درباره کشورهای ترکمنستان و جمهوری آذربایجان قبلا بحث شده و توان نظامی آنها را در تاپیک "بررسی توانائیهای نظامی ایران در برابر دشمنان احتمالی بیگانه" بررسی کرده ایم. کشورهای شمالی از بعد نظامی تهدیدی برای ایران محسوب نمیشوند و در بلند مدت هم حتی با استقرار نیروهای آمریکایی معادلات نظامی منطقه را چندان تغییر نخواهند داد.

بسیار عالی است حامد جان و مطلب مهمی هست که مورد نیاز بود. وضعیت کنونی آمریکا از نظر سیاسی چندان مستحکم نیست و سیاسیون بیشتر افراد انتخاب شده توسط صنایع تسلیحاتی و نفتی است و قدرت آمریکا و حکام ایالتی برای انجام طرحهای خود اجبار دستورات اربابان ناخواسته را قبول میکنند. اگر این شرکتها که در تمام صنایع آمریکا به کارتل تبدیل شدند تنها یک روز دولت این کشور را بایکوت کنند شاهد فروپاشی ایالات متحده خواهیم بود! شرکتهایی که هر کدام صدها میلیارد دلار فروش سالیانه دارند و به این افتخار میکنند که فروششان از تولید ناخالص داخلی بسیاری کشورها بیشتر است!

پس منتظر مطلب ایکس32 میمونیم.

امین، ممنون دوست من دست شما هم درد نکند که این تاپیک را ایجاد کردی. واریو، فکر نمیکنم تاثیر چندانی داشته باشد. در برابر حسگرهایی که کوچکترین امواج گرمایی را ردیابی میکنند! شاید تابش گرمایی را کم کند تا حدی که بتوان در پشت موانع کوچک پنهان شد اما در فضای باز قابل شناسایی است. سینا، اشاره کردم دیگه. [quote]- با لو دادن یکی از مواضع خودی و پناه گرفتن سربازان فرصتی برای نیروهای مواضع دیگر ایجاد میشود تا به تانک نزدیک شده و آنرا منهدم کنند. - استفاده از عوامل فریب دهنده مانند نارنجکهای دودزا یا آتشزا باعث ایجاد اخلال در حسگرهای تانک میشود.[/quote]

karkas, به پست دوستمون shahm دقت کن. آمریکا چند سالی است مشغول احداث پدافند جهانی ضدموشکی است. این پروژه ظاهرا سپر موشکی نام دارد اما در بلند مدت به مشت موشکی یا ضربه موشکی تبدیل خواهد شد. آمریکائیها میخواهند ابتدا از امنیت خود در برابر نیروهای هوایی و موشکی روسیه مطمئن شوند و سپس موشکهای دوربرد هدایت دقیق را در سراسر جهان نصب میکنند که این موشکها وظیفه انهدام از راه دور را دارند و در آن زمان شاید نیازی هم به بمب افکنهای استراتژیک برای حملات دقیق نباشد. ایران در حال حاضر برترین قدرت موشکی منطقه و یکی از قدرتهای بزرگ موشکی جهان است. بخش موشکی جزئی از نیروی هوایی هر کشور محسوب شده و در واحدهای آفندی و پدافندی سازماندهی میگردد. ایران زمانی که قادر به هدف قرار دادن پایگاههای دشمن از فاصله 1100 کیلومتری با موشک است نیازی به یک حمله وسیع هوایی در این برد زیاد ندارد که قطعا باعث تلفات زیادی شده و از توان رزمی نیروی هوایی خواهد کاست. فعلا ما نیاز به ماهواره های ناوبری داریم که در اینصورت خطای موشکهای شهاب3 به چند متر کاهش یافته و دقیقتر از هر جنگنده ای میتوانیم هدف مورد نظر را تخریب کنیم.

آرش جان شاید از اعضای فراری منافقین باشد که از این گروهک جدا شده؟ به احتمال 99.9% بچه های اطلاعاتی آمارش رو دارن.

