اين سوال را بايد از مافياي بوئينگ پرسيد كه چطور توانستند نيروي دريايي آمريكا را وادار به جايگزيني اف-14 با سوپر هورنت كنند؟ :D:

راستش من در خبر شنيدم كه نيروي هوايي در حال آماده شدن براي اجراي طرحهايي ضربتي است كه در صورت بروز جنگ در همان ساعات اوليه بتواند تمام پايگاههاي مهاجمان را تخريب كند. قضيه تمرين حملات در شب با سوختگيري هوايي جنگنده هاي Su-24 هم احتمالا در همين راستا بايد باشد؟

زره تانك مركاوا-4 بسيار مدرن و مقاوم هست بطوريكه حتي با راكتهاي معمولي ضد زره مانند RPG-7 آسيب چنداني نميبيند و فقط اگر راكت بصورت عمودي به زره برخورد كند مقداري در آن بخش خسارت ايجاد خواهد كه به دليل استفاده از زرهها ساندويچي بعد از مراجعت تانك به پادگان ميتوان به سرعت زرههاي خراب شده را با جديد تعويض كرد. براي زدن زرههاي نسل جديد روش متدوال استفاده از كلاهكهاي چند مرحله اي و اكثرا دو مرحله اي است بطوريكه كلاهك اول كوچك و ضعيف بوده و فقط وظيفه هموار كردن راه براي كلاهك اصلي را دارد. مثلا با انفجار كلاهك اول زرههاي واكنشگر منفجر شده و ديگر مانعي براي نابودي تانك با انفجار كلاهك دوم نخواهد بود. البته اين قضيه بيشتر در مورد تانكهاي روسي صادق هست تا غربي چون تانكهاي غربي بجاي استفاده زرههاي واكنشگر از زرههاي قطور و زخيم استفاده ميكنند. براي زدن اين تانكها چند راه مختلف وجود دارد كه بستگي به شرايط طرفين از جمله نوع سلاحهاي ضد زره مدافع دارد. مثلا با راكت انداز RPG-7 و با راكتهاي انفجاري شديد ضد تانك به قسمت شني و چرخها و ديگر نقاط ضعف تانك بزنيم تانك را منهدم نميكند ولي حداقل از صحنه نبرد خارج ميكند. روش بهتر استفاده از موشكهاي با قدرت انفجاري زياد و دو مرحله اي است كه بيش از 1000 ميليمتر قدرت نفوذ ميكنند مانند موشكهاي توليدي در داخل كه در جريان مانور چند ماه پيش آزمايش شد (اسمش چي بود؟) و قدرت نفوذي برابر با 1200 ميليمتر در زرههاي مدرن را دارد. اين سلاحها مانند ديگر سلاحها نيستند و تانك را به تلي از خاكستر تبديل ميكنند! 8O البته ميتوان از موشكهاي ديگري هم با قدرت نفوذ كمتر استفاده كرد مثلا تاو! يكي از موشكهاي قدرتمند روسي كه دوربردترين موشك ضد تانك جهان هم هست Ataka-V VIKhR 9M120 (AT-16) نام دارد كه براي استفاده در بالگردهاي Mi-28 و Ka-50 و جنگنده ضربتي Su-39 ساخته شده است. برد حداكثر اين موشك 10000 متر و از پرتابگرهاي زميني 6000 متر با قدرت نفوذ 900 ميليمتر و با دقت 95٪ ميباشد كه از سيستم هدايتي Laser Beam Rider SACLOS بهره ميبرد و ميتواند اهدافي زميني و هوايي تا سرعت 800 كيلومتر بر ساعت را رهگيري و منهدم كند! اين واقعا يك ركورد در نوع خود محسوب ميشود چون موشكهاي ضد زره حتي پيشرفته غربي توانايي رهگيري اهدافي با يك پنجم سرعت فوق را هم ندارند!

آقا مصطفي بهانه نيار من خودم قوانين سايت را عوض ميكنم و سودجويان هم نميتوانند كاري كنند.

بله امكان هك كردن هر وسيله كامپيوتري وجود دارد ولي يك شرط دارد و آن اين هست كه راه ورودي و خروجي براي آواكس وجود داشته باشد مثلا امكان كنترل زميني و ... در اينصورت ميتوان با شناسايي فركانسهاي مورد استفاده و رمز گشايي داده ها به آواكس فراميني ارسال كرد كه كنترل آن در دست ما بيافتد ولي اين كار بسيار سخت و پيچيده است و عملا در ميدان نبرد فرصت چنين كاري اصلا وجود ندارد مگر اينكه ما قبل از جنگ از طريق جاسوسي بتوانيم فركانسها و سيستم كد بندي داده ها در آواكس را بدست بياوريم!؟ اما ميتوان به جاي هك كردن از حملات شديد ECM استفاده كرد تا آواكس فلج شود.

