Raptor يا F-22 نيروی هوايی آمريكا همواره در پی ساخت بهترين جنگنده های هوايی برای دفاع از مرزهای خود بوده و در ميان تمامی مشخصات اين هواپيما نگرش خاصی بر «برتری هوايی» داشته است. تاكنون اين وظيفه بر عهده جنگنده اف -۱۵ بود. نيروی هوايی آمريكا برای خلق F-22 با تشكيل يك كنسرسيوم از سه شركت متخصص و قدرتمند صنعت هواپيماسازی توانست هواپيمای شگفت آور Raptor يا F-22 را خلق كند. اين كنسرسيوم متشكل از شركت های بوئينگ (Boeing)، لاكهيد مارتين (Lockheed Martin) و شركت پرت و ويتنی (Pratt and Whitney) بود كه در اصل به دنبال يك جايگزين اصلح برای هواپيمای جنگنده F-15 بودند كه در برتری هوايی از اين عقاب آهنی قوی تر باشد و نتيجه تمام تحقيق ها و جست وجوها با ساخت هواپيمايی جنگنده برای قرن ۲۱ به نام F-22 بود. در اين راستا در آگوست سال ۱۹۹۱ ميلادی دو ملاقات بين اين ۳ شركت و شركت جنرال دايناميك برقرار شد و موضوعی به نام طرح گسترش مهندسی و ساخت (EMD)۱ هواپيمای جنگنده F-22 مطرح شد. در همان ملاقات ها بودجه ای هم تخمين زده شد كه ۹۱/۱۰ ميليارد دلار بود و قرار شد ۵۵/۹ ميليارد دلار برای ساخت بدنه و ۳۶/۱ ميليارد برای موتور كنار گذاشته شود. در سال ۱۹۹۱ نيروی هوايی آمريكا (USAF) درخواست ۶۴۸ فروند F-22 را به ارزش ۶/۸۶ ميليارد دلار به اين كنسرسيوم ارائه داد كه بعد از ۲ سال يعنی در سال ۱۹۹۳ اين درخواست به ۴۴۲ فروند به ارزش ۶/۶۱ ميليون كاهش يافت. با تمامی اين اوصاف يك مجمع تخمين هزينه (JET)۲ در ۱۹۹۶ پيرامون اين موضوع آغاز به كار كرد تا با بازنگری بر برنامه F-22 بتواند بهترين برنامه ريزی را با كمترين هزينه ارائه دهد. بعد از كمی تحقيق و بررسی، اين مجمع اعلام كرد برای كم كردن هرگونه خطر احتمالی اين برنامه احتياج به بودجه و وقت بيشتری دارد كه در آخر ۲/۲ ميليارد به علاوه ۱۲ ماه به بودجه و وقت پروژه اضافه شد. پروژه گسترش ساخت و مهندسی F-22 در نهايت موفق شد در ۶ سپتامبر ۱۹۹۶ موفق ترين آزمايشات را بر روی اين جنگنده قدرتمند انجام دهد و بعد از رضايت متخصصان قرار شد در هر سال ۳۶ فروند از اين مدل هواپيما ساخته شود و اين توليد تا ساخت كامل ۳۳۹ فروند ادامه يابد كه در سال ۲۰۱۳ ميلادی به پايان برسد. اما بعد از تمامی اين مشكلات هم اكنون هواپيمای جنگنده نيرومندی به نام F-22 با خصوصيات قدرت مانور بسيار بالا، رادار گريزی (stealth)، ايونيك نظام يافته پيشرفته، حالت آيروديناميكی خاص برای رسيدن به سرعت های مافوق صوت (Supersonic) و دو موتور پيشرفته ساخته شده است. اف-22 قدرت مانور بسيار بالايش را مديون تلفيق دو امر مهم است؛ يكی طراحی آيروديناميكی و حالت بدنه و ديگری موتورهای پرقدرت. همان گونه كه در اعضای كنسرسيوم ديده می شود آن قدر امر ساخت موتور مهم است كه يكی از اعضا به نام پرت و ويتنی تنها مسئوليت طراحی موتور را برعهده می گيرد. موتور F-22 طراحی منحصربه فردی دارد كه با وجود طی پرواز طولانی مدت با سرعت مافوق صوت، سوخت كمی مصرف می كند و در سرعت های كم نيز همين گونه عمل می كند و باتوليد نيروی پيشران بسيار بالا در مدت كمی به سرعت های مافوق صوت دست پيدا می كند. موتورهای شركت پرت وويتنی با مدل F-119-PW-100 در واقع يكی از شاهكارهای صنعت موتورسازی به حساب می آيد كه قدرت پيشرانی حدود ۲ برابر موتورهای جنگنده های ديگر مهيا می كند. يكی از نكات جالب طراحی موتور F-119 اين است كه حتی بدون پسسوز (afterburner) قدرت بيشتری نسبت به موتورهای مجهز به پسسوز دارد. البته خود اين موتور نيز مجهز به پسسوز است. هركدام