[align=center]استراتژی قورباغه ابعاد و امکان سنجی [/align] مجله ی امریکائی «تایم» در روز 2 بهمن 84 در مقاله ای به قلم «شانون» از جهت گیری استراتژیک غرب در مورد ایران پرده برداشته است. در مقاله ی شانون، از منظر دیپلمات های امریکائی و اروپائی، استراتژی جدید! غرب بیان شده است: استراتژی قورباغه (Frog Strategy). استراتژی قورباغه، یکی از استراتژی های کلاسیک است که در ادامه ی روند بازی استراتژی ها، به عنوان آخرین دکترین غرب علیه جمهوری اسلامی ایران اتخاذ شده است. اتخاذ استراتژی قورباغه، در شرایطی است که از زمان مطرح ساختن محور شرارت از سوی بوش رئیس جمهور امریکا در زمستان 1380 تاکنون، سه دکترین امریکائی - هویج و چماق (Carrot and Stick) ، پلیس خوب پلیس بد (Good Cop Bad Cop) ، مکانیسم ماشه (Trigger Mechanism) - و یک دکترین ایرانی - جربزه ی مرغ (Chicken Strategy) - بازی استراتژی ها در صحنهججی کشمکش غرب بر سر پرونده ی هسته ای با ایران را رقم زده اند. و اکنون پس از ناکارآمدی و شکست دکترین های قبلی، غرب رویکرد متفاوتی را با یک استراتژی کلاسیک آغاز نموده است. اما استراتژی قورباغه چیست؟ فرانسوی ها، در الگوی غذائی خود، برای طبخ قورباغه، روش متفاوتی دارند: آنها قورباغه را کباب نمی کنند، بلکه آن را در دیگ مملو از آب سرد قرار داده، و آن دیگ را روی آتش قرار می دهند. قورباغه، موجودی دوزیست و خونسرد است، و بدن آن روشی متفاوت برای گرم کردن خود ندارد. این موجود، اگر یکباره به درون دیگ پر از آب جوش پرتاب شود، متوجه گرما شده و واکنش نشان می دهد. اما زمانی که درون دیگ آب سرد قرار داده می شود و آب درون دیگ به مرور به نقطه ی جوش می رسد؛ او خیلی دیر متوجه این تغییر دمای اطراف خود شده و بدین ترتیب زنده زنده، آب پز می شود. دلیل این مسأله این است که قورباغه فاقد «حساسه» های لازم به هنگام دریافت تغییرات دمائی اطراف، مبتنی بر خط قرمز بقاء خود می باشد: در واقع ساختار بدن قورباغه بگونه ای است که نمی تواند خط قرمز دمائی بقاء خود را تنظیم نماید. بدن آن، آرام آرام خود را با تغییرات مثبت - گرمائی - دمای اطراف خود بگونه ای منطبق می کند که دمای درون و بیرون هماهنگ گردد؛ اما برای این انطباق، خط قرمز و آستانه ی تحمل ندارد: منفعلانه، مدام به این انطباق دمای درون بدن خود با بیرون ادامه می دهد، تا اینکه زنده زنده، با تسلیم خود به این روند «انطباق» بپزد. به نوشته ی شانون، دیپلمات های امریکا - انگلیس - فرانسه و آلمان، برای تحقق استراتژی قورباغه، سه گام اوّل را مشخص نموده اند: 1- وارد آوردن فشار به ایران، برای اینکه به فعالیت های اتمی خود به صورت داوطلبانه خاتمه دهد. 2- در صورت مصالحه ناپذیری ایران، پس از 2 تا 3 ماه، این کشورها باید یک پیشنهاد قوی به شورای امنیت ارائه کنند. 3- و در گام سوم، گفتگو برای دریافت مجوز بلوکه ی حساب های دولت ایران، و سپس زمینه سازی برای مراحل بعدی. در این میان، «رایس»، مأمور شده است که روسیه و چین را برای استراتژی قورباغه هماهنگ و همراه سازد. با وجود اینکه شانون در معرفی و تبیین محورهای استراتژی قورباغه، آن را از سوی دیپلمات های غربی، استراتژی نوین می خواند، اما استراتژی قورباغه از عصر بوش پدر در مورد ایران دنبال می شود. پس از بوش پدر، با روی کار آمدن دموکرات ها، «بیل کلینتون» دکترین مهار دوجانبهجی ایران و عراق را در دستور کار خود قرار داد، که گام نخستین استراتژی قورباغه محسوب می شد. در سال 1376 «ال گور» معاون اوّل بیل کلینتون، در یک جلسه ی داخلی در پاسخ به پرسش چیستی طرح نهائی مشترک دموکرات ها و جمهوری خواهان در امریکا علیه ایران، اذعان نمود: ایران را اسکوئیز (Squeeze) می کنیم: ایران را چنان در آغوش می فشاریم تا از فرط محبّت نابود گردد. البتّه اینگونه نشد. ایران آن را خنثی نمود، و تاکنون غرب تنها به «محاصره» ی نظامی - اقتصادی دست یافته است. و محاصره با در آغوش گرفتن دو مقولهجی متفاوت است. در تحلیل اتخاذ - یا طرح مجدد - دکترین قورباغه علیه ایران چند نکته وجود دارد: الف- اتخاذ دکترین قورباغه علیه ایران، به معنی شکست - یا کنار نهادن - دکترین شوک و بهت (Shock and Awe) است. دکترین شوک و بهت از مطرح ترین استراتژیجهای غرب در تحقّق پروژه ی اصلاحات در خاورمیانه ی بزرگ است، و یکی از سناریوهای احتمالی و رزرو - ذخیره - علیه ایران محسوب می گردد. با پذیرش استراتژی قورباغه، باید اذعان نمود که غرب دکترین شوک و بهت را در مورد ایران کنار نهاده است - و یا شاید برای فریب استراتژیکی، به کنار نهادن آن تظاهر می کند. با احتساب ناکارآمدی دکترین شوک و بهت علیه ایران، شمار دکترین های ناکارآمد امریکا علیه جمهوری اسلامی در طول سه سال اخیر، به چهار دکترین - هویج و چماق، پلیس خوب پلیس بد، مکانیسم ماشه، و دکترین شوک و بهت - می رسد. ب- اتخاذ استراتژی علیه هر کشور دیگری، در خلاء صورت نمی گیرد، از این رو باید واقعیت های صحنه را در نظر داشت؛ لذا هر استراتژی در سیاست بین الملل، مستلزم در نظر گرفتن هر دو سوی مناقشه است. در اتخاذ استراتژی قورباغه، غرب یکسوی این مناقشه است، و ایران، دیگر بازیگر صحنه است. ملاحظات اساسی غرب در اتخاذ این استراتژی چه بوده است و با چه شناختی از درون ایران این استراتژی را اخذ کرده اند؟ استراتژی قورباغه، زمانی اخذ می شود که کشور هدف در تنظیم آستانه ی تحمل خود ضعف حسّ لامسه و «دمایش» نسبت به محیط پیرامونی و جهانی داشته باشد. تصور بیودکترین غرب از انطباق شرایط ایران با موجود رشد نیافته ای - از حیث آستانه ی تحمل دمایش - همچون قورباغه، قیاس مع الفارق است. حسّ لامسه ی ملّی برای سنجش دمایش، نیازمند سنسور (حساسه) هایی است. پرسش اوّل این است که این سنسورها چیستند؟ پاسخ در این است که این سنسورها، 70 میلیون سلّول مردمی هستند که در 27 سال گذشته میزان الحراره ی اقدامات ملّی در واکنش به دشمنی های غرب بوده اند. و پرسش دوم اینکه این سنسورها چه چیزی را بایستی دریافت کنند؟ پاسخ اینکه این سنسورها باید دمای محیط جهانی اطراف ایران را دریافت کرده و سپس نسبت به آن واکنش صورت دهند. رصد موارد کوتاه و بلند مدت در صحنه ی بین الملل، برای تبیین وضعیت دمای محیط اطراف جمهوری اسلامی، حکایت از ارزیابی غیر واقعی غرب برای اتخاذ استراتژی مزبور دارد: 1- فلسطین اشغالی: در انتخابات اخیر، مردم فلسطین به حماس اقبال نموده، و بی توجهی آنان به تهدید و تطمیع امریکا و رژیم صهیونیستی در این خصوص، حکایت از شکست «نقشه ی راه» دارد. این در حالی است که شارون همچنان در اغماست. 2- عراق اشغالی: شوک انتخابات عراق و پیروزی شیعیان، در محیط شبه دموکراسی خونین این کشور، در سایه ی یک دولت خاکستری و نیمه مخفی با 5000 نفر «راسپوتین - مأمور» در درون سفارت امریکا در بغداد. این در حالی است که با گذشت یک هزار روز از اشغال عراق، رقم عملیات چریکی اجرا شده در این کشور از مرز 6000 عملیات گذشت، که با احتساب 1000 عملیات چریکی در افغانستان در این مدت، می توان آن را نشانه ی آسیب پذیری جدی ماشین نظامی امریکا و انگلیس دانست. 3- امریکای لاتین: در زیر گوش ایالات متحده و در محدوده ی سرزمینی دکترین «جیمز مونروئه»، فیدل کاسترو تکثیر می شود؛ ونزوئلای چاوز و بولیوی مورالس، فرزندان معنوی کوبای کاسترو هستند در حالی که امریکا مرگ او را انتظار می کشد. دموکراسی هرچه خالص تر و انتخابات هرچه دموکرات تر، زیان غرب از آن بیشتر. 4- کره شمالی: در روز جمعه 7 بهمن 84 این کشور اعلام کرد تا زمان رفع کامل تحریم ها، هر نوع مذاکره را با امریکا قطع می کند. این موضوع، به معنی شکست دکترین قورباغه - که از قضا، پس از مطرح شدن محور شرارت در زمستان 1380، این استراتژی برای مقابله با کره شمالی اتخاذ شد - ارزیابی می شود. 5- سوریه: اتخاذ دکترین شوک و بهت علیه سوریه، که با شوک حاصل از ترور مشکوک «رفیق حریری» آغاز شد، هنوز برای غرب دستاورد چشمگیری نداشته است و اگر مقاومت سوریه ادامه یابد، قطعاً این دکترین شکست خواهد خورد. 6- هند و پاکستان: این دو کشور همچنان برای انتقال خط لوله ی گاز ایران به هند با امریکا در کشمکش هستند. 7- اروپا: - بحران انرژی: با پیدایش بحران انتقال گاز روسیه به اروپا، گرجستان، اتریش، مجارستان، بلغارستان، و ... اعلام نمودند که در صدد ایجاد و بهره گیری از خط لوله ی گاز ایران به اروپا هستند. وابستگی به ایران در جهان روزافزون است. - بحران اجتماعی: فقر، تبعیض و خشونت در غرب همچون دمل چرکی سر باز نموده است. اغتشاشات خیابانی فرانسه، که در طول 24 روز ناآرامی، 10200 خودروی سوخته بر دامن دولت مردان این کشور نهاد، نشان از برملا شدن شکاف عظیم اجتماعی موجود در اروپا دارد. - بحران اخلاقی: که با تهدید علنی اتمی جهان غیر غربی، توسط «ژاک شیراک»، با اعلام دکترین جدید انهدام سریع هسته ای فرانسه، نمایان شد. 8- غرب: - وابستگی روزافزون غرب به انرژی. - گسترش روزافزون نظامی گری در غرب. - کاهش مستمر مقبولیت و مشروعیت بوش و بلر در امریکا و انگلیس. - شکست پروژه ی انقلاب های مخملی و رنگارنگ: شکست انقلاب سبز (زیتون) در لبنان و انقلاب صورتی در ایران. - تنگنای غرب در برملا شدن پروژه ی قتل عام یهودیان در جنگ جهانی دوم توسط مسیحیان آلمان یا یکی از ایدئولوژی های برآمده از مدرنیته - ایدئولوژی نازیسم. 9- جمهوری اسلامی ایران: شوک حاصل از انتخابات نهمین دورهجی ریاست جمهوری در ایران که برخلاف علایق و پیش بینی های غرب بود. 10- کشف و دریافت «بلوف کبود» در سیاست امریکا. واقعیت دریافتی این است که امریکا وقتی خود را قادر به انجام عملی ببیند، تمامی معادلات و قوانین بین المللی را نادیده گرفته و به اقدام دست می زند. نمونه ی بارز آن اشغال غیر قانونی عراق است که بدون هماهنگی با شورای امنیت سازمان ملل صورت پذیرفت. لذا فشار امریکا بر آژانس بین المللی انرژی اتمی، به منظور پرونده سازی برای ایران و ارجاع آن به شورای امنیت سازمان ملل، در جهت گرفتن مجوز محاصره ی اقتصادی، تحریم نفتی، و یا حتی مجوز اقدام نظامی علیه ایران، بیشتر یک ترفند روانی - دیپلماتیک است. 11- وضعیت بغرنج انرژی بگونه ای است که اقتصاد جهانی به شیوه های مختلف، عدم تحمل خود از ارتقاء چند صد دلاری قیمت نفت در صورت بروز هر نوع وضعیت حادّ اقتصادی یا نظامی میان امریکا و ایران را اعلام نموده است. 12- واکنش گسترده ی جهان اسلام پس از توهین نشریات اروپائی به ساحت مقدس پیامبر اکرم(ص)، که ظهور و بروز نفرت و انزجار یکپارچه ی مسلمین از غرب را به نمایش گذاشت. ج- اما پاسخ ایران به استراتژی قورباغه چه می تواند باشد؟ ساده ترین راه، حمله به استراتژی حریف است: 1- دکترین قورباغه، همچون دکترین های قبلی غرب علیه ایران، یک استراتژی توهین آمیز است. با پای فشاری بر «چیکن استراتژی» می توان بر روش عزّت مند موازنه ی استراتژی ها تأکید و تکیه نمود. 2- صرفنظر از قابلیت های ممتاز چیکن استراتژی، در تعامل و تبدیل استراتژی غرب، می توان استراتژی کلاسیک «ققنوس» را جایگزین استراتژی قورباغه نمود. در این خصوص، طراحی دکترین «بینی نمرود» برای استراتژی «گلستان آتش ابراهیم» خنثی کننده ی استراتژی قورباغه خواهد بود. 3- در نهایت، آنچه کمتر در نزد اصحاب رسانه ها و افکار عمومی مورد توجه واقع شده است، مسأله ی خنثی سازی، ناکارآمدی و بی اثری دسته ای از دکترین های شناخته شده و معتبر از سوی غرب در تقابل با ایران است. وضعیت ناکامی و تنگنای استراتژیست های امریکائی، برای طراحی یک استراتژی کارآمد و مؤثر در برابر ایران، برای اوّلین بار عجز دستگاه های تصمیم سازی و مراکز تحقیقات استراتژیک غرب را هویدا ساخته است. منبع: سایت اندیشکده http://andishkadeh.ir