آقا دستت درد نكند مطلب جالبي بود. تانك مركاوا قويترين تانك اسراييل ولی با 120 دستگاه تلفات در 33 روز نبرد با 2000 نفر چريك لبناني!

دستت درد نكند.

يك مثال ميزنم : فرض كنيد يك گروه ميگ-29 ايراني با يك گروه اف-16 آمريكايي در حال درگيري هستند البته هنوز موشكي شليك نشده است. خلبانان اف-16 منتظر دستورات فرماندهي يعني آواكس هستند تا درگير نبرد شوند. در اين هنگام ميگ-29 به دليل برخورداري از موشكهاي با برد مفيد بيشتر زودتر موشك شليك ميكند ولي خلبان اف-16 توانايي تشخيص راه حل فرار از دست موشك را به درستي نميداند و بايد از آواكس بهش اطلاعات داده شود! خوب موشك را R-27R در نظر بگيريم كه يك موشك متوسط الاندازه هوا به هوا است و براي شناسايي آن آواكس بايد از فاصله نزديك وارد عمل شود مثلا 100 كيلومتر كه اين يعني آواكس خود در تيررس موشكهاي R-37 قرار ميگيرد حتي اگر آواكس بتواند برد شناسايي موشك دشمن را تا سه برابر افزايش دهد باز هم در برد مفيد موشكهاي R-37 قرار خواهد داشت. دشمن براي اينكه ما نتوانيم آواكس را شناسايي كنيم آنرا در ارتفاع زياد و تنها پرواز ميدهد هر چند تعدادي جنگنده به احتمال زياد اف-15 از چند ده كيلومتري مراقب آواكس باشند ولي برد مفيد درگيري آنها 30 كيلومتر است و براي جنگنده ميگ-31 اصلا خطرناك نيستند. ما براي شناسايي آواكس بايد ابتدا يك آواكس در آسمان داشته باشيم منتهي در فاصله اي بسيار دور از ميدان نبرد مثلا 500 كيلومتر چون فقط ميخواهيم هواگردهاي دشمن و مخصوصا آواكسها را شناسايي كنيم نه راهنمايي جنگنده ها براي فرار از دست موشك! بدين وسيله آواكس دشمن شناسايي ميشود و توسط موشكهاي R-37 سرنگون ميگردد و جنگنده هاي دشمن كه ديگر مركز فرماندهي ندارند چاره اي جز فرار ندارند و در اين هنگام است كه ميتوان تك تك آنها را شكار كرد. بعد از اين پيروزي دشمن سعي در مراقبت از آواكسها خواهد كرد كه چند جنگنده اف-15 همواره آنرا اسكورت ميكنند ولي باز هم به دليل عدم توانايي درگيري اف-15 با ميگ-31 آواكس شكار خواهد شد. اين روند حداكثر ميتواند سه بار اتفاق بيافتد و بعد از آن دشمن به احتمال زياد قيد راهنمايي دقيق خلبانان جنگنده با آواكس را خواهد زد و از آواكس مانند يك رادار شناسايي در فاصله اي در حدود 300 الي 500 كيلومتري صحنه نبرد استفاده خواهد كرد. و اين يعني از بين رفتن برتري مطلق هوايي دشمن و تبديل آن به برتري نسبي و كاهش شديد توان عملياتي نيروي هوايي دشمن كه به دليل كاهش دقت هدفگيري و فرار از دست تهديدات خواهد بود. در اين شرايط مشكل آواكسهاي دشمن مرتفع خواهد شد و آواكسهاي ما ميتوانند براحتي از فاصله 100 الي 200 كيلومتري صحنه نبرد را مديريت و كنترل كنند و چون دشمن موشك دوربردي ندارد خطري متوجه آن نخواهد شد و اينچنين ميشود كه ورق برميگردد و اينبار ما از آواكس براي هدايت خلبانان استفاده ميكنيم و تلفات ما كم و تلفات دشمن سر به فلك خواهد كشيد! :wink:

البته برد حداكثر 1000 كيلومتري همانطور كه از اسمش پيداست برد شناسايي حداكثر است كه بطور مثال برد شناسايي A-50 حداكثر 800 كيلومتر هست و برد شناسايي E-3 هم در همين حدودها ولي براي مديريت 100٪ صحنه نبرد لازم هست كه اين آواكسها در فاصله كمتري نسبت به ميدان جنگ باشند مثلا 500 كيلومتر براي كنترل و مراقبت هوايي يا 300 كيلومتر براي كنترل حملات زميني و موشكي و ... كه باز هم اگر دشمن قصد نبرد حرفه اي داشته باشد بايد از آواكس در فاصله نزديكتري استفاده كند تا بتواند موشكهاي مهاجم را شناسايي و به خلبانان جنگنده اطلاع دهد. آمريكا تاكنون از آواكسها در فواصل نزديك به ميدان نبرد استفاده كرده است تا مديريت كاملي بر جنگ داشته باشد نه اينكه از 500 كيلومتري فقط بر جنگ نظارت كند! پس يكي از راههاي ديگر سرنگوني آواكس وادار كردن دشمن به استفاده نزديك از آن هست. براي اينكار ميتوان با افزايش توان رهگيري هوايي و نبرد هوايي با دشمن او را مجبور كرد تا از آواكسها در فاصله كمتر از حتي 100 كيلومتر استفاده كند كه در اين شرايط حداكثر فاصله آواكس ميتواند 300 كيلومتر و براي شناسايي موشكهاي مهاجم مثل سايدوايندر بايد حداكثر 200 كيلومتر باشد و اين يعني كار را به MiG-31BM با موشكهاي R-37 بسپاريد تا آواكسها را يكي يكي شكار كند! راستش شكار آواكس بيشتر به خود ما مربوط هست چون اگر توان هوايي ضعيفي داشته دشمن ترجيح ميدهد كه از آواكسها در نقش ناظر جنگ استفاده كند تا كنترل نزديك ميدان نبرد! اما اگر ما از توان هوايي مناسبي برخوردار باشيم اجبارا آواكسهاي دشمن براي هدايت هواپيماهاي خودي در فاصله كمتر از 300 كيلومتري ميدان نبرد پرواز خواهند كرد.

نظر خاصي ندارم بجز اينكه احتمالا اسراييل در تلاش هست تا با قدرتمندتر جلوه دادن ايران آنرا تهديدي براي جهان و در نتيجه اجماع جهاني عليه آن ايجاد كند. :roll:

بله درست است اما سرنگون كردن يك فروند جنگنده دشمن چه دردي را دوا ميكند؟ تنها چاره ما كاري است كه مصر در جنگ سال 1973 با نيروي هوايي اسراييل انجام داد و در عرض 2 روز 100 فروند جنگنده صهيونيستي را سرنگون كرد كه باعث شد اسراييل از بكارگيري نيروي هوايي در جبهه جنوب منصرف شود. ما اگر بتوانيم در اولين روز جنگ احتمالي فقط 100 فروند هواگرد مهاجم را سرنگون كنيم از روزهاي بعد شاهد كاهش چند برابري حملات هوايي و افزايش حملات موشكي خواهيم بود كه اين به نفع ماست. چون هزينه جنگ براي دشمن افزايش و براي ما كاهش خواهد يافت و با مديريت صحيح جنگ براحتي ميتوان اثر موشك باران دشمن را خنثي كرد. :wink:

بله مشكل كنوني ما تجهيزات هست و بايد به اين بخش بسيار توجه كرد چون فقط نميشود كه موشك بسازيم اين يعني زمينگير كردن بخش هجومي ارتش و سپاه با دست خود! :D به قول معروف جواب آتش را با آتش بايد داد يعني براي مقابله با آواكس بايد ما هم آواكس داشته باشيم آن هم حداقل 5 فروند از نوع A-50 كه ميتوانند كل كشور را پوشش دهند. در مورد خريد جنگنده بعضي خبرها شنيده ام ولي منبع موثقي براي آنها وجود ندارد. موشكهاي R-37 و R-172 را نميتوان با جنگنده هاي موجود سازگار كرد چون اين موشكها به يك رادار ديجيتالي مدرن با برد شناسايي 400 الي 500 كيلومتر نياز دارند. البته ميتوان موشك R-172 را بر روي آواكس A-50 نصب كرد كه تعداد زيادي هم بايد لود شود مثلا 20 موشك كه در اينصورت ميتوان از حداكثر برد و تواناييهاي موشك استفاده بهينه كرد. :D

نه فراموش نكردم چون سپاه تكيه زيادي بر روي موشكهاي سام-2 كرده است تا جايي كه حتي آنها را با نام صياد1و2 در داخل توليد ميكند! آخه اين موشك دره پيت دهه 50 60 ميلادي ارزش اصلا تمرين را هم ندارد چه برسد به توليد! سام-6ها هم وضع خوبي ندارن چون ارتقا نيافته اند! در كل پدافند هوايي ارتش با هاوكها و تامكت و فانتومهاي قديمي صد مرتبه بهتر از اين پدافند سپاه هست. :D