از دو موتور F-22 قادرند ۳۵ هزار پوند نيرو توليد كنند كه در مقابل تاكنون تمام جنگنده ها در نيروی هوايی آمريكا مجهز به موتور جت با مأموريت برتری هوايی توانسته اند ۲۳ هزار تا ۲۹ هزار پوند نيرو فراهم كنند. در اصل F-22 سرعتش را مديون اين موتورها است. طراحی خاص باعث شده كه موتورها با وجود اين قدرت زياد حرارت زيادی از خود نداشته باشند تا در برابر رادارهای حساس به حرارت از خود عكس العمل نشان ندهند و از ديد آنها مصون بمانند. نكته جالب ديگر هزينه ساخت اين موتور است كه نصف هزينه موتورهای ديگر است و از نظر حجم و اندازه حدود ۴۰ درصد كوچك تر از آنها است. در اصل می توان گفت اين موتورها ساخته ۴۰ سال تجربه شركت پرت و ويتنی است. همان گونه كه ديده می شود در بسياری از قسمت ها مانند موتور و طراحی بدنه بسيار شبيه به YF-22 (پنجره سياه) است و دليلش هم واضح است زيرا طراحی هر دوی آن ها بعد از پروژه جنگنده پيشرفته تاكتيكی (ATF)۳ بود كه در ضميمه جوان شماره ۱۵ به آن اشاره شد. مواد بدنه متشكل از ۳۹ درصد تيتانيوم، ۲۴ درصد مواد مركب كربن (Composito)، ۱۶ درصد آلومينيوم و يك درصد ترموپلاستيك و ديگر فلزات است. درصد بالای تيتانيوم برای استحكام بالا در مقابل فشارهای ناگهانی است.اما يكی از خصوصيات مهمش رادارگريزی (Stealth) است. در زمينه رادارگريزی دو شيوه مهم وجود دارد يكی چگونگی و حالت و شكل بدنه است كه با كم كردن سطح مقطع راداری - (Radar Cross Section) باعث كم كردن ديد رادارهای دشمن می شود و ديگری تكنولوژی استفاده مواد جاذب امواج رادار Radar-absorbing) (Material است كه امواج راداری را جذب كرده و هيچ كس عكس العملی از خود در مقابل آنها نشان نمی دهد .«اولين كشوری كه از فناوری استفاده مواد جاذب RAM استفاده كرد آلمانی ها در جنگ جهانی دوم بودند.» حال تجسم كنيد كه اين فناوری كه از دهه ۱۹۴۰ آغاز شده چه نتايجی در رادارگريزی F-22 خواهد داشت. در ميان تمامی هواپيماهای حال حاضر نيروی هوايی آمريكا دو هواپيمای F-117 و بمب افكن B-2 به عنوان پيشرو تكنولوژی رادارگريزی به حساب می آيند كه حتی در بعضی از قسمت ها گفته می شود اين هواپيماها نيروی امواج راداری را تا ۹۰ درصد كاهش می دهند و ديگر هيچ جوابی به آنتن رادارها بر روی زمين نمی رسد . در F-22 آميخته ای كامل و بدون نقص از اين دو فناوری ديده می شود و حتی نقص هايی كه در F-117 و B-2 بوده نيز رفع شده است و به طور ميانگين ۹۰ تا ۹۵ درصد امواج را جذب می كند. اف-۲۲ حتی در بخش های ورودی و خروجی موتور نيز نهايت احتياط را انجام داد و از نوعی مواد با زمينه سراميكی خاص استفاده كرده كه نسبتاً حرارتی از خود نشان نمی دهند و در مقابل رادارهای مادون قرمز نامرئی هستند. البته در نهايت بايد اشاره كنيم كه حالت رادارگريزی در هواپيماها، آن ها را از ديد رادارها به صورت كامل نامرئی نمی سازد بلكه يافتن آنها در هوا بسيار سخت تر می شود. برای نبردهای هوايی F-22 می تواند ۶ موشك هوا به هوای ميان برد AIM-120C و ۲ موشك هوا به هوای كوتاهبرد و AIM (Sidewinder) را با خود حمل كند كه هر دو از موشك های پيشرفته هوشمند هستند. موشك های هوا به هوای AIM-120C كمی كوچك تر از مدل های قبلی است زيرا اكثر موشك های F-22 در داخل بدنه جا داده می شوند و برای جاگيری بهتر در محفظه تسليحاتی طراحی شده اند و حتی موشك های AIM-9 كه جزو موشك های كوتاهبرد هدايت شونده حساس حرارتی هستند طی طراحی جديد به نام AIM-9X كه آمريكايی ها مشغول ساخت آن ها با دم ها و اندازه كوچك تر هستند تنها برای