جالب بود ممنون. خلاصه به دکترینهای غرب علیه ایران اشاره داشت.

خدا بیامرزدش با این مردان بود که کشور توانست سرپا ایستد.

از دوستان تشکر میکنم. پست جناب نصیر ایرانی هم جالب بود. ان شاء ا... که بتونیم حداقل در خود ایران و به کشور خودمون یه خدمتی کرده باشیم.

خواهش میکنم آرش جان هر چند ناراحتم که بدلیل خرابی سرور و اشکال در دیتابیس تاپیک اصلی ناپدید شده! باید بکاپهای قدیمی رو بررسی کنم تا اگر اصل تاپیک رو داشتم پستها رو به این تاپیک جدید اضافه کنم. در پاسخ به سوالت باید گفت که 200 تا 300 رهگیر برای روسیه هم زیادی هست و نیازی به چنین هزینه سنگینی نیست. رهگیر اگر درست و حسابی باشد نباید در فاصله آتش هواپیماهای دشمن باشد و مثل اف14 که با وجود هشت سال جنگ و سرنگونی تقریبا 75 هواگرد عراقی تنها 11 فروند تلفات داد و تعداد 77 فروند در سال 59 در پایان جنگ با وجود اوراق شدن چند فروند همچنان بیش از 60 فروند بود! ما 60 فروند رهگیر مناسب داشته باشیم کافی هست.

خوب به سلامتی امروز روز تولد سایت هست.