استفاده در F-22 است. در سال ۱۹۹۴ نيروی هوايی آمريكا از شركت لاكهيد مارتين درخواست كرد تا قابليت نبردهای هوا به زمين نيز برای F-22 به وجود آورند كه در اين راستا توانستند موشك های ۱۰۰۰ پوندی GBU-30 و GBU-32 را به آن ها اضافه كنند و همچنين ۲ موشك هوا به زمين (JDAM) كه مجهز به سيستم GPS است نيز به آنها اضافه شدند. اكثر موشك هايی كه به F-22 ملحق می شوند به صورت داخلی است كه اين امر چندين نتيجه مطلوب دارد، مانند بالا رفتن قدرت مانور، كمتر شدن قابليت ديد راداری دشمن و بيشتر شدن برد. اضافه بر تمام اينها F-22 در زير بال هايش ۴ آويزگاه (hard point) نيز دارد كه هر كدام توانايی تحمل بادی به اندازه ۵ هزار پوند را دارد. در بعضی ماموريت ها كه F-22 احتياج به برد بالايی دارد ۴ مخزن بنزين كه هر كدام ۶۰۰ گالن حجم دارد را با خود حمل می كند و در حالت گشت هوايی (Air Patrol) به ۲ مخزن بنزين و ۴ موشك تجهيز می شود. از يك مسلسل M61A2 ساخت شركت مارتين بهره می برد كه در واقع مدل پيشرفته مسلسل بسيار قوی به نام M-61 است كه قابليت شليك ۱۰۰ گلوله در ثانيه را دارد. يك رادار بسيار قوی به نام AN/APG-77 به F-22 هديه داده شده است كه كار خلبان را بسيار راحت می كند و ديد او را تا حد توان گسترش می دهد. كابين خلبان مجهز به مدرن ترين سيستم های ديجيتالی است و از صندلی پرتاب ACES)II)۵ بهره می برد كه ساخت شركت مك دانل داگلاس است و در اكثر هواپيماهای جنگنده و بمب افکن آمريکا مانند اف ۱۵ ، ب۱ ، آ۱۰ ، اف۱۱۷ و اف ۱۶ و(ب۲ استفاده شده است. اين صندلی پرتاب خود به صورت هوشمند عمل می كند و در صورت فشار بالا بر خلبان اگر بيهوشی در پی باشد نسبت به ارتفاع و وضعيت های خاص ديگر خودش چترش باز می شود و خلبان را صحيح و سالم به زمين هدايت می كند. حال با شنيدن تمامی خصوصيات آيا رقيبی در هوا می توانيد معرفی كنيد كه حريف اين جنگنده شود؟! مشخصات: نوع .....................................................................................................جنگنده چند منظوره مبنای قدرت .....................................................................................دو موتور توربو فن مدل F-119-PW-100 پيشينه وزن بر خواستی .................................................. ۶۰۰۰۰ پوند طول ................................................................................................ ۱۸/۹۲ متر ارتفاع .................................................................................................. ۵ متر فاصله دو سر بال ............................................................................. ۱۲/۵۶ متر بيشينه سرعت .................................................................................. ۲۳۳۵ کيلومتر سقف پرواز ...................................................................................... ۵۰۰۰۰ فوت تعداد خدمه ..................................................................................... يک نفر منبع:air-university.blogspot.com

برادران عزیز اشتباه نکنید این ماهواره بر بود که به موفقیت پرواز شد نه خود ماهواره خود ماهواره به زودی به لطف خدا پرتاب خواهد شد[نیشخند]

من موندم اگر این امریکا نبود اسراییل می خواست چکار کند

منم با شما موافقم ماهواره بر بود که پرتاب شد نه خود ماهواره البته بازم باید افتخار کرد

به زودی مطلبی در باره ی این جنگنده ( raptor f22 )خواهم نوشت البته با منبع !!

تاریخچه در سال 1981 نیروی هوایی آمریکا تحت پروژه ای به نام ATF اعلام کرد نیاز به هواپیمایی با مشخصات قابلیت پنهانکاری قدرت مانور بالا پرواز سوپر کروز و قابلیت نشست و برخاست از باند های کوتاه برای جایگزینی با F-15 نیاز دارد و همین دلیل باعث شد تا در سال 1983 نیروی هوایی آمریکا به شرکت های بزرگ هواپیما سازی آن دوران (لاکهید مارتین مک دانل داگلاس بویینگ داینامکس گرومن و راکول نورثروپ) پیشنهاد ساخت همچین هواپیمایی را بدهد. شرکت لاکهید ابتدا در این اندیشه بود تا با تغییراتی در هواپیمای YF-12 می دهد آن را با مشخصاتی که نیروی هوایی آمریکا داده است نزدیک کند اما طرح YF-12 لاکهید در بین طرح ها دیگر رتبه آخر را کسب کرد.این امر باعث شد تا شرکت لاکهید به فکر ساخت یک هواپیما بر پایه F-117 بیافتد تا با تغییراتی همچون انحنا دادن به بدنه (همانطور که می دانید در طراحی بدنه F-117 هیچ گونه انحنایی وجود ندارد) بتواند نیاز نیروی هوایی آمریکا را برطرف سازد. در این حین شرکت های دیگر نیز داشتن بر روی طرح های خود کار می کردند.طرح شرکت بویینگ یک هواپیما با دم v شکل برای بهبود پنهانکاری و کاهش وزن هواپیما به وسیله کامپوزیت هایی که در بدنه هواپیما به کار برده بود.از طرف دیگر شرکت جنرال داینامکس نیز طرح هواپیما بدون دم را ارائه داد که یک دم عمودی کوچک و بالی با لبه های حمله دندان اره ای بود. با نزدیک شدن روز تصمیم گیری نیروی هوایی آمریکا به شرکت ها اعلام کرد تا با هم همکاری کنند و شرکت لاکهید بویینگ جنرال داینامکس با هم شرکت های مک دانل داگلاس و نورثروب و شرکت های گرومن و راکول نیز با هم همکاری می کردند. سرانجام در 28 جولای 1986 شرکت ها طرح های اولیه خود را به نیروی هوایی آمریکا ارائه دادند تا برنده مناقصه 691 میلیون دلاری بشوند. نیروی هوایی آمریکا سرانجام شرکت لاکهید با طرح yf-22 و نورثروپ yf-23 را برنده مناقصه اعلام کرد و شرکت ها در حال ساخت مدل اولیه خود بودند. اما مشکلی که هر دو این هواپیما ها داشتند نمی توانستند پرواز سوپر کروز انجام بدهند و قابلیت نشست و برخاست از باندهای کوتاه را نداشتند.اما با برداشتن شرط نشست و برخاست از باند های کوتاه مهندسان لاکهید توانستند با تغییراتی که در عقب هواپیما ایجاد کند آن را به پرواز سوپر کروز برساند. سرانجام پس از یک دهه تلاش در سال 1990 نیروی هوایی آمریکا طرح f-22(yf-23 را به طرح yf-23 ترجیح داد و دلیل این امر قدرت مانور بالا طراحی بهتر محفظه های داخلی تسلیحات در f-22 بود البته yf-23 نورثروب قابلیت پنهانکاری بالاتر نسبت به f-22 داشت. اولین نمونه f-22 در سال در آوریل 1997 وارد خدمت شد اما بدلیل مشکلات فراوان که بر سر راه آن بود همچ.ن حذف بودجه آن بوسیله دولت آمریکا خدمت آن به تعویق افتاد و در سال 2005 وارد خدمت شد. همچنین در سال 2002 با تغییراتی که بر روی آن انجام دادند توانستند آن را به هواپیمایی چند منظوره تبدیل کنند که قابلیت حمله به اهداف زمینی به وسیله بمب های jdam و gbu را داشته باشد و به f-22a لقب گرفت. در حال حاضر نیرو هوایی آمریکا 550 تا 750 f-22 احتیاج دارد که به دلیل مشکلات مالی فقط بودجه خرید 276 فروند f-22 تصویب شد که به احتمال زیاد به دلیل قیمت گران f-22 (120میلیون 189 فروند به نیروی هوایی آمریکا فرستاده می شود. [align=center]http://xs113.xs.to/xs113/07133/f221.jpg[/align] و اما خود f-22 همانگونه که می دانید برای به کار افتادن یک وسیله اجزای بسیاری به هم کمک می کنند یکی از اجزای اصلی موتور است و f-22 با دو موتور توربوفن f-119-pw100 نیروی پیشران خود را تامین می کند.