این مطلب قدیمی و دو سال قبل نوشته بودم اما بخاطر مشکلات سرور مطلبش از انجمن پریده و دوباره ارسال میکنم. لازم به توضیح است که قسمت دوم بنابه دلایلی فعلا منتشر نخواهد شد! ****************************** [url=http://www.military.ir/upload/Upgrade%20IRIAF%20Air%20Power.pdf]دانلود کنید نسخه pdf به همراه توضیحات تکمیلی[/url] قسمت اول [align=center][color=red][size=18]هزینه مدرن سازی و تقویت نیروی هوایی ایران چقدر است؟[/size][/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_Mig-29_F-14_F-4.jpg[/img] [color=green]پرسنل نیروی هوایی برابر 52 هزار نفر بوده و از این نظر این نیرو یک نیروی قدرتمند و استخواندار محسوب میشود که در جنگهای فرسایشی عملکرد خوبی خواهد داشت.[/color][/align] مقدمه براي اينكه هزينه تقويت و مدرن سازي نيروي هوایی ايران را تخمين زده و محاسبه كنيم ابتدا بايد به توان هوایی ديگر كشورها توجه كرد. كشورهاي ديگر از نظر توان تهدید کردن ایران به دو دسته بايد تقسيم شوند و عبارتند از ( البته کشورهای بحرین و ارمنستان و افغانستان و عراق در محاسبات زیر در نظر گرفته نشده اند): 1) كشورهاي منطقه ای: اسرائیل ، تركيه ، عربستان ، پاكستان ، امارات ، کویت ، ترکمنستان ، قطر ، عمان و آذربایجان 2) كشورهاي فرا منطقه ای آمریکا و انگلیس (بررسی در قسمت دوم این مقاله) حال با توجه به ليست فوق ما بايد به يك حد نصاب دست يابيم كه هم با اقتصاد و تكنولوژي ايران سازگار باشد و هم اينكه از پس تهديدات برآيد. بنابراين براي دست يابي به اين حد نصاب به بررسي توان هوایی کشورهای فوق پرداخته ( و در ادامه توان هوایی کنونی ایران و نیز توان لازم برای مقابله با تهدیدات ذکر خواهد شد): (توضیح: در این مقاله منظور از اینکه ما به جنگنده ای مانند میگ-29 یا سوخو-30 و ... نیاز داریم مقصود خرید این محصولات نمیباشد بلکه منظور نویسنده آن است که نیروی هوایی به جنگنده ای با چنین خصوصیاتی نیاز دارد.) 1- تركيه: ارتش تركيه تقريبا مدرن ميباشد و از نظر كمي بزرگترين ارتش اروپايي محسوب مي شود. استعداد انساني اين ارتش 4 برابر انگليس بوده و ميتواند براي ايران تهديدي تقريبا خطرناك باشد. ايران از نظر تكنولوژي نظامي آشكارا بر تركيه برتري دارد و از بعد اقتصاد هم ايران برتر است و مهمتر اينكه ما نفت ، گاز و منابع غنی طبیعی در اختیار داريم. ارتش تركيه بعد از فروپاشي شوروي مورد بي مهري غرب قرار گرفت ولي در عوض روابط خود را با اسراييل بسيار گسترش داد! هم اكنون نيروهاي اسراييل از خاك تركيه به منظور جاسوسي عليه ايران استفاده مي كنند. و كشورهاي آمريكا و انگليس در خاک ترکیه داراي پايگاهاي بزرگ هوايي با 180 هواپيما و 6 هزار سرباز هستند كه در جنگ احتمالي ايران و آمريكا بسيار كاربرد خواهد داشت. نيروي هوايي ترکیه شامل 60 هزار سرباز و حدودا 600 جنگنده كه عبارتند از 240 فروند F-16C/D ، 175 فروند F-4E ، 44 فروند RF-4E ، حدود 140 فروند F-5A/B كه همگي مدرنيزه شده و در شرايط كاملا عملياتي قرار دارند. همچنین خبرهایی از تصمیم ترکیه مبنی بر خرید مجدد اف-16 و ارتقای فانتومها به گوش رسیده و این نکته را هم نباید از قلم انداخت که این کشور 4 میلیارد دلار در پروژه اف-35 سرمایه گذاری کرده و قرار است 300 فروند اف-35 نیز خریداری کند! از بعد هوایی ما عقبتر از تركيه هستيم و در صورت بروز جنگ اف-16 و فانتومهای تركيه براي ايران ميتوانند خطرناك باشند. باید توجه زیادی بر روی ترکیه کرد زیرا این کشور علاوه بر نیروی هوایی قدرتمند خود میزبان صدها جنگنده خارجی و نیز 90 بمب هسته ای 250 کیلوتنی آمریکایی است! ایران برای مقابله با این کشور میتواند از انواع MiG-29 و Su-30 و Su-24 به تعدا انبوه خریداری و استفاده کند. 2- عربستان: این کشور با بودجه نظامی چند برابر ایران (25 میلیارد دلار!) و نیز خریدهای تسلیحاتی بزرگ از غرب و به ویژه آمریکا هم اکنون تهدید خطرناکی برای ایران محسوب میشود. سعودیها قصد دارند با صرف دهها میلیارد دلار تا سال 2020 نیروی هوایی خود را به اولین نیروی منطقه تبدیل کنند (طبق سخنان وزیر دفاع این کشور) و این زنگ خطری برای نیروی هوایی نه چندان قدرتمند ایران هست. نیروی هوایی عربستان دارای 18 هزار پرسنل و حدود 400 فروند هواپیمای جنگی میباشد و زیر نظر آمریکاییها بنیانگذاری شده و اداره میشود. این نیرو مجهز به جنگنده های مدرن و قدرتمند میباشد ولی از یک چیز کاملا بی بهره است و آن چیزی نیست بجز شرف نظامی و وطن پرستی و شجاعت! از این بابت خلبانان غیور و با ایمان ما هزاران بار بر همتایان سعودی خود برتری دارند و خدای ناکرده در صورت بروز تکرار حماسه های جنگ تحمیلی دور از دسترس نمیباشد. نیروی هوایی عربستان متشکل از 109 فروند F-15C/D ،72 فروند F-15S میباشد که نوع صادراتی F-15E به عربستان میباشد ، 120 فروند تورنادو از انواع ADV و IDS به اضافه حدودا 100 فروند F-5B/E/F و RF-5E میباشد. این نیرو همچنین دارای 5 فروند آواکس E-3A میباشد. البته چندی قبل این کشور قراردادی 30 میلیارد دلاری برای خرید 70 فروند یورو فایتر و سایر تجهیزات نظامی امضا کرد. خبرهایی هم از قصد این کشور برای افزایش تعداد جنگنده های اف-15 وجود دارد. با توجه به نیروی هوایی عربستان در میابیم که جنگنده های اف-15 و تورنادو این کشور میتوانند برای ایران خطرناک ظاهر شوند و باید توجه خاصی به خرید جنگنده های برتری هوایی علیه عربستان گردد که بهترین گزینه میتواند Su-27 و Su-30 وMiG-31 باشند. 3- پاکستان: استعداد انسانی نیروی هوایی این کشور با توجه توان هوایی آن یعنی 360 فروند جنگنده خیلی زیاد و بالغ بر 45 هزار نفر هست! جنگنده های پاکستان عمدتا قدیمی و با کارایی پایین هستند ولی نباید از این نیرو غافل شد. زیرا تمرکز هوایی ایران در قسمت جنوب شرقی بسیار کم و در برابر پاکستان نیروی دفاعی موثری نمیتواند باشد! جنگنده های این کشور شامل 50 فروند Q-5 ، 40 فروند J-6 ، 80 فروند J-7 ، 37 فروند F-16A/B و 150 فروند از انواع Mirage-3/5 میباشد. در ضمن پاکستان قصد دارد تا 5 سال آینده 80 فروند F-16 و 50 الی 100 فروند FC-1 خریداری نماید که توان این نیرو را تقریبا دو برابر خواهد کرد. به هر حال نباید در مورد پاکستان اتمی کوتاهی کرد و حتما باید چند اسکادران جنگنده بمب افکن ضربتی خریداری و در شرق کشور مستقر کرد. برای این منظور جنگنده های Su-24 و Su-30 میتواند مناسب باشد. 4- امارات: این کشوری که روزگاری نه چندان دور خود جزو امپراطوری ایران بود اکنون چشم طمع به خاک کشورمان دارد! یکی از تهدیدهای کوچک ولی جدی علیه ایران همین کشور امارات هست. کشوری که یکی از شرکای اقتصادی ایران هم میباشد! شاید این کشور هرگز به تنهایی با ایران وارد مبارزه نشود ولی در صورت بروز درگیری با عربستان احتمالا این کشور نیز با همراهی کویت و قطر وارد جنگ با ایران شده و جاه طلبی های خیالی صدام را تکرار کنند! امارات کشوری است که سرانه نظامی آن به نسبت وسعت و اقتصاد و جمعیتش خیلی زیاد هست و اینها تنها یک دلیل دارد و آن ترس از ایران هست! ایرانی که تاکنون به هیچ کشوری تجاوز نکرده است و در جنوب کشور تنها چند اسکادران جنگنده دارد! البته ترس از تیرگی روابط با عربستان هم یکی از دلایل ولخرجیهای نظامی این کشور است! امارات با دارا بودن حدود 200 فروند جنگنده و نیز تلاش برای افزایش توان نظامی یکی از تهدیدهای کوچک منطقه ای برای ایران میباشد که باید به آن نیز توجه شود. جنگنده های امارات شامل 80 فروند F-16E/F که مدرنترین و گرانترین اف-16های صادراتی جهان بوده به اضافه 50 فروند از انواع مختلف Mirage-5 و نیز تقریبا 65 فروند Mirage-2000 هستند. برای مقابله با این خطر کوچک ایران میتواند از جنگنده های Mig-29 و Su-30 استفاده نماید هر چند که توان کنونی برای مقابله این نیمچه کشور کفایت میکند. 5- کویت: این کشور نیز بعد از انقلاب برای کشورمان مشکلات زیادی ایجاد کرده است و اکنون نیز درصدد دزدیدن نفت و گاز ایران هست! کشوری که آن هم جزوی از خاک امپراطوری ایران میباشد. هزینه های نظامی کویت همانند امارات به نسبت اقتصاد و جمعیت و وسعت خیلی زیاد هست و این نیز دو دلیل دارد اول ایران و دوم ترس از تکرار حادثه 1990 که منجر به اشغال شدن این کشور به مدت 5 ماه شد. هر چند در آن زمان نیز کویت با دارا بودن تسلیحات مدرن ظرف 48 ساعت اشغال شد و تمام سران ترسوی آن به خارج فرار کردند! نیروی هوایی کویت از 40 فروند F/A-18C/D به اضافه حدود 30 فروند Mirage F-1 و نیز تقریبا 30 فروند A-4 غیر عملیاتی برخوردار هست. ایران برای مقابله با کویت میتواند از جنگنده های MiG-29 یا Su-30 استفاده نماید. البته توان کنونی هم کافی میباشد. 6- ترکمنستان: این کشور در زمان حال نمیتواند تهدیدی جدی برای ایران باشد ولی نباید از توان هوایی آن صرف نظر کرد. نیروی هوایی ترکمنستان دارای حدودا 220 فروند جنگنده بجای مانده از اتحاد شوروی است که اکثرا مدرن نمیباشند و توان شرکت در جنگهای قرن 21 را ندارند. به هر حال این نیرو شامل 10 فروند MiG-21 ،60 فروند MiG-23 ،24 فروند MiG-25 ،24 فروند MiG-29 ،65 فروند Su-17 ،45 فروند Su-25 ،3 فروند Su-7 و 8 فروند Yak-28 میباشد. ایران برای مقابله با ترکمنستان میتواند از جنگنده های MiG-29 و Su-24 استفاده نماید. 7- قطر: این کشور نیز سیاستی مشابه دیگر برادران عربی خود دارد و نیازی نیست به دشمنی های آن اشاره شود. نیروی هوایی این کشور حرفی برای گفتن ندارد و تنها دارای 12 فروند Mirage-2000 و 15 فروند Mirage F-1 میباشد. ولی هزینه های نظامی این کشور هم زیاد بوده و احتمالا در آینده این نیرو به چند برابر افزایش خواهد یافت! ایران هم میتواند علیه قطر از جنگنده MiG-29 استفاده نماید. توجه شود که نباید از دزدیدن گاز ایران توسط این کشور چشم پوشی کرد چون با یک توان نظامی برتر نسبت به اعراب دیگر چنین جسارتهایی تکرار نخواهد شد. 8- عمان: این کشور هم مانند قطر ضعیف بوده و نیروی هوایی این کشور تنها دارای 26 فروند جنگنده Jaquar میباشد. با توجه به روابط دوستانه و سنتی ایران با این کشور خطری از جانب آن برای کشور ما وجود ندارد. 9- آذربایجان: این کشور سیاست دوگانه دارد و از طرفی با ایران دست دوستی داده و از طرفی با آمریکا! به هر حال خود آذربایجان نمیتواند برای ایران خطرناک باشد و نیروهای خارجی مستقر در آن باید به عنوان یک تهدید تلقی شوند. آمار دقیقی از تعداد جنگنده های عملیاتی این کشور در دسترس بنده نبوده ولی تقریبا 50 فروند جنگنده شامل 5 فروند MiG-21 ،28 فروند MiG-25 ،4 فروند Su-17 ،5 فروند Su-24 و 2 فروند Su-25 توان هوایی این کشور را تشکیل میدهند. برای مقابله هوایی با این کشور توان کنونی ما کافی است ولی در صورت باز شدن پای نیروهای آمریکایی در این کشور باید تعداد جنگنده های میگ-29 مستقر در شمال کشور افزایش یابد. 10- اسرائیل: جدی ترین تهدید علیه کشور عزیزمان نه تنها از سوی همسایگان بلکه 1100 کیلومتر دورتر از مرزهای ما قرار دارد و تنها خطری هست که همیشه باید آنرا جدی گرفت. این کشور بیشترین سرانه نظامی در منطقه و شاید هم جهان را دارد و سالانه بیش از 2 میلیارد دلار کمک مستقیم بلاعوض از آمریکا برای مقاصد نظامی دریافت میکند و با وجود وسعت و جمعیت کم در 5 جنگی که با اعراب داشته است در همه پیروز بوده و ارتش آن کارنامه بسیار موفقی دارد. برای مقابله با این کشور نمیتوان تنها با خریدهای تسلیحاتی امنیت خود را تضمین کرد بلکه باید با یک حرکت رو به پیشرفت صنعت و اقتصاد داخل را آنچنان تقویت کرد که بتوان از هر لحاظ با این دشمن جدید به مقابله پرداخت چون اصلیترین سلاح اسرائیل برای جنگ علیه ایران اقتصاد و صنعت موجود در دست کمپانیهای صهیونیست میباشد. نیروی هوایی اسرائیل 35 هزار پرسنل دارد به اضافه 677 فروند جنگنده که 450 فروند آنها در شرایط کامل عملیاتی قرار دارند. همچنین قرار است تا سال 2010 به 102 فروند F-16I مجهز شود که مخصوصا برای مقابله با ایران ساخته شده اند. نیروی هوایی اسرائیل در سال 2005 متشکل از 105 فروند F-4 ،265 فروند F-16 از انواع مختلف ،110 فروند A-4 ،110 فروند Kfir و 87 فروند F-15 از انواع مختلف میباشد. البته خرید جنگنده اف-35 در آینده ای نزدیک هم نباید فراموش شود چون تواناییهای این نیرو را به شدت افزایش خواهد داد! مشاهده میشود که اسرائیل دارای یکی از بهترین و قویترین نیروهای هوایی منطقه هست و ایران در برابر چنین حریف خطرناکی راه سختی پیش رو دارد! مخصوصا با وجود بیش از 200 کلاهک هسته ای و نبود انسانیت در وجود سران آن کشور که دست به هر جنایتی میزنند! مشکل اصلی زمانی درک میشود که اگر بدانیم جنگنده های اسرائیل براحتی میتوانند از آسمان عراق و اردن و ترکیه برای رسیدن به ایران استفاده کنند ولی ایران اجازه استفاده از آسمان این کشورها را ندارد! در مقابل اسرائیل ایران باید همزمان دو کار را انجام دهد اول تقویت نیروی هوایی و دوم تقویت سایتهای راداری و پدافندی بویژه با موشکهای مدرنی مانند S-300PMU2 یا سایر سلاحها. برای اینکه جنگنده های ایران به خاک اسرائیل برسند کار مشکل اینجاست که ابتدا باید با جنگنده های آمریکایی و انگلیسی موجود در عراق و ترکیه درگیر شده و در همان حال به سوی اسرائیل نیز حرکت کنند! میبینیم که هرگونه پاسخ هوایی ایران به اسرائیل میتواند منجر به درگیری با آمریکا و انگلیس نیز بشود! به هر حال ایران برای رسیدن به خاک اسرائیل میتواند از جنگنده های Su-24 و Su-30 استفاده نماید. توضیح اضافی اینکه با توجه به نتیجه جنگ لبنان در تابستان 2006 اسرائیل نه توان و نه جرات جنگ با ایران قدرتمند را ندارد. توان هوایی ایران نیروی هوایی ایران توانسته است بعد از جنگ وحشتناک 8 ساله و نیز تحریمهای آمریکا تاکنون سرپا بایستد و هرچند توان سال 1979 را ندارد ولی با توجه به شرایط جهانی و رفتار خصمانه آمریکا همین نیروی کنونی هم بسیار به دردبخور میباشد. پرسنل نیروی هوایی برابر 52 هزار نفر بوده و از این نظر این نیرو یک نیروی قدرتمند و استخواندار محسوب میشود که در جنگهای فرسایشی عملکرد خوبی خواهد داشت. توان دقیق عملیاتی ایران معلوم نیست ولی بنده در این مقاله دو دسته آمار را ارائه خواهم داد که اولی گزارش سالانه ارتش اسرائیل و دومی آمار تایید شده توسط اکثر سازمانهای اطلاعاتی جهان هست. آمار اول: تعداد هواپیماهای عملیاتی جنگی: حدودا 480 فروند 6 H-6D 4 Tu-22M 30 F-7M 24 Mirage F-1EQ 30 F-14A 70 F-4D/E 24 MiG-23BN 24 MiG-27 48 MiG-29A/UB 26 Su-27 60 F-5E/F 16 F-6 30 Su-22 30 Su-24MK 30 Su-25 4 Azarakhsh 24 MiG-31 7 RF-4E به این آمار زیاد توجه نکنید چون هر چه باشد توسط دشمن ارائه شده است و حتما منظوری از قویتر جلوه دادن ایران دارند؟ آمار دوم: تعداد هواپیماهای جنگی عملیاتی: حدودا 350 فروند 60 الی 80 فروند فانتوم از مدلهای D/E/RF-4E که احتمالا همگی مدرنیزه شده و از آیونیک و تجهیزات و تسلیحات جدید استفاده میکنند. 60 الی 80 فروند اف-5 از مدلهای E/F که احتمالا با آیونیک روسی به روز شده اند. 30 الی 50 فروند اف-14 که تغییرات نامعلومی در آیونیک و سیستم تسلیحاتی آنها انجام شده است. بیش از 30 فروند سوخو-24 که به مدل MK ارتقا یافته و توانایی عملیات در شب و سوختگیری هوایی نیز دارند. خبرهایی از قصد نیروی هوایی برای جایگزینی این هواپیما با فانتومها وجود دارد. 10 الی 30 فروند سوخو-25 مدل K که در اختیار سپاه پاسداران میباشد. 