این موتور ها به f-22 این قابلیت را می دهد تا پرواز سوپر کروز(پرواز فراصوت بدون استفاده ازر پس سوز )انجام دهد این امر باعث می شود تا توسط رادارها دشمن دیده نشود و سوخت کمتری مصرف کند(هواپیما ها برای رسیدن به سرعت صوت از پس سوز استفاده می کنند و این امر باعث می شود سوخت چند برابری مصرف شود) و به سرعت صوت پرواز کند.همچنین f-22 مس تواند تا دو برابر سرعت صوت پرواز کند و تا 18 کیلومتر بالا برود. رادار an-apg-77 قابلیت شناسایی اهداف را تا 280 کیلومتری در تمام شرایط جوی دارد و می تواند اهداف زمینی را با دو بمب 1000 پاوندی jdam و 8 بمب gbu-39 و برای نابود کردن اهداف هوایی از 2 موشک گرمایاب aim-9(به دنبال گرمایی که از موتور منتشر می شود میرود) و 6 موشک راداری aim-120c که دارای بردی در حدود 32 کیلومتر است استفاده کند. اف 22 از 8 پایلون داخلی و 4 پایلون خارجی بهره می برد که می تواند 12 از نوع از تسلیحات مختلف هوا به هوا و هوا به زمین را بر روی آنها لود کند و راهی ماموریت شود. بدون شک می توان گفت f-22 از بهترین هواپیماهای قرن بیست و یکم است که تا کنون ساخته شده است اما تنها عامل نگرانی آمریکا وجود هواپیما mig-31 موشک های سطح به هوا s-300 s-400 است که به راحتی می توانند این هواپیما را شناسایی و نابود کنند و در غیر این صورت دیگر وسیله پرنده ای حریف f-22 نمی شود. البته قابل ذکر است که f-22 در هیچ جنگ واقعی شرکت نکرده است که کارایی آن در میادین واقعی نبرد اثبات شود اما در یک درگیری شبیه سازی شده دو f-22 به راحتی توانستند 8 اف 15 را از صحنه نبرد محو کنند. [align=center]http://xs113.xs.to/xs113/07133/f222.jpg[/align] مشکلات بر سر راه F-22 1.در 10 آپریل 2006 حادثه ای برای F-22 رخ می دهد گرفتار شدن خلبان f-22 در کاکپیت خلبان پس از چک کردن تمام دستگاه و تمام راه حل ها برای باز شدن کاناپی موفق به این کار نمی شود و این امر باعث می شود تا کاناپی را برش دهند و خلبان را خارج کنند این حادثه باعث شد تا usaf نگران شود و دوباره این سیستم را بازسازی کند که دیگر از این مشکلات رخ ندهد. 2.مشکلی دیگر بر سر راه f-22 داغ شدن موتور روشن آن بر روی زمین(standby)در جاهای گرمسیر است که f-22 در شهرهای گرمی مانند افغانستان و عراق که دمایی بالاتر از 49 درجه سیلیوس دارند نمی تواند 44 دقیقه بیشتر تحمل کند و باعث از کار افتادن دستگاه های الکتریکی f-22 می شوند. 3. ایجاد بحران مالی برای f-22 شرکت لاکهید را به این فکر برده است تا مشتری خارجی جذب کند اما دولت آمریکا هیچ تمایلی برای فروش به کشورهای دیگر ندارد اما شرکت سازنده یعنی لاکهید اجازه دارد تا محصول خود را به کشور های دیگر بفروشد هم اکنون کره جنوبی و ژاپن مشتریان f-22 هستند. این کار شرکت لاکهید مانند فروش f-14 به ایران بود تا شرکت گرومن از ورشکستگی با پولی که از خرید آنها از ایران می گیرد جلوگیری کند البته به نفع ایران هم شد. لطفا منبع را نیز ذکر کنید