20 فروند میراژ اف-1 که با تهیه قطعات از منابع نامعلوم کاملا عملیاتی شده اند. 30 الی 50 فروند جنگنده اف-7 چینی در اختیار سپاه. 40 الی 50 فروند میگ-29 مدل A/UB که در حال ارتقا به استاندارد SMT میباشند. قابل ذکر است که ایران بعد از خرید این جنگنده ها تغییرات نامعلومی در آیونیک آنها ایجاد کرده است. به جز موارد فوق سپاه 26 فروند سوخو-27 در سال 2000 سفارش داده بود که از سرنوشت این قرارداد خبری در دست نیست. ارتش نیز در نظر داشت بیش از 50 فروند سوخو-27 به همراه 24 فروند میگ-31 و تعدادی میگ-29 را وارد خدمت کند که گویا بخاطر عدم تامین اعتبار و مخالفت روسیه این طرح ناموفق بوده است! علاوه بر موارد فوق نیروی هوایی کارهای ذیل را نیز در دست اجرا دارد: - تعداد 30 فروند جنگنده آذرخش در سال 1998 سفارش داده شده بود که باید در زمان 18 تحویل میشدند. گویا بدلیل نبود اعتبار مالی این طرح با مشکل روبرو گشت اما احتمالا با گذشت 8 سال تمام شده است و آذرخش وارد خدمت شده است هر چند بصورت محدود. - قرار است که حدودا 20 فروند در سال از جنگنده صاعقه تولید شود. این جنگنده که ادامه طرح ساخت جنگنده ای بومی از روی طرح اف-5 و سپس آذرخش است با تجهیزات و تسلیحات مدرن مسلح شده است و احتمالا مدل اصلی آن از راداری ساخت شرکت صاایران استفاده خواهد کرد. - طبق اعلام مسئولان نیز جنگنده آموزشی رزمی شفق-1 باید از سال 2008 وارد خدمت گردد. شفق-1 جت رزمی و تمرینی جدید و پیشرفته نیروی هوایی خواهد بود که در راستای پروژه ساخت جنگنده ای مناسب برای نیروی هوایی طراحی شده است. مدلهای بعدی شفق همگی رزمی بوده و خبرهایی از تولید رادار AWG-9 بصورت مهندسی معکوس جهت نصب در مدل 3 این جنگنده وجود دارد. - قصد نیروی هوایی برای خرید 50 فروند جنگنده سوخو-30 مدل MKP که برای ایران طراحی شده اند. روسیه برای هر فروند مبلغ 65 میلیون دلار پیشنهاد داده است! - مدرن سازی آیونیک و تجهیزات جنگنده های اف-14 و احتمال استفاده از موتورهای AL-31 ، رادار زاسلون و موشکهای R-37 و ... . بقیه موارد در قسمت دوم این مقاله بررسی خواهد شد. ایران به چه تعداد هواپیمای جنگی برای مقابله با هر یک از تهدیدات فوق نیازمند هست؟ در ادامه تعداد جنگنده های مورد نیاز ایران برای مقابله با هر یک از تهدیدات فوق ذکر میگردد (البته به دو صورت که (الف) برای ایجاد توان پدافندی موثر و (ب) ایجاد توان آفندی مناسب برای ایجاد برتری هوایی): 1- ترکیه: الف) ایران با حفظ توان کنونی به 200 فروند جنگنده مدرن نیاز دارد تا بتواند یک پدافند عامل مناسب در برابر ترکیه ایجاد نماید. این 200 فروند میتواند به ترتیب شامل 110 فروند میگ-29 ،15 فروند سوخو-24 ،15 فروند سوخو-25 و 60 فروند سوخو-30 باشد. ب) برای ایجاد برتری هوایی نیز ایران به 350 فروند جنگنده مدرن شامل 200 فروند میگ-29 ،100 فروند سوخو-30 ،25 فروند سوخو-24 و 25 فروند سوخو-25 نیازمند هست. 2- عربستان: الف) خرید 150 فروند جنگنده مدرن شامل 100 فروند میگ-29 و 50 فروند سوخو-30 ب) خرید 300 فروند جنگنده شامل 60 سوخو-27 و 180 فروند سوخو-30 و 60 فروند میگ-31 3- پاکستان: الف) خرید 50 فروند جنگنده میگ-29 ب) خرید 200 فروند جنگنده جدید شامل 150 میگ-29 و 50 فروند سوخو-24 4- امارات: الف) خرید 50 فروند میگ-29 ب) خرید 150 فروند جنگنده شامل 100 فروند میگ-29 و 50 فروند سوخو-30 5- کویت: الف) توان کنونی کافی است. ب) خرید 50 فروند میگ-29 6- ترکمنستان: الف) خرید 50 فروند سوخو-30 ب) خرید 100 فروند میگ-29 و 50 فروند سوخو-24 7- قطر: الف) توان کنونی کافی است. ب) خرید 50 فروند میگ-29 8- عمان: الف) توان کنونی کافی است. ب) خرید 50 فروند میگ-29 9- آذربایجان: الف) توان کنونی کافی است. ب) خرید 50 فروند میگ-29 10- اسرائیل: الف) خرید 250 فروند جنگنده جدید شامل 150 فروند سوخو-30 و 100 فروند سوخو-24 ب) خرید 400 فروند جنگنده جدید شامل 250 فروند سوخو-30 و 150 فروند سوخو-24 خوب تا این لحظه توان لازم برای مقابله با هر یک تهدیدات فوق الذکر تعیین شد ولی نکته مهم این است که باید به یک جمع بندی برسیم و یک نیروی هوایی داشته باشیم تا بتواند همزمان با چند تا از تهدیدهای فوق درگیر شده و پیروز از میدان بیرون آید. برای این منظور باید 830 فروند هواپیمای جنگی عملیاتی بصورت زیر داشت و بقیه هواپیماهای کنونی را به عنوان رزرو به انبارهای نیروی هوایی فرستاد. همچنین بایستی پایگاههای تاکتیکال کنونی نیروی هوایی بهسازی شده و 6 پایگاه تاکتیکال جدید ساخته شود. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_image002~2.jpg[/img][/align] Fighter / Interceptor 60 MiG-31BM 60 F-14A Upgraded 200 MiG-29SMT Fighter / Bomber 80 F-4E Upgraded 80 F-5E Upgraded (منظور همان صاعقه میباشد) 100 Su-24MK 40 Su-25T 160 Su-30MKP Bomber 30 Tu-22M3 AEW 5 A-50 10 Iran-140 پایگاه 1 : یک اسکادران F-14 و دو اسکادران Su-24 و یک اسکادران MiG-29 و یک فروند A-50 پایگاه 2 : دو اسکادران Mig-29 و دو اسکادران F-5 و یک فروند Iran-140 پایگاه 3 : یک اسکادران F-14 و یک اسکادران Su-25 پایگاه 4 : یک اسکادران F-4 و یک اسکادران F-5 پایگاه 5 : یک اسکادران MiG-29 و یک اسکادران F-5 پایگاه 6 : یک اسکادران Su-30 پایگاه 7 : یک اسکادران MiG-31 و یک اسکادران Su-30 و یک اسکادران MiG-29 و یک فروند A-50 و یک فروند Iran-140 پایگاه 8 : یک اسکادران F-14 و یک اسکادران Su-24 و یک اسکادران Tu-22M و یک فروند A-50 و یک فروند Iran-140 پایگاه 9 : یک اسکادران Su-30 و یک فروند Iran-140 پایگاه 10 : یک اسکادران Su-30 پایگاه 11 : یک اسکادران Su-30 پایگاه 12 : یک اسکادران MiG-29 و یک اسکادران Su-25 پایگاه 13 : یک اسکادران Mig-29 پایگاه 14 : یک اسکادران MiG-29 و یک اسکادران F-4 و یک فروند Iran-140 پایگاه 15 : یک اسکادران MiG-29 پایگاه 16 : یک اسکادران MiG-31 و یک اسکادران Su-30 و یک فروند A-50 پایگاه 17 : یک اسکادران Tu-22M و یک اسکادران MiG-31 و یک اسکادران MiG-29 و دو فروند Iran-140 پایگاه 18 : یک اسکادران F-4 پایگاه 19 : یک اسکادران Su-24 و یک اسکادران Tu-22M و دو فروند Iran-140 پایگاه 20 : یک اسکادران Su-30 پایگاه 21 : یک اسکادران Su-24 و یک اسکادران F-4 و یک فروند A-50 پایگاه 22 : یک اسکادران Su-30 و یک فروند Iran-140 ان شاء الله در قسمت دوم این مقاله به بررسی دقیقتر و گسترده تر موضوعات مطرح شده خواهیم پرداخت و به پیشرفتهای نیروی هوایی در راستای خودکفایی اشاره خواهد شد. در پایان ذکر این نکته ضروری است که مقاله فوق فقط یک طرح پیشنهادی برای تقویت و مدرن سازی نیروی هوایی است و برای این منظور به چند سوال جواب داده میشود. هزینه طرح پیشنهادی فوق چقدر هست؟ ارزش کل طرح فوق بالغ بر 15 میلیارد دلار میباشد که با توجه به اقصاد و درآمدهای نفتی و گازی ایران و نیز این نکته که میتوان حدود یک سوم آنرا نقدا و بقیه را بصورت اقساط پرداخت خواهد شد چنین کاری و خرید جنگنده های مدرن برای نجات نیروی هوایی و تامین امنیت هوایی کشور کاملا ضروری است. البته اگر شرایط جهانی و نامردی روسها را حساب کنیم هزینه این طرح به دو برابر افزایش خواهد یافت! زمان لازم برای اجرای طرح فوق چقدر هست؟ با توجه به میزان بودجه زمان طرح فوق بین 3 تا 10 سال متغیر هست. ولی با یک بودجه نظامی سالانه 10 میلیارد دلار میتوان طرح فوق را در عرض 5 سال کاملا اجرا کرد. آیا این طرح میتواند موجب انتقال فناوری به ایران شود؟ بلی. اگر ایران بتواند و باید هم این کار را انجام دهد یعنی با طرف فروش توافق کند که تعدادی از جنگنده های مورد نیاز در داخل کشور مونتاژ شوند فرصتی برا ی متخصصان داخلی فراهم میاید تا ایران هم صاحب تکنولوژی هوافضایی پیشرفته گردد. نویسنده: سعید تهیه کننده: وب سایت میلیتاری http://www.Military.ir هرگونه سوء استفاده از مقاله به هیچ عنوان مجاز نیست.

واریو جان یکمی بیشتر بنویس دیگه تاپیک شدن باید بیشتر توضیح بدی! البته دستت درد نکنه و کار خیلی خوبی رو شروع کردی.

من که تعریف تی72 رو از چند نفر از رزمنده ها خیلی شنیدم! میگفتن هر چی از جلو شلیک کنی تاثیر نداره! اون تانکی که گفتید وجود نداره و فکر کنم تی54/55 یا مدل چینیش تایپ59 باشد. عملکردش چطوری بود؟ اون ابتکاری که گفتی فوق العاده جالب هست. واقعا این عراقیها عقلشون کار میکرد یا ابتکارات مستشاران روس و فرانسوی بود؟! سرانجام پاتک عراق تو محور شما چی شد؟

در جنگ آمریکا و روسیه ظرف نیم ساعت موشکهای طرفین به هدف میرسد! در این مدت اندک تنها هواپیماهایی میتوانند پرواز کنند که در شرایط کامل عملیاتی باشند. هر چند نیم ساعت برای بارگذاری و سوختگیری و پرواز یک بمب افکن خیلی سخته و شاید نتونن خیلیهاشون رو حتی روی باند برای تاکسی بیارن! آمریکا در حال حاضر 20 بی2 ، 67 بی1 و 84 بی52 عملیاتی دارد. روسیه هم 20 توپولف160 ، 70 توپولف95 و 160 توپولف22ام عملیاتی دارد. تعدادی از بمب افکنهای آمریکایی در پایگاههایی خارج از خاک این کشور مستقر هستند و از اینها برای حملات ضربتی به هدفهای نزدیک استفاده میشود. روسیه نیز توپولف22ام ها را برای حمله به هدفهای نزدیک از ژاپن گرفته تا انگلیس بکار خواهد برد. با در نظر گرفتن 120 الی 140 فروند بمب افکنهایی که از آمریکا برای زدن خاک اصلی روسیه پرواز میکنند در برابر این تعداد روسیه حداکثر 100 فروند بمب افکن برای حمله به خاک آمریکا دارد. از این نظر آمریکا برتری تا 50% دارد. اما در حمله به پایگاههای مستقر در کشورهای متحد روسیه برتری قابل ملاحضه ای دارد و 160 فروند بمب افکن برای زدن هدفهایی در اروپا ، خاورمیانه و شرق آسیا پرواز میکنند که از آن 30 الی 50 فروند به میزان 3 تا 5 برابر کمیت بیشتری دارند. موشکهای بالستیک هر دو کشور رو در بحثی دیگر بررسی میکنیم و این تاپیک مربوط به بمب افکن ها است.

نکات مهمی هستند و با پیشرفت تجهیزات کشف هدف بعضی از روشهای استتار کاربرد ندارد و نیاز به روشهای جدید هست. فعلا موارد زیر رو مینویسم مورد دیگه یادم اومد کاملتر میکنم. در برابر تانک (منبع مطالعات شخصی هست و شاید اشتباه هم باشد! اگر اشتباه بود بگید اصلاح شود.) - تانکهای جدید به حسگرهای گرمایی مجهز شده اند. در برابر این تانکها نمیتوان از استتار شب بهره جست. پناه گرفتن پشت دیوارهای نازک ، درختان کوچک ، چاله های کم عمق باعث شناسایی سرباز از فاصله نزدیک میشود اما از فاصله متوسط شناسایی نمیشود. - در تانکهای جدید زرههایی در کناره و روی شنی نصب شده که باید در هنگام هدفگیری شنی دقت بیشتری به کار برد. اما همچنان از قسمت وسط به پائین بی حفاظ بوده و با مین ضد تانک میتوان آنرا منهدم کرد. - برای نزدیک شدن به تانکی که حسگر گرمایی دارد باید مراقب بود و از عوامل طبیعی حداکثر استفاده را برد. موانعی از قبیل ناهمواریهای شدید که مانع از آشکارسازی حرارتی میشود. سنگهای بزرگ ، درختان قطور که اطرافشان با درختهای دیگر و گیاهان پوشیده شده ، چاله های با عمق بیشتر از نیم متر و عرض کم ... - سعی شود در جهات خاص به تانک نزدیک نشوید. مثلا اگر تانک به سمت جلو حرکت میکند به احتمال زیاد مسئول کنترل حرارتی طرفین یا پشت تانک را زیر نظر دارد. پش در روز میتوان از این نقطه ضعف استفاده کرده و با قبول ریسک از جلو به تانک نزدیک شد. - با لو دادن یکی از مواضع خودی و پناه گرفتن سربازان فرصتی برای نیروهای مواضع دیگر ایجاد میشود تا به تانک نزدیک شده و آنرا منهدم کنند. - استفاده از عوامل فریب دهنده مانند نارنجکهای دودزا یا آتشزا باعث ایجاد اخلال در حسگرهای تانک میشود. - نقش دیده بان و کمین در مقابله با تانک حیاتی است. در صورت اطلاع از حرکت ستون زرهی دشمن نیروهای خودی قادر به کمین بوده و در فاصله مناسب قبل از عکس العمل تانک میتوانند اقدام به شلیک کنند.

دستت درد نکند فلنکر جان که زحمت کشیدی و ما رو با این عکسهای خوب آشنا کردی. عکس آخر که سربازی نشسته پشت تانک نامگذاری میکنیم (خیلی سخت بود! ) از همه جالبتر است.

udt88, نگاهی به کاهش قیمت بی2 بعد از دو اتفاق در چند سال اخیر بیندازید. اول ارایه نسل جدید رادارهای روسی و دوم شناسایی شدن آن توسط رادار الکترواپتیکال رپیر. قیمت در سال 1994 2247 میلیون دلار ، در سال 1995 2265 میلیون دلار ، در سال 1996 2131 میلیون دلار و در سال جاری 1157 میلیون دلار! این قیمتها نمادین هست و با توجه به ارزش استراتژیک بمب افکن تعیین میشوند اما کاهش همین قیمت نشان از کاهش کارایی عملیاتی محصول دارد. قیمت کنونی بی2 از 4 برابر هزینه ساخت به 2 برابر تنزل یافته! زمانی که این هواپیما را در دهه 1980 میلادی طراحی کردند هدف رسیدن به پایگاههای استراتژیک روسی در یک جنگ پیش دستانه یا پیش گیرانه بود اما با گذشت دو دهه و پیشرفت رادارهای روسی و عملیاتی شدن رادارهای جدید و افزایش ضریب خطر این بمب افکن در شناسایی شدن قیمت آن کاهش یافته است. نمیتوان انتظار داشت که بی2 در جنگ با روسیه به مناطق استراتژیک این کشور برسد مگر اینکه هنوز از پدافندهای جدید در آن منطقه استفاده نشده باشد. تا سال 2020 تمام 140 منطقه استراتژیک روسیه با اس400 پوشش داده خواهند شد. جنگنده سوخو34 که بهتره بگیم سوخو32 (مدل صادراتی) برای ایران گزینه مناسبی است و بهترین گزینه برای جایگزینی فانتوم و سوخو24 میباشد. تنها مشکل قیمت زیاد این هواپیما است که هزینه تمام شده هر فروند بالغ بر 65 الی 100 میلیون دلار میشود! قیمت سوخو34 در سال 1997 برابر با 37 و سوخو24 24 میلیون دلار بود و الان سوخو34 افزایش قیمت ولی سوخو24 کاهش قیمت یافته است! میتوان سوخو24های نیروی هوایی روسیه با قیمت هر فروند 10 میلیون دلار خریداری و با صرف 10 میلیون دلار دیگر تغییرات کلی در موتور و آیونیک آن اعمال کرد تا برد عملیاتی و توان رزمی تقویت گردد. اصلیترین برتری سوخو34 بر سوخو24 شعاع عملیاتی دو برابر بواسطه موتورهای قویتر و کم مصرفتر است که با تعویض موتور این مشکل رفع میشود. برتریهای سوخو34 بر مدل قبلی بدون احتساب جزئیات در جنگ الکترونیک ، آیونیک و رادار ، تسلیحات جدید و دقیق ، برد و سرعت پروازی بیشتر و قدرت مانور بیشتری دارد. برای قدرت مانور که نمیشه کاری انجام داد و یک بمب افکن تاکتیکی که در ارتفاع پائین پرواز میکند به مانورپذیری زیادی احتیاج ندارد. از نظر سرعت هم در ارتفاع پست تفاوت کمی دارند. با نصب رادار و موتور جدید در سوخو24 شعاع عملیاتی آن برای رفت و برگشت تا اسرائیل افزایش یافته و قادر به حمل تسلیحات جدید هدایت شونده خواهد بود. برای جنگ الکترونیک نیز میتوان از تجهیزات بکار رفته در سوخو34 استفاده نمود. به هر حال نمیشه از قدرت بیشتر جنگنده های جدیدی مثل سوخو34 چشم پوشی کرد اما از نظر صرفه اقتصادی راه حلی که گفتم معقولتر است.

شاید اشکال از اینترنت من باشه؟ نمیدونم چرا ریست میشه!

در آینده یکی از سطوح جدید علم مربوط به نانو و پیکو فناوری میشه. در بعد رایانه ، رایانه های کوانتومی ابررایانه های امروزی رو به ماشین حسابهای آینده تبدیل میکنند! در بعد متالوژی با کمک نانو فناوری موادی ساخته میشن که مقاومت و تحمل کافی برای دماهای بالا و فشار چند ده جی داشته باشن. علم ژنتیک که میتونه به پیدایش انسانهای تنومند و باهوشتر منجر شود.

این تسلیحات رو فعلا نمیشه ساخت! هزینه بر هست و نیاز به زمان دارد.

آره ولی آرمانی جان فعلا به سلاح بازی نرسیدن.

این دو تا آخری خیلی خطرناک هستن. هر سال کلی فیلم آمریکایی تو ایران با قیمت 500 تومن! کنار خیابونها فروخته میشه و مغازه ها هم میفروشن 1000 تومن! سلاح سایت و وبلاگ یکی از سلاحهای جدید جنگ روانی است که با سرمایه گذاری گسترده روزانه تعداد زیادی سایت فارسی و عربی و انگلیسی ایجاد میشود. راه حل چیست؟ برای مقابله با سینما و فیلم باید اجبارا ما هم فیلم بسازیم. فیلمی که برای نشان دادن ارزشهای ملی و تاریخی و مذهبی باشد. وگرنه فیلم زیاد تو کشور ساخته میشه که ارزش ندارن! روش مقابله با حملات اینترنتی هم گسترش سایتهای مفید داخلی میباشد.

من تو همون لینک اولی موندم! ریست میشه و دانلود میپره!